Ik vind het een rare leeftijdsgrens. Als twintiger zag ik mijzelf altijd als een jonge gast die het leven nog voor zich heeft liggen. Binnen redelijke grenzen maakt het allemaal niet zo veel uit wat je doet, de wereld is nog een soort speeltuin, beetje snuffelen links en rechts, alles kan en mag nog. Hoe moet je tegen jezelf aankijken als je dertig bent? Ik moet dat nog een beetje gaan ontdekken. Wat vind ik van wat ik tot nu toe heb bereikt en waar ik nu sta? Hoe had de 20 jarige ik aangekeken tegen hoe mijn leven er nu uit ziet? Ik heb geen idee, je kunt bij mij beide kanten op redeneren : of ik ben best wel aan het falen, of ik heb het eigenlijk verdomd lekker voor elkaar. Voor beide standpunten is wel wat te zeggen. De waarheid zal er wel ergens tussenin liggen.
Mijn hele leven ben ik er zonder enige twijfel vanuit gegaan dat de toekomst die ik altijd voor ogen had, vanzelf wel aan zou komen waaien : grofweg tussen 25-30 de moeder van je kinderen ontmoeten, tussen 30-35 kinderen, huisje boompje beestje. Ik was hierin vrij lang behoorlijk naïef. Zelfs toen ik net 28 was, had ik het wanneer het over een koophuis, kinderen, trouwen etc. ging nog heel kinderlijk over ''later''. Ik was ook helemaal nog niet zo bezig met of het niet eens tijd voor mij werd om een serieuze relatie te krijgen. Ik ging er standaard vanuit dat dit ''vanzelf wel goed kwam'', ik was immers nog zo jong. Dit kwam ook omdat ik in mijn sociale omgeving hier nog nauwelijks mee te maken had.
Eigenlijk pas het laatste jaar is het om mij heen allemaal vrij explosief op gang gekomen : trouwerijen, mensen die ''grote mensen huizen'' kopen, kinderen krijgen, etc. Pas sinds een klein jaartje besef ik mij pas echt : zo jong ben ik helemaal niet meer. Sterker nog : misschien ben ik zelfs al best oud als ik bedenk dat überhaupt de eerste voortekenen van een relatie nog niet definieerbaar zijn. Voordat je dan een keer aan trouwen / kinderen toe bent ben je (als je uberhaupt het geluk hebt binnen redelijke termijn iemand te ontmoeten) alweer gauw een jaar of 4/5 verder en ben je alweer hard opweg naar de 40.
Waar ik dus de laatste tijd steeds meer over nadenk en mij ook besef : het is helemaal niet zo vanzelfsprekend als ik altijd had verwacht, dat mijn leven verloopt zoals ik altijd had gedacht / verwacht. Of zoals het leven van mijn ouders, al mijn ooms/tantes (en tot op heden ook neven/nichten/meeste vrienden) verloopt. De kans is ook behoorlijk groot (en wordt steeds groter) dat het heel anders gaat lopen.
En hoewel dat helemaal niet erg hoeft te zijn, merk ik wel dat ik van die gedachte wel enigszins .in paniek raak. Simpelweg vanwege het feit dat ik uberhaupt nooit serieus over dit alternatief heb nagedacht en het dus opeens een hele andere blik op mijn eventuele toekomst is dan ik altijd voor ogen heb gehad. Mijn houding t.a.v. dit alles, is in het afgelopen jaar ook best wel veranderd. Voorheen sliep ik nog geen minuut minder om dit hele verhaal, maar de laatste tijd gebeurt het me steeds vaker dat ik hier in bed over lig te malen, waardoor ik soms pas midden in de nacht in slaap val. Vooral als ik begin te rekenen zoals eerder in dit topic, waardoor ik een soort .stress voel dat ik wel moet opschieten.
Zijn er fokkers die dit ook hebben?
Zou het wel leuk vinden, maar het is iets wat me moet overkomen. Wat ik wel herken is dat je jezelf begin dertig even opnieuw moet programmeren als het ware. Heb één maat met wie ik al vanaf mijn 20e 1x per maand ca. kansloze avondjes houd (hele avond gamen, op vrijdagavond doner halen en daarna blowen ergens op een bankje buiten). Als twintiger dacht ik er uberhaupt nooit over na, toen ik net dertig was had ik wel voor het eerst zoiets van : Mensen van mijn leeftijd zitten nu thuis op de bank met het vrouwtje, baby ligt in de wieg. En wij zitten hier als pubers kebab te eten en te blowen. Mja fuck it. Verder wel gewoon steady baan, eigen huis. Doe niemand kwaad
Alles moet perfect zijn, maar volgens mij zijn juist veel minder levens perfect (tenminste als je perfect als term aanhoudt voor de traditionele / ouderwetse ideale invulling van 't leven).quote:Op zaterdag 23 februari 2019 00:29 schreef Mishu het volgende:
Ja. Voor een deel is de tijdsgeest anders, mensen denken te veel na over relaties en alles moet perfect zijn tegenwoordig. Deels moesten onze ouders er ook gewoon aan trekken.
Zelf ben ik van mening dat het niet erg is allemaal, zolang je maar wel ene bepaald doel hebt. Een vriendin interesseerde mij 0,0 tot mijn 27e.
Ben nu actiever ‘op zoek’. Niet dat ik het erg zou vinden als ik nog 5 jaar alleen zou blijven, maar opzoek zijn kan ook leuk zijn. Hoop doet leven.
Kinderen maakt me niet veel uit op dit moment. Maar het gaat zoals het gaat.
Ik zou zelf gewoon vooruit blijven kijken i.p.v. achteruit en naar anderen. Wees eerlijk over je wensen, en kijk of ze haalbaar zijn. Kleine stappen maken zijn ook stappen.
Sommige zijn 30 en hebben nog nooit een baan gehad. Jij hebt dit. Een ander heeft een burn out, en weer een ander een leuke vrouw en 2 kinderen. Ieder het zijne.
Mooie leeftijd om stappen te maken toch, als je daar behoefte aan hebt?
Sommige dingen worden wat lastiger om aan jezelf te verkopen jaquote:
Of ik een relatie heb of niet heb ik schijt aan
Wat ik wel herken is dat je jezelf begin dertig even opnieuw moet programmeren als het ware. Heb één maat met wie ik al vanaf mijn 20e 1x per maand ca. kansloze avondjes houd (hele avond gamen, op vrijdagavond doner halen en daarna blowen ergens op een bankje buiten). Als twintiger dacht ik er uberhaupt nooit over na, toen ik net dertig was had ik wel voor het eerst zoiets van : Mensen van mijn leeftijd zitten nu thuis op de bank met het vrouwtje, baby ligt in de wieg. En wij zitten hier als pubers kebab te eten en te blowen. Mja fuck it. Verder wel gewoon steady baan, eigen huis. Doe niemand kwaad
Op zich prima om niet te streng voor jezelf te worden en inderdaad ; als je niemand kwaad doet, wtf boeit het.
Aan de andere kant schuilt daar ook weer een gevaar in : als je 19 bent en je hoort van jezelf dat je op je 30e nog dat soort dingen doet, dan is het doorgaans wel een tegenvaller denk. Je ziet jezelf dan eerder met kinderen en een vrouw, ring om de vinger en de ideale schoonzoon uithangen die op vrijdagavond zijn pak uittrekt en naast de vrouw op de bank gaat zitten in plaats van met een kameraad een joint roken in het park.
Maar je accepteert wel opeens iets, dat je jaren geleden liever niet had geaccepteerd. En als je die lat blijft verlagen, eindig je als mijn achterbuurman die op 55 jarige leeftijd aan een alcoholvergiftiging in eenzaamheid is overleden op een zolderkamer vol met sekspoppen. Extreem voorbeeld, maar altijd maar alles accepteren onder het mom van ''het zij zo'', dat g aat steeds verder.
Haha dit. Hopend dat je geen collega tegen komt.quote:
En wij zitten hier als pubers kebab te eten en te blowen. Mja fuck it. Verder wel gewoon steady baan, eigen huis. Doe niemand kwaad
Maar uiteindelijk loopt je collega van 32 vol stress rond omdat hij zijn baan net aan kan, een huilende koter heeft, en weinig echte ontspanning heeft.
En jij hebt 0 stress en alles gaat goed.
Tja, alles heeft zijn voor en zijn tegens.
Tussen geen vrouw op je 30e en 2 avonden jezelf volzuipen en jouw achter buurman zit best een verschil.quote:
[..]
Maar je accepteert wel opeens iets, dat je jaren geleden liever niet had geaccepteerd. En als je die lat blijft verlagen, eindig je als mijn achterbuurman die op 55 jarige leeftijd aan een alcoholvergiftiging in eenzaamheid is overleden op een zolderkamer vol met sekspoppen. Extreem voorbeeld, maar altijd maar alles accepteren onder het mom van ''het zij zo'', dat g aat steeds verder.
Je moet een balans vinden tussen ontspanning en spanning denk ik. Blijf jezelf ontwikkelen, doe vrijwilligers werk, blijf je gedachten houden bij je werk. En zuip zo af en toe eens.
Een relatie is ook niet zaligmakend hoor. Misschien gaat je vriendin wel vreemd na 3 jaar.
Preciesquote:Op zaterdag 23 februari 2019 00:40 schreef Jardis het volgende:
[..]
Haha dit. Hopend dat je geen collega tegen komt.
Maar uiteindelijk loopt je collega van 32 vol stress rond omdat hij zijn baan net aan kan, een huilende koter heeft, en weinig echte ontspanning heeft.
En jij hebt 0 stress en alles gaat goed.
Tja, alles heeft zijn voor en zijn tegens.
Had ook altijd verwacht dat ik sowieso zou trouwen, kinderen zou krijgen etc. Was altijd meest stabiele/verantwoordelijke van mijn vriendenclub dus 10 jaar geleden dachten meer mensen dat ik sowieso als eerste zou settelen.
Nou wie zit te blowen op vrijdagavond soms
Vanavond etentje gehad met collega's, waar zij 1 biertje drinken zit ik al aan mijn 3e omdat ik als enige geen koters thuis heb. Wil daarna nog even door ergens heen, iedereen taait af. Soms ben ik er blij mee, soms ook wel kut, weet niet zo goed. Heb soms al stress door een kut gesprek dat ik volgende week op werk moet gaan voeren, moet je nagaan dat je dan morgen ook nog met je koters op pad moet, vrouw/vriendin zwanger en chagrijnig, slechte nachtrust omdat je baby jankt. Ik kan het me niet eens voorstellen.
Dan wordt je geconfronteerd met je leven. Maar goed, als dat het ergste is. Ook dan vermaak ik me wel, maar zou dan wel eens anders willen.
Godzijdank wel ja. Maar wel een goede om in het achterhoofd te houden vind ik. Best prima om een beetje soepel voor jezelf te zijn en jezelf niet gek te maken met dingen die ''moeten'' (want dat zorgt voor stress), maar ook niet te snel denken : nou laat dan maar. Zoiets.quote:
[..]
Tussen geen vrouw op je 30e en 2 avonden jezelf volzuipen en jouw achter buurman zit best een verschil.
Je moet een balans vinden tussen ontspanning en spanning denk ik. Blijf jezelf ontwikkelen, doe vrijwilligers werk, blijf je gedachten houden bij je werk. En zuip zo af en toe eens.
Een relatie is ook niet zaligmakend hoor. Misschien gaat je vriendin wel vreemd na 3 jaar.
En relatie is zeker niet zaligmakend, leven is ook niet lineair wat dat betreft. Gun iedereen het beste maar je kunt nu gelukkig getrouwd zijn en een kindje hebben en over 5 jaar in een echtscheiding liggen en je huis moeten verkopen.
Of is je topic meer van, ik vind het goed zoals het is, alleen ik word 30?
(Of iets er tussen in)
Je bent een man, dus geen einddatum voor het verwekken van kinderen en oudere mannen zijn voor vrouwen nog best aantrekkelijk mits enigszins in goede staat. Wanhoop daarom niet.
Wel raar dat je alleen daar aan denkt. Ik zat tegen mijn 30e eerder te denken aan wat voor werk ik ècht zou willen doen en hoe ik een stempel op de wereld zou willen zetten, wat ik in het leven wilde bereiken. Alleen relatie+kinderen is wat karig in dat opzicht, dat is niet onderscheidend, dat doet iedereen al.
Was toen wel een andere tijd en ik ben grotendeels meegerold op de ict-golf, de wereld veranderde snel dus je veranderde mee. Ook op het gebied van relaties: je kon ineens doodeenvoudig communiceren met mensen vanover de hele wereld en het was stukken makkelijker om iemand met gedeelde interesses te vinden. De (digitale) wereld was een speeltuin waarin iedereen experimenteerde en het beste uit zichzelf kon halen, waarmee je op kon vallen door je skills en niet je uiterlijk. Kijk maar naar Danny.
Maar enfin, het leven kun je niet plannen, maar je kunt wel ergens naar streven. En dan moet je streven naar iets dat je zelf kunt sturen. Je kunt zelf sturen naar een relatie als dat je streven is, sterker, als je echt wilt kun je binnen een paar maanden getrouwd zijn. Maar dan moet je streven niet zijn dat je per se de perfecte vrouw wilt hebben, want dat kun je niet sturen, je kunt háár niet sturen een relatie met jou te beginnen.
Dat de rest om je heen conformeert naar "hoe het moet", is puur psychologisch en ook wel redelijk door de cultuur bepaald.
Wat je noemt he, huisje boompje beestje, aka trouwen en dan kind huis erbij etc.
Het is een soort peer-pressure, alsof zo het leven moet lopen en zijn.
Maar tegenwoordig met bijna 8 miljard mensen, is het niet meer zo logisch.
Dat wil zeggen, het "trouwen" is geschiedkundig gezien niet iets wat men deed uit liefde maar uit noodzaak.
Het als stel overleven want het leven was redelijk zwaar en een lang leven was niemand beschoren, kinderen waren het nageslacht he, dus die moesten zorgen voor voortzetting van hoe pa en ma leefde en wat ze deden. (vaak als beroep)
Wat je tegenwoordig ziet, trouwen uit liefde en dan huisje etc., is eigenlijk iets van letterlijk de laatste tientallen jaren, misschien 200 jaar al met al, naar mate het beter en beter met de mensheid ging qua welvaart.
Long story short, je moet leven zoals jij het prettig ervaart, de helft van iedereen die jij kent die trouwt en een huis koopt samen, zal scheiden binnen 5 jaar.
Wat een lol zeg nou nou.
Echt in élk topic zoals deze wordt meteen het argument ''peer pressure'' of iets van die strekking erbij gehaald. Alsof dat de enige reden is waarom mensen een relatie willen. Misschien is het ook gewoon leuk? Sterker nog, waarschijnlijk zit het zelfs in de manier waarop de mens is geprogrammeerd om een relatie te willen. Alsof het alleen maar te doen is om tegemoet te komen aan verwachtingen van de omgeving.quote:
Het enige wat jij "moet' doen is leven zoals jij het prettig vindt.
Dat de rest om je heen conformeert naar "hoe het moet", is puur psychologisch en ook wel redelijk door de cultuur bepaald.
Wat je noemt he, huisje boompje beestje, aka trouwen en dan kind huis erbij etc.
Het is een soort peer-pressure, alsof zo het leven moet lopen en zijn.
Maar tegenwoordig met bijna 8 miljard mensen, is het niet meer zo logisch.
Dat wil zeggen, het "trouwen" is geschiedkundig gezien niet iets wat men deed uit liefde maar uit noodzaak.
Het als stel overleven want het leven was redelijk zwaar en een lang leven was niemand beschoren, kinderen waren het nageslacht he, dus die moesten zorgen voor voortzetting van hoe pa en ma leefde en wat ze deden. (vaak als beroep)
Wat je tegenwoordig ziet, trouwen uit liefde en dan huisje etc., is eigenlijk iets van letterlijk de laatste tientallen jaren, misschien 200 jaar al met al, naar mate het beter en beter met de mensheid ging qua welvaart.
Long story short, je moet leven zoals jij het prettig ervaart, de helft van iedereen die jij kent die trouwt en een huis koopt samen, zal scheiden binnen 5 jaar.
Wat een lol zeg nou nou.
Zeker niet de enige reden, maar zo lijkt TS het wel te ervaren.quote:
[..]
Echt in élk topic zoals deze wordt meteen het argument ''peer pressure'' of iets van die strekking erbij gehaald. Alsof dat de enige reden is waarom mensen een relatie willen. Misschien is het ook gewoon leuk? Sterker nog, waarschijnlijk zit het zelfs in de manier waarop de mens is geprogrammeerd om een relatie te willen. Alsof het alleen maar te doen is om tegemoet te komen aan verwachtingen van de omgeving.
Maar het moet niet een 'moet' worden.
Bijna elke week wordt er wel een topic over geopend waar men moeite heeft met het contrast van mensen met huisje-boompje-beestje.quote:
Zijn er fokkers die dit ook hebben?
Meestal gepaard met sterke gevoelens van nostalgie, hang naar het verleden en eigenlijk niet ouder willen worden.
Ach ja, als je 30 wordt is er niet ineens een magische grens overschreden ofzo. Eigenlijk is het net een dag als de voorgaande en dat is wellicht ook net waarom je nu zo hier gearriveerd bent. Het is leven dendert gewoon door en je zal (pro-)actiever moeten gaan handelen om bepaalde doelen te gaan bereiken, anders blijf je als het ware hangen.quote:
Over twee weken bereik ik de voor mij nogal confronterende leeftijd van 30 jaar. Geen idee waarom ik het precies confronterend vind, maar al een paar jaar tel ik af naar deze leeftijd.
Ik vind het een rare leeftijdsgrens. Als twintiger zag ik mijzelf altijd als een jonge gast die het leven nog voor zich heeft liggen. Binnen redelijke grenzen maakt het allemaal niet zo veel uit wat je doet, de wereld is nog een soort speeltuin, beetje snuffelen links en rechts, alles kan en mag nog. Hoe moet je tegen jezelf aankijken als je dertig bent? Ik moet dat nog een beetje gaan ontdekken.
Spijt is wat de koe schijt, dus wat boeit het hoe je twintigjarige ik nu zou zien? Beter richt je je op het hier en nu en houd je het simpeler door gewoon te kijken naar hoe je nu over de huidige situatie denkt, wat je zoal wil cq moet gaan veranderen en hoe je daar naar toe gaat werken.quote:Wat vind ik van wat ik tot nu toe heb bereikt en waar ik nu sta? Hoe had de 20 jarige ik aangekeken tegen hoe mijn leven er nu uit ziet? Ik heb geen idee, je kunt bij mij beide kanten op redeneren : of ik ben best wel aan het falen, of ik heb het eigenlijk verdomd lekker voor elkaar. Voor beide standpunten is wel wat te zeggen. De waarheid zal er wel ergens tussenin liggen.
Ja en dan glijdt het leven langs je heen en ben je ineens ouder dan verwacht enzo.quote:Mijn hele leven ben ik er zonder enige twijfel vanuit gegaan dat de toekomst die ik altijd voor ogen had, vanzelf wel aan zou komen waaien : grofweg tussen 25-30 de moeder van je kinderen ontmoeten, tussen 30-35 kinderen, huisje boompje beestje. Ik was hierin vrij lang behoorlijk naïef. Zelfs toen ik net 28 was, had ik het wanneer het over een koophuis, kinderen, trouwen etc. ging nog heel kinderlijk over ''later''. Ik was ook helemaal nog niet zo bezig met of het niet eens tijd voor mij werd om een serieuze relatie te krijgen. Ik ging er standaard vanuit dat dit ''vanzelf wel goed kwam'', ik was immers nog zo jong. Dit kwam ook omdat ik in mijn sociale omgeving hier nog nauwelijks mee te maken had.
Gelukkig heb je het als man iets relaxter qua tijd. Maar als dit een doel van je is, zul je nu wel actiever moeten gaan worden. Je huidige sociale kring zal behoorlijk kunnen veranderen als die zich grotendeels gaat settlen, waardoor je minder makkelijk met gelijkgestemden opgescheept zit.quote:Eigenlijk pas het laatste jaar is het om mij heen allemaal vrij explosief op gang gekomen : trouwerijen, mensen die ''grote mensen huizen'' kopen, kinderen krijgen, etc. Pas sinds een klein jaartje besef ik mij pas echt : zo jong ben ik helemaal niet meer. Sterker nog : misschien ben ik zelfs al best oud als ik bedenk dat überhaupt de eerste voortekenen van een relatie nog niet definieerbaar zijn. Voordat je dan een keer aan trouwen / kinderen toe bent ben je (als je uberhaupt het geluk hebt binnen redelijke termijn iemand te ontmoeten) alweer gauw een jaar of 4/5 verder en ben je alweer hard opweg naar de 40.
Best een luxe om daar pas op deze leeftijd achter te komen. Ik had die luxe niet door omstandigheden en heb dat eerlijk gezegd ook niet als negatief ervaren. Niet alles ligt in je macht en ook al bereik je je doel misschien niet, het kan wel heel fijn zijn om ergens naar toe proberen te werken. Ook al wordt het niet wat je wil, dan nog kan het waardevol blijken en prettig zijn dat je in ieder geval de koe bij de horens vatte en dingen deed zeg maar. Je leert jezelf ook beter kennen, wat je nu en later wil en wat wel en niet werkt etc.quote:Waar ik dus de laatste tijd steeds meer over nadenk en mij ook besef : het is helemaal niet zo vanzelfsprekend als ik altijd had verwacht, dat mijn leven verloopt zoals ik altijd had gedacht / verwacht. Of zoals het leven van mijn ouders, al mijn ooms/tantes (en tot op heden ook neven/nichten/meeste vrienden) verloopt. De kans is ook behoorlijk groot (en wordt steeds groter) dat het heel anders gaat lopen.
Grootste winst vond ik dat juist door niet alles for granted te nemen ik meer kan genieten van kleinere dingen. Het wordt weleens morbide of doemdenkerig gevonden in mijn omgeving gevonden, maar ik ga er wel een beetje van uit dat praktisch iedereen altijd en overal dood neer zou kunnen vallen en de hel zou kunnen los breken ofzo. Dat geeft toch een ander perspectief als shit eens wat tegen zit zeg maar.
De grap is dat je bepaalde dingen moeilijk kan forceren, dus je zal dan genoegen moeten gaan (leren) nemen met de inzet die je er evengoed toch voor gedaan hebt, ongeacht het eindresultaat. Het nooit geprobeerd hebben is voor mij falen, niet zozeer het behalen van een specifiek doel, zeker niet als dat van een zeker iemand afhangt.quote:En hoewel dat helemaal niet erg hoeft te zijn, merk ik wel dat ik van die gedachte wel enigszins .in paniek raak. Simpelweg vanwege het feit dat ik uberhaupt nooit serieus over dit alternatief heb nagedacht en het dus opeens een hele andere blik op mijn eventuele toekomst is dan ik altijd voor ogen heb gehad. Mijn houding t.a.v. dit alles, is in het afgelopen jaar ook best wel veranderd. Voorheen sliep ik nog geen minuut minder om dit hele verhaal, maar de laatste tijd gebeurt het me steeds vaker dat ik hier in bed over lig te malen, waardoor ik soms pas midden in de nacht in slaap val. Vooral als ik begin te rekenen zoals eerder in dit topic, waardoor ik een soort .stress voel dat ik wel moet opschieten.
Ik raad je dus eigenlijk aan om vooral dingen te gaan doen en niet te blijven hangen in het plaatje van het hoofd.
Aan een kant ja, ik heb redelijk wat shizzle geprobeerd en niet bepaald succes geboekt op alle vlakken. Mijn leven had er heel anders uit kunnen zien, maar ik heb wel gewerkt aan een zekere basis en daar werd ik gelukkiger van dat vast klampen aan het plaatje dat ik in eerste instantie voor ogen had. Ouder worden kan ook betekenen dat je prioriteiten veranderen en je dat soort plaatjes los moet laten voor nieuwe. Of het nou die van je omgeving zijn of die van jezelf, je bent bij machte om keuzes te maken.quote:Zijn er fokkers die dit ook hebben?
Kennelijk was je happy om go with the flow te doen tot zo ver en nu bedenk je je dat er wat meer of wat anders nodig is. En dat is prima.
Misschien is zo een Eckhart Tolle met leven in het hier en nu thema wel iets voor je of anders een life coach ofzo? Zelf dingen op een rijtje zetten met wat wil ik nu en later en daar een plan de campagne voor maken kan natuurlijk ook.
Ik zie gelukkig ook wel voorbeelden van mensen die er op die en latere leeftijd juist heel voordelig mee om gaan. Iedere dag om medische redenen, tijdens kunstige activiteiten of gewoon één dag in de week of bij speciale gelegenheden maken het soms juist prettigere, actievere en meer gebalanceerde mensen. Daarom zou ik zeggen vraag eerst even door en wijs iemand niet meteen af, want niet iedereen rookt couchlockers om lekker in die luie leef te blijven hangen. Functionaliteit jwquote:
Ik moet wel eerlijk zeggen dat ik mannen die op hun 30e nog blowen niet heel aantrekkelijk vind persoonlijk. En een collega van mij is met haar man gescheiden om die reden. Je wordt er heel inactief van.
Sure. Om medische redenen. Of ‘gewoon’ een dag in de week. Ik zou het sowieso een vette afknapper vinden, vooral als je de zestien bent gepasseerd. Beetje hetzelfde met alle drugs.quote:
[..]
Ik zie gelukkig ook wel voorbeelden van mensen die er op die en latere leeftijd juist heel voordelig mee om gaan. Iedere dag om medische redenen, tijdens kunstige activiteiten of gewoon één dag in de week of bij speciale gelegenheden maken het soms juist prettigere, actievere en meer gebalanceerde mensen. Daarom zou ik zeggen vraag eerst even door en wijs iemand niet meteen af, want niet iedereen rookt couchlockers om lekker in die luie leef te blijven hangen. Functionaliteit jw
Dit, behalve dat van scheiden etc. Verder: leef zoals jij wil, het relatie hebben komt vanzelf wel als je een beetje ‘open staat’ voor vrouwen.quote:
Het enige wat jij "moet' doen is leven zoals jij het prettig vindt.
Dat de rest om je heen conformeert naar "hoe het moet", is puur psychologisch en ook wel redelijk door de cultuur bepaald.
Wat je noemt he, huisje boompje beestje, aka trouwen en dan kind huis erbij etc.
Het is een soort peer-pressure, alsof zo het leven moet lopen en zijn.
Maar tegenwoordig met bijna 8 miljard mensen, is het niet meer zo logisch.
Dat wil zeggen, het "trouwen" is geschiedkundig gezien niet iets wat men deed uit liefde maar uit noodzaak.
Het als stel overleven want het leven was redelijk zwaar en een lang leven was niemand beschoren, kinderen waren het nageslacht he, dus die moesten zorgen voor voortzetting van hoe pa en ma leefde en wat ze deden. (vaak als beroep)
Wat je tegenwoordig ziet, trouwen uit liefde en dan huisje etc., is eigenlijk iets van letterlijk de laatste tientallen jaren, misschien 200 jaar al met al, naar mate het beter en beter met de mensheid ging qua welvaart.
Long story short, je moet leven zoals jij het prettig ervaart, de helft van iedereen die jij kent die trouwt en een huis koopt samen, zal scheiden binnen 5 jaar.
Wat een lol zeg nou nou.
Dan zoek je dus sowieso iemand die ook straight edge is.quote:
[..]
Sure. Om medische redenen. Of ‘gewoon’ een dag in de week. Ik zou het sowieso een vette afknapper vinden, vooral als je de zestien bent gepasseerd. Beetje hetzelfde met alle drugs.
Voorbeeld:
Ik verdiende heel veel geld, had een leuke vriend, toffe auto, alles ging goed in mijn leven en ik zou met mijn 26e makkelijk een mooi huis hebben gehad als het niet heel erg mis was gegaan. En dat ging het. Nu ben ik 28, single, heb ik geen eigen huis en verdien ik nog maar een fractie van wat het eerst was.
Dus gewoon genieten van wat het is op dit moment en je best doen een mooie toekomst op te bouwen, maar wel rekening mee houden dat dat op elk moment weer voorbij kan zijn en dat het echt niet erg is als dat zo is. Zeker niet jezelf met andere mensen vergelijken, want ook voor hun kan dat zo maar om slaan.
Zou het niet gewoon kunnen dat saaie passieve types die hier tegenaan lopen bovengemiddeld vaak op FOK! belanden? Gewoon die ene rare uit zo'n vastgeroeste vriendengroep die er dan echt buiten begint te vallen.quote:
Hee weer een topic waar TS met zijn 10 verschillende klonen in discussie gaat over waarom zn leven zo saai is geworden?
Nouja de manier van posten lijkt wel heel erg op elkaar en toevallig gaan ze ook nog allemaal met elkaar in discussie.quote:
[..]
Zou het niet gewoon kunnen dat saaie passieve types die hier tegenaan lopen bovengemiddeld vaak op FOK! belanden? Gewoon die ene rare uit zo'n vastgeroeste vriendengroep die er dan echt buiten begint te vallen.
Maar verder klopt het idee wel. Veel te lang vastgehouden aan een groep vrienden uit een of andere provinciestad, die eigenlijk al totaal op elkaar uitgekeken zijn. Maar verder he-le-maal niets doen om hun ingekakte leven weer leuk te maken, alleen maar passief klagen dat het niet meer zo is als het was. Of om een relatie te vinden als ie dat zo graag wil.
Moet je er wel achter komen en daar ligt natuurlijk wel een dingetje. A. omdat het juist vanwege dit soort stigma's niet zonder meer besproken kan worden en b. omdat mensen die het leuk gebruiken helemaal niet zo in the picture hoeven te lopen. Denk dat er een aardige groep mensen zijn waarvan je helemaal niet verwacht dat ze weleens wat gebruiken en die je best zou missen als ze niet meer in je leven zouden zijn.quote:
[..]
Sure. Om medische redenen. Of ‘gewoon’ een dag in de week. Ik zou het sowieso een vette afknapper vinden, vooral als je de zestien bent gepasseerd. Beetje hetzelfde met alle drugs.
Als vrienden stomme dingen doen en niks van hun leven maken vind ik het alleen maar grappig. Maar ik heb inmiddels liever niet meer als partner de lasten van zo iemand.quote:
[..]
Moet je er wel achter komen en daar ligt natuurlijk wel een dingetje. A. omdat het juist vanwege dit soort stigma's niet zonder meer besproken kan worden en b. omdat mensen die het leuk gebruiken helemaal niet zo in the picture hoeven te lopen. Denk dat er een aardige groep mensen zijn waarvan je helemaal niet verwacht dat ze weleens wat gebruiken en die je best zou missen als ze niet meer in je leven zouden zijn.
Ben het hiermee eens en goed dat je jouw persoonlijke ervaring deelt maar waar ik het niet mee eens ben is dat mannen meer tijd hebben omdat ze biologisch later kinderen kunnen verwekken. Maar het zaad wordt ook minder. Ik vind dat dit soort uitspraken in stand houdt dat mannen een vrouw van hun eigen leeftijd vaak al te min vinden.quote:
Ach ja, als je 30 wordt is er niet ineens een magische grens overschreden ofzo. Eigenlijk is het net een dag als de voorgaande en dat is wellicht ook net waarom je nu zo hier gearriveerd bent. Het is leven dendert gewoon door en je zal (pro-)actiever moeten gaan handelen om bepaalde doelen te gaan bereiken, anders blijf je als het ware hangen.
Spijt is wat de koe schijt, dus wat boeit het hoe je twintigjarige ik nu zou zien? Beter richt je je op het hier en nu en houd je het simpeler door gewoon te kijken naar hoe je nu over de huidige situatie denkt, wat je zoal wil cq moet gaan veranderen en hoe je daar naar toe gaat werken.
Ja en dan glijdt het leven langs je heen en ben je ineens ouder dan verwacht enzo.
Gelukkig heb je het als man iets relaxter qua tijd. Maar als dit een doel van je is, zul je nu wel actiever moeten gaan worden. Je huidige sociale kring zal behoorlijk kunnen veranderen als die zich grotendeels gaat settlen, waardoor je minder makkelijk met gelijkgestemden opgescheept zit.
Best een luxe om daar pas op deze leeftijd achter te komen. Ik had die luxe niet door omstandigheden en heb dat eerlijk gezegd ook niet als negatief ervaren. Niet alles ligt in je macht en ook al bereik je je doel misschien niet, het kan wel heel fijn zijn om ergens naar toe proberen te werken. Ook al wordt het niet wat je wil, dan nog kan het waardevol blijken en prettig zijn dat je in ieder geval de koe bij de horens vatte en dingen deed zeg maar. Je leert jezelf ook beter kennen, wat je nu en later wil en wat wel en niet werkt etc.
Grootste winst vond ik dat juist door niet alles for granted te nemen ik meer kan genieten van kleinere dingen. Het wordt weleens morbide of doemdenkerig gevonden in mijn omgeving gevonden, maar ik ga er wel een beetje van uit dat praktisch iedereen altijd en overal dood neer zou kunnen vallen en de hel zou kunnen los breken ofzo. Dat geeft toch een ander perspectief als shit eens wat tegen zit zeg maar.
De grap is dat je bepaalde dingen moeilijk kan forceren, dus je zal dan genoegen moeten gaan (leren) nemen met de inzet die je er evengoed toch voor gedaan hebt, ongeacht het eindresultaat. Het nooit geprobeerd hebben is voor mij falen, niet zozeer het behalen van een specifiek doel, zeker niet als dat van een zeker iemand afhangt.
Ik raad je dus eigenlijk aan om vooral dingen te gaan doen en niet te blijven hangen in het plaatje van het hoofd.
Aan een kant ja, ik heb redelijk wat shizzle geprobeerd en niet bepaald succes geboekt op alle vlakken. Mijn leven had er heel anders uit kunnen zien, maar ik heb wel gewerkt aan een zekere basis en daar werd ik gelukkiger van dat vast klampen aan het plaatje dat ik in eerste instantie voor ogen had. Ouder worden kan ook betekenen dat je prioriteiten veranderen en je dat soort plaatjes los moet laten voor nieuwe. Of het nou die van je omgeving zijn of die van jezelf, je bent bij machte om keuzes te maken.
Kennelijk was je happy om go with the flow te doen tot zo ver en nu bedenk je je dat er wat meer of wat anders nodig is. En dat is prima.
Misschien is zo een Eckhart Tolle met leven in het hier en nu thema wel iets voor je of anders een life coach ofzo? Zelf dingen op een rijtje zetten met wat wil ik nu en later en daar een plan de campagne voor maken kan natuurlijk ook.
Dat klinkt weinig liefdevol als leedvermaakquote:
[..]
Als vrienden stomme dingen doen en niks van hun leven maken vind ik het alleen maar grappig. Maar ik heb inmiddels liever niet meer als partner de lasten van zo iemand.
Hun zaad wordt ook minder ja, maar dat loopt lineair toch wat anders dan bij vrouwen, hoe oneerlijk we dat ook vinden is dat gewoon een fact of life. Ik snap dat het overkomt op je alsof ik hen daar misschien een vrijbrief in wil geven, maar dat is dus niet wat ik bedoel.quote:
[..]
Ben het hiermee eens en goed dat je jouw persoonlijke ervaring deelt maar waar ik het niet mee eens ben is dat mannen meer tijd hebben omdat ze biologisch later kinderen kunnen verwekken. Maar het zaad wordt ook minder. Ik vind dat dit soort uitspraken in stand houdt dat mannen een vrouw van hun eigen leeftijd vaak al te min vinden.
Het is ook niet alsof zelf kinderen baren nu per se de enige weg is ofzo hè. En als je toch niet zo een enorme kinderwens hebt, dan kan het ook wel helemaal prima zijn om een hartstikke leuke partner met een jaartje meer te verkiezen en te genieten van elkaar zonder kinders. Ook dat is je eigen weg vinden en niet standaard voor het algemene plaatje gaan, omdat het zo heurt.
Ja ik heb me er ook niet in verdiept misschien heb je ook wel gelijk dat het een fact of life is. Ik heb er ook geen problemen mee als mensen gewoon iemand tegen komen die wat ouder is en ze elkaar toevallig leuk vinden. Meer als mannen al bij voorbaat een ongelijke eis stellen qua leeftijd. Maar goed, hetzelfde is misschien over het algemeen met vrouwen die eisen stellen aan de lengte van een man, al herken ik mezelf daar niet zo in .quote:
Hun zaad wordt ook minder ja, maar dat loopt lineair toch wat anders dan bij vrouwen, hoe oneerlijk we dat ook vinden is dat gewoon een fact of life. Ik snap dat het overkomt op je alsof ik hen daar misschien een vrijbrief in wil geven, maar dat is dus niet wat ik bedoel.
Het is ook niet alsof zelf kinderen baren nu per se de enige weg is ofzo hè. En als je toch niet zo een enorme kinderwens hebt, dan kan het ook wel helemaal prima zijn om een hartstikke leuke partner met een jaartje meer te verkiezen en te genieten van elkaar zonder kinders. Ook dat is je eigen weg vinden en niet standaard voor het algemene plaatje gaan, omdat het zo heurt.
Dat heeft niet iedereen hier.
Absoluut niet :-), ik wist op mijn 7e ongeveer al wel dat samenwonen, trouwen en het krijgen van kinderen geen ambities van mij zijn en ook nooit zullen worden. Ik ben dan ook nog nooit in paniek geraakt hierover, en ik ben inmiddels alweer bijna 40.quote:
Over twee weken bereik ik de voor mij nogal confronterende leeftijd van 30 jaar. Geen idee waarom ik het precies confronterend vind, maar al een paar jaar tel ik af naar deze leeftijd.
Ik vind het een rare leeftijdsgrens. Als twintiger zag ik mijzelf altijd als een jonge gast die het leven nog voor zich heeft liggen. Binnen redelijke grenzen maakt het allemaal niet zo veel uit wat je doet, de wereld is nog een soort speeltuin, beetje snuffelen links en rechts, alles kan en mag nog. Hoe moet je tegen jezelf aankijken als je dertig bent? Ik moet dat nog een beetje gaan ontdekken. Wat vind ik van wat ik tot nu toe heb bereikt en waar ik nu sta? Hoe had de 20 jarige ik aangekeken tegen hoe mijn leven er nu uit ziet? Ik heb geen idee, je kunt bij mij beide kanten op redeneren : of ik ben best wel aan het falen, of ik heb het eigenlijk verdomd lekker voor elkaar. Voor beide standpunten is wel wat te zeggen. De waarheid zal er wel ergens tussenin liggen.
Mijn hele leven ben ik er zonder enige twijfel vanuit gegaan dat de toekomst die ik altijd voor ogen had, vanzelf wel aan zou komen waaien : grofweg tussen 25-30 de moeder van je kinderen ontmoeten, tussen 30-35 kinderen, huisje boompje beestje. Ik was hierin vrij lang behoorlijk naïef. Zelfs toen ik net 28 was, had ik het wanneer het over een koophuis, kinderen, trouwen etc. ging nog heel kinderlijk over ''later''. Ik was ook helemaal nog niet zo bezig met of het niet eens tijd voor mij werd om een serieuze relatie te krijgen. Ik ging er standaard vanuit dat dit ''vanzelf wel goed kwam'', ik was immers nog zo jong. Dit kwam ook omdat ik in mijn sociale omgeving hier nog nauwelijks mee te maken had.
Eigenlijk pas het laatste jaar is het om mij heen allemaal vrij explosief op gang gekomen : trouwerijen, mensen die ''grote mensen huizen'' kopen, kinderen krijgen, etc. Pas sinds een klein jaartje besef ik mij pas echt : zo jong ben ik helemaal niet meer. Sterker nog : misschien ben ik zelfs al best oud als ik bedenk dat überhaupt de eerste voortekenen van een relatie nog niet definieerbaar zijn. Voordat je dan een keer aan trouwen / kinderen toe bent ben je (als je uberhaupt het geluk hebt binnen redelijke termijn iemand te ontmoeten) alweer gauw een jaar of 4/5 verder en ben je alweer hard opweg naar de 40.
Waar ik dus de laatste tijd steeds meer over nadenk en mij ook besef : het is helemaal niet zo vanzelfsprekend als ik altijd had verwacht, dat mijn leven verloopt zoals ik altijd had gedacht / verwacht. Of zoals het leven van mijn ouders, al mijn ooms/tantes (en tot op heden ook neven/nichten/meeste vrienden) verloopt. De kans is ook behoorlijk groot (en wordt steeds groter) dat het heel anders gaat lopen.
En hoewel dat helemaal niet erg hoeft te zijn, merk ik wel dat ik van die gedachte wel enigszins .in paniek raak. Simpelweg vanwege het feit dat ik uberhaupt nooit serieus over dit alternatief heb nagedacht en het dus opeens een hele andere blik op mijn eventuele toekomst is dan ik altijd voor ogen heb gehad. Mijn houding t.a.v. dit alles, is in het afgelopen jaar ook best wel veranderd. Voorheen sliep ik nog geen minuut minder om dit hele verhaal, maar de laatste tijd gebeurt het me steeds vaker dat ik hier in bed over lig te malen, waardoor ik soms pas midden in de nacht in slaap val. Vooral als ik begin te rekenen zoals eerder in dit topic, waardoor ik een soort .stress voel dat ik wel moet opschieten.
Zijn er fokkers die dit ook hebben?
Wat mij wel soms stoort is het feit dat sommige mensen geïrriteerd, bijna vijandig zelfs, kunnen reageren als ze erachter komen dat ik er zo insta. Alsof ze zich persoonlijk aangevallen voelen n.a.v. mijn instelling. Net alsof je iemands religie bekritiseerd... Laten we wel wezen; ik kan mij best voorstellen waarom iemand graag een relatie en/of een kind wil maar de afwezigheid van beiden scheelt ook een hoop potentiële ellende.
[ Bericht 2% gewijzigd door Samuel24 op 24-02-2019 15:58:25 ]
Het gaat om balans. Een heleboel van die ‘succesvolle’. Types vinden hun leven niet zo succesvol. Zit je met een jankende baby op de bank, vrouw aan alle kanten uitgescheurd en beiden kapot moe van die baby die elke nacht jankt. Veel zouden er heel wat voor over hebben op dat moment om op een bankje jointjes te roken ergens.quote:
[..]
Sommige dingen worden wat lastiger om aan jezelf te verkopen ja
Op zich prima om niet te streng voor jezelf te worden en inderdaad ; als je niemand kwaad doet, wtf boeit het.
Aan de andere kant schuilt daar ook weer een gevaar in : als je 19 bent en je hoort van jezelf dat je op je 30e nog dat soort dingen doet, dan is het doorgaans wel een tegenvaller denk. Je ziet jezelf dan eerder met kinderen en een vrouw, ring om de vinger en de ideale schoonzoon uithangen die op vrijdagavond zijn pak uittrekt en naast de vrouw op de bank gaat zitten in plaats van met een kameraad een joint roken in het park.
Maar je accepteert wel opeens iets, dat je jaren geleden liever niet had geaccepteerd. En als je die lat blijft verlagen, eindig je als mijn achterbuurman die op 55 jarige leeftijd aan een alcoholvergiftiging in eenzaamheid is overleden op een zolderkamer vol met sekspoppen. Extreem voorbeeld, maar altijd maar alles accepteren onder het mom van ''het zij zo'', dat g aat steeds verder.
Natuurlijk is het leuk om een goede relatie te hebben, maar veruit de meeste mensen hebben een hooguit matige relatie.
En dat werk, meer dan 85% telt de uren af tor het weekend en verdient er net genoeg mee om het huis te betalen en de kinderopvang.
Het leven is niet perfect, voor niemand.
Waar slaat dat nou weer opquote:
Ik vind dat dit soort uitspraken in stand houdt dat mannen een vrouw van hun eigen leeftijd vaak al te min vinden.
Moeten die mannen zelf weten toch? Ieder zn voorkeur.quote:
[..]
Ja ik heb me er ook niet in verdiept misschien heb je ook wel gelijk dat het een fact of life is. Ik heb er ook geen problemen mee als mensen gewoon iemand tegen komen die wat ouder is en ze elkaar toevallig leuk vinden. Meer als mannen al bij voorbaat een ongelijke eis stellen qua leeftijd. Maar goed, hetzelfde is misschien over het algemeen met vrouwen die eisen stellen aan de lengte van een man, al herken ik mezelf daar niet zo in .
Er zijn ook alleenstaande moeders van 30 die geen nagel hebben om hun gat aan te krabben die in een depressie zitten,
Gescheiden mensen van 30,
Mensen die al failliet zijn gegaan op hun dertigste en nu met een torenhoge schuld zitten,
Etc etc...
Neem het rustig aan man
Dat mag zeker. Maar dan moeten die mannen vervolgens niet gaan lopen janken dat ze maar geen meid aan de haak slaan.quote:
[..]
Moeten die mannen zelf weten toch? Ieder zn voorkeur.
Stabiliteit heb ik niet echt, ik verlies regelmatig m'n baan omdat m'n werkervaring vooral waarde heeft in een snel krimpende branche. Op een ontslagmoment enorm vervelend, maar in het grote plaatje houdt het de diversiteit in m'n leven en jaagt het m'n persoonlijke ontwikkeling aan. Ergens zou ik wel meer stabiliteit willen, maar misschien zou ik anderzijds dan wel teveel over dit soort dingen gaan nadenken.
Ik zie om me heen ook veel scheidingen, ik weet niet zeker of relaties nog wel zijn wat ze ooit waren. Beetje net als in de arbeidsmarkt dus.
Ja precies. Als je gezond bent en een leuk inkomen hebt zodat je kunt doen wat je wilt. Het redelijk tot OK doet bij de meiden/vrouwen. Dan kun je echt een heel leuk leven leiden. Dat is iets waar ik zelf van droom maar niet voor mekaar krijg. Kijk eens goed om je heen naar buren. Is dit echt wat jij wilt. Kleine koters kun je ook afentoe 'lenen'. Zoals de hond van de buren er een beetje mee spelen. Daarna heb je er geen omkijken meer naar. Want ze zijn echt niet allemaal even lief.quote:
[..]
Moeten die mannen zelf weten toch? Ieder zn voorkeur.
Jij weet echt niet waar je over praat.quote:
[..]
Kleine koters kun je ook afentoe 'lenen'. Zoals de hond van de buren er een beetje mee spelen. Daarna heb je er geen omkijken meer naar. Want ze zijn echt niet allemaal even lief.
Kleine koters lenen is hetzelfde als een hond lenen?quote:
[..]
Ja precies. Als je gezond bent en een leuk inkomen hebt zodat je kunt doen wat je wilt. Het redelijk tot OK doet bij de meiden/vrouwen. Dan kun je echt een heel leuk leven leiden. Dat is iets waar ik zelf van droom maar niet voor mekaar krijg. Kijk eens goed om je heen naar buren. Is dit echt wat jij wilt. Kleine koters kun je ook afentoe 'lenen'. Zoals de hond van de buren er een beetje mee spelen. Daarna heb je er geen omkijken meer naar. Want ze zijn echt niet allemaal even lief.
Er is echt iets goed mis.Lenen staat tussen '..' en moet je even breed zien.quote:
[..]
Kleine koters lenen is hetzelfde als een hond lenen?
Lekker op vakantie alle geld voor je zelf
Ik begrijp dat dat in China misschien normaal en gebruikelijk is. Maar hier in Nederland werkt dat niet zo hoor.quote:
[..]
Lenen staat tussen '..' en moet je even breed zien.
Ja maar jij bent toch homo (niet dom bedoeld). Maar is toch anders dan.quote:
Tja...ik ben 26 en heb al een relatie en alles. Sommige mensen zijn gewoon voorbestemd om dat al te hebben. En andere moeten gewoon wachten.
Klopt...maar ik wil hier niet weg..quote:
[..]
Je koophuisje is nu aardig in waarde gestegen tenzij woning uit de jaren 30.
Dus? Wat maakt het eigenlijk uit of ik homo ben?quote:
[..]
Ja maar jij bent toch homo (niet dom bedoeld). Maar is toch anders dan.
Bij homo´s heeft een relatie minder waarde als bij hetero´s ofzo?
Topic schoongemaakt. Houd t ontopic en niet op elkaar trappen.
Nee, dat is niet anders. Een relatie is een relatie.quote:
[..]
Ja maar jij bent toch homo (niet dom bedoeld). Maar is toch anders dan.
Maar er komt ook wel een dosis geluk bij kijken imo. Je kan zo keihard je best doen iemand te vinden (op een niet wanhopige manier), maar toch de pech hebben dat je niet de juiste persoon tegenkomt. En bij sommigen gaat het dan weer makkelijker (al vereist het dan alsnog een boel werk natuurlijk).
Heb je ook wel gelijk inquote:
Moeten die mannen zelf weten toch? Ieder zn voorkeur.
Ik vraag me echt af hoeveel mensen er nog tijd hebben om na te denken wat voor hun dan wel het perfecte leven zou zijn. Volgens mij is dat maar 10% of minder of zo. De rest overleeft vooral hersendood de tredmolen van (sociale) verplichtingen. Maar ja, dan heb je natuurlijk ook nog mensen die ineens het licht hebben gezien en asociaal hun eigen plan trekken waarvan niemand van hun familie en vrienden ooit meer wat hoort vanwege hun grote droom en die vervolgens 10 succesboeken schrijven over hoe geweldig ze wel niet zijn dat zij het standaard patroon hebben ontstegenquote:
Het gaat om balans. Een heleboel van die ‘succesvolle’. Types vinden hun leven niet zo succesvol. Zit je met een jankende baby op de bank, vrouw aan alle kanten uitgescheurd en beiden kapot moe van die baby die elke nacht jankt. Veel zouden er heel wat voor over hebben op dat moment om op een bankje jointjes te roken ergens.
Natuurlijk is het leuk om een goede relatie te hebben, maar veruit de meeste mensen hebben een hooguit matige relatie.
En dat werk, meer dan 85% telt de uren af tor het weekend en verdient er net genoeg mee om het huis te betalen en de kinderopvang.
Het leven is niet perfect, voor niemand.
[ Bericht 3% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 24-02-2019 22:57:15 ]
Wanneer je van een uitkering leeft en geen kans ziet op verbetering (geld is zo belangrijk wil je het gevoel hebben een beetje te kunnen ademen ipv maand naar maand te moeten leven). En vecht tegen een slechte gezondheid waar je geen concrete hulp bij krijgt. Wel elk jaar 385 euro aan doktersbezoeken gespreid mag betalen in 12 termijnen tot volgend jaar. En dan repeat.quote:
[..]
Heb je ook wel gelijk in
[..]
Ik vraag me echt af hoeveel mensen er nog tijd hebben om na te denken wat voor hun dan wel het perfecte leven zou zijn. Volgens mij is dat maar 10% of minder of zo. De rest overleeft vooral hersendood de tredmolen van (sociale) verplichtingen. Je moet zoveel tegenwoordig, alleen mensen met de privilege van speciale genen lukt het nog om daarnaast ook nog een beetje na te denken om bijv. de juiste keuzes te kunnen maken.
Trouwens over speciale genen. Jij bent een vrouw volgens mij. Dat alleen al, is speciaal. Je kunt op instagram zo meer dan een chirurg verdienen door fotos van je lichaamsdelen te maken. Of online een game spelen met een gast voor een vast bedrag per uur.
Nou, ik heb het idee dat het eigen risico nog weinig is in vergelijking met mensen die dure operaties nodig hebben die geen verzekering vergoed. Maar ja, kut. Geluk in het leven is oneerlijk verdeeld. Beste wat je van een gemiddeld leven kunt verwachten is dat het neutraal begint dan deprimerend wordt en hopeloos eindigtquote:
Wanneer je van een uitkering leeft en geen kans ziet op verbetering (geld is zo belangrijk wil je het gevoel hebben een beetje te kunnen ademen ipv maand naar maand te moeten leven). En vecht tegen een slechte gezondheid waar je geen concrete hulp bij krijgt. Wel elk jaar 385 euro aan doktersbezoeken gespreid mag betalen in 12 termijnen tot volgend jaar. En dan repeat.
Dat er 1,5 miljoen mensen antidepressiva slikken zou je kunnen zien als indirect bewijs. Hoeveelheden burnouts kunnen ook wel iets zeggen. Het gaat veel mensen te hard, het leven voor velen is nooit makkelijk geweest, ook niet in een van de rijkste landen ter wereld, maar het is er niet beter op geworden met de enorme groei van spotgoedkope arbeid in azie. Zeker zijn er veel mensen die er over nadenken, maar er niet zomaar uit komen. Dan trekken de laagopgeleiden een geel hesje aan, hopend dat ze enige invloed krijgen. Maar de kans is minimaal; er komt een tijd aan waar veel mensen overbodig worden.quote:
[..]
Heb je ook wel gelijk in
[..]
Ik vraag me echt af hoeveel mensen er nog tijd hebben om na te denken wat voor hun dan wel het perfecte leven zou zijn. Volgens mij is dat maar 10% of minder of zo. De rest overleeft vooral hersendood de tredmolen van (sociale) verplichtingen.
Ik heb toevallig werk dat ik echt leuk vind en dat ook goed betaalt, maar ik ben een uitzondering. En bij mij, net als bij iedereen kan er vanalles mis gaan. Ongelukken, ziektes, met jezelf, je kinderen, vrouw. Relaties kunnen kapot met enorme gevolgen als je kinderen en een huis hebt samen. Je raakt je baan kwijt en voor je het weet ben je op weg naar beneden.
Dus tsja. Geniet er gewoon een beetje van en rommel wat aan. De rest doet dat ook, hopend op een beetje mazzel en een paar goede keuzes. Neem jezelf vooral niet te serieus enzo.
Sidenote over de zorg. De huisartsen zitten in een soort complotverbond. Hierdoor leveren huisartsen slechte zorg aan de patient. Verder ben ik het niet eens. Geld is belangrijk. Als je weet wat er te koop is. En je hebt dat geld. En dit kan al met een iets bovenmodaal inkomen. Dan leef je waarlijk in een mooie tijd en land. Leef je op het minimum inkomen en je bent niet gezond genoeg. En je hebt geen partner die voor je kan zorgen. Dat is echt niet leuk.quote:
[..]
Nou, ik heb het idee dat het eigen risico nog weinig is in vergelijking met mensen die dure operaties nodig hebben die geen verzekering vergoed. Maar ja, kut. Geluk in het leven is oneerlijk verdeeld. Beste wat je van een gemiddeld leven kunt verwachten is dat het neutraal begint dan deprimerend wordt en hopeloos eindigt
Dat hebben van een doel is trouwens ook best wel herkenbaar. Heeft me door 2 reorganisaties heen geholpen, voor werk had ik het vrij helder op m'n netvlies gebrand en voor wat betreft wonen ook. Het lukte om beide doelen te bereiken, maar toen ik vervolgens in 2018 m'n baan weer verloor had ik het niet zo helder meer voor ogen. Was dus ook een stuk moeilijker om er weer goed uit te komen, want ik stond weer op een punt met legio opties maar ook allemaal met onbekende risico's. Zo'n visie helpt enorm bij het maken van de juiste beslissingen en zorgt ervoor dat je je beslissingen consistent maakt.quote:
Best een luxe om daar pas op deze leeftijd achter te komen. Ik had die luxe niet door omstandigheden en heb dat eerlijk gezegd ook niet als negatief ervaren. Niet alles ligt in je macht en ook al bereik je je doel misschien niet, het kan wel heel fijn zijn om ergens naar toe proberen te werken. Ook al wordt het niet wat je wil, dan nog kan het waardevol blijken en prettig zijn dat je in ieder geval de koe bij de horens vatte en dingen deed zeg maar. Je leert jezelf ook beter kennen, wat je nu en later wil en wat wel en niet werkt etc.
Grootste winst vond ik dat juist door niet alles for granted te nemen ik meer kan genieten van kleinere dingen. Het wordt weleens morbide of doemdenkerig gevonden in mijn omgeving gevonden, maar ik ga er wel een beetje van uit dat praktisch iedereen altijd en overal dood neer zou kunnen vallen en de hel zou kunnen los breken ofzo. Dat geeft toch een ander perspectief als shit eens wat tegen zit zeg maar.
En dat tweede herken ik ook. Juist doordat ik veel tegenslag gekend heb beschouw ik niets als vanzelfsprekend. Dan kan het lezen van een goed boek, het storten van je salaris of gaan slapen in een lekker warm bed of dat soort dingen al heel positief aanvoelen. Maar goed, om de waarde van dat soort dingen te kennen moet je dus enige tegenslag gekend hebben.
Het geeft een degelijkere basis ja. Denk dat het voor een aantal mensen ook juist zo moeilijk maakt nu, bij dingen als authenticiteit en daten enzo. Als je het doel bij jezelf houdt en de tactieken daar op aan laat sluiten, ben je minder afhankelijk van het eindresultaat en anderen zeg maar.quote:
[..]
Dat hebben van een doel is trouwens ook best wel herkenbaar. Heeft me door 2 reorganisaties heen geholpen, voor werk had ik het vrij helder op m'n netvlies gebrand en voor wat betreft wonen ook. Het lukte om beide doelen te bereiken, maar toen ik vervolgens in 2018 m'n baan weer verloor had ik het niet zo helder meer voor ogen. Was dus ook een stuk moeilijker om er weer goed uit te komen, want ik stond weer op een punt met legio opties maar ook allemaal met onbekende risico's. Zo'n visie helpt enorm bij het maken van de juiste beslissingen en zorgt ervoor dat je je beslissingen consistent maakt.
Ik vind het heel verleidelijk om hier in mee te gaan, maar we kennen allemaal toch ook blije kindertjes die zonder ons volwassen referentiekader net zo goed erg kunnen genieten van dingen. Dieren net zo goed, dus wat betreft lijkt het me niet dat genieten en waarderen per se minder zijn als er geen matige tot zware tijden zijn gekend. In dat opzicht denk ik dat het 'm meer zit in de balans bewaren, dat je er wat tegenover kan zetten als het ware ofzo.quote:En dat tweede herken ik ook. Juist doordat ik veel tegenslag gekend heb beschouw ik niets als vanzelfsprekend. Dan kan het lezen van een goed boek, het storten van je salaris of gaan slapen in een lekker warm bed of dat soort dingen al heel positief aanvoelen. Maar goed, om de waarde van dat soort dingen te kennen moet je dus enige tegenslag gekend hebben.
Als je alleen/vrijgezel bent. Je ouders een redelijk huis hebben. En jij gewoon je eigen was doet, kookt etc., waarom zou je dan erg verlangen naar op jezelf wonen?
ik heb mensen gesproken die waren 23, gingen op hun zelf wonen en toen ze 27 waren konden ze het financieel even niet aan en moesten terug. Hun geld is voor 60% op gegaan aan huur.
Als je gewoon thuis blijft wonen tot je 30e heb je bijv. ¤50.000+ en de rest van je leven is easy. Puur omdat je 5 jaar ‘te lang’ blijft thuis wonen.
Stel je bespaart ¤700 per maand. X 5 jaar = ¤42.000.
Ligt er natuurlijk vooral aan hoe je thuis leeft.
Helemaal mee eens. Gewoon tot je 30e op je tripp trapp blijven zitten, scheelt naast huur ook weer een stoel aan de eettafel.quote:
Ik vind trouwens het idee dat mensen op zichzelf moeten wonen voor hun 30e ook zoiets.
Als je alleen/vrijgezel bent. Je ouders een redelijk huis hebben. En jij gewoon je eigen was doet, kookt etc., waarom zou je dan erg verlangen naar op jezelf wonen?
ik heb mensen gesproken die waren 23, gingen op hun zelf wonen en toen ze 27 waren konden ze het financieel even niet aan en moesten terug. Hun geld is voor 60% op gegaan aan huur.
Als je gewoon thuis blijft wonen tot je 30e heb je bijv. ¤50.000+ en de rest van je leven is easy. Puur omdat je 5 jaar ‘te lang’ blijft thuis wonen.
Stel je bespaart ¤700 per maand. X 5 jaar = ¤42.000.
Ligt er natuurlijk vooral aan hoe je thuis leeft.
Ik moet er niet aan denken dat mijn kinderen te lang thuis blijven wonen...quote:
Ik vind trouwens het idee dat mensen op zichzelf moeten wonen voor hun 30e ook zoiets.
Als je alleen/vrijgezel bent. Je ouders een redelijk huis hebben. En jij gewoon je eigen was doet, kookt etc., waarom zou je dan erg verlangen naar op jezelf wonen?
ik heb mensen gesproken die waren 23, gingen op hun zelf wonen en toen ze 27 waren konden ze het financieel even niet aan en moesten terug. Hun geld is voor 60% op gegaan aan huur.
Als je gewoon thuis blijft wonen tot je 30e heb je bijv. ¤50.000+ en de rest van je leven is easy. Puur omdat je 5 jaar ‘te lang’ blijft thuis wonen.
Stel je bespaart ¤700 per maand. X 5 jaar = ¤42.000.
Ligt er natuurlijk vooral aan hoe je thuis leeft.
tot hun twintigste is het misschien nog wel leuk, maar daarna moeten ze echt hun vleugels eens gaan uitslaan en wat doen met hun leven.
Als je kinderen op hun dertigste nog thuiswonen en ze hebben geen chromosoompje teveel, heb je imho gewoon behoorlijk gefaald als ouder.
Relaties zijn nooit veranderd denk ik. Vroeger waren vrouwen alleen vaker afhankelijk van mannen. En bleven mensen dus bij elkaar, ook al was het soms niet altijd even leuk.quote:
Totaal niet eigenlijk. Genoeg alleenstaande 30+'ers in mijn sociale kringen. Zelf ben ik ook alleenstaand en op zich ben ik best gelukkig. Het enige dat eraan mankeert is stabiliteit.
Stabiliteit heb ik niet echt, ik verlies regelmatig m'n baan omdat m'n werkervaring vooral waarde heeft in een snel krimpende branche. Op een ontslagmoment enorm vervelend, maar in het grote plaatje houdt het de diversiteit in m'n leven en jaagt het m'n persoonlijke ontwikkeling aan. Ergens zou ik wel meer stabiliteit willen, maar misschien zou ik anderzijds dan wel teveel over dit soort dingen gaan nadenken.
Ik zie om me heen ook veel scheidingen, ik weet niet zeker of relaties nog wel zijn wat ze ooit waren. Beetje net als in de arbeidsmarkt dus.
Wat is een ‘matige relatie’?quote:
[..]
Het gaat om balans. Een heleboel van die ‘succesvolle’. Types vinden hun leven niet zo succesvol. Zit je met een jankende baby op de bank, vrouw aan alle kanten uitgescheurd en beiden kapot moe van die baby die elke nacht jankt. Veel zouden er heel wat voor over hebben op dat moment om op een bankje jointjes te roken ergens.
Natuurlijk is het leuk om een goede relatie te hebben, maar veruit de meeste mensen hebben een hooguit matige relatie.
En dat werk, meer dan 85% telt de uren af tor het weekend en verdient er net genoeg mee om het huis te betalen en de kinderopvang.
Het leven is niet perfect, voor niemand.
Je schetst wel een jammerlijk beeld.
Je kan gaan zitten huilen in een hoekje, zo oneerlijk is alles. Of je kan genieten binnen de kaders die je gegeven zijn en daarbuiten treden waar je kan.
Ja ik had liever geen dik trauma gehad in het verleden die zijn weerslag heeft gehad. En ook had ik liever een pijnloos lijf gehad nu, ben ik moe en beperkt door de pijn.
Maar nog heel even, dan wordt het beter. En nu kan ik ook zoveel nog wel en daarvan genieten.
Nee, ik zal nooit een trick rider worden (hoe cool is dat, had ik echt gewild), maar ik kan wel een liberty master worden. Of iig mijn leven voor een deel vullen met daar naartoe werken en wel zien hoever we komen. Ondertussen van elke stap genietend.
Shit happens, zoals al gezegd loopt het leven wel vaker niet zoals je hoopte. Voor mij geld dat dat accepteren gaat over richten op wat wel kan. En daar ook lekker voor gaan, van genieten.
En ook voor mij geld dat je er dan achter komt dat er meer mogelijk is dan je durfde te hopen en het een goed leven is.
Er zijn vast diverse alternatieven, maar ik bedoel; iemand met wie je samen bent omdat je dan niet alleen met jezelf hoeft te zijn. Of samen met iemand op wie je allang bent uitgekeken, verstandshuwelijk.quote:
[..]
Wat is een ‘matige relatie’?
Je schetst wel een jammerlijk beeld.
Daar ging het toen ergens mis, ik was ergens toch nog redelijk onvolwassen en die relatie is dan ook gestrand na een jaar of drie zonder dat ik in de gaten had wat ik aan het verkloten was. Nu ben ik dus 32, net weer vrijgezel en begin ik net als jou te denken.
Vijf jaar geleden had ik de wereld nog aan mijn voeten liggen zoals het voelde en uiteindelijk kwam het ook helemaal goed met een leuk nieuwe meisje. Nu voelt het echt weer als opnieuw beginnen en inderdaad, voor je alles voor elkaar hebt ben je zo weer drie jaar verder. Maakt het voornamelijk moeilijk omdat ik het eigenlijk helemaal voor elkaar dacht te hebben..
Veel mensen om je heen zeggen dat de wereld nog aan je voeten ligt en je nog zo jong bent maar daar kan ik het nog maar moeilijk mee eens zijn. Aan de andere kant weet je ook nooit hoe dingen lopen en had ik anders misschien over een paar jaar met een kind van drie in scheiding gelegen en probeerde we ons huis te verkopen. Vrijgezellen leven blijft natuurlijk wel lekker ongecompliceerd en zonder risico's maar meestal is het uiteindelijk toch niet wat je wilt.
Ongeveer de helft van de huwelijken strand, dan zijn er nog een hoop ongeregistreerde relaties die stoppen en dan de huwelijken die stand houden. Zullen er genoeg zijn die vanuit financiële afhankelijkheid of het samen hebben van een kind toch samen blijven.quote:
[..]
Er zijn vast diverse alternatieven, maar ik bedoel; iemand met wie je samen bent omdat je dan niet alleen met jezelf hoeft te zijn. Of samen met iemand op wie je allang bent uitgekeken, verstandshuwelijk.
Het samen zijn met iemand waar je op uit bent gekeken komt natuurlijk ook wel weer voort uit het percentage mensen die vreemd gaan. Wanneer je een perfect huwelijk hebt waar je blij mee bent pas je wel op.
Enneh; de gewone wereld is helemaal niet altijd zo geweldig zoals op insta lijkt. Het is vaak gewoon buffelen, bikkelen, saai en matig. Juist door de dalen kunnen de pieken hoog zijn.quote:
[..]
Wat is een ‘matige relatie’?
Je schetst wel een jammerlijk beeld.
Ik denk dat het jammerlijke beeld beter past bij de werkelijkheid dan het opgepoetste fake mediabeeld.
Overigens zijn er zat supertoffe dingen die dan weer nooit voorbij komen op Facebook of instagram als tof.
Volgens mij is er niemand die gelooft dat instagram een betrouwbare afspiegeling is van de echte wereld??quote:
Enneh; de gewone wereld is helemaal niet altijd zo geweldig zoals op insta lijkt. Het is vaak gewoon buffelen, bikkelen, saai en matig. Juist door de dalen kunnen de pieken hoog zijn.
Ik denk dat het jammerlijke beeld beter past bij de werkelijkheid dan het opgepoetste fake mediabeeld.
Overigens zijn er zat supertoffe dingen die dan weer nooit voorbij komen op Facebook of instagram als tof.
Instagram en misschien tot op zekere hoogte facebook zijn (voor sommigen) juist bewust een ontsnapping uit de dagelijkse realiteit.
Ben nu 32, stabiele relatie van 4,5 jaar. In de zomer van 2017 samen een huis gekocht.
maar ik wil dus geen kinderen. Ben ik ook duidelijk in geweest, altijd. Ook in mijn relatie.Maar de wereld om ons heen snapt het echt niet
Verder heb ik eens een super lekkere, knappe gast ontmoet. Bleek een kut karakter te hebben, daar ben ik dus echt niet mee in bed beland.quote:
[..]
Als ik Chad was had mijn persoonlijkheid je geen ruk uitgemaakt. Erken het gewoon. Vrouwen zijn net zo visueel ingesteld als mannen maar geven dit nooit toe. In plaats dat noemen jullie lelijke mannen gewoon "mysoginist", "vrouwenhater" , "creep". Terwijl een Chad met diezelfde eigenschappen wel gewoon alle pussy krijgt.
[ Bericht 3% gewijzigd door #ANONIEM op 28-02-2019 21:14:15 ]
Wie is iedereen? Bij mij is dat soms wat taboe, niet iedereen kan kinderen krijgen en wil daar te koop mee lopen. Ik zal dus niet gaan vertellen aan een ander dat het tijd wordt voor kinderen. Gevoelige snaar voor sommigen.quote:
Waar ik vooral tegenaan loop is dat iedereen vindt dat ik nu een kinderwens moet krijgen.
Ben nu 32, stabiele relatie van 4,5 jaar. In de zomer van 2017 samen een huis gekocht.
Maar de wereld om ons heen snapt het echt niet
Of als geintje, maar dan is het anders.
Uhm familie, kennissen, collega's. Geloof me het is een uitzondering dat je begrip krijgt voor deze keuzequote:
[..]
Wie is iedereen? Bij mij is dat soms wat taboe, niet iedereen kan kinderen krijgen en wil daar te koop mee lopen. Ik zal dus niet gaan vertellen aan een ander dat het tijd wordt voor kinderen. Gevoelige snaar voor sommigen.
Of als geintje, maar dan is het anders.
Ik loop niet eens tegen veel onbegrip aan, maar 34 jaar oud, 8 jaar relatie... 1 maand gesteriliseerd. < That will shut them up.quote:
Waar ik vooral tegenaan loop is dat iedereen vindt dat ik nu een kinderwens moet krijgen.
Ben nu 32, stabiele relatie van 4,5 jaar. In de zomer van 2017 samen een huis gekocht.
Maar de wereld om ons heen snapt het echt niet
Bij TS en zn 10 klonen en tig topics lijkt het er vooral op dat hij niet eens probeert iets te doen aan zijn ingekakte leven en klaagt alleen dat het niet vanzelf gebeurt.
Rationeel niet, maar we worden gebombardeerd met nepbeeden, onrealistische geromantiseerde beelden. Ik denk (en daar is ook we wagenwijd voor) dat die beelden alsnog invloed hebben. Ookal weet je dat het niet echt waar is. Net zoals reclame ook werkt, ondanks dat we weten dat het een bewuste poging tot manipulatie is.quote:
[..]
Volgens mij is er niemand die gelooft dat instagram een betrouwbare afspiegeling is van de echte wereld??
Instagram en misschien tot op zekere hoogte facebook zijn (voor sommigen) juist bewust een ontsnapping uit de dagelijkse realiteit.
Omdat het retesneu is wanneer je op je 30e nog afhankelijk van je ouders bent.quote:
Ik vind trouwens het idee dat mensen op zichzelf moeten wonen voor hun 30e ook zoiets.
Als je alleen/vrijgezel bent. Je ouders een redelijk huis hebben. En jij gewoon je eigen was doet, kookt etc., waarom zou je dan erg verlangen naar op jezelf wonen?
En het bovendien zeer slecht voor je ontwikkeling is als je niet gewoon je eigen boontjes leer doppen
Omdat je ouders ook wel een keer van je af willen ? En gewoon neuken etc zonder dat jij weer aankomt?quote:
Ik vind trouwens het idee dat mensen op zichzelf moeten wonen voor hun 30e ook zoiets.
Als je alleen/vrijgezel bent. Je ouders een redelijk huis hebben. En jij gewoon je eigen was doet, kookt etc., waarom zou je dan erg verlangen naar op jezelf wonen?
ik heb mensen gesproken die waren 23, gingen op hun zelf wonen en toen ze 27 waren konden ze het financieel even niet aan en moesten terug. Hun geld is voor 60% op gegaan aan huur.
Als je gewoon thuis blijft wonen tot je 30e heb je bijv. ¤50.000+ en de rest van je leven is easy. Puur omdat je 5 jaar ‘te lang’ blijft thuis wonen.
Stel je bespaart ¤700 per maand. X 5 jaar = ¤42.000.
Ligt er natuurlijk vooral aan hoe je thuis leeft.
Dat is om de mensen hoop te geven. Als je je er maar gewoon bij neerlegt dat de matige treurige realiteit van de meeste mensen het hoogst haalbare is dan is er ook vaak weinig aan het leven. Waarom zou je niet in positieve zin gemanipuleerd willen worden zolang je zelf met geld om kunt gaan en je niet in commerciele zin laat hersenspoelen? En zolang je niet teveel van anderen verwacht?quote:
Rationeel niet, maar we worden gebombardeerd met nepbeeden, onrealistische geromantiseerde beelden. Ik denk (en daar is ook we wagenwijd voor) dat die beelden alsnog invloed hebben. Ookal weet je dat het niet echt waar is. Net zoals reclame ook werkt, ondanks dat we weten dat het een bewuste poging tot manipulatie is.
Ik schrik ook wel eens van het aantal relaties (nog niet huwelijken) die al enkele jaren duren, lui zijn rond de dertig, maar zijn echt al over duidelijk uitgekeken op hun partner (maak het vooral vanuit perspectief van mannen mee, gezien ik geen vrouwelijke vrienden heb).quote:
[..]
Ongeveer de helft van de huwelijken strand, dan zijn er nog een hoop ongeregistreerde relaties die stoppen en dan de huwelijken die stand houden. Zullen er genoeg zijn die vanuit financiële afhankelijkheid of het samen hebben van een kind toch samen blijven.
Het samen zijn met iemand waar je op uit bent gekeken komt natuurlijk ook wel weer voort uit het percentage mensen die vreemd gaan. Wanneer je een perfect huwelijk hebt waar je blij mee bent pas je wel op.
Dan ben je dus 29/30, zit je constant al te geilen op andere vrouwen, sommige vrienden zijn letterlijk tegen mij aan het fantaseren hoe graag ze met die of die iets zouden willen doen. Of beginnen tegen mij een betoog van ''jaa, mijn vriendin. Ze draagt misschien niet echt hele sexy kleding, heeft geen hele dikke reet, tieten, maar ze is wel een toffe chick. Toch? Toch TATW, mijn vriendin, daar heb ik wel gewoon best veel geluk mee gehad eigenlijk toch?'' Ja gast wat wil je horen van mij, moet ik nou echt gaan bevestigen dat jouw relatie nog het voortzetten waard is?
Maar ook dat : hoort bij relaties. Hier op fok! is de tendens vaak om maar niet aan relaties te beginnen, want de helft gaat ook w eer uit. Of kinderen zijn ook maar lastposten.
Maar ik denk dat het ook wel een soort van ingeprogrammeerd zit in de mens om op een gegeven moment iets anders te willen. Ik ben al 8 jaar single, maar heb nu wel echt het gevoel dat ik dit leven nu al 4 keer heb uitgespeeld. Begonnen met hardlopen, nu meerdere marathons gelopen. Begonnen met racefietsen, zit nu op skill net onder professioneel. Alles in mijn leven is 100% perfect gestructureerd en op mijzelf afgesteld. En dan komt er op een gegeven moment wel een punt waarop je denkt : tja wat wil ik nou nog meer?
Ik heb wat posts geveegd. Zullen we proberen het een beetje on-topic te houden in plaats van er een man vs vrouw (of creep gehalte) discussie van te maken? 
Dat was volgens mij niet helemaal de doel van TS/van de OP
Dat was volgens mij niet helemaal de doel van TS/van de OP [ Bericht 48% gewijzigd door Samzz op 28-02-2019 21:46:26 ]
Je trekt t topic offtopic. En dat is idd niet de bedoeling.quote:
Vrouwen lijken wel de nieuwe Joden zeg je mag niks meer over ze zeggen. Zo kinderachtig.
Daar denken de Italianen en Spanjaarden heel anders over. Dit is cultureel bepaald.quote:
[..]
Omdat het retesneu is wanneer je op je 30e nog afhankelijk van je ouders bent.
En het bovendien zeer slecht voor je ontwikkeling is als je niet gewoon je eigen boontjes leer doppen
Maar we leven niet in Spanje of Italie.quote:
[..]
Daar denken de Italianen en Spanjaarden heel anders over. Dit is cultureel bepaald.