Doen mensen tegenwoording minder moeite voor hun relatie?

quote:

Op maandag 7 oktober 2019 12:49 schreef Generationalpha het volgende:
Ik ken genoeg van dit soort traditionele huwelijken waar alle passie uitgesloopt is.

Dat is juist het misverstand: dat passie en dergelijke droomromantiek noodzakelijk is voor een goede relatie. Dat wil men nu, dat eist men nu, maar vroeger was men al tevreden als je een gezamenlijk huishouden kon voeren en samen de kinderen op kon voeden, beide zonder ruzies. Passie was sowieso lastig als de vrouw doorlopend zwanger was om ca. 12 kinderen te baren, veel privacy voor passie was er ook niet.
Ik heb de indruk dat veel mensen het ideaalbeeld van een relatie uit een pornofilm halen.

quote:

Op maandag 7 oktober 2019 15:46 schreef Generationalpha het volgende:

Nou on topic dan. Doen mensen volgens jou minder moeite voor hun relatie tegenwoordig?

Durf ik werkelijk waar niet te zeggen.
In mijn omgeving zijn of al stelletjes die al even bij elkaar zijn of singles. Niemand die onlangs gescheiden of uit elkaar is gegaan.

Daarbij heb ik ook niet echt een vergelijking met hoe het vroeger was.
Ja je had heel vroeger de relaties met je buurjongen en die duurde eeuwig, omdat je ook niet beter wist. Maar of dat samen gaat met echt minder moeite doen? Er zullen zeker bepaalde groepen mensen zijn die sneller iemand op zij zetten. Denk aan de friend with benifit achtige relaties (die ze dan wel relaties noemen) of jongeren.
Maar dat is meer leeftijd gebaseerd denk ik

Denk wel dat het mogelijk is dat nu men op zoveel manieren mensen kan ontmoeten, dat je sneller misschien een relatie aangaat? En dus de kans sneller bestaat dat het niet klikt en je daardoor dus uit elkaar gaat.
Misschien dat het daardoor lijkt dat er minder moeite wordt gedaan?

Maar zoals gezegd, ik zie het niet om mij heen, dus uit ervaring kan ik niet spreken.

De datingappdiscussie past hier niet, het ging ok mensen die al in een (serieuze) relatie zitten.
Een reden waarom vrouwen minder moeite doen ligt waarschijnlijk niet aan de markt, maar dat er geen kinderwens is, of dat men in de maakbare samenleving gelooft waarin de biologische klok niet tikt, of het sociale vangnet (BOM). Immers: vroeger was het gebruikelijk tussen 25 en 35 kinderen te baren, als je dat wilde, moest je idealiter een vaste partner hebben met wat gezamenlijk spaargeld en een huis. Had je de ideale vader/moeder voor je kinderen, dan liet je die niet zo makkelijk gaan.

Naast de intentie, hebben mensen uberhaupt wel de skills om een goede relatie te bouwen en de relatie goed te houden?

Ik ben daar zelf niet bijster goed in moet ik zeggen. Vraag me af hoe andere mensen dat hebben.

quote:

Op maandag 7 oktober 2019 16:35 schreef Generationalpha het volgende:

[..]

Waaruit bestaan die skills volgens jou?

Weet ik niet precies. Dingen zoals communiceren, luisteren, incasseren, geduld opbrengen, ruimte geven, ruimte innemen, over gevoelens praten, tijd voor elkaar maken, omgaan met seksuele behoeften van jezelf en de ander, elkaar steunen, samenwerken, beslissingen nemen, omgaan met tegenslag, omgaan met tegengestelde ideeën, toekomstplannen, persoonlijke ontwikkeling.

quote:

Op maandag 7 oktober 2019 17:05 schreef Generationalpha het volgende:

[..]

Ja, kan ik me wel in vinden. Juist doordat ik nog praktisch geen ervaring heb met serieuze relaties kan ik me moeilijk voorstellen hoe dit er bij mij in de praktijk uit zou zien. Maar het lijkt me allemaal erg ingewikkeld.

Ik begrijp dat ook totaal niet. Relaties om mij heen lijken alleen maar deprimerend waarom willen ze dan een relatie. Ik wil bijna een topic openen met de vraag wat de relatiemensen nu eigenlijk willen of fijn vinden aan een relatie. En waarom vrouwen schijnbaar altijd op zoek zijn naar een relatie. Van hot naar her zijn toch heel veel korte relaties?
Maar die tellen ze nooit mee.

Ik weet dat in mijn tienerjaren de jongens in een relatie zaten alleen omdat zij niet beter konden krijgen. En dus vasthielden aan wat zij op dat moment hadden. De meiden nu hebben de keuze uit tientallen dating-mogelijkheden en zeer veel keus. Ik weet niet of relatieduur verkort is hierdoor over het algemeen. Ze sletten ondertussen wel wat af heb ik het idee. Ze vertellen er nooit openlijk over uiteraard. Maar als je alleen al kijkt in het dateing-app topic. Dan krijgen de vrouwen tig matches en zeker 7 dates per week (Ls. ze willen). Als je dan niet van bil gaat dan geloof ik je niet.

[ Bericht 2% gewijzigd door Special-Tee op 07-10-2019 17:42:55 ]

quote:

Op maandag 7 oktober 2019 16:12 schreef Generationalpha het volgende:

[..]

Prima maar we leven nu in 2019 waar mensen geen 12 kinderen meer willen en je dus simpelweg te maken gaat krijgen met andere factoren. Wat dat betreft dus een prima nuancering van me.

Je kunt je ook afvragen waarom mensen in 2019 per se een relatie willen.

quote:

Op maandag 7 oktober 2019 16:33 schreef Generationalpha het volgende:

[..]

Maar er spelen toch veel meer dingen dan een kinderwens. De sociale norm is toch nog steeds in grote delen van de westerse wereld wel dat je in ieder geval rond je 30ste geacht wordt een relatie te hebben. Op datingapps vind ik vooral heel veel vrouwen die het liefst gewoon een relatie willen.

Als je een relatie wilt omdat dat de norm is, is dat best dubieus. Dan ga je er veel te hoge eisen aan stellen.

quote:

Op maandag 7 oktober 2019 17:34 schreef Special-Tee het volgende:
Ik begrijp dat ook totaal niet. Relaties om mij heen lijken alleen maar deprimerend waarom willen ze dan een relatie.

Argumenten die ik in R&P zelden tegenkom: verliefd zijn, voortdurend bij de ander willen zijn, het gevoel hebben niet zonder de ander te kunnen.

Met een relatie kan je je leven delen, samen door het leven gaan, het voelt als rijkdom, je hoort bij iemand, je kan samen een toekomst maken, je voelt je veilig net als toen je klein was en je ouders nog bij je had, je hebt een steun en toeverlaat bij mindere tijden, je kan altijd seks hebben.

Emotioneel gezien is een relatie een soort thuis waar je je gevoelens en behoeftes kan onderbrengen. Ik denk dat dat een gigantisch voordeel is.

Maar je krijgt wel al die andere bovengenoemde dingen erbij. Dat maakt het ingewikkeld.

Ik denk dat veel mensen denken dat een relatie meer maakbaar is dan het feitelijk is. Vooral vrouwen denken nog wel een persoon te kunnen veranderen.

quote:

Op maandag 7 oktober 2019 17:43 schreef Lunatiek het volgende:

[..]

Argumenten die ik in R&P zelden tegenkom: verliefd zijn, voortdurend bij de ander willen zijn, het gevoel hebben niet zonder de ander te kunnen.

Wat lees je dan wel?

quote:

Op maandag 7 oktober 2019 17:34 schreef Special-Tee het volgende:
De meiden nu hebben de keuze uit tientallen dating-mogelijkheden en zeer veel keus. Ik weet niet of relatieduur verkort is hierdoor over het algemeen. Ze sletten ondertussen wel wat af heb ik het idee. Ze vertellen er nooit openlijk over uiteraard. Maar als je alleen al kijkt in het dateing-app topic. Dan krijgen de vrouwen tig matches en zeker 7 dates per week (Ls. ze willen). Als je dan niet van bil gaat dan geloof ik je niet.

Tinder heeft ooit gepubliceerd dat 90% van de vrouwen met 10% van de mannen matcht. Daaruit kun je concluderen dat vrouwen erg veel matches hebben en zij stellen daarmee hun eisen steeds verder naar boven bij. Uiteindelijk verliezen vrouwen hun jeugdige aantrekkelijkheid maar hebben inmiddels wel torenhoge verwachtingen door hun ervaringen met extreem veel aandacht.

Gechargeerd uiteraard, maar ik zie het bij veel vrouwen om me heen gebeuren.

Liefde wordt veel geassocieerd met nemen, nemen en nog eens nemen.
Zo werkt het ook niet.
Als we allebei willen nemen moeten we toch zonder dat ze het willen geven
En daar krijg je druk van.

quote:

Op maandag 7 oktober 2019 16:21 schreef -marz- het volgende:
Naast de intentie, hebben mensen uberhaupt wel de skills om een goede relatie te bouwen en de relatie goed te houden?

Ik ben daar zelf niet bijster goed in moet ik zeggen. Vraag me af hoe andere mensen dat hebben.

Dat is idd iets wat we hier met vallen en opstaan hebben moeten leren.
En ik durf zelfs wel toe te geven dat we daarin nogsteeds leren.

Verbaas me er weleens over dat je in je jeugd zo weinig hiervan meekrijgt. Dat terwijl sociale (liefdes) relaties onderhouden essentieel is voor het welzijn van een persoon.

Iedereen leert dat maar al doende, wat bij vrijwel iedereen ook wel een portie pijn oplevert.
Dat terwijl dat voor een fiks deel helemaal niet nodig zou zijn als we de jeugd al leren hoe om te gaan met conflict, communicatie verschillen, verschillende behoeften en al dat soort zaken.

Als ik terug kijk naar de conflicten die ook wij natuurlijk wel gehad hebben lag dat erg vaak aan elkaars manier van communicatie niet begrijpen op dat moment.
Was er eigenlijk niet echt een probleem, maar een elkaar gewoon even niet begrijpen.

Om een stom vb te geven.
Mijn manier om liefde te uiten is kwaliteitstijd door brengen met elkaar en aanraking (fysiek zijn, al is dat enkel even in het voorbijgaan een schouder aanraken). Zijn manier van liefde uiten is dingen doen (niet dat hij die andere dingen niet ook doet, maar dit is zijn eerste keuze)

Zeker in die eerste jaren gaf dat soms wat problemen.
Als hij bv weg ging een weekend wilde ik daarvoor dicht bij hem zijn, kwaliteitstijd door brengen, knuffelen en doen. Hij wilde vanalles regelen en doen. Pakte bv ineens de stofzuiger op de dag dat hij weg zou gaan. Of maakte dat ene dingetje nog snel. Zocht vanalles uit zodat zijn en mijn tijd goed geregeld zouden zijn.

Hij was dus vanalles aan het doen en regelen, ik was bezig met 'samen zijn'.
Ik zei dan zullen we lekker gaan picknicken, hand in hand gaan wandelen, lekker dicht bij elkaar tijd met elkaar door brengen? Hij zei dan ik moet zus en zo nog regelen, dit doen, dat doen.

Wat resulteerde in ik die zeurde om 'aandacht' en hij die voor mijn gevoel terug trok omdat hij meer dingen ging doen.
Terwijl hij eigenlijk op zijn manier zijn stinkende best deed om het goed te doen, zijn liefde te tonen.

Nu is het zo dat ik dat van hem weet en hij dat van mij weet.
Dus glimlach ik als hij druk vanalles doet, want ik weet dat hij dat doet omdat hij van me houdt. Hij glimlacht als ik zeg zo is het wel even genoeg. We gaan buiten even lunchen om nog even echt 1 op 1 bij elkaar te zijn voordat je gaat in de namiddag. En de rest kan je gebruiken om nog dingen te regelen en te doen.

Omdat we dit inmiddels weten van elkaar voelt het niet meer als 'afwijzing', als het niet goed doen voor de ander. En kan het makkelijk gebalanceerd worden.

Er zijn vele boeken over vol geschreven, er zit een enorme berg aan gedragswetenschappen achter. Maar daar leren we maar weinig over tot het fout gaat.
Dan komen we er zelf achter of zoeken hulp waardoor blijkt dat het eigenlijk alleen maar een miscommunicatie is en niets meer dan dat.

En dat dat niet nodig is, je elkaar beter kan begrijpen.
Nogmaals, het is maar een simpel vb, geen ernstig conflict. Maar zelfs de ernstigste conflicten komen vaker voort uit dit soort kleinere zaken. En zijn onnodig als je eerder had geleerd van elkaar. Als je had geweten hoe dat te doen en constructief aan te pakken.

quote:

Op woensdag 2 oktober 2019 20:27 schreef AlwaysHappy het volgende:
Ja. Vind ik wel. Met de vele datingapps tegenwoordig is het ook veel makkelijker om te denken ''ach, ik kan vast wat beters vinden met een swipe''. Als ik soms lees hoe snel sommige mensen relaties verbreken (de kleinste dingetjes die vaak makkelijk op te lossen zijn met communiceren)....zo zonde! Geen enkele relatie is perfect, geen enkel persoon is perfect. Het is echter makkelijker om gewoon een relatie te verbreken en weer verder te daten....vergeleken met omgaan met ware tegenslagen binnen relaties.

Wil niet zeggen dat je altijd bij elkaar moet blijven; zat mensen die wel degelijk goed nadenken voordat ze een relatie verbreken; maar ik heb tegenwoordig wel het idee dat mensen veel sneller opgeven dan jaren terug. Geen harde cijfers, gewoon hoe ik het zie.

Hier op inhakend.
Ik merk dat veel meiden de perfecte relatie, zoals films en Disney 'm schetsen, zoeken terwijl die niet bestaat.
Maar iedereen doet alsof hun leven/relatie perfect is dus hoor je ook niet van anderen dat die ups en downs hebben.
Niemand hangt de vuile was buiten terwijl dat die er echt wel is waardoor die meiden denken dat de perfecte relatie wel bestaat.

Tja vanaf een zijlijn is makkelijk oordelen, daarbij vertellen mensen vaak ook alleen de dingen die het best in het eigen straatje passen. Aan de andere kant bij hoeveel relatie's hebben we niet van, "my god, maak het uit!!!" en die spartelen lekker verder in hun ellende.

quote:

Op dinsdag 8 oktober 2019 10:19 schreef Cause_Mayhem het volgende:

Verbaas me er weleens over dat je in je jeugd zo weinig hiervan meekrijgt. Dat terwijl sociale (liefdes) relaties onderhouden essentieel is voor het welzijn van een persoon.

Iedereen leert dat maar al doende, wat bij vrijwel iedereen ook wel een portie pijn oplevert.
Dat terwijl dat voor een fiks deel helemaal niet nodig zou zijn als we de jeugd al leren hoe om te gaan met conflict, communicatie verschillen, verschillende behoeften en al dat soort zaken.

Vind ik ook.

Misschien als je een goed voorbeeld hebt gehad aan je eigen opvoeders dat het beter gaat, maar die hebben ook hun fouten/blinde vlekken en die neem je dan mee in je eigen relatie(s).

Ik kwam er vrij laat achter dat er bepaalde universele wetmatigheden zijn qua wat mensen nodig hebben om goed te functioneren (in een relatie). En dat je nog zo'n toffe en lieve, interessante persoon kan zijn, maar als je deze wetmatigheden niet in acht neemt komt er van een goede relatie weinig terecht. Dan ervaart een ander je niet als integer persoon, of je loopt er zelf op leeg.

Bijvoorbeeld geven en nemen is zoiets. Sommige mensen mag je heel veel van innemen, al hun tijd, ruimte en aandacht. Maar als deze balans niet goed is, krijgen ze er last van en jij als partner dus ook. Ook al ervaren ze zelf dat het geen enkel probleem is. Als partner moet je hier dus rekening mee houden en proberen diegene te stimuleren om meer aan zichzelf te denken (denk ik dan)? Dan wordt het al best ingewikkeld... en zo heeft iedereen wel 'iets'. Nog los van leren communiceren, want dat is inderdaad ook al niet vanzelfsprekend.

Qua integriteit zie je veel misgaan. Als ik bij een stel op bezoek ben of een poosje samen optrek valt me dit altijd op. Ze kunnen nog zo lief zijn en van elkaar houden, maar het is meer regel dan uitzondering dat de één de ander openlijk afvalt of bekritiseert. Volgens mij is dan de veiligheid van de relatie al onderuit gehaald.

Of dat ergens ooit (soms al helemaal in het begin) al iets is misgegaan, wat het (toen nog prille) vertrouwen heeft geschaad. Hier heb ik zelf een handje van om dit dan maar te scharen onder "we moeten allemaal leren" maar aan het gevoel dat het mij gaf is nooit erkenning gegeven. En dat ondermijnt vervolgens het vertrouwen waardoor ik altijd (onbewust) mijn reserves blijf houden in de relatie, die dus al gedoemd is te mislukken omdat het een kaartenhuis is. Misschien is dit een vorm van bindingsangst van mij.

Het leek me absurd om mensen meteen te droppen als ze iets lulligs tegen je doen/zeggen in het begin, maar misschien is dat toch beter. Het is me nu al meerdere keren gebeurd dat ik dacht ik ben toch de beroerdste niet, ik vergeef dit. Het is dan ook uitgepraat en ik begrijp waar het vandaan kwam, enz. Maar achteraf zie ik dat het uitpraten vooral "uitleg" was en dat er toen al een deurtje dicht ging in mijn hart. Ik heb er grote moeite mee als mensen mij vanuit angst, zelfbescherming of egoïsme bejegenen, mij proberen te testen, dat soort dingen.

Maar het gebeurt zo veel dat mensen niet integer zijn, vooral als je elkaar net kent. De "regels" zijn ook niet duidelijk. Mensen (vrienden, kennissen) praten elkaar ook wel eens shit aan. Waardoor je gaat denken dat je het maar ok moet vinden, dat het niet zoveel voorstelt, dat je van een mug een olifant maakt. Dat je een principiële zeikerd bent en "voor altijd alleen zal blijven" als je het later nog eens ter sprake wil brengen. Dit was voor mij dan zo, maar misschien hebben andere vrouwen en mannen dit ook wel zo.

Ik zag het altijd wel zonnig in qua relaties aangaan, onder het mom van samen is sowieso leuker dan alleen. En ik dacht: ik kan dit leren en als je om elkaar geeft, dan kom je samen overal uit. Maar ik zie nu dat het niet zo vanzelfsprekend is dat je het allemaal in de hand hebt, hoe goed de intenties ook zijn en hoe sterk de band ook is. Je gaat alsnog elkaar kwetsen vanuit onvermogen etc. omdat je gewoon de skills dus niet hebt.

quote:

Op dinsdag 8 oktober 2019 10:19 schreef Cause_Mayhem het volgende:

[..]


Verbaas me er weleens over dat je in je jeugd zo weinig hiervan meekrijgt. Dat terwijl sociale (liefdes) relaties onderhouden essentieel is voor het welzijn van een persoon.

Iedereen leert dat maar al doende, wat bij vrijwel iedereen ook wel een portie pijn oplevert.
Dat terwijl dat voor een fiks deel helemaal niet nodig zou zijn als we de jeugd al leren hoe om te gaan met conflict, communicatie verschillen, verschillende behoeften en al dat soort zaken.

Als we dat op school leren, dan worden wij geen brave loonslaven.

quote:

Op maandag 7 oktober 2019 18:12 schreef Rockefellow het volgende:

[..]

Tinder heeft ooit gepubliceerd dat 90% van de vrouwen met 10% van de mannen matcht. Daaruit kun je concluderen dat vrouwen erg veel matches hebben en zij stellen daarmee hun eisen steeds verder naar boven bij. Uiteindelijk verliezen vrouwen hun jeugdige aantrekkelijkheid maar hebben inmiddels wel torenhoge verwachtingen door hun ervaringen met extreem veel aandacht.

Gechargeerd uiteraard, maar ik zie het bij veel vrouwen om me heen gebeuren.

Klopt, zoals in een paar pagina's eerder: dit is wel een overdreven vergelijking, we hebben nooit in situatie 2 gezeten. Maar is wel meer richting 1 geworden, vooral sinds de smartphone en datingapps, en de grote hoeveelheid entertainment thuis (vroeger kreeg je nog weleens het voordeel van de twijfel omdat een meisje zich anders verveelde, nu krijg je dat voordeel van de twijfel niet meer omdat ze toch thuis kan Netflixen en swipen). Met het voordeel van de twijfel bedoel ik een date krijgen, waardoor je meer van jezelf kan laten zien.

quote:

Op maandag 7 oktober 2019 18:12 schreef Rockefellow het volgende:

[..]

Tinder heeft ooit gepubliceerd dat 90% van de vrouwen met 10% van de mannen matcht. Daaruit kun je concluderen dat vrouwen erg veel matches hebben en zij stellen daarmee hun eisen steeds verder naar boven bij. Uiteindelijk verliezen vrouwen hun jeugdige aantrekkelijkheid maar hebben inmiddels wel torenhoge verwachtingen door hun ervaringen met extreem veel aandacht.

Gechargeerd uiteraard, maar ik zie het bij veel vrouwen om me heen gebeuren.

Yup, als jonge vrouw heb je nou eenmaal enorme sexuele, romantieke en sociale macht in handen, heel vroeg in je leven.

Bij mannen krijg je dan juist 2 uitersten van mannen die het dan opgeven of settlen;: of mannen die enorm voor hun lage sexuele waarde (uiterlijk/persoonlijkheid) proberen te compenseren doorveel geld/status te krijgen. En dan proberen alsnog de vrouw te krijgen die je altijd al had willen hebben.