Wetenschappers op FOK! #28: Voor de klas of in het lab?

quote:

Op dinsdag 4 april 2017 10:26 schreef Franny_G het volgende:

[..]

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Als ik de baas was, zou ik mailen buiten werkuren verbieden en een quotum instellen: je hebt deze week 20 mails, benut ze goed.

En je hebt natuurlijk volkomen gelijk; je moet vooral die grenzen opwerpen en jezelf in bescherming nemen. Aan de universiteit is het zo dat overwerken zo sterk de norm is dat het moeilijk is om daar weerstand aan te bieden. Ik ken geen hoogleraar die niet in de weekeindes aan artikelen en subsidie-aanvragen schrijft (want doordeweeks zit al vol met vergaderen en managen). Een manier om daaraan te ontsnappen is denk ik door bewust in je ontwikkeling te stagneren. Wees blij met je UD-positie, probeer geen UHD of hoogleraar te worden en zeg nee tegen bestuurlijke verantwoordelijkheden. Ik ken mensen die dat heel goed kunnen. Ik ben er helaas niet een van.

quote:

Op dinsdag 4 april 2017 10:33 schreef Claudia_x het volgende:
Als ik de baas was, zou ik mailen buiten werkuren verbieden en een quotum instellen: je hebt deze week 20 mails, benut ze goed.

Jij mag mijn baas zijn

Godverdomme zeg, wat een onzinmails ontvang je toch op 'n dag

quote:

Op dinsdag 4 april 2017 10:29 schreef Maanvis het volgende:

[..]

Misschien kan ik je wel helpen met een RNN die dat doet

Van mij mogen de machines het overnemen en dan ga ik met onze studenten keuvelen op het dakterras.

Ik heb een collega die er een punt van maakt voor zichzelf om na een toets direct na te kijken. Hij heeft toetsen dus altijd binnen een paar dagen nagekeken. Daar staat tegenover dat hij, nu z'n kinderen bijna volwassen zijn, moet toegeven dat hij in hun jonge jaren wel erg vaak heeft gezegd dat hij geen tijd had om iets met ze te doen, omdat hij in het weekend hele dagen zat na te kijken. De leerlingen vinden het natuurlijk fijn dat hij de toetsen altijd zo snel heeft nagekeken, en de schoolleiding ook. Maar ik heb die stickers voor goed gedrag niet nodig, dat is wat mij betreft een vorm van vrijheid. En dat is een keuze die je inderdaad kunt maken voor jezelf. Als je dat niet doet, kun je je namelijk afvragen of je in een andere baan niet in dezelfde valkuilen gaat stappen. Of je moet een baan nemen waar helemaal geen ambitie bij komt kijken.

quote:

Op dinsdag 4 april 2017 10:36 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Van mij mogen de machines het overnemen en dan ga ik met onze studenten keuvelen op het dakterras.

kun je nu toch ook al als je kerel/meid het goed vindt?

Wat?

quote:

Op dinsdag 4 april 2017 10:41 schreef Franny_G het volgende:
Ik heb een collega die er een punt van maakt voor zichzelf om na een toets direct na te kijken. Hij heeft toetsen dus altijd binnen een paar dagen nagekeken. Daar staat tegenover dat hij, nu z'n kinderen bijna volwassen zijn, moet toegeven dat hij in hun jonge jaren wel erg vaak heeft gezegd dat hij geen tijd had om iets met ze te doen, omdat hij in het weekend hele dagen zat na te kijken. De leerlingen vinden het natuurlijk fijn dat hij de toetsen altijd zo snel heeft nagekeken, en de schoolleiding ook. Maar ik heb die stickers voor goed gedrag niet nodig, dat is wat mij betreft een vorm van vrijheid. En dat is een keuze die je inderdaad kunt maken voor jezelf. Als je dat niet doet, kun je je namelijk afvragen of je in een andere baan niet in dezelfde valkuilen gaat stappen. Of je moet een baan nemen waar helemaal geen ambitie bij komt kijken.

Je voorbeeld wekt de indruk dat werkdruk en -stress ontstaan doordat mensen hun werk te goed willen doen terwijl dat niet nodig is. Dat kan natuurlijk het geval zijn, maar wat ook het geval kan zijn is dat mensen aantoonbaar te veel taken toegewezen krijgen. In dat geval staan niet de stickers voor goed gedrag op het spel, maar bijv. het op tijd nakijken van tentamens zodat studenten zich voor een master in kunnen schrijven, het tijdig geven van feedback op een scriptie zodat een student geen studievertraging oploopt, het op tijd werken aan een artikel zodat het voor de deadline kan worden ingediend, het op tijd schrijven van en overleggen over een subsidieaanvraag zodat het kan worden ingediend. En al dit werk heeft invloed op anderen (studenten, medeauteurs, promovendi).

In mijn geval werk ik aantoonbaar meer dan 1,0 fte terwijl ik een aanstelling heb van 0,8 fte. De enige reden waarom dat aan de universiteit kan, is omdat alleen de onderwijsuren duidelijk worden verdeeld. Er is één manier om daaraan te ontsnappen, namelijk een gigantische persoonsgebonden subsidie binnenhalen waardoor je je onderzoeksuren vrij kunt kopen.

Ik geloof dat dit allemaal waar is, Claudia. Natuurlijk is het echt nodig om je werk goed te doen en heeft juist onderwijs veel effect op anderen. Maar dat is dus precies de vicieuze cirkel waar je zo gemakkelijk in terechtkomt, en waardoor mensen die in het onderwijs zitten zichzelf vaak zo vastzetten. Ze kunnen nu eenmaal niet anders. De leerlingen/studenten mogen er niet onder lijden. etc etc.

Het is ook niet zo dat die collega dat doet omdat hij het zichzelf helemaal oplegt (deels wel hoor, want hij is in alles uiterst gedisciplineerd en legt de lat zeer hoog), hij wil ook graag de leerlingen tijdig van feedback voorzien e.d. Prima en dat moet ook En dat wil wil ik ook allemaal, maar niet per se ten koste van mezelf. Dan moet ik misschien een duidelijk signaal afgeven dat de taken teveel zijn door tegen de schoolleiding te zeggen dat iets niet gelukt is en dat een deadline te krap was. Dat gaat soms ten koste van mijn leerlingen ja. Die moeten langer wachten op een cijfer en op feedback en dat kan heel vervelend zijn als ze zich moeten voorbereiden op een herkansing. Daar zijn echter ook heel vaak wel oplossingen voor te vinden heb ik gemerkt. Of is het Systeem de baas?

Wat ik bepleit is dat je al die verantwoordelijkheden relativeert en prioriteert.

quote:

Op dinsdag 4 april 2017 11:11 schreef Franny_G het volgende:
Ik geloof dat dit allemaal waar is, Claudia. Natuurlijk is het echt nodig om je werk goed te doen en heeft juist onderwijs veel effect op anderen. Maar dat is dus precies de vicieuze cirkel waar je zo gemakkelijk in terechtkomt, en waardoor mensen die in het onderwijs zitten zichzelf vaak zo vastzetten. Ze kunnen nu eenmaal niet anders. De leerlingen/studenten mogen er niet onder lijden. etc etc.

Het is ook niet zo dat die collega dat doet omdat hij het zichzelf helemaal oplegt (deels wel hoor, want hij is in alles uiterst gedisciplineerd en legt de lat zeer hoog), hij wil ook graag de leerlingen tijdig van feedback voorzien e.d. Prima en dat moet ook En dat wil wil ik ook allemaal, maar niet per se ten koste van mezelf. Dan moet ik misschien een duidelijk signaal afgeven dat de taken teveel zijn door tegen de schoolleiding te zeggen dat iets niet gelukt is en dat een deadline te krap was. Dat gaat soms ten koste van mijn leerlingen ja. Die moeten langer wachten op een cijfer en op feedback en dat kan heel vervelend zijn als ze zich moeten voorbereiden op een herkansing. Daar zijn echter ook heel vaak wel oplossingen voor te vinden heb ik gemerkt. Of is het Systeem de baas?

Wat ik bepleit is dat je al die verantwoordelijkheden relativeert en prioriteert.

Er mogen van mij ook wel weer wat meer mensen bij bij de arbo-controles zodat zulke chronische overwerkers gewaarschuwd worden. Verdient zichzelf terug doordat je veel minder bedrijven hebt die 2 jaar lang een burnout moeten betalen.

quote:

Op dinsdag 4 april 2017 11:16 schreef Maanvis het volgende:

[..]

Er mogen van mij ook wel weer wat meer mensen bij bij de arbo-controles zodat zulke chronische overwerkers gewaarschuwd worden. Verdient zichzelf terug doordat je veel minder bedrijven hebt die 2 jaar lang een burnout moeten betalen.

Dat is precies wat het bloed onder mijn nagels vandaan haalt: de verantwoordelijkheid verschuiven naar werknemers die beter met hun tijd of hun verantwoordelijkheden moeten leren omgaan. Het begint echter bij een werkgever die de benodigde randvoorwaarden creëert. Dat betekent bijvoorbeeld zorgen dat iemand genoeg tijd heeft voor diens werkzaamheden en zorgen dat een team niet onderbemand raakt. En in het geval van de wetenschap zou ik ook zeggen: sta iemand toe om uit te blinken in één aspect van het werk en versoepel de doelstellingen voor wat betreft de andere aspecten. Waarom moet iemand die goed onderwijs geeft ook nog eens 7 ton aan onderzoekssubsidie binnenhalen?

Daarnaast kun je natuurlijk van werknemers verwachten dat ze op een verantwoordelijke manier omgaan met bijvoorbeeld balans tussen werk en privé. Ik heb me meermalen geërgerd aan collega's van bekenden die met een burn-out uitvallen vanwege privé-sores die ze op het werk afschuiven. Ik vind bijvoorbeeld dat ze te lang wachten met aangeven dat ze het privé zwaar hebben. Daardoor stellen ze een leidinggevende niet in staat om tijdig oplossingen te bedenken zodat uitval voor langere tijd kan worden voorkomen, waar iedereen baat bij heeft.

Maar goed, ik ben dit soort discussies en gesprekken inmiddels tamelijk moe, want ik heb ze al vaak genoeg vergeefs gevoerd aan de universiteit. Er verandert niets mee, eenvoudigweg omdat er niet genoeg geld is om de toegenomen studentenstromen te bedienen. Zelfs een sympathiserende leidinggevende maakt weinig verschil, want het beleid wordt van hogerop opgelegd.

quote:

Op dinsdag 4 april 2017 11:32 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Dat is precies wat het bloed onder mijn nagels vandaan haalt: de verantwoordelijkheid verschuiven naar werknemers die beter met hun tijd of hun verantwoordelijkheden moeten leren omgaan. Het begint echter bij een werkgever die de ideale randvoorwaarden creëert. Dat betekent bijvoorbeeld zorgen dat iemand genoeg tijd heeft voor diens werkzaamheden en zorgen dat een team niet onderbemand raakt. En in het geval van de wetenschap zou ik ook zeggen: sta iemand toe om uit te blinken in één aspect van het werk en versoepel de doelstellingen voor wat betreft de andere aspecten. Waarom moet iemand die goed onderwijs geeft ook nog eens 7 ton aan onderzoekssubsidie binnenhalen?

Daarnaast kun je natuurlijk van werknemers verwachten dat ze op een verantwoordelijke manier omgaan met bijvoorbeeld balans tussen werk en privé. Ik heb me meermalen geërgerd aan collega's van bekenden die met een burn-out uitvallen vanwege privé-sores die ze op het werk afschuiven. Ik vind bijvoorbeeld dat ze te lang wachten met aangeven dat ze het privé zwaar hebben. Daardoor stellen ze een leidinggevende niet in staat om tijdig oplossingen te bedenken zodat uitval voor langere tijd kan worden voorkomen, waar iedereen baat bij heeft.

Maar goed, ik ben dit soort discussies en gesprekken inmiddels tamelijk moe, want ik heb ze al vaak genoeg vergeefs gevoerd aan de universiteit. Er verandert niets mee, eenvoudigweg omdat er niet genoeg geld is om de toegenomen studentenstromen te bedienen. Zelfs een sympathiserende leidinggevende maakt weinig verschil, want het beleid wordt van hogerop opgelegd.

Niet echt, het begint bij de medewerkers. Ikzelf heb collega's die om 22:00 nog mailtjes vanm klanten beantwoorden, daar valt niet tegen in te werken want als die collega's een keertje ziek zijn dan verwachten klanten dezelfde service. Dus de enige optie is om die mensen zelf aan te spreken op hun gedrag.
Daarnaast; de beste manier om zoiets te stoppen is alles goed uit de hand laten lopen. Laat maar eens rijden studenten bij de inspectie aankloppen omdat hun examens na maanden nog niet nagekeken zijn, ipv telkens je vrouw en kinderen ervoor te laten opdraaien.

Edit: Sorry, dat was erg seksistisch. Ik bedoelde uiteraard: Je man of vrouw en kinderen er voor op laten draaien. (en ik maar denken dat ik geëmancipeerd ben .)

[ Bericht 5% gewijzigd door Maanvis op 04-04-2017 11:49:59 ]

Ik ben erg geëmancipeerd omdat ik een moeder ben die er niet voor haar kinderen is. Dat zal de politici die voor meer vrouwen in leidinggevende functies zijn deugd doen.

quote:

Op dinsdag 4 april 2017 11:32 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Dat is precies wat het bloed onder mijn nagels vandaan haalt: de verantwoordelijkheid verschuiven naar werknemers die beter met hun tijd of hun verantwoordelijkheden moeten leren omgaan. Het begint echter bij een werkgever die de benodigde randvoorwaarden creëert. Dat betekent bijvoorbeeld zorgen dat iemand genoeg tijd heeft voor diens werkzaamheden en zorgen dat een team niet onderbemand raakt. En in het geval van de wetenschap zou ik ook zeggen: sta iemand toe om uit te blinken in één aspect van het werk en versoepel de doelstellingen voor wat betreft de andere aspecten. Waarom moet iemand die goed onderwijs geeft ook nog eens 7 ton aan onderzoekssubsidie binnenhalen?

Het is wat mij betreft niet verantwoordelijkheid verschuiven, maar het gaat er wel om dat alle partijen verantwoordelijkheid nemen. Dat is wat mij het bloed onder de nagels vandaan haalt: als mensen zeggen dat het nu eenmaal niet anders kan, want ja deadlines, verantwoordelijkheid, dat ze wel op zondag moeten werken, omdat anders blablabla. Ik heb nu zo'n collega. Zo'n mailtje waarin staat: "Ik heb vandaag helaas niet van het zonnige weer kunnen genieten, want ik moest nakijken." Ik weet dat jij niet zo bent, maar echt woest word ik daar van. Hoezo moet dat, wie geef je zoveel macht over je leven dat jij op zondagmiddag kennelijk niet zelf kunt bepalen wat je met je tijd doet? .

quote:

Op dinsdag 4 april 2017 11:51 schreef Claudia_x het volgende:
Ik ben erg geëmancipeerd omdat ik een moeder ben die er niet voor haar kinderen is. Dat zal de politici die voor meer vrouwen in leidinggevende functies zijn deugd doen.

Ik zat er laatst aan te denken om een analyse te doen op de beurskoersen van bedrijven met een vrouw aan het hoofd van de rvc versus bedrijven met een man aan het hoofd. Misschien dat dat een lans kan breken voor meer vrouwen in leidinggevende functies.

quote:

Op dinsdag 4 april 2017 11:53 schreef Maanvis het volgende:

[..]

Ik zat er laatst aan te denken om een analyse te doen op de beurskoersen van bedrijven met een vrouw aan het hoofd van de rvc versus bedrijven met een man aan het hoofd. Misschien dat dat een lans kan breken voor meer vrouwen in leidinggevende functies.

Goed idee!

quote:

Op dinsdag 4 april 2017 11:52 schreef Franny_G het volgende:

[..]

Het is wat mij betreft niet verantwoordelijkheid verschuiven, maar het gaat er wel om dat alle partijen verantwoordelijkheid nemen. Dat is wat mij het bloed onder de nagels vandaan haalt: als mensen zeggen dat het nu eenmaal niet anders kan, want ja deadlines, verantwoordelijkheid, dat ze wel op zondag moeten werken, omdat anders blablabla. Ik heb nu zo'n collega. Zo'n mailtje waarin staat: "Ik heb vandaag helaas niet van het zonnige weer kunnen genieten, want ik moest nakijken." Ik weet dat jij niet zo bent, maar echt woest word ik daar van. Hoezo moet dat, wie geef je zoveel macht over je leven dat jij op zondagmiddag kennelijk niet zelf kunt bepalen wat je met je tijd doet? .

Druk zijn is een statussymbool. Terwijl het voor een aanzienlijk deel een gebrek aan tijdmanagement is. Je hoeft idd niet mee te gaan in die gekte.

Protip: Als je als wetenschapper jezelf ICT-skillz aanleert hoef je de komende 30 jaar niet bij de burger-king te werken

quote:

Op dinsdag 4 april 2017 14:54 schreef Haushofer het volgende:

[..]

Druk zijn is een statussymbool. Terwijl het voor een aanzienlijk deel een gebrek aan tijdmanagement is. Je hoeft idd niet mee te gaan in die gekte.

Oh, ik kan daar zo slecht tegen, het opscheppen over druk doen. Bepaalde collega's van me kunnen dat heel goed. Die verdenk ik ervan express mailtjes te bewaren tot zondagmiddag, of nog beter, zondagavond om te laten zien hoe hard ze wel niet werken. Of facebook posts die alleen maar gaan over 's avonds werken en deadlines, enzo.

Ik moet zeggen, ik werk nu 80%, en ik heb het idee dat ik precies zo effectief ben als toen ik 100% werkte. Nu hangt dat ook van het soort werk af, ik ben vooral aan het schrijven en verfijnen enzo, en daar heb ik gewoon wat aanlooptijd voor nodig. Misschien zou het met lesgeven anders zijn....

quote:

Op dinsdag 4 april 2017 15:05 schreef Jagärtrut het volgende:

[..]

Oh, ik kan daar zo slecht tegen, het opscheppen over druk doen. Bepaalde collega's van me kunnen dat heel goed. Die verdenk ik ervan express mailtjes te bewaren tot zondagmiddag, of nog beter, zondagavond om te laten zien hoe hard ze wel niet werken. Of facebook posts die alleen maar gaan over 's avonds werken en deadlines, enzo.

Ik moet zeggen, ik werk nu 80%, en ik heb het idee dat ik precies zo effectief ben als toen ik 100% werkte. Nu hangt dat ook van het soort werk af, ik ben vooral aan het schrijven en verfijnen enzo, en daar heb ik gewoon wat aanlooptijd voor nodig. Misschien zou het met lesgeven anders zijn....

Ik kan ook slecht tegen dat 'kijk mij eens druk zijn', en het zorgt echt voor een heel verkeerde cultuur In plaats van als jonge academici proberen je daar tegen te verzetten door het anders te doen gaan de meeste gewoon mee in het werkfetishisme. Jammer vind ik dat.

M'n werk is belangrijk voor me, maar niet het enige en zeker niet het belangrijkste.

quote:

Op dinsdag 4 april 2017 15:05 schreef Jagärtrut het volgende:

[..]

Oh, ik kan daar zo slecht tegen, het opscheppen over druk doen. Bepaalde collega's van me kunnen dat heel goed. Die verdenk ik ervan express mailtjes te bewaren tot zondagmiddag, of nog beter, zondagavond om te laten zien hoe hard ze wel niet werken. Of facebook posts die alleen maar gaan over 's avonds werken en deadlines, enzo.

Je kunt mailtjes en facebookberichten gewoon in een queue zetten en automatisch versturen buiten werktijd. Wel slim . Over slim zijn gesproken; zijn er al mensen die zichzelf hebben weggeautomatiseerd en met de benen omhoog zitten terwijl een computer of robot al het werk voor ze doet?

Wetenschap is nou eenmaal competitief. Hoe harder je werkt hoe hoger je output. Een student met een 9 tot 5 mentaliteit gaat het minder ver brengen (en krijgt minder aandacht van mij) dan een student die zijn project leeft.

24/7 werken != hogere (kwalitatieve) output. In mijn cohort, en er ook een eerder, zaten mensen die de hele dag op kantoor 'aan het werken waren'. Die zaten er van 8am tot 10pm, en dan ook nog eens in het weekend. Want dat 'werd van ze verwacht'. Ze zijn nog lang niet klaar met hun promotieproject, hebben amper wat gepubliceerd, en vinden zich vooral heel toegewijd. Of zielig. Of beide. In het begin meette ik me daaraan, en dacht ik 'zij werken wél, zij zitten daar wél elke dag'. Ben blij dat ik daar mee gestopt ben en mijn project op mijn eigen manier heb aangepakt. En ik ben nu klaar. Zij zitten daar vooral elke dag. Met nadruk op zitten, bang om wat verkeerd te doen, verkeerds in te leveren, etc. Dat vind ik zonde van de tijd.

Je werk niet (het enige belangrijke in) je leven vinden != per se een 9 tot 5 mentaliteit hebben.

meestal is langer werken een kwestie van compensatie voor incompetentie.
Ik werk in de ICT, dus ik kan de hele dag nadenken en visualiseren ook al zit ik in de auto en zo hoef ik niet zoveel uur per dag te werken om toch voor 8u effectief te zijn.

quote:

Op dinsdag 4 april 2017 15:45 schreef motorbloempje het volgende:
24/7 werken != hogere (kwalitatieve) output. In mijn cohort, en er ook een eerder, zaten mensen die de hele dag op kantoor 'aan het werken waren'. Die zaten er van 8am tot 10pm, en dan ook nog eens in het weekend. Want dat 'werd van ze verwacht'. Ze zijn nog lang niet klaar met hun promotieproject, hebben amper wat gepubliceerd, en vinden zich vooral heel toegewijd. Of zielig. Of beide. In het begin meette ik me daaraan, en dacht ik 'zij werken wél, zij zitten daar wél elke dag'. Ben blij dat ik daar mee gestopt ben en mijn project op mijn eigen manier heb aangepakt. En ik ben nu klaar. Zij zitten daar vooral elke dag. Met nadruk op zitten, bang om wat verkeerd te doen, verkeerds in te leveren, etc. Dat vind ik zonde van de tijd.

Je werk niet (het enige belangrijke in) je leven vinden != per se een 9 tot 5 mentaliteit hebben.

Dit.

En er is ook echt niets mis met een over het algemeen 9 tot 5 mentaliteit hebben. Die heb ik zelf ook best wel, eigenlijk. Ik probeer zoveel mogelijk gedurende de dag te doen als mijn man ook werkt, zodat we als het even kan de andere momenten andere leuke dingen kunnen doen. Ik doe her en der wel eens wat in het weekend als dat zo uitkomt of 'even moet', maar daar maak ik geen gewoonte van. En toch krijg ik m'n werk af.