MUZ Muziek
Het forum voor 's werelds enige universele hobby! Snaren of toetsen, vinyl of cd, eendagsvlieg of rasartiest, op de radio of op een festival! Hier kun je al je ongebreideld enthousiasme, maar ook je weldoordachte kritische noten kwijt over muziek
(Wacht nog iets langer met zo'n topic, en bijna iedereen houdt zich alleen nog bezig met de Top- dan wel Snob 2000. Pitchfork bracht in oktober al een hele reeks jaren 10-terugblik-artikelen, dus wat geeft het. 
)
De jaren 10:
- Hoe was het muzikale decennium voor jezelf?
- Wat is je afgelopen decennium opgevallen?
- Wat beviel je?
- En wat juist niet?
- Wat verwacht je van de 20's, muzikaal gezien?"
-----------------------------
M'n eigen antwoorden (ja, veel tekst, al netjes in Word geprepareerd):
Hoe was het muzikale decennium voor jezelf?
Prettig kabbelend en erg gelijkmatig, waarbij in 2019 nog min of meer hetzelfde op stond als in 2010 + nog iets eerder --> M'n muzikale 10's begonnen eigenlijk al in 2008. In de latere jaren was er wel meer ruimte voor melancholie en donkerte en meer van die dingen, en lag het aandeel dance iets lager, wat het algehele gevoel iets minder 'feel good' maakt dan pr-mid 10's. Er is iig regelmatig op leuke, k hedendaagse muziek gestuit, mits op afstand van kanalen als Q-Music. Er is weinig over te zeggen.
Opgevallen:
- Weinig echt 'grote' gedeelde nummers, en die er wel zijn blijf je meteen voortdurend horen.
- Er komen weinig 'verse' headliners bij voor op de grote popfestivals. De huidige zijn onderhand van middelbare leeftijd of nog ouder. Die gaan natuurlijk niet eeuwig door. Wat gaan Pinkpop e.d. met dit fenomeen doen?
- Stevige rockmuziek breekt amper nog door bij het grote publiek, tenzij gemaakt door Ed Sheeran oid.
- Mainstream muziek lijkt in rondjes te blijven draaien. Je had in 2010 autotunepop, EDM, zang in Rihanna-stijl, degelijke Nederpop en meezingbare galmrock (oo-woo-woo-woo), om de zoveel tijd Adele die er als een soort buitenstaander tussendoor galmt, en dat is er allemaal nog steeds. Toevoegingen waren een beetje dubstep, trap, tropical house en Lil' Kleine & co. Vergelijk de muzikale ondertoon van deze lijsten: http://members.chello.nl/m.jans1/2010.html en http://members.chello.nl/m.jans1/2018.htm
Wat beviel?
- De komst van Shazam / Soundhound. Tien jaar terug lagen er nog een kladblok en pen naast de radio.
- De aanwezigheid van wifi en ip-radio's, al kwam dat eigenlijk al net voor 2010. Het geeft iig veel mogelijkheden; in het geval van wifi ook voor mensen die niet zo'n radio-luisteraar zijn.
- Keus genoeg. Zo veel dat je het in tien mensenlevens nog niet eens zou kunnen beluisteren (al hanteer ik het motto 'genoeg is genoeg'; je kunt toch niet alles horen). Wel op voorwaarde dat je goede bronnen hebt, maar dat is hier momenteel geen probleem. Let wel: het plezier beperkt zich vooral tot binnenshuis (zie ook hieronder).
Wat beviel niet?
- Zodra je de deur uit gaat, in aanraking komt met anderen, en er een consensus bereikt moet worden over wat er op staat, is de kans heel groot dat je gewoon mainstream muziek gaat horen. Qua mainstream muziek lijkt de prikkeling juist nog nooit zo laag geweest als dit decennium - en zo'n ontzettend buitenaardse smaak heb ik toch niet (Zie het 'muziek van de laatste 10 jaar'-topic ). Dan ben ik nog blij als datgene wat er op staat Radio 2 is.
- Te ver doorgedreven overproductie, en andere vervlakking zoals het beperken van intro's en tracklengtes, omdat dat zogenaamd aantrekkelijker is voor op Spotify. Wat je via 'normale' kanalen dus mee zou kunnen krijgen.
- Als je van fysieke cd's houdt (ikzelf, helaas), valt er al een jaar of 10 weinig te snuffelen. Of je moet genieten van die bakken op de vlooienmarkt waar al jaren dezelfde in liggen, bij gebrek aan vers bloed. Ik sla ze onderhand over.
Wat verwacht je van de muzikale jaren 20?
- Jaren 00-pubers gaan nostalgisch worden, en geluiden van de eerste helft van het decennium opgraven. Je gaat van die feestjes krijgen waar Gigi D'Agostino of Special D als hoofdact staat, of zo. Net zoals tien jaar terug opeens 2 Unlimited weer werd opgegraven, voor m'n eigen generatie. Al vind ik het moeilijk in te schatten in hoeverre bittere 9/11-herinneringen nog invloed gaan hebben. Ervan uit gaande dat jonge pubers dat ook wel mee kregen.
- 3FM is er in 2030 hooguit nog digitaal.
Voor de rest heb ik er nog niet zo'n beeld van, wat dus komt door dat voortdurende in-rondjes-draaien.
-------------------------------------
En nu is het jullie beurt. Hoeft niet met zoveel letters als hierboven, mg wel.
[ Bericht 1% gewijzigd door Eightyone op 27-11-2019 21:54:06 (Eerste punt beter geformuleerd) ]
)De jaren 10:
- Hoe was het muzikale decennium voor jezelf?
- Wat is je afgelopen decennium opgevallen?
- Wat beviel je?
- En wat juist niet?
- Wat verwacht je van de 20's, muzikaal gezien?"
-----------------------------
M'n eigen antwoorden (ja, veel tekst, al netjes in Word geprepareerd):
Hoe was het muzikale decennium voor jezelf?
Prettig kabbelend en erg gelijkmatig, waarbij in 2019 nog min of meer hetzelfde op stond als in 2010 + nog iets eerder --> M'n muzikale 10's begonnen eigenlijk al in 2008. In de latere jaren was er wel meer ruimte voor melancholie en donkerte en meer van die dingen, en lag het aandeel dance iets lager, wat het algehele gevoel iets minder 'feel good' maakt dan pr-mid 10's. Er is iig regelmatig op leuke, k hedendaagse muziek gestuit, mits op afstand van kanalen als Q-Music. Er is weinig over te zeggen.
Opgevallen:
- Weinig echt 'grote' gedeelde nummers, en die er wel zijn blijf je meteen voortdurend horen.
- Er komen weinig 'verse' headliners bij voor op de grote popfestivals. De huidige zijn onderhand van middelbare leeftijd of nog ouder. Die gaan natuurlijk niet eeuwig door. Wat gaan Pinkpop e.d. met dit fenomeen doen?
- Stevige rockmuziek breekt amper nog door bij het grote publiek, tenzij gemaakt door Ed Sheeran oid.
- Mainstream muziek lijkt in rondjes te blijven draaien. Je had in 2010 autotunepop, EDM, zang in Rihanna-stijl, degelijke Nederpop en meezingbare galmrock (oo-woo-woo-woo), om de zoveel tijd Adele die er als een soort buitenstaander tussendoor galmt, en dat is er allemaal nog steeds. Toevoegingen waren een beetje dubstep, trap, tropical house en Lil' Kleine & co. Vergelijk de muzikale ondertoon van deze lijsten: http://members.chello.nl/m.jans1/2010.html en http://members.chello.nl/m.jans1/2018.htm
Wat beviel?
- De komst van Shazam / Soundhound. Tien jaar terug lagen er nog een kladblok en pen naast de radio.
- De aanwezigheid van wifi en ip-radio's, al kwam dat eigenlijk al net voor 2010. Het geeft iig veel mogelijkheden; in het geval van wifi ook voor mensen die niet zo'n radio-luisteraar zijn.
- Keus genoeg. Zo veel dat je het in tien mensenlevens nog niet eens zou kunnen beluisteren (al hanteer ik het motto 'genoeg is genoeg'; je kunt toch niet alles horen). Wel op voorwaarde dat je goede bronnen hebt, maar dat is hier momenteel geen probleem. Let wel: het plezier beperkt zich vooral tot binnenshuis (zie ook hieronder).
Wat beviel niet?
- Zodra je de deur uit gaat, in aanraking komt met anderen, en er een consensus bereikt moet worden over wat er op staat, is de kans heel groot dat je gewoon mainstream muziek gaat horen. Qua mainstream muziek lijkt de prikkeling juist nog nooit zo laag geweest als dit decennium - en zo'n ontzettend buitenaardse smaak heb ik toch niet (Zie het 'muziek van de laatste 10 jaar'-topic ). Dan ben ik nog blij als datgene wat er op staat Radio 2 is.
- Te ver doorgedreven overproductie, en andere vervlakking zoals het beperken van intro's en tracklengtes, omdat dat zogenaamd aantrekkelijker is voor op Spotify. Wat je via 'normale' kanalen dus mee zou kunnen krijgen.
- Als je van fysieke cd's houdt (ikzelf, helaas), valt er al een jaar of 10 weinig te snuffelen. Of je moet genieten van die bakken op de vlooienmarkt waar al jaren dezelfde in liggen, bij gebrek aan vers bloed. Ik sla ze onderhand over.
Wat verwacht je van de muzikale jaren 20?
- Jaren 00-pubers gaan nostalgisch worden, en geluiden van de eerste helft van het decennium opgraven. Je gaat van die feestjes krijgen waar Gigi D'Agostino of Special D als hoofdact staat, of zo. Net zoals tien jaar terug opeens 2 Unlimited weer werd opgegraven, voor m'n eigen generatie. Al vind ik het moeilijk in te schatten in hoeverre bittere 9/11-herinneringen nog invloed gaan hebben. Ervan uit gaande dat jonge pubers dat ook wel mee kregen.
- 3FM is er in 2030 hooguit nog digitaal.
Voor de rest heb ik er nog niet zo'n beeld van, wat dus komt door dat voortdurende in-rondjes-draaien.
-------------------------------------
En nu is het jullie beurt. Hoeft niet met zoveel letters als hierboven, mg wel.
[ Bericht 1% gewijzigd door Eightyone op 27-11-2019 21:54:06 (Eerste punt beter geformuleerd) ]
Hoe was het muzikale decennium voor jezelf?
Ik kwam de jaren 10 uit in een soort stoner bubbel vanuit een wat meer wtf-muziek periode, in de begin jaren 10 zag ik een opkomst van de ouderwetse psych die doorgaat op de 70s en 60s, in de mainstream het meest te zien in de tame impala achtige bandjes. Ook zag ik een terugkomst van meer wave achtige muziek het is allemaal wat duisterder geworden, weer wat meer richting post-punk inclusief publiek interactie (lees: het publiek omkegelen of snoeren om je zelf heen winden etc)... Waar het begin van het decenium een beetje stoner/knuffelig was lijken we nu richting de coke/agressie te varen.
Opgevallen:
Toch die overgang van lievig jammig blij naar toch wat meer reactief protesterend en "agressief inclusief" proberen te zijn.
Wat beviel?
De terugkeer van kink is mij heel erg bevallen, ik moet zeggen dat ik daar toch wel wat mainstream dingetjes uit opgepikt heb die ik wel leuk vond zoals bijvoorbeeld fontains d.c. Verder vrij uneventfull decennium eigenlijk voor mij.
Wat beviel niet?
Ik heb nog minder met de mainstream gekregen ik merk dat het ook de wat hardere festivals niet meer lukt om gitaren te programmeren bijvoorbeeld... nou heb ik niets tegen electronica maar ik vind de mensen die proberen met electronica gitaar achtige hoekigheid te bewerkstelligen niet zo heel spannend meer... heel erg post-punk maar de post-punk uit de 70s was toch een stuk spannender.
Wat verwacht je van de muzikale jaren 20?
Ik gok dat die omslag van stonerig richting coke-ig ook in de mainstream gevoeld gaat worden. Het zou me niets verbazen als er een marilyn manson achtig figuur opstaat die "schokkende" dingen in de mainstream gaat doen. Ook het post-punkige zal wel een beetje doorstromen de mainstream is. Ik hoop dat we van de singer songwriter hype af gaan zijn, denk dat men daar wel klaar mee is... dus de acoustische gitaar kan aan de wilgen w.m.b.
Ik kwam de jaren 10 uit in een soort stoner bubbel vanuit een wat meer wtf-muziek periode, in de begin jaren 10 zag ik een opkomst van de ouderwetse psych die doorgaat op de 70s en 60s, in de mainstream het meest te zien in de tame impala achtige bandjes. Ook zag ik een terugkomst van meer wave achtige muziek het is allemaal wat duisterder geworden, weer wat meer richting post-punk inclusief publiek interactie (lees: het publiek omkegelen of snoeren om je zelf heen winden etc)... Waar het begin van het decenium een beetje stoner/knuffelig was lijken we nu richting de coke/agressie te varen.
Opgevallen:
Toch die overgang van lievig jammig blij naar toch wat meer reactief protesterend en "agressief inclusief" proberen te zijn.
Wat beviel?
De terugkeer van kink is mij heel erg bevallen, ik moet zeggen dat ik daar toch wel wat mainstream dingetjes uit opgepikt heb die ik wel leuk vond zoals bijvoorbeeld fontains d.c. Verder vrij uneventfull decennium eigenlijk voor mij.
Wat beviel niet?
Ik heb nog minder met de mainstream gekregen ik merk dat het ook de wat hardere festivals niet meer lukt om gitaren te programmeren bijvoorbeeld... nou heb ik niets tegen electronica maar ik vind de mensen die proberen met electronica gitaar achtige hoekigheid te bewerkstelligen niet zo heel spannend meer... heel erg post-punk maar de post-punk uit de 70s was toch een stuk spannender.
Wat verwacht je van de muzikale jaren 20?
Ik gok dat die omslag van stonerig richting coke-ig ook in de mainstream gevoeld gaat worden. Het zou me niets verbazen als er een marilyn manson achtig figuur opstaat die "schokkende" dingen in de mainstream gaat doen. Ook het post-punkige zal wel een beetje doorstromen de mainstream is. Ik hoop dat we van de singer songwriter hype af gaan zijn, denk dat men daar wel klaar mee is... dus de acoustische gitaar kan aan de wilgen w.m.b.
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
De mainstream wereld kan op het gitaarvlak wel iets meer pit gebruiken. En een paar jonge klassiekers in die hoek erbij, die in een later stadium jaarlijks in de Top 2000 staan.
[ Bericht 21% gewijzigd door Eightyone op 26-11-2019 19:25:41 (Teveel) ]
[ Bericht 21% gewijzigd door Eightyone op 26-11-2019 19:25:41 (Teveel) ]
De jaren 10:
- Hoe was het muzikale decennium voor jezelf?
Sindskort eindelijk aan de Spotify en Sonos. Hierdoor ontdekt dat er heus ook goede muziek is gemaakt.
Uiteraard ook veel grote namen die het nog steeds prima kunnen.
In het commercile circuit is het op handjevol hangers niet veel soeps.
- Wat is je afgelopen decennium opgevallen?
Dat je eigenlijk geen enkele kwaliteit meer hoeft te hebben om een bekend artiest te worden.
Met name in NL
- Wat beviel je?
Zelf opgezochte artiesten en een paar liedjes die iedereen kent:
- En wat juist niet?
Verheerlijking van derderangsartiesten als Dreetje F.L. Boef, Lil Kleine, Kensington.
- Wat verwacht je van de 20's, muzikaal gezien?"
K-pop zal wel groter worden, hoewel de bandjesfabriek wel overuren zal moeten draaien, met al die zelfmoorden.
[ Bericht 1% gewijzigd door Piebe op 27-11-2019 12:17:10 ]
- Hoe was het muzikale decennium voor jezelf?
Sindskort eindelijk aan de Spotify en Sonos. Hierdoor ontdekt dat er heus ook goede muziek is gemaakt.
Uiteraard ook veel grote namen die het nog steeds prima kunnen.
In het commercile circuit is het op handjevol hangers niet veel soeps.
- Wat is je afgelopen decennium opgevallen?
Dat je eigenlijk geen enkele kwaliteit meer hoeft te hebben om een bekend artiest te worden.
Met name in NL
- Wat beviel je?
Zelf opgezochte artiesten en een paar liedjes die iedereen kent:
- En wat juist niet?
Verheerlijking van derderangsartiesten als Dreetje F.L. Boef, Lil Kleine, Kensington.
- Wat verwacht je van de 20's, muzikaal gezien?"
K-pop zal wel groter worden, hoewel de bandjesfabriek wel overuren zal moeten draaien, met al die zelfmoorden.
[ Bericht 1% gewijzigd door Piebe op 27-11-2019 12:17:10 ]
Ja ja
Goed topic 
Hoe was het muzikale decennium voor jezelf?
Op zich was het een prima decennium met een enorm aanbod aan goede, originele, mooie, ontroerende, creatieve muziek. Gaandeweg het decennium ben ik meer tijd en energie gaan spenderen aan het opzoeken, beluisteren en bijhouden van nieuwe muziek. Dankzij diensten als Spotify is dat makkelijker dan ooit. Ik heb enorm veel prachtige muziek ontdekt; zo veel dat ik tegenwoordig moeiteloos een jaarlijkse top 100 kan samenstellen.
Wat is je afgelopen decennium opgevallen?
De opmars van muziek als product, puur gericht op winst en clicks. Te veel artiesten willen liever scoren dan dat ze iets moois maken. Ze worden daarbij geholpen door ruime aandacht voor veilige, niet-originele, formulematige muziek. Het succes ervan wordt door radiozenders en prominent gepushte playlists in de hand gewerkt. De bizarre obsessie van sommigen met clicks op YouTube, cq. de 'populariteit' van liedjes, zonder ook maar een seconde te malen om de kwaliteit. De manier waarop grijze middelmaat (of slechter dan dat) probleemloos wordt opgehemeld alsof het iets geweldigs is, heeft dit decennium ongekende hoogtes bereikt.
Wat beviel je?
De mogelijkheid om radiozenders en inmiddels dode muziek-tv-zenders links te laten liggen, om in plaats daarvan zlf op zoek te gaan naar interessante muziek en artiesten. Dit is te danken aan platforms als 22tracks (helaas ter ziele), diverse blogs met nieuwe muziek en natuurlijk de streamingdiensten als Spotify. Extra mooi zijn alle suggesties die je krijgt aangereikt op basis van je luistergedrag, via lijsten als Release Radar en Discover Weekly.
En wat juist niet?
Ik heb het al een beetje gezegd: veel te vaak maken radiozenders (maar ook de luie Spotify-luisteraars) de keuze voor veilige formulepop volgens het boekje. Het Ed Sheeran-syndroom. Het stikt van de niet-originele, totaal inwisselbare wegwerpmuziek, gebaseerd op dezelfde vier akkoorden. Neem bijvoorbeeld dat "You Say" van Lauren Daigle. Hele volksstammen vinden dat prachtig, terwijl het een dodelijk saai nummer is, gebaseerd op vier standaardakkoorden die al 34 miljoen keer eerder zijn gebruikt.
Irritant is ook de na-aperij: artiest A is succesvol met een bepaalde sound, vervolgens gaat iedereen dat nadoen. Typerend dieptepunt in dezen is de tropical house-versie van "Narcotic" die nu de kliklijsten teistert. Super-irritant is het ook wanneer de matige Kygo remix meer aandacht en airplay krijgt dan het originele nummer.
Bizar zijn ook de vele nummers met "feat." in de naam van de artiest. Vergroot de winkansen, of zoiets. Liefst ook nog met een (ongetalenteerde) rapper die er doorheen praat. Er zijn nummers genegeerd, die ineens op een groot voetstuk worden geplaatst - Megahit! - als er een nieuwe versie van komt waarop een vals zingende rapper meedoet.
Minder geslaagd is ook het vrijwel verdwijnen van intro's van liedjes, om ze Spotify-proof te maken. We moeten echt af van die klikcultuur. Schrijnend dieptepunt in deze was de singleversie van het nummer Silhoutte van Tom Odell. Doe mij de albumversie met intro maar.
Wat verwacht je van de 20's, muzikaal gezien?
Ik vrees dat we op dezelfde voet verdergaan, aangezien we in Nederland sowieso een verrotte muziekcultuur hebben met een hoog gehalte vriendjespolitiek. Ik hoop dat de oogkleppen af gaan, dat we meer oog krijgen voor muziek die niet uit Nederland, Engeland en de VS komt en dat radiozenders meer lef gaan tonen in hun programmering, door vol voor kwaliteit te gaan. Betekent dat minder Guus Meeuwis, Miss Montreal, Kensington en andere Nederlandse middelmaat op de radio, dan moeten ze maar zorgen dat ze beter worden.
Verder is het dringend nodig dat Radio 2, Q Music (het ergste van het ergste), 538 en dergelijke zenders tegenwicht krijgen van een volwassen muziekzender die zich niet richt op leeftijdsgroepen en doelgroepen, maar die puur voor kwaliteit en originaliteit gaat. Een soort KINK, maar dan wat minder alternatief. En we moeten stoppen met het opleggen van quota voor nieuwe muziek bij "oldie"-radiozenders als Veronica en Radio 10. Ze moeten verplicht oude muziek draaien en mogen amper nieuwe muziek draaien. Schrap deze bizarre beperking onmiddellijk. Hoe meer nieuwe muziek er op radiozenders klinkt, des te beter komt de kwaliteit bovendrijven.
Hoe was het muzikale decennium voor jezelf?
Op zich was het een prima decennium met een enorm aanbod aan goede, originele, mooie, ontroerende, creatieve muziek. Gaandeweg het decennium ben ik meer tijd en energie gaan spenderen aan het opzoeken, beluisteren en bijhouden van nieuwe muziek. Dankzij diensten als Spotify is dat makkelijker dan ooit. Ik heb enorm veel prachtige muziek ontdekt; zo veel dat ik tegenwoordig moeiteloos een jaarlijkse top 100 kan samenstellen.
Wat is je afgelopen decennium opgevallen?
De opmars van muziek als product, puur gericht op winst en clicks. Te veel artiesten willen liever scoren dan dat ze iets moois maken. Ze worden daarbij geholpen door ruime aandacht voor veilige, niet-originele, formulematige muziek. Het succes ervan wordt door radiozenders en prominent gepushte playlists in de hand gewerkt. De bizarre obsessie van sommigen met clicks op YouTube, cq. de 'populariteit' van liedjes, zonder ook maar een seconde te malen om de kwaliteit. De manier waarop grijze middelmaat (of slechter dan dat) probleemloos wordt opgehemeld alsof het iets geweldigs is, heeft dit decennium ongekende hoogtes bereikt.
Wat beviel je?
De mogelijkheid om radiozenders en inmiddels dode muziek-tv-zenders links te laten liggen, om in plaats daarvan zlf op zoek te gaan naar interessante muziek en artiesten. Dit is te danken aan platforms als 22tracks (helaas ter ziele), diverse blogs met nieuwe muziek en natuurlijk de streamingdiensten als Spotify. Extra mooi zijn alle suggesties die je krijgt aangereikt op basis van je luistergedrag, via lijsten als Release Radar en Discover Weekly.
En wat juist niet?
Ik heb het al een beetje gezegd: veel te vaak maken radiozenders (maar ook de luie Spotify-luisteraars) de keuze voor veilige formulepop volgens het boekje. Het Ed Sheeran-syndroom. Het stikt van de niet-originele, totaal inwisselbare wegwerpmuziek, gebaseerd op dezelfde vier akkoorden. Neem bijvoorbeeld dat "You Say" van Lauren Daigle. Hele volksstammen vinden dat prachtig, terwijl het een dodelijk saai nummer is, gebaseerd op vier standaardakkoorden die al 34 miljoen keer eerder zijn gebruikt.
Irritant is ook de na-aperij: artiest A is succesvol met een bepaalde sound, vervolgens gaat iedereen dat nadoen. Typerend dieptepunt in dezen is de tropical house-versie van "Narcotic" die nu de kliklijsten teistert. Super-irritant is het ook wanneer de matige Kygo remix meer aandacht en airplay krijgt dan het originele nummer.
Bizar zijn ook de vele nummers met "feat." in de naam van de artiest. Vergroot de winkansen, of zoiets. Liefst ook nog met een (ongetalenteerde) rapper die er doorheen praat. Er zijn nummers genegeerd, die ineens op een groot voetstuk worden geplaatst - Megahit! - als er een nieuwe versie van komt waarop een vals zingende rapper meedoet.
Minder geslaagd is ook het vrijwel verdwijnen van intro's van liedjes, om ze Spotify-proof te maken. We moeten echt af van die klikcultuur. Schrijnend dieptepunt in deze was de singleversie van het nummer Silhoutte van Tom Odell. Doe mij de albumversie met intro maar.
Wat verwacht je van de 20's, muzikaal gezien?
Ik vrees dat we op dezelfde voet verdergaan, aangezien we in Nederland sowieso een verrotte muziekcultuur hebben met een hoog gehalte vriendjespolitiek. Ik hoop dat de oogkleppen af gaan, dat we meer oog krijgen voor muziek die niet uit Nederland, Engeland en de VS komt en dat radiozenders meer lef gaan tonen in hun programmering, door vol voor kwaliteit te gaan. Betekent dat minder Guus Meeuwis, Miss Montreal, Kensington en andere Nederlandse middelmaat op de radio, dan moeten ze maar zorgen dat ze beter worden.
Verder is het dringend nodig dat Radio 2, Q Music (het ergste van het ergste), 538 en dergelijke zenders tegenwicht krijgen van een volwassen muziekzender die zich niet richt op leeftijdsgroepen en doelgroepen, maar die puur voor kwaliteit en originaliteit gaat. Een soort KINK, maar dan wat minder alternatief. En we moeten stoppen met het opleggen van quota voor nieuwe muziek bij "oldie"-radiozenders als Veronica en Radio 10. Ze moeten verplicht oude muziek draaien en mogen amper nieuwe muziek draaien. Schrap deze bizarre beperking onmiddellijk. Hoe meer nieuwe muziek er op radiozenders klinkt, des te beter komt de kwaliteit bovendrijven.
O ja, 22 tracks. Zonde. Daar zaten leuke lijstjes tussen.
Mensen aapten elkaar in de jaren 90 trouwens ook al na. Ik geloof niet dat de muziekwereld zonder kan.
Btw nog vergeten in de OP: de teloorgang van geschreven weblogs; van die uitgebreide zolderkamercreaties met veelal vrij 'diep' en/of kritisch geschreven stukken. Ze zijn er nog, maar veel minder dan 10 jaar terug. Mensen hebben tegenwoordig berhaupt minder persoonlijke homepages. Tegenwoordig heb je muziekvlogs, en o.a. ArTV/Beyond ArTV vind ik erg leuk. Maar de geschreven vorm heb ik er ook graag naast.
Kindamuzik, een meer professionele variant, wordt verder ook gemist. En muziekfora waren er eerst ook meer. Doe mij maar een lijstje onderwerpen waar wat leuks tussen zou kunnen zitten (met een mooi woord 'serendipity'), ipv dat ik het onderwerp al moet weten alvorens hl misschien wat te vinden (Facebook, wat btw niet bepaald met de beste zoekfunctie gezegend is).
Mensen aapten elkaar in de jaren 90 trouwens ook al na. Ik geloof niet dat de muziekwereld zonder kan.
Btw nog vergeten in de OP: de teloorgang van geschreven weblogs; van die uitgebreide zolderkamercreaties met veelal vrij 'diep' en/of kritisch geschreven stukken. Ze zijn er nog, maar veel minder dan 10 jaar terug. Mensen hebben tegenwoordig berhaupt minder persoonlijke homepages. Tegenwoordig heb je muziekvlogs, en o.a. ArTV/Beyond ArTV vind ik erg leuk. Maar de geschreven vorm heb ik er ook graag naast.
Kindamuzik, een meer professionele variant, wordt verder ook gemist. En muziekfora waren er eerst ook meer. Doe mij maar een lijstje onderwerpen waar wat leuks tussen zou kunnen zitten (met een mooi woord 'serendipity'), ipv dat ik het onderwerp al moet weten alvorens hl misschien wat te vinden (Facebook, wat btw niet bepaald met de beste zoekfunctie gezegend is).
Ik denk dat naarmate de tijd voortschrijdt we steeds meer muziek luisteren en er iets minder over schrijven/praten. Vroeger moest je wel schrijven over muziek omdat niet iedereen de muziek kon horen, tegenwoordig zet je gewoon spotify aan en luister je zelf onafhankelijk wat er over geschreven wordt.quote:Op woensdag 27 november 2019 05:15 schreef Eightyone het volgende:
O ja, 22 tracks. Zonde. Daar zaten leuke lijstjes tussen.
Mensen aapten elkaar in de jaren 90 trouwens ook al na. Ik geloof niet dat de muziekwereld zonder kan.
Btw nog vergeten in de OP: de teloorgang van geschreven weblogs; van die uitgebreide zolderkamercreaties met veelal vrij 'diep' en/of kritisch geschreven stukken. Ze zijn er nog, maar veel minder dan 10 jaar terug. Mensen hebben tegenwoordig berhaupt minder persoonlijke homepages. Tegenwoordig heb je muziekvlogs, en o.a. ArTV/Beyond ArTV vind ik erg leuk. Maar de geschreven vorm heb ik er ook graag naast.
Kindamuzik, een meer professionele variant, wordt verder ook gemist. En muziekfora waren er eerst ook meer. Doe mij maar een lijstje onderwerpen waar wat leuks tussen zou kunnen zitten (met een mooi woord 'serendipity'), ipv dat ik het onderwerp al moet weten alvorens hl misschien wat te vinden (Facebook, wat btw niet bepaald met de beste zoekfunctie gezegend is).
Ik mis die spanning van het niet kunnen horen van muziek en er alleen maar over lezen totdat je eindelijk de plaat in de winkel vindt wel eens.
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
Een goed beargumenteerde recensie is sowieso leuk om te lezen (of om naar te kijken), zelfs al ligt het buiten je smaak.
Op YouTube heb ik ook weleens, met plezier, uitgebreide vlogs over de nieuwste Taylor Swift uitgezeten. Om nou te zeggen dat er hier veel van haar op staat - nou nee.
Shake it off heeft nog wel iets geinigs. Look what you made me do vond ik weer pure horror, herinneringen oproepend aan meerdere oude Gwen Stefani-nummers die van mij nooit gemaakt hadden hoeven worden. Maar ik erken dat haar materiaal goed in elkaar zit.
Op YouTube heb ik ook weleens, met plezier, uitgebreide vlogs over de nieuwste Taylor Swift uitgezeten. Om nou te zeggen dat er hier veel van haar op staat - nou nee.
Shake it off heeft nog wel iets geinigs. Look what you made me do vond ik weer pure horror, herinneringen oproepend aan meerdere oude Gwen Stefani-nummers die van mij nooit gemaakt hadden hoeven worden. Maar ik erken dat haar materiaal goed in elkaar zit.
quote:Op woensdag 27 november 2019 09:34 schreef Eightyone het volgende:
Een goed beargumenteerde recensie is sowieso leuk om te lezen (of om naar te kijken), zelfs al ligt het buiten je smaak.
hetezelfde heb ik bij een goede muziek docu
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
Leuk topic; ik zal mijn bevindingen hier ook eens neerpennen.
Hoe was het muzikale decennium voor jezelf?
In mijn herinnering luisterde ik in het begin van het decennium meer pop/rock dan dat ik nu doe in ieder geval. Van bands als The Black Keys, Foo Fighters, QOTSA luisterde ik hun nieuwe albums nog wel, maar die gingen ook toen al wel een tijdje mee. Daarentegen kreeg mijn interesse voor hiphop zo rond 2012/2013 wel weer een flinke revival. Het genre was naar mijn idee eind jaren 00 toch wel een beetje uitgeblust naar mijn idee, maar door met name good kid van Kendrick Lamar begon ik beetje bij beetje weer nieuwe artiesten in het genre te ontdekken. Ook in de electro-hoek mooi spul ontdekt dit decennium.
Opgevallen
De manier van muziek luisteren. Hoewel je natuurlijk al kon downloaden mocht ik ook graag cd's kopen. Ik denk dat ik gemiddeld twee per maand kocht. Dat werd in het begin van de 10's al minder en nu doe ik dat eigenlijk al een paar jaar niet meer. De opkomst van streamingdiensten en sowieso de makkelijke bereikbaarheid van muziek in het algemeen heeft daarvoor gezorgd. Hoewel dat erg fijn is natuurlijk merk ik zowel bij mezelf als om me heen dat het luistergedrag wel wat 'vluchtig' kan worden. Er wordt minder snel echt even lekker de tijd genomen om aandachtig naar muziek te luisteren.
Wat beviel?
- Zoals eerder aangehaald; de makkelijke bereikbaarheid van muziek waardoor je makkelijk heel veel onbekende muziek kan ontdekken.
- De vernieuwing in het hiphop-genre. Daarmee bedoel ik absoluut niet dat alles goed was, maar ik hoorde in ieder geval wel iets meer originaliteit.
Wat beviel niet?
Mainstream muziek, dus wat ik mee heb gekregen via de radio. Dan denk ik met name aan die slappe singer-songwriter-meuk met hun o zo breekbare, gevoelige liedjes. Ook die trend om oude nummers in een nieuw dance-jasje te steken kan ik niet onvermeld laten. Tot slot - en dan kom ik weer op hiphop uit - die hele lichting NL-hiphop-artiesten met hun inwisselbare platte meuk waar je haast niet aan ontkomt. Overigens, als je de R&B/Hiphop-billboard uit de VS checkt is het over algemeen net zo droevig gesteld. Wat dat betreft is het een genre met hoge pieken en diepe dalen. Nou heb je in andere decennia ook vast het een en ander aan te merken op mainstream-muziek, dus of het ook daadwerkelijk slechter is geworden of dat ik al vroeg een oude zeikstraal begin te worden laat ik maar even in het midden.
Wat verwacht je van de muzikale jaren 20?
Dit is een lastige voor mij. Laat ik het zo zeggen dat ik hoop dat qua rockmuziek het stevigere spul wel weer onder de aandacht mag komen. En het is ook wel weer eens tijd voor een revival van het hele lounge/triphop-genre. Ik denk eerlijk gezegd niet dat het qua radio-muziek veel beter wordt. De mensen die wat meer specifiek naar bepaalde muziek op gaan kennen inmiddels wel andere kanalen en de grote zenders zullen de massa zo min mogelijk tegen het zere been stoten.
Hoe was het muzikale decennium voor jezelf?
In mijn herinnering luisterde ik in het begin van het decennium meer pop/rock dan dat ik nu doe in ieder geval. Van bands als The Black Keys, Foo Fighters, QOTSA luisterde ik hun nieuwe albums nog wel, maar die gingen ook toen al wel een tijdje mee. Daarentegen kreeg mijn interesse voor hiphop zo rond 2012/2013 wel weer een flinke revival. Het genre was naar mijn idee eind jaren 00 toch wel een beetje uitgeblust naar mijn idee, maar door met name good kid van Kendrick Lamar begon ik beetje bij beetje weer nieuwe artiesten in het genre te ontdekken. Ook in de electro-hoek mooi spul ontdekt dit decennium.
Opgevallen
De manier van muziek luisteren. Hoewel je natuurlijk al kon downloaden mocht ik ook graag cd's kopen. Ik denk dat ik gemiddeld twee per maand kocht. Dat werd in het begin van de 10's al minder en nu doe ik dat eigenlijk al een paar jaar niet meer. De opkomst van streamingdiensten en sowieso de makkelijke bereikbaarheid van muziek in het algemeen heeft daarvoor gezorgd. Hoewel dat erg fijn is natuurlijk merk ik zowel bij mezelf als om me heen dat het luistergedrag wel wat 'vluchtig' kan worden. Er wordt minder snel echt even lekker de tijd genomen om aandachtig naar muziek te luisteren.
Wat beviel?
- Zoals eerder aangehaald; de makkelijke bereikbaarheid van muziek waardoor je makkelijk heel veel onbekende muziek kan ontdekken.
- De vernieuwing in het hiphop-genre. Daarmee bedoel ik absoluut niet dat alles goed was, maar ik hoorde in ieder geval wel iets meer originaliteit.
Wat beviel niet?
Mainstream muziek, dus wat ik mee heb gekregen via de radio. Dan denk ik met name aan die slappe singer-songwriter-meuk met hun o zo breekbare, gevoelige liedjes. Ook die trend om oude nummers in een nieuw dance-jasje te steken kan ik niet onvermeld laten. Tot slot - en dan kom ik weer op hiphop uit - die hele lichting NL-hiphop-artiesten met hun inwisselbare platte meuk waar je haast niet aan ontkomt. Overigens, als je de R&B/Hiphop-billboard uit de VS checkt is het over algemeen net zo droevig gesteld. Wat dat betreft is het een genre met hoge pieken en diepe dalen. Nou heb je in andere decennia ook vast het een en ander aan te merken op mainstream-muziek, dus of het ook daadwerkelijk slechter is geworden of dat ik al vroeg een oude zeikstraal begin te worden laat ik maar even in het midden.
Wat verwacht je van de muzikale jaren 20?
Dit is een lastige voor mij. Laat ik het zo zeggen dat ik hoop dat qua rockmuziek het stevigere spul wel weer onder de aandacht mag komen. En het is ook wel weer eens tijd voor een revival van het hele lounge/triphop-genre. Ik denk eerlijk gezegd niet dat het qua radio-muziek veel beter wordt. De mensen die wat meer specifiek naar bepaalde muziek op gaan kennen inmiddels wel andere kanalen en de grote zenders zullen de massa zo min mogelijk tegen het zere been stoten.
Heus, het is cht slechter geworden.quote:
Wat beviel niet?
...Nou heb je in andere decennia ook vast het een en ander aan te merken op mainstream-muziek, dus of het ook daadwerkelijk slechter is geworden of dat ik al vroeg een oude zeikstraal begin te worden laat ik maar even in het midden.
Maar eerlijk is eerlijk, mainstream 90's-muziek is (zeker vanaf zo'n beetje 1994) niet z ge-wel-dig als sommige mensen graag zeggen. Wl een stuk spontaner en afwisselender dan die van nu + maar zelden doodgeproduceerd.
http://members.chello.nl/m.jans1/1997.html
...de vorige poster afschrikken was trouwens niet de bedoeling (de reply verdween meteen zodra de mijne eronder kwam te staan).
Recensies zijn overschat. Ze zijn niks meer of minder dan de mening van n persoon. Ik heb vaak genoeg compleet uiteenlopende recensies van hetzelfde album gelezen. Wat de n beargumenteerd geweldig vindt, trapt de ander beargumenteerd de grond in.quote:
Een goed beargumenteerde recensie is sowieso leuk om te lezen (of om naar te kijken), zelfs al ligt het buiten je smaak.
Op YouTube heb ik ook weleens, met plezier, uitgebreide vlogs over de nieuwste Taylor Swift uitgezeten. Om nou te zeggen dat er hier veel van haar op staat - nou nee.
Shake it off heeft nog wel iets geinigs. Look what you made me do vond ik weer pure horror, herinneringen oproepend aan meerdere oude Gwen Stefani-nummers die van mij nooit gemaakt hadden hoeven worden. Maar ik erken dat haar materiaal goed in elkaar zit.
Ik vond mainstream-muziek in de 90s over het algemeen creatiever dan de mainstream-muziek waarmee we het in de jaren 10 moesten doen. Hoewel je toen ook wel formulepop had, zat er muzikaal nog beduidend meer variatie in dan tegenwoordig.quote:
[..]
Heus, het is cht slechter geworden.
Maar eerlijk is eerlijk, mainstream 90's-muziek is (zeker vanaf zo'n beetje 1994) niet z ge-wel-dig als sommige mensen graag zeggen. Wl een stuk spontaner en afwisselender dan die van nu + maar zelden doodgeproduceerd.
http://members.chello.nl/m.jans1/1997.html
Voor veel niet-muzikaal-onderlegde luisteraars geldt: een kinderhand is snel gevuld. Deze mensen kunnen zich steeds opnieuw vergapen aan 'nieuwe' liedjes die neerkomen op dezelfde generieke, uitgemolken akkoordenschema's. Die mensen horen dat niet; ze horen alleen iets dat prettig in het gehoor ligt en dat ze gemakkelijk kunnen meezingen.
Eigenlijk heb je muzikaal deskundigen nodig bij radiozenders. Niet zozeer gericht op de nieuwste hype, maar op het uitzoeken van originele muziek; liedjes waar echt een leuke twist in zit, waar vernieuwing en creativiteit in te horen is.
Toegegeven: wel een makkelijk leven, als je het al snel best vindt wat je zoal om je heen hoort.
Maar nu weer terug naar het rijtje vragen in de OP.
Maar nu weer terug naar het rijtje vragen in de OP.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Ik ben inmiddels overleden
Tvp. Heel goed topic. Mijn ervaringen volgen snel.
The distance between insanity and genius is measured only by success
Ondertussen Google ik naar verhalen, lijsten of combinaties ervan, die het afgelopen muziekdecennium uiteenzetten.
Deze albumlijst van Nme is wel aardig: https://www.nme.com/featu(...)de-2010-2019-2580278
Pitchfork heeft er ook een, maar die is nadrukkelijker gerucht op 'hip'. Hun hele terugblik-afdeling staat hier: https://pitchfork.com/topics/the-best-music-of-the-2010s
Deze albumlijst van Nme is wel aardig: https://www.nme.com/featu(...)de-2010-2019-2580278
Pitchfork heeft er ook een, maar die is nadrukkelijker gerucht op 'hip'. Hun hele terugblik-afdeling staat hier: https://pitchfork.com/topics/the-best-music-of-the-2010s
Van die NME lijst heb ik 7 van de 100 - dat is wel eens minder geweest. Wel 2 van dezelfde artiest (Grimes) trouwens en de meeste van die 7 zouden bij mij niet direct bij de top 100 van het decennium komen. Vooral de eerste Wolf Alice vond ik achteraf erg tegenvallen.
Is het bij meer mensen zo, dat bij de favoriete muziek van dit decennium vroeger en nu door elkaar heen lijken te lopen - ondanks dat de muziek op z'n vroegst in 2010 uitgebracht is? Op de achtergrond is er al een lijstje met de meestgedraaide nummers.
Een deel van de muziek klinkt echt als 'van nu', zoals Anderson .Paak en James Blake. En van de nr 1 van NME's lijstje staat er ook eentje in (Do I wanna know).
Andere veelgedraaide nummers knipogen nogal naar vroeger. Rendez Vous - Paralyzed en The Specials - Vote for me, klinken wat jaren 80. Anderen, zoals Darrell Cole - Boats. en Qotsa - My God is the sun, weer jaren 90/vroege 00's. Jaren 50/begin jaren 60 kan ook nog (Jos James - Beauty).
Verder redelijk aanwezig: artiesten van minimaal middelbare leeftijd, of die zelfs al niet meer in leven zijn. Of het nou Iggy Pop is, Leonard Cohen, Eels, David Bowie, of A Tribe Called Quest. En Qotsa en The Specials stonden hierboven al.
[ Bericht 6% gewijzigd door Eightyone op 30-11-2019 14:16:03 (Beter geformuleerd, was nogal rommelig) ]
Een deel van de muziek klinkt echt als 'van nu', zoals Anderson .Paak en James Blake. En van de nr 1 van NME's lijstje staat er ook eentje in (Do I wanna know).
Andere veelgedraaide nummers knipogen nogal naar vroeger. Rendez Vous - Paralyzed en The Specials - Vote for me, klinken wat jaren 80. Anderen, zoals Darrell Cole - Boats. en Qotsa - My God is the sun, weer jaren 90/vroege 00's. Jaren 50/begin jaren 60 kan ook nog (Jos James - Beauty).
Verder redelijk aanwezig: artiesten van minimaal middelbare leeftijd, of die zelfs al niet meer in leven zijn. Of het nou Iggy Pop is, Leonard Cohen, Eels, David Bowie, of A Tribe Called Quest. En Qotsa en The Specials stonden hierboven al.
[ Bericht 6% gewijzigd door Eightyone op 30-11-2019 14:16:03 (Beter geformuleerd, was nogal rommelig) ]
Een lijst video's, mooi toegelicht:
https://www.billboard.com(...)videos-2010s-top-100
(Het topic verloopt niet meer volgens het rijtje vragen in de OP, maar je kunt het eventueel als leidraad gebruiken.)
https://www.billboard.com(...)videos-2010s-top-100
(Het topic verloopt niet meer volgens het rijtje vragen in de OP, maar je kunt het eventueel als leidraad gebruiken.)
Als je de plichtmatige trends loslaat, kun je gewoon naar alles luisteren, zonder bepaalde artiesten uit te sluiten omdat ze "te oud" zijn of omdat hun muziek "gedateerd" klinkt. Voor mij draait uiteindelijk alles om het liedje: mooie akkoorden, goede tekst, goede productie, de nodige creativiteit en originaliteit.quote:
Is het bij meer mensen zo, dat bij de favoriete muziek van dit decennium vroeger en nu door elkaar heen lijken te lopen - ondanks dat de muziek op z'n vroegst in 2010 uitgebracht is? Op de achtergrond is er al een lijstje met de meestgedraaide nummers.
Een deel van de muziek klinkt echt als 'van nu', zoals Anderson .Paak en James Blake. En van de nr 1 van NME's lijstje staat er ook eentje in (Do I wanna know).
Andere veelgedraaide nummers knipogen nogal naar vroeger. Rendez Vous - Paralyzed en The Specials - Vote for me, klinken wat jaren 80. Anderen, zoals Darrell Cole - Boats. en Qotsa - My God is the sun, weer jaren 90/vroege 00's. Jaren 50/begin jaren 60 kan ook nog (Jos James - Beauty).
Verder redelijk aanwezig: artiesten van minimaal middelbare leeftijd, of die zelfs al niet meer in leven zijn. Of het nou Iggy Pop is, Leonard Cohen, Eels, David Bowie, of A Tribe Called Quest. En Qotsa en The Specials stonden hierboven al.
Bepaalde muziekstromingen van nu vind ik persoonlijk niet om aan te horen. Ieder z'n ding, maar ik ga niet schijnheilig hip zitten doen.
Ik heb er maar 3, waarvan ik er bij eentje spijt heb van de aanschaf (want zo goed vind ik die plaat helemaal niet)quote:
Van die NME lijst heb ik 7 van de 100 - dat is wel eens minder geweest. Wel 2 van dezelfde artiest (Grimes) trouwens en de meeste van die 7 zouden bij mij niet direct bij de top 100 van het decennium komen. Vooral de eerste Wolf Alice vond ik achteraf erg tegenvallen.
Verder staat er natuurlijk weer bizar veel rap in: Kanye West, Kendrick Lamar.... kunnen we dat soort shit niet achterlaten in de 10s?
Dat doe ik dus ook niet.quote:
[..]
Als je de plichtmatige trends loslaat, kun je gewoon naar alles luisteren, zonder bepaalde artiesten uit te sluiten omdat ze "te oud" zijn of omdat hun muziek "gedateerd" klinkt. Voor mij draait uiteindelijk alles om het liedje: mooie akkoorden, goede tekst, goede productie, de nodige creativiteit en originaliteit.
Bepaalde muziekstromingen van nu vind ik persoonlijk niet om aan te horen. Ieder z'n ding, maar ik ga niet schijnheilig hip zitten doen.
Ik vraag me verder af hoe het recyclen van trends vanaf de laatste helft van de 00's in de toekomst gaat. Zachte singer-songwriter-liedjes? EDM? Dat kwam toen net op, en is beiden in 2019 nog steeds populair. Net als diverse andere dominante stromingen. Terwijl er ondertussen best weleens geknipoogd is naar vroeger. Hoe recycle je trends die blijven hangen, of die al recycletrends wren?
Smaken verschillen. Zeker de laatste vind ik prima.quote:
Verder staat er natuurlijk weer bizar veel rap in: Kanye West, Kendrick Lamar.... kunnen we dat soort shit niet achterlaten in de 10s?
Maar ja, ik heb dan ook geen moeite met rap (mits muzikaal prikkelend en met een tekst die nog door de beugel kan).
Wat mij vooral opvalt, is hoe risicomijdend men tegenwoordig opereert. Het opzetten van een enorme zangstem (zie Sam Smith, Lauren Daigle en vele anderen) is belangrijker dan het maken van een goed, origineel liedje. Waarom zou je moeilijk doen als je ook met vier uitgemolken standaardakkoorden kunt werken. Oude hits recyclen is ook lekker risicomijdend; zie die zouteloze cover van Narcotic als schrijnend voorbeeld.quote:
[..]
Dat doe ik dus ook niet.
Ik vraag me verder af hoe het recyclen van trends vanaf de laatste helft van de 00's in de toekomst gaat. Zachte singer-songwriter-liedjes? EDM? Dat kwam toen net op, en is beiden in 2019 nog steeds populair. Net als diverse andere dominante stromingen. Terwijl er ondertussen best weleens geknipoogd is naar vroeger. Hoe recycle je trends die blijven hangen, of die al recycletrends wren?
Van die tropical house.
Het kan z op Sky Radio.
Het is niet hoe dance/house ooit bedoeld was, om het zo maar even te zeggen.
Het kan z op Sky Radio.
Het is niet hoe dance/house ooit bedoeld was, om het zo maar even te zeggen.
De aanloop naar de tens
Mijn muzikale zoektocht begon ongeveer vanaf het jaar 2002. Toen luisterde ik vooral naar dance en trance via XFM. Dat was een radiostation in Noord-Brabant, Limburg en Zeeland. Ook was ik fan van Moby, Air, Zero 7 en Royksopp, de betere chillout/downtempo van de nineties en begin zero’s. Tot mijn 17e in 2005 heb ik vooral dat soort elektronische muziek geluisterd naast de bekende top 40 pop-hits.
Vanaf dat jaar (2005) kreeg ik veel vrije tijd op de universiteit en raakte toen bekend met andere stijlen als psytrance [Infected Mushroom / Shpongle], rock [Muse / Porcupine Tree / Tool / The Killers], emo [lostprophets], metal [Dream Theater], punk pop [Sum 41 / Flogging Molly] en classic pop/rock [Fleetwood Mac / The Cure / Dire Straits]. Een handige website voor het ontdekken van nieuwe muziek was toen www.last.fm. Daarop was een similar artist functie beschikbaar, waarmee ik veel nieuwe artiesten heb ontdekt. Via een toenmalige vriend ben ik in aanraking gekomen met metal. Kortom: mijn smaak is in de zero’s vrij divers geworden en sta sindsdien open voor alle stijlen.
Mijn muzikale ontdekkingstocht in de tens
In de ‘tens’ ging de zoektocht naar nieuwe muziek verder via Last.fm en door aanbevelingen van vrienden. De manier waarop ik naar muziek luisterde is gedurende dit decennium (en ook in de zero’s) niet veranderd. Ik ben altijd sterk gefocust op sfeer, melodien, ritme en samenklank. Teksten heb ik zoals altijd weinig aandacht gegeven en dat zal ook niet snel gebeuren. Ik heb nog steeds een duidelijke voorkeur voor pop en synthpop, zoals ik dat als klein kind begin jaren ’90 via de radio meekreeg (dat was toen dus vooral ‘80s muziek). Bovenstaande lijst met artiesten is aangevuld met meer van het zelfde.
Bovenal heb ik ‘Indie Pop’ en ‘Indie Rock’ van 2000-2019 ontdekt en geluisterd, met als topfavorieten van dit decennium onder andere: Grimes, Tame Impala, The xx, Bear’s Den, The Naked and Famous en Chvrches. In de rock/metal hoek zijn daar o.a. Type O Negative, Nightwish, The Gathering en Volbeat als favorieten bijgekomen.
De populaire muziek in de tens
Vanaf 2014 heb ik er een guilty pleasure bijgevonden: K-pop. I’m a sucker for it. Dit was hoofdzakelijk ter vervanging van de teleurstellende popmuziek op de radio, met als dieptepunt het complete aanbod van Maroon 5, Adele, Shawn Mendez en The Script.
Geweldige popliedjes uit de Top 40 zijn op vier handen te tellen. Helaas zijn de onderstaande liedjes helemaal kapot gedraaid op de radio, toch zet ik ze zelf ook weleens op. Ik ga niet ieder liedje nalopen waarom ik ze goed vind. Ze zijn catchy en soms zelfs uniek te noemen dit decennium, dat vat het goed samen.
• 2011: Gotye ft. Kimbra – Somebody that I used to know
• 2011: Lana del Rey – Video games
• 2012: Major Lazer – Get free
• 2013: Daft Punk ft. Pharell – Get lucky
• 2013: Lorde – Royals
• 2013: Bruno Mars – Locked out of heaven
• 2014: Walk the Moon – Shut up and dance
• 2014: Charli XCX – Boom clap
• 2014: Clean Bandit ft. Jess Glynne – Rather be
• 2015: Major Lazer – Lean on
• 2016: Macklemore & Ryan Lewis – Downtown
• 2017: Calvin Harris ft. Pharrell Williams & Katy Perry & Big Sean – Feels
• 2017: Ed Sheeran – Castle on the hill
• 2018: Bruno Mars & Cardi B – Finesse
• 2019: Billie Eilish – Bad guy
• 2019: Danny Vera – Rollercoaster
Verder wil ik graag Bruno Mars bedanken voor een goede dosis retro muziek (hij heeft nog wel meer goede liedjes gemaakt dit decennium). De nominatie en overwinning beste popartiest van de tens gaat naar jou. Ook Ed Sheeran bedankt, omdat je samen met Bruno Mars de ondergang van de popmuziek hebt weten te voorkomen. Zara Larsson bedankt voor je mooie verschijning en doorschijnende topjes (iewl, perv). Pitbull bedankt voor je kazige breezer-sletje-hits dit decennium, ik heb me er kostelijk op vermaakt in de kroeg. Shawn Mendez, alsjeblieft, ga kapot.
Opgevallen
Ik kan mij grotendeels aansluiten bij de topicstarter.
Het beperkte aanbod muziek via de populaire radiostations is schrijnend. Op Studio Brussel en Radio 2 is het nog om te pruimen, en 3fm op gezette tijden ook wel, maar de rest blijf ik het liefst van weg. Laatst op visite stond Sky Radio aan, na 3 uur kwam de zelfde playlist weer opnieuw voorbij, dat kan echt niet meer. Een werknemer bij radio 2 die verantwoordelijk is voor de samenstelling van de playlist erkent dat het aanbod op de meeste populaire stations als Sky/538/Q uiterst mager is (ongeveer 400 liedjes all day op repeat).
Het eenzijdige aanbod valt ook op. De top-40 biedt bijna uitsluitend EDM en opvallend vaak trager dan 100 beats per minute. Ik kan in dat laatste geval beter spreken van ESD (electronic slow dance). Rock is niet meer populair. Zelfs rockbands maken geen rock meer. Bekijk de videoclip van High hopes van Panic! At the disco (2019). Deze groep stond vroeger bekend als een emo rockband (je herinnert je ‘I write sins not tragedies’ vast nog wel). Op 2:45 staat de band op een dak van een wolkenkrabber. De band bestaat in ieder geval uit een bassist en een gitarist, maar er zitten gewoon geen fucking gitaren in het nummer .
Autotune wordt gebruikt om het gebrek aan zangkwaliteit weg te poetsen in de mix. Vroeger had dit nog een functie als leuk effect en gebeurde het met opzet. Een mooi voorbeeld daarvan is ‘Believe’ van Cher (1998).
De productie van de muziek is luid. Muziek wordt in de productie vlakgetrokken en daardoor zit er overal veel te veel high end in. De nadruk ligt te veel op die snare/hi-hat computer drums. De dynamiek (hard/zacht) is verdwenen.
Wat beviel?
Spotify. De applicatie is sinds 18 mei 2010 in Nederland beschikbaar. Het heeft even geduurd voordat ik overstag ging (2014). Ik dacht dat de geluidskwaliteit niet goed zou zijn en je hebt het niet voor jezelf op de harde schijf. Het bespaart uiteindelijk veel tijd met het verzamelen van muziek.
De indie en synthpop uit iets minder commerciele hoek.
K-pop, vooral de retro funky liedjes, hieronder twee voorbeelden.
Welke muziek maakte het meeste indruk op je?
Babymetal (en soortgelijk raar spul uit Japan), omdat dit zo overweldigend was. Het is hard, divers, leuk en inventief. Eindelijk weer eens iets nieuws in de oren.
Wat beviel niet?
De populaire radiostations.
Wat verwacht je van de muzikale jaren 20?
K-pop gaat de wereld veroveren.
Concerten worden onbetaalbaar.
Het aantal platen in playlists op commercile radiostations wordt gehalveerd van 400 naar 200.
Een New Jack Swing revival en meer van dat soort retro nineties pop/rnb muziek.
[ Bericht 0% gewijzigd door Sfeermaker op 04-12-2019 20:54:45 ]
Mijn muzikale zoektocht begon ongeveer vanaf het jaar 2002. Toen luisterde ik vooral naar dance en trance via XFM. Dat was een radiostation in Noord-Brabant, Limburg en Zeeland. Ook was ik fan van Moby, Air, Zero 7 en Royksopp, de betere chillout/downtempo van de nineties en begin zero’s. Tot mijn 17e in 2005 heb ik vooral dat soort elektronische muziek geluisterd naast de bekende top 40 pop-hits.
Vanaf dat jaar (2005) kreeg ik veel vrije tijd op de universiteit en raakte toen bekend met andere stijlen als psytrance [Infected Mushroom / Shpongle], rock [Muse / Porcupine Tree / Tool / The Killers], emo [lostprophets], metal [Dream Theater], punk pop [Sum 41 / Flogging Molly] en classic pop/rock [Fleetwood Mac / The Cure / Dire Straits]. Een handige website voor het ontdekken van nieuwe muziek was toen www.last.fm. Daarop was een similar artist functie beschikbaar, waarmee ik veel nieuwe artiesten heb ontdekt. Via een toenmalige vriend ben ik in aanraking gekomen met metal. Kortom: mijn smaak is in de zero’s vrij divers geworden en sta sindsdien open voor alle stijlen.
Mijn muzikale ontdekkingstocht in de tens
In de ‘tens’ ging de zoektocht naar nieuwe muziek verder via Last.fm en door aanbevelingen van vrienden. De manier waarop ik naar muziek luisterde is gedurende dit decennium (en ook in de zero’s) niet veranderd. Ik ben altijd sterk gefocust op sfeer, melodien, ritme en samenklank. Teksten heb ik zoals altijd weinig aandacht gegeven en dat zal ook niet snel gebeuren. Ik heb nog steeds een duidelijke voorkeur voor pop en synthpop, zoals ik dat als klein kind begin jaren ’90 via de radio meekreeg (dat was toen dus vooral ‘80s muziek). Bovenstaande lijst met artiesten is aangevuld met meer van het zelfde.
Bovenal heb ik ‘Indie Pop’ en ‘Indie Rock’ van 2000-2019 ontdekt en geluisterd, met als topfavorieten van dit decennium onder andere: Grimes, Tame Impala, The xx, Bear’s Den, The Naked and Famous en Chvrches. In de rock/metal hoek zijn daar o.a. Type O Negative, Nightwish, The Gathering en Volbeat als favorieten bijgekomen.
De populaire muziek in de tens
Vanaf 2014 heb ik er een guilty pleasure bijgevonden: K-pop. I’m a sucker for it. Dit was hoofdzakelijk ter vervanging van de teleurstellende popmuziek op de radio, met als dieptepunt het complete aanbod van Maroon 5, Adele, Shawn Mendez en The Script.
Geweldige popliedjes uit de Top 40 zijn op vier handen te tellen. Helaas zijn de onderstaande liedjes helemaal kapot gedraaid op de radio, toch zet ik ze zelf ook weleens op. Ik ga niet ieder liedje nalopen waarom ik ze goed vind. Ze zijn catchy en soms zelfs uniek te noemen dit decennium, dat vat het goed samen.
• 2011: Gotye ft. Kimbra – Somebody that I used to know
• 2011: Lana del Rey – Video games
• 2012: Major Lazer – Get free
• 2013: Daft Punk ft. Pharell – Get lucky
• 2013: Lorde – Royals
• 2013: Bruno Mars – Locked out of heaven
• 2014: Walk the Moon – Shut up and dance
• 2014: Charli XCX – Boom clap
• 2014: Clean Bandit ft. Jess Glynne – Rather be
• 2015: Major Lazer – Lean on
• 2016: Macklemore & Ryan Lewis – Downtown
• 2017: Calvin Harris ft. Pharrell Williams & Katy Perry & Big Sean – Feels
• 2017: Ed Sheeran – Castle on the hill
• 2018: Bruno Mars & Cardi B – Finesse
• 2019: Billie Eilish – Bad guy
• 2019: Danny Vera – Rollercoaster
Verder wil ik graag Bruno Mars bedanken voor een goede dosis retro muziek (hij heeft nog wel meer goede liedjes gemaakt dit decennium). De nominatie en overwinning beste popartiest van de tens gaat naar jou. Ook Ed Sheeran bedankt, omdat je samen met Bruno Mars de ondergang van de popmuziek hebt weten te voorkomen. Zara Larsson bedankt voor je mooie verschijning en doorschijnende topjes (iewl, perv). Pitbull bedankt voor je kazige breezer-sletje-hits dit decennium, ik heb me er kostelijk op vermaakt in de kroeg. Shawn Mendez, alsjeblieft, ga kapot.
Opgevallen
Ik kan mij grotendeels aansluiten bij de topicstarter.
Het beperkte aanbod muziek via de populaire radiostations is schrijnend. Op Studio Brussel en Radio 2 is het nog om te pruimen, en 3fm op gezette tijden ook wel, maar de rest blijf ik het liefst van weg. Laatst op visite stond Sky Radio aan, na 3 uur kwam de zelfde playlist weer opnieuw voorbij, dat kan echt niet meer. Een werknemer bij radio 2 die verantwoordelijk is voor de samenstelling van de playlist erkent dat het aanbod op de meeste populaire stations als Sky/538/Q uiterst mager is (ongeveer 400 liedjes all day op repeat).
Het eenzijdige aanbod valt ook op. De top-40 biedt bijna uitsluitend EDM en opvallend vaak trager dan 100 beats per minute. Ik kan in dat laatste geval beter spreken van ESD (electronic slow dance). Rock is niet meer populair. Zelfs rockbands maken geen rock meer. Bekijk de videoclip van High hopes van Panic! At the disco (2019). Deze groep stond vroeger bekend als een emo rockband (je herinnert je ‘I write sins not tragedies’ vast nog wel). Op 2:45 staat de band op een dak van een wolkenkrabber. De band bestaat in ieder geval uit een bassist en een gitarist, maar er zitten gewoon geen fucking gitaren in het nummer
. Autotune wordt gebruikt om het gebrek aan zangkwaliteit weg te poetsen in de mix. Vroeger had dit nog een functie als leuk effect en gebeurde het met opzet. Een mooi voorbeeld daarvan is ‘Believe’ van Cher (1998).
De productie van de muziek is luid. Muziek wordt in de productie vlakgetrokken en daardoor zit er overal veel te veel high end in. De nadruk ligt te veel op die snare/hi-hat computer drums. De dynamiek (hard/zacht) is verdwenen.
Wat beviel?
Spotify. De applicatie is sinds 18 mei 2010 in Nederland beschikbaar. Het heeft even geduurd voordat ik overstag ging (2014). Ik dacht dat de geluidskwaliteit niet goed zou zijn en je hebt het niet voor jezelf op de harde schijf. Het bespaart uiteindelijk veel tijd met het verzamelen van muziek.
De indie en synthpop uit iets minder commerciele hoek.
K-pop, vooral de retro funky liedjes, hieronder twee voorbeelden.
Welke muziek maakte het meeste indruk op je?
Babymetal (en soortgelijk raar spul uit Japan), omdat dit zo overweldigend was. Het is hard, divers, leuk en inventief. Eindelijk weer eens iets nieuws in de oren.
Wat beviel niet?
De populaire radiostations.
Wat verwacht je van de muzikale jaren 20?
K-pop gaat de wereld veroveren.
Concerten worden onbetaalbaar.
Het aantal platen in playlists op commercile radiostations wordt gehalveerd van 400 naar 200.
Een New Jack Swing revival en meer van dat soort retro nineties pop/rnb muziek.
[ Bericht 0% gewijzigd door Sfeermaker op 04-12-2019 20:54:45 ]
The distance between insanity and genius is measured only by success
Wat betreft die hoeveelheden nummers: vergelijk op www.michajans.nl eens de aantallen nummers per jaarlijst (die bevatten alle nummers die de Top 40 hebben gehaald).
Het worden er steeds minder.
Daarom blijf je ook steeds dezelfde horen.
Het worden er steeds minder.
Daarom blijf je ook steeds dezelfde horen.
Zolang mensen slaafs naar zenders als Q Music blijven luisteren en denken dat dat het summum van goede muziek is, verandert er niets.quote:
Wat betreft die hoeveelheden nummers: vergelijk op www.michajans.nl eens de aantallen nummers per jaarlijst (die bevatten alle nummers die de Top 40 hebben gehaald).
Het worden er steeds minder.
Daarom blijf je ook steeds dezelfde horen.
Het is te hopen dat meer mensen in de jaren 20 gebruik gaan maken van de mogelijkheden om zelf goede muziek te ontdekken.
Mooie uiteenzettingen per jaar; 2013 en verder volgen nog (de opeenvolgende jaren zijn te vinden met het linkje onderaan het artikel):
https://www.billboard.com(...)/2010-turbo-pop-year
https://www.billboard.com(...)evived-industry-year
https://www.billboard.com(...)12-edm-takeover-year
Verder heb ik de nieuwe terugblik-Oor inmiddels gezien. Ook zij constateren stagnatie en het voortdurend opnieuw gebruiken van soorten muziek die er al waren (eventueel in combinatie met elkaar een min of meer nieuw genre vormend). Over het algemeen was de blik op dit muzikale decennium vrij negatief. Oor vond het saai en braaf.
https://www.billboard.com(...)/2010-turbo-pop-year
https://www.billboard.com(...)evived-industry-year
https://www.billboard.com(...)12-edm-takeover-year
Verder heb ik de nieuwe terugblik-Oor inmiddels gezien. Ook zij constateren stagnatie en het voortdurend opnieuw gebruiken van soorten muziek die er al waren (eventueel in combinatie met elkaar een min of meer nieuw genre vormend). Over het algemeen was de blik op dit muzikale decennium vrij negatief. Oor vond het saai en braaf.
|
|
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |