[Vraag wat je wil] aan een homoromantische aseksuele transgender man

quote:

Op woensdag 6 februari 2019 14:14 schreef superkimmi het volgende:
Heb je op dit moment een relatie? En vanaf welk moment ben je open naar een relatie toe over je aseksualiteit en/of het feit dat je als meisje geboren bent?

Ben je veel mensen verloren door het hele proces? Hoe gaat je familie er mee om?

Nee. Ik heb 12 jaar een relatie gehad (waarvan 7 jaar getrouwd) met een man, dat stukliep omdat hij op vrouwen valt Sinds de scheiding heb ik wat gedate, maar veel te weinig om een soort van patroon te kunnen herkennen. De laatste wist alles van tevoren, bij de andere twee had ik hun interesse niet door tot het "te laat was", die heb ik het in bed verteld. Bij niemand was het een probleem. Ik ben er nu wel achter dat ik eigenlijk niet zo'n behoefte heb aan een intieme relatie, maar mocht ik iemand tegenkomen met wie het echt klikt, zou ik over aseksualiteit eerder en sneller open zijn dan over mijn trans achtergrond.

Verder heeft het weinig impact gehad op mijn relaties met anderen. Recent heb ik een oom ontvolgd op Facebook omdat hij transfobe reacties gaf en ik geen zin had om daarmee geconfronteerd te worden, maar tegen mij deed hij normaal. Hij woont aan de andere kant van de wereld dus ik kom 'm verder niet vaak tegen.

quote:

Op woensdag 6 februari 2019 14:21 schreef -mosrednA het volgende:
Hoi TS!

Ik moet eerlijk zeggen dat ik me er heel moeilijk in kan verplaatsen. Ik heb wel begrip en respect voor iemands keuze daarin, maar begrijp het gewoon niet.

Begrijpen hoeft ook eigenlijk niet, tenminste, het is uiteindelijk geen harde voorwaarde voor het accepteren van iets. Ik begrijp niet dat mannen heel ver gaan om seks te kunnen krijgen. Of bewust bezig zijn met hoe en wanneer ze hun maagdelijkheid willen verliezen. Maar ik accepteer dat als iemand anders' belevingswereld.

Het is ook moeilijk te begrijpen voor iemand die het zelf niet meemaakt (en zelfs voor mensen die het wel zelf meemaken is het niet altijd even makkelijk) dus dat neem ik je absoluut niet kwalijk.

quote:

In mijn ogen is iemand genetisch gewoon een man of vrouw en is daar geen middenweg in. Ik begrijp dat dit niet zo kan voelen en dan heb ik er ook respect voor als men daar wat mee doet, maar ik kan me er niets bij voorstellen dat je genderneutraal bent dan. In mijn beleving kan dat niet.

Zoals Bosbeetle ook al aangaf, daar zijn heel veel middenwegen in. Andere chromosomen (XXY, XXX, XYY etc), hormoonongevoeligheid, dubbele geslachtsklieren... En dat is alleen nog maar het lichaam.

Genderneutraal zou ik je niet kunnen uitleggen. Ik weet dat er mensen zijn die zich op geen enkele manier kunnen vinden in het heersende beeld van zowel mannen als vrouwen, maar hoe dat werkt en zelfs of dat dezelfde oorzaak zou hebben als een binaire genderidentiteit, durf ik niet te zeggen.

quote:

Zou je dit uit willen leggen, hoe dat precies voelt voor jou persoonlijk? Ik wil mijn referentiekader ervoor verbreden, maar tot nu toe is dat nog niet gelukt. Help mij begrijpen

Voor mij is het geen voelen. Ik weet niet hoe het voelt om man te zijn, of vrouw, omdat mijn beleving niet jouw beleving hoeft te zijn. Ik weet niet eens of jij de kleur rood wel zo ziet als ik. Maar we hebben allebei geleerd dat een bepaalde golflengte van licht de naam "rood" draagt.

Wat ik ervaar in mijn zijn, vanaf al heel jong, heeft in de maatschappij de naam "man". Al mijn voorbeelden/helden/rolmodellen waren mannen. Daar spiegelde ik me aan, daar identificeerde ik me mee. Het is een kwestie van intrinsiek weten.

Later kwam daar nog bij dat het lichaam dat ik in de spiegel zag, niet overeenkwam met het mentale beeld dat is vastgelegd in mijn brein. Het was geen kwestie van hoe ik wilde zijn, niet de bonenstaak die een superman in de spiegel wil zien of zo. Het klopte gewoon niet. Nu wel. Nu heb ik eindelijk MIJN gezicht en niet dat van een vreemde.

Ik hoop dat je hier iets mee kunt.

quote:

Op woensdag 6 februari 2019 14:24 schreef klappernootopreis het volgende:
Bij welke groep (vrouw, man, hetero, homosexueel) denk je dat je hoort?

Bij de homoromantische aseksuele trans mannen, maar die groep is niet zo heel groot Voor het gemak schaar ik me onder de homomannen, maar dat werkt alleen oppervlakkig en veronderstelt een aantal dingen die ik niet kan waarmaken.

Ik was laatst in een gay sauna en toen werd ik wel weer even met mijn neus op de feiten gedrukt dat seks behoorlijk belangrijk is binnen die community.

quote:

Op woensdag 6 februari 2019 14:29 schreef bloempjuh het volgende:
Heb je een celeb crush, of heb je sowieso ooit 'crushes'?

Ik ontwikkel soms een bovenmatige interesse in bepaalde toneel/musicalacteurs, maar dat is voornamelijk van het kaliber "verliefd op de juf in groep vijf". De laatste keer was in 2012. Begin me nu langzaam af te vragen of ik ook niet aromantische trekjes heb

quote:

Op woensdag 6 februari 2019 14:34 schreef golfer het volgende:
Ben je van plan om ook fysiek de transitie volledig door te gaan?

Yeah. Ik ben net het traject gestart voor genitale reconstructie. De rest is al gedaan en ik beschouw mezelf ook al jaren "post-transitie". Net zo goed dat je zegt dat je al verhuisd bent, ook al is de verbouwing nog niet klaar en staat de helft van de dozen nog onuitgepakt

quote:

Op woensdag 6 februari 2019 14:35 schreef MaLo het volgende:
Hoe ben je je puberteit doorgekomen? Ben je gepest, heeft je school / studie nog geleden onder je worstelingen met je identiteit?

En hoe voel je je nu? Ben je helemaal happy met jezelf hoe je nu bent?

Door mezelf op te sluiten in mijn hoofd. Ik las, ik schreef, ik tekende. Ik deed krachttraining om een mannelijker fysiek te krijgen.

Ik had om meerdere redenen weinig aansluiting met mijn klasgenoten (verlegen, hoogbegaafd, vermoeden van ASS, sociaal nogal onhandig) en ik denk dat mijn niet-conventionele manier van kleden en gedragen gewoon een voor de hand liggende reden was om te pesten. Als ik cis was geweest, hadden ze vast iets anders gevonden.

Of mijn school eronder geleden heeft, weet ik niet. Studie in ieder geval niet, dat was een moment om mezelf opnieuw uit te vinden en op te bloeien. Toen hoorde ik ineens bij de populaire mensen in de klas

Ik ben zeer tevreden met mijn leven op dit moment en dankbaar dat het relatief hobbelloos is verlopen.

quote:

Op woensdag 6 februari 2019 14:43 schreef klappernootopreis het volgende:

[..]

Als je een hang naar een platonische relatie hebt, lijkt me dit dan ook geen geschikte plek om te "vissen". is het trouwens moeilijk om een platonische relatie te vinden?

Ik was er ook niet om te vissen, maar voor de zoutscrub

Ja, dat is moeilijk, maar ik moet zeggen dat ik na mijn laatste scharrel me beter besef dat ik daar eigenlijk niet per se behoefte aan heb. Of misschien was hij gewoon niet de juiste. Ik ben in ieder geval niet echt op zoek, maar ik sta open voor een mooie kans of zo.

quote:

Op woensdag 6 februari 2019 14:46 schreef superkimmi het volgende:
Denk je dat er de laatste 10-15 jaar veel verandert is over het gedachtegoed van genderidentiteit? En vind je deze ontwikkelingen positief?

Als voorbeeld: 15 jaar geleden hadden veel mensen bij transgender vooral nog het beeld van mannen die zich op een overmatige manier als vrouw uitdosten (tot aan draqqueen toe). Tegenwoordig is de aandacht veel meer op inderdaad de mensen die in het verkeerde lichaam zitten. Je hoeft inderdaad ook niet meer aan iemand af te zien dat hij/zij ooit anders was (lang leve de medische wetenschap!). Het nadeel van deze verandering in beeldvorming is m.i. dat de kritiek ook toeneemt, nu het niet meer die 'malle doelgroep' is, maar mensen inderdaad écht fysiek veranderen.

Hoop dat ik het zo een beetje goed toelicht, vraag is dus of jij het wel of niet fijn vindt dat er tegenwoordig meer aandacht en bekendheid voor is?

Recent is het boek Transgender geschiedenis van Alex Bakker verschenen. De behandeling van "transseksuelen" gaat terug tot begin vorige eeuw. De eerste vrouwen werden in de jaren 20 al geopereerd. Het was heel mooi om te lezen van hoe ver we zijn gekomen (en het is ook goed geschreven en leest prettig ). Maar door internet is alles wel in een stroomversnelling gekomen, zowel de positieve aspecten als de negatieve.

Ik vind het zeker fijn dat er meer aandacht voor is, maar wat ik vooral mis zijn de verhalen die door transgender personen worden verteld, zonder tussenkomst van cisgender redacteuren die het terugsnoeien tot iets wat het heersende beeld bij de gemiddelde cisgender kijker/lezer bevestigt.

quote:

Op woensdag 6 februari 2019 14:53 schreef Roosgeluk het volgende:
ik wilde gewoon ff melden dat ik het heel stoer vind dat je hier je verhaal wilt doen en de vragen wilt beantwoorden.
Het is een kwetsbaar onderwerp wat heel dichtbij jezelf staat tov vorige reeksen waar men (vol passie) vertelde over werk.

Heb je het idee dat wanneer je ook "de laatste dozen hebt uitgepakt" en je volledig verhuisd bent, misschien wel meer gevoelens en zin krijgt in een sexleven?

Thanks

Ik weet het niet. Als toediening van testosteron weinig doet, zal het hebben van een penis met weinig erotisch gevoel niet veel verschil maken, denk ik. Ik heb ook geen moeite met het gebruik van de huidige configuratie. Daarnaast zie ik mezelf niet iemand penetreren, eigenlijk (maar goed, ik kon mezelf ook niet achter het stuur van een auto zien en heb uiteindelijk toch mijn rijbewijs gehaald, dus dat zegt meer over mijn gebrek aan fantasie dan aan mijn eventuele rol in bed ).

Maar ik sluit niks uit.