R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik ben toch wel benieuwd, hoe andere dat nou doen, en misschien hebben jullie nog wel tips voor mij.
Ik zit zelf thuis op dit moment, en ben in behandeling voor PTSS. De opstart hiervan heeft lang geduurd, waardoor het erg lang "overleven" was maar door therapie en medicatie zit er wel echt een stijgende lijn in. Daarom ben ik ook stapjes aan het maken om vrijwilligerswerk te doen bij de kringloop.
Mijn grootste valkuil, is echter dat ik altijd bezig wil zijn. Vroeger ging dat prima maar nu kan mijn hoofd dat echt niet meer aan, zeker niet icm mijn fibromyalgie.
Nu heb ik vandaag weer zo'n thuis dag gehad. Ben best wel lekker bezig geweest. Heb een was gedraaid, het huis stofgezogen. Mijn trapkast uitgeruimd en een kliko aan onkruid uit mijn tuin gehaald. Heb een rondje gewandeld en wat plantjes verplant.
Het is dus niet dat ik niks gedaan heb, maar toch zit ik nu met een vervelend gevoel op de bank, dat ik nog iets moet doen. Terwijl ik eigenlijk gewoon even rustig van mn avond zou moeten gaan genieten.
Herkent iemand dit, en hoe ga je ermee om? Ik voel me soms zo gefrustreerd dat ik figuurlijk mijn hoofd wel tegen de muur zou willen meppen.
Ik zit zelf thuis op dit moment, en ben in behandeling voor PTSS. De opstart hiervan heeft lang geduurd, waardoor het erg lang "overleven" was maar door therapie en medicatie zit er wel echt een stijgende lijn in. Daarom ben ik ook stapjes aan het maken om vrijwilligerswerk te doen bij de kringloop.
Mijn grootste valkuil, is echter dat ik altijd bezig wil zijn. Vroeger ging dat prima maar nu kan mijn hoofd dat echt niet meer aan, zeker niet icm mijn fibromyalgie.
Nu heb ik vandaag weer zo'n thuis dag gehad. Ben best wel lekker bezig geweest. Heb een was gedraaid, het huis stofgezogen. Mijn trapkast uitgeruimd en een kliko aan onkruid uit mijn tuin gehaald. Heb een rondje gewandeld en wat plantjes verplant.
Het is dus niet dat ik niks gedaan heb, maar toch zit ik nu met een vervelend gevoel op de bank, dat ik nog iets moet doen. Terwijl ik eigenlijk gewoon even rustig van mn avond zou moeten gaan genieten.
Herkent iemand dit, en hoe ga je ermee om? Ik voel me soms zo gefrustreerd dat ik figuurlijk mijn hoofd wel tegen de muur zou willen meppen.
Ik kan ook alleen voldoening uit mijn werk halen. Als ik werkeloos zou raken, zou dat ook echt een probleem zijn.
Misschien helpt het als je een dagplanning maakt met je karweitjes, en kan je er voldoening uithalen dat je je 'target' gehaald hebt?
Misschien helpt het als je een dagplanning maakt met je karweitjes, en kan je er voldoening uithalen dat je je 'target' gehaald hebt?
Dat doe ik heel veel en daardoor gaat het dus ook wel beter, maar het is zo zelden dat ik gewoon met een voldaan gevoel op de bank neerplof s avonds en gewoon mag/kan genieten van het niks doen.quote:Op dinsdag 29 augustus 2017 19:20 schreef Hamzoef het volgende:
Ik kan ook alleen voldoening uit mijn werk halen. Als ik werkeloos zou raken, zou dat ook echt een probleem zijn.
Misschien helpt het als je een dagplanning maakt met je karweitjes, en kan je er voldoening uithalen dat je je 'target' gehaald hebt?
Maar je hoeft niet perse iets maar dat verwacht je van jezelf 
.
Miss dat een hobby/passie en dat dagelijks implementeren ook bijdraagt aan meer voldoening. Of meer sociale activiteiten met vrienden.
Of miss heeft het ook gewoon te maken met relativeren waarom zo hard zijn voor jezelf?
. Miss dat een hobby/passie en dat dagelijks implementeren ook bijdraagt aan meer voldoening. Of meer sociale activiteiten met vrienden.
Of miss heeft het ook gewoon te maken met relativeren waarom zo hard zijn voor jezelf?
'' I am under no obligation to make sense to you.''
Sociale activiteiten werk ik ook aan! Ik heb er sinds kort ook een hele leuke nieuwe vriendin bij, en geef zelfs een housewarming.quote:
Maar je hoeft niet perse iets maar dat verwacht je van jezelf
Miss dat een hobby/passie en dat dagelijks implementeren ook bijdraagt aan meer voldoening. Of meer sociale activiteiten met vrienden.
Ik heb heel lang heel fanatiek gekorfbald, daarnaast ook training gegeven, de jeugdcommissie gedaan, gecoached en wedstrijden gefloten. Maar fysiek kon ik het niveau wat ik altijd kon niet meer aan door mijn fibromyalgie en die frustratie kwam me zo hoog te zitten dat ik uiteindelijk besloten heb te stoppen. Ik heb er sindsdien alleen niks vervangends voor terug kunnen vinden wat me een zelfde soort voldoening/leeg hoofd kan geven.
Oh en waarom zo hard zijn voor jezelf..
Hoe eerder het beter gaat hoe eerder ik naar echt werk kan gaan werken en eindelijk weer wat echte vrijheid terug win. Al klinkt dat misschien raar.
Hoe eerder het beter gaat hoe eerder ik naar echt werk kan gaan werken en eindelijk weer wat echte vrijheid terug win. Al klinkt dat misschien raar.
Ja dat is wel logisch. Je wil je gewoon weer goed voelen, maarja soms heb je dat gewoon niet dat voel je gewoon wat minder.quote:
Oh en waarom zo hard zijn voor jezelf..
Hoe eerder het beter gaat hoe eerder ik naar echt werk kan gaan werken en eindelijk weer wat echte vrijheid terug win. Al klinkt dat misschien raar.
Ups and downs.. Maarja het wel logisch dat zou dan weer een persoonlijke overwinning zijn.
'' I am under no obligation to make sense to you.''
Ow... dit is zo herkenbaar... Ik denk niet dat je het in de activiteiten moet zoeken, maar in de mindset. Sommigen zijn hard bezig met studeren of werken en jij bent hard bezig met herstellen. Herstellen is harder werken dan werken (vind ik). De rust die je nu in je leven hebt, is nodig om van de PTSS te komen. Probeer wat milder voor jezelf te zijn. Het is heel knap dat je goed actief bent. Het is heel knap dat je werkt aan jezelf. Het is heel knap dat je hulp vraagt, krijgt en gebruikt. Wees trots op jezelf. Je doet het goed. Degene die een naar gevoel zou moeten hebben is degene die jou PTSS heeft bezorgd. Niet jij.
Dat zei mijn therapeut ook. Dat ik wat ik doe niet moet downplayen omdat het voor mijn gevoel "normale dingen" zijn die iedereen zou moeten doen. Zodra het daarover gaat begin ik me zo awkward te voelen. Of als iemand me daar complimenten over geeft.quote:
Ow... dit is zo herkenbaar... Ik denk niet dat je het in de activiteiten moet zoeken, maar in de mindset. Sommigen zijn hard bezig met studeren of werken en jij bent hard bezig met herstellen. Herstellen is harder werken dan werken (vind ik). De rust die je nu in je leven hebt, is nodig om van de PTSS te komen. Probeer wat milder voor jezelf te zijn. Het is heel knap dat je goed actief bent. Het is heel knap dat je werkt aan jezelf. Het is heel knap dat je hulp vraagt, krijgt en gebruikt. Wees trots op jezelf. Je doet het goed. Degene die een naar gevoel zou moeten hebben is degene die jou PTSS heeft bezorgd. Niet jij.
Maar dat heeft vooral ook wel met mijn familie te maken denk ik, voor mijn gevoel maakt het niet uit hoe hard ik ren, ik voldoe toch niet aan hun maatstaven. En rationeel heb ik wel echt besloten van, ik hoef die bevestiging niet meer van mijn ouders. Dat ik goed bezig ben. Maar emotioneel loopt dat nog niet helemaal gelijk.
Ja, maar dan op een andere manier.quote:
Het begeleid wonen traject waar ik in zit heeft me in dit appartement geplaatst nadat ik op locatie geterroriseerd werd met een buurjongen die wel erg veel van zijn hardstyle 'muziek' hield, waardoor ik niet op mijn eigen bed kon slapen.
Het was of hier wonen, of verder geterroriseerd worden. De keuze was snel gemaakt. Echter, dit appartement woont voor geen meter. Het is te klein, teveel deuren en geen tuin.
Nou, niet eigenlijk. Ik tuur wat door de ramen, doe mijn boodschappen, het huishouden en zo nu en dan komt er iemand van de begeleiding langs om een gesprek met me te houden / probeert te helpen met voorgaand genoemd.quote:en hoe ga je ermee om?
Ik poog contact met mijn familie te onderhouden, heb zelf geen vrienden.
Daarnaast ook PTSS vanuit pestverleden (noemen ze dan complex PTSS) en een aantal andere klachten, waaronder een gameverslaving (voorheen 12-14 uur per dag, nu gereduceerd tot 8-10)
Om mezelf van de computer weg te laten houden heb ik dagbesteding gezocht, welke ik nu bijna dagelijks bezoek.
Om deels van de klachten van PTSS af te komen heb ik me aangemeld voor EMDR.
Mijn verslaving maskeert deze gedachtegang. In 2015 onder begeleiding van verslavingszorg gepoogd een half jaar zonder computer te leven, zonder succes. Ik werd gek, letterlijk.quote:Ik voel me soms zo gefrustreerd dat ik figuurlijk mijn hoofd wel tegen de muur zou willen meppen.
Ik houd me altijd vast aan deze vier woorden: faith, morale, logic, insight.quote:Ik ben toch wel benieuwd, hoe andere dat nou doen,
- geloof in mezelf, anderen, een godheid
- moraal door geloven in mezelf, geloven in anderen, beseffen dat de wereld groter is dan mezelf en hoe ik me daarin kan voortbewegen zonder iemand kwaad te doen/ maken of verdriet te doen
- logica door de morele gedachtegang te kunnen benadrukken in principes, beweegredenen
- inzicht door ervaringen vanuit het verleden (niet die vanuit mijn PTSS, dat zijn irreële gedachten)
Blijf in ieder geval jezelf, niemand heeft wat aan een kopie van iemand anders.quote:en misschien hebben jullie nog wel tips voor mij.
Acht jezelf in staat eens in de zoveel tijd alles bij elkaar te schreeuwen op een strand of bos (bos heeft mooie echo).
Gun jezelf de tijd om verbetering toe te staan in je leven. Hoe lang dat is, hangt geheel af van je eigen kunnen.
De tijd die je gegeven is, is van jou en niemand anders.
[ Bericht 0% gewijzigd door Metalfrost op 29-08-2017 20:21:35 ]
Google is your friend, abuse your friends
Ik ben zelf lang opgenomen geweest. Toen ik voor het eerst uit de sep kwam en in een normaal bed mocht slapen, kreeg ik complimenten omdat het goed ging. Toen vond ik dat compleet belachelijk: iedereen kan immers in een normaal bed slapen. Iemand vertelde me dat het niet klopte, ik kon het niet en door te knokken daarna wel.quote:Op dinsdag 29 augustus 2017 19:46 schreef Fripsel het volgende:
[..]
Dat zei mijn therapeut ook. Dat ik wat ik doe niet moet downplayen omdat het voor mijn gevoel "normale dingen" zijn die iedereen zou moeten doen. Zodra het daarover gaat begin ik me zo awkward te voelen. Of als iemand me daar complimenten over geeft.
In die situatie zit jij nu ook. Op dit moment kun je niet werken/studeren, maar je kan wel werken aan jezelf en vrijwilligerswerk doen. Je zet stappen om trots op te zijn. Eerst kon je deze dingen niet (jezelf onder ogen komen) en nu wel. Heb compassie met jezelf. En natuurlijk voelt het awkward (en misschien ken je net als ik het gevoel dat iedereen om je heen vooruit gaat en jij blijft op een plek stil staan), alleen zo zijn helaas de dingen in je leven gelopen. Het is vreselijk oneerlijk. Eerst heeft iemand extreem je grenzen overschreden en daar moet jij vervolgens voor boeten. Dan hoef jij niet extra oneerlijk naar jezelf te zijn. Jij verdient al het goede en alle complimenten. Ik ben iig (voor wat het waard is) heel trots op je!
Je bent een volwassen vrouw. Jammer dat zij niet tevreden zijn, het gaat erom wat jij doet. Niet wat zij vinden. Jezelf blijven herinneren hoe het zit en dan volgen de emoties vanzelf!quote:Maar dat heeft vooral ook wel met mijn familie te maken denk ik, voor mijn gevoel maakt het niet uit hoe hard ik ren, ik voldoe toch niet aan hun maatstaven. En rationeel heb ik wel echt besloten van, ik hoef die bevestiging niet meer van mijn ouders. Dat ik goed bezig ben. Maar emotioneel loopt dat nog niet helemaal gelijk.
Dat wat jij met je gamen doet, deed ik als puber ook juist heel erg met het sporten. Daarom heeft het zo'n leegte achtergelaten denk ik. Heb er iets meer over gelezen en het schijnt typisch ptss vlucht gedrag te zijn, vooral bij kinderen.quote:
[..]
Ja, maar dan op een andere manier.
Het begeleid wonen traject waar ik in zit heeft me in dit appartement geplaatst nadat ik op locatie geterroriseerd werd met een buurjongen die wel erg veel van zijn hardstyle 'muziek' hield, waardoor ik niet op mijn eigen bed kon slapen.
Het was of hier wonen, of verder geterroriseerd worden. De keuze was snel gemaakt. Echter, dit appartement woont voor geen meter. Het is te klein, teveel deuren en geen tuin.
[..]
Nou, niet eigenlijk. Ik tuur wat door de ramen, doe mijn boodschappen, het huishouden en zo nu en dan komt er iemand van de begeleiding langs om een gesprek met me te houden / probeert te helpen met voorgaand genoemd.
Ik poog contact met mijn familie te onderhouden, heb zelf geen vrienden.
Daarnaast ook PTSS vanuit pestverleden (noemen ze dan complex PTSS) en een aantal andere klachten, waaronder een gameverslaving (voorheen 12-14 uur per dag, nu gereduceerd tot 8-10)
Om mezelf van de computer weg te laten houden heb ik dagbesteding gezocht, welke ik nu bijna dagelijks bezoek.
Om deels van de klachten van PTSS af te komen heb ik me aangemeld voor EMDR.
[..]
Mijn verslaving maskeert deze gedachtegang. In 2015 onder begeleiding van verslavingszorg gepoogd een half jaar zonder computer te leven, zonder succes. Ik werd gek, letterlijk.
[..]
Ik houd me altijd vast aan deze vier woorden: faith, morale, logic, insight.
- geloof in mezelf, anderen, een godheid
- moraal door geloven in mezelf, geloven in anderen, beseffen dat de wereld groter is dan mezelf en hoe ik me daarin kan voortbewegen zonder iemand kwaad of verdriet te doen
- logica door de morele gedachtegang te kunnen benadrukken in principes, beweegredenen
- inzicht door ervaringen vanuit het verleden (niet die vanuit mijn PTSS, dat zijn irreële gedachten)
[..]
Blijf in ieder geval jezelf, niemand heeft wat aan een kopie van iemand anders.
Acht jezelf in staat eens in de zoveel tijd alles bij elkaar te schreeuwen op een strand of bos (bos heeft mooie echo).
Gun jezelf de tijd om verbetering toe te staan in je leven. Hoe lang dat is, hangt geheel af van je eigen kunnen.
De tijd die je gegeven is, is van jou en niemand anders.
Dat schreeuwen in het bos klinkt ergens wel heel lekker maar ik denk niet dat ik me zo kan laten gaan.
Ik snap je punt wel. Afgelopen jaar zat ik het grootste deel met kerst alleen, deed me er heel groot en stoer onder, wat is kerst nou! Vlak daarna was ik jarig, maar mijn verjaardag begon ik met een paniekaanval op de eerste hulp. En ook toen weer, boeiend wat is een verjaardag nou.quote:
[..]
Ik ben zelf lang opgenomen geweest. Toen ik voor het eerst uit de sep kwam en in een normaal bed mocht slapen, kreeg ik complimenten omdat het goed ging. Toen vond ik dat compleet belachelijk: iedereen kan immers in een normaal bed slapen. Iemand vertelde me dat het niet klopte, ik kon het niet en door te knokken daarna wel.
In die situatie zit jij nu ook. Op dit moment kun je niet werken/studeren, maar je kan wel werken aan jezelf en vrijwilligerswerk doen. Je zet stappen om trots op te zijn. Eerst kon je deze dingen niet (jezelf onder ogen komen) en nu wel. Heb compassie met jezelf. En natuurlijk voelt het awkward (en misschien ken je net als ik het gevoel dat iedereen om je heen vooruit gaat en jij blijft op een plek stil staan), alleen zo zijn helaas de dingen in je leven gelopen. Het is vreselijk oneerlijk. Eerst heeft iemand extreem je grenzen overschreden en daar moet jij vervolgens voor boeten. Dan hoef jij niet extra oneerlijk naar jezelf te zijn. Jij verdient al het goede en alle complimenten. Ik ben iig (voor wat het waard is) heel trots op je!
[..]
Je bent een volwassen vrouw. Jammer dat zij niet tevreden zijn, het gaat erom wat jij doet. Niet wat zij vinden. Jezelf blijven herinneren hoe het zit en dan volgen de emoties vanzelf!
Heb toen tuurlijk ook wel gebaald, maar pas nu komt het echt binnen van eigenlijk was dat toch wel erg sneu allemaal bij elkaar.
Had toen best wat meer mogen zien hoe groot ik mezelf hield.
Het doet me pijn om dit te lezen... Gelukkig heb je dat inzicht nu wel *knuffel* Het komt echt wel goed met jou. Alleen het heeft tijd nodig, en behandeling en heel erg veel zelfcompassie. Ik gun het je zo. Als je een luisterend oor nodig hebt, zit ik voor je klaarquote:
[..]
Ik snap je punt wel. Afgelopen jaar zat ik het grootste deel met kerst alleen, deed me er heel groot en stoer onder, wat is kerst nou! Vlak daarna was ik jarig, maar mijn verjaardag begon ik met een paniekaanval op de eerste hulp. En ook toen weer, boeiend wat is een verjaardag nou.
Heb toen tuurlijk ook wel gebaald, maar pas nu komt het echt binnen van eigenlijk was dat toch wel erg sneu allemaal bij elkaar.
Zet hem op meid
Dat gamen is ook vluchtgedrag, ik kan vaak niet omgaan met deze realiteit. Mijn realiteit vroeger was om dagelijks gepest te worden. Nu word ik niet meer gepest, kijken mensen anders naar me. Het gamen, met name schietspelletjes, brengt mij weer deels 'terug'. Het geeft me herkenning en begrip.quote:
[..]
Dat wat jij met je gamen doet, deed ik als puber ook juist heel erg met het sporten.
Daarom heeft het zo'n leegte achtergelaten denk ik. Heb er iets meer over gelezen en het schijnt typisch ptss vlucht gedrag te zijn, vooral bij kinderen.
Ik moet eerlijk bekennen het schreeuwen tot nog toe ook maar twee keer te hebben gedaan, en ik het aan jou aanbeveel omdat ik het op internet heb gelezen dat het werkt, niet vanwege het idee dat het bij mij ook zou werken. Het werkte wellicht; twee minuten van euforie, daarna volgde de schaamte van twee weken.quote:Dat schreeuwen in het bos klinkt ergens wel heel lekker maar ik denk niet dat ik me zo kan laten gaan.
Google is your friend, abuse your friends
Ik heb ook een tijd heel fanatiek gesport, ben ook veel afgevallen.quote:Op dinsdag 29 augustus 2017 21:01 schreef Faeroer het volgende:
Ik pak dan gewoon de 135's op de incline en pomp flink wat setjes eruit en dan naar huis voor kip
Maar dan kom ik toch toch weer bij mijn fibromyalgie, als ik nu fanatiek sport, gaat dat weer ten kostte van mijn dagelijkse ritme omdat ik dan weer meer pijnaanvallen krijg.
Heb ondertussen echt een haat liefde verhouding met sporten want was echt een junk.
Een goede pomp is de beste pijnstiller die je kan hebben, anders gewoon wat tramadol bijpakken haha ja tog?quote:
[..]
Ik heb ook een tijd heel fanatiek gesport, ben ook veel afgevallen.
Maar dan kom ik toch toch weer bij mijn fibromyalgie, als ik nu fanatiek sport, gaat dat weer ten kostte van mijn dagelijkse ritme omdat ik dan weer meer pijnaanvallen krijg.
Heb ondertussen echt een haat liefde verhouding met sporten want was echt een junk.
Het is nou niet alsof artsen staan te strooien met pijnmedicatie.quote:
[..]
Een goede pomp is de beste pijnstiller die je kan hebben, anders gewoon wat tramadol bijpakken haha ja tog?
Waarom zou je alleen maar fanatiek willen sporten? Naast inspanning hoort ontspanning. Er is niets heerlijker dan een paar uur in een zwembad rond te drijven.quote:
[..]
Ik heb ook een tijd heel fanatiek gesport, ben ook veel afgevallen.
Maar dan kom ik toch toch weer bij mijn fibromyalgie, als ik nu fanatiek sport, gaat dat weer ten kostte van mijn dagelijkse ritme omdat ik dan weer meer pijnaanvallen krijg.
Heb ondertussen echt een haat liefde verhouding met sporten want was echt een junk.
Ik moest opzoeken wat dat fibromyalgie is. Wat jij teveel hebt aan neurotransmitters dat heb ik met enige regelmaat tekort. Het lijkt me erg vermoeiend om fysiek gezien 'met de rem erop' te moeten leven. En als je daarin slaagt, dan heb je een onbevredigend gevoel omdat het niveau van een aantal van die neurotransmitters lager is dan je gewend bent.
Dat gezegd hebbende, zeg ik iets geks als dat onbevredigende gevoel in jouw situatie dus eigenlijk een indicatie is dat je heel goed bent bezig geweest 'de rem erop te houden'? Misschien dat zo'n associatie het gevoel wat dragelijker kan maken? Beschouw dat gevoel als een compliment voor je zelfbeheersing? Dat is dan weer iets om trots op te zijn
Oprecht heel erg bedankt voor dit inzicht, want daar heb je denk ik wel een heel goed punt. Goed betekent op dit moment inderdaad eigenlijk de rem erop ook al wil ik dat niet.quote:
[..]
Waarom zou je alleen maar fanatiek willen sporten? Naast inspanning hoort ontspanning. Er is niets heerlijker dan een paar uur in een zwembad rond te drijven.
Ik moest opzoeken wat dat fibromyalgie is. Wat jij teveel hebt aan neurotransmitters dat heb ik met enige regelmaat tekort. Het lijkt me erg vermoeiend om fysiek gezien 'met de rem erop' te moeten leven. En als je daarin slaagt, dan heb je een onbevredigend gevoel omdat het niveau van een aantal van die neurotransmitters lager is dan je gewend bent.
Dat gezegd hebbende, zeg ik iets geks als dat onbevredigende gevoel in jouw situatie dus eigenlijk een indicatie is dat je heel goed bent bezig geweest 'de rem erop te houden'? Misschien dat zo'n associatie het gevoel wat dragelijker kan maken? Beschouw dat gevoel als een compliment voor je zelfbeheersing? Dat is dan weer iets om trots op te zijn
Je bent gewoon goed bezig.quote:
[..]
Oprecht heel erg bedankt voor dit inzicht, want daar heb je denk ik wel een heel goed punt. Goed betekent op dit moment inderdaad eigenlijk de rem erop ook al wil ik dat niet.
*Trots op Fripsel*
P.S. serieus, in een onbevredigende situatie is er niets zo belangrijk dan stil te staan (sorry voor de woordkeuze
) bij de dingen die wel goed gaan! Motiveer jezelf om tegen elke onbevredigende gedachte minimaal anderhalve positieve gedachte te zetten. Sterkte. You can do it![ Bericht 20% gewijzigd door Mojo.jojo op 29-08-2017 21:41:36 ]
Ik moet nog een positieve brief schrijven vanuit de goede Fripsel voor de Fripsel als het goed gaat.quote:Op dinsdag 29 augustus 2017 21:36 schreef Mojo.jojo het volgende:
[..]
Je bent gewoon goed bezig.
*Trots op Fripsel*
P.S. serieus, in een onbevredigende situatie is er niets zo belangrijk dan stil te staan (sorry voor de woordkeuze
Maar van het idee alleen al vlieg ik helemaal op slot. Zou toch eens moeten beginnen.
Klinkt alsof je getrouwd bent met jezelfquote:
[..]
Ik moet nog een positieve brief schrijven vanuit de goede Fripsel voor de Fripsel als het goed gaat.
Maar van het idee alleen al vlieg ik helemaal op slot. Zou toch eens moeten beginnen.
Maar serieus; er zijn 7 dingen die elk kind met enige regelmaat dient te horen of op een andere manier te merken:
- ik hou van je
- ik ben trots op je
- het spijt me
- ik vergeef je
- ik luister
- dit is jouw verantwoordelijkheid
- je kunt het
Jammer genoeg maakt dit je afhankelijk van anderen, wat als volwassene weer heel vervelend kan zijn. Maar ook als volwassene is het fijn dit af en toe te horen.
Dus dit naar behoefte jezelf vertellen kan geen kwaad. Het zijn maar een paar woorden. Maar het gevoel dat je ervan krijgt vergeet je niet! Je kunt het
Ik denk dus die brief me zoveel moeite kost omdat er voor zulke dingen niet zoveel ruimte was thuis. De verantwoordelijkheid was wel altijd zwaar aanwezig. En dat ik het vast allemaal zelf wel kan.quote:
[..]
Klinkt alsof je getrouwd bent met jezelf
Maar serieus; er zijn 7 dingen die elk kind met enige regelmaat dient te horen of op een andere manier te merken:
- ik hou van je
- ik ben trots op je
- het spijt me
- ik vergeef je
- ik luister
- dit is jouw verantwoordelijkheid
- je kunt het
Jammer genoeg maakt dit je afhankelijk van anderen, wat als volwassene weer heel vervelend kan zijn. Maar ook als volwassene is het fijn dit af en toe te horen.
Dus dit naar behoefte jezelf vertellen kan geen kwaad. Het zijn maar een paar woorden. Maar het gevoel dat je ervan krijgt vergeet je niet! Je kunt het
Maar een ik hou van je, en bepaalde zelfreflectie ontbreekt echt bij mijn ouders.
Je ouders heb je niet voor het kiezen, en meestal ook maar beperkt invloed op. Let it go. Vergeef en begin zelf.quote:
[..]
Ik denk dus die brief me zoveel moeite kost omdat er voor zulke dingen niet zoveel ruimte was thuis. De verantwoordelijkheid was wel altijd zwaar aanwezig. En dat ik het vast allemaal zelf wel kan.
Maar een ik hou van je, en bepaalde zelfreflectie ontbreekt echt bij mijn ouders.
Aangezien je graag grenzen lijkt te verleggen (normaalgesproken sportief gezien) lijkt me het een mooie uitdaging die je veel voldoening kan geven.
Dat loslaten is zo moeilijk.quote:Op dinsdag 29 augustus 2017 22:20 schreef Mojo.jojo het volgende:
[..]
Je ouders heb je niet voor het kiezen, en meestal ook maar beperkt invloed op. Let it go. Vergeef en begin zelf.
Aangezien je graag grenzen lijkt te verleggen (normaalgesproken sportief gezien) lijkt me het een mooie uitdaging die je veel voldoening kan geven.
Wat ik eerder al zei, rationeel heb ik dat allemaal wel door. Maar emotioneel. Net bijvoorbeeld weer helemaal van de leg omdat ik een hele discussie moet voeren over iets ongelofelijk simpels wat al maanden geleden afgesproken is.
Beetje sporten en fit blijven toch. Aan je uiterlijk werken en misschien een goed lichaam krijgen.
Jezelf verdiepen in kleding
Over voeding lezen
Dat soort dingen doe ik vaak
Jezelf verdiepen in kleding
Over voeding lezen
Dat soort dingen doe ik vaak
Altijd bezig willen zijn en niet even lekker ontspannen rustig stil kunnen zitten.. ik heb het andersom. 
Ik kan iets te goed lekker ontspannen rustig stil zitten terwijl ik zoveel andere dingen wil of moet doen. Jij doet veel andere dingen terwijl je een keertje gewoon even wilt genieten van een avondje niks doen. Misschien helpt het om het in te plannen, wekker zetten oid? Klinkt stom misschien maar zoals menigeen de wekker zet om wakker te worden zodat je niet een gat in de dag slaapt en je verslaapt voor werk, studie of vrijwilligerswerk.. misschien een wekker zetten en je dwingen om niks te doen?
Misschien dat meditatie oid helpt? Of beginnen met iets ontspannends door lekker lang te douchen of baderen? Gewoon even iets doen wat relaxt en fijn is zodat je gedachten ook tot rust komen? Voor mijn part met hulp van de juiste muziek erbij. Want er zijn vast wel momenten waarop je dat gevoel van ik moet nog wat doen niet hebt?
Ik kan iets te goed lekker ontspannen rustig stil zitten terwijl ik zoveel andere dingen wil of moet doen. Jij doet veel andere dingen terwijl je een keertje gewoon even wilt genieten van een avondje niks doen. Misschien helpt het om het in te plannen, wekker zetten oid? Klinkt stom misschien maar zoals menigeen de wekker zet om wakker te worden zodat je niet een gat in de dag slaapt en je verslaapt voor werk, studie of vrijwilligerswerk.. misschien een wekker zetten en je dwingen om niks te doen? Misschien dat meditatie oid helpt? Of beginnen met iets ontspannends door lekker lang te douchen of baderen? Gewoon even iets doen wat relaxt en fijn is zodat je gedachten ook tot rust komen? Voor mijn part met hulp van de juiste muziek erbij. Want er zijn vast wel momenten waarop je dat gevoel van ik moet nog wat doen niet hebt?
mag het weten
Net zoals hoe je klusjes doet. Gewoon doen.
Wat voor mij ook helpt is me blijven afvragen waarom ik iets doe. Ik doe de afwas om mijn vriend wat werk uit handen te nemen, ik ruim mijn eigen huis op om vervolgens weer op sokken te kunnen schaatsen. Ik maak een wandeling omdat het park altijd zo lekker ruikt.
En soms doe ik een minivakantie. Dan gaat de telefoon weg, de laptop uit, en dan moet ik net doen alsof ik op vakantie ben. Ik bestel thuisbezorgd, lees een boekje op de bank, maak een wandeling, en verveel me. Ik mag dan niet opruimen of schoonmaken of 'even' een klusje doen, want dat zou ik op de camping in Frankrijk ook niet doen. Gewoon chillen. Vervelen is een kunst.
Wat voor mij ook helpt is me blijven afvragen waarom ik iets doe. Ik doe de afwas om mijn vriend wat werk uit handen te nemen, ik ruim mijn eigen huis op om vervolgens weer op sokken te kunnen schaatsen. Ik maak een wandeling omdat het park altijd zo lekker ruikt.
En soms doe ik een minivakantie. Dan gaat de telefoon weg, de laptop uit, en dan moet ik net doen alsof ik op vakantie ben. Ik bestel thuisbezorgd, lees een boekje op de bank, maak een wandeling, en verveel me. Ik mag dan niet opruimen of schoonmaken of 'even' een klusje doen, want dat zou ik op de camping in Frankrijk ook niet doen. Gewoon chillen. Vervelen is een kunst.
Your opinion of me is none of my business.
Die momenten zijn echt heel zeldzaam.quote:
Altijd bezig willen zijn en niet even lekker ontspannen rustig stil kunnen zitten.. ik heb het andersom.
Misschien dat meditatie oid helpt? Of beginnen met iets ontspannends door lekker lang te douchen of baderen? Gewoon even iets doen wat relaxt en fijn is zodat je gedachten ook tot rust komen? Voor mijn part met hulp van de juiste muziek erbij. Want er zijn vast wel momenten waarop je dat gevoel van ik moet nog wat doen niet hebt?
Er zitten nogal wat onverwerkte dingen in mijn hoofd dus "doen" is mijn manier van leven geweest. Zelfs als ik als puber "niks" deed stond de tv aan, had ik een laptop op schoot en een tijdschrift erbij omdat het me anders niet genoeg bezig hield, of ik lag in een comaslaap omdat ik gewoon echt te lang bezig was. (Nu zie ik dat patroon heel duidelijk, toen niet natuurlijk).
Daarom is niks doen misschien ook wel zo moeilijk. Zodra ik mijn hoofd niet genoeg voer geef, gaat het aan de wandel naar vervelende plekken. Maar door de fibromyalgie is het voer nogal beperkt geraakt.
Dit alles zo uittypende moet ik vooral gewoon geduld hebben met therapie hoop ik. Al ben ik soms ook wel bang dat dat onrustige gevoel nooit meer overgaat. Maar dat hoort er juist ook weer bij volgens mij, die angst.
Heb je ook wel een heel goed punt weer. Dingen waarmee ik een ander plezier doe, doe ik echt wel graag. Maar zodra het voor mezelf moet..quote:
Net zoals hoe je klusjes doet. Gewoon doen.
Wat voor mij ook helpt is me blijven afvragen waarom ik iets doe. Ik doe de afwas om mijn vriend wat werk uit handen te nemen, ik ruim mijn eigen huis op om vervolgens weer op sokken te kunnen schaatsen. Ik maak een wandeling omdat het park altijd zo lekker ruikt.
En soms doe ik een minivakantie. Dan gaat de telefoon weg, de laptop uit, en dan moet ik net doen alsof ik op vakantie ben. Ik bestel thuisbezorgd, lees een boekje op de bank, maak een wandeling, en verveel me. Ik mag dan niet opruimen of schoonmaken of 'even' een klusje doen, want dat zou ik op de camping in Frankrijk ook niet doen. Gewoon chillen. Vervelen is een kunst.
Ja hoor. Ken er al twee.quote:
[..]
Ja want je krijgt als begin twintiger echt nog bijstand en vrijstelling van sollicitatieplicht tegenwoordig zonder een flinke tik van de molen gehad te hebben of fysiek serieus iets te mankeren.!
Als je niks weet van dit onderwerp loop dan lekker door.
Maar doet er ook niet toe. Is een studie niet iets?
Maar je hebt de rem er toch al op? Je studeert dus niet, je werkt niet en hebt dus eigenlijk geen enkele verplichting, behalve (opbouwend) vrijwilligerswerk. Voor hoevaak in de maand trouwens?quote:
[..]
Oprecht heel erg bedankt voor dit inzicht, want daar heb je denk ik wel een heel goed punt. Goed betekent op dit moment inderdaad eigenlijk de rem erop ook al wil ik dat niet.
Of begrijp ik nu iets verkeerd?
Ik heb 4 jaar HBO gedaan maar geen diploma gehaald door alles wat er gebeurd is. En een studie volgen is op dit moment ook echt geen optie.quote:
[..]
Ja hoor. Ken er al twee.
Maar doet er ook niet toe. Is een studie niet iets?
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 29-08-2017 23:43:29 ]
Heel herkenbaar. Ik heb wel dagen dat ik een dag niets hoef te doen, iets wil doen maar eigenlijk geen zin heb om iets te doen maar dat wil ik dan niet want dat voelt zo nutteloos...
Uiteindelijk de hele dag meestal weinig gedaan maar wel met een onrustig rotgevoel.
Uiteindelijk de hele dag meestal weinig gedaan maar wel met een onrustig rotgevoel.
Dat is dus het hele punt van die post, dat ik daarmee dus eigenlijk goed bezig ben ookal voelt het niet zo.quote:
[..]
Maar je hebt de rem er toch al op? Je studeert dus niet, je werkt niet en hebt dus eigenlijk geen enkele verplichting, behalve (opbouwend) vrijwilligerswerk. Voor hoevaak in de maand trouwens?
Of begrijp ik nu iets verkeerd?
"Voor jezelf" is mij ook te abstract. Daarom concretiseer ik het liever. Dus opruimen om te schaatsen op sokken, en dat dan dus ook echt doen als ik klaar ben. Afwassen omdat ik daarna een lekker leeg aanrecht heb en weer met mijn fancy koksmes fancy dingen kan koken. En in het grote plaatje leveren al die kleine klusjes dan uiteindelijk zo'n minivakantie op.quote:
[..]
Heb je ook wel een heel goed punt weer. Dingen waarmee ik een ander plezier doe, doe ik echt wel graag. Maar zodra het voor mezelf moet..
Ik zie het een beetje als diëten. Als ik zou diëten, zou dat zijn zodat ik daarna weer af en toe (met mate) zonder schuldgevoel naar de McDonald's zou kunnen gaan.
Your opinion of me is none of my business.
Een cursus dan? Dat je toch 'bezig' bent met iets nuttigs voor jezelf? Dat je eens in de maand ergens naartoe moet, verder veelal online?quote:
[..]
Ik heb 4 jaar HBO gedaan maar geen diploma gehaald door alles wat er gebeurd is. En een studie volgen is op dit moment ook echt geen optie.
Ik ben met genoeg nuttige dingen bezig. Het punt is dus meer een beetje dat ik dat gevoel niet heb en dat vervelend vind en o.a. daardoor niet goed kan ontspannen.quote:
[..]
Een cursus dan? Dat je toch 'bezig' bent met iets nuttigs voor jezelf? Dat je eens in de maand ergens naartoe moet, verder veelal online?
Dat zeg ik, volg bijvoorbeeld een cursus zodat je daaraan kan beginnen. Iets vasts. Dan weet je dat je ergens mee bezig bent wat je uiteindelijk iets oplevert.quote:
[..]
Ik ben met genoeg nuttige dingen bezig. Het punt is dus meer een beetje dat ik dat gevoel niet heb en dat vervelend vind en o.a. daardoor niet goed kan ontspannen.
Daar ben ik dus al mee bezig dmv vrijwilligerswerk en therapie. Dus helaas, een cursus volgen gaat dit niet oplossen.quote:
[..]
Dat zeg ik, volg bijvoorbeeld een cursus zodat je daaraan kan beginnen. Iets vasts. Dan weet je dat je ergens mee bezig bent wat je uiteindelijk iets oplevert.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 29-08-2017 23:49:56 ]
Dan is er niks aan de hand dus? Want je geeft nu zelf aan dat je toch voldoening haalt uit vrijwilligerswerk en therapie?quote:
[..]
Daar ben ik dus al mee bezig dmv vrijwilligerswerk en therapie. Dus helaas, een cursus volgen gaat dit niet oplossen.
Diëten ging me dan wel weer idioot goed af.quote:
[..]
"Voor jezelf" is mij ook te abstract. Daarom concretiseer ik het liever. Dus opruimen om te schaatsen op sokken, en dat dan dus ook echt doen als ik klaar ben. Afwassen omdat ik daarna een lekker leeg aanrecht heb en weer met mijn fancy koksmes fancy dingen kan koken. En in het grote plaatje leveren al die kleine klusjes dan uiteindelijk zo'n minivakantie op.
Ik zie het een beetje als diëten. Als ik zou diëten, zou dat zijn zodat ik daarna weer af en toe (met mate) zonder schuldgevoel naar de McDonald's zou kunnen gaan.
Ik woon nu ook voor het eerst een half jaar alleen. Ben wel al op mijn 18e het huis uit gegaan. Moet dus nog heel erg wennen aan het fancy dingen koken in mijn eentje, en een opruimritme vinden waar ik blij van word omdat ik het voor mezelf doe.
Dat laatste word ik wel al iets beter in trouwens.
Wel een goed punt ook, ook zoiets wat zo.. Idk het is wel te beseffen maar je wil het niet beseffen ofzo?quote:
enige voldoening haal ik uit genot en creativiteit, maar het nihilisme is gerechtvaardigd prevalent
Voor mij dan he.
Het is voldoende, dat word me continue door iedereen verteld (Psycholoog, psychiater, andere hulpverleners, mijn jobcoach). En vanuit logica bekeken is dat ook wel zo. Maar het voelt niet zo. En dat laatste levert me heel erg veel frustratie op.quote:Op dinsdag 29 augustus 2017 23:52 schreef Voetbalmeisje het volgende:
[..]
Dan is er niks aan de hand dus? Want je geeft nu zelf aan dat je toch voldoening haalt uit vrijwilligerswerk en therapie?
Snap je?
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 30-08-2017 00:02:22 ]
ja snap ik.. ik heb me er maar bij neergelegd, bij de zinloosheid. en tot ik daar aan antwoord heb probeer ik maar te genieten van mijn tijd, want een beter alternatief is er niet. tja behalve creativiteit dan. ben jij nog aan het fripselenquote:
[..]
Wel een goed punt ook, ook zoiets wat zo.. Idk het is wel te beseffen maar je wil het niet beseffen ofzo?
Nu moet ik aan dat liedje denken van Fresku, het is tijd voor creativiteit.quote:
[..]
ja snap ik.. ik heb me er maar bij neergelegd, bij de zinloosheid. en tot ik daar aan antwoord heb probeer ik maar te genieten van mijn tijd, want een beter alternatief is er niet. tja behalve creativiteit dan. ben jij nog aan het fripselen
Ik ben ook wel heel erg graag creatief bezig. Mijn huis is een soort regenboog ondertussen.
Een beter alternatief dan genieten bestaat misschien niet eens.quote:
[..]
ja snap ik.. ik heb me er maar bij neergelegd, bij de zinloosheid. en tot ik daar aan antwoord heb probeer ik maar te genieten van mijn tijd, want een beter alternatief is er niet. tja behalve creativiteit dan. ben jij nog aan het fripselen
I think that it’s extraordinarily important that we in computer science keep fun in computing
For all who deny the struggle, the triumphant overcome
Met zwijgen kruist men de duivel
For all who deny the struggle, the triumphant overcome
Met zwijgen kruist men de duivel
haha nicequote:
[..]
Nu moet ik aan dat liedje denken van Fresku, het is tijd voor creativiteit.
Ik ben ook wel heel erg graag creatief bezig. Mijn huis is een soort regenboog ondertussen.
nog niet tegengekomen iigquote:
[..]
Een beter alternatief dan genieten bestaat misschien niet eens.
goeie ot ook
[ Bericht 2% gewijzigd door #ANONIEM op 30-08-2017 00:10:17 ]
Zeldzaam, maar niet volledig afwezig dus. Dan kan je die momenten misschien ook vaker aanspreken? Maar doen als manier van leven leest als een manier van overleven of omgaan met iets als copingmechanisme. Vwb je voorbeeld van niks doen als puber.. dat klinkt alsof je gewoon veel prikkels om je heen moet hebben? En als je dan niks wilt doen zijn die prikkels lastig uit te schakelen of te negeren.quote:
[..]
Die momenten zijn echt heel zeldzaam.
Er zitten nogal wat onverwerkte dingen in mijn hoofd dus "doen" is mijn manier van leven geweest. Zelfs als ik als puber "niks" deed stond de tv aan, had ik een laptop op schoot en een tijdschrift erbij omdat het me anders niet genoeg bezig hield, of ik lag in een comaslaap omdat ik gewoon echt te lang bezig was. (Nu zie ik dat patroon heel duidelijk, toen niet natuurlijk).
Daarom is niks doen misschien ook wel zo moeilijk. Zodra ik mijn hoofd niet genoeg voer geef, gaat het aan de wandel naar vervelende plekken. Maar door de fibromyalgie is het voer nogal beperkt geraakt.
Dit alles zo uittypende moet ik vooral gewoon geduld hebben met therapie hoop ik. Al ben ik soms ook wel bang dat dat onrustige gevoel nooit meer overgaat. Maar dat hoort er juist ook weer bij volgens mij, die angst.
Dat je hoofd naar vervelende gedachten een uitstapje maakt op zulke momenten van weinig input of gedachten voor handen zijn is misschien wel de achterliggende reden waarom je niet rustig stil kunt zitten en even kan genieten van niks doen. Wellicht kan je dit inderdaad aankaarten bij therapie en daar wat mee doen? Want het lijkt mij oprecht niet fijn om continu een onrustig gevoel te hebben uit angst dat je hoofd de vervelende plekken weer opzoekt.
mag het weten
Wat is voldoening? Als je goed over het leven nadenkt is het gewoon hartstikke nutteloos. Ik denk dat het meer een kwestie is van dingen in je leven vinden die afleiding kunnen bieden van die gedachte.
Fade to Black
ot?quote:
[..]
nog niet tegengekomen iig
goeie ot ook
Oh ondertitel, iets te snel.
Thanks.
I think that it’s extraordinarily important that we in computer science keep fun in computing
For all who deny the struggle, the triumphant overcome
Met zwijgen kruist men de duivel
For all who deny the struggle, the triumphant overcome
Met zwijgen kruist men de duivel
Ik heb dat echt gewoon helemaal NIET meegekregen vanuit mijn opvoeding. Serieus zult gij zijn!quote:
[..]
nog niet tegengekomen iig
goeie ot ook
Terwijl ik dus zelf wel veel meer geloof in het "het is doelloos en eindig, dus genieten is het beste wat je kan doen".
Maar dan komt heel dat schuldgevoel van het ik moet nuttig en serieus bezig zijn weer om de hoek kijken.
Ik ben altijd bang dat als ik zoiets zeg, dat mensen dat zien als een, zie je wel, ze wil niet werken. Maar ik zou juist dolgraag willen kunnen werken en wat verdienen, want geld is niet alles maar toch wel fijn als je een beetje van de leuke dingen wil kunnen genieten.
Misschien hang je wel te veel waarde aan hetgeen anderen van jou denken?quote:
[..]
Ik heb dat echt gewoon helemaal NIET meegekregen vanuit mijn opvoeding. Serieus zult gij zijn!
Terwijl ik dus zelf wel veel meer geloof in het "het is doelloos en eindig, dus genieten is het beste wat je kan doen".
Maar dan komt heel dat schuldgevoel van het ik moet nuttig en serieus bezig zijn weer om de hoek kijken.
Ik ben altijd bang dat als ik zoiets zeg, dat mensen dat zien als een, zie je wel, ze wil niet werken. Maar ik zou juist dolgraag willen kunnen werken en wat verdienen, want geld is niet alles maar toch wel fijn als je een beetje van de leuke dingen wil kunnen genieten.
I think that it’s extraordinarily important that we in computer science keep fun in computing
For all who deny the struggle, the triumphant overcome
Met zwijgen kruist men de duivel
For all who deny the struggle, the triumphant overcome
Met zwijgen kruist men de duivel
Ja dat staat zeker op de planning met therapie. Mijn therapeut is vanaf volgende week op vakantie, dus dan kan ik eens een paar weken alles een beetje verwerken en toepassen wat er besproken is. En ik ga een droomdagboek bijhouden.quote:
[..]
Zeldzaam, maar niet volledig afwezig dus. Dan kan je die momenten misschien ook vaker aanspreken? Maar doen als manier van leven leest als een manier van overleven of omgaan met iets als copingmechanisme. Vwb je voorbeeld van niks doen als puber.. dat klinkt alsof je gewoon veel prikkels om je heen moet hebben? En als je dan niks wilt doen zijn die prikkels lastig uit te schakelen of te negeren.
Dat je hoofd naar vervelende gedachten een uitstapje maakt op zulke momenten van weinig input of gedachten voor handen zijn is misschien wel de achterliggende reden waarom je niet rustig stil kunt zitten en even kan genieten van niks doen. Wellicht kan je dit inderdaad aankaarten bij therapie en daar wat mee doen? Want het lijkt mij oprecht niet fijn om continu een onrustig gevoel te hebben uit angst dat je hoofd de vervelende plekken weer opzoekt.
En als ze dan terug is gaan we daarmee kijken wat een goede vervolgstap zou zijn.
Oh zeker.quote:
[..]
Misschien hang je wel te veel waarde aan hetgeen anderen van jou denken?
Hmmm dat is menselijk, helaas.quote:
Maar goed, misschien is het een goed idee hier wat over na te denken en bewust van te zijn?
I think that it’s extraordinarily important that we in computer science keep fun in computing
For all who deny the struggle, the triumphant overcome
Met zwijgen kruist men de duivel
For all who deny the struggle, the triumphant overcome
Met zwijgen kruist men de duivel
Aha, nou hopelijk is het een korte vakantie dan. Ik heb weleens een droom dagboek bij willen houden maar eenmaal wakker herinner ik mij slechts flarden. Soms een complete droom maar die kennis is dan binnen no time weer weg uit mijn hoofdquote:
[..]
Ja dat staat zeker op de planning met therapie. Mijn therapeut is vanaf volgende week op vakantie, dus dan kan ik eens een paar weken alles een beetje verwerken en toepassen wat er besproken is. En ik ga een droomdagboek bijhouden.
Dus ik weet niet of jij er goede ervaringen mee hebt maar succes 
mag het weten
ik kan me voorstellen dat je zo denkt. voor mij is het best een bevrijding geweest om te realiseren dat wat "mensen zien als" geen reet uitmaakt, omdat ik niet gelukkig of ongelukkig word van wat zij vinden. heb je rationele grond voor dat schuldgevoel, of is het gebaseerd op emotionele gronden? En als het emotioneel is, hoe rechtvaardigt die emotie dan dat jij je schuldig voelt? En wat als je die rechtvaardiging niet vindt?quote:
[..]
Ik heb dat echt gewoon helemaal NIET meegekregen vanuit mijn opvoeding. Serieus zult gij zijn!
Terwijl ik dus zelf wel veel meer geloof in het "het is doelloos en eindig, dus genieten is het beste wat je kan doen".
Maar dan komt heel dat schuldgevoel van het ik moet nuttig en serieus bezig zijn weer om de hoek kijken.
Ik ben altijd bang dat als ik zoiets zeg, dat mensen dat zien als een, zie je wel, ze wil niet werken. Maar ik zou juist dolgraag willen kunnen werken en wat verdienen, want geld is niet alles maar toch wel fijn als je een beetje van de leuke dingen wil kunnen genieten.
Dat is een beetje het beginpunt van mijn therapie geweest. Wat meer op mijn eigen denkvermogen/beoordelingsvermogen durven vertrouwen. Waardoor ik bepaalde situaties al wel beter aan kan. En dat lijkt ook wel echt een stuk beter te gaan, maar het blijft tegelijkertijd een lastig iets. Is weer dat rationeel vs emotioneel.quote:
[..]
Hmmm dat is menselijk, helaas.
Maar goed, misschien is het een goed idee hier wat over na te denken en bewust van te zijn?
Als de stijgende lijn zo blijft ga ik binnenkort echt aan het traumastukje beginnen. Misschien helpt dat ook al wel heel erg tegen de onrust.
Dit topic kun je eigenlijk ook wel een uitting van die onzekerheid noemen. Want ik moet eigenlijk gewoon nog 100x tegen mezelf roepen dat ik geduld moet hebben. Maar het helpt wel om het allemaal weer eens op een andere plek/manier te overdenken uit te typen met wat input van andere.
Goede vragen. Heb hier even geen direct antwoord op maar het past perfect in mijn G-schema therapie.quote:
[..]
ik kan me voorstellen dat je zo denkt. voor mij is het best een bevrijding geweest om te realiseren dat wat "mensen zien als" geen reet uitmaakt, omdat ik niet gelukkig of ongelukkig word van wat zij vinden. heb je rationele grond voor dat schuldgevoel, of is het gebaseerd op emotionele gronden? En als het emotioneel is, hoe rechtvaardigt die emotie dan dat jij je schuldig voelt? En wat als je die rechtvaardiging niet vindt?
oehhquote:
[..]
Goede vragen. Heb hier even geen direct antwoord op maar het past perfect in mijn G-schema therapie.
Ja ik denk ook wel dat het een lastig iets is, en mij helpt het ook wel om dingen van mij af te schrijven, ik wens je in ieder geval veel succes.quote:
[..]
Dat is een beetje het beginpunt van mijn therapie geweest. Wat meer op mijn eigen denkvermogen/beoordelingsvermogen durven vertrouwen. Waardoor ik bepaalde situaties al wel beter aan kan. En dat lijkt ook wel echt een stuk beter te gaan, maar het blijft tegelijkertijd een lastig iets. Is weer dat rationeel vs emotioneel.
Als de stijgende lijn zo blijft ga ik binnenkort echt aan het traumastukje beginnen. Misschien helpt dat ook al wel heel erg tegen de onrust.
Dit topic kun je eigenlijk ook wel een uitting van die onzekerheid noemen. Want ik moet eigenlijk gewoon nog 100x tegen mezelf roepen dat ik geduld moet hebben. Maar het helpt wel om het allemaal weer eens op een andere plek/manier te overdenken uit te typen met wat input van andere.
I think that it’s extraordinarily important that we in computer science keep fun in computing
For all who deny the struggle, the triumphant overcome
Met zwijgen kruist men de duivel
For all who deny the struggle, the triumphant overcome
Met zwijgen kruist men de duivel
Ik ben momenteel ook werkloos en ontspanning is pas echt 100% fijn als je ervoor gewerkt hebt.quote:
Altijd bezig willen zijn en niet even lekker ontspannen rustig stil kunnen zitten.. ik heb het andersom.
Misschien dat meditatie oid helpt? Of beginnen met iets ontspannends door lekker lang te douchen of baderen? Gewoon even iets doen wat relaxt en fijn is zodat je gedachten ook tot rust komen? Voor mijn part met hulp van de juiste muziek erbij. Want er zijn vast wel momenten waarop je dat gevoel van ik moet nog wat doen niet hebt?
Ik heb momenteel zelf gewoon te veel tijd om na te denken. Over het leven, over alles.
Je maakt in elk geval goede stappen zo te lezen. Dus ga daar vooral mee door.quote:
[..]
Als de stijgende lijn zo blijft ga ik binnenkort echt aan het traumastukje beginnen. Misschien helpt dat ook al wel heel erg tegen de onrust.
Dit topic kun je eigenlijk ook wel een uitting van die onzekerheid noemen. Want ik moet eigenlijk gewoon nog 100x tegen mezelf roepen dat ik geduld moet hebben. Maar het helpt wel om het allemaal weer eens op een andere plek/manier te overdenken uit te typen met wat input van andere.
Soms is het ook gewoon fijn om even te kunnen klankborden. Even dingen van je af te schrijven en andermans mening aanhoren, kijken wat anderen te zeggen hebben. Dus succes met geduld moeten hebben, als er iets is wat ik niet kan is dat het wel
mag het weten
Mja, ben ook Joos werkloos atm (bewust zodat ik mij op mijn studie kan focussen) dus tijd te over. En ik ben sowieso al meer iemand die veel overdenkt, maar ik kan mij echt wel prima ontspannen hoor. Zelfs te goed. Dus dat hele gevoel van je moet het hebben verdiend ontbreekt bij mij volledig.quote:
[..]
Ik ben momenteel ook werkloos en ontspanning is pas echt 100% fijn als je ervoor gewerkt hebt.
Ik heb momenteel zelf gewoon te veel tijd om na te denken. Over het leven, over alles.
mag het weten
Maar jij bent een man, je hebt vast een Nothing box.quote:
[..]
Mja, ben ook Joos werkloos atm (bewust zodat ik mij op mijn studie kan focussen) dus tijd te over. En ik ben sowieso al meer iemand die veel overdenkt, maar ik kan mij echt wel prima ontspannen hoor. Zelfs te goed. Dus dat hele gevoel van je moet het hebben verdiend ontbreekt bij mij volledig.
(Als ik sommige mannen moet geloven kunnen ze gewoon in een hoofd een doos openen met NIKS erin. Dat klinkt als een soort Utopia).
Nou zo zitten niet alle mannen in elkaar kan ik zeggen.quote:
[..]
Maar jij bent een man, je hebt vast een Nothing box.
I think that it’s extraordinarily important that we in computer science keep fun in computing
For all who deny the struggle, the triumphant overcome
Met zwijgen kruist men de duivel
For all who deny the struggle, the triumphant overcome
Met zwijgen kruist men de duivel
Dat zei ik ook toen het me verteld werd. Dat ik vermoedde dat er wel wat meer tinten zijn.quote:
[..]
Nou zo zitten niet alle mannen in elkaar kan ik zeggen.
Vervang de lege doos met een gedachtestroom als een denderende stoomtrein en het komt in de buurt.quote:
[..]
Dat zei ik ook toen het me verteld werd. Dat ik vermoedde dat er wel wat meer tinten zijn.
I think that it’s extraordinarily important that we in computer science keep fun in computing
For all who deny the struggle, the triumphant overcome
Met zwijgen kruist men de duivel
For all who deny the struggle, the triumphant overcome
Met zwijgen kruist men de duivel
quote:
[..]
Maar jij bent een man, je hebt vast een Nothing box.
Had ik maar zo'n box
Kon ik eens die eindeloze stroom aan gedachten eens stop zetten. Maar neen, dat gaat continu door. Ik ben gewoon erg goed in tevreden zijn met niks doen denk ik Heb geen nothing box maar heb de luiaard modus zo geactiveerd zo je wilt
mag het weten
Ons ren- en vlieggedrag is gebaseerd op de angst voor de leegte. Plus dat we natuurlijk allemaal zijn opgevoed met allerlei overtuigingen, zoals dat je pas iemand van waarde bent als je hard werkt, hard je best doet etc. Pas dan verdien je het om je goed te voelen (voorwaardelijke liefde).
Die mentale conditionering neemt de vorm aan van een commentaar gevende stem in je hoofd, die vaak van je ouders is, of je familie, of.. wie dan ook. Zij hadden het weer van hun ouders etc.
Uiteindelijk is het allemaal angst voor de leegte. Maar de leegte is feitelijk wat je in diepste zin bent.
Zou je daar nou eens lekker diep in weg kunnen zakken, je er aan overgeven, die stilte in jezelf kunnen gaan leren omarmen en waarderen, gaat er een wereld van innerlijke vrede in je open... al moet je soms even door wat dingen heen.
Mijn tip is dan ook eigenlijk tegengesteld aan wat iedereen hier beweert: ga in plaats van rennen en vliegen, als je die onrust ervaart, gewoon eens lekker zitten. Laat die onrust er zijn, over je heen komen, voel het, nodig het uit, en berust er juist in. Ontspan!
Probeer het eens. Niet rennen en vliegen, maar juist eens lekker op de bank een kwartiertje experimenteren die onrust om te buigen in een heerlijke weldadige RUST. En experimenteer er vaker mee. Raak ermee vertrouwd.
Niets doen heeft nu de associatie in je systeem dat je je tijd aan het verdoen bent, en dat je iets moet doen. Maar ga eens BEWUST af en toe willens en wetens lekker je tijd verdoen en ontspan je mind-body-systeem. Gewoon een kwartiertje, en dan ga je weer verder met je gebruikelijke gedoe...
Je zult zien dat je in toenemende mate meer rust vindt. Het probleem nu is gewoon dat je hersenen het niets doen met iets negatiefs associëren. Dat kan worden omgebogen. Niets-doen kan ook positief geassocieerd worden, en dan wordt je een veel vrediger mens.
Overigens, die fibromyalgie, is dat niet een aanvalsgewijze aandoening?
Ik kan het ook van harte aanbevelen dagelijks een uur te gaan wandelen. Dat is toch wel mogelijk wanneer je er even geen last van hebt?
Hoop dat je hier wat aan hebt.
Die mentale conditionering neemt de vorm aan van een commentaar gevende stem in je hoofd, die vaak van je ouders is, of je familie, of.. wie dan ook. Zij hadden het weer van hun ouders etc.
Uiteindelijk is het allemaal angst voor de leegte. Maar de leegte is feitelijk wat je in diepste zin bent.
Zou je daar nou eens lekker diep in weg kunnen zakken, je er aan overgeven, die stilte in jezelf kunnen gaan leren omarmen en waarderen, gaat er een wereld van innerlijke vrede in je open... al moet je soms even door wat dingen heen.
Mijn tip is dan ook eigenlijk tegengesteld aan wat iedereen hier beweert: ga in plaats van rennen en vliegen, als je die onrust ervaart, gewoon eens lekker zitten. Laat die onrust er zijn, over je heen komen, voel het, nodig het uit, en berust er juist in. Ontspan!
Probeer het eens. Niet rennen en vliegen, maar juist eens lekker op de bank een kwartiertje experimenteren die onrust om te buigen in een heerlijke weldadige RUST. En experimenteer er vaker mee. Raak ermee vertrouwd.
Niets doen heeft nu de associatie in je systeem dat je je tijd aan het verdoen bent, en dat je iets moet doen. Maar ga eens BEWUST af en toe willens en wetens lekker je tijd verdoen en ontspan je mind-body-systeem. Gewoon een kwartiertje, en dan ga je weer verder met je gebruikelijke gedoe...
Je zult zien dat je in toenemende mate meer rust vindt. Het probleem nu is gewoon dat je hersenen het niets doen met iets negatiefs associëren. Dat kan worden omgebogen. Niets-doen kan ook positief geassocieerd worden, en dan wordt je een veel vrediger mens.
Overigens, die fibromyalgie, is dat niet een aanvalsgewijze aandoening?
Ik kan het ook van harte aanbevelen dagelijks een uur te gaan wandelen. Dat is toch wel mogelijk wanneer je er even geen last van hebt?
Hoop dat je hier wat aan hebt.
Toch nog eens wat dieper ingaan op die verschillende hormonen, omdat de zo'n rol speelt met fibromyalgie.
Je hebt zo te lezen behoorlijk stress ervaren in je jeugd. Daarnaast las ik nog wat over angst(aanvallen). Dit zijn allemaal tegenhangers van de hormonen die je goed laten voelen.
Onbewust ben je hier denk ik al mee bezig geweest, wat je hebt een continuee drang naar een bevredigend gevoel.
Ik wil je niet gaan invullen maar 2 dingen:
1. Al die feel good hormonen kunnen behoorlijk zijn opgebrand, omdat ze jarenlang tegenwicht hebben moeten bieden aan torenhoge niveaus van stress en angst hormonen.
2. Je bent continue aan het reageren op die veranderingen van hormoon 'smaken'. Je zou het bijna wel een oorlog kunnen noemen?
Denk nu zelf eens na. Op welke dingen (bij voorbeeld welke je stress en angst niet meer naar torenhoge niveaus brengen) zou je kunnen ageren?
En welke rust zou het je brengen als je weet dat dat ook onbevredigende gevoel maar tijdelijk is. Ook dat gaat weer weg (als je er tenminste in slaagt dingen die niet goed voor je zijn los te laten en/of te verwijderen uit je leven).
Daarnaast, ook niet uit te sluiten, zou het ook zomaar zo kunnen zijn dat bepaalde hormonen bij jou heftiger reageren als normaal. Vergelijkbaar met een allergische reactie waarbij je lichaam een overreactie geeft. Ook daarbij kan het nut hebben goed te beseffen dat je lichaam je eigenlijk voor de gek houdt. Dat besef kan heel erg helpen bepaalde gevoelens te relativeren.
Je hebt zo te lezen behoorlijk stress ervaren in je jeugd. Daarnaast las ik nog wat over angst(aanvallen). Dit zijn allemaal tegenhangers van de hormonen die je goed laten voelen.
Onbewust ben je hier denk ik al mee bezig geweest, wat je hebt een continuee drang naar een bevredigend gevoel.
Ik wil je niet gaan invullen maar 2 dingen:
1. Al die feel good hormonen kunnen behoorlijk zijn opgebrand, omdat ze jarenlang tegenwicht hebben moeten bieden aan torenhoge niveaus van stress en angst hormonen.
2. Je bent continue aan het reageren op die veranderingen van hormoon 'smaken'. Je zou het bijna wel een oorlog kunnen noemen?
Denk nu zelf eens na. Op welke dingen (bij voorbeeld welke je stress en angst niet meer naar torenhoge niveaus brengen) zou je kunnen ageren?
En welke rust zou het je brengen als je weet dat dat ook onbevredigende gevoel maar tijdelijk is. Ook dat gaat weer weg (als je er tenminste in slaagt dingen die niet goed voor je zijn los te laten en/of te verwijderen uit je leven).
Daarnaast, ook niet uit te sluiten, zou het ook zomaar zo kunnen zijn dat bepaalde hormonen bij jou heftiger reageren als normaal. Vergelijkbaar met een allergische reactie waarbij je lichaam een overreactie geeft. Ook daarbij kan het nut hebben goed te beseffen dat je lichaam je eigenlijk voor de gek houdt. Dat besef kan heel erg helpen bepaalde gevoelens te relativeren.
Klinkt misschien een beetje lafjes, maar die onrust is zo groot. Die wil ik alleen met een therapeut aangaan op zo'n directe manier. Ik snap je punt overigens wel.quote:
Ons ren- en vlieggedrag is gebaseerd op de angst voor de leegte. Plus dat we natuurlijk allemaal zijn opgevoed met allerlei overtuigingen, zoals dat je pas iemand van waarde bent als je hard werkt, hard je best doet etc. Pas dan verdien je het om je goed te voelen (voorwaardelijke liefde).
Die mentale conditionering neemt de vorm aan van een commentaar gevende stem in je hoofd, die vaak van je ouders is, of je familie, of.. wie dan ook. Zij hadden het weer van hun ouders etc.
Uiteindelijk is het allemaal angst voor de leegte. Maar de leegte is feitelijk wat je in diepste zin bent.
Zou je daar nou eens lekker diep in weg kunnen zakken, je er aan overgeven, die stilte in jezelf kunnen gaan leren omarmen en waarderen, gaat er een wereld van innerlijke vrede in je open... al moet je soms even door wat dingen heen.
Mijn tip is dan ook eigenlijk tegengesteld aan wat iedereen hier beweert: ga in plaats van rennen en vliegen, als je die onrust ervaart, gewoon eens lekker zitten. Laat die onrust er zijn, over je heen komen, voel het, nodig het uit, en berust er juist in. Ontspan!
Probeer het eens. Niet rennen en vliegen, maar juist eens lekker op de bank een kwartiertje experimenteren die onrust om te buigen in een heerlijke weldadige RUST. En experimenteer er vaker mee. Raak ermee vertrouwd.
Niets doen heeft nu de associatie in je systeem dat je je tijd aan het verdoen bent, en dat je iets moet doen. Maar ga eens BEWUST af en toe willens en wetens lekker je tijd verdoen en ontspan je mind-body-systeem. Gewoon een kwartiertje, en dan ga je weer verder met je gebruikelijke gedoe...
Je zult zien dat je in toenemende mate meer rust vindt. Het probleem nu is gewoon dat je hersenen het niets doen met iets negatiefs associëren. Dat kan worden omgebogen. Niets-doen kan ook positief geassocieerd worden, en dan wordt je een veel vrediger mens.
Overigens, die fibromyalgie, is dat niet een aanvalsgewijze aandoening?
Ik kan het ook van harte aanbevelen dagelijks een uur te gaan wandelen. Dat is toch wel mogelijk wanneer je er even geen last van hebt?
Hoop dat je hier wat aan hebt.
Ik heb ook een paar yoga lessen gehad en zou dat eigenlijk wel weer willen doen. Het klopt dat het aanvalsgewijs is ja. Ik kan inderdaad 1 uur per dag wandelen als ik zou willen.
Ben hier met therapie natuurlijk al heel uitgebreid mee bezig opzich. Het helpt wel om het weer eens een keer van een ander te lezen.quote:
Toch nog eens wat dieper ingaan op die verschillende hormonen, omdat de zo'n rol speelt met fibromyalgie.
Je hebt zo te lezen behoorlijk stress ervaren in je jeugd. Daarnaast las ik nog wat over angst(aanvallen). Dit zijn allemaal tegenhangers van de hormonen die je goed laten voelen.
Onbewust ben je hier denk ik al mee bezig geweest, wat je hebt een continuee drang naar een bevredigend gevoel.
Ik wil je niet gaan invullen maar 2 dingen:
1. Al die feel good hormonen kunnen behoorlijk zijn opgebrand, omdat ze jarenlang tegenwicht hebben moeten bieden aan torenhoge niveaus van stress en angst hormonen.
2. Je bent continue aan het reageren op die veranderingen van hormoon 'smaken'. Je zou het bijna wel een oorlog kunnen noemen?
Denk nu zelf eens na. Op welke dingen (bij voorbeeld welke je stress en angst niet meer naar torenhoge niveaus brengen) zou je kunnen ageren?
En welke rust zou het je brengen als je weet dat dat ook onbevredigende gevoel maar tijdelijk is. Ook dat gaat weer weg (als je er tenminste in slaagt dingen die niet goed voor je zijn los te laten en/of te verwijderen uit je leven).
Daarnaast, ook niet uit te sluiten, zou het ook zomaar zo kunnen zijn dat bepaalde hormonen bij jou heftiger reageren als normaal. Vergelijkbaar met een allergische reactie waarbij je lichaam een overreactie geeft. Ook daarbij kan het nut hebben goed te beseffen dat je lichaam je eigenlijk voor de gek houdt. Dat besef kan heel erg helpen bepaalde gevoelens te relativeren.
Op gegeven moment ben je ook zo gewend aan het altijd maar in paniek en onrust zitten dat je ook gewoon niet meer weet wat echt normaal is zeg maar.
Hoe verloopt dat dan precies? Kan me herinneren dat het onder behandeling van een fysiotherapeut met de juiste oefeningen een jaar geleden of zo vrij goed ging ten aanzien van je fibromyalgie?quote:
[..]
Klinkt misschien een beetje lafjes, maar die onrust is zo groot. Die wil ik alleen met een therapeut aangaan op zo'n directe manier. Ik snap je punt overigens wel.
Het klopt dat het aanvalsgewijs is ja. Ik kan inderdaad 1 uur per dag wandelen als ik zou willen.
In hoeverre kan het onverwachts beter/slechter gaan? En hoe hangt het samen met psychische klachten? Lijkt me dat een bepaalde fysieke gestreste toestand de paniekaanvallen kan verergeren bijvoorbeeld. En daardoor wordt dan ook het fysieke weer beïnvloed.
de fibromyalgie is een bijkomende factor, niet de oorzaak van mijn psychische klachten ookal speelt het er wel een rol in.quote:
[..]
Hoe verloopt dat dan precies? Kan me herinneren dat het onder behandeling van een fysiotherapeut met de juiste oefeningen een jaar geleden of zo vrij goed ging ten aanzien van je fibromyalgie?
In hoeverre kan het onverwachts beter/slechter gaan? En hoe hangt het samen met psychische klachten? Lijkt me dat een bepaalde fysieke gestreste toestand de paniekaanvallen kan verergeren bijvoorbeeld. En daardoor wordt dan ook het fysieke weer beïnvloed.
Als je verder wil weten hoe fibromyalgie de psychische beïnvloed, of chronisch ziek zijn, zijn daar echt heel veel bronnen over te vinden.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 30-08-2017 09:34:22 ]
Dacht dat het misschien handig was voor je topic om in het kort te schetsen hoe het bij jou invloed heeft en wat het perspectief is. Wat verwacht je zelf in de toekomst van je mentale en fysieke gesteldheid? Zijn die verwachtingen stiekem aan de hoge kant? of probeer je juist zo min mogelijk te verwachten? Wat waren je verwachtingen een jaar geleden?quote:
[..]
de fibromyalgie is een bijkomende factor, niet de oorzaak van mijn psychische klachten ookal speelt het er wel een rol in.
Als je verder wil weten hoe fibromyalgie de psychische beïnvloed, of chronisch ziek zijn, zijn daar echt heel veel bronnen over te vinden.
Ah zo, sorry als ik sommige dingen een beetje kortaf afkap, maar dat is een beetje het in mijn hoofd overal heen stuiteren willen voorkomen als je snapt wat ik bedoel?quote:
[..]
Dacht dat het misschien handig was voor je topic om in het kort te schetsen hoe het bij jou invloed heeft en wat het perspectief is. Wat verwacht je zelf in de toekomst van je mentale en fysieke gesteldheid? Zijn die verwachtingen stiekem aan de hoge kant? of probeer je juist zo min mogelijk te verwachten? Wat waren je verwachtingen een jaar geleden?
Fysiek weet ik redelijk wat ik wel en niet kan. Voornaamste dingen zijn dat ik op tijd mijn rust moet nemen, en dat ik pijnaanvallen heb, maar die slopen niks in principe. Hoe erg dat me gaat beïnvloeden met werken weet ik zelf ook niet zo goed. Daarom ben ik heel blij met mijn plek bij de kringloop. Ga er vanmiddag weer heen. Daar mag ik echt een soort trial en error gaan doen zonder dat ik er op aangekeken wordt. Echt heel fijn.
Ik heb verder niet echt een lange termijn beeld, omdat ik zelf niet zo goed weet hoe de balans uit gaat vallen na therapie. Ik probeer het met de dag te bekijken.
Nee, dat klinkt niet lafjes. Klinkt heel verstandig. Alleen maar goed als je zo helder voor jezelf hebt dat dit op dit moment het beste voor je is.quote:
[..]
Klinkt misschien een beetje lafjes, maar die onrust is zo groot. Die wil ik alleen met een therapeut aangaan op zo'n directe manier. Ik snap je punt overigens wel.
Het klopt dat het aanvalsgewijs is ja. Ik kan inderdaad 1 uur per dag wandelen als ik zou willen.
Waarom denken mensen dat je alleen PTSS kan hebben als je in oorlogssituaties gezeten hebt? Aangezien Fripsel gewoon die diagnose heeft gekregen lijkt het me niet alsof ze zich aanstelt.
Vind het topic een interessante vraag. Ik voel me extreem down op dit moment en weet niks te verzinnen nu.
Vind het topic een interessante vraag. Ik voel me extreem down op dit moment en weet niks te verzinnen nu.
Geen idee wat er in zo'n therapie ter sprake komt, maar vraag je je nooit af op hoeveel van die dingen die je onrust geven je dan echt invloed hebt? En op hoeveel van die dingen heb je onrust op basis van valse macht omdat je er toch niets aan kunt doen (omdat het andere mensen betreft)?quote:
[..]
Ben hier met therapie natuurlijk al heel uitgebreid mee bezig opzich. Het helpt wel om het weer eens een keer van een ander te lezen.
Op gegeven moment ben je ook zo gewend aan het altijd maar in paniek en onrust zitten dat je ook gewoon niet meer weet wat echt normaal is zeg maar.
Want die dingen in valse macht zijn vaak wel een vicieuze cirkel? Als je elke stap in zo'n cirkel (en meerdere cirkels hebt) tekent en erbij zet of het slechte op goede (en evt. welke) hormonen triggert, zul je nog eens schrikken (lees wakker worden). Dat zijn je valkuilen die je dan visualeert, en een dagelijkse/jaarlijkse frequentie kunt geven. En hopelijk bij dagelijkse herkenning gelijk op de rem kunt zetten?
Door daar mee bezig te zijn geweest werd ik op een gegeven moment bewust hoeveel energie ik verspilde aan dingen die totaal geen rendement op leverden, en ook geen positieve bijdrage aan mezelf leverden. Het is nog niet altijd makkelijk (wordt soms nog wel eens boos op mezelf dat ik er weer in een van mijn valkuilen ben gestapt) maar het is zeker wel beter geworden dan voorheen, omdat ik minder reageer en meer zelf bepaal wat ik trigger. Hoop dat jij ook zo'n omslag kan maken.
Of bij verkrachting, mishandeling, dat soort verschrikkelijke dingen.quote:
Waarom denken mensen dat je alleen PTSS kan hebben als je in oorlogssituaties gezeten hebt? Aangezien Fripsel gewoon die diagnose heeft gekregen lijkt het me niet alsof ze zich aanstelt.
Vind het topic een interessante vraag. Ik voel me extreem down op dit moment en weet niks te verzinnen nu.
Tuurlijk wel, maar het is niet zo simpel van ik besef me dat dat mijn schuld niet is en Poeff het is weg. Daarvoor is bijvoorbeeld EMDR.quote:
[..]
Geen idee wat er in zo'n therapie ter sprake komt, maar vraag je je nooit af op hoeveel van die dingen die je onrust geven je dan echt invloed hebt? En op hoeveel van die dingen heb je onrust op basis van valse macht omdat je er toch niets aan kunt doen (omdat het andere mensen betreft)?
Want die dingen in valse macht zijn vaak wel een vicieuze cirkel? Als je elke stap in zo'n cirkel (en meerdere cirkels hebt) tekent en erbij zet of het slechte op goede (en evt. welke) hormonen triggert, zul je nog eens schrikken (lees wakker worden). Dat zijn je valkuilen die je dan visualeert, en een dagelijkse/jaarlijkse frequentie kunt geven. En hopelijk bij dagelijkse herkenning gelijk op de rem kunt zetten?
Door daar mee bezig te zijn geweest werd ik op een gegeven moment bewust hoeveel energie ik verspilde aan dingen die totaal geen rendement op leverden, en ook geen positieve bijdrage aan mezelf leverden. Het is nog niet altijd makkelijk (wordt soms nog wel eens boos op mezelf dat ik er weer in een van mijn valkuilen ben gestapt) maar het is zeker wel beter geworden dan voorheen, omdat ik minder reageer en meer zelf bepaal wat ik trigger. Hoop dat jij ook zo'n omslag kan maken.
Ik snap het wel een beetje, zo werken mensen helaas. En dan heb je ook nog een ziekte en dat is in de medische wetenschap geen erkende ziekte, waardoor mensen al helemaal negatief gaan doen; 'zie je wel, klopt niks van'. Zonder te beseffen wat het wel is. Ik hoop echt dat je je leven weer kan oppakken. Dat je misschien uiteindelijk gaat studeren, werk vindt en natuurlijk blij bent. En dat gaat je vast lukken.quote:
[..]
Welkom op Fok waar er altijd wel een paar relkikkers van andere subfora's moeten binnenvallen.
Heb geen zin om überhaupt serieus op die post hierboven in te gaan, want ik heb al meer dan een jaar geen auto gereden.
Heb je een partner/ouders/vriendin die voor je klaar staan en waar je mee kunt praten?
Dankjewel.quote:
[..]
Ik snap het wel een beetje, zo werken mensen helaas. En dan heb je ook nog een ziekte en dat is in de medische wetenschap geen erkende ziekte, waardoor mensen al helemaal negatief gaan doen; 'zie je wel, klopt niks van'. Zonder te beseffen wat het wel is. Ik hoop echt dat je je leven weer kan oppakken. Dat je misschien uiteindelijk gaat studeren, werk vindt en natuurlijk blij bent. En dat gaat je vast lukken.
Heb je een partner/ouders/vriendin die voor je klaar staan en waar je mee kunt praten?
Ik heb een hele lieve vriend, die woont helaas wel aan de andere kant van het land maar daar heb ik heel veel steun aan. En ik woon sinds een half jaar weer in de buurt van een vriendin van mijn middelbare school, en daar heb ik altijd wel contact mee gehouden, daar ga ik nu steeds meer mee om en probeer ik ook wat opener mee over mijn klachten te praten. Dat vind ik heel lastig, ben het gewend om altijd de sterke te moeten zijn.
Ik ga ook nog extra begeleiding aan huis krijgen via de gemeente, zodat ik voor het lange termijn traject een vast klankbord heb die me op allerlei gebieden kan hebben, maar daar is een wachtlijst voor dus daar moet ik nog even op wachten.
Er staat in mijn tekst helemaal niets over schuldvraag. Het gaat over bewustwording hoe vaak je reageert op gevoelens en de acties daarop neemt die geen rendement hebben.quote:
[..]
Tuurlijk wel, maar het is niet zo simpel van ik besef me dat dat mijn schuld niet is en Poeff het is weg. Daarvoor is bijvoorbeeld EMDR.
Best kans dat wanneer je per dagdeel ergens bij houdt hoe vaak je met iets bezig bent dat totaal geen positieve bijdrage levert aan je leven, het ook sneller kunt loslaten.
Heel herkenbaar. Ik word 's avonds ook vaak overvallen door een dergelijk gevoel. Ik ben bijna 40 en schaar het een beetje onder midlife-crisis-achtige verschijnselen.
Bij mij komt het er eigenlijk altijd op neer dat ik op sociaal gebied niet het maximale uit mijn leven haal. Alweer een hele poos geen relatie, wel de nodige vrienden, maar maar weinig met wie ik eens spontaan wat leuks kan gaan doen. En het gevoel dat ik te weinig mensen ken die op dezelfde golflengte zitten.
Werk is voor mij niet iets waar ik echt heel veel voldoening uit kan halen. Ik zie dat puur als iets functioneels. Heb best een goede baan, maar een carriëre zegt me verder niks. Zoals materiële dingen me ook niet veel zeggen.
Dat sociale aspect is een dingetje. Ik heb mezelf eigenlijk best heel goed ontwikkeld in de afgelopen twintig jaar. Maar heb nu het gevoel dat de rek er wel uit is. Socialer/extraverter/losser zal ik niet worden
Ik denk dat de oplossing schuilt in een stukje acceptatie van dingen die je echt niet kunt veranderen. In jouw geval word je door je ziekte, denk ik, heel nadrukkelijk gewezen op je eigen fysieke grenzen. Als je daar overheen gaat, heb je waarschijnlijk jezelf er alleen maar meer mee?
Bij mij komt het er eigenlijk altijd op neer dat ik op sociaal gebied niet het maximale uit mijn leven haal. Alweer een hele poos geen relatie, wel de nodige vrienden, maar maar weinig met wie ik eens spontaan wat leuks kan gaan doen. En het gevoel dat ik te weinig mensen ken die op dezelfde golflengte zitten.
Werk is voor mij niet iets waar ik echt heel veel voldoening uit kan halen. Ik zie dat puur als iets functioneels. Heb best een goede baan, maar een carriëre zegt me verder niks. Zoals materiële dingen me ook niet veel zeggen.
Dat sociale aspect is een dingetje. Ik heb mezelf eigenlijk best heel goed ontwikkeld in de afgelopen twintig jaar. Maar heb nu het gevoel dat de rek er wel uit is. Socialer/extraverter/losser zal ik niet worden
Ik denk dat de oplossing schuilt in een stukje acceptatie van dingen die je echt niet kunt veranderen. In jouw geval word je door je ziekte, denk ik, heel nadrukkelijk gewezen op je eigen fysieke grenzen. Als je daar overheen gaat, heb je waarschijnlijk jezelf er alleen maar meer mee?
Houd jij zo'n lijst bij van dingen die je doet welke eigenlijk onzinnig zijn maar je toch blijft doen?? Schrijf je dit dan in een bloknootje of zet je het gewoon in Excel. Ik denk wel dat hier waardevolle materie uit te halen is, mits je geen dag overslaat. Dan krijg je zo'n trendline, waar je wel mee verder kunt bij de dokter toch? Heb jij hier een voorbeeld van? Ik wil dit ook doen, misschien krijg ik dan meer anadrol voorgeschreven zodat ik nog harder kan gaan.quote:
Best kans dat wanneer je per dagdeel ergens bij houdt hoe vaak je met iets bezig bent dat totaal geen positieve bijdrage levert aan je leven, het ook sneller kunt loslaten.
Aantal berichten verwijderd. Als je niet serieus kan doen, het nodig vindt om te kwetsen of te beledigen, post hier dan gewoon niet. Bedankt.
“What do I wear in bed? Why, Chanel No. 5, of course”
Alleen al om zo'n blauwe achtergrond te kunnen gebruiken in posts zou ik mod willen wordenquote:
[Info]Aantal berichten verwijderd. Als je niet serieus kan doen, het nodig vindt om te kwetsen of te beledigen, post hier dan gewoon niet. Bedankt. [/info]
Wat voor mij werkt is dingen doen waar ik beter in kan worden. Daar krijg je veel voldoening van. Inderdaad is fitness/bodybuilding een goeie, dat is en dagelijks doel om je lichaam te verbeteren.
Daarnaast bijvoorbeeld een instrument leren en daar beter in worden.
Een studie beginnen/afmaken/doorstuderen.
Andere activiteiten voor zelfontwikkeling.
En seks en drugs natuurlijk;)
Daarnaast bijvoorbeeld een instrument leren en daar beter in worden.
Een studie beginnen/afmaken/doorstuderen.
Andere activiteiten voor zelfontwikkeling.
En seks en drugs natuurlijk;)
Ben net in de kringloop winkel geweest. Kijk later even naar de laatste reacties. De fysieke stress zit me nogal in de weg op het moment.
Beetje een gekke ontwikkeling hier. Gister middag naar de kringloop, na mijn gesprekken waren dat de eerste echte werkuurtjes. Ging heel goed. Daarna even bij mijn ouders gegeten want s avonds zou ik met mijn vader een marktplaats bank ophalen.
En dat werd nog een heel drama. Tot mijn eigen verbazing had ik drie volwassenen mannen om me heen staan, die eeuwig aan het discussiëren waren of die bank wel naar binnen kon. En heb ik daar met het zelfvertrouwen bij gestaan van, laat maar kletsen, die bank komt wel binnen.
En ik keek er zo naar uit, om lekker NIKS te doen op de bank nadat ze weg zouden zijn. Voelde me niet ens extreem gestresst. Maar het laatste halfuur knalde opeens alle zenuwen uit mijn lijf en zodra ze weg waren heb ik (denk ik?) van de onbewuste stress drie keer staan kotsen. En nu lig ik op de bank, chill, zonder ook maar de behoefte om iets te doen vandaag. En ik voel me er ook niet rot bij. Fascinerend.
En dat werd nog een heel drama. Tot mijn eigen verbazing had ik drie volwassenen mannen om me heen staan, die eeuwig aan het discussiëren waren of die bank wel naar binnen kon. En heb ik daar met het zelfvertrouwen bij gestaan van, laat maar kletsen, die bank komt wel binnen.
En ik keek er zo naar uit, om lekker NIKS te doen op de bank nadat ze weg zouden zijn. Voelde me niet ens extreem gestresst. Maar het laatste halfuur knalde opeens alle zenuwen uit mijn lijf en zodra ze weg waren heb ik (denk ik?) van de onbewuste stress drie keer staan kotsen. En nu lig ik op de bank, chill, zonder ook maar de behoefte om iets te doen vandaag. En ik voel me er ook niet rot bij. Fascinerend.
Gezien je klustopic staat ie inmiddels op zijn plaats binnen. Dus dat zelfvertrouwen klopte helemaal.quote:
En heb ik daar met het zelfvertrouwen bij gestaan van, laat maar kletsen, die bank komt wel binnen.
En ik keek er zo naar uit, om lekker NIKS te doen op de bank nadat ze weg zouden zijn. Voelde me niet ens extreem gestresst. Maar het laatste halfuur knalde opeens alle zenuwen uit mijn lijf en zodra ze weg waren heb ik (denk ik?) van de onbewuste stress drie keer staan kotsen. En nu lig ik op de bank, chill, zonder ook maar de behoefte om iets te doen vandaag. En ik voel me er ook niet rot bij. Fascinerend.
Stress en zenuwen kunnen soms gekke dingen doen met een lichaam.
Gelukkig lijkt het dan nu missie volbracht? 
Kennelijk had je gewoon eerst behoefte aan een comfy bank zonder ook maar de behoefte te krijgen om iets te doen want de bank ligt te lekker.
mag het weten
Ja, wat moet je daar nu van denken?quote:
Beetje een gekke ontwikkeling hier. Gister middag naar de kringloop, na mijn gesprekken waren dat de eerste echte werkuurtjes. Ging heel goed. Daarna even bij mijn ouders gegeten want s avonds zou ik met mijn vader een marktplaats bank ophalen.
En dat werd nog een heel drama. Tot mijn eigen verbazing had ik drie volwassenen mannen om me heen staan, die eeuwig aan het discussiëren waren of die bank wel naar binnen kon. En heb ik daar met het zelfvertrouwen bij gestaan van, laat maar kletsen, die bank komt wel binnen.
En ik keek er zo naar uit, om lekker NIKS te doen op de bank nadat ze weg zouden zijn. Voelde me niet ens extreem gestresst. Maar het laatste halfuur knalde opeens alle zenuwen uit mijn lijf en zodra ze weg waren heb ik (denk ik?) van de onbewuste stress drie keer staan kotsen. En nu lig ik op de bank, chill, zonder ook maar de behoefte om iets te doen vandaag. En ik voel me er ook niet rot bij. Fascinerend.
Ik wil je graag een hart onder de riem steken. Ik weet een beetje van 'wat voorafging' en volgens mij ben je heel goed bezig. Je hebt knopen doorgehakt, je eigen plek gecreëerd (en hoe!
), gaat in therapie, en nu vrijwilligerswerk. En dat terwijl je lichamelijk niet opperbest bent en psychisch nog wat werk hebt te verzetten. Je mag best trots zijn op jezelf! En vertrouw erop dat het in de toekomst beter wordt (psychisch in ieder geval, lichamelijk heb je ws. minder zelf in de hand).Voor nu is die onrust en dat je na zo'n dag ineens staat te kotsen kennelijk iets wat er bijhoort, al snap je niet goed waar het nu van komt. Goed dat je het onderzoekt, maar: het is even wat het is. Het is niet erg, het gaat voorbij. Ga door met alles wat je doet, vertrouw op jezelf. En duidelijkheid komt vaak achteraf.
The love you take is equal to the love you make.
|
|
