[Vraag wat je wil] aan iemand die dakloos is geweest

quote:

Op woensdag 20 maart 2019 17:49 schreef ViviRAWRS het volgende:

[..]

Met een beetje pech waren jullie dus 5 uur van de dag kwijt om een slaapplek voor één nacht te regelen, met zelfs kans dat jullie alsnog buiten sliepen. Kon het ook gebeuren dat bijvoorbeeld jij wel een plek had, maar je vrouw niet? En hebben jullie daadwerkelijk nachten buiten doorgebracht?

En dit tijdrovende circus dus iedere avond weer opnieuw, nog los van alle andere bureaucratische rompslomp waar jullie verder mee te maken kregen. Mijn hemel! Ik kan me voorstellen dat daklozen op een gegeven moment echt niet meer verder kunnen kijken dan de dag van vandaag.

Onze samenleving is wel "penny wise, pound foolish" op dit gebied vind ik. Als ik het goed begrijp is het wegvallen van de (toeslag voor de) kinderopvang een belangrijke factor geweest in het "omvallen" van jullie fragiele evenwicht thuis. Wat kost dat, een paar duizend euro per maand? Waarschijnlijk zijn er uiteindelijk veel hogere kosten gemaakt als je alles meerekent (bijvoorbeeld de ziekenhuisopnames die gerelateerd waren aan de slechte omstandigheden als dakloze).

Ik wens jullie gezinnetje alle goeds voor de toekomst!

Ja, onze eerste nacht was bij Het Leger Des Heils. Zij kon daar maar 1 nacht slapen en ik 2, maar ik laat mijn vrouw niet alleen. Uiteindelijk via een vriend kunnen regelen dat we die 2e avond in een hostel ('De Mafkees") konden verblijven. 's Ochtends stappen wij de deur uit en gaan opzoek naar een slaapplek voor die avond. De hele dag door Rotterdam gelopen en rond 5 uur een plek voor mijn vrouw gevonden, maar niet voor mij. Gevraagd of wij ergens samen heen konden gaan. We konden samen naar de noodopvang.

Wij daarheen gelopen en zoeken. Blijkt het letterlijk twee deuren verder te zijn van hostel De Mafkees. Hebben we de hele dag gelopen! Daar konden we wel om lachen. Bij de noodopvang zaten wel 60 mensen in een kleine ruimte. Ik dacht: als we allemaal hier gaan slapen, dat wordt nog wat. Uiteindelijk werden veel mensen per bus vervoerd naar een andere noodopvang en sliepen we daar met 12 mensen. Stretcher pakken, beddegoed erop en slapen maar. Ik ging net slapen en er zat nog een gast op een stoel...en die viel achterover. Hij stond niet meer op en ik vroeg of het goed met hem ging. Hij zei niets en toen zag ik tafel veel medicijnen liggen. Op dat moment begon hij te schudden en te schuimen.

Ambulance erbij en bleek dat het medicijnen waren voor een hernia, maar ik dacht even dat hij zelfmoord had gepleegd.

Er waren avonden bij dat we samen waren uitgeloot en naar de nachtopvang konden. Maar ook avonden dat mijn vrouw was uitgeloot en ik niet, en andersom. Ik was blij toen ze uiteindelijk bij Havenzicht lag, omdat ze daar medische hulp kreeg (soort van) en niet hoefde te loten. Bij mij duurde het wat langer voordat ik een vast bed had. Uiteindelijk ben ik twee keer uitgeloot zonder dat er plaats ergens was en was ik blij dat een vriend een nachtje in hostel kon regelen. Ik heb dus niet buiten geslapen. Helaas ken ik er veel die dat wel hebben moeten doen. De sfeer tijdens, voor en na de loting was elke dag vreselijk.

Ja kinderopvangtoeslag viel weg en we moesten nog wat terugbetalen ook. We hadden ook nog eens 3 maanden opzegtermijn en moesten dat ook doorbetalen. Verschillende keren aangegeven dat ik dat niet kon betalen, maar regels zijn regels. Ik begrijp het wel, anders loopt men inkomsten mis. Eigenlijk krijgen we nog een bedrag van de belasting (4000 euro), maar dat krijgen we pas als de kinderopvangtoeslagschuld is betaald.

quote:

Op woensdag 20 maart 2019 18:04 schreef g60forced het volgende:

[..]

Pardonnez moi voor mijn Frans... VERDOMME ZEG!... dan hadden ik en mn Fillipijnse wel enorm veel geluk overigens, dat na 5jaar (want trouwen wilde we nog niet) haar documenten 1maand verliepen NA de ceremonie en ze kon er daarna dus netjes afstand van doen... ik zei hou beide paspoorten, zij besloot NL was voldoende

Ik ben echt blij voor je dat het zo mooi binnen die tijd viel. Het IND maakt geen grappen.

quote:

Op woensdag 20 maart 2019 18:14 schreef g60forced het volgende:

[..]

Kerel ik heb hier een aantal kleine laptops volledig volgestampt met Nintendo 8bit 16bit en draait zelfs alles N64 3D games perfect op de emulators... weet niet waar je woont, maar ik wil er graag 1 aan jullie kado geven! het draait op een speciale WIndows XP Gamersedition... je moet er dus geen bankzaken op gaan doen, maar met Chrome of Firefox lekker FOKKEN gaat super!! Oh trouwens omdat ik mijzelf altijd uit de tent laat lokken ivm moslims heb ik op FP een BAN en ook op de DM, heb dus geen idee hoe we (mits je dat wilt) met elkaar in contact komen

zonde dat je een ban hebt. Op het moment heb ik een oude pc waarmee ik prima kan internetten. Bedankt voor je aanbod, waardeer het zeer.

quote:

Op woensdag 20 maart 2019 20:00 schreef Delenlill het volgende:
Voordat je dakloos bent geworden is er veel mis gegaan (grotendeels buiten jouw schuld om). Wat zou je nu anders doen?

Kijk nu heb ik zoveel begeleiding dat ik ze aan de oren kan trekken als er iets aan de hand is. Verder gaat het uiteindelijk om hoe we ingrijpen als mijn vrouw weer achteruit gaat (iets waar ik absoluut niet gerust op ben). Mijn dochter zou bijvoorbeeld even bij mijn zus kunnen slapen, maar dat vind ik niet ideaal. Ik heb de afspraak met de gemeente dat ik ze in dat geval bel en dan kijken zij of ze iets kunnen regelen qua hulp in huis.

quote:

Op woensdag 20 maart 2019 20:35 schreef Postbus100 het volgende:
Hoe deed je dat eigenlijk met je behoefte enzo. Want als ik zelf in de stad loop, vind ik het al vervelend /moeilijk om een toilet te zoeken, laat staan als je er niet voor wilt betalen.

En wat at je zoal op een dag en hoe kwam je daaraan?

Toilet was inderdaad soms lastig, maar dat was vooral de eerste paar dagen. Ik kan makkelijk buiten plassen, maar mijn vrouw niet. Als vrouw kan je dan weer sneller plassen in een winkel. Daarna plaste we vooral bij de opvang, en het leek erop dat als je dakloos bent dat je dan niet kan mikken. Man man, wat stonken die toiletten elke dag! Ik maakte ze ook vaak schoon voor wat eten, maar binnen no-time kwam de stank je tegemoet. Leger Des Heils is helemaal erg, daar was de hele badkamer van pis.

Door klusjes te doen kon ik elke dag om half 1 eten. Dat werd gemaakt door een echt kok. Zonder klusje koste dat 2 euro. Best veel eten en dat moest ook wel, want je kon pas om 19.00 uur weer eten. Soms kon je geen klusje doen, omdat je een paar afspraken had of omdat de lijst al vol was. Dan was een dag best afzien.

quote:

Op woensdag 20 maart 2019 21:08 schreef Isabeau het volgende:

[..]

Eigenlijk vreselijk dat er zo met mensen wordt omgegaan. Ik dacht altijd dat als je je maar op tijd meldt bij een daklozenopvang je er altijd wel een plek kan krijgen.

En dat het systeem idioot stug is kwam ik vorig jaar nog achter. Ik werk in een ziekenhuis en bij ons werd een jongeman van de daklozenopvang per ambulance binnen gebracht. Ze hadden daar het vermoeden dat hij een blindedarmontsteking had en hadden een ambulance gebeld. Prima, goed gehandeld. Op de spoedhulp werd duidelijk dat er iets anders aan de hand was en hij kon weer gaan. Wel ziek. Wel nog steeds heel veel pijn. Maar een opname was niet nodig.

Alleen was nu zijn bed op de opvang aan iemand anders gegeven. Hij kon niet terug komen. Hij moest maar buiten slapen. Ik heb met stomheid het geheel aangehoord. Ze bellen een ambu omdat ze vinden dat hij ernstig ziek is, maar hem vervolgens zeggen dat hij (ziek) maar op straat moest slapen was geen probleem. Er is toen door het ziekenhuis iets geregeld, want de opvang werkte totaal niet mee.

Dit verhaal verbaast mij niet. Zelfs met ziekenhuispapieren krijg je niets gedaan, totdat je langs bent geweest bij de straatdokter. Alsof die meer weet dan een ziekenhuis. Mijn vrouw zag eruit als een zombie, kon amper praten, maar dat maakte allemaal niets uit.

quote:

Op woensdag 20 maart 2019 22:25 schreef Vollenhoven het volgende:

[..]

Ik herken je verhaal en wat je zegt klopt.

Er zijn duizenden instanties, hulpverleners en mensen die behoefte hebben aan hulp en zorg en die worden allemaal betaald van een potje. Maar het systeem werkt voor geen meter en dat komt allemaal omdat de meeste hulpverleners liever hun zakken vullen, aan politiek doen en ook overwerkt zijn

Precies, het is ook zwaar werk. Veel weerstand, ellende, opstootjes, mensen die goed lijken te gaan en toch weer afzakken en wss zelf een baas hebben die weer andere dingen wil. Onkunde bij begeleiding komt het meeste voor en ik vind het eng als zij aan de haal gaan met je dossier, want de volgende twijfelt niet aan wat er in staat, omdat ze er vanuit moeten kunnen gaan dat diegene kundig was.

Het is ook lastig. De doorstroom is heel slecht, beloftes vanuit de begeleiding kunnen niet worden nageleefd, omdat er geen huizen beschikbaar zijn. Elke week komen er verschillende nieuwe daklozen bij. Het is vaak een uitzichtloze situatie waar je vroeger nog kon zeggen: "Nog een paar maanden en je bent hier weg".

quote:

Op woensdag 20 maart 2019 22:44 schreef Vollenhoven het volgende:

[..]

Wettelijk moet het, maar heey, ga maar een advocaat vinden als daklozen en iemand vinden die wilt betalen ervoor als daklozen

Die zijn er wel. Straatadvocaten. Wel handig even, misschien dat iemand dakloos wordt of is en hulp nodig heeft. Die kunnen helpen bij de problemen met opvang, gemeente en begeleiding. Op die manier kun je kijken wat voor acties je kunt ondernemen. Uiteraard hebben zij het superdruk.

Dat is sowieso mijn tip naar nieuwe daklozen. Schrijf alle afspraken op, want jij wordt eraan gehouden, maar andersom heb je niets te zeggen. Met een lijstje kun je zelfs vragen een handtekening erbij te zetten. Zorg dat je contact heb met iemand van het wijkteam in de gemeente waar je in de opvang zit. Zorg dat je contact heb met de straatdokter. Zorg ervoor dat je geen schorsingen hebt e.d. (al zul je zien dat zelfs bij geen problemen er problemen in je dossier komen. Een maat volgde precies de regels en kreeg soms bij een nieuwe begeleider te horen: "He, ik lees dat je je wel een beetje aan de regels moet houden, hoor. Een collega zei nog houd hem in de gaten".). Zorg dat je dwingend, maar netjes bent. Laat wat emotie zien, zodat ze zien dat het wat met je doet. Ga niet teveel met anderen over problemen praten, die momenten komen wel, maar het is belangrijk niet hele dagen te gaan klagen. Het werkt als een sneeuwbal.

quote:

Op woensdag 20 maart 2019 22:58 schreef Vollenhoven het volgende:
TS ik merk dat je veel minachting toont naar de mensen waarmee je sliep maar die in dezelfde situatie als jou zitten. Terwijl je wel verwacht dat hulpverleners respect voor jou moeten tonen.

Nederland is hard als je geen keuzes maakt, het is allemaal prima geregeld maar naar mijn idee koos je voor all in en verloor je alles. Iets wat je familie denk ik ook wel aanrekent.

Het lijkt mij politiek gezien moeilijk, geef je mensen alles dan gaat het land failliet maar behandel je mensen die het minder hebben te hard dan gaan zij failliet.

Edit: Overigens begrijp ik dat het moeilijk is voor politiek. Ik begrijp nu wat je bedoelt over minachting. Veel heb ik uitgelegd vanuit de ogen van een begeleider. Voor hen is het ook zwaar, aangezien ze met veel probleemmensen in aanraking komen. Er zijn gewoon veel mensen bij die niet willen of echt niet kunnen. Prima, een ieder voor zich, maar als mensen je wakker houden, terwijl jij de dag erna moet werken wordt dat een probleem.

Verder heb ik bevestigd gekregen wat ik altijd al dacht. Wat iemand ook doet, ze hebben allemaal hun verhaal. Het grappige is dat we juist veel respect voor elkaar hebben gekregen ondanks afkomst of strafblad. Ik weet zeker dat veel van hen alles laten vallen om mij te helpen in een gevecht oid, dat hebben we samen opgebouwd. Maar dat is normaal gesproken niet de omgeving waar ik mij in vertoef. Dat is best even wennen en spannend.

Als je denkt dat ik hier pleit voor mensen zomaar wat te geven dan heb je het mis. Ik snap niet helemaal waar je de minachting ziet, maar goed meningen kunnen verschillen. Dat we een vangnet hebben in Nederland wil niet zeggen dat het goed geregeld is. Ik zat er midden in. Sommige mensen vinden inderdaad dat ik dan alles moet slikken. Zo werkt het niet, want je blijft mens. Waarom zou ik oneerlijke situaties moeten laten gaan?

En heb je een tip voor mij wat ik volgens jou in die situatie had moeten doen?

[ Bericht 21% gewijzigd door VraagWatJeWil op 21-03-2019 09:50:44 ]

quote:

Op donderdag 21 maart 2019 09:04 schreef Brood-op-de-plank het volgende:
Begrijp ik de insteek van dit topic verkeerd of mag iedereen die dakloos is geweest hier vragen komen beantwoorden, en mag je ook vragen stellen aan andere users?

Van mij mag je ook vragen beantwoorden of reageren op andere mensen. Wie weet dat een toekomstige dakloos er wat aan heeft.

quote:

Op donderdag 21 maart 2019 08:57 schreef MevrouwPuff het volgende:
Hoe is het nu met je vrouw en wat is de verwachting voor haar in de toekomst met haar gezondheid?

Dat vind ik moeilijk te zeggen. Het gaat nu even goed, maar merk soms wat stappen terug. Dat is niet gek, maar erover praten gaat niet makkelijk. Ze zal niet snel toegeven dat het minder gaat. Het doet veel met haar hormonen en dat maakt alles wat lastig. Het gaat mis als ze dingen mist die om haar heen gebeuren. Ik praat er veel over met de begeleiding, maar als ik stiekem heel eerlijk ben houd ik mijn hart vast.

quote:

Op donderdag 21 maart 2019 10:21 schreef loveli het volgende:

[..]

De meest recente dakloze die ik ken mocht bij een bepaalde gemeente een briefadres aanvragen, juist voor dat soort zaken. Als je aan wat basic voorwaarden voldoet is een briefadres echt niet moeilijk om te regelen. Volgens mij is gemeente Rotterdam ook een locatie waar je als dakloze een briefadres kunt krijgen.

Klopt inderdaad. Je moet eerst een aantal weken in een opvang slapen, maar dat is een briefadres. Maar dan sta je niet ingeschreven bij de gemeente. Dat kan pas als je een huis hebt. Iemand vroeg of je dakloos mocht zijn in Nederland en daar reageerde ik op. Zonder briefadres is een uitkering aanvragen of paspoort niet mogelijk.

quote:

Op donderdag 21 maart 2019 10:41 schreef ViviRAWRS het volgende:

[..]

Ik vroeg me nog af: herkende je deze daklozen dan vanuit het "circuit" van Leger des Heils, nachtopvang etc, of waren het mensen die je nog nooit gezien had, maar die je toch kon herkennen als mede-dakloze?

Die mensen kende ik uit het circuit. Een zwerver is makkelijk te herkennen, maar daklozen niet allemaal. Het verschil zie je pas als je ze weer ziet, terwijl ze niet meer in de opvang zitten. Dan zien ze er echt stukken beter uit. Ik heb in het begin genoten van al de plekken waar je je lotgenoten tegenkwam.

quote:

Op donderdag 21 maart 2019 10:52 schreef loveli het volgende:

[..]

Ik wilde rechtzetten dat dakloos meteen betekent dat je geen paspoort kunt aanvragen. Dat briefadres kun je vanaf 10 dagen nadat je je bij de gemeente hebt gemeld krijgen (mits je nergens terecht kunt), het moet wel elk kwartaal verlengd worden. Slapen in de opvang is zelfs niet verplicht als je onder een van de uitzonderingen valt.

Ik heb niet meegemaakt dat het elk kwartaal verlengd moet worden. In Rotterdam moet je twee weken in een opvang slapen, ik heb niets gehoord over uitzonderingen. Wil niet zeggen dat er geen uitzonderingen zijn natuurlijk.

quote:

Op donderdag 21 maart 2019 11:03 schreef vogeltjesdans het volgende:
Hoe denk je over de maatschappij en wat vind je ervan dat asielzoekers met open armen overal voorrang krijgen, terwijl jij dakloos was? Dat lijkt me wrang.

Ik denk niet dat ik anders denk over de maatschappij dan voordat ik dakloos werd. Vluchtelingen zullen ook wel een verhaal hebben en eerst moeten vertoeven in een opvang. Niet gek dat daar soms wat misgaat, want zet veel verschillende mensen gedwongen bij elkaar zonder dat ze iets kunnen doen en je krijgt wrijvingen. Dat heb ik ook genoeg in de daklozenopvang gezien. Hoe meer mensen hoe sneller gezeik.

Het was grappig om te zien dat juist veel daklozen met buitenlandse roots daar een felle mening over hadden. Het 'asielzoekersprobleem' leeft in alle lagen van de samenleving. Ik ben in ieder geval blij dat ik geen asielzoeker ben, maar kan mij wel voorstellen dat die zich ook rot voelen, aangezien iedereen nog meer op je neerkijkt dan als dakloze.

Mensen, bedankt allemaal voor de mooie reacties. Ik heb zo een afspraak bij het jeugdberschermingsplein. Nieuwe instantie, veel op het spel. Verder kan het zomaar zijn dat ik langs het ziekenhuis ga met mijn vrouw, want ik zie haar weer achteruit gaan en wil er dit keer snel bij zijn.

Ik zal later vandaag en morgen alle vragen beantwoorden.