R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Medische achtergrond? Volgens mij is ze gewoon 'inkomensconsulent'.quote:Op maandag 11 september 2017 15:23 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
[..]
Heeft die dame een medische achtergrond? Zoniet, dan kan zij dat helemaal niet inschatten.
En wat Elvi zegt, klacht indienen! Hoe haalt ze het in d'r hoofd jou nog ff zo naar beneden te trappen.
En ze wordt er waarschijnlijk voor betaald om de instroom te 'filteren'. Ik ben dat gewoon een beetje (veel) zat, na zoveel intakes bij zoveel instanties.
Hulpverlener meenemen: Ik heb donderdag afspraak met mijn 'werkconsulent' en moet dan dus al meteen inzetten op "werk is uitgesloten". Spreek mijn psycholoog (die niet buiten de praktijk mag werken) en psychiater morgen en heb pas volgende week intake met nieuwe Maatschappelijk Werker. Wie kan ik voor zoiets vragen? #cluelessquote:Op maandag 11 september 2017 17:41 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Mijn advies is om bij een eventuele volgende afspraak daar iemand mee te nemen, bij voorkeur een hulpverlener. Dan wordt je gelijk een stuk serieuzer genomen, en anders maak je als mens met serieuze psychische issues eigenlijk al zo goed als geen kans meer.
Misschien zou je ook kunnen overwegen om naar 't juridisch loket te gaan? Het kan bijna niet anders of er zijn mensen die veel verstand hebben van dat terrein en die je kunnen helpen. Truc is om ze te vinden.
Juridisch Loket al een paar keer geweest, dankzij hen heb ik een (nieuwe) advocaat die me begrijpt en me kan helpen.
Precies. Daar ben ik bang voor. En dat verwachten zij waarschijnlijk ook...quote:Op maandag 11 september 2017 17:43 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Kijk, now we're talkin
Maar wat 't indienen van die klacht betreft, houd er wel rekening mee dat je er rekening mee moet houden of je het persoonlijk wel trekt om tegen de stroom in te moeten vechten, mocht je die klacht gaan indienen. Als je pech hebt, zullen ze je voor rotte vis uitmaken en elk ding wat in jouw voordeel is, negeren en alles wat ook maar in 't geringste in je voordeel spreekt, aangrijpen en tot iets dramatisch opblazen.
Diagnose van psycholoog: burn-out met paniekstoornis en agorafobie. Hiervoor heb ik al meer dan een jaar (quote:
[..]
Mag ik misschien weten wat je tot nu toe voor diagnoses hebt? Waarvoor word je behandeld? En waarvoor (nog) niet?
...
Maar ik raad je aan om bondgenoten te zoeken.
...
Het beste zou zijn een SPV oid.
) cognitieve gedragstherapie. Ging tot stopzetting ZW prima en ik was bijna klaar voor parttime baan. Ik ga morgen naar een Lotgenotengroep. Vind het doodeng. Hopelijk kan ik daar wat inspiratie op doen en idee krijgen waar ik een SPV'er of iets dergelijks kan vinden, op korte termijn.
Vandaag was intake, donderdag werkcoach. Ik hoop op ten minste vrijstelling sollicitatieplicht, anders word ik echt gek. CV-schrijf-cursussen hoef ik als docent Nederlands ook niet, thanks..quote:
Bloempjuh, dat gesprek vandaag was dat een eerste gesprek of al met je daadwerkelijke jobcoach.
...
Met bewijs van mijn behandeling heeft ze de sollicitatieplicht voor me weggestreept, dus wie weet gaat het nog meevallen.
--
Sorry, heb even alles in een antwoord geplempt. Excuses als het wat rommelig is.
Mon 'en!
Ik zit ergens mee in de knoop, en iedereen die me daarmee kan helpen is op vakantie. (Psycholoog, psychiater, contact persoon kringloop, een nieuwe jobcoach moet ik nog krijgen).
En nu ga ik er toch over liggen piekeren in bed dus misschien kunnen jullie mij wel helpen. Ik ben sinds kort begonnen met vrijwilligerswerk. De bedoeling was twee middagen per week, was mijn eigen plan al, en dat is ook het minimale wat ze bij de kringloop verwachten. Nu liep dat allemaal iets anders dan gepland, de stress was me toch teveel waardoor we besloten hebben dat ik in blokken van 2 uur zou komen. Ik dacht, dat doe ik 1 week, dan de week erop per keer een uur erbij en zo bouw ik op..
Alleen na de eerste keer heb ik s avonds echt staan kotsen van de stress vermoed ik. En de laatste 3 weken is het dus bij 2x per week 2 uur gebleven. Vorige week zelfs maar 1 keer doordat de maandag en de dinsdag niet konden vanuit de kringloop. En toen ging er ook nog een man knock out waardoor ik zelf kortsluiting kreeg.
En nu voel ik me heel slecht door de hele situatie, en morgen wil ik eigenlijk weer. Maar ik mis gewoon een beetje feedback of het zelfvertrouwen en ik begin heel bang te worden dat ik in paniek ga raken.
En nu ga ik er toch over liggen piekeren in bed dus misschien kunnen jullie mij wel helpen. Ik ben sinds kort begonnen met vrijwilligerswerk. De bedoeling was twee middagen per week, was mijn eigen plan al, en dat is ook het minimale wat ze bij de kringloop verwachten. Nu liep dat allemaal iets anders dan gepland, de stress was me toch teveel waardoor we besloten hebben dat ik in blokken van 2 uur zou komen. Ik dacht, dat doe ik 1 week, dan de week erop per keer een uur erbij en zo bouw ik op..
Alleen na de eerste keer heb ik s avonds echt staan kotsen van de stress vermoed ik. En de laatste 3 weken is het dus bij 2x per week 2 uur gebleven. Vorige week zelfs maar 1 keer doordat de maandag en de dinsdag niet konden vanuit de kringloop. En toen ging er ook nog een man knock out waardoor ik zelf kortsluiting kreeg.
En nu voel ik me heel slecht door de hele situatie, en morgen wil ik eigenlijk weer. Maar ik mis gewoon een beetje feedback of het zelfvertrouwen en ik begin heel bang te worden dat ik in paniek ga raken.
Heel kut maar een logisch gevolg van je situatie en een tijd thuis geweest, lijkt mij. Dat je morgen eigenlijk wel wil is volgens mij een goed teken om het nog een keer te proberen.quote:
Ik zit ergens mee in de knoop, en iedereen die me daarmee kan helpen is op vakantie. (Psycholoog, psychiater, contact persoon kringloop, een nieuwe jobcoach moet ik nog krijgen).
En nu ga ik er toch over liggen piekeren in bed dus misschien kunnen jullie mij wel helpen. Ik ben sinds kort begonnen met vrijwilligerswerk. De bedoeling was twee middagen per week, was mijn eigen plan al, en dat is ook het minimale wat ze bij de kringloop verwachten. Nu liep dat allemaal iets anders dan gepland, de stress was me toch teveel waardoor we besloten hebben dat ik in blokken van 2 uur zou komen. Ik dacht, dat doe ik 1 week, dan de week erop per keer een uur erbij en zo bouw ik op..
Alleen na de eerste keer heb ik s avonds echt staan kotsen van de stress vermoed ik. En de laatste 3 weken is het dus bij 2x per week 2 uur gebleven. Vorige week zelfs maar 1 keer doordat de maandag en de dinsdag niet konden vanuit de kringloop. En toen ging er ook nog een man knock out waardoor ik zelf kortsluiting kreeg.
En nu voel ik me heel slecht door de hele situatie, en morgen wil ik eigenlijk weer. Maar ik mis gewoon een beetje feedback of het zelfvertrouwen en ik begin heel bang te worden dat ik in paniek ga raken.
Er zit nogal een doemscenario in mijn hoofd dat ze gaan concluderen dat ik hopeloos ben.quote:Op dinsdag 12 september 2017 00:04 schreef Luchtbel het volgende:
[..]
Heel kut maar een logisch gevolg van je situatie en een tijd thuis geweest, lijkt mij. Dat je morgen eigenlijk wel wil is volgens mij een goed teken om het nog een keer te proberen.
Ik zou eigenlijk liever eerst een gesprek hebben met mijn contactpersoon daar voor ik weer ga. Maar ik ben bang dat dat laks staat.quote:
Fripsel, ik vind je stoer dat je wil blijven proberen.
Als het goed is zou ze er deze week zijn en ze zegt altijd dat je moet mailen en dat ze dan meteen reageerd. Dus ik heb gister om 9 uur s ochtends ofzo meteen een mail gestuurd maar nog geen reactie gehad.
Kun je een gesprekje aanknopen met "Hallo ..., ik heb je van de week gemaild, hier is het mailtje (op je telefoon of een printje). Heb je even vijf minuutjes voor me?"quote:
[..]
Ik zou eigenlijk liever eerst een gesprek hebben met mijn contactpersoon daar voor ik weer ga. Maar ik ben bang dat dat laks staat.
Als het goed is zou ze er deze week zijn en ze zegt altijd dat je moet mailen en dat ze dan meteen reageerd. Dus ik heb gister om 9 uur s ochtends ofzo meteen een mail gestuurd maar nog geen reactie gehad.
Ik bedoel: ze gaat het uiteindelijk toch lezen en dingen denken, dan kan dat net zo goed voor je neus en dan weet je waar je aan toe bent.
You. Can. Do. This!
Mon 'en!
Oh die mail is niet hetgeen waar ik me druk om maak. Meer het gevoel dat ik eerst even een gesprek nodig heb. Ik weet niet of ze er is vandaag.
Ik bedoelde dat ze niet kan zeggen "Je moet eerst mailen"quote:
Oh die mail is niet hetgeen waar ik me druk om maak. Meer het gevoel dat ik eerst even een gesprek nodig heb. Ik weet niet of ze er is vandaag.
Succes!
Mon 'en!
Ik moet het even los proberen te laten heb ik besloten. Ik heb gemaild, en ben eigenlijk heel moe. Dus ik moet even een dagje tot rust proberen te komen van mezelf en het vanaf het gesprek weer op ga pakken.quote:
[..]
Ik bedoelde dat ze niet kan zeggen "Je moet eerst mailen"
Succes!
Gister een gesprek aan huis gehad met een hulpverlener, dat duurde bijna 1,5 uur en ik vond het niet erg prettig dus dat moet ik ook even laten bezinken.
Nou ik heb mn adviesgesprek gehad. De samenvatting is dat ze vinden dat ik nu te vol zit om aan een therapie te beginnen. Er is teveel onrust in mij om er nog wat bij te nemen om aan te werken. Ik moet dus eerst tot rust komen.
Ook willen ze 10 gesprekken uittrekken om verder te bekijken wat nu waar precies vandaan komt zodat ze ook daarwerkelijk kunnen kijken wat het beste past.
Oftewel ik ben nu te fucked up om iets mee te beginnen. Ik weet even niet hoe ik nu tot rust moet gaan komen. Ik ben iig wel begonnen met de citalopram met oxazepam ernaast.
Ook willen ze 10 gesprekken uittrekken om verder te bekijken wat nu waar precies vandaan komt zodat ze ook daarwerkelijk kunnen kijken wat het beste past.
Oftewel ik ben nu te fucked up om iets mee te beginnen. Ik weet even niet hoe ik nu tot rust moet gaan komen. Ik ben iig wel begonnen met de citalopram met oxazepam ernaast.
Word je buiten de medicijnen wel op een andere manier door ze geholpen in de periode dat je tot rust moet gaan komen.quote:
Nou ik heb mn adviesgesprek gehad. De samenvatting is dat ze vinden dat ik nu te vol zit om aan een therapie te beginnen. Er is teveel onrust in mij om er nog wat bij te nemen om aan te werken. Ik moet dus eerst tot rust komen.
Ook willen ze 10 gesprekken uittrekken om verder te bekijken wat nu waar precies vandaan komt zodat ze ook daarwerkelijk kunnen kijken wat het beste past.
Oftewel ik ben nu te fucked up om iets mee te beginnen. Ik weet even niet hoe ik nu tot rust moet gaan komen. Ik ben iig wel begonnen met de citalopram met oxazepam ernaast.
Toen het met mij zo slecht ging hield ik het eigenlijk heel basic allemaal. 3x per dag op een vast moment eten, iedere dag even naar buiten en in de ochtend en middag een klusje. Op de een of andere manier is dat toch uitgebouwd tot steeds meer doen (en me nog net zo onrustig voelen, maar ik bouw in ieder geval op).
Net eindelijk een mail van mijn contactpersoon gehad.
Nee, enkel een wekelijks gesprek. Die gesprekken zijn ook ter ondersteuning overigens.quote:
[..]
Word je buiten de medicijnen wel op een andere manier door ze geholpen in de periode dat je tot rust moet gaan komen.
Toen het met mij zo slecht ging hield ik het eigenlijk heel basic allemaal. 3x per dag op een vast moment eten, iedere dag even naar buiten en in de ochtend en middag een klusje. Op de een of andere manier is dat toch uitgebouwd tot steeds meer doen (en me nog net zo onrustig voelen, maar ik bouw in ieder geval op).
Net eindelijk een mail van mijn contactpersoon gehad.
Voor mij is t nu al sinds mei een beetje rustig aan doen tot ik aan de slag kan. Ik denk dat ze wel gelijk hebben dat ik er nu niks bij kan hebben. Maar ergens had ik wel gehoopt aan de slag te kunnen.
Ik ben vanochtend trouwens begonnen met Escitalopram en voel me echt halfstoned nu.
Serieus? Ik merkte er echt helemaal niks van.quote:
[..]
Ik ben vanochtend trouwens begonnen met Escitalopram en voel me echt halfstoned nu.
Ik ben nie hier voor de pingpong te schpelen
Ik ga weer een antidepressivum proberen. Heb de tabletten al, maar er klopt waarschijnlijk iets niet dus ik had gister al mijn moed bijeen geraapt om te bellen en zou teruggebeld worden door de psychiater, maar dat is niet gebeurd, vandaag ook niet. Zouden ze me vergeten zijn of is het gebruikelijk dat het meerdere dagen duurt?
Ik vind het zo eng om te bellen en dan is het heel vervelend als het voor niets blijkt te zijn geweest. En ik denk dat ze het misschien expres doen, daar word ik ook niet zo blij van.
Ik lees hier overigens wel nog steeds mee maar vind het moeilijk om te reageren.
Ik vind het zo eng om te bellen en dan is het heel vervelend als het voor niets blijkt te zijn geweest. En ik denk dat ze het misschien expres doen, daar word ik ook niet zo blij van.
Ik lees hier overigens wel nog steeds mee maar vind het moeilijk om te reageren.
Why are you wearing that stupid man suit?
Ik word dezelfde dag nog teruggebeld. Ik zou morgen nog een keer bellen.quote:
Ik ga weer een antidepressivum proberen. Heb de tabletten al, maar er klopt waarschijnlijk iets niet dus ik had gister al mijn moed bijeen geraapt om te bellen en zou teruggebeld worden door de psychiater, maar dat is niet gebeurd, vandaag ook niet. Zouden ze me vergeten zijn of is het gebruikelijk dat het meerdere dagen duurt?
Ik vind het zo eng om te bellen en dan is het heel vervelend als het voor niets blijkt te zijn geweest. En ik denk dat ze het misschien expres doen, daar word ik ook niet zo blij van.
Ik lees hier overigens wel nog steeds mee maar vind het moeilijk om te reageren.
Bij mij is het gebruikelijk dat er een aantal dagen overheen gaan 
Dan mail of bel ik zelf weer een keer erachteraan.
Dat zegt mn SPV trouwens ook; blijf mailen anders vergeet ik je gewoon. En dat is dan niet persoonlijk maar degene die het hardst roept belt ze als eerste terug.
Dan mail of bel ik zelf weer een keer erachteraan.Dat zegt mn SPV trouwens ook; blijf mailen anders vergeet ik je gewoon. En dat is dan niet persoonlijk maar degene die het hardst roept belt ze als eerste terug.
Hier gaat het trouwens wel ok. Het blijft soms wel een worsteling
Zo werk ik nog wel, ondanks mn overspannenheid/burn-out alleen minder uren en minder intensief. Dat gaat goed. Ik merk dat ik bij veel prikkels nog snel overstuur raak. Bijvoorbeeld als ik een bureau kies waarbij ik zicht heb op de rest van de ruimte en de mensen, of bij onverwachte gebeurtenissen (zoals afgelopen week had ik 3 vastlopende pc's en toen het wéér niet lukte moest ik huilen gelukkig stonden 2 lieve collega's mij bij). Maar ik heb ook leuke momenten zoals vorige week. Dat ik dan bij een aantal gezellig collega's zit en me dan laat meevoeren in hun drukte en chaos enzo, en dan heb ik het oprecht leuk op mn werk. Maar dan voel ik me ook schuldig omdat anderen weten dat ik overspannen ben maar toch hard lach of mee doe met grapjes. Dat vind ik wel heel dubbel en dan ben ik bang dat anderen mij daarop veroordelen.
Gisteren ben ik begonnen met een nieuwe opleiding; coaching. Over 5 maanden ben ik dan officieel coach en kan ik me ook laten registreren bij STIR en NOBCO Ik wilde deze opleiding al heel lang volgen en toen ik die ene week thuis zat dacht ik "fuck it, ik moet iets voor mijzelf doen" en schreef ik me in En ook hier voelt het heel dubbel; ik zit deels in de ziektewet maar ga wel een opleiding volgen Ik heb er wel plezier in, en na mn eerste bijeenkomst wist ik zeker dat ik de juiste keuze had gemaakt. Het enige is, is dat ik na zo'n lange dag echt kapot ben. De bijeenkomst duurt langer dan mijn normale werkdag zeg maar. Dus ook vandaag komt er niet veel uit mn handen
Vanavond de eerste yoga-les weer alleen voel ik me te moe om erheen te gaan ik had echt alle intentie om te gaan maar shit ik heb mn moeheid echt onderschat 
Dus ook dáár voel ik me weer schuldig over. Ik ben al zo lang niet geweest
Dus dat is een beetje wat speelt het constant schuldig voelen als ik voor mijzelf kies. En ook niet goed weten of bijvoorbeeld yoga overslaan echt goed voor mij is. Yoga is natuurlijk goed om oa te ontspannen, alleen zie ik er als een berg tegenop om ook te gáán. Ik voel me nu al in slaap vallen De grens van wanneer neem je rust en wanneer geef je jezelf een schop onder de kont is nog moeilijk te bepalen voor me.
Rationeel gezien denk ik dat volgende week een beter startmoment voor mij is. Dan hoef ik maar 2 dagen te werken en ik heb 1 dag verlof genomen zodat ik een lang weekend heb om bij te tanken.
Kortom; alles is lastig
Zo werk ik nog wel, ondanks mn overspannenheid/burn-out alleen minder uren en minder intensief. Dat gaat goed. Ik merk dat ik bij veel prikkels nog snel overstuur raak. Bijvoorbeeld als ik een bureau kies waarbij ik zicht heb op de rest van de ruimte en de mensen, of bij onverwachte gebeurtenissen (zoals afgelopen week had ik 3 vastlopende pc's en toen het wéér niet lukte moest ik huilen
gelukkig stonden 2 lieve collega's mij bij). Maar ik heb ook leuke momenten zoals vorige week. Dat ik dan bij een aantal gezellig collega's zit en me dan laat meevoeren in hun drukte en chaos enzo, en dan heb ik het oprecht leuk op mn werk. Maar dan voel ik me ook schuldig omdat anderen weten dat ik overspannen ben maar toch hard lach of mee doe met grapjes. Dat vind ik wel heel dubbel en dan ben ik bang dat anderen mij daarop veroordelen. Gisteren ben ik begonnen met een nieuwe opleiding; coaching. Over 5 maanden ben ik dan officieel coach en kan ik me ook laten registreren bij STIR en NOBCO
Ik wilde deze opleiding al heel lang volgen en toen ik die ene week thuis zat dacht ik "fuck it, ik moet iets voor mijzelf doen" en schreef ik me in En ook hier voelt het heel dubbel; ik zit deels in de ziektewet maar ga wel een opleiding volgen Ik heb er wel plezier in, en na mn eerste bijeenkomst wist ik zeker dat ik de juiste keuze had gemaakt. Het enige is, is dat ik na zo'n lange dag echt kapot ben. De bijeenkomst duurt langer dan mijn normale werkdag zeg maar. Dus ook vandaag komt er niet veel uit mn handen Vanavond de eerste yoga-les weer alleen voel ik me te moe om erheen te gaan
ik had echt alle intentie om te gaan maar shit ik heb mn moeheid echt onderschat Dus ook dáár voel ik me weer schuldig over. Ik ben al zo lang niet geweest Dus dat is een beetje wat speelt
het constant schuldig voelen als ik voor mijzelf kies. En ook niet goed weten of bijvoorbeeld yoga overslaan echt goed voor mij is. Yoga is natuurlijk goed om oa te ontspannen, alleen zie ik er als een berg tegenop om ook te gáán. Ik voel me nu al in slaap vallen De grens van wanneer neem je rust en wanneer geef je jezelf een schop onder de kont is nog moeilijk te bepalen voor me.Rationeel gezien denk ik dat volgende week een beter startmoment voor mij is. Dan hoef ik maar 2 dagen te werken en ik heb 1 dag verlof genomen zodat ik een lang weekend heb om bij te tanken.
Kortom; alles is lastig
Ik wil niet weer bellen. Of mailen. Dus dan moet ik wachten tot de afspraak met de spv over twee weken, al is dat wat onhandig omdat zij dan weer contact zou moeten opnemen met de psychiater en er dus weer iets mis kan gaan.quote:
[..]
Ik word dezelfde dag nog teruggebeld. Ik zou morgen nog een keer bellen.
Bedoel je dat je na een paar dagen alsnog wordt gebeld? Of dat je dan zelf belt?quote:
Bij mij is het gebruikelijk dat er een aantal dagen overheen gaan
Dat zegt mn SPV trouwens ook; blijf mailen anders vergeet ik je gewoon. En dat is dan niet persoonlijk maar degene die het hardst roept belt ze als eerste terug.
Why are you wearing that stupid man suit?
Dat ik er zelf achteraan ga.quote:
Bedoel je dat je na een paar dagen alsnog wordt gebeld? Of dat je dan zelf belt?
He kuolema! Wat goed dat toch weer medicatie wil proberen! Je had er een periode echt iets tegen toch?
En stiekem word ik -wanneer ik door alle, uiteraard onnodige, zelfkritiek doorlees- ook best vrolijk van de post van Elvi! Het klonkt alsof je hele mooie stappen aan het maken bent!
En stiekem word ik -wanneer ik door alle, uiteraard onnodige, zelfkritiek doorlees- ook best vrolijk van de post van Elvi! Het klonkt alsof je hele mooie stappen aan het maken bent!
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Misschien is het de combinatie met oxazepam ernaast. Die voel ik ook wel goed eigenlijk.quote:
[..]
Serieus? Ik merkte er echt helemaal niks van.
Vanmiddag belde de psychiater van de ggz instelling bedenk ik me net omdat hij het een beter idee vond om de dosering rustig op te bouwen om te kijken of ik er wel goed tegen kan. Dus vanaf morgen maar 5 mg ipv 10 mg.
Hoe gaan jullie om met depressie en PTSS in combinatie met werk?
Ik vind behandeling ernaast héél zwaar en merk dat door mijn vermoeidheid behandeling weinig positief effect heeft.
Ik vind behandeling ernaast héél zwaar en merk dat door mijn vermoeidheid behandeling weinig positief effect heeft.
Kan ik zelf eigenlijk ook een kleine update geven.
Hier gaat 't de goede kant op. M'n slaapproblemen zijn bijna non-existent (slaap nu bijna standaard 7u/nacht) en gebruik nu helemaal geen medicatie meer. Ik vergeet 't ook vaak in te nemen, maar dat vind ik niet erg.
Grappig dat iemand 't heeft over coach willen worden, zelf gemerkt dat ik de voorkeur heb 't ook in die richting te willen zoeken.
Zeer binnenkort 1e cursusdag, voor 't eerst in ruim anderhalf jaar weer een stap in de richting die ik wil.
Depressie is eigenlijk wel weg nu, dingen beginnen weer terug naar normaal te gaan (gaat wel erg sloom, maar ik heb uitzicht dat dingen zo tegen 't einde van 't jaar redelijk normaal weer zijn en ik eindelijk de achterstand van de afgelopen 2 a 3 jaar weer heb ingelopen).
Verder loop ik nog steeds bij een psycho-therapeut en krijg ik nog steeds ondersteuning bij praktische zaken, maar een SPV of psychiater heb ik nu al ruim een half jaar niet meer gesproken....lastig als ik medicatie wil gaan bespreken en verre van ideaal.
Maar ik kan nu met klem en met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid vaststellen dat het niet meer hebben van de behandelaars waar ik jarenlang bij zat, mijn psyche echt goed heeft gedaan!
Alle kritiek die ik daarop kreeg, bleek allemaal onterecht te zijn (maar dat wist ik al). Ik ben wederom blij dat ik niet naar die "adviezen" heb geluisterd maar dat ik mijn gevoel en eigen verstand heb gevolgd
Soms ben ik voor mezelf een godsgeschenk...en dat ik dat tegen mezelf zeg, zegt al dat ik een HEEL end gekomen ben sinds de teller dat ik aan m'n eigen dood dacht de 1000 keren al ver overschreden heeft
Hopelijk blijven dingen in de toekomst meezitten. Ik begin er in elk geval weer zin in te krijgen en ik ben een heel stuk wijzer geworden.
Hier gaat 't de goede kant op. M'n slaapproblemen zijn bijna non-existent (slaap nu bijna standaard 7u/nacht) en gebruik nu helemaal geen medicatie meer. Ik vergeet 't ook vaak in te nemen, maar dat vind ik niet erg.
Grappig dat iemand 't heeft over coach willen worden, zelf gemerkt dat ik de voorkeur heb 't ook in die richting te willen zoeken.
Zeer binnenkort 1e cursusdag, voor 't eerst in ruim anderhalf jaar weer een stap in de richting die ik wil.
Depressie is eigenlijk wel weg nu, dingen beginnen weer terug naar normaal te gaan (gaat wel erg sloom, maar ik heb uitzicht dat dingen zo tegen 't einde van 't jaar redelijk normaal weer zijn en ik eindelijk de achterstand van de afgelopen 2 a 3 jaar weer heb ingelopen).
Verder loop ik nog steeds bij een psycho-therapeut en krijg ik nog steeds ondersteuning bij praktische zaken, maar een SPV of psychiater heb ik nu al ruim een half jaar niet meer gesproken....lastig als ik medicatie wil gaan bespreken en verre van ideaal.
Maar ik kan nu met klem en met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid vaststellen dat het niet meer hebben van de behandelaars waar ik jarenlang bij zat, mijn psyche echt goed heeft gedaan!
Alle kritiek die ik daarop kreeg, bleek allemaal onterecht te zijn (maar dat wist ik al). Ik ben wederom blij dat ik niet naar die "adviezen" heb geluisterd maar dat ik mijn gevoel en eigen verstand heb gevolgd
Soms ben ik voor mezelf een godsgeschenk...en dat ik dat tegen mezelf zeg, zegt al dat ik een HEEL end gekomen ben sinds de teller dat ik aan m'n eigen dood dacht de 1000 keren al ver overschreden heeft
Hopelijk blijven dingen in de toekomst meezitten. Ik begin er in elk geval weer zin in te krijgen en ik ben een heel stuk wijzer geworden.
Zelfs al weet ik niet wat voor werk je precies doet, ik kan wel inschatten dat je vraag een hele lastige zal zijn. Ik denk dat je het per situatie zou moeten bekijken en ik kan je aanraden om eventuele (praktische) problemen op een creatieve manier te lijf te gaan.quote:
Hoe gaan jullie om met depressie en PTSS in combinatie met werk?
Ik vind behandeling ernaast héél zwaar en merk dat door mijn vermoeidheid behandeling weinig positief effect heeft.
Ik kan zelf helaas geen praktische tips geven op dit moment, ik kan er nu even geen bedenken
