R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Blue Monday Special: Q&A met een psychotherapeut
Een nieuwe therapeut is lastig. Waarschijnlijk ga ik van de spv'er weer terug naar een psycholoog maar dat is de 4de al.quote:Op maandag 16 januari 2017 21:29 schreef Freudin het volgende:
[..]
Als je denkt dat je iemand nodig hebt die je in je dagelijks leven van tips en adviezen voorziet is een coach prima, denk ik. Maar als je nog helemaal niet het idee hebt dat je stappen verder bent gekomen, is het dan niet beter om of een second opinion te laten doen, of een andere therapeut te zoeken? Er zijn mogelijkheden om met een andere therapeut of via een specialistisch onderzoek helder te krijgen waarom je behandeling is vastgelopen. Zo doorgaan lijkt in ieder geval niet de meest passende optie.
Wat vind jij beter; een psycholoog aangesloten bij de GGZ of een vrijgevestigde? Is er een kwaliteitsverschil?
Dankjewel.quote:
[..]
Ja, als je op deze manier tegen het leven aankijkt, begrijp ik wel dat het een soort van onmogelijkheid is om dat te bereiken. Je ziet het leven als iets dat nutteloos is, dat er maar is om geleefd te worden, maar waaruit je niet speciaal iets kunt bereiken. In feite is dat natuurlijk ook zo, het leven is er niet voor ons om iets te bereiken an sich. Toch is het ook zo dat we hier zijn en een soort van verplicht aan onszelf en onze naasten zijn om iets van het leven te maken. Misschien wil je ook niet zien dat het leven ook mooie kanten heeft, maar zoek je vooral in je hoofd naar een oplossing of een soort hogere macht, net als veel van ons. Veel mensen vinden dat in het geloof of in iets goeds doen voor hun medemens. Ik kan je hier in dit kleine gesprekje niet ineens een mooi levensdoel voor ogen geven, maar ik hoop wel dat je ook naar de kleine dingen in je eigen leven kunt gaan kijken die misschien wel veel mooier en betekenisvoller zijn dan je nu denkt. En anders, ga eens met mensen in je omgeving praten die dit wel kunnen, misschien kun je iets van ze leren. Sterkte
Ja hoor, ik denk dat therapeuten zich dat wel degelijk realiseren. Dat is op zich niet zo erg hoor, het is ook wel begrijpelijk als je een therapeut hebt waar je alles tegen kunt vertellen, die tijd voor je neemt, die naar je luistert en je ook nog eens spiegelt in wat je doet en wat je zegt, dat je aan die persoon gevoelens en herinneringen koppelt van je eigen moeder (of vader). En in een psychotherapie is dit soms ook een noodzakelijke bijkomstigheid om te leren omgaan met wat je hebt gemist in je leven vroeger, of wat je had willen hebben van (een van) je ouders, om dat te leren herkennen en verdragen en uiteindelijk ook te leren dat je dat aan jezelf kunt gaan geven. Ik wil je wel een tip geven: als je dat zo ervaart, bespreek het ook met je therapeut. Laat ze het niet zelf uitzoeken, maar maak er voor jezelf therapie van. Daar heb je denk ik meer aan dan te denken 'wat zou de therapeut over me denken'. Bespreek het dus!quote:
Hoi Freudin, ik heb ook een vraag.
Ik vraag me af (een wat aparte vraag) in hoeverre een therapeut zich realiseert dat een cliënt de therapeut kan zien als de eigen ouder. En niet als therapeut. Dat maakt dus dat de situatie bij het begin van de gesprekken, al niet goed zit.
Nu is het handig als ik een voorbeeld zou hebben (zelf heb ik veel therapeuten gehad, bijna altijd vrouwelijke) maar die heb even niet. Ik weet alleen wel dat ik gaandeweg alle therapieën heb gedacht: maar dénken ze wel aan die mogelijkheid, dat ik hen zie als moeder? Als mijn moeder dus.
Hoi Freudin, de positieve kant is er zeer zeker. Maar wat ik bedoelde te zeggen is de negatieve kant ervan. Stel: angst voor moeder wordt dus angst voor therapeut. En dat in allerlei vormen en gradaties. Als dat niet zichtbaar is, dat er zo'n angst is, loopt de therapie scheef. De associatie neemt de therapie over.quote:
[..]
Ja hoor, ik denk dat therapeuten zich dat wel degelijk realiseren. Dat is op zich niet zo erg hoor, het is ook wel begrijpelijk als je een therapeut hebt waar je alles tegen kunt vertellen, die tijd voor je neemt, die naar je luistert en je ook nog eens spiegelt in wat je doet en wat je zegt, dat je aan die persoon gevoelens en herinneringen koppelt van je eigen moeder (of vader). En in een psychotherapie is dit soms ook een noodzakelijke bijkomstigheid om te leren omgaan met wat je hebt gemist in je leven vroeger, of wat je had willen hebben van (een van) je ouders, om dat te leren herkennen en verdragen en uiteindelijk ook te leren dat je dat aan jezelf kunt gaan geven. Ik wil je wel een tip geven: als je dat zo ervaart, bespreek het ook met je therapeut. Laat ze het niet zelf uitzoeken, maar maak er voor jezelf therapie van. Daar heb je denk ik meer aan dan te denken 'wat zou de therapeut over me denken'. Bespreek het dus!
Ik zou niet weten waarom het lastig is, behalve dat je zorgverzekeraar misschien niet alles vergoed. Maar heb je wel eens gedacht aan een psychotherapeut? Of heb je dat traject al bewandeld? Ik kan zo 1-2-3 niet zeggen dat er kwaliteitsverschil zit tussen GGZ en vrijgevestigd, domweg omdat er goede en minder goede therapeuten bij beiden zitten. Je moet weten dat een SPV'er niet echt therapie geeft, maar eerder ondersteunende gesprekken. Als je nog nooit een inzichtgevende therapie hebt gedaan en je hebt de psychologische mogelijkheden om dat te doen (en je durft een dergelijk lang traject aan), dan kun je eens kijken of je meer die kant op wil. Je huisarts kan vast met je meedenken! Good luckquote:Op maandag 16 januari 2017 21:44 schreef Elvi het volgende:
[..]
Een nieuwe therapeut is lastig. Waarschijnlijk ga ik van de spv'er weer terug naar een psycholoog maar dat is de 4de al.
Wat vind jij beter; een psycholoog aangesloten bij de GGZ of een vrijgevestigde? Is er een kwaliteitsverschil?
We zijn zo wel een beetje door de geplande tijd heen. Ik wil jullie bedanken voor jullie vragen, geduld en vooral de leuke manier van reageren.
Freudin, ook jij heel erg bedankt voor je bondige, maar duidelijke antwoorden!
Freudin, ook jij heel erg bedankt voor je bondige, maar duidelijke antwoorden!
“What do I wear in bed? Why, Chanel No. 5, of course”
Ja maar dan blijft mijn tip toch staan: bespreek het, want als je je angsten niet bespreekt, zullen ze dus ook niet opgelost worden. Pas als je durft die stap te nemen, het lijkt heel eng, maar als je een kleine stap genomen hebt kan je ineens merken hoe makkelijk het is om nog een tap te nemen, kun je ook verder groeien. Dus doen zou ik zeggen! Therapeuten vinden het prettig als je ze vertelt wat je aan ze beleeft, want dan kunnen ze je beter helpen.quote:
[..]
Hoi Freudin, de positieve kant is er zeer zeker. Maar wat ik bedoelde te zeggen is de negatieve kant ervan. Stel: angst voor moeder wordt dus angst voor therapeut. En dat in allerlei vormen en gradaties. Als dat niet zichtbaar is, dat er zo'n angst is, loopt de therapie scheef. De associatie neemt de therapie over.
Nou heel erg bedankt, Samzz. Dank jullie wel allemaal voor jullie interessante, pijnlijke, intrigerende vragen. Ik hoop dat ik een klein steentje heb mogen bijdragen. Ik vond het iig leuk om te doen en helemaal niet zo eng als ik in eerste instantie had gedachtquote:Op maandag 16 januari 2017 21:52 schreef Samzz het volgende:
We zijn zo wel een beetje door de geplande tijd heen. Ik wil jullie bedanken voor jullie vragen, geduld en vooral de leuke manier van reageren.
Freudin, ook jij heel erg bedankt voor je bondige, maar duidelijke antwoorden!
Heel erg bedankt voor je tijd Freudinquote:
[..]
Nou heel erg bedankt, Samzz. Dank jullie wel allemaal voor jullie interessante, pijnlijke, intrigerende vragen. Ik hoop dat ik een klein steentje heb mogen bijdragen. Ik vond het iig leuk om te doen en helemaal niet zo eng als ik in eerste instantie had gedacht
.
Recht zo die gaat, braaf zo die heen.
quote:
[..]
Heel erg bedankt voor je tijd Freudin
En met dit laatste woord van dank, dit topic sticky en dus gesloten voor reacties 
.
[ Bericht 12% gewijzigd door Samzz op 16-01-2017 23:23:43 ]
.[ Bericht 12% gewijzigd door Samzz op 16-01-2017 23:23:43 ]
“What do I wear in bed? Why, Chanel No. 5, of course”
Blue Monday Special: Q&A met een psychotherapeut
