May: mensenrechten opgeven in strijd terrorisme

Op alles schieten wat niet Brits oogt.

Maygodin

quote:

Op woensdag 7 juni 2017 12:58 schreef Chadi het volgende:
Oke, nu weet ik het zeker. Dat mens spoort niet.

Verkiezingstijd niet snappen.

Zo is het balletje weer rond:

The mass media 'assign guilt' and knock out the usual 'suicidal muslims done it' spiel; drum up hate in communities, while pretending not to; embellish any casualty statistics as much as is humanly possible; find a few heroes to praise, especially E.U. ones, if available; focus on the victims that are most likely to pull on the public heartstrings, especially children because that invariably does the trick; loudly alert us to multiple raids that always follow such attacks, where any innocent sod is dragged in for questioning and then very quietly released without charge later on; cover some football match or concert, where we are told 'we must all stand together', which is designed to heavily discourage any questioning or dissent over what went down; and finally tell us what civil liberties we need to give up to 'keep us all safe'.



[ Bericht 9% gewijzigd door #ANONIEM op 07-06-2017 13:56:48 ]

Graag het achterhaalde vluchtelingenverdrag en het EVRM drastisch wijzigen. Ze belemmeren de bestrijding van de massa immigratie, de terugkerende Syrië strijders, de haatimams, de netwerken van radicale moslims en de salafistische haatclubjes.

quote:

Op woensdag 7 juni 2017 16:03 schreef Pharmacist het volgende:
Hier ligt natuurlijk precies het probleem. Een van die moordenaars v London Bridge is met ISIS vlaggen gaan paraderen en meerdere malen gemeld door andere Moslims ivm radicale ideologieen.

Aangezien er niet bewezen kon worden dat hij "iets kwaads in de zin" had, is hij er mee weg gekomen. Het probleem is dat er maar een korte periode is waarin er concreet bewijs is dat iemand "iets kwaads in de zin" heeft, en het moment dat die persoon tot moorden overgaat. In mijn opinie zou het rondparaderen met ISIS vlaggen (Mr Butt van de London bridge moordenaars), of een poging ISIS te joinen (die Italiaanse-Mocro van de London bridge moordenaars) genoeg reden moeten zijn om iemand aan te kunnen pakken

Denk hier eens over na en dan nog eens over het inleveren van (mensen)rechten:

-------------------------
Brief aan mijn dochter: in 1977 was het veel gevaarlijker

De dochter van Ralf Bodelier is een frequent concertbezoeker. De terreur die haar leeftijdgenoten in Manchester ondervonden, kan ook haar overkomen. Maar hoe reëel is die angst eigenlijk?

Ralf Bodelier is journalist en leidt de beweging World’s Best News.
Wanneer je deze brief leest, mijn Emma, zit je bijna in het vliegtuig naar de Birmingham Pride, het grootste LHBT-festival in het Verenigd Koninkrijk. Je verheugt je vooral op het optreden van Dua Lipa, een Britse zangeres die je ook al zag optreden in Keulen en Antwerpen.

Je landt in Londen en pakt dan de bus naar Birmingham waar je een groepje vrienden treft, gevormd tijdens de vele concerten die je al sinds je veertiende bezoekt. Die vrienden komen uit Engeland en Italië, uit Duitsland, België en natuurlijk uit Nederland. Jullie zijn nu allemaal 17, 18 of 19 jaar, de voertaal is Engels en jullie levens volg ik met bewondering. Okay, ik maak me grote zorgen over school, want die havo moet je ook nog een keer halen. Maar de vanzelfsprekendheid waarmee je nu door Europa reist, mensen vertrouwt en vriendschappen sluit, die doet me goed. Zó vrij hoopte ik dat je zou worden, Emma. En zo vrij ben je ook geworden.

Birmingham ligt op anderhalf uur treinen van Manchester en toen je gisterochtend op je telefoon keek, was je flink van slag. In de WhatsApp-groep die je met je vrienden onderhoudt, las je dat ook vrienden van je vrienden bij het concert van Ariana Grande waren. Zo dichtbij kwamen de aanslagen nog nooit. Vervolgens overwoog je dit. „Er waren 22 duizend mensen bij dat concert. Daarvan werden 22 mensen gedood. Dat is dus één op de duizend. Zelfs wanneer in Birmingham een bom ontploft, is de kans klein dat mij iets overkomt.” Je knuffelde me. „Wees maar niet bang hoor, Ralfie.”

Je leeft in een fantastische tijd

Je hebt het niet van een vreemde. Natuurlijk, op het moment dat er weer een aanslag is, schiet er angst door me heen. Waarom zouden alleen ánderen getroffen worden? Maar al snel toom ik die angst weer in. Dat doe ik door afstand te nemen. Door letterlijk weg te kijken van de bloederige beelden en hartverscheurende verhalen. Niet alleen word ik er veel te verdrietig van, ik doe het ook omdat de kans dat wij door oorlog, terrorisme of moord worden getroffen verwaarloosbaar klein is. Sterker nog: die kans is kleiner dan ooit.

Wanneer je de media volgt, zou je het niet zeggen, Emma. Maar je leeft in een fantastische tijd. Dat geldt niet alleen voor je levensverwachting, je vrijheid om te reizen of het aanbod aan popfestivals. Dat geldt ook voor het terrorisme in Europa. Wat dat betreft kun je maar wat blij zijn dat je jong bent in 2017 leeft en niet in 1977.

In 1977 was ik ongeveer zo oud als jij nu bent. Ook ik ging naar concerten. Al was dat met de bus en alleen met de jongens en meisjes uit mijn dorp. De Europese grenzen waren nog potdicht, vliegen alleen voor de rijken, de kans op een verkeersongeval tien keer zo hoog en overal woedde het terrorisme. In 1977 gijzelden radicale Molukkers een trein bij de Punt, waarbij acht doden vielen.

Lees ook ons interview met hoogleraar Beatrice de Graaf over het ‘rendement’ van aanslagen: Aanslag Manchester heeft precies het gewenste effect
In Duitsland vermoordde de Rote Armee Fraktion zowel een vooraanstaande bankier als de werkgeversvoorzitter en hun naaste medewerkers. In Nederland schoot dezelfde RAF drie politiemannen neer, waarvan er een agent overleed. Een jaar later vermoordden ze in Kerkrade nog eens twee agenten. Palestijnen kaapten een vol passagiersvliegtuig van Lufthansa, zwierven ermee door het Middellandse zeegebied en werden in Mogadishu met veel geweld overrompeld.

Media kieperen elk drama over ons heen

Reken even met me mee, Emma. De huidige, jihadistische terreurgolf startte op 11 september 2001. Jij schoof toen nog op je potje door de kamer. In de zestien jaar die volgden, werden in Europa ongeveer 700 mensen door terroristen vermoord. Dat waren er 700 teveel. Maar in de zestien jaar die aan 11 september voorafgingen, stierven in Europa nog 2200 mensen door terrorisme. Dat waren er drie keer zoveel.

Het was de tijd van de ETA, de RAF, de IRA, de Brigate Rosse en al die andere terreurclubs die ons toen teisterden. Voor het Verenigd Koninkrijk is die afname van terrorisme nog imposanter. Van 2001 tot vandaag, vermoordden terroristen er 120 mensen. Van 1985 tot 2000 doodden ze 1100 mensen en tussen 1970 en 1985 nog 2150. Alleen al de IRA bracht in die decennia 3700 mensen om en verwondden er tienduizenden.

Het terroristisch gevaar was in mijn tienerjaren heel wat groter dan vandaag. En toch lijken we nu veel angstiger. Maar veertig jaar geleden hadden we dan ook nog geen Twitter, Facebook en kabeltelevisie. Media die elk drama, waar dan ook ter wereld, real time op onze driezitsbank kieperen. En ook al heeft de Britse premier May nu de hoogste alarmfase afgekondigd, ik wens je een geweldig weekend in Birmingham, Emma. Mijn grootste zorgen reserveer ik vooralsnog voor je cijfers op de havo.

https://www.nrc.nl/nieuws(...)pa-10054454-a1560244
-------------

[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 07-06-2017 16:25:17 ]