TRU The truth is in here and out there
Je ziet het niet maar toch is het er... Alles over mysterieuze, onverklaarde, spirituele en occulte zaken.
quote:Op zaterdag 11 augustus 2018 18:49 schreef Strani het volgende:
De term 'wakker worden' zoals ook in de OP wordt gebruikt vind ik trouwens wel vrij fout. Daarmee geef je aan dat je vindt dat jij beter leeft dan anderen. Dat hoeft niet het geval te zijn. Mensen die niet zo met spiritualiteit bezig zijn kunnen ook een heel mooi en vol leven hebben.
Toen ik een tiener was, was ik ook meer met 'spiritualiteit' bezig, ook omdat dat toen in m'n omgeving de norm was. Toen ik iets ouder werd, heb ik me er tegen verzet. Ik vond (en vind nog steeds) dat men totaal met de verkeerde dingen bezig was. Handlezen, steentjes, droomcursussen.. maar niemand leek echt bezig met de echte levensvragen, over hoe je een beter en daadwerkelijk gelukkiger persoon kunt worden. Vaak leken de meest 'spirituele' mensen juist het minst te ontwikkelen en ook het minst tolerant te zijn richting mensen die een iets andere manier van leven hadden. Vandaar ook dat ik termen als 'wakker worden' een beetje onprettig vind.
Ik bedoel hiermee het ascensieproces.quote:Op maandag 13 augustus 2018 11:03 schreef jajablahblah het volgende:
[..]
Is dat niet wat jouw gevoel daarbij is?
Want voor mij heeft het een heel andere betekenis. Meer in de zin van dat je in de gaten krijgt wat je je hier op aarde in de dualiteit eigenlijk aan het doen bent.
[..]
Dat kan. Misschien was het wel helemaal niet het doel van die mensen om daar mee bezig te zijn.
We gaan uit ons hoofd in ons hart. Een intolerantie voor lager vibrationele dingen waarbij we ons dichter bij onszelf brengen.
Het is een uniek individueel proces.. ervaring verschilt dus per mens. Vanuit ieder op zich naar eenheid en onvoorwaardelijke liefde. Het gaat om het groeien van je bewustzijn. In een dimensie zijn is dus niet letterlijk in een andere wereld zijn, het is een staat van zijn.. het ‘wakker worden’.
Mensen die niet spiritueel bezig zijn wil niet zeggen dat ze beter of slechter zijn dan mensen die er wel mee bezig zijn.. maar ik zou het leuk vinden om ook mensen die dat niet zijn/sceptische mensen hierheen te trekken. Wat ze ermee doen, mogen ze zelf weten.. ieder heeft daarin zijn eigen ontwikkeling.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 14-08-2018 13:55:37 ]
Oh wel eens op zich, al beperkt dat ook wel het één en ander. Mijn insteek was juist theoretisch/meetbaar/onderzocht spiritueel want stiekem ben ik van mening dat het spirituele helemaal niet 'bovennatuurlijk' is maar gewoon deel van de gangbare realiteit.quote:
Ik vind dat er nogal wat spiritualiteit gebaseerd wordt op theorie. Ik zie het hierboven ook weer. Misschien moet je wel ervaren ipv bedenken.
Dat maakt de eventuele mogelijkheden erin niet minder bijzonder (telepathie, reincarnatie, waarheidsdromen, toekomstvoorspellen etc) maar wel potentieel toegankelijker, iets wat je kan trainen, wat je kan voeden, wat je kan sturen en betrouwbaar zou kunnen gebruiken. Als je maar weet wat de triggers zijn.
Iedereen is de hoofdrolspeler van zijn eigen comedie.
'Goatboy is hurt by your indifference'
<a href="https://www.youtube.com/watch?v=M9srplWe_QQ" target="_blank" rel="nofollow">Vrijheid</a>
[b]Dean Radin presenteert: "Science and the taboo of psi"[/b]
'Goatboy is hurt by your indifference'
<a href="https://www.youtube.com/watch?v=M9srplWe_QQ" target="_blank" rel="nofollow">Vrijheid</a>
[b]Dean Radin presenteert: "Science and the taboo of psi"[/b]
Ik merk dat ik te weinig mediteer. Ik deed dit eerder nog wat regelmatiger, alleen, op m'n kamer. Ademhalingsoefeningen; echt alleen gefocust zijn op in- en uitademen, voelen wat je lijf doet. Alles laten gaan en zoveel rustiger verder gaan. Maar somewhere along the way ben ik het kwijt geraakt en ik weet niet waarom..
Believe you can, and you will.
Dit gebeurd dus ook steeds bij mij, ga je lekker zit je goed in je vel en dan sluipt het er weer uit. Pas als ik dan weer "diep" gezonken ben denk ik ow ja ik moet mezelf reiki geven en mediterenquote:
Ik merk dat ik te weinig mediteer. Ik deed dit eerder nog wat regelmatiger, alleen, op m'n kamer. Ademhalingsoefeningen; echt alleen gefocust zijn op in- en uitademen, voelen wat je lijf doet. Alles laten gaan en zoveel rustiger verder gaan. Maar somewhere along the way ben ik het kwijt geraakt en ik weet niet waarom..
Merk altijd meteen verschil nadat ik weer ben begonnen niet alleen ik ook mijn omgeving ..maar wat dat nu is dat je het steeds weer kwijtraakt
Spiritualiteit heb je natuurlijk in allerlei soorten en maten. Van heel zweverig tot juist het tegenovergestelde ervan. Voor mij zelf is spiritualiteit in feite verantwoordelijkheid nemen voor je eigen waarnemingen, projecties, oordelen, onwetendheid, en bewust gaan leren kijken naar je gedachten, gevoelens, reacties etc. Meer uit je denken komen (dat is pas echt zweverij!) en kijken, kijken, kijken. Bewust worden van hoe je geest werkt, en ook je lichaam. Bewustwording dus. Met als uiteindelijk doel de droom gaan leren doorzien die zich van jongsafaan in je geest door allerlei conditionering is gaan vormen. Vragen stellen bij dat alles. Vragen stellen bij wat werkelijk is (waarheid) en wat niet. Vragen als: wat maakt me een vrijer mens (van binnen) en wat maakt onvrij en zet de boel klem (in bewustzijn).
Dus oog leren krijgen. Voorbij je eigen onwetendheid gaan, of beter misschien: dat gaan leren inzien. En dan kijken wat erover blijft. Spiritualiteit draait voor mij om vrijer worden, onderscheid tussen illusie en werkelijkheid en jezelf leren kennen, en daarmee ook 'de ander', die in feite 'een andere jij' is.
Dat staat haaks op zweverigheid wat mij betreft. Zweverigheid is vooral zweven in het hoofd, het denken en al wat daar binnen wordt geloofd. Dat zie je dan ook veel in spiritualiteit gericht op engelen, geesten en allerlei denksystemen. Daar doe ik zelf dus ook niet aan.
Meditatie is wel belangrijk binnen dit alles naar mijn mening. Maar je hebt grofweg 2 vormen daarvan (in duizenden vormen): meditatie voor ontspanning, en meditatie als methode voor zelfonderzoek. Met die laatste variant kun je tot spiritueel inzicht komen. Meditatie puur ter ontspanning heb je verder voor zulke doeleinden niet veel aan. Is lekker voor even, maar werkt maar tijdelijk. Inzichten verkregen door meditatie hebben een veel duurzamer rustgevend effect, en zijn blijvend.
Dus oog leren krijgen. Voorbij je eigen onwetendheid gaan, of beter misschien: dat gaan leren inzien. En dan kijken wat erover blijft. Spiritualiteit draait voor mij om vrijer worden, onderscheid tussen illusie en werkelijkheid en jezelf leren kennen, en daarmee ook 'de ander', die in feite 'een andere jij' is.
Dat staat haaks op zweverigheid wat mij betreft. Zweverigheid is vooral zweven in het hoofd, het denken en al wat daar binnen wordt geloofd. Dat zie je dan ook veel in spiritualiteit gericht op engelen, geesten en allerlei denksystemen. Daar doe ik zelf dus ook niet aan.
Meditatie is wel belangrijk binnen dit alles naar mijn mening. Maar je hebt grofweg 2 vormen daarvan (in duizenden vormen): meditatie voor ontspanning, en meditatie als methode voor zelfonderzoek. Met die laatste variant kun je tot spiritueel inzicht komen. Meditatie puur ter ontspanning heb je verder voor zulke doeleinden niet veel aan. Is lekker voor even, maar werkt maar tijdelijk. Inzichten verkregen door meditatie hebben een veel duurzamer rustgevend effect, en zijn blijvend.
Eens kijken
Juist, daar sluit ik me bij aan.. meer bewust worden van jezelf, ipv 'in je hoofd leven'.quote:
Spiritualiteit heb je natuurlijk in allerlei soorten en maten. Van heel zweverig tot juist het tegenovergestelde ervan. Voor mij zelf is spiritualiteit in feite verantwoordelijkheid nemen voor je eigen waarnemingen, projecties, oordelen, onwetendheid, en bewust gaan leren kijken naar je gedachten, gevoelens, reacties etc. Meer uit je denken komen (dat is pas echt zweverij!) en kijken, kijken, kijken. Bewust worden van hoe je geest werkt, en ook je lichaam. Bewustwording dus. Met als uiteindelijk doel de droom gaan leren doorzien die zich van jongsafaan in je geest door allerlei conditionering is gaan vormen. Vragen stellen bij dat alles. Vragen stellen bij wat werkelijk is (waarheid) en wat niet. Vragen als: wat maakt me een vrijer mens (van binnen) en wat maakt onvrij en zet de boel klem (in bewustzijn).
Dus oog leren krijgen. Voorbij je eigen onwetendheid gaan, of beter misschien: dat gaan leren inzien. En dan kijken wat erover blijft. Spiritualiteit draait voor mij om vrijer worden, onderscheid tussen illusie en werkelijkheid en jezelf leren kennen, en daarmee ook 'de ander', die in feite 'een andere jij' is.
Dat staat haaks op zweverigheid wat mij betreft. Zweverigheid is vooral zweven in het hoofd, het denken en al wat daar binnen wordt geloofd. Dat zie je dan ook veel in spiritualiteit gericht op engelen, geesten en allerlei denksystemen. Daar doe ik zelf dus ook niet aan.
Meditatie is wel belangrijk binnen dit alles naar mijn mening. Maar je hebt grofweg 2 vormen daarvan (in duizenden vormen): meditatie voor ontspanning, en meditatie als methode voor zelfonderzoek. Met die laatste variant kun je tot spiritueel inzicht komen. Meditatie puur ter ontspanning heb je verder voor zulke doeleinden niet veel aan. Is lekker voor even, maar werkt maar tijdelijk. Inzichten verkregen door meditatie hebben een veel duurzamer rustgevend effect, en zijn blijvend.
Heb je een voorbeeldfilmpje van die tweede vorm van meditatie?
quote:
Ik merk dat ik te weinig mediteer. Ik deed dit eerder nog wat regelmatiger, alleen, op m'n kamer. Ademhalingsoefeningen; echt alleen gefocust zijn op in- en uitademen, voelen wat je lijf doet. Alles laten gaan en zoveel rustiger verder gaan. Maar somewhere along the way ben ik het kwijt geraakt en ik weet niet waarom..
quote:
Juist, daar sluit ik me bij aan.. meer bewust worden van jezelf, ipv 'in je hoofd leven'.
Heb je een voorbeeldfilmpje van die tweede vorm van meditatie?
Deze is zeer aan te raden!
Eens kijken
Thanks, ik bekijk hem morgen.quote:
Lang op het lijstje gestaan, maar het kwam er maar niet van. No more!
Spiritualiteit, wat betekent dat voor mij?
Spiritualiteit vind ik een paraplubegrip, en dan ook nog één van het kaliber waar ik
normaliter als wetenschappelijk ingesteld persoon van wegschrik. Het woord kan
als zweverig overkomen, en word vaak gezien als 'wollig' of 'mutserig'.
Anyhoo, in de herhaling... Spiritualiteit, wat bekent dat voor mij?
Spiritualiteit, voor mij, is cultuur. Ik ben zelf met name bijzonder geïnteresseerd
in de prechristelijke Germaanse (en, in veel mindere mate, Keltische) culturen
die Europa ooit kende. Onze voorouders, en de manier waarop zij in hun leven stonden.
Zonder de hyperactieve heisa van de maatschappij van tegenwoordig.
Dichter bij het hier, en dichter bij het nu (van toen). En, in sommige gevallen,
dichter bij zichzelf. Meer introspect. Wellicht is dat nog wel mijn meest prominente
invulling van 'spiritualiteit'. Introspect, nadenken over je eigen rol in het 'geheel'.
Of je wel goed (probeert) te leven, naar je eigen normen en waarden.
En de normen en waarden van de cultuur waar je je mee identificeert.
Afhankelijk van de tijd, en de stam, samenwerking met de natuur.
De ene Germaanse stam heeft zich intrinsiek meer beziggehouden met zaken
als bijvoorbeeld sjamanisme (nog zo'n paraplubegrip, dat feitelijk alleen maar
inhoud dat er, meestal een wijze stamoud(st)e, een brug zou kunnen slaan
naar het domein van geesten/overledenen, of, in het geval van de
Germaanse mythologie, een van de 8 andere 'werelden').
De Germanen kendden een tamelijk groot pantheon, met alvader Wodan,
Donar de god van de donder, Teiwaz of Tyr, god van rechtvaardigheid en
oorlog. Maar naast de Asen natuurlijk ook de Vanen.
Geloof ik in Wodan? Of Donar? Nee, ik kan niet zeggen dat ik 'geloof' in een god.
Wel omarm ik de cultuur die de mensen die wél in hem geloofden achter hebben gelaten.
En in dat opzicht, geloof ik, indirect, misschien weer wél.
En, zonder écht een brug te slaan naar politiek, vind ik het belangrijk dat die cultuur,
die voetafdrukken van onze voorouderen, bewaard blijven, in onze eigen cultuur.
Sinterklaas, bijvoorbeeld, is een bekende mengelmoes van allerlei culturen.
Zij het een Spaanse of Turkse sint, zijn paard is gebaseerd op Sleipnir, het
achtbenige paard van Wodan.
Ook in ons dagelijks leven zijn de invloeden van de Germaanse cultuur nog
goed te merken, al realiseren we ons dit zelf nauwelijks (en dat is jammer).
De eerste Rune van het 24 runen tellende futhark (het Germaanse proto-equivalent
van het alfabet) is Fehu, en staat voor rijkdom. Wat vroeger werd afgemeten in
hoeveel vee je had. En daar komt dus het woord vee vandaan.
Evenals het Engelse (nog zo'n Germaanse taal) fee.
Een minder bekende is de rune Uruz, dat letterlijk 'oeros' betekent.
Onze voorouders hebben dat beestje namelijk nog meegemaakt.
Om nog maar te zwijgen over het feit dat maar liefst vier van de zeven weekdagen die we
kennen een direct eerbetoon zijn aan de goden die onze voorouders aanbaden.
Dinsdag, of het Engelse Tuesday, van de god Teiwaz, of Tyr.
Ook Teiwaz (of Tiwaz) is een rune uit het futhark:
God van rechtvaardigheid. Het woord 'ding' komt hier letterlijk vandaan.
Een 'ding' was namelijk de germaanse voorloper op het huidige 'geding'.
Woensdag, of in het Engels Wednesday. Wodans dag. Noordscandinavië kent
Wodan natuurlijk als "Odin", en als je Odins Day probeert uit te spreken, kun je
goed horen hoe het woord is ontwikkeld tot "Wednesday".
Donderdag. Donar's dag. Thursday, of "Thors Dag". Donar, Thor, Thurs,
kent tevens zijn eigen rune, thurisaz:
Vrijdag kennen we als de dag van Freya. Godin van de vruchtbaarheid, liefde, en seks.
Ik vind het prachtig om de geschiedenis achter hetgeen van alles wat we kennen
levend te houden, en in ogenschouw te nemen in ons dagelijks leven. Hierdoor voel
ik me, ondanks die drukke maatschappij, oeverloze politiek, cultuur die onder vuur ligt,
verbonden met mijn 'voorouders'.
Het maakt niet uit of links of rechts regeert, zwartepiet zwart blijft of regenboog-
roetveeg stroopwafel-monstrositeit wordt, de wortels van onze cultuur, taal en
gebruiken laten ons nog immer teruggrijpen naar onze voorouders.
Spiritualiteit is voor mij, dat ik daar regelmatig bij stil sta.
Spiritualiteit, wat betekent dat voor mij?
Spiritualiteit vind ik een paraplubegrip, en dan ook nog één van het kaliber waar ik
normaliter als wetenschappelijk ingesteld persoon van wegschrik. Het woord kan
als zweverig overkomen, en word vaak gezien als 'wollig' of 'mutserig'.
Anyhoo, in de herhaling... Spiritualiteit, wat bekent dat voor mij?
Spiritualiteit, voor mij, is cultuur. Ik ben zelf met name bijzonder geïnteresseerd
in de prechristelijke Germaanse (en, in veel mindere mate, Keltische) culturen
die Europa ooit kende. Onze voorouders, en de manier waarop zij in hun leven stonden.
Zonder de hyperactieve heisa van de maatschappij van tegenwoordig.
Dichter bij het hier, en dichter bij het nu (van toen). En, in sommige gevallen,
dichter bij zichzelf. Meer introspect. Wellicht is dat nog wel mijn meest prominente
invulling van 'spiritualiteit'. Introspect, nadenken over je eigen rol in het 'geheel'.
Of je wel goed (probeert) te leven, naar je eigen normen en waarden.
En de normen en waarden van de cultuur waar je je mee identificeert.
Afhankelijk van de tijd, en de stam, samenwerking met de natuur.
De ene Germaanse stam heeft zich intrinsiek meer beziggehouden met zaken
als bijvoorbeeld sjamanisme (nog zo'n paraplubegrip, dat feitelijk alleen maar
inhoud dat er, meestal een wijze stamoud(st)e, een brug zou kunnen slaan
naar het domein van geesten/overledenen, of, in het geval van de
Germaanse mythologie, een van de 8 andere 'werelden').
De Germanen kendden een tamelijk groot pantheon, met alvader Wodan,
Donar de god van de donder, Teiwaz of Tyr, god van rechtvaardigheid en
oorlog. Maar naast de Asen natuurlijk ook de Vanen.
Geloof ik in Wodan? Of Donar? Nee, ik kan niet zeggen dat ik 'geloof' in een god.
Wel omarm ik de cultuur die de mensen die wél in hem geloofden achter hebben gelaten.
En in dat opzicht, geloof ik, indirect, misschien weer wél.
En, zonder écht een brug te slaan naar politiek, vind ik het belangrijk dat die cultuur,
die voetafdrukken van onze voorouderen, bewaard blijven, in onze eigen cultuur.
Sinterklaas, bijvoorbeeld, is een bekende mengelmoes van allerlei culturen.
Zij het een Spaanse of Turkse sint, zijn paard is gebaseerd op Sleipnir, het
achtbenige paard van Wodan.
Ook in ons dagelijks leven zijn de invloeden van de Germaanse cultuur nog
goed te merken, al realiseren we ons dit zelf nauwelijks (en dat is jammer).
De eerste Rune van het 24 runen tellende futhark (het Germaanse proto-equivalent
van het alfabet) is Fehu, en staat voor rijkdom. Wat vroeger werd afgemeten in
hoeveel vee je had. En daar komt dus het woord vee vandaan.
Evenals het Engelse (nog zo'n Germaanse taal) fee.
Een minder bekende is de rune Uruz, dat letterlijk 'oeros' betekent.
Onze voorouders hebben dat beestje namelijk nog meegemaakt.
Om nog maar te zwijgen over het feit dat maar liefst vier van de zeven weekdagen die we
kennen een direct eerbetoon zijn aan de goden die onze voorouders aanbaden.
Dinsdag, of het Engelse Tuesday, van de god Teiwaz, of Tyr.
Ook Teiwaz (of Tiwaz) is een rune uit het futhark:
God van rechtvaardigheid. Het woord 'ding' komt hier letterlijk vandaan.
Een 'ding' was namelijk de germaanse voorloper op het huidige 'geding'.
Woensdag, of in het Engels Wednesday. Wodans dag. Noordscandinavië kent
Wodan natuurlijk als "Odin", en als je Odins Day probeert uit te spreken, kun je
goed horen hoe het woord is ontwikkeld tot "Wednesday".
Donderdag. Donar's dag. Thursday, of "Thors Dag". Donar, Thor, Thurs,
kent tevens zijn eigen rune, thurisaz:
Vrijdag kennen we als de dag van Freya. Godin van de vruchtbaarheid, liefde, en seks.
Ik vind het prachtig om de geschiedenis achter hetgeen van alles wat we kennen
levend te houden, en in ogenschouw te nemen in ons dagelijks leven. Hierdoor voel
ik me, ondanks die drukke maatschappij, oeverloze politiek, cultuur die onder vuur ligt,
verbonden met mijn 'voorouders'.
Het maakt niet uit of links of rechts regeert, zwartepiet zwart blijft of regenboog-
roetveeg stroopwafel-monstrositeit wordt, de wortels van onze cultuur, taal en
gebruiken laten ons nog immer teruggrijpen naar onze voorouders.
Spiritualiteit is voor mij, dat ik daar regelmatig bij stil sta.
Did anyone get the number of that donkey cart?
Het grappige dat ik spiritualiteit eigenlijk nog het beste ervaar tijdens bepaalde concerten. Ik weet niet waarom maar heb dan het gevoel dat dit in mensen ingebakken zit, en dat we ons er daarom fijn bij voelen.
Het is een grote (maar niet te groot) groep mensen, er heerst een sfeer van dat iedereen daar wil zijn en niet persee hoeft. Dan is er de muziek die vaak repetetief is, het gebeurt bij mij vaak bij psychedelische rock, of krautrock of stoner rock iig zwaar en repetetief. Het kan ook bij bepaalde types dance. Dan ontstaat er een soort van staat waar je je bewust bent van de mensen om je heen maar ook weer helemaal niet, dan kun je als het ware in de muziek gaan zitten... Ik denk dat het ook te maken heeft met veiligheid, gelijkgestemdheid, etc. Trouwens vaak gaat het ook wel gepaard met wat middelen (bij vooral alcohol, maar ook andere zaken kunnen) maar dat is niet noodzakelijk.
Ja je zou kunnen zeggen dat het moment dat je lichaam en geest zichtzelf tunen met de muziek dat dat wel spirituele momenten zijn
(het is trouwens ook niet zo heel gek dat veel rituelen e.d. vaak eenzelfde soort vorm hebben, meestal zitten al deze onderdelen er wel in)
Het is een grote (maar niet te groot) groep mensen, er heerst een sfeer van dat iedereen daar wil zijn en niet persee hoeft. Dan is er de muziek die vaak repetetief is, het gebeurt bij mij vaak bij psychedelische rock, of krautrock of stoner rock iig zwaar en repetetief. Het kan ook bij bepaalde types dance. Dan ontstaat er een soort van staat waar je je bewust bent van de mensen om je heen maar ook weer helemaal niet, dan kun je als het ware in de muziek gaan zitten... Ik denk dat het ook te maken heeft met veiligheid, gelijkgestemdheid, etc. Trouwens vaak gaat het ook wel gepaard met wat middelen (bij vooral alcohol, maar ook andere zaken kunnen) maar dat is niet noodzakelijk.
Ja je zou kunnen zeggen dat het moment dat je lichaam en geest zichtzelf tunen met de muziek dat dat wel spirituele momenten zijn
(het is trouwens ook niet zo heel gek dat veel rituelen e.d. vaak eenzelfde soort vorm hebben, meestal zitten al deze onderdelen er wel in)
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
Ik mag zelf ook errug graag naar goede stoner/desert rock luisterenquote:Op woensdag 10 oktober 2018 12:52 schreef Bosbeetle het volgende:
Het grappige dat ik spiritualiteit eigenlijk nog het beste ervaar tijdens bepaalde concerten. Ik weet niet waarom maar heb dan het gevoel dat dit in mensen ingebakken zit, en dat we ons er daarom fijn bij voelen.
Het is een grote (maar niet te groot) groep mensen, er heerst een sfeer van dat iedereen daar wil zijn en niet persee hoeft. Dan is er de muziek die vaak repetetief is, het gebeurt bij mij vaak bij psychedelische rock, of krautrock of stoner rock iig zwaar en repetetief. Het kan ook bij bepaalde types dance. Dan ontstaat er een soort van staat waar je je bewust bent van de mensen om je heen maar ook weer helemaal niet, dan kun je als het ware in de muziek gaan zitten... Ik denk dat het ook te maken heeft met veiligheid, gelijkgestemdheid, etc. Trouwens vaak gaat het ook wel gepaard met wat middelen (bij vooral alcohol, maar ook andere zaken kunnen) maar dat is niet noodzakelijk.
Ja je zou kunnen zeggen dat het moment dat je lichaam en geest zichtzelf tunen met de muziek dat dat wel spirituele momenten zijn
(het is trouwens ook niet zo heel gek dat veel rituelen e.d. vaak eenzelfde soort vorm hebben, meestal zitten al deze onderdelen er wel in)
(en binnenkort eindelijk een mooie Gibson-achtige gitaar aanschaffen...)
Maarreuh, aansluitend op lichaam, geest, en muziek, luister hier eens naar
Did anyone get the number of that donkey cart?
heb ze twee keer live gezienquote:
[..]
Ik mag zelf ook errug graag naar goede stoner/desert rock luisteren
(en binnenkort eindelijk een mooie Gibson-achtige gitaar aanschaffen...)
Maarreuh, aansluitend op lichaam, geest, en muziek, luister hier eens naar
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
nope twee keer roadburnquote:
[..]
Zou dat zomaar in Utreg geweest kunnen zijn?
2011 en 2015 (samen met enslaved speelden ze skuggsjá)
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
Ah nice. Heb ze twee keer gezien in Vredenburg. Tegen buitensporig (illegaal) tarief, omdat ik er twee keer veel te laat achterkwam dat ze zouden optreden. Toen gezworen dat ik ze vanaf dat moment niet meer uit het oog zou laten, en ik de volgende keer gewoon op tijd zou zijn. En nu slaan ze Nederland dit jaar overquote:
[..]
nope twee keer roadburn
Overigens vind ik Gap Var Ginnunga echt een kippenvel album (en, om de brug naar spiritualiteit maar te maken, mediteer ik daar zelfs wel eens op), waar ik de latere albums 'sommige nummers erg goed vind'.
Skuggsjá heb ik ook de CD van, ook erg tof.
Did anyone get the number of that donkey cart?
Mooi geschreven Metal, eigen topic waardig!quote:
Lang op het lijstje gestaan, maar het kwam er maar niet van. No more!
Spiritualiteit, wat betekent dat voor mij?
Spiritualiteit vind ik een paraplubegrip, en dan ook nog één van het kaliber waar ik
normaliter als wetenschappelijk ingesteld persoon van wegschrik. Het woord kan
als zweverig overkomen, en word vaak gezien als 'wollig' of 'mutserig'.
Anyhoo, in de herhaling... Spiritualiteit, wat bekent dat voor mij?
Spiritualiteit, voor mij, is cultuur. Ik ben zelf met name bijzonder geïnteresseerd
in de prechristelijke Germaanse (en, in veel mindere mate, Keltische) culturen
die Europa ooit kende. Onze voorouders, en de manier waarop zij in hun leven stonden.
Zonder de hyperactieve heisa van de maatschappij van tegenwoordig.
Dichter bij het hier, en dichter bij het nu (van toen). En, in sommige gevallen,
dichter bij zichzelf. Meer introspect. Wellicht is dat nog wel mijn meest prominente
invulling van 'spiritualiteit'. Introspect, nadenken over je eigen rol in het 'geheel'.
Of je wel goed (probeert) te leven, naar je eigen normen en waarden.
En de normen en waarden van de cultuur waar je je mee identificeert.
Afhankelijk van de tijd, en de stam, samenwerking met de natuur.
De ene Germaanse stam heeft zich intrinsiek meer beziggehouden met zaken
als bijvoorbeeld sjamanisme (nog zo'n paraplubegrip, dat feitelijk alleen maar
inhoud dat er, meestal een wijze stamoud(st)e, een brug zou kunnen slaan
naar het domein van geesten/overledenen, of, in het geval van de
Germaanse mythologie, een van de 8 andere 'werelden').
De Germanen kendden een tamelijk groot pantheon, met alvader Wodan,
Donar de god van de donder, Teiwaz of Tyr, god van rechtvaardigheid en
oorlog. Maar naast de Asen natuurlijk ook de Vanen.
Geloof ik in Wodan? Of Donar? Nee, ik kan niet zeggen dat ik 'geloof' in een god.
Wel omarm ik de cultuur die de mensen die wél in hem geloofden achter hebben gelaten.
En in dat opzicht, geloof ik, indirect, misschien weer wél.
En, zonder écht een brug te slaan naar politiek, vind ik het belangrijk dat die cultuur,
die voetafdrukken van onze voorouderen, bewaard blijven, in onze eigen cultuur.
Sinterklaas, bijvoorbeeld, is een bekende mengelmoes van allerlei culturen.
Zij het een Spaanse of Turkse sint, zijn paard is gebaseerd op Sleipnir, het
achtbenige paard van Wodan.
Ook in ons dagelijks leven zijn de invloeden van de Germaanse cultuur nog
goed te merken, al realiseren we ons dit zelf nauwelijks (en dat is jammer).
De eerste Rune van het 24 runen tellende futhark (het Germaanse proto-equivalent
van het alfabet) is Fehu, en staat voor rijkdom. Wat vroeger werd afgemeten in
hoeveel vee je had. En daar komt dus het woord vee vandaan.
Evenals het Engelse (nog zo'n Germaanse taal) fee.
[ afbeelding ]
Een minder bekende is de rune Uruz, dat letterlijk 'oeros' betekent.
Onze voorouders hebben dat beestje namelijk nog meegemaakt.
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]
Om nog maar te zwijgen over het feit dat maar liefst vier van de zeven weekdagen die we
kennen een direct eerbetoon zijn aan de goden die onze voorouders aanbaden.
Dinsdag, of het Engelse Tuesday, van de god Teiwaz, of Tyr.
Ook Teiwaz (of Tiwaz) is een rune uit het futhark:
[ afbeelding ]
God van rechtvaardigheid. Het woord 'ding' komt hier letterlijk vandaan.
Een 'ding' was namelijk de germaanse voorloper op het huidige 'geding'.
Woensdag, of in het Engels Wednesday. Wodans dag. Noordscandinavië kent
Wodan natuurlijk als "Odin", en als je Odins Day probeert uit te spreken, kun je
goed horen hoe het woord is ontwikkeld tot "Wednesday".
Donderdag. Donar's dag. Thursday, of "Thors Dag". Donar, Thor, Thurs,
kent tevens zijn eigen rune, thurisaz:
[ afbeelding ]
Vrijdag kennen we als de dag van Freya. Godin van de vruchtbaarheid, liefde, en seks.
Ik vind het prachtig om de geschiedenis achter hetgeen van alles wat we kennen
levend te houden, en in ogenschouw te nemen in ons dagelijks leven. Hierdoor voel
ik me, ondanks die drukke maatschappij, oeverloze politiek, cultuur die onder vuur ligt,
verbonden met mijn 'voorouders'.
Het maakt niet uit of links of rechts regeert, zwartepiet zwart blijft of regenboog-
roetveeg stroopwafel-monstrositeit wordt, de wortels van onze cultuur, taal en
gebruiken laten ons nog immer teruggrijpen naar onze voorouders.
Spiritualiteit is voor mij, dat ik daar regelmatig bij stil sta.
quote:Op woensdag 10 oktober 2018 22:14 schreef Charlotte3 het volgende:
[..]
Mooi geschreven Metal, eigen topic waardig!
Did anyone get the number of that donkey cart?
Mensen die je gekwetst hebben in je leven of waarmee je je gemengd hebt. Hebben zij een permanente invloed op jouw energie? Of kun je die stukken ontdoen van jezelf waardoor je uiteindelijk weer die gewetenloze ik ben i.p.v. in een bepaalde gelijke mindset onder elkaar zitten? Is dat niet juist hetgene wat mensen depressief maakt? Depressieve mensen willen vergeten en willen leven en hebben daardoor allerlei onverklaarbare klachten maar kunnen ondertussen wel meegaan in gesprek met de rest van de wereld. Hebben ze iets moeten opofferen daarvoor? Want uiteindelijk zijn die mensen die depressief zijn zo in het nu dat alles wat gebeurt zo weggestopt zit in elk stukje van je lichaam dat je lichaam reageert in begrip voor iedereen en tegelijkertijd onbegrip omdat iedereen dezelfde begrip en onbegrip deelt. Want hoe bereikt een mens uberhaupt de staat om een ander mens te kwetsen? Bij de een gebeurt dat vroeg bij de ander laat maar wanneer je dat kunt doen is het al te laat. Want je kunt moeilijk terug omdat je lichaam en geest het inmiddels gewend is om zo te leven. Je hebt inmiddels ook veel voordelen daardoor. Je begrijpt niet alleen al die mensen die andere mensen kwetsen maar ook de economie, politiek, wetenschap, energieën(voor sommigen), belangrijke dingen om voor te leven en hoe je succesvol kunt worden en wat je moet doen om daar te zijn. En mensen vragen zich af waarom voel ik mij reizend beter dan wanneer ik thuis ben? Op een andere plek heb je geen mensen die je gekwetst hebben.
Ik ben zelf zo vaak gekwetst en teleurgesteld geweest waarbij mensen voor mij een apart soort waren op dat moment van een afstand. Totaal onbegrijpelijk. Nu is dat niet meer. Nu kan ik iedereen en alles begrijpen wanneer ik dat wil. En wanneer ik mij daartoe in overschakel raak ik in egostaat en ga ik ook mensen bekritiseren en over alles zeuren.
Ik ben zelf zo vaak gekwetst en teleurgesteld geweest waarbij mensen voor mij een apart soort waren op dat moment van een afstand. Totaal onbegrijpelijk. Nu is dat niet meer. Nu kan ik iedereen en alles begrijpen wanneer ik dat wil. En wanneer ik mij daartoe in overschakel raak ik in egostaat en ga ik ook mensen bekritiseren en over alles zeuren.
Carpe diem: seize the day
Let´s change the way we treat each other.
It´s on us to do what we got to do.... To surveive.
quote- 2Pac
Let´s change the way we treat each other.
It´s on us to do what we got to do.... To surveive.
quote- 2Pac
[ Bericht 100% gewijzigd door Ralou op 13-08-2019 13:20:55 ]
If it's real it can take the pressure - T. McKenna
Voor mij gaat spiritualiteit steeds meer juist naar het ontdekken van waarheid tegenover illusie. Werkelijkheid vs. droom. Allesbehalve gezweef. Juist steeds meer zien: wat is zweven in theorieën? Concepten en aannames over zaken die eigenlijk helemaal niet uit de directe ervaring ken maar enkel uit ideeën, theoretische modellen - kortom het aangeleerde verhaal van het denken - ? En wat is écht, ervaarbaar, werkelijk ipv conceptueel, verbeelding en tweedehands 'weten'?
En dan kom je erachter dat je vrij weinig absoluut zeker kunt weten. Dat er vrij weinig werkelijk houvast is. Veel schijnzekerheid. En dat vind het denken op z'n best ongemakkelijk, en op z'n slechtst eng. Maar juist dat kan tot een soort open niet-weten leiden dat een gigantische vrijheid geeft van 'moeten'. Een soort kinderlijk onschuldige onbevangenheid. Zoals toen je kind was. God, love it. Al is het nog lang niet compleet. Maar het is een proces van wegvallen, en het voelt als terug naar huis gaan. Dat is voor mij het werkelijke spirituele doel: hervinden wat je lang geleden ergens in je ontwikkeling kwijt bent geraakt, maar altijd onbewust naar hebt gehunkerd...
En dan kom je erachter dat je vrij weinig absoluut zeker kunt weten. Dat er vrij weinig werkelijk houvast is. Veel schijnzekerheid. En dat vind het denken op z'n best ongemakkelijk, en op z'n slechtst eng. Maar juist dat kan tot een soort open niet-weten leiden dat een gigantische vrijheid geeft van 'moeten'. Een soort kinderlijk onschuldige onbevangenheid. Zoals toen je kind was. God, love it.
Al is het nog lang niet compleet. Maar het is een proces van wegvallen, en het voelt als terug naar huis gaan. Dat is voor mij het werkelijke spirituele doel: hervinden wat je lang geleden ergens in je ontwikkeling kwijt bent geraakt, maar altijd onbewust naar hebt gehunkerd...
Eens kijken
|
|
