[Vraag wat je wil] aan een jonge weduwnaar

quote:

Op maandag 28 oktober 2019 20:08 schreef Granqvist het volgende:
Ik heb geen vraag maar wil wel even zeggen dat ik het verdrietig voor je vind, en dapper dat je mee doet met VWJW

Bedankt

quote:

Op maandag 28 oktober 2019 20:35 schreef Panthera1984 het volgende:
Wow, doet me erg denken aan soortgelijke situatie van een jonge vrouw (29 jaar), die ook pas iets van twee jaar met haar vriend was. Echter zijn zij nog, toen het al een aflopende zaak was, getrouwd.

Heb je overwogen om dat nog te doen?

Nee. Hoefde niet voor ons allebei.

quote:

Op maandag 28 oktober 2019 20:47 schreef Roosgeluk het volgende:
mooi onderwerp en ik vind je moedig om er over te spreken. Hoe lang terug heeft zich dit afgespeeld?

Half jaar geleden is ze overleden, anderhalf jaar geleden ongeveer begon het.

quote:

Kon je in die periode zelf bij iemand terecht? En ook daarna, heb je een boezemvriend oid?
Of gesprekken bij een psycholoog?

Veel met vrienden gesproken ja. Met mijn beste vriend is het contact nu eigenlijk wat bekoelt, ik kan er met hem niet goed over praten. Waar dat aan ligt weet ik niet.

Ik ben ook bij een psycholoog geweest, maar dat was helemaal niets voor mij. Totaal geen klik met de psycholoog.

quote:

Hoe heb je het moment ervaren dat het verdikt viel in de spreekkamer dat er geen behandeling meer mogelijk was?

ivm met hoe de uitzaaiingen waren lag ze een tijdje in het ziekenhuis om te kijken of bepaalde medicijnen aansloegen, zoals eerder gezegt kon ze niet meer eten wat dus nogal een probleem was. Als ze wel kon eten kon ze een chemokuur doen om wat maanden toe te voegen. Maar omdat die medicijnen niet aansloegen betekende dat ook dat er eigenlijk niets meer mogelijk was. En dat zorgde eigenlijk voor verlichting bij ons. Want de keus tussen wel of geen chemo meer nemen is ook vrij lastig.

Dat we hoorde dat het alweer terug was (want tussen de chemokuur tot het terug was zat maar een paar maanden) was het wel even slikken ja.

quote:

Hebben jullie samen haar uitvaart in elkaar gestoken, heeft zij nog veel zelf uitgezocht van bloemen/muziek/kaartje ed? Hoe heb je dat proces ervaren?

Ze heeft zelf veel uitgezocht, dat was prettig want dan weet je dat het naar haar zin is. En ze was een redelijke controlfreak dus het uitzoeken gaf haar ook rust. Maar op een gegeven moment boeide het haar ook niet echt meer.

quote:

Is ze begraven of gecremeerd en uitgestrooid?

Gecremeerd. Uitstrooien doen we volgend jaar.

quote:

Op maandag 28 oktober 2019 20:55 schreef Irritatie100 het volgende:
Ik las dat ze vanwege praktische bezwaren uiteindelijk bij jou is komen wonen. Dan gok ik dat ze ook in jouw huis gestorven is? Associeer je jouw huis dan nu niet te veel met de dood/woon je er nu nog prettig?

Ze is in mijn huis gestorven ja. Soms kijk ik naar de hoek van de kamer waar het bed stond en moet ik even slikken, maar daar blijft het bij.

En ik woon er nog prettig. Ik heb wel meteen de volgende dag al die rotzooi (bed/zuurstofapperatuur/speciale stoel/douchestoel) laten ophalen en alle medische spullen bij een vriendin van me gedumpt.

quote:

Op maandag 28 oktober 2019 21:05 schreef Roosgeluk het volgende:
half jaar, wat kort terug nog.

Een goeie klik hebben met je psyg is zo belangrijk, net zo belangrijk is de methode/type therapie past.

Waar is haar urn op het moment? En weten jullie al waar jullie haar willen uitstrooien? Nog een bijzondere plek of bijzondere dag?

Die staat bij mij thuis. En dat weten we ja, maar ivm herkenbaarheid hou ik dat voor me. En eigenlijk mag het ook niet op de plek waar ze uitgestrooit wilt worden. Maar zoals de vrouw in het ziekenhuis die de maaltijden rondbracht altijd zei, wat niet mag is dubbel zo leuk. En dan schoof ze ook mij een maaltijd toe. (als je er een paar maanden achter elkaar om de haverklap zit begin je het personeel te kennen )
Dat gaan we iig precies een jaar na het overlijden doen.

quote:

Omdat ze nog zo jong was, vond je het moeilijk om haar te moeten delen met haar ouders in de laatste weken? Of juist fijn om te kunnen delen? Even een verlichting of prettig dat ze even bij haar waren en jij even je handen vrij had?

Hier kan ik ivm herkenbaarheid niet al te veel over kwijt. Met haar ouders was om diverse redenen geen contact. Haar broer & zus kwamen geregeld over de vloer. Ik ben een paar keer van huis geweest toen of haar zus, stiefzus, stiefmoeder of vriendinnen hier waren, maar het liefst was ik gewoon thuis. Immers voelde niemand zo goed aan wat ze wilde als ik. En echt rust heb je toch niet als je ergens anders bent. Ik ging hooguit even op mijn eigen kamer zitten of boodschappen doen zodat ze tijd alleen met het bezoek had.

quote:

Op maandag 28 oktober 2019 21:14 schreef RamboDirk het volgende:
Hoe is de erfenis geregeld? Ben je erfgenaam?

Vanwege de wat lastige situatie met haar ouders is de erfenis nogal een gedoe. Mede daarom ben ik geen erfgenaam. En om eerlijk te zijn wil ik dat ook niet. Haar geld is niet mijn geld. We hadden geen huis samen, dus mijn vaste lasten zijn niet omhoog gegaan nu ik alleen ben.

Ik heb een mooie aandenken van haar gekregen die een leven lang meekan en heb alle onkosten die ik gemaakt heb vergoed gekregen uit de erfenis. Wat ik verder met haar geld zou moeten weet ik niet.

Haar erfenis is dus naar haar broer en zus gegaan.
Al moet ik wel zeggen dat toen ze zei dat ik geen erfgenaam zou worden ik dat in eerste instantie wel een beetje apart ofzo vond.

Goede vraag

quote:

Op maandag 28 oktober 2019 21:19 schreef Laysa het volgende:
Wat ontzettend verdrietig en wat mooi hoe jullie samen naar het einde zijn gegaan.

Uit eigen ervaring weet ik dat men vindt (jaja echt waar) dat je na een jaar toch maar eens met een professioneel iemand moet gaan praten.
Nou grootste gelul wat er is.

Ik ben nogal eigenwijs, dus iedereen die er wat van vind mag dat lekker voor zich houden. Tenzij het goedbedoeld en onderbouwt advies is. Er zijn niet zo veel mensen die mij dat kunnen geven.

quote:

Rouwen heeft tijd nodig.En ieder neemt daar zijn eigen tijd in.
Je bent je liefde kwijt dus neem maar lekker de tijd.
Je merkt vanzelf wel wanneer je er in ben blijven hangen, maar dat is dan een zorg van dan..
Je hebt gezorgd en jezelf weg gecijferd met liefde.
Nu mag je tijd voor jezelf nemen.
Heel veel sterkte!

Precies. En die tijd ga ik nemen. Al doe ik nu niet zo heel veel. Dat komt nog wel. Bedankt.

quote:

Op maandag 28 oktober 2019 21:21 schreef Roosgeluk het volgende:
De plek gewoon lekker voor je zelf houden, hebben wij niets aan dat het exact in bos x of plaats y is. Maar fijn dat er een mooi plekje uitgezocht is.
En wat een heerlijk mens die van de maaltijden (en lief en zorgzaam dat ze je ook een bordje toeschoof). Zijn zo van die lichtpuntjes en lach momentjes in zo'n periode.

Het is niet allemaal kommer en kwel hoor. We hebben genoeg gelachen.

quote:

Op maandag 28 oktober 2019 21:21 schreef bitterbal het volgende:
Wat erg Heb geen vraag voor je maar wens je veel sterkte.

Bedankt.

quote:

Op maandag 28 oktober 2019 21:33 schreef Sneeuw-Leeuw het volgende:
Waarschijnlijk is dit iets wat je nooit vergeten zal.

Ik hoop het niet nee, want dat zou ik mezelf niet vergeten.

quote:

Hoe ging je met de machteloosheid om, dat je neem ik aan wel iets wil doen maar eigenlijk ook weer niks kan doen. Lijkt me lastig om dan positief te blijven.

Tsja. Accepteren dat het niet anders is en doorgaan. En proberen om je niet te druk te maken over zaken waar je geen invloed op hebt.

quote:

Op maandag 28 oktober 2019 21:39 schreef robdriessen het volgende:
@:VWJW, het is of ik mijn eigen verhaal lees, met net iets andere leeftijden.
Als je ooit met een lotgenoot wilt praten, steun nodig hebt, een luisterend oor, een schouder, wat dan ook, PM me.

Bedankt voor het aanbod

quote:

Sterkte. Vroeg of laat kun je een steeds groter deel van dit hoofdstuk een plekje geven.

Daar ga ik wel van uit. Ik ben er van overtuigd dat dit een ervaring is (geweest) die me een beter mens maakt.

quote:

Op maandag 28 oktober 2019 22:06 schreef Meke het volgende:
Ik zie vooral veel dingen die niet helpend waren voor jou/jullie. Ben nu benieuwd; wat voor hulp was welkom en hoe konden vrienden er het beste zijn?

(Of zit het hem vooral in het feit dat het loze woorden waren, bijv het je kunt altijd mee-eten? Had je ze liever met een portie lasagne op de stoep gehad? )

Ze hebben ook heel veel geholpen hoor. In de periode voordat ze bij mij kwam was vanzelfsprekend de motivatie om het huishouden te doen lager dan normaal en was het dus een beetje een rommeltje. Toen eenmaal bleek dat ze niet meer naar haar eigen huis kon stonden er in no time een paar vriendinnen bij mij thuis om de boel op te ruimen en schoon te maken. En toen we tussendoor een weekendje weg waren hadden ze weer de boel opgeruimt en schoongemaakt.

Idem met boodschappen doen als 't effe niet ging of als ik iets vergeten was. En door de medische hulp van 2 vrienden die in de buurt wonen konden we met een gerust hart slapen, want als er hulp nodig was stonden ze in een paar minuten op de stoep.

Het is meer dat ik eigenlijk wel verlegen zit om een goed gesprek. Aan tafel met een stel koters erbij die alle aandacht opeisen is echter niet geschikt daarvoor.

Overigens weet ik ook niet echt waar ik wel behoefte aan heb in de meeste gevallen en is het onmogelijk om dat te raden voor een ander.

quote:

Op maandag 28 oktober 2019 22:13 schreef Againzender het volgende:
Ik heb geen vraag, alles is heel herkenbaar voor mij (mijn vrouw is vorig jaar overleden).

Goed dat je hier met je verhaal komt, ookal is het wat anoniem, maar praten is praten, en praten is goed. Dat is bij mij in ieder geval zo.

Dat ben ik met je eens. Al praat ik het liefst met mensen die het hele verhaal kennen (want dat staat hier nog lang niet). En uiteindelijk moet je het toch alleen doen.

quote:

Sterkte. En ook bij mij geldt: mocht je denken dat het helpt met deze lotgenoot te praten, DM maar

Ik hou het in gedachte. Thanks.