Depressie & Angst #153 Waar we nog even zweten

Nou graag. Mag ook per dm.

Ik zou dit niet integraal op een openbaar forum zetten Cots

Een paar weken terug ben ik geconfronteerd met iets dat me triggert ofzo. Sindsdien gaat alles alleen maar slechter. Ik probeer het te verbergen door nog wel op te draven waar ik word verwacht en mezelf te resetten. Maar het lijkt niet te lukken.

quote:

Op donderdag 9 augustus 2018 22:29 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Wat vervelend dat het zo slecht met je gaat Kun je hulp krijgen? Take care

Ik weet niet. Thanks. Volgende week is wel mijn vaste behandelaar weer terug van vakantie. Maar dat voelt nu ook nutteloos. Ik heb aan een andere behandelaar wel verteld wat er gebeurd was en die probeert denk ik wel te helpen door contact te houden enzo maar ja. Met een andere hulpverlener heb ik het contact stopgezet. Daar werd het erger van.

Waar halen mensen toch allemaal de zin vandaan om elke dag weer op te staan... 80 jaar lang. Het voelt allemaal zo doelloos soms.

hopelijk mag ik me hier aansluiten. Ik heb al jaren een ander account op Fok! maar vanwege herkenbaarheid toch maar een kloon aangemaakt.

Ik heb nu voor de 3e keer in 9 jaar tijd een depressie. Sinds vorige zomer voelde ik mezelf heel langzaam steeds meer afglijden en toen in het begin van dit jaar in 1 week tijd 2 heftige gebeurtenissen meegemaakt heb heb ik mezelf ziek gemeld bij mijn werk. Helaas ben ik daar ziek uit dienst gegaan. Ik heb bijna 4 maanden moeten wachten totdat ik eindelijk een intakegesprek had bij mijn vorige psychologenpraktijk had. Ook had ik een verwijzing lopen naar de medische psychologie vanwege mijn diabetes. Daar bleek al snel dat ik doorverwezen zou worden naar de Paaz (ook mede omdat dit mijn wens was). Omdat mijn oude psychologenpraktijk geen behandeling naast die van het ziekenhuis doet, ben ik daar weer afgemeld.

De psychiater heeft me bij het 1e intakegesprek meteen aan de antidepressiva gezet (Wellbutrin 150 mg) omdat ik anders verdere behandeling niet zou trekken. Na overleg in het team zijn ze tot de conclusie gekomen dat deeltijdbehandeling voor mij het beste zou zijn. Daar begin ik aanstaande maandag mee.

Verder zit ik nog met een bezwaarzaak tegen UWV, omdat de verzekeringsarts mij niet ziek vindt. Dat brengt enorme stress mee, buiten de klachten van mijn depressie. Dus dat schiet niet erg op

Ik ben overigens getrouwd en heb 1 zoon in de beginnende pubertijd. Dat vind ik nog het ergste, hij krijgt zoveel mee en vindt het ook heel zielig dat ik straks zoveel naar het ziekenhuis moet. En ik voel me al zo schuldig naar hen toe

Sorry voor het lange verhaal, maar ik kom graag meepraten (ook van me af praten zonder mijn geliefden er iedere keer mee te belasten).

Hoe gaan jullie om met brain fog?

quote:

Op donderdag 16 augustus 2018 10:52 schreef Melancholia_war het volgende:
Hoe gaan jullie om met brain fog?

Sporten als ik er de puf voor hebt. Dat klaart het meestal wel op.

Hoi.

Sinds twee weken nu last van een depressie. Ik ben altijd al neerslachtig geweest over mijn situatie en ben van tienerjaren af een pessimist.

Oorzaak van dit dal is:
- de aanhoudende onzin die ik meemaak met het begeleid wonen; de vijftal gebeurtenissen die een negatieve impact op mijn gesteldheid hebben gestort, mensen die langs me heen allerlei dingen gaan regelen waar ik geen weet van heb terwijl het wel over mij gaat, niet in kunnen zien wie nou eigenlijk de controle heeft over mijn leven. Daarnaast telkens de switch van contactpersonen binnen de organisatie waarmee ik telkens opnieuw kennis moet maken en moet wennen aan de verschillende persoonlijkheden om al mijn gedachten en persoonlijke shit bij aan te moeten geven. Hierin ook weer het feit dat als er twee uur gesprekstijd wordt gepreekt, de geloofwaardigheid er vanaf valt omdat men als cliënt in de zorg, uiteindelijk maar een nummer is waar geld vanaf kan worden getroggeld.
- het aflopen van de EMDR die ik heb gevolgd en geen nazorg hiervan ontvangen. Zo van, ja het is klaar en nu doorgaan met je leven.
- mijn beste vriend de computer waar ik vroeger zoveel aan had omdat ik erachter kon wegvluchten, is nu door behaalde doelen eigenlijk niet meer dan een morbide compulsieve obsessie die me alleen maar negativiteit biedt. Het ding kleeft aan me en ik kom er niet van af.
- Anderhalf jaar geleden in dit huidige appartement komen wonen vanwege het wegvluchten van een keihard muziek draaiende buurman met bedreiging van zijn kant. Nog steeds bezwaart dit het woongedrag omdat het de reden is dat ik hier ben komen wonen, en het doet het contact met de hulpverlening die me hier naartoe heeft gestuurd ook geen goed. Het appartement heeft geen tuin, geen balkon, het is hier 's zomers snikheet en het is klein. Ik voel me gevangen hier.
- Het niet mogen hebben van huisdieren (om de eenzaamheid te kunnen bestrijden) omdat de begeleiding vindt dat het 'chaotisch' is in mijn woning. Ik leef hier. Natuurlijk is het chaotisch.
- Mensen van vroeger die zichzelf vooruitstreven qua levensonderhoud en -geluk terwijl ik alweer 17 jaar last heb van mijn computerverslaving, daarvan 13 jaar om hulp zoek, 10 jaar bij de verslavingszorg en geen van allen hebben ten opzichte van de tijdsduur en qua problematiek weinig opgeleverd. Het voelt soms zo verdomde oneerlijk.
- Dit jaar 10 jaar verliefd op een vrouw die me in 2006 om een relatie heeft gevraagd. Destijds 'nee' gezegd vanwege heel onzinnige redenen. In 2008 een depressie gehad met zelfmoordgedachten en de gedachte aan haar heeft me uit dit dal getrokken. Sindsdien moet ik dagelijks aan haar denken. Ten opzichte van haar bestaan gedraag ik me als een onzichtbare stalker. Ze is een obsessie. Aan haar denken doet me tijdelijk goed voelen voor het al snel vervalt in een waas van onbereikbaarheid, onaantastbaarheid en onzekerheid.
- Ruzie en/of onwetendheid in de familie.
- Ziektes in de familie (een tante die ik hoog in het vaandel heb staan).
- Mijn bloedeigen ouders, met wie ik heel goed contact heb, mij niet vertellen dat mensen in de familie ziektes hebben, terwijl zij het wel al weten. (heb dit van een andere tante moeten horen, terwijl mijn ouders ook weten dat ik dat desbetreffende familielid zeer waardeer)
- Sinds eerste klas mbo, nu 14 jaar geleden, geen vrienden meer hebben.
- Teveel gezien op internet. Letterlijk alles, maar dan ook echt alles. Ook datgene wat ik echt niet wil of wilde zien.

Mijn leven op dit moment is kut, mijn huishouden is erdoor een puinhoop, ik kom amper buiten en slaap erg veel. Mijn dag-en-nachtritme is omgedraaid, ik kan geen positieve gedachte verzinnen die me uit dit dal kan trekken. Ik heb nergens geen zin meer in.

Ik ben bekend met sociale angst, die heb ik tot 2016 ook gehad. Veel exposure gedaan en CGT om er vanaf te kunnen komen. De EMDR heeft bepaald ook geen windeieren gelegd omtrent deze ontwikkeling.

Bewezen diagnoses zijn:
Attention Deficit Disorder (ADHD zonder hyperactiviteit, het overwegend onoplettende type)
complex post traumatische stress stoornis

Al de contactpersonen van de instanties met wie ik lopende gesprekken heb weten van de situatie af. Door mijn pessimisme verwacht ik er weinig tot niets van.

[ Bericht 2% gewijzigd door Metalfrost op 16-08-2018 20:42:40 ]

quote:

Op donderdag 16 augustus 2018 19:59 schreef Metalfrost het volgende:

Zonder in te gaan op alle dingen, bij wat voor instelling heb je hulp gekregen voor je cptss?
En euhm zonder lullig te willen doen, als je geen positieve dingen kunt bedenken om je dingen te gaan doen. Dan maar proberen te doen zonder positieve gedachte erover.
Sterkte.

quote:

Op donderdag 16 augustus 2018 23:04 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

Zonder in te gaan op alle dingen, bij wat voor instelling heb je hulp gekregen voor je cptss?

Verslavingszorg Noord Nederland en dan de therapie (het stond aangeschreven als cursus) Seeking Safety.
Zorgmaatwerk voor de EMDR.

quote:

En euhm zonder lullig te willen doen, als je geen positieve dingen kunt bedenken om je dingen te gaan doen. Dan maar proberen te doen zonder positieve gedachte erover.

Ja ik heb geen keus, blijkbaar.

quote:

Sterkte.

Dankjewel.

quote:

Op dinsdag 14 augustus 2018 02:50 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Welkom

Wat een heftig verhaal van jou! Geen sorry zeggen, iedereen wil hier zijn verhaal kwijt, een luisterend oor en een meedenkend mens. Daar is dit topic voor!
Ik hoop dat je medicatie en behandeling je gaat helpen en dat het UWV mee gaat werken.

Echt nuttige tips heb ik niet, sorry. Ik hoop dat je hier de steun en hulp kan vinden die je nodig hebt. We zijn er voor je

Dank je wel! Ik heb woensdag het gesprek met de verzekeringsarts bezwaarzaken gehad en gisteren had ik al de brief binnen dat mijn bezwaar gegrond is verklaard. Wat een last van m'n schouder is dat zeg. Nu kan ik zonder me zorgen te moeten maken over UWV beginnen aan mijn therapie maandag.

Ben wel wat zenuwachtig voor het begin van de therapie. Ik kom in een groep die al even met elkaar meedraait. Maar goed, iedereen is zo begonnen dus ik laat het maar over me heen komen.

quote:

Op donderdag 16 augustus 2018 19:59 schreef Metalfrost het volgende:
Hoi.

Sinds twee weken nu last van een depressie. Ik ben altijd al neerslachtig geweest over mijn situatie en ben van tienerjaren af een pessimist.

Oorzaak van dit dal is:
- de aanhoudende onzin die ik meemaak met het begeleid wonen; de vijftal gebeurtenissen die een negatieve impact op mijn gesteldheid hebben gestort, mensen die langs me heen allerlei dingen gaan regelen waar ik geen weet van heb terwijl het wel over mij gaat, niet in kunnen zien wie nou eigenlijk de controle heeft over mijn leven. Daarnaast telkens de switch van contactpersonen binnen de organisatie waarmee ik telkens opnieuw kennis moet maken en moet wennen aan de verschillende persoonlijkheden om al mijn gedachten en persoonlijke shit bij aan te moeten geven. Hierin ook weer het feit dat als er twee uur gesprekstijd wordt gepreekt, de geloofwaardigheid er vanaf valt omdat men als cliënt in de zorg, uiteindelijk maar een nummer is waar geld vanaf kan worden getroggeld.
- het aflopen van de EMDR die ik heb gevolgd en geen nazorg hiervan ontvangen. Zo van, ja het is klaar en nu doorgaan met je leven.
- mijn beste vriend de computer waar ik vroeger zoveel aan had omdat ik erachter kon wegvluchten, is nu door behaalde doelen eigenlijk niet meer dan een morbide compulsieve obsessie die me alleen maar negativiteit biedt. Het ding kleeft aan me en ik kom er niet van af.
- Anderhalf jaar geleden in dit huidige appartement komen wonen vanwege het wegvluchten van een keihard muziek draaiende buurman met bedreiging van zijn kant. Nog steeds bezwaart dit het woongedrag omdat het de reden is dat ik hier ben komen wonen, en het doet het contact met de hulpverlening die me hier naartoe heeft gestuurd ook geen goed. Het appartement heeft geen tuin, geen balkon, het is hier 's zomers snikheet en het is klein. Ik voel me gevangen hier.
- Het niet mogen hebben van huisdieren (om de eenzaamheid te kunnen bestrijden) omdat de begeleiding vindt dat het 'chaotisch' is in mijn woning. Ik leef hier. Natuurlijk is het chaotisch.
- Mensen van vroeger die zichzelf vooruitstreven qua levensonderhoud en -geluk terwijl ik alweer 17 jaar last heb van mijn computerverslaving, daarvan 13 jaar om hulp zoek, 10 jaar bij de verslavingszorg en geen van allen hebben ten opzichte van de tijdsduur en qua problematiek weinig opgeleverd. Het voelt soms zo verdomde oneerlijk.
- Dit jaar 10 jaar verliefd op een vrouw die me in 2006 om een relatie heeft gevraagd. Destijds 'nee' gezegd vanwege heel onzinnige redenen. In 2008 een depressie gehad met zelfmoordgedachten en de gedachte aan haar heeft me uit dit dal getrokken. Sindsdien moet ik dagelijks aan haar denken. Ten opzichte van haar bestaan gedraag ik me als een onzichtbare stalker. Ze is een obsessie. Aan haar denken doet me tijdelijk goed voelen voor het al snel vervalt in een waas van onbereikbaarheid, onaantastbaarheid en onzekerheid.
- Ruzie en/of onwetendheid in de familie.
- Ziektes in de familie (een tante die ik hoog in het vaandel heb staan).
- Mijn bloedeigen ouders, met wie ik heel goed contact heb, mij niet vertellen dat mensen in de familie ziektes hebben, terwijl zij het wel al weten. (heb dit van een andere tante moeten horen, terwijl mijn ouders ook weten dat ik dat desbetreffende familielid zeer waardeer)
- Sinds eerste klas mbo, nu 14 jaar geleden, geen vrienden meer hebben.
- Teveel gezien op internet. Letterlijk alles, maar dan ook echt alles. Ook datgene wat ik echt niet wil of wilde zien.

Mijn leven op dit moment is kut, mijn huishouden is erdoor een puinhoop, ik kom amper buiten en slaap erg veel. Mijn dag-en-nachtritme is omgedraaid, ik kan geen positieve gedachte verzinnen die me uit dit dal kan trekken. Ik heb nergens geen zin meer in.

Ik ben bekend met sociale angst, die heb ik tot 2016 ook gehad. Veel exposure gedaan en CGT om er vanaf te kunnen komen. De EMDR heeft bepaald ook geen windeieren gelegd omtrent deze ontwikkeling.

Bewezen diagnoses zijn:
Attention Deficit Disorder (ADHD zonder hyperactiviteit, het overwegend onoplettende type)
complex post traumatische stress stoornis

Al de contactpersonen van de instanties met wie ik lopende gesprekken heb weten van de situatie af. Door mijn pessimisme verwacht ik er weinig tot niets van.

Misschien een tip die je al vaker heb gehoord, maar bij mij werkt hij echt wel: ga minimaal 1x per dag naar buiten om te wandelen. Zonlicht heeft een goede invloed op je gemoedstoestand en het is misschien een begin? In ieder geval heel veel sterkte

Ik krijg sinds enige tijd een lagere dosis antidepressiva en ik merk dat ik me sindsdien toch wel slechter voel dan normaal

quote:

Op zondag 19 augustus 2018 21:32 schreef ChildoftheStars het volgende:
Dit bericht doe ik even in een spoiler. Ik weet niet of het mag of dat het kan triggeren

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Gezien de toestanden van deze week vrees ik morgen voor een goed doch duidelijk gesprek Mijn hoofd is een bol wol van binnen

Jee Cots. Wat naar weer. Maar wat fijn dat er op je gelet wordt. Ben je nu alleen?

[ Bericht 3% gewijzigd door Samzz op 19-08-2018 22:30:20 ]

quote:

Op zondag 19 augustus 2018 21:32 schreef ChildoftheStars het volgende:
Dit bericht doe ik even in een spoiler. Ik weet niet of het mag of dat het kan triggeren

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Gezien de toestanden van deze week vrees ik morgen voor een goed doch duidelijk gesprek Mijn hoofd is een bol wol van binnen

Klein beetje aangepast. Doe rustig aan, meid .

quote:

Op donderdag 16 augustus 2018 10:52 schreef Melancholia_war het volgende:
Hoe gaan jullie om met brain fog?

Daar is ook echt een woord voor..

Vanaf het einde van de middag al doodmoe en om 10 uur eindelijk naar bed gegaan om vervolgens twee uur later klaarwakker te worden en niet meer in slaap kunnen vallen.