Kletstopic voor users die geen kinderen willen #1

Ik heb twee angsten die elkaar in de weg zitten. Per ongeluk iemand bezwangeren en mijn angst voor naalden en ziekenhuizen die een sterilisatie in de weg staat.

quote:

Op dinsdag 12 juni 2018 00:42 schreef Drizzt_DoUrden het volgende:

[..]

Nee hoor, ook mannen krijgen de bekende vragen voor de kiezen. Ken wat kerels die persé het zooitje onklaar wilden laten maken en naar huis werden gestuurd omdat ze "te jong waren voor zo'n beslissing" (leeftijd varieerde tussen 28 en 36 jaar). Nog chananter was dat de artsen vroegen of hun vriendin/vrouw het er wel mee eens was, en zelfs een handtekening van madam eisten te zien Hoezo my body my choice?

Een handtekening, écht? Ik heb het idee dat ze soms te ver doorschieten. Dat gaat zo'n arts toch verder helemaal niks aan.

quote:

Op maandag 11 juni 2018 09:45 schreef Metalfreak het volgende:
...

Mijn vriendin heeft inmiddels wel volop rammelende eierstokken en vindt het soms lastig dat ik me niet zo duidelijk uitspreek hierover

Mijn kerel -die onvruchtbare- had voor mij een relatie met een meisje in Canada. Aan het begin van hun relatie zei hij tegen haar: "Ik kan en wil geen kinderen krijgen. Als je ze ooit wil hebben, zeg het dan tegen me. Dan ga ik weg en kun je dat met iemand anders doen."
Zes jaar lang ging alles prima. Ze waren heel blij met elkaar, hadden beiden prima banen enzo.

Maar zij wilde op haar 32e tóch een kind. Ze heeft dit hem verteld en de volgende dag kocht hij een vliegticket terug naar Europa.

Ze waren er beiden compleet kapot van, maar zij heeft nu een prachtige dochter (en wij tweetjes zijn enorm blij met elkaar). Ze is niet meer samen met de vader van haar kind, omdat hun hele relatie was gebaseerd op "kindjes maken".

Bottom line: Ik vind het ook 'the right thing to do'. Hoewel het heel moeilijk is.

quote:

Op dinsdag 12 juni 2018 06:57 schreef Samzz het volgende:

[..]

Ik zie net dat ik je post genegeerd heb, sorry.

No problem. Tenzij je me expres negeert. Tssk

quote:

Ik kan idd eens proberen meteen een doorverwijzing te vragen. Ik wist niet dat dat kon.

Wel fijn dat jouw man zo makkelijk geholpen werd .

Nou ja we hebben al kinderen en mijn man had de leeftijd ervoor dus het verbaasde me niets.
Maar het viel me op, dat een man heel simpel gesteld gewoon ja kan aangeven terwijl hij ze niet heeft. Ze checken vast de burgerlijke stand niet. En dan nog hoeft dat niet te kloppen als hij als vader niet geregisteerd staat.

Maar wat denk je van mijn tip voor evt een privekliniek te gaan? Casa (tegenwoordig Gynaikon) is tevens een abortuskliniek en staat staat wellicht daarom meer open voor sterilisatie op jongere leeftijd. Ze zien de andere kant van het verhaal meer.
Ik kwam met googlen een verhaal op Viva van 10 jaar terug tegen van een vrouw van 24 zonder kinderen die er geholpen is.

En er zullen wel meer klinieken zijn die dit doen bv:
https://www.bergmanclinic(...)itieve-anticonceptie

quote:

Op dinsdag 12 juni 2018 00:42 schreef Drizzt_DoUrden het volgende:

[..]

Nee hoor, ook mannen krijgen de bekende vragen voor de kiezen. Ken wat kerels die persé het zooitje onklaar wilden laten maken en naar huis werden gestuurd omdat ze "te jong waren voor zo'n beslissing" (leeftijd varieerde tussen 28 en 36 jaar). Nog chananter was dat de artsen vroegen of hun vriendin/vrouw het er wel mee eens was, en zelfs een handtekening van madam eisten te zien Hoezo my body my choice?

Ik moet eerlijk zeggen dat ik dat niet meer weet. Ik checkte net bij mijn man, maar daar ging ook geen lichtje branden of dat nodig was.
Ik was erbij, want ik hij kon/mocht even niet meer rijden.

Redelijk bewust kinderloos hier.
Nooit echt gerammeld en aangezien relaties niet echt mijn ding lijken te zijn en ik zeker wist dat ik nooit BOM moeder wilde worden is het zo gelopen dat ik kinderloos ben.
Paar jaar geleden operatie gehad waardoor een zwangerschap wat meer risico met zich mee zou brengen. Toen was ik ook 40 en die twee dingen samen waren een cut off point. Ik zag me sowieso niet als oudere moeder, en vind de risico’s op een kind met een handicap te groot worden.
Samen met de hier al genoemde factoren van eigen tijd invullen, kosten, vrijheid vind ik het wel prima. Als zich een relatie aandient met kinderen, zal dat voor mij echter geen breekpunt zijn. Tenzij k*tkinderen

Met baby’s heb ik sowieso al erg weinig, mijn neefjes en nichtjes vind ik steeds leuker worden nu ze ouder worden. Steeds zelfstandiger en je kunt er leuke gesprekken mee voeren. Maar zoiets elke dag in huis hebben... neuh.

Aangezien ik relatieloos ben is de discussie ‘kinderen’ nooit echt voorbij gekomen in mijn omgeving, en min of meer toevallig bestaat mijn vriendenkring vrijwel alleen uit kinderlozen.

Wat ik wel vervelend vind is dat gesprekken in de familie vrijwel alleen over de (klein)kinderen gaan. Dat ik het gevoel heb meer moeite te moeten doen om mijn verhaal te laten horen tussen alle leuke dingetjes die de kinders hebben gedaan of gaan doen. Herkenbaar?

quote:

Op dinsdag 12 juni 2018 11:02 schreef Cat-astrophe het volgende:
Redelijk bewust kinderloos hier.
Nooit echt gerammeld en aangezien relaties niet echt mijn ding lijken te zijn en ik zeker wist dat ik nooit BOM moeder wilde worden is het zo gelopen dat ik kinderloos ben.
Paar jaar geleden operatie gehad waardoor een zwangerschap wat meer risico met zich mee zou brengen. Toen was ik ook 40 en die twee dingen samen waren een cut off point. Ik zag me sowieso niet als oudere moeder, en vind de risico’s op een kind met een handicap te groot worden.
Samen met de hier al genoemde factoren van eigen tijd invullen, kosten, vrijheid vind ik het wel prima. Als zich een relatie aandient met kinderen, zal dat voor mij echter geen breekpunt zijn. Tenzij k*tkinderen

Met baby’s heb ik sowieso al erg weinig, mijn neefjes en nichtjes vind ik steeds leuker worden nu ze ouder worden. Steeds zelfstandiger en je kunt er leuke gesprekken mee voeren. Maar zoiets elke dag in huis hebben... neuh.

Aangezien ik relatieloos ben is de discussie ‘kinderen’ nooit echt voorbij gekomen in mijn omgeving, en min of meer toevallig bestaat mijn vriendenkring vrijwel alleen uit kinderlozen.

Wat ik wel vervelend vind is dat gesprekken in de familie vrijwel alleen over de (klein)kinderen gaan. Dat ik het gevoel heb meer moeite te moeten doen om mijn verhaal te laten horen tussen alle leuke dingetjes die de kinders hebben gedaan of gaan doen. Herkenbaar?

Alle zussen van m'n moeder (ze komt uit een groot gezin) hebben kleinkinderen, dus als ze samen wat doen (dagje winkelen, uit eten, weekendje weg, verjaardag) dan gaat het dus over de kleinkinderen en dat vind ik wel sneu voor m'n moeder, daar heeft ze het ook weleens over. Alsof ze er een beetje voor spek en bonen bij zit.

quote:

Op dinsdag 12 juni 2018 08:07 schreef Prisha het volgende:

[..]

Een handtekening, écht? Ik heb het idee dat ze soms te ver doorschieten. Dat gaat zo'n arts toch verder helemaal niks aan.

Ja, echt Was geen Nederlander, maar een Amerikaan. Ze hadden al twee kinderen, en zijn vrouw ging niet akkoord met de behandeling omdat zij nog een kind wilde, dus deed de specialist niks. Moet je je het omgekeerde eens voorstellen: vrouw wil zich laten steriliseren omdat twee kinderen genoeg zijn, maar de man zegt nee omdat hij op meer kinderen hoopt, dan staat de wereld in brand want "her body her choice"

quote:

Op dinsdag 12 juni 2018 11:17 schreef CherryLips het volgende:

[..]

Alle zussen van m'n moeder (ze komt uit een groot gezin) hebben kleinkinderen, dus als ze samen wat doen (dagje winkelen, uit eten, weekendje weg, verjaardag) dan gaat het dus over de kleinkinderen en dat vind ik wel sneu voor m'n moeder, daar heeft ze het ook weleens over. Alsof ze er een beetje voor spek en bonen bij zit.

Herkenbaar.

Verder zijn we nu 1 jaar getrouwd dus ben ook wel eens klaar met alle vragen die we krijgen van wanneer er kinderen komen.
Ook al zijn wel al een paar jaar duidelijk dat we geen kinderen willen.

quote:

Op dinsdag 12 juni 2018 11:33 schreef tailfox het volgende:

[..]

mocht ik toch ooit de drang hebben op kinderen.

En dan hoop je maar dat Henkelien er oké mee is om eventuele zware vruchtbaarheidsbehandelingen te ondergaan.

Zolang je nog enige twijfel hebt over je kinderwens zou ik condooms blijven gebruiken.

quote:

Op dinsdag 12 juni 2018 11:33 schreef tailfox het volgende:

[..]

mocht ik toch ooit de drang hebben op kinderen.

je doet het meestal met z'n 2en hè...

[ Bericht 12% gewijzigd door Samzz op 12-06-2018 12:38:04 (Doe eens niet.) ]

quote:

Op dinsdag 12 juni 2018 12:12 schreef tailfox het volgende:

[..]

als ik henkelien niet had was het allang gebeurd.

Denk je dat een arts je op jouw leeftijd, met jouw voorbehoud ‘want stel dat ik het later toch wil’ zou opereren?

als ik het hier zo lees, ben ik niet alleen

quote:

Op maandag 11 juni 2018 23:35 schreef tombolafan het volgende:

[..]

even los van de discussie over wel of geen kinderen willen...

Waarom spreek je niet uit dat je geen kinderen wilt? Dat is een vrij essentieel onderwerp in een relatie, helemáál als je vriendin ze wel graag wil!

Imho is het heel oneerlijk als je haar niet de (volledige) waarheid vertelt, zij moet ook een keuze voor haar toekomst kunnen maken op basis van alle informatie. Dat ze niet over 5/10 jaar pas van je hoort dat het er niet in zit, en dat ze dan te laat is om met een ander kinderen te krijgen...

Omdat ik ook niet uitspreek dat ik geen kinderen wil. Alleen steek ik niet onder stoelen of banken dat ik geen groot fan van kinderen ben. Zeker niet in de leeftijd 0 tot 3 jaar. Zo ongeveer alle jonge pasgeboren zoogdieren zijn schattig, maar baby's vind ik toch altijd zo lelijk Ik denk echt dat we er wel 1 gaan krijgen (one and done), maar soms vraag ik me af of mijn vriendin de gevolgen wel overziet en niet alleen de leuke kanten ervan wil zien. Maar áls we besluiten ervoor te gaan, ga ik er wel helemaal vol voor. Ik voel me dan wel echt verantwoordelijk voor zo'n kind, maar ik ben dan ook weer bang dat ik dat als een te grote druk ervaar. Mijn vriendin heeft er overigens voorheen ook altijd in gestaan als: "nou, ik weet echt niet of ik ooit wel kinderen wil" en was zelf altijd als hardste grapjes aan het maken over dat wij geen kinderen hadden. Dat is vorig jaar echt omgeslagen... Als ik nu eens een keer zo'n zelfde grapje maak, dan krijg ik even later de wind van voren.

Lekker hypocriet van je chick

quote:

Op dinsdag 12 juni 2018 12:30 schreef Drizzt_DoUrden het volgende:
Lekker hypocriet van je chick

Waarom? Ze heeft toch aan hem aangegeven dat ze toch wel kinderen wil? Dan is het imho niet heel vriendelijke van hem er grapjes over te gaan maken...

quote:

Op dinsdag 12 juni 2018 11:17 schreef CherryLips het volgende:

[..]

Alle zussen van m'n moeder (ze komt uit een groot gezin) hebben kleinkinderen, dus als ze samen wat doen (dagje winkelen, uit eten, weekendje weg, verjaardag) dan gaat het dus over de kleinkinderen en dat vind ik wel sneu voor m'n moeder, daar heeft ze het ook weleens over. Alsof ze er een beetje voor spek en bonen bij zit.

Je hebt geen broers/zussen? Of zijn die ook kinderloos?

quote:

Op dinsdag 12 juni 2018 12:47 schreef Elpis het volgende:

[..]

Je hebt geen broers/zussen? Of zijn die ook kinderloos?

Broer en zus, allebei ook kindvrij.

quote:

Op dinsdag 12 juni 2018 11:02 schreef Cat-astrophe het volgende:
Wat ik wel vervelend vind is dat gesprekken in de familie vrijwel alleen over de (klein)kinderen gaan. Dat ik het gevoel heb meer moeite te moeten doen om mijn verhaal te laten horen tussen alle leuke dingetjes die de kinders hebben gedaan of gaan doen. Herkenbaar?

Yup, herkenbaar.

Op zich heb ik geen moeite er tussen te komen met mijn verhalen. Men luistert met belangstelling naar wat ik te vertellen heb. Maar pas wanneer een kleinkind binnenkomt, verschijnt de échte big smile. Daar kan ik niet tegenop, wat voor ontzettend coole dingen ik verder ook heb meegemaakt…

quote:

Op dinsdag 12 juni 2018 11:17 schreef CherryLips het volgende:

[..]

Alle zussen van m'n moeder (ze komt uit een groot gezin) hebben kleinkinderen, dus als ze samen wat doen (dagje winkelen, uit eten, weekendje weg, verjaardag) dan gaat het dus over de kleinkinderen en dat vind ik wel sneu voor m'n moeder, daar heeft ze het ook weleens over. Alsof ze er een beetje voor spek en bonen bij zit.

Het wordt er echt ook wel ontzettend ingewreven.

Sla de Libelle of de Plus Magazine maar eens open. Vol met stralende oma’s die stuk voor stuk roepen dat ze zich zo ontzettend rijk voelen met hun kleinkinderen.

Mooie reizen maken, of terug kunnen kijken op een interessante carrière? Nee, dat is allemaal niet belangrijk. Kleinkinderen hebben, dat is pas het échte geluk.

Dan voel ik me wel eens schuldig, dat ik mijn moeder dat ‘echte geluk’ ontzeg.

quote:

Op dinsdag 12 juni 2018 12:50 schreef CherryLips het volgende:

[..]

Broer en zus, allebei ook kindvrij.

Ah ja dan had ze vast niet verwacht nooit oma te zullen worden. Maar goed ieder moet doen waar hij zich goed bij voelt en je bent niet verantwoordelijk voor haar geluk.
Zou je ook een kleinkind kunnen adopteren?

quote:

Op dinsdag 12 juni 2018 12:54 schreef Brandaris01 het volgende:
Op zich heb ik geen moeite er tussen te komen met mijn verhalen. Men luistert met belangstelling naar wat ik te vertellen heb. Maar pas wanneer een kleinkind binnenkomt, verschijnt de échte big smile. Daar kan ik niet tegenop, wat voor ontzettend coole dingen ik verder ook heb meegemaakt…

Mja maar zij heeft niet veel aan jouw ervaringen. Dat zijn toch meestal 'daar moet je bij geweest zijn'-momenten. Dat kind dat binnenkomt hoort wel bij haar 'ervaring' op dat moment.
Je klinkt wat verongelijkt.

quote:

Op dinsdag 12 juni 2018 12:50 schreef CherryLips het volgende:

[..]

Broer en zus, allebei ook kindvrij.

Dan heb ik weer het ‘geluk’ dat mijn broer voor nageslacht heeft gezorgd.
Ik weet zeker dat mijn ouders blij zouden zijn geweest met kleinkinderen van mijn kant, maar hebben me mijn keuze ook nooit verweten.