[Etappe 5] Frascati - Terracina #2: Nat, guur en winderig

Tappa 5: Frascati - Terracina, 140 km

De vierde etappe met aankomst in Frascati kende een rustige aanloop. In het begin reden drie renners weg, drie onbeduidende Italianen van de procontinentale Italiaanse ploegen. Ze kregen een grote voorsprong en heel kort leek het er even op dat ze misschien wel voor de ritzege mochten gaan. Uiteindelijk schoot het peloton toch in gang. Ploegen als UAE-Emirates en Bora gingen controleren. Dat leverde uiteindelijk het gewenste resultaat op, de koplopers werden uiteindelijk weer bijgehaald. Damiano Cima haakte vooraan als eerste af, Marco Frapporti en Mirco Maestri hielden het nog een tijdje langer vol. De rit kende onderweg wat beklimmingen, maar spanning en sensatie kwam er niet tot de absolute slotfase begon. De laatste 25 kilometer van de rit waren vrij pittig. Daardoor werd het peloton een beetje nerveus en dit leidde uiteindelijk tot meerdere valpartijen. Koerstechnisch gebeurde er niet veel wat de moeite waard was, al het spektakel moest weer eens van een paar tuimelpertes komen. Bij een valpartij op 12 kilometer van het eind zagen we dat James Knox weer eens op de grond lag. Even later werden de koplopers ingerekend, waarna het peloton steeds harder begon te rijden in de omgeving van Frascati. Het was nerveus in het peloton en een van de meest nerveuze renners was Salvatore Puccio. Bij ieder shot van boven zag je dat Puccio aan het omkijken was, vermoedelijk op zoek naar een van zijn ploeggenoten. Het lukte hem blijkbaar een paar kilometer lang niet om die ploeggenoot te vinden en dat had zware gevolgen. Op iets meer dan zes kilometer van het eind keek Puccio weer eens om, maar toen hij weer vooruit keek was er een mannetje voor hem uitgeweken en die kon hij niet meer op tijd ontwijken. Een valpartij was het logische gevolg, met enkele slachtoffers tot gevolg. Dani Navarro was het zwaarst getroffen, hij ligt nu in het ziekenhuis met meerdere breuken, een geperforeerde long en nog meer ellende. Ook ONZE Tom lag erbij, hij kwam vrij snel na de valpartij in beeld met een bebloede knie. Kracht zetten lukte blijkbaar niet meer en dus zagen we hem op een laag tempo naar de finish rijden. Aan het eind verloor hij meer dan vier minuten, de Giro gaat hij dit jaar dus niet winnen. Terwijl we beelden te zien kregen van deze valpartij reden de overgebleven renners verder. Een paar meter verderop ging het toen blijkbaar weer mis, ditmaal bij een rotonde. Onder meer Landa en Yates kwamen buiten beeld ten val. Toen de camera weer naar voren ging zagen we ineens nog maar een klein groepje vooraan van een man of 15. Totale chaos, ontstaan door een paar stompzinnige valpartijen. Sprinters als Viviani, Ackermann, Demare en Ewan waren mee, van de klassementsrenners hadden Roglic en Carapaz de slag overleefd. Roglic met dank aan Tom Leezer, die daadwerkelijk een keer goed werk leverde. Groupama-FDJ had nog een paar mannetjes over en zij reden hard op kop richting het laatste klimmetje van de dag. Ook UAE-Emirates was goed vertegenwoordigd met drie renners. Ulissi zou daar de sprint moeten doen en hij wilde wel graag van de echt rappe mannen af, daarom stuurde hij zijn jongens naar voren op dat laatste klimmetje. Viviani moest er meteen af en later zagen we ook Demare afhaken. Marcato reed hard op kop en daarna nam Valerio Conti het over. Conti gaf alles wat hij had, maar Richard Carapaz voelde dat het tempo wat stoke. Daarom ging hij op een meter of 400 in de aanval. Ulissi zat praktisch in z'n wiel, maar reageerde niet. Ook Roglic reageerde niet. Ewan had nog wat over, maar de Australiër probeert altijd eerst van anderen te profiteren voor hij zelf actie overneemt. Gelukkig werd dit gedrag keihard afgestraft. Hij ging nog wel in de achtervolging op Carapaz, maar dat kwam te laat. De Ecuadoriaan behield zijn voorsprong en kwam als eerste over de streep. Hij herhaalt zijn kunstje van vorig jaar. Eerst de Ronde van Asturië winnen en daarna een rit in de Giro. Na zijn tijdsverlies in de vorige etappe door een lekke band staat hij er nu weer beter voor. Het zou zomaar kunnen dat hij zijn vierde plaats van vorig jaar gaat bevestigen, zeker nu Tom Dumoulin wegvalt. Achter Carapaz werd de laffe Ewan tweede. Ulissi werd derde, Roglic drong niet echt aan en werd zesde op twee seconden van Carapaz. Achter hem liep een groep met Miguel Angel Lopez en Simon Yates binnen op 18 seconden. Weer wat tijdswinst voor Roglic, die nu meer dan een halve minuut voorsprong heeft op zijn concurrenten. Een betekenisloze rit die ineens heel veel betekenis kreeg door wat valpartijen. Het is jammer dat het zo moet, maar ook dat is wielrennen. Na deze dag die ervoor heeft gezorgd dat de vlaggen in Nederland massal halfstok hangen gaan we verder met een korte en simpele rit. 140 kilometer en bijna geen heuvels onderweg, we gaan sprinten.




In het vervolg gaat Frascati door het leven als de stad waar Tom Dumoulin het onderspit dolf. Als Dumoulin een beetje verdrietig is kan hij in deze stad in ieder geval wel prima zijn verdriet verdrinken, want Frascati is toch ook vooral bekend van de witte wijnen met dezelfde naam. Blijkbaar maakten ze hier in de vijfde eeuw voor Christus al wijn, het zou zelfs de favoriete wijn van de Romeinen zijn geweest. Ze maken hier in ieder geval DOC-wijntjes, wijn met een kwaliteitslabel. Moet wel heel gek lopen wil het dan niet fantastisch zijn. Ze maken hier overigens niet alleen wijn, in Frascati zijn ze behoorlijk veelzijdig. Blijkbaar heeft het bedrijf INFN hier de eerste Italiaanse deeltjesversneller gemaakt. Datzelfde bedrijf heeft hier nog steeds een laboratorium zitten, waar ze zich met dit soort dingen bezighouden. Daarnaast heeft het ESA, de European Space Agency, hier het ESRIN laten vestigen. Het ESA Centre for Earth Observation, ze houden zich dus vooral met de aarde zelf bezig. Via informatie van satellieten meer te weten komen over de aarde, ofzo. Daarnaast is er ook nog een astronomisch observatorium in de heuvels rond Frascati, de renners passeren dat complex in het begin van de rit. Ze hebben in dit stadje dus in ieder geval meer dan alleen een boel villa's, al zijn dat toch wel de meest opvallende dingen uiteindelijk. Hoewel, dat kerkje in het centrum is ook niet lelijk.



De rit is dan wel kort en relatief eenvoudig, maar in de eerste kilometers lijkt het daar zeker niet op. Starten doen de renners in de straat waar de vorige rit eindigen. Direct tijdens de neutralisatie begint de weg al omhoog te lopen en ook als de koers officieel begint wordt het voorlopig niet vlak. Het gaat pardoes omhoog, 8 kilometer aan 4,5%. Niet fijn om mee te beginnen, maar aangezien het verder een relatief makkelijke rit is zal er hier niet direct oorlog worden gemaakt. Alleen de jongens die in de vlucht van de dag willen zitten kunnen hier het tempo omhoog gooien, maar de afgelopen dagen was de vlucht snel weg. Aangezien dit een ideale kans voor de sprinters lijkt zullen er ook nog wel weer wat C-artiesten van de Italiaanse procontinentale ploegen de enige gegadigden zijn. Tijdens de klim rijden de renners door fraaie dorpjes als Monte Porzio Catone en Monte Compatri. In Monte Comprati verlaten de renners de doorgaande weg en rijden ze via een smalle passage verder richting Rocca Priora. Buiten het dorp belanden ze in een donker bos, waar de weg af en toe nog wel wat steiler omhoog lijkt te lopen dan 4,5%. Als er wat sterke mannen zijn die in de vlucht van de dag willen zitten krijgen ze uitgebreid de gelegenheid om iets te forceren. Na acht kilometer komen we boven in Rocca Priora. Buiten dit dorpje volgt er een korte afdaling over een weg met behoorlijk slecht asfalt. Lang duurt dit niet, want al snel slaat iedereen rechtsaf waarna het even een paar kilometer vlak is. Vervolgens gaat het over dezelfde weg, die wel voorzien is van fatsoenlijk asfalt, nog een aantal kilometer verder naar beneden zonder veel noemenswaardigheden. Aan het eind van de afdaling rijden we door Grottaferrata, waar er bij een rotonde een bocht naar links volgt. Direct na deze rotonde loopt de weg weer omhoog, de klim richting Rocca di Papa is begonnen. Deze tweede klim van de dag is 5,5 kilometer lang aan iets meer dan 6% gemiddeld. Merkwaardig genoeg vallen op deze en de vorige klim geen bergpunten te verdienen. Dit ongetwijfeld om te voorkomen dat een mindere god uit de vroege vlucht veel punten pakt, maar toch apart. De top van deze toch behoorlijk pittige klim bereiken de renners na 25 kilometer. In de buurt van de top zien ze boven op de heuvel Rocca di Papa liggen. Een waanzinnig mooi beeld. Karsten Kroon vindt dit ongetwijfeld schitterend.



De klim zal niet voor alle renners onbekend zijn, want in de helaas ter ziele gegane wedstrijd Roma Maxima kwam deze klim net als de vorige klim voor. Alleen ging men tijdens deze wedstrijd nog wat verder naar boven, dwars door Rocca di Papa. Dat doen we nu niet, we rijden eigenlijk langs de heuvel af en bereiken het hogergelegen deel van het dorp niet. Richting de top wordt de weg even smal, maar zodra de afdaling begint is de weg weer breed. Het is een korte afdaling van een kilometer of twee, met een paar bochten. Tijdens een van die bochten wordt de weg in tweeën gesplitst, verder zijn we zo beneden. Bij een rotonde gaat het naar links en dan volgt er een glooiende strook van vijf kilometer. Paar keer omhoog en omlaag, voordat de echte afdaling begint. Deze afdaling die over een brede maar bochtige weg leidt is een kilometer of zeven lang. Het is een vrij makkelijke afdaling, die de renners laat uitkomen in Velletri. Er staat hier een gave poort, die ze de Napelse Poort noemen. Tevens komt de beste Italiaanse wielrenster van het moment hier vandaan, Marta Bastianelli. Na wat bochten en rotondes in en rond Velletri loopt de weg nog een aantal kilometer verder naar beneden, maar het stelt steeds minder voor. Buiten Velletri is het zo goed als vlak. We bevinden ons nu op een brede en kaarsrechte weg die 10 kilometer lang gevolgd gaat worden. 10 kilometer rechtdoor over een vlakke weg, inspirerend. Om toch voor wat inspiratie te volgen krijgen we aan het eind van deze weg te maken met een tussensprint, in Cisterna di Latina. Deze tussensprint wordt gehouden na 51,5 kilometer. We fietsen rechtdoor door Cisterna, over een weg met steentjes. Buiten de stad gaat het weer een eeuwigheid rechtdoor. Meer dan tien kilometer rechtdoor tot aan Borgo Piave, terwijl we tussendoor ook nog even door Borgo Podgora rijden. In Borgo Piave slaan we bij een rotonde linksaf, waarna we op weg gaan naar Latina. We rijden rechtdoor de stad in, waarna we voor we het centrum bereiken afslaan en over de ring rond het centrum blijven rijden. Na 68 kilometer koers komen we op deze ring de tweede tussensprint van de dag tegen. Latina is overigens best een grote stad, 110.000 inwoners. Het schijnt dat Tiziano Ferro hier vandaan komt. Die had met Perdono echt een nummer dat op een Songfestival niet zou misstaan.



Na een rotonde en een paar bochten in Latina gaat het buiten de stad weer een aantal kilometer rechtdoor over een brede en vlakke weg. Vijf kilometer rechtdoor, met alleen een rotonde onderweg. Daarna komen we door Borgo San Michele, waar er zowaar een bocht naar links in het parcours ligt. Na deze bocht gaat het nog eens zeven kilometer zo goed als rechtdoor. Ja, er is nog wel een rotonde tussendoor, maar jeminee, wat is dit slaapverwekkend. Komt wel nog even verandering in, want na 83 kilometer koers gaan we zowaar nog een keer klimmen. In Sezze Scalo begint de weg omhoog te lopen richting Sezze. Het is een mooi klimmetje, waar warempel punten te verdienen zijn. Deze klim van de vierde categorie beschikt over een brede weg en een stuk of vijf haarspeldbochten. Het gaat vier kilometer omhoog aan 5%. Eenmaal boven in Sezze, na 87 kilometer, zal het drie kilometer lang zo goed als vlak zijn. Daarna gaat het opnieuw omhoog, ditmaal 2,5 kilometer aan 4%. Nog een vervelend knikje, waarvan de top zich bevindt op 50 kilometer van de streep. Geen reden voor paniek, zelfs voor Mareczko zal er nog genoeg tijd zijn om terug te keren. Na dit stukje omhoog gaat het drie kilometer naar beneden, waarna het weer wat meer op en af gaat terwijl we ons inmiddels in de omgeving van Roccagorga bevinden. Dit is weer zo'n stadje op een heuvel, met in het centrum een locatie waar je artistieke foto's kunt maken. In de buurt van Roccagorga hebben we 98 kilometer afgewerkt, het is nog iets meer dan 40 kilometer fietsen tot de finish.



Buiten Roccagorga gaat het nog eens een aantal kilometer verder naar beneden, over een niet al te brede en slecht onderhouden weg. Duurt niet lang, snel slaan we rechtsaf en daarna wordt de weg wat breder en beter. Het wordt ook weer recht en vlak, drie kilometer zo goed als rechtdoor. Bocht naar rechts, naar links en dan weer even rechtdoor. Een afslag naar rechts volgt, waarna we een rotonde tegenkomen. Hier gaat het rechtdoor, waarna niet veel later een scherpe bocht naar rechts volgt. Het loopt hier ook even omhoog, want we gaan richting de snelweg. Deze brede en rechte weg gaan we enorm lang volgen. Bijna 20 kilometer over dezelfde, saaie weg. Gaap. Na 124,5 kilometer gaat er eindelijk weer eens iets gebeuren, jawel! De renners blijven rechtdoor rijden, tot we de afslag naar Terracina moeten nemen. Van een rechte weg gaat het over in een lange, lopende bocht naar links. Aan het eind van deze lange bocht komen we uit op een brede en rechte weg die ons direct naar Terracina brengt. We zijn op een aantal kilometer van de streep. Op een kleine versmalling na valt er verder niets noemenswaardigs te noteren. We rijden rechtdoor langs een kanaal, dat is het. Aan de buitenrand van Terracina rijden we onder de boog van de laatste kilometer door, waarna het een kilometer rechtdoor gaat tot aan de streep. Dan zijn we er alleen nog niet. Nee, de bel gaat luiden. Sinds kort weten we dat dat een slecht teken is. Met een beetje pech komt er dadelijk een draak aangevlogen die heel Terracina in de as legt. De renners gaan in ieder geval nog een lokale ronde van 10 kilometer afwerken. Voorbij de streep gaat het een kilometer rechtdoor, met alleen een niet al te vervelende rotonde onderweg. Een ruimte bocht naar rechts volgt, waarna we toch nog een beetje met een debiele fase te maken krijgen. 150 meter verderop volgt een nieuwe bocht naar rechts, met 200 meter daarna een scherpe bocht naar links. Bijna direct daarna rijden we langs het haventje van Terracina, waar we over een brug fietsen met meteen daarna een bocht naar links. Daarna gaat het even 300 meter rechtdoor, met aan het eind van dit stuk een flinke bocht naar rechts. Daar houdt het debiele stuk wel weer op, we gaan nu 2,5 kilometer rechtdoor langs het strand. Inmiddels bevinden we ons op vijf kilometer van het eind. Een bocht naar rechts wordt genomen, met bijna direct daarna een bocht naar links. Het gaat nu rechtdoor tot op vier kilometer van de finish. We krijgen nu te maken met een flauwe bocht naar rechts en even verderop weer een flauwe naar rechts. Een paar hectometer verderop krijgen we nog te maken met een lekkere chicane, bij een rotonde gaat het eerst lastig naar links en dan direct weer naar rechts. Wel zo ongeveer de laatste moeilijkheid van de dag, nu is het tot aan de finish vrij evident. Op twee kilometer van het eind volgt er nog een versmalling. De laatste, flauwe, bocht naar rechts ligt op 1500 meter van het eind. Daarna gaat het volledig rechtdoor tot aan de meet.




Na 140 kilometer eindigt deze rit in Terracina. Door het extra lokale rondje hebben we al een beetje een beeld gekregen van deze stad met 46.000 inwoners. We bevinden ons aan de Tyrreense kust, in de provincie Latina en regio Lazio. Buiten het feit dat het een badplaats is met een langgerekt stuk strand en een haven is het vooral een stad met een behoorlijk grote historische waarde. Het is een echte Romeinse stad, met nog enkele overblijfselen uit die tijd. Op een heuvel boven de stad komen we bijvoorbeeld de Tempio die Giove Anxur tegen, een tempel die gebouwd zou zijn ter ere van Jupiter. De weg waar we op finishen heet de Via Appia Nuova. Nuova, want er is ook een oude Via Appia. Een oude Romeinse weg, die men in 362 voor Christus al aangelegd zou hebben. Een deel van de weg is bewaard gebleven. Voor de meeste historische vondsten moet je naar Terracina Alta, het hogergelegen oude deel van de stad. Hier is een centraal plein te vinden, waar alle tijden bij elkaar komen. Een kathedraal die wat meer uit de middeleeuwen stamt, om de hoek de overblijfselen van een oud Romeins theater. Dit centrale plein was vroeger het forum, dat zie je onder meer aan wat oude muren en restanten van pilaren. Dit is ook de plaats waar je een deel van de oude Via Appia ziet liggen. Je kan kortom je ogen wel uitkijken op dit pleintje. Iets verder weg komen we ook nog een oude Romeinse poort tegen en aan de andere kant van Terracina Alta is er ook nog een klein kasteeltje te vinden. Beneden, waar de renners fietsen, valt er verder ook wel wat te zien. Zo is het alleen al de moeite waard om van beneden naar boven te kijken. Het is vrij terrasvormig gebouwd hier, je kijkt tegen stevige muren aan. Tijdens de slotronde fietsen de renners verder nog langs een kerk die meer op een tempel lijkt. Uiteraard is er ook nog een archeologisch museum in de stad. Valt wat voor te zeggen. Dat Terracina een stad is uit de Romeinse stad merken we trouwens niet alleen aan de ruïnes. Nee, deze stad heeft zelfs nog een keizer voortgebracht. Servius Sulpicius Galba, niet de meest succesvolle keizer uit de geschiedenis. Hij benoemde zichzelf tot de opvolger van Nero. Daar was alleen niemand het mee eens, dus een paar weken later werd hij al vermoord. Groot succes, wel. Iemand die meer succes heeft gehad in z'n leven luistert naar de naam Eddy Merckx. Hij won de allereerste Girorit met aankomst in Terracina, in het jaar 1969. Veertien jaar later kwam de Giro nog eens terug naar deze historische stad, de overwinning ging bij die gelegenheid naar Guido Bontempi. De laatste passage in Terracina dateert van 2000. Toen won Ivan Quaranta, een andere snelle Italiaan. In het roadbook staat daarna nog een tekst in het Italiaans die er volgens mij niet hoort te staan. Voor de lol delen we dat ook maar, want fouten maken is natuurlijk niet menselijk.

1969 (Merckx), 1983 (Bontempi), 2000 (Quaranta) (non è segnalata come tappa di arrivo nel file excel che ci avete passato, noi abbiamo trovato queste: verificare, grazie

quote:

it is not reported as an arrival point in the excel file you have passed, we found these: check, thank you

Het wordt niet echt lekker weer in startplaats Frascati. De hele dag regen, terwijl we amper de 10 graden halen. In Terracina is het weer ook niet echt om te genieten. Ook daar de hele dag veel kans op regen, terwijl het daar 14 graden wordt. Het enige voordeel is dat er niet veel wind staat. Waarschijnlijk wel een beetje tegenwind in de laatste kilometer, dat is toch handig om te weten met het oog op de sprint. Het parcours is verder gelukkig vrij makkelijk, dus de natte wegen zouden niet voor veel problemen mogen zorgen. Al weet je dat in Italië maar nooit, het kan zomaar een glijbaan worden. Of dat het geval is gaan we pas vanaf 14:00 meemaken. Dan begint de rit officieel na een korte neutralisatie van vijf minuten. Het is een korte rit, dus mogen de renners wat langer in bed blijven liggen. Eurosport is er meteen live bij, dus deze rit wordt integraal uitgezonden. In principe is het wel de moeite waard om het begin mee te pikken. Even kijken hoe de vlucht van de dag tot stand komt, dan weten we vrij snel daarna ook of het een sprint gaat worden of niet. Als er alleen maar een paar sukkels van kleine ploegjes weten te ontsnappen hoeven we pas rond vijf uur weer in te schakkelen. De finish wordt immers verwacht tussen 17:01 en 17:21. Het zou zo'n rit kunnen zijn dat je aan één minuut genoeg hebt.



Ondanks het feit dat het waarschijnlijk de hele dag gaat regen verwacht ik gewoon een massasprint. Moet ook wel, want na deze rit duurt het wel weer even voor de sprinters nog een kans krijgen. Het is een korte en makkelijke rit, met vooral richting het eind geen obstakels meer. Dit wordt een sprint, klaar.
1. Viviani. Hij zal erop gebrand zijn om sportieve revanche te nemen. Dat lukte tijdens de vorige rit niet echt, maar dat lag ook niet in de lijn der verwachting. Deze rit is een stuk simpeler en gaat bijna zeker eindigen in een massasprint. Hij heeft laten zien dat hij Ackermann kan kloppen, al lag dat ook wel een beetje aan Ackermann zelf. Enfin, ik verwacht wel dat hij dan nu toch echt de overwinning pakt.
2. Ackermann. Pascal is bijzonder sterk bezig. Ook de lastige aankomst in Frascati wist hij behoorlijk goed te verteren, al zat er geen laatste versnelling meer in. De rit die nu volgt lit hem beter. Hij kan Viviani verslaan, dat heeft hij al laten zien. Als hij in een betere positie aan de sprint kan beginnen en niet te vroeg met z'n neus in de wind komt te zitten is er veel mogelijk. Maar goed, laten we Elia ook maar gewoon z'n rit gunnen.
3. Gaviria. Heeft toch wel mazzel dat hij gratis en voor niets een overwinning heeft gekregen. Ik vrees dat het verder niet veel meer gaat worden. Een paar derde plaatsen erbij, met wat mazzel nog een keer tweede. Nee, het is nog steeds niet de Gaviria van Quick Step.
4. Demare. Arnaud ging lang mee in Frascati, maar moest uiteindelijk toch lossen. Hij is niet slecht, maar toch duidelijk niet goed genoeg. Dat wordt weer een nieuwe ereplaats tijdens deze rit.
5. Ewan. Best sterk gereden, maar teveel in de geest van Gerrans gekoerst. Nu komt er weer zo'n sprint die hem eigenlijk wat minder ligt. Met tegenwind ook nog, dan komt ie helemaal niet vooruit. Nee, dat wordt weer niks. Met een beetje pech laat hij weer lopen en dan zien we hem terug op de 16e plaats. Dat zou alleen niet helemaal terecht zijn, op basis van zijn kwaliteiten hoort hij toch wel bij de beste vijf sprinters in deze Giro.

quote:

Op woensdag 15 mei 2019 15:35 schreef Koffieplanter het volgende:

[..]

Het is nog wachten op zijn documentaire waarin hij laat weten niet naar een bepaalde club te vertrekken omdat hij hier voor de prijzen wil spelen en geen zin heeft om in de schaduw van een ander te staan.

quote:

Op woensdag 15 mei 2019 15:46 schreef Koffieplanter het volgende:

[..]

Je weet dat ik gelijk heb.

Dat weet ik. Vanochtend zat ik dan weer na alle smikkelgedachten me te bedenken dat dit weer typisch Bartomeu is. De show stelen met grote aankopen terwijl er nog altijd een back en spits bijmoeten.

Imposante sprint van Ackermann.