quote:
Op zaterdag 7 oktober 2017 07:50 schreef Weltschmerz het volgende:[..]
Feitelijk is Alonso natuurlijk met afstand de meest onsportieve lul uit de geschiedenis van de F1. Een voorkeursbehandeling willen krijgen omdat je een rookie niet kunt verslaan en dan je teambaas chanteren, je teamgenoot laten crashen voor een SC-voordeel, vingertje opsteken naar Petrov omdat hij er in 50 ronden niet langs kon komen en dan nu wel zeggen dat Vettel altijd zeurt om blauwe vlaggen terwijl hij hem gewoon opzettelijk naait en wél aan de kant moest. Hij wil natuurlijk niet dat Vettel nog harder slaagt waar hij bleef falen, maar het is sowieso de allerslechtste verliezer. Hij kon Vettel niet eens feliciteren nadat hij gewoon weer op racevaardigheid verslagen was en zelfs illegale teamorders hem niet konden helpen. HIj riep zichzelf uit tot de morele wereldkampioen want de auto waarin Massa hem best wel eens te snel af was zou niet deugen. Alles waar Vettel vals van wordt beschuldigd heeft hij 10 keer zo erg gedaan.
Hoe meer ik er over nadenk hoe vreemder het is dat die man niet al lang ontzettend is uitgekotst, ik vind hem zelf ook wel koddig maar eigenlijk slaat het helemaal nergens op. Nou is Hamilton ook wel een beetje een valsspeler, maar dat valt in het niet bij deze achterbaksheid. Zou het komen omdat Alonso al jaren zo irrelevant is? Het is in alle opzichten maar een hele kleine kampioen natuurlijk, 1 auto 2 titels terwijl hij daarna toch menig topauto heeft gehad. Hij dacht dat hij Schumacher wel even zou opvolgen maar werd al snel voorbijgestreefd door Hamilton, en kort daarop kwam Vettel hen beide al voorbijstreven. Maar hij zelfs te klein om eerlijk te verliezen en te klein om zelfs maar toe te geven dat hij verslagen is. Beetje raar dat we dat allemaal zo'n toffe coureur moeten vinden.
Ik kom wat laat binnenvallen maar ik wil ook nog wel even inhaken op de discussie:
Ik begon met het volgen van F1 toen Alonso bij Renault zat en zijn titels binnen aan het halen was. En herinner me zeker dat hij hier toen vol op als arrogante zak getypeerd werd, een patroon dat zich herhaald bij bijna elke coureur die een dominante periode kent. In mindere mate voor Hamilton, die vooral het voordeel heeft dat de media zijn smoesjes vaak al voor hem verzint waardoor zijn gezeur extra autoriteit lijkt te krijgen. Maar ook hij is er niet immuun voor.
Maar om terug te komen op Alonso:
Op een gegeven kwam er echter een fok!er die een verhaal poste over hoe hij de gedoodverfde boeman tegenkwam tijdens een raceweekend en er kort mee in gesprek raakte. Vervolgens kwam hij hem een keer tegen in de metro en beschreef hij hoe Alonso, die daar gewoon met zijn vriendin zat, ineens naar hem begon te zwaaien en naar hem toe kwam om nog eens uitgebreid te ouwehoeren. De Fok!er was verder een doodnormaal persoon en gaf aan dat het zijn vooraf geschetste beeld wel even overhoop gooide.
Het punt is, naast dat veel mensen hun beeld laten beïnvloeden door een hele rits van tussenpersonen met een camera op hun schouder of een microfoon in hun hand, en dat is nog voordat de studiomonteurs en regisseurs eroverheen zijn geweest, veel mensen ook geen rekening lijken te houden met het spel waar de coureurs zich in begeven:
-Het heeft geen zin om als coureur je eigen arbiter te gaan spelen. Tenzij het overduidelijk is dat je schuldig bent aan een incident schiet je er niets mee op om de hand in eigen boezen te steken, zeker richting de stewards.
-Het heeft geen zin om je eigen prestaties te relativeren. Een tijdje terug hadden ze het op sky over de houding van Alonso zoals jij het beschrijft. En Hill merkte simpelweg om dat hij zijn eigen 'salesman' is. Hij zit bij een team waar hij niet wil zitten en dus is er alles aan gelegen om aan te tonen dat jij een stuk meer waard bent dan wat uit de resultaten blijkt, dat is immers waar de topteams oog naar zouden moeten hebben. Toch wordt hij daar op afgerekend, net als dat Sainz overkwam hier toen hij het waagde zijn prestaties met die van Verstappen te vergelijken. Wat verwacht je dan precies?
Als je wat verder kijkt zie je naar wat voor een toneelspel je zit te kijken. Het zijn op de grid allemaal wandelende PR machines die weliswaar allemaal een eigen stijl hebben gebaseerd op wie ze zijn hen hoe ze graag gezien willen worden. Kijk je echter buiten de grid dan zijn het vooral sobere bescheiden mensen die continu van het ene PR evenement naar het andere verscheept worden om een braaf gezicht op te zetten voort talloze uitzinnige fans van wie ze totaal vervreemd zijn geraakt. Toen ze Vettel een keer volgden tijdens één van die excursies toonde hij vooral zijn verbazing en onbegrip: "I'm not some kind of Jesus figure, I'm just someone who drives cars quickly". Toch sta je daar voor menigtes die je bewonderen omdat ze denken te weten wie je echt bent, of omdat ze toevallig over dezelfde nationaliteit beschikken. Je kan dan ook niet anders dan je schouders ophalen en eruit halen wat erin zit alvorens je je weer terugtrekt in Monaco of Zwitserland waar je tussen mensen kan zitten die je wel begrijpt.
Afijn, ik kan nog wel even doorgaan. Maar wil vooral wat wijze woorden van Brundle achterlaten waarvan ik graag zou zien dat men ze meer ter hart nemen als ze weer eens het idee hebben dat er gemeen gedaan wordt naar Vertappen of eender welke favoriete coureur:
"Don't feel sorry for a formula 1 driver, It's the best job in the world."Coureurs zien de show voor wat het is en zullen dus minder snel een blad voor de mond nemen in veel van dit soort zaken. Het lijkt me zinvol om dit in je beschouwingen mee te nemen.