We schrijven begin februari 2014. MarcoD komt voorgereden, we donderen de fietsen achterin en gaan onderweg naar Ljouwert (Leeuwarden voor de plebs die geen Fries spreken). Daar heeft Patroon het mooiste rondje door de weilanden van Fryslan uitgezet. En ons plechtig beloofd dat zijn vriendin hapjes voor ons gaat maken.
Op de afsluitdijk komen we er al achter dat er een pittig windje staat. Eenmaal aangekomen in Ljouwert zijn daar ook Kaasplankje, Tommeke en Gripper. Even omkleden, fietsen weer in elkaar zetten en op naar de parkeerplaats in de buurt waar nog wat lokale Friezen heen zouden komen. Nog geen kilometer onderweg komen we er achter dat het toch wel heel hard waait. Bij de parkeerplaats komen we er achter dat het eigenlijk onverantwoord is. Maargoed, toch even proberen.
Al snel besluit Patroon de handdoek in de ring te gooien. We rijden na een kilometer of 10 al terug naar Patroon's huis. Onderweg daarnaartoe waait Tommeke nog bijna een sloot in. Eenmaal in Leeuwarden heeft 1 van ons nog een lekke band en begint het ook nog eens te regenen (we waren duidelijk niet in orde). Uiteindelijk ploffen we op de bank om wat cross te kijken en de
koelkast leeg te eten. Ondertussen komt ook mevrouwPatroon thuis van het sporten, die was enigzins verbaasd om ons zo snel alweer terug te zien.
Maar vandaag beste dames en heren heb ik goed nieuws. De tocht der tochten is toch gereden. Of zoals ze het hier zeggen, 't giet oan. Nog even wat gestegel over het weer (ja, alweer). Maar dit keer vanwege de mogelijke buien. Als het vroeg regent gaan we later weg en als het laat gaat regenen gaan we eerder weg. Cruiff had het kunnen verzinnen.
Gister bleek dan toch dat de weergoden ons gunstiger gezind waren dan we in eerste instantie hadden gedacht, want het blijft droog! Om 10 uur moet ik dus acte de présence geven in een klein doarp onder de rook van Leeuwarden. Ik ben ongeveer precies op tijd, want ik moet eerst nog de stadsjungle van Leeuwarden door. Enigzins koud is het wel, want het is nog wat mistig en met 8 graden kunnen we niet van dubbele cijfers praten. Maargoed, ik rij naar het huis waar de 1 na mooiste vrouw van Friesland woont, dus warm krijg je het dan toch vanzelf.
Helaas kom ik hier van een koude kermis thuis (nouja thuis, bij Patroon thuis dus). Want de vrouw des huizes is het hûs al ontvlucht! Zo'n
killer body krijg je niet van zitten op de bank, madame zit al in de sportschool! De koffie smaakte er gelukkig niet minder om. En dat gaf me even de tijd om het huis van onze klimgeit in mij op te nemen. Een fraaie nieuwe keuken, mooie plinten, vers geschilderde muren en een tuin die zelfs in de herfst er knap bij staat. Ondertussen praten we een beetje bij en klimmen we op de fiets.
Eigenlijk lijkt dat Friesland wel een beetje op mijn omgeving. Okay, het is rustiger qua verkeer, ze hebben daar minder kaarsrechte wegen en slingerende dijkjes in overvloed! Ook kwamen we een overstekend muisje tegen, dat heb ik nog nooit eerder gehad. Patroon was er niet van onder de indruk, maar in Friesland hebben ze wel ervaring met muizen:
Het valt me toch altijd weer op dat ik eigenlijk geen gesprek van 5 uur kan hebben met de meeste personen, maar als je dan op de fiets zit heb je altijd wel wat om over te lullen. Of dat nou over de boerderijen, het gebrek aan koeien in de wei, weidevogelperikelen, powermeters, hoge hartslagen in de ochtend, FOK! meets, vage bekenden, alle profs die we tegen kwamen, fazanten die meedraaien op de wieken van een molen, het kon niet op.
Het was alleen even stil nadat we de finish van de fietselfstedentocht over waren en we allebei een heerlijk broodje op een terras in Bolsward zaten op te eten. Al zijn de mensen die mij wat langer kennen daar niet van onder de indruk, er zijn er weinig mensen die meer (onzin) weten uit te kramen dan ik.
Uiteindelijk kwam Leeuwarden dan toch weer dichterbij. Tijd om weer uit elkaar te gaan. Ik had er ondertussen alweer 120 km opzitten en en de 25 die er in totaal bij zouden komen om een glimp van de 1 na mooiste vrouw van Friesland op te vangen zaten niet meer in de benen. Met een heerlijke vermoeidheid kwam ik weer terug op het vertrekpunt. Het had geen kilometer meer hoeven te zijn, maar ook niet minder. Kortom, een skitterjende dag om Dwars troch de greide te fietsen!
p.s. De mooiste vrouw van Friesland hebben we wel gezien. Al zat ze dan op een garagedeur geplakt.