Draai hier alle platen in je platenkast #6 (Litanies for Heliogabalus)

Sappy

heb 'm ook op cd hier, en ook op klok

quote:

Op donderdag 20 september 2018 19:31 schreef Dagoduck het volgende:
D44: Øresund Space Collective ‎– Chatoyant Breath

Limited 126 stuks, handgenummerd, oranje vinyl. Laatst gekregen van iemand die hem weer had gekregen van Gary Arce, gitarist van Yawning Man, die hier ook op meespeeld.

[ afbeelding ]

Øresund Space Collective - Chatoyant Breath(Full Album)

Niiiiiice 👌

G102 My Bloody Valentine - Isn't Anything



Hier ook verder met MBV Na begonnen te zijn als Gothic rock bandje, volgenden in de jaren erna een aantal toffe EP'tjes die vrij vlot alle punk en goth invloeden inruilden voor dromerige noise pop. Dit was hun eerste volledige album, en direct het startschot van de shoegaze, wat honderden bandjes geïnspireerd heeft om iets soortgelijks te gaan maken.

G103 My Bloody Valentine - Loveless



Het tweede meesterwerkje van My Bloody Valentine. Waar Isn't Anything het genre shoegaze zo'n beetje uitvond, en veel imitators deed voortkomen. Was het met Loveless zo'n beetje weer klaar en ging iedereen maar andere paden uitproberen. Beter ging het toch niet worden en de sound van Loveless was vrijwel onmogelijk na te apen. De band had namelijk 2+ jaar in de studio zitten kloten om dit voor elkaar te krijgen, hun label - Creation Records - was hierdoor bijna failliet, pas toen die Oasis tekenden gingen ze weer de goede kant op.

Het duurde wel even voordat ik dit plaatje begon te waarderen, weet nog goed dat ik in mijn begindagen op het internet ineens dit voor mij totaal onbekende plaatje tegenkwam in allerlei top lijstjes. Dat moest ik dus uiteraard ook eens horen, dus downloaden. Ik had 'm drie keer gedownload omdat ik steeds dacht dat mijn mp3's fucked up waren. Pas toen ik een preview hoorde op een online cd shop besefte ik mij dat het daadwerkelijk zo hoorde te klinken

Dus op cd branden en toch maar luisteren, de eerste keer kreeg ik er barstende koppijn van en gooide ik 'm daarna aan de kant. Maar op de een of andere manier wilde ik 'm wel weer horen om de zoveel maand (dan kwam ik weer ergens een review tegen), en na een jaar of 2 klikte het ineens, eigenlijk alles wat ik als ~18-jarige snapte en leuk vond aan muziek werd door elkaar gehusseld. Met elke luisterbeurt vond ik 'm steeds geweldiger, en zo lastig als ie ooit was, zo rustgevend vind ik 'm nu. Vooral al die contrasten, het hard en zacht, dromerig en noisy, catchy en experimenteel, mannelijk en vrouwelijk, snel en langzaam, etc. en dat allemaal tegelijkertijd.