OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Alles goed gegaan met de buisjes Aerenia?
Wij gaan morgen naar het Nijntje museum! Met de trein lekker met z'n tweeen (en ter plaatse nog een vriendin + zoon)! Ben benieuwd hoe hij het gaat vinden, wordt de eerste keer met de trein voor hem.
En hij heeft een nieuwe vaardigheid geleerd! Hij kan nu appelpartjes tussen z'n tenen doen en dan met z'n voeten appel eten. Echt fijn, zo in het 'met blote voeten in de tuin'-seizoen
Wij gaan morgen naar het Nijntje museum! Met de trein lekker met z'n tweeen (en ter plaatse nog een vriendin + zoon)! Ben benieuwd hoe hij het gaat vinden, wordt de eerste keer met de trein voor hem.
En hij heeft een nieuwe vaardigheid geleerd! Hij kan nu appelpartjes tussen z'n tenen doen en dan met z'n voeten appel eten. Echt fijn, zo in het 'met blote voeten in de tuin'-seizoen
¸¸.·´¯`·.¸¸.·´¯`·.¸><(((º>
Als wij naar een grote stad gaan, gaan we niet eens naar musea enzo. Gewoon slenteren in de binnenstad.
Plaswijck is goedgekeurd! Niet eens erg druk. Wel kansloos dat ze geen credit cards accepteren. Na alle contanten bij elkaar geschraapt te hebben, hadden we enkel geld over voor 1 frietje.
En er moet me toch iets van het hart. Het is leuk hier, maar echt- zó veel mensen die niet op hun kroost letten. Eerst een schoolreis waarbij de begeleiding aan de koffie zit en de kinderen de boel verstieren. Ik moest tegen ze zeggen dat ze op hun kinderen moesten letten omdat ze de boel verziekwn voor een ander.
Vervolgens wil O 100x van het miniglijbaantje en gaat keurig in de rik staan steeds, maar er wordt echt de helft van de keer voorgepiept door anderen. Geen kleintjes maar kinderen van 3+ zeg maar. Ouders neegens te bekennen dus ik heb daar een half uur staan regelen :’)
Ik vind dat echt lastig. Ik doe zó mijn best om O geduld, recht aardigheid etc bij te brengen. En dat lukt, maar zij ziet dus steeds mensen voorpiepen. Tegen vreemden zal ze niet snel zeggn dat ze dat niet wil (ze verstaan haar ook niet). Ik blijf er dan bij zodat ik haar kan helpen maar als ze dan sip zegt «mmma ze gaan allemaal voor» dan vind ik dat erg sneu. Ik wil haar weerbaarheid meegeven maar in dit soort gelegenhwden ben je als bescheiden meisje haast kansloos.
Ik vind dat echt lastig om mee om te gaan, mijn kind vs het recht van de sterkste/brutaalste.
Plaswijck is goedgekeurd! Niet eens erg druk. Wel kansloos dat ze geen credit cards accepteren. Na alle contanten bij elkaar geschraapt te hebben, hadden we enkel geld over voor 1 frietje.
En er moet me toch iets van het hart. Het is leuk hier, maar echt- zó veel mensen die niet op hun kroost letten. Eerst een schoolreis waarbij de begeleiding aan de koffie zit en de kinderen de boel verstieren. Ik moest tegen ze zeggen dat ze op hun kinderen moesten letten omdat ze de boel verziekwn voor een ander.
Vervolgens wil O 100x van het miniglijbaantje en gaat keurig in de rik staan steeds, maar er wordt echt de helft van de keer voorgepiept door anderen. Geen kleintjes maar kinderen van 3+ zeg maar. Ouders neegens te bekennen dus ik heb daar een half uur staan regelen :’)
Ik vind dat echt lastig. Ik doe zó mijn best om O geduld, recht aardigheid etc bij te brengen. En dat lukt, maar zij ziet dus steeds mensen voorpiepen. Tegen vreemden zal ze niet snel zeggn dat ze dat niet wil (ze verstaan haar ook niet). Ik blijf er dan bij zodat ik haar kan helpen maar als ze dan sip zegt «mmma ze gaan allemaal voor» dan vind ik dat erg sneu. Ik wil haar weerbaarheid meegeven maar in dit soort gelegenhwden ben je als bescheiden meisje haast kansloos.
Ik vind dat echt lastig om mee om te gaan, mijn kind vs het recht van de sterkste/brutaalste.
Tja, de wereld zit op microniveau en macroniveau niet rechtvaardig in elkaar. Je kunt het als ideaal hebben en zelf het goede voorbeeld geven, wat anderen doen heb je niet in de hand. Dat zal je kind hoe dan ook wel een keer gaan uitvinden. Ik snap wel het gevoel dat het rot is als je je kind dan sip ziet worden en ook dat je daar dan bij gaat staan. Zou ik ook doen. En ik spreek ook wel eens andermans kinderen aan als het nodig is. Maar verder: loslaten.
Mensen denken hier verschillend over, staan er anders in. Waar jij vindt dat je kinderen goed in de gaten moet houden zullen er ook mensen zijn die juist vinden dat je op zulke speelplekken de kinderen het vooral onder elkaar moet laten uitzoeken. En dan inderdaad voor zichzelf moeten leren opkomen. Kun je het niet mee eens zijn natuurlijk, maar ik krijg nu het idee dat jij eigenlijk verwacht/vindt dat iedereen hetzelfde in de opvoeding zou moeten staan als jij, dezelfde normen/waarden moet hanteren. Maar zo werkt het toch niet?
Ik zie het nu bij de school van I ook heel duidelijk: de verschillen. Bij de school zit een heel groot speelveld/plein. Toegankelijk voor iedereen. Er zijn ouders die hun kinderen van 4 - 8 jaar daar al helemaal alleen laten spelen (met andere kinderen weliswaar) zonder hun begeleiding. Zij zitten dan zelf in hun huis aan de overkant van de straat en halen hun kind naar binnen als het etenstijd is. Ik zie die kinderen zich soms misdragen of ruzietjes hebben, pesterijtjes. En zou zelf op die leeftijd altijd wel een oogje in het zeil houden. Maar ja, andere ideeën, andere mensen.
[ Bericht 4% gewijzigd door Franny_G op 29-06-2018 13:57:00 ]
Mensen denken hier verschillend over, staan er anders in. Waar jij vindt dat je kinderen goed in de gaten moet houden zullen er ook mensen zijn die juist vinden dat je op zulke speelplekken de kinderen het vooral onder elkaar moet laten uitzoeken. En dan inderdaad voor zichzelf moeten leren opkomen. Kun je het niet mee eens zijn natuurlijk, maar ik krijg nu het idee dat jij eigenlijk verwacht/vindt dat iedereen hetzelfde in de opvoeding zou moeten staan als jij, dezelfde normen/waarden moet hanteren. Maar zo werkt het toch niet?
Ik zie het nu bij de school van I ook heel duidelijk: de verschillen. Bij de school zit een heel groot speelveld/plein. Toegankelijk voor iedereen. Er zijn ouders die hun kinderen van 4 - 8 jaar daar al helemaal alleen laten spelen (met andere kinderen weliswaar) zonder hun begeleiding. Zij zitten dan zelf in hun huis aan de overkant van de straat en halen hun kind naar binnen als het etenstijd is. Ik zie die kinderen zich soms misdragen of ruzietjes hebben, pesterijtjes. En zou zelf op die leeftijd altijd wel een oogje in het zeil houden. Maar ja, andere ideeën, andere mensen.
[ Bericht 4% gewijzigd door Franny_G op 29-06-2018 13:57:00 ]
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Ik snap wel wat je zegt room, maar tegelijkertijd het leven is ook niet eerlijk. Je kunt je kind wel leren dat het eigen keuzes kan maken en het goede te doen, zelfs als andere kinderen dat niet doen.
Room, ik herken de frustratie helemaal en moet soms ook echt op mijn handen zitten om niet al te vaak in te grijpen. Ik probeer het de kinderen eerst zelf te laten oplossen, en pas als mijn kinderen al een paar keer hebben aangegeven dat ze iets niet willen of niet leuk vinden, kind gaat door en de eigen ouder is er niet of reageert niet, dan zeg ik er wel wat van. Meestal word ik dan met grote ogen aangekeken (omg een vreemde moeder zegt iets tegen me 
), maar het werkt wel.
Aan de andere kant mag mijn oudste (6) sinds kort in zijn eentje naar de speeltuin. Het is vlakbij, maar ik heb er geen zicht op. Ik ga ervan uit dat hij het thuis komt melden als er iets is (dat vertellen we ook elke keer). Tot nu toe is hij eigenlijk nooit langer dan 15 min weg, dus ik denk dat het allemaal wel losloopt. Ik ben er ook makkelijker in geworden na dat programma waarbij kleuters gevolgd werden. Ik was ontzettend verbaasd om te zien hoeveel dingen ze echt zelf wel kunnen oplossen als er geen volwassene is die het direct overneemt.
), maar het werkt wel. Aan de andere kant mag mijn oudste (6) sinds kort in zijn eentje naar de speeltuin. Het is vlakbij, maar ik heb er geen zicht op. Ik ga ervan uit dat hij het thuis komt melden als er iets is (dat vertellen we ook elke keer). Tot nu toe is hij eigenlijk nooit langer dan 15 min weg, dus ik denk dat het allemaal wel losloopt. Ik ben er ook makkelijker in geworden na dat programma waarbij kleuters gevolgd werden. Ik was ontzettend verbaasd om te zien hoeveel dingen ze echt zelf wel kunnen oplossen als er geen volwassene is die het direct overneemt.
Venus in pocketformaat
© loveli
© loveli
Over niet oplettende schoolleiding gesprokenquote:Op vrijdag 29 juni 2018 13:26 schreef Roomsnoes het volgende:
[...] Het is leuk hier, maar echt- zó veel mensen die niet op hun kroost letten. Eerst een schoolreis waarbij de begeleiding aan de koffie zit en de kinderen de boel verstieren. Ik moest tegen ze zeggen dat ze op hun kinderen moesten letten omdat ze de boel verziekwn voor een ander.
[/...]
. https://www.rtlnieuws.nl/(...)lingen-na-zwempartij
I have loved the stars too fondly to be fearful of the night
Franny ik ben me er van bewust dat anderen het anders doen, en andere normen en waarden hebben. Maar voorpiepen lijkt me iets dat bij iedereen een no-go is. En als je ziet dat je kind tot 5x toe bij kleinere kinderen voorpiept, dan grijp toch in? Daar kan ik dus niet bij, andere waarden of niet. Dan zeg ik er wat van.
En kinderen het zelf op laten lossen? Leuk, op het schoolplein als de kinderen elkaar kennen. Maar als je dan ziet dat het ten koste gaat van anderen dan doe je toch wat als ouder? Magoed. Dan doe ik t wel. En ik heb verder niets met deze koters te maken gelukkig dus loslaten kan ik het heus. Maar het is schijtirritant
En als leiding van een school is het je verantwoordelijkheid om op die kids te passen. Je bent toch niet mee op schoolreis om in de zon koffie te leuten?!
Schiet mij maar lek.
Maar dat was een frustratie.
Wat ik dus moelijk vind is hoe ik O hier op voor kan bereiden. Lijkt ze op mij, dan zal ze het als een mak lammetje toelaten, en sorry maar daar is ze te goed voor. Dus ik zal haar iets moeten leren om voor zichzelf op te komen, en als iemand die dat zelf slecht kan, vind ik dat erg lastig.
En kinderen het zelf op laten lossen? Leuk, op het schoolplein als de kinderen elkaar kennen. Maar als je dan ziet dat het ten koste gaat van anderen dan doe je toch wat als ouder? Magoed. Dan doe ik t wel. En ik heb verder niets met deze koters te maken gelukkig dus loslaten kan ik het heus. Maar het is schijtirritant
En als leiding van een school is het je verantwoordelijkheid om op die kids te passen. Je bent toch niet mee op schoolreis om in de zon koffie te leuten?!
Schiet mij maar lek.
Maar dat was een frustratie.
Wat ik dus moelijk vind is hoe ik O hier op voor kan bereiden. Lijkt ze op mij, dan zal ze het als een mak lammetje toelaten, en sorry maar daar is ze te goed voor. Dus ik zal haar iets moeten leren om voor zichzelf op te komen, en als iemand die dat zelf slecht kan, vind ik dat erg lastig.
Ik snap de frustratie ook wel. Ik vind het bloedirritant dat ouders alleen maar naar hun mobiel aan het gluren zijn en geen idee hebben waar hun kind nou eigenlijk mee bezig is. Een kind lekker alleen laten spelen, prima. Maar er zijn wel grenzen.
Ik heb ook ingegrepen afgelopen zondag, al is het misschien iets van een ander niveau. Mijn kind van 3 werd even verteld door een meisje van een jaar of 8 dat ze niet op de trampoline mocht. Dan verwacht ik niet van een kind van 3 dat ze het zelf oplost.
En schoolleiding... in sommige gevallen een lachertje. Ik kwam vaak in Blijdorp en vaak was er een schoolklas. Echt, hoe die kinderen tegen de dieren deden... En juf en meester stonden erbij en keken ernaar...
Ik heb ook ingegrepen afgelopen zondag, al is het misschien iets van een ander niveau. Mijn kind van 3 werd even verteld door een meisje van een jaar of 8 dat ze niet op de trampoline mocht. Dan verwacht ik niet van een kind van 3 dat ze het zelf oplost.
En schoolleiding... in sommige gevallen een lachertje. Ik kwam vaak in Blijdorp en vaak was er een schoolklas. Echt, hoe die kinderen tegen de dieren deden... En juf en meester stonden erbij en keken ernaar...
Ja, ik snap die frustratie. Maar ik heb er dan op mijn beurt moeite mee als er zo in het algemeen en generaliserend wordt gespuid over de slechte opvoeding en begeleiding van andere ouders en docenten. Laatst ging het over het snauwen en nu over dit. Andere mensen de maat nemen/de slechte kanten benadrukken die je bij andere mensen ziet.quote:
Franny ik ben me er van bewust dat anderen het anders doen, en andere normen en waarden hebben. Maar voorpiepen lijkt me iets dat bij iedereen een no-go is. En als je ziet dat je kind tot 5x toe bij kleinere kinderen voorpiept, dan grijp toch in? Daar kan ik dus niet bij, andere waarden of niet. Dan zeg ik er wat van.
En kinderen het zelf op laten lossen? Leuk, op het schoolplein als de kinderen elkaar kennen. Maar als je dan ziet dat het ten koste gaat van anderen dan doe je toch wat als ouder? Magoed. Dan doe ik t wel. En ik heb verder niets met deze koters te maken gelukkig dus loslaten kan ik het heus. Maar het is schijtirritant
En als leiding van een school is het je verantwoordelijkheid om op die kids te passen. Je bent toch niet mee op schoolreis om in de zon koffie te leuten?!
Schiet mij maar lek.
Maar dat was een frustratie.
Wat ik dus moelijk vind is hoe ik O hier op voor kan bereiden. Lijkt ze op mij, dan zal ze het als een mak lammetje toelaten, en sorry maar daar is ze te goed voor. Dus ik zal haar iets moeten leren om voor zichzelf op te komen, en als iemand die dat zelf slecht kan, vind ik dat erg lastig.
En als je het hebt over het voorbereiden van je kind hierop is het ook naar mijn gevoel nogal zwart/wit: je zet jezelf en je kind aan de ene kant, aan de kant van 'mak lammetje' en bescheiden en rechtvaardigheidsgevoel tegenover anderen die dat kennelijk niet zijn of hebben? Het voelt erg als good guys versus bad guys. En zo simpel zit het toch allemaal niet echt in elkaar, toch? Misschien voor jou wel, maar mij stuit dat wat tegen de borst.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Ik laat mijn kinderen het liefst alleen spelen, ik krijg kriebels van gehelicopter. Kleine akkefietjes kan mijn kleuter inmiddels prima zelfstandig oplossen. Peuter heeft daar nog wat hulp bij nodig (die hij dan krijgt van grote broer). Bij 'grote' kinderen die niet geleerd hebben hoe ze zich moeten gedragen grijp ik ook wel in.
Kleuter (ruim 5) mag dan ook rustig alleen naar het speeltuintje in de wijk. Hij komt zichzelf regelmatig melden (met of zonder opgepikt vriendje). Eerlijk gezegd ken ik geen ouder die nog meegaat met haar kind van 5 of ouder naar het wijkspeeltuintje/schoolplein, en ik denk dat een achtjarige je echt uitlacht als je dat suggereert. Peuter mag dit overigens niet, dus dan ga ik mee, zit ik op een bankje.
Edit: Wat Franny zegt dus, alleen verwoordt zij het beter.
[ Bericht 4% gewijzigd door mousemicky op 29-06-2018 16:00:36 ]
Kleuter (ruim 5) mag dan ook rustig alleen naar het speeltuintje in de wijk. Hij komt zichzelf regelmatig melden (met of zonder opgepikt vriendje). Eerlijk gezegd ken ik geen ouder die nog meegaat met haar kind van 5 of ouder naar het wijkspeeltuintje/schoolplein, en ik denk dat een achtjarige je echt uitlacht als je dat suggereert. Peuter mag dit overigens niet, dus dan ga ik mee, zit ik op een bankje.
Edit: Wat Franny zegt dus, alleen verwoordt zij het beter.
[ Bericht 4% gewijzigd door mousemicky op 29-06-2018 16:00:36 ]
Ik heb het over een driejarige mm. Naast groten kan zij dat niet goed oplossen. Als ze 5 is ga ik ook niet mee mee maar dit is het peutertopic 
Ik ken de term helikopteren niet maar ik denk dat je bedoelt dat ouders ergens boven op zitten. Tja, ik laat O echt veel wel uitzoeken, maar in situaties waarin haar het zelf niet lukt, dan helikopter ik.
Franny, jammer dat je dit kennelijk zo persoonlijk opvat, of als algemene op opvoedkritiek. Ik gooi een irritatie de groep in, maar vooral iets wat ik in de opvoeding lastig vind: haar weerbaar maken, iets dat ik echt lastig vind. Dit kwam nu tot uitdrukking in een bezoekje Plaswijck, een volgende keer als het om een verjaardagsfeestje gaat. Dit staat echt los van de snauw-discussie van laatst. Dat viel me laatst op en ik beleef dat als anders dan in Noorwegen. Daarover praten moet toch kunnen?
Ik zie niet waar ik in het algemeen spui over slechte opvoeding, ik heb het over gevallen die ik vandaag tegen kwam. Jammer dat dat met lange tenen ontvangen wordt.
Ik ken de term helikopteren niet maar ik denk dat je bedoelt dat ouders ergens boven op zitten. Tja, ik laat O echt veel wel uitzoeken, maar in situaties waarin haar het zelf niet lukt, dan helikopter ik.
Franny, jammer dat je dit kennelijk zo persoonlijk opvat, of als algemene op opvoedkritiek. Ik gooi een irritatie de groep in, maar vooral iets wat ik in de opvoeding lastig vind: haar weerbaar maken, iets dat ik echt lastig vind. Dit kwam nu tot uitdrukking in een bezoekje Plaswijck, een volgende keer als het om een verjaardagsfeestje gaat. Dit staat echt los van de snauw-discussie van laatst. Dat viel me laatst op en ik beleef dat als anders dan in Noorwegen. Daarover praten moet toch kunnen?
Ik zie niet waar ik in het algemeen spui over slechte opvoeding, ik heb het over gevallen die ik vandaag tegen kwam. Jammer dat dat met lange tenen ontvangen wordt.
Dat weet ik. Ik reageerde op onderstaande:quote:
Ik heb het over een driejarige mm. Naast groten kan zij dat niet goed oplossen. Als ze 5 is ga ik ook niet mee mee maar dit is het peutertopic
Een kind van 5/6/7/8 moet mi echt gewoon alleen buiten kunnen spelen. Een peuter uiteraard niet. Maar ook een peuter kun je leren voor zichzelf opkomen. Mijn jongste heeft dat iig al heel goed geleerd in de confrontatie met grote broer.quote:Op vrijdag 29 juni 2018 13:51 schreef Franny_G het volgende:
Er zijn ouders die hun kinderen van 4 - 8 jaar daar al helemaal alleen laten spelen (met andere kinderen weliswaar) zonder hun begeleiding. Zij zitten dan zelf in hun huis aan de overkant van de straat en halen hun kind naar binnen als het etenstijd is. Ik zie die kinderen zich soms misdragen of ruzietjes hebben, pesterijtjes. En zou zelf op die leeftijd altijd wel een oogje in het zeil houden. Maar ja, andere ideeën, andere mensen.
Weet je dat ik dus wel meega met mijn 5 jarige naar het speeltuintje. Vooral omdat ik weet dat hij niet tegen de meeste andere op kan.
Mijn 3 jarige lost alles nog fysiek op. Dus daar grijp ik in als het nodig is. Maar ik laat het ze zelf ook wel eens oplossen (ja, dat is soms fysiek, maar ik praat dan wel over neefje etc).
Oh en over het schoolreisje. Ik ben zo’n juf die op een terrasje zit en thee drinkt. Maar dat is juist met de reden dat ik kan ingrijpen als het bij groepjes niet lukt of als er ongelukjes zijn. Wel altijd de boodschap die ik hulpouders mee geef. Je bent verantwoordelijk voor de kinderen in je groepje en als ze niet luisteren schakel je mij in
Mijn 3 jarige lost alles nog fysiek op. Dus daar grijp ik in als het nodig is. Maar ik laat het ze zelf ook wel eens oplossen (ja, dat is soms fysiek, maar ik praat dan wel over neefje etc).
Oh en over het schoolreisje. Ik ben zo’n juf die op een terrasje zit en thee drinkt. Maar dat is juist met de reden dat ik kan ingrijpen als het bij groepjes niet lukt of als er ongelukjes zijn. Wel altijd de boodschap die ik hulpouders mee geef. Je bent verantwoordelijk voor de kinderen in je groepje en als ze niet luisteren schakel je mij in
Het ligt er maar net aan waar je woont. Ik laat mijn straks 5 jarige kind hier niet alleen spelen. Puur omdat de buurt er niet naar is. Geen speeltuintje of veldje, weinig kinderen, duistere figuren op parkeerplaatsen hier,....
Fijn dat Plaswijck bevallen is Roomsnoes
[ Bericht 25% gewijzigd door Sunshine1982 op 29-06-2018 17:53:59 ]
Fijn dat Plaswijck bevallen is Roomsnoes
[ Bericht 25% gewijzigd door Sunshine1982 op 29-06-2018 17:53:59 ]
Ik voel mij helemaal niet persoonlijk aangesproken. Ik geef alleen aan hoe het op mij overkomt. Spuien staat vrij, maar op mij komt dat dus nu, na een aantal keer, een tikkeltje aanmatigend over. Hoe jij dat dan weer opneemt, is aan jou. Het is mij al vaker opgevallen dat je over andere opvoeders een veroordelende houding kunt aannemen. En verder dus wat ik al schreef: het verhaal van weerbaarheid is naar mijn smaak erg in de rol van slachtoffer versus dader, of good guys versus bad guys, waarbij jij je kind in een van deze rollen (vast)zet. Dat is een manier van naar iets (jezelf/je kind) kijken, en naar anderen. Dat doen we allemaal, en daar zit ook veel subjectiviteit in.quote:
Franny, jammer dat je dit kennelijk zo persoonlijk opvat, of als algemene op opvoedkritiek. Ik gooi een irritatie de groep in, maar vooral iets wat ik in de opvoeding lastig vind: haar weerbaar maken, iets dat ik echt lastig vind. Dit kwam nu tot uitdrukking in een bezoekje Plaswijck, een volgende keer als het om een verjaardagsfeestje gaat. Dit staat echt los van de snauw-discussie van laatst. Dat viel me laatst op en ik beleef dat als anders dan in Noorwegen. Daarover praten moet toch kunnen?
Ik zie niet waar ik in het algemeen spui over slechte opvoeding, ik heb het over gevallen die ik vandaag tegen kwam. Jammer dat dat met lange tenen ontvangen wordt.
[ Bericht 7% gewijzigd door Franny_G op 29-06-2018 18:21:29 ]
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Ja, ik zie dat dus bij ons in de buurt ook. Maar als ik daar op dat plein dan ben omdat I daar met de BSO ook buiten speelt, zie ik dat die kinderen zonder ouders wel dingen doen die niet zo oké zijn: bloemetjes die zijn aangelegd door kinderen van de school stukmaken, jongere kinderen plagen/pesten. Dan spreek ik ze, als ik vind dat het echt moet, daar op aan, en soms doet een leidster van de BSO dat ook. Maar ik denk dat het wel belangrijk is dat de ouders zulke dingen ook een beetje in de gaten houden (niet de hele tijd er bovenop uiteraard). Maar goed, mijn kind is natuurlijk pas 4. Over een paar jaar sta ik daar wellicht ook weer anders in. Wij hebben het voordeel van een binnentuin/plaats waar I met de buurkinderen speelt, met toezicht 'op afstand'. Er is altijd wel een ouder die een beetje meekijkt. Dat is wel een ideale situatie voor die kleintjes nu.quote:
Ik laat mijn kinderen het liefst alleen spelen, ik krijg kriebels van gehelicopter. Kleine akkefietjes kan mijn kleuter inmiddels prima zelfstandig oplossen. Peuter heeft daar nog wat hulp bij nodig (die hij dan krijgt van grote broer). Bij 'grote' kinderen die niet geleerd hebben hoe ze zich moeten gedragen grijp ik ook wel in.
Kleuter (ruim 5) mag dan ook rustig alleen naar het speeltuintje in de wijk. Hij komt zichzelf regelmatig melden (met of zonder opgepikt vriendje). Eerlijk gezegd ken ik geen ouder die nog meegaat met haar kind van 5 of ouder naar het wijkspeeltuintje/schoolplein, en ik denk dat een achtjarige je echt uitlacht als je dat suggereert. Peuter mag dit overigens niet, dus dan ga ik mee, zit ik op een bankje.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Dat is dan echt anders dan hier, ik ken juist geen enkele ouder die zijn kind van 5 al alleen naar de speeltuin laat gaan en ik laat mijn kleuter ook nog niet alleen gaan, dat was nog niet eens in me opgekomen. Denk overigens dat hij dat zelf ook niet wil. We wonen op een (zeer) verkeersluw woonerf in een klein dorp dus daar ligt het niet aan.quote:
Ik laat mijn kinderen het liefst alleen spelen, ik krijg kriebels van gehelicopter. Kleine akkefietjes kan mijn kleuter inmiddels prima zelfstandig oplossen. Peuter heeft daar nog wat hulp bij nodig (die hij dan krijgt van grote broer). Bij 'grote' kinderen die niet geleerd hebben hoe ze zich moeten gedragen grijp ik ook wel in.
Kleuter (ruim 5) mag dan ook rustig alleen naar het speeltuintje in de wijk. Hij komt zichzelf regelmatig melden (met of zonder opgepikt vriendje). Eerlijk gezegd ken ik geen ouder die nog meegaat met haar kind van 5 of ouder naar het wijkspeeltuintje/schoolplein, en ik denk dat een achtjarige je echt uitlacht als je dat suggereert. Peuter mag dit overigens niet, dus dan ga ik mee, zit ik op een bankje.
Edit: Wat Franny zegt dus, alleen verwoordt zij het beter.
Ook veruit de meeste kinderen van 6 zijn hier nog begeleid, vanaf een jaar of 7 veel minder.
Hier gaan ook de ouders vaak mee naar de speeltuin, ik dus ook. De oudste is nu 6. In het verleden was de oudste ook te verlegen om commentaar te geven als iemand voor kroop. Maar dat is nu wel beter geworden. De jongste van 2 slaat om zich heen als hem iets niet bevalt, dat is ook niet de bedoeling, dus probeer hem dat af te leren.
Waar komt dit nu ineens vandaan? Dat vind ik erg vervelend om te horen. Als je problemen hebt met mijn uitlatingen dan mag ke me daar direct op aanspreken, liever niet zo «achteraf» op de man.quote:
[..]
Ik voel mij helemaal niet persoonlijk aangesproken. Ik geef alleen aan hoe het op mij overkomt. Spuien staat vrij, maar op mij komt dat dus nu, na een aantal keer, een tikkeltje aanmatigend over. Hoe jij dat dan weer opneemt, is aan jou. Het is mij al vaker opgevallen dat je over andere opvoeders een veroordelende houding kunt aannemen. En verder dus wat ik al schreef: het verhaal van weerbaarheid is naar mijn smaak erg in de rol van slachtoffer versus dader, of good guys versus bad guys, waarbij jij je kind in een van deze rollen (vast)zet. Dat is een manier van naar iets (jezelf/je kind) kijken, en naar anderen. Dat doen we allemaal, en daar zit ook veel subjectiviteit in.
Ontzettend jammer dat je het zo zwart wit bekijkt. Ik gooi een onzekerheid/opvoedkundige uitdaging voor mij en mijn dochter openbaar en ik vind het jammer dat dit als good guys bad guys weggezet wordt. In dit geval ging het gedrag van anderen ten koste van haar plezier (een gebeurtenis vandaag) en ik vind het lastig om haar te leren om daar zélf een oplossing voor te zoeken.
Ik denk dat het ook voor een deel het karakter is. Tuurlijk kun je je kind leren om voor zichzelf op te komen (wat ik ook best moeilijk vind) maar het kind moet wel zélf allemaal gaan doen.
Bij sommige kinderen kan Nora prima voor zichzelf opkomen en bij sommigen ook niet. Mijn vriendin heeft een dochtertje van dezelfde leeftijd als Nora en is vrij direct en daardoor intimiderend. Bij zulke kinderen klapt Nora dicht. Dan kan ik wel tegen haar zeggen dat ze bijvoorbeeld ook mag spelen met de bal, ze gaat dan niet op haar strepen staan.
Prima als je kind van zich af kan bijten, maar niet alle kinderen zijn zo...
En helicopteren, ik krijg daar niet eens de kans voor. Vaak als Nora ergens wilt spelen mag ik niet kijken en moet ik op een afstandje blijven staan. Als ze merkt dat ik richting haar loop, dan komen de handgebaren erbij dat ik echt moet blijven staan
Bij sommige kinderen kan Nora prima voor zichzelf opkomen en bij sommigen ook niet. Mijn vriendin heeft een dochtertje van dezelfde leeftijd als Nora en is vrij direct en daardoor intimiderend. Bij zulke kinderen klapt Nora dicht. Dan kan ik wel tegen haar zeggen dat ze bijvoorbeeld ook mag spelen met de bal, ze gaat dan niet op haar strepen staan.
Prima als je kind van zich af kan bijten, maar niet alle kinderen zijn zo...
En helicopteren, ik krijg daar niet eens de kans voor. Vaak als Nora ergens wilt spelen mag ik niet kijken en moet ik op een afstandje blijven staan. Als ze merkt dat ik richting haar loop, dan komen de handgebaren erbij dat ik echt moet blijven staan
Room, als je het bedoelde als 'ik zou mijn kind graag weerbaarder maken' dan komt het er misschien wat ongelukkig uit. Samen met de snauwklacht las ik het toch meer als 'wat maken (nederlandse) ouders er zich toch makkelijk van af'. En ik voel me dan wél aangesproken, want ik ben moeder van zo'n onstuimig kind dat zonder pardon voorkruipt, of ik dat nou wil of niet.
Ik vind het persoonlijk iets te kort door de bocht om te zeggen dat kinderen niet zelfstandig mogen spelen, ook als dat betekent dat ze voorkruipen. Het is een speeltoestel, het zijn peuters. Die van mij gaan ook de verkeerde kant op de glijbaan op en af, hangen aan de zijkant etc. Ik vind dat -zolang ze de boel niet ophouden- prima. Creatief ook! Soms zie ik wel dat T niet zijn beurt opeist vanwege speelgeweld van oudere jongens, maar hij kijkt, en leert - denk ik - daar ook van. W word ook wel eens overwelmd of buitenspel gezet door grotere kinderen; dat hoort er toch gewoon bij?
Ik ben de hele dag bezig met ze, met de energie en wildheid en de testosteron etc, de speeltuin is in mijn optiek bij uitstek de plek om dingen zelf te proberen. Dus ik zit op een bankje, kijk, lees emails, whatever. Uit overtuiging, niet uit luiheid. Er zijn vast mensen die zich er makkelijk vanaf maken, maar ik ben het niet. En mijn kind blijft wild.
Ik vind het persoonlijk iets te kort door de bocht om te zeggen dat kinderen niet zelfstandig mogen spelen, ook als dat betekent dat ze voorkruipen. Het is een speeltoestel, het zijn peuters. Die van mij gaan ook de verkeerde kant op de glijbaan op en af, hangen aan de zijkant etc. Ik vind dat -zolang ze de boel niet ophouden- prima. Creatief ook! Soms zie ik wel dat T niet zijn beurt opeist vanwege speelgeweld van oudere jongens, maar hij kijkt, en leert - denk ik - daar ook van. W word ook wel eens overwelmd of buitenspel gezet door grotere kinderen; dat hoort er toch gewoon bij?
Ik ben de hele dag bezig met ze, met de energie en wildheid en de testosteron etc, de speeltuin is in mijn optiek bij uitstek de plek om dingen zelf te proberen. Dus ik zit op een bankje, kijk, lees emails, whatever. Uit overtuiging, niet uit luiheid. Er zijn vast mensen die zich er makkelijk vanaf maken, maar ik ben het niet. En mijn kind blijft wild.
Goede post en uitleg Crumpette, ik heb daar wel wat aan. Als ik jou zo lees, voel ik me een beetje mutserig kwa opvoeding Als ik een kind voor zie piepen, denk ik meteen dat hij/zij geen opvoeding heeft gehad om een voorbeeld te noemen. Als Nora aan een glijbaan hangt, corrigeer ik haar, want dat hoort niet. Als ik moeders op bankjes ziet zitten in de speeltuin voor redelijke tijd, vind ik dat al irritant. Dan denk ik serieus, ga gewoon eens wat met je kind doen. Needless tot say dat ik (helaas) een zwart/wit denker ben ik sommige zaken. Ik moet leren los te laten denk ik.
Dusja, goede post dus!
Als ik een kind voor zie piepen, denk ik meteen dat hij/zij geen opvoeding heeft gehad om een voorbeeld te noemen. Als Nora aan een glijbaan hangt, corrigeer ik haar, want dat hoort niet. Als ik moeders op bankjes ziet zitten in de speeltuin voor redelijke tijd, vind ik dat al irritant. Dan denk ik serieus, ga gewoon eens wat met je kind doen. Needless tot say dat ik (helaas) een zwart/wit denker ben ik sommige zaken. Ik moet leren los te laten denk ik. Dusja, goede post dus!
Ik heb nooit bedoeld te zeggen dat kinderen niet alleen mogen spelen. Ik heb O eerst ook even alleen haar gang laten gaan. Maar als ik dan zie dat ze vaak voor de voeten gelopen wordt, dan heb ik daar gewoon veel moeite mee. Niet omdat ik mijn kind als prinsesje zie, niet omdat de rest van de wereld lelijk en boos is, maar een combi van telefoonlezende ouders, onhandige kinderen, brutale kinderen, voorzichtig kind en veel water en plezier. En dat ze in een half uurtje zeker 20x voorbij is gelopen door verschillende kinderen, is gewoonweg niet tof en maakt voor mij duidelijk dat ik daar iets mee moet voor haar.
En hoe, dat weet ik niet, want ik heb er zelf ook enorm moeite mee om voor mezelf op te komen.
Die episode van vandaag heeft niets met jullie of alle ouders te maken, maar met de ouders en kinderen die rond 13 u in het badje waren.
En ik heb geen snauw gehoord vandaag, om dat maar even toe te voegen. Die observatie van toen staat volledig los van vandaag, dus ik snap eigenlijk niet waarom dat nu naar voren moet komen.
En hoe, dat weet ik niet, want ik heb er zelf ook enorm moeite mee om voor mezelf op te komen.
Die episode van vandaag heeft niets met jullie of alle ouders te maken, maar met de ouders en kinderen die rond 13 u in het badje waren.
En ik heb geen snauw gehoord vandaag, om dat maar even toe te voegen. Die observatie van toen staat volledig los van vandaag, dus ik snap eigenlijk niet waarom dat nu naar voren moet komen.
Lieve room, de verbindende factor aan beide posts in relatief korte tijd, ben jij. Daarom komt die naar voren, omdat jij toevallig twee maal in korte tijd dingen post die - en ik zeg het duidelijk - bijvoorbeeld door mij worden gelezen als kritiek. En kritiek hebben mag he, maar dit is de reden waarom ík die posts in mijn hoofd met elkaar verbind.
En als je zegt 'ouders nergens te bekennen dus ik heb een half uur staan regelen' impliceert dat wel dat je vind dat er iets geregeld moet. Waar ik dat gewoon niet eens ben, mits iedereen kan trapklimmen etc.
En als je zegt 'ouders nergens te bekennen dus ik heb een half uur staan regelen' impliceert dat wel dat je vind dat er iets geregeld moet. Waar ik dat gewoon niet eens ben, mits iedereen kan trapklimmen etc.
Maar gewoon een vraag he, (want ik zit er best wel mee), wat zou jij dan doen als je kind steeds voorbij gepiept werd en daar verdrietig van werd? Dat dan ook maar op z’n beloop laten?
Geen idee, dat is me nog nooit gebeurd. Geen optie op vakantie maar: op een minder druk tijdstip gaan? Een vriendinnetje meenemen? Kinderen nemen elkaar ook veel op sleeptouw.
Wat zou jij doen dan als je kind een onstuimige wervelstorm was? Als je niet de godganse dag Nee en Rustig en Zachtjes tegen je zoon wilt zeggen, snauwen en schreeuwen? Het helpt namelijk allemaal geen zak. Uitrazen in de speeltuin helpt wel.
Het is niet altijd zo simpel voor een ander, ook als de uitdagingen er anders uitzien dan die van ons.
Wat zou jij doen dan als je kind een onstuimige wervelstorm was? Als je niet de godganse dag Nee en Rustig en Zachtjes tegen je zoon wilt zeggen, snauwen en schreeuwen? Het helpt namelijk allemaal geen zak
. Uitrazen in de speeltuin helpt wel. Het is niet altijd zo simpel voor een ander, ook als de uitdagingen er anders uitzien dan die van ons.
Mooie eerlijke post sunshine
Ondertussen zou ik Emmy stimuleren om ook zelf te zeggen dat zij nu aan de beurt is. Als ik haar te veel bescherm, denkt ze misschien juist dat ze dat niet zelf kan.
Maar ligt er bij jou niet nog oud zeer dat je projecteert op jouw kind? De beste manier om aan je kinderen te laten zien dat ze de moeite waard zijn en hun plekje verdienen is door dit zelf ook te voelen en voor te leven.
Ik zou het waarschijnlijk ook wel "regelen" en zorgen dat het omstebeurten gaat, maar ik zou er van binnen niet zo zwaar aan tillen en denken ach het zijn nog kinderen.quote:
Maar gewoon een vraag he, (want ik zit er best wel mee), wat zou jij dan doen als je kind steeds voorbij gepiept werd en daar verdrietig van werd? Dat dan ook maar op z’n beloop laten?
Ondertussen zou ik Emmy stimuleren om ook zelf te zeggen dat zij nu aan de beurt is. Als ik haar te veel bescherm, denkt ze misschien juist dat ze dat niet zelf kan.
Maar ligt er bij jou niet nog oud zeer dat je projecteert op jouw kind? De beste manier om aan je kinderen te laten zien dat ze de moeite waard zijn en hun plekje verdienen is door dit zelf ook te voelen en voor te leven.
Het was verbazingwekkend rustig 
Wervelwinden heb ik zelf dan niet maar genoeg op mijn werk. Dat is uiteraard anders maar ik zou hen juist meenemen naar een rustige plek kunnen zij hun gang gaan zonder zichzelf en anderen in de weg te zitten en zonder gecorrigeerd te worden. Als mijn kinderen moeite zouden hebben met deze sociale regels, dan zou ik ze figurlijk aan de hand nemen en begeleiden als ik zie dat ze niet op hun beurt kunnen wachten. Samen op het luchtkussen springen ofzo.
En een park als plaswijck is voor mij een plek om samen lol te hebben, echt een uitje. Uitrauzen doen we wel in het speeltuintje om de hoek.
Dat samen leven is zo makkelijk niet maar ik kan niet zo goed tegen dat recht van de sterkste. Zo werkt dat, dat weet ik heus wel, maar dat wil niet zeggen dat ik dat zo maar tof vind ofzo. Ik heb daar op veel fronten moeite mee en ik zou dat voor O graag anders zien.
Wervelwinden heb ik zelf dan niet maar genoeg op mijn werk. Dat is uiteraard anders maar ik zou hen juist meenemen naar een rustige plek
kunnen zij hun gang gaan zonder zichzelf en anderen in de weg te zitten en zonder gecorrigeerd te worden. Als mijn kinderen moeite zouden hebben met deze sociale regels, dan zou ik ze figurlijk aan de hand nemen en begeleiden als ik zie dat ze niet op hun beurt kunnen wachten. Samen op het luchtkussen springen ofzo. En een park als plaswijck is voor mij een plek om samen lol te hebben, echt een uitje. Uitrauzen doen we wel in het speeltuintje om de hoek.
Dat samen leven is zo makkelijk niet maar ik kan niet zo goed tegen dat recht van de sterkste. Zo werkt dat, dat weet ik heus wel, maar dat wil niet zeggen dat ik dat zo maar tof vind ofzo. Ik heb daar op veel fronten moeite mee en ik zou dat voor O graag anders zien.
Raak punt wel hoor. In de opvoeding van mijn ouders was het idee vaak om anderen vooral zo weinig mogelijk last te zijn. Ik ben me er erg van bewust.quote:Op vrijdag 29 juni 2018 21:25 schreef Arja het volgende:
Mooie eerlijke post sunshine
[..]
Ik zou het waarschijnlijk ook wel "regelen" en zorgen dat het omstebeurten gaat, maar ik zou er van binnen niet zo zwaar aan tillen en denken ach het zijn nog kinderen.
Ondertussen zou ik Emmy stimuleren om ook zelf te zeggen dat zij nu aan de beurt is. Als ik haar te veel bescherm, denkt ze misschien juist dat ze dat niet zelf kan.
Maar ligt er bij jou niet nog oud zeer dat je projecteert op jouw kind? De beste manier om aan je kinderen te laten zien dat ze de moeite waard zijn en hun plekje verdienen is door dit zelf ook te voelen en voor te leven.
Maar als ik dan merk dat O er verdrietig van wordt, dan is het dus niet alleen mijn gevoel. Dan vertel ik haar dat ze stop moet zeggen (internationaal woord
) maar veel meer weet ik niet. Ik kan het zelf niet namelijk.
Ze verstaan alles. Praten is lastig. O had van de week voor het eerst spontaan Nederlands gepraat 😍quote:
Spreke jouw kinderen eigenlijk Nederlands Roomsnoes?
Ik vind het ook moeilijk als mijn kind verdriet heeft en grijp soms ook in of moet echt op mijn handen zitten. Maar verdriet hoort ook bij het leven en de kindertijd is ook een tijd om van alles te ontdekken en experimenteren en op je bek te gaan, huilen en leren opstaan en weer doorgaan en vaak 5 minuten later alweer te lachen en intens blij te zijn met iets kleins. Prachtig toch hoe kleintjes emoties ontdekken en ervaren en leren herkennen en reguleren.quote:
[..]
Raak punt wel hoor. In de opvoeding van mijn ouders was het idee vaak om anderen vooral zo weinig mogelijk last te zijn. Ik ben me er erg van bewust.
Maar als ik dan merk dat O er verdrietig van wordt, dan is het dus niet alleen mijn gevoel. Dan vertel ik haar dat ze stop moet zeggen (internationaal woord
Als jij je kind nu wel weet te leren dat het leven eerlijk is en iedereen gelijke porties ellende en geluk krijgt, dan komt het straks echt van een koude kermis thuis en heeft het niet geleerd om te dealen met tegenslag.
wat fijn! Jullie familietaal is noors,neem ik aan? Ooit was er een topic over tweetalig opvoeden, ik ga hem binnenkort maar eens opzoeken want ik heb een vraag!quote:
[..]
Ze verstaan alles. Praten is lastig. O had van de week voor het eerst spontaan Nederlands gepraat 😍
Ik zeg vaak tegen N dat ze dan moet zeggen ‘nu mag ik!’. Of als een kindje haar slaat/plaagt, dat ze moet zeggen dat ze dat niet leuk vindt. En als het kindje dan niet stopt, mag ze mij of de juf halen (op de opvang). Volgens mij werkt dat wel goed, ze wordt niet vaak overbluft.
Carpe diem, quam minimum credula postero.
Wel props dat je nog op een luchtkussen kuntquote:
Het was verbazingwekkend rustig
Wervelwinden heb ik zelf dan niet maar genoeg op mijn werk. Dat is uiteraard anders maar ik zou hen juist meenemen naar een rustige plek
ik pis denk ik in mn broek .Verder heb ik net zo veel aan jouw suggesties als jij aan de mijne denk ik
.
Ik heb Frits weleens geobserveerd op zo'n moment dat hij telkens voorbij werd gelopen, inclusief sip gezicht (bij hem en ook bij mij). Na een tijdje was hij het beu en vertelde hij aan de grote jongens dat hij nu aan de beurt was en klom naar boven. Ze regelen het vaak zelf.quote:
Maar gewoon een vraag he, (want ik zit er best wel mee), wat zou jij dan doen als je kind steeds voorbij gepiept werd en daar verdrietig van werd? Dat dan ook maar op z’n beloop laten?
Ik vond het niet makkelijk, want hij stond er echt even ontredderd bij en ik wil juist zo graag dat hij het naar zijn zin heeft. Hij was het na een minuut weer vergeten, zeker toen de grote jongens hem daarna niet meer voorbij gingen. Als ik er tussen was gekomen, dan had hij niet voor zichzelf kunnen opkomen.
Absoluut niet bedoeld om weer olie op het spreekwoordelijke vuur te gooien, maar ik herken wel wat Roomsnoes zegt eigenlijk.
Ik erger me ook vrij regelmatig aan het gedrag van andere kinderen en het gebrek van ingrijpen van hun ouders. En nee, ik vind niet dat je als ouder er constant maar bovenop moet zitten en alles maar moet regelen, maar er zit soms nog wel een wereld van verschil tussen.
Ik veroordeel niemand voor het hebben van een wervelwind als kind en het lijkt me ook oprecht heel lastig soms, maar ik zie het wel als taak van de ouder om dat elk kind te leren hoe om te gaan met de rest van de wereld.
Dus als jouw kind wat rustiger is en 100 andere kinderen voorbij 'laat' gaan, ligt daar een taak om je kind weerbaarder te maken. Als jouw kind een kind is wat snel ergens tussendoor schiet en daarmee voorpiept, leer je hem/haar dat dat niet de bedoeling is.
Dat is geenszins veroordelend of vinger-wijzend bedoeld; ik zie dat oprecht als doodsimpel. Als je kind goed is in rekenen, maar minder in taal, help je hem/haar daar toch ook bij? En als je kind toevallig al een kei is in taal, is dat dus niet (/minder) nodig.
En ik geloof echt wel dat het verdomde lastig is om een kind zoiets te leren, maar dat is het in beide gevallen (of het nu gaat om weerbaarder/mondiger worden, of rustiger/minder wild).
Nou ja, /2 cents enzo sowieso wel mooi en leerzaam om hier verschillende perspectieven te lezen! 
Ik erger me ook vrij regelmatig aan het gedrag van andere kinderen en het gebrek van ingrijpen van hun ouders. En nee, ik vind niet dat je als ouder er constant maar bovenop moet zitten en alles maar moet regelen, maar er zit soms nog wel een wereld van verschil tussen.
Ik veroordeel niemand voor het hebben van een wervelwind als kind en het lijkt me ook oprecht heel lastig soms, maar ik zie het wel als taak van de ouder om dat elk kind te leren hoe om te gaan met de rest van de wereld.
Dus als jouw kind wat rustiger is en 100 andere kinderen voorbij 'laat' gaan, ligt daar een taak om je kind weerbaarder te maken. Als jouw kind een kind is wat snel ergens tussendoor schiet en daarmee voorpiept, leer je hem/haar dat dat niet de bedoeling is.
Dat is geenszins veroordelend of vinger-wijzend bedoeld; ik zie dat oprecht als doodsimpel. Als je kind goed is in rekenen, maar minder in taal, help je hem/haar daar toch ook bij? En als je kind toevallig al een kei is in taal, is dat dus niet (/minder) nodig.
En ik geloof echt wel dat het verdomde lastig is om een kind zoiets te leren, maar dat is het in beide gevallen (of het nu gaat om weerbaarder/mondiger worden, of rustiger/minder wild).
Nou ja, /2 cents enzo
sowieso wel mooi en leerzaam om hier verschillende perspectieven te lezen!
♥ Minion ♥ mei 2015
♥ Pitbull ♥ dec 2017
♥ Pitbull ♥ dec 2017
Goed punt wel. Rip aan het onderkantje.quote:
[..]
Wel props dat je nog op een luchtkussen kunt
Verder heb ik net zo veel aan jouw suggesties als jij aan de mijne denk ik
Vervang springkussen maar met skelter ofzo :’)
Volgens mij heb ik het al wel eens eerder, wat subtieler denk ik, laten blijken. Ik vind het gek dat je het ziet als 'op de man'. Ik geef gewoon terug wat mij opvalt en hoe iets op mij overkomt. Zoals gezegd: doe ermee wat je wilt.quote:
Waar komt dit nu ineens vandaan? Dat vind ik erg vervelend om te horen. Als je problemen hebt met mijn uitlatingen dan mag ke me daar direct op aanspreken, liever niet zo «achteraf» op de man.
Ontzettend jammer dat je het zo zwart wit bekijkt. Ik gooi een onzekerheid/opvoedkundige uitdaging voor mij en mijn dochter openbaar en ik vind het jammer dat dit als good guys bad guys weggezet wordt. In dit geval ging het gedrag van anderen ten koste van haar plezier (een gebeurtenis vandaag) en ik vind het lastig om haar te leren om daar zélf een oplossing voor te zoeken.
Ik zet ook niets weg. Ik probeer iets uit te leggen van wat me opvalt in hoe jij schrijft over deze dingen. Wat Arja hierover opmerkt, lijkt op wat ik ook wilde duidelijk maken. Ik heb het idee dat je iets problematiseert wat in beginsel niet problematisch is of hoeft te zijn: je kind het vertrouwen geven dat zij zich staande kan houden in deze wereld. Projectie van eigen ervaring, gevoelens etc. De vragen die je kunt stellen: waarom denk je dat jij haar dat moet leren? Geef je die anderen niet veel teveel macht/ruimte dan objectief gezien nodig is als je denkt dat zij echt haar plezier verpesten op het moment dat zij niet die 'rechtvaardigheid' of het naleven van etiquette voelt tijdens het spelen? Is het echt 'het recht van de sterkste', zoals jij het omschrijft, of een proces van aanleren van sociaal gedrag (met alle ups & downs)? Als jij je daar druk over maakt, draag je dat gevoel dan misschien bewust/onbewust op haar over? Als jij haar steeds beschermt, geef je haar dan misschien niet het idee of de bevestiging dat zij het niet alleen aan kan?
Je hoeft niet op deze vragen te antwoorden, het gaat er niet om dat dit hier op het forum helemaal besproken wordt en het gaat mij (ons) ook niet allemaal aan. Maar het is nu eenmaal wel zo dat dingen die je hier post niet in het luchtledige vallen. Ik denk na over je schrijft en geef dan eerlijk weer wat mij opvalt.
[ Bericht 21% gewijzigd door Franny_G op 29-06-2018 22:56:08 ]
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Wie dan?quote:
[..]
Volgens mij heb ik het al wel eens eerder, wat subtiele denk ik, laten blijken. Ik vind het gek dat je het ziet als 'op de man'. Ik geef gewoon terug wat mij opvalt en hoe iets op mij overkomt. Zoals gezegd: doe ermee wat je wilt.
Ik zet ook niets weg. Ik probeer iets uit te leggen van wat me opvalt in hoe jij schrijft over deze dingen. Wat Arja hierover opmerkt, lijkt op wat ik ook wilde duidelijk maken. Ik heb het idee dat je iets problematiseert wat in beginsel niet problematisch is of hoeft te zijn: je kind het vertrouwen geven dat zij zich staande kan houden in deze wereld. Projectie van eigen ervaring, gevoelens etc. De vraag die je bijvoorbeeld kunt stellen is: waarom denk je dat jij haar dat moet leren?
Opvoeden is mijn (nou ja - onze) taak. Ik ga dat echt niet aan het toeval overlaten en dan al zeker niet in zo’n pretpark.
Met leren bedoel ik dan de brede zin van het woord. Begeleiden, voorleven, troosten en hulp bieden waar nodig, bepaalde situaties opzoeken of uit de weg gaan.
Iedereen ergert zich toch soms aan andermans kinderen en hoe andere ouders (niet) opvoeden? Dat lijkt me heel normaal.
Room, ik denk dat in dit specifieke geval taal het wel lastig maakt. Ik zou niet ingrijpen en ze het zelf uit laten zoeken. En haar evt na het glijden even er tussenuit pikken om uit te leggen dat als ze niet wil dat andere kinderen voor gaan, dat ze dat dan zelf moet zeggen. Als ze het niet zegt dan vind ze het blijkbaar prima of is nog niet klaar om die confrontatie op te zoeken. Als ze het zelf zegt en ze dan niet luisteren dan kun je wel besluiten om in te grijpen. Zelf dit soort dingen oplossen is een erg belangrijke vaardigheid om te leren, al is het alleen maar omdat je hier als volwassene ook regelmatig (in een andere vorm) mee te maken krijgt. Als jij dat elke keer voor haar oplost zal ze dat zelf niet leren.
Ik laat mijn O ook zoveel mogelijk zelf spelen in de speeltuin, samen spelen doet hij maar met andere kinderen, daarvoor gaan we naar de speeltuin. Ik houd alleen in de gaten of het veilig is wat hij doet, maar verder mag hij het zelf uitzoeken, ook bij conflicten. Pas als ze er met (gewone) woorden niet meer uit komen zou ik ingrijpen.
Room, ik denk dat in dit specifieke geval taal het wel lastig maakt. Ik zou niet ingrijpen en ze het zelf uit laten zoeken. En haar evt na het glijden even er tussenuit pikken om uit te leggen dat als ze niet wil dat andere kinderen voor gaan, dat ze dat dan zelf moet zeggen. Als ze het niet zegt dan vind ze het blijkbaar prima of is nog niet klaar om die confrontatie op te zoeken. Als ze het zelf zegt en ze dan niet luisteren dan kun je wel besluiten om in te grijpen. Zelf dit soort dingen oplossen is een erg belangrijke vaardigheid om te leren, al is het alleen maar omdat je hier als volwassene ook regelmatig (in een andere vorm) mee te maken krijgt. Als jij dat elke keer voor haar oplost zal ze dat zelf niet leren.
Ik laat mijn O ook zoveel mogelijk zelf spelen in de speeltuin, samen spelen doet hij maar met andere kinderen, daarvoor gaan we naar de speeltuin. Ik houd alleen in de gaten of het veilig is wat hij doet, maar verder mag hij het zelf uitzoeken, ook bij conflicten. Pas als ze er met (gewone) woorden niet meer uit komen zou ik ingrijpen.
¸¸.·´¯`·.¸¸.·´¯`·.¸><(((º>
Misschien kan ze het zichzelf leren?
Ik bedoel ook niet per se dat je dat in zo'n pretpark en op alle momenten moet doen. Maar als je hierover piekert/je onzeker over voelt/dit lastig vindt, kan het helpen om het proberen los te laten, en vertrouwen te hebben dat het goed gaat komen, ook als jij er minder actief mee bezig bent.
Ik bedoel ook niet per se dat je dat in zo'n pretpark en op alle momenten moet doen. Maar als je hierover piekert/je onzeker over voelt/dit lastig vindt, kan het helpen om het proberen los te laten, en vertrouwen te hebben dat het goed gaat komen, ook als jij er minder actief mee bezig bent.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Ja! Is goed gegaan! Alleen ik moest huilenquote:
Alles goed gegaan met de buisjes Aerenia?
Wij gaan morgen naar het Nijntje museum! Met de trein lekker met z'n tweeen (en ter plaatse nog een vriendin + zoon)! Ben benieuwd hoe hij het gaat vinden, wordt de eerste keer met de trein voor hem.
En hij heeft een nieuwe vaardigheid geleerd! Hij kan nu appelpartjes tussen z'n tenen doen en dan met z'n voeten appel eten. Echt fijn, zo in het 'met blote voeten in de tuin'-seizoen
Maar is ook zo sneu om te zien, dat kleine droppie dat onder narcose moet. Het was binnen 10min gepiept en ze heeft er geen last van gehad 
Veel plezier morgen!
Dat onder narcose gaan is echt zielig inderdaad :’(
Het werd hier ook echt tien keer gezegd. Fijn dat het goed is gegaan.
Herkent iemand trouwens dit? (Vast niet, maar je weet maar nooit).
Js knijpt regelmatig met zijn ogen. Hij knijpt ze echt helemaal dicht en doet ze dan weer open (een soort knipperen, maar dan heel overdreven). Het ziet eruit als een soort tic, maar goed het zou zomaar iets kunnen zijn met zijn ogen.
Nu is hij aankomende week 3 jaar en 9 maanden en dus kan hij ieder moment (binnen nu en een half jaar ) een afspraak met het cb krijgen (+ ogentest). Ik had bedacht ze even te bellen om de afspraak alvast in te plannen. Of zouden jullie een afspraak met de ha of opticien maken? Opticien kan er trouwens zeker nog niets mee op deze leeftijd, dan is het zeker een verwijzing naar de oogarts? 
Het werd hier ook echt tien keer gezegd. Fijn dat het goed is gegaan.
Herkent iemand trouwens dit? (Vast niet, maar je weet maar nooit).
Js knijpt regelmatig met zijn ogen. Hij knijpt ze echt helemaal dicht en doet ze dan weer open (een soort knipperen, maar dan heel overdreven). Het ziet eruit als een soort tic, maar goed het zou zomaar iets kunnen zijn met zijn ogen.
Nu is hij aankomende week 3 jaar en 9 maanden en dus kan hij ieder moment (binnen nu en een half jaar
) een afspraak met het cb krijgen (+ ogentest). Ik had bedacht ze even te bellen om de afspraak alvast in te plannen. Of zouden jullie een afspraak met de ha of opticien maken? Opticien kan er trouwens zeker nog niets mee op deze leeftijd, dan is het zeker een verwijzing naar de oogarts?
Het dikgedrukte stukje triggert me: ik denk dat we als ouders snel dingen van onszelf projecteren op onze kinderen. Door hoe je het beschrijft klinkt het alsof je er vanuitgaay dat O niet weerbaar zal worden zonder jouw hulp. Ik denk (persoonlijk) dat dat nog helemaal open ligt. Natuurlijk zijn kinderen verschillend van karakter en lijken ze vaak op hun ouders, maar problemen hoeven niet intergenerationeel te zijn.quote:
Ik heb nooit bedoeld te zeggen dat kinderen niet alleen mogen spelen. Ik heb O eerst ook even alleen haar gang laten gaan. Maar als ik dan zie dat ze vaak voor de voeten gelopen wordt, dan heb ik daar gewoon veel moeite mee. Niet omdat ik mijn kind als prinsesje zie, niet omdat de rest van de wereld lelijk en boos is, maar een combi van telefoonlezende ouders, onhandige kinderen, brutale kinderen, voorzichtig kind en veel water en plezier. En dat ze in een half uurtje zeker 20x voorbij is gelopen door verschillende kinderen, is gewoonweg niet tof en maakt voor mij duidelijk dat ik daar iets mee moet voor haar.
En hoe, dat weet ik niet, want ik heb er zelf ook enorm moeite mee om voor mezelf op te komen.
Die episode van vandaag heeft niets met jullie of alle ouders te maken, maar met de ouders en kinderen die rond 13 u in het badje waren.
En ik heb geen snauw gehoord vandaag, om dat maar even toe te voegen. Die observatie van toen staat volledig los van vandaag, dus ik snap eigenlijk niet waarom dat nu naar voren moet komen.
Voor mezelf: ik neig naar me te snel zorgen maken over Melle’s eetgedrag en of hij dik wordt. En ik weet dat als ik daar teveel mee bezig ben de kans juist groter is dat hij ook een verstoorde relatie met eten ontwikkelt. Dus ik probeer het goede aan te bieden en er verder relaxed over te zijn (en ook voor mezelf mee om te gaan).
In dit geval zou het kunnen dat ze door ovserveren hoe andere kinderen het oplossen zelf ook nieuwe vaardigheid opdoet. Of dat ze de grens bereikt en een keer van zich af bijt. In elk geval is jouw vertrouwen dat ze het zal leren heel belangrijk. En dat vergroot je niet als je dingen uit handen neemt, hoe sip ze ook kijkt.
Kwak
Ik denk dat ik voor zoiets eerder naar de huisarts zou gaan dan naar het CB. Kwestie van dat ik de mening van een huisarts betrouwbaarder vind dan iemand die bij het CB werkt. En ik denk dat mocht er iets zijn, het CB sowieso wel doorverwijst naar je huisarts.quote:
Dat onder narcose gaan is echt zielig inderdaad :’(
Het werd hier ook echt tien keer gezegd. Fijn dat het goed is gegaan.
Herkent iemand trouwens dit? (Vast niet, maar je weet maar nooit).
Js knijpt regelmatig met zijn ogen. Hij knijpt ze echt helemaal dicht en doet ze dan weer open (een soort knipperen, maar dan heel overdreven). Het ziet eruit als een soort tic, maar goed het zou zomaar iets kunnen zijn met zijn ogen.
Nu is hij aankomende week 3 jaar en 9 maanden en dus kan hij ieder moment (binnen nu en een half jaar
Bij Melba gebeurt dat ook. Real life voorbeeld:quote:
Maar gewoon een vraag he, (want ik zit er best wel mee), wat zou jij dan doen als je kind steeds voorbij gepiept werd en daar verdrietig van werd? Dat dan ook maar op z’n beloop laten?
Ik liet hem begaan. Toen hij het niet meer trok kwak hij bij me, verdrietig. Ik laat hem uitleggen wat er gebeurde. We hadden een gesprekje (oh dat is niet leuk nee, wat zou je kunnen doen? Kan je stop hou op zeggen?). Keuze gegeven: nog een keer proberen of ergens anders naar toe gaan? Toen koos hij ergens anders heen gaan.
Volgende keer in de speeltuin aangehaald: dat hij stop hou op kan zeggen al kindjes voordringen. Hij heeft een poosje geobserveerd en ik zag hem bezig met durf ik of durf ik niet. Op een gegevn moment was er een ander kindje dat ook wat twijfelend keek en toen nam hij zijn plekje in. Helemaal trots.
Gaat t elke keer goed? Nee. Maar ik grijp echt niet in nee.
Kwak
