GC General Chat
Hier kun je praten over van alles en nog wat. Eigenlijk alles wat niet in een van de andere rubrieken thuishoort.
Welkom bij een nieuw deel van "Vraag wat je wil".
Soms vraag je je wel eens af hoe bepaalde zaken in elkaar steken, hoe zou het zijn om een specifiek beroep te hebben. Wat beweegt mensen met een bijzondere hobby. Daarom hebben wij deze reeks op FOK! in het leven geroepen. Hier bieden wij mensen extra anonieme mogelijkheid om vragen te beantwoorden. De personen die zich kunnen opgeven in dit topic: GC / [Vraag wat je wil]: een inventarisatie. (andere feedback mag ook in dat topic). krijgen toegang tot het VraagWatJeWil account en kunnen via dit account een paar dagen vragen van jullie beantwoorden. Dit account blijft van de persoon totdat het volgende deel in de reeks geopend wordt.
Dit deel kunnen we vragen stellen aan iemand die haar vader veloren heeft omdat hij zelfmoord gepleegd heeft. Dus ben je benieuwd hoe je daar mee om kunt gaan als nabestaande, of ze begrip heeft voor de daad van haar vader, en of ze hem nog mist, vraag het hier.
Wacht even totdat de ondervraagde zichzelf introduceert alvorens te reageren.
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Introductie, bij deze.
Eind jaren '90 verloor ik mijn vader aan zelfdoding. Hij was 40, ik 14.
Gebruik het VWJW-account omdat ik op mijn eigen account behoorlijk actief ben op FOK! en er al flink lang niet meer over gepost heb. Kan zijn dat iemand me of mijn verhaal herkent, maar zou het op prijs stellen als mijn soort-van-anonimiteit gerespecteerd wordt in deze.
Ik houd dit account tot morgenavond 18.00 uur, dus kom maar op met die vragen.
Eind jaren '90 verloor ik mijn vader aan zelfdoding. Hij was 40, ik 14.
Gebruik het VWJW-account omdat ik op mijn eigen account behoorlijk actief ben op FOK! en er al flink lang niet meer over gepost heb. Kan zijn dat iemand me of mijn verhaal herkent, maar zou het op prijs stellen als mijn soort-van-anonimiteit gerespecteerd wordt in deze.
Ik houd dit account tot morgenavond 18.00 uur, dus kom maar op met die vragen.
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Voor degenen die moeite hebben met rekenen: ik was eind jaren '90 dus 14 en nu (mid tot) eind dertig. Dat betekent dat ik binnen nu en vijf jaar ouder ben dan mijn vader ooit is geweest. Dat is wel een heel gekke (en ergens ook een beetje enge) gedachte.
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Ik begin maar meteen met de meest morbide vraag die ik kan bedenken: hoe heeft je vader zelfmoord gepleegd?
Allereerst gecondoleerd. Heeft het uit het leven stappen van je vader impact gehad op het aangaan van relaties later door jou?
blablablabla
Weet je waarom je vader zelfmoord pleegde?
Hoe werd het nieuws je verteld?
Hoe was de uitvaart? Werd er over gesproken? Heb je last gehad van roddels?
Hoe werd het nieuws je verteld?
Hoe was de uitvaart? Werd er over gesproken? Heb je last gehad van roddels?
Roses are red
Violets are blue
Wololo Wololo
Now violets are red too
Violets are blue
Wololo Wololo
Now violets are red too
Ik zeg nooit 'zelfmoord', als ik het over ons pap heb. Ik kies voor 'zelfdoding' of 'zelfgekozen einde'. Zelfmoord is, in mijn ogen, een agressieve daad. Als je jezelf door je kop schiet = zelfmoord, pillen of verdrinking = zelfdoding.quote:Op maandag 13 januari 2020 13:10 schreef herverwijderd het volgende:
Ik begin maar meteen met de meest morbide vraag die ik kan bedenken: hoe heeft je vader zelfmoord gepleegd?
Hij is naar de rivier (die op 10 minuutjes loopafstand van mijn ouderlijk huis ligt) gewandeld, is -waarschijnlijk- het water in gewandeld en gaan drijven tot hij onderkoeld raakte. Hij is nog gezien door een meneer met een hond. Lekker morbide: de hond-meneer heeft naar hem geroepen: "Meneer, het is wel een beetje koud om te zwemmen!", waarna pap zei: "Nah, valt best mee!"
^Die meneer heeft de volgende dag (!!) pas de politie gebeld.
Klinkt als een film, als ik het zo teruglees.
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Absoluut. Ik ben (nog steeds) doodsbang (wow, goeie woordgrap) dat mijn huidige partner me ooit gaat verlaten. Van jaren '90 tot huidige partner heb ik alle (!) 'verkeringen' die ik had zelf uitgemaakt na max een jaar*, uit angst dat de mensen in kwestie ooit weg zouden gaan.quote:
Allereerst gecondoleerd. Heeft het uit het leven stappen van je vader impact gehad op het aangaan van relaties later door jou?
*op één na, trouwens. Die maakte ik wel zelf uit, maar 'pas' na zes jaar.
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Dit komt op me over alsof je dit die wandelaar verwijt. Alsof hij had moeten begrijpen dat er iets niet klopt en als hij meteen de politie had gewaarschuwd dat je vader dan misschien nog geleefd zou hebben.quote:
[..]
Ik zeg nooit 'zelfmoord', als ik het over ons pap heb. Ik kies voor 'zelfdoding' of 'zelfgekozen einde'. Zelfmoord is, in mijn ogen, een agressieve daad. Als je jezelf door je kop schiet = zelfmoord, pillen of verdrinking = zelfdoding.
Hij is naar de rivier (die op 10 minuutjes loopafstand van mijn ouderlijk huis ligt) gewandeld, is -waarschijnlijk- het water in gewandeld en gaan drijven tot hij onderkoeld raakte. Hij is nog gezien door een meneer met een hond. Lekker morbide: de hond-meneer heeft naar hem geroepen: "Meneer, het is wel een beetje koud om te zwemmen!", waarna pap zei: "Nah, valt best mee!"
^Die meneer heeft de volgende dag (!!) pas de politie gebeld.
Klinkt als een film, als ik het zo teruglees.
Hoe hoger de geest, hoe groter het beest.(Maaike Vaatstra)
Ja. Hij was bipolair (wat toen nog 'manisch-depressief' heette), had last van psychoses en epilepsie. Was regelmatig opgenomen in psychiatrische instellingen.quote:
Weet je waarom je vader zelfmoord pleegde?
Hoe werd het nieuws je verteld?
Hoe was de uitvaart? Werd er over gesproken? Heb je last gehad van roddels?
Hij heeft eind jaren '80 op diezelfde plek 'het eind' overwogen, maar is toen terug naar huis gekomen omdat hij vond dat hij mijn moeder niet alleen kon laten met drie jonge kinderen.
Na vijf dagen vermissing kwam de politie aan de deur. Vanaf dat moment herinner ik me niks meer, tot ongeveer een jaar later. Om dat een trauma te noemen is een understatement.
Uitvaart weet ik niet zo goed meer (zie boven). Het enige aanknopingspunt wat ik van de uitvaart heb zijn de foto's (dát is pas morbide!) die mijn oom (oudste broer van pap) heeft gemaakt.
Ik kom uit een dorp. Iedereen in dat dorp kende ons pap als 'die mooie/aardige/leuke man'. Ik heb vanaf zijn dood jarenlang de lokale supermarkt gemeden, omdat elke keer als ik er kwam achter mijn rug dingen hoorde als "wat zíelig voor die kinderen!" hoorde, maar eigenlijk nooit 'in my face'.
Nu nog, als ik in het dorp kom, hoor ik mensen zeggen: "Hey, is dat niet de dochter van ...? Zíelig hè?"
Het maakt me knettergek en om die reden zou ik nooit meer in dat k**dorp willen wonen. Ik zou ook lijp worden van alle plekken die herinneringen oproepen, de hele tijd.
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Ik ben wel tien jaar lang boos op die kerel geweest, ja. Inmiddels heb ik het hem wel vergeven, maar ik blijf het raar vinden.quote:
[..]
Dit komt op me over alsof je dit die wandelaar verwijt. Alsof hij had moeten begrijpen dat er iets niet klopt en als hij meteen de politie had gewaarschuwd dat je vader dan misschien nog geleefd zou hebben.
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Damn wat een rotsituatie (en nog vele andere scheldwoorden natuurlijk). Heeft hij ooit iets vertel of opgeschreven van wat er in hem om ging?quote:
Ja. Hij was bipolair (wat toen nog 'manisch-depressief' heette), had last van psychoses en epilepsie. Was regelmatig opgenomen in psychiatrische instellingen.
Hij heeft eind jaren '80 op diezelfde plek 'het eind' overwogen, maar is toen terug naar huis gekomen omdat hij vond dat hij mijn moeder niet alleen kon laten met drie jonge kinderen.
Roses are red
Violets are blue
Wololo Wololo
Now violets are red too
Violets are blue
Wololo Wololo
Now violets are red too
omg, wat een verhaal.quote:
[..]
Ik zeg nooit 'zelfmoord', als ik het over ons pap heb. Ik kies voor 'zelfdoding' of 'zelfgekozen einde'. Zelfmoord is, in mijn ogen, een agressieve daad. Als je jezelf door je kop schiet = zelfmoord, pillen of verdrinking = zelfdoding.
Hij is naar de rivier (die op 10 minuutjes loopafstand van mijn ouderlijk huis ligt) gewandeld, is -waarschijnlijk- het water in gewandeld en gaan drijven tot hij onderkoeld raakte. Hij is nog gezien door een meneer met een hond. Lekker morbide: de hond-meneer heeft naar hem geroepen: "Meneer, het is wel een beetje koud om te zwemmen!", waarna pap zei: "Nah, valt best mee!"
^Die meneer heeft de volgende dag (!!) pas de politie gebeld.
Klinkt als een film, als ik het zo teruglees.
Was je boos op je vader en dat je dat op de wandelaar probeerde af te reageren ?quote:
[..]
Ik ben wel tien jaar lang boos op die kerel geweest, ja. Inmiddels heb ik het hem wel vergeven, maar ik blijf het raar vinden.
Godmother of Radio 49
And now I think of my life as vintage wine
How fragile we are
And now I think of my life as vintage wine
How fragile we are
Ja, heel veel zelfs. Probleem: op floppydisks (en een flink deel -twee planken vol multomappen- ook geprint, gelukkig). Een deel op van die heel ouwe platte en een deel op 'moderne'. Stuk of zestig floppy's in totaal, waarvan zeker veertig zijn kwijtgeraakt in de afgelopen 20 jaar. Zonde..? Misschien. Ik weet ook niet in hoeverre ik 't echt zou willen lezen, denk dat mijn PTSS daar niet blij van zou worden. Bovendien lost het niks op.quote:
[..]
Damn wat een rotsituatie (en nog vele andere scheldwoorden natuurlijk). Heeft hij ooit iets vertel of opgeschreven van wat er in hem om ging?
Ik praatte als kind wel heel veel met hem. Dagelijks, urenlang. Ik wist ook al een tijdje dat hij 'het' ooit zou doen, maar niet wanneer. Dat hij me dat niet heeft verteld, vond ik verschrikkelijk. Maar ik zie nu wel in dat dat niet echt iets is dat je je veertienjarige kind kan aandoen.
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Ik zou het eerlijk gezegd ook niet weten of het nieuwe inzichten geeft. Wat er gebeurd is los je er natuurlijk niet mee op nee.quote:
Zonde..? Misschien. Ik weet ook niet in hoeverre ik 't echt zou willen lezen, denk dat mijn PTSS daar niet blij van zou worden. Bovendien lost het niks op.
Maar dan wel vertellen dat ie het gaat doen?quote:Ik praatte als kind wel heel veel met hem. Dagelijks, urenlang. Ik wist ook al een tijdje dat hij 'het' ooit zou doen, maar niet wanneer. Dat hij me dat niet heeft verteld, vond ik verschrikkelijk. Maar ik zie nu wel in dat dat niet echt iets is dat je je veertienjarige kind kan aandoen.
Heeft je vader ooit hulp geaccepteerd en gekregen?
Roses are red
Violets are blue
Wololo Wololo
Now violets are red too
Violets are blue
Wololo Wololo
Now violets are red too
Nee, ik heb de keuze van pap altijd wel begrepen. Ik vond (en vind) het gewoon raar dat die meneer niet eerder de politie had gebeld. Niet omdat ze dan ons pap hadden kunnen redden (want dat was een héél slecht idee geweest), maar omdat het ons vijf dagen complete ontreddering (want er bleven, vijf dagen lang, maar 'tips' binnen komen van kennissen die ideeën hadden over waar hij kon zijn en mensen die claimden dat ze 'm ergens hadden zien lopen) had bespaard.quote:Op maandag 13 januari 2020 13:48 schreef just me het volgende:
[..]
Was je boos op je vader en dat je dat op de wandelaar probeerde af te reageren ?
Toptip: als iemand ooit dreigt er een eind aan te willen maken, ga dan niet zelf de familie bellen met dit soort tips. Ik heb nog steeds telefoonangst, omdat ik bang ben dat iemand me belt met dit soort k*ttips.
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Niet dat hij 'het' ging doen, maar wel dat hij het leven (te) zwaar vond, ja. Of dat gepaste gespreksstof is, weet ik ook niet. Ik vond mezelf daar volwassen genoeg voor, maar bij nader inzien betwijfel ik dat uiteraard wel. Ik denk niet dat ik een heel normale kindertijd heb gehad.quote:
[..]
Ik zou het eerlijk gezegd ook niet weten of het nieuwe inzichten geeft. Wat er gebeurd is los je er natuurlijk niet mee op nee.
[..]
Maar dan wel vertellen dat ie het gaat doen?
Heeft je vader ooit hulp geaccepteerd en gekregen?
Hij is in de veertien jaar dat ik 'm kende zeker vijf keer langdurig opgenomen geweest (waarvan 1x een jaar), elke keer gedwongen. Of dat telt als 'hulp accepteren', weet ik niet. En hij slikte heel veel medicijnen, die hij eens in de zoveel tijd in een manische bui weigerde (en dan volgde een psychotische episode).
Ik kan me niet herinneren dat hij ooit psychologische hulp had buiten de opnames om, maar dat kan ook zijn gekomen omdat hij niet zo vaak buitenshuis kwam.
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Holy crap, dit komt wel ff hard aan ineens. Ik ga even een kopje koffie drinken, de was ophangen en mijn gedachten verzetten. Terug over tien minuutjes ofzo.
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Een heel jaar weg! Dat klinkt niet normaal nee. Hoe ging dat dan in de rest van het gezin?quote:Op maandag 13 januari 2020 14:16 schreef VraagWatJeWil het volgende:
Niet dat hij 'het' ging doen, maar wel dat hij het leven (te) zwaar vond, ja. Of dat gepaste gespreksstof is, weet ik ook niet. Ik vond mezelf daar volwassen genoeg voor, maar bij nader inzien betwijfel ik dat uiteraard wel. Ik denk niet dat ik een heel normale kindertijd heb gehad.
Hij is in de veertien jaar dat ik 'm kende zeker vijf keer langdurig opgenomen geweest (waarvan 1x een jaar), elke keer gedwongen. Of dat telt als 'hulp accepteren', weet ik niet. En hij slikte heel veel medicijnen, die hij eens in de zoveel tijd in een manische bui weigerde (en dan volgde een psychotische episode).
Heb je wel het idee gehad dat je vader 'te genezen' was of dat het nooit meer goed zou komen?
Wat zou je mensen die in zo'n situatie kunnen zitten willen adviseren?
Roses are red
Violets are blue
Wololo Wololo
Now violets are red too
Violets are blue
Wololo Wololo
Now violets are red too
Heb je nu intussen vrede met de daad van jouw vader en heb je het allemaal een plek kunnen geven of ben je nog steeds 'boos' ?
Nee dus:
[ Bericht 35% gewijzigd door golfer op 13-01-2020 14:22:07 (toevoeging) ]
Nee dus:
quote:
Holy crap, dit komt wel ff hard aan ineens. Ik ga even een kopje koffie drinken, de was ophangen en mijn gedachten verzetten. Terug over tien minuutjes ofzo.
[ Bericht 35% gewijzigd door golfer op 13-01-2020 14:22:07 (toevoeging) ]
There is no greater joy than be taken for an imbecile by an idiot. (Oscar Wilde)
Poef.....gone! ©golfer
Poef.....gone! ©golfer
Sorry!quote:
Holy crap, dit komt wel ff hard aan ineens. Ik ga even een kopje koffie drinken, de was ophangen en mijn gedachten verzetten. Terug over tien minuutjes ofzo.
Roses are red
Violets are blue
Wololo Wololo
Now violets are red too
Violets are blue
Wololo Wololo
Now violets are red too
heftig man. hoe wordt je dan als kind eigenlijk "geholpen" staat er meteen een hele rataplan "logen" klaar ?
proberen is de eerste stap naar falen
een cafe zonder Hazes, is geen kroeg
een cafe zonder Hazes, is geen kroeg
Jouw moeder leeft nog, begrijp ik uit jouw term 'halfwees'. Zag die het aankomen en hoe reageerde zij erop? Heeft zij intussen een nieuwe relatie?
There is no greater joy than be taken for an imbecile by an idiot. (Oscar Wilde)
Poef.....gone! ©golfer
Poef.....gone! ©golfer
-koffiepauze duurt iets langer dan tien minuten, excuus. Blijf vooral vragen stellen, ik beantwoord ze straks-
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
neem vooral je tijdquote:
-koffiepauze duurt iets langer dan tien minuten, excuus. Blijf vooral vragen stellen, ik beantwoord ze straks-
Godmother of Radio 49
And now I think of my life as vintage wine
How fragile we are
And now I think of my life as vintage wine
How fragile we are
Zoals ik zei, ik had niet echt een normale jeugd. Zodra mijn vader (ivm opname) wegviel, nam ik veel taken over in huis. Ik deed altijd boodschappen met hem samen, bijvoorbeeld. Zodra hij -weer eens- werd opgenomen, deed ik die boodschappen in mijn eentje.quote:
[..]
Een heel jaar weg! Dat klinkt niet normaal nee. Hoe ging dat dan in de rest van het gezin?
Heb je wel het idee gehad dat je vader 'te genezen' was of dat het nooit meer goed zou komen?
Wat zou je mensen die in zo'n situatie kunnen zitten willen adviseren?
Te genezen? Nee. Ik vond het vooral zielig voor hem dat hij steeds werd opgesloten, maar ik zag (en zie, denk ik) nog steeds niet in waar het goed voor was.
In die situatie:
- Als kind van ... : Laat jezelf niet teveel meeslepen door de overgebleven ouder. Je bent kind, niet reserve-ouder. Natuurlijk mag je je ouder wel helpen, maar het is niet je taak.
- Als partner van ... : Zie boven. Waak voor je kinderen. En voor je eigen gemoedstoestand. De persoon in de instelling krijgt al hulp, daar moet je (deels) op vertrouwen.
- Als suïcidaal persoon: Zoek. Hulp.
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Ik ben nog steeds boos op RIAGG (dat nu niet meer bestaat) en alle andere partijen die betrokken waren bij de opnames. Niet dat dat helpt, of dat er (veel) alternatieven waren, maar toch. Zij hebben me mijn vader afgepakt door hem op te sluiten en kapot te drogeren.quote:
Heb je nu intussen vrede met de daad van jouw vader en heb je het allemaal een plek kunnen geven of ben je nog steeds 'boos' ?
Nee dus:
[..]
Ik snap ook wel dat zonder de medicatie hij waarschijnlijk al veel eerder dood was geweest, maar ik vind het heel erg dat hij zoveel (mentale) pijn heeft geleden die te voorkomen was geweest (door hem eerder met rust te laten).
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Niet.quote:
heftig man. hoe wordt je dan als kind eigenlijk "geholpen" staat er meteen een hele rataplan "logen" klaar ?
Ik heb een cursusje 'rouw en verdriet' gedaan op de middelbare school. Dat was het. Tot ik op mijn zoveelentwintigste voor de derde keer een burn-out kreeg en er sprake bleek van heftige PTSS (ik had op dat moment een week lang niet geslapen door nachtmerries, was bang voor politie, bang voor water, bang voor mannen in witte pakken/busjes).
Op later moment ook nog diagnose ASS gekregen, overigens. Die laatste doet een hoop stukjes op hun plek vallen. Ook denkt mijn psych dat ons pap ook kei-autistisch was (en dat de behandeling voor manisch-depressiviteit daarom niet goed aansloeg), maar da's lastig te beoordelen.
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Je blijft dus anderen 'de schuld' geven aan de zelfdoding van jouw vader en accepteert nog steeds niet dat hij alleen voor die daad verantwoordelijk was.quote:
Ik ben nog steeds boos op RIAGG (dat nu niet meer bestaat) en alle andere partijen die betrokken waren bij de opnames. Niet dat dat helpt, of dat er (veel) alternatieven waren, maar toch. Zij hebben me mijn vader afgepakt door hem op te sluiten en kapot te drogeren.
Ik snap ook wel dat zonder de medicatie hij waarschijnlijk al veel eerder dood was geweest, maar ik vind het heel erg dat hij zoveel (mentale) pijn heeft geleden die te voorkomen was geweest (door hem eerder met rust te laten).
There is no greater joy than be taken for an imbecile by an idiot. (Oscar Wilde)
Poef.....gone! ©golfer
Poef.....gone! ©golfer
Oei. Pittig.quote:
[..]
Niet.
Ik heb een cursusje 'rouw en verdriet' gedaan op de middelbare school. Dat was het. Tot ik op mijn zoveelentwintigste voor de derde keer een burn-out kreeg en er sprake bleek van heftige PTSS (ik had op dat moment een week lang niet geslapen door nachtmerries, was bang voor politie, bang voor water, bang voor mannen in witte pakken/busjes).
Op later moment ook nog diagnose ASS gekregen, overigens. Die laatste doet een hoop stukjes op hun plek vallen. Ook denkt mijn psych dat ons pap ook kei-autistisch was (en dat de behandeling voor manisch-depressiviteit daarom niet goed aansloeg), maar da's lastig te beoordelen.
proberen is de eerste stap naar falen
een cafe zonder Hazes, is geen kroeg
een cafe zonder Hazes, is geen kroeg
Moeder leeft nog, ja.quote:
Jouw moeder leeft nog, begrijp ik uit jouw term 'halfwees'. Zag die het aankomen en hoe reageerde zij erop? Heeft zij intussen een nieuwe relatie?
Zij wist dat mijn vader wegging en niet meer terug zou komen: ze hadden urenlang zitten praten en uiteindelijk zei ze: "OK, als dat is wat je wil doen, doe dan maar" (of iets van die strekking). Ze heeft me pas verteld dat dit gesprek had plaatsgevonden toen mijn vader al dagen vermist was. Dit heb ik haar heel erg kwalijk genomen en ik ben hier jarenlang boos over geweest. Uiteindelijk hebben we het uitgepraat, maar de relatie tussen ons is nog steeds 'gammel' te noemen.
Ze heeft wel een paar relaties gehad, sinds hem, maar vergelijkt elke man met 'haar man'. Denk niet dat ze ooit over hem heen gaat komen.
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Ja. I guess.quote:
[..]
Je blijft dus anderen 'de schuld' geven aan de zelfdoding van jouw vader en accepteert nog steeds niet dat hij alleen voor die daad verantwoordelijk was.
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Ha VWJW
Allereerst, wat een vreselijke ervaring heb je meegemaakt. Ik hoop dat je uiteindelijk door je PTSS heen kan komen en er minder last van zal krijgen.
Mijn vraag, heb je broers/zussen, en zo ja, hoe is het voor hun geweest?
Allereerst, wat een vreselijke ervaring heb je meegemaakt. Ik hoop dat je uiteindelijk door je PTSS heen kan komen en er minder last van zal krijgen.
Mijn vraag, heb je broers/zussen, en zo ja, hoe is het voor hun geweest?
Wat een complexe situatie. Ik ben zelf erg bekend met mensen met soortgelijke problematiek. Het is heel makkelijk om lekker rationeel te 'ja maren' op hun situatie, op de situatie van jouw vader, zijn therapeuten en ook op jou. Maar jullie gevoelens zijn echt en tellen mee. Als jij woede of onbegrip of hulpeloosheid ervaart, is dat ok. Het is wel zo fijn als je daar ooit vanaf kunt raken maar laat je vooral door niemand vertellen dat wat je voelt verkeerd is.
Overigens snap ik je moeder soort van. Ik heb ook wel eens tegen iemand gezegd dat als ze zo graag wilde sterven, ze dat dan maar moest doen. Het is werkelijk verschrikkelijk om iemand zo te zien lijden. Je wilt gewoon dat dat ophoudt en gunt die persoon rust.
Overigens snap ik je moeder soort van. Ik heb ook wel eens tegen iemand gezegd dat als ze zo graag wilde sterven, ze dat dan maar moest doen. Het is werkelijk verschrikkelijk om iemand zo te zien lijden. Je wilt gewoon dat dat ophoudt en gunt die persoon rust.
Spoilers!
quote:
Ha VWJW
Allereerst, wat een vreselijke ervaring heb je meegemaakt. Ik hoop dat je uiteindelijk door je PTSS heen kan komen en er minder last van zal krijgen.
Mijn vraag, heb je broers/zussen, en zo ja, hoe is het voor hun geweest?
Ja, broer en zus. Beiden jonger.
(Voor de volledigheid: ik, autist, vind familie-aangelegenheden vooral vermoeiend en 'veel'. Ik mis ons pap vooral omdat hij mijn gelijkgestemde was op veel gebieden.)
Broer is heel nuchter, maar enorm beschermend sinds de dood van ons pap. Hij heeft echt de man-des-huizes-rol op zich genomen. Een regelneef, die desnoods midden in de nacht naar ons mam fietst als er iets met haar is.
Zus is de emotionele van ons drie. Zij vindt het vooral heel erg dat ze ons pap maar zo kort heeft gekend. Zij wil elke keer zijn verjaardag, sterfdag e.d. vieren.
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
quote:
Wat een complexe situatie. Ik ben zelf erg bekend met mensen met soortgelijke problematiek. Het is heel makkelijk om lekker rationeel te 'ja maren' op hun situatie, op de situatie van jouw vader, zijn therapeuten en ook op jou. Maar jullie gevoelens zijn echt en tellen mee. Als jij woede of onbegrip of hulpeloosheid ervaart, is dat ok. Het is wel zo fijn als je daar ooit vanaf kunt raken maar laat je vooral door niemand vertellen dat wat je voelt verkeerd is.
Overigens snap ik je moeder soort van. Ik heb ook wel eens tegen iemand gezegd dat als ze zo graag wilde sterven, ze dat dan maar moest doen. Het is werkelijk verschrikkelijk om iemand zo te zien lijden. Je wilt gewoon dat dat ophoudt en gunt die persoon rust.
Ik snap haar standpunt van destijds ook wel, hoor. Ik had waarschijnlijk hetzelfde gezegd, in haar plaats. En natuurlijk ga je niet (als moeder) tegen je veertienjarige zeggen: "Je vader is bezig een eind aan zijn leven te maken", dat lijkt me ook wel logisch.
Maar dat ze vijf dagen lang heeft volgehouden dat ze niet wist waar hij was (terwijl ze dat vijf minuten na zijn vertrek al wist), vond ik wel heel erg. Bij nader inzien was dit voor haar ook verschrikkelijk, maar als veertienjarige haatte ik haar voor deze 'leugen'. Ik weet nog steeds niet zo goed wat ik hiervan vind, eigenlijk. Ik haat haar niet meer, dat weet ik wel zeker.
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Hoe heb je gerouwd? Niet alleen de directe periode na zijn overlijden, maar ook middels de behandeling van je PTSS. Ben je bijvoorbeeld boos geweest op je vader om je verdriet weg te drukken? Heb je je gevoelens weggestopt door veel te werken, te grijpen naar verdovende middelen?
En wat raad je mensen aan die een suïcidale ouder hebben of een ouder hebben die net zichzelf heeft omgebracht?
En wat raad je mensen aan die een suïcidale ouder hebben of een ouder hebben die net zichzelf heeft omgebracht?
Dank je wel voor je heldere antwoorden.quote:
[..]
Zoals ik zei, ik had niet echt een normale jeugd. Zodra mijn vader (ivm opname) wegviel, nam ik veel taken over in huis. Ik deed altijd boodschappen met hem samen, bijvoorbeeld. Zodra hij -weer eens- werd opgenomen, deed ik die boodschappen in mijn eentje.
Te genezen? Nee. Ik vond het vooral zielig voor hem dat hij steeds werd opgesloten, maar ik zag (en zie, denk ik) nog steeds niet in waar het goed voor was.
In die situatie:
- Als kind van ... : Laat jezelf niet teveel meeslepen door de overgebleven ouder. Je bent kind, niet reserve-ouder. Natuurlijk mag je je ouder wel helpen, maar het is niet je taak.
- Als partner van ... : Zie boven. Waak voor je kinderen. En voor je eigen gemoedstoestand. De persoon in de instelling krijgt al hulp, daar moet je (deels) op vertrouwen.
- Als suïcidaal persoon: Zoek. Hulp.
Nogmaals mijn oprechte excuses als mijn vragen je leed hebben aangedaan.
Roses are red
Violets are blue
Wololo Wololo
Now violets are red too
Violets are blue
Wololo Wololo
Now violets are red too
Dat weet ik niet. Boosheid heb ik vooral (gehad) op de sitiatie en de omstandigheden, niet op hem. Veel drinken (paar liter bier per dag, elke dag) en veel werken (80+ uur tot burn-out #4): ja. Absoluut.quote:Op maandag 13 januari 2020 15:52 schreef Gary_Oak het volgende:
Hoe heb je gerouwd? Niet alleen de directe periode na zijn overlijden, maar ook middels de behandeling van je PTSS. Ben je bijvoorbeeld boos geweest op je vader om je verdriet weg te drukken? Heb je je gevoelens weggestopt door veel te werken, te grijpen naar verdovende middelen?
En wat raad je mensen aan die een suïcidale ouder hebben of een ouder hebben die net zichzelf heeft omgebracht?
Advies voor kinderen van ... : Probeer zelf een leven te houden. Problemen van je ouder(s) zijn níet jouw probleem. Zoek hulp, huil en ga boksen of iets anders waar je je boosheid kwijt kan.
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Don't worry.quote:Op maandag 13 januari 2020 15:53 schreef Mr_Belvedere het volgende:
[..]
Dank je wel voor je heldere antwoorden.
Nogmaals mijn oprechte excuses als mijn vragen je leed hebben aangedaan.
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Dankjewel voor je antwoord.quote:
[..]
Dat weet ik niet. Boosheid heb ik vooral (gehad) op de sitiatie en de omstandigheden, niet op hem. Veel drinken (paar liter bier per dag, elke dag) en veel werken (80+ uur tot burn-out #4): ja. Absoluut.
Advies voor kinderen van ... : Probeer zelf een leven te houden. Problemen van je ouder(s) zijn níet jouw probleem. Zoek hulp, huil en ga boksen of iets anders waar je je boosheid kwijt kan.
Je verhaal hits hard home. Hierover vertellen brengt zeker veel gevoelens weer omhoog. Wens je sterkte de komende dagen. Ik word er in ieder geval al stil van.
Jeetje, wat een kutverhaal 
Ik vind het knap dat je dat hier allemaal zo wil delen, vooral omdat duidelijk is dat het je 20+ jaar later zeer zeker nog niet in de koude kleren is gaan zitten. Sterkte met je verlies
Dan had dat ene dagje dat die gast niks heeft gezegd op zich toch ook weinig verschil gemaakt als ze ‘m toch niet konden vinden?
Of zijn jullie die dag erna ook niet op de hoogte gebracht dat er een melding is geweest van iemand die hem in de rivier heeft zien dobberen? Of was dat maar 1 van de meldingen tussen al die ‘tips’ van buren die hem zogenaamd ook zouden hebben gezien?
Ik vind het knap dat je dat hier allemaal zo wil delen, vooral omdat duidelijk is dat het je 20+ jaar later zeer zeker nog niet in de koude kleren is gaan zitten. Sterkte met je verlies
Heh maar wacht effe, hij heeft de dag erna de politie gebeld en de politie heeft hem pas 4 dagen daarna gevonden?quote:
[..]
Ik ben wel tien jaar lang boos op die kerel geweest, ja. Inmiddels heb ik het hem wel vergeven, maar ik blijf het raar vinden.
Dan had dat ene dagje dat die gast niks heeft gezegd op zich toch ook weinig verschil gemaakt als ze ‘m toch niet konden vinden?
Of zijn jullie die dag erna ook niet op de hoogte gebracht dat er een melding is geweest van iemand die hem in de rivier heeft zien dobberen? Of was dat maar 1 van de meldingen tussen al die ‘tips’ van buren die hem zogenaamd ook zouden hebben gezien?
Ik heb zelf ook mijn vader verloren in de puberteit en in de volkswijk waar ik woonde vlogen allemaal mensen mij aan, terwijl ik ze helemaal niet of nauwelijks kende en zij kende mij ook niet. Dit vond ik toendertijd super vervelend. Dan vroegen ze; och kind, gaat het met je? En dan dacht ik: wtf pleur op. Heb jij ook zoiets meegemaakt?
Het valt me tot nu toe nog wel mee, ik merk wel dat ik door het nadenken over de antwoorden overprikkeld aan het raken ben. Maar vooralsnog niet heel emotioneel ofzo.quote:
[..]
Dankjewel voor je antwoord.
Heb wel (bewust) een afspraak gemaakt met mijn psych, later deze week, voor het geval dat er toch teveel breincellen met deze kwestie bezig blijven.
Oh en sorry voor iedereen die door dit topic getriggerd worden, trouwens. Mijn autistische hoofd had daar helemaal niet bij stilgestaan. Excuses waar nodig!
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Dikke knuffel.quote:
[..]
Het valt me tot nu toe nog wel mee, ik merk wel dat ik door het nadenken over de antwoorden overprikkeld aan het raken ben. Maar vooralsnog niet heel emotioneel ofzo.
Heb wel (bewust) een afspraak gemaakt met mijn psych, later deze week, voor het geval dat er toch teveel breincellen met deze kwestie bezig blijven.
Oh en sorry voor iedereen die door dit topic getriggerd worden, trouwens. Mijn autistische hoofd had daar helemaal niet bij stilgestaan. Excuses waar nodig!
Ik weet niet precies hoe de dorpspolitie te werk gaat, maar ze zijn pas op de ochtend van dag 4 in de rivier zelf gaan zoeken, geloof ik. Wat ze tot dag 4 hebben gedaan is mij een compleet raadsel. We kregen wel elke dag een agent op bezoek die kwam vertellen dat hij 'niet was gevonden in Amsterdam' en dat soort non-informatie.quote:
Jeetje, wat een kutverhaal
Ik vind het knap dat je dat hier allemaal zo wil delen, vooral omdat duidelijk is dat het je 20+ jaar later zeer zeker nog niet in de koude kleren is gaan zitten. Sterkte met je verlies
[..]
Heh maar wacht effe, hij heeft de dag erna de politie gebeld en de politie heeft hem pas 4 dagen daarna gevonden?
Dan had dat ene dagje dat die gast niks heeft gezegd op zich toch ook weinig verschil gemaakt als ze ‘m toch niet konden vinden?
Of zijn jullie die dag erna ook niet op de hoogte gebracht dat er een melding is geweest van iemand die hem in de rivier heeft zien dobberen? Of was dat maar 1 van de meldingen tussen al die ‘tips’ van buren die hem zogenaamd ook zouden hebben gezien?
Misschien moesten ze wachten tot er duikers beschikbaar waren ofzo..?
Ik wist pas van het bestaan van de hondenmeneer toen de agenten op de vijfde dag het slechte nieuws kwamen brengen. Was iets van: "We hebben hem gevonden... bla bla... meneer met hond had hem op zaterdag gezien, maar toen we er zondag gingen kijken was er niets te zien. Dus uiteindelijk gisteren duikers ingezet rond diezelfde plek. En nu hebben we 'm. Hier is het nummer van SlachtofferHulp, succes verder!" <- Parafrase. Hij was vast heel aardig, maar dat weet ik niet meer.
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Helemaal niet, dus. In ons dorp praatte iedereen met elkaar, over ons, maar nooit mét ons.quote:
Ik heb zelf ook mijn vader verloren in de puberteit en in de volkswijk waar ik woonde vlogen allemaal mensen mij aan, terwijl ik ze helemaal niet of nauwelijks kende en zij kende mij ook niet. Dit vond ik toendertijd super vervelend. Dan vroegen ze; och kind, gaat het met je? En dan dacht ik: wtf pleur op. Heb jij ook zoiets meegemaakt?
En gecondoleerd, ofzo..
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Klinkt idd alsof ze op duikers moesten wachten, wat ik eigenlijk alsnog niet logisch vind als je als politie al 4 dagen daarvoor een melding had gekregen dat een mogelijk suïcidale man in een rivier aan het dobberen wasquote:
[..]
Ik weet niet precies hoe de dorpspolitie te werk gaat, maar ze zijn pas op de ochtend van dag 4 in de rivier zelf gaan zoeken, geloof ik. Wat ze tot dag 4 hebben gedaan is mij een compleet raadsel. We kregen wel elke dag een agent op bezoek die kwam vertellen dat hij 'niet was gevonden in Amsterdam' en dat soort non-informatie.
Misschien moesten ze wachten tot er duikers beschikbaar waren ofzo..?
Ik wist pas van het bestaan van de hondenmeneer toen de agenten op de vijfde dag het slechte nieuws kwamen brengen. Was iets van: "We hebben hem gevonden... bla bla... meneer met hond had hem op zaterdag gezien, maar toen we er zondag gingen kijken was er niets te zien. Dus uiteindelijk gisteren duikers ingezet rond diezelfde plek. En nu hebben we 'm. Hier is het nummer van SlachtofferHulp, succes verder!" <- Parafrase. Hij was vast heel aardig, maar dat weet ik niet meer.
In the end had het dus weinig uitgemaakt als hondmeneer de dag ervoor gelijk had gebeld als de politie er toch niet gelijk naar handelt.
Maar jeetje, wat een aanpak ook. Kan me voorstellen dat dat het verwerkingsproces eerder heeft belemmerd dan bevorderd
Ik geloof ook best dat er in een dorp met 1000 man (ofzo) niet direct een duikteam beschikbaar is, maar echt handig was het niet. En dat de politie de eerste 24 uur niets doet bij een vermissing is ook wel gek, ergens, zeker als de vermiste in kwestie met 99% zekerheid op een bepaalde lokatie te vinden is.quote:Op maandag 13 januari 2020 16:48 schreef Moira het volgende:
[..]
Klinkt idd alsof ze op duikers moesten wachten, wat ik eigenlijk alsnog niet logisch vind als je als politie al 4 dagen daarvoor een melding had gekregen dat een mogelijk suïcidale man in een rivier aan het dobberen was
In the end had het dus weinig uitgemaakt als hondmeneer de dag ervoor gelijk had gebeld als de politie er toch niet gelijk naar handelt.
Maar jeetje, wat een aanpak ook. Kan me voorstellen dat dat het verwerkingsproces eerder heeft belemmerd dan bevorderd
Zoals ik zei, het was voor niemand goed geweest als hij was 'gered', maar de familie vijf dagen lang in de stress laten zitten is ook niet ideaal, lijkt me.
Het heeft me wel achterdochtig gemaakt, zeker. Ik heb in 21 jaar tijd geen enkele keer de politie gebeld, omdat ik niet geloof dat ze iets voor me kunnen betekenen. En witte pakken/busjes zijn nog steeds wel een angstbeeld. Gelukkig zie ik die niet zo vaak, in het dagelijks leven.
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
Wil jij ook meedoen, meld je aan.
|
|
