GC General Chat
Hier kun je praten over van alles en nog wat. Eigenlijk alles wat niet in een van de andere rubrieken thuishoort.
Ik vind dit een hele bijzondere VWJW .... Mijn moeder heeft 18 jaar geleden waarschijnlijk ook zelf voor het einde gekozen dmv een combi overdosis medicijnen en alcohol, al zal ik dat nooit of te nimmer zeker weten want ik weigerde autopsie. Ik had er op een vreemde manier vrede mee: als dit was wat zij wilde dan was dat zo.
Een krap half jaar later pleegde haar vriend zelfmoord door van de dertiende verdieping naar beneden te springen. Dat heb ik nooit echt kunnen begrijpen, maar ook hier heb ik weinig moeite gedaan om het 'waarom' te achterhalen. Nu jaren later vraag ik het me wel eens af bij vlagen maar ook niet meer dan dat.
Ook ik ben pas onlangs gediagnosticeerd met autisme (terwijl ik eerder al het stempel ADHD kreeg). Het enige waar ik nog steeds moeite mee heb is de dood van mijn vader, die ik zelf dood achter z'n bureau vond. Ik had 's ochtends vroeg al de politie gewaarschuwd dat ik geen contact kon krijgen met hem en dat hij een kankerpatiënt was die mogelijk hulp nodig had. Alles ten spijt kwamen ze pas 's avonds ter plaatse toen ik eenmaal zelf ook aanwezig was en geen gehoor kreeg. Wat als ze wel 's ochtends al waren gaan kijken? Had hij dan nog wel geleefd? Had hem dat wel kunnen redden? Die laksheid van de politie zit me nog altijd dwars. Al denk ik niet dat ik er een trauma aan over gehouden heb.
TLDR: dappere en herkenbare VWJW
Succes TS 
Een krap half jaar later pleegde haar vriend zelfmoord door van de dertiende verdieping naar beneden te springen. Dat heb ik nooit echt kunnen begrijpen, maar ook hier heb ik weinig moeite gedaan om het 'waarom' te achterhalen. Nu jaren later vraag ik het me wel eens af bij vlagen maar ook niet meer dan dat.
Ook ik ben pas onlangs gediagnosticeerd met autisme (terwijl ik eerder al het stempel ADHD kreeg). Het enige waar ik nog steeds moeite mee heb is de dood van mijn vader, die ik zelf dood achter z'n bureau vond. Ik had 's ochtends vroeg al de politie gewaarschuwd dat ik geen contact kon krijgen met hem en dat hij een kankerpatiënt was die mogelijk hulp nodig had. Alles ten spijt kwamen ze pas 's avonds ter plaatse toen ik eenmaal zelf ook aanwezig was en geen gehoor kreeg. Wat als ze wel 's ochtends al waren gaan kijken? Had hij dan nog wel geleefd? Had hem dat wel kunnen redden? Die laksheid van de politie zit me nog altijd dwars. Al denk ik niet dat ik er een trauma aan over gehouden heb.
TLDR: dappere en herkenbare VWJW
Succes TS
Ik heb er één en ik ben er trots op
"Tussen droom en daad staan wetten in de weg, en praktische bezwaren" "The needs of the many outweigh the needs of the crew"
Terugblik op tachtig kilometer lopen - Westerborkpad - My 5 minutes of fame - Heldin
DTS - Foto's en verslagen
"Tussen droom en daad staan wetten in de weg, en praktische bezwaren" "The needs of the many outweigh the needs of the crew"
Terugblik op tachtig kilometer lopen - Westerborkpad - My 5 minutes of fame - Heldin
DTS - Foto's en verslagen
Die indruk kreeg ik al. Ik vind ook dat het mogelijk moet zijn, en hoop voor de gezinnen die hier nog mee te maken gaan krijgen dat ze die geboden wordt.quote:Op maandag 13 januari 2020 18:12 schreef VraagWatJeWil het volgende:
Absoluut. Hij was een 'prime candidate', in mijn ogen. Het had mij (en de rest van het gezin) de kans gegeven om fatsoenlijk afscheid te nemen.
Dank voor je deelname aan deze reeks, heel moedig dat je dit wil doen ondanks de overprikkeling en het oprakelen.
-Ik kom morgen terug. Geen verdrietigheid, wel doodop en overprikkeld. Niet jullie schuld. X-
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Logisch toch? Vond het al dapper dat je dit aan wilde gaan. Neem je tijd en als het helemaal niet lukt, ook prima.quote:
-Ik kom morgen terug. Geen verdrietigheid, wel doodop en overprikkeld. Niet jullie schuld. X-
Somebody that I used to know
Hallo zeg.. zou het wat minder (ver)oordelend kunnen?quote:
[..]
Je blijft dus anderen 'de schuld' geven aan de zelfdoding van jouw vader en accepteert nog steeds niet dat hij alleen voor die daad verantwoordelijk was.
Op donderdag 22 april 2021 18:05 schreef letmehearyouscream het volgende:
Ik heb natuurlijk in principe geen principes, want ik zit hier op SHO.
Ik heb natuurlijk in principe geen principes, want ik zit hier op SHO.
TS, wat heftig wat je hebt meegemaakt.
Wat heb je aangeboden gekregen om je trauma te verwerken? Heb je bijvoorbeeld iets van EMDR gevolgd?
Tegenwoordig kom je met regelmaat mededelingen tegen van 113 (zelfmoordpreventie), wat vind je daarvan?
Dit is wel een moeilijke en wellicht wat brutale vraag, voel je niet verplicht hier op te antwoorden hoor. Stel dat je nog wat tegen je vader zou kunnen zeggen, wat zou je hem dan zeggen?
Wat heb je aangeboden gekregen om je trauma te verwerken? Heb je bijvoorbeeld iets van EMDR gevolgd?
Tegenwoordig kom je met regelmaat mededelingen tegen van 113 (zelfmoordpreventie), wat vind je daarvan?
Dit is wel een moeilijke en wellicht wat brutale vraag, voel je niet verplicht hier op te antwoorden hoor. Stel dat je nog wat tegen je vader zou kunnen zeggen, wat zou je hem dan zeggen?
Op donderdag 22 april 2021 18:05 schreef letmehearyouscream het volgende:
Ik heb natuurlijk in principe geen principes, want ik zit hier op SHO.
Ik heb natuurlijk in principe geen principes, want ik zit hier op SHO.
Goed/heftig topic. Sterkte met het verdere verwerken, VWJW.
How do we turn this world-class fuck-up into a world-class learning experience?
Erg herkenbaar dit topic. Ik was 19 toen mijn moeder ( manisch depressief) na bijna 10 jaar en talloze pogingen, op een succesvolle manier een einde aan haar leven maakte. Ze deed het op een verschrikkelijke manier, waar ik het nu nog heel moeilijk mee heb.
Wat ik vooral heel lastig vind is hoe ik dit ooit aan mijn kinderen moet uitleggen. Ze hebben haar nooit ontmoet, maar zijn inmiddels wel op een leeftijd dat ze vragen gaan stellen.
Ik praat overigens heel makkelijk over dit onderwerp en merk ook dat open zijn heeft geholpen met het verwerken. Ik hoop dat je het ooit een plekje kunt geven.
Wat ik vooral heel lastig vind is hoe ik dit ooit aan mijn kinderen moet uitleggen. Ze hebben haar nooit ontmoet, maar zijn inmiddels wel op een leeftijd dat ze vragen gaan stellen.
Ik praat overigens heel makkelijk over dit onderwerp en merk ook dat open zijn heeft geholpen met het verwerken. Ik hoop dat je het ooit een plekje kunt geven.
Had je vader al die ideeën voor hij kinderen kreeg?
Ik vraag me weleens af waarom mensen die zelfmoord plegen kinderen nemen zeker als ze al voor die tijd met die gedachte worstelen.
Ik vraag me weleens af waarom mensen die zelfmoord plegen kinderen nemen zeker als ze al voor die tijd met die gedachte worstelen.
No bitch to me
Dat is wel een beetje kort door de bocht. Heb meegemaakt dat een vrouw, 10 dagen na bevalling met een postnatale depressie zelfmoord heeft gepleegd...quote:
Had je vader al die ideeën voor hij kinderen kreeg?
Ik vraag me weleens af waarom mensen die zelfmoord plegen kinderen nemen zeker als ze al voor die tijd met die gedachte worstelen.
Psychische aandoeningen kunnen gedurende je hele leven naar voren komen.
Daarnaast zijn niet alle psychische aandoeningen erfelijk.
Klopt ik zeg niet dat het altijd zo is maar het zal toch zeker voorkomen.quote:
[..]
Dat is wel een beetje kort door de bocht. Heb meegemaakt dat een vrouw, 10 dagen na bevalling met een postnatale depressie zelfmoord heeft gepleegd...
Psychische aandoeningen kunnen gedurende je hele leven naar voren komen.
Daarnaast zijn niet alle psychische aandoeningen erfelijk.
No bitch to me
Net als jij... snapt een kind dat natuurlijk niet en doet wat hij/zij kan.quote:
[..]
Dat weet ik niet. Boosheid heb ik vooral (gehad) op de sitiatie en de omstandigheden, niet op hem. Veel drinken (paar liter bier per dag, elke dag) en veel werken (80+ uur tot burn-out #4): ja. Absoluut.
Advies voor kinderen van ... : Probeer zelf een leven te houden. Problemen van je ouder(s) zijn níet jouw probleem. Zoek hulp, huil en ga boksen of iets anders waar je je boosheid kwijt kan.
Ook hier deed ik met een jaar of 13-14 de boodschappen en het avondeten en indien nodig een wasje. Niet omdat het moest.. maar omdat het gewoon zo ging.
Omdat ook mensen met psychische problemen... graag een gewoon leven hebben en dus soms ook een kinderwens.quote:
Had je vader al die ideeën voor hij kinderen kreeg?
Ik vraag me weleens af waarom mensen die zelfmoord plegen kinderen nemen zeker als ze al voor die tijd met die gedachte worstelen.
En je zelfdoding doorgaans geen jaren vantevoren plant.. zelfs als je met het idee speelt al... zijn er genoeg periodes waarin je denkt/hoopt dat dingen eel goedkomen.
Mijn vader heeft indertijd vrijwillige euthanasie ondergaan. Hij had aorta- en ruggemergkanker en kón op gegeven moment niet meer. Voor zijn dood vertelde hij ons dat hij er vrede mee had om die stap te nemen. Jouw situatie is anders, ik ga er van uit dat je vader indertijd in de bloei van zijn leven stond. Heeft hij ooit met je over zelfdoding gesproken, of kwam het ineens rauw op je dak?
Mag ik je vandaag weer eens irriteren?
Ja, eerh, I guess. Ik kan me geen ander leven voorstellen. Dus voor mij is dit 'normaal'.quote:
Op Geen idee. In leven, niet in een gesloten inrichting. Die combinatie is al een doel op zich.quote:Op maandag 13 januari 2020 19:26 schreef vosss het volgende:
[..]
[..]
Waar zie jij jezelf over 5 jaar?
Nah. Realistischer: Over vijf jaar ben ik ouder dan mijn vader ooit is geweest. Ik heb (zeker in vergelijking met hem rond deze leeftijd) goede, gespecialiseerde hulpverlening om me heen die me goed kan helpen.
Over vijf jaar woon ik gewoon nog in mijn huidige huisje, met huidige liefde van mijn leven, misschien met een kat. Voor de rest heb ik nog geen concrete plannen.
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Thanks voor je verhaal! Jouw boosheid in de richting van politie herken ik inderdaad wel. Ik heb ook heel erg de neiging om in 'oplossingen' te denken (volgens mij is dat een auti-ding) en heb ergens nog een (gelukkig nooit verstuurde) brief aan het hoofd van het politie-team van destijds, die neerkomt op: "Thanks voor al jullie harde werk enzo, maar als dit weer een keer gebeurt is het misschien handig als jullie eerder gaan zoeken na een melding... etc"quote:
Ik vind dit een hele bijzondere VWJW .... Mijn moeder heeft 18 jaar geleden waarschijnlijk ook zelf voor het einde gekozen dmv een combi overdosis medicijnen en alcohol, al zal ik dat nooit of te nimmer zeker weten want ik weigerde autopsie. Ik had er op een vreemde manier vrede mee: als dit was wat zij wilde dan was dat zo.
Een krap half jaar later pleegde haar vriend zelfmoord door van de dertiende verdieping naar beneden te springen. Dat heb ik nooit echt kunnen begrijpen, maar ook hier heb ik weinig moeite gedaan om het 'waarom' te achterhalen. Nu jaren later vraag ik het me wel eens af bij vlagen maar ook niet meer dan dat.
Ook ik ben pas onlangs gediagnosticeerd met autisme (terwijl ik eerder al het stempel ADHD kreeg). Het enige waar ik nog steeds moeite mee heb is de dood van mijn vader, die ik zelf dood achter z'n bureau vond. Ik had 's ochtends vroeg al de politie gewaarschuwd dat ik geen contact kon krijgen met hem en dat hij een kankerpatiënt was die mogelijk hulp nodig had. Alles ten spijt kwamen ze pas 's avonds ter plaatse toen ik eenmaal zelf ook aanwezig was en geen gehoor kreeg. Wat als ze wel 's ochtends al waren gaan kijken? Had hij dan nog wel geleefd? Had hem dat wel kunnen redden? Die laksheid van de politie zit me nog altijd dwars. Al denk ik niet dat ik er een trauma aan over gehouden heb.
TLDR: dappere en herkenbare VWJW
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Ja.quote:
[..]
Die indruk kreeg ik al. Ik vind ook dat het mogelijk moet zijn, en hoop voor de gezinnen die hier nog mee te maken gaan krijgen dat ze die geboden wordt.
Dank voor je deelname aan deze reeks, heel moedig dat je dit wil doen ondanks de overprikkeling en het oprakelen.
En thnx. Het is integraal onderdeel van wie ik ben, maar het is toch wel een beetje gek om er zo intensief bij stil te staan.
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Op mijn zoveelentwintigste bij burnout #3 ben ik rouwverwerkingshulp gaan zoeken, ja.quote:Op maandag 13 januari 2020 21:46 schreef AgnesGru het volgende:
TS, wat heftig wat je hebt meegemaakt.
Wat heb je aangeboden gekregen om je trauma te verwerken? Heb je bijvoorbeeld iets van EMDR gevolgd?
Tegenwoordig kom je met regelmaat mededelingen tegen van 113 (zelfmoordpreventie), wat vind je daarvan?
Dit is wel een moeilijke en wellicht wat brutale vraag, voel je niet verplicht hier op te antwoorden hoor. Stel dat je nog wat tegen je vader zou kunnen zeggen, wat zou je hem dan zeggen?
Hoewel, ik kwam bij de psycholoog op intake voor 'een dipje'. Toen ze via de intake-vragenlijst aan kwam bij: "heb je een vader en moeder?" stortte ik fysiek en mentaal in. Ik heb die afspraak met pen en papier afgemaakt, geloof ik, want praten lukte niet meer. En toen bleek dus dat 'er wat onverwerkte rouw' zat.
EMDR heeft er (na maandenlang klooien) voor gezorgd dat ik weer kon douchen (want angst voor water), dat ik niet meer in mijn kledingkast kroop bij het horen van sirenes, dat ik nu zelfs in het GGZ-gebouw kan komen waar mijn vader opgenomen is geweest.
Ik heb -denk ik- tot EMDR alles gewoon héél vakkundig weggestopt. En ik dronk vanaf mijn 17e (en 'overmatig' vanaf mijn 22e, ofzo).
Alcohol dempt prikkels én het verdooft.
* VraagWatJeWil is nu bijna-volledig-nuchter sinds 2016. Van 2-5 liter bier per dag, naar 2 glazen wijn per jaar.
En over 113: Ik ben blij dat ze bestaan. Ik chat een paar keer per jaar met ze, als ik weer eens een moment heb waarop ik het allemaal even niet meer overzie. Maar of het over het algemeen goed is om suïcidale mensen te stoppen..? Geen idee. Dat verschilt per geval. Ik denk dat alle treinspringers in in ieder geval gestopt moeten worden (en desnoods omgepraat naar een 'mildere methode').
Maar mensen zoals ikzelf, die alleen "ik wil niet meer leven"-gedachten hebben (en dus geen actieve pogingen ondernemen) hebben mijns inziens zéker baat bij 113.
En wat ik tegen ons pap zou zeggen? Tjee. "Je had het mis: je was ons niet tot last. Je was jezelf tot last. Voor mij was je gewoon de beste pap die ik had kunnen hebben."
^ G*ddamn.
[ Bericht 18% gewijzigd door VraagWatJeWil op 14-01-2020 10:04:38 ]
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
In hoeverre móet je je kinderen in detail vertellen wat er is gebeurd met jouw moeder? Volgens mij heeft mijn zus (die een bijna-tweejarige zoon heeft) met haar partner afgesproken dat ze "opa leeft niet meer, hij was depressief" als officiële uitleg houden. Natuurlijk is mijn babyneef nu nog wat jong voor vragen, maar als hij eenmaal oud genoeg is, heeft mijn zus hopelijk al besloten wat ze wil zeggen (en vooral ook, wat niet).quote:
Erg herkenbaar dit topic. Ik was 19 toen mijn moeder ( manisch depressief) na bijna 10 jaar en talloze pogingen, op een succesvolle manier een einde aan haar leven maakte. Ze deed het op een verschrikkelijke manier, waar ik het nu nog heel moeilijk mee heb.
Wat ik vooral heel lastig vind is hoe ik dit ooit aan mijn kinderen moet uitleggen. Ze hebben haar nooit ontmoet, maar zijn inmiddels wel op een leeftijd dat ze vragen gaan stellen.
Ik praat overigens heel makkelijk over dit onderwerp en merk ook dat open zijn heeft geholpen met het verwerken. Ik hoop dat je het ooit een plekje kunt geven.
Ons pap was altijd al pessimistisch, maar heeft pas in de jaren '80 (toen hij al drie kinderen had) zijn eerste poging (of althans: stevige overweging) ondernomen en eerste psychoses gehad. Tot die tijd had hij een 'huisje-boompje-beestje'-leven met fulltime baan enzo.quote:
Had je vader al die ideeën voor hij kinderen kreeg?
Ik vraag me weleens af waarom mensen die zelfmoord plegen kinderen nemen zeker als ze al voor die tijd met die gedachte worstelen.
Na de eerste epileptische aanvallen (onder werktijd) raakte hij zijn baan kwijt. Daarna ging alles down-hill.
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Klopt.quote:
[..]
Net als jij... snapt een kind dat natuurlijk niet en doet wat hij/zij kan.
Ook hier deed ik met een jaar of 13-14 de boodschappen en het avondeten en indien nodig een wasje. Niet omdat het moest.. maar omdat het gewoon zo ging.
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
quote:
Heb je daddy issues?
Hoe zat het met je moeder en siblings hebben zij issues?
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Nee, ons pap stond niet in de bloei van zijn leven. Hij was diep ongelukkig, kon niet voor zijn gezin zorgen (vond hij), had elke dag meerdere epileptische aanvallen..quote:
Mijn vader heeft indertijd vrijwillige euthanasie ondergaan. Hij had aorta- en ruggemergkanker en kón op gegeven moment niet meer. Voor zijn dood vertelde hij ons dat hij er vrede mee had om die stap te nemen. Jouw situatie is anders, ik ga er van uit dat je vader indertijd in de bloei van zijn leven stond. Heeft hij ooit met je over zelfdoding gesproken, of kwam het ineens rauw op je dak?
We hebben wel eens over "wat als euthanasie zou kunnen.." gehad, maar die mogelijkheid was er toen nog niet.
Volgens mij heeft hij destijds wel een paar brieven uitgewisseld met Stichting De Einder, maar daar is dus niets uit voortgekomen.
https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Stichting_De_Einder
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Ik weet wel dat mijn vader een stuk kalmer werd toen hij een gesprek had met de toenmalige schoonvader van mijn zus. Die helaas later zelf ook overleed. Dan mag ik hopen dat hij nét zo'n rustgevend gesprek heeft gekregen als mijn pa die had. Dan heb je het over een gewoon gesprek over de dood, tussen twee gelijkwaardige mensen. Had je vader die kans ook nog gehad om met een vriend of kennis hierover te praten? Met een arts, psychiater of familielid is het toch anders.quote:
[..]
Nee, ons pap stond niet in de bloei van zijn leven. Hij was diep ongelukkig, kon niet voor zijn gezin zorgen (vond hij), had elke dag meerdere epileptische aanvallen..
We hebben wel eens over "wat als euthanasie zou kunnen.." gehad, maar die mogelijkheid was er toen nog niet.
Volgens mij heeft hij destijds wel een paar brieven uitgewisseld met Stichting De Einder, maar daar is dus niets uit voortgekomen.
https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Stichting_De_Einder
Mag ik je vandaag weer eens irriteren?
Tja, geen idee. Ik was er natuurlijk niet 24/7 bij, maar zover ik weet waren zijn vrienden niet op de hoogte van zijn depressie en we kregen pas internet in huis na zijn dood. Dus ik denk dat de briefwisseling met De Einder en de vele dagboeken zijn uitlaatklep waren.quote:
[..]
Ik weet wel dat mijn vader een stuk kalmer werd toen hij een gesprek had met de toenmalige schoonvader van mijn zus. Die helaas later zelf ook overleed. Dan mag ik hopen dat hij nét zo'n rustgevend gesprek heeft gekregen als mijn pa die had. Dan heb je het over een gewoon gesprek over de dood, tussen twee gelijkwaardige mensen. Had je vader die kans ook nog gehad om met een vriend of kennis hierover te praten? Met een arts, psychiater of familielid is het toch anders.
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Zie je het eigenlijk als een uitlaatklep of als een uitweg voor je vader?quote:
[..]
Tja, geen idee. Ik was er natuurlijk niet 24/7 bij, maar zover ik weet waren zijn vrienden niet op de hoogte van zijn depressie en we kregen pas internet in huis na zijn dood. Dus ik denk dat de briefwisseling met De Einder en de vele dagboeken zijn uitlaatklep waren.
Mag ik je vandaag weer eens irriteren?
De brieven en dagboeken waren uitlaatklep voor zijn gevoel, de daad zelf was uitweg.quote:
[..]
Zie je het eigenlijk als een uitlaatklep of als een uitweg voor je vader?
Voor zover ik de dagboeken heb gelezen (ik moest stoppen, want het maakte me zwaar depressief) was het 'doel' van zijn dood het ontlasten van het gezin. Hij wilde van het 'zieke' deel van zijn brein af.
Ik vind het echt wel tragisch, als ik erover nadenk.
Hij had een constante tweestrijd in zijn hoofd. Hij was zich bewust van het feit dat hij 'langzaam gek aan het worden was' (=zijn eigen bewoording). Het gezonde deel van zijn brein was hoogbegaafd en intelligent genoeg om het ongezonde deel te analyseren. Hij wíst dat er (door de epilepsie) 'gaten' vielen in zijn dagen en in zijn geheugen. Voor iemand die volledig 'in zijn hoofd woont' (iets dat ik in hem herken) moet dat echt het aller- allerergste zijn.
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Ik snap wel een beetje wat hij daarmee bedoelde, het is hetzelfde als met mensen met dementie. Die kunnen rationeel nadenken over wat er met zichzelf gebeurt, en voor sommige mensen is dit behoorlijk beangstigend en voelt het aan als het verlies van ledematen. Zo heb ik een afgestudeerd wiskundige gekend die ook dementie kreeg, die had het er erg zwaar mee.quote:
[..]
De brieven en dagboeken waren uitlaatklep voor zijn gevoel, de daad zelf was uitweg.
Voor zover ik de dagboeken heb gelezen (ik moest stoppen, want het maakte me zwaar depressief) was het 'doel' van zijn dood het ontlasten van het gezin. Hij wilde van het 'zieke' deel van zijn brein af.
Ik vind het echt wel tragisch, als ik erover nadenk.
Hij had een constante tweestrijd in zijn hoofd. Hij was zich bewust van het feit dat hij 'langzaam gek aan het worden was' (=zijn eigen bewoording). Het gezonde deel van zijn brein was hoogbegaafd en intelligent genoeg om het ongezonde deel te analyseren. Hij wíst dat er (door de epilepsie) 'gaten' vielen in zijn dagen en in zijn geheugen. Voor iemand die volledig 'in zijn hoofd woont' (iets dat ik in hem herken) moet dat echt het aller- allerergste zijn.
Mag ik je vandaag weer eens irriteren?
|
|
