ADD&ADHD #71 Concentratie te kort of aandacht te kort?

Dat opbouwen en goede medicatie zoeken is ff kut. Ik heb een week lang knallende koppijn en gespannen kaken gehad en daarna was t wel over. Ik had wel de instructie mee gekregen dat ik zelf mocht uitproberen met de dosering tot t goed voelde, dus na n dag of drie 5mg ben ik over gegaan naar 10 en uiteindelijk naar 15 das voor mij de juiste dosering.

Maar dat rare wollige gevoel herken ik wel van het opbouwen, dat wordt wel weer minder

quote:

Op maandag 24 september 2018 18:44 schreef driekwart het volgende:
Tijd om me hier te melden.

Ik heb vorig jaar de diagnose ADD gekregen en na lang twijfelen vanaf vandaag begonnen met medicatie. Ik heb methylfenidaat van Mylan bij de apotheek meegekregen en ik ben begonnen met een lichte dosis van 3x 5mg per dag. Tot zo ver kan ik helaas nog niet veel positiefs ervan zeggen.

Ik loop eigenlijk al de hele dag met een wazig gevoel rond. Geen verbeterde concentratie (misschien zelfs wel minder), zeker niet meer drive om dingen te beginnen of af te maken. Daarnaast voel ik me enigszins kalm, maar toch ook weer helemaal niet.. erg vreemd. Het laatste pilletje gepopt om 4 uur en ik voel me nu een beetje alsof ik iets lang doorgehaald heb na een gezellig feestje (ik neem aan dat dit de rebound is).

Ik begrijp dat mijn lichaam eraan moet wennen etc., maar dit kan de bedoeling toch niet zijn? Als ik er over lees is 5mg gezien mijn lichaamsgewicht (90kg) ook wel erg weinig. Morgen denk ik maar bellen met m'n psycho, dit is wel een beetje een bummer

Iemand vergelijkbare ervaringen gehad?

Misschien Dexamfetamine proberen? Dat is wat ik gebruik voor ADHD-PI.

quote:

Op maandag 24 september 2018 19:19 schreef driekwart het volgende:

[..]

Daar heb je ook gelijk in, maar misschien is een dag wel iets vroeg voor een (goed) oordeel . Had jij soort gelijke klachten voordat je de juiste settings voor jou vond?

Oja, een dagje is wel kort

Maar ik ben ermee gestopt omdat ik er depri van werd, ongeacht de dosering. Dan maar vergeetachtig en verstrooid. Dus ik gebruik geen medicijnen op het moment, zou misschien wel goed zijn Maar dan iets anders dan Ritalin.

Dag 2 en eigenlijk nog steeds alleen maar negatieve effecten en geen positieve.. Ik was vastberaden om het in ieder geval een week of 2/3 te proberen, maar ik kan me haast niet voorstellen dat dit iets voor mij gaat worden. Dan inderdaad maar liever vergeetachtig en verstrooid, ik denk niet dat ik dit nog lang kan/wil volhouden.

quote:

Op dinsdag 25 september 2018 09:54 schreef LazyDave het volgende:

[..]

Misschien Dexamfetamine proberen? Dat is wat ik gebruik voor ADHD-PI.

Wellicht dat Dexam idd beter bij me past, ik lees best wat positieve verhalen van mensen bij wie Ritalin ook niet beviel. Jij hebt hier dus ook goede ervaring mee?

Hee Driekwart, welkom hier!
Geef het alsjeblieft wat meer tijd. Ik weet dat geduld een dingetje is voor adhd'ers, maar je kan niet verwachten dat het met 2 dagen werkt. Dat is niet realistisch.

Het instellen is kut, het voelt kut en de voordelen krijg je nog niet echt mee, maar er is een reden waarom ze voorzichtig zijn. Zit die eerste paar weken uit en ga dan verder kijken. Het heeft echt absoluut geen nut om nu al naar dexamfetamine of andere doseringen te gaan kijken.

Methylfenidaat is fijn omdat je, als je straks ingesteld bent, over kunt stappen naar langwerkende methyl. Dan heb je ook minder last van de wisselende spiegels die je kan voelen bij de kortwerkende pilletjes. Ik had daar ook altijd veel last van. Langwerkend was super, ik hoefde maar 1x per dag aan mn pillen te denken, en dan ging het de rest van de dag goed.
Helaas raakte ik té snel gewend aan de methyl en had mn lichaam steeds meer en meer nodig, waardoor ik uiteindelijk moest overstappen naar dexamfetamine. Daar heb ik nu al jaren een stabiele dosering voor, maar dus wel alleen maar kortwerkende pilletjes.
Ik ben blij dat het bestaat, maar ik moet wel zeggen: het is, en blijft, troep. Allebei de middelen. Troep die je helpt om iets meer uit jezelf te halen (verwacht er geen wonderen van), dat wel, maar ook troep waar je lichaam zó afhankelijk van wordt dat als je een keer je pillen niet bij je hebt dat je je de hele dag kut voelt en alleen maar wilt slapen.

quote:

Op dinsdag 25 september 2018 18:59 schreef driekwart het volgende:
Dag 2 en eigenlijk nog steeds alleen maar negatieve effecten en geen positieve.. Ik was vastberaden om het in ieder geval een week of 2/3 te proberen, maar ik kan me haast niet voorstellen dat dit iets voor mij gaat worden. Dan inderdaad maar liever vergeetachtig en verstrooid, ik denk niet dat ik dit nog lang kan/wil volhouden.

[..]

Wellicht dat Dexam idd beter bij me past, ik lees best wat positieve verhalen van mensen bij wie Ritalin ook niet beviel. Jij hebt hier dus ook goede ervaring mee?

Ja, volgens mij reageer ik beter op Dexamfetamine dan Methylfenidaat. Ik ben het nog aan het testen, maar verstrooid en vergeetachtig ben ik nog steeds wel. Hoe loopt het nu inmiddels?

Heb je site van het cak gecheckt over reizen met opiaten?

Zou me inderdaad ook best spannend lijken

Toen ik nog medicatie nam had ik bij reizen een stopweek. Gemiddeld was dat voor mij rustiger, alleen minder efficient.

quote:

Op zondag 14 oktober 2018 17:51 schreef Monopoly het volgende:
Iemand ervaring met medicijnen mee nemen naar de VS?
Ik ga in december een week naar New York.
Huisarts maakt een medicijnenpaspoort aan en een Engelse verklaring met stempel.
Methylfenidaat is goed gekeurd in de VS als middel, dus volgens de website van de ambassade van de VS is dat genoeg, al moet ik wel langs de douane bij 'something to declare'. Dat wilde ik sowieso doen voor de zekerheid omdat ik geen zin heb in gezeik.

En voor de eerste keer lang vliegen met medicatie. Iemand met ervaringen?

De kans dat je gecontroleerd wordt is ZO klein, en de hoeveelheid die je meeneemt is (neem ik even aan) aannemelijk dat die voor persoonlijk gebruik zijn... Het gaat hen er volgens mij vooral om dat je het niet gaat verstrekken.
Ik heb in ieder geval al vaak genoeg gereisd met medicatie in de bagage en daar is nog nooit iets over gezegd of wat dan ook.

Ik had laatst via het cak een shengenverklaring aangevraagd voor frankrijk. Duurde n week of twee geloof ik. Eerder n keer stopgezet bij de grens (vanwege terrorismedreiging toen) dus ik dacht, laat ik t maar gewoon regelen. Voelt toch relaxter

Misschien kun je via impuls en woprtblind meer info vinden over reizen?

Zo, ik word de laatste tijd écht niet goed meer van m'n medicijnen.. Ik ga er eens even een paar dagen mee stoppen, kijken hoe het dan gaat. Heb al van alles moeten doen om uberhaupt Concerta te krijgen (van de namakers werd ik helemaal lijp) maar geen zin om nu wéér op zoek te gaan naar een ander middel..
Ben vandaag gewoon thuis en verder niks op de planning dus vandaag niets ingenomen, ben echt kei moe . Morgen werken, kijken hoe dat gaat .

Aww Orbeatle, super vervelend. Ik heb het ook wel eens gehad. Vaak helpt ff stoppen bij mij wel. De tweede dag vind ik wel altijd het ergste, heb een keer 18 uur aan één stuk geslapen op de tweede dag

Ik merk dat ik de laatste tijd weer sneller begin te praten. Waar ik jaren mezelf re-de-lijk onder controle heb gehad qua praten, ga ik nu regelmatig weer zó snel dat ik over mijn eigen tong struikel, of dat mensen écht reageren met "wowowow, ff rustig, wat zei je?" Ik vind het vooral vervelend dat ik zelf vaak het idee heb dat ik gewoon duidelijk en op een normaal tempo praat, en ik wéét dat er mensen zijn die het niet zeggen als ze me niet begrijpen.
Hebben anderen dit ook? Zijn er tips?

Ik skip ook vaak medicatie, op mn vrije dagen sowieso en soms ook wel eens als ik thuis werk

Ik ga als een malle op de hyperfocus met medicatie en verzet t werk wat normaal twee personen doen, maar dat hoeft niet altijd van mij soms mag ik ook gewoon een aanklootdagje van mezelf met lullen bij de koffieautomaat, onzinmailtjes sturen en kletsen met collega's. Voor de balans ofzo

@broccoli dat snelle praten werd bij mij minder door medicatie. Ik zou t ook heel erg vinden als dat weer terug zou komen terwijl ik nog wel meds gebruik. Dat was namelijk t voornaamste wat mensen opviel.

Wellicht kan een logopedist oid je op weg helpen met tips om langzamer of duidelijker te praten?

Persoonlijk vond ik het snappy worden van medicatie een van de vervelendste bijwerkingen. Ik had gewoon veel minder tolerantie voor bullshit en dat is met mijn werk niet handig, al verzet ik ook zonder vaak werk voor twee

@LDG bij mij werd het snelle spreken dus ook veeeel minder met medicatie, maar het komt weer terug en daar baal ik ontzettend van. Op werk moet ik vaak jonge jongens en meiden opleiden, 16 jaar oud, eerste baantje, en die durven het gewoon niet te zeggen als ik te snel ga. En dan vraag ik later waarom ze iets niet gedaan hebben, en dan kom ik er pas achter dat wat ik gezegd heb helemaal niet is overgekomen...
Logopedie klinkt als een goede optie, maar lijkt ook gelijk weer zo heftig ofzo. Ik denk er eens even over na.

Skull-splitter, dat snappy worden herken ik helemaal niet eigenlijk. Bij ons thuis kon je juist precies merken wanneer we onze pilletjes juist niet gehad hadden, dan hoefden mn broertje en ik elkaar alleen maar aan te kijken en dan was het al vechten
Ik ben wel makkelijker aangebrand als ik slecht heb gegeten icm pillen, en bij methylfenidaat had ik het heel erg toen ze begonnen uit te werken.

quote:

Op dinsdag 30 oktober 2018 13:14 schreef Broccolitaartje het volgende:
@LDG bij mij werd het snelle spreken dus ook veeeel minder met medicatie, maar het komt weer terug en daar baal ik ontzettend van. Op werk moet ik vaak jonge jongens en meiden opleiden, 16 jaar oud, eerste baantje, en die durven het gewoon niet te zeggen als ik te snel ga. En dan vraag ik later waarom ze iets niet gedaan hebben, en dan kom ik er pas achter dat wat ik gezegd heb helemaal niet is overgekomen...
Logopedie klinkt als een goede optie, maar lijkt ook gelijk weer zo heftig ofzo. Ik denk er eens even over na.

Skull-splitter, dat snappy worden herken ik helemaal niet eigenlijk. Bij ons thuis kon je juist precies merken wanneer we onze pilletjes juist niet gehad hadden, dan hoefden mn broertje en ik elkaar alleen maar aan te kijken en dan was het al vechten
Ik ben wel makkelijker aangebrand als ik slecht heb gegeten icm pillen, en bij methylfenidaat had ik het heel erg toen ze begonnen uit te werken.

Mijn tolerantie voor kleinigheidjes wordt ook juist minder zónder medicatie.

Voorbeeld: de deur van m'n balkon sluit niet goed en als de wind daar op staat dan hoor je dat suizen. Dat doet het al een tijdje en sinds ik effe ben gestopt met de medicijnen word ik echt KNE-TER-GEK van dat geluid... Heftige gewaarwording .

En snel praten doe ik niet zozeer maar paar wel veel (of meer) als ik geen medicatie gebruik. Dan meng ik me weer in elk gesprek wat ik opvang en ben ik vooral bezig met heel veel flauwe grappen maken... Nog meer dan anders .
Maar goed, vooralsnog bevalt het me momenteel wel even zonder die medicijnen. Zelfs op werk gaat het wonderbaarlijk goed eigenlijk, en de vermoeidheid valt nu ook wel mee.

Wat maakt het uit van welk merk de methylfenidaat is? We hebben het toch gewoon over een chemische stof die in een bepaalde hoeveelheid aan een tablet wordt toegevoegd? Dat zou toch van Merck of Sandoz niks moeten uitmaken?

Ik heb zelf geen ADHD, maar wil eigenlijk graag een vraag voorleggen (voor zover daar echt antwoord op te geven valt, maar dat merk ik vanzelf). Mijn moeder stelt namelijk dat ze ADHD zou hebben, niet omdat ze die diagnose heeft gekregen maar omdat ze zichzelf die diagnose heeft gegeven. Belangrijkste reden voor haar was het feit dat ze een keer ritalin van de huisarts voorgeschreven had gekregen waardoor ze meer rust ervoer in haar hoofd. Zoals ze zelf aangaf, zou ritalin enkel helpen bij ADHD en was dat dus al een bevestiging omdat het haar anders niet meer rust zou hebben gegeven. Dat vond ik zelf wat kortzichtig

Ik moet bekennen dat ik geen kennis heb van ADHD, behalve de dooddoener dat je er erg druk van zou worden. Mijn moeder is alles behalve druk, oogt ook juist enorm rustig. Zij ervaart wel drukte in haar hoofd zegt ze (als in piekeren), is sociaal incompetent, zegt dingen zonder te beseffen hoe kwetsend ze kunnen zijn, verdraait zaken, heeft een steengoed geheugen, wilde altijd studeren en rolde van de ene cursus in de ander, was de kartrekker thuis tot ze een burn-out kreeg, zit met zichzelf in de knoop, is volgens eigen zeggen bijna nergens toe in staat en zit dus alle dagen thuis, kan soms een opleving hebben maar wordt over het algemeen al moe van een uurtje visite (echt lichamelijk moe bedoel ik dan), reageert heftig op eten (als in dat haar lijf bijna niets aan lijkt te kunnen), enzovoort.

Ik heb zelf wel vermoedens van andere aandoeningen bij haar want dat ze niet in orde is - dat moge duidelijk zijn (want er speelt nog veel meer, maar dat terzijde), maar ADHD is nou niet bepaald wat er in mij op kwam en ik vind het vreemd dat zij zo stellig overtuigd is dat zij dit heeft.

Concreet, mijn vraag is of jullie het herkennen, zou er inderdaad toch ADHD kunnen meespelen voor haar in meer of mindere maat? Wat zou haar dan helpen? Onze relatie is slecht en wordt steeds slechter, ik hoop op antwoorden over waarom ze is zoals ze is en als ADHD toch een rol speelt dan kan dat biedt dat misschien ook wat handvatten voor mij.

Als er geen antwoord valt te geven op mijn vraag, dan begrijp ik dat, ik vraag ook niet om een diagnose maar enkel of iemand zich op een bepaalde manier herkent in hetgeen ik over mijn moeder schets en of dat typische gedragingen/gevolgen zijn voortvloeiende uit ADHD.

Zou het niet kunnen dat Ritalin ook voor andere aandoeningen effectief kan zijn?

Oh lastige vraag.

Wat betreft het innemen van Ritalin en het ervaren van de positieve effecten, dat zou ook kunnen door de verwachting die ze er van heeft. Misschien werkte het omdat ze echt ADHD heeft, misschien werkte het net als een placebo. Moeilijk te beoordelen.

Ook de kenmerken die je opnoemt, sommige dingen zou je onder ADHD kunnen scharen, anderen weer niet. Maar dat is vanuit mijn perspectief, iemand anders hier heeft er weer een andere mening over. Mensen met ADHD zijn niet per se zus en zo, een karakter wordt door zoveel factoren bepaald.

Kortom, je hebt geen zak aan mijn antwoord en ik denk dat je moeder het beste de hulp van een professional kan inschakelen. Sorry

[ Bericht 0% gewijzigd door -Miauw- op 11-12-2018 20:33:46 ]