Het peutertopic (2-4 jaar) deel 245

Mijn kinderen worden lethargisch van de tv. Half uurtje kan wel, maar daarna gaan ze hangen en zeuren. Driiiiiiinken. Snoepieeee. Koekieeee. Nog wat eeeeeeten. Ander filmpje, nee niet deeeeeze. En dan gaan ze met elkaar lopen klieren. Op de bank ploffen en elkaar schoppen. En als ik de tv uitzet, heb ik een half uur gekrijs en daarna elke 10 minuten gezeur of die weer aan mag.
Op vakantie hadden wij geen tv en hebben ook bij thuiskomst de stekker er nog een week lang uit gelaten; in totaal hebben we 3 weken zonder tv gedaan en het is nauwelijks gemist. In plaats daarvan gingen ze lekker buiten spelen, elkaar vermaken, boekje lezen of muziekje luisteren.
Ik zet de tv af en toe aan, als ik kook bijvoorbeeld, of voor een film-middagje met popcorn. En soms heb ik even nodig dat ze niet in de weg lopen , maar ik merk dat mijn kinderen er niet per sé gezelliger van worden.
Dit geldt overigens niet voor filmpjes die uitnodigen tot interactie, zoals Biba&Loeba, daarbij staan ze druk te springen en mee te doen en daarna gaan ze lekker zelf spelen.
Dit is hoe het bij ons werkt. Als ik de tv de hele dag aan zou laten staan, zou ik gek worden van dat ding, maar ook van de kinderen . Dus niet per sé uit pedagogisch oogpunt, maar puur omdat mijn kinderen draken worden van teveel tv.

Leuk onderwerp, net als ik de jongens een paar uur voor de tv geparkeerd heb om de vakantiezooi op te ruimen. Soms is dat even de makkelijkste keus.
Inmiddels staat ie uit, wordt er gepuzzeld en is hij met schelpen en een stoffen vis ‘spaghetti di mare’ voor mij aan het koken

Ik heb wel principes, maar wijk er vaak genoeg vanaf. Zeker nu met (bijna) 2 peuters is het soms een beetje zoeken naar een manier waarop we allemaal mentaal gezond de dag doorkomen

Haha, hier wordt momenteel ei-soep voor mij gemaakt en een pannenkoek met komkommer en druiven...

Burdie, dat is bij ons ook zo. Hier gaan ze ook springen op de bank en elkaar klieren en vooral zeuren om eten en “niet dieeee” als ze te lang bij de tv zitten met zijn twee.

Inderdaad leuk en interessant om ieders overwegingen te lezen.

Heeft iemand nog tips/advies om de volgende situatie beter aan te pakken:
Simon mag van ons niet op de bank lopen/rennen/springen/staan e.d.. Consequent zeggen we dat ie op zijn billen moet zitten als ie op de bank wil. Zo niet, dan halen we hem van de bank. De laatste week is ie weer de grenzen aan het verkennen, en gaat ie weer op de bank staan, maar waar het vooral omgaat, hij probeert nu op de armleuning van de bank te klimmen en daarop te gaan staan.
Dat is natuurlijk vragen om problemen qua vallen op de harde laminaatvloer.
Hij doet dit vooral als ie alleen in de woonkamer is en wij (of één van ons) in de iets hoger gelegen keuken bezig zijn.
We merken dat als we er op af willen "rennen" om hem tegen te houden, hij ook de turbo erop zet om het toch nog voor elkaar te krijgen, dus nog meer risico op vallen en ongelukken. Bij rustig benaderen, probeert ie het ook wel, maar op een langzamer tempo. Vanuit de keuken zeggen dat het niet mag of dat ie op zijn billen moet gaan zitten, helpt totaal niet, daar lacht ie alleen maar om en gaat door met wat ie deed.

Wat kunnen we nog doen/proberen om dit te voorkomen????
_{Gister dacht ik zelfs, dan maar laten vallen en flink zeer doen, misschien dat ie het dan leert, maar dat kan ik toch niet laten gebeuren, ik krijg er akelige gedachtes bij (zoals dat ie dan zijn nek breekt of een hersenschudding enz. Vannacht heb ik er zelfs over gedroomd....}

En nog een leuke discussie met Simon:
Hij mocht vanochtend zelf een nieuwe tandenborstel uitkiezen bij de drogist.
Thuis zeg ik tegen hem: heb je die mooie tandenborstel zelf uitgezocht? Antwoordt hij: NEE, uitgekozen!!! Zeg ik: maar uitgezocht is hetzelfde. Hij (nog harder) NEEEE, UITGEKOZEN!!!

quote:

Op dinsdag 13 augustus 2019 13:46 schreef TolstoiFan het volgende:
Inderdaad leuk en interessant om ieders overwegingen te lezen.

Heeft iemand nog tips/advies om de volgende situatie beter aan te pakken:
Simon mag van ons niet op de bank lopen/rennen/springen/staan e.d.. Consequent zeggen we dat ie op zijn billen moet zitten als ie op de bank wil. Zo niet, dan halen we hem van de bank. De laatste week is ie weer de grenzen aan het verkennen, en gaat ie weer op de bank staan, maar waar het vooral omgaat, hij probeert nu op de armleuning van de bank te klimmen en daarop te gaan staan.
Dat is natuurlijk vragen om problemen qua vallen op de harde laminaatvloer.
Hij doet dit vooral als ie alleen in de woonkamer is en wij (of één van ons) in de iets hoger gelegen keuken bezig zijn.
We merken dat als we er op af willen "rennen" om hem tegen te houden, hij ook de turbo erop zet om het toch nog voor elkaar te krijgen, dus nog meer risico op vallen en ongelukken. Bij rustig benaderen, probeert ie het ook wel, maar op een langzamer tempo. Vanuit de keuken zeggen dat het niet mag of dat ie op zijn billen moet gaan zitten, helpt totaal niet, daar lacht ie alleen maar om en gaat door met wat ie deed.

Wat kunnen we nog doen/proberen om dit te voorkomen????
_{Gister dacht ik zelfs, dan maar laten vallen en flink zeer doen, misschien dat ie het dan leert, maar dat kan ik toch niet laten gebeuren, ik krijg er akelige gedachtes bij (zoals dat ie dan zijn nek breekt of een hersenschudding enz. Vannacht heb ik er zelfs over gedroomd....}

Ik zou toch naar hem toe gaan, een waarschuwing geven (heeft hij een bepaalde plek waar je hem neerzet voor afkoelen oid)? en dat je hem bij herhaling daar dan ook daadwerkelijk neerzet. (Soort van naughty spot technique). Hier werkte dat echt prima.

Hij gaat nu echt verkennen hoever hij kan gaan bij jullie, nu is het aan jullie heel consequent daarin te blijven..

Rijstebuiltje, daar heb ik ook al aan zitten denken. Ik denk alleen dat hij meteen van zo'n naughty spot wegloopt, lachend en al en daar dan weer een spelletje van maakt. Ik vind het blijkbaar erg moeilijk en lastig om op een goede manier boos te worden op hem (zonder meteen te gaan schreeuwen/stem verheffen), zodat hij ook doorheeft dat het menens is.

Vivi, dat privilege intrekken is misschien ook wel een idee. Learning tower heeft hij niet, we hebben een kleine keuken, dat past allemaal niet. Maar vanuit zijn stoel kan ie wel meekijken.

Pffff, het echte opvoeden is begonnen en ik vind dat toch best lastig merk ik
Tegelijk vraag ik me dan af in hoeverre er al met zo'n klein ventje te redeneren valt. Hij is net een maandje 2 jaar oud. Snapt hij dan het concept van een naughty spot al? Snapt hij dan dat hij niet alleen in de woonkamer mag, omdat hij op bank gaat springen e.d.?

Bij het tandenpoetsen schuiven de grenzen ook steeds een beetje op. We poetsten altijd liggend op de commode. Eerst wilde hij dan iets in zijn handjes om mee te spelen (een lege tube crème bv.), prima. Dan konden we rustig de tandjes poetsen. Nu is die tube crème niet meer genoeg, nu wil ie er nog iets bij, of wil ie opeens in de badkamer poetsen, liggend op de badkamervloer. Vanochtend heb ik hem uiteindelijk in ons bed zijn tandjes gepoetst, terwijl ie met mijn oude tepelhoedjes speelde ( ). Volgende keer zal hij die dingen er wel weer bij willen hebben, anders groot drama. En elke keer ga vooral ik daarin mee, omdat de bijna letterlijke gevechten om de tanden gepoetst te krijgen gewoon ECHT niet leuk zijn en hartverscheurend. Maar dat is natuurlijk ook een vorm van grenzen verkennen, hoe ver kan ik gaan.... Hij is ook op zoek naar zijn autonomie en graag iets in brengen willen hebben.
_{blijkbaar kan hij daar best wel ver ingaan, want ik wil toch die tandjes goed en zonder teveel drama gepoetst hebben.....}
Daar ben ik nu ook wel een beetje klaar mee, hup niet zeuren, je hoeft het niet leuk te vinden, maar wel 2 minuten goed je mond openhouden en dan is het klaar.
_{Ook al is het hier "verboden" om het woord faalmoeder te gebruiken, zo voel ik me soms wel in dit soort dingen}

Sorry Tolstoi, onze kleuter springt ondanks 5,5 jaar waarschuwen nog altijd op en in de bank. Hij heeft zich er meer dan eens (heel veel) pijn mee gedaan, maar erop springen/stoeien blijft kennelijk toch heel erg veel sterker trekken dan dat het risico op pijn afschrikt. (Logisch toch ook voor een kleuter? Ik plof in een hotel ook altijd extra hard op het bed, zodat je terug stuitert .)

Vwb tandenpoetsen zou ik kijken naar een elektrische tandenborstel.

Wat mij helpt om 'ferm op te treden', is bedenken dat het voor Jacob helemaal niet fijn is om steeds weer een andere uitvlucht te verzinnen in zo'n setting als tandenpoetsen. Jij beschrijft wat Simon doet als grenzen verkennen maar ik zie het als bokkensprongen op weg naar iets waarvan hij zelf ook weet dat het onontkoombaar is. Ik las eens dat het juist onveilig kan voelen als je zegt dat iets moet maar vervolgens niet doorzet.

Misschien een gekke tip, maar heb je het wel eens gefilmd? Het tandenpoetsen of zoiets als duidelijk een grens stellen rondom de bank. Ik zie bij mezelf vaak terug dat ik veel te veel woorden gebruik. Sindsdien zeg ik eigenlijk minder. Kortere zinnen. Hoe kordater ik ben, hoe sneller ik overgave zie en soms bijna opluchting.

edit: 2 minuten goed mond openhouden is denk ik een illusie .

nog een edit: wat een leuk verhaal, jullie discussie over uitgezocht vw. uitgekozen. tegelijk doet het me eraan denken dat hij dus ver is met taal, maar tegelijk ook gewoon net 2. misschien een risico om hem te overschatten qua hoeveel hij snapt met oorzaak/gevolg en zo?

quote:

Op dinsdag 13 augustus 2019 15:15 schreef ViviRAWRS het volgende:

[..]

Waarschijnlijk niet, maar dat geeft niks. Beschouw het "alleen laten in de woonkamer" voorlopig als een mislukt experiment, en probeer het over een paar weken/maanden nog eens.
En voor je laatste woorden.

En wat nou als je kleuter het na bijna 6 jaar nog steeds doet? .

quote:

Op dinsdag 13 augustus 2019 15:38 schreef Burdie het volgende:

[..]

En wat nou als je kleuter het na bijna 6 jaar nog steeds doet? .

Ik zou in dat geval gewoon een extra zware bouncy bank neerzetten en mijn nederlaag accepteren

Wat hier overigens heel prima helpt tegen het bankspringen is een alternatief bieden. Ze maken hier hele constructies van zitzakken, matraskussens en speelmatten waar naar hartelust op gesprongen en geploft kan worden!

Haha wij hebben voor over een paar jaar nieuwe banken gebudgetteerd .

En aanvulling op de elektrische tandenborstel van hierboven: neem de iets duurdere met muziektimer. Na 1 en 2 minuten klinkt een kort muziekje. L weet precies dat hij twee muziekjes moet horen voordat we stoppen. Scheelt veel 'zijn we al klaar?'
Het is hier vooral het uitstelgedrag voor het tandenpoetsen, verstoppen,wegrennen etc. Totdat ik 'wist je dat de zon al slaapt' inzet, dan gaat hij ineens rustig liggen heb ik van de week ontdekt

Het is aan jullie bij iedere keer dat hij wegloopt van die plek hem weer terug te zetten.. Je hoeft ook geen stem verheffing toe te passen, maar een duidelijke lage stem kan al veel helpen. En als je moeite hebt om je stem op de voor jou juiste hoogte te krijgen is hem steeds weer op die spot terugzetten ook een duidelijke aanwijzing voor hem dat je het meent..

Het is natuurlijk helemaal afhankelijk van leeftijd en temperament van je kind en zo, maar ik probeer tot nu toe altijd uit dat soort eindeloze heen-en-weer-situaties te blijven. Als ik hem 10x terugzet gaat hij het namelijk de 11e keer meestal niet opeens wel doen. Dus in plaats van zijn weerstand te breken probeer ik het meestal om te buigen. Door zelf een andere toon aan te slaan, een grapje te maken, hem over mijn schouder te gooien en de andere kant op lopen, etc. En vooral ook zulke situaties niet te vaak laten ontstaan door op tijd alternatieven te bieden.

quote:

Op dinsdag 13 augustus 2019 17:57 schreef Rijstebuiltje het volgende:
Het is aan jullie bij iedere keer dat hij wegloopt van die plek hem weer terug te zetten.. Je hoeft ook geen stem verheffing toe te passen, maar een duidelijke lage stem kan al veel helpen. En als je moeite hebt om je stem op de voor jou juiste hoogte te krijgen is hem steeds weer op die spot terugzetten ook een duidelijke aanwijzing voor hem dat je het meent..

Oh daar zou ik helemaal geen zin in of energie voor hebben.

quote:

Op dinsdag 13 augustus 2019 15:48 schreef Stormqueen het volgende:

[..]

Ik zou in dat geval gewoon een extra zware bouncy bank neerzetten en mijn nederlaag accepteren

Wat hier overigens heel prima helpt tegen het bankspringen is een alternatief bieden. Ze maken hier hele constructies van zitzakken, matraskussens en speelmatten waar naar hartelust op gesprongen en geploft kan worden!

Dit idd

@TolstoiFan wat mij ook wel helpt is om te bedenken of ik iets niet goed vind, omdat het voor míj niet goed voelt of omdat het idee is ontstaan dat het niet "hoort".
Vind je het zelf echt vervelend dat het tandenpoetsritueel veranderd, of wil je het niet omdat je denkt dat hij grenzen aan het verleggen is en je daar iets mee "hoort" te doen.
Bij de oudste veranderde het tanden poetsen ook elke keer. Wat eerst een tijdje werkte om zonder drama te poetsen, werkte op gegeven moment niet meer en verzonnen we iets anders. Ik probeerde er altijd een spelletje van te maken, bijvoorbeeld 'beestjes' wegpoetsen (en dat werden dan leeuwen en giraffen enzo, tot groot vermaak van peuter). En als de grap er af was, verzonnen we weer iets nieuws.

Bij Fee is het niet zo nodig. Ze is er geen fan van en probeert er ook onderuit te komen, maar ze maakt er minder drama van dan de oudste destijds. Bij haar kan ik uitleggen dat het belangrijk is, dat anders haar tandjes stuk gaan enzo. En soms werkt helemaal niks (meestal als ze te moe is), dan is het ff snel en de volgende dag weer extra goed.

Wij poetsen ook electrische trouwens.

Maar ik heb iig bij de oudste ervaren dat als ik iets wilde doen of laten omdat ik dacht dat dat 'moest', dat het dan voor niemand leuk was. Voor mij niet omdat ik er eigenlijk helemaal niet achter stond en voor haar niet omdat zij dat ook ongetwijfeld voelde.

Bij haar blijven tot ze sliep bijvoorbeeld. Iedereen vertelde me (ongevraagd) dat ik dat niet moest doen, dat ze nooit alleen leerde slapen dan. Ze is nu 6 en kan het prima. Zonder dat we het vanuit beide partijen hebben hoeven forceren.

En er zijn echt wel dingen geweest die ik veranderd heb omdat het voor mij niet meer te doen was, maar in mijn ervaring is dat anders omdat je er dan gevoelsmatig ook echt achter staat.

Ik denk dat ik het een beetje zoals Q doe, principeloos en wat meer op gevoel. En los laten wat zou moeten of zou horen, maar meer kijken naar wat we nodig hebben en wat werkt voor óns.

quote:

Op dinsdag 13 augustus 2019 13:57 schreef TolstoiFan het volgende:
En nog een leuke discussie met Simon:
Hij mocht vanochtend zelf een nieuwe tandenborstel uitkiezen bij de drogist.
Thuis zeg ik tegen hem: heb je die mooie tandenborstel zelf uitgezocht? Antwoordt hij: NEE, uitgekozen!!! Zeg ik: maar uitgezocht is hetzelfde. Hij (nog harder) NEEEE, UITGEKOZEN!!!

Haha, lekker eigenwijs
Tof he hoe je dan al echt gesprekjes met ze kan voeren

Ik was laatst aan het wandelen met Fee en Zus en we kwamen bij een watertje. Fee wijst naar de steiger en vraagt wat dat is.
Ik: dat is een steiger
Fee: oh ja, teiger _{(ze spreekt vaak de 's' voor een woord nog niet uit)}
Ik: ja, we lopen op een steiger
Fee: of een leeuw, kan ook
Ik: nee, niet een tijger. Een ssssteiger, met een ssss.
Fee: ohhh, een slang!

Bij ons in de woonkamer staat een grote groene stoel. Dat is een gewone stoel voor ons allemaal om op te zitten, maar kan binnen een paar seconden in een naughty spot veranderen. En kleine meneer snapt heel goed dat hij daar niet vanaf mag als hij net stout geweest is.
(De eerste keer moesten we m om de 10 seconden terugzetten.)

Bankspringen is hier niet een verboden iets. Bij de opa’s en oma’s wel trouwens, en hij weet heel goed het verschil. Wij hadden 3 jaar geleden al aan een nieuwe bank gemoeten, maar ik denk dat we deze nog een paar jaar laten staan....

Ik herinner me de periode goed dat Max op randjes van de bank/stoel balanceerde. Doodeng! Hij is er ook 2x zo hard vanaf gevallen (head first) dat ik echt dacht: nu kan ik 112 bellen. Maar het viel gelukkig dan weer mee en de periode is ook weer voorbij gegaan (omdat hij er handiger in werd, of omdat de grens blijkbaar voldoende verkend was?).

Elektrisch poetsen vind ik trouwens wel een optie om eens te gaan uitproberen.

En check nou toch eens deze lieve Kasper en Emma

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

^{aka Max (in tule) en Larf}

Tevens hulde voor deze Ikea trapjes die goed dienst doen als kinder-eet-plekje.

Vier jaar geleden ging ik vandaag naar het ziekenhuis voor een inleiding, vandaag had ik drie zingende kinderen aan m’n bed met tekeningen en kadootjes die al voor het overhandigen werden uitgepakt. En een teleurgestelde Lala die de prop inpakpapier als nog een extra kado aan zag waar niks in zat :’) grote peuter heeft gisteren zijn verjaardag op school gevierd (met een watermeloentaart als traktatie) en is er nu van overtuigd dat hij al 4 is. En ik ben 9 geworden want de staart op de kaart van opa lijkt op een 9.

Ik ben overigens gestopt met leuningzitten te corrigeren, daar had ik bijna een dagtaak aan. Ik hoop maar dat ze geleerd hebben van die paar keer dat ze tussen de bank en de muur vielen, ze zijn iig nog niet kapot. En de meiden snappen het in de hoek staan en goed met elkaar maken ook al. Maar dat wordt hier vooral toegepast als ze elkaar bewust pijn doen (zonder uitlokking), niet voor bankspringen.