OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Nou ja, dit dus. Een jongen in een jurk is een redelijk zeldzaam voorbeeld misschien. Wat als dezelfde reactie komt over Nikeschoenen, lang gevlochten haar, My Little Pony of een gele fiets? Hoe ver ga je?quote:Op dinsdag 16 juli 2019 14:22 schreef L-E het volgende:
[..]
Maar dit gaat toch niet alleen over jongens in jurken? Dit gaat toch over tolerantie, over afwijken van de norm en in hoeverre wij als maatschappij dat ein-de-lijk eens gaan omarmen? Die jurk aan naar school kan ook juist een mooie opening zijn van een goed gesprek over zulke waardevolle zaken.
Mijn dochter zoekt zelf haar kleren uit. Dan heeft ze een gestreepte broek aan, een gebloemde jurk en een trui met Pippi. Zij tevreden, want ze houdt van alle kleuren en vindt zichzelf heel sterk. In mijn ogen ziet het er niet uit, en medemoeders hebben spottend: zo zoek je zelf je kleren uit ofzo, gezegd. Goddankz egg O dan trots: Ja!
Wie zijn wij om onze kinderen in een keurslijf te proppen? Om te bepalen wat wel en niet kan, qua uiterlijkheden?
Gedrag is een heel ander verhaal.
Dit precies!quote:Op dinsdag 16 juli 2019 14:26 schreef Spees_Eend het volgende:
Naar mijn idee ruim je dan ook niet alle mogelijke klappen uit de weg voor je kind, maar wel een grote kans op een klap en het bepalen van de positie van je kind in de klas. Ik denk ook dat het niet zo simpel is als 'de volgende dag trek je gewoon weer een broek aan', want jouw kind is dan wel al de jongen die in jurk naar school komt.
Nogmaals, ik begrijp de ideologie erachter heel goed, maar ik zou in de praktijk te huiverig zijn voor het plaatsen van mijn zoon in een zeer gemakkelijke pestpositie, en de gevolgen die dit kan hebben voor de rest van zijn schoolperiode. Als je eenmaal de 'pispaal' van de klas bent, is het niet zo gemakkelijk om hiervan los te komen, ben ik bang. En ik snap dat er honderd redenen kunnen zijn om gepest te worden, maar een jongen in een jurk is in onze cultuur haast een uitnodiging.
Voor mijn gevoel is het een strijd tussen een idealistische en een realistische keuze, en ik zou zelf dan zwichten voor de realistische.
Ik hoop dat wat ik nu ga zeggen niet verkeerd opgevat wordt, maar waarom zou je een kind dan wel een pestgevoelige ideologie aanpraten, door te bevestigen dat een jurk op school echt niet kan?
Hoe zorg je er dan voor dat je kind wél tolerant is naar vriendje met jurk?
Hoe zorg je er dan voor dat je kind wél tolerant is naar vriendje met jurk?
Waar trek je de grens inderdaad? Wij hoorden laatst tijdens het oudergesprek op school dat het beter is als we Sticker iets minder knuffelen bij het afscheid in de ochtend, want 'andere kinderen doen dat ook niet en vinden daar mogelijk iets van'. Tsja.. We hebben dat in de groep gegooid thuis en unaniem bepaald dat we dat onzin vinden, maar ik schrik er toch van hoezeer sommige mensen bezig zijn met wat de wereld ergens van zou kunnen vinden.quote:
[..]
Nou ja, dit dus. Een jongen in een jurk is een redelijk zeldzaam voorbeeld misschien. Wat als dezelfde reactie komt over Nikeschoenen, lang gevlochten haar, My Little Pony of een gele fiets? Hoe ver ga je?
Mijn dochter zoekt zelf haar kleren uit. Dan heeft ze een gestreepte broek aan, een gebloemde jurk en een trui met Pippi. Zij tevreden, want ze houdt van alle kleuren en vindt zichzelf heel sterk. In mijn ogen ziet het er niet uit, en medemoeders hebben spottend: zo zoek je zelf je kleren uit ofzo, gezegd. Goddankz egg O dan trots: Ja!
Wie zijn wij om onze kinderen in een keurslijf te proppen? Om te bepalen wat wel en niet kan, qua uiterlijkheden?
Gedrag is een heel ander verhaal.
Ik wilde net inderdaad uit nieuwsgierigheid vragen waar de grens dan gelegd wordt. Ik snap heel goed dat je je zoon niet snel in jurk naar school laat gaan, ook al zou ik wellicht een andere keuze maken.
Maar waar ligt de scheiding? Alleen bij een jurk cq rokje of alles wat als meisjesachtig gezien wordt? En wie bepaalt die scheiding? Jij? Je kind? De reacties op school?
Het voorbeeld van het shirt van vanochtend, het was een blauw Buzz lightyear shirt. B draagt die erg graag maar nu dus ineens niet meer. te lang dus het is een rokje. Navragen leerde dat de jongens in zijn klas dat zeiden. Met geen mogelijkheid kreeg ik het shirt aan bij hem, dan niet. Nu heeft hij een blauw shirt met vissen aan die nog langer is. De reactie in de klas? De jongens vonden hem cool en gingen namen aan de vissen geven. Schiet mij maar lek hoor.
Een paar maanden geleden begon 1 van zijn vriendjes stom te doen dat B 2 mama's heeft. Heel toevallig ging ik een paar dagen later met B naar de kampioenswedstrijd van Ajax. De jongens in zijn klas zagen op maandag groen van jaloezie en wilden ineens 2 mama's want dan kon je naar Ajax. Sindsdien is B cool want 2 mama's. Maar dat kan volgende maand weer anders zijn.
Maar waar ligt de scheiding? Alleen bij een jurk cq rokje of alles wat als meisjesachtig gezien wordt? En wie bepaalt die scheiding? Jij? Je kind? De reacties op school?
Het voorbeeld van het shirt van vanochtend, het was een blauw Buzz lightyear shirt. B draagt die erg graag maar nu dus ineens niet meer. te lang dus het is een rokje. Navragen leerde dat de jongens in zijn klas dat zeiden. Met geen mogelijkheid kreeg ik het shirt aan bij hem, dan niet. Nu heeft hij een blauw shirt met vissen aan die nog langer is. De reactie in de klas? De jongens vonden hem cool en gingen namen aan de vissen geven. Schiet mij maar lek hoor.
Een paar maanden geleden begon 1 van zijn vriendjes stom te doen dat B 2 mama's heeft. Heel toevallig ging ik een paar dagen later met B naar de kampioenswedstrijd van Ajax. De jongens in zijn klas zagen op maandag groen van jaloezie en wilden ineens 2 mama's want dan kon je naar Ajax. Sindsdien is B cool want 2 mama's. Maar dat kan volgende maand weer anders zijn.
Idd. Hoe ver ga je om je identiteit te veranderen. Verzwijgen dat je twee vrouwen bent? Dat zou in niemand opkomen. Maar een broek ipv een rok wel. Tja...quote:
Ik wilde net inderdaad uit nieuwsgierigheid vragen waar de grens dan gelegd wordt. Ik snap heel goed dat je je zoon niet snel in jurk naar school laat gaan, ook al zou ik wellicht een andere keuze maken.
Maar waar ligt de scheiding? Alleen bij een jurk cq rokje of alles wat als meisjesachtig gezien wordt? En wie bepaalt die scheiding? Jij? Je kind? De reacties op school?
Het voorbeeld van het shirt van vanochtend, het was een blauw Buzz lightyear shirt. B draagt die erg graag maar nu dus ineens niet meer. te lang dus het is een rokje. Navragen leerde dat de jongens in zijn klas dat zeiden. Met geen mogelijkheid kreeg ik het shirt aan bij hem, dan niet. Nu heeft hij een blauw shirt met vissen aan die nog langer is. De reactie in de klas? De jongens vonden hem cool en gingen namen aan de vissen geven. Schiet mij maar lek hoor.
Een paar maanden geleden begon 1 van zijn vriendjes stom te doen dat B 2 mama's heeft. Heel toevallig ging ik een paar dagen later met B naar de kampioenswedstrijd van Ajax. De jongens in zijn klas zagen op maandag groen van jaloezie en wilden ineens 2 mama's want dan kon je naar Ajax. Sindsdien is B cool want 2 mama's. Maar dat kan volgende maand weer anders zijn.
echt? Dat meen je niet?quote:
[..]
Waar trek je de grens inderdaad? Wij hoorden laatst tijdens het oudergesprek op school dat het beter is als we Sticker iets minder knuffelen bij het afscheid in de ochtend, want 'andere kinderen doen dat ook niet en vinden daar mogelijk iets van'. Tsja.. We hebben dat in de groep gegooid thuis en unaniem bepaald dat we dat onzin vinden, maar ik schrik er toch van hoezeer sommige mensen bezig zijn met wat de wereld ergens van zou kunnen vinden.
Dat je je eigen zoon niet een jurk/rok/vul maar in aan zou doen uit angst dat hij gepest of geplaagd gaat worden, dat is dan ook helemaal prima natuurlijk. Maar hier andere ouders beschuldigen dat zij verantwoordelijk zijn als hun kind gepest wordt is natuurlijk iets heel anders.
Ik denk dat pesten nou een maal bij het dierenrijk hoort. Et word naar boven gelukt en naar beneden getrapt. Bij de dieren soms zelfs letterlijk.
Degene die gepest word zal het een worst wezen waar de motivatie van de pester vandaan komt.
Alle mensen en dieren zijn constant bezig de plaats in hun groep te bepalen. Degene die omhoog willen zullen de zwakkeren naar beneden duwen...En daar zullen ze alles voor gebruiken wat voorhanden is.
Het is de natuur en zal daarom nooit helemaal verdwijnen.
Mijn ventje is al geen Alpha. Ik vind dat als je een gevoelig kind met een jurkje naar school stuurt zet je hem een grote roze bullseye op zijn rug. En om het dan maar toch te doen omdat ik vind dat de wereld anders zou moeten zijn is niet goed
Degene die gepest word zal het een worst wezen waar de motivatie van de pester vandaan komt.
Alle mensen en dieren zijn constant bezig de plaats in hun groep te bepalen. Degene die omhoog willen zullen de zwakkeren naar beneden duwen...En daar zullen ze alles voor gebruiken wat voorhanden is.
Het is de natuur en zal daarom nooit helemaal verdwijnen.
Mijn ventje is al geen Alpha. Ik vind dat als je een gevoelig kind met een jurkje naar school stuurt zet je hem een grote roze bullseye op zijn rug. En om het dan maar toch te doen omdat ik vind dat de wereld anders zou moeten zijn is niet goed
Goede vraag. Ik ben benieuwd naar het antwoord.quote:
Ik hoop dat wat ik nu ga zeggen niet verkeerd opgevat wordt, maar waarom zou je een kind dan wel een pestgevoelige ideologie aanpraten, door te bevestigen dat een jurk op school echt niet kan?
Hoe zorg je er dan voor dat je kind wél tolerant is naar vriendje met jurk?
echt? Dat meen je niet?quote:
[..]
Waar trek je de grens inderdaad? Wij hoorden laatst tijdens het oudergesprek op school dat het beter is als we Sticker iets minder knuffelen bij het afscheid in de ochtend, want 'andere kinderen doen dat ook niet en vinden daar mogelijk iets van'. Tsja.. We hebben dat in de groep gegooid thuis en unaniem bepaald dat we dat onzin vinden, maar ik schrik er toch van hoezeer sommige mensen bezig zijn met wat de wereld ergens van zou kunnen vinden.
Ik vind je kind kwetsbaar naar school sturen en dan achteraf gaan mauwen omdat het uitgelachen is inderdaad dom.quote:
Dat je je eigen zoon niet een jurk/rok/vul maar in aan zou doen uit angst dat hij gepest of geplaagd gaat worden, dat is dan ook helemaal prima natuurlijk. Maar hier andere ouders beschuldigen dat zij verantwoordelijk zijn als hun kind gepest wordt is natuurlijk iets heel anders.
Even ontlurken hoor, maar wat vat dit het ontzettend compact en helder samenquote:
Ik hoop dat wat ik nu ga zeggen niet verkeerd opgevat wordt, maar waarom zou je een kind dan wel een pestgevoelige ideologie aanpraten, door te bevestigen dat een jurk op school echt niet kan?
Hoe zorg je er dan voor dat je kind wél tolerant is naar vriendje met jurk?
Ga ik proberen te onthouden voor als mijn dreumes op een relevante leeftijd komt
Overigens hier een tegenovergesteld gevoel als dat van @exode maar evenmin iets dat ik ooit hardop tegen de koter zou zeggen: ik hoop halfbewust een pietsie dat -ie niet zomaar hetero wordt.
Zowel ik als mijn echtgenoot zijn biseksueel en daar altijd al heel blij en zelfverzekerd mee geweest. Om preciezer te zijn: als Günther uiteindelijk helemaal hetero blijkt is dat natuurlijk prima, maar ik neig ernaar te hopen dat -ie pas de helft van de wereldbevolking definitief als ongeschikt relatiemateriaal beschouwt als -ie er afdoende op los heeft geëxperimenteerd. 
Terug naar kleding en andere uitingsvormen: je proberen te voegen naar wat toevallig op een bepaald moment binnen de normen valt: pfffrt, het lijkt me loeivervelend, erg vermoeiend en uiteindelijk weinig zinvol voor een echt gelukkig leven.
Maar goed, nu makkelijk gezegd, wellicht piep ik wel anders als het kuiken eenmaal naar school moet.
Tot slot kudos aan @kwakz0r in haar poging om empathie voor de pesters te kweken, in plaats van pestende kinderen zomaar als abstract en kwaadaardig fenomeen zien. Heel fijn, en heel nodig
[ Bericht 0% gewijzigd door minilot op 16-07-2019 15:24:00 ]
Let me see you stripped down to the bone
Vind ik ook een goeie vraag. Bij ons is de jurk vraag niet geweest maar bijvoorbeeld wel het naturisme. Ik heb mijn zoon verteld dat wij het prima vinden maar dat andere mensen het misschien niet gaan begrijpen. Daarom is het beter om het thuis te doen. En als hij over de vakantie vertelt kan hij alles vertellen maar laat hij 1 klein detail weg. Om het niet een taboe of geheim te laten worden hebben we hem wel verteld dat hij het gerust aan opa, oma, pake,beppe, juf en tantes enzo mag vertellenquote:
[..]
Goede vraag. Ik ben benieuwd naar het antwoord.
Ik denk niet dat het dragen van jurkjes bij jongens op welke manier dan ook maat met seksualiteit te maken heeft eigenlijk
Ik ook niet, ik reageerde puur op @exode die zelf lesbisch is maar een beetje hoopt dat haar zoon hetero blijkt.quote:
Ik denk niet dat het dragen van jurkjes bij jongens op welke manier dan ook maat met seksualiteit te maken heeft eigenlijk
Let me see you stripped down to the bone
oeps sorry. Verkeerd begrepenquote:
[..]
Ik ook niet, ik reageerde puur op @:Exode die zelf lesbisch is maar een beetje hoopt dat haar zoon hetero blijkt.
Ik denk dat wat L-E schrijft, dat het lange termijn perspectief van belang is, het belangrijkste voor mij is. Je kunt je kind nu wel willen beschermen en vanuit dat (begrijpelijke) oogpunt de maatschappelijke normen over gender en dergelijke bevestigen richting je kind, maar wat gebeurt er dan als je kind erachter komt dat het daadwerkelijk anders is?
Op mijn school is nu een leerling in transitie is, een transgender dus. Die staat gelukkig (relatief !) sterk in de schoenen. Gelukkig maar, want dan moet je tegen wat zaken opboksen hoor en dan heb ik het niet eens over maatschappelijke acceptatie, maar het eigen proces. Maar hoe kan een kind met zulke gevoelens naar z'n ouders en omgeving uit de kast komen als het van jongs af aan heeft meegekregen dat je beter maar niet kunt afwijken, dat dat gevaarlijk is, dat je vast en zeker afgewezen zult worden? Daarmee leer je je kind dat de wereld een gevaarlijke plek is voor afwijkende mensen.
Dan kun je zeggen: dat is ook zo, want dat is de realiteit.
Nee, dat is een deel van de realiteit. Want naast intolerante mensen zijn er ook heel veel wel tolerante en vrijdenkende mensen. Het is een keuze welke groep mensen je invloed geeft.
De vraag die je jezelf als ouder moet stellen is niet: hoe zorg ik dat mijn normale kind ook daadwerkelijk normaal wordt gevonden en niet wordt gepest? De vraag moet zijn: hoe zorg ik ervoor dat als mijn kind afwijkend blijkt te zijn het sterk genoeg in de schoenen zal staan daarvoor uit te komen? En hoe zorg ik ervoor dat mijn kind zich bij mij veilig zal voelen om die gevoelens met me te delen?
En bedenk dus ook dat je nog zo hard in theorie kunt roepen dat je het helemaal niet erg zult vinden als je kind homo of transgender zou blijken te zijn, maar als je in praktijk je kind wel vanzelfsprekend wilt laten voldoen aan de hetero norm, in hoeverre zal je kind zich dan daadwerkelijk vrij en veilig genoeg voelen om eerlijk en open tegen je te zijn?
Op mijn school is nu een leerling in transitie is, een transgender dus. Die staat gelukkig (relatief !) sterk in de schoenen. Gelukkig maar, want dan moet je tegen wat zaken opboksen hoor en dan heb ik het niet eens over maatschappelijke acceptatie, maar het eigen proces. Maar hoe kan een kind met zulke gevoelens naar z'n ouders en omgeving uit de kast komen als het van jongs af aan heeft meegekregen dat je beter maar niet kunt afwijken, dat dat gevaarlijk is, dat je vast en zeker afgewezen zult worden? Daarmee leer je je kind dat de wereld een gevaarlijke plek is voor afwijkende mensen.
Dan kun je zeggen: dat is ook zo, want dat is de realiteit.
Nee, dat is een deel van de realiteit. Want naast intolerante mensen zijn er ook heel veel wel tolerante en vrijdenkende mensen. Het is een keuze welke groep mensen je invloed geeft.
De vraag die je jezelf als ouder moet stellen is niet: hoe zorg ik dat mijn normale kind ook daadwerkelijk normaal wordt gevonden en niet wordt gepest? De vraag moet zijn: hoe zorg ik ervoor dat als mijn kind afwijkend blijkt te zijn het sterk genoeg in de schoenen zal staan daarvoor uit te komen? En hoe zorg ik ervoor dat mijn kind zich bij mij veilig zal voelen om die gevoelens met me te delen?
En bedenk dus ook dat je nog zo hard in theorie kunt roepen dat je het helemaal niet erg zult vinden als je kind homo of transgender zou blijken te zijn, maar als je in praktijk je kind wel vanzelfsprekend wilt laten voldoen aan de hetero norm, in hoeverre zal je kind zich dan daadwerkelijk vrij en veilig genoeg voelen om eerlijk en open tegen je te zijn?
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Ik ‘hoop’ het vooral om de moeilijkheden die ermee gepaard gaan te voorkomen. De vooroordelen, de pesterijen, alles.quote:
[..]
Ik ook niet, ik reageerde puur op @:Exode die zelf lesbisch is maar een beetje hoopt dat haar zoon hetero blijkt.
Ik heb best wat homo’s om me heen en allemaal hebben ze meerdere vervelende ervaringen.
Door thuis de veilige haven aan te geven. Waar de vrijheid is om te zijn wie het kind is. En door aan te geven dat er een plaats en tijd voor alles is. En dat lijkt mij niet op een kleuterschool waar de kleuters pijnlijk eerlijk zijn waar het kind dat boven het maaiveld uitkomt mogelijk gemaaid word. Zo'n kind word nog voor het enig besef heeft van sekse al geknauwd.
en dat terwijl de grootste homohaters drukker bezig zijn met wat er in een bed gebeurt dan de homo zelf. Moet ik altijd even over gniffelen... Wat zal daar achter stekenquote:
[..]
Ik ‘hoop’ het vooral om de moeilijkheden die ermee gepaard gaan te voorkomen. De vooroordelen, de pesterijen, alles.
Ik heb best wat homo’s om me heen en allemaal hebben ze meerdere vervelende ervaringen.
Ik meng me hier voorzichtig, ik heb nog geen kleuter. Maar wat ik zo lastig te verkroppen vind, is dat juist gedachtegangen die ik in deze discussie soms lees de reden zijn achter het feit dat het zo moeilijk geaccepteerd wordt als een jongen bijvoorbeeld in een jurkje naar school zou gaan. Het zijn niet de kinderen die hier wat van vinden, maar de volwassenen. De kinderen gaan er wat van vinden door ons als volwassenen, door hoe wij ermee omgaan, omdat alles wat ook maar enigszins buiten de norm valt kennelijk voorkomen moet worden.
In de perfecte wereld zou elk kind moeten kunnen dragen, en doen, wat hij of zij wil zonder dat er direct of indirect over geoordeeld wordt. Zonder dat de ouders zich er vervelend door voelen, het gevoel krijgen dat ze hun kinderen tekort doen of kwetsbaar maken. Zonder dat andere ouders er wat van vinden. Zonder die ellendige bekrompenheid. Die perfecte wereld bestaat niet en zo zal het ook nooit worden. Maar die bekrompenheid wordt mijn inziens in stand gehouden door onze kinderen vrijheden af te pakken omdat ze anders gepest zouden worden, omdat iets niet normaal zou zijn.
Ik ben zelf mijn hele basisschooltijd gepest. Omdat ik kleurrijke kleding droeg, omdat ik van de grote stad naar een dorp verhuisde met de zachte G, om mijn achternaam, omdat ik een dromertje was. Kinderen pesten, ook als je in een spijkerbroek en sneakers draagt, het maakt geen verschil. En dát moet worden aangepakt, daarin moet bewustwording worden gecreëerd bij kinderen zelf. Maar de boodschap dat je niet jezelf mag zijn, draagt daar niet aan bij. Die maakt het alleen maar nog complexer en geeft pesters mijn inziens juist nog meer vrij spel.
Just my two cents.
[ Bericht 0% gewijzigd door Schanu op 16-07-2019 16:43:22 ]
In de perfecte wereld zou elk kind moeten kunnen dragen, en doen, wat hij of zij wil zonder dat er direct of indirect over geoordeeld wordt. Zonder dat de ouders zich er vervelend door voelen, het gevoel krijgen dat ze hun kinderen tekort doen of kwetsbaar maken. Zonder dat andere ouders er wat van vinden. Zonder die ellendige bekrompenheid. Die perfecte wereld bestaat niet en zo zal het ook nooit worden. Maar die bekrompenheid wordt mijn inziens in stand gehouden door onze kinderen vrijheden af te pakken omdat ze anders gepest zouden worden, omdat iets niet normaal zou zijn.
Ik ben zelf mijn hele basisschooltijd gepest. Omdat ik kleurrijke kleding droeg, omdat ik van de grote stad naar een dorp verhuisde met de zachte G, om mijn achternaam, omdat ik een dromertje was. Kinderen pesten, ook als je in een spijkerbroek en sneakers draagt, het maakt geen verschil. En dát moet worden aangepakt, daarin moet bewustwording worden gecreëerd bij kinderen zelf. Maar de boodschap dat je niet jezelf mag zijn, draagt daar niet aan bij. Die maakt het alleen maar nog complexer en geeft pesters mijn inziens juist nog meer vrij spel.
Just my two cents.
[ Bericht 0% gewijzigd door Schanu op 16-07-2019 16:43:22 ]
Mooi verwoord, ik kan me hier helemaal bij aansluiten.quote:
Ik denk dat wat L-E schrijft, dat het lange termijn perspectief van belang is, het belangrijkste voor mij is. Je kunt je kind nu wel willen beschermen en vanuit dat (begrijpelijke) oogpunt de maatschappelijke normen over gender en dergelijke bevestigen richting je kind, maar wat gebeurt er dan als je kind erachter komt dat het daadwerkelijk anders is?
Op mijn school is nu een leerling in transitie is, een transgender dus. Die staat gelukkig (relatief !) sterk in de schoenen. Gelukkig maar, want dan moet je tegen wat zaken opboksen hoor en dan heb ik het niet eens over maatschappelijke acceptatie, maar het eigen proces. Maar hoe kan een kind met zulke gevoelens naar z'n ouders en omgeving uit de kast komen als het van jongs af aan heeft meegekregen dat je beter maar niet kunt afwijken, dat dat gevaarlijk is, dat je vast en zeker afgewezen zult worden? Daarmee leer je je kind dat de wereld een gevaarlijke plek is voor afwijkende mensen.
Dan kun je zeggen: dat is ook zo, want dat is de realiteit.
Nee, dat is een deel van de realiteit. Want naast intolerante mensen zijn er ook heel veel wel tolerante en vrijdenkende mensen. Het is een keuze welke groep mensen je invloed geeft.
De vraag die je jezelf als ouder moet stellen is niet: hoe zorg ik dat mijn normale kind ook daadwerkelijk normaal wordt gevonden en niet wordt gepest? De vraag moet zijn: hoe zorg ik ervoor dat als mijn kind afwijkend blijkt te zijn het sterk genoeg in de schoenen zal staan daarvoor uit te komen? En hoe zorg ik ervoor dat mijn kind zich bij mij veilig zal voelen om die gevoelens met me te delen?
En bedenk dus ook dat je nog zo hard in theorie kunt roepen dat je het helemaal niet erg zult vinden als je kind homo of transgender zou blijken te zijn, maar als je in praktijk je kind wel vanzelfsprekend wilt laten voldoen aan de hetero norm, in hoeverre zal je kind zich dan daadwerkelijk vrij en veilig genoeg voelen om eerlijk en open tegen je te zijn?
Franny ik vind het heel wijs wat je zegt. Maar het is zo jammer dat de luidste mensen vaak de intoleranten zijn.
In transitie zijn vind ik zo interessant. Ik denk er vaak over na, want ik kan bij mezelf niet vastgrijpen welk gevoel me nou specifiek een vrouw maakt. En hoe zou dat dan bij zo'n kind voelen
In transitie zijn vind ik zo interessant. Ik denk er vaak over na, want ik kan bij mezelf niet vastgrijpen welk gevoel me nou specifiek een vrouw maakt. En hoe zou dat dan bij zo'n kind voelen
Ik weet niet of je je bewust bent van het beeld dat je nu neerzet van de gemiddelde kleuter. Kleuters kunnen dingen zeggen en daarmee lomp zijn, maar ze zijn daarin ook nog prima bij te sturen, door een juf en door ouders. Waarom maak jij er zoiets groots van? En: waarom wil jij kinderen bevestigen daarin in plaats van bijsturen?quote:
Door thuis de veilige haven aan te geven. Waar de vrijheid is om te zijn wie het kind is. En door aan te geven dat er een plaats en tijd voor alles is. En dat lijkt mij niet op een kleuterschool waar de kleuters pijnlijk eerlijk zijn waar het kind dat boven het maaiveld uitkomt mogelijk gemaaid word. Zo'n kind word nog voor het enig besef heeft van sekse al geknauwd.
Kleuters worden niet 'gemaaid', ze maken en krijgen soms wel nogal rolbevestigende opmerkingen en doen dat ook vanuit een bepaalde ontwikkelingsfase waarin ze erg in hokjes denken. Mijn dochter heeft het ook wel over dingen die 'alleen voor meisjes zijn'. Deels krijgt ze dat van buitenaf mee, deels verzint ze dat ook zelf. Is niet erg, dan hebben we daar een gesprekje over.
Het zijn niet de kleuters die 'maaien', het zijn de volwassenen die dit niet of te weinig bijsturen op zo'n moment. Dat laatste is voor een kleuter die in een jurk naar school komt, cruciaal.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Ik ben me volledig bewust van wat ik zeg en bedoel. Kinderen zijn hard. En ja, goed bij te sturen... Maar wie gaat ze bijsturen? Als de moeder van het gepeste kind aan de bel trekt is het kwaad al geschiedquote:Op dinsdag 16 juli 2019 17:16 schreef Franny_G het volgende:
[..]
Ik weet niet of je je bewust bent van het beeld dat je nu neerzet van de gemiddelde kleuter. Kleuters kunnen dingen zeggen en daarmee lomp zijn, maar ze zijn daarin ook nog prima bij te sturen, door een juf en door ouders. Waarom maak jij er zoiets groots van? En: waarom wil jij kinderen bevestigen daarin in plaats van bijsturen?
Kleuters worden niet 'gemaaid', ze maken en krijgen soms wel nogal rolbevestigende opmerkingen en doen dat ook vanuit een bepaalde ontwikkelingsfase waarin ze erg in hokjes denken. Mijn dochter heeft het ook wel dingen die 'alleen voor meisjes zijn'. Is niet erg, dan hebben we daar een gesprekje over.
Het zijn niet de kleuters die 'maaien', het zijn de volwassenen die dit niet of te weinig bijsturen op zo'n moment. Dat laatste is voor een kleuter die in een jurk naar school komt, cruciaal.
De volwassenen moeten bijsturen, altijd. Van kleuter tot ze volwassenen zijn.quote:
[..]
Ik ben me volledig bewust van wat ik zeg en bedoel. Kinderen zijn hard. En ja, goed bij te sturen... Maar wie gaat ze bijsturen? Als de moeder van het gepeste kind aan de bel trekt is het kwaad al geschied
En als dat op de school van mijn kind onvoldoende zou gebeuren, zou ik daar alles aan doen, desnoods van school veranderen, en ik zal altijd achter mijn kind staan hierin. Ik zou in ieder geval nooit mijn kind het idee geven dat het zich maar moet aanpassen aan intolerante types of dat het aan zichzelf moet gaan twijfelen hierin.
Overigens gaat het mij hier om het principiele punt van dat niet accepteren dat iemand afwijkt op het moment dat het kind de vrijheid heeft gekregen zich te kleden zoals het zelf wil, dus bij zo'n verkleeddag op school. Ik ben verder wel van mening dat ik mijn kinderen wat etiquette kan meegeven, ook op het gebied van welke kleding op welk moment gepast is. Toen wij vrijdag naar de (nogal erg religieuze) begrafenis gingen van mijn vader heb ik mijn eigen kleding daar ook op aangepast en I had ook gepaste kleding (in die context dan) aan. Dat vind ik een kwestie van beleefdheid. En als ik op Rome reis ben met leerlingen dan spreek ik ze ook aan als ze in korte rok of broek een kerk in willen gaan. Dan heb ik het dus niet over je kleding zodanig moeten aanpassen dat het je raakt in je identiteit maar meer dat je rekening houdt met de gelegenheid.
[ Bericht 2% gewijzigd door Franny_G op 16-07-2019 17:35:28 ]
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
dat is wat ik bedoel met er is een tijd en een plaats voor alles.quote:
[..]
De volwassenen moeten bijsturen, altijd. Van kleuter tot ze volwassenen zijn.
En als dat op de school van mijn kind onvoldoende zou gebeuren, zou ik daar alles aan doen, desnoods van school veranderen, en ik zal altijd achter mijn kind staan hierin. Ik zou in ieder geval nooit mijn kind het idee geven dat het zich maar moet aanpassen aan intolerante types of dat het aan zichzelf moet gaan twijfelen hierin.
Overigens gaat het mij hier om het principiele punt van dat niet accepteren dat iemand afwijkt op het moment dat het kind de vrijheid heeft gekregen zich te kleden zoals het zelf wil, dus bij zo'n verkleeddag op school. Ik ben verder wel van mening dat ik mijn kinderen wat etiquette kan meegeven, ook op het gebied van welke kleding op welk moment gepast is. Toen wij vrijdag naar de (nogal erg religieuze) begrafenis gingen van mijn vader heb ik mijn eigen kleding daar ook op aangepast en I had ook gepaste kleding (in die context dan) aan. Dat vind ik een kwestie van beleefdheid. En als ik op Rome reis ben met leerlingen dan spreek ik ze ook aan als ze in korte rok of broek een kerk in willen gaan.
Kleuters constateren dingen. “Mama, die mevrouw is dik” of “mama, die meneer is bruin”. Er zit geen mening achter, ze zien iets en zeggen wat ze zien. Volwassenen zorgen ervoor dat de mening erbij komt. Dat vind ik vooral heel jammer.
Wij proberen Sjaak te leren dat dingen niet gek zijn, maar “anders dan we gewend zijn” en dat dat prima is. Hij mag er tzt zelf een mening over vormen, hij hoeft niet mijn mening over te nemen.
Het is helemaal niet fijn om op te groeien en alleen maar te horen dat je jezelf niet mag zijn, dat je je moet aanpassen aan de norm.
Wij proberen Sjaak te leren dat dingen niet gek zijn, maar “anders dan we gewend zijn” en dat dat prima is. Hij mag er tzt zelf een mening over vormen, hij hoeft niet mijn mening over te nemen.
Het is helemaal niet fijn om op te groeien en alleen maar te horen dat je jezelf niet mag zijn, dat je je moet aanpassen aan de norm.
Ja, daar ben ik het op zich wel mee eens. Maar dit luistert dus redelijk nauw. Want als je met je kleding niemand beledigd of kwaad doet (dus bij zo'n verkleeddag op school), dan is het dus wel de tijd en plaats om precies te doen wat je zelf wil. Het gaat er hier om dat je, ook al kun je bij bepaalde gelegenheden dus rekening houden met wensen en verwachtingen van anderen, je daarbinnen wel jezelf kunt zijn. En je dus niet zodanig jezelf moet aanpassen dat het afbreuk doet aan wie je bent en je gevoel van eigenwaarde.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Ik herken dat helemaal niet, dat kinderen zo hard zouden zijn. Zeker kleuters, dat zijn zachte eieren, die juichen om een leuke kever, storten zich in je armen als ze op hun knie vallen en hebben nachtmerries over boze giraffenquote:
[..]
Ik ben me volledig bewust van wat ik zeg en bedoel. Kinderen zijn hard. En ja, goed bij te sturen... Maar wie gaat ze bijsturen? Als de moeder van het gepeste kind aan de bel trekt is het kwaad al geschied
ja, ze zijn lomp, zeggen wat ze denken (waar WIJ dan weer een waardeoordeel in horen, zoals mwCactus ook zegt) en denken vooral aan zichzelf. Ik ben meer geneigd om dat te zien als logisch gezien hun cognitieve en sociaal-emotionele ontwikkeling dan als een soort aangeboren behoefte anderen neer te sabelen. Ik snap wel dat als je anderen zo als (intentioneel!) boosaardig ziet dat je geneigd om strak in de pas te lopen en dingen binnenskamers te houden, maar of je zelf en de wereld daar nou gelukkiger van worden?Overigens zat er bij mijn zoon een jongen die vaak een jurk droeg in de kleuterklas en nu nog voornamelijk roze en paars draagt en ik heb niet gemerkt dat iemand daar ooit commentaar op had. Maar ik ben ook erg te spreken over het klimaat op school, daar wordt ook fors in geïnvesteerd.
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Ik ben dus zo'n mama van een kind dat misschien een beetje 'anders' is. L (9 jaar) heeft eerst een periode gehad waarin ze aangaf liever een jongetje te zijn en roept nu al jaren dat ze later met een meisje gaat trouwen, ze heeft zelfs al bedacht hoe ze gaat regelen dat er toch baby's gemaakt kunnen worden.
Het jongetje willen zijn ging over, al is L nog steeds een 'wilde', speelt liever met jongens en heeft een hekel aan rokken/jurken en zulks. Meisjes vindt ze maar tuttig doen en ze zeuren teveel volgens L, daarom speelt ze liever niet met meisjes. Haar superlange haren wilde L laatst kort knippen tot haar schouders terwijl de norm in de klas 'zo lang mogelijk haar hebben' is. Ze stoort zich zover ik kan beoordelen niet aan wat de groep van haar verwacht/wat daar de norm is en kiest gewoon haar eigen weg, op de achtergrond gesteund door ons.
Ik vind het heel fijn om te merken dat L hier zo open over kan zijn en ook durft te zijn. Dat geeft in ieder geval aan dat wij als ouders haar een voldoende veilige haven hebben gegeven om zichzelf te kunnen zijn en dat ook te uiten. Hoe dit alles zich uiteindelijk gaat ontwikkelen weet ik niet, al kan de uitkomst mij ook eigenlijk niet deren. Voor ons als ouders is het allerbelangrijkst dat L gelukkig is. Of dat met een man, vrouw, beiden, whatever is dat doet er niet toe. Ik hoop voor L dat ze zo zelfverzekerd blijft als ze nu is en dat ze zich door ons altijd gesteund blijft voelen, wat haar keuze ook mag worden.
Waar ik mij wel zorgen over maak is eigenlijk hetzelfde als waar exode het over heeft. Nare ervaringen die te maken hebben met minder tolerante medemensen. Heel logisch, omdat de wereld gewoon een stuk minder tolerant is dan we vaak denken. Ik gun haar niet alleen dat ze gelukkig is, maar ook dat het haar makkelijk af gaat en dat is helaas niet zonder meer zo als je geen hetero bent. Scheldwoorden en zelfs geweld zijn helaas nog steeds aan de orde van de dag en dat baart mij wel zorgen.
Over pesten in het algemeen kan ik zeggen dat mijn kleuters ook al te maken hebben gehad met vervelende opmerkingen van andere kleuters. Zo ging S in een roze t-shirt met flamingo's naar school, maar de oudste kleuters vertelden hem toch meermaals dat dat een meisjesshirt was. Ik heb S inmiddels weer zo ver dat hij het shirt toch weer aantrekt, maar daar ging wel een gesprek over smaak en dat die voor iedereen anders is vooraf. En vooral, het voorbeeld van zijn stoere papa die ook gewoon een roze t-shirt aan had. T weigert nog steeds roze aan te trekken terwijl het 3 jaar lang zijn lievelingskleur is geweest. Ik denk dat dat nog steeds zo is, maar dat hij niet meer durft door de opmerkingen.
Ik vind het erg jammer dat sommige kleuters blijkbaar al met de paplepel ingegoten krijgen dat roze voor meisjes is. Blauw is toch ook niet alleen voor jongens.
Het jongetje willen zijn ging over, al is L nog steeds een 'wilde', speelt liever met jongens en heeft een hekel aan rokken/jurken en zulks. Meisjes vindt ze maar tuttig doen en ze zeuren teveel volgens L, daarom speelt ze liever niet met meisjes. Haar superlange haren wilde L laatst kort knippen tot haar schouders terwijl de norm in de klas 'zo lang mogelijk haar hebben' is. Ze stoort zich zover ik kan beoordelen niet aan wat de groep van haar verwacht/wat daar de norm is en kiest gewoon haar eigen weg, op de achtergrond gesteund door ons.
Ik vind het heel fijn om te merken dat L hier zo open over kan zijn en ook durft te zijn. Dat geeft in ieder geval aan dat wij als ouders haar een voldoende veilige haven hebben gegeven om zichzelf te kunnen zijn en dat ook te uiten. Hoe dit alles zich uiteindelijk gaat ontwikkelen weet ik niet, al kan de uitkomst mij ook eigenlijk niet deren. Voor ons als ouders is het allerbelangrijkst dat L gelukkig is. Of dat met een man, vrouw, beiden, whatever is dat doet er niet toe. Ik hoop voor L dat ze zo zelfverzekerd blijft als ze nu is en dat ze zich door ons altijd gesteund blijft voelen, wat haar keuze ook mag worden.
Waar ik mij wel zorgen over maak is eigenlijk hetzelfde als waar exode het over heeft. Nare ervaringen die te maken hebben met minder tolerante medemensen. Heel logisch, omdat de wereld gewoon een stuk minder tolerant is dan we vaak denken. Ik gun haar niet alleen dat ze gelukkig is, maar ook dat het haar makkelijk af gaat en dat is helaas niet zonder meer zo als je geen hetero bent. Scheldwoorden en zelfs geweld zijn helaas nog steeds aan de orde van de dag en dat baart mij wel zorgen.
Over pesten in het algemeen kan ik zeggen dat mijn kleuters ook al te maken hebben gehad met vervelende opmerkingen van andere kleuters. Zo ging S in een roze t-shirt met flamingo's naar school, maar de oudste kleuters vertelden hem toch meermaals dat dat een meisjesshirt was. Ik heb S inmiddels weer zo ver dat hij het shirt toch weer aantrekt, maar daar ging wel een gesprek over smaak en dat die voor iedereen anders is vooraf. En vooral, het voorbeeld van zijn stoere papa die ook gewoon een roze t-shirt aan had.
T weigert nog steeds roze aan te trekken terwijl het 3 jaar lang zijn lievelingskleur is geweest. Ik denk dat dat nog steeds zo is, maar dat hij niet meer durft door de opmerkingen. Ik vind het erg jammer dat sommige kleuters blijkbaar al met de paplepel ingegoten krijgen dat roze voor meisjes is. Blauw is toch ook niet alleen voor jongens.
Ik ben vroeger ook gepest/buitengesloten, ik was dan een meisje dat vooral broeken droeg... Mijn moeder heeft in groep 7 eens gezegd 'anders doe je eens een jurkje aan? Dan willen ze misschien wel met je spelen' en toen schijn ik gezegd te hebben 'als ze alleen met me willen spelen als ik een jurkje aan heb wil ik niet met hun spelen' en oh oh daar is ze trots op
Jammere is dat ze nu mij probeert te overtuigen dat ik m'n oudste dochter moet gaan bijsturen in kledingkeuze omdat ze al zo onzeker is
terwijl ik dat dus juist andersom vind...
Ik vind dat juist een kind zichzelf moet kunnen zijn (en eerlijk; zeggen dat een kind dingen moet verzwijgen vind ik helemaal erg, als ik iets zo lang mogelijk in stand wil houden dan is het het spontane).
Als je hier al zo veroordelend bent over mensen die hun kind ook op school zichzelf laten zijn, wat geef je je kind voor denkbeelden mee dan
Jammere is dat ze nu mij probeert te overtuigen dat ik m'n oudste dochter moet gaan bijsturen in kledingkeuze omdat ze al zo onzeker is
terwijl ik dat dus juist andersom vind...Ik vind dat juist een kind zichzelf moet kunnen zijn (en eerlijk; zeggen dat een kind dingen moet verzwijgen vind ik helemaal erg, als ik iets zo lang mogelijk in stand wil houden dan is het het spontane).
Als je hier al zo veroordelend bent over mensen die hun kind ook op school zichzelf laten zijn, wat geef je je kind voor denkbeelden mee dan
J'ai vu un escarbot ivre!-Komupolapana
Het zijn de kleine dingen die het doen <3
Het zijn de kleine dingen die het doen <3
ik vind het vooral jammer dat hier lijkt door te schemeren dat vooral kinderen die zèlf anders willen zijn dan heel erg te horen krijgen dat dat soort dingen niet voor het openbaar zijn...quote:
Ik vind het erg jammer dat sommige kleuters blijkbaar al met de paplepel ingegoten krijgen dat roze voor meisjes is. Blauw is toch ook niet alleen voor jongens.
J'ai vu un escarbot ivre!-Komupolapana
Het zijn de kleine dingen die het doen <3
Het zijn de kleine dingen die het doen <3
Eens hoor. Het gaat er niet om je kind 'moedwillig in de frontlinies te plaatsen', maar of je kind wil steunen als het daarvoor kiest.
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Ik weet niet of dit op mijn post bedoeld was, maar ik zou het helemaal niet zo brengen als "dat een jurk op school echt niet kan", maar veel genuanceerder. Ik kan met mijn kinderen een veel langer/breder/inhoudelijker gesprek voeren dan "een jurk mag niet want dat hoort niet".quote:
Ik hoop dat wat ik nu ga zeggen niet verkeerd opgevat wordt, maar waarom zou je een kind dan wel een pestgevoelige ideologie aanpraten, door te bevestigen dat een jurk op school echt niet kan?
Hoe zorg je er dan voor dat je kind wél tolerant is naar vriendje met jurk?
Ook heb ik het niet over kinderen die zich overduidelijk niet goed voelen in hun eigen gender of zich op een andere manier niet thuis kunnen voelen tussen hun leeftijdsgenoten. Ik krijg bij deze discussie nu het gevoel dat het of zwart, of wit moet zijn. Ook de post van Krijgertje, ik heb geen idee of die ook voor mij bedoeld was, maar zo ja, dan wordt mijn post ook veel te ongenuanceerd uitgelegd.
Blijkbaar ben ik in dat geval niet goed geweest in het mezelf verwoorden, want ik ben juist bij veel dingen groot voorstander van het volgen van onze kinderen en bij ons thuis gaat helemaal niet alles precies zoals het volgens standaard genderpatronen (of wat voor standaard patronen dan ook) zou 'moeten'.
Clubsoda trouwens ook, de laatste post had ik nog niet gelezen. Ik vind dit ook met een heel vervelende toon geschreven, alsof je automatisch je kind niét steunt als je een andere keuze maakt. Dat doe je wel, met alle liefdevolle bedoelingen, met andere argumenten.
Dat zeg je mooi Clubsoda! (@spees ik dacht dat ze het tegen DnD zei, niet tegen jou?)
Overigens merk ik op school bij mij dat er doorgaans heel goed gereageerd wordt op de kinderen die openlijk of overduidelijk maar niet openlijk gay zijn, een tweetal kinderen in transitie, de kinderen met twee moeders, etc.
Als middelbare scholieren in staat zijn om daar goed mee om te gaan dan kunnen kleuters het ook.
Het gaat er maar om hoe je reageert op hun observaties.
Overigens merk ik op school bij mij dat er doorgaans heel goed gereageerd wordt op de kinderen die openlijk of overduidelijk maar niet openlijk gay zijn, een tweetal kinderen in transitie, de kinderen met twee moeders, etc.
Als middelbare scholieren in staat zijn om daar goed mee om te gaan dan kunnen kleuters het ook.
Het gaat er maar om hoe je reageert op hun observaties.
Kwak
Het één sluit het ander niet uit.quote:
Eens hoor. Het gaat er niet om je kind 'moedwillig in de frontlinies te plaatsen', maar of je kind wil steunen als het daarvoor kiest.
We leven nou eenmaal niet in een maatschappij waar eenhoorns met glitterhoorns rondlopen en waar zuurstokken aan de bomen groeien. De maatschappij is bikkelhard. En echt, ik zou het heel leuk vinden als ik morgen op school kom en er zit een jongen met een rok aan in de klas. Iemand die zichzelf durft te zijn, daar kunnen veel mensen een voorbeeld aan nemen. Maar er zijn helaas mensen die dat als reden pakken om iemand belachelijk te maken. En dan kunnen er nog zoveel tolerante kids in de klas zitten, er hoeven er maar 2 bij te zijn die de boel verpesten. Negativiteit weegt zwaarder dan positiviteit.
En ik haat het echt om te zeggen dat je 'moet' doen wat maatschappelijk gezien verantwoord is om te doen. Maar na mijn pestverleden kan ik niet anders. Pesten blijft met wat pech je hele leven bij je, een dag of een paar dagen je jurk thuis laten weegt daar m.i. niet tegen op.
Ik ben als kind ook heel veel gepest, maar ik heb achteraf gezien juist veel meer last gehad van de mensen die deden alsof het aan mij lag en me aanraadden me aan te passen. Dat heeft mijn zelfvertrouwen een veel grotere knauw toegebracht dan het pesten zelf. Dat de pesters zelf sneu/jaloers/watdanook waren kon ik zelf ook wel bedenken, maar dat de volwassenen met autoriteit het blijkbaar met ze eens waren, dat was pas schadelijk.quote:
[..]
En ik haat het echt om te zeggen dat je 'moet' doen wat maatschappelijk gezien verantwoord is om te doen. Maar na mijn pestverleden kan ik niet anders. Pesten blijft met wat pech je hele leven bij je, een dag of een paar dagen je jurk thuis laten weegt daar m.i. niet tegen op.
Ik heb dat aanpassen weleens geprobeerd trouwens. Hielp voor geen meter. Uiteindelijk heb ik dan ook liever dat men me links laat liggen om wie ik ben, dan dat men dikke maatjes wil zijn met een nepversie van mezelf.
helemaal mee eens!quote:
[..]
Het één sluit het ander niet uit.
We leven nou eenmaal niet in een maatschappij waar eenhoorns met glitterhoorns rondlopen en waar zuurstokken aan de bomen groeien. De maatschappij is bikkelhard. En echt, ik zou het heel leuk vinden als ik morgen op school kom en er zit een jongen met een rok aan in de klas. Iemand die zichzelf durft te zijn, daar kunnen veel mensen een voorbeeld aan nemen. Maar er zijn helaas mensen die dat als reden pakken om iemand belachelijk te maken. En dan kunnen er nog zoveel tolerante kids in de klas zitten, er hoeven er maar 2 bij te zijn die de boel verpesten. Negativiteit weegt zwaarder dan positiviteit.
En ik haat het echt om te zeggen dat je 'moet' doen wat maatschappelijk gezien verantwoord is om te doen. Maar na mijn pestverleden kan ik niet anders. Pesten blijft met wat pech je hele leven bij je, een dag of een paar dagen je jurk thuis laten weegt daar m.i. niet tegen op.
Spees, ik doelde op de eerste post van DnD die de hele discussie startte, niet op die van jou.
Merk dat ik het heel lastig vind om te uitten wat ik precies bedoel. Als mijn zoon over 4 jaar in een jurk naar school wil, dan heb ik geen idee wat ik dan doe. Ik hoop dat ik zo ruimdenkend kan zijn als veel van jullie, maar ik gok ook dat het voor mij ook een hele grote stap is.
Des te mooier dat er hier zoveel moeders zijn die hun zonen (en dochters) zo steunen en zo vrij laten zijn als ze zelf willen. En wat ik echt kwalijk vind is dat DnD juist die moeders verantwoordelijk houdt voor eventuele pesterijen en zich ik - ik quote - moeten schamen.
Merk dat ik het heel lastig vind om te uitten wat ik precies bedoel. Als mijn zoon over 4 jaar in een jurk naar school wil, dan heb ik geen idee wat ik dan doe. Ik hoop dat ik zo ruimdenkend kan zijn als veel van jullie, maar ik gok ook dat het voor mij ook een hele grote stap is.
Des te mooier dat er hier zoveel moeders zijn die hun zonen (en dochters) zo steunen en zo vrij laten zijn als ze zelf willen. En wat ik echt kwalijk vind is dat DnD juist die moeders verantwoordelijk houdt voor eventuele pesterijen en zich ik - ik quote - moeten schamen.
Er wordt hier zo vaak gezegd dat de samenleving zo hard is enzo. Is dat echt zo dan? Is het echt zo dat er op scholen niet goed ingegrepen wordt als het milieu verzuurt? Is het echt zo triest dat je bij voorbaat al «op moet geven»?
Ik kan mijn leven en mijn opvoeding niet inrichtem naar wat-als en pessimisme. Ik wil vertrouwen hebben in liefdevolle klassen. Dan handel ik liever als het dreigt mis te gaan. Ik zal er tzt ook echt wel dicht bovenop zitten en eisen dat een school stappen onderneemt (tegen ouders vooral!) als ik ook maar lucht krijg van pesten. Maar ik kan niet in een schuilkelder leven omdat er misschien ooit een bom valt.
Ik kan mijn leven en mijn opvoeding niet inrichtem naar wat-als en pessimisme. Ik wil vertrouwen hebben in liefdevolle klassen. Dan handel ik liever als het dreigt mis te gaan. Ik zal er tzt ook echt wel dicht bovenop zitten en eisen dat een school stappen onderneemt (tegen ouders vooral!) als ik ook maar lucht krijg van pesten. Maar ik kan niet in een schuilkelder leven omdat er misschien ooit een bom valt.
@Spees-Eend, ik refereerde aan GM die iets vergelijkbaars zei. Ik interpreteerde haar opmerking als ' als je je kind naar school laat gaan in een jurk dan offer je je kind op in je eigen ruimdenkendheids-strijd' (want dat is wat DND zegt in haar schaam-je-post die bijval kreeg). En daar gaat het dus níet om, je SJW-strijd voeren via je kind, maar: je kind maakt een keuze, hoe steun je het daarin? Dat gaat in dialoog, samen en met vallen en opstaan. En soms zul je als ouder besluiten om een grens te trekken maar soms is beschermen niet nodig of mogelijk en dan moet een kind daar ook mee leren omgaan. Maar om nou als een hond toegeblaft te krijgen dat je je moet schamen (serieus, zoiets zeg je toch alleen tegen een hond?), daar ageer ik tegen ja. Niet tegen jouw nuance, sorry als dat zo overkwam.
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Ja mooiquote:
Er wordt hier zo vaak gezegd dat de samenleving zo hard is enzo. Is dat echt zo dan? Is het echt zo dat er op scholen niet goed ingegrepen wordt als het milieu verzuurt? Is het echt zo triest dat je bij voorbaat al «op moet geven»?
Ik kan mijn leven en mijn opvoeding niet inrichtem naar wat-als en pessimisme. Ik wil vertrouwen hebben in liefdevolle klassen. Dan handel ik liever als het dreigt mis te gaan. Ik zal er tzt ook echt wel dicht bovenop zitten en eisen dat een school stappen onderneemt (tegen ouders vooral!) als ik ook maar lucht krijg van pesten. Maar ik kan niet in een schuilkelder leven omdat er misschien ooit een bom valt.
ik voelde me al een verdwaalde hippie dat ik die spijkerharde maatschappij helemaal niet herken, niet bij mijn kind en niet bij mezelf.
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Idd. Ik denk dat het grootste waarde oordeel er door volwassenen aan gehangen wordt. Vast niet bewust en niet (alleen) door ouders.quote:
Dat zeg je mooi Clubsoda! (@:spees ik dacht dat ze het tegen DnD zei, niet tegen jou?)
Overigens merk ik op school bij mij dat er doorgaans heel goed gereageerd wordt op de kinderen die openlijk of overduidelijk maar niet openlijk gay zijn, een tweetal kinderen in transitie, de kinderen met twee moeders, etc.
Als middelbare scholieren in staat zijn om daar goed mee om te gaan dan kunnen kleuters het ook.
Het gaat er maar om hoe je reageert op hun observaties.
Maar als een kind tegen een ander kind zegt dat het kleren aan heeft die niet horen, en een volwassene probeert dat te sussen door bijvoorbeeld te zeggen 'dat geeft toch niet, als dat jongetje graag meisjeskleding aan heeft' maar dan benadruk je het juist
J'ai vu un escarbot ivre!-Komupolapana
Het zijn de kleine dingen die het doen <3
Het zijn de kleine dingen die het doen <3
Nou ja, dat is toch wat er gezegd wordt? Een jongen wil in een jurk naar school en dat moet je verbieden want het toelaten is je kind jouw ruimdenkendheid opdringen en daar moet je je diep voor schamen.quote:
[..]
Het één sluit het ander niet uit.
Ik vind het ook dubieus, maar dat is de strekking van de aanleiding voor deze discussie. Waarop ik, en anderen met mij, aangeven dat het niet gaat om wat jij als ouder wil regisseren maar wat een kind behoefte aan heeft. Dat sluit elkaar wat mij betreft wel uit.
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Ik werk toevallig in het onderwijs en ik merk niet echt dat het zo hard is als hier geschetst wordt, en ook niet dat ouders/leerkrachten er niks aan doenquote:
[..]
Ja mooi
J'ai vu un escarbot ivre!-Komupolapana
Het zijn de kleine dingen die het doen <3
Het zijn de kleine dingen die het doen <3
Mooi gezegd, dat vind ik ookquote:
[..]
Nou ja, dat is toch wat er gezegd wordt? Een jongen wil in een jurk naar school en dat moet je verbieden want het toelaten is je kind jouw ruimdenkendheid opdringen en daar moet je je diep voor schamen.
Ik vind het ook dubieus, maar dat is de strekking van de aanleiding voor deze discussie. Waarop ik, en anderen met mij, aangeven dat het niet gaat om wat jij als ouder wil regisseren maar wat een kind behoefte aan heeft. Dat sluit elkaar wat mij betreft wel uit.
Je kan niet beweren dat je iemand steunt in zijn gevoel/mening als je ervoor kiest om te proberen dat gevoel/die mening (tijdelijk) te veranderen/onderdrukken
J'ai vu un escarbot ivre!-Komupolapana
Het zijn de kleine dingen die het doen <3
Het zijn de kleine dingen die het doen <3
Mag ik wel even tussendoor roepen dat ik het een waardevolle discussie vind? Ik leer oprecht van wat er geschreven wordt.
Onze kinderen zijn kwetsbaarder doordat ze 2 moeders hebben. Ook in de toekomst. Ik hoop dat ze tolerante ouders tegenkomen op hun pad. Totnogtoe is dat gelukkig zo.
Onze kinderen zijn kwetsbaarder doordat ze 2 moeders hebben. Ook in de toekomst. Ik hoop dat ze tolerante ouders tegenkomen op hun pad. Totnogtoe is dat gelukkig zo.
+1quote:
Mag ik wel even tussendoor roepen dat ik het een waardevolle discussie vind? Ik leer oprecht van wat er geschreven wordt.
Ik zat net in de auto en dacht aan deze discussie en hoe fijn het is om andere inzichten te lezen. En bovenal, dat er niet met modder gegooid wordt, maar dat iedereen in z'n waarde gelaten wordt en er echt een fijne discussie gevoerd wordt.
