quote:
Op vrijdag 15 september 2017 19:06 schreef Catnip het volgende:Hoi mensen, lang geleden dat ik hier wat heb gepost.
Het gaat gewoon focking kut klote. (Sorry heb zin om te schelden
)
Hebben jullie ook dat het moeilijk is om af te spreken met vrienden, en kennissen? Ik wil het wel heel graag, maar toch lukt het gewoon niet. Misschien vermijd ik het sociale gedoe wel gewoon omdat het vermoeiend is.
Hoi. Ik herken je username nog wel ergens van, maar weet niet meer precies waarvan.
't zou best kunnen dat je het sociale gedoe vermijdt, omdat het je teveel energie kost.
Ik neem wel aan dat je wel het principe begrijpt dat sociaal contact ook gezien kan worden als een energie-investering...en hopelijk krijg je er weer energie voor terug (bijvoorbeeld in de vorm van inspiratie, goede momenten/goede herinneringen, een band met een persoon die je begrijpt, 't beantwoorden van vragen (bijvoorbeeld bevestiging van wat privé persoonlijke twijfels van jezelf zijn) misschien geld enof begrip of steun/lkiefde/geborgenheid...of misschien juist actie en afleiding, deze lijst is eindeloos).
't kan op zich best zijn dat op dat moment de investering gewoon wat te hoog is, zelfs al zou je er wel veel voor terugkrijgen.
Als je al door al je reserves heen was, kan ik me wel voorstellen dat 't eigenlijk al niet reëel was om ook in ('t sociaal contact met) anderen te investeren, al helemaal als je zeg maar "sociale verplichtingen" hebt (zoals de verjaardag van je achtertante..ofzo, je begrijpt 't wel) waar je eigenlijk vooral in investeert omdat weigeren zoveel gedoe oplevert of kan opleveren.
Ik lees even verder
want anders is m'n eten straks al koud voordat ik ook maar je 1e post gelezen+beantwoord hebquote:
Ik heb nu ook dat ik continu over de meest achterlijke dingen nadenk, mijn hoofd is gewoon niet rustig te krijgen zegeaar. Ik slik af en toe Lorazepam, maar dat is weer zo verslavend.
Hoe gaat 't vinden van antwoorden?
quote:
Heb de laatste tijd ook moeite met slapen. Ben een aantal maanden geleden opgenomen geweest, en toen ben ik gesepareerd, omdat ik heel erg suïcidaal was, en in de war. Maar nu voel ik nog gewoon die schaamte. Vooral heel veel schaamte. Naakt zijn, en een kartonnen po
Ik merk de laatste tijd dat ik ineens wat tegen de kleur blauw heb, ik denk vanwege zo'n scheurjurk. En karton vindt ik ook vreselijk.
Maar ik schaam me gewoon zo erg. Zijn er meer die hier last van hebben? Ik heb zo'n behoefte aan lotgenotencontact..
Ik heb meerdere mensen gesproken die dit zelf hebben meegemaakt. Tis mensonterend, maar dat zal je denk ik al vaker gehoord hebben.
Het is heel naar/traumatisch voor je geweest en je wilt het niet nog een keer meemaken. Ik denk dat je daarom de losse items van je 'separatie' (wat eigenlijk nog een te goede naam voor deze hulpverleningskundige uiting van machteloosheid is) associeert met dingen die je alert maken op gevaar.
quote:
Op vrijdag 15 september 2017 19:37 schreef Catnip het volgende:[..]
Tegenwoordig heb ik Wellbutrin 300 mg. Seroquel, maar ik weet niet precies hoeveel. En slik zo nodig Lorazepam 2,5 mg. Mag ik 3 keer op n dag
Heb in het verleden ook Fluoxetine, paroxetine, efexor, abilify, en risperdal en weet ik veel wat geslikt Ben dus een soort wandelende pillenfabriek. Maar oké.
Heb jij ook dat je na een dag echt blij bent dat je mag liggen (slapen, maar ik slaap niet)? Idk klinkt gestoord.
Je hebt 't gevoel dat je wordt geleefd...ergens doe je maar wat, want wat moet je anders? Klopt dat?
Slapeloosheid...vreselijk...
Ik ben blij dat ik er weer vanaf ben. Na een gezoek van meerde3re jaren ben ik eruit gekomen dat 't bij mij vooral een kwestie van stress was. Verdwijnen de bronnen van de stress, dan verdwijnen (blijkbaar?) m'n slaapproblemen ook.
Wel moet ik als kanttekening zetten dat het slapeloosheidsherstel wel (al dan niet toevallig, maar vandaar dat ik 't nu even benoem) parallel liep aan 't traject van m'n traumabehandeling. Je hebt ongetwijfeld HEEL veel shit
ervaren (misschien nieteens noodzakelijkerwijs fysiek meegemaakt, maar in elk geval wel psychisch, anders overkomt zoiets je niet) die over je heen groeide. Alsof 't allemaal teveel werd, anders gedraag je je niet "als een beest"...overigens gedraagt zoiemand zich niet als een beest maar is 't eerder pure wanhoop, al dan niet i.c.m. controleverlies.
Hoe je hier weer bovenop komt is een beetje afhankelijk van je situatie en van wat je wilt..en van je draagkracht en van je lasten.
quote:
Op vrijdag 15 september 2017 19:40 schreef Catnip het volgende:[..]
Pff ja dat is het lastige. Ik bel wel met mensen enzovoort, maar toch.. Toch moet ik het zelf doen. Tenminste, de mensen in mijn omgeving kunnen die pijn niet wegnemen. Of overnemen. (Oh wow wat zou dat chill zijn) tja dat is dus het leven van een depressief persoon, die vandaag dus helemaaaaal haar dag niet heeft.
Slik jij ook medicatie?
Gelukkig kunnen ze wel voor prettige afleiding zorgen. Had ik gisternacht ook even behoefte aan en ik ben blij dat ik zulke mensen ken die voor me klaarstaan wanneer ik 't even goed kan gebruiken
quote:
Op vrijdag 15 september 2017 21:25 schreef Catnip het volgende:[..]
Klinkt heel idioot, maar ik weet het allemaal niet meer precies. Het zal ongetwijfeld wel ergens terug te lezen zijn. Mijn geheugen zit ook vol gaten. Maar ik denk dat het een aantal dagen waren. Het voelde alleen alsof ik gewoon een beest was.
Maar hee dat is ook niet niks, dat van de politie en ziekenhuis. Kan je er nu wel mee omgaan? (Ik kan dat namelijk niet goed) Schaamte heb ik ook steeds als ik in een grote groep ben. Ha, ik ben Catnip en ik ben dat meisje die in de separeer is gegooid omdat ik me gedroeg als een beest'' Beetje alsof het op mijn voorhoofd geschreven staat of zo.
Je was wanhopig, toch? Tis niet zo alsof ik soort rare gedrag van mezelf niet herken...
Bij mij was 't alsof er bepaalde interne remmen zich begonnen op te lossen, waardoor er een soort interne waanzin (wat product is van mijn ervaringen van 't verleden en waar ik steeds aan moet denken en wat me bezig houdt) als 't ware naar buiten lekt..alleen is 't ergens ook weer niet mezelf. Het is wel van mezelf, maar ik ben het zelf niet....beetje als een soort ehm..kan alleen maar een gore metafoor bedenken
(iets met museum en DNA en sterk water).
Maar ik SNAP dat het een vorm/uiting van (psychische) overmacht was. Waarom zou iemand die jou respecteert, jou dit kwalijk nemen? Geen enkel normaal mens zou dit moeten doen.
Het is jezelf, maar to-taal vervormd en je gedrag op dat moment is niet representatief voor je normale staat van zijn.
Ik zou 't kwalijk nemen van acties (al dan niet raar of tevergaand) tijdens dit soort fases iemand niet kwalijk nemen, tis hetzelfde als iemand kwalijk nemen dat ze tijdens 't slaapwandelen een dure vaas hebben omgegooid, terwijl ze daarvoor echt noooooit hebben geslaapwandeld. Ik kan daar niet boos op worden..maar er zijn helaas wel mensen die 't jou wel persoonlijk kwalijk zouden kunnen nemen (en dan zit jij met de gebakken peren).
*ahem* mijn excuus.
quote:
Op zaterdag 16 september 2017 12:55 schreef Catnip het volgende:[..]
Hmm, dat is ook zo ja.Maar relativeren is voor mij altijd een lastig iets geweest.
Vooral als ik me niet goed voel. Dan kijk je door een compleet andere 'bril' lijkt wel.
Vetgedrukte lijkt me volkomen normaal? Zelfs ik kan 't dan niet.
Dat van die bril herken ik wel! Ik vergeleek 't een beetje als "door een koker heen kijken en alleen maar
je doel zien" (of alleen maar naar het ontsnappingsluik zoeken..ofzo).
quote:
Op zaterdag 16 september 2017 18:46 schreef Catnip het volgende:Hoi allemaal.
Ik was benieuwd hoe jullie tegenover de hulpverlening staan.
Ik woon sinds mijn 17e in een woonvorm (ben 20) en dat was omdat het thuis totaal niet goed ging, eigenlijk al jaren niet. School verkloot. Met vwo begonnen, nooit afgemaakt. Laatst nog geprobeerd om mijn vmbo/t dan maar te halen. Ook verkloot.
Maar ik ben het nu echt zo zat. Het liefst zou ik gewoon bij iemand willen wonen die wel van me houden, en ik heb geen zin meer in dat oppervlakkige hulpverlener client relatie ding. Ik ben het zat. En ik denk dat het mij ook helemaal niet helpt qua herstel.
Klinkt lekker emotioneel, wil gewoon warmte en liefde
Ben al jaren bezig, en ik ben het zo spuugzat. Mijn ouders heb ik een hele slechte relatie mee, gaat ook niet meer beter worden.
Jezus, wat een kut verhaal, maar i wilde het gewoon even kwijt
Geeft toch niks? Wat je hier schetst, is heel humaan en heel normaal
Dat jaren bezig zijn en 't SPUUGzat zijn...ja dat ken ik wel
Godverdomme wat voelt dat bitter ook...
Je wilt liefde en warmte en je geborgen en gewenst en begrepen voelen. En je wilt blijkbaar niet nog langer (moeten) zoeken, je wilt gewoon een uitkomst, een oplossing, misschien even een stabiele fase zonder dat je constant moet lopen zoeken en passen en meten.
Slechte relatie met ouders, check! Ik heb 't er eigenlijk bijna nooit meer over. Heel toevallig vandaag heel even met een vriend over gehad (was iets op TV ofzo).
Hoevaak bankhang je?
En je vraag over hoe ik tegen de hulpverlening aankijk? Uhm..lang verhaal, maar ik heb m'n portie narigheid binnen de hulpverlening nu wel gehad!!!!!! Helemaal klaar mee....
quote:
Even hierop reageren, ik heb 't serieus afgelopen week met m'n eigen hulpverlener soort van hierover gehad, over hoe rot de wereld is en hoe dom en egoïstisch ze zijn. Bleh, wil er nieteens aan denken, tis absurd.
quote:
Op zaterdag 16 september 2017 19:33 schreef Catnip het volgende:[..]
Inderdaad ze werken allemaal ontzettend langs elkaar heen. Op zich ergens ook wel weer een soort van logisch. Maar niet handig. Ik ga waarschijnlijk ook EMDR doen. Maar ik denk dat het ook wel an helpen bij een angst stoornis. Tenminste als er een trauma aan vooraf is gegaan. En misschien helpt het sowieso wel om dingen te verwerken die er zijn gebeurd. Idk daar heb ik verder echt geen verstand van.
Ja, thanks, misschien ben ik iets te kritisch. Maar het gaat tenslotte over mijn leven, dusja.
Te kritisch? Bedoel je misschien niet dat je zo kritisch bent dat 't onrealistisch wordt?
Ik heb zelf niet echt de indruk dat je te kritisch kunt denken. Hooguit dat je wel te kritisch kunt zijn.
Heb je verder in 't verleden traumatische dingen meegemaakt?
Zelf geen EMDR gedaan, maar wel schema's. Maar ik vind 't lastig een richting te bepalen, omdat ik geen voorafgaande ervaring had met traumabehandeling.