[Etappe 10] Ravenna - Modena #1

Tappa 10: Ravenna - Modena, 145 km

Jeetje mina, de eerste week van de Giro zit er al weer op. Het was een spannende, doldwaze, legendarische eerste week. Ik heb continu op het puntje van m'n stoel gezeten, zoveel gebeurde er. Of nouja, dat net niet helemaal. Het viel eigenlijk reuze mee. Op voorhand was het eigenlijk al wel duidelijk dat het de eerste week vooral een kwestie van overleven zou worden, zowel voor de renners als de kijker thuis. Toch is het een eerste week geweest die later nog wel betekenis gaat krijgen. Door het slechte weer en de vele lange etappes gaan we richting het eind van de Giro verrassende ontwikkelingen krijgen, daar ben ik vrij zeker van. Niet dat ik er verstand van heb, maar toch.

De Giro begon met een tijdrit in Bologna, met overmacht gewonnen door Primoz Roglic. De Sloveen van Jumbo-Visma droogde de tegenstand af en pakte de eerste roze trui. Tom Dumoulin zakte een beetje door het ijs, hij verloor voor zijn doen veel tijd. Simon Yates wist nog wel aardig in de buurt te blijven, net als de verrassende Nibali en een buitengewoon sterke Lopez. Na de tijdrit gingen we twee dagen sprinten. De eerste massasprint van de Giro werd gewonnen door Pascal Ackermann, die veruit de sterkste was. De tweede massasprint werd in eerste instantie gewonnen door Elia Viviani, maar in de hectische finale deelde hij een kwak uit waardoor hij gedeklasseerd werd. De overwinning ging zodoende naar Fernando Gaviria, zonder dat hij er iets voor hoefde te doen. Een dag later volgde de dramatische vierde rit. In principe een best wel saaie rit waar niet veel gebeurde, tot de slotfase. Een paar grote valpartijen kort achter elkaar, met als grootste slachtoffer Tom Dumoulin. Met een bebloede knie reed hij na deze valpartij verder en het zag er meteen niet goed uit. Vooraan waren er door die valpartij weinig renners overgebleven, van de klassementsrenners eigenlijk alleen Carapaz en Roglic. In de finale speelde Carapaz het slim, hij demarreerde op het juiste moment en Ulissi en Ewan reageerden te laat waardoor de Ecuadoriaan in zijn tweede Giro ook meteen zijn tweede rit wist te winnen. Roglic pakte kostbare seconden op al zijn concurrenten.

Een dag later vroeg iedereen zich vooral af of Tom Dumoulin nog van start zou gaan. Dumoulin ging van start, maar een paar minuten later stapte hij alsnog af. Het ging niet, hij kon geen kracht zetten met de knie. Heel Nederland in diepe rouw, de enige reden dat wielerminnend Nederland naar de sport kijkt verdween plotseling uit koers. Voor Roglic goed nieuws, zijn misschien wel grootste concurrent zomaar uit koers verdwenen. En dan te bedenken dat Egan Bernal voor de Giro al moest afhaken met een gebroken sleutelbeen. Vooraf ging het maanden over het sterke deelnemersveld van de Giro, maar na amper vijf dagen zagen de zaken er al volledig anders uit. Die vijfde rit werd overigens gewonnen door Pascal Ackermann. Weer een sprint, weer de Duitser als winnaar. Dit was overigens een vreemde rit, met een geneutraliseerde finale. Wegens het feit dat het regende werd de tijd van de renners al op 10 kilometer van het eind opgenomen. Merkwaardige tendens dat er steeds sneller maatregelen worden bedacht om de veiligheid te waarboren, ook als dat eigenlijk niet eens echt nodig is. Enfin, een dag later gingen we eindelijk een keer de heuvels in. Zoals te verwachten viel werd het een rit voor de vluchters. Een sterke kopgroep van een man of 13 wist voorop te blijven. In die kopgroep bleek Fausto Masnada de sterkste te zijn. Hij demarreerde vrij vroeg en kreeg alleen Conti met zich mee. Conti was degene die het hoogste stond in het klassement en aangezien het peloton geen enkele moeite deed om de koplopers in te rekenen maakte hij kans om de roze trui over te nemen. Samen reden ze richting de finish, waarbij het al vrij vroeg duidelijk werd dat Masnada de rit zou winnen en Conti het met de roze trui mocht doen. En zo geschiedde.

Met Valerio Conti in het roze trokken we verder door de heuvels. Rit zeven kende een razendsnelle aanvangsfase. Dit razendsnelle begin van de rit had tot gevolg dat Laurens de Plus moest afstappen. De beoogde meesterknecht van Primoz Roglic was al dagen wat ziekjes en door het hoge tempo in het begin van de rit moest hij al snel afhaken. Dat nieuws bereikte waarschijnlijk de mannen van Nibali, want Bahrain-Merida begon plotseling heel hard op kop te rijden. Of ze dat nu deden om de kopgroep terug te halen of om alleen maar De Plus de vernieling in te rijden zullen we nooit weten, maar het gevolg was wel dat Roglic zijn beste klimknecht nu kwijt is. De kopgroep werd en passent ook teruggehaald, maar niet veel later vertrok er weer een nieuwe groep. Met Bilbao en Formolo reden er voor het algemeen klassement gevaarlijke mannen mee vooraan, daarom werd hun voorsprong nooit groot. Wel groot genoeg om voor de ritzege te gaan. In de straten van L'Aquila zagen we vooral Formolo imponeren, maar het was Bilbao die de rit met een goed getimede demarrage naar zijn hand zette. De eerste overwinning voor de Bask in een grote ronde. Achter hem zagen we in de groep der favorieten vrij weinig gebeuren, het was na het snelle begin uiteindelijk toch een tamme etappe. Ook rit 8 bracht weinig spanning. Een lange rit, met veel kilometers langs de kust en uiteindelijk wat meer geaccidenteerd terrein in de finale. Het was daardoor vooral stressen in het peloton, maar als kijker kregen we daar weinig van mee. We zagen weinig renners een poging ondernemen om er wat van te maken, zodoende kregen we een sprint van een lichtelijk uitgedunde groep in de straten van Pesaro. Caleb Ewan won deze sprint, voor Viviani en Ackermann.

De laatste dag van de eerste week van de Giro van 2019 kregen we opnieuw een tijdrit voorgeschoteld. Na een paar uur kijken naar renners die zich een weg baanden door de San Marinese regen konden we maar één conclusie trekken: De eerste week eindigde zoals hij begon, met een tijdrit gewonnen door Primoz Roglic. De Sloveen van Jumbo-Visma vermorzelde de tegenstand. Hij pakte een minuut op de verrassend goed rijdende Bauke Mollema, iets meer dan een minuut op Nibali en liefst drie minuten op de tegenvallende Simon Yates. Het zorgt ervoor dat Roglic in het klassement een fantastische uitgangspositie heeft. Iedereen die vooraf als favoriet werd aangeduid staat op minuten van de Sloveen. En dan heeft hij ook nog de mazzel dat Valerio Conti voorlopig rond blijft rijden in het roze, waardoor hij niet iedere dag al die plichtplegingen hoeft te ondergaan. We hebben nog geen bergrit gehad, maar op papier zou je zeggen dat het al bijna beslist is. Als Roglic dit niveau vast weet te houden gaan de andere ploegen het moeilijk krijgen om hem te verslaan. Nadeel voor Roglic is dan wel weer dat zijn ploeg behoorlijk gedecimeerd is. Voor de Giro verloor hij Gesink al en nu is hij De Plus kwijt. Zijn twee beste adjudanten zijn er niet meer bij, hij is nu afhankelijk van Sepp Kuss en Koen Bouwman. Dat gun je niemand. Tweede in de tijdrit werd overigens Campenaerts, dat is ook nog wel het vermelden waard. De Belg had als voordeel dat hij in drogere omstandigheden mocht rijden, maar hij verloor uiteindelijk toch tijd door mechanische pech. Zonder die pech had hij de tijdrit gewonnen. Maar goed, als hij in de regen had moeten rijden was het ook weer een heel ander verhaal geweest. Met Roglic als winnaar valt dus wel te leven. Campenaerts moet het dan maar gaan doen in Verona.

Na de niet zo boeiende eerste week gaat de tweede week beginnen met twee verschrikkelijke ritten. Het zal twee dagen achter elkaar volledig vlak zijn. Twee ritten door de Povlakte, die zonder enige twijfel gaan eindigen in massasprints. Daarna krijgen we op donderdag voor de eerste keer een fatsoenlijke berg voorgeschotel. Een vrijwel vlakke rit, met tussendoor een klim van negen kilometer aan 9%. Het kan zo zijn dat de andere klassementsrenners hier al iets gaan proberen, aangezien ze toch ergens hun achterstand moeten goedmaken. Toch lijkt de rit daar niet heel geschikt voor, lijkt meer iets voor de vluchters. Een dag later, op vrijdag, krijgen we te maken met de eerste aankomst bergop. Dat zal ook de eerste afspraak voor de grote mannen zijn, daar gaan we voor het eerst meemaken hoe de kaarten echt geschud zijn. Vervolgens duiken we het weekend in met een vermakelijke rit in de Aosta-vallei met vier serieuze beklimmingen. De tweede week sluiten we daarna af met een soort mini Ronde van Lombardije, met aankomst in Como. Het gaat ongetwijfeld een leukere week worden dan de eerste, maar we gaan wel eerst de dinsdag en woensdag moeten overleven. Op dinsdag gaan we fietsen van Ravenna naar Modena. 145 kilometer lang vooral rechte wegen, dwars door de Povlakte. Ik heb er geen zin in.




Deze niet zo leuke rit gaat van start in Ravenna, een stad met 158.000 inwoners in de regio Emilia-Romagna. Ravenna is de hoofstad van de provincie Ravenna en in deze provincie wonen in totaal 391.500 mensen. Het is een stad waar de Giro al vaker is geweest, hoewel het lang geleden is dat hier nog eens een rit aankwam. Daarvoor moeten we terug naar 2005, in die Giro eindigde een vlakke rit in deze stad. De recentelijk opnieuw in opspraak geraakte Alessandro Petacchi won, voor Bettini. Een dag later zou er een rit vertrekken vanuit Ravenna, met aankomst in Rossana Veneto. Die rit werd dan weer gewonnen door Robbie McEwen, een dag eerder nog vierde. In 1972 kwam de eerste rit van de Giro aan in Ravenna, Marino Basso pakte toen de ritwinst en meteen ook de roze trui. In 1968 vertrok er dan weer een rit vanuit Ravenna, richting Imola. Ook toen Marino Basso als winnaar, wat een toeval. In 1938 won Cino Cinelli een rit in Ravenna, dat lijkt me een naam die te mooi is om te negeren. Blijkbaar komt deze Cinelli uit Montespertoli, een dorp waar we eerder deze Giro nog dwars doorheen zijn gefietst. Hij is ook de oprichter van het bedrijf Cinelli, naar het schijnt. Verder is Ravenna de stad waar Dante Alighieri gestorven is. Zijn graftombe vinden we ook terug in deze plaats, die volgens Wikipedia van cultuurhistorisch groot belang is. Er zijn een aantal met mozaïeken gedecoreerde vroegchristelijke bouwwerken te vinden in de stad, die dateren uit de tijd dat Ravenna de hoofstad was van het Ostrogetische Rijk. Dan moeten we terug naar de jaren 493-553. Een aantal van deze bouwwerken zijn opgenomen op de werelderfgoedlijst van UNESCO. Je moet dan bijvoorbeeld denken aan het mausoleum van Galla Placidia, de basiliek van San Vitale, de basiliek van Sant'Apollinare in Classe, de basiliek van Sant’Apollinare Nuovo, het mausoleum van Theodorik en dan nog wat dingen. Oude gebouwen, veel mozaïeken, best grappig allemaal. Ravenna is dus in principe wel het bezoeken waard.




Deze enorm inspirerende rit begint in het centrum van Ravenna met een vrij lange neutralisatie. De renners rijden dwars door de stad, pas bij het verlaten van Ravenna gaat de rit echt beginnen. Zodra de neutralisatie erop zit gaat het de eerste vier kilometer rechtdoor langs een kanaal richting San Marco. Na een bocht naar rechts gaat het een kilometer of acht voornamelijk rechtdoor richting Godo. We bevinden ons in de Povlakte en dat is te merken. Op de dorpjes na valt hier weinig moois waar te nemen. Het is vlak en het is vooral leeg. Een eindeloze leegte, waar alleen boeren bestaansrecht hebben. Tot aan Godo rijden we vooral over smalle wegen, maar na flink wat bochtenwerk in Godo komt daar verandering in. We komen op een brede weg terecht, die rechtdoor naar Bagnacavallo zal leiden. Dat is blijkbaar de geboorteplaats van Bartolomeo Ramenghi, een Italiaanse kunstschilder uit de tijd van de Renaissance. Een kilometer of 10 rechtdoor, paar bochten in Bagnacavallo en dan gaan we rechtdoor verder naar Lugo. Ik dacht altijd dat Lugo een plaats in Spanje was, maar blijkbaar hebben ze in Italië ook een Lugo. Uit het Italiaanse Lugo komen zelfs een aantal bekende personen. Giacomo Ferretti bijvoorbeeld, een voormalige ploegleider die het onder meer jarenlang voor het zeggen had bij Fassa Bortolo. Ook Alan Marangoni komt uit Lugo, de inmiddels gestopte renner die in het verleden vijf keer de Giro op viel eind vorig jaar op door de allerlaatste wedstrijd die hij reed te winnen. Dat was dan wel in Japan, maar toch. Ook de oplichter Charles Ponzi was uit Lugo afkomstig. Beetje ponzifraude, lekker man. De regio waar we ons nu bevinden is zeker niet de fraaiste van Italië en de meeste dorpjes die we doorkruisen zijn ook het begluren niet waard. Toch is er in Lugo nog wel een aardig centraal pleintje te vinden.



Vanuit Lugo rijden we nog een tijd verder dwars door de Povlakte, in een zo goed als rechte lijn richting de finish. We passeren af en toe een dorpje, waar het nog wel eens bochtig wil worden. In Massa Lombarda liggen er bijvoorbeeld vijf bochten kort achter elkaar, maar daarna komen we in de tien kilometer tot aan Sesto Imolese zo ongeveer alleen een rotonde tegen. De dag na de rustdag begint steeds meer aan te voelen als een tweede rustdag, het is lastig om een rit in elkaar te draaien die saaier en nietszeggender is dan deze. Na Sesto Imolese gaat het ook vooral weer rechtdoor. De enige verandering onderweg is dat we af en toe wat bomen langs de kant van de weg waarnemen, waardoor het landschap toch nog enigszins opgevuld wordt. In het dorpje Crocetta komen we een verdwaalde bocht tegen. Net buiten het dorp slaan we nog een keer rechtsaf en dan gaat het zes kilometer volledig rechtdoor richting Villa Fontana. Hier ligt er warempel een rotonde op de renners te wachten, waarna we nog eens vijf kilometer rechtdoor gaan. De rit begint steeds meer aan te voelen als een misdaad tegen de menselijkheid. Aan het eind van weer een lang stuk rechtdoor bevinden we ons in de buurt van Budrio en hier wordt het parcours niet direct interessanter. Eigenlijk gaan we nog eens een keer een kilometer of 10 zo goed als rechtdoor rijden, met af en toe een flauwe bocht naar links of rechts. Het blijft verder gewoon vlak en op wat incidentele bebouwing na blijft het ook vooral heel erg leeg. Aan het eind van dit lange stuk niets volgt er zowaar een keer een echte bocht. We nemen de afslag aan de rechterkant van de weg en slaan dan aan het eind linksaf. Even later nog een bocht naar rechts en dan kunnen we weer rechtdoor verder richting Granarolo dell'Emilia. Dit is een plaatsje van drie keer niks waar we na 68 kilometer passeren. Past wel bij deze rit dus, de grenzeloze troosteloosheid valt van de gebouwen af te schrapen.



Overigens begeven we ons nu niet ver van een stad die wél mooi is. 12 kilometer verderop ligt Bologna, de stad waar iets meer dan een week geleden de Giro begon. Na een rondje door het midden en het noorden van het zuiden van Italië zijn we nu weer terug in de regio van de Grande Partenza. Even afwijken richting het zuiden en we rijden Bologna zo binnen, maar dat gaat niet gebeuren. Vanuit Granarolo rijden we verder naar het westen. Na een bocht en een rotonde in dit dorpje gaat het drie kilometer rechtdoor tot aan de volgende rotonde. Na deze rotonde rijden de renners kort over een wat smallere en bochtigere weg, wat ter afwisseling wel goed is. Lang duurt dat niet, er volgt al snel een bocht naar rechts, direct daarna eentje naar links en dan gaat het rechtdoor richting Castel Maggiore. Drie kilometer rechtdoor, met onderweg drie rotondes. Bij de volgende rotonde slaan de renners rechtsaf, waarna ze zo ongeveer voor het eerst deze dag richting het noorden gaan fietsen. Van Castel Maggiore rijden we rechtdoor naar Funo, over een weg die af en toe onderbroken wordt door een rotonde. In Funo komen we na wat bochtenwerk weer op een brede weg terecht die de komende 13 kilometer gevolgd zal worden. Vlakke kilometers, uiteraard, met bovendien weinig tot geen bochten. In de buurt van San Giovanni in Persetico nemen we een afslag, waarna we in een boog rond de stad rijden. Uiteindelijk volgt er een bocht naar links, waarna we wel nog even de stad betreden. Twee bochten vederop krijgen we in San Giovanni te maken met de eerste tussensprint van de dag, na 98 kilometer. Voorbij de tussensprint rijden de renners negen kilometer volledig rechtdoor richting de tweede tussensprint. Op een stuk of drie rotondes na komen de renners niets tegen, pas in Crevalcore zelf krijgen ze met een bocht of vier te maken. Na 108 kilometer volgt dan de tweede tussensprint van de rit, in de plaats waar jaarlijks de Settimana Coppi e Bartali passeert. Meestal wint er een sprinter in de straten van Crevalcore, zoals Mareczko of Lawless. Dit jaar won de Waal Ludovic Robeet. Samen met Mikkel Bjerg en Jacopo Mosca wist hij uit de greep van het peloton wist te blijven en vervolgens was hij de snelste in het sprintje.



Crevalcore is een plaats van drie keer niks, daarom worden jullie getrakteerd op een foto van Ludovic Robeet. Je moet toch wat. Na de tussensprint in Crevalcore is het nog 37 kilometer fietsen tot de finish. Het gaat weer eens twee kilometer rechtdoor, dan slaan we bij een rotonde rechtsaf voor nog eens 5,5 kilometer in rechte lijn. We zetten koers richting Camposanto, het noordelijkste puntje van de route van vandaag. In Camposanto slaan we een aantal keer kort achter elkaar linksaf, waarna we weer terug naar het zuiden gaan fietsen. De komende 17 kilometer rijden we weer eens over rechte en brede wegen, nog steeds door een landschap dat vooral heel erg leeg is. Af en toe rijden we door een dorpje, zoals Bomporto, maar verder valt er hier bijzonder weinig waar te nemen. De regio waar we ons nu bevinden schijnt overigens nog wel eens last te hebben van wat overstromingen. In 2014 bijvoorbeeld nog, toen kwamen wat dorpjes in Modena en omgeving er toch slecht vanaf. Dat zou de reden moeten zijn waarom we deze trieste rit op het programma hebben staan. In het genoemde Bomporto komen we overigens nog een rotonde tegen, maar verder is hier dus echt niets he. Helemaal niets. In Villavara komen we een keer een vluchtheuvel tegen, dat is het grootste obstakel. De wind zou misschien nog een rol kunnen spelen, het is toch best vaak behoorlijk open. Op een kilometer of zeven van de streep krijgen we pas weer wat spanning en sensatie, de weg buigt af naar rechts! In Bomporto zijn ze overigens heel trots op hun nieuwe brug, vinden jullie het ook een fantastische brug?



Goed, de laatste zeven kilometer dus. Na de bocht naar rechts komen de renners kort achter elkaar twee rotondes tegen, met daarna een bocht naar links. Dan weer naar rechts en vervolgens gaat het even rechtdoor richting Modena over een brede weg. 500 meter verderop komen we weer een rotonde tegen, waar we rechtdoor moeten. Na deze rotonde gaat het een kleine twee kilometer volledig rechtdoor, tot we een viaduct bereiken. Het gaat even naar rechts, dan naar links en ondertussen loopt de weg zowaar een paar meter omhoog. We bevinden ons nu op minder dan vijf kilometer van het einde. Het gaat nadat we over het viaduct zijn gereden iets meer dan 500 meter rechtdoor, waarna er op minder dan vier kilometer van het eind een bocht naar links volgt. Een makkelijke bocht, daarna loopt de weg wel weer een paar meter omhoog omdat we over een spoorbrug moeten. Verder gaat het rechtdoor tot op drie kilometer van het eind, waar we weer eens een rotonde tegenkomen. Best een pittige rotonde, daar moet wel serieus gestuurd worden. Daarna gaat het wel weer rechtdoor tot op ongeveer twee kilometer van het eind. Een scherpe bocht naar rechts volgt, meteen de laatste bocht van deze rit. Het gaat de laatste twee kilometer van de rit volledig rechtdoor. Toch is er nog wel een extra puntje van aandacht. In de finale rijden de renners door het centrum van Modena en in de winkelstraat waar we doorheen fietsen liggen steentjes. Op iets minder dan twee kilometer van het eind ruilen we het asfalt in voor de steentjes en daarna rijden we 450 meter over deze typisch Italiaanse kasseitjes. Bij droog weer geen probleem, bij toestanden als in de eerste week vragen om problemen. Die steentjes zijn wel het laatste obstakel tijdens deze rit, zodra we weer terug zijn op het asfalt gaat het vrolijk rechtdoor tot aan de finish op een weg die breed genoeg is. Desalniettemin zal het wel een gekke finale worden. Korte rit, dag naar de rustdag, iets smallere passage in het centrum op die steentjes, ik verwacht hectiek.




Finishen doen we in Modena, een stad met 190.000 inwoners waar de Giro de laatste jaren met enige regelmaat te vinden is. In 2016 bijvoorbeeld nog, toen ging de 11e rit van start in deze stad. Ook in 2014 ging er een Girorit van start in Modena, ook toen was dat rit 10, daags na de rustdag. We vertrekken de laatste jaren vooral vaak vanuit Modena, een aankomst heeft deze stad dan weer een eeuwigheid op moeten wachten. Voor het laatst kwamen we hier aan in 1985, toen won Daniel Gisiger. In een verder verleden wonnen de Belgen Rik Van Looy en de recent overleden Patrick Sercu in Modena. De grootste naam op de lokale erelijst is zonder enige twijfel Fausto Coppi, hij wist in 1940 te winnen in de straten van deze stad die vooral bekend is vanwege de auto's. De fabrieken van onder andere Ferrari, Lamborghini en Maserati zijn hier ooit gevestigd geweest. Het hoofdkantoor van Maserati bevindt zich nog steeds in Modena. Toch is Modena vooral de stad van Ferrari, aangezien Enzo Ferrari in deze stad is geboren. Ook Luciano Pavarotti kwam uit Modena, dat is niet misselijk allemaal. Naast auto's hebben ze hier ook wat met balsamicoazijn, dat schijnt de lokale specialiteit te zijn. In het centrum van Modena komen we wel wat mooie gebouwen tegen, zoals de dom. Deze dom staat op de Piazza Grande en heeft vooral een opvallende klokkentoren, de Torre della Ghirlandina. Dit hebben ze op de werelderfgoedlijst van UNESCO gepleurd, dan moet het wel de moeite waard zijn. Op een ander pleintje, de Piazza Roma, komen we nog wat fraaie gebouwtjes tegen, onder meer Palazzo Ducale. Uiteraard is er ook een Museo Enzo Ferrari, waar je allerlei soorten Ferrari's kunt bekijken. Speciaal voor Thijs Zonneveld is er ook een paninimuseum in Modena. De bedenker van de paniniplaatjes, de gebroeders Panini, hebben het hoofdkantoor van hun bedrijf gevestigd in Modena. Even kort koekeloeren op Wikipedia leert mij dat er in die plaatjeshandel meer dan 500 miljoen omgaat. Dat had ik toch niet direct verwacht. Enfin, Thijs kan zich melden bij het Museo della Figurina, waar alle verschillende collecties die Giuseppe Panini en consorten door de jaren heen hebben uitgepoept te begluren zijn.



In Ravenna gaat het dinsdag overdag 21 graden worden. Er is in het begin van de middag een kleine kans op regen, maar waarschijnlijk blijft het droog. Wel staat er een aardig briesje, schuin op de kop. Dat wil dus zeggen dat deze slaapverwekkende etappe waarschijnlijk nog een stuk slaapverwekkender gaat worden. In Modena wordt het iets warmer, 24 graden in de middag. Minder kans op regen, het lijkt droog te blijven. Ook iets minder wind in Modena, maar dat beetje wind zal in de finale vooral ongunstig staan. Deze rit waar niemand op zit te wachten zal om 13:45 beginnen, met een neutralisatie van een kwartier. Om 14:00 begint het echt, maar de vraag is of het dan ook daadwerkelijk echt begint. We noteren Marco Frapporti en Damiano Cima voor de mongolenvlucht van de dag en dat is het dan. Eurosport is er meteen live bij, deze allesbehalve epische rit wordt dus integraal uitgezonden. Mijn advies zou zijn om een paar uur lang lekker wat anders te gaan doen en rond een uur of vier een keer in te schakelen. Finishen doen we tussen 17:04 en 17:22, dus je kan van vier ook prima half vijf maken.



Dit wordt een massasprint.
1. Viviani. Hij zal toch een keer moeten winnen, een Giro zonder zege zou voor Elia toch wel behoorlijk gênant zijn.
2. Ackermann. IJzersterk, maar maakt toch ook wel eens een foutje. Wil nog wel eens te vroeg aangaan, dat heeft hem al twee keer de zege gekost. Om Viviani te laten winnen zal hij nu ook weer een fout moeten maken, zonder fouten denk ik nog steeds dat Ackermann de snelste in koers is.
3. Ewan. Ja, deze pisvlek zal ook wel weer hoog eindigen.
4. Demare. Dat hij de rest van zijn leven nog vele vierde plaatsen bij elkaar mag fietsen.
5. Mareczko. Deze kutrit verdient maar één winnaar en dat is Kuba. Toch gaat dat niet gebeuren, want Kuba is veel te slecht om ooit iets van enig belang te winnen.

[ Bericht 0% gewijzigd door naatje_1 op 21-05-2019 10:22:48 ]

Ik heb het idee dat ik een fout heb gemaakt.

Topsho

quote:

Op dinsdag 21 mei 2019 14:58 schreef Mani89 het volgende:
Wat ben je toch een held Rellende_Rotscholier, een eindbaas en een super lieve jongen.

quote:

Op dinsdag 21 mei 2019 15:22 schreef Slobeend het volgende:

[..]

Dit was een lief moment.

Verder was het wel weer een grote bak terminale aids.

Uitstekende imitatie van Boaro.

quote:

Op dinsdag 21 mei 2019 15:46 schreef Slobeend het volgende:

[..]

Dat zijn wel erg grote woorden!

Ik maak af en toe graag een statement.

"Het komt regelmatig voor dat ik niet naar jou luister."

quote:

Op dinsdag 21 mei 2019 15:49 schreef maxi-mus het volgende:
Gaan jullie stemmen donderdag?

Ja, natuurlijk.

quote:

Op dinsdag 21 mei 2019 15:52 schreef maxi-mus het volgende:

[..]

Waarop?

Dat zeg ik niet, ik ben geen verrader.

quote:

Op dinsdag 21 mei 2019 15:58 schreef maxi-mus het volgende:

[..]

Doe maar niet.
[..]

Ik noteer PVDA.

Nee, daar heb ik nog nooit van m'n leven op gestemd.

Karsten heeft het ook over Rudi Seliger.

Hoe kan een mens geen Spotify hebben?

quote:

Op dinsdag 21 mei 2019 16:19 schreef Mani89 het volgende:

[..]

Ik heb Itunes?

quote:

Op dinsdag 21 mei 2019 16:23 schreef El-Stinho het volgende:

[..]

Ik ben de wekelijkse releaselijstjes op mijn gemak aan het luisteren.

Prima. Helemaal niks mis mee. Lekker, man.

quote:

Op dinsdag 21 mei 2019 16:23 schreef Mani89 het volgende:

[..]

Lach je me nou uit of lach je me toe?

Uit.

quote:

Op dinsdag 21 mei 2019 16:24 schreef Mani89 het volgende:

[..]

Lul.

quote:

Op dinsdag 21 mei 2019 16:28 schreef Mani89 het volgende:
Karsten en Jeroen gaan weer mijn tweet niet voorlezen.

Wat voor gore onzin heb je nu weer naar ze gestuurd?

quote:

Op dinsdag 21 mei 2019 16:30 schreef Mani89 het volgende:

[..]

Die overwinning van De Bonis. Maar ik denk dat Karsten een PTSD aanval krijgt als hij mijn username leest.

Dat sluit ik niet uit.

Jeroen heeft nog nooit van De Bonis gehoord, dat lijkt me wel een zekerheidje.

quote:

Op dinsdag 21 mei 2019 16:35 schreef naatje_1 het volgende:

[..]

Ik luister radio.

Dat is niet zo slim van je.

quote:

Op dinsdag 21 mei 2019 16:39 schreef naatje_1 het volgende:

[..]

Hoezo niet? Slechts reclame op het uur en je krijgt het nieuws mee.

Je luistert naar Skyradio?

quote:

Op dinsdag 21 mei 2019 16:40 schreef naatje_1 het volgende:

[..]

3FM, waarschijnlijk de laatste luisteraar. Ik luister nu niet overigens. Maar als ik fiets van punt A naar punt B staat altijd de radio op. (oh, tussen 13-16 is het overigens Radio 2, want Angelique is kut)

Als je dan toch naar de radio wil luisteren is Studio Brussel de enige serieuze optie. Verder zet een verstandig mens natuurlijk zijn eigen muziek op.

Maar goed, een verstandig mens maakt ook z'n eigen eten.

quote:

Op dinsdag 21 mei 2019 16:40 schreef Dale__Cooper het volgende:
Het is nog niet de Giro van Enrico.

Het Katusha-effect.

quote:

Op dinsdag 21 mei 2019 16:42 schreef naatje_1 het volgende:

[..]

Studio Brussel ontvang je niet in Amsterdam, voor zover ik weet althans.

Nee, dat klopt wel. Zo rond de grote rivieren begint het te piepen en te kraken.

Wel fijn dat we nu op de hoogte zijn van het leven van de vriendin van Jenthe Bierbuik.

quote:

Op dinsdag 21 mei 2019 17:20 schreef wimderon het volgende:
Welke Fokker is dit?

https://twitter.com/EwonSprokler

Ik vind dit wel een vermakelijke hork.

Hij ziet echt letterlijk overal een motortje in.

De altijd aan de auto hangende Arno De Maar. Wat een onvoorstelbare tyfusrit.

Snikkeldarm is een lulletje lampenkatoen.

Jennifer zat al dagenlang op de bank filmpjes te maken. Fijn voor haar dat ze er eindelijk eentje kan uploaden.