Wraak genomen en onwijs verdriet

quote:

Op zondag 1 juli 2018 20:43 schreef Gregor1994 het volgende:

[..]

Ja inderdaad, en ook om de pijn die ik een ander heb aangericht, extreem zelfs. Indien ik een psychopaat zou zijn zoals je aangeeft dan zou ik dat niet hebben. Mijn acties zijn fout, milieu waar ik in ben opgegroeid was dit ‘normaal’, zo blij? Ik heb dus onwijs veel moeite gehad me eraan te ontrekken, en ik zoek altijd hulp.

quote:

Op zondag 1 juli 2018 20:30 schreef Gregor1994 het volgende:

[..]

Al een jaar over dit. Ik moest aan het begin constant wisselen van psychiaters...en ook die van mij is nu weer weg. Dit maakt het soms lastig. Overigens heb ik dit wel aan vrienden verteld en familie. Ik weet heel goed wat ik heb aangericht...het is zo erg en ik snap niet dat ik zo obsessief word. Ik merk dat de psychiater gewoon nooit goede vragen stelt..niet genoeg diepgang en te begrijpend voor mij is

(Zonder de op te hebben gelezen) Je bent dus te passief in je momenteel beschikbare hulpverlening als daar aangegeven wordt dat je nog mild reageert (of misschien bedoelde je psych hoe rustig je het tijdens een consult verteld, terwijl je in de praktijk anders reageert) en jij kennelijk verder een obsessie opbouwt die dan ook nog eens escaleert.

Als jij je bewust bent van zulke dingen, dan zoek je geen echte hulp als je daar niet naar handelt. Kennelijk is je consult een beetje ouwehoeren en dan weer naar huis, maar dat ligt dus niet alleen aan de psych. Misschien kun je daar je schuldgevoel voor gebruiken als motivatie om echt aan de bak te gaan en je niet te laten weerhouden door gemakszucht dat als de psych het wel ok vindt, het ok is.

Volgende consult aangeven dat de huidige tactiek niet werkt, je kritischer benadert wil worden en wil kijken naar een signaleringsplan e.d. om dit soort situaties niet meer zo te laten escaleren. Bespreek ook eens of je op momenten dat het ook echt fout dreigt te gaan misschien een hulplijn kan bellen. Met het oog op stalken en oncontroleerbare handelingen wil je immers niet richting strafbare feiten gaan, maar geen idee of een crisislijn daar ook voor is..

quote:

Op zondag 1 juli 2018 22:12 schreef Gregor1994 het volgende:

[..]

Absoluut niet van haar, mezelf uiteindelijk. Wat moet ik doen, indien ik mezelf niet vergeef dan heeft het leven niet veel nut..dan blijf ik voor altijd op dit punt.

Je kunt niet meer veranderen wat je hebt gedaan, wat je wel kunt doen is zorgen dat je de juiste hulp krijgt zodat je nooit meer zoiets zult doen. Stap 1 is zorgen dat je de juiste hulp krijgt, dus zeg tegen je psychiater dat je het gevoel hebt dat hij te soft is en dat die aanpak niet werkt. Veranderd er niks, dan zoek je een andere psychiater, bijvoorbeeld een vrijgevestigde die gespecialiseerd is in het behandelen van mensen met een narcistische persoonlijkheidsstoornis.

quote:

Op zondag 1 juli 2018 22:12 schreef Gregor1994 het volgende:

[..]

Absoluut niet van haar, mezelf uiteindelijk. Wat moet ik doen, indien ik mezelf niet vergeef dan heeft het leven niet veel nut..dan blijf ik voor altijd op dit punt.

Wat je moet doen is aan de slag gaan dat je dit soort dingen beter leert voorkomen. Dat deze gebeurtenis niet voor jan lul is gebeurt en dat jij nu wel echt pro-actief gaat zijn in het leren de-escaleren van zulke emoties en/of ze leren af te richten op een minder schadelijke manier.

Het kijkt jezelf een stuk lekkerder in de spiegel als je merkt dat je ook echt geleerd hebt van deze shit. Dat je bij een volgende keer nadenkt voor je handelt en dan niet weer in diezelfde valkuil trapt. Dan denk je ja jeetje, ik voel me kut en alles. Maar als het echt zo diep zit vanuit je omgeving waarin je opgegroeid bent, dan zul je ook er wat langer over doen om bepaalde patronen te doorbreken.
Misschien heb je dan juist deze escalatie nodig gehad die zo een impact op je heeft, dat het je eindelijk motiveert om te kunnen zeggen tegen de psych dat het niet voldoende is. Niet dat hij te weinig goede vragen stelt, maar dat jij niet genoeg aangeeft.
Zie het als een proces, waarin je naast een stukje boetedoening ook jezelf beter ontwikkelt. Zij mag daar dan persoonlijk geen kut meer aan hebben, maar een eventuele volgende meid hoeft dan hopelijk niet een zelfde shit mee te maken. En jij ook niet. Dat is je winst, die je kan pakken en die het makkelijker zal maken met jezelf in wat meer reine te komen. Maar dan moet je je niet meer willen verschuilen achter wat anderen wel of niet doen, die bal ligt bij jou.

Blijf bij haar uit de buurt.

quote:

Op zondag 1 juli 2018 22:12 schreef Gregor1994 het volgende:

[..]

Absoluut niet van haar, mezelf uiteindelijk. Wat moet ik doen, indien ik mezelf niet vergeef dan heeft het leven niet veel nut..dan blijf ik voor altijd op dit punt.

Begin met te zorgen dat je dit gedrag nooit meer vertoond. Daar begint het mee en met niets anders. Jezelf vergeven heeft ook alleen zin wanneer je echt geleerd hebt wat aanvaardbaar gedrag is en wat grenzen zijn en die vanaf nu respecteert.

Het is voor jezelf te hopen dat deze situatie je de rest van je leven een beetje ongemakkelijk gevoel geeft. Dat zal je hopelijk helpen om je te gedragen.

Je hebt gelijk.

quote:

Op zondag 1 juli 2018 22:53 schreef mspoez het volgende:
Je hebt gelijk.

Katten UI

TS, goed dat je het alsnog hebt opgebiecht. Vroeg of laat komt zoiets toch wel naar buiten.

Ik denk dat je kansen nu wel verkeken zijn, maar zoals eerder werd gezegd, trek er iig lering uit. Zoiets doe je geen tweede keer meer (hoop ik).

[ Bericht 0% gewijzigd door girlnextdoor. op 02-07-2018 01:26:04 ]

Wat een mafketel, jonguh

quote:

Op zondag 1 juli 2018 21:36 schreef Gregor1994 het volgende:

[..]

Bij me dragen voor altijd? Ik heb het gevoel alsof Fokkers dat willen, dat ik mezelf voor altijd schuldig blijf voelen..maar wie help ik daarmee?

Nou het zou je alleen maar kunnen helpen om dit toch bij je te blijven dragen. Misschien niet op de extreme manier zoals nu, maar wel bij je zodat je een volgende keer jezelf meteen tot de orde kan roepen en dit nooit meer zal gebeuren.
Het is erg goed dat je het opgebiecht hebt, nu is zij ook van haar onzekerheid en angst af. De kans dat zij nog contact wil is klein want zij weet nu dat 1 dingetje van haar jou helemaal kan laten ontsporen en daar gaat ze zich denk ik niet aan wagen.
Maar je moet echt gaan verzinnen hoe je dit kan vermijden in de toekomst!

En de tijd zal je wel helpen met het verminderen van je schuldgevoel.
Je bent erg fout bezig geweest maar je hebt het ook verteld en opgebiecht aan anderen en haar. Dat zet je weer een plaats vooruit.

'Not done' is wel een beetje een understatement, lijkt mij . Allejezus.

quote:

Op maandag 2 juli 2018 01:20 schreef girlnextdoor. het volgende:
Ik denk dat je kansen nu wel verkeken zijn

Nee joh, ik zie dit nog wel goed komen.

Je kunt het beste iets doen aan die onzekerheids dingen. En zodra je ze wel hebt niet zo gemeen zijn. Want veel mensen zijn onzeker en zullen het niet als excuus of aanleiding maken om zulke rottigheid uit te halen.

quote:

Het is zo'n lief meisje, zo vergevingsgezind ...

Misschien, heel misschien ligt hier een klein kansje ......

Maar ik vrees van niet.

Met het schuldgevoel zul je moeten leren leven, je heb iets bijzonder soms gedaan en daarmee iemand flink pijn gedaan.

Je kunt proberen het om te zetten in iets positiever door na te gaan hoe je ertoe bent gekomen. Wat maakte je zo vals dat je besloot zoiets te doen? En wat kun jij doen om een volgende keer dat je in zo'n situatie komt je daar op een gezonde manier mee omgaat?

Ik denk dat door je fout te erkennen je al een stuk geleerd hebt, maar door het jezelf te gunnen om deze kant van jezelf te verbeteren ga je ook voorkomen dat je dit in de toekomst nog eens doet. En daarmee zou je het leven voor jezelf maar ook de mensen om je heen een stuk gemakkelijker en prettiger maken.

Ik denk dat als je een psycholoog de situatie voorlegt en vraagt om hulp om je gedrag te veranderen, die heel concreet met jou kan gaan kijken hoe je dat kan bewerkstelligen.

En het zal wel even tijd kosten, zo iemand moet eerst begrijpen hoe jij in elkaar steekt en waar dit vandaan komt voordat hij kan helpen om een manier te vinden het op te lossen.

Wow ziek dat je dit iemand aan kan doen... echt bizar. Enige wat je kan doen is haar inderdaad never nooit meer spreken of ook maar iets van een teken van leven geven.

Wat is hier extreem aan? Mails en berichten? Serieus? Begrijp niet hoe iedereen hier reageert. Heb zelf ook wel dat soort mails gestuurd naar een ex. Tuurlijk heb ik er spijt van, maar het zijn woorden geen daden. De politie neemt zoiets niet eens serieus. Of lees ik iets over het hoofd en heeft hij haar echt verkracht of zo?

quote:

Op maandag 2 juli 2018 13:56 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Wat is hier extreem aan? Mails en berichten? Serieus? Begrijp niet hoe iedereen hier reageert. Heb zelf ook wel dat soort mails gestuurd naar een ex. Tuurlijk heb ik er spijt van, maar het zijn woorden geen daden. De politie neemt zoiets niet eens serieus.

Euh de inhoud van die mails was behoorlijk zorgwekkend in dit geval.

quote:

Op maandag 2 juli 2018 13:56 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Wat is hier extreem aan? Mails en berichten? Serieus? Begrijp niet hoe iedereen hier reageert. Heb zelf ook wel dat soort mails gestuurd naar een ex. Tuurlijk heb ik er spijt van, maar het zijn woorden geen daden. De politie neemt zoiets niet eens serieus. Of lees ik iets over het hoofd en heeft hij haar echt verkracht of zo?

fucking ziek in je bol joh... iemand zulke dingen toewensen, lekker anoniem.. helemaal iemand die echt misbruik heeft meegemaakt.

Jij hebt ook een psycihater nodig.

quote:

Op maandag 2 juli 2018 01:15 schreef Gregor1994 het volgende:

[..]

Bedankt oprecht hoe jij soms reageert. Hier heb ik zeker wat aan. Zeer spijtig dat ik het voor haar niet kan veranderen en haar die pijn heb gebracht, maar inderdaad. Het lijkt bijna, afgaande op mijn jeugd tot en met de dag van vandaag, dat deze de-escalatie nodig was om mij een spiegel voor te houden dat er intern iets met mij niet klopt. Ik bestempelde het eerst alleen als onzekerheden en mijn psych ook en kon mijn woede begrijpen, omdat ‘het meisje ook niet zo aardig was’. Maar wat kritischer daarop zijn moet ook..

Als ik dit zo lees... ga het niet downlplayen, echt niet... nee, het lag niet aan haar of een ander of je ouders of wie dan ook.. het lag aan jou, neem je verantwoordelijkheid eens... kut millenials met hun sneeuwvlok syndroom

quote:

Op maandag 2 juli 2018 13:56 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Wat is hier extreem aan? Mails en berichten? Serieus? Begrijp niet hoe iedereen hier reageert. Heb zelf ook wel dat soort mails gestuurd naar een ex. Tuurlijk heb ik er spijt van, maar het zijn woorden geen daden. De politie neemt zoiets niet eens serieus. Of lees ik iets over het hoofd en heeft hij haar echt verkracht of zo?

Dat jij ook op in een gesloten inrichting thuishoort was al jaren duidelijk, maar bedankt voor de bevestiging.

Dit is inderdaad wel next-level shit wat je haar hebt aangedaan. Goed dat je het opgebiecht want ik kan me zomaar voorstellen dat het voor haar ook wel eng kon zijn om niet te weten wie haar dit soort ongein nou aan zou doen. Anyway, nu je uit je plaat bent gegaan op de meest belachelijke manier weet je het hopelijk de volgende keer wel op tijd te herkennen en je niet zo te laten gaan gezien je schuldgevoel die je eraan over hebt gehouden. Je bent in ieder geval geen sociopaat, jammer dat je er een beetje veel te laat achter bent gekomen dat je slecht bezig was.

quote:

Op maandag 2 juli 2018 13:56 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Wat is hier extreem aan? Mails en berichten? Serieus? Begrijp niet hoe iedereen hier reageert. Heb zelf ook wel dat soort mails gestuurd naar een ex. Tuurlijk heb ik er spijt van, maar het zijn woorden geen daden. De politie neemt zoiets niet eens serieus. Of lees ik iets over het hoofd en heeft hij haar echt verkracht of zo?

Jij hoort in een gesloten inrichting.

quote:

Op maandag 2 juli 2018 14:16 schreef Gregor1994 het volgende:

[..]

Waar downplay ik dan? Het is toch ook mijn verantwoordelijkheid. Ik stel enkel dat de kans groter is dat ik dit heb gedaan mede doordat het in mijn opvoeding normaal werd geacht om zo los te gaan. Dit is abnormaal gedrag. Ik ben verantwoordelijk, maar waar komen deze enge gevoelens vandaan? Ik weet dat de inhoud afschuwelijk is, ik wilde de inhoud in eerste instantie niet bekend maken, omdat sommigen het niet aankunnen. Maar goed, leek me wel degelijk slim om het zo te posten.

Dat je psychiater het ook wel snapte? is dat echt zo? Ik zie tussen de lijnen door gewoon allerlei wilde sprongen om het maar niet op je eigen kutgedrag en kutkarakter te gooien waarom je zo doet.
En wtf hoe ben je opgegroeid dan dat blijkbaar je familie als ze boos zijn je helemaal verbaal misbruiken en kapot maken?

quote:

Op maandag 2 juli 2018 14:25 schreef Gregor1994 het volgende:

[..]

Dat laatste was gewoon normaal, politie was in ons huis vaak aanwezig. Met name dat het de ene keer een zeer onveilge omgeving thuis was (alles in het huis werd stukgemaakt als ik dan bv thuiskwam van school) en de volgende dag was alles oke tussen familieleden. Niet een keertje, nee jaren.

Nogmaals, dit is nooit een rechtvaardiging voor mijn gedrag, maar kan wel mee hebben gespeeld in de obsessieve persoon die ben. Dit is gewoon mijn gedrag geweest inderdaad en karakter naar haar specifiek toe, niet naar andere mensen, gelukkig. Maar dit raakt gewoon veel mensen en haar omgeving ook..

En de psychiater..tja, hij heeft echt aangegeven dat boosheid normaal is. Maar goed, hij was ook niet degene die heeft gezorgd dat ik ermee stopte.

Oke dan snap ik je gedrag persoonlijk al iets meer.
Boosheid is normaal ja, de manier waarop je er mee omgaat zeer zeker niet. Maar dat weet je zelf inmiddels ook.
Ik zou daar vooral aan werken en bij een psychiater moet je ook heel duidelijk zijn als je het idee hebt dat zijn manier voor jou niet werkt.

quote:

Op zondag 1 juli 2018 19:50 schreef Gregor1994 het volgende:
Ik werd onzeker na een gebeurtenis die plaatsvond (niets bijzonders).

Die "niet bijzondere" gebeurtenis was de aanleiding dat je begon met die vreselijke mailtjes en berichten aan haar?
Zo ja, dan was het wél een bijzondere gebeurtenis en al helemaal als ik de topictitel lees: Je hebt voor je gevoel wraak genomen.
Wraak voor wat eigenlijk?
Die gebeurtenis of is er nog iets anders aan de hand wat je nog niet verteld hebt?
Als het wél om die gebeurtenis gaat vind ik dat je moet vertellen wat dat was om het verhaal compleet te maken.
Wat de aanleiding ook was, dit kán gewoon niet maar dat weet je zelf ook al dus daar ga ik niet op door.
Ben alleen heel benieuwd naar de aanleiding icm de topictitel om het verhaal compleet te krijgen.

quote:

Op maandag 2 juli 2018 15:07 schreef Gregor1994 het volgende:

[..]

De gebeurtenis was dat zij mij niet wilde na jaren van daten en contact en blijkbaar nog met haar ex had. Ik probeerde haar er overheen te laten komen en het lukte me niet, op een gegeven moment verbrak zij het contact en voor ik wist had ze een vriendje. Ik werd simpelweg overvallen daardoor, ik had het echt niet verwacht met name omdat ze erop aandrong een relatie moeilijk te vinden. Ik kreeg het gevoel twee jaar aan de lijn te worden gehouden al dan niet bewust...Vanaf dat moment escaleerde het, dat ik wist dat ze zo makkelijk kon doorgaan en dat onze ‘relatie’ niks betekende.

Door een afwijzing zo door het lint gaan joh

quote:

Op maandag 2 juli 2018 15:07 schreef Gregor1994 het volgende:

[..]

De gebeurtenis was dat zij mij niet wilde na jaren van daten en contact en blijkbaar nog met haar ex had. Ik probeerde haar er overheen te laten komen en het lukte me niet, op een gegeven moment verbrak zij het contact en voor ik wist had ze een vriendje. Ik werd simpelweg overvallen daardoor, ik had het echt niet verwacht met name omdat ze erop aandrong een relatie moeilijk te vinden. Ik kreeg het gevoel twee jaar aan de lijn te worden gehouden al dan niet bewust...Vanaf dat moment escaleerde het, dat ik wist dat ze zo makkelijk kon doorgaan en dat onze ‘relatie’ niks betekende.

Maar waren jullie ook romantisch met elkaar om het zo maar eens te zeggen of waren jullie gewoon goede vrienden?
Misschien was de relatie in jouw gedachten (iig in je gevoelens) anders dan dat zij er over dacht, lijkt het wel op iig.
Zou me niks verbazen als je ook daarin een grote fout hebt gemaakt.
Tenzij er ook gezoend werd en er ook lichamelijk sexueel contact tussen jullie was, dan snap ik je frustratie wel alleen je reactie nog steeds niet.

Edit: Ze ging nog met haar ex schrijf je. Was het wel haar ex of wilde jij graag dat hij haar ex was en niet haar vriend?

editfoutje, edit staat in mijn vorige bericht

Je schuldgevoel zal je zelf mee moeten leren leven.

En haar zal je echt met rust moeten laten, ieder contact dat jij nog met haar hebt zal voor haar niet positief voelen.

Respecteer haar door haar met rust te laten. Haar contacteren doe je alleen voor jezelf, niet voor haar. Wees je daar heel erg van bewust. Naar haar toe kan je dit niet rechtzetten. Zij moet haar verdriet, angst en pijn een plekje geven. En de oorzaak daarvan ver van zich houden.

quote:

Op maandag 2 juli 2018 13:56 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Wat is hier extreem aan? Mails en berichten? Serieus? Begrijp niet hoe iedereen hier reageert. Heb zelf ook wel dat soort mails gestuurd naar een ex. Tuurlijk heb ik er spijt van, maar het zijn woorden geen daden. De politie neemt zoiets niet eens serieus. Of lees ik iets over het hoofd en heeft hij haar echt verkracht of zo?

quote:

Op maandag 2 juli 2018 13:56 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Wat is hier extreem aan? Mails en berichten? Serieus? Begrijp niet hoe iedereen hier reageert. Heb zelf ook wel dat soort mails gestuurd naar een ex. Tuurlijk heb ik er spijt van, maar het zijn woorden geen daden. De politie neemt zoiets niet eens serieus. Of lees ik iets over het hoofd en heeft hij haar echt verkracht of zo?

Het extreme is dat je moeite gaat zitten doen (wat gewoon een daad is hè) om iemand te kwetsen met vertrouwelijke informatie op een privacy gevoelige manier. Je tornt daarmee aan iemands veiligheidsgevoel, zelfvertrouwen en trauma's. De dreiging van kan soms net zo een impact hebben als het daadwerkelijk ondergaan. Stalking e.d. is wel degelijk strafbaar en met reden.

Natuurlijk ligt het met een beetje verder kijken dan je neus lang is, echt wel iets gecompliceerder. Het begint al met de wetgeving, die door een stelletje achterlopende nitwits op tech-gebied bepaald niet up to date is. Dan moet de overbezette politie die net zo goed achterloopt, ook keuzes maken in wat ze gaan opvolgen. Dan spelen cijfertjes een rol en niet zozeer in hoeverre iets kut en strafbaar is. Kijk bijvoorbeeld maar naar de pakkans op inbraken of het gezeik rondom drugsrunner die behoorlijk vrij spel hebben en voor stijgende overlast zorgen.

quote:

Op maandag 2 juli 2018 14:25 schreef Gregor1994 het volgende:

[..]

En de psychiater..tja, hij heeft echt aangegeven dat boosheid normaal is. Maar goed, hij was ook niet degene die heeft gezorgd dat ik ermee stopte.

Ik vind boosheid niet normaal als je afgewezen wordt.
Teleurstelling, verdriet, spijt prima
Maar boosheid nee

quote:

Op maandag 2 juli 2018 14:16 schreef Gregor1994 het volgende:

[..]

Waar downplay ik dan? Het is toch ook mijn verantwoordelijkheid. Ik stel enkel dat de kans groter is dat ik dit heb gedaan mede doordat het in mijn opvoeding normaal werd geacht om zo los te gaan. Dit is abnormaal gedrag. Ik ben verantwoordelijk, maar waar komen deze enge gevoelens vandaan? Ik weet dat de inhoud afschuwelijk is, ik wilde de inhoud in eerste instantie niet bekend maken, omdat sommigen het niet aankunnen. Maar goed, leek me wel degelijk slim om het zo te posten.

Ik zou me niet teveel blind staren op waar die gevoelens vandaan komen. Stukje context kan wel verhelderend werken natuurlijk, maar het belangrijkste blijft toch wel dat het er nu eenmaal is en dat je er iets mee moet leren doen. Iets beters cq constructiefs zeg maar.

Dat snoert critici en ongeruste mensen ook iets sneller de mond, omdat je het niet als een soort barrière gebruikt om er nog even niet vol mee aan de bak te hoeven gaan. Zeker niet als je dus wel degelijk weet waar een en ander vandaan komt, zoals je zelf al aangeeft dat het kennelijk wel een vaker voorkomend patroon in je omgeving is (geweest).

quote:

Op maandag 2 juli 2018 14:19 schreef Gregor1994 het volgende:

[..]

Absoluut, het is ook onwijs erg. Al een jaar speelde het in mijn hoofd om wel of niet te bekennen. Wist het ook totaal niet wat juist is in zo’n situatie. Geen uitkomst was meer ‘goed’.

Waarom heb je ervoor gekozen om het dan toch te bekennen en wat verwachtte je er van?

quote:

Op maandag 2 juli 2018 14:25 schreef Gregor1994 het volgende:

[..]

Dat laatste was gewoon normaal, politie was in ons huis vaak aanwezig. Met name dat het de ene keer een zeer onveilge omgeving thuis was (alles in het huis werd stukgemaakt als ik dan bv thuiskwam van school) en de volgende dag was alles oke tussen familieleden. Niet een keertje, nee jaren.

Nogmaals, dit is nooit een rechtvaardiging voor mijn gedrag, maar kan wel mee hebben gespeeld in de obsessieve persoon die ben. Dit is gewoon mijn gedrag geweest inderdaad en karakter naar haar specifiek toe, niet naar andere mensen, gelukkig. Maar dit raakt gewoon veel mensen en haar omgeving ook..

En de psychiater..tja, hij heeft echt aangegeven dat boosheid normaal is. Maar goed, hij was ook niet degene die heeft gezorgd dat ik ermee stopte.

Boosheid ervaren ja, maar dat is niet een op een door te trekken naar wat je ermee zou willen doen en zeker niet daadwerkelijk doet. Daar zul je meer diepgang moeten gaan zoeken en ook echt eerlijk moeten gaan zijn, hoe je het als motivatie voor bepaalde acties kon vergoeilijken.
Tenminste, ik ga er voor het gemak even van uit dat je er wel over nagedacht hebt voor je met voorbedachte rade een plan de campagne ging uitvoeren die jou anonimiteit garandeerde enzo. Dan lijkt het me dat je wel echt een denkproces hebt doorgemaakt, geen blinde impulsiviteit en dat is een wezenlijke constatering waar je in therapie mee aan de slag zou moeten denk ik. Je tijdslijn in het verleden heeft je (mede) gevormd en je denk- en handelingsproces is zeg maar je functionele tijdslijn in het hier en nu waar je aan moet werken.
Immers, je verleden kun je niet meer veranderen en het heden qua handelen hopelijk wel.

quote:

Op maandag 2 juli 2018 15:07 schreef Gregor1994 het volgende:

[..]

De gebeurtenis was dat zij mij niet wilde na jaren van daten en contact en blijkbaar nog met haar ex had. Ik probeerde haar er overheen te laten komen en het lukte me niet, op een gegeven moment verbrak zij het contact en voor ik wist had ze een vriendje. Ik werd simpelweg overvallen daardoor, ik had het echt niet verwacht met name omdat ze erop aandrong een relatie moeilijk te vinden. Ik kreeg het gevoel twee jaar aan de lijn te worden gehouden al dan niet bewust...Vanaf dat moment escaleerde het, dat ik wist dat ze zo makkelijk kon doorgaan en dat onze ‘relatie’ niks betekende.

Maar hoe kun je stellen dat het geen bijzondere gebeurtenis was als het zo een effect op je heeft?

Daarnaast maakt ieder zijn eigen proces door, op zijn of haar eigen tempo. Je kan iemand anders niet fixen, dat is niet jouw taak en dat moet je eigenlijk ook helemaal niet willen, want dan ontneem je die ander de les die ze er zelf van moeten/willen ondervinden.
Makkelijker gezegd dan gedaan, ook omdat je de ander het beste, al dan niet jezelf, gunt. En met een ander bezig zijn zo heerlijk afleid van je eigen shit.

Maar goed, je had dus al geen relatie en dan moest je per se de of liever gezegd jouw waarde afmeten aan haar ja, ik wil verkering. Dat geeft maar heel weinig ruimte, wat jou kwetsbaar maakt. Immers, je stelt eigenlijk het alleen op die manier te kunnen ervaren en daarmee devalueer je de rest die er wel was.
Als je een beetje inlevingsvermogen hebt naar haar, dan kun je vast ook wel bedenken hoe je zo (on)bewust een vibe afgeeft die alles behalve onvoorwaardelijke liefde en een makkelijke relatie zegt. Sterker nog, als je je zo afgewezen voelt in het algemeen, is het misschien onbewust wel extra druk op de ketel in het kader van self-fulfilling prophecy. De welbekende zie je nou wel!
En dan kun je boos zijn op de ander, want nou deed je eens je best en dan ben jij lekker veilig nog niet uitgevogeld, wat als het wel tot een relatie was gekomen een overheersende angst zou kunnen zijn. Of dat een ander haar weg zou kapen, want dan heb je weer een ander als bliksemafleider. Enzovoort..

Kun je je ergens wel voorstellen dat als je echt van iemand houdt, dat je die ander ook zo een liefde gunt ook al is het bij een ander?
Dat iemand om jou zou kunnen geven, zonder dat het per se een relatielabeltje heeft? Dat jij ook van waardevolle toevoeging bent, zonder partner?

quote:

Op maandag 2 juli 2018 15:50 schreef happylife070 het volgende:

[..]

Ik vind boosheid niet normaal als je afgewezen wordt.
Teleurstelling, verdriet, spijt prima
Maar boosheid nee

Waarom niet eigenlijk?

quote:

Op maandag 2 juli 2018 16:23 schreef Scary_Mary het volgende:

[..]

Waarom niet eigenlijk?

Misschien op jezelf als je anderhalf jaar met haar omgegaan bent en niets ondernomen hebt wat tot een relatie zou kunnen leiden?
Maar je kunt niet boos worden als iemand niet voor jou valt, het is die persoon niet kwalijk te nemen dat ze jou niet ziet zitten toch?

quote:

Op maandag 2 juli 2018 17:50 schreef happylife070 het volgende:

[..]

Misschien op jezelf als je anderhalf jaar met haar omgegaan bent en niets ondernomen hebt wat tot een relatie zou kunnen leiden?

Dan impliceer je dus dat ts dat niet zou hebben gedaan en dat liefde überhaupt zo maakbaar is, dat het een kwestie is van maar dingen doen. En dan kijken we raar op als mensen dan in wanhoop en gekwetstheid nog meer dingen gaan doen om maar reactie te krijgen..

quote:

Maar je kunt niet boos worden als iemand niet voor jou valt, het is die persoon niet kwalijk te nemen dat ze jou niet ziet zitten toch?

Wel als je allerlei dingen voor iemand hebt gedaan.. Zeker als je in de veronderstelling bent dat het zoals bovenstaand werkt. Dan heb je allerlei shizzle gedaan en dan nog wil de ander niet Of als je maanden, jaren hebt geluisterd naar hoe kut haar ex wel niet is, waarna ze doodleuk weer terug gaat. Die dus niet al die dingen voor haar deed, had je haar dan ook maar moeten meppen voor een beetje liefde?!

Kort door de bocht ja, maar dat gebeurt wel vaker als je emoties nogal oplopen. Niet om goed te praten natuurlijk, maar totaal onbegrijpelijk is het nou ook weer niet vind ik. Om je zo te voelen tenminste en eventueel ook om terug te willen kwetsen, maar daarnaar handelen is wel echt afkeurenswaardig. Zeker als je het ook nog uit liefde meent te moeten doen of in de hoop dat de ander dan toch nog overstag gaat ofzo. Of als je je sowieso al afgewezen minderwaardig voelt door iedereen en dan ook nog de persoon waar ze het meest hun best voor hebben gedaan.

Je zal ergens ook weer een beetje moeten kunnen (leren?) relativeren, zodat je er niet teveel naar gaat handelen en het niet alleen maar reactief gedrag is op basis van wat een ander wel of niet doet. Daar ligt verantwoording die je zelf kan (leren) pakken met behulp van bijvoorbeeld cgt/ret en iets als schematherapie, zodat je zo een proces en bepaalde grenzen duidelijker worden. Ofzo, maar dat is natuurlijk voer voor behandelaars..

quote:

Op maandag 2 juli 2018 20:27 schreef Gregor1994 het volgende:

[..]

Nee die laatste dingen absoluut niet. Of naja, ik kan me het wel voorstellen, maar mijn gevoel zegt dat het niet klopt uiteindelijk...Mijn waarde is inderdaad afhankelijk van haar. En nu al helemaal, zit constant na te denken wat ik had moeten doen, had ik wellicht niet moeten bekennen om iedereen drama te besparen omdat het een jaar geleden was? Heeft ze pijn? Hoe erg walgt ze van me? Hoe heb ik dit zo ver kunnen laten komen, waarom stopte ik niet eerder en wilde ik zo graag wraak?

Heb zoveel vragen en weet niet eens of mijn psychiater kan helpen...hij heeft niet altijd de vragen. Als ik naar een ander moet dan duurt het weer enkele maanden..

Volgens mij moet je je gedachtes over haar even laten rusten en heel hard aan jezelf gaan werken.

Natuurlijk heeft ze pijn. Maar die keuze heb je eerder al gemaakt en maak je niet meer ongedaan. En haar daarvan redden kan je nu ook niet meer.

Ook je vraag of je het niet had moeten zeggen is irrelevant. Je had het niet moeten doen, dat is wel gebeurt, en nu moet je zorgen dat het nooit weer gebeurt.

quote:

Op maandag 2 juli 2018 20:27 schreef Gregor1994 het volgende:

[..]

Nee die laatste dingen absoluut niet. Of naja, ik kan me het wel voorstellen, maar mijn gevoel zegt dat het niet klopt uiteindelijk...Mijn waarde is inderdaad afhankelijk van haar.

Maar hoe kan zij nou dat gevoel wat jij al veel langer hebt nou fixen? Waarom maak je haar verantwoordelijk voor jouw gevoel en handelen? Opvallend ook dat je in tegenwoordige tijd typt.

quote:

En nu al helemaal, zit constant na te denken wat ik had moeten doen, had ik wellicht niet moeten bekennen om iedereen drama te besparen omdat het een jaar geleden was? Heeft ze pijn? Hoe erg walgt ze van me? Hoe heb ik dit zo ver kunnen laten komen, waarom stopte ik niet eerder en wilde ik zo graag wraak?

Beter ga je denken wat je nu moet doen, omdat shit nu eenmaal gebeurt is.

Of wil je serieus energie blijven besteden aan het idee dat je met jezelf had kunnen blijven leven, zodat zij nog steeds in d'r maag zou zitten met van wie die kutberichtjes af kwamen? Dat kan hoor, maar dat levert je niet zoveel op. Ook niet op moreel gebied, want het klinkt als je straatje schoon willen vegen, terwijl zij nog steeds af zou vragen wie zulke shit nou doet. Heeft zij nog steeds pijn en jij bent nog steeds jij.

Ik snap best dat je hier met al dat commentaar geen open kaart wil geven, maar je maakt mij niet wijs dat jij niet dondersgoed weet waarom je dit wilde doen en ook hebt gedaan. Dit is niet iets wat jou (en haar) effe is overkomen ofzo. Jij hebt hier heel bewust keuzes in gemaakt over een langere periode. Als jij daadwerkelijk wil leren hier van, dan zul je ook eerlijk moeten zijn over je motivatie om dit op te starten èn om door te blijven zetten.
Was het puur af willen reageren? Wilde je iets bij haar losmaken? Moest ze net zo gekwetst voelen als dat jij je voelde? Had je gehoopt dat ze bij jou zou komen schuilen, omdat ze jou wel dacht te kunnen vertrouwen? Dat jullie samen jullie wonden konden likken of dat ze dan eindelijk in zou gaan zien dat niet hij maar jij haar steun en verlaat zou moeten zijn?
Of dacht je dat jouw pijn minder zou worden als je haar kon straffen? Dat het na een paar keer wel genoeg zou zijn, dat je het dan zou kunnen los laten en door kon met je leven?
Waar hoopte je diep in je hart op?
Die motivaties die je draaiende hielden, dat zijn hoogstwaarschijnlijk ook de signalen om op te passen. Triggers as you will.

En dan wat je deed stoppen, want dat kan handig zijn om een volgende keer eerder te stoppen of zelfs voorkomen misschien. Stopte je omdat je het voldoende vond? Voldoende afstraffing van jou of genoeg voor haar? Of raakte je verveelt bij gebrek aan gewenste effect? Bleef ze teveel hangen in deze angst en blokkeerde dat voor je gevoel verdere vooruitgang? Of zag je na een tijdje weer de mens onder je te kwetsen slachtoffer? Of stak het eigenlijk dat dit nog niet de druppel was en wilde je haar nog net wat ultiemer kwetsen door haar te laten weten dat het iemand was die het goed met haar voor meende te hebben?
Of heb je zelf een afstraffing nodig? Voelde je je uiteindelijk zo kut, dat je haar niet meer verdiende en definitief de deur dicht wilde gooien? Wil je de omgeving meer op afstand hebben? Had je faalangst op andere vlakken en kon dit mooi als bliksemafleider dienen? Dat je een excuus had om niet op je paasbest te functioneren in een nieuwe spannende situatie als een nieuwe werkplek ofzo?

quote:

Heb zoveel vragen en weet niet eens of mijn psychiater kan helpen...hij heeft niet altijd de vragen. Als ik naar een ander moet dan duurt het weer enkele maanden..

Je hebt nu meer dan genoeg vragen die je gewoon met hem kan bespreken tot je een andere hebt. Print desnoods dit topic uit en stuur hem dit om vooraf door te lezen, zodat je niet nog meer tijd verdoet in de tijd dat je wel contact hebt met een behandelaar. Ook al is het niet optimaal, het is tenminste iets waar je met een beetje moeite meer uit kan halen. Hij zit er voor jou hè, niet omgekeerd, dus wees duidelijk dat je iets anders cq meer nodig hebt. En hij heeft niet voor helderziende gestudeerd, dus wees daar gewoon echt eerlijk over je beweegredenen.

quote:

Op maandag 2 juli 2018 21:49 schreef Scary_Mary het volgende:

[..]

Maar hoe kan zij nou dat gevoel wat jij al veel langer hebt nou fixen? Waarom maak je haar verantwoordelijk voor jouw gevoel en handelen? Opvallend ook dat je in tegenwoordige tijd typt.

[..]

Beter ga je denken wat je nu moet doen, omdat shit nu eenmaal gebeurt is.

Of wil je serieus energie blijven besteden aan het idee dat je met jezelf had kunnen blijven leven, zodat zij nog steeds in d'r maag zou zitten met van wie die kutberichtjes af kwamen? Dat kan hoor, maar dat levert je niet zoveel op. Ook niet op moreel gebied, want het klinkt als je straatje schoon willen vegen, terwijl zij nog steeds af zou vragen wie zulke shit nou doet. Heeft zij nog steeds pijn en jij bent nog steeds jij.

Ik snap best dat je hier met al dat commentaar geen open kaart wil geven, maar je maakt mij niet wijs dat jij niet dondersgoed weet waarom je dit wilde doen en ook hebt gedaan. Dit is niet iets wat jou (en haar) effe is overkomen ofzo. Jij hebt hier heel bewust keuzes in gemaakt over een langere periode. Als jij daadwerkelijk wil leren hier van, dan zul je ook eerlijk moeten zijn over je motivatie om dit op te starten èn om door te blijven zetten.
Was het puur af willen reageren? Wilde je iets bij haar losmaken? Moest ze net zo gekwetst voelen als dat jij je voelde? Had je gehoopt dat ze bij jou zou komen schuilen, omdat ze jou wel dacht te kunnen vertrouwen? Dat jullie samen jullie wonden konden likken of dat ze dan eindelijk in zou gaan zien dat niet hij maar jij haar steun en verlaat zou moeten zijn?
Of dacht je dat jouw pijn minder zou worden als je haar kon straffen? Dat het na een paar keer wel genoeg zou zijn, dat je het dan zou kunnen los laten en door kon met je leven?
Waar hoopte je diep in je hart op?
Die motivaties die je draaiende hielden, dat zijn hoogstwaarschijnlijk ook de signalen om op te passen. Triggers as you will.

En dan wat je deed stoppen, want dat kan handig zijn om een volgende keer eerder te stoppen of zelfs voorkomen misschien. Stopte je omdat je het voldoende vond? Voldoende afstraffing van jou of genoeg voor haar? Of raakte je verveelt bij gebrek aan gewenste effect? Bleef ze teveel hangen in deze angst en blokkeerde dat voor je gevoel verdere vooruitgang? Of zag je na een tijdje weer de mens onder je te kwetsen slachtoffer? Of stak het eigenlijk dat dit nog niet de druppel was en wilde je haar nog net wat ultiemer kwetsen door haar te laten weten dat het iemand was die het goed met haar voor meende te hebben?
Of heb je zelf een afstraffing nodig? Voelde je je uiteindelijk zo kut, dat je haar niet meer verdiende en definitief de deur dicht wilde gooien? Wil je de omgeving meer op afstand hebben? Had je faalangst op andere vlakken en kon dit mooi als bliksemafleider dienen? Dat je een excuus had om niet op je paasbest te functioneren in een nieuwe spannende situatie als een nieuwe werkplek ofzo?

[..]

Je hebt nu meer dan genoeg vragen die je gewoon met hem kan bespreken tot je een andere hebt. Print desnoods dit topic uit en stuur hem dit om vooraf door te lezen, zodat je niet nog meer tijd verdoet in de tijd dat je wel contact hebt met een behandelaar. Ook al is het niet optimaal, het is tenminste iets waar je met een beetje moeite meer uit kan halen. Hij zit er voor jou hè, niet omgekeerd, dus wees duidelijk dat je iets anders cq meer nodig hebt. En hij heeft niet voor helderziende gestudeerd, dus wees daar gewoon echt eerlijk over je beweegredenen.

Deze post