Maar ik mis ze heel erg(vooral mijn broertjes en mijn moeder) maar ik vind mijn vrouw en de moeder van mijn zoon belangrijker. Mijn oudste kind heeft nog wel goed contact en van haar weet ik dat ze mij doodzwijgen. Ik heb hier veel moeite mee, zijn hier anderen die ook gebroken hebben met hun familie? Tips of advies om hiermee om te gaan zijn welkom.
Waarom accepteert je familie je vrouw en kind niet?
Maar jou verhaal is duidelijk anders. Zoek een vorm van bemiddeling, dit moet je niet zelf willen oplossen.
Ik lijk zelf heel erg op mijn vader, en mijn stiefmoeder is eigenlijk vanaf jongs af aan altijd als een echte moeder voor mij geweest.
Mijn moeder had altijd alleen maar drama.
Het was wel even lastig, maar de rust die er tegenover staat is zo fijn.
[ Bericht 7% gewijzigd door #ANONIEM op 16-11-2018 17:26:53 ]
Je mist wat vroeger ooit was denk ik, maar dat was het allang niet meer.
Het punt is dat je je familie gewoon krijgt bij de geboorte, daar zit geen keuze in, je moet het er maar mee doen.
Wat uiteraard geen garantie voor succes is want er bestaan altijd en overal enorme klootzakken, zelfs binnen de familie.
Moet je die dan maar blijven tolereren omdat het familie is? Een band waar jij totaal geen keuze in hebt gehad?
Nee, natuurlijk niet. Je wil toch geen klootzakken in je leven hebben? DOEI!!
Vrienden zijn een ander verhaal, itt familie kies je die wél zelf.
Met vrienden breken is daarom ook erger dan met familie breken, je hebt blijkbaar eerder een verkeerde keuze gemaakt. Vreselijk jammer.
Maar je bent níet verplicht om familie leuk te vinden, dat zijn alleen maar mensen die je opgedrongen krijgt bij geboorte.
Al moet ik zeggen dat er ook onder de familieleden hele toffe mensen kunnen zitten!
Heet jouw vrouw Kim? En jij Dennis?quote:Op vrijdag 16 november 2018 17:26 schreef BlackMolly77 het volgende:
Lang verhaal kort: ze accepteren mijn vrouw en zoon niet, ik leerde haar kennen in een club waar ze seks werker was, ik werd verliefd, zij ook op mij, nu getrouwd, een jaar en zoon later bleven ze toch moeilijk doen over hoe ik haar ontmoet heb, mijn schoonzusjes moeten haar niet, omdat we onze zoon zelf willen opvoeden moeten ze hem ook niet. Kortom, een breuk was onvermijdelijk.
Mise le meas Flip.
Van ze houden snap ik ook wel, ze zullen ongetwijfeld in het verleden goed voor je zijn geweest.quote:
Maar ik hield wel van ze, ik mis ze heel erg, maar dat vind ik niet eerlijk tegenover mijn gezin.
Maar dat hebben ze teniet gedaan door hun huidige gedrag en dat is waar je je beslissing op hebt gebaseerd.
Persoonlijk vind ik het goed van je dat je voor je gezin hebt gekozen.
Zo inconsequent dat ze de werker niet accepteren maar de klant sluiten ze niet perse uit hun hart.quote:
ik leerde haar kennen in een club waar ze seks werker was,
SterkteTS
Waren ze ook, maar ik vind haar belangrijker en mijn zoon het belangrijkste nu. Van mijn dochter weet ik dat ik doodgezwegen wordt, mijn zoon ook en dat neem ik ze erg kwalijk, ik ben zelfs verhuisd naar een nette mensen dorp, vooral om onze zoon een betere start te geven, hij wordt nu bijna 1, is mijn oogappeltje samen met mijn dochter. Ze vinden op onze o.a dat ik de moeder van mijn dochter verraad door dit huwelijk en mijn jongen.quote:
[..]
Van ze houden snap ik ook wel, ze zullen ongetwijfeld in het verleden goed voor je zijn geweest.
Maar dat hebben ze teniet gedaan door hun huidige gedrag en dat is waar je je beslissing op hebt gebaseerd.
Persoonlijk vind ik het goed van je dat je voor je gezin hebt gekozen.
Hoe moeilijk het ook is: Probeer je niks aan te trekken van hun commentaar.quote:Op vrijdag 16 november 2018 17:49 schreef BlackMolly77 het volgende:
[..]
Waren ze ook, maar ik vind haar belangrijker en mijn zoon het belangrijkste nu. Van mijn dochter weet ik dat ik doodgezwegen wordt, mijn zoon ook en dat neem ik ze erg kwalijk, ik ben zelfs verhuisd naar een nette mensen dorp, vooral om onze zoon een betere start te geven, hij wordt nu bijna 1, is mijn oogappeltje samen met mijn dochter. Ze vinden op onze o.a dat ik de moeder van mijn dochter verraad door dit huwelijk en mijn jongen.
Jij hebt de juiste beslissing genomen door voor je gezin te kiezen.
"Kampers" zijn nou eenmaal heel erg familiegericht en denken alleen maar zwart/wit is mijn ervaring.
Maar dat wil niet zeggen dat die manier van denken de juiste is.
Zo waar dit, dankjewelquote:
[..]
Hoe moeilijk het ook is: Probeer je niks aan te trekken van hun commentaar.
Jij hebt de juiste beslissing genomen door voor je gezin te kiezen.
"Kampers" zijn nou eenmaal heel erg familiegericht en denken alleen maar zwart/wit is mijn ervaring.
Maar dat wil niet zeggen dat die manier van denken de juiste is.
Komt je partner uit het buitenland? Ik heb een allochtone schoon(….), en dat lag destijds ook wat moeilijker.quote:
Lang verhaal kort: ze accepteren mijn vrouw en zoon niet, ik leerde haar kennen in een club waar ze seks werker was, ik werd verliefd, zij ook op mij, nu getrouwd, een jaar en zoon later bleven ze toch moeilijk doen over hoe ik haar ontmoet heb, mijn schoonzusjes moeten haar niet, omdat we onze zoon zelf willen opvoeden moeten ze hem ook niet. Kortom, een breuk was onvermijdelijk.
Mijn schoonfamilie heeft deels met mij (en volledig met mijn partner) gebroken. Erg….ach niet heel erg wel jammer, we hebben wel contact met kinderen van hen, dat vinden we leuk.
Dit begrijp ik niet helemaal; je kan toch aangeven dat ze zich daar niet mee hebben te bemoeien?quote:
omdat we onze zoon zelf willen opvoeden moeten ze hem ook niet. Kortom, een breuk was onvermijdelijk.
Begrijp ik hieruit dat jij meer contact hebt met je schoonfamilie dan je partner? Lijkt me een lastige situatie die heel pijnlijk uit kan zijn.quote:
[..]
Komt je partner uit het buitenland? Ik heb een allochtone schoon(….), en dat lag destijds ook wat moeilijker.
Mijn schoonfamilie heeft deels met mij (en volledig met mijn partner) gebroken. Erg….ach niet heel erg wel jammer, we hebben wel contact met kinderen van hen, dat vinden we leuk.
Kan zijn ja. Maar mijn partner vindt het tot op zekere hoogte wel oké en het contact dat ik heb is beperkt tot de zwagers en dus voetbal- en borrelpraat. De "zussen" liggen overhoop en daar sta ik min of meer buiten.quote:Op zaterdag 17 november 2018 09:31 schreef qajariaq het volgende:
Begrijp ik hieruit dat jij meer contact hebt met je schoonfamilie dan je partner? Lijkt me een lastige situatie die heel pijnlijk uit kan zijn.
Ja natuurlijk heb ik daar iets van gezegd maar ze vonden dat ik niet zo flauw moest doen dus ja.quote:
[..]
Dit begrijp ik niet helemaal; je kan toch aangeven dat ze zich daar niet mee hebben te bemoeien?
uiteraard. Dat was in het vorige topic met deze nick al duidelijkquote:
[..]
Heet jouw vrouw Kim? En jij Dennis?
Mijn moeder heb ik ook een keer een paar maanden niet gesproken, omdat ze het niet eens was met mijn beslissingen in het leven. Toen toch weer in contact gekomen. Goed gemaakt. Maand later overleed ze door d'r eigen acties. Grote kans dat ze het dus goed maakte omdat ze wist dat het eraan zat te komen. Die mis ik dus wel.
[ Bericht 21% gewijzigd door #ANONIEM op 17-11-2018 13:51:11 ]
En ja, dat is mijn situatie
Sekswerker trouwens? Zo'n thaise?
Heb jij een partner? Ik dacht wel eens gelezen te hebben dat jij fervent hoerenloper bent.quote:
[..]
Komt je partner uit het buitenland? Ik heb een allochtone schoon(….), en dat lag destijds ook wat moeilijker.
Mijn schoonfamilie heeft deels met mij (en volledig met mijn partner) gebroken. Erg….ach niet heel erg wel jammer, we hebben wel contact met kinderen van hen, dat vinden we leuk.
Mijn oudste gaat nog wel gewoon naar familie, de jongste wordt komende maand 1 dus die mist er niet zoveel aan.quote:
Besef wat je je kinderen aandoet. Zodra bijv. opa en oma doodgaan, zullen zij zich de rest van hun leven afvragen waarom ze de tijd dat zij nog leefden, geen opa en oma mochten hebben.
En ja, dat is mijn situatie
fervent hoerenloper. Laat dat eerste maar achterwege, de rest klopt ja. Maar sluit het een het ander uit, of ben je gewoon jaloers?quote:
Heb jij een partner? Ik dacht wel eens gelezen te hebben dat jij fervent hoerenloper bent.
Jaloers op...? Maar ik begrijp dat je wel een vrouw hebt? Dus jullie hebben een soort van...afspraak...dat dat OK is?quote:
[..]
fervent hoerenloper. Laat dat eerste maar achterwege, de rest klopt ja. Maar sluit het een het ander uit, of ben je gewoon jaloers?
We gaan off-topic, maar ik kan op beide bevestigend reageren.quote:
Maar ik begrijp dat je wel een vrouw hebt? Dus jullie hebben een soort van...afspraak...dat dat OK is?
Interessant. Niet dat ik het zelf ambieer, maar ik vind het wel ergens tof dat dat OK is. Dat hoor je niet zo vaak.quote:
[..]
We gaan off-topic, maar ik kan op beide bevestigend reageren.
Ach, al die zogenaamde brave monogame huwelijken….ik geloof dat 25% van de getrouwde mannen wel eens een DVP bezoekt. Ik ben één van de 25% die er eerlijk voor uitkomt, ik zou wel eens willen weten hoeveel mannen&vrouwen, vreemdgaan en het verzwijgen.quote:
Interessant. Niet dat ik het zelf ambieer, maar ik vind het wel ergens tof dat dat OK is. Dat hoor je niet zo vaak.
Op mijn geneugten misschien?quote:
Vraag me ook af waar je dat hebt gelezen?quote:
Ik dacht wel eens gelezen te hebben dat jij fervent hoerenloper bent.
Mwah, ik weet niet. Goed, ik ken je vrouw natuurlijk niet, maar als je bij haar alles zou vinden wat je nodig hebt, dan had je ook geen DVP nodig denk ik dan. Overigens zonder je te willen beledigen, dat dat even duidelijk is.quote:
Same here !! Ze accepteerden mijn vrouw en dus de moeder van mijn kids niet. Dus wij hebben al het contact verbroken, zijn verhuist en hoeven ze nooit meer te zienquote:
Enkele maanden geleden heb ik gebroken met mijn familie, omdat ze mijn vrouw niet accepteren en onze zoon ook niet.
Maar ik mis ze heel erg(vooral mijn broertjes en mijn moeder) maar ik vind mijn vrouw en de moeder van mijn zoon belangrijker. Mijn oudste kind heeft nog wel goed contact en van haar weet ik dat ze mij doodzwijgen. Ik heb hier veel moeite mee, zijn hier anderen die ook gebroken hebben met hun familie? Tips of advies om hiermee om te gaan zijn welkom.
Zoveel rust hebben wij nu ! Hadden wij veel eerder moeten doen !
Familie
Gelukkig voel ik mij bij mijn schoonouders vee meer gewenst als bij mijn biologische ouders, dit gevoel had ik trouwens al de eerste x dat ik ze zag.
Dat betrek je op jezelf. Kennelijk heb jij het er heel moeilijk mee dat er geen contact meer is, projecteer je dat niet op je kinderen?quote:
Besef wat je je kinderen aandoet. Zodra bijv. opa en oma doodgaan, zullen zij zich de rest van hun leven afvragen waarom ze de tijd dat zij nog leefden, geen opa en oma mochten hebben.
En ja, dat is mijn situatie
Mijn zus heeft ook geen contact meer met mijn vader en haar schoonvader was erg oud en behoorlijk niet communicerend. Voor de kinderen heeft ze toen een periode lease opa en oma gezocht. Dat is echter nooit veel geworden. Kinderen vinden vanzelf wel andere volwassenen in de buurt die een dergelijke rol vervullen.
Ook kan je natuurlijk je kinderen en ouders wel contact laten hebben zonder dat jij er mee bemoeid.
quote:
Kinderen vinden vanzelf wel andere volwassenen in de buurt die een dergelijke rol vervullen.
mijn ervaring.Dat kwam zo vanuit het niets dat hij dat zei? Je was op visite, dus jullie hadden dan wel een soort van band lijkt mij?quote:
Mijn ouders zijn gescheiden toen ik twintig was. Twee jaar later zei mijn vader nadat ik bij hem op visite was geweest dat ik maar moest zien of ik nog eens terug kwam, van hem hoefde het niet perse. Een week later realiseerde ik pas wat hij had gezegd. We hebben elkaar nooit meer gezien of ander contact gehad. Mij heeft het toen en nu nog een hoop rust gegeven in mijn leven.
Maar jou verhaal is duidelijk anders. Zoek een vorm van bemiddeling, dit moet je niet zelf willen oplossen.
Ongelooflijk zeg, het lijkt me ontzettend pijnlijk.
Twee zussen heb ik, wij waren rond de twintig toen. Met beide zussen boterde hij nog minder. Ik kwam er nog wel maar was het zat de klaagzang over mijn moeder aan te horen. Beide ouders heb ik wijsgemaakt dat ik 'alles' aan de ander zou doorvertellen (niet dat ik dat deed). Het gaf mij rust in ieder geval. Mijn moeder vond dat ook niet leuk, met haar ook nooit een heel hechte band gehad maar ze was er wel als ik dat nodig had. Kille vrouw maar ze deed nog wel haar best voor haar kinderen.quote:
[..]
Dat kwam zo vanuit het niets dat hij dat zei? Je was op visite, dus jullie hadden dan wel een soort van band lijkt mij?
Ongelooflijk zeg, het lijkt me ontzettend pijnlijk.
Een paar maanden later kreeg ik inderdaad van mijn vader te horen dat het hem niet zo kon schelen. Indertijd nog wel eens overwogen of hij dat niet gezegd heeft om mij te beschermen maar daar geloof ik geen drol meer van.
Mijn zuster stuurden nog wel trouw en geboorte kaartjes, eens is er door zijn vriendin op gereageerd wat het doel was van die kaartjes, ze gingen direct de prullenbak in. Na het overlijden van mijn moeder een korte discussie gehad of hij ook een rouwkaart moest krijgen, voor mij was dat een no brainer, die kaart is niet verzonden.
Een paar jaar terug met mn zussen op visite geweest een broer van hem ook dus een weerzien na veertig jaar. Broer vertelde dan de man als kind al niet spoorde en ondanks dat hij wel altijd contact heeft gehouden met mijn vader dat ook bij hem nog een hoop wrok zit naar die man.
Dat ik er nu weer mee bezig ben is in het kader van dit topic, normaal maak ik me er niet zo druk om. Ik wil alleen maar duidelijk maken dat als een familielid niet spoort dat je dan net zo goed er wel afstand van kan houden als bij een 'vreemde'. Niet investeren in mensen die het niet waard zijn!
Wat ik geleerd heb is te ageren. De eerste zijn die dingen doet. En ook alleen doe omdat ik vind dat het moet (of zo hoort). Volledig vrijblijvend uiteraard. Want anders wordt het weer reageren (en dat trek ik nog steeds maar matig).
De verlossing van jezelf begint dus eigenlijk bij een hekel krijgen aan te moeten reageren op situaties waar je zelf niet voor gekozen hebt.
Wat een gelul, alsof je je gezin tekort doet als je je andere familie mist. Je mist de basis die ze je hebben gegeven, die je leven mede heeft vorm gegeven. Hun bestaan wis je niet even uit als het niet meer bevalt. Het is ook niet dat je hun onverdraagzaamheid en andere "verbeterpunten" mist lijkt me, maar de mooie en goede dingen. En dat lijkt me vooral gezond en loyaal, om iemand niet helemaal af te doen alleen op basis van de negatieve shit, maar ook de goede dingen te behouden. Zeker t.o.v. je dochter zou je er beter aan doen om het niet weg te stoppen dat je gevoelens hebt, zou je zoon ook wat van kunnen leren overigens.quote:
Maar ik hield wel van ze, ik mis ze heel erg, maar dat vind ik niet eerlijk tegenover mijn gezin.
Nou dan weet je wat je te doen staat om het goede voorbeeld te geven, niet doodzwijgen dus.quote:
[..]
Waren ze ook, maar ik vind haar belangrijker en mijn zoon het belangrijkste nu. Van mijn dochter weet ik dat ik doodgezwegen wordt, mijn zoon ook en dat neem ik ze erg kwalijk, ik ben zelfs verhuisd naar een nette mensen dorp, vooral om onze zoon een betere start te geven, hij wordt nu bijna 1, is mijn oogappeltje samen met mijn dochter. Ze vinden op onze o.a dat ik de moeder van mijn dochter verraad door dit huwelijk en mijn jongen.
Ik heb gebroken met bepaalde familie en nu ik erover nadenk word ik ook min of meer dood gezwegen, alsof mijn bestaan uitgewist is waar mogelijk. Het scheelt als je niet in elkaars kringen beweegt, dan bemoeit niemand zich er tegen aan en dat kan rust geven waar overall meer mensen profijt van kunnen hebben.
Snap het wel dat er niet over gepraat wordt, gevoelige en pijnlijke kwestie, juist ook omdat je elkaar best wel kan missen ondanks alle shit. Kan ook als falen ervaren worden en op andere pijnlijke of zelfs traumatische punten drukken waardoor het helemaal een onoverzichtelijke emotionele bende wordt.
Daarnaast is het zeker naar kinderen ook een aardige overweging om hen niet te willen betrekken in volwassen kwesties en het er dus maar niet over te hebben..
Ik mis inderdaad de kleine dingen, niet het veroordelende, het geroddeld enzovoort. M'n dochter mag er gewoon geen als ze dat wil maar thuis hoef ik er niks over te horen. Maar wel fijn om te lezen dat ik niet de enige ben.quote:
[..]
Wat een gelul, alsof je je gezin tekort doet als je je andere familie mist. Je mist de basis die ze je hebben gegeven, die je leven mede heeft vorm gegeven. Hun bestaan wis je niet even uit als het niet meer bevalt. Het is ook niet dat je hun onverdraagzaamheid en andere "verbeterpunten" mist lijkt me, maar de mooie en goede dingen. En dat lijkt me vooral gezond en loyaal, om iemand niet helemaal af te doen alleen op basis van de negatieve shit, maar ook de goede dingen te behouden. Zeker t.o.v. je dochter zou je er beter aan doen om het niet weg te stoppen dat je gevoelens hebt, zou je zoon ook wat van kunnen leren overigens.
[..]
Nou dan weet je wat je te doen staat om het goede voorbeeld te geven, niet doodzwijgen dus.
Ik heb gebroken met bepaalde familie en nu ik erover nadenk word ik ook min of meer dood gezwegen, alsof mijn bestaan uitgewist is waar mogelijk. Het scheelt als je niet in elkaars kringen beweegt, dan bemoeit niemand zich er tegen aan en dat kan rust geven waar overall meer mensen profijt van kunnen hebben.
Snap het wel dat er niet over gepraat wordt, gevoelige en pijnlijke kwestie, juist ook omdat je elkaar best wel kan missen ondanks alle shit. Kan ook als falen ervaren worden en op andere pijnlijke of zelfs traumatische punten drukken waardoor het helemaal een onoverzichtelijke emotionele bende wordt.
Daarnaast is het zeker naar kinderen ook een aardige overweging om hen niet te willen betrekken in volwassen kwesties en het er dus maar niet over te hebben..
Zonde, je leert haar nu een scheiding aan te brengen in haar wereld en er twee werelden op na te houden. Niet zo handig op deze leeftijd, waarin ze toch al meer privacy gaat willen dan je lief is. Je leert haar dat ze dus niet met alles bij jou terecht kan en het zou ook een makkelijke uitweg kunnen worden, als je haar er nooit naar vraagt, dat ze jullie tegen elkaar uitspeelt om zich op een derde locatie aan jullie zicht te onttrekken.quote:
[..]
Ik mis inderdaad de kleine dingen, niet het veroordelende, het geroddeld enzovoort. M'n dochter mag er gewoon geen als ze dat wil maar thuis hoef ik er niks over te horen. Maar wel fijn om te lezen dat ik niet de enige ben.
Heb je nog niks aan zo een radiostilte voor je gemoedsrust..
Voor mij is het nu vanzelfsprekend dat ik geen contact meer met haar heb. Al hoor ik soms via familie hoe het met haar gaat maar heb er vrijwel geen interesse in. Merk dat mensen het om mij heen niet begrijpen wat ik begrijp en mij proberen te overtuigen om contact te zoeken. Geen behoefte aan en zie dat in de toekomst ook niet veranderen.
Ik heb een aantal jaar geleden met mijn moeder gebroken. Dat was na een incident maar dat was geen op zichzelf staand incident, het was eerder de druppel die de emmer deed overlopen. Haar zussen, mijn tantes dus, begrijpen waarom ik tot die beslissing gekomen ben. Ze vertellen mij overigens niets over haar, tenzij ik er naar vraag.quote:
Ik heb het contact met mijn moeder verbroken toen het wettelijk mocht vanaf mijn twaalfde, daarvoor moest ik meewerken aan een bezoeksregeling. Weet niet meer precies hoe ik dat heb gedaan. Denk zelfs niet eens tegen haar gezegd maar heb alle pogingen van haar kant afgehouden. Wat hard misschien als ik zo terug denk. Haar in de afgelopen jaren nog 2 of 3 keer gezien bij gelegenheden waar zij ook was maar zocht ook daar geen contact met haar.
Voor mij is het nu vanzelfsprekend dat ik geen contact meer met haar heb. Al hoor ik soms via familie hoe het met haar gaat maar heb er vrijwel geen interesse in. Merk dat mensen het om mij heen niet begrijpen wat ik begrijp en mij proberen te overtuigen om contact te zoeken. Geen behoefte aan en zie dat in de toekomst ook niet veranderen.
Maar wat jij schrijft, dat mensen het niet begrijpen, dat ervaar ik inderdaad ook. 'Hoezo niet dan? Waarom zou je dat doen?' en vooral: 'maar ze is en blijft je moeder'. Daar kan ik gewoon niets mee.
Nou ja das niet zo vreemd dat de meeste mensen het niet begrijpen. Meestal is de moeder een van de belangrijkste mensen in je leven. En hoe ver moet een moeder wel niet gaan om het contact te verbreken? Dus begrijp wel dat ze het meestal niet snappen..quote:
[..]
Ik heb een aantal jaar geleden met mijn moeder gebroken. Dat was na een incident maar dat was geen op zichzelf staand incident, het was eerder de druppel die de emmer deed overlopen. Haar zussen, mijn tantes dus, begrijpen waarom ik tot die beslissing gekomen ben. Ze vertellen mij overigens niets over haar, tenzij ik er naar vraag.
Maar wat jij schrijft, dat mensen het niet begrijpen, dat ervaar ik inderdaad ook. 'Hoezo niet dan? Waarom zou je dat doen?' en vooral: 'maar ze is en blijft je moeder'. Daar kan ik gewoon niets mee.
Dat vind ik wel raar eigenlijk. Alsof men zoiets te overhaast doet.quote:
[..]
Maar wat jij schrijft, dat mensen het niet begrijpen, dat ervaar ik inderdaad ook. 'Hoezo niet dan? Waarom zou je dat doen?' en vooral: 'maar ze is en blijft je moeder'. Daar kan ik gewoon niets mee.
Hier ook, contact met vader "verbroken". Ik heb een coach met wie ik met regelmaat afspreek om zaken een plek te geven. Maar ja loyaliteit kan een "pain in the ass zijn".quote:
Enkele maanden geleden heb ik gebroken met mijn familie, omdat ze mijn vrouw niet accepteren en onze zoon ook niet.
Maar ik mis ze heel erg(vooral mijn broertjes en mijn moeder) maar ik vind mijn vrouw en de moeder van mijn zoon belangrijker. Mijn oudste kind heeft nog wel goed contact en van haar weet ik dat ze mij doodzwijgen. Ik heb hier veel moeite mee, zijn hier anderen die ook gebroken hebben met hun familie? Tips of advies om hiermee om te gaan zijn welkom.
Wat is er met je vrouw en zoon dan?quote:
Enkele maanden geleden heb ik gebroken met mijn familie, omdat ze mijn vrouw niet accepteren en onze zoon ook niet.
Maar ik mis ze heel erg(vooral mijn broertjes en mijn moeder) maar ik vind mijn vrouw en de moeder van mijn zoon belangrijker. Mijn oudste kind heeft nog wel goed contact en van haar weet ik dat ze mij doodzwijgen. Ik heb hier veel moeite mee, zijn hier anderen die ook gebroken hebben met hun familie? Tips of advies om hiermee om te gaan zijn welkom.
Ja precies, het voelt heel rot als mensen dingen als 'waarom zou je zoiets doen' zeggen. Het is echt een proces van jaren geweest, ik nam al heel langzaam maar zeker afstand. En toen er weer een incident plaats vond, was ik er klaar mee. Het is echt niet zo dat je zoiets van de een op de andere dag besluit en er nooit iets aan de hand was.quote:
[..]
Dat vind ik wel raar eigenlijk. Alsof men zoiets te overhaast doet.
Ik ervaar dat helemaal niet als rot? Als ze er opmerkingen over maken dan leg ik ze kort uit hoe en wat en dan is het meestal wel goed.quote:
[..]
Ja precies, het voelt heel rot als mensen dingen als 'waarom zou je zoiets doen' zeggen. Het is echt een proces van jaren geweest, ik nam al heel langzaam maar zeker afstand. En toen er weer een incident plaats vond, was ik er klaar mee. Het is echt niet zo dat je zoiets van de een op de andere dag besluit en er nooit iets aan de hand was.
Klopt, hier is het achteraf gezien ook al wel langer bezig, ik ben blijkbaar toch anders dan hun. Een rare snuiter zoals m'n pa zei.quote:
[..]
Ja precies, het voelt heel rot als mensen dingen als 'waarom zou je zoiets doen' zeggen. Het is echt een proces van jaren geweest, ik nam al heel langzaam maar zeker afstand. En toen er weer een incident plaats vond, was ik er klaar mee. Het is echt niet zo dat je zoiets van de een op de andere dag besluit en er nooit iets aan de hand was.
Oh, ik heb er nooit wat van gemerkt of hij/zij lijkt me juist zo blablabla. Dikke prima, ga er dan zelf lekker bij hangen en kijk maar hoe lang je dat nog leuk blijft vinden. Of mensen die ook issues met ze hebben, dat je 25 jaar later op een feestje nog aangesproken wordt op die ene achterlijke actie Ook zo een ontzettende dooddoener dat het altijd je familie blijft. Ja, dat blijft het ook wel op een afstandje hè, daar hoef je geen contact voor te onderhouden.
Al moet ik wel zeggen dat het wel wat minder veroordelend lijkt te gaan tegenwoordig. Alsof het nu een minder groot taboe is dan in de vorige eeuw zeg maar en men er meer bekend mee is. Dat het ook weer niet zo superuniek is om het contact te verbreken en het geen totale schaamte meer hoeft te zijn die doodgezwegen hoeft te worden ofzo.
En toch, als ik hem tegen zou komen of dat hij wel contact zou zoeken dan zou ik me rot schrikken, zo erg is het nog wel dus. Begrafenis van een tante van me in overleg met de weduwnaar maar overgeslagen om confrontatie te vermijden.
.En een paar weken terug brak mijn klomp. Mijn broertje kreeg van zijn nieuwe vrouw een bericht. Hij ligt al 2 weken in het ziekenhuis, hij mist jullie zo ontzettend etcetcetc. Tsja. Vervelend voor je/hem?. 4 jaar geen contact, al 10jaar amper contact, wat verwacht je dan van mij. Ik ga echt niet op stel en sprong dan je kant op hoor
.Het is niet zo dat ik door kwaadheid met mijn vader heb gebroken. En als het mij zou lukken om met hem om te gaan zonder dat ik dingen persoonlijk ga opvatten, dan wil ik best contact met hem, want hij kan erg relaxed gezelschap zijn. Maar als ik dat doe, kom ik weer in zijn patroon terecht dat hij mij manipuleert en al zijn tekortkomingen op mij projecteert.
Mijn advies is handel bij dit soort situaties altijd vanuit je verstand en niet vanuit je emoties. Zie de ander of jezelf niet als de boeman, maar probeer objectief in te schatten wat er waarschijnlijk gebeurt als je weer in contact komt met je ouders. En ook als je blijft breken tot aan hun of je eigen dood. Het is wel fair vind ik dat je ze wel duidelijk hebt gemaakt waarom je die keus hebt gemaakt en wat zij kunnen doen om het contact weer te herstellen. Dat moet je ze wel vertellen: als ze het vervolgens nog niet aannemen ondanks dat je heel helder bent geweest, dan kan je het beste ervan uitgaan dat het niet meer goedkomt en daarop je leven instellen in plaats van tevergeefs hopen.
Praten met anderen kan je emotioneel goed doen, maar wees er voorzichtig mee en heel selectief wie jij daarvoor in vertrouwen neemt. De meeste mensen begrijpen niet wat jij doormaakt: of ze geven dan adviezen waar jij niks mee kan, maar vaak is het zo dat ze jou ook gaan mijden, want je bent iemand met problemen en daar willen zij niet mee lastiggevallen worden.