Telegraaf maakt gehakt van alarmistische 'klimaat'berichten

quote:

Hoeveel onzin wordt er verkocht over het klimaat?
author avatar
Door EDWIN TIMMER

AMSTERDAM - Alarmerende klimaatberichten buitelen over elkaar heen. Van uitgehongerde ijsberen en krimpende vogeltjes tot te dikke paarden en verzwolgen kuststeden.

Telkens rond een klimaattop, zoals in Madrid, vullen kranten en beeldbuizen zich met naargeestige effecten en voorspellingen over een opwarmende aarde. Hoeveel onzin wordt er verkocht, en door wie? Een begin om het kaf van het koren te scheiden.

IJsbeer-invasie in Russisch dorp
’Uitgehongerde ijsberen trekken massaal dorpje binnen op zoek naar voedsel’, kopte de Belgische website Het Nieuwsblad. De dieren „zijn bijna allemaal veel te dun”, aldus een lokale medewerker van het Wereldnatuurfonds. In een persbericht wijst het WNF op de oorzaak: te weinig ijs. Zolang het poolijs niet dik genoeg is, struinen de hongerige beren het dorp Ryrkaypiy af naar voedsel. De natuurorganisatie hint op haar aloude boodschap: met klimaatverandering is de ijsbeer ten dode opgeschreven.

Het klopt dat de Noordpool sneller opwarmt dan elders. Maar op foto’s uit Ryrkaypiy zien de beren er volgens zoöloog Susan Crockford helemaal niet ’uitgemergeld’ uit. De Canadese ijsbeerkenner hamert op cijfers die het WNF niet noemt: de ijsbeerpopulatie is in vijftig jaar ongeveer verviervoudigd. „Wanneer men veel ijsberen ziet, betekent dat vaak dat er meer ijsberen zijn”, stelt Crockford nuchter vast. Maar die positieve noot van populatiegroei past kennelijk niet bij het aansporen tot klimaaturgentie.

Vogels worden kleiner
Dave Willard uit Chicago ontwikkelde in 1978 een eigenaardige hobby. Elke ochtend in de lente en herfst wandelde hij langs wolkenkrabbers om lijkjes van te pletter geslagen trekvogels te verzamelen. Willard zou je voor gek hebben verklaard als je hem had verteld dat hij de basis legde voor één van de meest gedeelde nieuwsverhalen tijdens een VN-top veertig jaar later.

Op basis van de collectie van 70.000 vogels stelt de University of Michigan dat klimaatverandering trekvogels kleiner maakt. Daarentegen neemt de vleugelspanwijdte toe. Waardoor exact, blijft gissen. „Wetenschappers zijn niet helemaal zeker waarom warmere temperaturen ervoor zorgt dat vogeltjes krimpen”, vertelt BBC News erbij.

Ondanks de wijdverbreide media-aandacht is niet iedereen het eens met de hypothese. Duitse onderzoekers van het Michael-Otto-Institut in Bergenhusen keken in 2014 naar vogellijfjes uit een veel langere periode: van 1889 tot 2010. Zij vonden geen trend. „We kunnen de hypothese voor krimpende lichaamsgrootte door klimaatverandering niet ondersteunen”, concludeerde onderzoeker Volker Salewski. Kortom: geen uitgemaakte zaak.

Paardenobesitas door langer gras
De Britse dierenarts Gillies Moffat bedacht misschien wel het opmerkelijkste klimaatbericht. Paarden worden te dik, aldus de veterinair, omdat ze door langer gras te veel eten. „Een warmer klimaat betekent ook een grotere beschikbaarheid van gras”, aldus Moffat in The Daily Telegraph. Zou het echt? Moffat borduurde voort op een studie van de Britse club van paardendokters (BEVA). Daaruit bleek dat 31% van de Engelse paarden te dik is. Toen was de belangrijkste reden echter: te weinig beweging.

Paardenkliniek de Raaphorst in Den Haag onderschrijft de trend. „Ook in Nederland zijn veel paarden te dik”, zegt Franklin Lashley. Maar aan het gras ligt het niet: rond Den Haag staan edele viervoeters amper in de wei. „Het beeld dat mensen normaal vinden is veranderd”, legt de dierenarts uit. „Wat vroeger gewoon was, vindt men nu te dun. Zelfs sportpaarden zijn vaak te dik. Het is, net als bij mensen, een simpele som: hoeveel energie krijg je binnen, en hoeveel verbrand je?” Een eetgewoonte dus, niet klimaat.

Zeeën happen naar adem
Oceanen verliezen rap zuurstof, tussen 1960 en 2010 wel twee procent! De reden is klimaatverandering. Dat nieuws van de internationale natuurkoepel IUCN kreeg ruim baan in The New York Times. Dan Laffoley, rapportschrijver en IUCN-adviseur betitelde oceanen als ’het blauwe hart van onze planeet’. Opwarmend zeewater, dat het grootste deel van de aardse opwarming vastlegt, houdt minder zuurstof vast. Terwijl micro-organismen in warmer water juist meer zuurstof gebruiken. Een andere oorzaak lijkt echter onder te sneeuwen.

De zuurstofafname klopt, bevestigt onderzoeker Peter Kraal van het Koninklijk Nederlands Instituut voor Onderzoek der Zee (NIOZ). Maar voedselrijk afvalwater uit landbouw en riolen is ook een reden. „Meststoffen veroorzaken algengroei waardoor het zuurstofgehalte daalt en waterleven stikt. Juist in kustgebieden, zoals het ’dode deel’ van de Golf van Mexico nabij de Mississippidelta, speelt dit vaak de dominante rol”, zegt Kraal. Wel heeft opwarming ook langs de kust een versterkend effect. Hypoxia (zuurstoftekort) in andere oceaandelen is wel degelijk „een reden om ons zorgen te maken”. Opwarming zorgt inderdaad voor zuurstofverlies, maar het is niet het complete verhaal.

Greta: ’Mensen lijden en sterven’
Ze is ongetwijfeld het bekendste gezicht van de klimaattop. Na een gecombineerde zeil- en treinreis naar Madrid, arriveerde Greta Thunberg niet alleen in de schijnwerpers, maar ook op de voorpagina van Time Magazine. Als ’Persoon van het jaar’. Haar boodschap is minder vrolijk: „Mensen lijden, mensen sterven”, klaagde de tiener op de VN-conferentie. En als echoput van de radicale actiegroep Extinction Rebellion: „We staan aan het begin van een massale uitsterving.”

Het is niet wat de cijfers zeggen. Noch wat het VN-klimaatpanel IPCC voorspelt. Extreem weer (orkanen, overstromingen, droogte, bosbranden en hitte) eiste een eeuw geleden zo’n half miljoen mensenlevens per jaar. Dat is gedaald tot gemiddeld 35.000 slachtoffers begin deze eeuw. Als percentage van de wereldbevolking is de teruggang nog scherper.

„Het aantal doden door klimaatgerelateerde oorzaken is in honderd jaar met 95 procent gedaald”, stelt de Deense statisticus en milieuwetenschapper Bjorn Lomborg in een recente publicatie. „En in weerwil van alle claims dat de klimaatcrisis uit de hand loopt, dalen ook de kosten van extreem weer sinds 1990 als percentage van ons nationale inkomen.” Kortom: deze boodschap van Thunberg is nergens op gebaseerd.

Orkanen verjagen kinderen
Zes keer zoveel Caribische kinderen op de vlucht door toenemend orkaangeweld. Ja, de VN-kinderorganisatie Unicef weet het pakkend te formuleren. Telden de Cariben tussen 2009 en 2014 circa 175.000 jeugdige orkaanvluchtelingen, de afgelopen vijf jaar waren dat er 761.000! En, zo stelt UNICEF, die toename kan ’de nieuwe norm worden nu klimaatverandering meer orkanen van de categorie 4 of 5 voorspelt’.

We legden de studie voor aan Stanley Goldenberg, orkaanspecialist van de Hurricane Research Division van NOAA in Miami. „Dit is een van de meest belachelijke studies die ik heb gezien”, reageert de wetenschapper. „De onderzochte periode is veel te kort. De piek komt grotendeels door 400.000 vluchtelingen in alleen 2017. En er bestaat geen serieus onderzoek dat méér zware orkanen voorspelt door klimaatverandering.” Tot nu toe is er geen trend naar meer of zwaardere stormen.

Unicef is ofwel ’onwetend’ of doet aan ’pure bangmakerij’, concludeert Goldenberg. „Zelfs als we morgen nul CO2-emissie halen, dan nóg zullen er destructieve orkanen ontstaan.”

Steden verzwelgen in 2050
Mumbai, Sjanghai, Ho Chi Min City: trek de laarzen maar aan! Volgens The New York Times bedreigt het wassende water in 2050 drie keer zoveel mensen wereldwijd dan tot nu toe gedacht. „Zuid-Vietnam zou zomaar kunnen verdwijnen”, oreert de krant. Mumbai loopt het risico ’te verzwelgen’. Ze baseert zich op een Amerikaanse studie die beter in kaart brengt waar zeewater straks bij hoogtij hoger reikt dan land.

Men negeert echter één voorbehoud uit de studie, stelt Bjorn Lomborg: „Met kustverdediging is geen rekening gehouden.” Toch schetst het artikel een alarmerend beeld van 2050, wanneer 40 miljoen extra personen in risicovol gebied direct natte voeten krijgen.

„Toch is de situatie in het zuiden van Vietnam nu hetzelfde als over dertig jaar”, schrijft de Deense wetenschapper in een gepubliceerde reactie. „Mensen in de Mekong Delta leven met het water.” Net als in Nederland en Londen overigens. Daar gaat ook niemand over straat in ’duikuitrusting’, constateert de Deen. Lomborg noemt het NYT-artikel een typisch voorbeeld van ’nodeloze bangmakerij en misleiding’ rond klimaat. „Het echte verhaal hier is de triomf van vindingrijkheid en adaptatie.”

quote:

Op vrijdag 13 december 2019 13:42 schreef ikbenrond het volgende:
Sorry, ik geloof toch eerder de wetenschap.