De middag begon al met een groot dilemma over mijn outfit gezien het wisselvallige weer. Uiteindelijk ging ik maar voor een veilige keuze en was ik zelfs zo goed voorbereid dat ik er aan dacht een paraplu mee te nemen. Mijn stiefmoeder wees me er nog op dat ik die paraplu ook als wapen zou kunnen gebruiken, want je weet het natuurlijk nooit met FOK! meets, en achteraf kwam dat inderdaad goed van pas.
Mooi op tijd was ik op het station, maar bedacht me toen dat ik nergens had gelezen wat ik precies met dat digitale kruidvat kaartje moest doen. Gelukkig was kaas- beschikbaar om mij uit de brand te helpen. Blijkbaar was de meet op dat moment nog niet zo spannend en hield hij het topic goed in de gaten.
Eenmaal aangekomen in Utrecht prees ik mezelf gelukkig met die paraplu want de regen kwam inmiddels met bakken naar beneden (en mijn make-up zat net zo flawless). Als vrouw zijnde had ik wel google maps nodig om het café te vinden maar ook dit ging lekker voorspoedig. Eenmaal aangekomen bij het cafe zag ik direct een onmiskenbare groep FOK!kers op het terras staan. Ik heb nog even getwijfeld of ik weer om zou draaien, maar uiteindelijk heb ik wat moed bij elkaar geraapt en ben ik er toch maar op afgestapt. Direct herkende ik Samzz aan haar pin up dress en hoge hakken, waar ze ongetwijfeld een spartaanse tocht mee had afgelegd over de kinderkoppen van Utrecht. Ook Reya herkende ik meteen als oud-stadsgenoot en mede-Nederbelg, alsook aan zijn klompvoet. Drugshond was traditioneel gekleed en viel daardoor ook bijzonder op. Hij had een verdachte tas bij zich die ik nauwlettend in de gaten heb gehouden. Toen ik me aan de overige aanwezigen voorstelde viel op dat de helft nog nooit van mijn user name gehoord had. Gelukkig werden er geen kritische vragen gesteld over mijn aanwezigheid op de meet. Snel heb ik me vervolgens bij het veilige vrouwenclubje aangesloten, waar Reya, drugshond en Hexagon trouwens ook bij stonden.
Daar werd ik door drugshond aangezien voor een Oostblokse, en werd gesuggereerd dat ik ook wel eens langs de snelweg stond. Hiermee was de toon gezet, want kort nadien brak de bitterballenrel los. Hier is al genoeg over geschreven dus ik zal er geen woorden meer aan vuil maken, behalve dat drugshond de serveerster het wel erg ongemakkelijk maakte toen hij suggereerde dat ze vanwege deze wandaad onthoofd diende te worden.
Vervolgens raakten Reya en ik aan de praat en bespraken we de Brusselse ontwikkelingen van de afgelopen jaren. Nee, dit had natuurlijk niks met de EU te maken (wie interesseert dat nou?) maar puur met de geweldige stad Brussel.
Ook werd er binnen ons groepje uitgebreid stilgestaan bij de gemiddelde Nederlander, die blijkbaar in Tilburg of Amersfoort dient te wonen. Dit lijkt me niet te kloppen aangezien er van beide steden mensen aanwezig waren en ik hen nou niet bepaald als gemiddeld zou beschrijven.
Toen het even stil viel deed Drugshond zijn geheimzinnige tas open. Iedereen deinsde geschrokken achteruit, vooral toen bleek dat hij er een enorme gecamoufleerde camera in verborgen hield. Samzz kwam terug op haar voorstel om mee te doen aan een fotoshoot, waarna drugshond de camera maar snel weer opborg.
Inmiddels was het 19.00 geweest en begon de trek toe te slaan. Dit had natuurlijk ook te maken met de gestolen bitterballen. Samzz besloot te vertrekken naar haar R&P meet orgie en liet zich niet verleiden nog langer te blijven. Wij besloten toen te gaan eten zodat onze burgers niet zouden versoppen in de regen. Er waren maar een paar dapperen die ons voorbeeld volgden, de rest stond nog liever in de regen dan dat ze zich bij ons aansloten. Maar zelfs hexagon was welkom aan onze tafel, terwijl we net hadden ontdekt dat hij mede-verantwoordelijk is voor enorme hoeveelheden spam. Aan tafel vervolgden we ons gesprek over de gemiddelde Nederlander, want Ryon bleek expert te zijn op dit gebied, ondanks zijn weinig gemiddelde uiterlijk. Ryon was van mening dat zo ongeveer de hele randstad onder 'regio Rotterdam' viel. Ook bleek dat Ryon een oud klasgenoot van mij kende. Mede onder invloed van enkele gin tonics en chardonnays was ik hier laaiend enthousiast over. Dit enthousiasme ervoer ik overigens ook over mijn zoete aardappelfriet, maar daar bleven de meningen over verdeeld. Kowloon heeft de frietjes uiteindelijk op secure wijze ontleed om ons te kunnen bevestigen dat we wel degelijk met zoete aardappel van doen hadden.
Nadat ik, als trage eter, snel mijn laatste happen had doorgeslikt zijn we weer naar buiten gegaan, waar de rest inmiddels hun verdronken voedsel had weggewerkt. Daar werd ik er door een van de obers op intimiderende wijze op gewezen dat ik een meter opzij moest gaan staan met mijn gin tonic. Ondanks de regen en drukte was dit klaarblijkelijk zijn prioriteit. Ik hield mijn paraplu al gereed voor het geval de situatie zou escaleren, maar toen ik een meter opschoof en veilig bij Ryon ging staan liet hij mij gelukkig met rust. Vervolgens barstte er weer een flinke bui los en zijn we opnieuw naar binnen gevlucht. We besloten ons strategisch in het gangpad op te stellen om de bediening te doen boeten voor hun wangedrag (behalve die ene knappe ober dan, die was wel leuk).
Hier heb ik mijn gesprek met Reya in het Frans vervolgd, zodat we ongemerkt de andere belachelijk konden maken. Dit werd opgemerkt door Tem die ons op een dreigende manier aankeek, waarna we maar in het Nederlands verder gingen.
Intussen speelde zich een fascinerend tafereel af naast ons. Euribob was zo ver heen dat hij zijn handen niet van Eriksd af kon houden. Of dit vice versa ook zo was kan ik niet met zekerheid zeggen. De homo-erotsiche spanningen liepen in ieder geval op. Er ontplooiden zich interessante dynamieken, gekenmerkt door aantrekken en afstoten van beide kanten. Wellicht was er ook sprake geweest van een combinatie van die twee woorden, maar daar ben ik geen getuige van geweest. Ik besloot dit fenomeen goed te observeren met als doel hier later een case report over te schrijven (wordt vervolgd).
Vervolgens kreeg Kowloon op onverklaarbare manier een bloedneus. Dit was goed getimed want hij ging net de rekening van 700 euro betalen. Hij verdween lange tijd naar het toilet en kwam gelukkig weer heelhuids terug. Toen nam hij nog uitgebreid de tijd om zijn portemonnee te trekken. Nadat er eindelijk betaald was bedacht Leandra dat ze de beruchte bitterballen nog moest betalen. Ze ging in de rij staan voor de pinautomaat maar realiseerde zich toen dat ze haar gezamelijke rekening hier niet voor wilde plunderen. Toen konden we dus vertrekken naar de volgende bestemming, welke mij (en later bleek iedereen) nog onbekend was.
We liepen door de inmiddels donkere krochten van Utrecht en Euribob was van ellende alle kracht in zijn lichaam verloren. Hij liet zich voortslepen door de sterkste FOK!kers van ons gezelschap, namelijk door Leandra en mij. Hierbij betastte hij voortdurend mijn schuine buikspieren. Aangezien ik deze net fanatiek getraind had liet ik dit gedwee toe. Euribob knalde wel tegen een paaltje aan dus werd alsnog gestraft voor zijn handtastelijke gedrag.
Intussen probeerde Tem de groep te ontvluchten door een gesprek aan te knopen met een nietsvermoedende voorbijganger. We konden hem er net op tijd van weerhouden bij deze man achterop de fiets te stappen. Uiteindelijk belandden we in een of andere steriele tent met semi-diepzinnige teksten op de muur en de meest walgelijke muziek op de achtergrond. Om onbekende redenen besloot men hier langer dan 1 seconde binnen te zijn en goten we ons vol met bier. Jip, die al bijna niet meer op zijn benen kon staan, werd door Kaas- gedwongen om zijn bier te atten zodat we snel weg konden.
Buiten werd geopperd naar een gaybar te gaan. Dit was niet erg verrassend, wetende dat die eerder genoemde homo-erotische spanningen met al die drank natuurlijk alleen maar toe waren genomen. Eriksd wilde echter de trein naar zijn geliefde zuid halen en Euribob kon het ook niet meer aan, dus besloten zij richting station te trekken. Ook Tem en ik volgden richting station, het was immers al bijna bedtijd.
Op weg naar het station trok Tem opeens aan mijn oor. Zijn excuus was dat hij dacht dat er een insect op mijn oorschelp zat. Dit leidde tot een boeiend gesprek over piercings waarbij ik, ongetwijfeld op veel te luide toon, niet schroomde om allerlei persoonlijke details te delen.
Op het station splitste de groep in twee en dook ik de trein in met Eriksd. Hij was volledig gefascineerd door mijn schoenen en greep dit aan om over zijn eigen garderobe uit te weiden. Ook deed hij een aantal valse imitaties waarom we redelijk hard moesten lachen. Gelukkig verstonden onze coupegenoten geen nederlands dus kon hij ongestoord verder gaan. Hij gaf me ook nog even zijn businesscard, deze heb ik goed bewaard voor het geval ik nog eens vast zou lopen met mijn belastingaangifte.
Nadat Eriksd de trein verlaten had werd ik nog aangesproken door een chick die mijn telefoon wel mooi vond. Interessant is dat Erik mij vlak daarvoor hard had uitgelachen vanwege ditzelfde toestel. Hierop volgden er allerlei avances, maar daar zal ik niet over uitweiden.
Eenmaal in mijn bedje ging de meet nog even verder in mijn dromen, maar ook wat dat betreft moet ik jullie van details onthouden.
But while the earth sinks to its grave
You sail to the sky on the crest of a wave