Depressie & Angst #167 dikke knuffel voor iedereen hier!

quote:

Op woensdag 24 juni 2020 09:29 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Ja dank je.
Goed dat je probeert om jezelf niet teveel te idenficeren met werk. Maar als het iets is waarbij je niet aan mantelzorg enz hoeft te denken snap ik wel dat het belangrijk is om daar goed te functioneren ook omdar het natuurlijk gewoon nodig is. Zijn ze al verder met de beoordeling of je een burnout hebt?

quote:

Op woensdag 24 juni 2020 17:28 schreef GrumpyOldMan het volgende:
L
Moet deze week eigenlijk nog bloed laten prikken op een aantal dingen, volgende week dan bij psychiater afspraak die dan overlegd heeft met huisarts over wat ze denken en wat er moet wijzingen aan medicatie. Vraag is of het depressie, toch nog de medicatie of reserves die op zijn zijn. Nog niet helemaal helder dus. Slaap de laatste dagen eigenlijk olniet voor 12 uur in en word dan s morgens om 6.30 wakker of ik in coma heb gelegen, voel me gewoon nog steeds wel snel vermoeid, vandaag ook al weer een te lange dag op kantoor achteraf. Grenzen...
Hoe is het bij jou?

@ Moonlight, fijn om te horen, voor de automutilatie zoek je nu hulp, meer kun je soms ook niet (tegelijk) doen.

quote:

Op dinsdag 30 juni 2020 10:59 schreef Pizzapuntje het volgende:
Tijdje afwezig hier, druk met dingen regelen.

Krijg net een telefoontje dat ik deze donderdag, over 2 dagen dus de operatie heb ipv volgende week!

Heb het aangenomen, want had nu toch al zenuwen, dus scheelt een week zenuwen. Nu proberen nog even morgen afleiding te zoeken!

quote:

Op dinsdag 30 juni 2020 14:27 schreef Nijna het volgende:
Pizza, dat is mooi vlot donderdag.
Hopelijk gaat het voorspoedig, sterkte.

Hier zn gangetje, hoofdpijn stuk minder. Wel behoorlijk moe.
Ik heb mn medicatie gehalveerd, kijken of dat nog invloed heeft.
Maar kan ook naweeën zijn van de afgelopen maanden en/of de hooikoorts(medicatie).

quote:

Op dinsdag 30 juni 2020 20:00 schreef GrumpyOldMan het volgende:

[..]

Veel succes Pizza, je kunt het maar gehad hebben nu inderdaad.

Fijn dat hoofdpijn minder is Nijna. En hopelijk neemt de vermoeidheid ook weer af.

Hier beetje mix van dingen en gevoelens. Terug komen op mn werk lukt redelijk goed, maar wordt nog steeds soms bijna overvallen door vermoeidheid na halve dag, en grenzen behouden gaat door mijn eigen sterke wil lastig. Uit bloedonderzoek komt niets schokkends, schildklier werkt wel versneld en dat is een erfelijke kwaal die ook kan bijdragen aan vermoeidheid. Maar huisarts denkt dat ik toch ook fysiek tegen burn out heb aangezeten.
Heb donderdag de definitieve inhoud en start van behandeling en vrijdag psych voor medicatie.

Probeer in de avonden wat ontspanning te vinden, maar ben ook bezig met zoeken naar mijn biologische vader om straks ook echt alles te weten en een plek te kunnen geven rond thema familie en afkomst. Verwacht daar geen Hollywood story:) maar dan heb ik wel plaatje compleet en weet ik hopelijk ook of er halfzussen of broers zijn, weet sinds kort dat dat zou kunnen zijn.

Dus eigenlijk van alles door elkaar en schrijf het hier even van me af. Veel succes iedereen, hopelijk komt de zon in alle opzichten weer sneller even terug.

quote:

Op woensdag 1 juli 2020 04:08 schreef Pizzapuntje het volgende:

Ja, ik dacht ik neem hem maar aan, scheelt een weekje in de stress zitten. Thanks, ik hoop ook dat het dit keer wat voorspoediger gaat haha.

Gelukkig is de hoofdpijn minder, hoofdpijn kan zo'n aanslag op je humeur en je algehele gesteldheid zijn. Sorry, misschien heb je het al vermeld, maar wat voor medicatie had je? Hoop dat de halvering invloed heeft, op een positieve manier!

quote:

Op woensdag 1 juli 2020 04:16 schreef Pizzapuntje het volgende:
Ik heb bij mijn therapeut, tegen wie ik moeilijk open kan zijn, geen idee waardoor nog, gok toch omdat het beetje zo'n poppetje is, net van school enzo, jaar jonger als ik ook. Maar toch gedaan, gezegd dat ik waarschijnlijk niet de emdr voor m'n psychiatrische gesloten afdeling trauma wil, maar dan moet ik er wel over gaan schrijven oid zei ze, ipv emdr. Dusja, denk dat ik dat maar doe. Maar eerst even prio is nu herstellen van de aankomende operatie. Verder had ik een date met een meisje, maar ondertussen gevoelens voor een ander meisje, waarvan ik dacht dat zij niks meer met mij zou willen te maken hebben op die manier, maar nu blijkt, ondanks dat ze zei dat ik door moest gaan met m'n leven en niet op haar moest wachten (we hebben allebei een prio voor onszelf nu, daarna gaan we een goed gesprek voeren), heb ik het meisje van de date (leuk meisje wel) verteld dat ik nog teveel voel voor iemand anders, en haar niet alles kan geven en het tegenover beide niet eerlijk vind. Dan heb ik liever dat het misschien toch niet gaat werken met deze, maar dan heb ik in ieder geval mijn hart en gevoel gevolgd door het toch te proberen.

Qua stemming en gevoel ben ik nu Zwitserland (neutraal), en ik hoop echt dat ik niet teveel pijn ga hebben enzo (ik ga sowieso maar even wat goeds vragen, ipv paracetamol, vorige keer zat ik aan de morfine en oxycodon en alles, niet ideaal, maar soms moet het even). Zal wel even wennen zijn, krijg ook weer thuiszorg voor douchen en verzorging, maar ik hoop echt dat de functie van mijn schouder hetzelfde blijft als nu, dan ben ik vrij tevreden (ook al ben en blijf ik dan flink beperkt de rest van mijn leven).

Ik zal proberen vrijdag even te laten weten hoe het is gegaan! Moet me morgenmiddag melden en zou als het goed is 's avonds naar huis mogen, dus ik ga er vanuit dat ze geen hele heftige operatie verwachten, ook al zijn ze wel bang voor infectie, maar dat zal wel los lopen.
Probeer het via laptop (zoals nu, merk dat ik dan veel uitgebreider reageer op jullie ook, omdat het veel makkelijker quoten en typen is).

quote:

Op dinsdag 30 juni 2020 20:00 schreef GrumpyOldMan het volgende:
Veel succes Pizza, je kunt het maar gehad hebben nu inderdaad.

Fijn dat hoofdpijn minder is Nijna. En hopelijk neemt de vermoeidheid ook weer af.

Hier beetje mix van dingen en gevoelens. Terug komen op mn werk lukt redelijk goed, maar wordt nog steeds soms bijna overvallen door vermoeidheid na halve dag, en grenzen behouden gaat door mijn eigen sterke wil lastig. Uit bloedonderzoek komt niets schokkends, schildklier werkt wel versneld en dat is een erfelijke kwaal die ook kan bijdragen aan vermoeidheid. Maar huisarts denkt dat ik toch ook fysiek tegen burn out heb aangezeten.
Heb donderdag de definitieve inhoud en start van behandeling en vrijdag psych voor medicatie.

Probeer in de avonden wat ontspanning te vinden, maar ben ook bezig met zoeken naar mijn biologische vader om straks ook echt alles te weten en een plek te kunnen geven rond thema familie en afkomst. Verwacht daar geen Hollywood story:) maar dan heb ik wel plaatje compleet en weet ik hopelijk ook of er halfzussen of broers zijn, weet sinds kort dat dat zou kunnen zijn.

Dus eigenlijk van alles door elkaar en schrijf het hier even van me af. Veel succes iedereen, hopelijk komt de zon in alle opzichten weer sneller even terug.

quote:

Op woensdag 1 juli 2020 04:08 schreef Pizzapuntje het volgende:
Ik hoop het ook, vind het vooral wel heel spannend ,omdat de vorige 2 operaties echt hels waren, maargoed toen was mn schouder helemaal verbrijzeld en zat er een infectie, dus het zou nu alleen maar mee kunnen vallen zou je zeggen (nu wordt de plaat verwijderd).

Fijn dat het goed met je gaat, en sommige dingen zijn helaas chronisch ja, maar fijn dat je het kan 'accepteren' en er mee kan leven.

quote:

Op donderdag 2 juli 2020 20:11 schreef Pizzapuntje het volgende:
Even een vlugge update, ik ben weer uit narcose en voel me redelijk oké. Mag vanavond rond 10 naar huis. Plaat is eruit, hoe het verder is gegaan weet ik nog niet.

quote:

Op donderdag 2 juli 2020 18:50 schreef GrumpyOldMan het volgende:
@:Geen inspiratie, fijn dat je inderdaad een bepaalde modus hebt gevonden, en dat artsen (niet alleen therapeuten) soms kanten opschieten waarvan je later denkt: waarom en waarvoor, ik denk altijd maar, don't look back in anger...

Vandaag eerste sologesprek gehad met behandelaar en het behandeladvies besproken. Voorlopige diagnose is ernstige terugkerende depressie (nav mijn totale verhaal denkt men dat dit mogelijk al 3e episode is) en daarnaast ook een Persoonlijkheidsstoornis Niet Anders Omschreven. Dat laatste verrast me aan de ene kant wel, aan de andere kant denk ik dat het verhaal dat mijn jeugd me op onderdelen negatief gevormd heeft wel klopt. Merk gewoon dat ik op bepaalde gebieden onzekerder en negatiever stadsgedichten heb dan anderen.

Voorlopig individuele gesprekken en daarnaast vanaf augustus schemagroep, men denkt dat ik gebaat ben met contact met lotgenoten. Morgen verder psychiatrisch onderzoek.

Heb gisterenavond toen ik mijn schoonouders afloste na het oppassen op zoonlief ook hen voor het eerst verteld hoe het nu met me gaat en wat er allemaal speelde in jeugd en nu qua familie. Ik ken mijn vriendin al 17 jaar en ze wisten wel dat ik wat dingen heb meegemaakt, maar desondanks was dit voor het eerst dat ik allerlei dingen heb verteld. Zo diep zit de schaamte en zo lastig is het om uit te leggen wat een depressie betekent. Zijn schatten van mensen en zij zijn voor mijn vriendin en ons typisch alles wat ik niet heb heb gekend, vertrouwenspersonen, dus ik was niet bang voor afwijzing maar dan nog...Ze gaven aan dat ik altijd met ze mag praten en ik heb mijn dankbaarheid nog heel duidelijk uitgesproken,maar meer kunnen ze ook niet voor me doen.

Ben nu echt leeg en murw, hopelijk kan ik vanavond beter en op tijd slapen, moet weer even nieuwe energie en drive vinden.

Hopelijk straks ook goed nieuws van pizzapuntje.

quote:

Op vrijdag 3 juli 2020 15:35 schreef Pizzapuntje het volgende:
Ik heb er beetje de balen in nu, werd net gebeld door de chirurg. Op zich zag alles er oke uit, de schouderkop was fiks beschadigd maar dat wisten we al. Er is een diepe kweek afgenomen, en de micro bioloog belde vandaag al , dat er nu al een bacterie op te zien was. Dus ik moet vandaag nog beginnen met 6 weken 3 maal daags antibiotica. Over 2 weken controle en dan zou de uitslag van de hele kweek er moeten zijn dus wordt de antibiotica misschien nog aangepast of verlengd.

Voor nu mocht de wond nog dicht blijven, maar hij kon niet garanderen dat dat zo zou blijven, wel dacht hij dat de infectie makkelijker weg zou gaan omdat er nu geen ijzerwerk meer in zit.

quote:

Op vrijdag 3 juli 2020 15:35 schreef Pizzapuntje het volgende:
Ik heb er beetje de balen in nu, werd net gebeld door de chirurg. Op zich zag alles er oke uit, de schouderkop was fiks beschadigd maar dat wisten we al. Er is een diepe kweek afgenomen, en de micro bioloog belde vandaag al , dat er nu al een bacterie op te zien was. Dus ik moet vandaag nog beginnen met 6 weken 3 maal daags antibiotica. Over 2 weken controle en dan zou de uitslag van de hele kweek er moeten zijn dus wordt de antibiotica misschien nog aangepast of verlengd.

Voor nu mocht de wond nog dicht blijven, maar hij kon niet garanderen dat dat zo zou blijven, wel dacht hij dat de infectie makkelijker weg zou gaan omdat er nu geen ijzerwerk meer in zit.

quote:

Op woensdag 8 juli 2020 11:31 schreef Pizzapuntje het volgende:
Thanks Grumpy

Ik voel me best oke, het is zo'n verschil met de vorige operatie. Slik nu niks tegen de pijn, en douche mezelf nu (thuiszorg kijkt nog wel even paar dagen mee en helpt met de pleister). Wond ziet er goed uit, ook al zit er een infectie in. Wel dus misschien wel 3 maanden antibiotica, maar het is dus een goede keuze geweest de plaat te verwijderen! Het zal nooit meer worden wat het was, gezien er amper nog een schouderkop over is, maar het is te doen, ik bekijk het positief!
[..]

Mm, maar beter hele leven medicatie en beter in je vel zitten, dan geen medicatie en je rotter voelen? Ik zal waarschijnlijk ook niet van m'n medicatie af komen, hoewel ik daar wel heel erg naar streef, ook naar het idee misschien. Die onzekerheden in bepaalde dingen herken ik wel, en hoewel ik ergens diep van binnen weet da ik niet onzeker hoef te zijn vreet het me soms toch op.

Je zou je eens kunnen afvragen en de plus en mins opschrijven van naar een lager niveau gaan. Ik vind het sowieso al knap dat je een baan hebt, ik zelf heb er geen, en zal waarschijnlijk ooit nooit fulltime kunnen werken en van mijn wajong af komen. Maar ik zou wel toch 2 dagen in de week paar uur vrijwilligerswerk willen doen, gewoon om mezelf nuttig te maken, nu voel ik me soms zo nutteloos in deze maatschappij..

Het is goed dat je het van je afschrijft, dan kun je het misschien even los laten.

quote:

Op woensdag 8 juli 2020 13:24 schreef DancingPhoebe het volgende:
Ik was ten eerste veel aanweziger voor de mensen in mn leven maar heb ook veel vrijwilligerswerk gedaan op projectbasis waarbij mn bijdrage aan het groter goed/de maatschappij veel nuttiger voelde.

quote:

Op woensdag 8 juli 2020 20:01 schreef GrumpyOldMan het volgende:

[..]

Ik snap je wel hoor Phoebe. Als je balans beter is, is dat sowieso een voordeel. Misschien geeft dit je juist ook inzicht, dat je op projectbasis en met maatschappelijke raakvlakken gewoon meer je passie en goed gevoel kunt vinden? Werken op project of interimbasis biedt sowieso meer flexibiliteit. En misschien kom je dan ook in een andere positie ten opzichte van die mensen en verschijnselen waar je je nu aan ergert?

quote:

Op donderdag 9 juli 2020 13:22 schreef Pizzapuntje het volgende:
Ik heb te vroeg gejuicht

Ik ben sinds gister zwaar beroerd, gister 2 keer heftig overgegeven, en net helaas weer. Sinds gister ook 'schokjes' in m'n hoofd, dit is bekend verschijnsel bij het op- en afbouwen van venlafaxine (tegen paniekaanvallen), maar zit al heel lang op dezelfde dosis. De psychiater gesproken en zij zegt dat de spiegel kan zijn aangetast door de antibiotica, en ik daardoor die schokjes weer heb. Met de venlafaxine stoppen is eigenlijk geen optie, dus moest de poli bellen. Heb ik gedaan en de chirurg die me geopereerd heeft belt me morgen, maar vrees dat stoppen met de antibiotica ook zeker geen optie is.

Gister ook meteen een kleine mentale breakdown gehad, na de eerste keer douchen onder de douche gestapt en ik kon alleen maar huilen, toen in bed verder gehuild en de thuiszorg maar gebeld (mn verband was nat van douchen dus moest vervangen). Ik kon niks anders meer dan huilen. Ik voel me echt zwaar belabberd

quote:

Op donderdag 9 juli 2020 17:06 schreef Pizzapuntje het volgende:

[..]

Hopelijk werkt het terug ophogen weer! Soms is het helaas gewoon ff nodig.

quote:

Op donderdag 9 juli 2020 13:22 schreef Pizzapuntje het volgende:
Ik heb te vroeg gejuicht

Ik ben sinds gister zwaar beroerd, gister 2 keer heftig overgegeven, en net helaas weer. Sinds gister ook 'schokjes' in m'n hoofd, dit is bekend verschijnsel bij het op- en afbouwen van venlafaxine (tegen paniekaanvallen), maar zit al heel lang op dezelfde dosis. De psychiater gesproken en zij zegt dat de spiegel kan zijn aangetast door de antibiotica, en ik daardoor die schokjes weer heb. Met de venlafaxine stoppen is eigenlijk geen optie, dus moest de poli bellen. Heb ik gedaan en de chirurg die me geopereerd heeft belt me morgen, maar vrees dat stoppen met de antibiotica ook zeker geen optie is.

Gister ook meteen een kleine mentale breakdown gehad, na de eerste keer douchen onder de douche gestapt en ik kon alleen maar huilen, toen in bed verder gehuild en de thuiszorg maar gebeld (mn verband was nat van douchen dus moest vervangen). Ik kon niks anders meer dan huilen. Ik voel me echt zwaar belabberd

quote:

Op donderdag 9 juli 2020 17:06 schreef Pizzapuntje het volgende:

[..]

Hopelijk werkt het terug ophogen weer! Soms is het helaas gewoon ff nodig.

quote:

Op donderdag 9 juli 2020 13:22 schreef Pizzapuntje het volgende:
Ik heb te vroeg gejuicht

Ik ben sinds gister zwaar beroerd, gister 2 keer heftig overgegeven, en net helaas weer. Sinds gister ook 'schokjes' in m'n hoofd, dit is bekend verschijnsel bij het op- en afbouwen van venlafaxine (tegen paniekaanvallen), maar zit al heel lang op dezelfde dosis. De psychiater gesproken en zij zegt dat de spiegel kan zijn aangetast door de antibiotica, en ik daardoor die schokjes weer heb. Met de venlafaxine stoppen is eigenlijk geen optie, dus moest de poli bellen. Heb ik gedaan en de chirurg die me geopereerd heeft belt me morgen, maar vrees dat stoppen met de antibiotica ook zeker geen optie is.

Gister ook meteen een kleine mentale breakdown gehad, na de eerste keer douchen onder de douche gestapt en ik kon alleen maar huilen, toen in bed verder gehuild en de thuiszorg maar gebeld (mn verband was nat van douchen dus moest vervangen). Ik kon niks anders meer dan huilen. Ik voel me echt zwaar belabberd

quote:

Op donderdag 9 juli 2020 20:25 schreef GrumpyOldMan het volgende:

Ik heb ook net ophoging gehad, en zat er ook niet op te wachten, maar je hebt zelf gewoon gelijk:als het nodig is is het zo.

Gebrek aan energie ken ik ook, hopelijk helpt slaap en rust vandaag een beetje? Bij mij is het ook weer op, te lang met werk bezig geweest, had daardoor geen energie op de fiets terug naar huis en net een mailtje dat ik geen toegang kan krijgen tot bepaalde info over mijn biologische vader. Ga ook even helemaal afschakelen, na het weekend wel weer dingen oppakken.

quote:

Op dinsdag 14 juli 2020 10:02 schreef Pizzapuntje het volgende:

[..]

Als ik andere antibiotica zou moeten zou het via infuus worden en zou ik opgenomen moeten worden, en gezien ik wel eens 3 maanden antibiotica zal moeten is dat geen optie. Gelukkig zijn de schokjes nu weer over en ik hoop dat ze weg blijven! Lichamelijk gaat het nu wel beter gelukkig.

Nou ja prima plan toch om eventueel een consult bij de psychiater te doen? Medicatie via huisarts is inderdaad makkelijker meestal. Ben benieuwd hoe het nu verder gaat met je ?

quote:

Op dinsdag 14 juli 2020 09:57 schreef Pizzapuntje het volgende:
Ik vind het niet erg om m'n medicatie te nemen, ooit wil ik wel afbouwen maarja, dat zien we dan wel. Ik krijg geen controle voor hartklachten, moet vrijdag wel naar het ziekenhuis voor controle van de wond en de uitgebreidere uitslag van de kweek. Ik heb minder pijn tot nu toe ja! Kwam waarschijnljk toch doordat de plaat erin zat met een infectie er op. Denk dat als deze infectie ook uit m'n arm is de pijn een stuk minder zal zijn dan toen met de plaat er in. Ben gelukkig ook niet meer ziek geweest enzo dus dat is wel fijn.

Mentaal daarin tegen gaat het echt kut, ruzie met iemand om wie ik geef en die potentieel relatie materiaal was/is, en ik snap niet helemaal wat ik fout heb gedaan, dus dat maakt het extra kut. Ze wil me amper spreken nu, en ik ben bang dat het nu over is. Enige wat ik nu eigenlijk wil is gewoon numb gaan en niks voelen. Afleiding zoeken werkt niet, slapen wel, maarja dat lukt niet een hele dag helaas. Ik voel van alles tegelijk en huil veel.

quote:

Op dinsdag 14 juli 2020 09:59 schreef Pizzapuntje het volgende:
@:geeninspiratie1235

Hoe is het met jou verder?

quote:

Op dinsdag 14 juli 2020 10:28 schreef Nijna het volgende:
Goed om te lezen dat de schokjes over zijn!

Ik blijf diezelfde klachten houden, ik ga het van de week bespreken als ik bij de psychologe ben.
Dan maar eens zien hoe verder...

quote:

Op dinsdag 14 juli 2020 12:53 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

Bedankt voor het vragen. Maar ik weet helaas niet meer wat ik daar op moet antwoorden. Ik weet niet meer hoe ik me voel.

quote:

Gaat het nog steeds om die klachten die ook verklaarbaar konden zijn door spanning? Tja, alles is verklaarbaar door spanning als je het wilt. Dus op zich zegt dat nog niet zoveel denk ik. Ik zou het inderdaad bespreken als je er last van hebt.

quote:

Op dinsdag 14 juli 2020 16:37 schreef Nijna het volgende:
Dat klinkt niet echt fijn... sterkte

quote:

Ja, en ja ik ben het met je eens dat je veel klachten af kan schuiven op spanning. Al had ik niet de indruk dat de huisarts het er echt op afschoof, ik had meer het idee dat dit de meest logische verklaring was zeg maar. En daar kan ik me redelijk in vinden. Maar mijn hoofd is er nog niet helemaal gerust op (misschien wel een tikkie hypochondrisch ).

Ik ga het er met de psycholoog over hebben en ik spreek mijn huisarts volgende week sowieso nog een keer. Die gaf aan dat ik ook eerder kon bellen, maar daar ligt toch best een drempel.

En ondertussen probeer ik maar gewoon mn dingen te blijven doen.

quote:

Op dinsdag 14 juli 2020 16:50 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Dank je maar ach ik hoef gelukkig aan niemand meer irl exact aan te geven hoe ik me voel, het heeft geen consequenties meer of zo.
[..]

Nee zo bedoelde ik het ook niet hoor. Als klachten 9 van de 10 keer worden veroorzaakt door spanning is het logisch dat de huisarts er dan van uit moet gaat dat het spanning is en je dan gerust wil/moet stellen. Maar waarom twijfel je er zelf aan dat het door spanning komt dan? Goed dat je het er nog eens over gaat hebben en het je dagelijks leven verder niet laat beinvloeden

quote:

Op maandag 13 juli 2020 18:16 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Vervelend maar ja soms zit er inderdaad niets anders op dan medicatie te blijven nemen. Lullig gezegd maar het is wel een voorrecht dat je uberhaupt medicatie krijgt, dat is in ieder geval een verbetering ten opzichte van je kut voelen zonder dat men vindt dat je recht hebt op medicatie. En ik snap heel goed de druk van de wilskracht is het enige dat je nodig hebt mensen die je indoctrineren met het gevoel zwak te zijn, maar de samenleving wil ook dat je ten alle tijden goed functioneert en deze 2 dingen zijn soms tegenstrijdig met elkaar. Dus het is goed dat je het in ieder geval hebt geprobeerd om af te bouwen maar aangezien dat echt niet ging hoop ik dat het nu wel weer werkt. Krijg je wel controle voor hartklachten enzo? Dat beperkt het risico natuurlijk ook. Voel je nu wel minder pijn? Heeft de operatie wel geholpen daartegen?
[..]

Wat vervelend dat ze schreven dat je er geen recht op had. Waarom niet? 😠

quote:

Op dinsdag 14 juli 2020 17:36 schreef Nijna het volgende:
Dat je niet weet hoe je je voelt heeft dan geen consequenties, het lijkt me toch geen prettig gevoel...

Misschien is het meer dat ik dan ook een instant oplossing wil hebben. Zo van, als je elke avond een rondje hupst op je rechter grote teen, dan is het over . Ik snap dat dat met spanning niet zo simpel ligt, althans ik heb nog geen aan/uit knop gevonden.
Wel mee bezig, maar nog geen instant oplossing.

En het liefst zou ik denk ik zwart op wit hebben dat het "gewoon" spanning is en 100% dat. Zekerheid, maar die krijg je toch niet.

quote:

Op dinsdag 14 juli 2020 09:57 schreef Pizzapuntje het volgende:

[..]

Ik vind het niet erg om m'n medicatie te nemen, ooit wil ik wel afbouwen maarja, dat zien we dan wel. Ik krijg geen controle voor hartklachten, moet vrijdag wel naar het ziekenhuis voor controle van de wond en de uitgebreidere uitslag van de kweek. Ik heb minder pijn tot nu toe ja! Kwam waarschijnljk toch doordat de plaat erin zat met een infectie er op. Denk dat als deze infectie ook uit m'n arm is de pijn een stuk minder zal zijn dan toen met de plaat er in. Ben gelukkig ook niet meer ziek geweest enzo dus dat is wel fijn.

Mentaal daarin tegen gaat het echt kut, ruzie met iemand om wie ik geef en die potentieel relatie materiaal was/is, en ik snap niet helemaal wat ik fout heb gedaan, dus dat maakt het extra kut. Ze wil me amper spreken nu, en ik ben bang dat het nu over is. Enige wat ik nu eigenlijk wil is gewoon numb gaan en niks voelen. Afleiding zoeken werkt niet, slapen wel, maarja dat lukt niet een hele dag helaas. Ik voel van alles tegelijk en huil veel.

quote:

Op dinsdag 14 juli 2020 17:36 schreef Nijna het volgende:

[..]

Dat je niet weet hoe je je voelt heeft dan geen consequenties, het lijkt me toch geen prettig gevoel...

Misschien is het meer dat ik dan ook een instant oplossing wil hebben. Zo van, als je elke avond een rondje hupst op je rechter grote teen, dan is het over . Ik snap dat dat met spanning niet zo simpel ligt, althans ik heb nog geen aan/uit knop gevonden.
Wel mee bezig, maar nog geen instant oplossing.

En het liefst zou ik denk ik zwart op wit hebben dat het "gewoon" spanning is en 100% dat. Zekerheid, maar die krijg je toch niet.