Depressie & Angst #140

quote:

Op donderdag 14 september 2017 16:56 schreef LuciferShiningOne het volgende:

[..]

Ja dag 1 vond ik het ook nog leuk, maar zoals vanmorgen dacht ik van: ik ga te hard.

Ken wellbutrin niet maar dat opgefokte heb ik dus. Denk dat we een beetje hetzelfde bedoelen.

Bedoel meer opgefokt als in snel geirriteerd raken en zelfs licht aggresief zijn, dat is juist het tegenovergestelde van dat xtc gevoel.

quote:

Op donderdag 14 september 2017 18:01 schreef Quotidien het volgende:

[..]

Bedoel meer opgefokt als in snel geirriteerd raken en zelfs licht aggresief zijn, dat is juist het tegenovergestelde van dat xtc gevoel.

Oh zo, ja dat is wel minder ja. Dat heb ik in elk geval nog niet. Even afkloppen.

quote:

Op donderdag 14 september 2017 17:49 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Soms moet je niet meer dan een dag overleven. Dan bereik je heel wat door de dag door te komen en als het ware alleen maar adem te halen. Flashbacks zijn verschrikkelijk. Probeer een beetje lief voor jezelf te zijn. Neem even extra de tijd om te douchen of ga lekker een filmpje kijken op de bank.

Ik kan niet lief zijn voor mezelf. Wat ik ook doe, de angsten en zorgen blijven overheersen. Ben zo moe. En er wel echt een beetje klaar mee. Overleef je het één, krijg je weer iets anders over je heen.

Zelf gesprek gehad met een arts en psychiater en in overleg toch maar besloten om aan de medicatie te gaan.
Sertraline, zou moeten helpen bij de angsten en het sombere gevoel. Gaan het zien.

quote:

Op vrijdag 15 september 2017 09:18 schreef Lastpost het volgende:
Zelf gesprek gehad met een arts en psychiater en in overleg toch maar besloten om aan de medicatie te gaan.
Sertraline, zou moeten helpen bij de angsten en het sombere gevoel. Gaan het zien.

Ik hoop dat het effect heeft bij jou.

Ik ben nu op dag 3 en voel me vanaf een uurtje of 2 na t innemen superduf. Met als resultaat dat ik heel de dag al op de bank lig. Ik denk erover ze morgen een paar uur later in te nemen om die dufheid langzaam naar de avond te verschuiven. Hopelijk slaap ik dan snachts door de ergste dufheid heen.

quote:

Op vrijdag 15 september 2017 17:04 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Ik hoop dat het effect heeft bij jou.

Ik ben nu op dag 3 en voel me vanaf een uurtje of 2 na t innemen superduf. Met als resultaat dat ik heel de dag al op de bank lig. Ik denk erover ze morgen een paar uur later in te nemen om die dufheid langzaam naar de avond te verschuiven. Hopelijk slaap ik dan snachts door de ergste dufheid heen.

Als je er zo duf van wordt dat je er van kunt slapen dan zou ik dat proberen.

Ik ben het XTC gevoel kwijt. Ben vandaag inderdaad ook goed duf. Heb wel de rust gevonden om een uur lang in de zon te gaan zitten niets doen. Dat is me al maanden niet gelukt, was ik veel te onrustig voor.

Ben wel nog steeds misselijk maar minder dan gisteren. Helaas is nu wel het down voelen weer een beetje terug.

Ik heb ook sertraline gehad, wederom helemaal niks van gemerkt.

Hoi mensen, lang geleden dat ik hier wat heb gepost.
Het gaat gewoon focking kut klote. (Sorry heb zin om te schelden )

Hebben jullie ook dat het moeilijk is om af te spreken met vrienden, en kennissen? Ik wil het wel heel graag, maar toch lukt het gewoon niet. Misschien vermijd ik het sociale gedoe wel gewoon omdat het vermoeiend is.

Ik heb nu ook dat ik continu over de meest achterlijke dingen nadenk, mijn hoofd is gewoon niet rustig te krijgen zegeaar. Ik slik af en toe Lorazepam, maar dat is weer zo verslavend.

Heb de laatste tijd ook moeite met slapen. Ben een aantal maanden geleden opgenomen geweest, en toen ben ik gesepareerd, omdat ik heel erg suïcidaal was, en in de war. Maar nu voel ik nog gewoon die schaamte. Vooral heel veel schaamte. Naakt zijn, en een kartonnen po Ik merk de laatste tijd dat ik ineens wat tegen de kleur blauw heb, ik denk vanwege zo'n scheurjurk. En karton vindt ik ook vreselijk.
Maar ik schaam me gewoon zo erg. Zijn er meer die hier last van hebben? Ik heb zo'n behoefte aan lotgenotencontact..

quote:

Op vrijdag 15 september 2017 19:06 schreef Catnip het volgende:
Hoi mensen, lang geleden dat ik hier wat heb gepost.
Het gaat gewoon focking kut klote. (Sorry heb zin om te schelden )

Hebben jullie ook dat het moeilijk is om af te spreken met vrienden, en kennissen? Ik wil het wel heel graag, maar toch lukt het gewoon niet. Misschien vermijd ik het sociale gedoe wel gewoon omdat het vermoeiend is.

Ik heb nu ook dat ik continu over de meest achterlijke dingen nadenk, mijn hoofd is gewoon niet rustig te krijgen zegeaar. Ik slik af en toe Lorazepam, maar dat is weer zo verslavend.

Heb de laatste tijd ook moeite met slapen. Ben een aantal maanden geleden opgenomen geweest, en toen ben ik gesepareerd, omdat ik heel erg suïcidaal was, en in de war. Maar nu voel ik nog gewoon die schaamte. Vooral heel veel schaamte. Naakt zijn, en een kartonnen po Ik merk de laatste tijd dat ik ineens wat tegen de kleur blauw heb, ik denk vanwege zo'n scheurjurk. En karton vindt ik ook vreselijk.
Maar ik schaam me gewoon zo erg. Zijn er meer die hier last van hebben? Ik heb zo'n behoefte aan lotgenotencontact..

Goed dat je hier je verhaal doet, rot dat je jezelf zo slecht voelt.

Heb het zelf ook momenteel. Sociaal contact betekent erg veel prikkels en indrukken. Dat kan ik momenteel niet lang verdragen.

Zit je ook aan de medicatie?

quote:

Op vrijdag 15 september 2017 19:06 schreef Catnip het volgende:
Hoi mensen, lang geleden dat ik hier wat heb gepost.
Het gaat gewoon focking kut klote. (Sorry heb zin om te schelden )

Hebben jullie ook dat het moeilijk is om af te spreken met vrienden, en kennissen? Ik wil het wel heel graag, maar toch lukt het gewoon niet. Misschien vermijd ik het sociale gedoe wel gewoon omdat het vermoeiend is.

Ik heb nu ook dat ik continu over de meest achterlijke dingen nadenk, mijn hoofd is gewoon niet rustig te krijgen zegeaar. Ik slik af en toe Lorazepam, maar dat is weer zo verslavend.

Heb de laatste tijd ook moeite met slapen. Ben een aantal maanden geleden opgenomen geweest, en toen ben ik gesepareerd, omdat ik heel erg suïcidaal was, en in de war. Maar nu voel ik nog gewoon die schaamte. Vooral heel veel schaamte. Naakt zijn, en een kartonnen po Ik merk de laatste tijd dat ik ineens wat tegen de kleur blauw heb, ik denk vanwege zo'n scheurjurk. En karton vindt ik ook vreselijk.
Maar ik schaam me gewoon zo erg. Zijn er meer die hier last van hebben? Ik heb zo'n behoefte aan lotgenotencontact..

Hey joh wat rot dat je nu zo in de put zit. Knuffels. Die lorazepam heb je niet voor niks he? Neem het in als t niet gaat, en als je bang bent verslaafd te raken vraag dan om een alternatief bij je huisarts of psycholoog.

Ik heb niet meegemaakt wat jij hebt meegemaakt dus echt begrijpen lan ik het niet. Maar ik kan me wel voorstellen dat je je door zoiets heel klein gaat voelen. En dan moet je niet allren zijn. Is er iemand die je nu kunt bellen of opzoeken om te praten? Om even een echte knuffel aan te vragen?

quote:

Op vrijdag 15 september 2017 19:33 schreef LuciferShiningOne het volgende:

[..]

Goed dat je hier je verhaal doet, rot dat je jezelf zo slecht voelt.

Heb het zelf ook momenteel. Sociaal contact betekent erg veel prikkels en indrukken. Dat kan ik momenteel niet lang verdragen.

Zit je ook aan de medicatie?

Tegenwoordig heb ik Wellbutrin 300 mg. Seroquel, maar ik weet niet precies hoeveel. En slik zo nodig Lorazepam 2,5 mg. Mag ik 3 keer op n dag
Heb in het verleden ook Fluoxetine, paroxetine, efexor, abilify, en risperdal en weet ik veel wat geslikt Ben dus een soort wandelende pillenfabriek. Maar oké.

Heb jij ook dat je na een dag echt blij bent dat je mag liggen (slapen, maar ik slaap niet)? Idk klinkt gestoord.

quote:

Op vrijdag 15 september 2017 19:37 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Hey joh wat rot dat je nu zo in de put zit. Knuffels. Die lorazepam heb je niet voor niks he? Neem het in als t niet gaat, en als je bang bent verslaafd te raken vraag dan om een alternatief bij je huisarts of psycholoog.

Ik heb niet meegemaakt wat jij hebt meegemaakt dus echt begrijpen lan ik het niet. Maar ik kan me wel voorstellen dat je je door zoiets heel klein gaat voelen. En dan moet je niet allren zijn. Is er iemand die je nu kunt bellen of opzoeken om te praten? Om even een echte knuffel aan te vragen?

Pff ja dat is het lastige. Ik bel wel met mensen enzovoort, maar toch.. Toch moet ik het zelf doen. Tenminste, de mensen in mijn omgeving kunnen die pijn niet wegnemen. Of overnemen. (Oh wow wat zou dat chill zijn) tja dat is dus het leven van een depressief persoon, die vandaag dus helemaaaaal haar dag niet heeft.

Slik jij ook medicatie?

quote:

Op vrijdag 15 september 2017 19:37 schreef Catnip het volgende:

[..]

Tegenwoordig heb ik Wellbutrin 300 mg. Seroquel, maar ik weet niet precies hoeveel. En slik zo nodig Lorazepam 2,5 mg. Mag ik 3 keer op n dag
Heb in het verleden ook Fluoxetine, paroxetine, efexor, abilify, en risperdal en weet ik veel wat geslikt Ben dus een soort wandelende pillenfabriek. Maar oké.

Heb jij ook dat je na een dag echt blij bent dat je mag liggen (slapen, maar ik slaap niet)? Idk klinkt gestoord.

Die dagen heb ik er zeker tussen zitten. Tegenwoordig gelukkig alweer een stukje beter dan een paar maandjes geleden.

Een paar maanden geleden was ik om 11 uur 's ochtends al zo moe dat ik niet kon wachten totdat ik weer naar bed kon. Afschuwelijk is dat.

Tip: Houd een dagboekje bij met hoe je dag verloopt en hoe je jezelf voelt. Dan kun je over een tijdje teruglezen en zien dat je vooruit gaat. Helpt mij momenteel enorm.

Het lijkt me verschrikkelijk om helemaal niet te slapen. Dommel je ook niet weg? Zou daar nog eens met de psychiater over hebben want niet slapen is niet te doen.

quote:

Op vrijdag 15 september 2017 19:06 schreef Catnip het volgende:
Hoi mensen, lang geleden dat ik hier wat heb gepost.
Het gaat gewoon focking kut klote. (Sorry heb zin om te schelden )

Hebben jullie ook dat het moeilijk is om af te spreken met vrienden, en kennissen? Ik wil het wel heel graag, maar toch lukt het gewoon niet. Misschien vermijd ik het sociale gedoe wel gewoon omdat het vermoeiend is.

Ik heb ongeveer het tegenovergestelde. Spreek wel zo nu en dan af met vrienden en kennissen, terwijl ik daar eigenlijk geen zin in heb en me er altijd slechter door voel.

quote:

Ik heb nu ook dat ik continu over de meest achterlijke dingen nadenk, mijn hoofd is gewoon niet rustig te krijgen zegeaar. Ik slik af en toe Lorazepam, maar dat is weer zo verslavend.

Heb de laatste tijd ook moeite met slapen. Ben een aantal maanden geleden opgenomen geweest, en toen ben ik gesepareerd, omdat ik heel erg suïcidaal was, en in de war. Maar nu voel ik nog gewoon die schaamte. Vooral heel veel schaamte. Naakt zijn, en een kartonnen po Ik merk de laatste tijd dat ik ineens wat tegen de kleur blauw heb, ik denk vanwege zo'n scheurjurk. En karton vindt ik ook vreselijk.
Maar ik schaam me gewoon zo erg. Zijn er meer die hier last van hebben? Ik heb zo'n behoefte aan lotgenotencontact..

Ja, ongeveer. Ik denk heel veel terug aan nare momenten met opnames, politie en ziekenhuis (alle vanwege psychische problemen). Naast de stress die dan opkomt schaam ik me ook kapot.
Hoe lang was je gesepareerd?

[ Bericht 0% gewijzigd door kuolema op 15-09-2017 20:25:11 ]

quote:

Op woensdag 13 september 2017 22:01 schreef DancingPhoebe het volgende:
He kuolema! Wat goed dat toch weer medicatie wil proberen! Je had er een periode echt iets tegen toch?

En stiekem word ik -wanneer ik door alle, uiteraard onnodige, zelfkritiek doorlees- ook best vrolijk van de post van Elvi! Het klonkt alsof je hele mooie stappen aan het maken bent!

Dank.
Ik heb nooit echt iets tegen medicatie gehad, maar heb er ook weinig of geen vertrouwen in (afhankelijk van de soort). Geen sterke reden om het niet weer te proberen, dus op naar antidepressivum nummer vijf (clomipramine). Ben er gister mee begonnen.
De psychiater heeft gister nog gebeld dus dat probleem is opgelost.

quote:

Op donderdag 14 september 2017 00:38 schreef magnetronkoffie het volgende:
Kan ik zelf eigenlijk ook een kleine update geven.
Hier gaat 't de goede kant op. M'n slaapproblemen zijn bijna non-existent (slaap nu bijna standaard 7u/nacht) en gebruik nu helemaal geen medicatie meer. Ik vergeet 't ook vaak in te nemen, maar dat vind ik niet erg.

Grappig dat iemand 't heeft over coach willen worden, zelf gemerkt dat ik de voorkeur heb 't ook in die richting te willen zoeken.

Zeer binnenkort 1e cursusdag, voor 't eerst in ruim anderhalf jaar weer een stap in de richting die ik wil.

Depressie is eigenlijk wel weg nu, dingen beginnen weer terug naar normaal te gaan (gaat wel erg sloom, maar ik heb uitzicht dat dingen zo tegen 't einde van 't jaar redelijk normaal weer zijn en ik eindelijk de achterstand van de afgelopen 2 a 3 jaar weer heb ingelopen).

Verder loop ik nog steeds bij een psycho-therapeut en krijg ik nog steeds ondersteuning bij praktische zaken, maar een SPV of psychiater heb ik nu al ruim een half jaar niet meer gesproken....lastig als ik medicatie wil gaan bespreken en verre van ideaal.

Maar ik kan nu met klem en met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid vaststellen dat het niet meer hebben van de behandelaars waar ik jarenlang bij zat, mijn psyche echt goed heeft gedaan!

Alle kritiek die ik daarop kreeg, bleek allemaal onterecht te zijn (maar dat wist ik al). Ik ben wederom blij dat ik niet naar die "adviezen" heb geluisterd maar dat ik mijn gevoel en eigen verstand heb gevolgd [ afbeelding ]

Soms ben ik voor mezelf een godsgeschenk...en dat ik dat tegen mezelf zeg, zegt al dat ik een HEEL end gekomen ben sinds de teller dat ik aan m'n eigen dood dacht de 1000 keren al ver overschreden heeft

Hopelijk blijven dingen in de toekomst meezitten. Ik begin er in elk geval weer zin in te krijgen en ik ben een heel stuk wijzer geworden.

Fijn om te lezen Hoe gaat het bij de psychotherapeut?

quote:

Op donderdag 14 september 2017 07:33 schreef Sunshine1982 het volgende:
Zijn er trouwens hier mensen die een therapie hebben gevolgd zonder medicatie?

Ja, verschillende keren. Vanwaar de vraag?

quote:

Op donderdag 14 september 2017 15:22 schreef Fripsel het volgende:
Oh en ik kan dus vertellen dat het bij de gemeente en bijstand echt niet allemaal slecht hoeft te zijn! Je moet alleen aan een goede contactpersoon zien te komen.

Fijn dat het meeviel.
Ik ben zelf ook wel beïnvloed door de negativiteit over het UWV op het internet.

Weet niet of het het weer is of andere zaken, maar laatste weken is het in mijn hoofd flink bewolkt.

Kan weinig hebben, lach weinig.
Gewoon chronisch somber.

Komende 2 weken leuke dingen op stapel, hoop dat dat de boel wat opschud en frisse wind brengt

Rest succes met alles.

quote:

Op vrijdag 15 september 2017 19:56 schreef kuolema het volgende:

[..]

Ik heb ongeveer het tegenovergestelde. Spreek wel zo nu en dan af met vrienden en kennissen, terwijl ik daar eigenlijk geen zin in heb en me er altijd slechter door voel.

[..]

Ja, ongeveer. Ik denk heel veel terug aan nare momenten met opnames, politie en ziekenhuis (alle vanwege psychische problemen). Naast de stress die dan opkomt schaam ik me ook kapot.
Hoe lang was je gesepareerd?

Klinkt heel idioot, maar ik weet het allemaal niet meer precies. Het zal ongetwijfeld wel ergens terug te lezen zijn. Mijn geheugen zit ook vol gaten. Maar ik denk dat het een aantal dagen waren. Het voelde alleen alsof ik gewoon een beest was.

Maar hee dat is ook niet niks, dat van de politie en ziekenhuis. Kan je er nu wel mee omgaan? (Ik kan dat namelijk niet goed) Schaamte heb ik ook steeds als ik in een grote groep ben. Ha, ik ben Catnip en ik ben dat meisje die in de separeer is gegooid omdat ik me gedroeg als een beest'' Beetje alsof het op mijn voorhoofd geschreven staat of zo.

-

[ Bericht 17% gewijzigd door Quotidien op 16-09-2017 00:30:34 ]

quote:

Op vrijdag 15 september 2017 21:25 schreef Catnip het volgende:

[..]

Klinkt heel idioot, maar ik weet het allemaal niet meer precies. Het zal ongetwijfeld wel ergens terug te lezen zijn. Mijn geheugen zit ook vol gaten. Maar ik denk dat het een aantal dagen waren. Het voelde alleen alsof ik gewoon een beest was.

Maar hee dat is ook niet niks, dat van de politie en ziekenhuis. Kan je er nu wel mee omgaan? (Ik kan dat namelijk niet goed) Schaamte heb ik ook steeds als ik in een grote groep ben. Ha, ik ben Catnip en ik ben dat meisje die in de separeer is gegooid omdat ik me gedroeg als een beest'' Beetje alsof het op mijn voorhoofd geschreven staat of zo.

Kun je dat niet een beetje relativeren? Je was toen ziek en het is gebeurd. Het staat niet op je voorhoofd geschreven en je hoeft het ook niet iedereen te vertellen.

Heb zelf ook ooit in de separeer gezeten. Toen was ik mijzelf niet en het was blijkbaar nodig. Heb er wel vrede mee omdat ik toen mijzelf niet was.

Vandaag werd ik weer wakker met knallende energie. Het was nog net niet alsof er een gong naast mijn hoofd afging maar mijn ogen knalden open en ik stap uit bed met een lichte misselijkheid. Even een rondje door de tuin gemaakt en wat koffie gedronken.

Voel me vandaag wel redelijk.

Hoe gaat het nu met jou mevrouw_voor_jou? Veel last van bijwerkingen?

quote:

Op zaterdag 16 september 2017 08:37 schreef LuciferShiningOne het volgende:

[..]

Vandaag werd ik weer wakker met knallende energie. Het was nog net niet alsof er een gong naast mijn hoofd afging maar mijn ogen knalden open en ik stap uit bed met een lichte misselijkheid. Even een rondje door de tuin gemaakt en wat koffie gedronken.

Voel me vandaag wel redelijk.

Hoe gaat het nu met jou mevrouw_voor_jou? Veel last van bijwerkingen?

Oh dat is fijn zeg! Ik wordt steeds wel redelijk helder wakker maar ben knetterduf madat ik de medicatie ingenomen heb. Ik heb die van vandaag nog niet ingenomen.

Ik had vannacht een feestje en heb me daar heel erg vermaakt. Ik mag naast de medicatie 1 biertje drinken, dat werden er 4 en toen was ik wel heel vrolijk. Niet dronken overigens. Ik heb nu n megakater.

Nu voel ik me eigenlijk vooral eat onverschillig. Ik heb vannacht gezoend met iemand met wie dat niet handig is en het lijkt erop dat mijn lunchdate niet doorgaat. Het kan me niks boeien. Ben benieuwd of de sufheid en misselijkheid etc terugkomt als ik m pil weer neem.

quote:

Op zaterdag 16 september 2017 12:24 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Oh dat is fijn zeg! Ik wordt steeds wel redelijk helder wakker maar ben knetterduf madat ik de medicatie ingenomen heb. Ik heb die van vandaag nog niet ingenomen.

Ik had vannacht een feestje en heb me daar heel erg vermaakt. Ik mag naast de medicatie 1 biertje drinken, dat werden er 4 en toen was ik wel heel vrolijk. Niet dronken overigens. Ik heb nu n megakater.

Nu voel ik me eigenlijk vooral eat onverschillig. Ik heb vannacht gezoend met iemand met wie dat niet handig is en het lijkt erop dat mijn lunchdate niet doorgaat. Het kan me niks boeien. Ben benieuwd of de sufheid en misselijkheid etc terugkomt als ik m pil weer neem.

Ja lees wel meer dat alcohol op deze medicatie grotere katers geeft dan normaal.

Wel goed dat je gewoon dingen blijft doen en "leuke" dingen blijft meemaken. Lijkt me wel heftig een megakater en dan de bijwerkingen.

Hou 'em binnen he!

Ik houd het voorlopig op fietsen en bewegen. Een feestje moet ik momenteel echt niet aan denken. Drink ook al jaren niet meer dus misschien dat het hem daar in zit.

quote:

Op zaterdag 16 september 2017 08:37 schreef LuciferShiningOne het volgende:

[..]

Kun je dat niet een beetje relativeren? Je was toen ziek en het is gebeurd. Het staat niet op je voorhoofd geschreven en je hoeft het ook niet iedereen te vertellen.

Heb zelf ook ooit in de separeer gezeten. Toen was ik mijzelf niet en het was blijkbaar nodig. Heb er wel vrede mee omdat ik toen mijzelf niet was.

Vandaag werd ik weer wakker met knallende energie. Het was nog net niet alsof er een gong naast mijn hoofd afging maar mijn ogen knalden open en ik stap uit bed met een lichte misselijkheid. Even een rondje door de tuin gemaakt en wat koffie gedronken.

Voel me vandaag wel redelijk.

Hoe gaat het nu met jou mevrouw_voor_jou? Veel last van bijwerkingen?

Hmm, dat is ook zo ja.Maar relativeren is voor mij altijd een lastig iets geweest. Vooral als ik me niet goed voel. Dan kijk je door een compleet andere 'bril' lijkt wel.

quote:

Op zaterdag 16 september 2017 12:33 schreef LuciferShiningOne het volgende:

[..]

Ja lees wel meer dat alcohol op deze medicatie grotere katers geeft dan normaal.

Wel goed dat je gewoon dingen blijft doen en "leuke" dingen blijft meemaken. Lijkt me wel heftig een megakater en dan de bijwerkingen.

Hou 'em binnen he!

Ik houd het voorlopig op fietsen en bewegen. Een feestje moet ik momenteel echt niet aan denken. Drink ook al jaren niet meer dus misschien dat het hem daar in zit.

Lang leve paracetamol.

Ik heb gelukkig ook wel genoeg dingen te doen met mensen om me heen. Ik vind dat ook wel fijn, lekker onder de mensen en me even normaal voelen. Al moet ik oppassen dat ik niet te los ga. Achteraf was t best stom om zoveel te drinken met die medicatie.

Ik beweeg zelf ook wel graag hoor, ik fiets elke dag een stuk om buiten te zijn.

Hoi allemaal.

Ik was benieuwd hoe jullie tegenover de hulpverlening staan.
Ik woon sinds mijn 17e in een woonvorm (ben 20) en dat was omdat het thuis totaal niet goed ging, eigenlijk al jaren niet. School verkloot. Met vwo begonnen, nooit afgemaakt. Laatst nog geprobeerd om mijn vmbo/t dan maar te halen. Ook verkloot.

Maar ik ben het nu echt zo zat. Het liefst zou ik gewoon bij iemand willen wonen die wel van me houden, en ik heb geen zin meer in dat oppervlakkige hulpverlener client relatie ding. Ik ben het zat. En ik denk dat het mij ook helemaal niet helpt qua herstel.
Klinkt lekker emotioneel, wil gewoon warmte en liefde Ben al jaren bezig, en ik ben het zo spuugzat. Mijn ouders heb ik een hele slechte relatie mee, gaat ook niet meer beter worden.
Jezus, wat een kut verhaal, maar i wilde het gewoon even kwijt

quote:

Op zaterdag 16 september 2017 19:22 schreef bloempjuh het volgende:

[..]

Ik heb nog niet gek veel ervaring met hulpverlening die weten wat ze doen. Ze werken ook allemaal een beetje langs elkaar heen, lijkt wel.

Mijn psycholoog is een schatje, pas afgestudeerd en heel goed met CGT. Schijnbaar kan ze ook EMDR'en, maar dat lijkt me niet echt handig met een paniekstoornis. Ik heb namelijk niet echt iets vaststaands dat me bang maakt, tenzij 'alles' en 'de buitenwereld' met EMDR aan te pakken zijn.

Ik heb al een Maatschappelijk Werker versleten, nu in afwachting van een nieuwe.

Psychiater die ik vorige week heb ontmoet is misschien mijn favo hulpverlener in dit rijtje. Hij lacht om mijn zwarte humor en prikt er vervolgens keihard doorheen. Hopelijk kan hij me echt verder helpen.

Fijne huisarts, wil graag helpen maar weet niet hoe.

Verder nog een lotgenotengroepje.

Lieve Catnip, je verhaal klinkt misschien kut, maar je durft wel kritisch na te denken over je situatie.

Inderdaad ze werken allemaal ontzettend langs elkaar heen. Op zich ergens ook wel weer een soort van logisch. Maar niet handig. Ik ga waarschijnlijk ook EMDR doen. Maar ik denk dat het ook wel an helpen bij een angst stoornis. Tenminste als er een trauma aan vooraf is gegaan. En misschien helpt het sowieso wel om dingen te verwerken die er zijn gebeurd. Idk daar heb ik verder echt geen verstand van.

Ja, thanks, misschien ben ik iets te kritisch. Maar het gaat tenslotte over mijn leven, dusja.

Misschien een stomme vraag aan de dames hier: ik merk dat het gebruik van de anticonceptiepil bij mij negatief invloed heeft op mijn stemming. Ik kan geen andere pil gebruiken, dus ik ben ermee gestopt.

Is er iemand anders hier die tegen hetzelfde aanloopt, en zo ja, hoe gaan je ermee om?

quote:

Op zaterdag 16 september 2017 20:17 schreef Melancholia_war het volgende:
Misschien een stomme vraag aan de dames hier: ik merk dat het gebruik van de anticonceptiepil bij mij negatief invloed heeft op mijn stemming. Ik kan geen andere pil gebruiken, dus ik ben ermee gestopt.

Is er iemand anders hier die tegen hetzelfde aanloopt, en zo ja, hoe gaan je ermee om?

Ja, van het goedkopere merk werd ik in mn stopweek een paar dagen suicidaal Toen ik een ritme herkende ben ik ermee gestopt.

Ik ga ook niet opnieuw beginnen, als ik kijk naar de bijwerken is het dat mij niet waard. Ik heb nu geen relatie, maar als ik er 1 krijg dan mag hij voor de condooms zorgen. Ik wil die hormonen niet meer in mn lijf.

Ik heb een koperspiraal, zonder hormonen dus. Maar zelfs hier word ik niet vrolijk van... Laat staan die vreselijke menstruaties.

quote:

Op zaterdag 16 september 2017 20:23 schreef bloempjuh het volgende:

[..]

Ja, ik ben een jaar of vier geleden voor de laatste keer gestopt met hormonale anticonceptie. Mijn laatste poging was de NuvaRing.

Het gaf me zoveel -vooral negatieve, mentale- bijwerkingen, dat het meer nadelen had dan voordelen. Veel depressieve klachten, stemmingswisselingen.

Sinds vijf jaar een onvruchtbare partner. Ideaal!

Nadeel: Ongesteldheid is hel en ik heb veel last van jeugdpuistjes als ik gestressed ben.

Dank voor je antwoord, bloempjuh!

Doe je nog iets tegen die laatste twee klachten? Ik weet dat de pil iig heel goed hielp bij pijnlijke en langdurige menstruaties. Ik heb eigenlijk ook al van alles geprobeerd om dat zelf een beetje op te lossen, met niet tot heel weinig resultaat helaas.

Sommige antidepressiva hebben ook een rare werking op de hormonen gaf mijn gynaecologe aan. Ik denk dat ik toch maar met de pil ga starten en een dagboek bij ga houden. De menstruatieklachten zijn ook niet heel bevorderend voor mijn stemming .

quote:

Op vrijdag 15 september 2017 19:06 schreef Catnip het volgende:
Hoi mensen, lang geleden dat ik hier wat heb gepost.
Het gaat gewoon focking kut klote. (Sorry heb zin om te schelden )

Hebben jullie ook dat het moeilijk is om af te spreken met vrienden, en kennissen? Ik wil het wel heel graag, maar toch lukt het gewoon niet. Misschien vermijd ik het sociale gedoe wel gewoon omdat het vermoeiend is.

Hoi. Ik herken je username nog wel ergens van, maar weet niet meer precies waarvan.
't zou best kunnen dat je het sociale gedoe vermijdt, omdat het je teveel energie kost.
Ik neem wel aan dat je wel het principe begrijpt dat sociaal contact ook gezien kan worden als een energie-investering...en hopelijk krijg je er weer energie voor terug (bijvoorbeeld in de vorm van inspiratie, goede momenten/goede herinneringen, een band met een persoon die je begrijpt, 't beantwoorden van vragen (bijvoorbeeld bevestiging van wat privé persoonlijke twijfels van jezelf zijn) misschien geld enof begrip of steun/lkiefde/geborgenheid...of misschien juist actie en afleiding, deze lijst is eindeloos).
't kan op zich best zijn dat op dat moment de investering gewoon wat te hoog is, zelfs al zou je er wel veel voor terugkrijgen.

Als je al door al je reserves heen was, kan ik me wel voorstellen dat 't eigenlijk al niet reëel was om ook in ('t sociaal contact met) anderen te investeren, al helemaal als je zeg maar "sociale verplichtingen" hebt (zoals de verjaardag van je achtertante..ofzo, je begrijpt 't wel) waar je eigenlijk vooral in investeert omdat weigeren zoveel gedoe oplevert of kan opleveren.

Ik lees even verder _{^{want anders is m'n eten straks al koud voordat ik ook maar je 1e post gelezen+beantwoord heb}}

quote:

Ik heb nu ook dat ik continu over de meest achterlijke dingen nadenk, mijn hoofd is gewoon niet rustig te krijgen zegeaar. Ik slik af en toe Lorazepam, maar dat is weer zo verslavend.

Hoe gaat 't vinden van antwoorden?

quote:

Heb de laatste tijd ook moeite met slapen. Ben een aantal maanden geleden opgenomen geweest, en toen ben ik gesepareerd, omdat ik heel erg suïcidaal was, en in de war. Maar nu voel ik nog gewoon die schaamte. Vooral heel veel schaamte. Naakt zijn, en een kartonnen po Ik merk de laatste tijd dat ik ineens wat tegen de kleur blauw heb, ik denk vanwege zo'n scheurjurk. En karton vindt ik ook vreselijk.
Maar ik schaam me gewoon zo erg. Zijn er meer die hier last van hebben? Ik heb zo'n behoefte aan lotgenotencontact..

Ik heb meerdere mensen gesproken die dit zelf hebben meegemaakt. Tis mensonterend, maar dat zal je denk ik al vaker gehoord hebben.
Het is heel naar/traumatisch voor je geweest en je wilt het niet nog een keer meemaken. Ik denk dat je daarom de losse items van je 'separatie' (wat eigenlijk nog een te goede naam voor deze hulpverleningskundige uiting van machteloosheid is) associeert met dingen die je alert maken op gevaar.

quote:

Op vrijdag 15 september 2017 19:37 schreef Catnip het volgende:

[..]

Tegenwoordig heb ik Wellbutrin 300 mg. Seroquel, maar ik weet niet precies hoeveel. En slik zo nodig Lorazepam 2,5 mg. Mag ik 3 keer op n dag
Heb in het verleden ook Fluoxetine, paroxetine, efexor, abilify, en risperdal en weet ik veel wat geslikt Ben dus een soort wandelende pillenfabriek. Maar oké.

Heb jij ook dat je na een dag echt blij bent dat je mag liggen (slapen, maar ik slaap niet)? Idk klinkt gestoord.

Je hebt 't gevoel dat je wordt geleefd...ergens doe je maar wat, want wat moet je anders? Klopt dat?
Slapeloosheid...vreselijk...
Ik ben blij dat ik er weer vanaf ben. Na een gezoek van meerde3re jaren ben ik eruit gekomen dat 't bij mij vooral een kwestie van stress was. Verdwijnen de bronnen van de stress, dan verdwijnen (blijkbaar?) m'n slaapproblemen ook.
Wel moet ik als kanttekening zetten dat het slapeloosheidsherstel wel (al dan niet toevallig, maar vandaar dat ik 't nu even benoem) parallel liep aan 't traject van m'n traumabehandeling. Je hebt ongetwijfeld HEEL veel shit ervaren (misschien nieteens noodzakelijkerwijs fysiek meegemaakt, maar in elk geval wel psychisch, anders overkomt zoiets je niet) die over je heen groeide. Alsof 't allemaal teveel werd, anders gedraag je je niet "als een beest"...overigens gedraagt zoiemand zich niet als een beest maar is 't eerder pure wanhoop, al dan niet i.c.m. controleverlies.

Hoe je hier weer bovenop komt is een beetje afhankelijk van je situatie en van wat je wilt..en van je draagkracht en van je lasten.

quote:

Op vrijdag 15 september 2017 19:40 schreef Catnip het volgende:

[..]

Pff ja dat is het lastige. Ik bel wel met mensen enzovoort, maar toch.. Toch moet ik het zelf doen. Tenminste, de mensen in mijn omgeving kunnen die pijn niet wegnemen. Of overnemen. (Oh wow wat zou dat chill zijn) tja dat is dus het leven van een depressief persoon, die vandaag dus helemaaaaal haar dag niet heeft.

Slik jij ook medicatie?

Gelukkig kunnen ze wel voor prettige afleiding zorgen. Had ik gisternacht ook even behoefte aan en ik ben blij dat ik zulke mensen ken die voor me klaarstaan wanneer ik 't even goed kan gebruiken

quote:

Op vrijdag 15 september 2017 21:25 schreef Catnip het volgende:

[..]

Klinkt heel idioot, maar ik weet het allemaal niet meer precies. Het zal ongetwijfeld wel ergens terug te lezen zijn. Mijn geheugen zit ook vol gaten. Maar ik denk dat het een aantal dagen waren. Het voelde alleen alsof ik gewoon een beest was.

Maar hee dat is ook niet niks, dat van de politie en ziekenhuis. Kan je er nu wel mee omgaan? (Ik kan dat namelijk niet goed) Schaamte heb ik ook steeds als ik in een grote groep ben. Ha, ik ben Catnip en ik ben dat meisje die in de separeer is gegooid omdat ik me gedroeg als een beest'' Beetje alsof het op mijn voorhoofd geschreven staat of zo.

Je was wanhopig, toch? Tis niet zo alsof ik soort rare gedrag van mezelf niet herken...
Bij mij was 't alsof er bepaalde interne remmen zich begonnen op te lossen, waardoor er een soort interne waanzin (wat product is van mijn ervaringen van 't verleden en waar ik steeds aan moet denken en wat me bezig houdt) als 't ware naar buiten lekt..alleen is 't ergens ook weer niet mezelf. Het is wel van mezelf, maar ik ben het zelf niet....beetje als een soort ehm..kan alleen maar een gore metafoor bedenken (iets met museum en DNA en sterk water).
Maar ik SNAP dat het een vorm/uiting van (psychische) overmacht was. Waarom zou iemand die jou respecteert, jou dit kwalijk nemen? Geen enkel normaal mens zou dit moeten doen.
Het is jezelf, maar to-taal vervormd en je gedrag op dat moment is niet representatief voor je normale staat van zijn.
Ik zou 't kwalijk nemen van acties (al dan niet raar of tevergaand) tijdens dit soort fases iemand niet kwalijk nemen, tis hetzelfde als iemand kwalijk nemen dat ze tijdens 't slaapwandelen een dure vaas hebben omgegooid, terwijl ze daarvoor echt noooooit hebben geslaapwandeld. Ik kan daar niet boos op worden..maar er zijn helaas wel mensen die 't jou wel persoonlijk kwalijk zouden kunnen nemen (en dan zit jij met de gebakken peren).
*ahem* mijn excuus.

quote:

Op zaterdag 16 september 2017 12:55 schreef Catnip het volgende:

[..]

Hmm, dat is ook zo ja.Maar relativeren is voor mij altijd een lastig iets geweest. Vooral als ik me niet goed voel. Dan kijk je door een compleet andere 'bril' lijkt wel.

Vetgedrukte lijkt me volkomen normaal? Zelfs ik kan 't dan niet.
Dat van die bril herken ik wel! Ik vergeleek 't een beetje als "door een koker heen kijken en alleen maar je doel zien" (of alleen maar naar het ontsnappingsluik zoeken..ofzo).

quote:

Op zaterdag 16 september 2017 18:46 schreef Catnip het volgende:
Hoi allemaal.

Ik was benieuwd hoe jullie tegenover de hulpverlening staan.
Ik woon sinds mijn 17e in een woonvorm (ben 20) en dat was omdat het thuis totaal niet goed ging, eigenlijk al jaren niet. School verkloot. Met vwo begonnen, nooit afgemaakt. Laatst nog geprobeerd om mijn vmbo/t dan maar te halen. Ook verkloot.

Maar ik ben het nu echt zo zat. Het liefst zou ik gewoon bij iemand willen wonen die wel van me houden, en ik heb geen zin meer in dat oppervlakkige hulpverlener client relatie ding. Ik ben het zat. En ik denk dat het mij ook helemaal niet helpt qua herstel.
Klinkt lekker emotioneel, wil gewoon warmte en liefde Ben al jaren bezig, en ik ben het zo spuugzat. Mijn ouders heb ik een hele slechte relatie mee, gaat ook niet meer beter worden.
Jezus, wat een kut verhaal, maar i wilde het gewoon even kwijt

Geeft toch niks? Wat je hier schetst, is heel humaan en heel normaal
Dat jaren bezig zijn en 't SPUUGzat zijn...ja dat ken ik wel
Godverdomme wat voelt dat bitter ook...
Je wilt liefde en warmte en je geborgen en gewenst en begrepen voelen. En je wilt blijkbaar niet nog langer (moeten) zoeken, je wilt gewoon een uitkomst, een oplossing, misschien even een stabiele fase zonder dat je constant moet lopen zoeken en passen en meten.
Slechte relatie met ouders, check! Ik heb 't er eigenlijk bijna nooit meer over. Heel toevallig vandaag heel even met een vriend over gehad (was iets op TV ofzo).

Hoevaak bankhang je?

En je vraag over hoe ik tegen de hulpverlening aankijk? Uhm..lang verhaal, maar ik heb m'n portie narigheid binnen de hulpverlening nu wel gehad!!!!!! Helemaal klaar mee....

quote:

Op zaterdag 16 september 2017 19:22 schreef bloempjuh het volgende:, tenzij 'alles' en 'de buitenwereld' met EMDR aan te pakken zijn.

Even hierop reageren, ik heb 't serieus afgelopen week met m'n eigen hulpverlener soort van hierover gehad, over hoe rot de wereld is en hoe dom en egoïstisch ze zijn. Bleh, wil er nieteens aan denken, tis absurd.

quote:

Op zaterdag 16 september 2017 19:33 schreef Catnip het volgende:

[..]

Inderdaad ze werken allemaal ontzettend langs elkaar heen. Op zich ergens ook wel weer een soort van logisch. Maar niet handig. Ik ga waarschijnlijk ook EMDR doen. Maar ik denk dat het ook wel an helpen bij een angst stoornis. Tenminste als er een trauma aan vooraf is gegaan. En misschien helpt het sowieso wel om dingen te verwerken die er zijn gebeurd. Idk daar heb ik verder echt geen verstand van.

Ja, thanks, misschien ben ik iets te kritisch. Maar het gaat tenslotte over mijn leven, dusja.

Te kritisch? Bedoel je misschien niet dat je zo kritisch bent dat 't onrealistisch wordt?
Ik heb zelf niet echt de indruk dat je te kritisch kunt denken. Hooguit dat je wel te kritisch kunt zijn.

Heb je verder in 't verleden traumatische dingen meegemaakt?
Zelf geen EMDR gedaan, maar wel schema's. Maar ik vind 't lastig een richting te bepalen, omdat ik geen voorafgaande ervaring had met traumabehandeling.

Hoe draaien we hier?

Hier gaat het vandaag wel redelijk. Kan eindelijk eens rustig in de zon zitten zonder het gevoel te hebben van alles te moeten doen. Vanmiddag even een dipje gehad maar nu gaat het wel weer. Bijwerkingen lijken wat minder te worden. Geen misselijkheid meer in elk geval.

quote:

Op zondag 17 september 2017 16:16 schreef LuciferShiningOne het volgende:
Hoe draaien we hier?

Hier gaat het vandaag wel redelijk. Kan eindelijk eens rustig in de zon zitten zonder het gevoel te hebben van alles te moeten doen. Vanmiddag even een dipje gehad maar nu gaat het wel weer. Bijwerkingen lijken wat minder te worden. Geen misselijkheid meer in elk geval.

Bij mij is de misselijkheid ook minder. En dat is erg fijn want ik ben vandaag naar Athene gevlogen.

Ik voel me ook iets minder suf wel flink grieperig en ik heb spierpijn. Best raar op zo'n warme plek.

Verder voel ik me wel oke. Maar ik ben ook in fijn gezelschap en ik kan rustig in mn eigen bubbel meelopen met de rest.

quote:

Op zondag 17 september 2017 21:59 schreef Fripsel het volgende:

Raar deze soep van emoties.

Dit ja..
Wel fijn dat je zo leuke dag heb gehad gisteren

quote:

Op zondag 17 september 2017 21:59 schreef Fripsel het volgende:
Fijn dat jullie misselijkheid minder is geworden!

Ik heb afgelopen jaar kerst, oud en nieuw, en mijn verjaardag enzo een beetje in een soort van roes beleefd. Mijn verjaardag begon zelfs op de eerste hulp en heb ik verder zoveel mogelijk genegeerd.

Maar ik wilde al heel lang een housewarming geven, en dat was deze zaterdag. En het was helemaal fantastisch. Ik ben echt altijd zo'n kneuzige puber geweest wat echt niet genoeg feestgangers bij elkaar kreeg en later met mijn ex waren zulke dingen altijd drama. En dit was, zo anders. En iedereen was zo lief. En iedereen had zo zijn best gedaan op de cadeautjes. En mijn vriend, echt, die is van goud. Hoe die me geholpen heeft met alles.

Alleen nu zit ik alleen op de bank weer. En zit ik echt even in soort achtbaan van geluk naar, oh shit het leven gaat toch gewoon door en ik raakte zelfs even licht in paniek toen hij weg ging.

Raar deze soep van emoties.

Oh wat mooi en fijn, Fripsel!

Ik snap dat de angst op een gegeven moment toeslaat. Maar zou je het ook eventueel kunnen accepteren dat dingen ook anders kunnen zijn? Zoals bij de housewarming het geval was. Als een soort van bewijs tegen doemdenken

Dikke knuffel

quote:

Op zondag 17 september 2017 22:26 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Ik denk dus dat het niet eens perse het doemdenken is. Ik vind komende week wel heel spannend enzo. Maar juist ook het besef hoe verschrikkelijk anders dingen zijn. Wat voor mensen ik om me heen heb weten te verzamelen en.. bohhh misschien is dit ook wel een stukje verwerken.

Met verwerken is niets mis. Zo te horen mag je hartstikke trots zijn op jezelf en er stiekem ook keihard van genieten!

Mag ik vragen wat de komende week staat te gebeuren? Sorry als je het eerder gedeeld hebt

quote:

Op zondag 17 september 2017 22:41 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Niet zoveel bijzonders juist. Dit feestje was echt een soort positiveits boosts waar ik me aan vast kon houden. Als ik me bijvoorbeeld somber voelde ging ik knutsels maken. Dus ik ben een beetje "bang voor de leegte" terwijl ik best een planning heb. Morgen hulpverlening aan huis, dinsdag en donderdag vrijwilligerswerk. In het weekend naar mijn vriend denk ik.

En eventueel andere hobbies, of jezelf toestaan even te ontspannen? Lukt dat ook? Op de planning hebben dat je bijvoorbeeld een boek leest, een filmpje kijkt, lang in bad gaat o.i.d.? Zou dat kunnen helpen?

quote:

Op zondag 17 september 2017 22:46 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Ik ben sowieso altijd lekker mijn plantjes bezig, binnen en buiten.

En ik heb ook al een nieuw knutselproject bedacht toen ik merkte dat deze angst op kwam spelen. Ik heb al mijn kerstdecoratie bij mijn ex achter gelaten. En diy'en is het goedkoopste dus je kan niet vroeg genoeg beginnen.

Klinkt gaaf. Ik wilde vragen wat voor iets je in gedachten hebt maar ben bang dat dit dan op een slowchat gaat lijken

quote:

Op zondag 17 september 2017 22:48 schreef Melancholia_war het volgende:

[..]

Klinkt gaaf. Ik wilde vragen wat voor iets je in gedachten hebt maar ben bang dat dit dan op een slowchat gaat lijken

Stap je over op de sc Just in case.