Heet jouw vrouw Kim? En jij Dennis?quote:Op vrijdag 16 november 2018 17:26 schreef BlackMolly77 het volgende:
Lang verhaal kort: ze accepteren mijn vrouw en zoon niet, ik leerde haar kennen in een club waar ze seks werker was, ik werd verliefd, zij ook op mij, nu getrouwd, een jaar en zoon later bleven ze toch moeilijk doen over hoe ik haar ontmoet heb, mijn schoonzusjes moeten haar niet, omdat we onze zoon zelf willen opvoeden moeten ze hem ook niet. Kortom, een breuk was onvermijdelijk.
Van ze houden snap ik ook wel, ze zullen ongetwijfeld in het verleden goed voor je zijn geweest.quote:Op vrijdag 16 november 2018 17:36 schreef BlackMolly77 het volgende:
Maar ik hield wel van ze, ik mis ze heel erg, maar dat vind ik niet eerlijk tegenover mijn gezin.
Zo inconsequent dat ze de werker niet accepteren maar de klant sluiten ze niet perse uit hun hart.quote:Op vrijdag 16 november 2018 17:26 schreef BlackMolly77 het volgende:
ik leerde haar kennen in een club waar ze seks werker was,
Waren ze ook, maar ik vind haar belangrijker en mijn zoon het belangrijkste nu. Van mijn dochter weet ik dat ik doodgezwegen wordt, mijn zoon ook en dat neem ik ze erg kwalijk, ik ben zelfs verhuisd naar een nette mensen dorp, vooral om onze zoon een betere start te geven, hij wordt nu bijna 1, is mijn oogappeltje samen met mijn dochter. Ze vinden op onze o.a dat ik de moeder van mijn dochter verraad door dit huwelijk en mijn jongen.quote:Op vrijdag 16 november 2018 17:40 schreef vannelle het volgende:
[..]
Van ze houden snap ik ook wel, ze zullen ongetwijfeld in het verleden goed voor je zijn geweest.
Maar dat hebben ze teniet gedaan door hun huidige gedrag en dat is waar je je beslissing op hebt gebaseerd.
Persoonlijk vind ik het goed van je dat je voor je gezin hebt gekozen.
Hoe moeilijk het ook is: Probeer je niks aan te trekken van hun commentaar.quote:Op vrijdag 16 november 2018 17:49 schreef BlackMolly77 het volgende:
[..]
Waren ze ook, maar ik vind haar belangrijker en mijn zoon het belangrijkste nu. Van mijn dochter weet ik dat ik doodgezwegen wordt, mijn zoon ook en dat neem ik ze erg kwalijk, ik ben zelfs verhuisd naar een nette mensen dorp, vooral om onze zoon een betere start te geven, hij wordt nu bijna 1, is mijn oogappeltje samen met mijn dochter. Ze vinden op onze o.a dat ik de moeder van mijn dochter verraad door dit huwelijk en mijn jongen.
Zo waar dit, dankjewelquote:Op vrijdag 16 november 2018 17:54 schreef vannelle het volgende:
[..]
Hoe moeilijk het ook is: Probeer je niks aan te trekken van hun commentaar.
Jij hebt de juiste beslissing genomen door voor je gezin te kiezen.
"Kampers" zijn nou eenmaal heel erg familiegericht en denken alleen maar zwart/wit is mijn ervaring.
Maar dat wil niet zeggen dat die manier van denken de juiste is.
Komt je partner uit het buitenland? Ik heb een allochtone schoon(….), en dat lag destijds ook wat moeilijker.quote:Op vrijdag 16 november 2018 17:26 schreef BlackMolly77 het volgende:
Lang verhaal kort: ze accepteren mijn vrouw en zoon niet, ik leerde haar kennen in een club waar ze seks werker was, ik werd verliefd, zij ook op mij, nu getrouwd, een jaar en zoon later bleven ze toch moeilijk doen over hoe ik haar ontmoet heb, mijn schoonzusjes moeten haar niet, omdat we onze zoon zelf willen opvoeden moeten ze hem ook niet. Kortom, een breuk was onvermijdelijk.
Dit begrijp ik niet helemaal; je kan toch aangeven dat ze zich daar niet mee hebben te bemoeien?quote:Op vrijdag 16 november 2018 17:26 schreef BlackMolly77 het volgende:
omdat we onze zoon zelf willen opvoeden moeten ze hem ook niet. Kortom, een breuk was onvermijdelijk.
Begrijp ik hieruit dat jij meer contact hebt met je schoonfamilie dan je partner? Lijkt me een lastige situatie die heel pijnlijk uit kan zijn.quote:Op zaterdag 17 november 2018 09:26 schreef blomke het volgende:
[..]
Komt je partner uit het buitenland? Ik heb een allochtone schoon(….), en dat lag destijds ook wat moeilijker.
Mijn schoonfamilie heeft deels met mij (en volledig met mijn partner) gebroken. Erg….ach niet heel erg wel jammer, we hebben wel contact met kinderen van hen, dat vinden we leuk.
Kan zijn ja. Maar mijn partner vindt het tot op zekere hoogte wel oké en het contact dat ik heb is beperkt tot de zwagers en dus voetbal- en borrelpraat. De "zussen" liggen overhoop en daar sta ik min of meer buiten.quote:Op zaterdag 17 november 2018 09:31 schreef qajariaq het volgende:
Begrijp ik hieruit dat jij meer contact hebt met je schoonfamilie dan je partner? Lijkt me een lastige situatie die heel pijnlijk uit kan zijn.
Ja natuurlijk heb ik daar iets van gezegd maar ze vonden dat ik niet zo flauw moest doen dus ja.quote:Op zaterdag 17 november 2018 09:27 schreef blomke het volgende:
[..]
Dit begrijp ik niet helemaal; je kan toch aangeven dat ze zich daar niet mee hebben te bemoeien?
uiteraard. Dat was in het vorige topic met deze nick al duidelijkquote:Op vrijdag 16 november 2018 17:39 schreef CoolGuy het volgende:
[..]
Heet jouw vrouw Kim? En jij Dennis?
Heb jij een partner? Ik dacht wel eens gelezen te hebben dat jij fervent hoerenloper bent.quote:Op zaterdag 17 november 2018 09:26 schreef blomke het volgende:
[..]
Komt je partner uit het buitenland? Ik heb een allochtone schoon(….), en dat lag destijds ook wat moeilijker.
Mijn schoonfamilie heeft deels met mij (en volledig met mijn partner) gebroken. Erg….ach niet heel erg wel jammer, we hebben wel contact met kinderen van hen, dat vinden we leuk.
Mijn oudste gaat nog wel gewoon naar familie, de jongste wordt komende maand 1 dus die mist er niet zoveel aan.quote:Op zaterdag 17 november 2018 13:53 schreef girlnextdoor. het volgende:
Besef wat je je kinderen aandoet. Zodra bijv. opa en oma doodgaan, zullen zij zich de rest van hun leven afvragen waarom ze de tijd dat zij nog leefden, geen opa en oma mochten hebben.
En ja, dat is mijn situatie
fervent hoerenloper. Laat dat eerste maar achterwege, de rest klopt ja. Maar sluit het een het ander uit, of ben je gewoon jaloers?quote:Op zaterdag 17 november 2018 13:54 schreef MCH het volgende:
Heb jij een partner? Ik dacht wel eens gelezen te hebben dat jij fervent hoerenloper bent.
Jaloers op...? Maar ik begrijp dat je wel een vrouw hebt? Dus jullie hebben een soort van...afspraak...dat dat OK is?quote:Op zaterdag 17 november 2018 14:07 schreef blomke het volgende:
[..]
fervent hoerenloper. Laat dat eerste maar achterwege, de rest klopt ja. Maar sluit het een het ander uit, of ben je gewoon jaloers?
We gaan off-topic, maar ik kan op beide bevestigend reageren.quote:Op zaterdag 17 november 2018 14:09 schreef CoolGuy het volgende:
Maar ik begrijp dat je wel een vrouw hebt? Dus jullie hebben een soort van...afspraak...dat dat OK is?
Interessant. Niet dat ik het zelf ambieer, maar ik vind het wel ergens tof dat dat OK is. Dat hoor je niet zo vaak.quote:Op zaterdag 17 november 2018 14:10 schreef blomke het volgende:
[..]
We gaan off-topic, maar ik kan op beide bevestigend reageren.
Ach, al die zogenaamde brave monogame huwelijken….ik geloof dat 25% van de getrouwde mannen wel eens een DVP bezoekt. Ik ben één van de 25% die er eerlijk voor uitkomt, ik zou wel eens willen weten hoeveel mannen&vrouwen, vreemdgaan en het verzwijgen.quote:Op zaterdag 17 november 2018 14:11 schreef CoolGuy het volgende:
Interessant. Niet dat ik het zelf ambieer, maar ik vind het wel ergens tof dat dat OK is. Dat hoor je niet zo vaak.
Op mijn geneugten misschien?quote:
Vraag me ook af waar je dat hebt gelezen?quote:Op zaterdag 17 november 2018 13:54 schreef MCH het volgende:
Ik dacht wel eens gelezen te hebben dat jij fervent hoerenloper bent.
Mwah, ik weet niet. Goed, ik ken je vrouw natuurlijk niet, maar als je bij haar alles zou vinden wat je nodig hebt, dan had je ook geen DVP nodig denk ik dan. Overigens zonder je te willen beledigen, dat dat even duidelijk is.quote:
Same here !! Ze accepteerden mijn vrouw en dus de moeder van mijn kids niet. Dus wij hebben al het contact verbroken, zijn verhuist en hoeven ze nooit meer te zienquote:Op vrijdag 16 november 2018 17:13 schreef BlackMolly77 het volgende:
Enkele maanden geleden heb ik gebroken met mijn familie, omdat ze mijn vrouw niet accepteren en onze zoon ook niet.
Maar ik mis ze heel erg(vooral mijn broertjes en mijn moeder) maar ik vind mijn vrouw en de moeder van mijn zoon belangrijker. Mijn oudste kind heeft nog wel goed contact en van haar weet ik dat ze mij doodzwijgen. Ik heb hier veel moeite mee, zijn hier anderen die ook gebroken hebben met hun familie? Tips of advies om hiermee om te gaan zijn welkom.
Dat betrek je op jezelf. Kennelijk heb jij het er heel moeilijk mee dat er geen contact meer is, projecteer je dat niet op je kinderen?quote:Op zaterdag 17 november 2018 13:53 schreef girlnextdoor. het volgende:
Besef wat je je kinderen aandoet. Zodra bijv. opa en oma doodgaan, zullen zij zich de rest van hun leven afvragen waarom ze de tijd dat zij nog leefden, geen opa en oma mochten hebben.
En ja, dat is mijn situatie
quote:Op zondag 18 november 2018 04:52 schreef qajariaq het volgende:
Kinderen vinden vanzelf wel andere volwassenen in de buurt die een dergelijke rol vervullen.
Dat kwam zo vanuit het niets dat hij dat zei? Je was op visite, dus jullie hadden dan wel een soort van band lijkt mij?quote:Op vrijdag 16 november 2018 17:20 schreef qajariaq het volgende:
Mijn ouders zijn gescheiden toen ik twintig was. Twee jaar later zei mijn vader nadat ik bij hem op visite was geweest dat ik maar moest zien of ik nog eens terug kwam, van hem hoefde het niet perse. Een week later realiseerde ik pas wat hij had gezegd. We hebben elkaar nooit meer gezien of ander contact gehad. Mij heeft het toen en nu nog een hoop rust gegeven in mijn leven.
Maar jou verhaal is duidelijk anders. Zoek een vorm van bemiddeling, dit moet je niet zelf willen oplossen.
Twee zussen heb ik, wij waren rond de twintig toen. Met beide zussen boterde hij nog minder. Ik kwam er nog wel maar was het zat de klaagzang over mijn moeder aan te horen. Beide ouders heb ik wijsgemaakt dat ik 'alles' aan de ander zou doorvertellen (niet dat ik dat deed). Het gaf mij rust in ieder geval. Mijn moeder vond dat ook niet leuk, met haar ook nooit een heel hechte band gehad maar ze was er wel als ik dat nodig had. Kille vrouw maar ze deed nog wel haar best voor haar kinderen.quote:Op zondag 18 november 2018 09:06 schreef Sunshine1982 het volgende:
[..]
Dat kwam zo vanuit het niets dat hij dat zei? Je was op visite, dus jullie hadden dan wel een soort van band lijkt mij?
Ongelooflijk zeg, het lijkt me ontzettend pijnlijk.
Wat een gelul, alsof je je gezin tekort doet als je je andere familie mist. Je mist de basis die ze je hebben gegeven, die je leven mede heeft vorm gegeven. Hun bestaan wis je niet even uit als het niet meer bevalt. Het is ook niet dat je hun onverdraagzaamheid en andere "verbeterpunten" mist lijkt me, maar de mooie en goede dingen. En dat lijkt me vooral gezond en loyaal, om iemand niet helemaal af te doen alleen op basis van de negatieve shit, maar ook de goede dingen te behouden. Zeker t.o.v. je dochter zou je er beter aan doen om het niet weg te stoppen dat je gevoelens hebt, zou je zoon ook wat van kunnen leren overigens.quote:Op vrijdag 16 november 2018 17:36 schreef BlackMolly77 het volgende:
Maar ik hield wel van ze, ik mis ze heel erg, maar dat vind ik niet eerlijk tegenover mijn gezin.
Nou dan weet je wat je te doen staat om het goede voorbeeld te geven, niet doodzwijgen dus.quote:Op vrijdag 16 november 2018 17:49 schreef BlackMolly77 het volgende:
[..]
Waren ze ook, maar ik vind haar belangrijker en mijn zoon het belangrijkste nu. Van mijn dochter weet ik dat ik doodgezwegen wordt, mijn zoon ook en dat neem ik ze erg kwalijk, ik ben zelfs verhuisd naar een nette mensen dorp, vooral om onze zoon een betere start te geven, hij wordt nu bijna 1, is mijn oogappeltje samen met mijn dochter. Ze vinden op onze o.a dat ik de moeder van mijn dochter verraad door dit huwelijk en mijn jongen.
Ik mis inderdaad de kleine dingen, niet het veroordelende, het geroddeld enzovoort. M'n dochter mag er gewoon geen als ze dat wil maar thuis hoef ik er niks over te horen. Maar wel fijn om te lezen dat ik niet de enige ben.quote:Op zondag 18 november 2018 16:16 schreef Scary_Mary het volgende:
[..]
Wat een gelul, alsof je je gezin tekort doet als je je andere familie mist. Je mist de basis die ze je hebben gegeven, die je leven mede heeft vorm gegeven. Hun bestaan wis je niet even uit als het niet meer bevalt. Het is ook niet dat je hun onverdraagzaamheid en andere "verbeterpunten" mist lijkt me, maar de mooie en goede dingen. En dat lijkt me vooral gezond en loyaal, om iemand niet helemaal af te doen alleen op basis van de negatieve shit, maar ook de goede dingen te behouden. Zeker t.o.v. je dochter zou je er beter aan doen om het niet weg te stoppen dat je gevoelens hebt, zou je zoon ook wat van kunnen leren overigens.
[..]
Nou dan weet je wat je te doen staat om het goede voorbeeld te geven, niet doodzwijgen dus.
Ik heb gebroken met bepaalde familie en nu ik erover nadenk word ik ook min of meer dood gezwegen, alsof mijn bestaan uitgewist is waar mogelijk. Het scheelt als je niet in elkaars kringen beweegt, dan bemoeit niemand zich er tegen aan en dat kan rust geven waar overall meer mensen profijt van kunnen hebben.
Snap het wel dat er niet over gepraat wordt, gevoelige en pijnlijke kwestie, juist ook omdat je elkaar best wel kan missen ondanks alle shit. Kan ook als falen ervaren worden en op andere pijnlijke of zelfs traumatische punten drukken waardoor het helemaal een onoverzichtelijke emotionele bende wordt.
Daarnaast is het zeker naar kinderen ook een aardige overweging om hen niet te willen betrekken in volwassen kwesties en het er dus maar niet over te hebben..
Zonde, je leert haar nu een scheiding aan te brengen in haar wereld en er twee werelden op na te houden. Niet zo handig op deze leeftijd, waarin ze toch al meer privacy gaat willen dan je lief is. Je leert haar dat ze dus niet met alles bij jou terecht kan en het zou ook een makkelijke uitweg kunnen worden, als je haar er nooit naar vraagt, dat ze jullie tegen elkaar uitspeelt om zich op een derde locatie aan jullie zicht te onttrekken.quote:Op zondag 18 november 2018 16:46 schreef BlackMolly77 het volgende:
[..]
Ik mis inderdaad de kleine dingen, niet het veroordelende, het geroddeld enzovoort. M'n dochter mag er gewoon geen als ze dat wil maar thuis hoef ik er niks over te horen. Maar wel fijn om te lezen dat ik niet de enige ben.
Ik heb een aantal jaar geleden met mijn moeder gebroken. Dat was na een incident maar dat was geen op zichzelf staand incident, het was eerder de druppel die de emmer deed overlopen. Haar zussen, mijn tantes dus, begrijpen waarom ik tot die beslissing gekomen ben. Ze vertellen mij overigens niets over haar, tenzij ik er naar vraag.quote:Op zondag 18 november 2018 17:06 schreef Yasmin23 het volgende:
Ik heb het contact met mijn moeder verbroken toen het wettelijk mocht vanaf mijn twaalfde, daarvoor moest ik meewerken aan een bezoeksregeling. Weet niet meer precies hoe ik dat heb gedaan. Denk zelfs niet eens tegen haar gezegd maar heb alle pogingen van haar kant afgehouden. Wat hard misschien als ik zo terug denk. Haar in de afgelopen jaren nog 2 of 3 keer gezien bij gelegenheden waar zij ook was maar zocht ook daar geen contact met haar.
Voor mij is het nu vanzelfsprekend dat ik geen contact meer met haar heb. Al hoor ik soms via familie hoe het met haar gaat maar heb er vrijwel geen interesse in. Merk dat mensen het om mij heen niet begrijpen wat ik begrijp en mij proberen te overtuigen om contact te zoeken. Geen behoefte aan en zie dat in de toekomst ook niet veranderen.
Nou ja das niet zo vreemd dat de meeste mensen het niet begrijpen. Meestal is de moeder een van de belangrijkste mensen in je leven. En hoe ver moet een moeder wel niet gaan om het contact te verbreken? Dus begrijp wel dat ze het meestal niet snappen..quote:Op zondag 18 november 2018 20:10 schreef JeugdVanTegenwoordig het volgende:
[..]
Ik heb een aantal jaar geleden met mijn moeder gebroken. Dat was na een incident maar dat was geen op zichzelf staand incident, het was eerder de druppel die de emmer deed overlopen. Haar zussen, mijn tantes dus, begrijpen waarom ik tot die beslissing gekomen ben. Ze vertellen mij overigens niets over haar, tenzij ik er naar vraag.
Maar wat jij schrijft, dat mensen het niet begrijpen, dat ervaar ik inderdaad ook. 'Hoezo niet dan? Waarom zou je dat doen?' en vooral: 'maar ze is en blijft je moeder'. Daar kan ik gewoon niets mee.
Dat vind ik wel raar eigenlijk. Alsof men zoiets te overhaast doet.quote:Op zondag 18 november 2018 20:10 schreef JeugdVanTegenwoordig het volgende:
[..]
Maar wat jij schrijft, dat mensen het niet begrijpen, dat ervaar ik inderdaad ook. 'Hoezo niet dan? Waarom zou je dat doen?' en vooral: 'maar ze is en blijft je moeder'. Daar kan ik gewoon niets mee.
Hier ook, contact met vader "verbroken". Ik heb een coach met wie ik met regelmaat afspreek om zaken een plek te geven. Maar ja loyaliteit kan een "pain in the ass zijn".quote:Op vrijdag 16 november 2018 17:13 schreef BlackMolly77 het volgende:
Enkele maanden geleden heb ik gebroken met mijn familie, omdat ze mijn vrouw niet accepteren en onze zoon ook niet.
Maar ik mis ze heel erg(vooral mijn broertjes en mijn moeder) maar ik vind mijn vrouw en de moeder van mijn zoon belangrijker. Mijn oudste kind heeft nog wel goed contact en van haar weet ik dat ze mij doodzwijgen. Ik heb hier veel moeite mee, zijn hier anderen die ook gebroken hebben met hun familie? Tips of advies om hiermee om te gaan zijn welkom.
Wat is er met je vrouw en zoon dan?quote:Op vrijdag 16 november 2018 17:13 schreef BlackMolly77 het volgende:
Enkele maanden geleden heb ik gebroken met mijn familie, omdat ze mijn vrouw niet accepteren en onze zoon ook niet.
Maar ik mis ze heel erg(vooral mijn broertjes en mijn moeder) maar ik vind mijn vrouw en de moeder van mijn zoon belangrijker. Mijn oudste kind heeft nog wel goed contact en van haar weet ik dat ze mij doodzwijgen. Ik heb hier veel moeite mee, zijn hier anderen die ook gebroken hebben met hun familie? Tips of advies om hiermee om te gaan zijn welkom.
Ja precies, het voelt heel rot als mensen dingen als 'waarom zou je zoiets doen' zeggen. Het is echt een proces van jaren geweest, ik nam al heel langzaam maar zeker afstand. En toen er weer een incident plaats vond, was ik er klaar mee. Het is echt niet zo dat je zoiets van de een op de andere dag besluit en er nooit iets aan de hand was.quote:Op zondag 18 november 2018 20:12 schreef Chia het volgende:
[..]
Dat vind ik wel raar eigenlijk. Alsof men zoiets te overhaast doet.
Ik ervaar dat helemaal niet als rot? Als ze er opmerkingen over maken dan leg ik ze kort uit hoe en wat en dan is het meestal wel goed.quote:Op zondag 18 november 2018 20:23 schreef JeugdVanTegenwoordig het volgende:
[..]
Ja precies, het voelt heel rot als mensen dingen als 'waarom zou je zoiets doen' zeggen. Het is echt een proces van jaren geweest, ik nam al heel langzaam maar zeker afstand. En toen er weer een incident plaats vond, was ik er klaar mee. Het is echt niet zo dat je zoiets van de een op de andere dag besluit en er nooit iets aan de hand was.
Klopt, hier is het achteraf gezien ook al wel langer bezig, ik ben blijkbaar toch anders dan hun. Een rare snuiter zoals m'n pa zei.quote:Op zondag 18 november 2018 20:23 schreef JeugdVanTegenwoordig het volgende:
[..]
Ja precies, het voelt heel rot als mensen dingen als 'waarom zou je zoiets doen' zeggen. Het is echt een proces van jaren geweest, ik nam al heel langzaam maar zeker afstand. En toen er weer een incident plaats vond, was ik er klaar mee. Het is echt niet zo dat je zoiets van de een op de andere dag besluit en er nooit iets aan de hand was.
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |