abonnement bol.com Unibet Coolblue
pi_185596528
NEDERLAND Jaren ‘80-’90

Dit is het tweede deel van hoe de geschiedenis van Nederland op het ESF ook had kunnen zijn!

Waar kennen we de Nederlanders in die tijd van?

Het was een mooie tijd voor het Nederlandse exportproduct. Zo ontwierp Philips Video 2000, wat dankzij een uitgekiende marketingstrategie de wereldwijde standaard werd voor video-opnamen. Heineken had groot succes met Buckler, een bijzonder smakelijk alcoholvrij biertje. Op sportgebied ging het minder. Het Nederlands Elftal miste diverse grote toernooien, en toen het in 1988 eindelijk weer eens meedeed, ging het al in de groepsfase mis. Nederland kon niet winnen van Ierland, mede doordat een late goal van Wim Kieft (terecht) werd afgekeurd wegens buitenspel. In de wielersport ging het beter. Nadat Pedro Delgado werd betrapt op doping, werd de immer op bruine boterhammen met kaas fietsende Steven Rooks winnaar van de Tour de France in 1988. Een jaar later zou Erik Breukink dit kunststukje herhalen in de Giro d'Italia.



Hoe ging het door de jaren heen?

1980: Maggie MacNeal - Cupido

Nadat de jaren ‘70 waren geëindigd met enig gemor van de kijkers, vanwege de vele matige resultaten, begonnen ook de jaren ‘80 met gedoe. Maggie MacNeal, die eerder al eens 5e was geworden als onderdeel van Mouth & MacNeal, ging in 1980 nog een keer. Er was geen Nationaal Songfestival, maar een interne selectie. Iedereen in het land mocht liedjes insturen en een onafhankelijke jury zou de beste kiezen.

Zoals we ondertussen weten, willen er nog weleens doorgestoken kaarten opduiken in zo’n procedure. En dat gebeurde nu ook, want Maggie had zelf ook twee liedjes ingestuurd, Cupido en Amsterdam, die het heel toevallig allebei tot de finale ronde schopten, waarna Cupido gekozen werd als ESF-inzending. Ondanks de matige steun uit eigen land zou ze er 7e mee worden.

1981: Maribelle - Marionette

In 1981 was het enthousiasme teruggekeerd, nadat Marie Kwakman de voorronde won met Marionette. In haar artiestenfunctie gebruikte ze de commercieel iets handigere artiestennaam Maribelle. Het was geen wonder dat ze de voorronde won, want de concurrentie was nogal matig. Maar voor een geschikte inzending is er maar één goed liedje nodig, en dat was Marionette zeker. Dat bleek in Dublin tijdens het ESF van dat jaar. Getooid in een smetteloos witte jurk werd ze fraai 3e.


1982: The Millionaires – Fantasy Island

In 1982 zou het zowaar nog een stapje beter gaan. Dezelfde procedure die zeven jaar eerder was gebruikt toen Albert West 2e was geworden met Ding-A-Dong werd uit de mottenballen gehaald. Bill van Dijk, Bonnie St. Claire en The Millionaires deden drie uitvoeringen van drie liedjes. Daarbij was de keuze eenvoudig, want Bill was de verpersoonlijking van de :') smilie en Bonnie kon na enige licht alcoholische versnaperingen amper uit haar woorden komen. The Millionaires gingen dus, met hun eigen liedje Fantasy Island.

Ze scoorden een mooie hit met het nummer, dat alles had wat het geschikt maakte voor het ESF anno 1982. Een groep van dames en heren met een enigszins oubollig uptempo deuntje. Het was dan ook één van de favorieten van de bookmakers om het festival te winnen.

Helaas zijn de goede liedjes niet altijd even gelijkmatig over de jaren verdeeld. Fantasy Island zou in veel jaren hebben gewonnen, maar in 1982 was er niets te doen tegen de enorme overmacht van Nicole en Ein Bißchen Frieden. Hoewel Nederland van vijf landen de felbegeerde douze points ontving, zat er wederom niet meer in dan een 2e plaats. Er leek een vloek te rusten op een Nederlandse overwinning.


The Millionaires zelf maakten hun naam overigens wel waar na hun optreden. Hun lied werd een grote hit en bereikte zelfs de Top 5 in de Britse Top 40. En op elk overzicht van Nederlandse Songfestivalklassiekers is Fantasy Island ook anno nu nog steeds onmisbaar.

1983: Vulcano – Een Beetje Van Dit

Na een 3e en een 2e plaats waren de verwachtingen in 1983 hooggespannen. Zou Nederland erin slagen om deze reeks te completeren met eindelijk de eerste zege? Aan de voorselectie lag het zeker niet, want er was een prima NSF opgezet. De strijd ging vooral tussen Bernadette en Vulcano, maar het pleit was snel beslecht, want Een Beetje Van Dit won met overmacht en zou ook in de Top 40 een grote hit worden. Ook bij de bookmakers bleef de Nederlandse inzending niet onopgemerkt, en ondanks sterke concurrentie van Corinne Hermès, Ofra Haza en Carola, was Nederland één van de favorieten om te winnen.


De leden van Vulcano.

Vulcano bestond uit Hans, Dee Dee, Jos en Suzanne, waarbij vooral zanger Hans nogal de aandacht naar zich toetrok. Ze hadden voor hun Songfestivaldeelname al een aantal bescheiden successen gehad, maar dit was toch wel de definitieve doorbraak voor de groep van Hans van Hemert, die eerder ook al de leden van LUV bij elkaar bracht.


De finale vond plaats in München. Op 23 april trad Nederland op als 11e van de 20 landen, maar het verhaal vanaf dat moment is natuurlijk bekend en hoeft eigenlijk niet meer verteld te worden. Bij de puntentelling nam Nederland bij de 5e jury de koppositie over van Luxemburg, om die tot het einde van de show niet af te staan. Eindelijk was het grote moment daar, en na 27 jaar was de eerste Nederlandse overwinning een feit. Het lange wachten op de hoofdprijs werd op deze mooie avond beloond!


Nederland is Eurovisiekampioen geworden in München, waar het die dag pas laat donker werd. Tussen de fotografen door zien we Jos de trofee omhoog houden.

Direct na het einde van de strijd barstte er in Nederland een volksfeest los dat tot in de kleine uurtjes voortduurde. De dag erna stroomde Amsterdam vol voor een rondvaart door de grachten en aansluitende huldiging in de stad. Het was een gigantische vreugde-explosie, die ongeveer een miljoen mensen naar de hoofdstad trok. De autoriteiten spraken van de grootste viering sinds de bevrijding. Het was een geweldig feest voor iedereen, behalve voor de eigenaren van woonboten.


Heel Nederland was toegestroomd om deel te nemen aan het feest.


Het feestende gezelschap op de boot, met een uitsnede van de dolgelukkige Hans. Op de achtergrond een warenhuis waar mensen destijds graag doorheen liepen.


Eigenaren van woonboten vinden dit 36 jaar na dato nog altijd een zwarte dag.

Na het ESF scoorde Een Beetje Van Dit in diverse vertalingen in meerdere Europese hitlijsten. De groep toerde dan ook enthousiast over het hele Continent, en deed zelfs diverse landen in het Verre Oosten aan, waar het publiek al even luid meezong als in onze regionen.

1984: Vulcano – 1,2,3

De overwinning van Nederland betekende ook dat Nederland de organisatie op zich mocht nemen in 1984. Meerdere steden toonden interesse, maar uiteindelijk viel de keuze op Ahoy in Rotterdam. Voor de presentatie werd gekozen voor niemand minder dan Willem Ruis.

Omdat het festival in eigen land veel aandacht genereerde, was er veel interesse van grote artiesten om mee te doen aan het Nationaal Songfestival van 1984. Onder meer Maribelle wilde haar 3e plaats van drie jaar eerder verbeteren en ook de zanger van Kayak deed mee. Ze bleken echter op slag kansloos te zijn, toen Vulcano aankondigde dat ze hun titel op het podium wilden gaan verdedigen. Met de populariteit die de groep op dat moment had, was het waarschijnlijk voldoende geweest om 3 minuten te gaan zitten klaverjassen op het NSF, om dan nog de voorronde te winnen. Ze pakten dan ook het ticket naar Rotterdam, en ze deden dat met het liedje getiteld 1,2,3.
In alle eerlijkheid moeten we constateren dat dit toch wel iets minder was dan hun winnende lied van een jaar eerder, en dat Ik Hou Van Jou van de charmante en immer goed gesoigneerde Maribelle vermoedelijk weer Top 3-materiaal was geweest. Maar 1,2,3 was het winnende lied, en dat bereikte ook de Top 40.


Zo werd het mei 1984 en kon Nederland zich voor het eerst richten op de organisatie van het ESF. Een paar dagen voor het festival druppelden de artiesten één voor één binnen op Zestienhoven, waar de Nederlandse media goed vertegenwoordigd waren. De eerste die aankwam was de Ierse zangeres die via Terminal 3 keurig op tijd voet op Nederlandse bodem zette. Daar werd ze direct geïnterviewd door sterverslaggever Hans van der Togt, waarna het olijke duo Henk Spaan & Harry Vermeegen voor alle deelnemers typisch Nederlandse boerenkool met worst hadden klaargemaakt. Dat leverde uiteraard de nodige hilarische beelden op, zoals met de Herreys, die zich tot op de dag van vandaag afvragen of die groene brij echt eetbaar was. De enigen die deze vrolijkheid moesten missen, waren de Italiaanse deelnemers, die met de trein uit Tozeur waren gekomen.

Ook de uitzending zelf verliep gelukkig vlekkeloos. Uiteindelijk zou Diggi-Loo Diggi Ley dat jaar winnen. Nederland zelf scoorde wel weer een verdienstelijke Top 10-klassering. 1,2,3 werd 8e. Daarmee deden ze het helaas wel iets minder dan het gelijknamige liedje van Catherine Ferry uit de jaren ’70, maar de leden van Vulcano lieten weten tevreden te zijn met het resultaat, en dat ze waardering hadden voor de winnaar.

1986 – DeeDee – Fata Morgana

In 1985 besloot de EBU in al haar wijsheid het ESF tijdens de Dodenherdenking te houden en was Nederland er dus niet bij. In 1986 was er een herkansing. Voor het eerst in drie jaar was het niet mogelijk dat Vulcano weer zou afreizen, want de groep was ondertussen uit elkaar. De roem bleek diverse leden naar het hoofd te stijgen, wat leidde naar onderlinge spanningen. Een aantal begonnen dan ook een solo-carrière. Eén daarvan was DeeDee, en zij deed ook mee aan het NSF. En in 1986 bleek nog maar eens dat een deelname met Vulcano-inbreng op dit festijn een garantie voor succes was. Ze bespeelde handig de hype van het moment, door het liedje Fata Morgana in te sturen. Vier dagen voor het NSF werd in een niet nader te noemen attractiepark in het Brabantse Kaatsheuvel een nieuwe attractie geopend met die naam dit is echt waar, waarbij het lintje werd doorgeknipt door niemand minder dan DeeDee zelf dit dan weer niet. Zo in het middelpunt van de aandacht was het NSF een formaliteit en ze won dan ook eenvoudig. Op het ESF zelf bleek de winst al na een paar stemronden een fata morgana. Ze werd teleurstellend 15e.


Fata Morgana in het niet nader te noemen attractiepark. Deze danseres is niet DeeDee.

1987: Marcha – Big Ben Of Notre Dame

In 1987 werd de artiest van dienst intern geselecteerd. Marga Bult nam de last op haar schoudervullingen in een NSF met 6 liedjes. Big Ben Of Notre Dame, ik sta in vuur en vlam, was het refrein op een soort van rijm van haar vrolijke hoempa-inzending. Hoewel het liedje ietwat gedateerd klonk, leverde het haar toch een nipte Top 10-positie op bij het ESF in Brussel.


1988: Gerard Joling – Happy End In Hollywood


In 1988 werd de methode herhaald. De jonge talentvolle zanger Gerard Joling mocht zijn geluk beproeven. Hij had al enkele grote hits gescoord, zoals Ticket To The Tropics en No More Boleros. Zijn inzending Happy End In Hollywood was een mix tussen Fantasy Island en het slotstuk van een willekeurige Joop van den Ende-musical. Zelf droomde Gerard van de Eurovisie-trofee als het happy end van een mooie avond, maar dat zat er eigenlijk geen moment in. Door nogal tegenvallende zang werd het slechts de 12e plaats op bijna 100 punten achterstand van winnares Céline Dion.


1989: Bam To Bam Bam - Lammedammadoendan

Op verzoek van het publiek werd de methode met één artiest in 1989 weer ingewisseld voor een brede voorronde met meerdere deelnemers. Na de kritiek die Gerard Joling het jaar ervoor ten deel viel was de animo van echte sterren echter beperkt. Er deden vooral talenten mee, en de presentatie was eveneens in handen van een groot talent, namelijk Linda de Mol, die op deze plek in de voetsporen trad van haar vader, die in 1959 het NSF als deelnemer had gewonnen.

Linda was misschien wel de beste van de avond, waarop het op papier beste liedje Blijf Zoals Je Bent naast de overwinning greep, omdat zangeres Justine Pelmelay vocaal nogal uit de bocht vloog. De boyband Bam To Bam Bam won verrassend met Lammedammadoendan. Het liedje was een niemendalletje dat bijzonder matig werd gezongen en eindigde dan ook in de achterhoede op het ESF. In de groep bleek wel één zanger mee te doen met meer talent in zijn rechterteen dan de anderen bij elkaar, namelijk René Klijn, die enkele jaren later nog een grote hit zou scoren met Mr.Blue. Lang kon hij daar niet van genieten want hij overleed op jonge leeftijd aan aids.


Rene Klijn in de Schreeuw van de Leeuw.

1990: Gordon - Gini

Ook de voorronde van 1990 was teleurstellend. Het was al snel duidelijk dat geen enkel liedje het vereiste niveau had om te scoren in Zagreb. Uiteindelijk was er weer een overwinning voor een jong talent. De 21-jarige Amsterdamse marktkoopman Gordon won met het liedje Gini. Het was in alle opzichten een nogal lachwekkende verschijning, in zijn gele kostuum en met een kapsel dat amper op beeld paste. Het verbaasde dan ook niemand dat Gini bijna onderaan eindigde op het ESF. Van de uitvoerende hebben we sindsdien weinig meer gehoord. Vermoedelijk is hij teruggekeerd naar de markt om zijn eigen plaatjes te verkopen.


1992: Lisa Boray - Hartstocht


In 1991 had Nederland door de Dodenherdenking een jaar extra de kans om na te denken hoe het beter kon. In 1992 werd er in elk geval weer kwaliteit gestuurd. De typische achtergrondzangeres Lisa Boray zong de gevoelige ballad Hartstocht en behaalde eindelijk weer eens de Top 10.

1993: Ruth Jacott & Paul de Leeuw – Blijf Bij Mij

In 1993 was het wel weer eens tijd voor een mooi resultaat. Na het beperkte succes van diverse brede voorrondes werd de artiest weer intern gekozen. Dat werd de relatief onbekende Ruth Jacott, een 32-jarige zangeres, geboren in Paramaribo. Toen ze haar mond opendeed begreep iedereen direct waarom ze aangewezen was. Ook de tekstschrijvers waren van hoog niveau, en dat zorgde voor een prima show.

Het winnende liedje was Blijf Bij Mij. Ruth zong dit lied niet alleen. Ze was zelf al een buitengewoon charmante verschijning, en om ook de vrouwelijke televisiekijkers iets interessants te geven om naar te kijken, werd besloten dat ze in duet ging met een dikke, kalende cabaretier, genaamd Paul de Leeuw. Deze eigentijdse opvolgers van Romeo en Julia zouden in Millstreet uiteindelijk 8e worden.


Blijf Bij Mij werd wel een echte Nederlandse ESF-klassieker. Op dat vlak was het sowieso een productief jaar, want ook de nummer 2 van de voorronde Vrede ligt nog goed in het collectieve geheugen. Dat komt vooral door de manier waarop het nummer gepresenteerd werd. Aan het einde van het festival had Ivo Niehe een speciale uitzending van de TV Show, waarin hij belde naar Ruth en Paul om te vragen naar hun belevenissen. Over de telefoon zongen ze vervolgens gezamenlijk Vrede, wat een bijzonder kippenvelmoment opleverde. Het nummer schoot meteen naar de top van de hitlijsten.

1994: Willeke Alberti - Champagne

Vanwege het succes werd ook in 1994 de artiest intern aangewezen. Dat was Willeke Alberti, die deed wat er haar vader al eens eerder had gedaan, namelijk aan een NSF deelnemen. Hij verloor van de concurrentie, iets wat Willeke in elk geval niet kon overkomen. Ze zong 8 liedjes en de schrijvers van het liedje Champagne konden het bubbelwater laten aanrukken, want met dat nummer ging Willeke de Nederlandse trots verdedigen in Dublin.


Tsja, het was allemaal heel goed bedoeld. Goed gezongen, dat zeker. En Willeke walste in haar eentje vrolijk over het podium. Maar het ESF was anno 1994 toch geen podium meer voor artiesten van bijna 50 jaar. Ze werd aan alle kanten voorbijgestreefd door jonge talenten, en dat zorgde voor een zeer teleurstellende uitslag. Zo teleurstellend dat Nederland het jaar erna niet eens mee mocht doen. Aan het eind van de rit waren er geen bloemen, en werd de champagne bruut aan de kant gezet.

1996: Roland Verstappen – Ik Wil Alleen Walsen Met Jou

Na de onderbreking pakte Nederland de draad weer op in 1996. Deze keer was de voorronde weer eens het domein voor meerdere onbekende artiesten. Een zekere Franklin Brown was stomverbaasd toen ze hem belden, na zo’n lange tijd. En ook bij de Clau-Dya’s sloeg hun hart heel even over. De winnaar werd Roland Verstappen met Ik Wil Alleen Walsen Met Jou. Na het debacle van Willeke durfde het Nederlandse publiek het blijkbaar nog wel een keer aan om het met een wals te proberen.

Over de sympathieke Nederlandse afvaardiging van 1996 is niets naars te melden, het enige nadeel voor het ESF was dat Roland de uitstraling had van een leraar Engels uit Helmond. Hij had al eens een bescheiden hitje gescoord met de meezinger Helemaal Niets, dat in het jaar 1993 de 34e plaats in de Top 40 bereikte. In het dagelijks leven werkte de geboren Helmonder echter op een middelbare school, waar hij de Engelse taal onderwees.

Op het ESF had hij daar vooral profijt van tijdens de persconferenties, de taalregel schreef nog voor dat het liedje in het Nederlands moest. Een winnaarspersconferentie bleef uit. Hoewel het liedje goed werd gebracht, bleef het bij een eindklassering in de middenmoot.

Anno 2019 zingt Roland nog steeds. De site www.rolandverstappen.nl heeft al een paar jaar geen updates meer gehad, wellicht omdat hij te druk was met zijn wereldtournee. Of anders was hij te druk met het geven van intervieuws (Voor een leraar Engels zijn dit soort Nederlandse woorden blijkbaar lastig).


Hier had ook een YouTubeje van het liedje gekund, maar dit overzicht had u toch voor geen goud willen missen?

1997: Mrs.Einstein – Dat Liefde Zo Moet Zijn

Zo werd het 1997... *insert een diepe Leo Beenhakkerzucht... Moeten we nu weer over Mrs.Einstein beginnen? Terwijl we weten dat ze vanaf het begin kansloos waren, ongeacht het liedje dat ze zouden zingen? Laten we gewoon net als de dirigent van dienst destijds constateren dat Nederland zo nodig een bejaarde versie van de Spice Girls moest sturen en dat het resultaat daar dan ook naar was. Het was in alle opzichten een hopeloze missie.


Nederland was de sigaar in 1997.

1998: Bløf – Mijn Hart Kan Dat Niet Aan

In 1998 was Nederland toe aan een goed resultaat, al was het alleen maar omdat deelname in het jaar erna nadrukkelijk in gevaar zou komen als dit niet zou lukken. De organisatie begreep als geen ander de noodzaak van een goede score, en slaagde erin een zeer sterke nationale voorronde te organiseren. Misschien was het wel het beste NSF in de historie. Zowel de tekstschrijvers als de uitvoerenden waren van zeer hoog niveau.

Drie liedjes staken er bovenuit. Hemel & Aarde, Alsof Je Bij Me Bent en Mijn Hart Kan Dat Niet Aan. De puntentelling was er één waarbij de deelnemers zich inderdaad regelmatig in de hemel waanden, waarna ze een jury later weer terug op Aarde gezet werden. Soms leek het erop alsof ze er waren, maar ging het toch weer mis. En het was zeker slecht voor ieders hart. Maar na een half uur flink nagelbijten bleek Mijn Hart Kan Dat Niet Aan de winnaar. Mede dankzij 12 punten van de Zeeuwse provinciale jury mocht de groep Bløf naar het ESF in Birmingham.

Bløf was een vierkoppige band uit Zeeland onder leiding van zanger Pascal Jakobsen, die al enkele jaren probeerde door te breken. Dankzij hun ESF-lied was die opzet in elk geval geslaagd. Het nummer werd een mooie hit, en er werd met veel optimisme toegewerkt naar het laatste Songfestival zonder taalregel. Dat optimisme bleek terecht, want het Europese publiek beloonde het nummer met een fraaie 7e plaats.


Het is spijtig dat Bløf sindsdien nogal in de vergetelheid is geraakt. Ze maakten nog diverse mooie platen, zoals Omarm, Aanzoek Zonder Ringen en Holiday In Spain, die toch wel een zekere hitgevoeligheid hadden en misschien wel in de Top 2000 thuis zouden horen. Maar je weet hoe dat gaat in Nederland. Op het moment dat er een Songfestival-smetje aan een act zit, weigeren zendermanagers consequent om hun muziek op de playlist te zetten, en zonder airplay houdt het voor elke uitvoerende na verloop van tijd vanzelf op. Daarom is er recent ook geen nieuw werk meer verschenen.

SPOILER
Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
1999: DeAnté – We Don’t Live Too Long

De 20e eeuw werd bijzonder hip afgesloten door de R&B-groep DeAnté met het nummer We Don’t Live Too Long. De vier heren, die zichzelf net iets serieuzer namen dan strikt noodzakelijk, wonnen de voorronde. Ze scoorden onder meer bij deskundige juryleden als Dean Gorré en Sugar Lee Hooper.


Bij de zoektocht naar ESF-experts kom je vaak weer op deze logische keuzes uit.

Op het Songfestival doet R&B/rap/hiphop doorgaans niet zo veel en dat was helaas ook nu het geval. Nederland kwam bij de puntentelling niet echt in het stuk voor en eindigde vrij anoniem in de achterhoede.

Zo eindigde een bijzonder wisselvallig decennium voor Nederland, waarin er schaarse hoogtepunten waren geconcentreerd in een paar sterk voorrondes, maar waarin middelmatigheid troef was in het merendeel van de jaren.

-------------------------------------------------------------------------------------------

Overzicht van alle Nederlandse deelnames in deze periode:

1980: Maggie MacNeal – Cupido – 7e – 72 pnt
1981: Maribelle – Marionette – 3e – 130 pnt
1982: The Millionaires – Fantasy Island – 2e – 132 pnt
1983: Vulcano – Een Beetje Van Dit – 1e – 145 pnt
1984: Vulcano – 1,2,3 – 8e – 61 pnt
1985: Geen deelname
1986: DeeDee – Fata Morgana – 15e – 26 pnt
1987: Marcha – Big Ben Of Notre Dame – 10e – 64 pnt
1988: Gerard Joling – Happy End In Hollywood – 12e – 52 pnt
1989: Bam To Bam Bam – Lammedammadoendan – 20e – 10 pnt
1990: Gordon – Gini – 19e – 12 pnt
1991: Geen deelname
1992: Lisa Boray – Hartstocht – 10e – 64 pnt
1993: Ruth Jacott & Paul de Leeuw – Blijf Bij Mij – 8e – 86 pnt
1994: Willeke Alberti – Champagne – 21e – 15 pnt
1995: Geen deelname
1996: Roland Verstappen – Ik Wil Alleen Walsen Met Jou – 14e – 40 pnt
1997: Mrs.Einstein – Dat Liefde Zo Moet Zijn – 22e – 7 pnt
1998: Bløf – Mijn Hart Kan Dat Niet Aan – 8e – 84 pnt
1999: DeAnté – We Don’t Live Too Long – 17e – 19 pnt

---------------------------------------------------------------------------------------------

Dit was het voor vandaag. Binnenkort gaan we verder met volgende deel, waarin Nederland op de klassieke toer gaat en met adembenemende weelderige en liefdevolle waardeloze inzendingen voor de dag komt!

Dit was het 2e fictieve deel, er is ook een deel 1:
ESF / [FICTIEF] ESF-Land van de week (Deel X): NEDERLAND (Jaren '50-'60-'70)
De Sahara is zonder meer erg droog.
  woensdag 13 maart 2019 @ 22:40:08 #2
351614 ijs_beer
ijskoud de lekkerste
pi_185597648
_O- bløf _O-
Op donderdag 15 juni 2017 16:53 schreef Cyan9 het volgende:
IJsbeer is inderdaad officieel cute. :D
Op donderdag 30 juli 2020 16:27 schreef Guanabana het volgende:Houdt @:ijs_beer een beetje van ouder? En dan niet 40 jaar ouder, maar laten we zeggen bijvoorbeeld, iets van 5 jaar ouder?
  Eurovisie Songfestival Queen donderdag 14 maart 2019 @ 11:17:46 #3
163650 Greys
pi_185603927
Oh wauw :D _O- _O_

WIE IS ROLAND VERSTAPPEN.

"Leo van de Ketterij" _O- _O-
IT'S GREYSIE IT'S PARTY
pi_185605490
The Millionaires – Fantasy Island

_O_ blijft een leuk nummer, dat ik graag op het ESF had willen zien.

We Don’t Live Too Long kan ik na al die jaren ook nog steeds mee neuriën :D Vond persoonlijk de NF's in 1998 en 1999 best wel goed.
~The present is all there is~
pi_185616385
quote:
0s.gif Op donderdag 14 maart 2019 11:17 schreef Greys het volgende:
Oh wauw :D _O- _O_

WIE IS ROLAND VERSTAPPEN.

Dan moet je maar even op zijn site kijken :P

quote:
0s.gif Op donderdag 14 maart 2019 12:45 schreef grazz het volgende:
The Millionaires – Fantasy Island

_O_ blijft een leuk nummer, dat ik graag op het ESF had willen zien.
Dat Fantasy Island niet gestuurd is, is samen met Vulcano in die jaren toch wel een wonder te noemen. Je zou bijna denken dat ze bang waren het ESF nog eens te moeten organiseren na 1980.
De Sahara is zonder meer erg droog.
  ESF Reporter donderdag 14 maart 2019 @ 22:25:18 #6
87554 Cee
Welluk?
pi_185617183
Jezus Fred wat een werk. :D Ik ga het zo even rustig lezen maar wilde alvast zeggen jezusfredwateenwerk. _O_
  dinsdag 21 mei 2019 @ 11:47:19 #7
260796 DecoAoreste
aka Aleimon Thimble
pi_187000930
Ik denk dat we in de 21e eeuw meerdere keren gaan winnen!
abonnement bol.com Unibet Coolblue
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')