Psychose

Meerdere psychoses hier. Schizo-affectief, ofwel bipolair met psychotische episode. Leven is zwaar.

Heb wel een baan, genoeg vrienden, enz. Dus leven is ook goed.

Heb je specifieke vragen?

Ja, ook 1 keer. Nooit meer ergens last van gehad.

Heb er geen last van en ben er ook nooit mee bezig.

Meerdere. ASS, adhd en bipolair met psychoses. Heb ze teruggegeven. Was er wel klaar mee.

[ Bericht 47% gewijzigd door _I op 21-01-2020 18:07:51 ]

Wat was voor jullie de trigger?

quote:

Op dinsdag 21 januari 2020 18:49 schreef Pizzakoppo het volgende:
Wat was voor jullie de trigger?

Zat in een manie, die een week of 2/3 duurde. Sliep steeds minder en na een dag of 3 niet geslapen te hebben voelde het alsof ik dood ging.

“Iets” stopte en “iets” anders ging door. Het voelde alsof bewustzijn en onderbewustzijn omdraaide. Alsof ik sliep in mn leven.

Ergens aan de binnenkant bleef “ik” bestaan, maar de buitenwereld zag iemand die volledig de weg kwijt was. Zelf heb ik (bijna) geen angstige momenten meegemaakt, waardoor het eerder als verlichting voelde dan als een psychose.

Voor mij was het een van mijn meest diepe en intense gebeurtenissen, die voor altijd mijn zijn veranderd heeft in positieve zin.

Praat er eigenlijk nooit over, omdat ik weet dat mensen alleen het woord psychose horen. Maar įls ik het erover heb, is het voor mij eerder een kijkje in de matrix dan een enge aandoening.

Begrijp ook heel goed dat als ik in mn angsten was geschoten dat de ervaring heel anders was geweest.

quote:

Op woensdag 22 januari 2020 06:50 schreef _I het volgende:

Praat er eigenlijk nooit over, omdat ik weet dat mensen alleen het woord psychose horen. Maar įls ik het erover heb, is het voor mij eerder een kijkje in de matrix dan een enge aandoening.

Begrijp ook heel goed dat als ik in mn angsten was geschoten dat de ervaring heel anders was geweest.

Je brein zal er desondanks wel een opdonder van hebben gehad.

Ik ken iemand die vermoedelijk door LSD in een psychose kwam die een paar weken aanhield. Er is ook het vermoeden van een manie, maar kan net zo goed drugs zijn geweest, dus niet helemaal duidelijk.

Anyhow, voor hem was de psychose op veel momenten helemaal niet vervelend. Dacht dat hij de wereld en alles begreep en een bepaald goddelijk inzicht had. Hij vond het fantastisch.

Tot het omsloeg in angst en paranoia. Maar daar weet hij nu niets meer van, of hij ontkent het omdat het zo'n heftige gebeurtenis was.

Wat ik wil zeggen, is dat zelfs het stukje wat misschien voelde als een openbaring, nog steeds heel schadelijk kan zijn. Maar als het bij die ene psychose blijft, is het wel fijn dat je er alleen goede herinneringen aan hebt. Een beetje als ego-death klinkt het, hoe je het beschrijft. Dat fenomeen kennen gebruikers van psychedelische middelen ook. Misschien was jouw ervaring vergelijkbaar met een trip.

Kun je ook psychoses krijgen als je dus niets hebt? Kan iedereen het dan krijgen?

quote:

Op woensdag 22 januari 2020 08:16 schreef -Straw- het volgende:

[..]

Je brein zal er desondanks wel een opdonder van hebben gehad.

Ik ken iemand die vermoedelijk door LSD in een psychose kwam die een paar weken aanhield. Er is ook het vermoeden van een manie, maar kan net zo goed drugs zijn geweest, dus niet helemaal duidelijk.

Anyhow, voor hem was de psychose op veel momenten helemaal niet vervelend. Dacht dat hij de wereld en alles begreep en een bepaald goddelijk inzicht had. Hij vond het fantastisch.

Tot het omsloeg in angst en paranoia. Maar daar weet hij nu niets meer van, of hij ontkent het omdat het zo'n heftige gebeurtenis was.

Wat ik wil zeggen, is dat zelfs het stukje wat misschien voelde als een openbaring, nog steeds heel schadelijk kan zijn. Maar als het bij die ene psychose blijft, is het wel fijn dat je er alleen goede herinneringen aan hebt. Een beetje als ego-death klinkt het, hoe je het beschrijft. Dat fenomeen kennen gebruikers van psychedelische middelen ook. Misschien was jouw ervaring vergelijkbaar met een trip.

Het was op zeker schadelijk en heeft ook wel sporen nagelaten. Ben ook veel voorzichtiger met mezelf. Eet gezond, slaap redelijk volgens een structuur en sport.

Angst en paranoia zijn wel voorbij gekomen, maar kregen niet echt vat.

Had kanker gehad, ontslagen, nieuwe baan, miste een orgaan.. Stoppen sloegen door, en het was zeker geen feestje. Maar net als wat jij omschrijft, het goddelijke inzicht was er voor mij ook, waardoor ik wel vrede heb met gebeurtenis.

Met de kennis van nu;

Het begon idd met een soort van ego-dood, die overeenkomt met wat mensen beschrijven die psychedelische drugs gebruiken. Wat daarna gebeurde kan ik alleen omschrijven als waarnemen door de pijnappelklier.

Mensen gaven licht, of niet. Communicatie verliep via symbolen en door minieme veranderingen in de gelaatstrekken van mensen, die heel veel informatie gaven.

Het was alsof de onderbewuste informatieverwerking deels zich openbaarde, de matrix. Het samenspel tussen herinneringen, impulsen, andere mensen, geuren, geluiden, etc etc is fascinerend en het is niet te bevatten wat er allemaal door je hoofd schiet in een luttele seconde.

Zonder daadwerkelijk alle herinneringen voor je te kunnen zien, “wist” ik dat ik op de juiste plek op het juiste moment was. Elke keuze was de meest optimale onderweg, dus had ik niet op een andere plek kunnen zijn. Hoevaak je in je heldere leven ook denkt “als ik dit had gedaan, of volgende keer doe ik zo”, feitelijk heb je er geen invloed op en stroom je als water.

Zo zit pijn en verdriet ook ergens opgeslagen in je lijf. In frequenties, symbolen en beelden. En het komt hoe dan ook voorbij, want het is onderdeel van je zijn.

Kortom; niet te volgen voor een ander en in heldere staat heb je wel de herinneringen maar niet meer het inzicht, dus kan je er niet zoveel mee.

Hier ook een hele zware psychose van maanden gehad, met geen pen te beschrijven, wat een ervaring! Zwaar getraumatiseerd uitgekomen en ben nu weer aan het opkrabbelen, maar zwaar beschadigd, voel mij net een downie, intelligentie is zwaar achteruit gegaan en begrijp de wereld niet meer zo goed.

Wat de hersenen je kunnen doen geloven is ongelofelijk...

quote:

Op woensdag 22 januari 2020 08:20 schreef bitterbal het volgende:
Kun je ook psychoses krijgen als je dus niets hebt? Kan iedereen het dan krijgen?

Ja iedereen

quote:

Op woensdag 22 januari 2020 11:40 schreef Keep_Walking het volgende:

[..]

Ja iedereen

In principe wel, maar als je een bepaalde psychose gevoeligheid hebt is de kans wel groter. Bijv. als je een bipolaire stoornis hebt of wat anders. Maar in theorie kan iedereen het krijgen.

Valt me op dat het wel vaak samenhangt met slecht slapen en/of drugs. Nu zijn beide natuurlijk ook niet zo goed voor het brein.

quote:

Op woensdag 22 januari 2020 12:21 schreef -Straw- het volgende:

[..]

In principe wel, maar als je een bepaalde psychose gevoeligheid hebt is de kans wel groter. Bijv. als je een bipolaire stoornis hebt of wat anders. Maar in theorie kan iedereen het krijgen.

Valt me op dat het wel vaak samenhangt met slecht slapen en/of drugs. Nu zijn beide natuurlijk ook niet zo goed voor het brein.

Gewoon stress, te veel stress. Iemand die lang genoeg het leven niet aankan, stort ineen.

quote:

Op woensdag 22 januari 2020 12:42 schreef Keep_Walking het volgende:

[..]

Gewoon stress, te veel stress. Iemand die lang genoeg het leven niet aankan, stort ineen.

Dat kan toch niet de gebruikelijke oorzaak zijn, lijkt me. Ik denk dat je bij langdurige grote stress eerder kans hebt op een burnout dan een psychose.

quote:

Op woensdag 22 januari 2020 12:55 schreef saparmurat_niyazov het volgende:

[..]

Dat kan toch niet de gebruikelijke oorzaak zijn, lijkt me. Ik denk dat je bij langdurige grote stress eerder kans hebt op een burnout dan een psychose.

Burn out heeft ook psychotische verschijnselen vaak.

Bij psychose is er vaak sprake van trauma. Ernstige pesterijen, sociale uitsluiting, seksueel misbruik, enz.

quote:

Op woensdag 22 januari 2020 12:42 schreef Keep_Walking het volgende:

[..]

Gewoon stress, te veel stress. Iemand die lang genoeg het leven niet aankan, stort ineen.

Ik denk niet dat elk brein hetzelfde reageert. Sommige mensen krijgen dan misschien een psychose, anderen paniekaanvallen, weer anderen een burn out of depressie.

quote:

Op dinsdag 21 januari 2020 17:38 schreef Homer85 het volgende:
Zo'n 2,5 jaar geleden heb ik een psychose gehad. Dat was een heftige periode.
Tot op heden was het de enige psychose en ik heb geen diagnose.

Zijn er hier meer mensen die een psychose hebben gehad? Hoe gaat het nu met je?
Heb je 1 of meerdere psychoses gehad? Heb je een diagnose?

Ik heb nu 31 psychoses gehad en ik heb schizofrenie. Mijn toekomst is eigenlijk erg leeg, stoppen met mijn studies, wajong... Het is best frustrerend soms, zeker omdat ik altijd wel psychotische klachten heb (stemmen, beestjes waarnemen, licht/geluid dat vervormd etc). Op mezelf wonen is een uitdaging, maar het lukt met hulp en ondersteuning

quote:

Op woensdag 22 januari 2020 12:59 schreef Keep_Walking het volgende:

[..]

Burn out heeft ook psychotische verschijnselen vaak.

Bij psychose is er vaak sprake van trauma. Ernstige pesterijen, sociale uitsluiting, seksueel misbruik, enz.

Niet helemaal waar. Maar kan wel.
Iemand die geboren is met de gevoeligheid maar beschermende factoren heeft in zijn leven komt daar veilig door. Anders ben je bijna een vogel voor de kat.
Maar iedere andere persoon kan het ook krijgen! Door drugs incl wiet, alcoholafkick, infectieziekten (heet dan delier), zware stress, slaaponthouding,...
Het stomme eraan is dat een psychose 'littekens' na laat. Je kan nooit meer terug functioneren op je vorig niveau. Met elke nieuwe psychose raak je steeds een stukje meer kwijt! Bescherm jezelf dus en neem je medicatie als je een diagnose hebt waar de kans op psychose groot is.
Is het eenmalig geweest met een duidelijk trigger? Blijf er dan vanaf en besef dat je wel een gevoeligheid hebt, dus ga goed met jezelf om.

Ik wil trouwens nog even zeggen dat ik heel veel respect heb voor de mensen die moeten omgaan met hun psychose of gevoeligheid. Het is echt niet makkelijk

quote:

Op woensdag 22 januari 2020 19:05 schreef Homer85 het volgende:

[..]

Hoeveel psychoses heb je gehad? Hoe lang duurde een psyschose gemiddeld? Hoe lang duurde het herstel?

Zo’n 7. Bij de eerste psychoses duurde het meer dan een jaar om een beetje normaal te voelen en te functioneren. De psychoses daarna ging sneller.

quote:

Op woensdag 22 januari 2020 22:26 schreef Lenny77 het volgende:
Ik wil trouwens nog even zeggen dat ik heel veel respect heb voor de mensen die moeten omgaan met hun psychose of gevoeligheid. Het is echt niet makkelijk

Dank. Op zich ben ik best gelukkig, ondanks alles.

[ Bericht 100% gewijzigd door schaapblaat op 23-01-2020 12:19:38 (Nvm, toch niet ) ]

quote:

Op donderdag 23 januari 2020 21:12 schreef Canopus het volgende:
Helaas wel ja. Ik vraag me weleens af of je er ooit nog volledig van hersteld. Ik probeer normaal te leven en dat gaat redelijk, maar soms ook totaal niet meer.

Herkenbaar

TS, slik je medicatie?

Bijzonder topic, super interessant om dit te lezen. Ik wens jullie allemaal veel kracht om hier mee te dealen.

quote:

Op donderdag 23 januari 2020 21:12 schreef Canopus het volgende:
Helaas wel ja. Ik vraag me weleens af of je er ooit nog volledig van hersteld. Ik probeer normaal te leven en dat gaat redelijk, maar soms ook totaal niet meer.

Dit is dus idd het spijtige er aan. Je komt niet meer terug op je vorig niveau.
Stel je een horizontale lijn voor. Tijdens een psychose krijg je een grote lijn naar onder die tijdens je herstel er na terug omhoog gaat klimmen. Deze lijn stopt echter een cm onder je vorige horizontale lijn. Met je volgende psychose ga je weer naar onder om dan weer naar boven te klimmen maar weer een cm lager te eindigen dan je tweede horizontale lijn. En zo gaat dat door.
Als je snel kan ingrijpen dan is die schade er niet. Het probleem is dat de meesten niet doorhebben dat ze in een psychose zijn aan het glijden. Voor hun is het allemaal ECHT, het is er en/of ze horen het en/of zien het en denken het en voelen het! En als andere mensen er iets over zeggen dan geloven ze die mensen niet dus glijden ze dieper weg.
Daarom zijn die signalisatieplannen zo belangrijk, dat je bij de eerste tekens jezelf kan gaan beschermen.
Wat natuurlijk niet simpel is. Want wat je meemaakt is zo reėel dat het wel echt moet zijn! Plus die anderen zijn niet betrouwbaar, die willen je alleen maar laten opsluiten ofzo.
Onderschat langs de andere kant de kracht niet van je hersenen en hun flexibiliteit. Je raakt misschien die cm kwijt maar dat is geen reden om je dan maar te laten hangen. Ga aan de slag, train je hersenen maar overdrijf niet (druk op jezelf leggen is ook niet goed, hou het leuk), verzorg je goed! Zorg voor regelmaat, absoluut voor voldoende slaap en goede voeding. Neem je medicatie stipt ook al zijn de nevenwerkingen soms niet min. Als je teveel last hebt van nevenwerkingen is er nog een arsenaal van andere anti-psychotica waar je het beter op zal doen dus geef dat aan!

En nogmaals: jullie zijn sterker dan jullie denken! Geef het niet op

@Lenny77 Je bent echt een super lieve engel.
Misschien even dom, maar heb je misschien tips over hoe je je hersens kunt trainen? Ik doe maar wat (veel lezen enz) en soms geef ik eraan toe (boodschappenbriefje mee naar de winkel), alleen heb je tips over hoe je beter kan oefenen?

En in het begin van mijn psychoses ben ik altijd compleet kwijt, kan ik me bijna niks van herinneren, soms dagen of zelfs weken weg. Ik weet alleen wat vrienden me vertellen. Komt dat eens terug?

quote:

Op zondag 26 januari 2020 10:21 schreef ChildoftheStars het volgende:
@:Lenny77 Je bent echt een super lieve engel.
Misschien even dom, maar heb je misschien tips over hoe je je hersens kunt trainen? Ik doe maar wat (veel lezen enz) en soms geef ik eraan toe (boodschappenbriefje mee naar de winkel), alleen heb je tips over hoe je beter kan oefenen?

En in het begin van mijn psychoses ben ik altijd compleet kwijt, kan ik me bijna niks van herinneren, soms dagen of zelfs weken weg. Ik weet alleen wat vrienden me vertellen. Komt dat eens terug?

Je zou sowieso dingen moeten doen doe je leuk vindt, anders hou je het niet vol. En jij bent heel creatief dus ik denk wel dat jij al heel goed bezig bent! Er zijn genoeg spelletjes die je kan doen op je gsm of in boekjes zoals sudoku en kruiswoordraadsels. Lezen is ook goed! Wandelen in een groene omgeving blijkt ook te helpen. Gewoon een gezelschapspel spelen met anderen kan ook. Het belangrijkste is echt dat je er geen stress van mag krijgen dus dat is even zoeken.
En het is wel normaal dat je delen kwijt bent. Ik weet niet of ze terugkomen? Misschien met flarden? De weg terug omhoog naar je horizontale lijn kan best wel even duren. Je dopamine en serotonine hebben flink liggen rellen in je hersenen: dat heeft tijd nodig om terug in rust te komen.
Je zou jezelf mss de vraag kunnen stellen of je het wel allemaal wil weten? Ga je je er beter door voelen?

quote:

Op zondag 26 januari 2020 10:47 schreef Canopus het volgende:

[..]

Ik heb het zelf ook wel door. Waar ik vroeger weinig problemen mee had, dat is nu duidelijk een stuk minder. B.v. het onder woorden brengen van je eigen situatie. En dan val je al snel naast de boot, wat dat betreft is de wereld keihard (vooral op social media en ook fok).

De juiste medicatie vinden is nog steeds moeilijk, de neveneffecten zijn vaak om nog gekker van te worden.

Het probleem is dat mensen er gewoon veel te weinig over weten.. Het is ook iets raars en er bestaan veel misopvattingen over. De gekke psychopaat, de drugsverslaafde, die wat de pedalen kwijt is,..
En dat is echt niet zo! Er is gewoon geen kennis en dus geen begrip. En vooral: ze beseffen niet dat het jou ook kan overkomen.
Ik weet van een jongen die op zijn 19e voor het eerst een xtc pilletje heeft genomen. Nu 15 jaar later zit hij nog in de psychiatrie, met een niet onder controle te houden psychose. Ok, dit is echt een uitzondering maar toch. Dan mensen die dementie beginnen te krijgen en daar in het begin vaak psychoses door krijgen. Dan nog een man die met fietsen op zijn hoofd is gevallen en hersenschade heeft opgelopen met als gevolg psychoses tijdens het zwellen en terug ontzwellen van zijn hersenen en het heraanleggen van zijn verbindingen.
Dan de mensen die in afkick gaan (delerium tremens) of mensen met een zware blaasontsteking (gewone delier).
En dan heb je de groep die het genetisch mee hebben gekregen. Wat niet wil zeggen dat het dan ook echt gaat doorbreken. Er hangt veel aan vast!

Ivm je medicatie: blijf aangeven dat iets echt niet goed voor je werkt. Want de te grote nevenwerkingen zijn een recept voor dan maar te stoppen (en volledig begrijpelijk!). En dan ken je het gevolg helaas. Er is ook medicatie om je nevenwerkingen te onderdrukken maar dat zal jij vast nog veel beter weten dan ik.

quote:

Op zondag 26 januari 2020 11:13 schreef Lenny77 het volgende:

[..]

Je zou sowieso dingen moeten doen doe je leuk vindt, anders hou je het niet vol. En jij bent heel creatief dus ik denk wel dat jij al heel goed bezig bent! Er zijn genoeg spelletjes die je kan doen op je gsm of in boekjes zoals sudoku en kruiswoordraadsels. Lezen is ook goed! Wandelen in een groene omgeving blijkt ook te helpen. Gewoon een gezelschapspel spelen met anderen kan ook. Het belangrijkste is echt dat je er geen stress van mag krijgen dus dat is even zoeken.
En het is wel normaal dat je delen kwijt bent. Ik weet niet of ze terugkomen? Misschien met flarden? De weg terug omhoog naar je horizontale lijn kan best wel even duren. Je dopamine en serotonine hebben flink liggen rellen in je hersenen: dat heeft tijd nodig om terug in rust te komen.
Je zou jezelf mss de vraag kunnen stellen of je het wel allemaal wil weten? Ga je je er beter door voelen?

Dank je wel

Puzzelen is sowieso een goede idd! Moet ik weer eens vaker doen (vind ik ook leuk). Motivatie is inderdaad een belangrijke Genoeg dingen geprobeerd en opgegeven (zowel om motivatie als om stress).
Het zit hier echt in de concentratie, geheugen heel minimaal en in de energie/prikkelverwerking. Sinds 2015 volgens mij meer psychotisch dan gezond geweest (het gaat nu al een paar maanden echt goed), dus ik moet ook geduld hebben.

Ja... aan de ene kant vind ik het verschrikkelijk als mensen me erover vertellen (schaamte), dus de onwetendheid geeft zeker ook rust. Mensen zeggen ook dat ik het niet moet willen weten, maar ja... waarschijnlijk is het beter zo

quote:

Op zondag 26 januari 2020 11:31 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]


Ja... aan de ene kant vind ik het verschrikkelijk als mensen me erover vertellen (schaamte), dus de onwetendheid geeft zeker ook rust. Mensen zeggen ook dat ik het niet moet willen weten, maar ja... waarschijnlijk is het beter zo

Ik begrijp wel waarom je je schaamt maar wil je duidelijk maken dat dat niet nodig is. Jij doet iets als reactie op een lichamelijke storing. Als iemand buikgriep heeft is het normaal dat je diarree hebt. Als iemand uit narcose wakker wordt is het normaal als ie overgeeft. Als iemand een zware epilepsieaanval heeft is het normaal dat ie in zijn broek kan plassen. Als iemand een depressie heeft is het normaal dat ie echt moe is. Als iemand zat is dan is het normaal dat ie gaat zagen en een kater krijgt.
Als iemand een psychose heeft is het normaal dat ie dingen gaat doen die hij/zij anders ook niet doet. Je bent op dat moment ziek en je hebt de symptomen die erbij horen. Daar kan je niets aan doen en ze liggen buiten jouw macht en controle. Dus wees lief voor jezelf! Je bent er weer door geraakt, hebt het overwonnen en je begint opnieuw. Dus vergeef jezelf die vreemde uitspattingen toen je overspoeld werd door hopen neurotransmitters die op hol zijn geslagen!

quote:

Op zondag 26 januari 2020 13:12 schreef Lenny77 het volgende:

[..]

Ik begrijp wel waarom je je schaamt maar wil je duidelijk maken dat dat niet nodig is. Jij doet iets als reactie op een lichamelijke storing. Als iemand buikgriep heeft is het normaal dat je diarree hebt. Als iemand uit narcose wakker wordt is het normaal als ie overgeeft. Als iemand een zware epilepsieaanval heeft is het normaal dat ie in zijn broek kan plassen. Als iemand een depressie heeft is het normaal dat ie echt moe is. Als iemand zat is dan is het normaal dat ie gaat zagen en een kater krijgt.
Als iemand een psychose heeft is het normaal dat ie dingen gaat doen die hij/zij anders ook niet doet. Je bent op dat moment ziek en je hebt de symptomen die erbij horen. Daar kan je niets aan doen en ze liggen buiten jouw macht en controle. Dus wees lief voor jezelf! Je bent er weer door geraakt, hebt het overwonnen en je begint opnieuw. Dus vergeef jezelf die vreemde uitspattingen toen je overspoeld werd door hopen neurotransmitters die op hol zijn geslagen!

Dank je wel .... betekent veel voor me *knuffel*

quote:

Op zondag 26 januari 2020 13:52 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Dank je wel .... betekent veel voor me *knuffel*

je bent super goed bezig!
Onmetelijk veel respect

quote:

Op zondag 26 januari 2020 14:17 schreef Lenny77 het volgende:

[..]

je bent super goed bezig!
Onmetelijk veel respect

Dank je wel en dat is niet nodig he (al is het gevoel wederzijds)

Ik ben voorbij de punt dat ik schaamte voel. Ik heb wel spijt als ik achteraf hoor dat ik iets heb gedaan wat niet netjes was, maar ik kan het accepteren en mezelf vergeven. Ik hoop dan dat de ander mij ook vergeeft, maar als dat niet gebeurt heb ik vrede mee.

quote:

Op zondag 26 januari 2020 15:04 schreef Keep_Walking het volgende:
Ik ben voorbij de punt dat ik schaamte voel. Ik heb wel spijt als ik achteraf hoor dat ik iets heb gedaan wat niet netjes was, maar ik kan het accepteren en mezelf vergeven. Ik hoop dan dat de ander mij ook vergeeft, maar als dat niet gebeurt heb ik vrede mee.

Dat is goed van je!
Onthou dat het bij de ander vaak geen onwil is maar onkunde.

quote:

Op donderdag 30 januari 2020 20:34 schreef Homer85 het volgende:

[..]

Ja, ik slik 1mg Risperidon

Dat had ik ook.

quote:

Op maandag 3 februari 2020 15:54 schreef Homer85 het volgende:

[..]

Slik je nu nog medicatie?

Ik krijg één keer per maand een prik. En ik verwacht voor de rest van mijn leven.

Een kennis(vrouw) van mij heeft haar vriendin met een mes om het leven gebracht omdat zij dacht dat haar vriendin vreemd ging met haar man. Daarna heeft ze de werkauto van haar man gepakt en in het kanaal gereden omdat ze dacht dat ze daarin sex hadden gehad.

Na opname bleek zij al meerdere maanden in de psychose te zitten. Ze heeft alles bewust meegemaakt en haar acties voelden juist. Ze had dan ook grote moeite om te begrijpen wat er daadwerkelijk gebeurd was. Dit is jaren geleden maar ze is nog steeds niet 100% hersteld.

Bovenstaande heeft mij toen erg aangegrepen omdat het om kennissen ging.
Hoe zij dit ervaart en voelt kom je eigenlijk nooit te weten.
Nu ik jullie ervaringen lees begrijp ik beter wat er achter een psychose schuil gaat.

quote:

Op donderdag 6 februari 2020 08:34 schreef Barry1986 het volgende:
Een kennis(vrouw) van mij heeft haar vriendin met een mes om het leven gebracht omdat zij dacht dat haar vriendin vreemd ging met haar man. Daarna heeft ze de werkauto van haar man gepakt en in het kanaal gereden omdat ze dacht dat ze daarin sex hadden gehad.

Na opname bleek zij al meerdere maanden in de psychose te zitten. Ze heeft alles bewust meegemaakt en haar acties voelden juist. Ze had dan ook grote moeite om te begrijpen wat er daadwerkelijk gebeurd was. Dit is jaren geleden maar ze is nog steeds niet 100% hersteld.

Bovenstaande heeft mij toen erg aangegrepen omdat het om kennissen ging.
Hoe zij dit ervaart en voelt kom je eigenlijk nooit te weten.
Nu ik jullie ervaringen lees begrijp ik beter wat er achter een psychose schuil gaat.

Heftig verhaal.

quote:

Op vrijdag 7 februari 2020 11:53 schreef Homer85 het volgende:

[..]

Heb jij heftige dingen gedaan tijdens je psychoses of valt dat mee?

Hele heftige dingen. Mensen bedreigd, gevochten met verpleegkundige in Altrecht, meer. De eerste psychose vooral. Daarna werd ik niet meer agressief. Waar ik het meest voor schaamde is rate berichten sturen naar mensen. Uit het niets liefdesverklaringen of geheime boodschappen, dat soort dingen.

Ja helaas wel. Het is echt een lang verhaal geworden, ik kom eigenlijk al jaren niet meer op dit forum, en geen idee waarom ik er vandaag weer eens terecht kwam, maar de topic titel triggerde me om een stuk van de fucked up dingen die ik heb beleefd te delen.

Ik heb dit lang niet zo vaak meegemaakt als anderen die ik hier zag posten, maar toch denk ik dat het een redelijke inkijk geeft in zo'n episode. Andere reden dat ik het nu schrijf, is dat ik me tijden lang had voorgenomen het ooit ergens op een forum te plempen, maar dat nooit gedaan heb.

Diagnose
Diagnosen heb ik diverse gehad waarin ik me meer of minder herken.

Sinds mijn vroege jeugd (ben nu zeer ruim volwassen) nam mijn moeder me al mee naar coaches, RIAGG en psychologen om, ik denk nu, te zien wat er "mis" met mij was. Zij heeft zelf in haar leven ook meerdere malen in opname gezeten op meerdere plekken, voor perioden van maanden tot jaren. Wat zij had is me dan weer nooit duidelijk geworden, behalve "soort van depressie, ofzo", maar echt makkelijk heeft ze het er niet mee gehad.

Zelf kreeg ik dus door de jaren heen, door allerlei professionals diagnosen, zoals gegeneraliseerde angststoornis, dystieme stoornis, schizo-affectieve stoornis, psychotische stoornis nao, borderline persoonlijkheidsstoornis, ADHD, narcistische persoonlijkheidsstoornis en aan het eind van de rit autisme. Die laatste kan wel kloppen denk ik.

Medicijnen
Ik heb gehad:
- efexor (kreeg erg suicidale gedachte)
- dexamfetamine (daarover verder meer)
- quietiapine (werkt opzich wel om te slapen, maar je wordt er ook zo vlak van dat eigenlijk niets meer boeit)
- haldoperidol (zombie, hele tijd het gevoel om te vallen, zitten liggen zitten liggen zitten liggen, kwijlen, dubbele tong praten, langzame gedachten, alles is saai)
- allerlei pammetjes om te slapen

Nu helemaal niets meer, behalve regelmaat, niet teveel drukte, oppassen met prikkels etc.

Inleiding
De volgende tijdlijn klopt niet helemaal, want ik kan het me domweg niet precies meer herinneren. Je raakt hele perioden kwijt. Wazige tijd, die een jaar of twee duurde, van eerste "verwarrinkjes" tot een soort van herstel, tot een zelfmoordpoging.

Op enig moment aan het eind van mijn twenties was ik opgebrand, burn-out achtige verschijnselen, en toen sliep ik lange tijd bijna niet. Toen begon het dat ik op kantoor al soort van kleine openbaringen overal in zag. Ik wil niet al te veel in details treden over mijn werk, maar het heeft te maken met logistiek en containervervoer en dat soort dingen, maar op een gegeven moment was ik er dus echt van overtuigd dat er kinderen in die containers zaten die bedoeld waren voor verkoop aan pedofielen. In nummers van documenten zag ik allerlei aanwijzingen voor wat er aan de hand was, bijvoorbeeld een nummer dat opgebouwd was uit een pincode die ik ooit had, samen met en stukje van het telefoonnummer van mijn ouderlijk huis, gaf aanleiding om te denken dat die combinatie voor mij en voor mij alleen als aanwijzing door een soort God was geplaatst, en alsof dat het begin was van een spoor dat zou moeten leiden tot het eind van mijn epische reddingstocht.

Ik gebruik wat superlatieven maar zo voelde dat echt, alsof alleen ik, de Messiah, de wereld van dit vreselijke kwaad kon verlossen. Het lukt me niet echt om heldere gradaties aan te brengen.

Op enig moment werden er nieuwe aircounits geinstalleerd tijdens diezelfde periode, en al die installatiemannen keken in mijn beleving heel samenzwerireg, en vijandig. Ik begon ook heel veel te lezen in de gezichtsuitdrukkingen van collega's, mensen op straat en vrienden. Maar daar was toen voor mij een zeer logische verklaring voor: zij die vijandig keken, zaten in het complot. Ze mochten niet weten dat ik ze op het spoor was, zogezegd. Daaruit vloeide ook de gedachte voort, dat toen de nieuwe airco-ventilatiesleuven in het plafond in de buurt van mijn werkplek geplaatst werden, dat daar *natuurlijk* camera's inzaten om mij in de gaten te houden.

Een aanleiding daarvoor was dat ik iets zag over een volwassen iemand, die met zijn veel jongere stiefzusje erg close was. Dat is opzichzelfstaand niet direct aanleiding om een wereldwijd complot te zien natuurlijk, wat je er verder ook van vindt. Het legde wel een link met het verhaal van mijn moeder, die me meerdere malen had verteld op zeer jonge leeftijd door haar opa misbruikt te zijn geweest, tenminste dat is mijn redenatie nu.

In het begin van die periode als ik dan naar huis liep van werk (twintig minuten lopen), en ik hoorde sirenes dan dacht ik eerst nog van nou voor de zekerheid maar even omlopen, of een winkel instappen, want misschien zijn ze naar mij opzoek. Naarmate dat vorderde sloeg die misschien om in een natśśrlijk zijn ze naar mij opzoek, want naar wie anders. Ook zij zitten in het complot natuurlijk.

Ook thuis werd ik wat paranoia, want ja dat getik wat ik op het dak hoor, of een schaduw op het balkon, is natuurlijk een arrestatieteam of zoiets, steeds alles checken, proberen zo stiekem mogelijk naar buiten te kijken zonder gezien te worden, en vooral niet slapen natuurlijk.

's Nachts ging ik op een gegeven moment vaak naar buiten, in de buurt was een soort natuurgebiedje aan het water, en daar voelde ik me wel veiliger (min of meer verstopt achter wat bosjes op zo'n betonnen kade, van waar je alles aan kan zien komen). Voelde me daar wel beter, maar niet echt relaxed want ik was de hele tijd aan het zoeken naar het grote gevaar, altijd ultra-alert.

Om daar te komen moet je een stukje industrieterrein over met een gamma en wat andere bedrijvigheid, en twee gebeurtenissen staan me bij die best wel wazig waren. Eén keer liep ik (net na middernacht in het donker) daar over het parkeerterrein van de gamma, en toen zag ik allemaal robotspinnen, centimeter of 40 hoog met een soort ledlampjes-ogen. Ik wist wel dat het niet echt was, maar toch zo'n soort twijfel, het zag er zo echt uit. Toen weer naar huis gegaan en toen zag ik die dingen daar dus ook overal.

Andere keer werd ik aangesproken door twee agenten in een politiebusje. Ik dacht echt dat ze me nu op gingen sluitin en martelen enzo, maar eigenlijk maakte ze gewoon een praatje, wat paradoxaal genoeg achteraf voor nog meer verwarring zorgde. Ze hadden me toch mee kunnen nemen, is het een soort truc? een test? Het gegeven dat ze me nķet oppakten was toen voor mij jśist bewijs dat de samenzwering echt was, en veel groter dan ik dacht.

Opname
Dit leidde tot gedwongen opname, toen ik weer in dat gebied was, deze keer op een zeer vroege ochtend. Ik zat daar op een omgevallen boom, en toen zag ik door de andere bomen allerlei kabelbanen op een paar meter hoogte, toen ging ik kijken wat er aan de hand was en toen zag ik bordjes met pijlen en ik dacht dat het een soort spoorzoek route was, dus ik opzoek, klimmen in de bomen en door de bosjes, alle bordjes volgen. Toen stonden er allemaal mensen, waarvan ik nog steeds twijfel of ik alleen die toen zag, of dat die er echt waren, waaraan ik de route vroeg, maar ze zeiden in ieder geval niets. De bordjes eindigden aan de over, dus ik door de modder en door het water lopen, op zoek naar het einde van de route, toen ben ik gaan zwemmen en de takken in het water hadden allemaal kleine camera'tjes erop en toen dacht ik van ooh haha bananasplit ofzo, toen dacht ik dus een cameraploeg te zien. Het gevoel dat het nu eindelijk over was, dat ik een mooie prijs zou krijgen of dat er tenminste iemand zou zijn die me kon vertellen wat er in godsnaam aan de hand was overheerste. Niets was minder maar, want het was een (echte) politieauto en een ambulance.

Kennelijk had iemand een of andere malloot (ik ) door het water zien zwemmen en door de modder zien banjeren op een toch best frisse ochtend en toch maar 112 gebeld.

De ambulancebroeders gaven me een checkup voor onderkoelingsverschijnselen (althans, dat denk ik nu), en de agenten brachten me naar een gesloten inrichting. Dat duurde allemaal even voor het tot me doordrong, in eerste instantie teleurstelling, maar na een paar uur toch ook wel de realisatie dat wat hulp misschien wel op zijn plaats was. Heel even met zo'n soort psychozuster gesproken, en min of meer verteld wat ik hierboven ook schreef, maar die ging er verder niet op in, of ik kan me het niet herinneren, of het was überhaupt niet echt. Ik dacht toen nog dat ik daar toch wel minimaal een week zou moeten/mogen blijven.

Tijdens mijn speurtocht was ik mijn sleutels, portemonnee, telefoon enzo kwijtgeraakt, kleren, jas fucked up en onder de modder. Dat was erg vervelend, want de volgende dag was de boodschap dat ik nu wel uitgerust moest zijn, en dat ze niets voor me konden betekenen. Ze zeiden ook dat ik me agressief had gedragen, waar ik me overigens niets van kan herinneren, en het lijkt me ook dat dat soort symptomatiek bij een gesloten inrichting niet ongewoon is, maar goed. Ik was zo overrompeld dat ik maar naar huis ben gelopen, kilometer of vijf. Reservesleutels bij een vriend opgehaald. Opzich niet zo'n drama maar achteraf voelde ik me wel echt genaaid zegmaar, wat een kutinstelling. Later las ik op google over de desbetreffende instelling meer van dit soort berichten en één ster.

Herstel, diagnose ADHD en terugval
Daarna ging het wel weer wat beter eerlijk gezegd, sliep weer wat meer dus dat was goed. Toch het gevoel dat er iets niet klopte dus via de huisarts bij een psychiater terecht gekomen. Hem dat hele verhaal verteld en na een gesprek of vijf kwam die met de diagnose ADHD (adhd zonder hyperactiviteit dus eigenlijk ADD denk ik) en een borderline persoonlijkheidsstoornis. Ook de vraag gehad of ik wel eens speed had gebruikt, wat het geval was, en die speed ervaringen waren in mijn beleving niet zo boeiend, wel lekker maar ik had nooit dat typische speed effect wat mijn vrienden wel hadden. Dus toen was zijn idee dat dexamfetamine wel zou helpen tegen de onrust, en dat klopte. Daarmee gestart, en de dosis steeds opgehoogd tot ik niet meer onrustig was. In het begin ging dat best goed, ook weer aan het werk dat me nu makkelijker af ging, en vooral om te slapen werkte het goed.

Achteraf denk ik nu dat stimulantia voorschrijven aan iemand die op enig moment in een psychose terecht was gekomen, wellicht geen goed idee is geweest. Omdat het allemaal wel ok ging, kon op tijd op werk zijn, flat redelijk op orde en de gedachte dat zo'n psychiater wel weet waar die mee bezig is, had ik er zelf niet echt aan gedacht dat die dexamfetamine opnieuw tot een psychose kon leiden, of een terugval. Daarnaast voel je je ook gewoon prettiger erdoor, of dat over de grens tussen therapeutisch en hedonistisch gaat is moeilijk te zien, maar het gevaar is er.

Het ging dus even wel goed, maandje of twee denk ik, maar daarna goed fout. Wat ik me herinner is dat ik op een gegeven moment allerlei dingen in huis kapot had geslagen, en dat een tijd daarna mijn moeder op bezoek kwam bij mij thuis. Dat was niet gewoon, want dat had ze sinds ik op mezelf woonde nooit gedaan, ook bijna nooit op afspraak. Ze zat aan wat dingen (administratie papieren die wat rondslingerden) en voor mij was het allemaal ineens direct duidelijk: ze ging proberen mijn huis te stelen door de koopakte te ontfutselen of zoiets. Iets hiervoor had ze zich ook aan de balie van het kantoor waarin ik werkte gemeld, met de zeer luide boodschap dat ze mij niet te pakken kreeg en dat ik haar niet wou zien, terwijl we wel gewoon contact hadden gehad in de weken daarvoor. Dat hielp de sfeer op werk zogezegd niet bepaald, veel collega's vonden dat ik maar gemeen was naar mijn moeder en dus een lul was, en gedroegen zich daar ook naar, en ondertussen had ik me weer ziekgemeld omdat het leven niet te harden was op kantoor. Er blijft wel twijfel over hoe het nou precies zat, want mijn geheugen van dit tijdperk is aan flarden.

Geheugengat
Dit stuk herinner ik me verder bijna niet, wat ik wel weet is dat ik op een gegeven moment bij mijn vader heb gelogeerd (ouders gescheiden in mijn vroege tienerjaren), en dat rond die periode mijn moeder had uitgevonden wie mijn psychiater was en hem had gebeld om haar zorg te uiten of iets dergelijks. Met die psychiater had ik bovenstaande ook gedeeld, maar die lulde overal voor mijn gevoel toch overheen, en heeft er niet op aangedrongen met dexamfetamine te stoppen, dus ik bleef die braaf slikken, wat ik achteraf ook wel dom vind van mezelf. Ik kreeg er later nog quietiapine bij, maar het exacte moment weet ik niet meer en ik kan me niet herinneren of dat bij die psychiater was of ergens anders. De combi lijkt me raar in ieder geval.

Ik was dus bij mijn vader, die vond dat het een goed idee was als ik bij mijn moeder zou blijven dus dat deed ik. Op dit moment begon alles weer aardig raar te worden, en ik denk niet dat hij daarmee om kon gaan. Mijn moeder had een vriend die, zoals zij, ook fulltime psychatrisch patient was, en dat ging allemaal niet echt lekker. Eten met een kilo zout erin en dan gniffelen, mijn spullen verstopt, toen ik een afspraak had bij die psychiater bood ze aan om me daarheen te rijden maar halverwege ging ze gewoon ergens anders heen en zei "ja het is mijn auto ik bepaal waar we heen gaan", enfin dat was allemaal niet top. Ze was wel echt ziek denk ik maar het was nooit gemakkelijk om mee om te gaan, zeker niet als je jezelf in zo'n kwetsbare positie vindt. En ook de twijfel of het allemaal wel echt was, achteraf.

Toen ik daar was had ik nog, naar mijn mening toen, een best aardig schilderij gemaakt met olieverf. Toen het af was was ik dan weer bang dat iemand het zou zien, want het thema had betrekking op mijn toenmalige gemoedstoestand, dus heb het kapot gescheurd en onderin de vuilnisbak verstopt.

Vluchten
Op een gegeven moment gevlucht toen ik bij mijn moeder logeerde, eerst naar de schuur in haar tuin (groot, hout met één raampje aan de voorkant), waarin een veldbed stond (en allerlei andere meuk trouwens). Eerste wat ik daar deed was een stuk hout aan de binnekant vastschroeven, zodat er niemand binnen kon komen. Vertrouwde er helemaal niets van allemaal. Daar slapen ging niet echt, want ik zag in iedere spleet camera's zitten, van vogels die op het dak gingen zitten dacht ik dat het robots waren. Dat duurde een dag of twee (denk ik), 's nachts eruit sneaken om wat eten en drinken te pakken en pissen in een putje dat daar in de schuur zat.

Toen vluchtte ik op een ochtend met het OV naar mijn eigen huis. Daar stond mijn auto, klein hatchbackje. Mijn plan was om daarmee weg te gaan, en weg te blijven, zo ver mogelijk weg. De keuze was bus of trein, maar de lastigheid was dat ik wel snapte welke ik moest hebben, maar iedere keer als zo'n bus van bordje veranderde, of ik iets hoorde of dacht te horen, een blik van iemand zag of dacht te zien, ik die tekenen zag als een omen van God, waarop ik mijn route diende aan te passen.

Zo dus uiteindelijk in een bus terecht gekomen, die naar een dorp reed, in de tegenovergestelde richting van waar ik aanvankelijk naartoe wilde, mijn eigen huis. Daar bij één of andere bushalte uitgestapt, naar aanleiding van iets wat ik zag als signaal. In de bus hoorde ik iederen over mij praten en zag ze wijzen enzo, ik heb bij mijn weten niets geks gedaan toen, maarja je weet er ook geen zak meer van, dus het zou wel kunnen. Die twijfel blijft bij al die gebeurtenissen: zag ik iets dat er niet was, was het echt of iets er tussen in?

God's olieverfspoor
Bushalte was naast een soort van zwemspeelparkparadijs met minigolf en dat soort zooi, paar kilometer tussen een aantal dorpen in. En toen zag ik wat de bedoeling was! Er lag namelijk keen spoor van spatten van, wat ik toen dacht, dezelfe soort olieverf, in allerlei kleuren, waarmee ik eerder nog geschilderd had. Ik weet nog dat ik aan de verf wilde voelen, om te kijken of het echt was, maar ik wilde niet dat het nķet echt was dus ik deed het niet. En dat spoor volgde ik, tot het inmiddels weer bijna avond werd en ik bij één of ander klein dorpje uitkwam met een bushalte.

Weer die teleurstelling, eerst denkend dat je "God's plan" uitvoert, maar na een heel eind lopen je toch weer tot de conclusie moet komen dat het tot niets leidt, je geen apostel bent en er geen openbaring zal zijn. Die teleurstelling trekt je echt goed naar beneden, want zo bizar als het is, die tijden van verwarring kennen ook gigantisch veel euforie en het gevoel dat al die wazigheid heel zinvol is.

Al die rare wandelingen en acties werden ook heel intensief lichamelijk, want voordat dit alles begon woog ik 100+ kilo (ben bijna 2m lang, niet dik maar wel een beetje niet-slank), en op het eind was ik echt vel over been. Ik zeulde ook steeds een rugtas mee met allerlei dingen erin, waaronder de dexamfetamine die ik trouw bleef slikken... Oh ik ben onrustig, medicijnen nemen. Dat heeft in deze tweede periode niet geholpen denk ik.

Daar een bus gepakt, en op de een of andere manier thuisgekomen. Ik ben ook nog in een trein geweest in ieder geval, echt kris-kras. Met de gewone directe route had het nog geen uur geduurd om thuis te komen. Overal onderweg het idee dat iedereen over je spreekt, dat overal aanwijzingen te vinden zijn, overal zitten camera's in, in de metro (het krantje) allerlei zinnen met geheime boodschappen denken te zien et cetera.

Thuis de deur gebaricadeerd, geprobeerd te slapen (ging niet) en toen het licht was geworden in de auto gestapt. Naar het huis gereden van mijn opa en oma, die toen beiden al jaren niet meer leefden, in een zeer hoopvolle bui, want daar was vast het antwoord te vinden. Dit was in bijna letterlijke zin aan de andere kant van het land. Daar aangekomen ergens in de avond, want een directe route was onmogelijk, want knipperlichten, nummerborden, plaatsnamen en reclameborden maakten me in de war. Moeten tanken was een hel, en die tankstations doodeng. Steeds het idee gevolgd te worden, voor de zekerheid rotondes vier keer rond rijden en op parkeerplaatsen langs de snelweg stoppen en opletten of er niemand naar me op zoek was.

Op zoek naar overleden Oma
's Avonds daar aangekomen waren er nu totaal andere mensen in het huis van mijn oma. Ook haar moestuin was weg (waren van die volkstuintjes vroeger) en het was een soort voetbalveldje geworden. Daar zitten janken als een kind, was echt superkut. Ik dacht echt: nu ben ik er! het is klaar! En waar moet je daarna heen, na zo'n teleurstelling. Er wonen wel allemaal ooms en tantes in de buurt maar daar durfde ik niet heen. Weer in de auto verder gereden naar het noord-oosten en ergens een bosrijk gebied ingereden, auto "verstopt" en in de auto gaan slapen. Ik was zo fucking moe ook, wat niet echt raar is. In de ochtend ergens komt er een stelletje agenten in een auto, dus ik dacht van oh nu word ik meegenomen en sluiten ze me op, ergens hoopte ik dat ook, iets van rust- of eindpunt.
Mijn auto zag er fucked up uit, want ik had het hele dashboard eerder nog aan puin geslagen, en die ventilatieroostertjes eruit gemept en alles losgerukt wat los te rukken valt, op zoek naar die camera's, waarvan ik wist dat ze ergens waren ookal vond ik ze nooit. Ik had een slaapzak bij me en een lading kleren in een vuilniszak, waarmee ik de achterruiten had proberen te bedekken voor ik ging slapen. Het zag er dus echt uit alsof ik in die auto woonde denk ik nu.

Agent vroeg of alles ging en ik zo van jaaaa alles prima hoor ja nee bij familie op bezoek, weekje kamperen, bullshit verhaaltje. Hij rookte hetzelfde merk sigaretten als ik en dat stelde me dan weer gerust en toen gingen ze weer weg. Of die nu echt waren, of niet, geen idee. Het zou raar zijn om als agent iemand in zo'n vage staat zonder al te veel vragen echter te laten, dus misschien was het wel niet echt. Of misschien was het wel echt, en was het een complot om me de maatschappij uit te jagen, dat sluit ik nog steeds niet uit.

Toen doorgereden richting het noordwesten, langs allerlei bouwmarkten, bij de ene kocht ik van dat dikke piepschuim, bij de andere een paar plaatjes hout, paar balkjes, stuk zeil enzovoorts. Het doel was om ergens een bos in te trekken, waar niemand ooit komt, een hut te maken en daar voor altijd te blijven. Vaak dacht ik onderweg dat er drones boven me vlogen, dat schapen en vogels robots waren die me in de gaten hielden. Op enig moment dacht ik dat er vast een soort documentaire over me gemaakt werd, omdat ik wel de meest bijzondere persoon op aarde moet zijn geweest. Een zekere megalomanie en egocentrisme steekt de hoek om, misschien om jezelf psychisch overeind te houden in zo'n tijd dat je het gevoel hebt dat alles en iedereen achter je aan zit, alles tegen je is en je zelfs de schapen niet meer vertrouwt.

Dood gaan
Die hut is er nooit echt gekomen, omdat ik bleef vluchten. Zodra ik een plek had gevonden, hoorde ik wel weer ergens een auto, zag een vogel die ik niet vertrouwde, en dan ging ik weer op zoek. Dodelijk vermoeiend, geen idee hoe lang dit geduurd heeft, het zal zeker een week zijn. En toen was ik bij mijn vaders huis. Weet niet hoe ik er gekomen ben, ben echt hele perioden kwijt. Dat is nu nog kut, die twijfel.

Daar gelogeerd, min of meer afgesproken dat ik daar een poos tot rust zou kunnen komen. Mijn vader is niet zo'n prater en ik weet eigenlijk niet of hij dat nu gezegd had of niet, of dat ik het alleen dacht, of dat ik het me niet meer kan herinneren. Wat ik wel wist, is dat ik nu het einddoel zag: ik moet eraan. Ik kan hier niet meer tegen. Het is leuk dat het nu weer relatief ok gaat, of dat er in ieder geval een stijgende lijn is, maar daar komt toch weer een einde aan. En daar loop je dan weer rond, de weg kwijt. Zo'n intens gevoel verstoten te zijn, niet door een klas, of een persoon, maar door letterlijk de hele wereld. Wel weer meer helder en uitgerust, en dat geeft ruimte om te plannen wat de beste manier is om dood te gaan, zonder een treinmachinist er mee te belasten.


Weer wakker worden en nu
Wakker worden in het ziekenhuis. Kut. De wil om te leven is vrij sterk, en al ben je buiten bewustzijn heb je toch nog de reflex om dat ding van je hoofd te te trekken en in leven te blijven. Wat er precies is gebeurd weet ik niet, want werkelijk niemand heeft hier met me over gesproken, familie niet, hulpverleners niet (ook niet wanneer ik er direct naar vroeg). Mijn vader heeft me wel verteld dat toen ik wakker werd ik iets riep in de trant dat ik alleen maar dood wou. Geen idee hoe lang dat geduurd heeft, maar uiteindelijk kwam ik soort van bij in een ambulance, die me overbracht van het gewone ziekenhuis (denk ik) naar het terrein van (een andere dan eerst) gesloten inrichting opreed. Daar ben ik meen ik drie weken geweest. Tijd daar was ook kut, heel veel zeer onrustige mensen, dame die 's nachts constant in het frans over zwarte katten schreeuwde en werkelijk niets te doen, alleen kinderboeken. Eerste diagnose daar werd binnen vijf minuten vastgesteld: drugsverslaving. Dat was onzin want daar waren de drugs niet voor en daar kwamen ze weer op terug. Uiteindelijk bij een hulpverleningsinstantie terechtgekomen waar een psychiater zei van je bent gewoon eigenlijk een soort mega-autist, en zeer lang verhaal kort, hou je leven saai en voorspelbaar en dan overkomt dit je niet meer. En dat heb ik sindsdien gedaan.doe ik de laatste jaren dus, en dat werkt.

[ Bericht 1% gewijzigd door CoolGuy op 18-02-2020 12:46:56 ]

quote:

Op donderdag 13 februari 2020 23:14 schreef lurklurklurk het volgende:

(Lang verhaal)

Zo, heftig verhaal zeg. Ik hoop dat je je leven rustig kan houden en dat je niet meer van dit soort psychotische periodes krijgt.

[ Bericht 4% gewijzigd door luxerobots op 14-02-2020 00:13:07 ]

Interessant topic wel. En dank voor het inkijkje in je leven, @lurklurklurk!

Ik heb morgen (?) nog wel wat vragen (aan wat users hier) maar voor nu bedankt voor alle verhalen.

quote:

Op woensdag 22 januari 2020 06:50 schreef _I het volgende:

[..]

Zat in een manie, die een week of 2/3 duurde. Sliep steeds minder en na een dag of 3 niet geslapen te hebben voelde het alsof ik dood ging.

“Iets” stopte en “iets” anders ging door. Het voelde alsof bewustzijn en onderbewustzijn omdraaide. Alsof ik sliep in mn leven.

Ergens aan de binnenkant bleef “ik” bestaan, maar de buitenwereld zag iemand die volledig de weg kwijt was. Zelf heb ik (bijna) geen angstige momenten meegemaakt, waardoor het eerder als verlichting voelde dan als een psychose.

Voor mij was het een van mijn meest diepe en intense gebeurtenissen, die voor altijd mijn zijn veranderd heeft in positieve zin.

Praat er eigenlijk nooit over, omdat ik weet dat mensen alleen het woord psychose horen. Maar įls ik het erover heb, is het voor mij eerder een kijkje in de matrix dan een enge aandoening.

Begrijp ook heel goed dat als ik in mn angsten was geschoten dat de ervaring heel anders was geweest.

Klinkt als mij vriendin die afgelopen woensdag voor de 8e keer in 15 jaar gedwongen is opgenomen.

Na een lange depressieve periode begint ze weer dingen te ondernemen en wordt dan steeds actiever.

Dan begint ze erover dat ze niet kan slapen en dan weet ik al dat het niet lang meer duurt. Maar dan is ze niet meer rationeel aanspreekbaar.

Meent dan door mensen heen te kunnen kiijken, soort van herdelziendheid te hebben, veranderd haar naam, zelfde wilde plannen komen omhoog, en dan is het ineens stil.

Is nu niet meer thuis en als ik bel naar het GGZ mogen ze niks vertellen. Uit ervaring weet ik dat ze ligt te slapen en over paar dagen weer kontakt opneemt.

Dat niet slapen lijkt me het begin. Heeft ze altijd als ze stopt met de medicatie die haar zo vlak maakt, soort van vicieuze cirkel lijkt het.

Gelukkig nog niet meegemaakt, maar ik ben bang dat ik er wel gevoelig voor ben. In het verleden wel last gehad van waanideeėn en hallucinaties. Alleen nooit gecombineerd.
Daarnaast heb ik Bipolaire stoornis type II. Dus gelukkig geen heftige manische periodes.

quote:

Op donderdag 27 februari 2020 16:58 schreef Homer85 het volgende:
Hoe lang na je psychose hebben jullie medicijnen geslikt?

Ik krijg nog steeds medicijnen. Ik blijf ze krijgen tot mijn dood waarschijnlijk. Maar ik voel me prima en functioneert best goed. Wel snel moe, snel overprikkeld.

Ik heb tweemaal een psychose gehad en een derde keer er tegen aan, maar ik kan niet zeggen dat ik nu mentaal zwakker ben dan voorheen. Vooral de medicatie maakt je zwakker, sloom en futloos. Ik gebruik zelf geen medicatie (na een langere tijd een hele lage dosis te hebben gebruikt) en werk nog steeds op hetzelfde niveau. Ik heb vaker rust nodig na een intense periode, maar dat had ik als kind al, dus eigenlijk is er niks veranderd.

De beste medicatie is gezond eten, sporten, regelmaat en een relatie.

De eerste psychose was ongecontroleerd, een shock tot aan katatonische toestanden. Aanleiding waren dieperliggende jeugdtrauma's die in een tijd van vele afwisselingen en overwerk naar boven is gekomen. Ik wist niet wat mij overkwam, maar kan me nog wel bijna alles herinneren. Ik was hyperactief.
Ze hebben mij toentertijd 9 dagen lang in een isoleercel opgesloten, zonder wc, zonder stromend water, zonder daglicht (lamellen constant dicht) en slecht eten.

De tweede psychose had vooral te maken met de behandeling tijdens de eerste psychose. Paranoia, met het idee dat je zomaar kan worden opgesloten, zonder reden. Ik had claustrofobische verschijnselen, voelde me benauwd in grote mensenmassa's en treinen.

De derde keer, dat dicht tegen een psychose aanlag, was heel gecontroleerd koorddansen, Ik was bewust in welke staat ik me begaf. Ik kreeg een kijkje achter de schermen, op een hoger niveau met constante synchroniciteit. Net alsof je andere mensen als een stel apen bekijkt. Normaal maak je er onderdeel van uit, dus dan merk je niet hoe dierlijk wij eigenlijk zijn, onder dat laagje vernis.

Ondanks de negatieve lading, beschouw ik die periodes ook als het meest belangrijke in mijn leven, waarin ik diepere inzichten heb gekregen die je in een normale staat nooit kan bereiken. Elke psychotische periode zie ik als een opvolging van de vorige, waarin meer inzichtelijk wordt.

--
,
Het kan ook anders lopen. Een vriend, die ik in een kliniek heb ontmoet, heeft constante psychoses, om de 1-2 jaar. Hij heeft op redelijke jonge leeftijd een goede baan op hoog niveau verloren door zijn eerste psychose en kreeg het label schizofreen. Ik merk bij hem dat het steeds dezelfde trauma's zijn, steeds hetzelfde verloop. Hij leeft alleen, en heeft al heel lang geen relatie. Op momenten dat het wat minder gaat leeft hij in complete isolatie, slaapt weinig en eet slecht. Dan gaat het snel bergafwaarts.

Elke keer als het richting de psychose gaat, heeft het te maken met het verlies van het werk, van de eigenwaarde, en uiteindelijk met zijn jeugdige relatie met zijn vader. Dus bij hem zie ik het meer als de wederkerig van dezelfde psychose, een onopgeloste problematiek.

Jammer genoeg worden psychoses in de westerse wereld vooral gezien als negatief, gewelddadig, drugsgerelateerd, een levenslange ziekte. Over schizofrenie moet je al helemaal niet beginnen.

Psychiatrie in Nederland word ook vooral uit het perspectief van medicatie behandeld, niet vanuit de persoon en zijn achtergrond. Van de tal van dokteren die mij behandeld hebben, waren de meeste niet eens afgestudeerd. Die hele GGZ wereld loopt op jonge stagiaires, die nog heel weinig menservaring hebben.
De doktoren die mij wel hebben geholpen zijn op twee vingers te tellen. Die twee keken naar de persoon, in plaats van naar het plaatje.

[ Bericht 0% gewijzigd door Jed1Gam op 28-02-2020 11:05:05 ]

1x super paranoia op wiet gegaan en de volgende dag er weer uit

quote:

Op vrijdag 14 februari 2020 10:05 schreef oppiedoppie het volgende:

[..]

Klinkt als mij vriendin die afgelopen woensdag voor de 8e keer in 15 jaar gedwongen is opgenomen.

Na een lange depressieve periode begint ze weer dingen te ondernemen en wordt dan steeds actiever.

Dan begint ze erover dat ze niet kan slapen en dan weet ik al dat het niet lang meer duurt. Maar dan is ze niet meer rationeel aanspreekbaar.

Meent dan door mensen heen te kunnen kiijken, soort van herdelziendheid te hebben, veranderd haar naam, zelfde wilde plannen komen omhoog, en dan is het ineens stil.

Is nu niet meer thuis en als ik bel naar het GGZ mogen ze niks vertellen. Uit ervaring weet ik dat ze ligt te slapen en over paar dagen weer kontakt opneemt.

Dat niet slapen lijkt me het begin. Heeft ze altijd als ze stopt met de medicatie die haar zo vlak maakt, soort van vicieuze cirkel lijkt het.

Gisteren belde ze me voor het eerst weer vanuit de opname. 'Je raad nooit waar ik zit' zei ze.
Ze was even stil toen ik zei dat ik dacht dat ze bij de GGZ zat.
Maar het is beter dat ik hier zit want ik moet rust zei ze. Er was zoveel gebeurt, allerlei sabotage etc.

Ze heeft nog steeds geen inzicht in dr psychosegevoeligheid en voelt het niet aankomen. En ik weet inmiddels precies wat er komen gaat. Ben de enige vriendin die niet met dr heeft gebroken de afgelopen 15 jaar. Als de psychose intreed kan ik niet anders dan er in mee gaan. Zo kan ik nog beetje in dr buurt blijven en oogje in het zeil houden.

Komend weekend ga ik bij dr op bezoek. Nu gaat ze langzaam richting depressie.

quote:

Op maandag 2 maart 2020 14:59 schreef Homer85 het volgende:
Toen ik psychotisch werd, had ik een tijdje slecht geslapen. Denken jullie dat er een relatie is tussen slecht slapen en psychose?

Die relatie is er.
Slaapgebrek kan (als je er gevoelig voor bent en er wat andere zaken in je leven ook energie vreten) een psychose triggeren.

quote:

Op maandag 2 maart 2020 01:07 schreef oppiedoppie het volgende:

[..]

Gisteren belde ze me voor het eerst weer vanuit de opname. 'Je raad nooit waar ik zit' zei ze.
Ze was even stil toen ik zei dat ik dacht dat ze bij de GGZ zat.
Maar het is beter dat ik hier zit want ik moet rust zei ze. Er was zoveel gebeurt, allerlei sabotage etc.

Ze heeft nog steeds geen inzicht in dr psychosegevoeligheid en voelt het niet aankomen. En ik weet inmiddels precies wat er komen gaat. Ben de enige vriendin die niet met dr heeft gebroken de afgelopen 15 jaar. Als de psychose intreed kan ik niet anders dan er in mee gaan. Zo kan ik nog beetje in dr buurt blijven en oogje in het zeil houden.

Komend weekend ga ik bij dr op bezoek. Nu gaat ze langzaam richting depressie.

Wat goed dat jij haar niet in de steek hebt gelaten. Zal niet altijd makkelijk zijn, maar een goede vriend(in) is zo belangrijk als je zo kwetsbaar bent.

quote:

Op maandag 2 maart 2020 01:07 schreef oppiedoppie het volgende:

[..]

Gisteren belde ze me voor het eerst weer vanuit de opname. 'Je raad nooit waar ik zit' zei ze.
Ze was even stil toen ik zei dat ik dacht dat ze bij de GGZ zat.
Maar het is beter dat ik hier zit want ik moet rust zei ze. Er was zoveel gebeurt, allerlei sabotage etc.

Ze heeft nog steeds geen inzicht in dr psychosegevoeligheid en voelt het niet aankomen. En ik weet inmiddels precies wat er komen gaat. Ben de enige vriendin die niet met dr heeft gebroken de afgelopen 15 jaar. Als de psychose intreed kan ik niet anders dan er in mee gaan. Zo kan ik nog beetje in dr buurt blijven en oogje in het zeil houden.

Komend weekend ga ik bij dr op bezoek. Nu gaat ze langzaam richting depressie.

Pfoeh zeg. Hoe is dat voor jou eigenlijk? Om er voor haar te zijn?

quote:

Op vrijdag 28 februari 2020 10:38 schreef Jed1Gam het volgende:
Elke keer als het richting de psychose gaat, heeft het te maken met het verlies van het werk, van de eigenwaarde, en uiteindelijk met zijn jeugdige relatie met zijn vader. Dus bij hem zie ik het meer als de wederkerig van dezelfde psychose, een onopgeloste problematiek.

Jammer genoeg worden psychoses in de westerse wereld vooral gezien als negatief, gewelddadig, drugsgerelateerd, een levenslange ziekte. Over schizofrenie moet je al helemaal niet beginnen.

Zonde inderdaad.
Moest denken aan dit filmpje: https://www.ted.com/talks(...)e_inside?language=nl
Vind het een opsteker en verdient zeker een plekje in dit topic.

quote:

Psychiatrie in Nederland word ook vooral uit het perspectief van medicatie behandeld, niet vanuit de persoon en zijn achtergrond. Van de tal van dokteren die mij behandeld hebben, waren de meeste niet eens afgestudeerd. Die hele GGZ wereld loopt op jonge stagiaires, die nog heel weinig menservaring hebben.
De doktoren die mij wel hebben geholpen zijn op twee vingers te tellen. Die twee keken naar de persoon, in plaats van naar het plaatje.

Ja, mensen met een psychoses zijn ook gewoon mensen Die hulp nodig hebben. Denk dat het heel lastig is om dat echt uit te leven, ook als hulpverlener, als je dat niet zelf hebt meegemaakt of aan den lijve hebt ondervonden. Er is veel boeken-theorie, maar weinig doorleefdheid of begrip voor wat er nu eigenlijk gebeurt met een persoon die psychotisch is en wat iemand nodig heeft.

quote:

Op maandag 2 maart 2020 20:35 schreef Postbus100 het volgende:

[..]

Pfoeh zeg. Hoe is dat voor jou eigenlijk? Om er voor haar te zijn?

De eerste keer schrok ik me te pletter, wist niet wat een psychose was.

Ik ken haar 25 jaar, eerste 10 jaar niks aan de hand. Beetje depri-manie, altijd gehad, in de manie maakt ze kunst, kunstzinnig typje, leuk mens.

Tot ze met het ggz in aanraking kwam en medicijnen kreeg voorgeschreven. Toen vlak, na jaar gestopt met de medicatie en toen de eerste psychose gekregen. Weer volgestopt met medicatie en na een tijd weer gestopt en weer psychose etc. etc. Na de 5e of 6e keer gedwongen depot via spuit. Tijd goed maar toen deze vorig uit pakket werd gehaald was ze blij, ik ook en ging het goed tot ze langzaam weer psychose kreeg.
En dan begint het ermee dat ze niet kan slapen.

Zelf denk ik dat de meds ervoor hebben gezorgt dat ze niet kan slapen als ze 'clean' is. Dat niet slapen veroorzaakt dan de psychose. Maar ipv te zorgen dat ze kan slapen wordt ze iedere keer weer vol meds geplemt.

Ze belde me al weer. Vergat dat ze afgelopen weekend ook had gebeld. En ze willen haar nu weer meds geven en ze weigert dit en wil advocaat inschakelen. Ggz wil haar kapotmaken denkt ze. En ik stond erbij enkeek erna. Machteloos gevoel.

quote:

Op dinsdag 3 maart 2020 10:17 schreef oppiedoppie het volgende:

Tot ze met het ggz in aanraking kwam en medicijnen kreeg voorgeschreven. Toen vlak, na jaar gestopt met de medicatie en toen de eerste psychose gekregen. Weer volgestopt met medicatie en na een tijd weer gestopt en weer psychose etc. etc. Na de 5e of 6e keer gedwongen depot via spuit. Tijd goed maar toen deze vorig uit pakket werd gehaald was ze blij, ik ook en ging het goed tot ze langzaam weer psychose kreeg.
En dan begint het ermee dat ze niet kan slapen.

Hm. Weet jij of zij een verklaring heeft voor haar psychoses? Ik bedoel: ik snap wel dat het komt door slaaptekort, maar zijn er ook nog dingen die dat slaaptekort veroorzaken? Bijvoorbeeld drukte in haar hoofd of dingen die ze niet kan verwerken en haar bezig blijven houden?

quote:

Op dinsdag 3 maart 2020 10:17 schreef oppiedoppie het volgende:

Zelf denk ik dat de meds ervoor hebben gezorgt dat ze niet kan slapen als ze 'clean' is. Dat niet slapen veroorzaakt dan de psychose. Maar ipv te zorgen dat ze kan slapen wordt ze iedere keer weer vol meds geplemt.

Ja, ggz... *diepe zucht*

quote:

Op dinsdag 3 maart 2020 10:17 schreef oppiedoppie het volgende:
Ze belde me al weer. Vergat dat ze afgelopen weekend ook had gebeld. En ze willen haar nu weer meds geven en ze weigert dit en wil advocaat inschakelen. Ggz wil haar kapotmaken denkt ze. En ik stond erbij enkeek erna. Machteloos gevoel.

Ai ai ai, ja dat is inderdaad wel moeilijk. Ik denk dat ze een reden heeft waarom ze die medicatie niet wil. Wordt daar naar gevraagd? Wordt daar naar geluisterd? (voor zover jij daar als vriendin iets vanaf weet).

quote:

Op dinsdag 3 maart 2020 13:43 schreef Postbus100 het volgende:

[..]

Hm. Weet jij of zij een verklaring heeft voor haar psychoses? Ik bedoel: ik snap wel dat het komt door slaaptekort, maar zijn er ook nog dingen die dat slaaptekort veroorzaken? Bijvoorbeeld drukte in haar hoofd of dingen die ze niet kan verwerken en haar bezig blijven houden?
[..]

Ja, ggz... *diepe zucht*
[..]

Ai ai ai, ja dat is inderdaad wel moeilijk. Ik denk dat ze een reden heeft waarom ze die medicatie niet wil. Wordt daar naar gevraagd? Wordt daar naar geluisterd? (voor zover jij daar als vriendin iets vanaf weet).

Het niet kunnen slapen begint als ze stopt met de medicatie. Dan wordt ze steeds actiever. Ik weet niet hoe druk ze dan in haar hoofd wordt. Ze houdt het best lang vol. Virige zomer al gestopt met de meds. Dan steeds manischer en omslag naar psychose gaat dan ineens snel. Dan veranderd ze dr naam bijvoorbeeld, dan weet ik, nog n week ofzo.

Als ze straks onder de meds weer thuis is dan kan ze niks meer. Zit op de bank tv te kijken en te roken en kan dr huisje net schoonhouden, thats it. Wil nergens met me naar toe. Ik kom er dan af en toe en dan heeft ze niks te vertellen, maakt niks mee.
Dat is denk ik ook de reden dat ze geen meds meer wil, ze wil gewoon leven.

Maar als ze dan zo op de bank zit wil ze er eigenlijk liever niet over praten. Geloof ook niet dat ze erkend dat het psychoses zijn, ze verdiept zich daar ook niet in als ze 'normaal' is. Zoals ik, ik weet er inmiddels redelijk wat vanaf.

Ze heeft enkele jaren geleden zelfs shocqterapie gehad, verschrikkelijk, dus heeft sindsdien ook gaten in dr geheugen. Ze heeft de terapy niet afgemaakt, zo slecht reageerde ze erop. Heeft ze 2 maal gehad. Onfelofelijk, wist helemaal niet dat het nog werd gedaan deze eeuw.

quote:

Op woensdag 4 maart 2020 14:33 schreef Homer85 het volgende:

[..]

Heeft ze een diagnose?

Geen idee, daar verteld ze liever niet over.

quote:

Op dinsdag 3 maart 2020 23:53 schreef oppiedoppie het volgende:

[..]

Het niet kunnen slapen begint als ze stopt met de medicatie. Dan wordt ze steeds actiever. Ik weet niet hoe druk ze dan in haar hoofd wordt. Ze houdt het best lang vol. Virige zomer al gestopt met de meds. Dan steeds manischer en omslag naar psychose gaat dan ineens snel. Dan veranderd ze dr naam bijvoorbeeld, dan weet ik, nog n week ofzo.

Als ze straks onder de meds weer thuis is dan kan ze niks meer. Zit op de bank tv te kijken en te roken en kan dr huisje net schoonhouden, thats it. Wil nergens met me naar toe. Ik kom er dan af en toe en dan heeft ze niks te vertellen, maakt niks mee.
Dat is denk ik ook de reden dat ze geen meds meer wil, ze wil gewoon leven.

Maar als ze dan zo op de bank zit wil ze er eigenlijk liever niet over praten. Geloof ook niet dat ze erkend dat het psychoses zijn, ze verdiept zich daar ook niet in als ze 'normaal' is. Zoals ik, ik weet er inmiddels redelijk wat vanaf.

Ze heeft enkele jaren geleden zelfs shocqterapie gehad, verschrikkelijk, dus heeft sindsdien ook gaten in dr geheugen. Ze heeft de terapy niet afgemaakt, zo slecht reageerde ze erop. Heeft ze 2 maal gehad. Onfelofelijk, wist helemaal niet dat het nog werd gedaan deze eeuw.

Zo sneu voor haar

quote:

Op zondag 26 januari 2020 10:03 schreef Lenny77 het volgende:

[..]

Dit is dus idd het spijtige er aan. Je komt niet meer terug op je vorig niveau.
Stel je een horizontale lijn voor. Tijdens een psychose krijg je een grote lijn naar onder die tijdens je herstel er na terug omhoog gaat klimmen. Deze lijn stopt echter een cm onder je vorige horizontale lijn. Met je volgende psychose ga je weer naar onder om dan weer naar boven te klimmen maar weer een cm lager te eindigen dan je tweede horizontale lijn. En zo gaat dat door.
Als je snel kan ingrijpen dan is die schade er niet. Het probleem is dat de meesten niet doorhebben dat ze in een psychose zijn aan het glijden. Voor hun is het allemaal ECHT, het is er en/of ze horen het en/of zien het en denken het en voelen het! En als andere mensen er iets over zeggen dan geloven ze die mensen niet dus glijden ze dieper weg.
Daarom zijn die signalisatieplannen zo belangrijk, dat je bij de eerste tekens jezelf kan gaan beschermen.
Wat natuurlijk niet simpel is. Want wat je meemaakt is zo reėel dat het wel echt moet zijn! Plus die anderen zijn niet betrouwbaar, die willen je alleen maar laten opsluiten ofzo.
Onderschat langs de andere kant de kracht niet van je hersenen en hun flexibiliteit. Je raakt misschien die cm kwijt maar dat is geen reden om je dan maar te laten hangen. Ga aan de slag, train je hersenen maar overdrijf niet (druk op jezelf leggen is ook niet goed, hou het leuk), verzorg je goed! Zorg voor regelmaat, absoluut voor voldoende slaap en goede voeding. Neem je medicatie stipt ook al zijn de nevenwerkingen soms niet min. Als je teveel last hebt van nevenwerkingen is er nog een arsenaal van andere anti-psychotica waar je het beter op zal doen dus geef dat aan!

En nogmaals: jullie zijn sterker dan jullie denken! Geef het niet op

kun je wat meer vertellen over die cm's die je verliest?
ben een beste vriend kwijtgeraakt, die zn leven lang lichte psychoses heeft gehad, maar na een paar flinke, erg veranderde en zich van me afkeerde. heb er nooit zo bij stil gestaan, dat dit zou kunnen komen door die psychoses en eventuele schade die dat geeft.

quote:

Op dinsdag 10 maart 2020 16:23 schreef Homer85 het volgende:
Toen jullie een psychose hadden: zijn jullie toen opgenomen geweest of thuis behandelt?

Van de 32 psychoses ben ik 31 keer opgenomen geweest

quote:

Op dinsdag 10 maart 2020 16:23 schreef Homer85 het volgende:
Toen jullie een psychose hadden: zijn jullie toen opgenomen geweest of thuis behandelt?

Tussen 5-7 psychoses gehad, altijd een opname. Eerste psychose was gedwongen. Daarna vrijwillig. Ga naar www.goedgek.com voor meer informatie.

quote:

Op zondag 29 maart 2020 15:04 schreef Homer85 het volgende:
Hoe lang na de psychose hebben jullie medicijnen geslikt?

Het ziet er bij mij ernaar uit dat ik ze altijd voor slikken. Maar dat verschilt per persoon en per oorzaak.

quote:

Op dinsdag 10 maart 2020 16:23 schreef Homer85 het volgende:
Toen jullie een psychose hadden: zijn jullie toen opgenomen geweest of thuis behandelt?

Opgenomen.

quote:

Op zondag 29 maart 2020 15:04 schreef Homer85 het volgende:
Hoe lang na de psychose hebben jullie medicijnen geslikt?

De laatste keer ben ik na vijf maanden gestopt. Op eigen initiatief.

quote:

Op maandag 13 april 2020 14:10 schreef Homer85 het volgende:

[..]

Heb je een diagnose gekregen?

Ik heb meerdere gekregen. Nu is het manisch depressief, ofwel bipolaire stoornis. Met Post Traumatische Stress Stoornig met psychotische Kenmerken.

quote:

Op maandag 13 april 2020 18:14 schreef Homer85 het volgende:

[..]

Ik dacht dat je schizo-affectief was, dat gaf je eerder aan. Of is de diagnose verandert?

Ja. Nu officieel manisch-depressief.

Bipolaire stoornis type 1

quote:

Op maandag 13 april 2020 14:10 schreef Homer85 het volgende:

[..]

Heb je een diagnose gekregen?

Psychotische stoornis, waanstoornis. Maar die heb ik nu niet meer. Andere keren werd het randpsychose genoemd.
Ik heb wel andere diagnoses die blijven staan.

quote:

Op maandag 13 april 2020 19:33 schreef kuolema het volgende:

[..]

Psychotische stoornis, waanstoornis. Maar die heb ik nu niet meer. Andere keren werd het randpsychose genoemd.
Ik heb wel andere diagnoses die blijven staan.

Mijn eerste diagnose was Psychose N.A.O (2008)

Daarna schizofrenie (2012)

Daarna Schizo-affectief

Daarna bipolaire stoornis

Nu: Bipolaire Stoornis, met CPTSS

Met psychotische Kenmerken

quote:

Op maandag 13 april 2020 20:07 schreef Homer85 het volgende:

[..]

Wel apart dat zo'n diagnose kan veranderen door de tijd. Heb je dan steeds verschillende psychiaters die een andere diagnose stellen? Of dezelfde psychiater die terugkomt op zijn/haar eerdere diagnose?

Meerdere psychiaters, psychologen, en casemanager, en verpleegkundigen..

Worstel nu al 12 jaar met deze aandoening. En inmiddels ben ik ook echt BN’er. Google Chester Navarro

quote:

Op maandag 13 april 2020 20:09 schreef Keep_Walking het volgende:

[..]

Meerdere psychiaters, psychologen, en casemanager, en verpleegkundigen..

Worstel nu al 12 jaar met deze aandoening. En inmiddels ben ik ook echt BN’er. Google Chester Navarro

Komt een manie ook voor bij schizofrenie en psychotische stoornissen, of zie je dat voornamelijk bij een bipolaire stoornis?

Anders snap ik wel dat ze de diagnose hebben aangepast. Als je duidelijk hypomane/manische perioden doormaakt.

quote:

Op maandag 13 april 2020 20:13 schreef -Straw- het volgende:

[..]

Komt een manie ook voor bij schizofrenie en psychotische stoornissen, of zie je dat voornamelijk bij een bipolaire stoornis?

Anders snap ik wel dat ze de diagnose hebben aangepast. Als je duidelijk hypomane/manische perioden doormaakt.

Ze herkende mijn manie niet, vanwege mijn culturele achtergrond. Ze vonden het gewoon stoer dat ik midden in het stad salto’s deed en in handstand ging opdrukken.

quote:

Op woensdag 22 januari 2020 08:20 schreef bitterbal het volgende:
Kun je ook psychoses krijgen als je dus niets hebt? Kan iedereen het dan krijgen?

Blijkbaar niet. Een psychose of mental breakdown krijg je pas na langdurige chronische stres en paranoia. Mijn broer was zo. Gezonde mensen raken niet zomaar de weg kwijt. Dit gebeurt pas na opbouwen van jaren stres.

quote:

Op maandag 13 april 2020 20:40 schreef LoveMyBass het volgende:

[..]

Blijkbaar niet. Een psychose of mental breakdown krijg je pas na langdurige chronische stres en paranoia. Mijn broer was zo.

Nee. Iedereen kan een psychose krijgen, maar niet iedereen krijgt een psychotische stoornis.

quote:

Op maandag 13 april 2020 20:42 schreef -Straw- het volgende:

[..]

Nee. Iedereen kan een psychose krijgen, maar niet iedereen krijgt een psychotische stoornis.

Lekker cryptisch.

quote:

Op maandag 13 april 2020 20:16 schreef Keep_Walking het volgende:

[..]

Ze herkende mijn manie niet, vanwege mijn culturele achtergrond. Ze vonden het gewoon stoer dat ik midden in het stad salto’s deed en in handstand ging opdrukken.

Ah. Lijkt me ook wel lastig opmerken omdat je toch ook afhankelijk bent van welke dingen iemand vertelt.

quote:

Op maandag 13 april 2020 20:43 schreef LoveMyBass het volgende:

[..]

Lekker cryptisch.

Vond het wel vrij straight forward eigenlijj. Niemand is helemaal beschermd tegen psychosen. Als ik jou dagen lang wakker houdt ga je ook dingen zien. Mensen met terugkerende psychosen zijn er wel veel gevoeliger voor.

Daarom zegt een psychose doormaken nog niets over een achterliggend ziektebeeld. Meerdere psychosen wel.

quote:

Op maandag 13 april 2020 20:45 schreef -Straw- het volgende:

[..]

Ah. Lijkt me ook wel lastig opmerken omdat je toch ook afhankelijk bent van welke dingen iemand vertelt.

Klopt. Dus helaas is er wel een culturele bias in alle psychologische testen

Nou ja ik heb 1x voor de eerste keer een psychose gehad, die op zijn minst heftig was maar dan bedoel ik HEFTIG...

Ik heb parkinson en ik ik zijnde is er nooit iets wat nou een gewoon is, parkinson is al klote maar als je medicijnen niet zo reageren als het zou moeten dan kan dat HEEL verstrekkende gevolgen hebben.


Als je weet wat dopamine met je doet, al heb ik van mezelf door de Parkinson niet veel heb door de verkeerde medicatie ging bij mij nadat ik een ander medicijn helemaal door het lint.

Het is teveel om alles op te noemen wat er daarna allemaal is gebeurd maar..., toppunt was wel 2 weken in isoleer gezeten.(loony bin 🤪🤪🤪)

Gelukkig heb ik nu een dopamine pomp die via een slangetje naar mijn dunne darm die geeft veel regelmatiger kleine dosering medicijnen af zonder dat het voedselinname beperkt.

Anderhalf jaar later ben ik nu de certraline aan het afbouwen en denk ook wel de clozapine.


Hoop het niet meer mee te maken kan ik je wel zeggen.

quote:

Op maandag 13 april 2020 20:09 schreef Keep_Walking het volgende:

[..]

Meerdere psychiaters, psychologen, en casemanager, en verpleegkundigen..

Worstel nu al 12 jaar met deze aandoening. En inmiddels ben ik ook echt BN’er. Google Chester Navarro

Sowieso wordt je dossier steeds groter en zullen er meer stukjes op hun plek vallen. Het is dan niet vreemd dat je diagnose door de jaren verandert.

quote:

Op maandag 13 april 2020 20:42 schreef -Straw- het volgende:
Nee. Iedereen kan een psychose krijgen

Als dat kan. Waarom gebeurt dat dan niet?

Het is een beetje zoals stellen dat iedereen een hartaanval kan krijgen. De nadruk ligt op 'kan', er is voor iedereen een risico, omdat het niet voor 100% uit te sluiten is.

quote:

Op woensdag 15 april 2020 10:12 schreef Homer85 het volgende:

[..]

Ik vind het op zich wel vreemd dat een diagnose verandert. Het lijkt me dat zo'n diagnose zorgvuldig gesteld wordt, dus dat het verandert vind ik wel opmerkelijk

Het blijft natuurlijk mensenwerk en sommige symptomen komen bij meerdere psychische aandoeningen voor. En dan de persoonlijkheid en achtergrond van de persoon ook nog een rol spelen.
Als iemand psychische problemen heeft, wil je die persoon zo snel mogelijk helpen en niet jarenlang wachten tot de juiste diagnose is gesteld.
Ik heb zelf ook meerdere diagnoses gehad en nog weet ik niet 100% zeker of ik nu wel de juiste diagnoses heb. Voor mij is het dan ook vooral belangrijk om te weten wat mijn valkuilen zijn.

quote:

Op donderdag 16 april 2020 13:01 schreef Homer85 het volgende:

[..]

Heb je zelf ook psychose(s) gehad? Heb je een diagnose die daarmee samenhangt?

Niet dat ik weet. Ik ben wel paranoļde geweest. Als ik de post ging bezorgen, was ik bang dat ik via camera’s in de gaten werd gehouden. Dat mensen me wilde vergiftigen. Of dat ik met vrienden ging afspreken, maar ik vanuit ging dat ze me voor de gek hielden. Dat ze dan allemaal geheime camera’s hadden hangen en me vervolgens zouden gaan uitlachen.
Dit is echter al een poosje geleden en ik was toen ook erg onzeker.
Maar over diagnoses, vanwege heftige stemmingswisselingen kreeg ik eerst de diagnose borderline. Omdat ze achter kwamen dat er veel tegenstrijdigheden waren, is het veranderd naar asperger. Uiteraard wel na wat testen. Maar dat was met de borderline diagnose ook.
Omdat later alsnog veel te maken had met stemmingswisselingen, ben ik later getest op bipolaire stoornis type 2. Ik ben ook getriggerd doordat collega’s vonden dat ik opeens qua gedrag veranderd was. Het is lastig uit te leggen, maar het kwam er op neer dat ik nogal onvoorspelbaar reageerde.
Hopelijk ben ik een beetje duidelijk. Ik moet erbij zeggen dat ik ook wel wat periodes mis in mijn geheugen.
Daarnaast ben ik nog niet 100% zeker of ik nu de juiste diagnose heb. Volgens mij is het ook heel lastig, omdat er altijd wel een overlap is.

Zelf nooit een psychose gehad maar wel vaak van dichtbij meegemaakt. Ik kan nog steeds niet bevatten hoe iemand van het ene moment een “normaal denkend” persoon is, naar ineens kortsluiting en compleet in de war. Dan ook echt diep in de war want alles wat er gezegd wordt is geen touw aan te knopen. Daarnaast agressie, mensen die normaal geliefd zijn haten, waan ideeėn etc.

@Keep_Walking

Ben benieuwd hoe het nu met hem gaat.

quote:

Op dinsdag 12 mei 2020 17:53 schreef -Straw- het volgende:
@:Keep_walking

Ben benieuwd hoe het nu met hem gaat.

Gezien het streepje door z'n naam zal ie voorlopig nog niet reageren.

quote:

Op dinsdag 12 mei 2020 20:05 schreef saparmurat_niyazov het volgende:

[..]

Gezien het streepje door z'n naam zal ie voorlopig nog niet reageren.

Ik zie geen streepje door zijn naam.

quote:

Op dinsdag 12 mei 2020 20:08 schreef -Straw- het volgende:

[..]

Ik zie geen streepje door zijn naam.

Zie het profiel.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op dinsdag 12 mei 2020 20:11 schreef saparmurat_niyazov het volgende:

[..]

Zie het profiel.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ah oke. Bij mij op mobiel staat dat niet. Maar hij was ook wel flink psychotisch in zijn posts.

quote:

Op woensdag 22 januari 2020 13:49 schreef -Straw- het volgende:

[..]

Ik denk niet dat elk brein hetzelfde reageert. Sommige mensen krijgen dan misschien een psychose, anderen paniekaanvallen, weer anderen een burn out of depressie.

Ik had ooit wel is een burnout maar in dit topic lees ik wel ernstigere dingen zoals schizofrenie. Hoelang duurt eigenlijk zo een therapie waar je dan met een of meerdere psychiaters telkens in gesprek moet voor het behandelen van schizofrenie?

Ik zelf moest toen voor burnout 2 maanden in gesprek.

quote:

Op woensdag 13 mei 2020 17:58 schreef Guilleraforme het volgende:

[..]

Ik had ooit wel is een burnout maar in dit topic lees ik wel ernstigere dingen zoals schizofrenie. Hoelang duurt eigenlijk zo een therapie waar je dan met een of meerdere psychiaters telkens in gesprek moet voor het behandelen van schizofrenie?

Ik zelf moest toen voor burnout 2 maanden in gesprek.

Hangt er vanaf hoe stabiel je bent. Je kan ook de rest van je leven onder behandeling blijven.

quote:

Op woensdag 13 mei 2020 11:33 schreef Homer85 het volgende:

[..]

Heeft Keep_Walking een ban gekregen? Of is hij gewoon afwezig?

Een ban blijkbaar maar ik weet niet of hij nu is opgenomen. Hij was wel weer psychotisch.

- nee -

[ Bericht 39% gewijzigd door Erasmus op 14-05-2020 09:28:24 ]

holy shit, deze verhalen. mooi dat dit allemaal gedeeld wordt maar ik wordt er ook naar van. zelf ook 1x zoiets meegemaakt. of het een echte psychose was weet ik niet helemaal zeker, psycholoog heeft later gezegd van wel.Heel veel sterkte aan iedereen, zit gewoon te janken nu ik dit schrijf! @Keep_Walking heb echt zoveel respect voor jou, lees al heel lang mee op Fok en jij hebt het echt voor je kiezen gehad en toch positief in het leven staan en ook andere mensen hier helpen met je posts en inzichten, echt mooi! terwijl ik dit schrijf bedenk ik me ook dat ik andere mensen die dit misschien niet kunnen niet tekort wil doen. ook een positieve instelling is een stukje mazzel hebben, toch wil ik geloven dat we op een bepaald niveau wel keuzes kunnen maken en dat niet alles chemisch is en een kwestie van toeval.

quote:

Op zaterdag 16 mei 2020 12:12 schreef Dachtjewat het volgende:
holy shit, deze verhalen. mooi dat dit allemaal gedeeld wordt maar ik wordt er ook naar van. zelf ook 1x zoiets meegemaakt. of het een echte psychose was weet ik niet helemaal zeker, psycholoog heeft later gezegd van wel.Heel veel sterkte aan iedereen, zit gewoon te janken nu ik dit schrijf! @:Keep_Walking heb echt zoveel respect voor jou, lees al heel lang mee op Fok en jij hebt het echt voor je kiezen gehad en toch positief in het leven staan en ook andere mensen hier helpen met je posts en inzichten, echt mooi! terwijl ik dit schrijf bedenk ik me ook dat ik andere mensen die dit misschien niet kunnen niet tekort wil doen. ook een positieve instelling is een stukje mazzel hebben, toch wil ik geloven dat we op een bepaald niveau wel keuzes kunnen maken en dat niet alles chemisch is en een kwestie van toeval.

Maar wat heb je eraan om dat laatste te geloven? Ik begrijp dat niet. Waarom mensen koste wat het kost in wilskracht willen geloven die het lichaam overstijgt. Komt dat vanwege een angst voor de dood en gebrek aan hiernamaals of zo?

quote:

Op maandag 18 mei 2020 18:56 schreef Homer85 het volgende:

[..]

Heb je antipsychotica geslikt? Ben je opgenomen geweest?

nee beide niet. ik denk dat ik een week heb gehad waarin ik 3/4 momenten heb gehad die ik als niet normaal zou beschrijven. pas later naar een psycholoog geweest die aangaf dat het een psychose geweest zou kunnen zijn.

quote:

Op maandag 18 mei 2020 21:28 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Maar wat heb je eraan om dat laatste te geloven? Ik begrijp dat niet. Waarom mensen koste wat het kost in wilskracht willen geloven die het lichaam overstijgt. Komt dat vanwege een angst voor de dood en gebrek aan hiernamaals of zo?

nee helemaal niet. Ik wil dat geloven omdat het leven anders voor mij zo weinig zin zou hebben. Als alles toeval is en je nergens invloed op hebt kun je ook niet streven naar betere omstandigheden voor jezelf.

quote:

Op woensdag 20 mei 2020 15:49 schreef Generationalpha het volgende:

[..]

Ja helaas, dat is het dus wel. Met een beetje meer mazzel verdiende je nu miljoenen, met een beetje meer pech lag je nu putjes te scheppen. Alles is afhankelijk van random omstandigheden. (In wat voor gezin word je geboren, op wat voor school kom je, wat voor vrienden tref je, hoeveel aangeboren intelligentie heb je etc.) Vervolgens is het aan jou om wat met die omstandigheden te doen.

Je redenatie klopt niet. als alles toeval is dan is het ook toeval hoe je met je situatie omgaat. Jouw redenatie is precies zoals ik het wil geloven.

quote:

Op maandag 18 mei 2020 18:56 schreef Homer85 het volgende:

[..]

Heb je antipsychotica geslikt? Ben je opgenomen geweest?

Bij een opname ben je eigenlijk al te laat. In mijn geval hadden ze me gelijk aan de Olanzapine gezet. Zwaar spul maar het werkt.

quote:

Op dinsdag 19 mei 2020 22:14 schreef Dachtjewat het volgende:
nee helemaal niet. Ik wil dat geloven omdat het leven anders voor mij zo weinig zin zou hebben. Als alles toeval is en je nergens invloed op hebt kun je ook niet streven naar betere omstandigheden voor jezelf.

Het betekent toch niet dat je ineens nergens meer invloed op hebt? Op pubmed en dergelijke heb je artikelen te over hoe je je ziellichaam het beste kunt beļnvloeden. niet alles is achter een paywall.

quote:

Op woensdag 20 mei 2020 15:49 schreef Generationalpha het volgende:
Ja helaas, dat is het dus wel. Met een beetje meer mazzel verdiende je nu miljoenen, met een beetje meer pech lag je nu putjes te scheppen. Alles is afhankelijk van random omstandigheden. (In wat voor gezin word je geboren, op wat voor school kom je, wat voor vrienden tref je, hoeveel aangeboren intelligentie heb je etc.) Vervolgens is het aan jou om wat met die omstandigheden te doen.

Dachtjewat heeft gelijk, je redenering klopt niet. Wat is "jou" en waarom staat dat helemaal los van die omstandigheden of iig zo erg dat het boven die omstandigheden kan staan?

Het enige wat ik heb gezegd is dat ik niet wil geloven dat je zelf nergens invloed op hebt en dat alles al vastligt. @Generationalpha zegt dan dat wel zo is maar geeft vervolgens aan dat je omstandigheden afhangen van toeval maar dat er dan alsnog een persoon is die kan beslissen hoe daarmee om te gaan, waarmee hij dus aantoont mij niet te begrijpen. @geeninspiratie1235 jij zegt dat je dat snapt maar het enige wat je doet is aangeven dat je persoonlijke omgang met dingen niet beinvloed kan worden op persoonsniveau maar wel door een 'ziellichaam' oftewel je verschuift het vraagstuk van zelfbeschikking gewoon een stapje omhoog.

quote:

Op donderdag 21 mei 2020 09:04 schreef Dachtjewat het volgende:
Het enige wat ik heb gezegd is dat ik niet wil geloven dat je zelf nergens invloed op hebt en dat alles al vastligt. @:generationalpha zegt dan dat wel zo is maar geeft vervolgens aan dat je omstandigheden afhangen van toeval maar dat er dan alsnog een persoon is die kan beslissen hoe daarmee om te gaan, waarmee hij dus aantoont mij niet te begrijpen. @:geeninspiratie1235 jij zegt dat je dat snapt maar het enige wat je doet is aangeven dat je persoonlijke omgang met dingen niet beinvloed kan worden op persoonsniveau maar wel door een 'ziellichaam' oftewel je verschuift het vraagstuk van zelfbeschikking gewoon een stapje omhoog.

Oh ja dan heb ik jou niet goed begrepen. Ik bedoelde ziel/lichaam omdat ik geloof dat dit hetzelfde is, omdat daar op aarde enig bewijs voor te vinden is. Denk aan mensen die een ernstig ongeluk hadden gehad waardoor hun persoonlijkheid veranderde. Maar jij gelooft in iets waar voor zover ik weet nooit kan worden bewezen (anders bron?). Je doet dus alsof je God bent dat jij dat wel zeker kunt weten en wij niet.

quote:

Op donderdag 21 mei 2020 10:12 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Oh ja dan heb ik jou niet goed begrepen. Ik bedoelde ziel/lichaam omdat ik geloof dat dit hetzelfde is, omdat daar op aarde enig bewijs voor te vinden is. Denk aan mensen die een ernstig ongeluk hadden gehad waardoor hun persoonlijkheid veranderde. Maar jij gelooft in iets waar voor zover ik weet nooit kan worden bewezen (anders bron?). Je doet dus alsof je God bent dat jij dat wel zeker kunt weten en wij niet.

?????? Als ik zeg 'geloven' betekend dus dat ik het niet zeker weet. dit heeft echt geen zin.

Heftige en herkenbare verhalen. Ik heb 2 jaar geleden een psychose gehad. Bij mij ging het vrij snel. Na een paar dagen heel slecht slapen en een periode van veel stress. Toen knapte het op een gegeven moment. Ik had ik waanideeen en was extreem angstig. Met als gevolg dat ik bijna zelfmoord heb gepleegd. Dat terwijl ik totaal niet suicidaal ben.

Ik wou in eerste instantie niet worden opgenomen omdat ik dacht dat er een complot tegen mij werd gesmeden. Gelukkig zag ik eventjes tussen episodes in dat het niet goed ging en dat een opname wel goed was. Bizar hoe je mentale staat in luttele dagen volledig om kan slaan. Inmiddels gaat het goed, medicijn- en klachtenvrij. Maar het leven staat op z'n kop.

Ik ben wel benieuwd naar de lessen die jullie uit de ervaring hebben getrokken. Voor mij geldt dat ik werk onbelangrijk ben gaan vinden en relaties als veel kostbaarder ben gaan ervaren. En dat ik mijn gevoelens/emoties beter moet registreren in het dagelijkse leven. Wat zijn jullie lessen?

quote:

Op dinsdag 9 juni 2020 15:39 schreef Homer85 het volgende:
Hebben jullie het idee dat je psychosegevoeligheid je in je carričre beperkt?

Ik denk zeker 2 keer extra na voor ik een bepaalde functie nastreef. Mijn ambities heb ik in zekere zin ook wel bijgesteld. Eerst weer in het ritme komen, en wellicht gaat het in de toekomst dan wel weer goedkomen. Maar op de korte termijn snelle stappen maken, dat hoeft van mij even niet.

Als er bij zo'n zware aandoening nog steeds alleen sprake is van beperken... Genoeg die niet eens een carriere hebben en niet verder komen dan ongeschoold werk of uitkering.

Ivm privacy maar een andere naam aangemaakt. Teveel mensen die meelezen en daar heb ik geen behoefte aan.

Ik heb de afgelopen weken weer een psychose doorgemaakt en heb daarnaast ook een zware depressie. Ben nu wel weer aardig geland in het heden.
Ik had onder andere een speciale gave van een engel gekregen die belangrijk zou zijn voor de toekomst. Ik kon gedachtes lezen en horen van mensen. Ik was ervan overtuigd dat er iets in m'n bloed gespoten was zodat ik ten alle tijden gevolgd en getraceerd kon worden. Telefoons en camera's werden afgeluisterd en bestuurd en ga maar zo door.

Het is in ieder geval duidelijk dat ik niet zonder medicatie kan.
Door het coronavirus en de lockdowns overal was de antipsychotica die ik slik een aantal weken niet te verkrijgen waardoor ik versneld moest afbouwen en even zonder heb gezeten.
Het leek goed te gaan, een paar weken, en toen toch niet. In combinatie met slecht slapen en stress ging het heel snel bergafwaarts.

Voel me nu vooral verdrietig en hoe stom het ook mag zijn.. boos op mezelf.
Ik ga mijn baan kwijtraken, weer. En dit terwijl ik al een hele stap terug gedaan had wat werk betreft.
De simpelste dingen thuis lukken me niet goed, of met veel moeite.
Frustratie en verdriet. Ook richting de toekomst, maar dat is wellicht ook de depressie die spreekt.
Hopelijk zie ik het over een paar weken wat zonniger in, als ik ook weer wat verder opgeknapt ben.

-Er is op zich niets mis met je eigen mening en geloof, maar in een topic zoals het deze en de zeer grote kwetsbaarheid ervan is dit absoluut geen goed advies-

[ Bericht 91% gewijzigd door Lenny77 op 05-07-2020 10:37:11 ]

quote:

Op maandag 13 april 2020 20:07 schreef Homer85 het volgende:

[..]

Wel apart dat zo'n diagnose kan veranderen door de tijd. Heb je dan steeds verschillende psychiaters die een andere diagnose stellen? Of dezelfde psychiater die terugkomt op zijn/haar eerdere diagnose?

Hoezo apart? Zo blijkt maar weer dat genezing wel degelijk mogelijk is ook al denken de boekgeleerden er vaak anders over.
Ik beweer niet dat het eenvoudig is, en het kan best een lange zoektocht zijn wat er helpt. Ik heb er 25 jaar over gedaan maar heb geen last meer van m'n 8 diagnoses, geen stress hebben is voor mij het belangrijkst.

Lang geleden was ik gedagvaard door mijn ex. Om de rechtzaak te kunnen begrijpen, advocaten taal, heb ik 4 nachten zitten vertalen en dingen opzoeken. Slapen kon ik niet. Na 4 dagen dacht ik dat mijn ex mij wilde doodschieten en belde ik snachts 112.

Ze stuurden me dus naar het GGZ waar ze me medicijnen wilden geven, ik weet niet meer wat, maar die wilde ik thuis pas innemen. Ik hou nl niet van medicatie, dus dat was ik niet eens van plan.

Heb toen ook soort van openbaring ervaren, de waarheid werd duidelijk. Heel apart.

Na 24u slapen was het voorbij. Nooit weer gehad. Is 17 jaar geleden.

Toen had ik een dossier bij het GGZ waar ik een kopie van wilde. Ging moeilijk. Ook 10cnt ps. Ok, blijf zitten tot ik m heb. Er stond in dat ik geen ziektebesef had! Ik wist dat ik slapen moest en dat het dan overging.

Zie die psychiater nog staan met zn pillen. Eng zooitje daat bij het GGZ. Blij dat ze me niet te pakken hebben gekregen en ik de meds heb geweigerd.
Het was niet structureel maar een psychose door slaapgebrek. Ben ik van overtuigd.

quote:

Op woensdag 5 augustus 2020 12:10 schreef oppiedoppie het volgende:
Lang geleden was ik gedagvaard door mijn ex. Om de rechtzaak te kunnen begrijpen, advocaten taal, heb ik 4 nachten zitten vertalen en dingen opzoeken. Slapen kon ik niet. Na 4 dagen dacht ik dat mijn ex mij wilde doodschieten en belde ik snachts 112.

Ze stuurden me dus naar het GGZ waar ze me medicijnen wilden geven, ik weet niet meer wat, maar die wilde ik thuis pas innemen. Ik hou nl niet van medicatie, dus dat was ik niet eens van plan.

Heb toen ook soort van openbaring ervaren, de waarheid werd duidelijk. Heel apart.

Na 24u slapen was het voorbij. Nooit weer gehad. Is 17 jaar geleden.

Toen had ik een dossier bij het GGZ waar ik een kopie van wilde. Ging moeilijk. Ook 10cnt ps. Ok, blijf zitten tot ik m heb. Er stond in dat ik geen ziektebesef had! Ik wist dat ik slapen moest en dat het dan overging.

Zie die psychiater nog staan met zn pillen. Eng zooitje daat bij het GGZ. Blij dat ze me niet te pakken hebben gekregen en ik de meds heb geweigerd.
Het was niet structureel maar een psychose door slaapgebrek. Ben ik van overtuigd.

Ja, zo komt het op ieder normaal denkend mens over ja... slaaptekort kan nu eenmaal een psychose veroorzaken, zo heb ik ook 2x een soort van psychose gehad door drugs, als het gewoon weer overgaat is er verder niks met je aan de hand. Goed dat ze je idd niet te pakken hadden gekregen.
En die moeite met je dossier krijgen had ik ook. Hoefde niet te betalen, dat was fijn, maar van ongeveer vier jaar had ik naar schatting geen zin het op te zoeken 10 a4tjez of zo, de rest was te moeilijk om te printen omdat het in diverse systemen was opgeslagen of zo, want het waren er eigenlijk wel 100? Ik had meer aan moeten dringen maar tegen die tijd had ik al zoveel tegenwerking gehad want ik had het meerdere keren gevraagd en het ging van de tijd in de therapie af en er ging steeds iets mis dat het meniet meer kon schelen.

quote:

Op woensdag 5 augustus 2020 10:38 schreef Homer85 het volgende:

[..]

Ik zou zelf liever 1 diagnose krijgen, dan meerdere. Maar ik begrijp dat het geen exacte wetenschap is. Er is veel overlap tussen verschillende diagnoses. Een diagnose schizofrenie lijkt me bijvoorbeeld best heftig, dus lijkt me dat zo'n diagnose zeer zorgvuldig gesteld dient te worden.

Iedereen is schizofreen. De een besteed alleen wat meer aandacht aan z'n stemmen/gedachtes dan de ander.

quote:

Op maandag 17 augustus 2020 16:05 schreef Homer85 het volgende:
Wanneer krijg je als je psychoses hebt de diagnose schizofrenie? Moeten de psychoses dan lang duren?

Er moeten genoeg tekens zijn. Bv de drie stadia zoals prodromaal, positief en negatief stadium. Dat kan wel wat wisselen bij mensen maar vaak loopt het wel zo. Ook doen ze een volledig medisch onderzoek om andere zaken uit te sluiten zoals drugs of fysieke problemen (denk aan een hersentumor, hormonale problemen,...)
Je krijgt de diagnose niet zomaar of lichtzinnig. En maar goed ook!

Ik heb jaren geleden een paar psychoses gehad. Heb daar de eerste jaren veel hinder van ondervonden, ik dacht dat ik nooit meer zou herstellen. Kwam mede doordat ik steeds snel stopte met medicatie.

Toen op een gegeven moment toch maar medicatie blijven gebruiken, en na een jaar was eigenlijk alles weer als normaal. Ik functioneerde eerlijk gezegd na mijn psychoses beter dan daarvoor, haalde mijn master, etc.

Medicatie verlagen durf ik (voorlopig) nog niet.. enige nadeel van meds is dat het de nodige bijwerkingen met zich meebrengt..

Hey iedereen,

Fijn te zien dat dit forum zo actief is.

Jullie zullen allemaal ook wel ervaring hebben met medicatie en de bijwerkingen.

Ik merk dat er weinig over seksualiteit gesproken wordt en dan nog minder bij de vrouwen.

Mijn probleem is al van bij 't begin vd opname dat ik zo goed als GEEN orgasmes meer krijg, gevoelloos ben wat alle erogene zones betreft (clitorus, nek, oren...) en vaginale droogheid ervaar.

In maart dit jaar ben ik gestopt met inspuitingen abilify, augustus gestopt met lithium en nu neem ik een maand depakine.
Er is nog steeds geen verbetering.
Behalve dat mijn witverlies terug normale geur en kleur heeft, de dag dat ik van lithium af was.

Is deze gevoelloosheid herkenbaar voor jullie? Welke medicatie nemen jullie? En bij wie is het terug goed gekomen en hoelang duurde het herstel?

Bedankt


Groetjes Kimmie

Ik had eens een psychose 3 jaar geleden, was heel veel aan het mediteren (zenboeddhisme) en ademhalingsoefeningen aan het doen en opeens kon ik amper nog ademen, 3 nachten niet geslapen, kreeg last aan mijn hart en dacht toen ook dat ik ging doodgaan. Ik wou niet naar de psychiatrie en wou eigenlijk gewoon doodgaan, op het einde kon ik amper nog eten of drinken en ben dan in psychiatrie terecht gekomen via collocatie.

Ondertussen al stukken beter, aan het werk in het groenonderhoud in de sociale economie.
Neem al 2 jaar niets van medicatie, 1 dag eens 1 pilletje genomen.
Diagnose was iets van psychotische stoornis niet anderszins omschreven (soort van restcategorie)

quote:

Op zondag 23 augustus 2020 14:28 schreef kimmie13 het volgende:
Hey iedereen,

Fijn te zien dat dit forum zo actief is.

Jullie zullen allemaal ook wel ervaring hebben met medicatie en de bijwerkingen.

Ik merk dat er weinig over seksualiteit gesproken wordt en dan nog minder bij de vrouwen.

Mijn probleem is al van bij 't begin vd opname dat ik zo goed als GEEN orgasmes meer krijg, gevoelloos ben wat alle erogene zones betreft (clitorus, nek, oren...) en vaginale droogheid ervaar.

In maart dit jaar ben ik gestopt met inspuitingen abilify, augustus gestopt met lithium en nu neem ik een maand depakine.
Er is nog steeds geen verbetering.
Behalve dat mijn witverlies terug normale geur en kleur heeft, de dag dat ik van lithium af was.

Is deze gevoelloosheid herkenbaar voor jullie? Welke medicatie nemen jullie? En bij wie is het terug goed gekomen en hoelang duurde het herstel?

Bedankt


Groetjes Kimmie

Ik ben zelf een soort van aseksueel geworden in de loop der jaren, waarschijnlijk speelt dat mee.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Gebruik al jaren geen medicijnen meer. Maar waarom zie je dit als een probleem? Ik ben er zelf juist blij mee. Ben nooit afgeleid door te hoge seksdrive.

quote:

Op zaterdag 5 september 2020 07:40 schreef Religious7 het volgende:
Ik had eens een psychose 3 jaar geleden, was heel veel aan het mediteren (zenboeddhisme) en ademhalingsoefeningen aan het doen en opeens kon ik amper nog ademen, 3 nachten niet geslapen, kreeg last aan mijn hart en dacht toen ook dat ik ging doodgaan. Ik wou niet naar de psychiatrie en wou eigenlijk gewoon doodgaan, op het einde kon ik amper nog eten of drinken en ben dan in psychiatrie terecht gekomen via collocatie.

Ondertussen al stukken beter, aan het werk in het groenonderhoud in de sociale economie.
Neem al 2 jaar niets van medicatie, 1 dag eens 1 pilletje genomen.
Diagnose was iets van psychotische stoornis niet anderszins omschreven (soort van restcategorie)

Heftig! Gelukkig is het goed gekomen.

Onbekend. Net wel, net niet, in ieder geval wel psychotische kenmerken gehad, maar angsten waren het grootste probleem. Waarschijnlijk dus een beetje langs de randen van een psychose gewandeld.

Ik denk 2 weken Olanzapine geslikt tijdens opname, maar kan ook 4 weken of meer geweest zijn.

[ Bericht 21% gewijzigd door HPoi op 05-09-2020 08:29:03 ]

quote:

Op dinsdag 9 juni 2020 15:39 schreef Homer85 het volgende:
Hebben jullie het idee dat je psychosegevoeligheid je in je carričre beperkt?

Ja.

Wat ik me afvraag, hebben jullie wel door dat de stemmen echte mensen zijn? Ik hoor daar niemand een mening over hebben. Zijn er geen mensen die het genegeerd hebben i.p.v hulp zoeken

quote:

Op zaterdag 12 september 2020 05:36 schreef Opoikno het volgende:
Wat ik me afvraag, hebben jullie wel door dat de stemmen echte mensen zijn? Ik hoor daar niemand een mening over hebben. Zijn er geen mensen die het genegeerd hebben i.p.v hulp zoeken

Bedoel je dat ze doorhebben dat de stemmen geen echte mensen zijn? Want je schrijft echte mensen.

Ik denk dat je op een bepaald moment echt wel hulp moet gaan zoeken omdat je uiteindelijk niets meer kan: je slaapt niet meer, je bent bang, je verliest alle grip,.. en dan valt het niet meer te negeren.
Ik ken wel een paar mensen die dagelijks hun stemmen horen en daar 'mee leven', zelfs als ze medicatie nemen. Ze weten dat ze niet echt zijn, de stemmen zijn ook rustiger dan. Maar ook bij hun zie je dat het een keer weer uit de hand loopt en de stemmen gaan overheersen en gaan terroriseren. Vaker als ze wat gaan skippen in hun medicatie.

Het ding is dus dat die stemmen wel gesproken worden door echte mensen. Als ze je aanvallen is dat 100 procent een mens/instelling die dat bij je doet.Het verbaasd me echt extreem dat mensen nog denken dat het iets mis met jezelf is en dat de stemmen nep zijn. Het is een organisatie die zich er mee bezig houd

quote:

Op zaterdag 12 september 2020 10:21 schreef Opoikno het volgende:
Het ding is dus dat die stemmen wel gesproken worden door echte mensen. Als ze je aanvallen is dat 100 procent een mens/instelling die dat bij je doet.Het verbaasd me echt extreem dat mensen nog denken dat het iets mis met jezelf is en dat de stemmen nep zijn. Het is een organisatie die zich er mee bezig houd

Ik vrees dat het dan toch tijd is als je hulp gaat inroepen want besef goed wat voor schade een psychose aanricht in je hersenen.
Ik neem aan dat er ook niemand anders in je buurt is die die stemmen ook hoort of ze ziet?

Is er iemand die je kan bellen? Een behandelaar?

quote:

Op zaterdag 12 september 2020 12:09 schreef Lenny77 het volgende:

[..]

Ik vrees dat het dan toch tijd is als je hulp gaat inroepen want besef goed wat voor schade een psychose aanricht in je hersenen.
Ik neem aan dat er ook niemand anders in je buurt is die die stemmen ook hoort of ze ziet?

Is er iemand die je kan bellen? Een behandelaar?

Check zijn PoHi. Je hebt helemaal gelijk, maar deze user kan daar helaas weinig mee.
Het feit dat hij als enige deze overtuiging heeft en de rest van de wereld niet (en zijn beleving dus wellicht niet klopt) verandert niet aan zijn ervaren waarheid.

quote:

Op zaterdag 12 september 2020 12:21 schreef Cat-astrophe het volgende:

[..]

Check zijn PoHi. Je hebt helemaal gelijk, maar deze user kan daar helaas weinig mee.
Het feit dat hij als enige deze overtuiging heeft en de rest van de wereld niet (en zijn beleving dus wellicht niet klopt) verandert niet aan zijn ervaren waarheid.

Hij zit er dus nu al een tijd mee.

Opoikno: ga aub hulp zoeken, het gaat duidelijk niet over.

Misschien handig om te weten .. je kunt een App die heet Temstem downloaden om beter met je stemmen om te gaan. Handig om te weten!

quote:

Op dinsdag 15 september 2020 14:19 schreef Opoikno het volgende:
Misschien handig om te weten .. je kunt een App die heet Temstem downloaden om beter met je stemmen om te gaan. Handig om te weten!

Leuke tip!

Meer info inclusief filmpje hier https://www.parnassiagroep.nl/hoe-wij-helpen/online-hulp/temstem

quote:

Op dinsdag 15 september 2020 14:19 schreef Opoikno het volgende:
Misschien handig om te weten .. je kunt een App die heet Temstem downloaden om beter met je stemmen om te gaan. Handig om te weten!

Ziet er idd wel interessant uit. Heb de app afgehaald en even een paar reeksen gedaan.
Merk jij dat het je helpt?

Hoe werkt het met ongevoelig zijn in hypnose? Iemand hier ervaring mee? Dus bijvoorbeeld met alcoholgebruik en wat de invloed er van zal zijn? Er is erg weinig nuttige informatie te vinden

Hoi, ik ben nieuw hier. Ik ben recentelijk 4 maanden opgenomen geweest, vanwege een vermoeden dat ik psychotisch zou zijn met een hoge kans op suicide.

Het is nog niet duidelijk wat mijn diagnose is, maar ik kreeg zelf haldol (geen depot) + seroquel. Ik denk dat de haldol wel heeft geholpen om minder argwanend te zijn tegenover anderen. Maar meer ook niet.

Ook was ik niet 100% psychotisch, in de zin van, ik had nog een redelijke realiteitsbesef en hallucineerde niet, hoorde geen stemmen, geen grootsheidwanen etc.

Ik slik nu geen medicatie meer en het gaat iets beter maar heb nog wel last van suicidale gedachten.

Ik ben zelf een soort van aseksueel geworden in de loop der jaren, waarschijnlijk speelt dat mee.
SPOILER
Ik stimuleer mezelf alleen nog soms ter ontspanning om beter van te kunnen slapen maar heb dan vaak niet echt aangename of negatieve (dat het zeer doet) climaxen. Echt genot beleef ik er niet aan.
Gebruik al jaren geen medicijnen meer. Maar waarom zie je dit als een probleem? Ik ben er zelf juist blij mee. Ben nooit afgeleid door te hoge seksdrive.


Ik wil terug mezelf zijn. Was fijn die erogene zones te voelen. Is toch genieten en ontspannen. En als de medicatie dit tegenhoudt, kan dat toch niet gezond zijn denk ik dan... 's echt niet normaal dat ik niks voel, terwijl vroeger altijd zo sterk. Wat ik wel raar vind is dat ik dit op internet maar 1 keer heb teruggevonden.. Niemand ervaart dit bij depakine/lithium of praat erover??

quote:

Op dinsdag 13 oktober 2020 12:30 schreef Homer85 het volgende:
Zijn er hier nog mensen die recent een psychose hebben gehad? Ben je opgenomen geweest? Hoe gaat het nu met je? Slik je medicatie?

Ik heb afgelopen zomer weer een psychose gehad. Drie maanden opgenomen gezeten.

quote:

Op zaterdag 31 oktober 2020 13:36 schreef kimmie13 het volgende:
Ik ben zelf een soort van aseksueel geworden in de loop der jaren, waarschijnlijk speelt dat mee.
SPOILER
Ik stimuleer mezelf alleen nog soms ter ontspanning om beter van te kunnen slapen maar heb dan vaak niet echt aangename of negatieve (dat het zeer doet) climaxen. Echt genot beleef ik er niet aan.
Gebruik al jaren geen medicijnen meer. Maar waarom zie je dit als een probleem? Ik ben er zelf juist blij mee. Ben nooit afgeleid door te hoge seksdrive.

Ik wil terug mezelf zijn. Was fijn die erogene zones te voelen. Is toch genieten en ontspannen. En als de medicatie dit tegenhoudt, kan dat toch niet gezond zijn denk ik dan... 's echt niet normaal dat ik niks voel, terwijl vroeger altijd zo sterk. Wat ik wel raar vind is dat ik dit op internet maar 1 keer heb teruggevonden.. Niemand ervaart dit bij depakine/lithium of praat erover??

Dit is zelfs een zeer veel voorkomende nevenwerking. Bij zowel mannen en vrouwen.
Maar je moet begrijpen dat de stofjes die je psychose-gevoelig maken, ook de stofjes zijn die de seksualiteit bepalen. Het stomme is dat een psychose zo schadelijk is: vooral voor jezelf maar ook voor je omgeving dat je deze voorop 'moet' plaatsen.
Ik hoop dat ze de medicatie nog specifieker gaan ontwikkelen zodat de mensen de andere emoties weer intenser kunnen gaan voelen.

Het is wel zo dat je ook misschien de juiste stimulatie/ persoon met veel geduld nog niet bent tegengekomen. Je doorloopt een aantal fasen om tot een hoogtepunt te komen. En als je nevenwerkingen hebt van medicatie (bv anti-psychotica maar ook bij chemotherapie enz) dan heb je veel meer tijd nodig om door de eerste fasen te geraken. Maar het kan wel. Linkje bij gevoegd om de seksuele responscurve te tonen (hier gaat het nou over erectieproblemen maar de curve is voor iedereen hetzelfde, de snelheid van het doorlopen van de fasen is dat echter niet):
https://nhcz.ziektes.info/contents/erectieproblemen/node/17076

quote:

Op zaterdag 31 oktober 2020 13:36 schreef kimmie13 het volgende:
Ik ben zelf een soort van aseksueel geworden in de loop der jaren, waarschijnlijk speelt dat mee.
SPOILER
Ik stimuleer mezelf alleen nog soms ter ontspanning om beter van te kunnen slapen maar heb dan vaak niet echt aangename of negatieve (dat het zeer doet) climaxen. Echt genot beleef ik er niet aan.
Gebruik al jaren geen medicijnen meer. Maar waarom zie je dit als een probleem? Ik ben er zelf juist blij mee. Ben nooit afgeleid door te hoge seksdrive.


Ik wil terug mezelf zijn. Was fijn die erogene zones te voelen. Is toch genieten en ontspannen. En als de medicatie dit tegenhoudt, kan dat toch niet gezond zijn denk ik dan... 's echt niet normaal dat ik niks voel, terwijl vroeger altijd zo sterk. Wat ik wel raar vind is dat ik dit op internet maar 1 keer heb teruggevonden.. Niemand ervaart dit bij depakine/lithium of praat erover??

Ja maar het leidt toch ook af? Je hebt er op lange termijn niet zo gek veel aan.
Maar ben het wel met je eens dat het niet gezond is als het wordt veroorzaakt doir medicatie.
De pil had dit effect bij mij ook en later antidepressiva. Maar met antidepressiva had ik het met alle emoties dus ik kon ook niet meer blij worden. Toen kreeg ik andere. Ligt denk ik echt aan dopamine zoals Lenny77 schrijft want dat waren ssri. https://www.medicalnewstoday.com/articles/326090#relationship

[ Bericht 18% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 01-11-2020 01:06:21 ]

https://www.npostart.nl/de-outsiders/17-09-2020/VPWON_1316000

Mooi stukje over psychoses. Zo sta ik er ook wel in, psychoses en depressieve gevoelens komen niet voor niks naar boven imo en moeten doorvoeld en verwerkt worden ipv onderdrukt met medicijnen. Misschien heeft iemand er wat aan.

quote:

Op zaterdag 31 oktober 2020 13:36 schreef kimmie13 het volgende:
Ik ben zelf een soort van aseksueel geworden in de loop der jaren, waarschijnlijk speelt dat mee.
SPOILER
Ik stimuleer mezelf alleen nog soms ter ontspanning om beter van te kunnen slapen maar heb dan vaak niet echt aangename of negatieve (dat het zeer doet) climaxen. Echt genot beleef ik er niet aan.
Gebruik al jaren geen medicijnen meer. Maar waarom zie je dit als een probleem? Ik ben er zelf juist blij mee. Ben nooit afgeleid door te hoge seksdrive.

Ik wil terug mezelf zijn. Was fijn die erogene zones te voelen. Is toch genieten en ontspannen. En als de medicatie dit tegenhoudt, kan dat toch niet gezond zijn denk ik dan... 's echt niet normaal dat ik niks voel, terwijl vroeger altijd zo sterk. Wat ik wel raar vind is dat ik dit op internet maar 1 keer heb teruggevonden.. Niemand ervaart dit bij depakine/lithium of praat erover??

Ik heb dat al lange tijd door het gebruik van verschillende ad. Nu ook met haloperidol erbij voel ik me net een halve zombie. Met andere woorden, sterk vermoeiend.

Ik heb zelf geen psychose gehad, wel andere psychische klachten en diagnoses, maar daar gaat het nu niet over

Mijn broer heeft wel een heftige psychose gehad en heeft daarna eigenlijk nooit meer fatsoenlijk gefunctioneerd, heel triest en ik durfde lange tijd ook geen contact te hebben, omdat ik eigenlijk niet wist hoe ermee om te gaan..
Hij heeft wel geprobeerd op zichzelf te wonen, maar dat ging helemaal verkeerd.. Nu woont hij alweer jaren bij het GGZ met meerdere mensen in 1 huis met constante begeleiding en lijkt best gelukkig..

Zijn psychose is gekomen door onze jeugd, veel gamen en constant blowen.. Hij was geen prater..

Maar ik moet zeggen dat ik het echt leuk vind om weer contact te hebben ook al kunnen we niet echt diepgaande gesprekken hebben..

quote:

Op maandag 2 november 2020 09:07 schreef colivo het volgende:
https://www.npostart.nl/de-outsiders/17-09-2020/VPWON_1316000

Mooi stukje over psychoses. Zo sta ik er ook wel in, psychoses en depressieve gevoelens komen niet voor niks naar boven imo en moeten doorvoeld en verwerkt worden ipv onderdrukt met medicijnen. Misschien heeft iemand er wat aan.

Ik heb het bekeken en moet zeggen dat ik er een naar gevoel bij krijg. Nu kan het zijn omdat ik Belg ben en wij allemaal wat meer met onze voeten op de grond staan (onder de grond misschien zelfs), maar wat deze mensen doen lijkt me ook niet helemaal normaal. En dan maak ik nu een grote aanname, maar ik begrijp uit hetgeen ze zeggen dat het een éénmalige psychose was (die mevrouw was eerder depressief en had geen psychoses). Die dansende jongen heeft het op een feestje gehad: plots en inculief een epileptisch insult en dan denk ik dus meer richting een drugsgeļnduceerde psychose ipv schizofrenie.
Onderschat niet wat een psychose met je hersenen aanricht en dat dit echt schade geeft! Om dus zomaar te zeggen dat je gaat kappen met de medicatie: dat is best gevaarlijk. Er zijn ook genoeg mensen die ongewild zichzelf of hun omgeving ernstige schade berokkenen in een psychose en dit kan gaan tot moord of zelf verongelukken (dit bij een grote minderheid natuurlijk, maar toch).
Langs de andere kant besef ik ook dat we nog lang niet alles weten, dat de menselijke geest veel meer kan dan we denken. En ik besef ook dat de nevenwerkingen van anti-psychotica echt klote zijn..

Ik hoop dat ze blijven zoeken en steeds meer inzichten gaan krijgen om psychoses te kunnen behandelen zonder de nevenwerkingen, of eventueel alternatieve therapiėn gaan vinden.

Hoe voelen jullie aan dat je weer last zal krijgen van een psychose?
Blowen jullie ondanks het gevoelig zijn voor psychoses? Waarom wel/niet?
Hebben trauma en psychose een link met elkaar?

Kunnen jullie je herinneren waarmee je psychose begon?
Ik heb nu het gevoel dat mijn collegas roddelen over mij. Mensen mij continu uitlachen. Dat mensen weten dat ik een psychose heb gehad en opgenomen ben geweest. Heel achterdochtig zijn.

Ik heb dit vanaf mijn jeugd wel, maar nu ik mijn eerste psychose heb gehad weet ik het gewoon niet meer.

Oh en ik praat weer in mezelf. Doen jullie dit ook?

[ Bericht 5% gewijzigd door Geennaam7190 op 07-11-2020 16:09:19 (Ps) ]

quote:

Op zaterdag 7 november 2020 16:03 schreef Geennaam7190 het volgende:
Hoe voelen jullie aan dat je weer last zal krijgen van een psychose?
Blowen jullie ondanks het gevoelig zijn voor psychoses? Waarom wel/niet?
Hebben trauma en psychose een link met elkaar?

Kunnen jullie je herinneren waarmee je psychose begon?
Ik heb nu het gevoel dat mijn collegas roddelen over mij. Mensen mij continu uitlachen. Dat mensen weten dat ik een psychose heb gehad en opgenomen ben geweest. Heel achterdochtig zijn.

Ik heb dit vanaf mijn jeugd wel, maar nu ik mijn eerste psychose heb gehad weet ik het gewoon niet meer.

Oh en ik praat weer in mezelf. Doen jullie dit ook?

Ik mediteer elke dag 2x een half uur en observeer dan wat er in mij omgaat, op die manier kan ik voorkomen dat ik een psychose terecht kom. Heb me wel eens licht psychotisch gevoelt maar ben er niet in doorgeslagen. Voel me op zulke momenten altijd erg dankbaar en het geeft me vertrouwen voor de toekomst.

Wordt gebruikt door mensen die daarmee bedoelen van: 'Wat jullie denken of ervaren is fout! Ik, of wij, weet/weten hoe het echt is!

Is dan eerder in de zin van psychose als waan.

quote:

Op woensdag 30 december 2020 15:20 schreef Homer85 het volgende:
Wat me tegenwoordig opvalt, is dat vaak het woord psychose wordt gebruikt om de corona-periode aan te geven waarin we nu zitten. Mensen hebben het over een massa-psychose. Dat vind ik eigenlijk misbruik maken van het woord. Een psychose is een ernstige aandoening en kun je niet zomaar iedereen opplakken.

Raar. Ben het nog niet tegengekomen.
Massahysterie zou eerder van toepassing zijn.

Trauma en psychose schijnen erg gerelateerd te zijn aan elkaar. Dat zou een heel ander werkingsmechanisme kunnen hebben dan een drugsgerelateerde psychose. Sowieso is het een ruim begrip, psychose.

Ik ken iemand die een psychose heeft gehad, maar later juist prima bleek aan te voelen welke onzichtbare geheimen er speelden in het gezin. Maar hij is letterlijk dus gek verklaard. Zijn moeder houdt dit nog steeds vol. En hij komt er zelf ook niet helemaal los van omdat hij dan zijn familie kwijt zou zijn.

Ik verdiep me er in vanuit
interesse en omdat ik iets vergelijkbaars ervaarde in mijn jeugd, dat dingen niet zijn wat ze lijken en dat verkeerde dingen als normaal werden gepresenteerd. Terwijl ze mij geschaad hebben.

Maar je kan als opgroeiend kind die dingen niet begrijpen of verwerken, waardoor complete herinneringen bij mij weggeraakt zijn, uit zelfbescherming denk ik.

Ik leerde dus dat een kind een coherente ervaring nodig heeft om te functioneren in het leven, en anders dus in de begin twintiger jaren in psychose kan raken, omdat het letterlijk twee werelden in zichzelf moet verenigen die ver van elkaar staan (bijv afhankelijkheid ervaren van de ouders maar ook verwaarlozing en misbruik, terwijl ouders zeggen normaal en liefhebbend te zijn). Het innerlijk kompas klopt dan voor geen meter met de "werkelijkheid" zoals die in het gezin aangeleerd is.

Ik was die tijd in een depressie geraakt en ontdekte pas jaren later wat er in mijn opvoeding niet klopte, daarvoor dacht ik slechte genen te hebben of een verkeerde chemische balans in de hersenen.

Beide verklaringen zijn hypotheses. Je kan niet letterlijk zien wat er allemaal gebeurt in iemands hersenen dus het is gewoon grotendeels onbekend.

quote:

Op zaterdag 7 november 2020 16:03 schreef Geennaam7190 het volgende:
Hoe voelen jullie aan dat je weer last zal krijgen van een psychose?
Blowen jullie ondanks het gevoelig zijn voor psychoses? Waarom wel/niet?
Hebben trauma en psychose een link met elkaar?

Kunnen jullie je herinneren waarmee je psychose begon?
Ik heb nu het gevoel dat mijn collegas roddelen over mij. Mensen mij continu uitlachen. Dat mensen weten dat ik een psychose heb gehad en opgenomen ben geweest. Heel achterdochtig zijn.

Ik heb dit vanaf mijn jeugd wel, maar nu ik mijn eerste psychose heb gehad weet ik het gewoon niet meer.

Oh en ik praat weer in mezelf. Doen jullie dit ook?

Tijdens mijn eerste psychosen wist ik niet eens wat wiet was, maar daarna wel eens geblowd tijdens een psychose. Op korte termijn hielp het me erg, mijn gedachten werden veel rustiger, ik raakte ontspannen en sliep veel beter. Op lange termijn maakte het me juist angstiger en toen ben ik er helemaal mee gestopt.

Trauma's en psychosen kunnen zeker een link met elkaar hebben, maar dat hoeft niet. Het kan veel oorzaken hebben. Ik heb een psychotische stoornis en depressies / bipolair met psychotische episoden. Mijn psychoses ontstaan dus als bijkomstigheid van een depressieve of angstige periode en als de druk, door wat dan ook, erg oploopt. De hypothese is dat ik ermee ben geboren cq disbalans in de hersenen.

Ik heb een aantal psychoses gehad in mijn leven, maar elke dag heb ik er last van, dat is die psychotische stoornis. Dat geeft angst, stress, het drukke denken, het denken over het denken en dan het 'liefst' vanuit achterdochtige hoek. Erg lastig allemaal.

Door goede hulpverleners, sport, signalerings- en actieplannen, medicatie, rust, regelmaat en het laten van alcohol, drugs, drukte en prikkels, heb ik er een soort van leefbare situatie van kunnen maken. Maar moet er veel voor laten...

[ Bericht 0% gewijzigd door Sangha op 30-12-2020 16:58:46 ]

quote:

Op woensdag 30 december 2020 16:53 schreef Sangha het volgende:

[..]

Tijdens mijn eerste psychosen wist ik niet eens wat wiet was, maar daarna wel eens geblowd tijdens een psychose. Op korte termijn hielp het me erg, mijn gedachten werden veel rustiger, ik raakte ontspannen en sliep veel beter. Op lange termijn maakte het me juist angstiger en toen ben ik er helemaal mee gestopt.

Trauma's en psychosen kunnen zeker een link met elkaar hebben, maar dat hoeft niet. Het kan veel oorzaken hebben. Ik heb een psychotische stoornis en depressies / bipolair met psychotische episoden. Mijn psychoses ontstaan dus als bijkomstigheid van een depressieve of angstige periode en als de druk, door wat dan ook, erg oploopt. De hypothese is dat ik ermee ben geboren cq disbalans in de hersenen.

Een aantal psychoses gehad in mijn leven, maar elke dag heb ik er last van, dat is die psychotische stoornis. Dat geeft angst, stress, het drukke denken, het denken over het denken en dan het 'liefst' vanuit achterdochtige hoek. Erg lastig allemaal.

Door goede hulpverleners, sport, signalerings- en actieplannen, medicatie, rust, regelmaat en het laten van alcohol, drugs, drukte en prikkels, heb ik er een soort van leefbare situatie van kunnen maken. Maar moet er veel voor laten...

Heb je ook werk of studie gedaan?

quote:

Op woensdag 30 december 2020 16:58 schreef Keep_Walking het volgende:

[..]

Heb je ook werk of studie gedaan?

Heb meerdere opleidingen kunnen doen, maar wel onderbroken. Heb diverse baantjes gehad, maar ook regelmatig moeten stoppen doordat de druk opliep. Uiteindelijk zelf een bedrijf begonnen en dat gaf veel te veel druk. Valt natuurlijk al helemaal niet te combineren met dat soort klachten. Maar dat wist ik toen allemaal niet.

quote:

Op woensdag 30 december 2020 17:02 schreef Sangha het volgende:

[..]

Heb meerdere opleidingen kunnen doen, maar wel onderbroken. Heb diverse baantjes gehad, maar ook regelmatig moeten stoppen doordat de druk opliep. Uiteindelijk zelf een bedrijf begonnen en dat gaf veel te veel druk. Valt natuurlijk al helemaal niet te combineren met dat soort klachten. Maar dat wist ik toen allemaal niet.

Hoe oud ben je? Wat doe je voor inkomsten en dagbesteding?

quote:

Op woensdag 30 december 2020 17:14 schreef Keep_Walking het volgende:

[..]

Hoe oud ben je? Wat doe je voor inkomsten en dagbesteding?

In de veertig. Heb door de jaren heen verschillende free-lance opdrachten en vrijwilligerswerk gedaan, alles rekening houdend uiteraard met druk & prikkels en goede en slechte dagen / perioden.

Ik werk / werkte o.a. als activiteitenbegeleider op dagbestedingplaatsen voor kinderen/jongeren met (gedrags)problemen en op dagcentra met ouderen met psychosociale problematiek.

Mooi en dankbaar werk.

nvm

[ Bericht 99% gewijzigd door wandelmaat op 31-12-2020 23:12:14 ]

Heeft iemand ervaring met dwangmedicatie?
Ik heb erover gepost in het schizofrenietopic, ben benieuwd naar hoe anderen ermee omgaan, het leren te accepteren.
R&P / Schizofrenie #14

[ Bericht 9% gewijzigd door kuolema op 06-01-2021 20:22:38 ]

Dwang nooit officieel meegemaakt, maar helaas kan ik niet zonder medicatie. Heb je ook een rechterlijke
Machtiging?

Psychoses zijn cool joh

quote:

Op vrijdag 8 januari 2021 22:28 schreef Antwerpenaar123 het volgende:
Psychoses zijn cool joh

Ja dank je wel! Nu voel ik me beter

quote:

Op vrijdag 8 januari 2021 22:13 schreef Keep_Walking het volgende:
Dwang nooit officieel meegemaakt, maar helaas kan ik niet zonder medicatie. Heb je ook een rechterlijke
Machtiging?

Ja, een zorgmachtiging heet dat nu. Hij is net verlengd met een jaar.

quote:

Op vrijdag 8 januari 2021 22:39 schreef kuolema het volgende:

[..]

Ja, een zorgmachtiging heet dat nu. Hij is net verlengd met een jaar.

Wat heb je gedaan waardoor ze dat hebben opgelegd?

-

[ Bericht 56% gewijzigd door ikheetmartijn op 09-01-2021 00:34:38 ]

quote:

Op zaterdag 9 januari 2021 00:04 schreef Keep_Walking het volgende:

[..]

Wat heb je gedaan waardoor ze dat hebben opgelegd?

Dingen die de GGZ beschouwt als levensgevaarlijk voor mezelf en ook voor anderen.
Ik denk dat ik liever geen voorbeelden geef.

Edit; andere mensen hebben meer zinnige dingen gezegd dan ik nu.

Sterkte en zoek contact met de mensen die je lief hebben.

- Lekker wegwezen dan -

[ Bericht 90% gewijzigd door CoolGuy op 09-01-2021 17:26:45 ]

quote:

Op woensdag 6 januari 2021 17:52 schreef kuolema het volgende:
Heeft iemand ervaring met dwangmedicatie?
Ik heb erover gepost in het schizofrenietopic, ben benieuwd naar hoe anderen ermee omgaan, het leren te accepteren.
R&P / Schizofrenie #14

Dwangmedicatie? Ik moet de rest van mijn leven medicatie slikken, maar niet onder dwang van de overheid ofzo. Heb jij een rechterlijke machtiging daarvoor?

quote:

Op maandag 1 februari 2021 16:58 schreef Keep_Walking het volgende:

[..]

Dwangmedicatie? Ik moet de rest van mijn leven medicatie slikken, maar niet onder dwang van de overheid ofzo. Heb jij een rechterlijke machtiging daarvoor?

Je had al op mij gereageerd en die vraag gesteld.