abonnement bol.com Unibet Coolblue
  maandag 13 maart 2017 @ 15:49:16 #101
149454 GSbrder
Les extrêmes se touchent
pi_169484891
quote:
0s.gif Op maandag 13 maart 2017 14:54 schreef deelnemer het volgende:

[..]

Hoe men het regelt laat ik graag over aan capabele specialisten. Maar alleen als deze ook de acceptabele doelstellingen en methoden kiezen. De oerwouden aan regelingen zijn vaak het gevolg van de voortdurende strijd van actoren met tegengestelde intenties. Welk percentage mensen ondersteuning behoeven, hangt o.a. af van de mate waarin er kunstmatig schaarste gecreeerd wordt, er geen grens is aan de winst die erop gemaakt mag worden.
Of capabele specialisten acceptabele doelstellingen en methoden kiezen, is subjectief. Wat voor de ene leek een acceptabele methode en acceptabel doel is, is dit voor de andere niet. Het oerwoud aan regelgeving ontstaat inderdaad doordat men huurders en kopers apart wil benaderen en de ene partij opkomt voor de kopersbelangen, terwijl de andere opkomt voor de huurdersbelangen. Als je een woningmarktonafhankelijk beleid nastreeft, dan kun je je dus beter richten op de inkomenspolitiek, hoewel je dan wel moet accepteren dat een 65-jarige in een huurwoning - ondanks hetzelfde inkomen - een ander besteedbaar inkomen heeft dan een 65-jarige in een afbetaalde koopwoning. Voor de een is dit een logische uitkomst van een woningmarktonafhankelijk inkomensbeleid, voor de ander is dit ongelijkheid en schadelijk.

quote:
Zo ruim zijn de criteria niet:

[..]

De criteria voor nieuwe toetreders mogen dan niet zo ruim zijn, maar de woningvoorraad is nog wel zo. Met andere woorden, ca. 30% van het totale woningaanbod richt zich op een klein deel van de vragers naar woonruimte. Dat er lange wachtrijen zijn, wil niet zeggen dat iedereen op zo'n wachtrij per definitie buiten de sociale woningbouw niet woont of geen kans heeft op woonruimte in het vrije segment.

quote:
Lezen:

[..]

klopt. Dat komt omdat we huurders pesten en kopers belonen.
We pesten dus huurders in de vrije huursector, niet de arme bijstandontvangers (die krijgen netto nog steeds subsidie, ook woninggerelateerd) en ook niet de rijke villabewoners (die dragen netto nog steeds bij aan de samenleving, alleen minder dan 52%).

quote:
Het gaat hier om de uitgaven aan woonlasten, gegeven hoe we dat georganiseerd hebben; niet om het algemene inkomensplaatje en hoe fair die tot stand komt.
Hoe kun je woonlasten los willen zien van het algemene inkomensplaatje en in dezelfde post stellen dat mensen met een laag inkomen huurtoeslag moeten krijgen, om niet als enigen het volle pond te hoeven betalen? Dan koppel je dus bewust inkomen aan woningmarktsubsidie en daarmee kan ik het cirkeltje rond maken door de ontvangsten voor HRA af te zetten tegen tegen de afdracht van de ontvangers, wat inderdaad regressief werkt, terwijl huurtoeslag de progressie versterkt. Uiteindelijk kan de conclusie niet anders zijn, dan dat de middeninkomens het minste voordeel genieten terwijl mensen onder- of bovenaan de vastgoedladder de vruchten plukken.
Power is a lot like real estate, it's all about location, location, location.
The closer you are to the source, the higher your property value.
  maandag 13 maart 2017 @ 16:20:56 #102
312994 deelnemer
ff meedenken
pi_169485542
quote:
15s.gif Op maandag 13 maart 2017 15:49 schreef GSbrder het volgende:

[..]

Of capabele specialisten acceptabele doelstellingen en methoden kiezen, is subjectief. Wat voor de ene leek een acceptabele methode en acceptabel doel is, is dit voor de andere niet. Het oerwoud aan regelgeving ontstaat inderdaad doordat men huurders en kopers apart wil benaderen en de ene partij opkomt voor de kopersbelangen, terwijl de andere opkomt voor de huurdersbelangen. Als je een woningmarktonafhankelijk beleid nastreeft, dan kun je je dus beter richten op de inkomenspolitiek, hoewel je dan wel moet accepteren dat een 65-jarige in een huurwoning - ondanks hetzelfde inkomen - een ander besteedbaar inkomen heeft dan een 65-jarige in een afbetaalde koopwoning. Voor de een is dit een logische uitkomst van een woningmarktonafhankelijk inkomensbeleid, voor de ander is dit ongelijkheid en schadelijk.
Natuurlijk is het subjectief. Objectief gezien, is er geen voorkeur voor levend of dood zijn. Maar er is een brede consensus onder de levenden voor de optie levend. Zeker, de doden hebben geen inspraak gehad en de levenden zijn subjectief.

Een woonmarkt onafhankelijk beleid lijkt mij onwenselijk. Woonlasten zijn voor velen de grootste structurele uitgave in hun leven. Net zoals de waarde van de totale woningvoorraad het grootste vermogen van het land is. Daarom verdient het speciale aandacht.

Het voordeel van een 65 jarige die zijn huis heeft kunnen aflossen, zie je weinig terug in de maandlast-vergelijkingen tussen de opties die een starter heeft. Als je alleen de rentelasten van een koper vergelijkt met de huur van een huurder, dan heeft de koper nog het voordeel van de ontwaarding van de hoofdsom door inflatie. Dat voordeel hebben wooncorporaties ook. Die zouden dat terug moeten geven aan de huurder. Ik vraag me af hoeveel huurverlaging daarmee te behalen is.

quote:
[..]

De criteria voor nieuwe toetreders mogen dan niet zo ruim zijn, maar de woningvoorraad is nog wel zo. Met andere woorden, ca. 30% van het totale woningaanbod richt zich op een klein deel van de vragers naar woonruimte. Dat er lange wachtrijen zijn, wil niet zeggen dat iedereen op zo'n wachtrij per definitie buiten de sociale woningbouw niet woont of geen kans heeft op woonruimte in het vrije segment.
Moedwillig gecreeerde schaarste geeft inderdaad problemen.

quote:
[..]

We pesten dus huurders in de vrije huursector, niet de arme bijstandontvangers (die krijgen netto nog steeds subsidie, ook woninggerelateerd) en ook niet de rijke villabewoners (die dragen netto nog steeds bij aan de samenleving, alleen minder dan 52%).
De rijken dragen geen 52% bij; 52% is de hoogste belastingschijf. Wil je de bijdrage van de rijksten gelijktrekken met die van de armsten? Dat lijkt mij een dwaze doelstelling. Een subjectief oordeel, maar toch.

quote:
[..]

Hoe kun je woonlasten los willen zien van het algemene inkomensplaatje en in dezelfde post stellen dat mensen met een laag inkomen huurtoeslag moeten krijgen, om niet als enigen het volle pond te hoeven betalen? Dan koppel je dus bewust inkomen aan woningmarktsubsidie en daarmee kan ik het cirkeltje rond maken door de ontvangsten voor HRA af te zetten tegen tegen de afdracht van de ontvangers, wat inderdaad regressief werkt, terwijl huurtoeslag de progressie versterkt. Uiteindelijk kan de conclusie niet anders zijn, dan dat de middeninkomens het minste voordeel genieten terwijl mensen onder- of bovenaan de vastgoedladder de vruchten plukken.
Half progressief, want het loopt niet door. Bij de nog hogere inkomens begint de subsidie weer op gang te komen.
The view from nowhere.
  maandag 13 maart 2017 @ 16:31:38 #103
149454 GSbrder
Les extrêmes se touchent
pi_169485777
quote:
0s.gif Op maandag 13 maart 2017 16:20 schreef deelnemer het volgende:

[..]

Natuurlijk is het subjectief. Objectief gezien, is er geen voorkeur voor levend of dood zijn. Maar er is een brede consensus onder de levenden voor de optie levend. Zeker, de doden hebben geen inspraak gehad en de levenden zijn subjectief.

Een woonmarkt onafhankelijk beleid lijkt mij onwenselijk. Woonlasten zijn voor velen de grootste structurele uitgave in hun leven. Net zoals de waarde van de totale woningvoorraad het grootste vermogen van het land is. Daarom verdient het speciale aandacht.

Het voordeel van een 65 jarige die zijn huis heeft kunnen aflossen, zie je weinig terug in de maandlast-vergelijkingen tussen de opties die een starter heeft. Als je alleen de rentelasten van een koper vergelijkt met de huur van een huurder, dan heeft de koper nog het voordeel van de ontwaarding van de hoofdsom door inflatie. Dat voordeel hebben wooncorporaties ook. Die zouden dat terug moeten geven aan de huurder. Ik vraag me af hoeveel huurverlaging daarmee te behalen is.
Uiteindelijk blijft het een gevecht in de achterhoede. Corporaties hun bezit commercieler laten waarderen, meer baten meenemen dan enkel de cashflow voor hun operationele activiteiten of bezit niet in 50 jaar afwaarderen naar 0 (historische kostprijs), maar op marktwaarde waarderen zijn allemaal stapjes die de afgelopen jaren al zijn ondernomen. Toch zie je dat bijvoorbeeld een verhuurdersheffing wordt aangegrepen om te stellen dat de huurders dat één op één voor hun rekening hebben gekregen, terwijl corporaties ook toegeven door de verhuurdersheffing minder te zijn gaan investeren in wijken en buurten en meer woningen hebben verkocht op de vrije markt. In dat opzicht betalen kopers van voormalige corporatiewoningen ook de verhuurdersheffing en commerciële beleggers in woningen ook.

Toch is het bekijken van de bevolking in termen van koper, huurder of sociale huurder wat statisch en ook niet bevorderlijk voor een doelmatige overheid met de goede inzet van belastinginkomsten. Immers, ondanks dat kopers grosso modo beter af zijn (na bijvoorbeeld 40 jaar) dan huurders, zullen er partijen zijn die opkomen voor de belangen van de kopers en het eigen woningbezit willen stimuleren. Bijvoorbeeld de VVD. Zou je het loslaten van kopers of huurders en het sec op inkomsten willen richten, dan kun je beter de solidariteit aanspreken en krijg je ook minder groepen die tussen wal en schip vallen. Huurders in het vrije huursegment kunnen een vergelijkbaar inkomen hebben als een koper, maar het scheelt honderden euro's HRA per jaar. Allemaal prima argumenten voor het loslaten van inkomenspolitiek in de woningmarkt.

quote:
Moedwillig gecreeerde schaarste geeft inderdaad problemen.
Die schaarste zorgt er ook weer aardig voor dat gemeenten inkomsten kunnen trekken uit de uitgifte van vrije bouwkavels, dus woningkopers zorgen ervoor dat huurders minder gemeentelijke heffingen kunnen afdragen. Het geeft zeker problemen, maar zoals met alle NIMBY's voelen ook weinig mensen voor een minder restrictief overheidsbeleid met een wildgroei van bouwwerkzaamheden, puur omdat dit de prijzen drukt.
Power is a lot like real estate, it's all about location, location, location.
The closer you are to the source, the higher your property value.
  maandag 13 maart 2017 @ 18:38:11 #104
312994 deelnemer
ff meedenken
pi_169488549
quote:
15s.gif Op maandag 13 maart 2017 16:31 schreef GSbrder het volgende:

[..]

Uiteindelijk blijft het een gevecht in de achterhoede. Corporaties hun bezit commercieler laten waarderen, meer baten meenemen dan enkel de cashflow voor hun operationele activiteiten of bezit niet in 50 jaar afwaarderen naar 0 (historische kostprijs), maar op marktwaarde waarderen zijn allemaal stapjes die de afgelopen jaren al zijn ondernomen. Toch zie je dat bijvoorbeeld een verhuurdersheffing wordt aangegrepen om te stellen dat de huurders dat één op één voor hun rekening hebben gekregen, terwijl corporaties ook toegeven door de verhuurdersheffing minder te zijn gaan investeren in wijken en buurten en meer woningen hebben verkocht op de vrije markt.
Je zou verwachten dat het bouwjaar in de huizenvoorraad van een woonbouw vereniging vrij evenwichtig over de jaren gespreid is. Dan zou je verwachten dat de huurprijs in de sociale woningbouw jaren achterloopt op de prijs in de vrije sector, die op de nieuwprijs (de marge) gebaseerd is.

quote:
In dat opzicht betalen kopers van voormalige corporatiewoningen ook de verhuurdersheffing en commerciële beleggers in woningen ook.
Nee, de kopers betalen een prijs die niet anders zijn dan de marktwaarde, tenzij de koper een voordeeltje wordt gegund.

De verhuurdersheffing is een belasting op de huurders van sociale woningen. Hoe kan het dat er geld uit de sociale woningbouw gehaald wordt in de vorm van verhuurdersheffing? Verrassend, 'sociale' betekent meestal dat er gemeenschapsgeld bij moet.

De huurtoeslag is er ook voor huurders in de vrije sector.

quote:
Toch is het bekijken van de bevolking in termen van koper, huurder of sociale huurder wat statisch en ook niet bevorderlijk voor een doelmatige overheid met de goede inzet van belastinginkomsten. Immers, ondanks dat kopers grosso modo beter af zijn (na bijvoorbeeld 40 jaar) dan huurders, zullen er partijen zijn die opkomen voor de belangen van de kopers en het eigen woningbezit willen stimuleren. Bijvoorbeeld de VVD. Zou je het loslaten van kopers of huurders en het sec op inkomsten willen richten, dan kun je beter de solidariteit aanspreken en krijg je ook minder groepen die tussen wal en schip vallen. Huurders in het vrije huursegment kunnen een vergelijkbaar inkomen hebben als een koper, maar het scheelt honderden euro's HRA per jaar. Allemaal prima argumenten voor het loslaten van inkomenspolitiek in de woningmarkt.
Dat doen we al. De HRA wordt door VVD 'ers vaak verdedigd als een compensatie voor de hoge IB.

Als je solidair wilt zijn, dan heeft de staat ook een herverdelingsfunctie. Daarvoor heb je criteria nodig om relevante verschillen in situatie te kunnen onderscheidingen. Woonlasten zijn daar een onderdeel van.

Daarvoor is er een begrip 'besteedbaar inkomen' nodig. Het inkomen minus basale en onvermijdbare kosten. Zijn woonlasten een vrij besteedbaar inkomen? Of is een een huis en zijn locatie teveel een deel van iemands persoonlijke levenssfeer en / of gekoppeld aan iemands werkplek. Sommige mogelijke transacties raken zozeer aan de kern van iemands bestaan, dat een vrije markt benadering destructief wordt. Wonen en arbeid zijn belangrijke fundamenten in het bestaan van mensen en kunnen niet louter als een markt benaderd worden. Maar dat krijg je wel als je alle onderscheidingen loslaat.

quote:
[..]

Die schaarste zorgt er ook weer aardig voor dat gemeenten inkomsten kunnen trekken uit de uitgifte van vrije bouwkavels, dus woningkopers zorgen ervoor dat huurders minder gemeentelijke heffingen kunnen afdragen. Het geeft zeker problemen, maar zoals met alle NIMBY's voelen ook weinig mensen voor een minder restrictief overheidsbeleid met een wildgroei van bouwwerkzaamheden, puur omdat dit de prijzen drukt.
Als het restrictieve beleid om die reden wenselijk acht, dan betalen we ook met zijn allen voor die keuze. Maar stel dat dit boven iemands budget ligt? Mag een meerderheid een minderheid in de armoede drukken?
The view from nowhere.
  maandag 13 maart 2017 @ 18:53:14 #105
149454 GSbrder
Les extrêmes se touchent
pi_169489282
quote:
0s.gif Op maandag 13 maart 2017 18:38 schreef deelnemer het volgende:

[..]

Je zou verwachten dat het bouwjaar in de huizenvoorraad van een woonbouw vereniging vrij evenwichtig over de jaren gespreid is. Dan zou je verwachten dat de huurprijs in de sociale woningbouw jaren achterloopt op de prijs in de vrije sector, die op de nieuwprijs (de marge) gebaseerd is.
Waarom zou de koopprijs van woningbouwjaren achterlopen op die van nieuwbouwwoningen?
Volgens mij vergeet je nu de locatie-aspecten. Een jaren '30-woning kan ook meer waard zijn dan een Vinex-huis.

quote:
Nee, de kopers betalen een prijs die niet anders zijn dan de marktwaarde, tenzij de koper een voordeeltje wordt gegund.

De verhuurdersheffing is een belasting op de huurders van sociale woningen. Hoe kan het dat er geld uit de sociale woningbouw gehaald wordt in de vorm van verhuurdersheffing? Verrassend, 'sociale' betekent meestal dat er gemeenschapsgeld bij moet.

De huurtoeslag is er ook voor huurders in de vrije sector.
Dat geld wordt dus niet uitsluitend onttrokken aan de sociale woningbouw. Iemand kan natuurlijk prima een woning verhuren met een markthuur beneden de 710,68 per maand. Half Limburg en Zeeland staan er vol mee, ook al zit daar een for-profit belegger achter. Huurtoeslag voor huurders in de vrije sector? Ik vraag me af of je wel begrijpt waar we het hier over hebben, er rammelen te veel onderdelen aan je verhaal.

quote:
Dat doen we al. De HRA wordt door VVD 'ers vaak verdedigd als een compensatie voor de hoge IB.

Als je solidair wilt zijn, dan heeft de staat ook een herverdelingsfunctie. Daarvoor heb je criteria nodig om relevante verschillen in situatie te kunnen onderscheidingen. Woonlasten zijn daar een onderdeel van.
Als je wil dat de HRA uit de IB gaat, maar de huurtoeslag er in blijft, dan pleit je in feite voor een meer progressief stelsel. Logisch dat de VVD zich daar tegen verzet en partijen als de SP daar voorstander van zijn, maar daarmee creer je dus een extra discussiepunt wat, als je het zo efficient mogelijk wil inrichten, de herverdelingsfunctie eerder in de weg staat, dan dat het deze functie helpt.

quote:
Daarvoor is er een begrip 'besteedbaar inkomen' nodig. Het inkomen minus basale en onvermijdbare kosten. Zijn woonlasten een vrij besteedbaar inkomen? Of is een een huis en zijn locatie teveel een deel van iemands persoonlijke levenssfeer en / of gekoppeld aan iemands werkplek. Sommige mogelijke transacties raken zozeer aan de kern van iemands bestaan, dat een vrije markt benadering destructief wordt. Wonen en arbeid zijn belangrijke fundamenten in het bestaan van mensen en kunnen niet louter als een markt benaderd worden. Maar dat krijg je wel als je alle onderscheidingen loslaat.
Daarmee zou je dus in feite toemoeten naar een locatieafhankelijke belasting. Immers, het is oneerlijk om mensen in hartje Amsterdam een vergelijkbare uitkering te verstrekken op zo'n dure plek als iemand in de periferie. Wil je alle Nederlandse burgers gelijk behandelen, dan moet het niet uitmaken of iemand in Amsterdam woont of in Limburg. Daarnaast kun je wel NIBUD-achtige richtlijnen opstellen, maar er zullen altijd mensen bestaan die zich daar weinig van aantrekken. WIl je het dan ook voorkomen dat iemand met een bijstandsuitkering een Amsterdamse sociale huurwoning betrekt, simpelweg omdat ook zo'n sociale huurwoning voor zo iemand te duur is? Dan ga je in feite de gentrificatie versnellen, doordat je van mening bent dat je wonen niet als markt moet benaderen en het inkomen (en/of de respectievelijke inkomensbelasting) afhankelijk moet maken van de plek waar een burger kiest te wonen.

quote:
Als het restrictieve beleid om die reden wenselijk acht, dan betalen we ook met zijn allen voor die keuze. Maar stel dat dit boven iemands budget ligt? Mag een meerderheid een minderheid in de armoede drukken?
Ik ga niet in de verantwoordelijkheidsverdeling mee die jij ziet. In mijn ogen is niet de meerderheid schuldig aan het in de armoede drukken van de minderheid, dat is de omgedraaide wereld. Vergelijkbaar met stellen dat voedselbanken ervoor zorgen dat de huren stijgen, want het aan huren te besteden inkomen neemt toe doordat men minder boodschappen hoeft te doen.
Power is a lot like real estate, it's all about location, location, location.
The closer you are to the source, the higher your property value.
  maandag 13 maart 2017 @ 19:49:13 #106
312994 deelnemer
ff meedenken
pi_169491384
quote:
15s.gif Op maandag 13 maart 2017 18:53 schreef GSbrder het volgende:

[..]

Waarom zou de koopprijs van woningbouwjaren achterlopen op die van nieuwbouwwoningen?
Volgens mij vergeet je nu de locatie-aspecten. Een jaren '30-woning kan ook meer waard zijn dan een Vinex-huis.
Gaat niet alleen om de actuele koopprijs, maar ook om de oorspronkelijk koopprijs. Dat wordt relevant voor een non-profit organisatie. De sterke stijging van de huizenprijzen moet zich toch vertalen in een lagere huurprijs in een non-profit organisatie.

quote:
[..]

Dat geld wordt dus niet uitsluitend onttrokken aan de sociale woningbouw. Iemand kan natuurlijk prima een woning verhuren met een markthuur beneden de 710,68 per maand. Half Limburg en Zeeland staan er vol mee, ook al zit daar een for-profit belegger achter. Huurtoeslag voor huurders in de vrije sector? Ik vraag me af of je wel begrijpt waar we het hier over hebben, er rammelen te veel onderdelen aan je verhaal.
De sociale huurwoningen die niet onder een woonvereniging vallen, maar een for-profit organisatie..

quote:
[..]

Als je wil dat de HRA uit de IB gaat, maar de huurtoeslag er in blijft, dan pleit je in feite voor een meer progressief stelsel. Logisch dat de VVD zich daar tegen verzet en partijen als de SP daar voorstander van zijn, maar daarmee creer je dus een extra discussiepunt wat, als je het zo efficient mogelijk wil inrichten, de herverdelingsfunctie eerder in de weg staat, dan dat het deze functie helpt.
Als mensen het niet eens zijn over de doelstelling, dan is discusieeren over de juiste route raar. Dat wordt uiteindelijk toch een discussie over de doelstellingen.

quote:
[..]

Daarmee zou je dus in feite toemoeten naar een locatieafhankelijke belasting. Immers, het is oneerlijk om mensen in hartje Amsterdam een vergelijkbare uitkering te verstrekken op zo'n dure plek als iemand in de periferie. Wil je alle Nederlandse burgers gelijk behandelen, dan moet het niet uitmaken of iemand in Amsterdam woont of in Limburg. Daarnaast kun je wel NIBUD-achtige richtlijnen opstellen, maar er zullen altijd mensen bestaan die zich daar weinig van aantrekken. WIl je het dan ook voorkomen dat iemand met een bijstandsuitkering een Amsterdamse sociale huurwoning betrekt, simpelweg omdat ook zo'n sociale huurwoning voor zo iemand te duur is? Dan ga je in feite de gentrificatie versnellen, doordat je van mening bent dat je wonen niet als markt moet benaderen en het inkomen (en/of de respectievelijke inkomensbelasting) afhankelijk moet maken van de plek waar een burger kiest te wonen.

[..]

Ik ga niet in de verantwoordelijkheidsverdeling mee die jij ziet. In mijn ogen is niet de meerderheid schuldig aan het in de armoede drukken van de minderheid, dat is de omgedraaide wereld. Vergelijkbaar met stellen dat voedselbanken ervoor zorgen dat de huren stijgen, want het aan huren te besteden inkomen neemt toe doordat men minder boodschappen hoeft te doen.
Dit is een groot probleem. Beide kanten aan deze kwestie hebben een punt. Een extreem standpunt is onwenselijk.
The view from nowhere.
  maandag 13 maart 2017 @ 19:51:52 #107
45206 Pietverdriet
Ik wou dat ik een ijsbeer was.
pi_169491480
Klopkoek, ga je nog antwoorden? Of trek je je keutel in?
quote:
1s.gif Op zondag 12 maart 2017 17:22 schreef Pietverdriet het volgende:

[..]

Wie subsideren HFCS in Europa? En waar zit er een overdaad van in?
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
  maandag 13 maart 2017 @ 19:56:36 #108
149454 GSbrder
Les extrêmes se touchent
pi_169491625
quote:
0s.gif Op maandag 13 maart 2017 19:49 schreef deelnemer het volgende:

[..]

Gaat niet alleen om de actuele koopprijs, maar ook om de oorspronkelijk koopprijs. Dat wordt relevant voor een non-profit organisatie. De sterke stijging van de huizenprijzen moet zich toch vertalen in een lagere huurprijs in een non-profit organisatie.
Een non-profit organisatie moet ook waarderen op marktwaarde. Woningen zijn bijna nooit helemaal afgewaardeerd naar nul, meestal rest grondwaarde minus sloopkosten, maar vaak een stuk meer dan dat.

quote:
De sociale huurwoningen die niet onder een woonvereniging vallen, maar een for-profit organisatie..
De vrije sector zijn alle niet-sociale huurwoningen. Daarvoor dus nooit huurtoeslag.
De sociale huursector zijn woningen van woningcorporaties, maar ook van for-profit eigenaren.
Uiteindelijk zijn het dus overlappende Venn-diagrammen, maar niet 100% overlappend.

quote:
Als mensen het niet eens zijn over de doelstelling, dan is discusieeren over de juiste route raar. Dat wordt uiteindelijk toch een discussie over de doelstellingen.
Het is wel zuiver wanneer je een discussie over inkomensgelijkheid bij de inkomens houdt en niet wil verplaatsen naar het woningbezit. Dat geldt zowel voor de belangenbehartigers van de (huidige) ongelijkheid, zoals de VVD, als de advocaten van meer gelijkheid, zoals de SP. Zouden zij de woningmarkt niet tot strijdveld bombarderen, dan zou er een hoop meer voor elkaar gekregen kunnen worden door het te beperken tot inkomenspolitiek.
Power is a lot like real estate, it's all about location, location, location.
The closer you are to the source, the higher your property value.
  maandag 13 maart 2017 @ 21:21:58 #109
312994 deelnemer
ff meedenken
pi_169494430
quote:
15s.gif Op maandag 13 maart 2017 19:56 schreef GSbrder het volgende:

[..]

Een non-profit organisatie moet ook waarderen op marktwaarde. Woningen zijn bijna nooit helemaal afgewaardeerd naar nul, meestal rest grondwaarde minus sloopkosten, maar vaak een stuk meer dan dat.
Uiteraard, als wat je sloopt waarde heeft is de marktwaarde ervan zelfs hoger dan de grondprijs.

quote:
[..]

De vrije sector zijn alle niet-sociale huurwoningen. Daarvoor dus nooit huurtoeslag.
De sociale huursector zijn woningen van woningcorporaties, maar ook van for-profit eigenaren.
Uiteindelijk zijn het dus overlappende Venn-diagrammen, maar niet 100% overlappend.
Zo is dat. Het is wel vreemd waar een for-profit eigenaar deze non-profit sector in beheer heeft.

quote:
Het is wel zuiver wanneer je een discussie over inkomensgelijkheid bij de inkomens houdt en niet wil verplaatsen naar het woningbezit. Dat geldt zowel voor de belangenbehartigers van de (huidige) ongelijkheid, zoals de VVD, als de advocaten van meer gelijkheid, zoals de SP. Zouden zij de woningmarkt niet tot strijdveld bombarderen, dan zou er een hoop meer voor elkaar gekregen kunnen worden door het te beperken tot inkomenspolitiek.
Het is in mijn ogen meer aanval (VVD / CDA) en verdediging (SP) geweest. Dat is je voorstel voor inkomenspolitiek ook.
The view from nowhere.
  maandag 13 maart 2017 @ 22:33:12 #110
149454 GSbrder
Les extrêmes se touchent
pi_169496856
quote:
0s.gif Op maandag 13 maart 2017 21:21 schreef deelnemer het volgende:

[..]

Zo is dat. Het is wel vreemd waar een for-profit eigenaar deze non-profit sector in beheer heeft.
Het is vreemd dat de overheid alles met een bepaalde huurklasse, ondanks hoe de eigenaar het heeft verkregen, tot de non-profit sector heeft gebombardeerd.

quote:
Het is in mijn ogen meer aanval (VVD / CDA) en verdediging (SP) geweest. Dat is je voorstel voor inkomenspolitiek ook.
Zal afhangen van hoe je er naar kijkt. Ik zie het al als een hele handreiking door te stellen dat er naar een progressievere inkomstenbelasting mag worden gekeken.
Power is a lot like real estate, it's all about location, location, location.
The closer you are to the source, the higher your property value.
  dinsdag 14 maart 2017 @ 18:52:14 #111
177053 Klopkoek
Regressief links
pi_169512496
_basjacobs twitterde op dinsdag 14-03-2017 om 01:39:39 Trading Health Care for the Poor for Tax Cuts for the Rich - NYT Editorial: https://t.co/I7ArfH6xJT reageer retweet
Ook hier maar dat uitstekende artikel uit het FD

quote:
Versobering van de verzorgingsstaat heeft sociale scheidslijnen verscherpt

‘Nederlanders zijn niet zo egoïstisch geworden als wel wordt verondersteld’, zegt Cok Vrooman, onderzoeker bij het Sociaal en Cultureel Planbureau. Maar wie nu in een uitkering belandt, is wel een stuk slechter af dan 35 jaar geleden, constateert de socioloog. De afgenomen inkomensbescherming baart hem zorgen.

Vrooman uitte zijn zorgen in de oratie ‘Meedoen in onzekerheid’ , uitgesproken toen hij in maart de bijzondere leerstoel sociale zekerheid en participatie aanvaardde. Sinds kort werkt de hoofdonderzoeker arbeid en publieke voorzieningen bij het SCP één dag in de week aan de Universiteit Utrecht.

Voor zijn inaugurele rede onderzocht hij welke gevolgen veranderingen in de sociale zekerheid en op de arbeidmarkt hebben gehad voor de inkomens- en werkzekerheid van Nederlanders. En in het verlengde hiervan hoe dit de sociale opdeling en het maatschappelijk ongenoegen onder Nederlanders heeft beïnvloed.

Uit het onderzoek blijkt dat de inkomenszekerheid zich verschillend heeft ontwikkeld voor de beroepsbevolking en de gepensioneerden. Voor Nederlanders tussen de 18 en 64 jaar daalde inkomenszekerheid na 1990. Op een schaal van één tot en met tien bedroeg het rapportcijfer destijds een 7,5. In 2015 was dit teruggelopen naar een 4,7. Het cijfer is gebaseerd op tal van kenmerken van collectieve inkomensarrangementen, zoals de hoogte en de duur van een uitkering. Gepensioneerden daarentegen, zagen hun inkomenszekerheid juist toenemen. Van een al hoge 8,7 in 1980 steeg het rapportcijfer naar een 9,5 in 2015.

Werkzekerheid

De verminderde inkomenszekerheid voor de potentiële beroepsbevolking is volgens Vrooman vooral problematisch omdat in dezelfde periode ook de werkzekerheid afbrokkelde. Terwijl de inkomensbescherming afnam als gevolg van overheidsbeleid, werd werk onzekerder door veranderingen op de arbeidsmarkt. Arbeidsovereenkomsten voor onbepaalde tijd maakten plaats voor tijdelijke en flexibele contracten; het aantal zelfstandigen nam een hoge vlucht.

Om 'spijkerhard' aan te tonen dat de toegenomen inkomens- en werkonzekerheid hebben bijgedragen aan de opdeling van de samenleving, zijn preciezere gegevens nodig, zegt Vrooman. Maar de onderzoeker denkt wel dat dit is gebeurd.

Precariaat

Het SCP onderscheidde in 2014 zes groepen binnen de Nederlandse bevolking. Die hebben in meer of mindere mate toegang tot hulpbronnen en leven deels in hun eigen werelden. Zo hebben leden van de gevestigde bovenlaag bijna geen contact met Nederlanders die tot het 'precariaat' behoren. Het wetenschappelijk instituut van regering en parlement introduceerde dit begrip voor burgers met een lage opleiding, geen werk en weinig geld, die bovendien sociaal en cultureel op achterstand staan. De 'onzekere werkenden' vormen een tweede groep aan de onderkant. Zij staan aan de rand van de arbeidsmarkt en hebben weinig zelfvertrouwen.

Door de gestaag afnemende inkomens- en arbeidszekerheid tekenen deze twee groepen zich scherper af in de samenleving, aldus Vrooman. Een derde groep, de 'comfortabel gepensioneerden', is door hogere aanvullende pensioenen materieel juist beter af dan in 1980.

Angelsaksische invloed

De aanpassingen in de sociale zekerheid werden aanvankelijk ingegeven door kostenoverwegingen. In de jaren tachtig was sprake van ad-hocbezuinigingen, waarbij oudere werknemers werden ontzien. Vanaf de jaren negentig werd activering het leidende principe. Werk, werk, werk was het motto en financiële prikkels het instrument om arbeidsdeelname te bevorderen. Dit leidde bijvoorbeeld tot de moeizame tot stand gekomen versobering van de arbeidsongeschiktheidsregelingen.

Het resultaat van de reeks ingrepen is een verzorgingsstaat die activeert à la Zweden, maar dan met karige uitkeringen die Angelsaksische invloed verraden, vat de hoogleraar de huidige stand van zaken samen.
De afnemende bescherming duidt volgens Vrooman niet op minder solidariteit onder Nederlanders. 'Dat wordt door politici wel vaak verondersteld, maar het blijkt niet uit onderzoek. In een recente SCP-studie zagen we bijvoorbeeld dat mensen sterk hechten aan solidariteit tussen de deelnemers aan pensioenfondsen. Wat wel is veranderd, is de dominante beleidsideologie.’

Basisinkomen

Uit een onderzoek van SCP en Centraal Planbureau kwam naar voren dat de arbeidsmarktvooruitzichten voor laagopgeleiden tot 2025 niet gunstig zijn. Als er geen nieuw beleid komt, groeit hun achterstand: zij belanden vaker in een kwetsbare baan, werkloosheid en armoede nemen toe. Als de neergaande lijn in de inkomens- en werkzekerheid van de afgelopen 35 jaar doorzet, krijgen het precariaat en de onzekere werkenden het nog zwaarder te verduren. Vrooman noemt dat 'zorgwekkend': ‘De sociale opdeling wordt versterkt en ook het maatschappelijk ongenoegen kan groeien.'
Blindelings uitkeringen verruimen en verhogen biedt volgens hem geen soelaas. Het veelbesproken basisinkomen is geen oplossing voor het probleem dat sommige bevolkingsgroepen niet of nauwelijks participeren in de samenleving, zegt hij.

Vrooman: 'Beleidsmakers moeten de verhouding tussen inkomenszekerheid, werkzekerheid en maatschappelijke participatie opnieuw doordenken en optimaliseren. De invulling is een politieke keus, maar dit zou kunnen met een inkomen dat maatschappelijk nuttige inzet beloont. Via zo'n conditioneel participatie-inkomen kunnen we bevorderen dat er een goede afweging komt tussen inkomenszekerheid en betaald werk, mantelzorg, scholing en vrijwilligerswerk.’
Deuger & Gutmensch
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
  woensdag 15 maart 2017 @ 07:33:24 #112
177053 Klopkoek
Regressief links
pi_169528101
Deuger & Gutmensch
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
  donderdag 16 maart 2017 @ 09:41:57 #113
177053 Klopkoek
Regressief links
pi_169564552
quote:
That report quoted Willy Brandt as having said, just before he stepped down as West Germany’s chancellor in 1974 that: “Western Europe has only 20 or 30 more years of democracy left in it; after that it will slide, engineless and rudderless, under the surrounding sea of dictatorship, and whether the dictation comes from a politburo [technocracy] or junta will not make that much difference.”
https://www.ft.com/content/f9c2f130-08ad-11e7-ac5a-903b21361b43

Vooruitziende blik door de SPD leider. Neoliberalisme was al reeds één jaar in opmars.
Deuger & Gutmensch
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
  donderdag 16 maart 2017 @ 15:26:50 #114
45206 Pietverdriet
Ik wou dat ik een ijsbeer was.
pi_169570631
quote:
1s.gif Op donderdag 16 maart 2017 09:41 schreef Klopkoek het volgende:

[..]

https://www.ft.com/content/f9c2f130-08ad-11e7-ac5a-903b21361b43

Vooruitziende blik door de SPD leider. Neoliberalisme was al reeds één jaar in opmars.
Gisteren weer duidelijk geworden dat we sidderen onder een gruwelijke dictatuur
:') :') :') :')
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
  donderdag 16 maart 2017 @ 17:12:25 #115
177053 Klopkoek
Regressief links
pi_169572142
Deuger & Gutmensch
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
  donderdag 16 maart 2017 @ 17:27:35 #116
45206 Pietverdriet
Ik wou dat ik een ijsbeer was.
pi_169572359
Weer slechts linksdumpjes, kloppie, is een discussie te moeilijk?
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
  vrijdag 17 maart 2017 @ 18:16:08 #117
172669 Papierversnipperaar
Cafeïne is ook maar een drug.
pi_169595683
Hier nog een fijne linkdump:

quote:
Bizarre Britse draaideur: ex-minister van Financiën wordt hoofdredacteur - rtlz.nl

Het is een beetje alsof Jeroen Dijsselbloem hoofdredacteur wordt van het Financieele Dagblad, ondertussen gewoon in de Tweede Kamer blijft zitten en ook nog adviseur is van Robeco. Het klinkt gek, maar in Groot-Brittannië gebeurt het gewoon.

#Ophef in Groot-Britannië om een bizarre carrièremove van George Osborne. Hij was minister van Financiën, is nog altijd kamerlid en is benoemd tot hoofdredacteur van de krant de Evening Standard. De krant richt zich op Londen, nationaal en internationaal nieuws. Met extra aandacht voor de the City, nu nog het financiële centrum van Europa.

Osborne staat nu niet alleen met één been in de politiek en de ander in de journalistiek. Een derde been staat ook nog in de financiële sector, aangezien hij in januari is benoemd tot senior adviseur van vermogensbeheerder BlackRock.

De reacties op de aanstelling zijn niet mals. Tegen Buzzfeed zegt een insider bij de Evening Standard: "Ik ben persoonlijk gebroken. Het is een klap in het gezicht voor journalisten die dromen op een dag, na jaren zwoegen, hoofdredacteur te worden." Bovendien, zo stelt de anonieme bron, doet dit de toch al slechte reputatie van de krant als doorgeefluik van de Tories geen goed.

Op Twitter overheersen afschuw en verbazing.

In Nederland zien we ook regelmatig voorbeelden van de draaideur tussen journalistiek en de politiek. Meestal gaat het om journalisten die politicus willen worden.

Journalist Jan Roos deed dit jaar, tevergeefs, een gooi naar een zetel in de Tweede Kamer. Net zoals journalist Jan Dijkgraaf die de kiesdrempel niet haalde met Geenpeil.

PvdA-politicus Marcel van Dam begon ooit bij de VARA, werd staatssecretaris en minister van Volkshuisvesting, en ging daarna weer televisieprogramma's maken. VVD'er Ton Elias was ooit journalist en werd kamerlid voor die partij.

Ook in het buitenland zien we weleens journalisten de overstap maken naar de politiek. Wist je bijvoorbeeld dat Winston Churchill journalist was voordat hij premier werd?

Wellicht dat Jeroen Dijsselbloem – na het dramatische verlies van de PvdA - nu ook verlangt naar een topbaan in de (financiële) journalistiek. Misschien dat ze bij de collega’s van het FD nog een plekje hebben.
Bron: www.rtlz.nl
0
Free Assange! Hack the Planet
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
  zaterdag 18 maart 2017 @ 15:58:01 #118
177053 Klopkoek
Regressief links
pi_169609157
Deuger & Gutmensch
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
  zondag 19 maart 2017 @ 23:20:30 #119
177053 Klopkoek
Regressief links
pi_169642063
Voldongen feiten politiek. There is no alternative.

quote:
Anderhalf miljoen Wilders-kiezers kunnen geen ongelijk hebben

De gevestigde partijen moeten niet opgelucht adem halen, maar zichzelf opnieuw uitvinden, schrijft Joris Luyendijk. Luister naar kiezers die tegen immigratie en tegen Europa zijn.

Joris Luyendijk
18 maart 2017

Wie meent dat de zogenoemde populisten het probleem zijn, had afgelopen woensdagavond reden voor een feestje. De PVV werd bij lange na niet de grootste partij, er komt geen EU-referendum, Marine Le Pen krijgt geen steuntje in de rug en de door Wilders’ beloofde ‘Nederlandse lente’ blijkt grootspraak. Kunnen we nu weer ‘normaal’ gaan doen?

Maar te midden van de begrijpelijke opluchting is er ook een ander perspectief mogelijk. Daarin is het ‘populisme’ slechts symptoom of uiting van een veel diepere vertrouwenscrisis. Wie er zo over denkt, zal de uitslagenkaart en juist ook die opluchting met gemengde gevoelens bezien.

Wilders is uiteindelijk weinig meer dan een ongekend succesvol impresariaat voor mediastunts, ideaal voor redacties die dankzij de marktwerking in de journalistiek moeten ‘scoren’ met makkelijk te verhapstukken berichtjes. Wilders bouwt geen politieke machine, hij heeft geen wetenschappelijk bureau en zijn uit negen bullet points bestaande verkiezingsprogramma (nummer 7: ‘Geen geld meer naar ontwikkelingshulp, windmolens, kunst, innovatie, publieke omroep enz’.) is een belediging voor de intelligentie van de kiezers aan wie hij het land zegt ‘terug’ te willen geven.

Wilders is ook niet het probleem. Het probleem is dat anderhalf miljoen kiezers met hun stem uitdrukken dat zij het vertrouwen kwijt zijn in de gevestigde politieke partijen. Ongetwijfeld kiezen alle racisten Wilders. Maar dit wil niet zeggen dat alle Wilderskiezers racisten zijn. Want er zijn hele goede redenen voor dat verlies aan vertrouwen. Ik pik er hier twee uit.

Stel, je bent ervan overtuigd geraakt dat de Europese Unie een even prachtig klinkend als onhaalbaar project is. Bijvoorbeeld omdat je vindt dat de verschillen in welvaart of politieke cultuur tussen oost, noord en zuid simpelweg te groot zijn. Of omdat bij gebrek aan een Europese demos werkelijke democratie op Europees niveau niet te vestigen is. Omdat naar jouw inzicht draagvlak voor solidariteit en daarmee een verzorgingsstaat alleen valt te organiseren op nationaal niveau. Of omdat je meent dat de Navo kan zorgen voor vrede, terwijl in economische zin de toekomst juist is aan kleine en wendbare landen in plaats van aan gecentraliseerde en op consensus gebaseerde blokken, zoals de EU.

De vraag is: waar konden aanhangers van deze argumenten de afgelopen decennia politiek terecht?

Hetzelfde met immigratie. Daar kun je op goede gronden tegen zijn, bijvoorbeeld omdat laag- en onopgeleide immigranten alleen het soort werk kunnen doen dat de komende jaren door robots wordt overgenomen. Of omdat je niet gelooft dat een open en op gelijkheid gebaseerde samenleving honderdduizenden mensen kan absorberen uit sociaal-conservatieve landen zonder enige ervaring met gelijkheid of openheid.

Dit is een belangrijke factor in de vertrouwenscrisis, in heel West-Europa. Decennialang heeft de gevestigde orde in politiek en media geweigerd ruimte te bieden aan een inhoudelijk debat over de voordelen, nadelen, dilemma’s, risico’s en onzekerheden van verdere immigratie en Europese eenwording. Als jij niet vond dat immigratie goed was voor je land, moest je wel een racist zijn. Bestrijden zo iemand! Als jij niet geloofde dat Europese eenwording wenselijk dan wel praktisch haalbaar was, moest je wel een nationalist of een neo-nazi zijn. Geen podium geven, dat soort geluiden!

Er waren natuurlijk goede redenen voor deze taboeïsering. Neo-nazi’s en nationalisten zijn om de verkeerde reden tegen de EU, en racisten zijn om de verkeerde reden tegen immigratie. Zij zouden van een open debat kunnen profiteren, bijvoorbeeld doordat hun schijnargumenten worden genormaliseerd.

Maar hoe begrijpelijk ook, de gevolgen van de taboeïsering zijn desastreus geweest.

Door Europese eenwording worden de belangrijkste monetaire beslissingen nu genomen in Frankfurt, de juridische in Straatsburg en de politieke in Brussel. Dit raakt de fundamenten van de samenleving, terwijl immigratie zelfs voorgoed de samenstelling van die samenleving verandert.

Toch hadden bij deze processen burgers jarenlang geen mogelijkheid ‘nee’ te zeggen. De enige optie was een stem op de zogenoemde populisten, maar die boden en bieden geen inhoudelijk alternatief en uitten zich ook nog eens regelmatig discriminerend. Dat is terecht voor velen een brug te ver, en los daarvan ging het door die discriminerende uitingen alleen nog daarover.

Het Engels heeft een prachtige uitdrukking voor het respect dat noodzakelijk is voor inhoudelijk debat: honest disagreement. Daarmee wordt bedoeld dat je erkent dat je opponent goede redenen kan hebben om het met jou oneens te zijn. Wilders is iemand die geen enkel honest disagreement toelaat en tegenargumenten wegwuift, negeert dan wel reduceert tot naïviteit, corruptie of een mentale afwijking (‘knettergek’). Zie bijvoorbeeld hoe de PVV-leider in een interview met de NOS de motieven van zijn politieke opponenten terugbrengt tot lafheid of baantjesjagerij: „Mijn doel is om de waarheid te spreken die andere partijen niet durven uit te spreken. Omdat ze bang zijn om voor racist te worden uitgemaakt, bang zijn om bedreigd te worden, misschien bang zijn om voor de rechter te komen. Of bang zijn om niet meer de volgende keer gevraagd te worden om mee te gaan regeren.”

Met iemand die zo redeneert valt niet te praten – letterlijk. Maar precies zo is decennialang omgegaan met degenen die zakelijke kanttekeningen probeerden te plaatsen bij de EU of immigratie. Het wezen van democratie is juist dat burgers via hun kiesgedrag zelf verantwoordelijkheid nemen voor hun samenleving. Ownership heet dat in het Engels. Ontzeg burgers die invloed en vroeg of laat oogst je de storm die nu waait. Niet voor niets voerde Leave in Groot-Brittannië campagne met de slogan ‘take back control’. Heet de nieuwe oppositiepartij bij de oosterburen ‘Alternatief voor Duitsland’ en kun je Wilders mailen op Nederlandweervanons@pvv.nl.

Wat nu nodig zou zijn, is geen opgeluchte restauratie van de status quo, maar een nieuw begin. Een nieuwe partij oprichten is makkelijk, maar een echte partijorganisatie op lokaal, regionaal, landelijk en Europees niveau op poten zetten is een reuzenklus. Veel beter zou het zijn wanneer de traditionele partijen zich werkelijk opnieuw zouden uitvinden en burgers inzicht en daarna het laatste woord zouden geven over de belangrijkste vraagstukken die hen aangaan – inclusief de mogelijkheid ‘nee’ te zeggen.

Een gemeenschap die niet zelf mag bepalen wie tot die gemeenschap behoort, houdt op een gemeenschap te zijn. En een land dat zich opheft door op te gaan in een Europees verband moet dit doen met open ogen en brede steun, niet via een serie van voldongen feiten.

Europese eenwording betekent verlies van eigenheid in ruil voor meer welvaart en invloed op ons continent en in de wereld. Dat is een uitruil en voor beide posities valt veel te zeggen. Immigratie betekent fris bloed voor Nederland en waardevolle verbindingen met het buitenland. Maar het vergt ook enorme inspanningen om nieuwkomers te integreren en het risico bestaat dat dit niet lukt. Open grenzen binnen Europa betekent allerlei economische voordelen maar het benadeelt ook allerlei groepen en het maakt terreurbestrijding mogelijk moeilijker.

Waarom hebben de partijen van de gevestigde orde deze kwesties en bijvoorbeeld ook de schaalvergroting in het onderwijs en de marktwerking in de zorg niet voorgelegd als de dilemma’s die het zijn? Waarom zijn ze niet tot inzet gemaakt van verkiezingen?

Dit is geen pleidooi om, zoals het CDA tijdens de campagne deed, stemmen af te snoepen van Wilders door even wat PVV-light ‘geluiden’ te maken over immigratie en Europa. Het is een pleidooi dat een partij als het CDA de kiezer serieus neemt door over immigratie en Europa de eigen afwegingen en keuzes in de vorm van een verkiezingsprogramma voor te leggen. „Probeer het eens met de waarheid”, heeft oud vice-president van de Raad van State Tjeenk Willink deze benadering wel eens genoemd.

Neem als voorbeeld hoe het niet moet met het Europees leger. In een functionerende democratie zouden de voor- en tegenstanders daarvan nu een langlopend en diepgaand publiek debat voeren in alle lidstaten. Ze zouden alle voors, tegens, dilemma’s, risico’s en onzekerheden aan de oppervlakte laten komen, waarna uiteindelijk de burgers in het stemhokje bepalen of ze de voordelen groter inschatten dan de nadelen.

Zo werkt een democratie, maar bij de EU gaat dit nog altijd precies andersom. In zijn State of the Union-toespraak dit jaar kondigde de voorzitter van de Europese Commissie Jean Claude Juncker de eerste stappen naar zo’n leger domweg aan. Vervolgens wordt stelselmatig ontkend dat men werkt aan een Europees Leger, totdat het er straks opeens is. Dat wordt dan door Europese leiders formeel goedgekeurd en zo is het besluit ‘democratisch gelegitimeerd’. Burgers hebben die leiders immers gekozen. Dat is fait-accompli-democratie en het werkt niet.

Is er uitzicht op verbetering? Vorig jaar gaven de voormalig voorzitter van de Europese Raad Herman van Rompuy en voormalig Euro-commissaris Karel de Gucht aan het Vlaamse weekblad Knack een veelzeggend interview. „Ik moet altijd lachen als mensen over het democratisch tekort beginnen”, zei Van Rompuy. „Ik geef toe dat het functioneren van de EU beter moet, maar met het democratisch gehalte is echt niets mis.” Sterker nog: „We zijn nu bij wijze van spreken al over-democratisch. Er is een rechtstreeks verkozen parlement en de Europese Raad bestaat uit eerste ministers en presidenten die allemaal democratisch gelegitimeerd zijn.” Oud EU-commissaris De Gucht was het hier volledig mee eens: „Het is idioot om te beweren dat de Europese Unie beter gaat functioneren als je haar democratischer maakt.”

De Gucht en Rompuy zeiden dit kort na de Britse stem voor Brexit – alom beschreven als een wake-up call voor het Europese establishment. Als zelfs na die schok de heren nog steeds praten zoals ze in dat interview deden, hoe zal men dan denken nu de opkomst van Wilders gestuit lijkt?
https://www.nrc.nl/nieuws(...)7432450-a1550865/amp

De Gucht, Rompuy, Verhofstadt. Gelukkig zijn het geen Nederlanders.
Deuger & Gutmensch
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
  maandag 20 maart 2017 @ 23:17:55 #120
177053 Klopkoek
Regressief links
pi_169668101
http://nos.nl/artikel/216(...)op-in-nederland.html

Weet je wat nog beter werkt tegen stress? Gratis geld.
Deuger & Gutmensch
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
pi_169748766
quote:
March 24, 2017
Trump is Obama’s Legacy: Will this Break up the Democratic Party?

by Michael Hudson

Nobody yet can tell whether Donald Trump is an agent of change with a specific policy in mind, or merely a catalyst heralding an as yet undetermined turning point. His first month in the White House saw him melting into the Republican mélange of corporate lobbyists. Having promised to create jobs, his “America First” policy looks more like “Wall Street First.” His cabinet of billionaires promoting corporate tax cuts, deregulation and dismantling Dodd-Frank bank reform repeats the Junk Economics promise that giving more tax breaks to the richest One Percent may lead them to use their windfall to invest in creating more jobs. What they usually do, of course, is simply buy more property and assets already in place.

One of the first reactions to Trump’s election victory was for stocks of the most crooked financial institutions to soar, hoping for a deregulatory scythe taken to the public sector. Navient, the Department of Education’s knee-breaker on student loan collections accused by the Consumer Financial Protection Bureau (CFPB) of massive fraud and overcharging, rose from $13 to $18 now that it seemed likely that the incoming Republicans would disable the CFPB and shine a green light for financial fraud.

Foreclosure king Stephen Mnuchin of IndyMac/OneWest (and formerly of Goldman Sachs for 17 years; later a George Soros partner) is now Treasury Secretary – and Trump is pledged to abolish the CFPB, on the specious logic that letting fraudsters manage pension savings and other investments will give consumers and savers “broader choice,” e.g., for the financial equivalent of junk food. Secretary of Education Betsy DeVos hopes to privatize public education into for-profit (and de-unionized) charter schools, breaking the teachers’ unions. This may position Trump to become the Transformational President that neoliberals have been waiting for.

But not the neocons. His election rhetoric promised to reverse traditional U.S. interventionist policy abroad. Making an anti-war left run around the Democrats, he promised to stop backing ISIS/Al Nusra (President Obama’s “moderate” terrorists supplied with the arms and money that Hillary looted from Libya), and to reverse the Obama-Clinton administration’s New Cold War with Russia. But the neocon coterie at the CIA and State Department are undercutting his proposed rapprochement with Russia by forcing out General Flynn for starters. It seems doubtful that Trump will clean them out.

Trump has called NATO obsolete, but insists that its members up their spending to the stipulated 2% of GDP — producing a windfall worth tens of billions of dollars for U.S. arms exporters. That is to be the price Europe must pay if it wants to endorse Germany’s and the Baltics’ confrontation with Russia.

Trump is sufficiently intuitive to proclaim the euro a disaster, and he recommends that Greece leave it. He supports the rising nationalist parties in Britain, France, Italy, Greece and the Netherlands, all of which urge withdrawal from the eurozone – and reconciliation with Russia instead of sanctions. In place of the ill-fated TPP and TTIP, Trump advocates country-by-country trade deals favoring the United States. Toward this end, his designated ambassador to the European Union, Ted Malloch, urges the EU’s breakup. The EU is refusing to accept him as ambassador.

Will Trump’s victory break up the Democratic Party?

At the time this volume is going to press, there is no way of knowing how successful these international reversals will be. What is more clear is what Trump’s political impact will have at home. His victory – or more accurately, Hillary’s resounding loss and the way she lost – has encouraged enormous pressure for a realignment of both parties. Regardless of what President Trump may achieve vis-à-vis Europe, his actions as celebrity chaos agent may break up U.S. politics across the political spectrum.

The Democratic Party has lost its ability to pose as the party of labor and the middle class. Firmly controlled by Wall Street and California billionaires, the Democratic National Committee (DNC) strategy of identity politics encourages any identity except that of wage earners. The candidates backed by the Donor Class have been Blue Dogs pledged to promote Wall Street and neocons urging a New Cold War with Russia.

They preferred to lose with Hillary than to win behind Bernie Sanders. So Trump’s electoral victory is their legacy as well as Obama’s. Instead of Trump’s victory dispelling that strategy, the Democrats are doubling down. It is as if identity politics is all they have.

Trying to ride on Barack Obama’s coattails didn’t work. Promising “hope and change,” he won by posing as a transformational president, leading the Democrats to control of the White House, Senate and Congress in 2008. Swept into office by a national
jjunkeconreaction against the George Bush’s Oil War in Iraq and the junk-mortgage crisis that left the economy debt-ridden, they had free rein to pass whatever new laws they chose – even a Public Option in health care if they had wanted, or make Wall Street banks absorb the losses from their bad and often fraudulent loans.

But it turned out that Obama’s role was to prevent the changes that voters hoped to see, and indeed that the economy needed to recover: financial reform, debt writedowns to bring junk mortgages in line with fair market prices, and throwing crooked bankers in jail. Obama rescued the banks, not the economy, and turned over the Justice Department and regulatory agencies to his Wall Street campaign contributors. He did not even pull back from war in the Near East, but extended it to Libya and Syria, blundering into the Ukrainian coup as well.

Having dashed the hopes of his followers, Obama then praised his chosen successor Hillary Clinton as his “Third Term.” Enjoying this kiss of death, Hillary promised to keep up Obama’s policies.

The straw that pushed voters over the edge was when she asked voters, “Aren’t you better off today than you were eight years ago?” Who were they going to believe: their eyes, or Hillary? National income statistics showed that only the top 5 percent of the population were better off. All the growth in Gross Domestic Product (GDP) during Obama’s tenure went to them – the Donor Class that had gained control of the Democratic Party leadership. Real incomes have fallen for the remaining 95 percent, whose household budgets have been further eroded by soaring charges for health insurance. (The Democratic leadership in Congress fought tooth and nail to block Dennis Kucinich from introducing his Single Payer proposal.)

No wonder most of the geographic United States voted for change – except for where the top 5 percent, is concentrated: in New York (Wall Street) and California (Silicon Valley and the military-industrial complex). Making fun of the Obama Administration’s slogan of “hope and change,” Trump characterized Hillary’s policy of continuing the economy’s shrinkage for the 95% as “no hope and no change.”

Identity Politics as anti-labor politics

A new term was introduced to the English language: Identity Politics. Its aim is for voters to think of themselves as separatist minorities – women, LGBTQ, Blacks and Hispanics. The Democrats thought they could beat Trump by organizing Women for Wall Street (and a New Cold War), LGBTQ for Wall Street (and a New Cold War), and Blacks and Hispanics for Wall Street (and a New Cold War). Each identity cohort was headed by a billionaire or hedge fund donor.

The identity that is conspicuously excluded is the working class. Identity politics strips away thinking of one’s interest in terms of having to work for a living. It excludes voter protests against having their monthly paycheck stripped to pay more for health insurance, housing and mortgage charges or education, or better working conditions or consumer protection – not to speak of protecting debtors.

Identity politics used to be about three major categories: workers and unionization, anti-war protests and civil rights marches against racist Jim Crow laws. These were the three objectives of the many nationwide demonstrations. That ended when these movements got co-opted into the Democratic Party. Their reappearance in Bernie Sanders’ campaign in fact threatens to tear the Democratic coalition apart. As soon as the primaries were over (duly stacked against Sanders), his followers were made to feel unwelcome. Hillary sought Republican support by denouncing Sanders as being as radical as Putin’s Republican leadership.

In contrast to Sanders’ attempt to convince diverse groups that they had a common denominator in needing jobs with decent pay – and, to achieve that, in opposing Wall Street’s replacing the government as central planner – the Democrats depict every identity constituency as being victimized by every other, setting themselves at each other’s heels. Clinton strategist John Podesta, for instance, encouraged Blacks to accuse Sanders supporters of distracting attention from racism. Pushing a common economic interest between whites, Blacks, Hispanics and LGBTQ always has been the neoliberals’ nightmare. No wonder they tried so hard to stop Bernie Sanders, and are maneuvering to keep his supporters from gaining influence in their party.

When Trump was inaugurated on Friday, January 20, there was no pro-jobs or anti-war demonstration. That presumably would have attracted pro-Trump supporters in an ecumenical show of force. Instead, the Women’s March on Saturday led even the pro-Democrat New York Times to write a front-page article reporting that white women were complaining that they did not feel welcome in the demonstration. The message to anti-war advocates, students and Bernie supporters was that their economic cause was a distraction.

The march was typically Democratic in that its ideology did not threaten the Donor Class. As Yves Smith wrote on Naked Capitalism: “the track record of non-issue-oriented marches, no matter how large scale, is poor, and the status of this march as officially sanctioned (blanket media coverage when other marches of hundreds of thousands of people have been minimized, police not tricked out in their usual riot gear) also indicates that the officialdom does not see it as a threat to the status quo.”[1]

Hillary’s loss was not blamed on her neoliberal support for TPP or her pro-war neocon stance, but on the revelations of the e-mails by her operative Podesta discussing his dirty tricks against Bernie Sanders (claimed to be given to Wikileaks by Russian hackers, not a domestic DNC leaker as Wikileaks claimed) and the FBI investigation of her e-mail abuses at the State Department. Backing her supporters’ attempt to brazen it out, the Democratic Party has doubled down on its identity politics, despite the fact that an estimated 52 percent of white women voted for Trump. After all, women do work for wages. And that also is what Blacks and Hispanics want – in addition to banking that serves their needs, not those of Wall Street, and health care that serves their needs, not those of the health-insurance and pharmaceuticals monopolies.

Bernie did not choose to run on a third-party ticket. Evidently he feared being accused of throwing the election to Trump. The question is now whether he can remake the Democratic Party as a democratic socialist party, or create a new party if the Donor Class retains its neoliberal control. It seems that he will not make a break until he concludes that a Socialist Party can leave the Democrats as far back in the dust as the Republicans left the Whigs after 1854. He may have underestimated his chance in 2016.

Trump’s effect on U.S. political party realignment

During Trump’s rise to the 2016 Republican nomination it seemed that he was more likely to break up the Republican Party. Its leading candidates and gurus warned that his populist victory in the primaries would tear the party apart. The polls in May and June showed him defeating Hillary Clinton easily (but losing to Bernie Sanders). But Republican leaders worried that he would not support what they believed in: namely, whatever corporate lobbyists put in their hands to enact and privatize.

The May/June polls showed Trump and Clinton were the country’s two most unpopular presidential candidates. But whereas the Democrats maneuvered Bernie out of the way, the Republican Clown Car was unable to do the same to Trump. In the end they chose to win behind him, expecting to control him. As for the DNC, its Wall Street donors preferred to lose with Hillary than to win with Bernie. They wanted to keep control of their party and continue the bargain they had made with the Republicans: The latter would move further and further to the right, leaving room for Democratic neoliberals and neocons to follow them closely, yet still pose as the “lesser evil.” That “centrism” is the essence of the Clintons’ “triangulation” strategy. It actually has been going on for a half-century. “As Tanzanian President Julius Nyerere quipped in the 1960s, when he was accused by the US of running a one-party state, ‘The United States is also a one-party state but, with typical American extravagance, they have two of them’.”[2]

By 2017, voters had caught on to this two-step game. But Hillary’s team paid pollsters over $1 billion to tell her (“Mirror, mirror on the wall …”) that she was the most popular of all. It was hubris to imagine that she could convince the 95 Percent of the people who were worse off under Obama to love her as much as her East-West Coast donors did. It was politically unrealistic – and a reflection of her cynicism – to imagine that raising enough money to buy television ads would convince working-class Republicans to vote for her, succumbing to a Stockholm Syndrome by thinking of themselves as part of the 5 Percent who had benefited from Obama’s pro-Wall Street policies.

Hillary’s election strategy was to make a right-wing run around Trump. While characterizing the working class as white racist “deplorables,” allegedly intolerant of LBGTQ or assertive women, she resurrected the ghost of Joe McCarthy and accused Trump of being “Putin’s poodle” for proposing peace with Russia. Among the most liberal Democrats, Paul Krugman still leads a biweekly charge at The New York Times that President Trump is following Moscow’s orders. Saturday Night Live, Bill Maher and MSNBC produce weekly skits that Trump and General Flynn are Russian puppets. A large proportion of Democrats have bought into the fairy tale that Trump didn’t really win the election, but that Russian hackers manipulated the voting machines. No wonder George Orwell’s 1984 soared to the top of America’s best-seller lists in February 2017 as Donald Trump was taking his oath of office.

This propaganda paid off on February 13, when neocon public relations succeeded in forcing the resignation of General Flynn, whom Trump had appointed to clean out the neocons at the NSA and CIA. His foreign policy initiative based on rapprochement with Russia and hopes to create a common front against ISIS/Al Nusra seemed to be collapsing.

Tabula Rasa Celebrity Politics

U.S. presidential elections no longer are much about policy. Like Obama before him, Trump campaigned as a rasa tabla, a vehicle for everyone to project their hopes and fancies. What has all but disappeared is the past century’s idea of politics as a struggle between labor and capital, democracy vs. oligarchy.

Who would have expected even half a century ago that American politics would become so post-modern that the idea of class conflict has all but disappeared. Classical economic discourse has been drowned out by their junk economics.

There is a covert economic program, to be sure, and it is bipartisan. It is to make elections about just which celebrities will introduce neoliberal economic policies with the most convincing patter talk. That is the essence of rasa tabla politics.

Can the Democrats lose again in 2020?

Trump’s November victory showed that voters found him to be the Lesser Evil, but all that voters really could express was “throw out the bums” and get a new set of lobbyists for the FIRE sector and corporate monopolists. Both candidates represented Goldman Sachs and Wall Street. No wonder voter turnout has continued to plunge.

Although the Democrats’ Lesser Evil argument lost to the Republicans in 2016, the neoliberals in control of the DNC found the absence of a progressive economic program to less threatening to their interests than the critique of Wall Street and neocon interventionism coming from the Sanders camp. So the Democrat will continue to pose as the Lesser Evil party not really in terms of policy, but simply ad hominum. They will merely repeat Hillary’s campaign stance: They are not Trump. Their parades and street demonstrations since his inauguration have not come out for any economic policy.

On Friday, February 10, the party’s Democratic Policy group held a retreat for its members in Baltimore. Third Way “centrists” (Republicans running as Democrats) dominated, with Hillary operatives in charge. The conclusion was that no party policy was needed at all. “President Trump is a better recruitment tool for us than a central campaign issue,’ said Washington Rep. Denny Heck, who is leading recruitment for the Democratic Congressional Campaign Committee (DCCC).”[3]

But what does their party leadership have to offer women, Blacks and Hispanics in the way of employment, more affordable health care, housing or education and better pay? Where are the New Deal pro-labor, pro-regulatory roots of bygone days? The party leadership is unwilling to admit that Trump’s message about protecting jobs and opposing the TPP played a role in his election. Hillary was suspected of supporting it as “the gold standard” of trade deals, and Obama had made the Trans-Pacific Partnership the centerpiece of his presidency – the free-trade TPP and TTIP that would have taken economic regulatory policy out of the hands of government and given it to corporations.

Instead of accepting even Sanders’ centrist-left stance, the Democrats’ strategy was to tar Trump as pro-Russian, insist that his aides had committed impeachable offenses, and mount one parade after another. “Rep. Marcia Fudge of Ohio told reporters she was wary of focusing solely on an “economic message” aimed at voters whom Trump won over in 2016, because, in her view, Trump did not win on an economic message. “What Donald Trump did was address them at a very different level — an emotional level, a racial level, a fear level,” she said. “If all we talk about is the economic message, we’re not going to win.”[4] This stance led Sanders supporters to walk out of a meeting organized by the “centrist” Third Way think tank on Wednesday, February 8.

By now this is an old story. Fifty years ago, socialists such as Michael Harrington asked why union members and progressives still imagined that they had to work through the Democratic Party. It has taken the rest of the country half a century to see that Democrats are not the party of the working class, unions, middle class, farmers or debtors. They are the party of Wall Street privatizers, bank deregulators, neocons and the military-industrial complex. Obama showed his hand – and that of his party – in his passionate attempt to ram through the corporatist TPP treaty that would have enabled corporations to sue governments for any costs imposed by public consumer protection, environmental protection or other protection of the population against financialized corporate monopolies.

Against this backdrop, Trump’s promises and indeed his worldview seem quixotic. The picture of America’s future he has painted seems unattainable within the foreseeable future. It is too late to bring manufacturing back to the United States, because corporations already have shifted their supply nodes abroad, and too much U.S. infrastructure has been dismantled.

There can’t be a high-speed railroad, because it would take more than four years to get the right-of-way and create a route without crossing gates or sharp curves. In any case, the role of railroads and other transportation has been to increase real estate prices along the routes. But in this case, real estate would be torn down – and having a high-speed rail does not increase land values.

The stock market has soared to new heights, anticipating lower taxes on corporate profits and a deregulation of consumer, labor and environmental protection. Trump may end up as America’s Boris Yeltsin, protecting U.S. oligarchs (not that Hillary would have been different, merely cloaked in a more colorful identity rainbow). The U.S. economy is in for Shock Therapy. Voters should look to Greece to get a taste of the future in this scenario.

Without a coherent response to neoliberalism, Trump’s billionaire cabinet may do to the United States what neoliberals in the Clinton administration did to Russia after 1991: tear out all the checks and balances, and turn public wealth over to insiders and oligarchs. So Trump’s his best chance to be transformative is simply to be America’s Yeltsin for his party’s oligarchic backers, putting the class war back in business.

What a truly transformative president would do/would have done

No administration can create a sound U.S. recovery without dealing with the problem that caused the 2008 crisis in the first place: over-indebtedness. The only one way to restore growth, raise living standards and make the economy competitive again is a debt writedown. But that is not yet on the political horizon. Obama’s doublecross of his voters in 2009 prevented the needed policy from occurring. Having missed this chance in the last financial crisis, a progressive policy must await yet another crisis. But so far, no political party is preparing a program to juxtapose to Republican-Democratic austerity and scale-back of Social Security, Medicare and social spending programs in general.

Also no longer on the horizon is a more progressive income tax, or a public option for health care – or for banking, or consumer protection against financial fraud, or for a $15-an-hour minimum wage, or for a revived protection of labor’s right to unionize, or environmental regulations.

It seems that only a new party can achieve these aims. At the time these essays are going to press, Sanders has committed himself to working within the Democratic Party. But that stance is based on his assumption that somehow he can recruit enough activists to take over the party from Its Donor Class.

I suspect he will fail. In any case, it is easier to begin afresh than to try to re-design a party (or any institution) dominated by resistance to change, and whose idea of economic growth is a pastiche of tax cuts and deregulation. Both U.S. parties are committed to this neoliberal program – and seek to blame foreign enemies for the fact that its effect is to continue squeezing living standards and bloating the financial sector.

If this slow but inexorable crash does lead to a political crisis, it looks like the Republicans may succeed in convening a new Constitutional Convention (many states already have approved this) to lock the United States into a corporatist neoliberal world. Its slogan will be that of Margaret Thatcher: TINA – There Is No Alternative.

And who is to disagree? As Trotsky said, fascism is the result of the failure of the left to provide an alternative.
http://www.counterpunch.o(...)he-democratic-party/
Wees gehoorzaam. Alleen samen krijgen we de vrijheid eronder.
  vrijdag 24 maart 2017 @ 18:21:08 #122
45206 Pietverdriet
Ik wou dat ik een ijsbeer was.
pi_169748806
quote:
Linksje dumpen is irritant genoeg, hoef je niet te copy pasten
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
pi_169748826
Vond je het geen interessant stuk?
Wees gehoorzaam. Alleen samen krijgen we de vrijheid eronder.
  vrijdag 24 maart 2017 @ 18:26:20 #124
45206 Pietverdriet
Ik wou dat ik een ijsbeer was.
pi_169748895
quote:
0s.gif Op vrijdag 24 maart 2017 18:22 schreef Weltschmerz het volgende:
Vond je het geen interessant stuk?
Niet het punt, een linkdump is gewoon kut. Zeg wat je wil zeggen, vertel waarom het stuk intressant is en zet dan een linkje, maar het klopkoekkiaanse linksdumpje na het ander is gewoon kut. Het is een discussieforum.
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
  vrijdag 24 maart 2017 @ 18:31:05 #125
177053 Klopkoek
Regressief links
pi_169748995
quote:
1s.gif Op vrijdag 24 maart 2017 18:26 schreef Pietverdriet het volgende:

[..]

Niet het punt, een linkdump is gewoon kut. Zeg wat je wil zeggen, vertel waarom het stuk intressant is en zet dan een linkje, maar het klopkoekkiaanse linksdumpje na het ander is gewoon kut. Het is een discussieforum.
En jij bent een stelselmatige saboteur.
Deuger & Gutmensch
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
abonnement bol.com Unibet Coolblue
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')