Zwangerschap en geboorte deel 1879

quote:

Op dinsdag 1 januari 2019 23:00 schreef Peacefulll het volgende:
Cholula, oprechte vraag: waarom vind je dat je gefaald hebt de vorige keer? Je bent toch bevallen? Je hebt toch een prachtig kind op de wereld gezet? Iets wat alleen een vrouw kan? Dat is toch machtig mooi, bijzonder en krachtig?

Ik vind het echt opvallend hoe vaak het woord 'keizersnede' en 'falen' in één zin wordt gebruikt (in het algemeen). Ik vind het, vooral met mijn ervaring nu, heel naar om te lezen. Een keizersnede krijgen is niet falen. Je hebt een kind op de wereld gezet op één van de twee manieren die mogelijk is bij een mens. Beide mogelijkheden mogen er zijn en er is met geen van twee iets mis. Bij beide manieren heb je kracht, lef, doorzettingsvermogen en vertrouwen nodig en ervaar je (veel) pijn. Om vervolgens kennis te maken met het meest bijzondere product wat jouw lichaam heeft kunnen maken en op de wereld kon zetten. Ik snap dat er teleurstelling kan zijn over het verloop omdat je het graag anders had gezien, maar dat staat echt niet gelijk aan falen. Ik had mijn bevalling in mijn wens en droom ook anders gezien, maar dat kon simpelweg niet. Maar verdorie, ik heb het maar mooi geflikt. Een prachtig kereltje op de wereld gezet met een keizersnede, waar ik vooraf als de dood voor was, en met een zeer pittig herstel. Na 3 maanden ben ik nog lang niet de oude. Ik vind het kut, maar ik vind niet dat ik gefaald heb omdat ik een keizersnede heb gehad.
Ik ben bevallen, en ik ben er maar wat trots op!
Ik hoop oprecht dat de woorden 'keizersnede' en 'falen' bij niemand meer gekoppeld worden aan elkaar. Je faalt echt niet als je niet natuurlijk kan bevallen. Een keizersnede is nl in 9 van de 10 gevallen helemaal geen keuze, en daar kan je dus ook niet in falen.

Het stomme is dat ik niet vind dat vrouwen falen als ze een keizersnede hebben. Dat vind ik alleen van mezelf. Het heeft ook niet zozeer te maken met de keizersnede, maar meer met het niet kunnen handelen van de weeën en de ontsluiting die niet vorderde.

Hopelijk ga ik dat vertrouwen langzaam opbouwen.

Cholula, heb je niet een gesprek in het ziekenhuis gehad hierover? De gynaecoloog kan je succeskansen inschatten op een vaginale bevalling na een eerdere keizersnede. Is hier al iets over gezegd?
Zou je het liefst vaginaal bevallen?

Heb je vorige keer iets van een cursus gedaan? Is er misschien iets wat je nu zou kunnen doen om je van te voren wat meer vertrouwen en handvaten te geven voor wat betreft het opvangen van de weeen?

quote:

Op dinsdag 1 januari 2019 23:39 schreef Cholula het volgende:

[..]

Het stomme is dat ik niet vind dat vrouwen falen als ze een keizersnede hebben. Dat vind ik alleen van mezelf. Het heeft ook niet zozeer te maken met de keizersnede, maar meer met het niet kunnen handelen van de weeën en de ontsluiting die niet vorderde.

Hopelijk ga ik dat vertrouwen langzaam opbouwen.

Ik gun je echt het vertrouwen dat, hoe je ook bevalt, je het gevoel krijgt dat je het goed doet. Dat jij of jouw lijf niet faalt als het anders gaat dan je van te voren had bedacht of het bevallen niet lukt. Jij bent net zo sterk, krachtig en stoer als alle andere vrouwen die bevallen, ècht!
En de tip hierboven om eens met een gyn te praten is misschien een goed idee. Om je verhaal te vertellen en je twijfels te bespreken.
Ik ga weer in lurkstand. Ik wil je echt een hart onder de riem steken voor je komende bevalling. Hoe je ook bevalt: you can do it! Het is goed

quote:

Op zondag 30 december 2018 10:54 schreef Athenais het volgende:

Refererend aan wat ik dan wel doe: Limone, dat zijn best kutreacties van je moeder en dat mag je ook gewoon zo voelen. Moet je je echt niet schuldig over voelen, pijn doet zeer en dat doet pijn. Een diagnose kan een verklaring geven maar wil nog niet zeggen dat het acceptabel is en/of een excuus is. Het kan helpen om daar met iemand over te praten, ook over je eigen angsten als die er zijn, maar vooral hoe je er beter mee om kunt gaan. Daar voeg ik wel aan toe dat dat behoorlijk zwaar kan zijn en alleen jij kunt nu inschatten of je dat wil en trekt.

Aan jullie allemaal: nogmaals enorm bedankt voor de lieve berichtjes en de steun. Ik hoop over een paar jaar mij weer te kunnen voegen als zwanger blij ei.

Dankjewel voor deze reactie. Het deed mij erg goed te lezen dat zelfs iemand die er voor geleerd heeft mij niet knettergek vindt _{wat mijn moeder betreft.} .

'fijn' dat voor jullie de beslissing is gemaakt. Het leven kan soms precies goed lopen. Sterkte toch met het verwerken ervan.

quote:

Op dinsdag 1 januari 2019 20:55 schreef Sisu het volgende:
Weer wat geleerd. Wij gaan er ook voor.
Mijn man, zo nuchter als maar kan zijn, begon net ook over een Lotus geboorte. Nu zie ik dat nog niet zo zitten, want het lijkt me best onpraktisch. Denk dat hij zich daar ook op verkijkt.
Maar uitkloppen van de navelstreng is sowieso iets wat ik wil dat er gaat gebeuren.
Gelukkig hebben we nog even. Ik heb het boek vrije geboorte besteld, maar door de feestdagen komt het pas vrijdag binnen. Het was hier nergens te koop in de buurt.
Ik heb trouwens nogmaals aan m’n omgeving verteld dat ik geen nieuwe spullen wil voor onze baby, maar alles 2e hands wil. Niemand keek meer raar op. Ze zijn het eindelijk gewend! Hoera!
Ik vind het zó tof als ik weet dat ro loopt in kleding dat eerst van een vriendin of kennis is geweest. Geeft het voor mijn gevoel meer liefdevolle omhulling ofzo.
Of ga ik nu klinken alsof ik een klap van de molen heb gehad?
Sorry not sorry <3

Ik kan alleen geen kleding met eenhoorns weerstaan.. damn you next!

Je kunt bij een lotusgeboorte echt op elk moment alsnog besluiten om de navelstreng toch te verbreken hè? Dus ook als je na een halve dag, 1 dag of na 2 dagen opeens denkt dat het teveel gedoe is.

Nu iedereen het heeft over dat ruiken van het stompje, bij een lotus heb je dat gelukkig niet. Je verzorgt de placenta, dus die ruik je niet en de navelstreng droogt gewoon in. Er 'rot' niets en er ruikt gelukkig ook niets vies.

Een navelstompje valt er met een cord ring volgens mij gewoon 'even snel' af als met een plastic klem of navelveter. Ik heb wel vernomen dat het bij afknippen wat langer duurt dan bij een lotus. Maar eigenlijk verschilt het gewoon enorm per kind. Bij de een duurt het 7 dagen, bij de ander 3.

Bij ons liet de navelstreng beide keren best vlug los (2,5 dagen en 3 dagen). Dus we hadden ook niet lang 'gedoe' van een lotus. Nu ervaar ik dat ook niet als gedoe. Ik lig toch in bed met de baby bij me, dus de baby wordt vooral maar hele kleine stukjes verplaatst. Als ik ga douchen, dan blijft mijn lief met de baby in bed. En het mandje mee verplaatsen is eigenlijk al heel vlug routine.

Wat ik het meest 'gedoe' vind is dat ze navelstreng indroogt en dat je dan nog wat voorzichtiger bent dat het niet teveel trekt bij het buikje van de baby. Maar de voorzichtigheid brengt eigenlijk gewoon vooral veel rust, zachtheid, kalmte met zich mee. Voor jezelf erg fijn en voor je kindje (die nog geen enkele prikkel van de buitenwereld gewend is) ook erg fijn.

Wij wilden verder weinig bezoek die eerste dagen. Mijn schoonouders en oma & opa zijn beide op bezoek geweest toen de navelstreng nog verbonden was. Ze hadden het eigenlijk niet eens door, want je ziet het amper. De placenta is verpakt in doeken en de navelstreng is opgedroogd en steekt maar een klein stukje uit tussen de omslagdoek van de baby en het mandje. Je ziet dat amper. We hebben het aan schoonmoeder vertelt en die was heel geïnteresseerd. Ze vond het niet vies of raar of zo. Dat is het ook niet.

Het bezoek hield de baby die eerste dagen ook nog echt niet vast. Dat deden wij alleen zelf. Dus ook dat gaf geen raar gedoe of zo. Die eerste dagen gaan zo vlug voorbij, voordat het onhandig wordt, laat de navelstreng al los.

Maar het belangrijkste is dat je vooral doen waar je je zelf prettig bij voelt! En een lotus is best het 'uiterste' van het spectrum, dus ik kan me goed indenken dat dat lang niet voor iedereen is.

Bij de geboortes waar ik doorgaans fotografeer laten veel mensen het op hun beloop. Ze knippen niet meteen door, maar laten de baby nog enkele uren verbonden. Als ze eraan toe zijn, dan wordt er pas afgebonden en geknipt. Haast hoef je iig niet te hebben. En er zit dus heel veel in tussen een volledige lotus en binnen 30 sec. afnavelen gelukkig!

Over twee weken heb ik een gesprek in het ziekenhuis, dan ga ik rustig overleggen wat de kansen zijn en wat de mogelijkheden zijn. Overmorgen zit ik bij vk dus daar ga ik het ook nog even ter sprake brengen. Het komt wel goed, hij moet er toch uit.

Wat betreft cursussen: vorige keer ging ik trouw iedere week naar zwangerschapsyoga, maar dat lukt deze keer niet door de planning in ons gezin. Ik werd toen vooral overvallen door de heftigheid van de (rug)weeën, die zorgden dat ik niet kon ontspannen. Dat zorgde ook voor het gevoel van falen. Deze keer zit ik dan in het ziekenhuis en mag ik van mezelf laagdrempelig om pijnstilling vragen.

En nu ga ik, na ruim een week uitstellen, aan de studie. Totaal geen zin in.

Cholula, wat naar om te lezen dat je de vorige bevalling nog zo bij je draagt...

Heb je dit keer zelf een geboorteteam samengesteld? Want ook/juist als je in het ziekenhuis bevalt/wilt bevallen, dan is het nog steeds echt een aanrader om zelf ook steun mee te nemen. In de praktijk blijkt namelijk dat een steady continue begeleiding (iemand die bij je blijft van begin tot einde) echt helpt om soepeler en optimaler te kunnen baren.

Daarnaast kan iemand, bijvoorbeeld een doula of een case-load verloskundige (ook al begeleid zij de bevalling dan niet zoals normaalgesproken, er zijn er zeker die bij jou willen zijn om je bij te staan en steunen!) je ook helpen met de angsten van vorige keer. Je hoeft dat niet allemaal te facen en 'op te lossen', maar het gewoon al uit kunnen spreken kan (ook tijdens de bevalling!) direct zorgen voor het verminderen/wegvallen van de blokkade of het loslaten van bepaalde ideeen/mindset/verwachtingen.

Een volgende ervaring kan ook heel erg helend zijn. Het is denk ik echt de moeite waard om je voor te bereiden en een sterk team om je heen te verzamelen die jou kan helpen om te ontspannen en om je zekerder te voelen, je zelfvertrouwen weer terug te krijgen mbt het baren.

Ik hoop dat je dit keer een mooiere ervaring kunt hebben, die ook helpt om de eerdere ervaring te helen.

Cholula, imo is er niks mis met pijnstilling hoor, alleen maar mooi dat het kan niets te maken met falen of sterk zijn.
Alleen het gedoe eromheen lijkt me niks, wachten op een anesthesist, naar het zkh moeten, kans op een katheter, niet het bed uitkunnen en langer moeten blijven (geloof ik).

Bevallen is al heftig genoeg, pijnstilling is helemaal prima. Jezelf het nog lastiger maken lijkt me voor niemand goed.
Je kunt imo ook niet falen tijdens de bevalling, te veel factoren waar je helemaal geen invloed op hebt. Ik snap ergens wel dat het zo voelt, maar dat is echt onterecht
Ik hoop wel voor je dat je er deze keer positiever p terug kunt kijken

Ik ben er allemaal nog niet uit. Wil overal goed over praten, mijn vorige bevalligen gingen hartstikke goed, thuis, geen complicaties.
Alleen de pijn, daar heb ik me beide keren niet op kunnen voorbereiden, en vooral de tweede keer heb ik mezelf daarin nogal teleurgesteld. Ik kon het weer niet, ontspannen en de pijn opvangen. Ik kon het alleen maar wegbijten, waardoor het erger leek te worden.

Daarnaast heeft de vlk me toen (na de bevalling van jongste) een soort van angst aangepraat, door na afloop te zeggen dat er ws anatomisch bij mij iets niet helemaal gebruikelijk is vanbinnen, omdat beide kindjes pas met persen gingen indalen, en een soort rare andere bocht maakten dan normaal. Ze had bij de laatste keer zelfs in de rats gezeten en gepanikerd over spoed naar het ZH hoorde ik achteraf van mijn moeder (nu had vlk eerder die week een bevalling met slechte afloop gehad, en dat heeft misschien meegespeeld in haar emoties ofzo).
Het rotte is dat ik niet precies weet wat er nou mis was, maar moet de partusverslagen nog opvragen.

Hierdoor heb ik heel lang gedacht dat ik in het ZH wil bevallen, inclusief pijnbestrijding (hihaho, bij een derde jaja, alsof daar tijd voor is).
Nu twijfel ik weer. Mijn late miskraambevalling was in het ZH, en echt prettig was het niet. Maar dat was de hele situatie natuurlijk ook niet.
In principe wil ik gewoon thuis. Maar ben bang voor de angst.

[ Bericht 1% gewijzigd door pinquit op 02-01-2019 14:59:39 ]

Volgende week begint m'n zwangerschapsyoga! zo'n zin in!
Ik hoop dat ik door de dame die het geeft ook flink het vertrouwen in m'n eigen lijf terugkrijg.

Cholula . Ik vind echt niet dat je hebt gefaald hoor, je hebt een prachtig kind op de wereld mogen zetten . Maar ik snap het gevoel ook, het hele medische circus om zwanger te worden voelde voor mij dan weer als falen van mijn lichaam. Ik hoop voor je dat je komende bevalling voor jou een stuk beter mag gaan voelen.

Sinds ik zwanger ben droom ik gigantisch veel en daar ben ik dus niet zo blij mee.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

[ Bericht 0% gewijzigd door douche-eendje op 02-01-2019 12:48:00 ]

Wat een rotdroom DE! Ik denk niet dat het gek is dat je over dit onderwerp droomt, maar leuk is anders

Poe hee, ik heb tot Oudjaarsdag twee weken beroerd en extreem zwak op de bank gelegen en dacht dat het bij mijn zwangerschap ging horen met de angst dat ik er nog een paar maanden zo bij zou liggen. Ik raakte heel gedeprimeerd van het niks doen/ kunnen vooral. Maar 's avonds ging het langzaam beter en ik heb Oud en Nieuw gewoon tot 4.30 volgehouden! Ik kon zelfs nog wel even door want het was gezellig, maar ben toch maar 'verstandig' naar bed gegaan. En nu voel ik me weer ok , wel moe maar ik kan eindelijk weer dingen doen.

Ik heb veel bevallingsverhalen op de vrije geboorte website gelezen en vond dat allemaal zo mooi dat ik nu eigenlijk niet kan wachten tot het zover is, ik heb echt zin in die bevalling. Maar goed, ik ben nog maar 8+ weken dus misschien krijg ik in een later stadium wel koudwatervrees. Hoe dan ook, voor degenen die angst hebben voor de bevalling denk ik dat het heel erg helpt om positieve bevallingsverhalen te lezen.

Overigens vind ik deze site ook heel fijn voor uitgebreide informatie rondom bevallen en alle verschillende scenario's die mogelijk zijn https://dekritischeverloskundige.wordpress.com/
Ik vind het vooral fijn om te weten wat gangbaar is, en dat je daarin dus echt niet altijd mee hoeft te gaan met de beslissingen van de zorgverlener.

Ik heb door het lezen van dit alles in ieder geval nu al een vrij duidelijk beeld van hoe ik het wil gaan doen: Thuis in bad en (grotendeels) hands off.
Ik geloof echt dat bevallen iets is dat een vrouw op eigen kracht kan ipv met veel (goedbedoelde) bemoeienis van buitenaf. Zelf de regie hebben is denk ik heel belangrijk. Ook als er complicaties zijn bestaan er manieren om daarmee om te gaan zodat je niet het gevoel hoeft te hebben dat je bevalling iets is dat je maar overkomt met daarbij allerlei handelingen waar je geen invloed op hebt.

Wat betreft een lotusbevalling: als de navelstreng is uitgeklopt (na een paar minuten) is de uitwisseling tussen placenta en baby toch afgelopen? Of wat gebeurt er dan nog als je de placenta langer vast laat?

Oh en voor wat betreft keizersnedes: soms kan het gewoon niet anders en ik zie dat ook echt niet als falen. Maar ik begrijp wel dat dat zo kan voelen en een enorme teleurstelling met zich meebrengt. Overigens is mijn 'angst' voor een keizersnede wel afgezwakt na wat ik las op de website van de kritische verloskundige. Ook keizersnedes kunnen positieve ervaringen zijn en hoeven niet altijd zo "klinisch" te verlopen.

Nou, dat is ook niet erg fijn dat je vk dat heeft gezegd, pinquit. Het feit dat je al twee keer zonder problemen van een a terme kind bent bevallen, zegt toch juist dat jouw lijf prima in staat is om een baby eruit te krijgen?

Hier juist het andere eind van het spectrum. Ik ben positief over de kansen dat de bevalling nu wel goed zal gaan. Maar de zorgverleners, mt name de gynaecologe, om mij heen wat minder, en daar kan ik wel echt boos om worden. Zó vergroot je dus de kansen op een minder gunstige uitkomst.

Ja ze zal het vast niet gedaan hebben om me angst aan te jagen, ze is eigenlijk echt een lieverd. Dat maakt wel weer dat ik het serieus neem, want mja.

Heb nu een andere praktijk ja wat fijn is, want daar maken ze zich sowieso geen zorgen.
Maar als ik nog bij de andere praktijk zat kon ik wat makkelijker om uitleg vragen. Dame in kwestie is inmiddels met pensioen, dus ik hoop dat ze er wat over in het partusverslag geschreven heeft.

Pinq, je lichaam heeft inderdaad toch wel laten zien dat het kan bevallen?! Het is jammer dat je nu wat onzekerheid ervaart. Kaart het aan bij je vk!

En wat betreft 'ontspannen', pin je daar ook niet teveel op vast. Dat je je letterlijk móet ontspannen of zo. Voor sommige vrouwen werkt het inderdaad gewoon fijner om wel tegenkracht te geven. Of inderdaad om letterlijk ergens in te bijten (washand, kussen). Of ergens aan te hangen/trekken/duwen etc.

Het is het belangrijkst dat je je lichaam kan volgen zoals dat voor jou het beste voelt op dat moment. Dat je daarvoor de juiste omstandigheden en het juiste team om je heen creëert. En het kan nog steeds heel heftig voelen, het zijn vaak enorme oerkrachten in je lichaam die je niet zomaar op andere momenten ervaart. En ook zijn allerlei hormonen echt op z'n allerhoogst en rushen al die stoffen door je lichaam heen. Een trucje wat ook kan (let op: kan!) helpen is om de weeën op een andere manier te 'bekijken'. Niet als pijnlijke contracties van je baarmoeder, maar als golven van ferme energie / oerkracht die je baarmoeder je baby naar beneden laten duwen. Je focust dan niet op het pijnlijke gedeelte, maar juist om de kracht die er is. En dat kan helpen om de pijn op een andere manier te aanvaarden en dus anders te ervaren.

Daarnaast kun je voor jezelf allerlei focuspunten/concentratiepunten maken. Zoals je ademhaling (en die is goed zoals jij die wilt doen op dat moment, enkel niet te vlug en oppervlakken, verder is alles geoorloofd), of 'chanten' (herhalende of zingende geluiden maken). Of juist een afbeelding die je neerzet en die je ook goed in je hoofd kunt nemen, waar je je telkens op kunt concentreren.

Nog een goede: Focus je op iemands ogen. Die van je lief, of de vk. Tijdens een wee in iemands ogen kijken kan heel veel helpen. Je kunt daar vaak vertrouwen en geruststelling in vinden (dus dan niet in iemands ogen kijken die in paniek is haha, maar als het goed is is je geboorteteam vol vertrouwen om je heen!).

En wat het allermeest helpt: Zoenen. Tijdens een wee zoenen met je lief helpt om te ontspannen! Of vooral om je lichaam te laten doen wat het moet doen zonder het tegen te werken.

Want dat is eigenlijk de clou. Het wordt vaak 'ontspannen' genoemd, maar het is vooral je lichaam de ruimte geven. Want je lichaam beweegt in de weeën en is niet per se ontspannen. Dat is niet nodig, maar het is fijn als je je lichaam niet tegenwerkt. Tegenkracht is wat anders dan tegenwerken Tegenwerken gebeurd bijv. doordat je angstig bent en letterlijk verkrampt. Het is echt anders dan dat je ergens in bijt om de kracht die er is te kanaliseren of zo.

Nou ja, misschien klinkt het allemaal wat warrig, maar misschien heb je er wat aan.

quote:

Op woensdag 2 januari 2019 15:11 schreef elamanilo het volgende:
Pinq, je lichaam heeft inderdaad toch wel laten zien dat het kan bevallen?! Het is jammer dat je nu wat onzekerheid ervaart. Kaart het aan bij je vk!

En wat betreft 'ontspannen', pin je daar ook niet teveel op vast. Dat je je letterlijk móet ontspannen of zo. Voor sommige vrouwen werkt het inderdaad gewoon fijner om wel tegenkracht te geven. Of inderdaad om letterlijk ergens in te bijten (washand, kussen). Of ergens aan te hangen/trekken/duwen etc.

Het is het belangrijkst dat je je lichaam kan volgen zoals dat voor jou het beste voelt op dat moment. Dat je daarvoor de juiste omstandigheden en het juiste team om je heen creëert. En het kan nog steeds heel heftig voelen, het zijn vaak enorme oerkrachten in je lichaam die je niet zomaar op andere momenten ervaart. En ook zijn allerlei hormonen echt op z'n allerhoogst en rushen al die stoffen door je lichaam heen. Een trucje wat ook kan (let op: kan!) helpen is om de weeën op een andere manier te 'bekijken'. Niet als pijnlijke contracties van je baarmoeder, maar als golven van ferme energie / oerkracht die je baarmoeder je baby naar beneden laten duwen. Je focust dan niet op het pijnlijke gedeelte, maar juist om de kracht die er is. En dat kan helpen om de pijn op een andere manier te aanvaarden en dus anders te ervaren.

Daarnaast kun je voor jezelf allerlei focuspunten/concentratiepunten maken. Zoals je ademhaling (en die is goed zoals jij die wilt doen op dat moment, enkel niet te vlug en oppervlakken, verder is alles geoorloofd), of 'chanten' (herhalende of zingende geluiden maken). Of juist een afbeelding die je neerzet en die je ook goed in je hoofd kunt nemen, waar je je telkens op kunt concentreren.

Nog een goede: Focus je op iemands ogen. Die van je lief, of de vk. Tijdens een wee in iemands ogen kijken kan heel veel helpen. Je kunt daar vaak vertrouwen en geruststelling in vinden (dus dan niet in iemands ogen kijken die in paniek is haha, maar als het goed is is je geboorteteam vol vertrouwen om je heen!).

En wat het allermeest helpt: Zoenen. Tijdens een wee zoenen met je lief helpt om te ontspannen! Of vooral om je lichaam te laten doen wat het moet doen zonder het tegen te werken.

Want dat is eigenlijk de clou. Het wordt vaak 'ontspannen' genoemd, maar het is vooral je lichaam de ruimte geven. Want je lichaam beweegt in de weeën en is niet per se ontspannen. Dat is niet nodig, maar het is fijn als je je lichaam niet tegenwerkt. Tegenkracht is wat anders dan tegenwerken Tegenwerken gebeurd bijv. doordat je angstig bent en letterlijk verkrampt. Het is echt anders dan dat je ergens in bijt om de kracht die er is te kanaliseren of zo.

Nou ja, misschien klinkt het allemaal wat warrig, maar misschien heb je er wat aan.

Ik krijg hier instant zin van om nog eens te bevallen!

Dank Ela! Ik sla je tekst even op, om nog een aantal keer te kunnen lezen.
Ik merkte dus wel dat ik daadwerkelijk ging tegenwerken. "ophouden" zegmaar.
Ik ga eens proberen omdenken goeie wel! Ik denk dat ik mezelf wel kan overtuigen op die manier

Bij de bevalling van miskraam deed ik het trouwens wel op een manier die ik prettig vond. Hoop dat ik dat deze keer ook kan! Hurken en hangen, voelde perfect. Terwijl ik bij voorgaande bevallingen op m'n tenen ging staan. Echt 't tegenovergestelde. Ik hoop dat het me lukt om zoiets vast te houden.

Kleine is weer goedgekeurd. Nu 32w3d. Gaat snel

quote:

Op woensdag 2 januari 2019 17:34 schreef pinquit het volgende:
Bij de bevalling van miskraam deed ik het trouwens wel op een manier die ik prettig vond. Hoop dat ik dat deze keer ook kan! Hurken en hangen, voelde perfect. Terwijl ik bij voorgaande bevallingen op m'n tenen ging staan. Echt 't tegenovergestelde. Ik hoop dat het me lukt om zoiets vast te houden.

Maar kan het niet zo zijn dat op je tenen staan toen was wat je nodig had? Of voelde dat toen als tegenwerken. Ik reageer erop omdat ik tijdens de ontsluiting een poos voorover heb gehangen over de commode, toen daarbij ook op mijn tenen stond op het hoogtepunt van een wee, en las later dat vrouwen dat vaker doen. Het voelde wel logisch op dat moment, strekken en een beetje wiebelen en draaien.

Mooi wat je zegt ela, over dat ontspannen niet de heilige graal is. Het is keihard werken, bevallen. Maar ik zei wel steeds tegen mezelf: meewerken!

edit: dat meewerken bedoelde ik mentaal. niet dat ik iets bepaalds moest doen qua opvangen van de weeën. want ik wist helemaal niet wat werkte, behalve dus het besef dat ik het moest aanvaarden, verwelkomen, zoiets. dat ik mijn hoofd vroeg zich te voegen naar wat mijn lichaam van me vroeg.

quote:

Op dinsdag 1 januari 2019 16:21 schreef lunapuella het volgende:
Wij hebben dit keer ook een cordring gebruikt, ging prima. Onze vk verwachtte dat ze over niet al te lange tijd standaard zijn. Ze gaf wel de tip er 2 te bestellen, voor het geval de 1e breekt tijdens het plaatsen.

Kan nooit kwaad idd. Hoewel je best wel je best moet doen om ze stuk te trekken

Qua afvallen van de ns heb ik nog geen verschil gezien. Het afvallen is gewoon een kwestie van indrogen van de gelei, het intrekken en indrogen van de navelstrengvaatjes in de buik en uiteindelijk het afbreken van die vaatjes. Iedere methode heeft zo z'n dingetjes. Ik zie van alles voorbij komen, van loslaten bij dag 3 tot bij dag 10 nog niet afgevallen. Uiteindelijk laten ze allemaal los
Een klem heeft meer gewicht waardoor het mogelijk de ns wat eerder er af werkt. Een cordring laat je de navelstreng een stuk langer en zit er van nature meer gewicht aan. Bij een veter neemt de veter zelf vocht op waardoor het sneller indroogt enz. Er is geen goed of fout, gewoon kiezen wat je het meest comfortabel voor baby lijkt en meest praktisch voor jezelf.