[Centraal] Persoonlijkheidsstoornissen #10

quote:

Op donderdag 4 mei 2017 09:45 schreef LordofLeaves het volgende:

[..]

Haha, dat klinkt net als de Vers training voor borderliners. Same old, same shit.

En het is niet eens een groep specifiek voor een bepaalde persoonlijkheidsstoornis. Enige criteria is dat je begin 20 bent en dat je psychisch niet in orde bent. Daarom zijn er ook weken dat ik verhalen hoor waar ik niks mee kan.

quote:

Op donderdag 4 mei 2017 21:52 schreef Gary_Oak het volgende:

[..]

En het is niet eens een groep specifiek voor een bepaalde persoonlijkheidsstoornis. Enige criteria is dat je begin 20 bent en dat je psychisch niet in orde bent. Daarom zijn er ook weken dat ik verhalen hoor waar ik niks mee kan.

"Goedemorgen. Laten we eerst een rondje doen. Hoe zit je erbij en heb je behalve de groep nog plannen voor vandaag "

quote:

Op donderdag 4 mei 2017 22:37 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

"Goedemorgen. Laten we eerst een rondje doen. Hoe zit je erbij en heb je behalve de groep nog plannen voor vandaag "

Niet eens dat. Er worden geen rondjes gedaan, waardoor bepaalde emotionele bloedzuigers (aan één specifiek persoon denk ik nu ) elke week ruim de helft van de tijd het woord hebben.

quote:

Op donderdag 4 mei 2017 22:37 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

"Goedemorgen. Laten we eerst een rondje doen. Hoe zit je erbij en heb je behalve de groep nog plannen voor vandaag "

Ja stel je voor dat je iets leert van andere mensen die in hetzelfde schuitje zitten maar een andere label hebben. Misschien is het gewoon zo dat de mensen die dat organiseren een beter inzicht hebben in wat kan helpen dan mensen met juist de geestelijke stoornis. En dat die mensen die een stoornis hebben dit niet in kunnen zien en het allemaal maar heel raar vinden (niet geheel onlogisch toch?)

Misschien moeten jullie er gewoon vanuit een 3e persoon echt eens over nagaan denken of jullie geestelijk niet goed zijn en vanuit dat idee ook dingen gaan benaderen. Zoals, is het misschien nuttig dat ik hierover praat met die mensen die geestelijk ook niet goed zijn? In plaats van 'ze hebben niet dezelfde geestelijke stoornis, die kan mij nooit helpen'. Wie denk je dat jullie beter kan helpen, jullie eigen redenaties of die van een persoon die jullie probeert te helpen?

quote:

Op donderdag 4 mei 2017 22:45 schreef jodelahity het volgende:
Misschien moeten jullie er gewoon vanuit een 3e persoon echt eens over nagaan denken of jullie geestelijk niet goed zijn en vanuit dat idee ook dingen gaan benaderen. Zoals, is het misschien nuttig dat ik hierover praat met die mensen die geestelijk ook niet goed zijn? In plaats van 'ze hebben niet dezelfde geestelijke stoornis, die kan mij nooit helpen'. Wie denk je dat jullie beter kan helpen, jullie eigen redenaties of die van een persoon die jullie probeert te helpen?

Maar ik heb ook ervaringen opgedaan in zo'n groep, dus ik kan spreken uit ervaring. En mijn ervaring zegt dat ik niks kan met sommige verhalen. Ik snap je punt wel, maar je moet ook snappen waar mijn sentiment vandaan komt.

quote:

Op donderdag 4 mei 2017 22:47 schreef Gary_Oak het volgende:

[..]

Maar ik heb ook ervaringen opgedaan in zo'n groep, dus ik kan spreken uit ervaring. En mijn ervaring zegt dat ik niks kan met sommige verhalen. Ik snap je punt wel, maar je moet ook snappen waar mijn sentiment vandaan komt.

Misschien snapte ik die al wel bij mijn post. Ik stel dat jouw ervaring misschien niet realistisch is juist omdat je geestelijk anders bent. je weet dat je dat bent maar je eigen gedachtes zijn alsnog leidend. Ik zeg eigenlijk gewoon dat als je kan beseffen dat je geestelijk speciaal bent je ook kan beseffen dat niet al je gedachtes die daaruit voortvloeien (het nut van de verhalen van anderen in dit geval) realistisch zijn. Je wil graag geloven dat ze dat zijn, maar ik wil je vooral melden dat die gesprekken er niet zijn omdat die mensen die dat regelen dom zijn en niet weten wat ze doen. Het is voor jou wel goed om die verhalen te horen ook al zie je zelf het nut er niet van in. Dat is toch juist wat een geestelijke aandoening met je doet? Dat je bepaalde dingen niet realistisch in kan schatten. Ik zeg je vanuit de derde persoon dat het wel nut heeft en je gewoon (naar mijn idee) je best moet doen om wat met die informatie te doen. Anders blijf je zo, met minimale verschillen aan de hand van wat jij wel nuttig genoeg vindt om je aan aan te passen..

Bedoel jij ziet het nut van hun verhalen niet in, maar ze zijn eigenlijk jouw spiegelbeeld, maar dan met een andere aandoening. Dus je kan er wel veel van leren, ook al zie je het niet zoals hen het zien (want jullie zijn immers niet hetzelfde). Ze stoppen jullie juist samen zodat jullie een beter beeld krijgen in het algemeen

quote:

Op donderdag 4 mei 2017 22:53 schreef jodelahity het volgende:

[..]

Misschien snapte ik die al wel bij mijn post. Ik stel dat jouw ervaring misschien niet realistisch is juist omdat je geestelijk anders bent. je weet dat je dat bent maar je eigen gedachtes zijn alsnog leidend. Ik zeg eigenlijk gewoon dat als je kan beseffen dat je geestelijk speciaal bent je ook kan beseffen dat niet al je gedachtes die daaruit voortvloeien (het nut van de verhalen van anderen in dit geval) realistisch zijn. Je wil graag geloven dat ze dat zijn, maar ik wil je vooral melden dat die gesprekken er niet zijn omdat die mensen die dat regelen dom zijn en niet weten wat ze doen. Het is voor jou wel goed om die verhalen te horen ook al zie je zelf het nut er niet van in. Dat is toch juist wat een geestelijke aandoening met je doet? Dat je bepaalde dingen niet realistisch in kan schatten. Ik zeg je vanuit de derde persoon dat het wel nut heeft en je gewoon (naar mijn idee) je best moet doen om wat met die informatie te doen. Anders blijf je zo, met minimale verschillen aan de hand van wat jij wel nuttig genoeg vindt om je aan aan te passen..

quote:

Op donderdag 4 mei 2017 22:56 schreef jodelahity het volgende:
Bedoel jij ziet het nut van hun verhalen niet in, maar ze zijn eigenlijk jouw spiegelbeeld, maar dan met een andere aandoening. Dus je kan er wel veel van leren, ook al zie je het niet zoals hen het zien (want jullie zijn immers niet hetzelfde). Ze stoppen jullie juist samen zodat jullie een beter beeld krijgen in het algemeen

Ik snap heel goed wat je bedoelt hoor en het is ons ook meerdere keren verteld als zo'n discussie aan bod kwam over het nut. Dus rationeel ben ik het met je eens, maar emotioneel gezien heb ik het gehad met een paar personen uit mijn groep. Sorry, ben nog steeds geïrriteerd door iemand van dinsdag.

quote:

Op donderdag 4 mei 2017 22:59 schreef Gary_Oak het volgende:

[..]

[..]

Ik snap heel goed wat je bedoelt hoor en het is ons ook meerdere keren verteld als zo'n discussie aan bod kwam over het nut. Dus rationeel ben ik het met je eens, maar emotioneel gezien heb ik het gehad met een paar personen uit mijn groep. Sorry, ben nog steeds geïrriteerd door iemand van dinsdag.

Geeft niet, ik heb geen moment gezien waarop je onnodig negatief reageerde op mij, ook nu niet. Dus ja klote dat dinsdag iemand een lul was.

quote:

Op donderdag 4 mei 2017 23:04 schreef jodelahity het volgende:

[..]

Geeft niet, ik heb geen moment gezien waarop je onnodig negatief reageerde op mij, ook nu niet. Dus ja klote dat dinsdag iemand een lul was.

quote:

Op donderdag 4 mei 2017 23:21 schreef Argo het volgende:

[..]

Hah ik had gelukkig nooit de beurt maar als ik dan wat zei zaten ze met allen op me. Moet zeggen dat ik het beter maak sinds ik wat meer engageer in het leven.

Wist niet dat je nog therapie had, man. Ook nog steeds in zo'n groep?

quote:

Op dinsdag 2 mei 2017 22:41 schreef ChildoftheStars het volgende:
Hey allemaal,

Een tijdje terug ben ik gediagnosticeerd met een psychotische persoonlijkheidsstructuur (wat een beetje lomp gebracht werd). Het is een diagnose waar ik het wel moeilijk mee heb (diagnose gestoorde bijlmoordenaar). Ik hoop dat het goed is dat ik hier mee post, omdat ik het meer wil leren accepteren.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Clustertje A dus

Ik hoop dat het je op den duur gaat lukken die diagnose los te laten. Ik begrijp dat je vooral randpsychotisch bent? Dus dat je wel dingen waarneemt die er niet zijn, maar je bent je bewust dat het niet echt is?

En zijn de psychotische klachten vooral gerelateerd aan emoties? Dus als je je beter voelt en er is niks aan de hand, heb je er geen last meer van?

Ik begin zelf meer te zien dat ieder mens gewoon uniek is en dat normale mensen niet bestaan. 'Normaal' betekent dat je in staat bent je emoties voldoende te kunnen reguleren, kan functioneren op je niveau en je voldoende kan aanpassen aan wat de omgeving van je vraagt. Stress, zorgen en onzekerheid kent iedereen. Je hebt een psychische stoornis wanneer het je niet lukt dit te hanteren en je kan er op eigen kracht niet uitkomen.

De hokjesmentaliteit neemt wel toe helaas. Iedereen zegt dat je niet in hokjes moet denken. Je krijgt zelfs vaak van anderen op je kop wanneer je dat (in hun ogen) wel doet. Maar eigenlijk denkt de samenleving wel heel erg in hokjes.

Ik vind het overigens wel heel klote dat hier op FOK! op voorhand heel negatief op borderline wordt gereageerd. Als je zegt dat je borderline hebt, denkt men hier dat je sowieso onbetrouwbaar, egoistisch en manipulatief bent.

Die lui zijn er inderdaad. Maar er is een behoorlijk verschil tussen behandeld en onbehandelde borderline. En de allerergste gevallen bijvoorbeeld mensen die hun kinderen mishandelen en het leven zuur maken en daar geen spijt van hebben omdat ze altijd de schuld buiten zichzelf leggen, kunnen niet eens behandeld worden.

Ik heb ook in een kliniek met groepstherapie gezeten. De mensen die daar zitten zijn wel onzeker en hebben veel moeite met hun emoties reguleren. Maar ze zijn zeker niet gek. De therapeuten willen juist dat je je gezonde eigenschappen gaat gebruiken om te herstellen. Ze zouden je niet behandelen als ze die kanten niet in je zien. Voor de behandelaars is het altijd een gok of hun therapie aanslaat. Maar als het gebeurt, dan doe je dat wel zelf en mag je best trots op jezelf zijn.

quote:

Op donderdag 4 mei 2017 21:52 schreef Gary_Oak het volgende:

[..]

En het is niet eens een groep specifiek voor een bepaalde persoonlijkheidsstoornis. Enige criteria is dat je begin 20 bent en dat je psychisch niet in orde bent. Daarom zijn er ook weken dat ik verhalen hoor waar ik niks mee kan.

Chapeau dat je het volhoudt! Ik was allang afgehaakt.

quote:

Op donderdag 4 mei 2017 20:12 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Ik woon in een nogal gammel huisje. De wc zit in de badkamer (centrum van de stad, dus alles is klein) en in het plafond zit een ventilatierooster. Alleen dat ding werkt niet meer, waardoor er soms beestjes doorheen vallen. Wat die beesten op mijn dak doen weet ik niet, maar soms komen ze naar binnen. Soms ruim ik beestjes op die iedereen kan zien en soms ruim ik beestjes op die speciaal voor mij bestaan

Hoe zien die beestjes die alleen voor jou bestaan eruit?

quote:

Op donderdag 4 mei 2017 22:43 schreef jodelahity het volgende:

[..]

Ja stel je voor dat je iets leert van andere mensen die in hetzelfde schuitje zitten maar een andere label hebben. Misschien is het gewoon zo dat de mensen die dat organiseren een beter inzicht hebben in wat kan helpen dan mensen met juist de geestelijke stoornis. En dat die mensen die een stoornis hebben dit niet in kunnen zien en het allemaal maar heel raar vinden (niet geheel onlogisch toch?)

Nee het is ook niet onlogisch. Maar dag in dag uit zo'n zelfde vraag om de dag mee te beginnen nodigt maar weinig mensen uit om echt gemotiveerd mee te doen. En komt je al snel de strot uit. Da's alles.

quote:

Op donderdag 4 mei 2017 22:42 schreef Gary_Oak het volgende:

[..]

Niet eens dat. Er worden geen rondjes gedaan, waardoor bepaalde emotionele bloedzuigers (aan één specifiek persoon denk ik nu ) elke week ruim de helft van de tijd het woord hebben.

Zo herkenbaar. Ik had iemand in de groep zitten die alleen maar zat te lallen over de sociale dienst. *zucht*

quote:

Op donderdag 4 mei 2017 22:42 schreef Gary_Oak het volgende:

[..]

Niet eens dat. Er worden geen rondjes gedaan, waardoor bepaalde emotionele bloedzuigers (aan één specifiek persoon denk ik nu ) elke week ruim de helft van de tijd het woord hebben.

Als je je daaraan ergert, hoef je dat niet lijdzaam te ondergaan. Je kan ook uitspreken dat het je irriteert dat elke keer dezelfde personen aan het woord zijn.

De therapeuten doen er niks aan waarschijnlijk omdat ze willen dat de clienten er zelf wat aan doen. Jij bent wellicht iemand die moet leren ruimte in te nemen. Maar er zijn ook mensen die moeten leren ruimte te geven. Hoe groot zijn behoefte ook is om te praten, hij is niet alleen in de groep en de anderen hebben evengoed recht om over hun problemen te praten.

Ik ben zelf wel makkelijk met praten. Ik ben daarentegen ook niet egoistisch dat ik anderen geen ruimte gun. Maar ook dan is het moeilijk. Continu afwegen of ik nou wel of niet zou inbrengen. En als ik het toch deed en ik zag de andere clienten met hun gezicht naar de grond kijken, dacht ik meteen: "Zie je wel! Ze mogen mij niet! Ze zijn niet betrokken met mij, want anders hadden ze wel geinteresseerd naar mij gekeken. En ik geef ze gelijk, want eigenlijk ben ik ook een enorme aansteller met mijn probleempjes."

Maar uiteindelijk is dat ook een aanname van mij. Mensen kunnen ook naar de grond kijken omdat ze moe zijn, omdat ze teveel met hun eigen problemen bezig zijn, omdat ze niet weten waarmee ze mij kunnen helpen, omdat ze bang zijn iets verkeerds te zeggen, etc.

De situaties in therapie kom je ook in het dagelijks leven tegen. De behandeling is een plek waar je kan oefenen. En wat ik al zei: jij bent zelf de enige die jou kan helen. Therapeuten kunnen je alleen inzicht geven en je een beetje sturen en wegwijs maken. Maar het leren omgaan met emoties is iets wat je zelf moet doen.

Des te meer kan je trots zijn als je in positieve zin verandert. Dat is niet iets wat de therapeut doet, dat is iets wat JIJ doet.

quote:

Op donderdag 4 mei 2017 23:26 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]

Ik hoop dat het je op den duur gaat lukken die diagnose los te laten. Ik begrijp dat je vooral randpsychotisch bent? Dus dat je wel dingen waarneemt die er niet zijn, maar je bent je bewust dat het niet echt is?

Op het moment dat ik zo'n "bui" heb, is het voor mij echt. Daarom hangen er overal relativerende briefjes in mijn huis. Alleen heb ik inmiddels geleerd dat het misschien echt voor mij is, dat het dan niet bestaat in de buitenwereld (wat soms erg verwarrend is) Dat is ook de reden geweest waarom ik werd opgenomen (naja, eetstoornis, ptss en psychotische klachten). Dus stiekem ben ik wel echt psychotisch, op momenten, maar ik noem het liever een bui.

Ach, een diagnose is ook iets waaraan je moet wennen. En dit is een bittere pil om te slikken, maar inmiddels begin ik wel in te zien dat ik redelijk goed functioneer voor iemand met dit probleem.

quote:

En zijn de psychotische klachten vooral gerelateerd aan emoties? Dus als je je beter voelt en er is niks aan de hand, heb je er geen last meer van?

Uhm, emoties versterken de klachten wel, maar als ik me goed voel kan het ook komen opzetten. Alleen wanneer ik ontvankelijker bent voor dingen (bijvoorbeeld door emoties of vermoeidheid) is het moeilijker om eruit te komen en dan duren die buien ook langer.

quote:

Ik begin zelf meer te zien dat ieder mens gewoon uniek is en dat normale mensen niet bestaan. 'Normaal' betekent dat je in staat bent je emoties voldoende te kunnen reguleren, kan functioneren op je niveau en je voldoende kan aanpassen aan wat de omgeving van je vraagt. Stress, zorgen en onzekerheid kent iedereen. Je hebt een psychische stoornis wanneer het je niet lukt dit te hanteren en je kan er op eigen kracht niet uitkomen.

De hokjesmentaliteit neemt wel toe helaas. Iedereen zegt dat je niet in hokjes moet denken. Je krijgt zelfs vaak van anderen op je kop wanneer je dat (in hun ogen) wel doet. Maar eigenlijk denkt de samenleving wel heel erg in hokjes.

Hier heb je helemaal gelijk mee... Dank je wel

quote:

Op vrijdag 5 mei 2017 09:56 schreef LordofLeaves het volgende:

[..]

Hoe zien die beestjes die alleen voor jou bestaan eruit?

Oh, het zijn wel beestjes die in de wereld voorkomen. Alleen als ik het idee heb dat mijn bed vol maden ligt, dan bestaan die maden alleen voor mij (tenzij mijn partner een heel goede leugenaar is natuurlijk )

quote:

Op vrijdag 5 mei 2017 12:37 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Oh, het zijn wel beestjes die in de wereld voorkomen. Alleen als ik het idee heb dat mijn bed vol maden ligt, dan bestaan die maden alleen voor mij (tenzij mijn partner een heel goede leugenaar is natuurlijk )

Hoe lang zie je dat dan? Als jij je realiseert dat het niet echt is en je voelt je rustig, gaat die waarneming dan ook weer weg? Dus dat het meer vergelijkbaar is met een verschijnsel als slaapverlamming. Of lig jij vervolgens in bed met voor jouw beleving allemaal maden?

En kan jij die waarneming ook aan een emotie koppelen? Bijvoorbeeld dat jij je op dat moment minderwaardig voelt en dat je het voor jouw gevoel verdient om in zo'n vies bed te liggen?

quote:

Op vrijdag 5 mei 2017 15:27 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]

Hoe lang zie je dat dan? Als jij je realiseert dat het niet echt is en je voelt je rustig, gaat die waarneming dan ook weer weg? Dus dat het meer vergelijkbaar is met een verschijnsel als slaapverlamming. Of lig jij vervolgens in bed met voor jouw beleving allemaal maden?

Het is zeker geen slaapverlamming. Die heb ik ook wel eens gehad, maar dat is echt heel anders dan dit. Voor mij is het echt een bed voor met maden waarin ik lig (en ik geef toe er vaak uit te gaan en te douchen dan). Dit kan een uurtje duren, maar soms ook wel een hele nacht. En rustig voelen kan ik me dan niet, het is dan echt. Ik krijg overal jeuk, ik voel ze echt over me heen kruipen en in me kruipen. Dus meestal probeer ik afleiding te zoeken (televisie aan zetten) en mijn briefjes te lezen. Het is pittig.

quote:

En kan jij die waarneming ook aan een emotie koppelen? Bijvoorbeeld dat jij je op dat moment minderwaardig voelt en dat je het voor jouw gevoel verdient om in zo'n vies bed te liggen?

Zo één op één werkt het niet. Soms kan ik me ook slecht voelen zonder dit soort ervaringen of vrolijk voelen en er dan ook in klappen. Als ik mijn medicatie vergeet, ben ik ook erg leeg of juist agressief wat emoties betreft (omdat alles en iedereen dan een gevaar is). Gelukkig zitten de pillen nu wel goed op de rit.
Alleen als ik emotioneel ben, negatief of positief, dan is het moeilijker om dit soort dingen te relativeren, dus gebeurt het meer. Meestal kan ik het voelen aankomen, zodat ik voordat het mis gaat er al op in kan grijpen.

quote:

Op vrijdag 5 mei 2017 12:37 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Oh, het zijn wel beestjes die in de wereld voorkomen. Alleen als ik het idee heb dat mijn bed vol maden ligt, dan bestaan die maden alleen voor mij (tenzij mijn partner een heel goede leugenaar is natuurlijk )

Haha, sorry dat ik er om moet lachen. Het lijkt mij zo bizar.

quote:

Op vrijdag 5 mei 2017 18:53 schreef LordofLeaves het volgende:

[..]

Haha, sorry dat ik er om moet lachen. Het lijkt mij zo bizar.

Natuurlijk mag je lachen, voor een lach nooit sorry zeggen
Het is ook bizar en als ik niet zo'n bui heb kan ik er ook hartelijk om lachen.
Beter dan niet naar de wc durven omdat er enge mannen in huis zijn

quote:

Op vrijdag 5 mei 2017 18:56 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Natuurlijk mag je lachen, voor een lach nooit sorry zeggen
Het is ook bizar en als ik niet zo'n bui heb kan ik er ook hartelijk om lachen.
Beter dan niet naar de wc durven omdat er enge mannen in huis zijn

Die geef je toch gewoon een mep? Haha.

quote:

Op vrijdag 5 mei 2017 18:57 schreef LordofLeaves het volgende:

[..]

Die geef je toch gewoon een mep? Haha.

Hahahaha, dat zou best een mooie zijn <3

-

[ Bericht 100% gewijzigd door kuolema op 05-05-2017 19:12:20 ]

Whoops.

quote:

Op vrijdag 5 mei 2017 19:00 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Hahahaha, dat zou best een mooie zijn <3

Misschien ben je diep van binnen wel een type dat houdt van boksen...

quote:

Op vrijdag 5 mei 2017 20:16 schreef LordofLeaves het volgende:

[..]

Misschien ben je diep van binnen wel een type dat houdt van boksen...

Ik heb wel eens bij een boksschool gekeken, alleen iedereen was zoveel groter dan ik en allemaal mannen, dat ik niet naar binnen durfde te gaan En nu ben ik bezig om een neurolinguïst en logopedist te worden, waardoor ik de gevolgen heb gezien, denk ik helemaal nee. Al lijkt het me een heerlijk uitlaatklep.

---------

(oh, ik ben zo blij met dit topic. Ik kan hier de dingen kwijt die ik nergens anders kwijt wil en durf. Ik hoop dat ik ooit van die schaamte afkom).

_{Ah, sorry even klagen. Ik woon in het centrum van de stad. Iets dat ik heerlijk vind, behalve op feestdagen. Al die schreeuwende mensen en harde geluiden maken me zo bang en waanachtig. Ik zit al de hele avond in mijn "veilige hoekje" en het schiet maar niet op. Sorry voor het klagen... morgen ben ik weer positief en blij}

Wat is het verschil tussen ADD en borderline-PS? Intaker zei dat het naast elkaar zou kunnen bestaan, vriendinnetje zei dat zij haar ADD in mij herkent. Grrr ik wil een label zodat de aanpak makkelijker is.

quote:

Op vrijdag 5 mei 2017 22:18 schreef Andromache het volgende:
Wat is het verschil tussen ADD en borderline-PS? Intaker zei dat het naast elkaar zou kunnen bestaan, vriendinnetje zei dat zij haar ADD in mij herkent. Grrr ik wil een label zodat de aanpak makkelijker is.

Ze kunnen zeker naast elkaar bestaan. Even op mijn boerenverstand afgaande: Bordeline is meer emotieregulatie. Dus niet goed om kunnen gaan met stemmingen, daar wisselingen in hebben en 'extreem' kunnen reageren op situaties. Daarnaast zit daar ook een stuk zwart/wit-denken bij en destructief gedrag.
ADD is zoals ADHD, maar zonder de hyperactiviteit. Dus je bent dan snel afgeleid en onrustig. Dat is meer een focus/concentratiestoornis

_{(die struggle van diagnoses ken ik ook. En iedereen zegt dat je niet zoveel waarde moet plakken aan de diagnose, heeft ongelijk: een diagnose stuurt de behandeling. En die behandeling moet ervoor zorgen dat je een leefbaar leven hebt. Zodra je dat hebt bereikt, maar de diagnose niet meer uit.
Bij mij heeft het vier jaar geduurd voordat ze met de juiste diagnose aan kwamen zetten (naja, de eetstoornis waarvoor ik word behandeld was van het begin duidelijk, daarom zit ik ook op die afdeling). Eerst was het autisme, maar ik had daar geen symptomen van. Ze kwamen erbij omdat ik bij de sessie vaak de psych niet aankeek, maar ze zat met haar rug naar een raam toe die uitkeek op een drukke straat. Daarna was het ADHD, maar ik had geen problemen op dat gebied. Toen gingen ze over op Borderline, maar ik had er geen enkel symptoom van, behalve niet-kloppende emoties. En dat was het punt dat ik ging staan op een onderzoek en werd ik open over de psychotische ervaringen. Ik was het zat. Uit dat onderzoek bleek PTSS en de psychotische persoonljkheidsstructuur. Nu ik daarvoor medicatie krijg, gaat alles goed.)}

Kom met diagnoses betreft voor jezelf op!

[ Bericht 18% gewijzigd door ChildoftheStars op 05-05-2017 22:36:34 ]

Ik denk eigenlijk dat bij borderline (ik heb het zelf niet alleen de klachten) het als enige werkt om de emoties compleet te verwijderen, het is immers een soort ziekte geworden, een gezwel. De robot, dat is de ideale mens. Productief en zit niemand in de weg, Handiger voor de omgeving. Dan werken de coping strategieën die je moet toepassen van psychologen en de rest van de wereld ook eindelijk. Die zijn gebaseerd op robots die zichzelf compleet in de hand hebben en een knop hebben om hun stemming om te zetten, of zich gewoon altijd leeg voelen, en precies op ieder moment kunnen doen wat de maatschappij van hen verwacht omdat wat ze zelf willen altijd de meest logische en voordeel opleverende keuze is voor iedereen. Iedereen moet hiernaar streven, Sommigen zijn het al. De rest komt er alleen met heel veel moeite en zal zichzelf eerst nog 100000 keer blijven dwarszitten. Dat is nu eenmaal het lot van de mens, met een stoornis of niet. Voorbeeld is deze post, die had ik al niet moeten plaatsen, omdat het niet nuttig genoeg was. Helaas, heb al m'n tijd ermee verspild, jammer niets aan te doen. Jammer genoeg is het niet meetbaar in hoeverre iemand problemen met de zelfbeheersing heeft. Daarom is de veroordeling ervan nu nog niet echt eerlijk, heb ik het gevoel. Ik zou mij meer van het advies "gewoon de knop omzetten, niet aanstellen" aantrekken als ik objectief kon zien dat deze persoon op bepaalde momenten zich zelf ook bijv. 80% woedend voelde, en dat inderdaad had genegeerd. Maar nu kunnen ze wel alles zeggen, en dat moet je dan maar geloven en aannemen. Er bestaan wel apparaten om emoties te meten, dus ik stel dit ook direct voor voor 2050: dan moet het een draagbaar hulpmiddel zijn geworden, iedereen zo'n armband om, zodat er nauwkeuriger bewijs is in iets wat tegenwoordig altijd alleen maar de schuld is van de mensen met het probleem zelf. Ben ik een aansteller en een zwakkeling, dan is dat natuurlijk in eerste instantie een vervelende constatering, maar ik zou het kunnen accepteren omdat het eerlijk gemeten is. Maar nu is het in deze 'recht van de sterkste' samenleving gewoon het woord van de een tegen de ander, en dat irriteert mij. Ach , nee, laat maar, ik heb er ook eigenlijk vrede mee. Hulpverleners e.d kunnen denken wat ze willen en dat moet ik ook respecteren. Het interesseert me helemaal niets meer. Maar wat ik wel vind, is dat de huidige niet efficiënte diagnosemethoden alleen maar kunnen bestaan omdat hersenscans niet goedkoop genoeg zijn, en als dit eenmaal kan dan kunnen psychiaters en psychologen in de huidige vorm afgeschaft worden, dan moeten ze een andere functie krijgen en zich omscholen, maar dan worden er minder foute diagnoses gesteld. Jammer genoeg zal niemand ooit in zoiets willen investeren denk ik omdat maar weinig mensen zich echt interesseren voor mensen met een psychiatrische stoornis zoals men zich interesseert voor lichamelijke ziekten. Ik ben blij dat er hier nog mensen zijn die geholpen worden met het huidige zorgaanbod. Want zoals het nu is, vind ik het nog in de fase zitten van de middeleeuwen, en de psychologen en psychiaters zijn er zelf vaak ook wel ontevreden over, alleen de vooruitgang gaat langzaam en de cliënten zelf kunnen door vaak hun financiële situatie niet betalen aan innovaties voor hun zorg.

[ Bericht 3% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 06-05-2017 10:12:34 ]

quote:

Op vrijdag 5 mei 2017 20:21 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Ik heb wel eens bij een boksschool gekeken, alleen iedereen was zoveel groter dan ik en allemaal mannen, dat ik niet naar binnen durfde te gaan En nu ben ik bezig om een neurolinguïst en logopedist te worden, waardoor ik de gevolgen heb gezien, denk ik helemaal nee. Al lijkt het me een heerlijk uitlaatklep.

---------

(oh, ik ben zo blij met dit topic. Ik kan hier de dingen kwijt die ik nergens anders kwijt wil en durf. Ik hoop dat ik ooit van die schaamte afkom).

Kan heerlijk ontspannend werken hoor. Ik doe het ook weleens. Je projecteert je woede op de bokszak en dan is het rammen geblazen!

Logopedist hé? Zit je dan de rest van je leven met mensen opgezadeld die stotteren of de 'r' niet kunnen zeggen? Lijkt mij zeer vermoeiend.

quote:

Op vrijdag 5 mei 2017 21:27 schreef ChildoftheStars het volgende:
_{Ah, sorry even klagen. Ik woon in het centrum van de stad. Iets dat ik heerlijk vind, behalve op feestdagen. Al die schreeuwende mensen en harde geluiden maken me zo bang en waanachtig. Ik zit al de hele avond in mijn "veilige hoekje" en het schiet maar niet op. Sorry voor het klagen... morgen ben ik weer positief en blij}

Geneer je niet. Wederom ben je eerlijk.

quote:

Op vrijdag 5 mei 2017 22:18 schreef Andromache het volgende:
Wat is het verschil tussen ADD en borderline-PS? Intaker zei dat het naast elkaar zou kunnen bestaan, vriendinnetje zei dat zij haar ADD in mij herkent. Grrr ik wil een label zodat de aanpak makkelijker is.

Klopt helemaal. Net zoals borderline en een bipolaire stoornis een fijne relatie samen hebben. Hoelang moet je nog wachten op een eventuele uitslag?

quote:

Op zaterdag 6 mei 2017 01:41 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Ik denk eigenlijk dat bij borderline (ik heb het zelf niet alleen de klachten) het als enige werkt om de emoties compleet te verwijderen, het is immers een soort ziekte geworden, een gezwel. De robot, dat is de ideale mens. Productief en zit niemand in de weg, Handiger voor de omgeving. Dan werken de coping strategieën die je moet toepassen van psychologen en de rest van de wereld ook eindelijk. Die zijn gebaseerd op robots die zichzelf compleet in de hand hebben en een knop hebben om hun stemming om te zetten, of zich gewoon altijd leeg voelen, en precies op ieder moment kunnen doen wat de maatschappij van hen verwacht omdat wat ze zelf willen altijd de meest logische en voordeel opleverende keuze is voor iedereen. Iedereen moet hiernaar streven, Sommigen zijn het al. De rest komt er alleen met heel veel moeite en zal zichzelf eerst nog 100000 keer blijven dwarszitten. Dat is nu eenmaal het lot van de mens, met een stoornis of niet. Voorbeeld is deze post, die had ik al niet moeten plaatsen, omdat het niet nuttig genoeg was. Helaas, heb al m'n tijd ermee verspild, jammer niets aan te doen. Jammer genoeg is het niet meetbaar in hoeverre iemand problemen met de zelfbeheersing heeft. Daarom is de veroordeling ervan nu nog niet echt eerlijk, heb ik het gevoel. Ik zou mij meer van het advies "gewoon de knop omzetten, niet aanstellen" aantrekken als ik objectief kon zien dat deze persoon op bepaalde momenten zich zelf ook bijv. 80% woedend voelde, en dat inderdaad had genegeerd. Maar nu kunnen ze wel alles zeggen, en dat moet je dan maar geloven en aannemen. Er bestaan wel apparaten om emoties te meten, dus ik stel dit ook direct voor voor 2050: dan moet het een draagbaar hulpmiddel zijn geworden, iedereen zo'n armband om, zodat er nauwkeuriger bewijs is in iets wat tegenwoordig altijd alleen maar de schuld is van de mensen met het probleem zelf. Ben ik een aansteller en een zwakkeling, dan is dat natuurlijk in eerste instantie een vervelende constatering, maar ik zou het kunnen accepteren omdat het eerlijk gemeten is. Maar nu is het in deze 'recht van de sterkste' samenleving gewoon het woord van de een tegen de ander, en dat irriteert mij. Ach , nee, laat maar, ik heb er ook eigenlijk vrede mee. Hulpverleners e.d kunnen denken wat ze willen en dat moet ik ook respecteren. Het interesseert me helemaal niets meer. Dat is toch de beste remedie tegen een psychische stoornis, vind ik, desinteresse. Maar wat ik wel vind, is dat de huidige niet efficiënte diagnosemethoden alleen maar kunnen bestaan omdat hersenscans niet goedkoop genoeg zijn, en als dit eenmaal kan dan kunnen psychiaters en psychologen in de huidige vorm afgeschaft worden, dan moeten ze een andere functie krijgen en zich omscholen, maar dan worden er minder foute diagnoses gesteld. Jammer genoeg zal niemand ooit in zoiets willen investeren denk ik omdat maar weinig mensen zich echt interesseren voor mensen met een psychiatrische stoornis zoals men zich interesseert voor lichamelijke ziekten. Ik ben blij dat er hier nog mensen zijn die geholpen worden met het huidige zorgaanbod. Want zoals het nu is, vind ik het nog in de fase zitten van de middeleeuwen, en de psychologen en psychiaters zijn er zelf vaak ook wel ontevreden over, alleen de vooruitgang gaat langzaam en de cliënten zelf kunnen door vaak hun financiële situatie niet betalen aan innovaties voor hun zorg.

Weet je, ik worstel al heel lang met mijn borderline aandoening en het enige dat ik er momenteel aan vast kan plakken is: it's only rock and roll. Emoties zijn er om te beleven, hoe extreem ze in je hoofd ook zijn. Ja, het is niet leuk en het kost je relaties en vriendschappen. Vergeet niet dat er altijd wel mensen zullen zijn die zich om je zullen bekommeren. Vaak vergeet je in je emoties dat ze bestaan. Duw ze niet weg. Je gaat ze nog missen, hoe erg je ze ook NIET mist.

quote:

Op zaterdag 6 mei 2017 10:08 schreef LordofLeaves het volgende:

[..]

Kan heerlijk ontspannend werken hoor. Ik doe het ook weleens. Je projecteert je woede op de bokszak en dan is het rammen geblazen!

Logopedist hé? Zit je dan de rest van je leven met mensen opgezadeld die stotteren of de 'r' niet kunnen zeggen? Lijkt mij zeer vermoeiend.

Klopt! Van dat ontladen. Ik ga meestal een hele lange wandeling maken. Flink doorstappen en alles even in mijn hoofd op zijn plaats zetten.

Hahaha, het beroep vergt heel wat meer dan dat. Daarnaast word ik neurolinguïst. Dus ik ben gespecialiseerd in spraak-, taal- en gedragsproblemen bij mensen met hersenletsel (door ongelukken, bloedingen, kanker etc.), dat is echt heel interessant.
En zelfs alleen logopedie is erg leuk. Je kan heel creatief zijn, werkt met mensen en je behandeld eigenlijk alle problemen boven de middenrif, van spraak en taal tot eet- en slikproblemen. Maar je kan bijvoorbeeld ook de kant op gaan van slechthorendheid, autisme en handicaps.
Het zijn echt prachtige beroepen

quote:

Op zaterdag 6 mei 2017 10:09 schreef LordofLeaves het volgende:

[..]

Geneer je niet. Wederom ben je eerlijk.

Dank je wel
De voorspelling klopt, vandaag is een topdag. Ik ben blij aan het knutselen en heb rust en vrede in mijn hoofd!

quote:

Op zaterdag 6 mei 2017 10:15 schreef LordofLeaves het volgende:

[..]

Weet je, ik worstel al heel lang met mijn borderline aandoening en het enige dat ik er momenteel aan vast kan plakken is: it's only rock and roll. Emoties zijn er om te beleven, hoe extreem ze in je hoofd ook zijn. Ja, het is niet leuk en het kost je relaties en vriendschappen. Vergeet niet dat er altijd wel mensen zullen zijn die zich om je zullen bekommeren. Vaak vergeet je in je emoties dat ze bestaan. Duw ze niet weg. Je gaat ze nog missen, hoe erg je ze ook NIET mist.

Is ook zo, ik denk ook niet dat iemand gelukkig zal worden van gevoelloos zijn, maar dat is wel hoe de omgeving mensen met borderline (en andere mensen met te veel negatieve emoties) het allerliefst zou zien. Of in ieder geval, ze gedragen zich alsof ze het zo willen zien, want als ze de stoornis zouden accepteren dan zou het geen stoornis worden genoemd helaas. Als je daarin maar niet doorslaat, want dan wordt het weer autisme genoemd. Het is bijna nooit goed. Mensen met een stoornis moeten zich aanpassen, maar andersom past niemand zich aan. Pas je je daarom zelf niet aan dan kan het helaas negatieve consequenties hebben voor het functioneren omdat niemand het de stoornis als excuus ziet voor het gedrag. Of misschien lijkt dat voor mij alleen zo omdat ik zelf officieel geen stoornis heb. Maar, ik hoor heel vaak iedereen neerbuigend praten over psychische stoornissen, alle televisie campagnes ten spijt.

[ Bericht 3% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 06-05-2017 10:30:14 ]

quote:

Op vrijdag 5 mei 2017 22:18 schreef Andromache het volgende:
Wat is het verschil tussen ADD en borderline-PS? Intaker zei dat het naast elkaar zou kunnen bestaan, vriendinnetje zei dat zij haar ADD in mij herkent. Grrr ik wil een label zodat de aanpak makkelijker is.

Ik heb het beiden. Tenminste ik heb ADHD.

AD(H)D zie ik als iets waarbij je moeite hebt om je impulsen te reguleren. Dat houdt in dat je of passief bent of actief maar alles ertussenin kan je heel moeilijk of niet doseren. Ben je ergens enthousiast over, dan moet het meteen uitgevoerd worden. Want het idee waardoor je enthousiast bent, motiveert je en drijft je. Je kan wel goed beseffen dat je beter andere prioriteiten zou moeten stellen, maar die drive is heel sterk. Ook omdat je die drive wilt vasthouden, want als die drang weggaat - bijvoorbeeld omdat inmiddels andere dingen interessanter zijn geworden - lukt het je niet meer om er iets mee te doen.

Eigenlijk is dat met alles zo. Je kan je met ADHD op zich goed concentreren, maar je kan je concentratieveld niet sturen. Je concentratie gaat alleen naar hetgeen wat op dit moment jouw interesse heeft of wat jou bezighoudt.

Het verschil met ADD en ADHD is naar mijn mening alleen het wel of niet aanwezig zijn van innerlijke onrust. En daar bedoel ik bijvoorbeeld mee dat wanneer je urenlang op een stoel hebt gezeten op bijvoorbeeld je werk, je hoofd net als een kop met watten voelt, maar de adrenaline giert door je lijf en dan moet je gewoon even rennen.

Ik denk dat ADD-ers eerder naar de passieve modus neigen dan ADHD-ers. Maar ze kennen in principe allebei de passieve modus (niet op gang kunnen komen) en de actieve modus (jezelf niet kunnen afremmen). Als je dat van je geboorte al hebt, is dat bepalend hoe jij je ontwikkelt en daarom worden ADHDers door anderen vaak als extravert, druk en overheersend beleefd en ADDers als het tegenovergestelde.

<sup>Ik zet dit vetgedrukt, want ik vind veel ADHDers helemaal niet zo uitgesproken druk. OK, het zijn vaak wel degenen die het meest praten, ze hebben weleens melige buien en ze kunnen heel enthousiast zijn. Maar dat is niet altijd continu zo. Maar veel mensen zijn geneigd een oordeel te vellen over jou op basis van een paar kenmerken die zij aan jou hebben gezien.

Vroeger was ik veel introverter en zat ik ook veel meer in mijn hoofd. Dus dat is dan meer 'ADD-gedrag'. Toen ervaarden mensen mij als uitgesproken rustig. Nu ik wat losser ben geworden, ervaren ze mij vaak juist als druk.

Ik zie dat zelf niet zo: 'druk' en 'rustig'. Misschien omdat ik van mezelf weet dat het in het hoofd heel anders kan zijn. Ik weet ook dat zulke oordelen heel kwetsend kunnen zijn</sup>
AD(H)D wordt door alle aandacht in de media heel groot gemaakt. Net als autisme overigens. Maar het betekent niet dat je ziek bent. Het betekent dat je moeite hebt om te kunnen meedraaien in de maatschappij en te functioneren op jouw niveau.

Daarbij leer je jezelf compenseren. Bij een gedeelte lukt dat zo goed dat ze 'eroverheen' zijn gegroeid, maar de meesten blijven als volwassenen wel problemen houden. En dat is per persoon anders. Want iedereen is anders.

---------------------------------

Borderline zit deels in je karakter wat betreft het kunnen reguleren van je emoties, maar daarbovenop heeft het ook te maken met hoe jij je hebt ontwikkeld.

Zeker als je aandoeningen als ADHD hebt, krijg je van kinds af aan mee dat je anders dan anderen bent, krijg je kritiek dat je ongehoorzaam bent terwijl dat helemaal niet je intentie was. Mensen beoordelen je op je gedrag en kunnen niet zien wat zich in je hoofd afspeelt. Je krijgt als kind continu het idee dat je het niet goed doet. Er worden verwachtingen aan jou gesteld waaraan je niet kan voldoen. En je ziet dat andere kinderen het allemaal wel kunnen. Dus wat ga je dan van jezelf denken: dat je lui bent, geen discipline hebt, etc.

Maar je hoeft niet persé ADHD te hebben om dat soort gevoelens te krijgen. Als je hele strenge ouders hebt of ouders die jou niet kunnen begrenzen, kan je ook een minderwaardig beeld van jezelf krijgen.

Borderline is ook een hechtingsstoornis die vaak al begint in de eerste jaren van je leven. Als de moeder een huilende baby elke keer negeert of er zelfs tegen gaat schreeuwen dat hij/zij een keer moet ophouden, kan dat enorme gevolgen hebben in de jaren erna. Want vaak hebben mensen met borderline van kleins af aan al verlatingsangst.

Wanneer mensen in de puberteit of adolescentie zitten, gaan ze zich emotioneel ontwikkelen. Ze gaan hun grenzen verkennen en komen erachter hoe ze emotioneel in elkaar zitten. Ik denk dat bij borderliners daar wat mis gaat. Ze komen niet in dat proces, want ze moeten dealen met heel andere dingen.

Op den duur word je volwassen. Op emotioneel gebied loop je achter ten opzichte van hoe jij je geestelijk hebt ontwikkeld. Geestelijk weet je het allemaal wel en ben je niet achterlijk. Wellicht heb jij door alles wat je hebt meegemaakt wel meer inzicht dan je leeftijdgenoten. Maar je emoties zijn daar niet op afgesteld. Emotioneel reageer je veel primitiever. En elke keer wordt het gevoel getriggerd dat je minderwaardig bent en dat mensen je afwijzen. Omdat ratio en emotie zover uit elkaar liggen, weet je niet wat je met jezelf aanmoet. Het kost je heel veel energie om al die emoties te hanteren. Soms gaat dat 'goed' in die zin dat anderen niks aan je merken. Maar als het je teveel wordt, worden die emoties zo sterk dat je grip verliest op je ratio. Je wordt bijvoorbeeld heel onredelijk en gemeen tegen andere mensen, omdat in jou de overtuiging domineert dat zij je pijn gaan doen of afwijzen.

Borderline gaat niet weg. Maar veel mensen hebben baat bij intensieve behandelingen. De behandelaars beroepen zich dan vooral op jouw 'gezonde modus'. Daarom is de intake ook zo uitgebreid. Ze kijken niet alleen naar hoe ziek jij bent. Zij kijken ook of je in staat bent tot zelfreflectie en het gedrag van anderen te begrijpen. En als zij dan tot de conclusie komen dat jij dit genoeg hebt, bieden ze jou de behandeling aan. Hoe dat bij je aanslaat, kunnen ze niet van tevoren voorspellen, want dat proces is bij iedereen anders.

Meestal zijn borderliners die zich hebben laten behandelen relaxter, socialer en empathischer in de omgang geworden en ervaren ze minder klachten, omdat ze meer grip blijven houden op hun ratio. Maar helaas gaat het niet helemaal weg. De kwetsbaarheid blijft, want het zit helemaal verweven in je persoonlijkheid.

Het is jammer dat op FOK! alle borderliners over één kam worden geschoren, want ze zijn echt allemaal anders. Tuurlijk zal de omgang met iemand met borderline moeilijk zijn, want door hun onzekerheid en verlatingsangst beproeven ze (onbewust) de relatie met andere mensen. Je krijgt dus vaker conflicten met hen. Het punt is in hoeverre zij zich daarvan kunnen herstellen en in hoeverre dat oploopt.

[ Bericht 2% gewijzigd door PabstBlueRibbon op 06-05-2017 12:21:22 ]

quote:

Op zaterdag 6 mei 2017 10:22 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Is ook zo, ik denk ook niet dat iemand gelukkig zal worden van gevoelloos zijn, maar dat is wel hoe de omgeving mensen met borderline (en andere mensen met te veel negatieve emoties) het allerliefst zou zien. Of in ieder geval, ze gedragen zich alsof ze het zo willen zien, want als ze de stoornis zouden accepteren dan zou het geen stoornis worden genoemd helaas. Als je daarin maar niet doorslaat, want dan wordt het weer autisme genoemd. Het is bijna nooit goed. Mensen met een stoornis moeten zich aanpassen, maar andersom past niemand zich aan. Pas je je daarom zelf niet aan dan kan het helaas negatieve consequenties hebben voor het functioneren omdat niemand het de stoornis als excuus ziet voor het gedrag. Of misschien lijkt dat voor mij alleen zo omdat ik zelf officieel geen stoornis heb. Maar, ik hoor heel vaak iedereen neerbuigend praten over psychische stoornissen, alle televisie campagnes ten spijt.

Die tv campagnes proberen een hoop goed te praten en doen net alsof psychische aandoeningen gemakkelijk zijn te genezen. Alsof een depressie alleen maar bestaat uit een je een middagje kut voelen en uiteindelijk zelfmoord plegen. Ik zie niets over de tussen periodes.

Helaas zijn er maar al te veel mensen negatief over psychische kwalen. Je ziet tenslotte niets aan de buitenkant en dan verdiend iemand die geestelijk lijdt al snel een schop onder kont, nietwaar? Onder het mom van; ' Je moet je niet zo aanstellen en ga weer aan de slag.' Was het maar zo simpel.

quote:

Op zaterdag 6 mei 2017 10:20 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Dank je wel
De voorspelling klopt, vandaag is een topdag. Ik ben blij aan het knutselen en heb rust en vrede in mijn hoofd!

Klinkt goed. Hopelijk gaat dit nog lang duren.

quote:

Op zaterdag 6 mei 2017 10:20 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Klopt! Van dat ontladen. Ik ga meestal een hele lange wandeling maken. Flink doorstappen en alles even in mijn hoofd op zijn plaats zetten.

Hahaha, het beroep vergt heel wat meer dan dat. Daarnaast word ik neurolinguïst. Dus ik ben gespecialiseerd in spraak-, taal- en gedragsproblemen bij mensen met hersenletsel (door ongelukken, bloedingen, kanker etc.), dat is echt heel interessant.
En zelfs alleen logopedie is erg leuk. Je kan heel creatief zijn, werkt met mensen en je behandeld eigenlijk alle problemen boven de middenrif, van spraak en taal tot eet- en slikproblemen. Maar je kan bijvoorbeeld ook de kant op gaan van slechthorendheid, autisme en handicaps.
Het zijn echt prachtige beroepen

Allemachtig, hoe kom je erop?! Hoe ben je in godsnaam op het idee gekomen op voor bovenstaande beroepen te kiezen?

quote:

Op zaterdag 6 mei 2017 18:55 schreef LordofLeaves het volgende:

[..]

Allemachtig, hoe kom je erop?! Hoe ben je in godsnaam op het idee gekomen op voor bovenstaande beroepen te kiezen?

uh? Geen flauw idee, het was een ingeving. Gelukkig zijn er niet zo veel mensen met deze ingeving en is er voldoende werk in te vinden

Ik kan me wel voorstellen waarom mensen dergelijke beroepen kiezen. En zelf zie ik er niets raars in of dat er mis mee zou zijn.. Veel beter dan genoeg andere banen als ik dan toch een soort van argumentatie moet geven..

En algemeen voor dit topic, praten en typen is goed, schijnt te helpen. Maar in de praktijk stellen de meeste mensen gewoon wat doelen op en die proberen ze na te streven. Ik lees hier nooit echt over doelen, maar vooral over het uiten wat je meemaakt en hoe je dingen ervaart.. Is het misschien een idee om (als je echt wil veranderen) hier je ook wat meer te richten op doelen, handelingen om dat te bereiken enz. Net als iemand die af wil vallen doelen opstelt en een dieet volgt om het zo maar te zeggen. Ik geloof best dat praten veel helpt of kan helpen, maar ik zie eigenlijk zelden tot nooit concrete plannen die uitgevoerd gaan worden om op een positieve manier te veranderen. Of lees ik over dingen heen?