[Vraag wat je wil] aan een halfwees (na zelfdoding vader)

Erg verdrietig en ontwrichtend. Ik ken je niet, maar het raakt me wel.

Heb je je kinder/pubertijd in kunnen halen?

Wat vind je van mensen die voor zelfdoding kiezen?

Destijds was de mogelijkheid van euthanasie er nog niet, nu wel. Er bestaat nog wel veel verdeeldheid over de vraag of dat ook van toepassing is bij ondraaglijk en uitzichtloos lijden door een psychiatrische ziekte, zie bijvoorbeeld: https://www.trouw.nl/opin(...)ke-kwestie~ba49ff58/

Hoe sta jij hierin? Zou dit mogelijk moeten zijn en had het wellicht een deel van zijn lijden en dat van jullie als gezin kunnen voorkomen?

Damn, wel een heftig verhaal!

quote:

Op maandag 13 januari 2020 13:08 schreef VraagWatJeWil het volgende:
Dat betekent dat ik binnen nu en vijf jaar ouder ben dan mijn vader ooit is geweest.

quote:

Op maandag 13 januari 2020 16:15 schreef VraagWatJeWil het volgende:
Heb wel (bewust) een afspraak gemaakt met mijn psych, later deze week, voor het geval dat er toch teveel breincellen met deze kwestie bezig blijven.

Waar zie jij jezelf over 5 jaar?

Ik vind dit een hele bijzondere VWJW .... Mijn moeder heeft 18 jaar geleden waarschijnlijk ook zelf voor het einde gekozen dmv een combi overdosis medicijnen en alcohol, al zal ik dat nooit of te nimmer zeker weten want ik weigerde autopsie. Ik had er op een vreemde manier vrede mee: als dit was wat zij wilde dan was dat zo.

Een krap half jaar later pleegde haar vriend zelfmoord door van de dertiende verdieping naar beneden te springen. Dat heb ik nooit echt kunnen begrijpen, maar ook hier heb ik weinig moeite gedaan om het 'waarom' te achterhalen. Nu jaren later vraag ik het me wel eens af bij vlagen maar ook niet meer dan dat.

Ook ik ben pas onlangs gediagnosticeerd met autisme (terwijl ik eerder al het stempel ADHD kreeg). Het enige waar ik nog steeds moeite mee heb is de dood van mijn vader, die ik zelf dood achter z'n bureau vond. Ik had 's ochtends vroeg al de politie gewaarschuwd dat ik geen contact kon krijgen met hem en dat hij een kankerpatiënt was die mogelijk hulp nodig had. Alles ten spijt kwamen ze pas 's avonds ter plaatse toen ik eenmaal zelf ook aanwezig was en geen gehoor kreeg. Wat als ze wel 's ochtends al waren gaan kijken? Had hij dan nog wel geleefd? Had hem dat wel kunnen redden? Die laksheid van de politie zit me nog altijd dwars. Al denk ik niet dat ik er een trauma aan over gehouden heb.

TLDR: dappere en herkenbare VWJW Succes TS

quote:

Op maandag 13 januari 2020 18:12 schreef VraagWatJeWil het volgende:
Absoluut. Hij was een 'prime candidate', in mijn ogen. Het had mij (en de rest van het gezin) de kans gegeven om fatsoenlijk afscheid te nemen.

Die indruk kreeg ik al. Ik vind ook dat het mogelijk moet zijn, en hoop voor de gezinnen die hier nog mee te maken gaan krijgen dat ze die geboden wordt.

Dank voor je deelname aan deze reeks, heel moedig dat je dit wil doen ondanks de overprikkeling en het oprakelen.

Ben nog maar bij je derde post met lezen, maar nu al:

quote:

Op maandag 13 januari 2020 21:24 schreef VraagWatJeWil het volgende:
-Ik kom morgen terug. Geen verdrietigheid, wel doodop en overprikkeld. Niet jullie schuld. X-

Logisch toch? Vond het al dapper dat je dit aan wilde gaan. Neem je tijd en als het helemaal niet lukt, ook prima.

quote:

Op maandag 13 januari 2020 15:10 schreef golfer het volgende:

[..]

Je blijft dus anderen 'de schuld' geven aan de zelfdoding van jouw vader en accepteert nog steeds niet dat hij alleen voor die daad verantwoordelijk was.

Hallo zeg.. zou het wat minder (ver)oordelend kunnen?

TS, wat heftig wat je hebt meegemaakt.

Wat heb je aangeboden gekregen om je trauma te verwerken? Heb je bijvoorbeeld iets van EMDR gevolgd?

Tegenwoordig kom je met regelmaat mededelingen tegen van 113 (zelfmoordpreventie), wat vind je daarvan?

Dit is wel een moeilijke en wellicht wat brutale vraag, voel je niet verplicht hier op te antwoorden hoor. Stel dat je nog wat tegen je vader zou kunnen zeggen, wat zou je hem dan zeggen?

Goed/heftig topic. Sterkte met het verdere verwerken, VWJW.

Erg herkenbaar dit topic. Ik was 19 toen mijn moeder ( manisch depressief) na bijna 10 jaar en talloze pogingen, op een succesvolle manier een einde aan haar leven maakte. Ze deed het op een verschrikkelijke manier, waar ik het nu nog heel moeilijk mee heb.

Wat ik vooral heel lastig vind is hoe ik dit ooit aan mijn kinderen moet uitleggen. Ze hebben haar nooit ontmoet, maar zijn inmiddels wel op een leeftijd dat ze vragen gaan stellen.

Ik praat overigens heel makkelijk over dit onderwerp en merk ook dat open zijn heeft geholpen met het verwerken. Ik hoop dat je het ooit een plekje kunt geven.

Had je vader al die ideeën voor hij kinderen kreeg?

Ik vraag me weleens af waarom mensen die zelfmoord plegen kinderen nemen zeker als ze al voor die tijd met die gedachte worstelen.

quote:

Op maandag 13 januari 2020 22:42 schreef TornadoDK het volgende:
Had je vader al die ideeën voor hij kinderen kreeg?

Ik vraag me weleens af waarom mensen die zelfmoord plegen kinderen nemen zeker als ze al voor die tijd met die gedachte worstelen.

Dat is wel een beetje kort door de bocht. Heb meegemaakt dat een vrouw, 10 dagen na bevalling met een postnatale depressie zelfmoord heeft gepleegd...
Psychische aandoeningen kunnen gedurende je hele leven naar voren komen.
Daarnaast zijn niet alle psychische aandoeningen erfelijk.

quote:

Op maandag 13 januari 2020 22:52 schreef Lotteke1977 het volgende:

[..]

Dat is wel een beetje kort door de bocht. Heb meegemaakt dat een vrouw, 10 dagen na bevalling met een postnatale depressie zelfmoord heeft gepleegd...
Psychische aandoeningen kunnen gedurende je hele leven naar voren komen.
Daarnaast zijn niet alle psychische aandoeningen erfelijk.

Klopt ik zeg niet dat het altijd zo is maar het zal toch zeker voorkomen.

quote:

Op maandag 13 januari 2020 15:57 schreef VraagWatJeWil het volgende:

[..]

Dat weet ik niet. Boosheid heb ik vooral (gehad) op de sitiatie en de omstandigheden, niet op hem. Veel drinken (paar liter bier per dag, elke dag) en veel werken (80+ uur tot burn-out #4): ja. Absoluut.

Advies voor kinderen van ... : Probeer zelf een leven te houden. Problemen van je ouder(s) zijn níet jouw probleem. Zoek hulp, huil en ga boksen of iets anders waar je je boosheid kwijt kan.

Net als jij... snapt een kind dat natuurlijk niet en doet wat hij/zij kan.

Ook hier deed ik met een jaar of 13-14 de boodschappen en het avondeten en indien nodig een wasje. Niet omdat het moest.. maar omdat het gewoon zo ging.

quote:

Op maandag 13 januari 2020 22:42 schreef TornadoDK het volgende:
Had je vader al die ideeën voor hij kinderen kreeg?

Ik vraag me weleens af waarom mensen die zelfmoord plegen kinderen nemen zeker als ze al voor die tijd met die gedachte worstelen.

Omdat ook mensen met psychische problemen... graag een gewoon leven hebben en dus soms ook een kinderwens.
En je zelfdoding doorgaans geen jaren vantevoren plant.. zelfs als je met het idee speelt al... zijn er genoeg periodes waarin je denkt/hoopt dat dingen eel goedkomen.

Heb je daddy issues?
Hoe zat het met je moeder en siblings hebben zij issues?