Draai hier alle platen in je platenkast #12 (Parts)

G381 Charley Patton - Electrically Recorded: Prayer Of Death



Door met de volgende oude blues held. Charley (of Charlie, zoals hij het zelf schreef) Patton.
Behoorlijk wat opnames gemaakt in 4 sessies tussen '29 en '34. Rond de 120, waaronder een flink aantal als sessie muzikant.

Was van grote invloed op andere bekende blues muzikanten, speelde o.a samen met Howlin' Wolf en Robert Johnson. En later nog covered door hordes aan artiesten, van Bob Dylan tot Canned Heat en Andrew Bird.

G382 Robert Johnson - King of the Delta Blues Singers



Prima titel voor deze plaat, want van alle oude (delta) blues artiesten, blijft hij toch veruit mijn favoriet. Maar naast zanger, is hij voor mij ook de koning van het gitaarspel. De eerste keer dat ik het hoorde ging ik op zoek naar wie die gast was die samen met hem speelt. Maar hij bleek 't allemaal alleen te doen (Keith Richards dacht overigens hetzelfde toen ie het voor het eerst luisterde las ik onlangs ).

Hij heeft ook een legendarische verhaal. Speelde een beetje gitaar, maar niet noemenswaardig volgens de overige artiesten in de buurt. Op een avond zou hij op een kruispunt zijn gitaar hebben laten stemmen door een lange dunne man, en sindsdien speelde hij de sterren van de hemel.

Het verhaal ging natuurlijk vrij snel dat die man de duivel zelf was. En dat Robert z'n ziel had verkocht aan hem in ruil om zo goed te kunnen spelen. Robert haakte hier goed op in, door heel geheimzinnig te doen over hoe hij z'n gitaar stemde (dat mocht niemand zien). Door over occulte zaken te hebben, zoals helhonden die 'm op de hielen zaten te hebben in nummers (sowieso heb je redelijke ballen als je in '36 over zulke zaken hebt.). En om z'n 2 opname sessies (in '36 en '37) op te nemen met de rug naar de engineer toe.

Z'n leven eindigde vrij kortstondig, nadat hij in een club waar hij optrad de vrouw van de eigenaar had versierd. Die hem later uit wraak daarom later op de avond een vergiftigd biertje gaf. Hij stierf een paar dagen later op 27 jarige leeftijd. En is daarmee de eerste in de 27 club. 30 jaar lang was zijn muziek nagenoeg vergeten, maar in de '60s kwam er door deze verzamelaar een enorme opleving in de herwaardering van z'n muziek. En is hij de voornaamste inspiratiebron geweest voor de hele blues-rock wave die er daarna aan kwam.

G383 Cuby + Blizzards - Groeten uit Grollo



Van de blues, op naar de blues rock. Vlak voor Cuby er bezig ging had je slechts een paar bandjes die muziek maakte die ik als zodanig kon benoemen. The Rolling Stones, The Yardbirds, The Animals, The Pretty Things uuh dan houdt het voor mij wel op. Cuby was er gewoon belachelijk vroeg bij, zo ver ik weet sowieso als eerste in NL en waarschijnlijk ook de eerste buiten de UK en VS om.

Nouja, een van de eersten zijn is leuk en indrukwekkend natuurlijk, maar als je anno nu nog steeds geluisterd wordt dan heb je ook meer als dat in huis. En dat klopt, dit plaatje staat dan ook vol met ijzersterke nummers En sinds ik 'm voor het eerst eens gehoord heb jaaaaaren terug, draai ik 'm nog steeds geregeld Want niemand had de 'blues' zoals Cuby dat kon hebben op bijv. 'Somebody Will Know Some Day'.

G384 Rory Gallagher - Live! In Europe



De eerste (volgens mij) uit de collectie van mij ouders die langs komt. Gitaarheld Rory Gallagher. Had natuurlijk al een paar prima platen uitgebracht met Taste, ging toen solo in 1970. Bracht nog eens 2 prima soloplaten uit. En dit is z'n eerste live-plaat, waar hij echt op schittert.

Er zijn zoveel van die steengoede bluesgitaristen, die urenlange doelloze solo's op het podium houden. Er zijn weinig muzikale dingen waar ik echt allergisch voor ben, maar die gasten staan wel bovenaan in mijn lijst echt verschrikkelijk Toch vind ik Rory fantastisch, z'n geheim? IJzersterke songs, plezier in het spelen spat ervan af, en gewoon een toffe en sympathieke vent zijn

Verder heb ik altijd al een enorm zwak gehad voor mandoline-klassieker 'Going to my Hometown'

G385 Led Zeppelin - Led Zeppelin II



Nog zo'n plaat waar ik mee opgegroeid ben, kan deze wel dromen. Dit is zo'n beetje de blauwdruk en maatstaaf voor mij voor alle rock die ik m'n leven gehoord heb. Briljant album

G386 Bang - Bang



Ooit een vrij obscuur plaatje/bandje uit begin jaren '70, maar dankzij het internet geniet het een redelijke opleving. Zo ver zelfs dat ik de band weer bij elkaar kwam in 2014. Ik zag ze in 2016 op Roadburn, erg tof optreden btw, en kocht natijd dit plaatje. Een mooie luxe en moderne uitgave op zwaar doorzichtig vinyl

Lekker zware hard rock voor die tijd, super catchy nummers, met lekkere riffs. Denk aan de hoek van Black Sabbath, Budgie, Blue Cheer, Buffalo en andere bands met een 'B' uit die tijd Raar dat dit toen der tijd niet bekender is geworden. Nouja, beter laat dan nooit, zullen we maar zeggen.

G387 Stonewall - Stonewall



Zelfde verhaal als hierboven, maar dan nog obscuurder: Stonewall maakte in hun korte bestaan van '69 tot '70 een vrij tof hard rock album. Maar omdat de band verteld werd dat werkelijk niemand interesse had in deze plaat, stopte ze er maar mee.

Een paar jaar later (in 1976) kwam er een release in kleine oplage, zonder dat dit met de band was overlegd en die werd voor veel geld verkocht (zonder dat er iets naar de band ging uiteraard). Jaren later vroeg een verzamelaar aan de drummer of hij nog kopieën van de plaat had, en dat was het moment dat de band er pas achter kwam dat een label er met hun muziek vandoor was gegaan.

Ook dankzij het internet uiteindelijk een breder publiek kunnen vinden.

G388 Flower Travellin' Band - Satori



Één van de eerste platen die ik zelf kocht. Japanse psychband, misschien wel de de zwaarste rock-muziek die er gemaakt werd in '71, sommige nummers doen haast denken aan een langzame proto-slayer andere weer aan proto-doom

Dit album is in principe één lange suite, opgedeeld in 5 stukken. Door de oosterse toonladders die ze gebruiken (op een elektrische sitar?), krijgt het een enorme uniek atmosfeer waar ik een behoorlijk zwak voor heb.

De band kwam rond de eeuwwisseling weer bij elkaar. Gitarist Hideki Ishima vond rond die tijd een nieuw soort snaarinstrument uit, de Sitaria (wat ergens tussen een sitar en een gitaar zit). Met het overlijden van zanger Joe Yamanaka in 2011, is het definitief uit met de band.

G389 T. Rex - Electric Warrior



Een plaatje met iets meer 'glam' tussendoor. De epische hoes deed 't 'm voor mij, maar uiteindelijk bleef ik voor de muziek. Die gewoon super catchy en een lekkere unieke relaxte en naïeve vibe heeft Get in On (Bang a Gong) was natuurlijk een enorm dikke hit, maar mijn persoonlijke favoriet is opener Mambo Sun

G390 Massada - Astaganaga



Nee geen projectje van Jorn Zorn. Dit is een Mullukse band uit Nederland, redelijk vergeten ook heb ik het idee. Ze zitten een beetje in het straatje van Santana, met van die latin rock/jazz. Misschien wel 25 jaar geleden dat ik 't voor het laatst gehoord heb. Maar wel een prima relaxt plaatje.



[ Bericht 7% gewijzigd door Gehenna op 01-05-2019 23:03:06 ]

Ah zou zweren dat ik hier ook 2 plaatjes van Santana had liggen, maar die zullen nog wel bij m'n ouders op zolder liggen. en doorrrr...

G391 Queen - A Night at the Opera



Ik moet eerlijk bekennen, ik had geen zin om deze te draaien. Je wordt de hele tijd (en vooral sinds die afschuwelijke film) zo doodgegooid met Queen, dat die hele band me gewoon tegen is gaan zitten. Vooral Bohemian Rhapsody, die kan ik echt niet meer horen, compleet kapot gedraaid en daar komt nog dat eeuwige opgehemel bij

Maar nu ik 'm opzet en 'Death On Two Legs' eruit knalt, blijkt dat ik het toch nog wel een toffe plaat vindt . Zelfs zo'n dom nummer als 'I'm In Love With My Car' is - op de tekst na - eigenlijk weinig is mee. Staan wel een paar onnodige vullers op zoals 'Lazing On A Sunday Afternoon' en 'Seaside Rendezvous'.

Maar goed, daar tegenover staan een paar echte parels als ''39', misschien wel hun mooiste ballad. En het epische 'The Prophet's Song', van die geweldige nummers die je bijna zou vergeten, en dat zou erg jammer zijn. Aan de andere kant, omdat ik Queen nu amper luister, is het net alsof ik die minder bekende pareltjes steeds weer opnieuw ontdek

G392 Birth Control - Plastic People



Jaren terug eens een 20-tal krautrock platen gekocht op Marktplaats voor evenveel euro's. Het ging mij destijds voornamelijk om La Düsseldorf, de rest had ik nooit van gehoord. Achteraf bleken dat allemaal best leuke plaatjes, zo ook deze. Al zit ie dichter bij de prog-rock dan bij de far-out krautrock.

Ik zie ook dat deze voor redelijk absurde prijzen weg gaat op Discogs, dus een prima geïnvesteerde ¤1,-.

quote:

Op vrijdag 3 mei 2019 10:59 schreef bazbo het volgende:
Grappig: de plaat is geproduceerd en opgenomen door Conny Plank

Ah wist ik niet die heeft wel meer grappige uitstapjes gemaakt die men niet zo snel bij hem zo verwachten, zoals The Eurythmics, D.A.F. en Killing Joke

G392 Jane - Age of Madness



Jane, nog een Duitse krautrock bandje. Maar deze plaat komt net na hun leuke periode. Hier maken ze eigenlijk vrij generieke prog-rock. Niet veel mis mee, maar ik wordt er ook niet heel enthousiast van. Het lijkt erop dat ze ook nog steeds bestaan