Jaarlijstjes 2016!

quote:

Op maandag 19 december 2016 16:04 schreef methodmich het volgende:

[..]

Ben hard bezig. Heb de eerste 19 van 60 gehad. Zaterdag verwacht ik het af te hebben. Wel weer een berg werk, dat wel.

Maar de al geposte lijstjes zijn ook zonder tekstjes leuk. Maar jammer dat er geen tekstjes bij staan ;-)

quote:

Op donderdag 15 december 2016 14:57 schreef iRemco het volgende:
1. Solange - A Seat at the Table (Hoogste notering omdat het hele album van begin tot eind gewoon klopt)
2. Chance the Rapper - Coloring Book (Beste hip-hop artiest op dit moment)
3. Noname - Telefone (Opvallende teksten en catchy beats)
4. Frank Ocean - Blonde
5. Anderson .Paak - Malibu
6. Jamila Woods - HEAVN (Geweldige zangeres)
7. Kaytranada - 99.9%
8. Amber Arcades - Fading Lines (Beste plaat uit Nederland)
9. ScHoolboy Q - Blank Face
10. Isaiah Rashad - The Sun's Tirade
11. Kendrick Lamar - Untitled Unmastered
12. Whitney - Light Upon The Lake
13. YG - Still Brazy
14. Hamilton Leithauser / Rostam - I Had a Dream That You Were Mine
15. David Bowie - Blackstar

quote:

Op maandag 19 december 2016 16:12 schreef Norrage het volgende:
Maar de al geposte lijstjes zijn ook zonder tekstjes leuk. Maar jammer dat er geen tekstjes bij staan ;-)

tja slecht voorbeeld doet slecht volgen

quote:

Op maandag 19 december 2016 16:12 schreef Norrage het volgende:
Maar de al geposte lijstjes zijn ook zonder tekstjes leuk. Maar jammer dat er geen tekstjes bij staan ;-)

Ik dacht eraan, was lui, maar dan toch maar;

quote:

Op woensdag 14 december 2016 20:53 schreef OMG het volgende:
Eens een top 10 bedacht die ik ook weer eens op RYM zet;

1. Jeff Rosenstock - Worry
M'n favoriet van het jaar. 17 poppige punkige tracks, eigenlijk weinig met pop te maken, maar meneer weet in minder dan 40 minuten 17 aanstekelijke nummers uit te kakken. 17 keer goud wat mij betreft.

2. Swans - The Glowing Man
Tja, Swans. Ik vind 'm weer erg goed. De title track is zo'n 28 minuten genieten.

3. Joyce Manor - Cody
Wat is het? Power-pop? Pop-punk? Indie? Ik vind het een goeie mix van alles.

4. David Bowie - Blackstar
Want Bowie. En het is een goed album.

5. Xiu Xiu - Plays the Music of Twin Peaks
Xiu Xiu vind ik een heldenband, en Twin Peaks is één van m'n favoriete series. De Xiu Xiu draai aan de soundtrack werkt. Genot.

6. Anohni - Hopelessness
Wist dat het Antony was, blind gekocht, niet teleurgesteld.

7. Hesitation Wounds - Awake for Everything
Hardcore super groepje met leden van Touché Amoré, The Hope Conspiracy, Trap Them, en met Jay Weinberg (de zoon van Max Weinberg).

8. Preoccupations - Preoccupations
Gelukkig geen Viet Cong meer, wat een naam was dat. Wel goeie muziek weer.

9. Pinegrove - Cardinal
Lekker emo-ige invloeden wel.

10. James Blake - The Colour in Anything
Te lang. Als er 5 - 7 tracks minder op stonden, dan had dit album een stuk hoger geëindigd. Choose Me .

Mijn lijstje van albums gekocht in 2016 (uit 2016 natuurlijk)

1. Bear's Den - Red Earth & Pouring Rain
2. Sturgill Simpson - A Sailor's Guide to Earth
3. David Bowie - ★
4. White Lies - Friends
5. Bastille - Wild World
6. The Boxer Rebellion - Ocean by Ocean
7. Dizzy Mizz Lizzy - Forward in Reverse
8. Brian Fallon - Painkillers
9. Iggy Pop - Post Pop Depression
10. The Hunna - 100
11. Last Shadow Puppets - Everything You've Come To Expect
12. Band of Horses - Why Are You OK
13. Volbeat - Seal The Deal & Let's Boogie
14. Avantasia - Ghostlights
15. Mark Knopfler & Evelyn Glennie - Altamira
16. Walking on Cars - Everything This Way
17. The Feeling - The Feeling
18. Young the Giant - Home of the Strange
19. Radiohead - A Moon Shaped Pool
20. Meat Loaf - Braver Than We Are

[ Bericht 4% gewijzigd door chansadres op 19-12-2016 17:56:43 ]

2x Iggy Pop?

quote:

Op maandag 19 december 2016 17:50 schreef OMG het volgende:
2x Iggy Pop?

Oepsie, meteen een fix

1 Steven Tyler - We're All Somebody From Somewhere
2 Red Hot Chili Peppers - Getaway
3 Metallica - Hardwired…To Self-Destruct
4 Explosions In The Sky - The Wilderness
5 DNCE - DNCE
6 Eric Clapton - I Still Do
7 Bruno Mars - 24K Magic
8 Kiefer Sutherland - Down in a Hole
9 Radiohead - A Moon Shaped Pool
10 Nick Cave & The Bad Seeds - Skeleton Tree

Vanavond even volgorde fixen en misschien nog een hoe en waarom.

Ik vond het een geweldig muziek jaar maar toch miste in een beetje een absolute uitschieter. Ook miste ik een echte top rock n roll plaat, Dat resulteert in een lijstje dat bol staat van de melancholie.

01Conor Oberst – Ruminations
Slechts begeleid door een gitaar of piano bezingt Oberst zn pijn en frustraties van de laatste moeilijke jaren en het levert zn meest oprechte plaat tot nu toe op. De Carrie & Lowel van 2016 en dus wat mij betreft een terechte nummer 1

02 Ryley Walker – Golden Sings That Have Been Sung
De toch al geweldige jazzy folk sound van Walker wordt op deze plaat uitgebreid met wat psychedelica. Dat levert een meeslepend geheel op dat door het nog sterkere song materiaal met gemak zn vorige platen overstijgt.

03 The Veils – Total Depravity
Een slechte plaat heeft Finn Andrews nog niet gemaakt met The Veils maar na plaat 3 had ik het wel een beetje gehad. Vooral de stem van Andrews irriteerde mij, het klonk als een trucje. Mede dankzij rapper/producer EL-P klinkt Total Depravity een stuk frisser en spontaner zonder aan de bekende Veils intensiteit te hebben ingeboet.

04 Nick Cave & The Bad Seeds – Skeleton Tree
Net als bij David Bowie kreeg deze plaat extra lading door de dood, in dit geval van de zoon van Cave. Hoewel de meeste teksten geschreven bleken te zijn voor deze gebeurtenis kun je de plaat er niet los van zien. Muzikaal borduurt het aardig voort op de even briljante voorganger Push The Sky Away maar de sfeer is nog grimmiger

05 Wilco – Schmilco
Wilco koos dit keer voor iets meer eenvoud, al is dat bij deze band relatief want ook de kleinste liedjes verraden weer zoveel klasse dat Schmilco gewoon weer bij het beste hoort wat 2016 te bieden had.

06 Daughter – Not To Disappear
Heerlijke duistere plaat waarop Daughter chaos en rust perfect combineert. Tel daarbij de veelzijdigheid van de vocalen van zangeres Elana Tonra en je krijgt een geweldig album die nog altijd groeit.

07 James Blake – The Colour In Anything
77 minuten lang weet James Blake mij te boeien en te ontroeren tot kippenvel aan toe. Unieke plaat van een volstrekt unieke artiest.

08 Damien Jurado – Visions Of Us On The Land
Deel 3 van de trilogie over het fictieve land Maraqopa klinkt als de meest ambitieuze van de 3. De soms filmische liedjes met invloeden uit de folk, latin en psychedelica zijn zonder uitzondering geweldig en door de unieke stem van Jurado kun je gerust spreken van een briljante plaat.

09 David Bowie – Black Star
Black Star kreeg door de bij vlagen morbide teksten na de onverwachte dood van David Bowie nog meer lading. Maar Black Star maakt meteen na release op alle vlakken een enorme indruk en bevestigd maar weer eens hoe uniek Bowie tot aan zn dood is gebleven

10 Ultimate Painting – Dusk
Als The Velvet Underground en Teenage Fanclub ooit een plaat hadden gemaakt moet hij ongeveer hebben geklonken als Dusk. Toegegeven ik was niet meteen overtuigd, maar lang duurde het niet tot de liedjes een verslavende werking kregen.

11 Connections – Midnight Run
Ik hoorde Midnight Run voor het eerst in platenzaak Elpee in Groningen. Het klonk als een live opgenomen demo tape van Guided By Voices en dus heb ik hem meteen gekocht. Nooit spijt van gehad want er staan gewoon 14 liedjes op die in een perfecte wereld allemaal hits zouden zijn.

12 Wray – Hypatia
Wray klonk aanvankelijk als een kloon van Real Estate maar wel een verdomd goeie. Net als Real Estate houdt Wray van Johnny Marr achtige gitaar lijntjes en goeie melodieën maar het is allemaal net even wat steviger. Maar de liedjes zijn minstens zo geweldig.

13 Aidan Knight – Each Other
Deze Canadese singer songwriter is gezegend met een prachtige stem en het talent om zeer fraaie melancholische liedjes te schrijven die muzikaal ook nog eens geweldig in elkaar zitten. Voor mij een van de grote ontdekkingen van het afgelopen jaar

14 Steve Mason – Meet The Humans
Voorganger Monkey Minds In The Devil's Time was een politiek getint concept album maar op Meet The Humans kiest de voormalig Beta Band zanger voor een meer persoonlijke aanpak.Dat resulteert in een album dat qua stijlen alle kanten opgaat maar toch als een geheel klinkt. Dat heeft alles te maken met de kwaliteit van de 11 liedjes, die zonder uitzondering erg hoog ligt.

15 Kevin Morby – Singing Saw
Ik kende zijn werk in The Babies en Woods al wel maar Singing Saw is mijn eerste kennismaking met zijn solo werk, en die kennismaking is uitgegroeid in een vriendschap voor het leven. Hele mooie rijk georkestreerde popsongs worden afgewisseld met iets meer ingetogen werk maar altijd met een killer melodie.

[ Bericht 0% gewijzigd door IAmKloot op 19-12-2016 20:27:42 ]

Bedoel je Ruminations op 1? Fijn album wel.

quote:

Op maandag 19 december 2016 20:20 schreef OMG het volgende:
Bedoel je Ruminations op 1? Fijn album wel.

quote:

Op maandag 19 december 2016 20:20 schreef OMG het volgende:
Bedoel je Ruminations op 1? Fijn album wel.

oopsie

Heb er ook wat bijgetypt, alleen niet heel consequent. Sommige albums vind ik ook gewoon goed zonder dat ik daar misschien een goede reden voor heb, dus dan staat er maar een suffe reden.

1 | Radiohead | A Moon Shaped Pool
Vind ik goed door: Verrassende nummers, warme productie, strijkerarrangementen.
Favoriete nummer: Daydreaming, Present Tense
2 | James Blake | The Colour in Anything
- Vind ik goed door: Door de lengte kan je altijd een ander deel luisteren, weinig eentonigheid binnen nummers.
- Favoriete nummer: Noise Above Our Heads
3 | David Bowie | Blackstar
- Vind ik goed door: De jazzinvloeden, donkere stijl.
- Favoriete nummer: Dollar Days
4 | Bon Iver | 22, A Million
- Vind ik goed door: Studiotrucjes, fijne combinatie met z'n traditionele folky stijl.
- Favoriete nummer: 33 GOD
5 | Klangstof | Close Eyes to Exit
- Vind ik goed door: Fijne combinatie van indie rock met electronica en een vleugje post-rock
- Favoriete nummer: Doolhof
6 | Nicolas Jaar | Sirens
- Vind ik goed door: Unieke productiestijl, variatie.
- Favoriete nummer: Killing Time
7 | Weval | Weval
- Vind ik goed door: Precies de goede mix tussen 'liedje' en 'techno-ish', geweldige drums.
- Favoriete nummer: You're Mine
8 | Frank Ocean | Blonde
- Vind ik goed door: Combinatie tussen de rustige, introverte stijl met de gebruikte warme instrumentatie
- Favoriete nummer: Seigfried
9 | A Tribe Called Quest | We Got It From Here… Thank You 4 Your Service
- Vind ik goed door: Beats vind ik gewoon leuk
- Favoriete nummer: Melatonin
10 | Ulrika Spacek | The Album Paranoia
- Vind ik goed door: Het enigszins hectische, rommelige, lo-fi geluid
- Favoriete nummer: Porcelain
11 | Whitney | Light Upon the Lake
Opm: No Woman, leuk live-optreden
12 | Ólafur Arnalds, Nils Frahm | Trance Frendz
Opm: Kijk ook de video ervan op YT
13 | Xiu Xiu | Plays the Music of Twin Peaks
Opm: Wederom gedragen door het live-optreden, wat ongelofelijk leuk is om te zien
14 | Iggy Pop | Post Pop Depression
15 | Roly Porter | Third Law
Opm: Komt ook door de live-show, die veel indruk maakte. Headphone-album.
16 | BADBADNOTGOOD | IV
17 | Mica Levi, Oliver Coates | Remain Calm
18 | Suuns | Hold/Still
Opm: Translate-gitaarlijn.
19 | C Duncan | The Midnight Sun
20 | Kendrick Lamar | untitled unmastered.
21 | Wilco | Schmilco
22 | Oliver Coates | Upstepping
23 | Ryley Walker | Golden Sings That Have Been Sung
24 | Kaitlyn Aurelia Smith | EARS
Opm: Mooie productiestijl
25 | Lubomyr Melnyk | Illirion
26 | Various Records | DJ Koze Presents Pampa, Vol. 1
27 | Lakker | Struggle & Emerge
28 | Mark Pritchard | Under the Sun
29 | Leon Vynehall | Rojus (Designed To Dance)
30 | Simian Mobile Disco | Welcome To Sideways
31 | Roman Flügel | All The Right Noises
32 | Banabila | Macrocosms
33 | Ital Tek | Hollowed
34 | Olafur Arnalds | Late Night Tales
35 | Sonic Youth | Spinhead Sessions
36 | Airtime & Pieterson | Music on Data
37 | Christian Löffler | Mare
38 | Scott Walker | The Childhood of a Leader OST
39 | ANOHNI | Hopelessness
40 | Angel Olsen | MY WOMAN

Dit moet hem worden. Ik ben heel slecht in muziek omschrijven, dus ik heb er bij de top nummers bijgezet die ik goed vond.

Omdat ik nu op werk muziek kan luisteren heb ik veel meer beluisterd dan afgelopen jaren. Ik zag mijn top van 2015 voorbij komen en daar had ik er maar 15 en luister ik er bijna niets meer van, dus 2016 is duidelijk een beter jaar geweest.

Ik merk dat ik een jaar ouder geworden ben: Ik ben meer richting de langzamere muziek gegaan, kan klassieke invloeden goed waarderen en dus een stuk minder (hardere) rockmuziek in de lijst en meer folk/soul dan afgelopen jaren.

1. Michael Kiwanuka - Love & Hate
Ideale mix tussen soul, blues en pop, bijna geen filler en enkele nieuwe all-time favorites. Kan hem eigenlijk altijd wel aanzetten.
+ Cold Little Heart, Love & Hate, Final Frame
2. Radiohead - A Moon Shaped Pool
Het album waardoor ik Radiohead meer ben gaan waarderen.
+ Present Tense, Decks Dark, Ful Stop
3. Warhaus - We Fucked A Flame Into Being
+ Machinery, Memory
4. The Slow Show - Dream Darling
+ Ordinary Lives, Hurts
5. Travis - Everything At Once
+ 3 Miles High, Magnificint Time
6. Nada Surf - You Know Who You Are
+ Out Of The Dark, Friend Hospital
7. Jamie T - Trick
+ Tescoland, Power Over Men
8. Leonard Cohen - You Want It Darker
+ You Want It Darker, On The Level
9. Nessi Gomes - Diamonds & Demons
+ These Walls, Long Way Home
10. Sivert Høyem - Lioness
+ Sleepwalking Man, Lioness

11. Gregory Porter - Take Me To The Alley
12. The Weeknd - Starboy
13. The Last Shadow Puppets - Everything You've Come To Expect
14. case/lang/veirs - case/lang/veirs
15. Daugther - Not To Dissapear
16. Whitney - Night Upon The Lake
17. De Staat - O
18. Blood Orange - Freetown Sound
19. Junius Meyvant - Floating Harmonies
20. Zimmerman - The Afterglow
21. Alicia Keys - Here
22. Suede - Night Thoughts
23. Agnes Obel - Citizen Of Glass
24. Yeasayer - Amen & Goodbye
25. Andrew Bird - Are You Serious
26. M83 - Junk
27. Glass Animals - How To Be A Human Being
28. Bear's Den - Red Earth & Pouring Rain
29. Indian Askin- Sea Of Ethanol
30. PJ Harvey - The Hope Six Demolition Project
31. Amber Arcade - Fading Lines
32. A Balladeer - A Wolf At The Door
33. Jagwar Ma - Every Now & Then
34. Danny Brown - Atrocity Exhibition
35. Kevin Morby - Singing Saw

[ Bericht 1% gewijzigd door Zocalo op 20-12-2016 18:43:38 ]

Mijn deel 1 van mijn top 50. (ik ga ze hier niet 1 voor 1 posten hoor, maar je kan het even volgen terwijl ik de stukjes schrijf ) https://pat-sounds.blogsp(...)bums-2016-50-40.html

50. The Low Anthem – Eyeland
Ik zag het drietal ze jaren geleden al samen met een 20tal anderen als voorprogramma van M. Ward, en het was fantastisch. Sindsdien hebben ze twee vrij succesvolle albums uitgebracht, maar deze derde breekt nog niet echt door. Maar het is een experimenteel krachtpatsalbum met fijne freejazz-folk arrangementen dat zeker thuishoort in de jaarlijstjes!

49. Neil Cowley Trio - Spacebound Apes
Een van de latere ontdekte albums van dit jaar is dit fraaie jazz-album, met elektronische invloeden doorspekt. Nergens ontoegankelijk en op vele plekken groovy is dit een jazz-album dat voor velen geschikt kan zijn

48. The Slow Show - Dream Darling
Ik vond het vorige album saai en een heuse ‘slow show’. Een van mijn concertmaatjes ging ze echter live zien en ik dacht huh? Dus even dit tweede album geluisterd en het is toch best aardig. Een soort The National maar dan (nog) trager, maar dankzij de mooie blazersarrangementen toch zeker de moeite waard.

47. Apneu - This Will Never Happen to Us
Twee jaar terug maakten deze Amsterdammers al het lekkerste korte album van het jaar (alle nummers onder de drie minuten) en nu gaan ze gemiddeld wel een minuutje langer door. Maar de plaat is daardoor wel des te beter geworden en met heerlijke knallers als Desperate en Jennifer rocken ze als nooit tevoren.

46. The T.S. Eliot Appreciaton Society - Turn It Golden!
Een andere Nederlandse inbreng is het tweede album van Tom Gerritsen, die ik destijds nog vergeleek met Jason Molina. Dit album is wat uitbundiger en rockt er af en toe zelfs op los. Elektronica en krautrock-achtige passages zitten er ook op, dus dan ben je bij mij wel binnen.

45. Weval – Weval
Deze Nederlander brak zelfs internationaal een beetje door met een positieve recensie op Pitchfork. En terecht; lekker stuwende elektronische muziek die bij vlagen zelfs een beetje lijkt op de winnaar van ons 2014 jaarlijstje Darkside.

44. Steve Mason - Meet the Humans
Geen Beta Band meer, wel al een paar goede solo-albums uitgebracht. Zo ook deze plaat die in tegenstelling tot zijn vorige niet té lang is. Lekkere funky nummers met een folk-randje, en af en toe die typische Beta Band geintjes.

43. Tindersticks - The Waiting Room
De eerste nummers die Tindersticks releasten van dit album waren een pak anders en veel meer uptempo dan dat we van ze gewend zijn. De rest van het album is wat 'normaler', als vanouds gedragen door de stem van Stuart Staples, en de combinatie van stijlen maakt deze plaat een zeer geslaagde. Met vooral een paar enorm goede uitschieters, zoals het het beangstigende We Are Dreamers! ver voorop.

42. LVL UP - Return to Love
Een andere plaat die ik laat ontdekte is LVLUP, dat na 1 luisterbeurt al deed denken aan een mix van Pavement en Neutral Milk Hotel. Niet slecht dus! Heerlijke indierock met een poppy inslag en een soms overslaande stem. Het perfecte indie-plaatje dus.

41. Whyte Horses - Pop or Not
Whyte Horses staat niet eens op MusicMeter en dat is jammer. Dit zo te zien onbekende album is funky, psychedelisch en garagerock ineen. Pakkende tweestemmige zang en groovy melodie- en baslijntjes grijpen je 17 korte nummers bij de kraag.

https://pat-sounds.blogsp(...)bums-2016-50-40.html

[ Bericht 0% gewijzigd door Norrage op 22-12-2016 17:17:45 ]

Leuk begin, Nor!

Ik zit nu op 46 van de 60, gaat de goede kant op.

quote:

Op donderdag 22 december 2016 13:27 schreef Norrage het volgende:
Mijn deel 1 van mijn top 50. (ik ga ze hier niet 1 voor 1 posten hoor, maar je kan het even volgen terwijl ik de stukjes schrijf ) https://pat-sounds.blogsp(...)bums-2016-50-40.html

46. The T.S. Eliot Appreciaton Society - Turn It Golden!
Een andere Nederlandse inbreng is het tweede album van Tom Gerritsen, die ik destijds nog vergeleek met Jason Molina. Dit album is wat uitbundiger en rockt er af en toe zelfs op los. Elektronica en krautrock-achtige passages zitten er ook op, dus dan ben je bij mij wel binnen.

Kijk aan, wist niet eens dat hij al een tweede album had. Klinkt interessant.

quote:

Op donderdag 22 december 2016 16:55 schreef Gehenna het volgende:

[..]

Kijk aan, wist niet eens dat hij al een tweede album had. Klinkt interessant.

Vooral deze is erg fijn!

Goed bezig, Nor.

quote:

Op donderdag 22 december 2016 13:27 schreef Norrage het volgende:
45. Weval – Weval
Deze Nederlander brak zelfs internationaal een beetje door met een positieve recensie op Pitchfork. En terecht; lekker stuwende elektronische muziek die bij vlagen zelfs een beetje lijkt op de winnaar van ons 2014 jaarlijstje Darkside.

Goed bezig! Maar een kleine correctie: Darkside was uit 2013 en stond 'slechts' op 6

quote:

Op donderdag 22 december 2016 17:48 schreef Zocalo het volgende:

[..]

Goed bezig! Maar een kleine correctie: Darkside was uit 2013 en stond 'slechts' op 6

De patsounds #1, niet de Fok #1
Maar inderdaad, het is wel 2013

En Weval is een duo, geen eenling .

quote:

Op donderdag 22 december 2016 18:26 schreef BoerBert het volgende:
En Weval is een duo, geen eenling .

Check. Ik maakte de vergelijking ook mede daarom met Darkside

Ik heb mijn lijstje af, dus jullie krijgen de premiere. Op het blog zal ik het nog 1 voor 1 gaan posten

----

Mijn top 50 van 2016! We hebben Pat-Sounds een beetje opgegeven, maar mijn jaarlijstje kan natuurlijk niet ontbreken! Zie het maar meteen als 50 korte recensies, hebben we het hele jaar ook maar meteen gehad.

50. The Low Anthem – Eyeland
Ik zag het drietal ze jaren geleden al samen met een 20tal anderen als voorprogramma van M. Ward, en het was fantastisch. Sindsdien hebben ze twee vrij succesvolle albums uitgebracht, maar deze derde breekt nog niet echt door. Maar het is een experimenteel krachtpatsalbum met fijne freejazz-folk arrangementen dat zeker thuishoort in de jaarlijstjes!

49. Neil Cowley Trio - Spacebound Apes
Een van de latere ontdekte albums van dit jaar is dit fraaie jazz-album, met elektronische invloeden doorspekt. Nergens ontoegankelijk en op vele plekken groovy is dit een jazz-album dat voor velen geschikt kan zijn

48. The Slow Show - Dream Darling
Ik vond het vorige album saai en een heuse ‘slow show’. Een van mijn concertmaatjes ging ze echter live zien en ik dacht huh? Dus even dit tweede album geluisterd en het is toch best aardig. Een soort The National maar dan (nog) trager, maar dankzij de mooie blazersarrangementen toch zeker de moeite waard.

47. Apneu - This Will Never Happen to Us
Twee jaar terug maakte ze al het lekkerste korte album van het jaar (alle nummers onder de drie minuten) en nu gaan ze gemiddeld wel een minuutje langer door. Maar de plaat is daardoor wel des te beter geworden en met heerlijke knallers als Desperate en Jennifer rocken ze als nooit tevoren.

46. The T.S. Eliot Appreciaton Society - Turn It Golden!
Een andere Nederlandse inbreng is het tweede album van Tom Gerritsen, die ik destijds nog vergeleek met Jason Molina. Dit album is wat uitbundiger en rockt er af en toe zelfs op los. Elektronica en krautrock-achtige passages zitten er ook op, dus dan ben je bij mij wel binnen.

45. Weval – Weval
Deze Nederlanders braken zelfs internationaal een beetje door met een positieve recensie op Pitchfork. En terecht; lekker stuwende elektronische muziek die bij vlagen zelfs een beetje lijkt op de winnaar van ons 2013 jaarlijstje Darkside.

44. Steve Mason - Meet the Humans
Geen Beta Band meer, wel al een paar goede solo-albums uitgebracht. Zo ook deze plaat die in tegenstelling tot zijn vorige niet té lang is. Lekkere funky nummers met een folk-randje, en af en toe die typische Beta Band geintjes.

43. Tindersticks - The Waiting Room
De eerste nummers die Tindersticks releasten van dit album waren een pak anders en veel meer uptempo dan dat we van ze gewend zijn. De rest van het album is wat 'normaler', als vanouds gedragen door de stem van Stuart Staples, en de combinatie van stijlen maakt deze plaat een zeer geslaagde. Met vooral een paar enorm goede uitschieters, zoals het het beangstigende We Are Dreamers! ver voorop.

42. LVL UP - Return to Love
Een andere plaat die ik laat ontdekte is LVLUP, dat na 1 luisterbeurt al deed denken aan een mix van Pavement en Neutral Milk Hotel. Niet slecht dus! Heerlijke indierock met een poppy inslag en een soms overslaande stem. Het perfecte indie-plaatje dus.

41. Whyte Horses - Pop or Not
Whyte Horses staat niet eens op MusicMeter en dat is jammer. Dit zo te zien onbekende album is funky, psychedelisch en garagerock ineen. Pakkende tweestemmige zang en groovy melodie- en baslijntjes grijpen je 17 korte nummers bij de kraag.

40. Brad Mehldau Trio - Blues and Ballads
Brad Mehldau zocht het alternatieve en zelfs elektronische pad op de laatste jaren, maar keert hier terug met zijn trio en met een fijn piano-jazz album met mooie jazz en blues covers.

39. Woods - City Sun Eater in the River of Light
2016 was voor mij onder andere het jaar van Kevin Morby, de bassist van Woods. Maar ook zonder hem brengt Woods een goed album uit. Wat heet, zelfs hun beste! Heerlijke blazers, kneiterlekkere funk en tientallen opzwepende grooves. Wat een lekkere plaat.

38. Howe Gelb - Future Standards
Howe Gelb, je weet wel hij van Giant Sand en de ‘godfather of alt-country’, deed, net als al een paar keer eerder, een poging tot een piano-jazz album. En dat is hem wederom wonderwel gelukt. Toegankelijke melodieën, gedurfde improvisaties, genoeg invloeden uit de country en daarmee een album dat de hele luisterduur boeit.

37. Golden Dawn Arkestra – Stargazer
Golden Dawn Arkestra stal de show op menig festival met hun excentrieke spacy costuums en hun naar Sun Ra neigende expirementele maar zeer opzwepende jazz. Soms wel héél experimenteel, vaak genoeg ook funky en spiritueel. Precies Sun Ra dus, en dus ook heel goed.

36. Exmagician - Scan the Blue
Eén van de opvallendste debuten van het jaar komt van Exmagician. Op hun stoere EP en vooral op het nummer Kiss That Wealth Goodbye kwamen blazers, gitaarrifs en melodieuze pop samen. Daardoor smachtte ik al het hele jaar al naar de release van hun ‘full-length’. Deze ‘Car Seat Headrest-light’ plaat is niet zo goed als de EP, maar ruim voldoende voor een plek in de top 50.

35. Devendra Banhart - Ape in Pink Marble
Van de freak-folk van vroeger wordt Devendra tegenwoordig steeds vriendelijker, en zo ook deze perfecte in elkaar gestoken folk-plaat voor de lome zomeravond. Schattige zangstemmetjes, tokkelende gitaartjes, maar gelukkig ook nog een klein beetje gefreak.

34. F.S. Blumm & Nils Frahm - Tag Eins Tag Zwei
Nils Frahm heeft mijn hart ondertussen wel gestolen met zijn minimalistische en experimentele pianomuziek. Maar deze samenwerking had ik wel een tijd gemist. Samen improviserend in de studio en zonder af te mixen is deze plaat in sneltreinvaart samengesteld. Niet zo goed als het meer doordachte werk van Frahm, maar daardoor ook wel terug naar de basis en zeer de moeite waard, zeker ook dankzij de toevoeging van Blumm’s eigenzinnige gitaarspel.

33. Yussef Kamaal - Black Focus
Een andere jazz-notering is de plaat van Yussef Kamaal. Door velen vergeleken als de Kamasi Washington van 2016, en dat is geen misselijke vergelijking. Hij mixt hiphopstijlen met jazz en brengt een serieus eerbetoon aan de hedendaagse jazz uit, dat verschillende genres aanraakt.

32. Dinosaur - Together, as One
Omschreven als het beste jazz-debuut van 2016 steelt dit viertal al de show in Engeland. De rest van Europa zal niet lang op zich laten wachten, want ze veroveren prijs na prijs. De plaat is mooi in lijn met de “contemporary” jazz van bijvoorbeeld GoGo Penguin en Polar Bear en de improvisaties van deze door een saxofoonvrouw gedreven band verdient dat ten zeerste.

31. Mammal Hands – Floa
Grappig, 3 jazz-albums op rij! Waar GoGo Penguin al jaren vooraan staat in de hedendaagse jazz-wereld met originele en genredoorbrekende jazz, doet Mammal Hands, dat uitkomt op hetzelfde label (Gondwana van Matthew Halsall), dat op de achtergrond ook goed. Vooral te omschrijven als GoGo Penguin met een sax als toevoeging. Dus energiek groovende jazz waarbij je niet kan stilzitten!

30. Yeasayer – Amen & Goodbye
Yeasayer is een beetje het oudere broertje van Alt-J. Vage zang, ontregelende elektronica en vooral geen enkel normaal melodielijntje. Deze laatste leg van de band uit Brooklyn is misschien wel een van hun betere. Niet zo heel erg samenhangend en de nummers gaan vaak van de hak op de tak, maar met grote uitschieters zoals I Am Chemistry kan je ze niet negeren.

29. Polica - United Crushers
Een andere uitgave dat het vooral moet hebben van een paar goede nummers en niet zozeer van de samenhang is de nieuwste van Polica. De luchtige electropop van deze zangeres is heerlijk, en kenmerkt zich vooral door puntgave baslijntjes. Vooral het loopy Lime Habit blijft hangen.

28. Tjing Tjing - Bang Zullen Ze Leven
Roos heeft al 2x mijn jaarlijstje gewonnen. Ook deze plaat die ze samen met een andere van mijn helden, Andre Manuel, heeft opgenomen is heel goed, maar net wat eentoniger en ook heel wat harder dan we van haar kennen. De speelvreugde druipt er echter vanaf en met Neil Youngesque jams als die op Junkie rockt deze plaat een eind weg in de top 50.

27. The Veils - Total Depravity
De donkere rock van The Veils haalt een hoogtepunt op Total Depravity. Stomende grooves en melancholische baslijnen maken van deze plaat misschien wel hun beste album. Vooral het al eerder live uitgevoerde nummer Iodine & Iron is een ware parel en laat de band van hun intiemste kant zien. Verder rockt de plaat vooral heel hard, met ruim voldoende afwisseling om continu te boeien.

26. Lisa Hannigan - At Swim
Al 2 platen lang heeft Lisa laten zien dat ze het ook best zonder Damien Rice kan. Met deze nieuwe plaat, geproduceerd door The National’s Aaron Dessner, overtreft ze zichzelf. Weg is (gedeeltelijk) de muzikale maar wat luchtige folk van de vorige albums. Verschenen is een meer duistere en spannender gearrangeerde plaat waarin haar zwoele stemgeluid er extra bovenop komt te liggen.

25. Lambchop – FLOTUS
Lambchop goes Kanye West. Interessante vergelijking, maar inderdaad, Lambchop gaat aan de autotune. Je zou zeggen, dat werkt niet. Maar het werkt wel degelijk en dit is de beste plaat die Lambchop in jaren heeft gemaakt. Mooie melancholische tracks die soms wel meer dan 10 minuten duren. En toch die karakteristieke Lambchop feel. Prachtige plaat en ze tonen aan zichzelf nog altijd als vanouds te kunnen vernieuwen.

24. Idris Ackamoor & The Pyramids - We Be All Africans
Een comeback plaat van Sun Ra adept Idris Ackamoor. Mooie spirituele jazz-plaat met genoeg free-jazz gefreak om het spannend te houden. Uiteraard horen we ook de fijne invloeden van de Afrikaanse muziek, wat dit een muzikaal zeer veelzijdige plaat maakt met allerlei bijna nooit gebruikte instrumenten. Ook live was het weer genieten tijdens LeGuessWho.

23. Jim James - Eternally Even
De laatste My Morning Jacket platen waren helaas slaapverwekkend. Dat Jim James het solo tegenwoordig eigenlijk beter doet bewijst deze plaat (en de vorige soloplaat). Van soulvol stuitert het album naar rock en psychedelica en is daardoor ontzettend afwisselend. Een plaat die geen moment verveelt en My Morning Jacket doet vergeten.

22. Joshua Redman & Brad Mehldau – Nearness
De tweede plaat van Mehldau in deze lijst is de samenwerking met Joshua Redman, paar jaar geleden live opgenomen. Op North Sea Jazz werkte dat destijds al wonderwel, en dat is op deze uitgave haarfijn te horen. Slechts met hun tweeën, sax en piano, is het continu genieten. Mehldau is op zijn best als ie in duo’s te horen is.

21. Warhaus - We Fucked a Flame Into Being
Een van de twee Balthasar spinoffs (Zimmerman wist de top 50 net niet te halen), en bij uitstek de beste. De wat kinderlijke albumtitel doet geen eer aan het volwassen album, dat doet wat Balthasar ook doet, maar met een wat instrumentaler karakter. Alhoewel de stem van Devildere naar het einde toe een beetje begint te irriteren, is de losbandigheid van nummers als Leave With Me, Machinery en The Good Lie misschien nog wel spannender dan de laatste plaat van Balthasar zelf.

20. Eefje de Visser – Nachtlicht
De teksten van Eefje versta ik nog steeds niet, en qua zangkwaliteit vind ik haar zelfs achteruit gegaan sinds plaat 1. Maar qua melancholie en instrumentatie blijft ze zichzelf overtreffen. Dit is Het Is in het kwadraat en misschien wel haar beste. Heerlijk die stuwende baslijntjes en die bijna geheel elektronische inslag op sommige nummers.

19. David Bowie – Blackstar
Bowie mag natuurlijk niet ontbreken. En dat komt niet alleen door zijn overlijden, en het vooruitzicht daarop dat deze plaat achteraf bleek te zijn. Nee, zelfs op zijn allerlaatste plaat wist Bowie zichzelf te vernieuwen en opnieuw uit te vinden. De geweldige jazzband, met 3 persoonlijke jazz-favorieten van mijzelf (Lindner, McCaslin en Guiliana), maakt deze plaat een instant klassieker ongeacht wat er met Bowie later zou gebeuren.

18. Okkervil River – Away
Okkervil River R.I.P. zegt het eerste nummer. Ja, dit is eigenlijk een Will Sheff solo-album met een nieuwe band. Maar in tegenstelling tot de meer poppy route die Okkervil River met de vorige twee albums was ingeslagen, is dit weer Okkervil River als vanouds. Donkere sfeervolle nummers waarin de teksten van Sheff de boventoon hebben. Het kabbelt op een gegeven moment een beetje teveel voort, maar weinig platen zijn zo prachtig mooi geproduceerd als deze. Met hoogtepunten Okkervil River RIP en The Industry.

17. Villagers - Where Have You Been All My Life?
Een van twee live albums in deze lijst. Dat deze erin staat heeft vooral te maken met dat ik tot het luisteren hiervan geen fan was van The Villagers. Maar de liveregistratie en de extra mooie uitvoeringen van hun repertoire is machtig mooi. En na dit album ben ik zelfs de andere albums meer gaan waarderen. Hoogtepunt? De langgerekte versie van The Waves. Weinig nummers waren dit jaar zo goed en intens.

16. case/lang/veirs - case/lang/veirs
Dit trio excentrieke dames met super stemgeluid kon bijna geen geflopte plaat uitbrengen. De samenzang is super en ze voegen precies aan elkaar toe wat ze individueel missen. Vrolijke folkpop wisselt melancholische pop af en zelden hoorden we een supergroep zo overtuigend. Misschien komt dat wel door Case haar ervaring met Broken Social Scene.

15. Melanie De Biasio - Blackened Cities
Één nummer, 25 minuten. En na afloop heb je het gevoel dat je naar 5 albums in één hebt lopen luisteren. Wat een ontzettend mooie plaat waarin de spannende jazz-arrangementen je op het puntje van je stoel laten zitten, continu. Continu onvoorspelbaar, continu intrigerend en vooral baanbrekend origineel. De Belgische De Biasio legt hier een van de beste jazz-platen van het jaar op de mat.

14. High Water – Crush
Daar is dan eindelijk die ‘full-length’ van Will Epstein, één van de maatjes van Nicolas Jaar (die zelf overigens deze jaarlijst bij lange na niet wist te halen). In de basis een elektronische plaat in de stijl van Jaar/Darkside, maar High Water doet wat extra’s: De saxofoon van Epstein geeft het een jazzy randje, en de donkere zang op nummers als Changed the Locks maakt dit in een instant klassieker. De verwachtingen die na de EP The Beautiful Moon werden opgeroepen worden meer dan waargemaakt.

13. The Notwist - Superheroes, Ghostvillains & Stuff
Het tweede live-album van deze lijst is van The Notwist. Dit keer vooral omdat dit een van de beste live-tours van de afgelopen jaren perfect vast legt. De extra experimentele inslag van de band in deze tour, en de fantastische rendities van nummers als Run, Run, Run en Pilot, laten zien dat de band dan eindelijk ook een epische live-status heeft bemachtigd.

12. De Rosa – Weem
De Rosa is een nagenoeg onbekend bandje, maar timmert al vele jaren aan de weg. Met Weem overtreffen ze zichzelf en de bezwerende shoegaze van De Rosa komt perfect samen met de meerstemmige zang en het ingetogen gitaargetokkel en pianogepingel.

11. Cross Record - Wabi-Sabi
De protege van Shearwater zanger Jonathan Meiburg is Emily Cross. Samen met Dan Duszynski maakte ze deze prachtige dreampop plaat. Niet zo uitbundig als Shearwater zelf, maar net zo goed als Shearwater straalt dit album uit hoe de natuur zou klinken als het een muziekgenre was. Perfect voor de donkere herfstdagen en ook perfect klein gehouden, terwijl het toch groot klinkt.

10. Hamilton Leithauser + Rostam - I Had a Dream That You Were Mine
Het beste nummer van het jaar komt van The Walkmen zanger Hamilton Leithauser: A 1000 Times. Dit nummer heeft alles wat een nummer behoort te hebben. Een pakkende melodie, origineel stemgeluid en een perfecte opbouw. De rest van het album, waarop Vampire Weekend instrumentalist Rostam meedoet, gaat in die stijl door en verveelt nergens. Dansbare poprock zoals die van Vampire Weekend, de meer melancholisch rock in de stijl van Walkmen, overal is Leithauser de verbindende kracht.

9. Damien Jurado - Visions of Us on the Land
Deel drie van zijn drieluik aan albums over het fictieve land Maroqopa is de beste. Hier komen alle pluspunten van de vorige albums prachtig samen, met samples van vorige platen, korte experimentele intermezzo’s tot aan prachtige rock-songs die nog niet eerder zo goed klonken zoals Exit 353. Het Magnum Opus van Jurado.

8. Michael Kiwanuka - Love & Hate
Man wat vond ik die vorige plaat saai, zoetsappig en overhyped. En man wat is deze plaat goed. Dit is de reincarnatie van Marvin Gaye, terwijl Kiwanuku origineel genoeg blijft dat we niet van een letterlijke kopie hoeven te spreken. Opener Cold Little Heart is als Gaye meets Pink Floyd en is een van de beste nummers van het jaar, en Love & Hate is de hedendaagse vertolking van Inner City Blues in het kwadraat. En alles perfect geproduceerd en continu spannend. Met stip in de top 10.

7. Radiohead - A Moon Shaped Pool
Radiohead kan niet veel fout meer doen tegenwoordig. Telkens vinden ze zichzelf opnieuw uit, en ook nu weer. Met opvallend veel strijkersarrangementen en een wat meer klassieke en ingetogen inslag sloeg deze plaat in als een bom. Alleen de laatste nummers zijn een beetje saai, en ook het feit dat sommige nummers eigenlijk al bestonden en op deze plaat eigenlijk minder goed zijn dan de originelen, zorgt ervoor dat Radiohead niet hoger staat in deze lijst. Maar The Numbers, Ful Stop en Decks Dark horen tot het beste dat de band ooit maakte.

6. Ryley Walker - Golden Sings That Have Been Sung
Ryley Walker bracht al een paar goede platen uit, wat zich culmineert in deze ultieme krachtuitspatting. Op 8 langgerekte nummers is dit Ryley Walker meets Tim Buckley. Ondersteund door een heuse jazz-band experimenteert en improviseert de band er heerlijk op los, en openbaart het ongekende talent van Walker zich. Dat de wereld hem begint te kennen is ook duidelijk: van 10 mensen tijdens LeGuessWho 2014, naar een volle uitgeputte Pandora tijdens LeGuessWho 2016.

5. King Creosote - Astronaut Meets Appleman
Mijn ontdekking van het jaar, dankzij LeGuessWho. Nog nooit had ik van deze man gehoord, maar hij gaat zeker al 20 jaar mee. Op Astronaut Meets Appleman probeert hij alles uit, en elk nummer is geslaagd. Het donkere bijna instrumentale en langgerekte openingsnummer You Just Want spant de kroon, maar ook de meer poppy nummers zijn overtuigend en toveren bij vlagen zelfs een lach op je gezicht. Weinig albums zijn zo mooi gearrangeerd, zo donker en zo luchtig tegelijk.

4. Car Seat Headrest - Teens of Denial
Niemand kon dit jaar om Car Seat Headrest heen. Ze werden met allerlei legendarische bands vergeleken, van Nirvana tot aan Pavement. Deze lange plaat heeft dan ook alles in zich. Sommige nummers duren meer dan 10 minuten (en boeien die tijdsduur ook) en zijn bijzonder experimenteel (Vincent), andere nummers zijn toegankelijke meebrullers zoals Drunk Driver/Killer Whales waar de festivalweides op hebben gestuiterd.

3. Bon Iver - 22, A Million
Als er een artiest is die niet schuwt zichzelf te vernieuwen is het Bon Iver wel. Deed hij op zijn selftitled al iets wat niemand had verwacht, op 22, A Million doet hij al helemaal iets bizars. Met stemvervormer, pretentieuze songtitels, free-jazz passages, uit elkaar brekende instrumentatie, een bewust overslaande stem, en met zwoele gitaar-loopjes doet hij elk nummer wel iets wat je niet verwacht. En het valt allemaal wonderwel als puzzelstukjes in elkaar. Elke verrassing is perfect getimed, en onrust en zachtaardige melancholiek wisselen elkaar precies af wanneer het moet.

2. Kevin Morby - Singing Saw
Goede muziek maakt Kevin Morby, dat wist ik wel langer. Echt beklijven deed het echter nog niet. Dat werd wel anders na hem live te hebben gezien. Weinig zangers + band hebben een zo’n perfect optreden op de mat gelegen als Morby in de EKKO dit jaar. Daarna viel zijn muziek ineens op zijn plek. Ineens bleek dit Singing Saw misschien wel de plaat van het jaar. Morby is de Bob Dylan van de 21 eeuw en raakt continu de juiste snaar met zijn wonderschone teksten, zijn zorgvuldig samengestelde instrumentatie.

1. GoGo Penguin - Man Made Object
Het was lang wikken en wegen, maar het piano/bas/drum trio uit Manchester staat op #1. Weinig jazz-bands zijn de laatste jaren in staat geweest popzalen uit te verkopen, en om prijzen te winnen die doorgaans aan traditionele (rock)bands zijn vergeven. GoGo Penguin flikt het allemaal. Met hun akoestische setup weten ze een elektronische geluid te creeren dat schuurt aan elektronische muziek, en de balans tussen melodie en experiment is 100% raak.