R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hoi
Ik heb nu een week geen contact met mijn ex, en de relatie is al 3.5maanden uit.
Ik begin nu pas sinds ik geen contact meer heb meer en meer vermoedens te krijgen dat hij een narcist was, en ik compleet ben gehersenspoeld.
Ik ben nu zelf compleet in de war met vanalles.
Toen ik hem leerde kennen hemelde hij mij op, ik was bijzonder en er waren geen anderen dan ik. Hij wilde mij met wel een gezin, en leek wel te willen samenwonen, en hij beweerde dat hij de man kon zijn die er echt voor mij zou zijn, hij was namelijk een echte gentlemen zei hij.
Toen ik hem langer leerde kennen, kon ik al niet met hem naar een restaurant want dan werd hij boos als ik 1seconde van hem wegkeek, en vermoede hij dat ik naar anderen keek, terwijl hij mij altijd weigerde aan te kijken. Hij geloofde niet in de ware, en toen ik vroeg wat vind je leuk aan mij: kon hij niks bedenken. Ik moest ook altijd smeken om een knuffel of een zoen, en in het openbaar wilde hij niet eens meer met mij praten, om allerlei redenen dat ik het haast ging geloven. Liefde was een connectie tussen 2 personen, en anderen (openbaar) had daar niks mee te maken. Hij vond dat ongemakkelijk en wekte zijn depressiviteit op beweerde hij. Zo was hij depressief, en had allerlei moralen over wat goed en slecht was, en hij vond mij nep omdat ik een oppervlakkig mens was dat liefde op een fysieke manier moest uiten.
De hele wereld was nooit goed, hij vond mensen die sociaal media hadden een lager ras, en iedereen die een beetje gay of hip in de bijenkorf rondliep gaf hij het liefste een kogel door de kop. Volgens hem was het normaal dat mensen elkaar uitmoorden maar dat dit niet gedaan wordt door slechts de wetgeving. Hij beweerde ook dat de huidige maatschappij hip aan het doen was met het homotijdperk, en dat het einde van de mensheid zou zijn.
Als hij boos was in een discussie ( we hadden altijd discussie want alles wat ik zei was fout en onzin), pakte hij mij soms hard vast waardoor ik moest huilen: dan zei hij vervolgens dat ik een paniekaanval had dat ik aan het janken was. Maar ik zei: nee dat is omdat je me zo hard vast pakt. Hij helemaal zeggen: rustig rustig je hebt paniek dit is niet goed, ik hou je vast zodat je tot rust kwam: maar ik raakte in paniek door zijn fysieke agressie.
Hij weigerde ook activiteiten te plannen, hij zei altijd: ik kan niet van tevoren weten of ik wel met je een activiteit kan doen, maar met andere mensen kon hij wel plannen. Hij vond het respectloos dat ik hem onder druk zette, en werd dan wel boos als ik vervolgens met andere mensen maar afsprak. ( Ik wist wel welke dagen ik hem zag, ik zag hem wel 5x per week, maar hij wilde alleen maar aan zijn studie zitten, en niks met mij leuks doen, en die beloftes kon hij mij ook niet geven). Ook weigerde hij een souveniertje van zijn vakanties ( was 8x afgelopen jaar, omdat zijn studie dat financierde) voor mij mee te nemen, want meneer was arm, maar kwam wel met allemaal dure spullen voor zichzelf terug van die studiereisjes.
Hij vond het dan oppervlakkig dat ik eens een souveniertje vroeg, en vond mij meteen een verwende diva. Ook wilde hij niet met mij een weekendje weg: want dit was geen investering in zijn leven, als ik echt van hem hield kon ik wel wachten tot hij met pensioen was om met hem een weekendje weg te gaan.
Hij vond mijn vrienden niks, en wilde nooit mij erbij hebben als hij eens vrienden zag ( hij zag heel weinig zijn vrienden, was 5x in de week bij mij) maar ik had zo vaak besproken dat ik het zo fijn eens zou vinden om te weten wie zijn vrienden waren. Hij zei dat hij dat onzin vond omdat het goed moest zitten tussen ons 2 en ik moest kappen met schijn voor de buitenwereld ( hij had zelf ook geen social media en weigerde ook fotos van ons te laten maken). Hij gaf toe dat sommige vrienden na onze 9 maanden relatie nog steeds niet wisten dat ik zijn vriendin was: want dat was gewoon niet het onderwerp waar hij met zijn vrienden over praatte, hij is niet het type man dat over zijn vriendin praat beweerde hij.
Hij zeikte alles wat ik deed, de studie die ik deed was volgens hem niet juist, ik had foute keuzes in mijn leven gemaakt. Ik denk dat dat is omdat ik iets met informatica doe, en hij wordt altijd erg jaloers dat ik veel met mannen daar samen werk. Hij doet zelf ook die studie, daar leerde ik hem van kennen trouwens. Ook vond hij dat mensen zoals ik geen diploma verdienden omdat ik de norm van de studie onderuit haalde ( ik ben niet zo harde werker als hem in de studie en dit zou zijn zelfde toekomstige diploma minder waard laten zijn.
Volgens hem worden mensen ook dommer door social media. Volgens hem is iedereen gay en heeft iedereen het fout. Als ik een knuffeltje wilde als ik emotioneel was, was ik verwend en loste dat niks op voor het lange termijn: hij was de goede partner en wilde dingen oplossen en volgens hem wilde ik niks oplossen: een knuffel was geen oplossing als ik mij rot voelde, dat was wegstoppen en korte termijn behartigen. Een ontbijtje op bed en bloemen vond hij ongein. Terwijl hij begin relatie beweerde dat hij daar echt goed in was, nou nooit gehad.
Toen kinderen, ik wilde over 4 jaar kinderen, hij zei: ik kan je niet die garantie bieden: ik wil eerst mijn phd afronden en dat kan nog 7 jaar hoogtens duren, dus misschien moet je 7 jaar wachten. Toen ik later zei, sorry ik vind dit te lang duren als ik 7 jaar moet wachten: werd hij boos en beweerde hij dat hij met mij afgesproken had om over 4 jaar kinderen te nemen, los van zijn phd. En allemaal dat soort verdraaiingen! Teveel om op te noemen.
We hadden ons toekomst plannen ook besproken, ik had gezegd ik wil je volgen als je naar het buitenland gaat, maar wel aan de zee, en je wacht nog wel op mij toch als ik mijn master nog niet heb afgerond en jij wel? Hij stemde toe.
Even later kwam ik erachter dat hij in parijs en zurich had gekeken voor zijn toekomst: en ik zei, denk je nog ook aan mij in je toekomstplaatje? Ik wilde aan zee en hij zei: je liegt je zei dat je mee ging waar dan ook.
Ook wilde hij plots niet meer op mij wachten als hij eerder klaar was met buitenland.
Hij nam mij ook niet meer mee naar zijn ouders, ( die ik wel vrij snel had ontmoet) en het deed mij pijn dat hij steeds meer activiteiten met anderen ging doen ( wel alleen studie gerelateerd haast) en hij daar wel energiek gedrag en kon lachen. Met mij wilde hij nooit lachen en was hij altijd chagerijnig en voelde ik mij een last voor hem. Alles was onzin wat ik deed en zei.
Totaal een ander persoon dan hoe ik hem als vriend had leren kennen, toen kon ie wel nog lachen en dingen doen met mij.
Als ik lach word hij boos: dan zegt hij: je lacht mij uit he.
Ook zei hij wel eens: over 5 jaar wil ik een spuitje, ik wil niet meer leven. Ik ben toch leeg van binnen, ik ben niks. Ik wil euthanasie, en 5 jaar nadenken hoe ik aan mijn moeder een goede brief kan schrijven waarom ik niet meer wil.
Ook als we een discussie hadden en hij kon een keer niet over zichzelf heen lullen, kreeg hij wel weer een depressieve aanval op dat moment, en kon hij plots niks meer. Toen ging ik lief voor hem zorgen, en kon hij zijn fouten en ongelijk in de discussie altijd ontlopen, omdat het ernstig slecht ging met zijn gemoedtoestand.
Ik had hem na een tijdje overtuigd om linkedin te nemen, hij was anti en vond dat neppe mensen. Uiteindelijk had hij het genomen omdat het realistischer voor zijn carriere was. Hij beweerde dat hij het echt zou verwijderen, en het nu even kort had puur om 1 conferentie binnen te komen. Nu zie ik dat hij er elke dag wel weer nieuwe dingen opzet, en heel actief zijn linkedin nu bijhoudt, terwijl hij voor mij geen tijd had, of ook niet voor onze activiteiten bedenken maar wel voor zijn linkedin.
Ga maar door, hij had voor alles excuses alles was slecht en fout volgens hem, maar dan zag ik hem zelf hypocriet allemaal dingen doen. Het is teveel om op te noemen, dit is slechts 0.00001 procent van hem. Dat slechts in 9 maanden relatie.
Nu is het contact verbroken, en ik word helemaal gek, verdrietig en woedend in mijn kop. Ik snapte niet dat hij overal een probleem van maakte, om alles gezeik, om alles theory en moralen. Ik was een kudde dier als ik eens een handje met hem wilde lopen, maar hij wilde wel alleen per se een bestuurtje doen met dezelfde groep mensen anders weigerde hij als het met andere mensen was terwijl hij die niet eens kende: want die waren incapabel: nou ofzo hij dan geen kudde dier is..
Nu is het zo stil, zonder die dagelijkse problemen over het leven van hem, dat ik het eng vind. Ik was het gewend geraakt om op eieren te lopen, en elke dag een eindeloze boze discussie van hem te krijgen. Al ging het over een kledingstuk, of een broodje bij de supermarkt: daar kon 20 uur discussie en ruzie over ontstaan, dat ik opgeefment hem altijd zijn gelijk gaf, en hem haast ging geloven: volgens mij was dat het hersenspoel gedeelte: het niet meer zelf nadenken en maar opvolgen, want als je je eigen mening zegt wordt je gestraft.
Ik heb enorme moeite met deze relatie los te laten, enorme afkikking en ik mis en merk dat ik hem onbewust ook als een soort van god ben gaan zien. Ik hoefde niet zelf na te denken en dat voelde veilig als een thuis. Nu ben ik angstig, mis ik hem, mis ik de ellende, en alle moralen volgens hem over het leven, en vind ik de omgang met andere mensen zo makkelijk gaan dat ik het moeilijk als diepgang kan beschouwen.
Ook kan ik de zinnen niet van hem loslaten toen hij zei: al die andere mannen gaan niet echt om jou geven wat ik wel deed, die zijn slechts oppervlakkig en praten gewoon met jou mee. Ik ben bijzonder en heb echte diepgang, jammer dat je niet wilt leren van je leven, en je dingen blijft doen in je leven waarbij je niet optimaal leeft.
(Terwijl hij mij isoleerde en altijd thuis wilde laten zitten, dat merkte ik enorm) maar hij vond mij triest dat ik geluk bij andere mensen wilde zoeken, alles wat ik met mijn vrienden kon doen, moest ik met hem kunnen doen, maar als ik dan vroeg: dan had hij nooit tijd. Hij nam ook nooit initiatief met afspreken, hij was eenmal zo en verwachte dat ik dat deed, al dat initiatief, want ik was wel een type van initiatief, en ik moest daarin mijzelf blijven. Hij werd boos toen ik een keer maar met een vriendin was gaan afspreken omdat ik niks van hem hoorde, en zei: waar trek je die conclusie uit?
Als ik over hem zeg; ik ''denk'' dit of dat over jou, zegt hij: wie ben jij om dat te concluderen?! Jij weet niks, en wie zegt dat ik dit niet wil omdat ik .... dit niet doe, of dat ik het zo bedoel omdat ik.... zo reageer of doe. Terwijl hij wel vanalles over mijn persoonlijkheid concludeerd, en dan zegt hij: dat weet jij zelf ook heel goed dat je zo bent.
Hoe kom ik over dit heen? Please alle mensen die in een sekte, loverboy, of relatie met narcist hebben gehad, en hoe je dit loslaat, vertel me. De wereld is nu zo stil, zonder zijn problemen frustratie om alles wat ik dagelijks te verduren had. Ik voel vreemdgenoeg nu geen controle of iets meer over mij.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 19-06-2018 22:47:51 ]
Ik heb nu een week geen contact met mijn ex, en de relatie is al 3.5maanden uit.
Ik begin nu pas sinds ik geen contact meer heb meer en meer vermoedens te krijgen dat hij een narcist was, en ik compleet ben gehersenspoeld.
Ik ben nu zelf compleet in de war met vanalles.
Toen ik hem leerde kennen hemelde hij mij op, ik was bijzonder en er waren geen anderen dan ik. Hij wilde mij met wel een gezin, en leek wel te willen samenwonen, en hij beweerde dat hij de man kon zijn die er echt voor mij zou zijn, hij was namelijk een echte gentlemen zei hij.
Toen ik hem langer leerde kennen, kon ik al niet met hem naar een restaurant want dan werd hij boos als ik 1seconde van hem wegkeek, en vermoede hij dat ik naar anderen keek, terwijl hij mij altijd weigerde aan te kijken. Hij geloofde niet in de ware, en toen ik vroeg wat vind je leuk aan mij: kon hij niks bedenken. Ik moest ook altijd smeken om een knuffel of een zoen, en in het openbaar wilde hij niet eens meer met mij praten, om allerlei redenen dat ik het haast ging geloven. Liefde was een connectie tussen 2 personen, en anderen (openbaar) had daar niks mee te maken. Hij vond dat ongemakkelijk en wekte zijn depressiviteit op beweerde hij. Zo was hij depressief, en had allerlei moralen over wat goed en slecht was, en hij vond mij nep omdat ik een oppervlakkig mens was dat liefde op een fysieke manier moest uiten.
De hele wereld was nooit goed, hij vond mensen die sociaal media hadden een lager ras, en iedereen die een beetje gay of hip in de bijenkorf rondliep gaf hij het liefste een kogel door de kop. Volgens hem was het normaal dat mensen elkaar uitmoorden maar dat dit niet gedaan wordt door slechts de wetgeving. Hij beweerde ook dat de huidige maatschappij hip aan het doen was met het homotijdperk, en dat het einde van de mensheid zou zijn.
Als hij boos was in een discussie ( we hadden altijd discussie want alles wat ik zei was fout en onzin), pakte hij mij soms hard vast waardoor ik moest huilen: dan zei hij vervolgens dat ik een paniekaanval had dat ik aan het janken was. Maar ik zei: nee dat is omdat je me zo hard vast pakt. Hij helemaal zeggen: rustig rustig je hebt paniek dit is niet goed, ik hou je vast zodat je tot rust kwam: maar ik raakte in paniek door zijn fysieke agressie.
Hij weigerde ook activiteiten te plannen, hij zei altijd: ik kan niet van tevoren weten of ik wel met je een activiteit kan doen, maar met andere mensen kon hij wel plannen. Hij vond het respectloos dat ik hem onder druk zette, en werd dan wel boos als ik vervolgens met andere mensen maar afsprak. ( Ik wist wel welke dagen ik hem zag, ik zag hem wel 5x per week, maar hij wilde alleen maar aan zijn studie zitten, en niks met mij leuks doen, en die beloftes kon hij mij ook niet geven). Ook weigerde hij een souveniertje van zijn vakanties ( was 8x afgelopen jaar, omdat zijn studie dat financierde) voor mij mee te nemen, want meneer was arm, maar kwam wel met allemaal dure spullen voor zichzelf terug van die studiereisjes.
Hij vond het dan oppervlakkig dat ik eens een souveniertje vroeg, en vond mij meteen een verwende diva. Ook wilde hij niet met mij een weekendje weg: want dit was geen investering in zijn leven, als ik echt van hem hield kon ik wel wachten tot hij met pensioen was om met hem een weekendje weg te gaan.
Hij vond mijn vrienden niks, en wilde nooit mij erbij hebben als hij eens vrienden zag ( hij zag heel weinig zijn vrienden, was 5x in de week bij mij) maar ik had zo vaak besproken dat ik het zo fijn eens zou vinden om te weten wie zijn vrienden waren. Hij zei dat hij dat onzin vond omdat het goed moest zitten tussen ons 2 en ik moest kappen met schijn voor de buitenwereld ( hij had zelf ook geen social media en weigerde ook fotos van ons te laten maken). Hij gaf toe dat sommige vrienden na onze 9 maanden relatie nog steeds niet wisten dat ik zijn vriendin was: want dat was gewoon niet het onderwerp waar hij met zijn vrienden over praatte, hij is niet het type man dat over zijn vriendin praat beweerde hij.
Hij zeikte alles wat ik deed, de studie die ik deed was volgens hem niet juist, ik had foute keuzes in mijn leven gemaakt. Ik denk dat dat is omdat ik iets met informatica doe, en hij wordt altijd erg jaloers dat ik veel met mannen daar samen werk. Hij doet zelf ook die studie, daar leerde ik hem van kennen trouwens. Ook vond hij dat mensen zoals ik geen diploma verdienden omdat ik de norm van de studie onderuit haalde ( ik ben niet zo harde werker als hem in de studie en dit zou zijn zelfde toekomstige diploma minder waard laten zijn.
Volgens hem worden mensen ook dommer door social media. Volgens hem is iedereen gay en heeft iedereen het fout. Als ik een knuffeltje wilde als ik emotioneel was, was ik verwend en loste dat niks op voor het lange termijn: hij was de goede partner en wilde dingen oplossen en volgens hem wilde ik niks oplossen: een knuffel was geen oplossing als ik mij rot voelde, dat was wegstoppen en korte termijn behartigen. Een ontbijtje op bed en bloemen vond hij ongein. Terwijl hij begin relatie beweerde dat hij daar echt goed in was, nou nooit gehad.
Toen kinderen, ik wilde over 4 jaar kinderen, hij zei: ik kan je niet die garantie bieden: ik wil eerst mijn phd afronden en dat kan nog 7 jaar hoogtens duren, dus misschien moet je 7 jaar wachten. Toen ik later zei, sorry ik vind dit te lang duren als ik 7 jaar moet wachten: werd hij boos en beweerde hij dat hij met mij afgesproken had om over 4 jaar kinderen te nemen, los van zijn phd. En allemaal dat soort verdraaiingen! Teveel om op te noemen.
We hadden ons toekomst plannen ook besproken, ik had gezegd ik wil je volgen als je naar het buitenland gaat, maar wel aan de zee, en je wacht nog wel op mij toch als ik mijn master nog niet heb afgerond en jij wel? Hij stemde toe.
Even later kwam ik erachter dat hij in parijs en zurich had gekeken voor zijn toekomst: en ik zei, denk je nog ook aan mij in je toekomstplaatje? Ik wilde aan zee en hij zei: je liegt je zei dat je mee ging waar dan ook.
Ook wilde hij plots niet meer op mij wachten als hij eerder klaar was met buitenland.
Hij nam mij ook niet meer mee naar zijn ouders, ( die ik wel vrij snel had ontmoet) en het deed mij pijn dat hij steeds meer activiteiten met anderen ging doen ( wel alleen studie gerelateerd haast) en hij daar wel energiek gedrag en kon lachen. Met mij wilde hij nooit lachen en was hij altijd chagerijnig en voelde ik mij een last voor hem. Alles was onzin wat ik deed en zei.
Totaal een ander persoon dan hoe ik hem als vriend had leren kennen, toen kon ie wel nog lachen en dingen doen met mij.
Als ik lach word hij boos: dan zegt hij: je lacht mij uit he.
Ook zei hij wel eens: over 5 jaar wil ik een spuitje, ik wil niet meer leven. Ik ben toch leeg van binnen, ik ben niks. Ik wil euthanasie, en 5 jaar nadenken hoe ik aan mijn moeder een goede brief kan schrijven waarom ik niet meer wil.
Ook als we een discussie hadden en hij kon een keer niet over zichzelf heen lullen, kreeg hij wel weer een depressieve aanval op dat moment, en kon hij plots niks meer. Toen ging ik lief voor hem zorgen, en kon hij zijn fouten en ongelijk in de discussie altijd ontlopen, omdat het ernstig slecht ging met zijn gemoedtoestand.
Ik had hem na een tijdje overtuigd om linkedin te nemen, hij was anti en vond dat neppe mensen. Uiteindelijk had hij het genomen omdat het realistischer voor zijn carriere was. Hij beweerde dat hij het echt zou verwijderen, en het nu even kort had puur om 1 conferentie binnen te komen. Nu zie ik dat hij er elke dag wel weer nieuwe dingen opzet, en heel actief zijn linkedin nu bijhoudt, terwijl hij voor mij geen tijd had, of ook niet voor onze activiteiten bedenken maar wel voor zijn linkedin.
Ga maar door, hij had voor alles excuses alles was slecht en fout volgens hem, maar dan zag ik hem zelf hypocriet allemaal dingen doen. Het is teveel om op te noemen, dit is slechts 0.00001 procent van hem. Dat slechts in 9 maanden relatie.
Nu is het contact verbroken, en ik word helemaal gek, verdrietig en woedend in mijn kop. Ik snapte niet dat hij overal een probleem van maakte, om alles gezeik, om alles theory en moralen. Ik was een kudde dier als ik eens een handje met hem wilde lopen, maar hij wilde wel alleen per se een bestuurtje doen met dezelfde groep mensen anders weigerde hij als het met andere mensen was terwijl hij die niet eens kende: want die waren incapabel: nou ofzo hij dan geen kudde dier is..
Nu is het zo stil, zonder die dagelijkse problemen over het leven van hem, dat ik het eng vind. Ik was het gewend geraakt om op eieren te lopen, en elke dag een eindeloze boze discussie van hem te krijgen. Al ging het over een kledingstuk, of een broodje bij de supermarkt: daar kon 20 uur discussie en ruzie over ontstaan, dat ik opgeefment hem altijd zijn gelijk gaf, en hem haast ging geloven: volgens mij was dat het hersenspoel gedeelte: het niet meer zelf nadenken en maar opvolgen, want als je je eigen mening zegt wordt je gestraft.
Ik heb enorme moeite met deze relatie los te laten, enorme afkikking en ik mis en merk dat ik hem onbewust ook als een soort van god ben gaan zien. Ik hoefde niet zelf na te denken en dat voelde veilig als een thuis. Nu ben ik angstig, mis ik hem, mis ik de ellende, en alle moralen volgens hem over het leven, en vind ik de omgang met andere mensen zo makkelijk gaan dat ik het moeilijk als diepgang kan beschouwen.
Ook kan ik de zinnen niet van hem loslaten toen hij zei: al die andere mannen gaan niet echt om jou geven wat ik wel deed, die zijn slechts oppervlakkig en praten gewoon met jou mee. Ik ben bijzonder en heb echte diepgang, jammer dat je niet wilt leren van je leven, en je dingen blijft doen in je leven waarbij je niet optimaal leeft.
(Terwijl hij mij isoleerde en altijd thuis wilde laten zitten, dat merkte ik enorm) maar hij vond mij triest dat ik geluk bij andere mensen wilde zoeken, alles wat ik met mijn vrienden kon doen, moest ik met hem kunnen doen, maar als ik dan vroeg: dan had hij nooit tijd. Hij nam ook nooit initiatief met afspreken, hij was eenmal zo en verwachte dat ik dat deed, al dat initiatief, want ik was wel een type van initiatief, en ik moest daarin mijzelf blijven. Hij werd boos toen ik een keer maar met een vriendin was gaan afspreken omdat ik niks van hem hoorde, en zei: waar trek je die conclusie uit?
Als ik over hem zeg; ik ''denk'' dit of dat over jou, zegt hij: wie ben jij om dat te concluderen?! Jij weet niks, en wie zegt dat ik dit niet wil omdat ik .... dit niet doe, of dat ik het zo bedoel omdat ik.... zo reageer of doe. Terwijl hij wel vanalles over mijn persoonlijkheid concludeerd, en dan zegt hij: dat weet jij zelf ook heel goed dat je zo bent.
Hoe kom ik over dit heen? Please alle mensen die in een sekte, loverboy, of relatie met narcist hebben gehad, en hoe je dit loslaat, vertel me. De wereld is nu zo stil, zonder zijn problemen frustratie om alles wat ik dagelijks te verduren had. Ik voel vreemdgenoeg nu geen controle of iets meer over mij.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 19-06-2018 22:47:51 ]
Neem het jezelf iig niet kwalijk. Dat je zo'n persoon in je leven kreeg kan je verder niks aan doen en dat gedrag sloop erin en het is soort nachtmerrie waar je moeilijk uit kan komen om maar te zeggen (omdat hij je afhankelijk van hem maakte). Probeer jezelf terug te vinden naar de versie wie je was voor dat je hem kende. Laat hem geen macht over je hebben.
'' I am under no obligation to make sense to you.''
Wat mij hielp was er over lezen (bijv gaslighting) maar dat was puur voor mezelf om inzicht te krijgen wat er gebeurd was. Zo onwerkelijk blijft het, dat je denkt waarom het zo gegaan is en ook onbegrip (van andere en ook jezelf). Twijfel iig niet aan jezelf wie je bent als persoon.
'' I am under no obligation to make sense to you.''
https://www.exitnarcist.nl/slachtoffer-van-gaslighting/
het ding is alleen. Mijn vriendje voor mijn laatste ex, was ook narcist ( en pedofiel
)
zijn narcisme was getest en eruit gekomen. maar mijn laatste ex, had mij pas echt goed te pakken , omdat hij echt heel netjes kon blijven spelen en ik dacht dat ik zelf echt gek werd!
het ding is alleen. Mijn vriendje voor mijn laatste ex, was ook narcist ( en pedofiel
)zijn narcisme was getest en eruit gekomen. maar mijn laatste ex, had mij pas echt goed te pakken , omdat hij echt heel netjes kon blijven spelen en ik dacht dat ik zelf echt gek werd!
hoelang had jij een relatie, en kan je concrete voorbeelden noemen ? hoe raakte je van hem los? hoe was hij naar je vrienden en familie? hoe was hij in het begin? ik bne benieuwd.quote:Op dinsdag 19 juni 2018 23:02 schreef Borrelnootje00 het volgende:
Wat mij hielp was er over lezen (bijv gaslighting) maar dat was puur voor mezelf om inzicht te krijgen wat er gebeurd was. Zo onwerkelijk blijft het, dat je denkt waarom het zo gegaan is en ook onbegrip (van andere en ook jezelf). Twijfel iig niet aan jezelf wie je bent als persoon.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 19-06-2018 23:22:30 ]
Ik zei dat ik het zat was dat hij elk gevoel van mij ontkende en onzin vond, en hij weigerde me vaker een knuffel of vertoning van affectie te geven. En dat ik hem egoistisch vond en altijd vanuit een ''ik'' vorm dan een ''wij'' vorm dacht. Ik zei: ga weg uit mijn huis, ik verdien niet meer zo iemand als jij die zo met mij omgaat en ik mij nu weer eenzaam voel terwijl jij naast mij ligt. Ik voel mij nooit geliefd bij jou ( toen hij naast mij in bed lag en hij mij weigerde aan te raken, want hij was iets in een vorige discussie niet eens). Toen gehuild en afgesloten beide van: ik hou van je en ik ga je missen. En toen verliet ie mijn huis.quote:
Hij noemde mij ook altijd krankzinnig en kon mij niet serieus nemen. Het erge is: toen ik mijn ex leerde kennen kon ik bij hem zo goed kwijt dat mijn narcistische pedo ex altijd zo gemeen zei: je bent krankzinnig en dat ik dat zo erg vond. Vervolgens ging dus mijn laatste ex mij express zo noemen terwijl hij wist hoeveel pijn mij dat deed!
Relatie was al 3 maanden toen uit maar we probeerden weer en plots zei hij ook die avond toen ik zei hup je gaat nu weg mijn huis uit: huh ik dacht dat wij een relatie hadden, terwijl ik al die tijd niks van hem mocht opeisen: want we hadden géén relatie die 3 maanden.
[ Bericht 12% gewijzigd door #ANONIEM op 19-06-2018 23:27:34 ]
Het is ook wel een beetje gek dat je nu zo een ander verhaal plaatst ja. Opvallend veel hij deed dit, hij deed dat. Ga je eens leren focussen op wat jij wel en niet wil en wat jij kan en moet doen. Leer meer vertrouwen op doen wat jij wil in plaats (vanuit je verlatingsangst) zo krampachtig vast te willen houden aan iets wat kennelijk nogal kut is om zo iemand maar te blijven paaien.quote:Op dinsdag 19 juni 2018 23:20 schreef slangebek het volgende:
https://www.exitnarcist.nl/slachtoffer-van-gaslighting/
het ding is alleen. Mijn vriendje voor mijn laatste ex, was ook narcist ( en pedofiel
zijn narcisme was getest en eruit gekomen. maar mijn laatste ex, had mij pas echt goed te pakken , omdat hij echt heel netjes kon blijven spelen en ik dacht dat ik zelf echt gek werd!
Ik denk dat je er ook wel voor open stond, leer eerst jezelf kennen en wat jij belangrijk vindt.
Ga op een vechtsport of zo, leg je telefoon een tijdje aan de kant en gewoon heel veel trainen.
Een volgende keer raak je hopelijk minder uit balans.
Ga op een vechtsport of zo, leg je telefoon een tijdje aan de kant en gewoon heel veel trainen.
Een volgende keer raak je hopelijk minder uit balans.
Kan wel kort wat vertellen, het was geen geliefde maar iemand wie ik samenwoonde en we werden vriendinnen. Ik kom er nog op terug (zit nu mobiel ff switchen naar pc).quote:
[..]
hoelang had jij een relatie, en kan je concrete voorbeelden noemen ? hoe raakte je van hem los? hoe was hij naar je vrienden en familie? hoe was hij in het begin? ik bne benieuwd.
'' I am under no obligation to make sense to you.''
Had je tijdens die relaties geen gek ‘voorgevoel’ want je gevoel klopt vaak wel..quote:
https://www.exitnarcist.nl/slachtoffer-van-gaslighting/
het ding is alleen. Mijn vriendje voor mijn laatste ex, was ook narcist ( en pedofiel
zijn narcisme was getest en eruit gekomen. maar mijn laatste ex, had mij pas echt goed te pakken , omdat hij echt heel netjes kon blijven spelen en ik dacht dat ik zelf echt gek werd!
Wat bedoel je met ander verhaal? Ja ik had een tijd terug een verhaal geplaatst ja. En zo zie ik dat ik er compleet in ben gestonken in mijn ex zijn truckjes. Ik besefte pas echt dat hij keihard loog vanaf het moment dat hij aan de telefoon met mijn moeder zat, net nadat hij mij tegen de muur aan had gegooid, en hij keihard aan de telefoon naar mijn moeder loog: ik heb haar niet tegen de muur geduwd of iets, dat verzint ze.quote:
[..]
Het is ook wel een beetje gek dat je nu zo een ander verhaal plaatst ja. Opvallend veel hij deed dit, hij deed dat. Ga je eens leren focussen op wat jij wel en niet wil en wat jij kan en moet doen. Leer meer vertrouwen op doen wat jij wil in plaats (vanuit je verlatingsangst) zo krampachtig vast te willen houden aan iets wat kennelijk nogal kut is om zo iemand maar te blijven paaien.
Dat was het moment: dat ik inzag: oke jij kan keihard liegen dus!
Want hij was altijd zo van de eerlijkheid... en kon alles wat krom was recht lullen.
Ik denk dat je niet te veel tijd moet besteden aan het proberen te begrijpen maar dat je gewoon heel blij moet zijn dat het uit is
Ik had bij hem een gek voorgevoel maar zowel positief als negatief:quote:Op dinsdag 19 juni 2018 23:31 schreef Principessa.Farfalla het volgende:
[..]
Had je tijdens die relaties geen gek ‘voorgevoel’ want je gevoel klopt vaak wel..
Ik kende hem niet eens maar voelde erg sterk een energie bij hem: een energie waar ik mij thuis voelde komen. Een vertrouwd bijzonder iets. Maar gek genoeg had ik wel zoiets van, ik denk dat ik weg bij hem moet blijven, want hij gaat mij uit mijn huidige leventje wegtrekken. Ik vond zijn gedrag ook niet kloppen met het gevoel die ik kreeg als hij uit zijn ogen keek: ik dacht al toen ik hem leerde kennen jij kan wel zo iemand zijn die zijn vrouw kan gaan slaan. Terwijl ik hem juist leerde kennen als iemand die altijd anti dat soort lui was, en walgde van foute mensen. Hij stelde zich heel bescheiden en afwachtend op toen ik hem kende en luisterde naar alles van mij, en volgde mij met alles op wat ik wilde, ik was een vrouw die dat verdiende. Ik was toen al 2.5 jaar single, en was erg op mijzelf gefocust, en veel aan het sporten. Ik had eindelijk net mijn trauma van mijn vorige narcisitsche ex die pedo was verwerkt, en was heel erg kritisch. Daarom was ik ook eerst alleen vrienden met deze laatste ex, omdat ik niet weer een rampen relatie wilde. Maar hij zei echt de juiste dingen, die ik precies eindelijk dan zocht. Ik dacht yes eindelijk de man die mij wilt behandelen wat ik verdien.
[ Bericht 14% gewijzigd door #ANONIEM op 19-06-2018 23:38:25 ]
Voed dat idee niet gewoon je verdriet dat het nu echt voorbij is en dat je nu je hem hebt zien liegen hem helemaal niet meer kan vertrouwen, net zoals je vorige 7 onbetrouwbare klootzakken?quote:
[..]
Wat bedoel je met ander verhaal? Ja ik had een tijd terug een verhaal geplaatst ja. En zo zie ik dat ik er compleet in ben gestonken in mijn ex zijn truckjes. Ik besefte pas echt dat hij keihard loog vanaf het moment dat hij aan de telefoon met mijn moeder zat, net nadat hij mij tegen de muur aan had gegooid, en hij keihard aan de telefoon naar mijn moeder loog: ik heb haar niet tegen de muur geduwd of iets, dat verzint ze.
Dat was het moment: dat ik inzag: oke jij kan keihard liegen dus!
Want hij was altijd zo van de eerlijkheid... en kon alles wat krom was recht lullen.
Je wilde deze gozer nogal graag terug, dus zo totaal kut was het kennelijk ook weer niet. Daarnaast wist je dat hij niet zo affectief was, dat hij depressief is al jaren en je vermoedde ook autisme bij die knul. En dan ga je nog een keer voor de bijl in de hoop dat het nu automagisch beter zou worden en ben je nu pisboos en gekwetst dat het toch niet werkte. Heb je echt nog een labeltje nodig waarom dit niet werkte? Kun je je energie niet beter in jezelf en in de rest van je leven stoppen, zodat je niet zo afhankelijk bent van de goedkeuring van een vriendje?
Dan klopt het toch wat je voelde/zag?quote:
[..]
Ik had bij hem een gek voorgevoel maar zowel positief als negatief:
Ik kende hem niet eens maar voelde erg sterk een energie bij hem: een energie waar ik mij thuis voelde komen. Een vertrouwd bijzonder iets. Maar gek genoeg had ik wel zoiets van, ik denk dat ik weg bij hem moet blijven, want hij gaat mij uit mijn huidige leventje wegtrekken. Ik vond zijn gedrag ook niet kloppen met het gevoel die ik kreeg als hij uit zijn ogen keek: ik dacht al toen ik hem leerde kennen jij kan wel zo iemand zijn die zijn vrouw kan gaan slaan. Terwijl ik hem juist leerde kennen als iemand die altijd anti dat soort lui was, en walgde van foute mensen. Hij stelde zich heel bescheiden en afwachtend op toen ik hem kende en luisterde naar alles van mij, en volgde mij met alles op wat ik wilde, ik was een vrouw die dat verdiende.
Jij wil denk ik best veel in de relatie stoppen (5x per week afspreken, kinderen, enz)
Hij heeft de focus op studie en andere zaken. Misschien kan hij gewoon niet beter.
als je met een narcist bent, kan de buitenwereld het ook niet meer volgen en eerder de kant van de narcist kiezen . maar als je met een sektelid praat als hij nog gehersenspoeld is , zal hij ook heel vriendelijk zijn sekteleider verdedigen en met excuses meepraten. ik was dat sektelid, en nu door geen contact te hebben , zie ik dat het 1 leugen was. dat is heel moeilijk om te willen en kunnnen inzien. dit verwerk ik door erover nu te praten. dat vorige fok bericht wat ik schreef was toen ik nog diep gehersenspoeld was.ik ga nu pas dingen achteraf inzien nu ik hem overal geblokkeerd heb, en hij mij niet meer kon overtuigen met leugensquote:
[..]
Voed dat idee niet gewoon je verdriet dat het nu echt voorbij is en dat je nu je hem hebt zien liegen hem helemaal niet meer kan vertrouwen, net zoals je vorige 7 onbetrouwbare klootzakken?
Je wilde deze gozer nogal graag terug, dus zo totaal kut was het kennelijk ook weer niet. Daarnaast wist je dat hij niet zo affectief was, dat hij depressief is al jaren en je vermoedde ook autisme bij die knul. En dan
je nog een keer voor de bijl in de hoop dat het nu automagisch beter zou worden en ben je nu pisboos en gekwetst dat het toch niet werkte. Heb je echt nog een labeltje nodig waarom dit niet werkte? Kun je je energie niet beter in jezelf en in de rest van je leven stoppen, zodat je niet zo afhankelijk bent van de goedkeuring van een vriendje?
[ Bericht 5% gewijzigd door #ANONIEM op 19-06-2018 23:42:49 ]
Fijn dat het helpt!quote:
[..]
als je met een narcist bent, kan de buitenwereld het ook niet meer volgen en eerder de kant van de narcist kiezen . maar als je met een sektelid praat als hij nog gehersenspoeld is , zal hij ook heel vriendelijk zijn sekteleider verdedigen en met excuses meepraten. ik was dat sektelid, en nu door geen contact te hebben , zie ik dat het 1 leugen was. dat is heel moeilijk om te willen en kunnnen inzien. dit verwerk ik door erover nu te praten.
Ben je ook al langs de huisarts geweest om er over te praten?
Is dat verwerken ja? Of geeft het je gewoon een prettiger gevoel om hem nog een labeltje toe te dichten?quote:
[..]
als je met een narcist bent, kan de buitenwereld het ook niet meer volgen en eerder de kant van de narcist kiezen . maar als je met een sektelid praat als hij nog gehersenspoeld is , zal hij ook heel vriendelijk zijn sekteleider verdedigen en met excuses meepraten. ik was dat sektelid, en nu door geen contact te hebben , zie ik dat het 1 leugen was. dat is heel moeilijk om te willen en kunnnen inzien. dit verwerk ik door erover nu te praten.
Heb je deze en vorige relaties weleens besproken met je therapeut? Over grenzen aangeven en bewaken? Over bepaalde dingen signaleren?
ja! maar die spreek ik nu weer pas na de zomervakantie, die wilt het eerst aankijken hoe dit verwerken nu voor mezelf gaat. Ook heb ik een jongen leren kennen die mij wel ziet zitten en heel lief en positief in alles is, maar ik kan uiteraard nog niet voor hem openstaan of wat want ik ben dit verdriet zwaar aan het verwerken. Ik hou hem dus nog wat op afstand. Maar hij was mijn projectpartner en kende ik al tijdens mijn relatie. Hij was het lichtpuntje omdat ik bij hem tijdens project wel kon en mocht lachen zonder ruzie te krijgen. En hij kon mij wel positieve dingen zeggen als ik een foutje maakte: dan zei hij bijv, ach al lukte het niet die ene opdracht: je hebt in ieder geval doorzettingsvermogen of zoiets. Mijn ex zei altijd: je doet niet je best, je bent lui of je hoort niet thuis bij je studie en dat soort dingen.quote:
[..]
Fijn dat het helpt!
Ben je ook al langs de huisarts geweest om er over te praten?
labeltje : geeft prettig gevoel om duidelijker in te zien dat ik niet de gekke was en je toch een ex graag uiteindelijk ergens kan plaatsen om makkelijker verder te kunnen. vooral als er zoveel verdrietige emotionele niet normale dingen in je relatie zijn gebeurt. het helpt ook met relativeren een beetje. mijn grenzen aangeven, had ik wel gedaan, maar dan ging mijn ex weer plots beloven als ik standvastig mijn grens aangaf. hij ging dan beloven oke dat zal ik doen. en later weigerde hij toch weer, en zei hij dat ik hem onder druk zette, en gaf ik hem de ruimte en werd ik weer stil: zei hij: ja dan moet je dingen duidelijk aangeven, want ik wil dat wel doen maar is jou fout dat je niet duidelijk aangeeft. maar als ik duidelijk aangaf weigerde hij want ik zette hem onder druk.. snap je? niks was goed!quote:
[..]
Is dat verwerken ja? Of geeft het je gewoon een prettiger gevoel om hem nog een labeltje toe te dichten?
Heb je deze en vorige relaties weleens besproken met je therapeut? Over grenzen aangeven en bewaken? Over bepaalde dingen signaleren?
Ga der gewoon voor joh, lachen is het beste medicijn. Als je merkt hoeveel beter een relatie kan zijn dan ga je die mindgames van je ex steeds minder missen.quote:
Ook heb ik een jongen leren kennen die mij wel ziet zitten en heel lief en positief in alles is, maar ik kan uiteraard nog niet voor hem openstaan of wat want ik ben dit verdriet zwaar aan het verwerken.
ik had alle reactie tactieken in de relatie geprobeerd, en voor alles kon hij wel iets bedenken waarom ik het fout deed in de relatie. alles was mijn fout waarom hij bepaalde dingen niet uitvoerde.
ik zette druk door duidelijk te zijn, dus hij weigerde want dat was liefde forceren
ik gaf hem ruimte door af te wachten, dus hij voerde niet uit want ik moest maar duidelijk zijn etc.
ik zette druk door duidelijk te zijn, dus hij weigerde want dat was liefde forceren
ik gaf hem ruimte door af te wachten, dus hij voerde niet uit want ik moest maar duidelijk zijn etc.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.'' I am under no obligation to make sense to you.''
Dan moet je in plaats van hem een diagnose toedichten zelf strakker die grens leren trekken. Niet om de ander onder druk te zetten, want anders houdt hij niet (genoeg) van je, maar omdat je iets anders in een relatie wil en je dan kennelijk gewoon niet voldoende bij elkaar past cq hetzelfde wil in een relatie. Dat is een stuk praktischer dan het halve DSM doorgaan en effectiever ook.quote:
[..]
labeltje : geeft prettig gevoel om duidelijker in te zien dat ik niet de gekke was en je toch een ex graag uiteindelijk ergens kan plaatsen om makkelijker verder te kunnen. vooral als er zoveel verdrietige emotionele niet normale dingen in je relatie zijn gebeurt. het helpt ook met relativeren een beetje. mijn grenzen aangeven, had ik wel gedaan, maar dan ging mijn ex weer plots beloven als ik standvastig mijn grens aangaf. hij ging dan beloven oke dat zal ik doen. en later weigerde hij toch weer, en zei hij dat ik hem onder druk zette, en gaf ik hem de ruimte en werd ik weer stil: zei hij: ja dan moet je dingen duidelijk aangeven, want ik wil dat wel doen maar is jou fout dat je niet duidelijk aangeeft. maar als ik duidelijk aangaf weigerde hij want ik zette hem onder druk.. snap je? niks was goed!
En weer vooral over je ex, niet over je therapeut. Kijkend naar wat je drie weken geleden schreef in meerdere posts, is het toch wel een significant verschil. En dan staat nr 9 alweer klaar, die je nu ophemelt. Begon het de vorige keren ook niet zo ongeveer? Dat je denkt maar nu heb ik er één, die weet precies hoe het moet! Die waardeert me wel voor wie ik ben!
Hoe lang heeft er tussen al je relaties gezeten?
Precies wat TS nodig heeft en waardoor ze zich zelfverzekerd en in haar kracht voelt staan: iemand die zegt dat ze het nu allemaal heel verkeerd aanpakt. Is het ook allemaal haar schuld soms? Heeft ze het over zichzelf afgeroepen? Want zo zou ik het in haar plaats wel kunnen interpreteren.quote:
[..]
Dan moet je in plaats van hem een diagnose toedichten zelf strakker die grens leren trekken. Niet om de ander onder druk te zetten, want anders houdt hij niet (genoeg) van je, maar omdat je iets anders in een relatie wil en je dan kennelijk gewoon niet voldoende bij elkaar past cq hetzelfde wil in een relatie. Dat is een stuk praktischer dan het halve DSM doorgaan en effectiever ook.
En weer vooral over je ex, niet over je therapeut. Kijkend naar wat je drie weken geleden schreef in meerdere posts, is het toch wel een significant verschil. En dan staat nr 9 alweer klaar, die je nu ophemelt. Begon het de vorige keren ook niet zo ongeveer? Dat je denkt maar nu heb ik er één, die weet precies hoe het moet! Die waardeert me wel voor wie ik ben!
Hoe lang heeft er tussen al je relaties gezeten?
Sorry dat ik het zeg, maar ik vind het heel typerend en niet OK dat op een forum als R&P zoveel betweters zijn met het empathisch vermogen van een amoebe. Heeft dit te maken dat jullie autisme hebben ofzo en dat jullie echt niet kunnen snappen dat met betweterige adviezen jullie een extra trap nageven? Of is het frustratie omwille van jullie eigen problemen die jullie op anderen willen afreageren? Of vinden jullie jezelf geweldig en zijn jullie op R&P om anderen dat te laten weten?
Wat ts nodig heeft is iemand die het voor haar op neemt, ongeacht of ze het zo interpreteert? Ok, dat zou je ook kunnen interpreteren als dat ze niet enigszins voor zichzelf op zou kunnen komen.quote:
[..]
Precies wat TS nodig heeft en waardoor ze zich zelfverzekerd en in haar kracht voelt staan: iemand die zegt dat ze het nu allemaal heel verkeerd aanpakt. Is het ook allemaal haar schuld soms? Heeft ze het over zichzelf afgeroepen? Want zo zou ik het in haar plaats wel kunnen interpreteren.
Ik mag dan wel geen klote ex zijn, maar een beetje afleidende boosheid op iemand anders dan hem en voor jezelf op komen van hey Scary Mary, ik ben niet zo gediend van je toon lijkt me niet per se totaal nutteloos en kut en wellicht zelfs een mooie oefening.
De schuldvraag is helemaal niet zo relevant in mijn ogen. Ten eerste omdat het gaat om een dynamiek tussen twee mensen, waar zelden in 1 iemand de totale schuld heeft. En zelfs als zou dat zo zijn, dan nog is er weinig empowerends aan om daar je volle aandacht aan te geven. Immers, er verandert niks aan het verleden of de ander. Hetgeen waar je wel invloed op hebt, is jezelf en je gedrag.
Ik vind het oneindig veel prettiger om te horen wat ik wel zou kunnen doen in plaats van vast te blijven houden aan wat de ander al dan niet had moeten doen. Of een vermeende diagnose, die hoogstens bepaald gedrag begrijpelijker maakt, maar verder ook geen kut verandert aan wat er gebeurt is en wat je er zelf nu nog aan kan doen.
Ik vind het slachtofferig om je ex waar je kennelijk goed genoeg mee was om er bij te blijven en weer mee verder te willen gaan, nu als totaal klootzak weg te willen zetten. In de emoties heus wel begrijpelijk, maar niet iets wat we zouden moeten willen stimuleren. Omdat er twee kanten aan een verhaal zitten, zeker in een complexe dynamiek waarin meerdere diagnoses een rol spelen.
En ook heel belangrijk, voor de nodige mensen kan het juist een crisis geven om in te blijven steken op het idee dat de ex een totale klootzak of bitch was. Dan blijft er namelijk voor sommige mensen niet zoveel anders over dan het gevoel willoos slachtoffer te zijn geweest van zo een kwade genius en dat is voor mij ook een reden tot nuance.
Omdat het zonde is om alles in hindsight als alleen maar kut weg te zetten. Je hebt nu wel zelf de keuze om te bepalen wat voor waarde het voor je heeft, maar hoeveel mensen voelen zich daadwerkelijk beter als ze maanden tijd en energie besteed hebben aan een totale lul/bitch in een alleen maar kutte relatie?
Zeker met het oog op verlatingsangst en onzekerheden lijkt het me een dan een aandachtspuntje om niet te willen verzuipen in die afgewezen gekwetstheid, hoe terecht die ook mag voelen.
Nee, juist vanuit mijn eigen problemen wil ik iets meer of liever gezegd iets anders aanbieden dan een kusje kroel. Omdat ik weet hoe waardevol dit kan zijn en omdat ik had gewild dat meer mensen die tijd en energie in mij hadden gestoken in plaats van mee te gaan in mijn emoties dat het toch wel een klootzak was en het niet mijn schuld was, alsof ik er niks aan kon of kan doen.quote:Sorry dat ik het zeg, maar ik vind het heel typerend en niet OK dat op een forum als R&P zoveel betweters zijn met het empathisch vermogen van een amoebe. Heeft dit te maken dat jullie autisme hebben ofzo en dat jullie echt niet kunnen snappen dat met betweterige adviezen jullie een extra trap nageven? Of is het frustratie omwille van jullie eigen problemen die jullie op anderen willen afreageren? Of vinden jullie jezelf geweldig en zijn jullie op R&P om anderen dat te laten weten?
Ik had gehoopt dat mijn woorden voor zich zouden kunnen spreken. Omdat ik ervoor probeer te zorgen dat ik naast een wat hardere en directere bewoording, wel ervoor probeer te zorgen dat ik niet alleen maar affakkel, maar ook een alternatief aangeef wat er wel (beter) zou kunnen imo. Dat alleen al zou je kunnen interpreteren als niet willen na trappen.
En ook omdat ik het ronduit giftig vind dat er zo kwistig met diagnoses rond gestrooid moet worden. Alsof de waarde van mijn woorden minder of meer zijn afhankelijk van mijn coming out over mijn al dan niet professioneel vast gestelde diagnoses. Juist vanuit iemand die graag meer empowerment ziet, vind ik het onbegrijpelijk dat je zo iets als een autisme erbij haalt. Hoe is dat niet stigmatiserend voor autisten?
Sterker nog, juist als iemand met een diagnose zou je je gesterkt kunnen voelen dat iemand niet klakkeloos mee wil gaan in het volledig kut beschouwen van zo een verleden op basis van een vermeende diagnose.
Een label is een onderdeel van een mens en niet alles zeggend. Net zoals een relaas van één kant op the interwebz. Het zegt vooral iets over hoe men iets ervaren heeft en/of nog ervaart en dat staat niet per se gelijk aan de algehele waarheid. Daarom zou je kritisch zijn over zoiets ook kunnen ervaren als juist empathisch. Immers, als jouw ex of familielid zo over jou en je (vermeende) diagnose zou praten, dan zou je ook niet willen dat mensen zo mee gaan in hun ervaring zonder enige nuance mbt wie je verder bent en wat je wel positief probeerde te doen naast wat er allemaal zo kut is gegaan.
Maar goed, dit is wel meer dan genoeg offtopic waarvoor mijn excuses naar ts.
Bedankt, je zegt precies de woorden die ik dacht. Heb jij ook zoiets meegemaakt dat je mij zo goed begrijpt? Als ik geen narcistische partner had gehad had ik het denk ik ook niet helemaal begrepen en had ik ook zoals scary mary begrepen, want ik snap haar goede bedoeling en haar punt, maar in een narcistische relatie, al geef je zelf wél duidelijk grenzen aan, beloofd de narcist jou zich aan die grens te houden in woorden, maar in daden voert die het niet uit, of ontkent het later het te hebben beloofd.quote:
[..]
Precies wat TS nodig heeft en waardoor ze zich zelfverzekerd en in haar kracht voelt staan: iemand die zegt dat ze het nu allemaal heel verkeerd aanpakt. Is het ook allemaal haar schuld soms? Heeft ze het over zichzelf afgeroepen? Want zo zou ik het in haar plaats wel kunnen interpreteren.
Sorry dat ik het zeg, maar ik vind het heel typerend en niet OK dat op een forum als R&P zoveel betweters zijn met het empathisch vermogen van een amoebe. Heeft dit te maken dat jullie autisme hebben ofzo en dat jullie echt niet kunnen snappen dat met betweterige adviezen jullie een extra trap nageven? Of is het frustratie omwille van jullie eigen problemen die jullie op anderen willen afreageren? Of vinden jullie jezelf geweldig en zijn jullie op R&P om anderen dat te laten weten?
Hij weigerde ook alles via whatsapp te bespreken want dan staat het uiteraard op zwart wit en valt hij door de mand, dat hij dingen verdraaide en ontkende.
Die jongen die mij ziet zitten vroeg mij om samen weken naar italie te gaan in de zomervakantie. Ik ging akkoord maar was ook vrij emotioneel hierna, vooral omdat mijn kop hier totaal nog niet naar staat, en ik alleen maar aan mijn ex kan denken terwijl ik weet dat hij giftig was, maar idd tijd slijt pijn en wil hierdoor niet een potentieel lief iemand afslaan, dus ik ben komende tijd alleen nog vrienden. Al gaan we dan maar als vrienden op vakantie pech. Ik kan nog geen seksuele aantrekkingskracht tot andere mannen hebben, omdat ik eerst mijn ex uit mijn kop moet zetten, want kan anders alleen maar huilen als ik met een andere jongen ga.
Ik merk ook dat ik vooral nu naar routine van een ander kijk. Ik wil gewoon een goede routine hebben, en dat had ik opzich wel weer prima bij de vorige ( al was het dat we samen waren nooit fijn, omdat hij alleen maar aan studie zat en chagerijnig en onaardig was) maar ik had wel routine met hem. Ik hoop dit dan ook weer met een volgende te vinden. Dus ik heb die nieuwe jongen maar gevraagd naar zijn wekker tijden en zijn slaap tijden. Komt vast een beetje gek over,. Ik wil gewoon kijken of dit realistisch werkt qua routine en alles, om te integreren in mijn leven, langzaam als vrienden startend. Ik heb genoeg relaties gehad dat ik geen zin meer heb in dat onrealistische verliefd zijn gedrag.
Ik ben altijd heel erg kill en lomp in het begin... maar als ik voor iemand ga, word ik een klefferd. Ik wilde hem ook niet met een knuffel of iets groeten, voelt ongemakkelijk nu zo na deze beroerde periode, en maakt me alleen maar verdrietig.
[ Bericht 2% gewijzigd door #ANONIEM op 20-06-2018 10:18:48 ]
Vervelend zo'n ex maar 2x met narcisten in zee gaan komt natuurlijk niet uit de lucht vallen.quote:
ik had alle reactie tactieken in de relatie geprobeerd, en voor alles kon hij wel iets bedenken waarom ik het fout deed in de relatie. alles was mijn fout waarom hij bepaalde dingen niet uitvoerde.
ik zette druk door duidelijk te zijn, dus hij weigerde want dat was liefde forceren
ik gaf hem ruimte door af te wachten, dus hij voerde niet uit want ik moest maar duidelijk zijn etc.
Blijkbaar heb jij een behoefte aan een narcist en val je precies op dit soort types. Dergelijke types kunnen jou nogal ophemelen en jouw gebrek aan zelfwaardering opvullen. Tegelijkertijd vul jij hun behoefte op door ze op een standbeeld te plaatsen. Daarbij cijfer je vanaf dag 1 jezelf voor ze weg, precies wat een narcist nodig heeft.
Kortom, werk aan je zelfwaardering en leer grenzen te stellen. We hebben allemaal behoefte aan affectie, maar de meeste mensen trekken een grens tot hoever ze gaan voor een ander.
[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Goh, dat klinkt bijna alsof ik niet iets vergelijkbaars meegemaakt zou kunnen hebben, omdat ik er anders in sta dan jullie. Sailliant detail, ik ben opgegroeid met iemand waarvan een hele kudde mensen vinden dat het wel een narcist moet zijn.quote:
[..]
Bedankt, je zegt precies de woorden die ik dacht. Heb jij ook zoiets meegemaakt dat je mij zo goed begrijpt? Als ik geen narcistische partner had gehad had ik het denk ik ook niet helemaal begrepen en had ik ook zoals scary mary begrepen, want ik snap haar goede bedoeling en haar punt, maar in een narcistische relatie, al geef je zelf wél duidelijk grenzen aan, beloofd de narcist jou zich aan die grens te houden in woorden, maar in daden voert die het niet uit, of ontkent het later het te hebben beloofd.
Vandaar dat ik durf te stellen dat je dus niet moet kijken naar wat zo iemand je allemaal beloofd, maar naar wat ie wel of niet doet. Je grens aangeven is niet hetzelfde als die ook daadwerkelijk bewaken. Als die ander dat niet wil of kan doen, zul jij voor jezelf moeten (leren) bepalen dat jij jezelf voldoende waard vindt om daar ook naar te handelen. Bij herhalend negeren van je aangegeven grenzen, ontkenning van eerder gemaakte afspraken of zelfs maar serieus nemen van je gevoelens zijn de signalen of misschien zelfs liever gezegd tools om te peilen in hoeverre je relatie werkt of kan werken. Dat kan prima los staan van hoeveel je van elkaar houdt, want houden van is ook geen garantie dat het alsnog kan gaan werken.
Als je hem nu een totale klootzak vind, dan heb je wellicht nu niet het gevoel gehad dat je door door te blijven gaan voor jezelf koos, voor een kans om toch alsnog iets er van te kunnen maken. Wat zou er in de toekomst voor kunnen zorgen dat je wel zo een keuze zou kunnen maken denk je? Onverhoopt natuurlijk, want je wil natuurlijk niet weer een klootzak aan de haak slaan. Maar ook niet klootzakken en niet bitches kunnen weleens over je grens gaan en je kwetsen. Begrenzing kan ook in goede relaties een belangrijk thema blijven namelijk..
Heb je helemaal gelijk in. Ik dacht alleen dat hij graag wilde leren en gewoon wat jong was (⁴ jaar jonger dan ik) en levenservaring ontbrak en hij wat onzeker was en dat hij uit een ander land met andere cultuur kwam en depressief en autistisch was, dus dat het niet met kwade opzet was. Ik ben dan idd wat naïef en heb altijd snel hoop in mensen. Ik kan namelijk ook niet begrijpen waarom hij bewust iets zou beloven terwijl hij al wist het nooit te gaan doen. Ik ben zelf namelijk niet zo en ik zal dat niet snappen. Maar je hebt gelijk scary Mary, voortaan gewoon zoiets hebben van : ik vind het niet fijn ongewille wat de reden ook is , en ik moet stoppen met anderen willen helpen en verbeteren en hun liefde te willen laten ervaren.quote:
[..]
Goh, dat klinkt bijna alsof ik niet iets vergelijkbaars meegemaakt zou kunnen hebben, omdat ik er anders in sta dan jullie. Sailliant detail, ik ben opgegroeid met iemand waarvan een hele kudde mensen vinden dat het wel een narcist moet zijn.
Vandaar dat ik durf te stellen dat je dus niet moet kijken naar wat zo iemand je allemaal beloofd, maar naar wat ie wel of niet doet. Je grens aangeven is niet hetzelfde als die ook daadwerkelijk bewaken. Als die ander dat niet wil of kan doen, zul jij voor jezelf moeten (leren) bepalen dat jij jezelf voldoende waard vindt om daar ook naar te handelen. Bij herhalend negeren van je aangegeven grenzen, ontkenning van eerder gemaakte afspraken of zelfs maar serieus nemen van je gevoelens zijn de signalen of misschien zelfs liever gezegd tools om te peilen in hoeverre je relatie werkt of kan werken. Dat kan prima los staan van hoeveel je van elkaar houdt, want houden van is ook geen garantie dat het alsnog kan gaan werken.
Als je hem nu een totale klootzak vind, dan heb je wellicht nu niet het gevoel gehad dat je door door te blijven gaan voor jezelf koos, voor een kans om toch alsnog iets er van te kunnen maken. Wat zou er in de toekomst voor kunnen zorgen dat je wel zo een keuze zou kunnen maken denk je? Onverhoopt natuurlijk, want je wil natuurlijk niet weer een klootzak aan de haak slaan. Maar ook niet klootzakken en niet bitches kunnen weleens over je grens gaan en je kwetsen. Begrenzing kan ook in goede relaties een belangrijk thema blijven namelijk..
Het is denk ik zo typisch fout ding wat vrouwen vaak doen: de vrouw die de hoop heeft een klootzak te willen veranderen in een liefhebbend persoon en geloven dat dat kan. Gedoemd om te falen
Maar wat ik wel door mijn ex geleerd heb is waar mijn grenzen zijn. Hij ging zo ver dat ik wel mijn grenzen moest gaan inzien en leren herkennen. Dus dat neem ik dan mee
Dat laatste ligt eraan. Als jij nu eenmaal zo bent en zo wil doen, dan zou je ook andere manieren kunnen proberen waarbij jij wel anderen kan helpen maar niet in zo een kwetsbare positie zit. Wat daarbij echt kan helpen is bepalen of jij iets vooral voor de ander wil doen of ook voor jezelf. Aan een kant gelul, want uiteindelijk doe je stiekem alles voor jezelf natuurlijk. Maar je motivatie en je doel kunnen je andere manier van succes laten ervaren wellicht.quote:
[..]
Heb je helemaal gelijk in. Ik dacht alleen dat hij graag wilde leren en gewoon wat jong was (⁴ jaar jonger dan ik) en levenservaring ontbrak en hij wat onzeker was en dat hij uit een ander land met andere cultuur kwam en depressief en autistisch was, dus dat het niet met kwade opzet was. Ik ben dan idd wat naïef en heb altijd snel hoop in mensen. Ik kan namelijk ook niet begrijpen waarom hij bewust iets zou beloven terwijl hij al wist het nooit te gaan doen. Ik ben zelf namelijk niet zo en ik zal dat niet snappen. Maar je hebt gelijk scary Mary, voortaan gewoon zoiets hebben van : ik vind het niet fijn ongewille wat de reden ook is , en ik moet stoppen met anderen willen helpen en verbeteren en hun liefde te willen laten ervaren.
In dat opzicht zet ik wel vraagtekens bij dat je hen liefde wilde laten ervaren, want ben je nu niet juist zo gekwetst omdat je je door je ex niet geliefd voelt? Dat hij jouw liefde niet op waarde schatte, want dan had hij heus wel meer zijn best gedaan ofzo?
Heb je in deze situatie niet vooral (toe) gegeven aan hem, zodat je zijn goedkeuring cq liefde zou kunnen ontvangen? Dan is je doel stiekem toch meer geweest dat jij je geliefd zou kunnen voelen. By proxy dat willen ervaren is best logisch, maar ook heel kwetsbaar zoals je gemerkt hebt. Nu hij zo de stekker eruit trok, voel je de missie als niet zo geslaagd.
Als je hem liefde zou willen laten ervaren, ben je dan niet juist wel geslaagd? Immers, jij probeerde hem zo jouw liefde te tonen. Dat hij er niet zoals gewild op reageerde is jammer, maar niet de ultieme graadmeter dat jij gefaald zou hebben in het tonen van je liefde ofzo. Hij is geen machine waar je liefde in stopt en als het maar voldoende is uiteindelijk zal uitbetalen in hoe jij liefde wil ervaren. Moet je eigenlijk ook niet willen als je op een mens valt, want hoe kun je dan echt de liefde ervaren zoals ze die aan jou willen en kunnen geven?
Alsof mannen niet liefdevol redder in nood blijven spelen voor dames die dat niet op waarde kunnen of willen schatten..quote:
Het is denk ik zo typisch fout ding wat vrouwen vaak doen: de vrouw die de hoop heeft een klootzak te willen veranderen in een liefhebbend persoon en geloven dat dat kan. Gedoemd om te falen
Kijk, dat bedoel ik dus met niet alles kut en zinloos vinden. Iets negatiefs toch om kunnen buigen naar iets positiefs waar je wel wat mee kanquote:
Maar wat ik wel door mijn ex geleerd heb is waar mijn grenzen zijn. Hij ging zo ver dat ik wel mijn grenzen moest gaan inzien en leren herkennen. Dus dat neem ik dan mee
Dat is dan ook de klassieke Belle & Het Beest fantasie die er door de media is ingestampt.quote:
Het is denk ik zo typisch fout ding wat vrouwen vaak doen: de vrouw die de hoop heeft een klootzak te willen veranderen in een liefhebbend persoon en geloven dat dat kan. Gedoemd om te falen
Hier had uw advertentie kunnen staan! -- On a hot summer night, would you offer your throat to the wolf with the red roses?
Eerlijk gezegd heb ik wel het gevoel (zoals pabstblueribbon scary_mary aanwreef) dat TS dit soort types aantrekt. Ik vind het lastig om mijn vinger erop te leggen, maar de manier hoe je praat zijn niet van iemand die controle over haar eigen leven neemt. Je stelt je afhankelijk op van jongens en maakt hun leidend in jouw gevoel en gedrag. Dát is precies wat een narcist wil hebben. Zo een karakter vult het zijne perfect aan. Voor hem dan, voor jou is het kut.
Ik zou persoonlijk nog even heel voorzichtig zijn met nieuwe relaties. En een quasi-relatie, waarin je nog niet zoent of sekst, is niet voldoende voorzichtigheid. Je moet echt leren eerst eens sterker in je eigen schoenen te staan, controle over je eigen leven te nemen, de routine - die je blijkbaar zoekt - in je eigen leven aanbrengen, je eigen waarde leren, je eigen normen en waarden ontdekken. Want nu ben je op het pad om af te wachten tot je ex uit je hoofd is en te kijken of die nieuwe jongen dan nog aardig is, dan op goede hoop in een nieuwe relatie rollen en dan maar duimen dat hij niet ook een masker draagt.
Dus ja, nu mag je van mij zeggen dat ik narcisme gewoon niet begrijp en verder gaan op het pad dat je nu ingeslagen bent. Dan hoop ik oprecht voor je dat die nieuwe jongen wel lief blijft. Dan maakt het misschien niet uit, maar nog liever zou ik zien dat je niet afhankelijk hoeft te zijn van hoe een ander uiteindelijk blijkt.
[ Bericht 0% gewijzigd door PiyeReloaded op 20-06-2018 12:20:52 ]
Ik zou persoonlijk nog even heel voorzichtig zijn met nieuwe relaties. En een quasi-relatie, waarin je nog niet zoent of sekst, is niet voldoende voorzichtigheid. Je moet echt leren eerst eens sterker in je eigen schoenen te staan, controle over je eigen leven te nemen, de routine - die je blijkbaar zoekt - in je eigen leven aanbrengen, je eigen waarde leren, je eigen normen en waarden ontdekken. Want nu ben je op het pad om af te wachten tot je ex uit je hoofd is en te kijken of die nieuwe jongen dan nog aardig is, dan op goede hoop in een nieuwe relatie rollen en dan maar duimen dat hij niet ook een masker draagt.
Dus ja, nu mag je van mij zeggen dat ik narcisme gewoon niet begrijp en verder gaan op het pad dat je nu ingeslagen bent. Dan hoop ik oprecht voor je dat die nieuwe jongen wel lief blijft. Dan maakt het misschien niet uit, maar nog liever zou ik zien dat je niet afhankelijk hoeft te zijn van hoe een ander uiteindelijk blijkt.
[ Bericht 0% gewijzigd door PiyeReloaded op 20-06-2018 12:20:52 ]
De manier waarop je het verwoorde, was voor mij een trigger over een verschijnsel waar jij zeker niet alleen deel aan neemt. Excuus als het op jou - begrijpelijk - overkwam als een persoonlijke aanval.quote:
Wat ik jou mee wil geven, is wat meer alert te zijn op hoe je dingen verwoordt. Want het kan soms bij de ander nogal een klap geven.
De felheid waarmee ik reageerde, is echter wel degelijk zo bedoeld naar meerdere andere users die er echt op uit te zijn anderen uit te maken voor zwak en slachtoffer en pretenderen dat zij het allemaal een stuk beter doen en daarom dat recht hebben. Ik zie dit dagelijks in meerdere topics in R&P. Die lui hebben waarschijnlijk geen zelfreflectie en projecteren hun eigen zwakheden op anderen. Maar dat betekent niet dat ze gewoon hun gang mogen gaan. In vergelijking tot andere fora over psychologie, vind ik veel mensen hier ontzettend arrogant en onbeschoft. Wat mij betreft verdienen ze een permban, want die passief-agressieve posts om mensen die al in een kwetsbare positie zitten nog eens extra de grond in te trappen, vind ik veel erger dan andere redenen waarvoor users een ban kunnen krijgen. Ik vind het gewoon smerig en heel laf
Ongeacht het label van die kerel is het verstandig om voor jezelf psychische ondersteuning te regelen. Uit de OP kan ik niet helemaal opmaken of het label juist is overigens. Dat gezegd is hersenspoelen erg kwalijk. Als je vragen hebt kan je ze altijd stellen.
In het geval van een narcist - of specifieker iemand met een narcistische persoonlijkheidsstoornis - is het erg effectief om jezelf te realiseren dat je in dialoog bent met een persoon in een volwassen lichaam, maar met de emotionele capaciteiten van een 5 jarige. Overigens vind ik het woord 'narcist' teveel waarde en sjeu aan de werkelijke stoornis toekennen. Ik heb een voorkeur voor onvolgroeide persoonlijkheid persoonlijkheidsstoornis. Het is heel treurig eigenlijk.
Het narcistengebed
---
Dat heb ik niet gedaan.
Zo wel, dan is dat niet erg.
Zo wel, dan is dat geen probleem.
Zo wel, dan is dat niet mijn schuld.
Zo wel, dan is dat niet zo bedoeld.
Zo wel ...
Dan heb je dat verdiend.
[ Bericht 9% gewijzigd door #ANONIEM op 20-06-2018 16:22:03 ]
In het geval van een narcist - of specifieker iemand met een narcistische persoonlijkheidsstoornis - is het erg effectief om jezelf te realiseren dat je in dialoog bent met een persoon in een volwassen lichaam, maar met de emotionele capaciteiten van een 5 jarige. Overigens vind ik het woord 'narcist' teveel waarde en sjeu aan de werkelijke stoornis toekennen. Ik heb een voorkeur voor onvolgroeide persoonlijkheid persoonlijkheidsstoornis. Het is heel treurig eigenlijk.
Het narcistengebed
---
Dat heb ik niet gedaan.
Zo wel, dan is dat niet erg.
Zo wel, dan is dat geen probleem.
Zo wel, dan is dat niet mijn schuld.
Zo wel, dan is dat niet zo bedoeld.
Zo wel ...
Dan heb je dat verdiend.
[ Bericht 9% gewijzigd door #ANONIEM op 20-06-2018 16:22:03 ]
Ja dat narcisten gebed heb ik het inderdaad 9maanden lang aangehoord ja. En als ik iets zei of had gedaan was zei hij altijd:quote:
Ongeacht het label van die kerel is het verstandig om voor jezelf psychische ondersteuning te regelen. Uit de OP kan ik niet helemaal opmaken of het label juist is overigens. Dat gezegd is hersenspoelen erg kwalijk. Als je vragen hebt kan je ze altijd stellen.
In het geval van een narcist - of specifieker iemand met een narcistische persoonlijkheidsstoornis - is het erg effectief om jezelf te realiseren dat je in dialoog bent met een persoon in een volwassen lichaam, maar met de emotionele capaciteiten van een 5 jarige. Overigens vind ik het woord 'narcist' teveel waarde en sjeu aan de werkelijke stoornis toekennen. Ik heb een voorkeur voor onvolgroeide persoonlijkheid persoonlijkheidsstoornis. Het is heel treurig eigenlijk.
Het narcistengebed
---
Dat heb ik niet gedaan.
Zo wel, dan is dat niet erg.
Zo wel, dan is dat geen probleem.
Zo wel, dan is dat niet mijn schuld.
Zo wel, dan is dat niet zo bedoeld.
Zo wel ...
Dan heb je dat verdiend.
Dat heb jij niet gedaan/gezegd
Of herhaald alleen 1 specifieke zin of verdraaid die zin , en haald hem uit context wat ik heb gedaan of gezegd
En jij hebt dit of dat bedoeld terwijl ik dat niet zo bedoelde en weigeren aan te nemen
Jij hebt dit gezegd dus het is jou schuld
Etc.
De psycholoog heeft mij juist ontslagen omdat ik hem kon loslaten dus ze vond me sterk en vond die nieuwe jongen goed voor me klinken
Maar ik ga zeker aan mezelf werken. Er is werk aan de winkel. Wil weer iemand die me veel bijleerd en qua studie, intelligentie en routine waar ik veel van kan leren. Maar nu op een liefdevolle manier mij motiveerd en op mijn kwaliteiten focust en zijn trotsheid laat zien om mij en dingen uit liefde voor mij wilt doen. Ik ga nu sneller alleen op mijn gevoel af en ik ga er erg op letten of hij empatisch is.
Maar hij was alleen maar bezig met: dit was niet goed wat je doet in je leven en dit en dit en dit
Niks mij gewoon nemen hoe ik was en tevreden en zo trots en blij zijn
Niks trots op dat ik een moeilijke studie probeerde en wel kon lachen om mijn aparte kantjes
Alles kon beter zo en zo
Want ik was een geheel probleem wat alleen maar continu opgelost moest worden
Niks mij gewoon nemen hoe ik was en tevreden en zo trots en blij zijn
Niks trots op dat ik een moeilijke studie probeerde en wel kon lachen om mijn aparte kantjes
Alles kon beter zo en zo
Want ik was een geheel probleem wat alleen maar continu opgelost moest worden
Ik pikte het omdat ik het niet kon geloven wat hij mij zo bruut allemaal vertelde. Ik snapte er niks van. Omdat ik dat niet kon geloven kon ik niet geloven dat hij zo gemeen kon zijn want ik kijk vanuit mijzelf. Dus ik dacht ach god ik moet die jongen uit zijn shit halen want hij is zichzelf kwijt of kent zichzelf nog niet. Tsja ik geloof moeilijk mensen met slechte bedoelingen en arrogantie. Kan je mij dat uitleggen? Wat bereik je met alles/de wereld om je heen afzeiken? Ik weet nog steeds niet dat antwoord. Het draait toch om liefde waarvoor je leeft?quote:
Wat ik vooral niet begrijp is dat mensen zoveel van een ander pikken.
Die kerel is gewoon niet goed bij zn kersenpit. Dan ga je raar doen.quote:
[..]
Ik pikte het omdat ik het niet kon geloven wat hij mij zo bruut allemaal vertelde. Ik snapte er niks van. Omdat ik dat niet kon geloven kon ik niet geloven dat hij zo gemeen kon zijn want ik kijk vanuit mijzelf. Dus ik dacht ach god ik moet die jongen uit zijn shit halen want hij is zichzelf kwijt of kent zichzelf nog niet. Tsja ik geloof moeilijk mensen met slechte bedoelingen en arrogantie. Kan je mij dat uitleggen? Wat bereik je met alles/de wereld om je heen afzeiken? Ik weet nog steeds niet dat antwoord. Het draait toch om liefde waarvoor je leeft?
Die moet geen relatie hebben
En mensen die mij of anderen afzeiken in het leven kan ik erg moeilijk serieus nemen, dus probeer ik maar te begrijpen en dan luister ik, want het fascineerd mij omdat ik dat gemene gedrag het nut niet van snap.
Dat is het sluwe van hoe een narcist (onbewust) handelt. Hij (of zij natuurlijk) bindt jou aan hem door jou te doen geloven dat je van hem afhankelijk bent. Dat kan met hele subtiele uitspraken, vaak in de trant van "je interpreteert het niet goed". Als je heel vaak van dat soort uitspraken aanhoort, ga je geloven dat je niet op jezelf kan vertrouwen en niet zelfstandig genoeg bent om je eigen beslissingen te maken.quote:
Wat ik vooral niet begrijp is dat mensen zoveel van een ander pikken.
Omdat narcisten zo subtiel kunnen handelen, is voor de buitenwereld niet zichtbaar dat hij zo is. Hij lijkt immers een hele vriendelijke sociale gozer. Bij jou is het zelfvertrouwen achteruit gegaan, dus je maakt een labielere en onzekere indruk. Dus wie zal de buitenwereld geloven? Jou met je labiele gedrag? Of hij die zo vriendelijk en zelfverzekerd overkomt?
In hun hele manier van denken, zetten ze strategieën uit om jou afhankelijk te maken van hem en dat op zo'n manier te doen dat de omgeving denkt dat hij het allemaal zo goed regelt. Want als hij de omgeving daarvan kan overtuigen, wordt dat zijn extra kracht.
Advies voor TS. Jij wilt heel graag bevestiging van anderen om te horen dat je goed bent zoals je bent en dat je niet gek bent. Ik begrijp dat helemaal en met dat verlangen is ook niks mis. Echter blijf je daarmee in de afhankelijke rol die hij jou heeft ingelokt. Ik weet hoe verdomd moeilijk het is, maar het beste is om die bevestiging bij jezelf te zoeken.
Geloof me: het is zo'n ontzettend krachtig gevoel als je opeens beseft dat een ander kan lullen wat hij wilt, maar dat jij je niet van je voetstuk laat krijgen. Mensen mogen uiteraard een andere mening hebben dan jij en die kan maken dat jij dingen mogelijk op een andere manier gaat zien. Maar dan gaat dat op een gelijkwaardige manier. De ander dwingt je niet om zijn overtuigingen aan te nemen: jij bepaalt zelf of jij je eigen opvattingen bijstelt of niet. En dan kan de ander nog blijven roepen dat je koppig en eigenwijs bent, maar je weet zelf dat het niet zo is; je weet dat je je openstelt en de ander serieus neemt. De verwijten zijn ongegrond.
En het is dan zo'n goed gevoel om je niet aangevallen te voelen en je bewust te zijn dat je in evenwicht bent met jezelf.
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |