Vriendin wil graag weer studeren terwijl ik al werk

quote:

Op maandag 20 april 2020 11:51 schreef Leesaa het volgende:
Wat is er mis met naast een studie doen ook werken?

Hbo kan ook gewoon in deeltijd.

Op zichzelf niets

Maar het is wel mis als ze verwacht dat je haar al die tijd gaat verzorgen en ook een niet al te stabiel verleden heeft

quote:

Op maandag 20 april 2020 11:58 schreef Zalmslaatje het volgende:

[..]

50% van alle kosten lijkt mij een erg optimistische inschatting daar gaat hij waarschijnlijk nu al ver overheen.

Dan is dit een mooi moment om de gelijkwaardigheid weer terug te brengen in de relatie

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ok TS wat wil je van haar....?

Jij bent 30 las ik ergens en zij 23.
Dus als alles goed gaat en ze wil die stappen mbo > hbo > master doen en in die tijd ook behalen.
Ben jij 37 en zij 30....
Als alles gaat zoals gepland.

Dan wil ze ook nog carriere maken dus is ze 35 of zo als ze eventueel wil gaan werpen (als jullie kinderen willen).

Hoe denk je hierover TS?
Jij bent dan 42...

Ik zou d'r gewoon een toelatingstoets voor hbo laten doen.
Skip je het mbo en als ze de toets niet haalt dan kan ze deze droom ook laten voor wat het is.


Daarnaast vind je schoonouders wel apart, dat jij maar even alles behalve d'r studie betaald.
Ideaal zo'n schoonzoon!

Dat ze nog geld moet betalen aan d'r ex is ook een red flag want blijkbaar betaalde hij ook voor het 1 en ander.


Het jammer hier aan is, dat als je weer toch wilt dat ze dan op zich zelf gaat ze waarschijnlijk de relatie verbreekt.
Of nog een kans, als ze ziet dat jij redelijk verdient ineens zwanger is!
Sla even de pakjes Durex maar in vriend.

Ten eerste moet je niet haar financiën nu al voor haar doen. Daar zijn vijf maanden echt veel te kort voor.

Haar ideeën om van mbo2 naar uni te gaan zijn niet heel erg realistisch. Wat voor beroep wil ze gaan doen eigenlijk? Toch moet je dit haar zelf laten ondervinden denk ik. Het is ook niet alsof ze nu in één keer de uni kan gaan doen. Laat haar de stappen doorlopen en waarschijnlijk komt ze er op het hbo al achter dat ze op haar tenen moet lopen.

We kennen elkaar 5 maand en wonen nu lekker samen

quote:

Op maandag 20 april 2020 10:02 schreef Surveillance-Fiets het volgende:
Kan ze niet gewoon weer ergens een kamer huren? Dan maakt het toch niet uit wat ze doet?

Eerste wat ik dacht

Hop, stufi aanvragen en lekker in de studiestad op kamers gaan. Baantje er naast nemen en dan kan ze zichzelf redden. Ze was voor nood bij jou ingetrokken, maar dat betekent toch niet dat je nu permanent haar opvang/verzorger bent? En zéker niet na een relatie van nog maar een paar maanden.

Heerlijk dit soort topics

quote:

Op maandag 20 april 2020 13:25 schreef Isabeau het volgende:

[..]

Eerste wat ik dacht

Hop, stufi aanvragen en lekker in de studiestad op kamers gaan. Baantje er naast nemen en dan kan ze zichzelf redden. Ze was voor nood bij jou ingetrokken, maar dat betekent toch niet dat je nu permanent haar opvang/verzorger bent? En zéker niet na een relatie van nog maar een paar maanden.

Ja precies. Dit zou een hoop toekomstige problemen afvangen.

quote:

Op maandag 20 april 2020 13:33 schreef lexi1990 het volgende:
Ze mag best bij mij in wonen, het zou ook zonde zijn om een kamer te nemen van een x aantal euro met daarnaast een baan, op zich een heel reële situatie, maar hoe maak je iemand duidelijk dat de weg niet zo makkelijk is en dat dat ook consequenties heeft voor mij zonder over te komen alsof je enkel op geld aast. Wat ik wil voorkomen is de discussie van "wil je dan niet dat ik een studie doe?" of "ja maar later heb ik toch een goeie baan en verdien ik super veel voor ons beide"

Ja dat zijn leuke uitspraken, maar ik voel dat ik een antwoord aan het zoeken ben om iedereen maar tevreden te stellen, terwijl ik in mijn ogen een risico aan ga en eigenlijk na 5 maanden nog niet weet of iemand er echt voor wil gaan. Dat brengt onzekerheid met zich mee. Het voelt alsof de omgeving alleen maar met haar bezig is en mij verplicht om het beste met haar voor te hebben, iets wat ik ook wil, maar ik zit elke keer in mijn hoofd met de "Wat als?" vraag. Wat als ze ineens stopt, wat als ze schulden maakt, wat als ik straks alles alleen moet betalen.

Ik wil dolgraag dat ze slaagt, het zou mij enorm trots maken, maar ik merk dat ik het ontzettend moeilijk vind om het hierover te hebben.

Daarom ook voor jezelf haar niet bij je in laten wonen. Blijkbaar vind je het zelf ook moeilijk om grenzen te stellen. Haar bij jou in laten wonen stelt je wel behoorlijk op de proef. En wat kost een kamer nou? 300,400 euro? En daarvoor krijg je een gezondere relatie terug. Ik zeg : koopje.

Nu is het moment om de moeilijke kwesties bespreekbaar te maken en je grenzen aan te geven.

Als je dat nu niet kunt of durft, gaat het nog heel lastig worden.

quote:

Op maandag 20 april 2020 13:36 schreef Lienekien het volgende:
Nu is het moment om de moeilijke kwesties bespreekbaar te maken en je grenzen aan te geven.

Als je dat nu niet kunt of durft, gaat het nog heel lastig worden.

Ja, blijven wachten is uitstel van executie. Het is heel duidelijk dat hij nu al niet blij/tevreden is met dit hele idee en ik verwacht niet dat hij daar in gaat groeien. Integendeel, hij gaat zich alleen maar opvreten en dan barst de bom op een gegeven moment.

MBO niv. 2 is zegeltjes likken vergeleken met WO. Als 'hoge loon' haar enige motivatie is, dan schat ik haar kansen zeer klein in.

quote:

Op maandag 20 april 2020 13:33 schreef lexi1990 het volgende:
Ze mag best bij mij in wonen, het zou ook zonde zijn om een kamer te nemen van een x aantal euro met daarnaast een baan, op zich een heel reële situatie, maar hoe maak je iemand duidelijk dat de weg niet zo makkelijk is en dat dat ook consequenties heeft voor mij zonder over te komen alsof je enkel op geld aast. Wat ik wil voorkomen is de discussie van "wil je dan niet dat ik een studie doe?" of "ja maar later heb ik toch een goeie baan en verdien ik super veel voor ons beide"

Ja dat zijn leuke uitspraken, maar ik voel dat ik een antwoord aan het zoeken ben om iedereen maar tevreden te stellen, terwijl ik in mijn ogen een risico aan ga en eigenlijk na 5 maanden nog niet weet of iemand er echt voor wil gaan. Dat brengt onzekerheid met zich mee. Het voelt alsof de omgeving alleen maar met haar bezig is en mij verplicht om het beste met haar voor te hebben, iets wat ik ook wil, maar ik zit elke keer in mijn hoofd met de "Wat als?" vraag. Wat als ze ineens stopt, wat als ze schulden maakt, wat als ik straks alles alleen moet betalen.

Ik wil dolgraag dat ze slaagt, het zou mij enorm trots maken, maar ik merk dat ik het ontzettend moeilijk vind om het hierover te hebben.

Gewoon stellen dat ze best bij je mag wonen maar dat je niet haar verzorger wilt zijn. Als ze dat niet begrijpt dan kun je er maar beter een eind aan maken.

quote:

Op maandag 20 april 2020 13:33 schreef lexi1990 het volgende:
Ze mag best bij mij in wonen, het zou ook zonde zijn om een kamer te nemen van een x aantal euro met daarnaast een baan, op zich een heel reële situatie, maar hoe maak je iemand duidelijk dat de weg niet zo makkelijk is en dat dat ook consequenties heeft voor mij zonder over te komen alsof je enkel op geld aast. Wat ik wil voorkomen is de discussie van "wil je dan niet dat ik een studie doe?" of "ja maar later heb ik toch een goeie baan en verdien ik super veel voor ons beide"

Ja dat zijn leuke uitspraken, maar ik voel dat ik een antwoord aan het zoeken ben om iedereen maar tevreden te stellen, terwijl ik in mijn ogen een risico aan ga en eigenlijk na 5 maanden nog niet weet of iemand er echt voor wil gaan. Dat brengt onzekerheid met zich mee. Het voelt alsof de omgeving alleen maar met haar bezig is en mij verplicht om het beste met haar voor te hebben, iets wat ik ook wil, maar ik zit elke keer in mijn hoofd met de "Wat als?" vraag. Wat als ze ineens stopt, wat als ze schulden maakt, wat als ik straks alles alleen moet betalen.

Ik wil dolgraag dat ze slaagt, het zou mij enorm trots maken, maar ik merk dat ik het ontzettend moeilijk vind om het hierover te hebben.

Waarom kon ze eigenlijk niet terug naar d'r ouders?

quote:

Op maandag 20 april 2020 13:33 schreef lexi1990 het volgende:
Ze mag best bij mij in wonen, het zou ook zonde zijn om een kamer te nemen van een x aantal euro met daarnaast een baan, op zich een heel reële situatie, maar hoe maak je iemand duidelijk dat de weg niet zo makkelijk is en dat dat ook consequenties heeft voor mij zonder over te komen alsof je enkel op geld aast. Wat ik wil voorkomen is de discussie van "wil je dan niet dat ik een studie doe?" of "ja maar later heb ik toch een goeie baan en verdien ik super veel voor ons beide"

Ja dat zijn leuke uitspraken, maar ik voel dat ik een antwoord aan het zoeken ben om iedereen maar tevreden te stellen, terwijl ik in mijn ogen een risico aan ga en eigenlijk na 5 maanden nog niet weet of iemand er echt voor wil gaan. Dat brengt onzekerheid met zich mee. Het voelt alsof de omgeving alleen maar met haar bezig is en mij verplicht om het beste met haar voor te hebben, iets wat ik ook wil, maar ik zit elke keer in mijn hoofd met de "Wat als?" vraag. Wat als ze ineens stopt, wat als ze schulden maakt, wat als ik straks alles alleen moet betalen.

Ik wil dolgraag dat ze slaagt, het zou mij enorm trots maken, maar ik merk dat ik het ontzettend moeilijk vind om het hierover te hebben.

Dat jij moet bewijzen dat je niet op geld aast terwijl zijn op jouw zak teert spreekt boekdelen.

Dit gaat je veel geld kosten en als dank ben je (achteraf) ook nog de boeman.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Hoe serieus zijn deze plannen nou echt? Is de kans niet groot dat ze weer van gedachten verandert? Of dat ze met deze plannen op de proppen komt omdat ze dus met WW thuiszit en voelt dat ze met íets moet komen? Omdat ze geen zin heeft om te solliciteren?

Praten, praten, praten. Ze presenteert het als een droom, maar voor hetzelfde is het ‘maar’ een idee.

Bespreek alternatieven. Kan ze nu ook eerst ander werk zoeken en dan wat langer de tijd nemen om zich te oriënteren? Dan hebben jullie ook meer kans om te kijken of de relatie standhoudt, meer gelegenheid om met elkaar over belangrijke beslissingen te (leren) praten.

Heb je al eens gevraagd hoe zij dat financieel voor zich ziet dan? Het is natuurlijk waanzin dat jij je moet gaan zitten verdedigen, zij moet gewoon met een plan komen over hoe ze denkt dat aan te pakken en hoeveel ze denkt bij te gaan dragen. Dat dat dan niet 50% zal zijn is begrijpelijk en misschien geen issue voor je, maar je moet er wel goede afspraken over maken.

quote:

Op maandag 20 april 2020 14:26 schreef herverwijderd het volgende:
Heb je al eens gevraagd hoe zij dat financieel voor zich ziet dan? Het is natuurlijk waanzin dat jij je moet gaan zitten verdedigen, zij moet gewoon met een plan komen over hoe ze denkt dat aan te pakken en hoeveel ze denkt bij te gaan dragen. Dat dat dan niet 50% zal zijn is begrijpelijk en misschien geen issue voor je, maar je moet er wel goede afspraken over maken.

Dat dus. Het allerbelangrijkste is praten en dan kijken waar je uitkomt.

Je zit ook niet meteen vast aan haar voor de periode dat ze aan het studeren is; zij moet ook begrijpen dat relaties soms eindig zijn en ze dan ook nog op haar eigen benen moet kunnen staan.

quote:

Op maandag 20 april 2020 10:55 schreef lexi1990 het volgende:
Hoe heb je dit aangepakt? Mijn vriendin is nu namelijk 23 en moet een behoorlijke weg bewandelen

quote:

Op maandag 20 april 2020 13:33 schreef lexi1990 het volgende:
Ik wil dolgraag dat ze slaagt, het zou mij enorm trots maken, maar ik merk dat ik het ontzettend moeilijk vind om het hierover te hebben.

Zoals gezegd: praten praten praten.

Je hebt het er blijkbaar moeilijk mee. Dus je moet er met haar over praten. Dat kunnen wij niet voor je oplossen.

Ik had het er niet zo moeilijk mee: we hebben het er gewoon goed over gehad. En nu zijn we ruim 6 jaar verder.
En nee, dat was zeker niet makkelijk. Af en toe flink op je tenen lopen omdat ik wel tijd/geld had, en zij niet. Maar dat heb je uiteindelijk voor elkaar over (of niet, en dan moet je ook je conclusies trekken).

Wat is precies de aantrekkingskracht die je voor haar voelt?

wat je over haar beschrijft is eigenlijk best negatief, je vertrouwt haar niet helemaal, lijkt ook aan te nemen dat wat ze zegt en vooral wat ze zegt te willen, niet overeenkomt met de realiteit vanw at ze zal kunnen bereiken...

dat lijkt een behoorlijke hindernis als je een gelijkwaardige relatie wilt hebben:
Als jij haar niet werkelijk vertrouwt is het moeilijk iemand voor 'vol' aan te nemen.

Wat me helemaal opvalt is dat je de indruk ook wekt alsof _jij_ eigenlijk de verantwoording vor haar keuze moet nemen, alsof je niet werkelijk gewoon haar haar eigen gang durft te laten gaan... eigenlijk gedrag je je dan ook niet als partner maar als een soort van 'verzorger'.

zeker als ik in je post ook lees dat een van haar problemen kennelijk is dat een ex van haar nog geld tegoed heeft, en je jezelf ook 'voelt' als een soort van 'sponsor':

quote:

Een ex die nog geld wil. [...]
.. en voel me wel een soort sponsor

Dan komt het ook over alsof je vriendin altijd een sort van partners opzoekt die voor haar alles gaan 'regelen'... wil jij dat wel?

quote:

Op maandag 20 april 2020 15:15 schreef RM-rf het volgende:
Dan komt het ook over alsof je vriendin altijd een sort van partners opzoekt die voor haar alles gaan 'regelen'... wil jij dat wel?

Nou ja, dat is natuurlijk het beeld wat TS schetst. Dus dat is wellicht helemaal niet zo.

Maar of het nou waar is, of het beeld van TS: het zegt sowieso iets over hun relatie.

'Ze mag best bij mij in wonen, het zou ook zonde zijn om een kamer te nemen van een x aantal euro'...hoezo is dat zonde? Dat is toch gewoon normaal? Jullie zijn nog geen half jaar samen. Ze is 23 dus dat is op zich geen schandalige leeftijd om nog te studeren/gaan studeren. Ze kan gewoon studeren, bij DUO stufi+ evt een lening aanvragen en een bijbaantje nemen, en dan een kamer zoeken net als de meeste studenten.

quote:

Op maandag 20 april 2020 10:09 schreef lexi1990 het volgende:
Ik moet wel iets uit de weg helpen. Mijn schoonouders willen niet dat ik de studie bekostig, dat moet ze toch echt zelf doen, maar zij verwachten wel dat ik het huis regel (wat nu dus ook zo is) en ik eigenlijk op haar moet "wachten". "Alle extra inkomsten zijn handig vanuit haar kant, maar verwacht het niet te veel tijdens de studie".

Aldus de mensen die haar financieel op hadden moeten voeden, lekker makkelijk

quote:

Op maandag 20 april 2020 13:33 schreef lexi1990 het volgende:
Ze mag best bij mij in wonen, het zou ook zonde zijn om een kamer te nemen van een x aantal euro met daarnaast een baan, op zich een heel reële situatie, maar hoe maak je iemand duidelijk dat de weg niet zo makkelijk is en dat dat ook consequenties heeft voor mij zonder over te komen alsof je enkel op geld aast. Wat ik wil voorkomen is de discussie van "wil je dan niet dat ik een studie doe?" of "ja maar later heb ik toch een goeie baan en verdien ik super veel voor ons beide"

Nou, ze heeft het niet van vreemden..

quote:

Ja dat zijn leuke uitspraken, maar ik voel dat ik een antwoord aan het zoeken ben om iedereen maar tevreden te stellen, terwijl ik in mijn ogen een risico aan ga en eigenlijk na 5 maanden nog niet weet of iemand er echt voor wil gaan. Dat brengt onzekerheid met zich mee. Het voelt alsof de omgeving alleen maar met haar bezig is en mij verplicht om het beste met haar voor te hebben, iets wat ik ook wil, maar ik zit elke keer in mijn hoofd met de "Wat als?" vraag. Wat als ze ineens stopt, wat als ze schulden maakt, wat als ik straks alles alleen moet betalen.

Je gaat nooit iedereen tevreden kunnen stellen. Zeker niet als jij wel van het plannen en de (financiële) zekerheid bent en de rest niet.
Zou je ook niet moeten willen als je het beste met mensen voor hebt, want het beste is zelfredzaamheid en niet hoe chanteer je (weer een nieuw) iemand emotioneel om voor hen te doen waar ze zelf vooralsnog niet fatsoenlijk aan werken.

Als je serieus bent met haar, dan kun het beste haar proberen te ondersteunen in hoe ze dit zelf het beste kan (leren) regelen. Dat betekent dus plannen. Een stappenplan, inclusief financieel plaatje voor zowel als alleenstaande/alleen wonende als samenwonend met jou. Of ze nou op zichzelf gaat wonen of dat het uit gaat met jou, ze moet er wel over nadenken.
Bij het samenwonen zou je ook kunnen overwegen om haar bijdrage als spaarpotje opzij te zetten, maar daar leert ze misschien niet voldoende van.

Vergeet niet mee te nemen in het plan: het afbetalen van de studieschuld en natuurlijk ook een hypotheek. En natuurlijk ook de belasting qua studie-uren en huishoudelijke taak verdeling.
Maak jouw financiën ook inzichtelijk en laat haar berekenen hoeveel het jou kost. Toont ze interesse in wat jij de komende jaren op de planning had staan en moet laten als zij op jou gaat leunen voor haar studie? Wat zou zij er van zeggen als jij ook weer een opleiding zou willen doen naast je werk? Zou zij het ok vinden als jullie beide samen als arme studenten moeten leven?

En dan eerst een jaar gewoon werken, zodat ze een financiële buffer op kan bouwen en eventueel alvast handige vakken/certificaten erbij kan doen.
Stel, ze zou dierenarts willen worden, dan kan ze naast d'r baantje bijvoorbeeld biologie en scheikunde alvast kunnen doen.
Dat heeft een aantal voordelen. Zij kan alvast kijken hoe ze op een hoger niveau mee kan komen, zonder de hoofdprijs te betalen. Zij kan laten zien dat ze echt gemotiveerd is en ook blijft om ervoor te blijven werken. Dat het geen bevlieging was enzo.

Leerzaam jaartje, waarin jullie niet beide meteen financieel of qua werkbelasting vol aan de bak hoeven te gaan. Lijkt me een betere en wat meer zeggende basis dan vijf maanden..

quote:

Op maandag 20 april 2020 15:22 schreef jb88 het volgende:
'Ze mag best bij mij in wonen, het zou ook zonde zijn om een kamer te nemen van een x aantal euro'...hoezo is dat zonde? Dat is toch gewoon normaal? Jullie zijn nog geen half jaar samen. Ze is 23 dus dat is op zich geen schandalige leeftijd om nog te studeren/gaan studeren. Ze kan gewoon studeren, bij DUO stufi+ evt een lening aanvragen en een bijbaantje nemen, en dan een kamer zoeken net als de meeste studenten.

Zonde omdat hij anders ook die kamer mag betalen.