Het kleutertopic deel 15

I heeft ook nog geen speelafspraakjes met klasgenootjes gehad. Als we hem vragen, lijkt het hem wel leuk als één van de jongens uit zijn klas bij hem komt spelen, maar dat ook daadwerkelijk doen is nog een brug te ver. .
Wel komt er regelmatig een meisje spelen (of hij gaat daarnaartoe) met wie hij tot vorig jaar mei bij de gastouder zat. Die twee zijn echt twee handen op één buik. .

F heeft wel al een paar speelafspraakjes gehad, maar echt niet elke week. Veel vriendjes ziet hij ook al op de bso. Gisteren zag ik wel een meisje uit zijn klas in tranen omdat ze met niemand kon afspreken, ik ben wel blij dat het voor F geen must is

Afgelopen weken maakte F een paar keer een opmerking over zijn haar, over dat hij z'n krullen er uit wil hebben. Blijkt nu dat een van z'n vriendjes had gezegd dat hij 'stom haar' heeft. Dat vriendje had al een opmerking gemaakt over dat F maar 1 paar schoenen zou hebben (?) en gisteren dat F's fruit (gedroogde mango) zou stinken. Ik vind het wel lastig om mee om te gaan, ik heb wel z'n juf gesproken of zij iets merkt in de klas en dat was niet zo*. Ze spelen dan juist graag samen. Dit jongetje is wel ruim een jaar ouder dan F en ik zie dat hij best wel opkijkt naar die 'grote jongens' uit z'n klas. We praten veel met F over van alles en nog wat, deze week veel over vriendschap en wat dat nou is en hoe je dan tegen elkaar doet. Veel meer kan ik er niet aan doen denk ik

*de laatste weken is het ook vaak weer huilen/moeilijk bij het wegbrengen, dus wellicht zat er een verband

quote:

Op donderdag 17 januari 2019 11:13 schreef Fazzoletti het volgende:
F heeft wel al een paar speelafspraakjes gehad, maar echt niet elke week. Veel vriendjes ziet hij ook al op de bso. Gisteren zag ik wel een meisje uit zijn klas in tranen omdat ze met niemand kon afspreken, ik ben wel blij dat het voor F geen must is

Dat is lastig ja, dat heeft mijn dochter ook. Die leeft echt voor haar vriendinnen (in haar voortgangsgesprekje zei de juf ook dat een van de meest opvallende dingen aan haar de liefde voor haar vriendinnen was). Zij gaat 3 middagen per week naar de BSO waar de meesten van hen ook komen (al is dat bij ons maar kort omdat we geen continurooster hebben) en ze spreekt sowieso op woensdagen af en vaak ook op vrijdagen. Als dat een keer niet lukt of ze is per ongeluk te laat en haar vriendinnen zijn al weg, is ze HEEL verdrietig. Best lastig want het kan nou eenmaal niet altijd.

Mijn zoon was / is daar heel anders in. Die vond afspreken in het eerste half jaar van groep 1 maar spannend en hoefde niet zo nodig wekelijks, en als hij al wilde afspreken dan alleen maar bij ons thuis. Dat laatste heeft hij nog steeds wel een beetje.

Wat sneu trouwens Fazz, dat verhaal over die krullen

Poe, dat is wel moeilijk. Fazz. Ik herken het een beetje van de wisselwerking die I had met een ex-buurmeisje. Die kon ook wel eens zo tegen haar doen. Echt vervelend is dat. Ik vind het toch in potentie al een soort pestgedrag. Heb er toen ook wel veel over nagedacht, waar dat dan vandaan komt?

In dit geval lijkt me inderdaad de leeftijd een rol spelen. Misschien wil het jongetje zich zo laten gelden. Ik zou het denk ik iets duidelijker nog met de juf bespreken? (Ik weet niet hoe expliciet je al hebt gemaakt dat je de wisselwerking tussen deze twee niet zo fijn vindt?). En verder F vooral aanmoedigen met andere kinderen te spelen (misschien dat de juf dat dan ook een beetje kan doen.) Want dit heeft gewoon geen leuke invloed op F.

De wisselwerking met het jongetje heb ik wel expliciet genoemd ja, de juf herkende het dus niet. Ze vertelde dat ze die dag juist weer samen een bouwwerk wilden maken. Ze zei wel het in de gaten te gaan houden Het verschil in leeftijd is ook nog veel nu, na de zomer zullen 2 van zijn oudere vriendjes naar de middenbouw gaan en blijft F nog met een ander vriendje bij de kleuters. Dat zal de verhoudingen ook wel veranderen.

Oke, goed dat ze het in de gaten houdt. En op zich leert F natuurlijk ook wel een beetje weerbaar worden zo. Als het hem maar niet teveel negatief beïnvloedt. I ging er gewoon op slaan, als dat buurmeisje te vervelend deed. .

Toen I vorig jaar startte, probeerde ze ook aansluiting te vinden bij een paar meisjes die al 6 waren (of bijna 6). Dat werkte ook niet zo goed. Die wilden dan de ene keer wel, de andere keer niet met haar spelen. Na de zomer was dat groepje uit de klas en toen zag ik I wel echt groeien in zelfvertrouwen.

Fazz, wat naar Ik vind dit ook pestgedrag en ik zou dit ook zo uiten naar de juf mocht ik in jouw schoenen staan. Dat is trouwens mijn allergrootste angst. Dat Noor gepest gaat worden op school. Dat lijkt me echt vreselijk. Ik ben zelf vroeger ook gepest, dus misschien voelt dat voor mij wat intenser.

Over speeldates, Noor taalt daar bijna niet naar. Ze heeft wel eens gevraagd of haar vriendje bij ons mag spelen, maar het liefst stel ik dat nog een beetje uit. Jongetje is verliefd op haar en wil aan haar friemelen en kussen enzo en Noor kan niet goed haar grenzen aangeven. Ze wil dat ook niet. Althans, wel knuffelen, maar niet kussen. Ik zag gisteren dat ze niet meer naast elkaar zitten, morgen maar eens vragen aan de juf of er wat gebeurd is.

[ Bericht 0% gewijzigd door Sunshine1982 op 17-01-2019 11:50:38 ]

Hier ook bezig met het plannen van de verjaardag van R. 23 januari is ze 6 jaar. Zaterdag vieren we het feestje. Op woensdag gaan R en ik uit eten met opa, oma en tante erbij. En een week later vieren we haar kinderfeestje (met 6 kinderen gaan we naar een indoorspeeltuin)
Ze telt echt de dagen af.

Speelafspraakjes heeft ze niet veel trouwens. Ze vroeg laatst of zij bij een meisje mocht spelen of dat meisje bij ons. Dus die haar moeder wil ik dat dan gaan vragen. En vandaag speelt ze toevallig wel bij iemand.

B gaat op maandag en donderdag naar de BSO en heeft sinds vorige week op dinsdag zwemles. Hij kan dus alleen op woensdag en vrijdag afspreken. Ik denk dat hij daar een paar weken voor de Kerstvakantie mee is gestart. Steeds dezelfde jongen en toen die 1 keer niet kon stapte hij over op een andere jongen. Echt trouw is hij dus niet. Het is dan vanuit school (12:15) tot 15:00, dat vind ik lang genoeg. Hij wil niet ergens anders spelen, het is bij ons of niet.
Het is een enorm gezelschapsdier, hij houdt van mensen en vooral kinderen om zich heen. Ik spreek overigens niet vooraf af, hij mag op de ochtend zelf in de klas een date regelen.

Kinderfeestje, tja...nog geen idee. Het wordt pas begin maart vanwege met name de Voorjaarsvakantie. Hij mag 5 kindjes uitnodigen en het zijn exact de 5 kindjes die we al dachten. 2 issues: die gaan allemaal naar groep 3 na de zomer. Hij wil zijn nichtje niet (zit in zijn klas) en die rekent er wel op....pffff nog geen 5 en nu al dit soort gedoe.
Ik wil het liefst 'weg' en mijn vrouw wilt thuis leuke dingen gaan doen (wel gepland enzo)
Zijn verjaardag valt ook best rot, net voor de voorjaarsvakantie in het midden van heel veel verjaardagen en net voor Carnaval (ik kom uit Brabant dus mijn familie en vrienden kunnen dan sowieso niet en wij vieren het zelf eigenlijk ook)

Is uitnodigen uit groep 3 een issue, exode? S heeft dit jaar ook een paar kindjes uitgenodigd uit een groep boven hem en hij werd in groep 2 ook wel eens uitgenodigd door groep-3-ers.

Thuis of uit zou ik mede bepalen op basis van wie er wordt uitgenodigd (hoe druk zijn ze). We hebben dit jaar de uitgenodigde groep van onze zoon laten uitrazen in de gymzaal die we hadden afgehuurd. Die waren niet allemaal druk trouwens, maar er zaten er wel een paar bij waarbij ik het niet voor me zag dat dat leuk zou worden, drie uur lang thuis entertainen.

Het groepje dat mijn dochter had uitgenodigd was juist best rustig (en jong) en daar was juist een thuisfeestje het fijnst voor.

Exode, ik zou me nu niet druk maken over die kindjes die na de zomer naar groep 3 gaan. Het is dan gewoon even afwachten of die vriendschappen standhouden of dat er anderen voor in de plaats komen. Dat maakt voor nu niet uit, toch? Kinderen leven ook in het nu. .

Wij houden het feestje in principe thuis, al gaan we wel even de deur uit. Waarschijnlijk een speurtochtje, richting een speeltuin. Waar we dan nog wat spelletjes kunnen doen en gewoon wat spelen. Thuis gaan we wat knutselen, en ook spelletjes doen. Thema wordt sprookjes. Want daar houdt I erg van.

Ik hoop wel dat het weer een beetje mee zit, voor als we naar buiten willen. We houden het op 2 februari. Ik ga voor mezelf een draaiboekje maken, denk ik. Zodat ik de tijd een beetje goed indeel. Eigenlijk lijkt het een beetje op een les voorbereiden (ik ben docent, tenslotte) . .

Kinderfeestjes ik had een beetje gehoopt er aan te ontkomen, maar Kuiken wil er dit jaar heel graag een, en gaat er eigenlijk ook gewoon vanuit dat het gaat gebeuren. Hij is met carnaval jarig, heel handig midden in Brabant .
Waar ik een beetje mee zit, is dat ik niet zou weten wie er zouden moeten komen, hij heeft nog niet echt "vaste" vriendjes. Hij is ook nog nooit op een feestje van een ander kindje geweest. Volgens de juf is hij een van de populairdere jongens uit de klas, maar dat maakt hij op dit soort punten toch niet erg te gelde.

Dat is wat mijn vrouw ook zegt, Franny. Dat is hij zo weer vergeten en maakt nieuwe vriendjes. Ik ben zo'n moeder die vooral hoopt dat B vriendjes heeft en het naar zijn zin heeft. Het is nu een kliekje van 6 jongens die echt alles samen doen. B zit dus in groep 1 en de andere 5 in groep 2. Heel stom en overbezorgd maar ik vind dat best sneu voor B. Hij kijkt gewoon niet om naar de andere jongens die wel in groep 1 zitten. Overigens wel naar de een aantal meisjes, maar hij wil een jongensfeestje.

Hij wilt zelf overigens naar Monkeytown. Ik vind het prima eigenlijk, maar mijn vrouw wilt dat dus eigenlijk niet. Ach het wordt pas 8 maart dus we hebben nog even.

Kinderfeestjes... Nu twee gehad van J. Twee keer enorm tegenop gezien, twee keer uiteindelijk een heel leuke middag gehad. J (jongen) had dit jaar 4 meisjes en 2 jongens uit zijn klas uitgenodigd (allemaal groep 2 kinderen). 2 meisjes zijn al 2 jaar z'n 'beste vriendinnen ', de andere 4 kinderen zit ie pas sinds dit jaar bij in de klas.

Ervaring hier dus: vriendjes wisselen, sommige blijven, maakt voor de feestvreugde niets uit. Twee jongens die vorig jaar echt moesten komen, want beste vrienden, spreekt ie dit jaar niet meer mee af (ze zitten beide inmiddels in groep 3).

Wij gingen overigens wel weg. 8 kinderen in huis en de kans op slecht weer zag ik niet zitten. Uiteindelijk zijn ze bijna de hele middag buiten geweest op de (speel)boerderij, en hebben alle kinderen zich smerig gemaakt en koeien, schapen en varkens gevoerd en konijnen en katten geknuffeld. Ik hoefde alleen maar af en toe drinken en snoep uit te delen, de rest werd door de boer of de kinderen zelf geregeld

Oef kinderfeestjes zijn toch nog een ver van m’n bed show had gehoopt dat nog een (aantal) jaar uit te stellen, maar sinds S. naar school gaat heeft ze het er over

“Iedereen mag op mijn kinderfeestje komen mama, íedereen. Behalve de jongens “

Gelukkig is ze, in tegenstelling tot wat ze zelf beweert, nog lang niet jarig

Ik ben heel benieuwd naar E's tweede feestje. Vorig jaar nodigde ze 4 meisjes uit en 1 jongen, maar eigenlijk speelt ze nu vrijwel altijd met jongetjes

En je afvragen wie er zouden moeten komen; ik had 5 cirkels getekend en daar heb ik samen met E de 5 namen in geschreven van de kindjes die mochten komen. Het was immers haar keuze wie, maar ik bepaalde hoeveel. En dat was op die manier heel inzichtelijk

W had toen ze 5 werd met moeite 3 kindjes bedacht voor t feestje (maar ze wilde wel heel graag een feestje). Toen ze de uitnodiging had uitgedeeld zei de moeder van 1 kindje: oh, dan kan ze niet, dan heeft ze zwemles, jammer hoor, maar fijn voor jou he? Dan kan je nog iemand anders uitnodigen!
Dat viel niet zo goed bij W.
(overigens had ik van te voren gecheckt of de andere 2 wel konden, alleen van dit kind zag ik de ouders bijna nooit)..
was een heel leuk feestje gelukkig.
Voor haar 6e verjaardag waren er maar 4 die ze wilde uitnodigen.. 2 jongens en 2 meisjes..

[ Bericht 13% gewijzigd door watmoetikkiezen op 17-01-2019 15:37:43 ]

Hier is een uitnodiging voor een feestje wel reden om de zwemles een keer over te slaan/ te verplaatsen (zwemschool is daarin heel flexibel, dus kost me niks). Zeker als het gaat om 'beste vriendjes'.

Vorig jaar heb ik wel bij alle kinderen (of: ouders) vooraf gecheckt of kind kon. Nu niet, ik had niet alle telefoonnummers (ellende van geen klassenlijsten sinds dat hele AVG gebeuren ) en ouders zie ik idd ook vaak niet. Wel op de uitnodiging gezet of ze wilden laten weten of kind kwam (J is in de kerstvakantie jarig, dus uitnodigingen voor het feest in de vakantie rondgebracht, en feest vorige week gevierd). Het enige waar ik rekening mee heb gehouden is om het feestje niet te plannen dicht bij de verjaardag van beste vriendin, want dan zouden ze niet op elkaars feestje kunnen komen.

nou dat ja, wij brachten de uitnodigingen eerst rond, maar nu weet ik van lang niet allemaal waar ze wonen en heb ook niet alle nrs.
stomme avg!

Ik zou zwemles ook een keer overslaan voor een feestje. Als ze iedere maand op dat tijdstip een feestje had, zou ik daar anders over denken wellicht, maar dat is natuurlijk niet zo.

quote:

Op donderdag 17 januari 2019 15:39 schreef watmoetikkiezen het volgende:
nou dat ja, wij brachten de uitnodigingen eerst rond, maar nu weet ik van lang niet allemaal waar ze wonen en heb ook niet alle nrs.
stomme avg!

Voor de adressen zijn die verfoeide vriendenboekjes dan weer reuze handig Hier handig gebruik gemaakt en ook wat adressen overgeschreven uit vriendenboekjes van andere kinderen die J mee kreeg.

quote:

Op donderdag 17 januari 2019 16:01 schreef mousemicky het volgende:

[..]

Voor de adressen zijn die verfoeide vriendenboekjes dan weer reuze handig Hier handig gebruik gemaakt en ook wat adressen overgeschreven uit vriendenboekjes van andere kinderen die J mee kreeg.

Sja, nadat 1 vriendinnetje dat boekje niet meer teruggaf en zei dat ie kwijt was en we m na navragen bij ouders pas na weken terugkregen mogen van W er alleen nog volwassenen in dat boekje. Wel leuk om te zien wat de opa s en oma s later willen worden
(maar de meeste kinderen weet ik wel te wonen door de speelafspraakjes)..

Oke, even iets anders mensen. Wij worstelen momenteel met het ochtendritueel op doordeweekse dagen. Dat hebben wij nl niet. Of wel, en dan heet het: papa-en-mama-regelen-alles.. Wij maken het ontbijt voor I en zij kijkt televisie. Wij pakken haar schooltas is. Dat is er zo ingeslopen, omdat het ons dan tijd geeft om onszelf ook gereed te maken. Aangezien I er altijd zo lang over doet om zichzelf aan te kleden (ook als haar kleding al klaarligt) en ze dan zoveel begeleiding en aansporing nodig heeft, kleed ik haar altijd zelf maar even aan, voor de televisie. Ook haal ik dan snel een tandenborstel door haar mond, doe wat in haar haar en poets haar snuitje schoon. I ondergaat dat allemaal lekker passief.

Kortom, zij heeft zelf eigenlijk geen eigen verantwoordelijkheid in dit alles. En nu ze 5 wordt, moet dat toch wel anders. Vooral omdat ze het zo vanzelfsprekend begint te vinden dat wij het allemaal wel doen en regelen dat ze daarbij onuitstaanbaar wordt. En op het moment dat ze wel in actie moet komen om op tijd naar school te gaan, dan gaat ze ook nog in de contramine.

Ik weet dat we dit moeten doorbreken, maar hoe. Volgens mij kan het alleen goed gaan als we dit met militaire precisie, vol overtuiging en super consequent gaan doen.
Hoe doen jullie dat? En hebben jullie duidelijke regels over wat, wanneer en hoe iets gebeurt in de ochtend, voordat iedereen de deur uitgaat?

quote:

Op donderdag 17 januari 2019 22:01 schreef Franny_G het volgende:
Oke, even iets anders mensen. Wij worstelen momenteel met het ochtendritueel op doordeweekse dagen. Dat hebben wij nl niet. Of wel, en dan heet het: papa-en-mama-regelen-alles.. Wij maken het ontbijt voor I en zij kijkt televisie. Wij pakken haar schooltas is. Dat is er zo ingeslopen, omdat het ons dan tijd geeft om onszelf ook gereed te maken. Aangezien I er altijd zo lang over doet om zichzelf aan te kleden (ook als haar kleding al klaarligt) en ze dan zoveel begeleiding en aansporing nodig heeft, kleed ik haar altijd zelf maar even aan, voor de televisie. Ook haal ik dan snel een tandenborstel door haar mond, doe wat in haar haar en poets haar snuitje schoon. I ondergaat dat allemaal lekker passief.

Kortom, zij heeft zelf eigenlijk geen eigen verantwoordelijkheid in dit alles. En nu ze 5 wordt, moet dat toch wel anders. Vooral omdat ze het zo vanzelfsprekend begint te vinden dat wij het allemaal wel doen en regelen dat ze daarbij onuitstaanbaar wordt. En op het moment dat ze wel in actie moet komen om op tijd naar school te gaan, dan gaat ze ook nog in de contramine.

Ik weet dat we dit moeten doorbreken, maar hoe. Volgens mij kan het alleen goed gaan als we dit met militaire precisie, vol overtuiging en super consequent gaan doen.
Hoe doen jullie dat? En hebben jullie duidelijke regels over wat, wanneer en hoe iets gebeurt in de ochtend, voordat iedereen de deur uitgaat?

Qua leeftijd ontlopen onze tuttebolletjes elkaar niet veel Franny, maar ik heb niet echt tips voor je, want alles gaat hier vrij smooth eigenlijk. Het enige wat ik kan bedenken is, tv pas aan als je bent aangekleed.. zo is het hier ook. Succes! Hopelijk snel een doorbraak...

Mijn dame had zich vanmiddag ook nog wat. Haar vriendinnetje at bij ons. Gezellig, so far.. tot het grietje iets wilde, waardoor de meiden ineens neus-aan-neus stonden en het grietje met der handen in der zij kracht probeerde bij te zetten. Mijn dame liet zich iig daar door niet intimideren en hield vol door geen sjoege te geven

Oh lastig franny! Ik heb ook geen tips voor hoe je dit patroon kunt doorbreken. Maar wel fijn om een ritme te vinden dat voor jullie allebei werkt.


Hier staan we rond 7en op (oké, sinds de kerstvakantie is het ook regelmatig pas half 8 ) dan gaan we in pyjama naar beneden, ontbijten we met z’n tweeën (Vriend is óf al aan het werk om 7u óf hij had avonddienst en slaapt dus nog), maak ik haar lunch en fruithap klaar en gaan we dan naar boven om ons aan te kleden. Meestal leg ik dan d’r kleren klaar en laat haar eerst aanmodderen zodat ik me ook kan aankleden. Soms gaat dat goed, vaak is ze nog niet verder dan d’r ondergoed en sokken en help ik haar alsnog. Tanden poetsen en dan hebben we vaak nog 5-10 minuten om te spelen voor we weggaan. Schermtijd bewaar ik vaak voor ná schooltijd om even bij te komen dus dat doen we bewust niet ‘s ochtends

Verder wil ik graag dat ze zelf haar tas komt brengen en dat ze haar ontbijtbordje in de keuken zet zodat ik die in de vaatwasser kan zetten.

Hier qua ochtendritueel de afspraak dat ze aangekleed naar beneden mogen (zijn meestal wat eerder beneden dan ik). Bij de oudste gaat dat goed. Bij de jongste niet. Maar zodra ik beneden kom stuur ik haar naar boven om aan te kleden. En dan staat ondertussen haar brood klaar en tijdens of na het eten kam ik haar haar.

Tassen pak ik de avond van te voren in (heb zelf niet zo veel tijd in de ochtend )
Voor ons werkt dit zo goed.

Qua afspreken hier wel eens drama als kindje toch niet blijkt te kunnen. En laatst ook een verdrietig meisje omdat een vriendinnetje niet wilde afspreken omdat ze in de klas een paar scheetjes liet en een ander vriendinnetje zei dat meisjes met oranje haren niet bij haar mochten spelen vond ik wel echt sneu voor haar. Het jongetje waar ze toen mee afgesproken had had met nog een ander kindje afgesproken en koos voor het andere kindje..

Vriendenboekjes hier ook een drama. Is afgelopen week terug gekomen nadat deze vorig schooljaar ergens met een kindje mee gegaan was (en ze wist niet meer wie dus kon het ook niet navragen). Maar wordt nu wel weer volop uitgedeeld.
Bij de oudste ook ooit lang weg geweest en verfromfraaid weer terug gekregen (zonder dat er in geschreven was want het laatste vriendje wat er in stond stond er eerder al in) en ligt dan in eens naa een paar maanden boven op zn kluisje..
Hij had de hoop al opgegeven toen (wist ook niet met wie hij mee was want we misten hem pas na een tijdje).. nu geeft hij er ondertussen ook niks mee om. Ook prima. Maar vind het wel jammer dat er zo laks mee om gegaan wordt (en ik zeg niet dat ik het nooit vergeet, maar gaat toch altijd binnen een week wel weer mee terug..)

quote:

Op donderdag 17 januari 2019 22:01 schreef Franny_G het volgende:
Oke, even iets anders mensen. Wij worstelen momenteel met het ochtendritueel op doordeweekse dagen. Dat hebben wij nl niet. Of wel, en dan heet het: papa-en-mama-regelen-alles.. Wij maken het ontbijt voor I en zij kijkt televisie. Wij pakken haar schooltas is. Dat is er zo ingeslopen, omdat het ons dan tijd geeft om onszelf ook gereed te maken. Aangezien I er altijd zo lang over doet om zichzelf aan te kleden (ook als haar kleding al klaarligt) en ze dan zoveel begeleiding en aansporing nodig heeft, kleed ik haar altijd zelf maar even aan, voor de televisie. Ook haal ik dan snel een tandenborstel door haar mond, doe wat in haar haar en poets haar snuitje schoon. I ondergaat dat allemaal lekker passief.

Kortom, zij heeft zelf eigenlijk geen eigen verantwoordelijkheid in dit alles. En nu ze 5 wordt, moet dat toch wel anders. Vooral omdat ze het zo vanzelfsprekend begint te vinden dat wij het allemaal wel doen en regelen dat ze daarbij onuitstaanbaar wordt. En op het moment dat ze wel in actie moet komen om op tijd naar school te gaan, dan gaat ze ook nog in de contramine.

Ik weet dat we dit moeten doorbreken, maar hoe. Volgens mij kan het alleen goed gaan als we dit met militaire precisie, vol overtuiging en super consequent gaan doen.
Hoe doen jullie dat? En hebben jullie duidelijke regels over wat, wanneer en hoe iets gebeurt in de ochtend, voordat iedereen de deur uitgaat?

Bij het ontbijt zorgen voor leuk beleg, bijvoorbeeld Venz vlokken met van die chocofiguurtjes erin. Misschien ziet ze het daarmee als een soort van feestje om haar eigen boterham te maken?
Vragen wat ze op haar boterham wilt in haar lunchtrommel. Misschien vindt ze het wel leuk om wraps te beleggen en op te rollen? Lunchtrommel samen de avond van te voren maken wanneer er wat meer de tijd voor is? Ikeg maar wat hoor W.b. aankleden, tsja... Ik doe dat ook nog steeds. Maar dat heeft meer te maken met tijdsdruk

[ Bericht 1% gewijzigd door Sunshine1982 op 17-01-2019 22:54:19 ]

Haha Franny wij hebben echt vergelijkbare dametjes. Hier een dromertje dat ook vooral niet teveel zelf wil doen. Wij gaan met haar direct naar beneden, terwijl zij speelt wordt t ontbijt klaargezet en gesmeerd (incl lunchtrommel), dan sporen we naar aan om het op te eten en dan gaan we naar boven om aan te kleden. Dat stellen we bewust uit tot het allerlaatst, want anders voelt ze daar ook nog ruimte voor allerlei gespeel en vertragende acties.

Ze kán alles zelf en ik ga er maar vanuit dat ze dat op den duur vast wel wil doen ook. Tot die tijd houdt pick your battles hier in dat we deze graag overslaan en de ochtenden zo soepel mogelijk laten verlopen

Mijn dochters zijn bijna 6 en kunnen heel veel zelf maar aankleden zijn ze elke ochtend weer compleet verleerd. Allebei. Behalve als ik niet thuis ben, bij de rest van de wereld kunnen ze het prima zelf

quote:

Op donderdag 17 januari 2019 22:01 schreef Franny_G het volgende:
Oke, even iets anders mensen. Wij worstelen momenteel met het ochtendritueel op doordeweekse dagen. Dat hebben wij nl niet. Of wel, en dan heet het: papa-en-mama-regelen-alles.. Wij maken het ontbijt voor I en zij kijkt televisie. Wij pakken haar schooltas is. Dat is er zo ingeslopen, omdat het ons dan tijd geeft om onszelf ook gereed te maken. Aangezien I er altijd zo lang over doet om zichzelf aan te kleden (ook als haar kleding al klaarligt) en ze dan zoveel begeleiding en aansporing nodig heeft, kleed ik haar altijd zelf maar even aan, voor de televisie. Ook haal ik dan snel een tandenborstel door haar mond, doe wat in haar haar en poets haar snuitje schoon. I ondergaat dat allemaal lekker passief.

Kortom, zij heeft zelf eigenlijk geen eigen verantwoordelijkheid in dit alles. En nu ze 5 wordt, moet dat toch wel anders. Vooral omdat ze het zo vanzelfsprekend begint te vinden dat wij het allemaal wel doen en regelen dat ze daarbij onuitstaanbaar wordt. En op het moment dat ze wel in actie moet komen om op tijd naar school te gaan, dan gaat ze ook nog in de contramine.

Ik weet dat we dit moeten doorbreken, maar hoe. Volgens mij kan het alleen goed gaan als we dit met militaire precisie, vol overtuiging en super consequent gaan doen.
Hoe doen jullie dat? En hebben jullie duidelijke regels over wat, wanneer en hoe iets gebeurt in de ochtend, voordat iedereen de deur uitgaat?

Ik zou dit doen met behulp van backwards chaining. Dus jij kleedt haar helemaal aan, behalve het allerlaatste dingetje (laatste schoen dicht, of laatste broekspijp zelf oid). Dan hoeft ze zelf nog niet veel te doen, maar heeft ze wel een succeservaring, want dat allerlaatste dingetje heeft ze zelf gedaan. En dat onthoudt ze dan ook, als het goed is. Na een tijdje laat je haar dan de laatste twee dingen zelf doen en zou bouw je het rustig uit.
In theorie zou dit heel mooi moeten werken. Praktijk durf ik natuurlijk niet te zeggen, want I blijft een kleuter.

Nou, ze is inderdaad een kleuter van (bijna) 5. Een schoen aandoen of een broekspijp, een maillot of shirt, dat kan ze allemaal wel (al zit een shirt nog wel eens binnenstebuiten). Die succeservaringen heeft ze. Het is meer dat ze er niet zo'n zin in heeft, en dat komt oa doordat wij haar tijdens het ontbijt televisie laten kijken. Daarnaast kan ze er lang over doen, treuzelen, afgeleid raken of dingen verkeerd aantrekken en dat kost ons tijd (en stress bij tijdnood). Daarom kiezen we dus voor de weg van de minste weerstand, maar schieten er uiteindelijk niet zoveel mee op.

Er zijn dagen dat ze zichzelf wel helemaal aankleedt, trouwens. Als ze een keertje wel zin heeft, of gewoon eens een keer naar ons luistert. . Ik denk eerder dat we het regime radicaal moeten veranderen (zoals eerst aankleden en dan pas televisie kijken) met eventueel wat beloningen voor als dat goed gaat. Iets vinden wat bij ons past.

LB, dat tussendoor willen spelen, is hier ook inderdaad. Ik snap dat je denkt 'pick your battles'. Maar ik kan er slecht tegen dat mijn dochter nu soms echt wel een onuitstaanbaar verwend krengetje is, dat het normaal vindt dat alles voor haar gedaan wordt en dan regelmatig een grote mond tegen ons heeft ook. Dat vind ik wel een 'battle' waard, dat ze leert ook haar steentje bij te dragen en wat verantwoordelijkheid te nemen. Ik zie ook wel dat op momenten dat ze dat krijgt (bijv bij het avondeten, als ze mag helpen met koken en tafel dekken) ze in positieve zin verandert. En ja, tot hoe lang blijf je dan doorgaan met het voor haar doen? Wat als ze het wel best blijft vinden zo? Vijf jaar is toch wel een leeftijd waarop je daarmee kunt beginnen, lijkt me. Dus hier gaat sowieso het roer om. .

Grote mond is heel herkenbaar. Nu zitten we in rustig vaarwater. Maar echt. Soms heb ik het idee of ik een tiener in huis hebt. (Grote mond, boos naar haar kamer en deuren dichtslaan)
Afhankelijk van de tijd die je hebt in de ochtend kan je kiezen voor sommige dagen (als je het zelf ook heel drukt hebt) helpen en sommige dagen het haar zelf laten doen.
Hier mag ze ook pas tv kijken als ze helemaal aangkleed is.
Wat hier wel wil helpen is haar zelf de kleren te laten kiezen. L
Overigens zijn er ook nog dagen dat ik haar help hoor. Ze is aanstaande woendag 6.
Maar ik herken wel dat je op een moment meer gaat verwachten. Ik loop daar nu tegen aan ook. Ze is zo geen kleuter meer in doen en laten. (Met uitzondering van de peuterbuien die ze maar niet kwijt lijkt te raken)

Aangezien ik hier ook nog een 1 jarige heb die op handige of onhandige momenten wakker wordt, staan wij altijd heel vroeg op.
Ik ben zelf om 6:30 gedoucht en aangekleed.
Ik maak zoon wakker, we ontbijten en smeren brood voor school tot ongeveer 7:10.
Tegen de tijd dat A. zelf is aangekleed (met 10 keer aansporen tot de volgende stap want hij is natuurlijk ook al 10 keer met andere dingen bezig geweest), haren gedaan, gezicht gewassen en tanden poetsen, is het al gauw 7:45. Dán heb ik meestal Z. tussendoor gehad of ze wordt rond die tijd wakker.
Tas inpakken, even chillen beneden en 8:10 de deur uit.
Ik zou sneller klaar zijn als ik A. letterlijk stap voor stap help maar dat wilde ik juist niet aanwennen.
Er is genoeg tijd om zelf ‘aan te modderen’.
Tv doe ik niet meer in de ochtend want dan is hij weer moeilijker daar vanaf te stappen als het tijd is om schoenen aan te doen.
Of hij is later op de dag ongehoorzaam en is tv geen straf meer omdat hij het dan toch al heeft gehad.

Franny, bij ons mag er een filmpje worden gekeken. Man maakt brood klaar, wat ik overigens geen probleem vind in het weekenddag hij het zelf doen/proberen.
Maar goed ontbijt, dan kijkt J filmpjes zodra ik na 15 min beneden kom is zijn brood vaak voor de helft op en meld ik dat ik zijn kleding op de bank heb gelegd en dat we zo even gaan aankleden meestal vraag ik of hij al zijn schone onderbroek aan wilt doen. Ik vraag of hij nog wat eet en maak zijn schoolbrood en zet zijn tas klaar.
Als dat gedaan is steek ik zelf een boterham in mn mik en vraag of hij even zijn filmpje uit zet om aan te kleden. Inmiddels lukt dat wel soms help ik m even idd met een shirt aan doen want de frustratie is dan even groot. Maar over het algemeen trekt hij zelf zijn kleding aan en help ik alleen met of zijn shirt niet verkeerd om zit.
Ondertussen doe ik S qua kleding, al doet die zeg al dr sokken aan en kamt dr haar . Zodra hij aangekleed is mag hij weer verder filmpje kijken.
Ik maak mezelf klaar, roep nog een keer poets je vast en tanden? Anders moeten we zo haasten (dat helpt hij haat haasten ). Hij poetst en in de ochtend vind ik dat prima in de avond poets ik na. Zodra hij gaat tandenpoetsen doen we het filmpje altijd uit en blijft hij uit. Moet je plassen? Pak je vast je schoenen en doe en ze aan.
Jas doet hij zelf, tas meenemen en knuffel voor school ook.
Hij gaat in de auto regelt zelf zijn riem. Op school zelf zijn jas en zet zelf zijn beker in de mand tas in de bak.

Ik denk dat je langzaam aan kleine dingen kan vragen aan haar. Ik vind het zelf niet zo’n ramp dat ik J soms nog help. Ze zijn bijna 5. Ze kunnen zichzelf aankleden als het moet. De regels wat betreft filmpjes aan zijn duidelijk date was de eerste 2 weken met soms wat gemor maar de aandacht bij het aankleden werkt wel heel goed, minder zombie style .

Nou ja lekker waardevolle post Haha. Maar wees je bewust dat we heus allemaal wel helpen en dat ook voor een bijna 5 jarige best nog mag hoor. Vooral als het dan soms in de ochtend wat soepeler verloopt

Vergelijkbaar maar toch anders: op mijn werk heb ik altijd verbaasd staan kijken hoe kinderen zich werkelijk van top tot teen zelf aankleden - met skipakken en al. En dan komen de ouders ze halen, en kunnen ze zelfs hun schoenen niet aandoen.

Een collega van mij had een theorie hier over. Die zei dat het voor kinderen die de hele dag in het kdv zijn, of op school, een manier is om genegenheid te vragen van hun ouders. Ik vond dat best wel een eye-opener.

Nu snap ik je "probleem" heel goed hoor, wij staan er hier ook in, in iets andere vorm wel. Maar ik weet dat ze zich aan kan kleden, dus die motoriek en zelfstandigheid zit er wel. Dat ze 's ochtends haar kont tegen de krib gooit hier, dat accepteer ik maar.

Heb wat dingen bedacht waarvan ik wel wil dat ze het zelf doet en dat is naar de gang gaan, schoenen aandoen en jas aandoen. Rits dichtdoen vind ze leuk, dus dat scheelt.
Dit verwacht ik van S van twee ook overigens, schoenen aandoen en jas pakken. Dan zeg ik vaak zoiets als "oh nee nu vergeet ik je brooddoos, pak jij die even?". End at draagt ze toch bij, en heeft ze een rustige start voor de dag (wat ik ook erg belangrijk vindt, want ze zit 7,5u op het kdv/psz/school en dat verget echt veel van haar).

Kleren vantevoren klaarleggen... die werkt helaas niet als je kleuter een fikse mening heeft over kleding

Oh wat lijkt het me heerlijk als ik dat nog mocht bepalen

quote:

Op vrijdag 18 januari 2019 08:31 schreef LadyBlack het volgende:
Kleren vantevoren klaarleggen... die werkt helaas niet als je kleuter een fikse mening heeft over kleding

Oh wat lijkt het me heerlijk als ik dat nog mocht bepalen

I heeft ook een behoorlijke mening, dus we laten het hem de avond van tevoren zelf uitzoeken. Dat gaat gek genoeg ook veel vlotter dan wanneer hij 's ochtends moet bedenken wat hij aan wil trekken.

quote:

Op vrijdag 18 januari 2019 00:09 schreef Franny_G het volgende:
Nou, ze is inderdaad een kleuter van (bijna) 5. Een schoen aandoen of een broekspijp, een maillot of shirt, dat kan ze allemaal wel (al zit een shirt nog wel eens binnenstebuiten). Die succeservaringen heeft ze. Het is meer dat ze er niet zo'n zin in heeft, en dat komt oa doordat wij haar tijdens het ontbijt televisie laten kijken. Daarnaast kan ze er lang over doen, treuzelen, afgeleid raken of dingen verkeerd aantrekken en dat kost ons tijd (en stress bij tijdnood). Daarom kiezen we dus voor de weg van de minste weerstand, maar schieten er uiteindelijk niet zoveel mee op.

Er zijn dagen dat ze zichzelf wel helemaal aankleedt, trouwens. Als ze een keertje wel zin heeft, of gewoon eens een keer naar ons luistert. . Ik denk eerder dat we het regime radicaal moeten veranderen (zoals eerst aankleden en dan pas televisie kijken) met eventueel wat beloningen voor als dat goed gaat. Iets vinden wat bij ons past.

LB, dat tussendoor willen spelen, is hier ook inderdaad. Ik snap dat je denkt 'pick your battles'. Maar ik kan er slecht tegen dat mijn dochter nu soms echt wel een onuitstaanbaar verwend krengetje is, dat het normaal vindt dat alles voor haar gedaan wordt en dan regelmatig een grote mond tegen ons heeft ook. Dat vind ik wel een 'battle' waard, dat ze leert ook haar steentje bij te dragen en wat verantwoordelijkheid te nemen. Ik zie ook wel dat op momenten dat ze dat krijgt (bijv bij het avondeten, als ze mag helpen met koken en tafel dekken) ze in positieve zin verandert. En ja, tot hoe lang blijf je dan doorgaan met het voor haar doen? Wat als ze het wel best blijft vinden zo? Vijf jaar is toch wel een leeftijd waarop je daarmee kunt beginnen, lijkt me. Dus hier gaat sowieso het roer om. .

Wij hadden hetzelfde gedoe in de ochtend. Sinds een jaar ben ik inderdaad heel duidelijk geworden: boven aankleden, tandenpoetsen en dan pas beneden een filmpje kijken. Eén filmpje en daarna hoe dan ook klaar en dan gaan we aan tafel of hij mag nog even spelen als ik nog niet zover ben. Daarna werkt hij zelf zijn taakjes (tas inpakken, schoenen en jas en haren kammen) af. Hoewel hij dat na drie jaar nog steeds niet kan onthouden het werkt zeker om zo consequent te zijn maar het had wel even indertijd nodig. En hoe gestresste ik ben, hoe moeizamer álles gaat. Dus voorbereiden en de tijd nemen is wel cruciaal hierin.

Onze ochtend:
06:45 wekker, vrouw gaat douchen, ik maak Juul wakker, kleed haar aan en geef de fles.
B wordt rond 07:00 zelf wakker of wordt na het douchen door mijn vrouw wakker gemaakt. Hij pakt een onderbroek uit de la, komt naar de badkamer (daar is het dan heerlijk warm), gaat plassen, doet zijn onderbroek aan. Soms kleed ie zich verder aan, soms doet mijn vrouw dat.
Vervolgens gaat mijn vrouw met B en Juul naar beneden om te ontbijten en ga ik douchen.

Dit is de ideale situatie, over het algemeen wilt B niet uit bed komen.

Onderbroek zijn we maanden mee bezig geweest voordat ie dat zelf deed. Zelf aankleden ligt eraan hoe moe hij is. Hij heeft er een enorme hekel aan als iemand anders zijn shirt of trui aan doet. Dus dat is een makkelijke.
Jas doet hij zelf, sokken en schoenen niet. Hij kan zelf zijn sokken en schoenen doen, maar wilt dat niet.

Overigens is hij een stuk zelfstandiger geworden sinds zijn kleine zusje er is. Daarvoor deed hij vrijwel niets zelf. Nu 'moet' hij wel.

Maar er zijn dus genoeg ochtenden met drama en strijd.

Oh en filmpje doen we niet 's ochtends. Dat is DRAMA als je die uitzet namelijk.

wij doen ook geen filmpje 's ochtends. Dan gaat alle aandacht daarnaartoe. (alleen toen we bij W wratjes moesten aanstippen en dat 10 min moest drogen voor ze haar sok aanmocht deden we wel een filmpje, want anders houd je zo n voet nooit stil.
Maar ook hier moet ik met veel helpen. L is natuurlijk pas net een kleuter, maar hij speelt erg graag het hulpeloze jongetje dat geholpen moet worden, het liefst zou hij nog gevoerd worden ook..hij wíl ook niet naar school, dat helpt niet echt . eenmaal daar vind hij t wel leuk gelukkig. Als hij niet mee mag ergens heen en toch wil kan hij alles ineens heel snel..

[ Bericht 8% gewijzigd door watmoetikkiezen op 18-01-2019 09:30:08 ]

mijn 6 jarige groep 3er doet trouwens bijna alles zelf. Alleen brood smeren wij (toch met de trommels bezig) en wij poetsen na. oh en haren doe ik ook, ze wil vaak een vlecht en dat lukt anders niet..Maar moet vooral voor de schoenen wel ca 100 x vragen wat ze ook alweer ging doen, want onderweg komt ze heel veel dingen tegen die leuker zijn..(en ze lijkt oorecht vergeten wat ze ging doen soms, ze is s ochtends niet zo helder)

Deze battle gaat hier ook komen... N heeft nu al een enorme tegenzin om te helpen opruimen. Ze doet het gewoon niet. Laatst op het kdv was ze zelfs op het strafbankje gezet omdat ze niet wilde helpen. Ik denk dat ze het ziet als een straf voor het maken van troep ofzo? En dat ze daarom dan in paniek raakt, want stout zijn is het laatste wat ze wil. Maargoed, hoe ik haar moet bewegen om te helpen opruimen, geen idee. En dus in de ochtend doet ze ook helemaal niks zelf nog.

L zegt ook vask: dat ga ik lekker niet doen.. echt heel irritant is dat.
Hij had trouwens het nieuws goed meegekregen.. hij mikte al zijn speelgoed op de vloer.. Kijk mama, alles is van het schip gewaaid en drijft in zee. Toen ik had voorgesteld om alles op te ruimen stemde hij toe, toen ik even weg was en terugkwam lag alles op een grote berg in de hoek: kijk, alles is aangespoeld op het strand!

Hahaha! Ja, dat antwoord 'dat doe ik niet'. Daar kan je echt niks mee. Vraag je 'waarom niet', krijg je als antwoord 'dat wil ik niet'. Ja nou, ik heb ook geen zin om jouw spullen op te ruimen hoor...

Bij ons is de tv wel aan want de jonge peuter is dan nog een beetje te temmen.
De oudste 2 kleden zich zelf aan de jongste 2 help ik.

De kleuter hier is een zeurkous. Het helpt als hij precies weet wat we van hem verwachten, we hebben een tijdschema en een stappenplan.

Wat hier wel enorm heeft geholpen is elke ochtend met zn allen ontbijten aan tafel.
gewoon uitgebreid zitten, kletsen en wakker worden. echt aandacht

Dan pas gaan we aankleden, ik geef de kleding, en de kleuter die kijkt tv, speelt en soms is hij klaar als ik weer naar beneden kom, vaak ook niet.

Er is altijd wel iets mis, wil niet dat wat op brood mag, zn onderbroek jeukt, zn broek zit te strak en zn sok heeft te veel draadjes.
Hij heeft altijd wel wat te mopperen in de ochtend en het gaat hem altijd allemaal veeeel te snel
Hij weet dat hij zodra ik klaar ben dan 10 a 15 minuten heeft om het zelf/met mij rustig af te maken en zo niet dan neem ik het over.

En ik neem het dan ook echt over, ik trek hem alles aan in sneltrein vaart smoesjes zijn mij worst.
Sokken die jeuken heb ik geen boodschap meer aan, haren kammen, poetsen alles gaat op mijn manier. (dat hij dat niet kan waarderen beseft hij zich dan weer en is weer een paar dagen meer aan het meewerken)

Laatst was alles niet goed, hij ging niet aankleden, alles was een nee. heb hem zijn kleding aangetrokken, gepoetst etc en heb hem echt brullend mee genomen.
terwijl hij luid riep dat hij alles zelf wilde doen maar dat toch niet ging doen zijn jas uitgetrokken, zijn tas uitgepakt en hem brullend in de klas gezet, ik was er helemaal klaar mee
De juf kent hem wel, meneertje driftkikker

Hij wil alles lekker rustig doen, dat herken ik heel erg van mijzelf ik ben echt iemand die graag de tijd neemt, maar de tijd die hij wenst is gewoon soms niet mogelijk.

Bottom-line; Maxi was 4 en heel zelfstandig, midi was zeker al 6,5 toen het een beetje kwam en mini heeft ook nog wat meer tijd nodig.Micro laat zich ook graag verzorgen.

quote:

Op donderdag 17 januari 2019 22:01 schreef Franny_G het volgende:
Kortom, zij heeft zelf eigenlijk geen eigen verantwoordelijkheid in dit alles. En nu ze 5 wordt, moet dat toch wel anders.

En dit soort gedachtes, werken mij altijd tegen in huis ik moet mijzelf echt af en toe zeggen dat leeftijd weinig zegt bij veel dingen en 5 ,8 en zelfs 10 eigenlijk ook nog heel klein is (nu zie ik dat bij nr 3 + 4 veel beter dan bij mijn oudste, ik ging soms echt er van uit dat ze meer zou moeten kunnen. )

Ik heb dus in de avond echt geen zin meer om de broodtrommel klaar te maken.
Kan ik weer mijn ontbijtattributen pakken, gebruiken, weer wegzetten en repeat de volgende dag.

quote:

Op vrijdag 18 januari 2019 08:31 schreef LadyBlack het volgende:
Kleren vantevoren klaarleggen... die werkt helaas niet als je kleuter een fikse mening heeft over kleding

Oh wat lijkt het me heerlijk als ik dat nog mocht bepalen

Samen.
Wij leggen samen kleren klaar met de net 5jarige. Die mag pas naar beneden als ie is aangekleed en dat gaat verrassend vaak goed.

quote:

Op vrijdag 18 januari 2019 08:31 schreef LadyBlack het volgende:
Kleren vantevoren klaarleggen... die werkt helaas niet als je kleuter een fikse mening heeft over kleding

Oh wat lijkt het me heerlijk als ik dat nog mocht bepalen

Mijn kind vind bijna alles prima. Jurk, broek, trui, blouse, rok... Het maakt haar allemaal niet uit. Één kledingstuk wilde ze niet aan en dat was een jumpsuit. Maar voor de rest, nee geen problemen mee

Daarentegen is ze wel heel kieskeurig wat betreft broodbeleg. Als ik iets op haar brood doe wat ze niet wilt, dan weigert ze het om op te eten.

Heeft dat schooluniform hier toch nog voordelen!

Hier doet kleuter eigenlijk alles zelf behalve ontbijt maken. Welroep ik af en toe wat aansporingen. Het scheelt dat ik eigenlijk vaak zelf gelijktijdig hetzelfde aan het doen ben: ook ik pak fruit voor mee naar werk, kleed me aan, poets mn tanden, etcetera. Of ik ben bezig haar broertje te helpen.

Ik vond dat backwards chaining wel echt goed klinken! Ook bij veel dingen bruikbaar.
Wat bij ons af en toe nog wel helpt is echt even 'cold turkey' iets aanpassen. Dan doen we vooral qua schermen, niet voor kleuter maar voor peuter, want die kan echt 'opgezogen' worden door beeldschermen.