't Gekkenhuis is weer voorbij (of gaat net weer beginnen, het is maar net hoe je er naar kijkt
). Ik dacht dat het misschien wel leuk was om een kort verslagje te doen. Bij deze.
Vorige week vrijdag ben ik vertrokken naar Tel Aviv en gistermiddag weer teruggekomen (ja, in het vliegtuig van Duncan
). Het waren negen knettergekke maar superleuke dagen. Tel Aviv bruiste echt van het Songfestival. Overal waar je keek, waar je ging, wat je deed: je kwam het Songfestival tegen. Winkels met grote "welcome Europe" borden, overal vlaggen, parken die spontaan Songfestivalmuziek speelden als je binnenliep. Zelfs de parkeergarages deden mee.
Ondanks het warme welkom is het Songfestival toch een soort van bubbel waar je in terecht komt. Zodra je je Europese vrienden ziet en samen mee gaat lallen met de Poolse inzending voel je je weer helemaal thuis.
Dus dat hebben we volop gedaan. Iedere nacht naar de Euroclub, waar je tot 4 uur 's nachts kon zingen en dansen op Songfestivalmuziek. Overdag hebben we voor de vorm nog wat toeristisch proberen te doen en zijn we naar Jerusalem geweest en een tour door Tel Aviv maar we konden de bubbel toch niet helemaal ontvluchten.
Ik had het geluk dat ik alle drie de liveshows mocht bezoeken.
De eerste voorronde was mijn favoriet. Alle liedjes die ik leuk vond zaten daarin. Het lied waar ik voor ging was Slovenië en na afloop van het optreden van Zana & Gaspar was ik nog even in beeld.
De uitslag was vreselijk, Slovenië werd als laatste bekend gemaakt en ik had het niet meer.
Voor de eerste voorronde, ik met m'n lullige Sloveense vlaggetje.
De tweede voorronde ging natuurlijk helemaal om Duncan.
Hij deed het geweldig en meer dan terecht gekwalificeerd. Verder vond ik het een wat saaie voorronde, weinig verrassingen en teveel gewoon aardige, leuke liedjes.
Geef mij maar een Serhat of een Hatari om de show wat op te schudden.
Of een zwevende Australische.
En toen de finale... Stond drie uur van tevoren al in de rij om een goed plekje te bemachtigen (wat helaas niet gelukt is). Ik was die avond alleen omdat geen van mijn vrienden een ticket had weten te bemachtigen. Toch een geweldige avond gehad. De Israëliërs waren fans! Ze kenden de liedjes, zongen en klapten vrolijk mee en zorgden voor een geweldige sfeer. Er waren veel Nederlanders in de zaal, die allemaal duizend doden stierven tijdens de stemming. Halverwege de jury-stemming leek het geloof een beetje te verdwijnen. Zweden en Rusland deden het te goed en die zouden toch vast ook heel veel televotes krijgen? Nou, toch niet helemaal.
Toen de laatste uitslag bekend werd gemaakt werden we helemaal gek.
Ben nog steeds m'n stem kwijt.
Al met al was het een geweldige reis.
Van tevoren had ik veel twijfels. Israël, een land in oorlog, in het Midden Oosten, vol religieuze fanatiekelingen die wellicht niet zo blij zouden zijn met een Songfestival. Maar uiteindelijk hebben we bijna niets gewerkt van de spanningen. De mensen in Tel Aviv waren super-behulpzaam. Je hoefde niet eens je vraag te stellen of je kreeg al antwoord.
Ik zou iedereen aanraden om toch een keer die kant op te gaan, mocht je de kans krijgen. Als je van ontspanning houdt heb je geweldige stranden (vol met ontzettend knappe mensen om naar te kijken), als je van cultuur houdt ben je van Tel Aviv zo in Jerusalem, Bethlemen of bij de Dode Zee en als je van een feestje houdt, is er geen stad die grootser feestte dan Tel Aviv.
Al mijn vrienden waren het erover eens: Tel Aviv 2019 was het beste Songfestival dat we hebben bezocht.
Dat wij het maar mogen overtreffen in 2020.