Jaarlijstjes 2016!

quote:

Op maandag 19 december 2016 16:04 schreef methodmich het volgende:

[..]

Ben hard bezig. Heb de eerste 19 van 60 gehad. Zaterdag verwacht ik het af te hebben. Wel weer een berg werk, dat wel.

Maar de al geposte lijstjes zijn ook zonder tekstjes leuk. Maar jammer dat er geen tekstjes bij staan ;-)

quote:

Op donderdag 15 december 2016 14:57 schreef iRemco het volgende:
1. Solange - A Seat at the Table (Hoogste notering omdat het hele album van begin tot eind gewoon klopt)
2. Chance the Rapper - Coloring Book (Beste hip-hop artiest op dit moment)
3. Noname - Telefone (Opvallende teksten en catchy beats)
4. Frank Ocean - Blonde
5. Anderson .Paak - Malibu
6. Jamila Woods - HEAVN (Geweldige zangeres)
7. Kaytranada - 99.9%
8. Amber Arcades - Fading Lines (Beste plaat uit Nederland)
9. ScHoolboy Q - Blank Face
10. Isaiah Rashad - The Sun's Tirade
11. Kendrick Lamar - Untitled Unmastered
12. Whitney - Light Upon The Lake
13. YG - Still Brazy
14. Hamilton Leithauser / Rostam - I Had a Dream That You Were Mine
15. David Bowie - Blackstar

quote:

Op maandag 19 december 2016 16:12 schreef Norrage het volgende:
Maar de al geposte lijstjes zijn ook zonder tekstjes leuk. Maar jammer dat er geen tekstjes bij staan ;-)

tja slecht voorbeeld doet slecht volgen

quote:

Op maandag 19 december 2016 16:12 schreef Norrage het volgende:
Maar de al geposte lijstjes zijn ook zonder tekstjes leuk. Maar jammer dat er geen tekstjes bij staan ;-)

Ik dacht eraan, was lui, maar dan toch maar;

quote:

Op woensdag 14 december 2016 20:53 schreef OMG het volgende:
Eens een top 10 bedacht die ik ook weer eens op RYM zet;

1. Jeff Rosenstock - Worry
M'n favoriet van het jaar. 17 poppige punkige tracks, eigenlijk weinig met pop te maken, maar meneer weet in minder dan 40 minuten 17 aanstekelijke nummers uit te kakken. 17 keer goud wat mij betreft.

2. Swans - The Glowing Man
Tja, Swans. Ik vind 'm weer erg goed. De title track is zo'n 28 minuten genieten.

3. Joyce Manor - Cody
Wat is het? Power-pop? Pop-punk? Indie? Ik vind het een goeie mix van alles.

4. David Bowie - Blackstar
Want Bowie. En het is een goed album.

5. Xiu Xiu - Plays the Music of Twin Peaks
Xiu Xiu vind ik een heldenband, en Twin Peaks is één van m'n favoriete series. De Xiu Xiu draai aan de soundtrack werkt. Genot.

6. Anohni - Hopelessness
Wist dat het Antony was, blind gekocht, niet teleurgesteld.

7. Hesitation Wounds - Awake for Everything
Hardcore super groepje met leden van Touché Amoré, The Hope Conspiracy, Trap Them, en met Jay Weinberg (de zoon van Max Weinberg).

8. Preoccupations - Preoccupations
Gelukkig geen Viet Cong meer, wat een naam was dat. Wel goeie muziek weer.

9. Pinegrove - Cardinal
Lekker emo-ige invloeden wel.

10. James Blake - The Colour in Anything
Te lang. Als er 5 - 7 tracks minder op stonden, dan had dit album een stuk hoger geëindigd. Choose Me .

Mijn lijstje van albums gekocht in 2016 (uit 2016 natuurlijk)

1. Bear's Den - Red Earth & Pouring Rain
2. Sturgill Simpson - A Sailor's Guide to Earth
3. David Bowie - ★
4. White Lies - Friends
5. Bastille - Wild World
6. The Boxer Rebellion - Ocean by Ocean
7. Dizzy Mizz Lizzy - Forward in Reverse
8. Brian Fallon - Painkillers
9. Iggy Pop - Post Pop Depression
10. The Hunna - 100
11. Last Shadow Puppets - Everything You've Come To Expect
12. Band of Horses - Why Are You OK
13. Volbeat - Seal The Deal & Let's Boogie
14. Avantasia - Ghostlights
15. Mark Knopfler & Evelyn Glennie - Altamira
16. Walking on Cars - Everything This Way
17. The Feeling - The Feeling
18. Young the Giant - Home of the Strange
19. Radiohead - A Moon Shaped Pool
20. Meat Loaf - Braver Than We Are

[ Bericht 4% gewijzigd door chansadres op 19-12-2016 17:56:43 ]

2x Iggy Pop?

quote:

Op maandag 19 december 2016 17:50 schreef OMG het volgende:
2x Iggy Pop?

Oepsie, meteen een fix

1 Steven Tyler - We're All Somebody From Somewhere
2 Red Hot Chili Peppers - Getaway
3 Metallica - Hardwired…To Self-Destruct
4 Explosions In The Sky - The Wilderness
5 DNCE - DNCE
6 Eric Clapton - I Still Do
7 Bruno Mars - 24K Magic
8 Kiefer Sutherland - Down in a Hole
9 Radiohead - A Moon Shaped Pool
10 Nick Cave & The Bad Seeds - Skeleton Tree

Vanavond even volgorde fixen en misschien nog een hoe en waarom.

Ik vond het een geweldig muziek jaar maar toch miste in een beetje een absolute uitschieter. Ook miste ik een echte top rock n roll plaat, Dat resulteert in een lijstje dat bol staat van de melancholie.

01Conor Oberst – Ruminations
Slechts begeleid door een gitaar of piano bezingt Oberst zn pijn en frustraties van de laatste moeilijke jaren en het levert zn meest oprechte plaat tot nu toe op. De Carrie & Lowel van 2016 en dus wat mij betreft een terechte nummer 1

02 Ryley Walker – Golden Sings That Have Been Sung
De toch al geweldige jazzy folk sound van Walker wordt op deze plaat uitgebreid met wat psychedelica. Dat levert een meeslepend geheel op dat door het nog sterkere song materiaal met gemak zn vorige platen overstijgt.

03 The Veils – Total Depravity
Een slechte plaat heeft Finn Andrews nog niet gemaakt met The Veils maar na plaat 3 had ik het wel een beetje gehad. Vooral de stem van Andrews irriteerde mij, het klonk als een trucje. Mede dankzij rapper/producer EL-P klinkt Total Depravity een stuk frisser en spontaner zonder aan de bekende Veils intensiteit te hebben ingeboet.

04 Nick Cave & The Bad Seeds – Skeleton Tree
Net als bij David Bowie kreeg deze plaat extra lading door de dood, in dit geval van de zoon van Cave. Hoewel de meeste teksten geschreven bleken te zijn voor deze gebeurtenis kun je de plaat er niet los van zien. Muzikaal borduurt het aardig voort op de even briljante voorganger Push The Sky Away maar de sfeer is nog grimmiger

05 Wilco – Schmilco
Wilco koos dit keer voor iets meer eenvoud, al is dat bij deze band relatief want ook de kleinste liedjes verraden weer zoveel klasse dat Schmilco gewoon weer bij het beste hoort wat 2016 te bieden had.

06 Daughter – Not To Disappear
Heerlijke duistere plaat waarop Daughter chaos en rust perfect combineert. Tel daarbij de veelzijdigheid van de vocalen van zangeres Elana Tonra en je krijgt een geweldig album die nog altijd groeit.

07 James Blake – The Colour In Anything
77 minuten lang weet James Blake mij te boeien en te ontroeren tot kippenvel aan toe. Unieke plaat van een volstrekt unieke artiest.

08 Damien Jurado – Visions Of Us On The Land
Deel 3 van de trilogie over het fictieve land Maraqopa klinkt als de meest ambitieuze van de 3. De soms filmische liedjes met invloeden uit de folk, latin en psychedelica zijn zonder uitzondering geweldig en door de unieke stem van Jurado kun je gerust spreken van een briljante plaat.

09 David Bowie – Black Star
Black Star kreeg door de bij vlagen morbide teksten na de onverwachte dood van David Bowie nog meer lading. Maar Black Star maakt meteen na release op alle vlakken een enorme indruk en bevestigd maar weer eens hoe uniek Bowie tot aan zn dood is gebleven

10 Ultimate Painting – Dusk
Als The Velvet Underground en Teenage Fanclub ooit een plaat hadden gemaakt moet hij ongeveer hebben geklonken als Dusk. Toegegeven ik was niet meteen overtuigd, maar lang duurde het niet tot de liedjes een verslavende werking kregen.

11 Connections – Midnight Run
Ik hoorde Midnight Run voor het eerst in platenzaak Elpee in Groningen. Het klonk als een live opgenomen demo tape van Guided By Voices en dus heb ik hem meteen gekocht. Nooit spijt van gehad want er staan gewoon 14 liedjes op die in een perfecte wereld allemaal hits zouden zijn.

12 Wray – Hypatia
Wray klonk aanvankelijk als een kloon van Real Estate maar wel een verdomd goeie. Net als Real Estate houdt Wray van Johnny Marr achtige gitaar lijntjes en goeie melodieën maar het is allemaal net even wat steviger. Maar de liedjes zijn minstens zo geweldig.

13 Aidan Knight – Each Other
Deze Canadese singer songwriter is gezegend met een prachtige stem en het talent om zeer fraaie melancholische liedjes te schrijven die muzikaal ook nog eens geweldig in elkaar zitten. Voor mij een van de grote ontdekkingen van het afgelopen jaar

14 Steve Mason – Meet The Humans
Voorganger Monkey Minds In The Devil's Time was een politiek getint concept album maar op Meet The Humans kiest de voormalig Beta Band zanger voor een meer persoonlijke aanpak.Dat resulteert in een album dat qua stijlen alle kanten opgaat maar toch als een geheel klinkt. Dat heeft alles te maken met de kwaliteit van de 11 liedjes, die zonder uitzondering erg hoog ligt.

15 Kevin Morby – Singing Saw
Ik kende zijn werk in The Babies en Woods al wel maar Singing Saw is mijn eerste kennismaking met zijn solo werk, en die kennismaking is uitgegroeid in een vriendschap voor het leven. Hele mooie rijk georkestreerde popsongs worden afgewisseld met iets meer ingetogen werk maar altijd met een killer melodie.

[ Bericht 0% gewijzigd door IAmKloot op 19-12-2016 20:27:42 ]

Bedoel je Ruminations op 1? Fijn album wel.

quote:

Op maandag 19 december 2016 20:20 schreef OMG het volgende:
Bedoel je Ruminations op 1? Fijn album wel.

quote:

Op maandag 19 december 2016 20:20 schreef OMG het volgende:
Bedoel je Ruminations op 1? Fijn album wel.

oopsie

Heb er ook wat bijgetypt, alleen niet heel consequent. Sommige albums vind ik ook gewoon goed zonder dat ik daar misschien een goede reden voor heb, dus dan staat er maar een suffe reden.

1 | Radiohead | A Moon Shaped Pool
Vind ik goed door: Verrassende nummers, warme productie, strijkerarrangementen.
Favoriete nummer: Daydreaming, Present Tense
2 | James Blake | The Colour in Anything
- Vind ik goed door: Door de lengte kan je altijd een ander deel luisteren, weinig eentonigheid binnen nummers.
- Favoriete nummer: Noise Above Our Heads
3 | David Bowie | Blackstar
- Vind ik goed door: De jazzinvloeden, donkere stijl.
- Favoriete nummer: Dollar Days
4 | Bon Iver | 22, A Million
- Vind ik goed door: Studiotrucjes, fijne combinatie met z'n traditionele folky stijl.
- Favoriete nummer: 33 GOD
5 | Klangstof | Close Eyes to Exit
- Vind ik goed door: Fijne combinatie van indie rock met electronica en een vleugje post-rock
- Favoriete nummer: Doolhof
6 | Nicolas Jaar | Sirens
- Vind ik goed door: Unieke productiestijl, variatie.
- Favoriete nummer: Killing Time
7 | Weval | Weval
- Vind ik goed door: Precies de goede mix tussen 'liedje' en 'techno-ish', geweldige drums.
- Favoriete nummer: You're Mine
8 | Frank Ocean | Blonde
- Vind ik goed door: Combinatie tussen de rustige, introverte stijl met de gebruikte warme instrumentatie
- Favoriete nummer: Seigfried
9 | A Tribe Called Quest | We Got It From Here… Thank You 4 Your Service
- Vind ik goed door: Beats vind ik gewoon leuk
- Favoriete nummer: Melatonin
10 | Ulrika Spacek | The Album Paranoia
- Vind ik goed door: Het enigszins hectische, rommelige, lo-fi geluid
- Favoriete nummer: Porcelain
11 | Whitney | Light Upon the Lake
Opm: No Woman, leuk live-optreden
12 | Ólafur Arnalds, Nils Frahm | Trance Frendz
Opm: Kijk ook de video ervan op YT
13 | Xiu Xiu | Plays the Music of Twin Peaks
Opm: Wederom gedragen door het live-optreden, wat ongelofelijk leuk is om te zien
14 | Iggy Pop | Post Pop Depression
15 | Roly Porter | Third Law
Opm: Komt ook door de live-show, die veel indruk maakte. Headphone-album.
16 | BADBADNOTGOOD | IV
17 | Mica Levi, Oliver Coates | Remain Calm
18 | Suuns | Hold/Still
Opm: Translate-gitaarlijn.
19 | C Duncan | The Midnight Sun
20 | Kendrick Lamar | untitled unmastered.
21 | Wilco | Schmilco
22 | Oliver Coates | Upstepping
23 | Ryley Walker | Golden Sings That Have Been Sung
24 | Kaitlyn Aurelia Smith | EARS
Opm: Mooie productiestijl
25 | Lubomyr Melnyk | Illirion
26 | Various Records | DJ Koze Presents Pampa, Vol. 1
27 | Lakker | Struggle & Emerge
28 | Mark Pritchard | Under the Sun
29 | Leon Vynehall | Rojus (Designed To Dance)
30 | Simian Mobile Disco | Welcome To Sideways
31 | Roman Flügel | All The Right Noises
32 | Banabila | Macrocosms
33 | Ital Tek | Hollowed
34 | Olafur Arnalds | Late Night Tales
35 | Sonic Youth | Spinhead Sessions
36 | Airtime & Pieterson | Music on Data
37 | Christian Löffler | Mare
38 | Scott Walker | The Childhood of a Leader OST
39 | ANOHNI | Hopelessness
40 | Angel Olsen | MY WOMAN

Dit moet hem worden. Ik ben heel slecht in muziek omschrijven, dus ik heb er bij de top nummers bijgezet die ik goed vond.

Omdat ik nu op werk muziek kan luisteren heb ik veel meer beluisterd dan afgelopen jaren. Ik zag mijn top van 2015 voorbij komen en daar had ik er maar 15 en luister ik er bijna niets meer van, dus 2016 is duidelijk een beter jaar geweest.

Ik merk dat ik een jaar ouder geworden ben: Ik ben meer richting de langzamere muziek gegaan, kan klassieke invloeden goed waarderen en dus een stuk minder (hardere) rockmuziek in de lijst en meer folk/soul dan afgelopen jaren.

1. Michael Kiwanuka - Love & Hate
Ideale mix tussen soul, blues en pop, bijna geen filler en enkele nieuwe all-time favorites. Kan hem eigenlijk altijd wel aanzetten.
+ Cold Little Heart, Love & Hate, Final Frame
2. Radiohead - A Moon Shaped Pool
Het album waardoor ik Radiohead meer ben gaan waarderen.
+ Present Tense, Decks Dark, Ful Stop
3. Warhaus - We Fucked A Flame Into Being
+ Machinery, Memory
4. The Slow Show - Dream Darling
+ Ordinary Lives, Hurts
5. Travis - Everything At Once
+ 3 Miles High, Magnificint Time
6. Nada Surf - You Know Who You Are
+ Out Of The Dark, Friend Hospital
7. Jamie T - Trick
+ Tescoland, Power Over Men
8. Leonard Cohen - You Want It Darker
+ You Want It Darker, On The Level
9. Nessi Gomes - Diamonds & Demons
+ These Walls, Long Way Home
10. Sivert Høyem - Lioness
+ Sleepwalking Man, Lioness

11. Gregory Porter - Take Me To The Alley
12. The Weeknd - Starboy
13. The Last Shadow Puppets - Everything You've Come To Expect
14. case/lang/veirs - case/lang/veirs
15. Daugther - Not To Dissapear
16. Whitney - Night Upon The Lake
17. De Staat - O
18. Blood Orange - Freetown Sound
19. Junius Meyvant - Floating Harmonies
20. Zimmerman - The Afterglow
21. Alicia Keys - Here
22. Suede - Night Thoughts
23. Agnes Obel - Citizen Of Glass
24. Yeasayer - Amen & Goodbye
25. Andrew Bird - Are You Serious
26. M83 - Junk
27. Glass Animals - How To Be A Human Being
28. Bear's Den - Red Earth & Pouring Rain
29. Indian Askin- Sea Of Ethanol
30. PJ Harvey - The Hope Six Demolition Project
31. Amber Arcade - Fading Lines
32. A Balladeer - A Wolf At The Door
33. Jagwar Ma - Every Now & Then
34. Danny Brown - Atrocity Exhibition
35. Kevin Morby - Singing Saw

[ Bericht 1% gewijzigd door Zocalo op 20-12-2016 18:43:38 ]

Mijn deel 1 van mijn top 50. (ik ga ze hier niet 1 voor 1 posten hoor, maar je kan het even volgen terwijl ik de stukjes schrijf ) https://pat-sounds.blogsp(...)bums-2016-50-40.html

50. The Low Anthem – Eyeland
Ik zag het drietal ze jaren geleden al samen met een 20tal anderen als voorprogramma van M. Ward, en het was fantastisch. Sindsdien hebben ze twee vrij succesvolle albums uitgebracht, maar deze derde breekt nog niet echt door. Maar het is een experimenteel krachtpatsalbum met fijne freejazz-folk arrangementen dat zeker thuishoort in de jaarlijstjes!

49. Neil Cowley Trio - Spacebound Apes
Een van de latere ontdekte albums van dit jaar is dit fraaie jazz-album, met elektronische invloeden doorspekt. Nergens ontoegankelijk en op vele plekken groovy is dit een jazz-album dat voor velen geschikt kan zijn

48. The Slow Show - Dream Darling
Ik vond het vorige album saai en een heuse ‘slow show’. Een van mijn concertmaatjes ging ze echter live zien en ik dacht huh? Dus even dit tweede album geluisterd en het is toch best aardig. Een soort The National maar dan (nog) trager, maar dankzij de mooie blazersarrangementen toch zeker de moeite waard.

47. Apneu - This Will Never Happen to Us
Twee jaar terug maakten deze Amsterdammers al het lekkerste korte album van het jaar (alle nummers onder de drie minuten) en nu gaan ze gemiddeld wel een minuutje langer door. Maar de plaat is daardoor wel des te beter geworden en met heerlijke knallers als Desperate en Jennifer rocken ze als nooit tevoren.

46. The T.S. Eliot Appreciaton Society - Turn It Golden!
Een andere Nederlandse inbreng is het tweede album van Tom Gerritsen, die ik destijds nog vergeleek met Jason Molina. Dit album is wat uitbundiger en rockt er af en toe zelfs op los. Elektronica en krautrock-achtige passages zitten er ook op, dus dan ben je bij mij wel binnen.

45. Weval – Weval
Deze Nederlander brak zelfs internationaal een beetje door met een positieve recensie op Pitchfork. En terecht; lekker stuwende elektronische muziek die bij vlagen zelfs een beetje lijkt op de winnaar van ons 2014 jaarlijstje Darkside.

44. Steve Mason - Meet the Humans
Geen Beta Band meer, wel al een paar goede solo-albums uitgebracht. Zo ook deze plaat die in tegenstelling tot zijn vorige niet té lang is. Lekkere funky nummers met een folk-randje, en af en toe die typische Beta Band geintjes.

43. Tindersticks - The Waiting Room
De eerste nummers die Tindersticks releasten van dit album waren een pak anders en veel meer uptempo dan dat we van ze gewend zijn. De rest van het album is wat 'normaler', als vanouds gedragen door de stem van Stuart Staples, en de combinatie van stijlen maakt deze plaat een zeer geslaagde. Met vooral een paar enorm goede uitschieters, zoals het het beangstigende We Are Dreamers! ver voorop.

42. LVL UP - Return to Love
Een andere plaat die ik laat ontdekte is LVLUP, dat na 1 luisterbeurt al deed denken aan een mix van Pavement en Neutral Milk Hotel. Niet slecht dus! Heerlijke indierock met een poppy inslag en een soms overslaande stem. Het perfecte indie-plaatje dus.

41. Whyte Horses - Pop or Not
Whyte Horses staat niet eens op MusicMeter en dat is jammer. Dit zo te zien onbekende album is funky, psychedelisch en garagerock ineen. Pakkende tweestemmige zang en groovy melodie- en baslijntjes grijpen je 17 korte nummers bij de kraag.

https://pat-sounds.blogsp(...)bums-2016-50-40.html

[ Bericht 0% gewijzigd door Norrage op 22-12-2016 17:17:45 ]

Leuk begin, Nor!

Ik zit nu op 46 van de 60, gaat de goede kant op.

quote:

Op donderdag 22 december 2016 13:27 schreef Norrage het volgende:
Mijn deel 1 van mijn top 50. (ik ga ze hier niet 1 voor 1 posten hoor, maar je kan het even volgen terwijl ik de stukjes schrijf ) https://pat-sounds.blogsp(...)bums-2016-50-40.html

46. The T.S. Eliot Appreciaton Society - Turn It Golden!
Een andere Nederlandse inbreng is het tweede album van Tom Gerritsen, die ik destijds nog vergeleek met Jason Molina. Dit album is wat uitbundiger en rockt er af en toe zelfs op los. Elektronica en krautrock-achtige passages zitten er ook op, dus dan ben je bij mij wel binnen.

Kijk aan, wist niet eens dat hij al een tweede album had. Klinkt interessant.

quote:

Op donderdag 22 december 2016 16:55 schreef Gehenna het volgende:

[..]

Kijk aan, wist niet eens dat hij al een tweede album had. Klinkt interessant.

Vooral deze is erg fijn!

Goed bezig, Nor.

quote:

Op donderdag 22 december 2016 13:27 schreef Norrage het volgende:
45. Weval – Weval
Deze Nederlander brak zelfs internationaal een beetje door met een positieve recensie op Pitchfork. En terecht; lekker stuwende elektronische muziek die bij vlagen zelfs een beetje lijkt op de winnaar van ons 2014 jaarlijstje Darkside.

Goed bezig! Maar een kleine correctie: Darkside was uit 2013 en stond 'slechts' op 6

quote:

Op donderdag 22 december 2016 17:48 schreef Zocalo het volgende:

[..]

Goed bezig! Maar een kleine correctie: Darkside was uit 2013 en stond 'slechts' op 6

De patsounds #1, niet de Fok #1
Maar inderdaad, het is wel 2013

En Weval is een duo, geen eenling .

quote:

Op donderdag 22 december 2016 18:26 schreef BoerBert het volgende:
En Weval is een duo, geen eenling .

Check. Ik maakte de vergelijking ook mede daarom met Darkside

Ik heb mijn lijstje af, dus jullie krijgen de premiere. Op het blog zal ik het nog 1 voor 1 gaan posten

----

Mijn top 50 van 2016! We hebben Pat-Sounds een beetje opgegeven, maar mijn jaarlijstje kan natuurlijk niet ontbreken! Zie het maar meteen als 50 korte recensies, hebben we het hele jaar ook maar meteen gehad.

50. The Low Anthem – Eyeland
Ik zag het drietal ze jaren geleden al samen met een 20tal anderen als voorprogramma van M. Ward, en het was fantastisch. Sindsdien hebben ze twee vrij succesvolle albums uitgebracht, maar deze derde breekt nog niet echt door. Maar het is een experimenteel krachtpatsalbum met fijne freejazz-folk arrangementen dat zeker thuishoort in de jaarlijstjes!

49. Neil Cowley Trio - Spacebound Apes
Een van de latere ontdekte albums van dit jaar is dit fraaie jazz-album, met elektronische invloeden doorspekt. Nergens ontoegankelijk en op vele plekken groovy is dit een jazz-album dat voor velen geschikt kan zijn

48. The Slow Show - Dream Darling
Ik vond het vorige album saai en een heuse ‘slow show’. Een van mijn concertmaatjes ging ze echter live zien en ik dacht huh? Dus even dit tweede album geluisterd en het is toch best aardig. Een soort The National maar dan (nog) trager, maar dankzij de mooie blazersarrangementen toch zeker de moeite waard.

47. Apneu - This Will Never Happen to Us
Twee jaar terug maakte ze al het lekkerste korte album van het jaar (alle nummers onder de drie minuten) en nu gaan ze gemiddeld wel een minuutje langer door. Maar de plaat is daardoor wel des te beter geworden en met heerlijke knallers als Desperate en Jennifer rocken ze als nooit tevoren.

46. The T.S. Eliot Appreciaton Society - Turn It Golden!
Een andere Nederlandse inbreng is het tweede album van Tom Gerritsen, die ik destijds nog vergeleek met Jason Molina. Dit album is wat uitbundiger en rockt er af en toe zelfs op los. Elektronica en krautrock-achtige passages zitten er ook op, dus dan ben je bij mij wel binnen.

45. Weval – Weval
Deze Nederlanders braken zelfs internationaal een beetje door met een positieve recensie op Pitchfork. En terecht; lekker stuwende elektronische muziek die bij vlagen zelfs een beetje lijkt op de winnaar van ons 2013 jaarlijstje Darkside.

44. Steve Mason - Meet the Humans
Geen Beta Band meer, wel al een paar goede solo-albums uitgebracht. Zo ook deze plaat die in tegenstelling tot zijn vorige niet té lang is. Lekkere funky nummers met een folk-randje, en af en toe die typische Beta Band geintjes.

43. Tindersticks - The Waiting Room
De eerste nummers die Tindersticks releasten van dit album waren een pak anders en veel meer uptempo dan dat we van ze gewend zijn. De rest van het album is wat 'normaler', als vanouds gedragen door de stem van Stuart Staples, en de combinatie van stijlen maakt deze plaat een zeer geslaagde. Met vooral een paar enorm goede uitschieters, zoals het het beangstigende We Are Dreamers! ver voorop.

42. LVL UP - Return to Love
Een andere plaat die ik laat ontdekte is LVLUP, dat na 1 luisterbeurt al deed denken aan een mix van Pavement en Neutral Milk Hotel. Niet slecht dus! Heerlijke indierock met een poppy inslag en een soms overslaande stem. Het perfecte indie-plaatje dus.

41. Whyte Horses - Pop or Not
Whyte Horses staat niet eens op MusicMeter en dat is jammer. Dit zo te zien onbekende album is funky, psychedelisch en garagerock ineen. Pakkende tweestemmige zang en groovy melodie- en baslijntjes grijpen je 17 korte nummers bij de kraag.

40. Brad Mehldau Trio - Blues and Ballads
Brad Mehldau zocht het alternatieve en zelfs elektronische pad op de laatste jaren, maar keert hier terug met zijn trio en met een fijn piano-jazz album met mooie jazz en blues covers.

39. Woods - City Sun Eater in the River of Light
2016 was voor mij onder andere het jaar van Kevin Morby, de bassist van Woods. Maar ook zonder hem brengt Woods een goed album uit. Wat heet, zelfs hun beste! Heerlijke blazers, kneiterlekkere funk en tientallen opzwepende grooves. Wat een lekkere plaat.

38. Howe Gelb - Future Standards
Howe Gelb, je weet wel hij van Giant Sand en de ‘godfather of alt-country’, deed, net als al een paar keer eerder, een poging tot een piano-jazz album. En dat is hem wederom wonderwel gelukt. Toegankelijke melodieën, gedurfde improvisaties, genoeg invloeden uit de country en daarmee een album dat de hele luisterduur boeit.

37. Golden Dawn Arkestra – Stargazer
Golden Dawn Arkestra stal de show op menig festival met hun excentrieke spacy costuums en hun naar Sun Ra neigende expirementele maar zeer opzwepende jazz. Soms wel héél experimenteel, vaak genoeg ook funky en spiritueel. Precies Sun Ra dus, en dus ook heel goed.

36. Exmagician - Scan the Blue
Eén van de opvallendste debuten van het jaar komt van Exmagician. Op hun stoere EP en vooral op het nummer Kiss That Wealth Goodbye kwamen blazers, gitaarrifs en melodieuze pop samen. Daardoor smachtte ik al het hele jaar al naar de release van hun ‘full-length’. Deze ‘Car Seat Headrest-light’ plaat is niet zo goed als de EP, maar ruim voldoende voor een plek in de top 50.

35. Devendra Banhart - Ape in Pink Marble
Van de freak-folk van vroeger wordt Devendra tegenwoordig steeds vriendelijker, en zo ook deze perfecte in elkaar gestoken folk-plaat voor de lome zomeravond. Schattige zangstemmetjes, tokkelende gitaartjes, maar gelukkig ook nog een klein beetje gefreak.

34. F.S. Blumm & Nils Frahm - Tag Eins Tag Zwei
Nils Frahm heeft mijn hart ondertussen wel gestolen met zijn minimalistische en experimentele pianomuziek. Maar deze samenwerking had ik wel een tijd gemist. Samen improviserend in de studio en zonder af te mixen is deze plaat in sneltreinvaart samengesteld. Niet zo goed als het meer doordachte werk van Frahm, maar daardoor ook wel terug naar de basis en zeer de moeite waard, zeker ook dankzij de toevoeging van Blumm’s eigenzinnige gitaarspel.

33. Yussef Kamaal - Black Focus
Een andere jazz-notering is de plaat van Yussef Kamaal. Door velen vergeleken als de Kamasi Washington van 2016, en dat is geen misselijke vergelijking. Hij mixt hiphopstijlen met jazz en brengt een serieus eerbetoon aan de hedendaagse jazz uit, dat verschillende genres aanraakt.

32. Dinosaur - Together, as One
Omschreven als het beste jazz-debuut van 2016 steelt dit viertal al de show in Engeland. De rest van Europa zal niet lang op zich laten wachten, want ze veroveren prijs na prijs. De plaat is mooi in lijn met de “contemporary” jazz van bijvoorbeeld GoGo Penguin en Polar Bear en de improvisaties van deze door een saxofoonvrouw gedreven band verdient dat ten zeerste.

31. Mammal Hands – Floa
Grappig, 3 jazz-albums op rij! Waar GoGo Penguin al jaren vooraan staat in de hedendaagse jazz-wereld met originele en genredoorbrekende jazz, doet Mammal Hands, dat uitkomt op hetzelfde label (Gondwana van Matthew Halsall), dat op de achtergrond ook goed. Vooral te omschrijven als GoGo Penguin met een sax als toevoeging. Dus energiek groovende jazz waarbij je niet kan stilzitten!

30. Yeasayer – Amen & Goodbye
Yeasayer is een beetje het oudere broertje van Alt-J. Vage zang, ontregelende elektronica en vooral geen enkel normaal melodielijntje. Deze laatste leg van de band uit Brooklyn is misschien wel een van hun betere. Niet zo heel erg samenhangend en de nummers gaan vaak van de hak op de tak, maar met grote uitschieters zoals I Am Chemistry kan je ze niet negeren.

29. Polica - United Crushers
Een andere uitgave dat het vooral moet hebben van een paar goede nummers en niet zozeer van de samenhang is de nieuwste van Polica. De luchtige electropop van deze zangeres is heerlijk, en kenmerkt zich vooral door puntgave baslijntjes. Vooral het loopy Lime Habit blijft hangen.

28. Tjing Tjing - Bang Zullen Ze Leven
Roos heeft al 2x mijn jaarlijstje gewonnen. Ook deze plaat die ze samen met een andere van mijn helden, Andre Manuel, heeft opgenomen is heel goed, maar net wat eentoniger en ook heel wat harder dan we van haar kennen. De speelvreugde druipt er echter vanaf en met Neil Youngesque jams als die op Junkie rockt deze plaat een eind weg in de top 50.

27. The Veils - Total Depravity
De donkere rock van The Veils haalt een hoogtepunt op Total Depravity. Stomende grooves en melancholische baslijnen maken van deze plaat misschien wel hun beste album. Vooral het al eerder live uitgevoerde nummer Iodine & Iron is een ware parel en laat de band van hun intiemste kant zien. Verder rockt de plaat vooral heel hard, met ruim voldoende afwisseling om continu te boeien.

26. Lisa Hannigan - At Swim
Al 2 platen lang heeft Lisa laten zien dat ze het ook best zonder Damien Rice kan. Met deze nieuwe plaat, geproduceerd door The National’s Aaron Dessner, overtreft ze zichzelf. Weg is (gedeeltelijk) de muzikale maar wat luchtige folk van de vorige albums. Verschenen is een meer duistere en spannender gearrangeerde plaat waarin haar zwoele stemgeluid er extra bovenop komt te liggen.

25. Lambchop – FLOTUS
Lambchop goes Kanye West. Interessante vergelijking, maar inderdaad, Lambchop gaat aan de autotune. Je zou zeggen, dat werkt niet. Maar het werkt wel degelijk en dit is de beste plaat die Lambchop in jaren heeft gemaakt. Mooie melancholische tracks die soms wel meer dan 10 minuten duren. En toch die karakteristieke Lambchop feel. Prachtige plaat en ze tonen aan zichzelf nog altijd als vanouds te kunnen vernieuwen.

24. Idris Ackamoor & The Pyramids - We Be All Africans
Een comeback plaat van Sun Ra adept Idris Ackamoor. Mooie spirituele jazz-plaat met genoeg free-jazz gefreak om het spannend te houden. Uiteraard horen we ook de fijne invloeden van de Afrikaanse muziek, wat dit een muzikaal zeer veelzijdige plaat maakt met allerlei bijna nooit gebruikte instrumenten. Ook live was het weer genieten tijdens LeGuessWho.

23. Jim James - Eternally Even
De laatste My Morning Jacket platen waren helaas slaapverwekkend. Dat Jim James het solo tegenwoordig eigenlijk beter doet bewijst deze plaat (en de vorige soloplaat). Van soulvol stuitert het album naar rock en psychedelica en is daardoor ontzettend afwisselend. Een plaat die geen moment verveelt en My Morning Jacket doet vergeten.

22. Joshua Redman & Brad Mehldau – Nearness
De tweede plaat van Mehldau in deze lijst is de samenwerking met Joshua Redman, paar jaar geleden live opgenomen. Op North Sea Jazz werkte dat destijds al wonderwel, en dat is op deze uitgave haarfijn te horen. Slechts met hun tweeën, sax en piano, is het continu genieten. Mehldau is op zijn best als ie in duo’s te horen is.

21. Warhaus - We Fucked a Flame Into Being
Een van de twee Balthasar spinoffs (Zimmerman wist de top 50 net niet te halen), en bij uitstek de beste. De wat kinderlijke albumtitel doet geen eer aan het volwassen album, dat doet wat Balthasar ook doet, maar met een wat instrumentaler karakter. Alhoewel de stem van Devildere naar het einde toe een beetje begint te irriteren, is de losbandigheid van nummers als Leave With Me, Machinery en The Good Lie misschien nog wel spannender dan de laatste plaat van Balthasar zelf.

20. Eefje de Visser – Nachtlicht
De teksten van Eefje versta ik nog steeds niet, en qua zangkwaliteit vind ik haar zelfs achteruit gegaan sinds plaat 1. Maar qua melancholie en instrumentatie blijft ze zichzelf overtreffen. Dit is Het Is in het kwadraat en misschien wel haar beste. Heerlijk die stuwende baslijntjes en die bijna geheel elektronische inslag op sommige nummers.

19. David Bowie – Blackstar
Bowie mag natuurlijk niet ontbreken. En dat komt niet alleen door zijn overlijden, en het vooruitzicht daarop dat deze plaat achteraf bleek te zijn. Nee, zelfs op zijn allerlaatste plaat wist Bowie zichzelf te vernieuwen en opnieuw uit te vinden. De geweldige jazzband, met 3 persoonlijke jazz-favorieten van mijzelf (Lindner, McCaslin en Guiliana), maakt deze plaat een instant klassieker ongeacht wat er met Bowie later zou gebeuren.

18. Okkervil River – Away
Okkervil River R.I.P. zegt het eerste nummer. Ja, dit is eigenlijk een Will Sheff solo-album met een nieuwe band. Maar in tegenstelling tot de meer poppy route die Okkervil River met de vorige twee albums was ingeslagen, is dit weer Okkervil River als vanouds. Donkere sfeervolle nummers waarin de teksten van Sheff de boventoon hebben. Het kabbelt op een gegeven moment een beetje teveel voort, maar weinig platen zijn zo prachtig mooi geproduceerd als deze. Met hoogtepunten Okkervil River RIP en The Industry.

17. Villagers - Where Have You Been All My Life?
Een van twee live albums in deze lijst. Dat deze erin staat heeft vooral te maken met dat ik tot het luisteren hiervan geen fan was van The Villagers. Maar de liveregistratie en de extra mooie uitvoeringen van hun repertoire is machtig mooi. En na dit album ben ik zelfs de andere albums meer gaan waarderen. Hoogtepunt? De langgerekte versie van The Waves. Weinig nummers waren dit jaar zo goed en intens.

16. case/lang/veirs - case/lang/veirs
Dit trio excentrieke dames met super stemgeluid kon bijna geen geflopte plaat uitbrengen. De samenzang is super en ze voegen precies aan elkaar toe wat ze individueel missen. Vrolijke folkpop wisselt melancholische pop af en zelden hoorden we een supergroep zo overtuigend. Misschien komt dat wel door Case haar ervaring met Broken Social Scene.

15. Melanie De Biasio - Blackened Cities
Één nummer, 25 minuten. En na afloop heb je het gevoel dat je naar 5 albums in één hebt lopen luisteren. Wat een ontzettend mooie plaat waarin de spannende jazz-arrangementen je op het puntje van je stoel laten zitten, continu. Continu onvoorspelbaar, continu intrigerend en vooral baanbrekend origineel. De Belgische De Biasio legt hier een van de beste jazz-platen van het jaar op de mat.

14. High Water – Crush
Daar is dan eindelijk die ‘full-length’ van Will Epstein, één van de maatjes van Nicolas Jaar (die zelf overigens deze jaarlijst bij lange na niet wist te halen). In de basis een elektronische plaat in de stijl van Jaar/Darkside, maar High Water doet wat extra’s: De saxofoon van Epstein geeft het een jazzy randje, en de donkere zang op nummers als Changed the Locks maakt dit in een instant klassieker. De verwachtingen die na de EP The Beautiful Moon werden opgeroepen worden meer dan waargemaakt.

13. The Notwist - Superheroes, Ghostvillains & Stuff
Het tweede live-album van deze lijst is van The Notwist. Dit keer vooral omdat dit een van de beste live-tours van de afgelopen jaren perfect vast legt. De extra experimentele inslag van de band in deze tour, en de fantastische rendities van nummers als Run, Run, Run en Pilot, laten zien dat de band dan eindelijk ook een epische live-status heeft bemachtigd.

12. De Rosa – Weem
De Rosa is een nagenoeg onbekend bandje, maar timmert al vele jaren aan de weg. Met Weem overtreffen ze zichzelf en de bezwerende shoegaze van De Rosa komt perfect samen met de meerstemmige zang en het ingetogen gitaargetokkel en pianogepingel.

11. Cross Record - Wabi-Sabi
De protege van Shearwater zanger Jonathan Meiburg is Emily Cross. Samen met Dan Duszynski maakte ze deze prachtige dreampop plaat. Niet zo uitbundig als Shearwater zelf, maar net zo goed als Shearwater straalt dit album uit hoe de natuur zou klinken als het een muziekgenre was. Perfect voor de donkere herfstdagen en ook perfect klein gehouden, terwijl het toch groot klinkt.

10. Hamilton Leithauser + Rostam - I Had a Dream That You Were Mine
Het beste nummer van het jaar komt van The Walkmen zanger Hamilton Leithauser: A 1000 Times. Dit nummer heeft alles wat een nummer behoort te hebben. Een pakkende melodie, origineel stemgeluid en een perfecte opbouw. De rest van het album, waarop Vampire Weekend instrumentalist Rostam meedoet, gaat in die stijl door en verveelt nergens. Dansbare poprock zoals die van Vampire Weekend, de meer melancholisch rock in de stijl van Walkmen, overal is Leithauser de verbindende kracht.

9. Damien Jurado - Visions of Us on the Land
Deel drie van zijn drieluik aan albums over het fictieve land Maroqopa is de beste. Hier komen alle pluspunten van de vorige albums prachtig samen, met samples van vorige platen, korte experimentele intermezzo’s tot aan prachtige rock-songs die nog niet eerder zo goed klonken zoals Exit 353. Het Magnum Opus van Jurado.

8. Michael Kiwanuka - Love & Hate
Man wat vond ik die vorige plaat saai, zoetsappig en overhyped. En man wat is deze plaat goed. Dit is de reincarnatie van Marvin Gaye, terwijl Kiwanuku origineel genoeg blijft dat we niet van een letterlijke kopie hoeven te spreken. Opener Cold Little Heart is als Gaye meets Pink Floyd en is een van de beste nummers van het jaar, en Love & Hate is de hedendaagse vertolking van Inner City Blues in het kwadraat. En alles perfect geproduceerd en continu spannend. Met stip in de top 10.

7. Radiohead - A Moon Shaped Pool
Radiohead kan niet veel fout meer doen tegenwoordig. Telkens vinden ze zichzelf opnieuw uit, en ook nu weer. Met opvallend veel strijkersarrangementen en een wat meer klassieke en ingetogen inslag sloeg deze plaat in als een bom. Alleen de laatste nummers zijn een beetje saai, en ook het feit dat sommige nummers eigenlijk al bestonden en op deze plaat eigenlijk minder goed zijn dan de originelen, zorgt ervoor dat Radiohead niet hoger staat in deze lijst. Maar The Numbers, Ful Stop en Decks Dark horen tot het beste dat de band ooit maakte.

6. Ryley Walker - Golden Sings That Have Been Sung
Ryley Walker bracht al een paar goede platen uit, wat zich culmineert in deze ultieme krachtuitspatting. Op 8 langgerekte nummers is dit Ryley Walker meets Tim Buckley. Ondersteund door een heuse jazz-band experimenteert en improviseert de band er heerlijk op los, en openbaart het ongekende talent van Walker zich. Dat de wereld hem begint te kennen is ook duidelijk: van 10 mensen tijdens LeGuessWho 2014, naar een volle uitgeputte Pandora tijdens LeGuessWho 2016.

5. King Creosote - Astronaut Meets Appleman
Mijn ontdekking van het jaar, dankzij LeGuessWho. Nog nooit had ik van deze man gehoord, maar hij gaat zeker al 20 jaar mee. Op Astronaut Meets Appleman probeert hij alles uit, en elk nummer is geslaagd. Het donkere bijna instrumentale en langgerekte openingsnummer You Just Want spant de kroon, maar ook de meer poppy nummers zijn overtuigend en toveren bij vlagen zelfs een lach op je gezicht. Weinig albums zijn zo mooi gearrangeerd, zo donker en zo luchtig tegelijk.

4. Car Seat Headrest - Teens of Denial
Niemand kon dit jaar om Car Seat Headrest heen. Ze werden met allerlei legendarische bands vergeleken, van Nirvana tot aan Pavement. Deze lange plaat heeft dan ook alles in zich. Sommige nummers duren meer dan 10 minuten (en boeien die tijdsduur ook) en zijn bijzonder experimenteel (Vincent), andere nummers zijn toegankelijke meebrullers zoals Drunk Driver/Killer Whales waar de festivalweides op hebben gestuiterd.

3. Bon Iver - 22, A Million
Als er een artiest is die niet schuwt zichzelf te vernieuwen is het Bon Iver wel. Deed hij op zijn selftitled al iets wat niemand had verwacht, op 22, A Million doet hij al helemaal iets bizars. Met stemvervormer, pretentieuze songtitels, free-jazz passages, uit elkaar brekende instrumentatie, een bewust overslaande stem, en met zwoele gitaar-loopjes doet hij elk nummer wel iets wat je niet verwacht. En het valt allemaal wonderwel als puzzelstukjes in elkaar. Elke verrassing is perfect getimed, en onrust en zachtaardige melancholiek wisselen elkaar precies af wanneer het moet.

2. Kevin Morby - Singing Saw
Goede muziek maakt Kevin Morby, dat wist ik wel langer. Echt beklijven deed het echter nog niet. Dat werd wel anders na hem live te hebben gezien. Weinig zangers + band hebben een zo’n perfect optreden op de mat gelegen als Morby in de EKKO dit jaar. Daarna viel zijn muziek ineens op zijn plek. Ineens bleek dit Singing Saw misschien wel de plaat van het jaar. Morby is de Bob Dylan van de 21 eeuw en raakt continu de juiste snaar met zijn wonderschone teksten, zijn zorgvuldig samengestelde instrumentatie.

1. GoGo Penguin - Man Made Object
Het was lang wikken en wegen, maar het piano/bas/drum trio uit Manchester staat op #1. Weinig jazz-bands zijn de laatste jaren in staat geweest popzalen uit te verkopen, en om prijzen te winnen die doorgaans aan traditionele (rock)bands zijn vergeven. GoGo Penguin flikt het allemaal. Met hun akoestische setup weten ze een elektronische geluid te creeren dat schuurt aan elektronische muziek, en de balans tussen melodie en experiment is 100% raak.

Ja, goed bezig Norrage. Heb al een paar zeer mooie albums ontdekt door je lijstje die ik anders gemist zou hebben, en er zullen nog zeker meer volgen.

Een poging. Na nummer twintig is de volgorde nogal willekeurig.

1 Damian Wilson & Adam Wakeman - Weir Keeper's Tale
2 Jon Balke - Warp
3 King Crimson - Radical Action (To Unseat The Hold Of Monkey Mind) (Tour Edition: 3cd/2dvd/bluray)
4 Anouar Brahem - Souvenance
5 Steve Jansen - Tender Extinction
6 Big Big Train - Folklore
7 Mike Keneally - Scambot 2
8 Jane Getter Premonition - On
9 Jon Anderson & Roine Stolt - Invention Of Knowledge
10 iamthemorning - Lighthouse

11 Dave Sturt - Dreams & Absurdities
12 Wardruna - Runaljod - Ragnarok
13 Hexvessel - When We Are Death
14 Knifeworld - Bottled Out Of Eden
15 Rikard Sjöblom - The Unbendable Sleep
16 Perfect Beings - Perfect Beings II
17 The Mute Gods - Do Nothing Till You Hear From Me
18 David Bowie - Blackstar
19 Headspace - All That You Fear Is Gone
20 The Claypool Lennon Delirium - Monolith Of Phobos

21 Vangelis - Rosetta
22 Steven Wilson - 4 1/2
23 Carla Bley, Andy Sheppard & Steve Swallow - Andando el Tiempo
24 We Are Kin - And I Know
25 Mantra Vega - The Illusion's Reckoning
26 Joe Satriani - Shockwave Supernova
27 Gandalf's Fist - The Clockwork Fable
28 Pat Metheny - The Unity Sessions
29 Opeth - Scorceress
30 Marillion - F.E.A.R.

31 An Endless Sporadic - Magic Machine
32 Seven Impale - Contrapasso
33 Steve Jansen & Richard Barbieri - Lumen
34 Big Big Train - A Stone's Throw From The Line
35 Frank Zappa - Meat Light
36 Cosmograf - The Unreasonable Silence
37 The K Fellowship (Kate Bush) - Before The Dawn
38 Pink Floyd - Cre/ation - The Early Years 1967-1972
39 Nosound - Scintilla
40 Jean-Michel Jarre - Oxygene Trilogy

41 Dizrhythmia - Too
42 Wolverine - Machina Viva
43 Syd Arthur - Apricity
44 Stick Men - Prog Noir
45 Southern Empire - Southern Empire
46 King Gizard and the Lizard Wizard - Managon Infinity
47 Afro Celt Sound System - The Source
48 Frank Zappa - Chicago '78
49 Van Der Graaf Generator - Do Not Disturb
50 Glass Hammer - Valkyrie

51 Frank Zappa - The Crux Of The Biscuit
52 The Keith Emerson Trio - The Keith Emerson Trio
53 Monomyth - Exo
54 Karmakanic - . (DOT)
55 Tiles - Pretending 2 Run
56 DeWolff - Roux-Ga-Roux
57 Fish On Friday - Godspeed
58 Amsterdam Klezmer Band - Oyoyoy
59 Tortoise - The Catastrophist
60 Frank Zappa - Little Dots

61 Värttina - Viena
62 Cuong Vu Trio & Pat Metheny - Cuong Vu Trio meets Pat Metheny
63a Steven Wilson & Dirk Serries - Continuum I
63b Steven Wilson & Dirk Serries - Continuum II
64 Goat - Requiem
65 Riverside - Eye Of The Soundscape
66 Steve Hackett - Total Experience Live in Liverpool
67 Levin Minnemann Rudess - From The Law Offices Of
68 Robert Reed - Sanctuary II
69 Frank Zappa - Frank Zappa For President
70 The Neal Morse Band - The Similitude Of A Dream

71 Steve Vai - Modern Primitive
72 Lion Shepherd - Hiraeth
73 Gong - Rejoice! I'm Dead!
74 Frank Zappa - Road Tapes venue 3
75 The Neal Morse Band - Alive Again
76 Inventionis Mater - Zapping
77 Lifesigns - Live in London - Under The Bridge
78 Greg Lake & Geoff Downes - Ride The Tiger
79 King Crimson - Live in Toronto
80 Andy Jackson - 73 Days At Sea

81 Daevid Allen's Weird Quartet - Elevenses
82 Paul Draper - EP One
83 CIRCA: - Valley Of The Windmill
84 Dweezil Zappa - Via Zammata'

Re-issues
1 Yes - Tales From Topographic Oceans
2 Gandalf - To Another Horizon
3 Gandalf - Magic Theatre
4 XTC - Skylarking
5 King Crimson - Three Of A Perfect Pair
6 King Crimson - Beat
7 Jethro Tull - Stand Up - The Elevated Edition
8 Jethro Tull - Aqualung (2cd/2dvd box)
9a The Move - The Move (Deluxe Edition)
9b The Move - Shazam (Deluxe Edition)
9c The Move - Looking On (Deluxe Edition)
10 Steve Hackett - Please Don't Touch
11 Steve Hackett - Defector
12 Badger - One Live Badger
13 Rick Wakeman - Journey To The Centre Of The Earth (Deluxe 3cd/dvd box)
14 Greg Lake - Greg Lake & Manoeuvres
15 The Move - Something Else

Verzamel
1 King Crimson - The Elements Tour Box 2016
2 Steven Wilson - Transcience (cd)
3 Frank Zappa - Zappatite

quote:

Op vrijdag 23 december 2016 12:24 schreef Norrage het volgende:
Ik heb mijn lijstje af, dus jullie krijgen de premiere. Op het blog zal ik het nog 1 voor 1 gaan posten

Leuk gedaan! We gaan er een paar dubbelen ook.

Sowieso mooi dat je 'eindelijk' King Creosote hebt ontdekt. Dook de afgelopen jaren al in diverse jaarlijstjes op, maar maakte toen vermoedelijk nog te weinig indruk.

Het enige dat ik me echter afvroeg na het lezen is wanneer Neko Case in Broken Social Scene heeft gezeten. Bedoel je daar The New Pornographers of bestaat er een plaat van BSS met Neko die ik heb gemist?

quote:

Op vrijdag 23 december 2016 19:24 schreef bazbo het volgende:
Een poging. Na nummer twintig is de volgorde nogal willekeurig.

1 Damian Wilson & Adam Wakeman - Weir Keeper's Tale
2 Jon Balke - Warp
3 King Crimson - Radical Action (To Unseat The Hold Of Monkey Mind) (Tour Edition: 3cd/2dvd/bluray)
4 Anouar Brahem - Souvenance
5 Steve Jansen - Tender Extinction
6 Big Big Train - Folklore
7 Mike Keneally - Scambot 2
8 Jane Getter Premonition - On
9 Jon Anderson & Roine Stolt - Invention Of Knowledge
10 iamthemorning - Lighthouse

11 Dave Sturt - Dreams & Absurdities
12 Wardruna - Runaljod - Ragnarok
13 Hexvessel - When We Are Death
14 Knifeworld - Bottled Out Of Eden
15 Rikard Sjöblom - The Unbendable Sleep
16 Perfect Beings - Perfect Beings II
17 The Mute Gods - Do Nothing Till You Hear From Me
18 David Bowie - Blackstar
19 Headspace - All That You Fear Is Gone
20 The Claypool Lennon Delirium - Monolith Of Phobos

21 Vangelis - Rosetta
22 Steven Wilson - 4 1/2
23 Carla Bley, Andy Sheppard & Steve Swallow - Andando el Tiempo
24 We Are Kin - And I Know
25 Mantra Vega - The Illusion's Reckoning
26 Joe Satriani - Shockwave Supernova
27 Gandalf's Fist - The Clockwork Fable
28 Pat Metheny - The Unity Sessions
29 Opeth - Scorceress
30 Marillion - F.E.A.R.

31 An Endless Sporadic - Magic Machine
32 Seven Impale - Contrapasso
33 Steve Jansen & Richard Barbieri - Lumen
34 Big Big Train - A Stone's Throw From The Line
35 Frank Zappa - Meat Light
36 Cosmograf - The Unreasonable Silence
37 The K Fellowship (Kate Bush) - Before The Dawn
38 Pink Floyd - Cre/ation - The Early Years 1967-1972
39 Nosound - Scintilla
40 Jean-Michel Jarre - Oxygene Trilogy

41 Dizrhythmia - Too
42 Wolverine - Machina Viva
43 Syd Arthur - Apricity
44 Stick Men - Prog Noir
45 Southern Empire - Southern Empire
46 King Gizard and the Lizard Wizard - Managon Infinity
47 Afro Celt Sound System - The Source
48 Frank Zappa - Chicago '78
49 Van Der Graaf Generator - Do Not Disturb
50 Glass Hammer - Valkyrie

51 Frank Zappa - The Crux Of The Biscuit
52 The Keith Emerson Trio - The Keith Emerson Trio
53 Monomyth - Exo
54 Karmakanic - . (DOT)
55 Tiles - Pretending 2 Run
56 DeWolff - Roux-Ga-Roux
57 Fish On Friday - Godspeed
58 Amsterdam Klezmer Band - Oyoyoy
59 Tortoise - The Catastrophist
60 Frank Zappa - Little Dots

61 Värttina - Viena
62 Cuong Vu Trio & Pat Metheny - Cuong Vu Trio meets Pat Metheny
63a Steven Wilson & Dirk Serries - Continuum I
63b Steven Wilson & Dirk Serries - Continuum II
64 Goat - Requiem
65 Riverside - Eye Of The Soundscape
66 Steve Hackett - Total Experience Live in Liverpool
67 Levin Minnemann Rudess - From The Law Offices Of
68 Robert Reed - Sanctuary II
69 Frank Zappa - Frank Zappa For President
70 The Neal Morse Band - The Similitude Of A Dream

71 Steve Vai - Modern Primitive
72 Lion Shepherd - Hiraeth
73 Gong - Rejoice! I'm Dead!
74 Frank Zappa - Road Tapes venue 3
75 The Neal Morse Band - Alive Again
76 Inventionis Mater - Zapping
77 Lifesigns - Live in London - Under The Bridge
78 Greg Lake & Geoff Downes - Ride The Tiger
79 King Crimson - Live in Toronto
80 Andy Jackson - 73 Days At Sea

81 Daevid Allen's Weird Quartet - Elevenses
82 Paul Draper - EP One
83 CIRCA: - Valley Of The Windmill
84 Dweezil Zappa - Via Zammata'

Re-issues
1 Yes - Tales From Topographic Oceans
2 Gandalf - To Another Horizon
3 Gandalf - Magic Theatre
4 XTC - Skylarking
5 King Crimson - Three Of A Perfect Pair
6 King Crimson - Beat
7 Jethro Tull - Stand Up - The Elevated Edition
8 Jethro Tull - Aqualung (2cd/2dvd box)
9a The Move - The Move (Deluxe Edition)
9b The Move - Shazam (Deluxe Edition)
9c The Move - Looking On (Deluxe Edition)
10 Steve Hackett - Please Don't Touch
11 Steve Hackett - Defector
12 Badger - One Live Badger
13 Rick Wakeman - Journey To The Centre Of The Earth (Deluxe 3cd/dvd box)
14 Greg Lake - Greg Lake & Manoeuvres
15 The Move - Something Else

Verzamel
1 King Crimson - The Elements Tour Box 2016
2 Steven Wilson - Transcience (cd)
3 Frank Zappa - Zappatite

Steve Jansen, is dat die van Japan?

quote:

Op vrijdag 23 december 2016 20:12 schreef cafca het volgende:

[..]

Steve Jansen, is dat die van Japan?

quote:

Op vrijdag 23 december 2016 20:02 schreef methodmich het volgende:

[..]

Leuk gedaan! We gaan er een paar dubbelen ook.

Sowieso mooi dat je 'eindelijk' King Creosote hebt ontdekt. Dook de afgelopen jaren al in diverse jaarlijstjes op, maar maakte toen vermoedelijk nog te weinig indruk.

Het enige dat ik me echter afvroeg na het lezen is wanneer Neko Case in Broken Social Scene heeft gezeten. Bedoel je daar The New Pornographers of bestaat er een plaat van BSS met Neko die ik heb gemist?

Oh haalde ik ff 2 bands door elkaar
Pornographers natuurlijk beide Canadese supergroepen...

Allemaal leuk en aardig, maar lijsten zonder Mitski en/of ATCQ zijn natuurlijk niet noemenswaardig.

Heel fijn Norrage. Nog een aantal onbekenden (Cross Record?) voor me, maar eens luisteren.

quote:

Op zaterdag 24 december 2016 01:42 schreef DO2 het volgende:
Allemaal leuk en aardig, maar lijsten zonder Mitski en/of ATCQ zijn natuurlijk niet noemenswaardig.

achteraf bekeken had ATCQ gewoon in mn lijst moeten staan en best hoog, beetje te snel geweest. Cross record ook trouwens. Mss op 31.

quote:

Op zaterdag 24 december 2016 01:42 schreef DO2 het volgende:
Allemaal leuk en aardig, maar lijsten zonder Mitski en/of ATCQ zijn natuurlijk niet noemenswaardig.

Vind die beide helemaal niks

quote:

Op zaterdag 24 december 2016 10:37 schreef Norrage het volgende:

[..]

Vind die beide helemaal niks

Norrage mijn voor je uitgebreide lijst; mijn voor bovenstaande opmerking.

quote:

Op zaterdag 24 december 2016 10:57 schreef Maxerazzi het volgende:

[..]

Norrage mijn [ afbeelding ] voor je uitgebreide lijst; mijn [ afbeelding ] voor bovenstaande opmerking.

Ik ben groot fan van ATCQ, maar deze plaat vind ik iets te gekunsteld ofzo. Ik weet het niet precies. Teveel met de tijd mee ofzo

Zo, het is even een klus geweest, maar hierbij al mijn aangeschafte of gekregen albums uit 2016 op volgorde. Precies zestig, dus het is een Top 60 geworden. Mooi aantal.

60. ALAMO RACE TRACK - Swan Lake
Jakop Ahlbom vroeg Alamo Race Track om de originele muziek van Tsjaikovsky te verbouwen toen hij bezig was met zijn bewerking van het Zwanenmeer. Het resultaat is 'a dark remake of an iconic fairytale'. Ongetwijfeld was de uitvoering van Swan Lake op de planken een spetterend en spectaculair gebeuren, maar zonder de voorstelling is het toch lastiger om een beeld bij de verzameling songs te krijgen. Daarom wordt het wat mij betreft nooit een kwestie van 'zwaan kleef aan'.
Favoriete track: Leopards, Tigers Play

59. ADAM GREEN - Aladdin
Adam Green knutselde deze keer eens geen verzameling melodieuze popliedjes met een knipoog naar de sixties in elkaar, maar een heuse soundtrack. Green maakte een eigen versie van Aladdin. Ongetwijfeld is de film nog maffer dan knotsgek, want zoiets is de voormalige helft van The Moldy Peaches wel toevertrouwd. De soundtrack is leuk, maar benadert nooit het hoge niveau van zijn normale platen. Zelfs niet als je heel hard over de wonderlamp wrijft.
Favoriete track: Never Lift A Finger

58. BENT VAN LOOY - Pyjama Days
Pyjamadagen. Ze winnen aan populariteit. Wie een beetje mee wil gaan met de tijd, heeft minimaal één huispak om op dagen waarop niets hoeft lekker lui op de bank te blijven hangen. Bent Van Looy, jurylid van de Vlaamse versie van The Voice en bovenal frontman van de Belgische band Das Pop, is er vermoedelijk dol op. Je ziet hem al zitten, in zijn gestreepte pyjama van de coverfoto, achter de piano. Mooie liedjes spelend. Meer hoeft er even niet.
Favoriete track: High And Dry

57. MARBLE SOUNDS - Tautou
De Belg Pieter Van Dessel weet hoe hij aansprekende liedjes moet schrijven, nadat hij in 2013 met zijn band Marble Sounds een kersthit in een modern jasje scoorde met 'Leave A Light On'. Op Tautou voert melancholie de boventoon. Op de hoes kijkt een vaag, verdwaald ogend mannetje ons aan vanuit het bos, de muziek dient als bijpassende soundtrack.
Favoriete track: These Paintings Never Dry

56. THE SORE LOSERS - Skydogs
Als je wint, heb je vrienden, zongen Brood & Vrienten al eens. In het geval van The Sore Losers geldt dat ook wel een beetje als je verliest. De Belgen besloten op hun derde plaat namelijk maar eens voor een stevigere sound te gaan. Een geluid dat beter aansluit bij hun energieke live-optredens. Meer Led Zeppelin dan Tom Petty & the Heartbreakers deze keer. Moet kunnen, ook blaffende Skydogs bijten immers niet!
Favoriete track: Dirty Little Pretty Thing

55. TANGARINE - There And Back
Jan, Pier, Tjoris en Corneel, die hebben baarden. Arnout & Sander Brinks ook, de broers die samen al jaren optreden als Tangarine. Hun grootste troef is en blijft de tweestemmigheid. Ook op het in de Verenigde Staten opgenomen There And Back, mede geproduceerd door Joey Burns van Calexico, is dat het geval. De jaren zestig en Simon & Garfunkel blijven de voornaamste invloeden, maar soms gaat het tempo iets omhoog. Dat had van mij best vaker gemogen.
Favoriete track: Where Did My Happiness Go

54. EL PINO AND THE VOLUNTEERS - Self Titled
El Pino and The Volunteers... Dat was toch die Americana-band op Excelsior? Met die gedachte in mijn achterhoofd begon ook ik met het beluisteren van dit titelloze derde album. Het zit er inderdaad nog steeds in, al putten de heren hier voor hun inspiratie ook meer uit de jaren zestig en zeventig van vorige eeuw.
Favoriete track: Waiting, Honey

53. ROALD VAN OOSTEN - Oh Dark Hundred
Ineens was Roald van Oosten weer helemaal terug, met een plaat onder zijn eigen naam nog wel. De voormalig frontman van Excelsior-vlaggenschip Caesar zoekt het nog altijd in melancholieke gitaarpop, maar ook de referenties naar zijn vorige project Ghost Trucker zijn duidelijk aanwezig. Goed om weer iets van hem te horen!
Favoriete track: Pilots Of Luna

52. LUCIUS - Good Grief
De voetballoopbaan van Theo Lucius is inmiddels definitief ten einde. De voormalig international vermaakt zich tegenwoordig vooral langs de waterkant en in zijn eigen café. Deze band uit Brooklyn heeft zich vast niet naar Theo vernoemd, maar maakte twee jaar terug met Wildewoman wel een plaat die qua status past bij een international. Waar de voorganger nog goed was voor het spreekkoor 'Theo in Oranje', is Lucius op Good Grief nu toch vooral een degelijke clubspeler.
Favoriete track: Almost Makes Me Wish For Rain

51. CRYING BOYS CAFE - The Keys Not The People
Indiepop zonder gitaar, kan dat? Natuurlijk, er zijn al meer bands die het bewezen hebben. Crying Boys Cafe sluit aan bij dat rijtje. Toetsen, bas, drums en af en toe wat strijkers, meer hebben de mannen niet nodig. Die huilende jongens in het café kunnen hun tranen drogen zodra iemand dit plaatje uit de jukebox laat knallen. Zeker als de heren ook een stukje bossanova verwerken in een van de songs. Er mag gedanst worden!
Favoriete track: Licke

50. THE JEZABELS - Synthia
Deze Australische band maakte al enkele prima platen, waarvan Prisoner uit 2011 mijn favoriet is. De soms intense zang van zangeres Hayley Mary is ook op dit album weer een voorname troef. Toch weet de plaat mij minder te pakken dan de voorgangers. Kan een kwestie van smaak zijn. De één zal Synthia graag op date vragen, ik kies toch voor een andere dame.
Favoriete track: Flowers In The Attic

49. SMETVIS - De Vis Die Niet Kon Zwemmen
Melle de Boer, vaak vergeleken met Neil Young, brengt al jaren muziek uit. Onder de naam John Dear Mowing Club of Smutfish bijvoorbeeld. Soms samen met Henk Koorn van Hallo Venray, dan zijn ze gewoon Melle & Henk. Voor deze plaat benaderde De Boer een groot aantal Nederlandse schrijvers, dichters en muzikanten om een Nederlandstalige versie van zijn werk te maken. Vandaar Smetvis. Zelf zong hij de vertalingen. Het resultaat is op zijn minst bijzonder.
Favoriete track: Blaadjesballade

48. ARNO - Human Incognito
Oh la la, weer een nieuwe plaat van Arno Hintjes! En de 'vieux motherfucker', zoals hij zichzelf op deze plaat omschrijft, kan het nog steeds. Inmiddels al in de zestig en met een donkerdere, meer krakende stem dan ooit bezingt de Belg beurtelings in het Frans en het Engels het leven. Met zoveel levenswijsheid kun je dat ook makkelijk doen natuurlijk.
Favoriete track: Je Veux Vivre

47. THE KILLS - Ash & Ice
The Kills is ongetwijfeld een van de meest broeierige gemengde muziekduo's van de laatste jaren. De coole Jamie Hince, lange tijd de levenspartner van topmodel Kate Moss, en natuurlijk de geweldige Alison Mosshart maakten al een rij fantastische platen. Midnight Boom uit 2008 is mijn favoriet. Sterke songs en Alison hitsig als de pest, zoals ze daar haar dampende vocalen op plaat zette. Op Ash & Ice ligt de gevoelstemperatuur mij echter net iets te dicht bij het vriespunt dan bij het kookpunt.
Favoriete track: Doing It To Death

46. DANNY VERA - The Outsider
Danny Vera werd bekend dankzij talkshow Voetbal International, waarin hij samen met zijn band wekelijks de muziek verzorgde rond de schaterlach van René van der Gijp en de opmerkelijke oneliners van Johan Derksen. Op The Outsider laat hij horen meer te zijn dan de man die een goed bekeken televisieprogramma mag begeleiden. Vera speelt zichzelf in de basis met een dozijn knappe alt. countrysongs. Niks mis mee, zou Van der Gijp zeggen, terwijl Derksen goedkeurend knikt.
Favoriete track: Loving Her Alone

45. DIVERSE ARTIESTEN - De Jeugd, Vertegenwoordigd
Een keur aan Nederlandse en Vlaamse artiesten bleek bereid om, ter ere van de verjaardag van een van de meest originele groepen van ons land, een eigen versie van een song van De Jeugd Van Tegenwoordig op te nemen. Het leukst zijn de verrassende momenten. Volkszanger Peter Beense die 'Get Spanish' omdoopt in een meezinger, Trafassi dat een feestje maakt van 'De Stofzuiger' en de dampende rockuitvoering van 'Sexy Beesten' door Triggerfinger bijvoorbeeld. Leuk tussendoortje, al blijven de originelen ongeëvenaard.
Favoriete track: Sexy Beesten

44. FRANKIE COSMOS - Next Thing
Greta Kline, begin twintig en de dochter van acteur Kevin Kline, werkt onder haar artiestennaam Frankie Cosmos gestaag aan haar loopbaan. Ze schudt moeiteloos liedjes uit haar mouw. Niet zo gek, want meestal haalt ze grens van twee minuten net of helemaal niet. Hoeft ook niet, want waarom zou je meer tijd nemen als je de boodschap al vlugger kunt overbrengen? Haar lo-fi muziek rammelt lekker en doet geregeld denken aan Courtney Barnett en Guided By Voices.
Favoriete track: If I Had A Dog

43. NIGHTMAN - Chapters
De Belg Tijs Delbeke is van vele markten thuis. Tal van artiesten uit Nederland en België deden al een beroep op hem om hen muzikaal bij te staan, terwijl hij ook met zijn eigen band Sir Yes Sir aan de weg timmerde. Onder zijn alter ego Nightman zoekt speelt hij vooral donkere songs met een prettig rafelrandje. Beurtelings knipoogt Delbeke naar Alex Chilton en Afghan Whigs. Aangename nachtmuziek!
Favoriete track: The Night

42. BLUE GRASS BOOGIEMEN - Grassified
Om het 25-jarig jubileum te vieren bracht Blue Grass Boogiemen deze verzameling werk uit, vol songs die ze ooit opnamen met artiesten die zij tijdens een van hun vele tours ontmoetten. Een uiteenlopend gezelschap. Of het nu Def P, Ernst Jansz, Roos Rebergen, Tim Knol, Bennie Jolink of Freek de Jonge is; ze leverden allemaal even enthousiast een track die door de Utrechters van een bluegrasstintje werd voorzien. Er is geen zeurende oom of overdreven tante aanwezig, dus dit verjaardagsfeestje is meer dan geslaagd!
Favoriete track: Ruimtetuin

41. JACK & AMANDA PALMER - You Got Me Singing
Amanda Palmer is nooit te beroerd om iets te doen dat mensen wellicht niet snel verwachten. De voormalige helft van Dresden Dolls besloot dat het tijd werd om vader Jack eens in de muzikale schijnwerpers te zetten. Pa pakte zijn gitaar, dochterlief nam plaats achter de piano, ze kozen twaalf nummers uit die ze allebei konden waarderen, van Leonard Cohen tot Sinéad O'Connor en van Kimya Dawson tot John Grant, en begonnen gewoon lekker te spelen. De stemmen mixen bovendien prima.
Favoriete track: Black Boys On Mopeds

40. THE JERRY HORMONE EGO TRIP - Stout! Stout! Stout!
Kinderboekenschrijver en punker Jeroen Aalbers heeft onder zijn alter ego Jerry Hormone een heerlijk simpel punkpopplaatje gemaakt. Eenvoudige riffjes, lekker brullen op z'n Rotterdams en stiekem nog een beetje stouter dan Heleen en Marlies samen. Tussen alle vuilbekkerij en meligheid duiken echter ook enkele pareltjes op. Nummers die het verdienen om een breder publiek te bereiken. Zal wel niet gebeuren, maar dat kan Hormone vermoedelijk ook niet schelen.
Favoriete track: Josefien

39. MARTHA WAINWRIGHT - Goodnight City
Weinig zangeressen kunnen zich zo in een tekst inleven als Martha Wainwright. Ook op Goodnight City zijn weer momenten vol intense zang te horen. Wainwright ís haar songs, zelfs als ze door anderen zijn geschreven. Daardoor is ook dit album weer de moeite waard, al vermoed ik dat ze de pure emotie van haar majestueuze debuut nooit meer zal evenaren.
Favoriete track: One Of Us

38. SAVAGES - Adore Life
Ja, boze vrouwen! Woest waren deze feministische powerrockers op hun vorige plaat Silence Yourself. Ze gingen flink tekeer, met frontvrouw Jehnny Beth als een soort nieuwe Siouxsie. Op Adore Life nemen de dames iets vaker gas terug. Alsof ze beseffen dat een beetje liefde ook geen kwaad kan. Dat ze misschien het leven maar beter kunnen omarmen, zowel de mooie als de duistere kant. En dan af en toe toch nog gewoon lekker boos zijn, dat mag best.
Favoriete track: Adore

37. BEN HARPER & THE INNOCENT CRIMINALS - Call It What It Is
Folkzanger Ben Harper is sinds zijn debuut in de jaren negentig een garantie voor goede platen. Het ene album wint het wellicht op punten van het andere, maar dat is ook een kwestie van persoonlijke voorkeuren. Met Call It What Is bewijst de sociaal bewogen Harper, zonder echt te verrassen, opnieuw zijn vakmanschap. Zeg het maar gewoon zoals het is.
Favoriete track: Call It What It Is

36. LUCINDA WILLIAMS - The Ghosts Of Highway 20
De vrouw met de schuurpapieren stembanden, toch al de zestig gepasseerd, levert opnieuw een album af dat kan wedijveren met de toppers in het Americana-genre. Williams liet zich voor deze dubbelaar inspireren door de Interstate 20, een Amerikaanse snelweg die langs diverse steden voert. Plaatsen die een belangrijke rol in haar leven speelden en daar zingt ze dan vol passie over, gesteund door een ijzersterke band.
Favoriete track: If My Love Could Kill

35. AN PIERLÉ - Arches
De eigenzinnige Vlaamse zangeres An Pierlé brak door als het Belgische antwoord op Tori Amos. Ze bracht haar grillige pianoliedjes ten gehore terwijl ze op een skippybal zat. In de loop der jaren vond ze steeds meer haar eigen stijl en nam de vergelijking met Amos per album af. Inmiddels klinkt Pierlé qua zang zelfs meer als Kate Bush. Het verhaal achter Arches is bijzonder. Pierlé zette namelijk een kerkorgel in en dat levert een geluid op dat ze nog niet eerder liet horen.
Favoriete track: The Road Is Burning

34. HOPE SANDOVAL AND THE WARM INVENTIONS - Until The Hunter
Al jaren is Hope Sandoval een van de beste zangeressen als het aankomt op dromerige popmuziek. Of ze het nu met Mazzy Star deed of met haar eigen Warm Inventions, het resultaat was altijd van hoog niveau. Muziek om lekker bij te mijmeren, terwijl Sandoval je toezingt. Af en toe ontsnapt haar een zucht waar Leo Beenhakker wat van kan leren. Die klinken lekker. Geen idee wie die jager uit de albumtitel is, maar Sandoval schiet op dit album heel vaak raak.
Favoriete track: Into The Trees

33. JOAN AS POLICE WOMAN / BENJAMIN LAZAR DAVIS - Let It Be You
Joan Wasser maakt al jaren muziek onder haar alter ego Joan As Police Woman. Luisterliedjes, doorgaans omlijst door piano en viool. Voor dit album arresteerde ze Benjamin Lazar Davis, die ook in Okkervil River zat, als muzikale partner. Het resultaat is een verzameling bedrieglijk luchtige songs met tweestemmige zang. Als je dan toch staande wordt gehouden door een politievrouw, laat het dan de wulpse Joan zijn.
Favoriete track: Let It Be You

32. THE THERMALS - We Disappear
Wie zin heeft in een portie rammelende rock met een altijd onder het oppervlak aanwezige melodieuze kant zit al jaren goed bij The Thermals. Iedere plaat is weer een nieuwe energiebom op zich. Ook We Disappear sluit moeiteloos aan bij de rest van het oeuvre. Ze hebben betere platen gemaakt, dat durf ik wel te beweren, maar ach... Er valt genoeg te genieten, want minstens vier songs horen thuis op de tracklist van een ultieme Thermals Best Of.
Favoriete track: My Heart Went Cold

31. CASE / LANG / VEIRS - Self Titled
Op voorhand al een mooie combinatie. De dromerige indiedame Laura Veirs, alt. country nachtegaal Neko Case en de eigenzinnige singer/songwriter k.d. lang bundelden voor deze plaat de krachten. Muzikaal vakmanschap en het plezier dat de dames tijdens het maken van deze plaat hebben gehad, zet zich duidelijk om in luisterplezier. Over de hele linie mis ik echter net die paar onvergetelijke songs die dit album een unieke status hadden kunnen bezorgen.
Favoriete track: Delirium

30. AAFKE ROMEIJN - Je Doet Je Best Maar
Voormalig docente Nederlands, fervent twitteraar, columniste en eigenzinnig singer/songwriter Aafke Romeijn speelt ook op haar tweede Nederlandstalige album moeiteloos met woorden en zinnen. Ze verrast en ontroert. Het levert een van de beste Nederlandstalige platen van dit jaar op. Natuurlijk zullen er mensen zijn die dan met andere namen komen. Geen probleem, je doet je best maar!
Favoriete track: Blokken

29. SHEARWATER - Jet Plane And Oxbow
Vogelspotter Jonathan Meiburg heeft met zijn band Shearwater al een hele reeks fraaie albums op zijn naam staan, vol melodramatische songs met plotse, meeslepende uitbarstingen. Op Jet Plane And Oxbow is er meer ruimte voor elektronische invloeden, maar de sterke punten van Shearwater zijn uiteraard gebleven. Als Meiburg in vol ornaat begint te zingen, geloof je hem meteen.
Favoriete track: Only Child

28. THE PRETTIOTS - Funs Cool
De dames van The Prettiots hebben ongetwijfeld voor een van de leukste plaatjes van dit jaar gezorgd. Kay Kasparhauser en Lulu Landolfi brengen onbezorgde tienerromantiek, met de ukelele als onderscheidend instrument in hun naar sixties girlgroups knipogende sound. De dames zingen over dates met jongens met wie ze op de middelbare school zaten, droommannen, een zielig meisje met een hondje en nog veel meer. Een honingzoete meisjesversie van Weezer.
Favoriete track: Boys (That I Dated In High School)

27. WEYES BLOOD - Front Row Seat To Earth
Natalie Mering, die zich bedient van de artiestennaam Weyes Blood, klinkt als een oude ziel in een jong lichaam. Met haar loepzuivere geschoolde stem maakt ze folk zoals ze dat in de jaren zestig en zeventig deden. Een beetje zoals Vashti Bunyan. Haar jeugdige leeftijd stelt haar echter in staat om in haar teksten eigentijdse onderwerpen aan te pakken, zoals de grote rol voor de smartphone. Bij een cabaretier pas ik wel op om een stoel op de eerste rij te nemen, bij Weyes Blood wil ik het dolgraag.
Favoriete track: Used To Be

26. NICK CAVE & THE BAD SEEDS - Skeleton Tree
Het is natuurlijk bijna onmogelijk om naar Skeleton Tree te luisteren zonder voortdurend een link te leggen naar het immense familiedrama waar Nick Cave mee te maken kreeg. Die wetenschap geeft de plaat een topzware lading mee die de luisterervaring logischerwijs beïnvloedt. Van het album op zich ben ik uiteindelijk toch minder onder de indruk. Skeleton Tree krijgt een plek in de middenmoot van mijn persoonlijke lijst met favoriete Cave-platen.
Favoriete track: Girl In Amber

25. WEAVES - Self Titled
Jasmyn Burke, de donkere zangeres van Weaves, is geïnspireerd door Siouxsie en Aaliyah. Zo klinkt ze ook wel en inderdaad ook nog als allebei tegelijk. Haar band zoekt de mosterd een beetje bij Pixies en een beetje bij Pavement. Het collectief uit Toronto klinkt lekker fris en eigentijds op dit debuut, maar bij vlagen ook wat vervreemdend. Want waar gaan ze nu precies heen met die gitaarlijn? En is die zangpartij van Burke nou wel helemaal in de haak?
Favoriete track: Shithole

24. INDIAN ASKIN - Sea Of Ethanol
Er bestaat een kindermop waarin wordt gevraagd waarom een indiaan met zijn hand boven zijn ogen kijkt. Het antwoord laat zich raden, met zijn hand voor zijn ogen ziet hij niets! Wel nu, die indiaan zal dit album van de veelbelovende Amsterdamse band Indian Askin in elk geval niet met de handen voor de oren beluisteren. Dan hoort hij immers niets en dat is zonde, want dit veelzijdige plaatje is absoluut de moeite waard. Zelf noemen ze hun muziek 'nupunk', een term die de lading best wel dekt.
Favoriete track: Really Wanna Tell You

23. FAT WHITE FAMILY - Songs For Our Mothers
Nee, dit is geen gezin dat wordt aangezien voor de gemiddelde Donald Trump-stemmers, maar een volslagen maffe psychedelische Britse rockband. De heren zijn niet vies van een portie controverse. Teksten over Goebbels, orale seks en vele andere onderwerpen passeren de revue in gruizige rocksongs, dansbare, funky tracks, melodieuze niemendalletje en ballads. Of je je moeder er een plezier mee doet om dit album onder de kerstboom te leggen is zeer de vraag, maar veel grilliger ga je ze dit jaar niet vinden.
Favoriete track: Lebensraum

22. JOHN K SAMSON - Winter Wheat
De voormalig frontman van The Weakerthans laat op deze soloplaat opnieuw horen een prima liedjesmaker te zijn. John K Samson komt hier met folkrock waar Neil Young zich niet voor zou schamen en met luisterliedjes waar James Taylor trots op zou zijn. Je gunt Samson, in navolging van zijn behaarde en blaffende naamgenoot, een Gert die Winter Wheat bij een breder publiek onder de aandacht kan brengen.
Favoriete track: Select All Delete

21. RYLEY WALKER - Golden Sungs That Have Been Sing
Vorig jaar knalde Ryley Walker met het fraaie Primrose Green naar een hoge klassering in mijn jaarlijst. Opvolger Golden Sungs That Have Been Sing doet maar weinig onder voor die fantastische plaat. Toch pakt Walker de zaken net iets anders aan. Het frivole gitaarspel is gebleven, de jazzinvloeden zijn iets meer naar de achtergrond geraakt. Walker zoekt het daarnaast wat meer in fluisterzang dan voorheen. Meer Nick Drake dan Richard Thompson. Ideaal zondagochtendplaatje.
Favoriete track: Sullen Mind

20. SOULWAX - Belgica
Prima idee om Soulwax te vragen een soundtrack te verzorgen voor de film Belgica. De broers Dewaele zouden echter zichzelf niet zijn als ze dat op een normale manier deden. Nee, ze presenteren zich hier als vijftien fictieve bands of artiesten. Stiekem zijn ze het natuurlijk allemaal zelf, ondersteund door tal van muzikale vrienden. Een ideale gelegenheid om gewoon maar eens van alles uit te proberen, van gitaarpop en keiharde rock tot dance, soul en oosterse invloeden. Opzet meer dan geslaagd, die Oscar voor de beste soundtrack komt straks in Gent te staan.
Favoriete track: Don't Wait Up For Me

19. TEGAN AND SARA - Love You To Death
De Canadese tweeling Tegan and Sara maakte al veel geweldige platen. Catchy melodieën, fijne samenzang, met een rauw folkrandje. Op de voorganger van deze plaat knipoogden ze voor het eerst echt naar de hitparade. Waarom ook niet, de songs waren prima geschikt voor de radio. Ook op Love You To Death is dat het geval, maar kennelijk durven de DJ's het zelfs zonder het scherpe randje niet aan. Slimme hooks, verrassende bruggetjes en onweerstaanbare refreintjes kietelen je pophart. Even wennen, maar evengoed lekker.
Favoriete track: White Knuckles

18. THE VEILS - Total Depravity
Finn Andrews, de frontman van The Veils, bezit al sinds de debuutplaat van zijn band een van de mooist gekwelde stemmen in de popmuziek. Rapper / producer El-P, recent vooral bekend van Run The Jewels, bleek al lange tijd fan van de man met de hoed. Hij benaderde Andrews en samen maakten ze dit verrassende album, waarop ook elektronica en hiphopbeats een grote rol spelen. Donker als altijd, maar de sound van The Veils klinkt onheilspellender dan ooit. Angstaanjagend mooi heet dan dan.
Favoriete track: Axolotl

17. DRIVE-BY TRUCKERS - American Band
PEC Zwolle beleeft tot nu toe een moeizaam seizoen. Ongetwijfeld bezorgt dat trainer Ron Jans de nodige hoofdbrekens. Gelukkig kan hij troost putten uit het feit dat Drive-By Truckers, een van zijn favoriete bands, een nieuwe plaat heeft uitgebracht. Zodra de southern rockers met een voorliefde voor country de gitaren inpluggen en Patterson Hood of Mick Cooley zijn mond opent, zijn de gedachten aan Bram van Polen of Anass Achahbar ver weg. Hopelijk voor Jans hebben zijn spelers na de winterstop dezelfde vorm als Drive-By Truckers op dit album.
Favoriete track: Guns Of Umpqua

16. DANIEL ROMANO - Mosey
Al vlot na zijn vorig jaar verschenen topplaat If I've Only One Time Askin' besloot Daniel Romano al met een opvolger op de proppen te komen. Het alt. country gehalte is iets afgenomen, de Canadees heeft zich op deze plaat duidelijk meer laten inspireren door Bob Dylan dan door Gram Parsons. Dat levert opnieuw een collectie tijdloze songs op, al raakte de voorganger mij net iets meer.
Favoriete track: I'm Alone Now

15. MAURITS PAUWELS - Afscheid In Kloten
De Vlaamse volkszanger Maurits Pauwels duikt met deze verzameling levensliederen vol gortdroge observaties in het gat dat Gorki heeft achtergelaten. Iets meer folk dan rock wellicht, maar elk nummer is goed voor een grote glimlach. Wilde moeders, onfortuinlijke meisjes, hervonden levensvreugde en onvermijdelijke afscheidsmomenten; Pauwels bezingt ze bedrieglijk nonchalant. En wacht, als je goed luistert naar muziek en zang, is dat dan niet... Juist!
Favoriete track: Wild Meisje

14. PARQUET COURTS - Human Performance
Daar zijn ze weer, de mannen van Parquet Courts. De band uit Brooklyn werd al direct na het debuut bestempeld als de ultieme slackers van deze eeuw. Verwijzingen naar Pavement waren 'all over the place'. Niet zo gek, want de prettig nonchalante rammelrock deed in veel opzichten denken aan de jaren negentig. Dit heerlijke album bevestigt hun status alleen maar.
Favoriete track: Berlin Got Blurry

13. YAK - Alas Salvation
Denk aan een stelletje garagerockers die met elkaar de instrumenten oppakken, beginnen te spelen, zanger Oli Burslem die zijn hart uitstort, schreeuwt, fluistert... Rick de Leeuw zong het al: 'Doe alles wat je doet met hart en ziel'. Nou, dat doen ze. Noise, punk, pop, garagerock, nummers die geschreven kunnen zijn door Iggy Pop, Jack White, Nick Cave of The Strokes. Dan kom je uit bij Yak. Alas Salvation is een geheide kandidaat voor debuutplaat van het jaar. Wat een energie!
Favoriete track: Hungry Heart

12. CAR SEAT HEADREST - Teens Of Denial
Rond Teens Of Style, een compilatie van werk dat Car Seat Headrest op BandCamp zette, ontstond terecht een flinke buzz. Het talent van songschrijver Will Toledo viel op. De verwachtingen voor deze eerste echte studioplaat waren dan ook hooggespannen. Hij maakt ze volledig waar. Teens Of Denial is een heerlijke indie gitaarplaat vol sterke songs. Toledo laat zich niet beperken en gaat alle kanten op. Als hij zin heeft om een stukje Dido te zingen, dan doet hij dat gewoon. Omdat het kan.
Favoriete track: Drunk Drivers / Killer Whales

11. ANOHNI - Hopelessness
Antony, die van The Johnsons, is tegenwoordig officieel een zij. Onder de naam Anohni maakte ze van haar eerste plaat direct een bijzonder werkstuk. De stem, die liefhebbers tot tranen toe kan roeren en anderen van schrik de gordijnen injaagt, is gebleven. De muzikale omlijsting is veranderd. De piano en strijkers zijn ingeruild voor de soms donderende beats van Hudson Mohawke en Oneohtrix Point Never. Anohni bezingt de hopeloze toestand waarin de wereld zich volgens haar bevindt en doet dat aangrijpend, loodzwaar, spannend en fraai tegelijk.
Favoriete track: Watch Me

10. MASS GOTHIC - Self Titled
Noel Heroux, voormalig bandlid van Hooray For Earth, besloot om onder de naam Mass Gothic zichzelf op creatieve wijze te herontdekken. Het resultaat is een collectie grillige songs. Het ene moment lijkt Heroux volledig uit de bocht te vliegen als hij zijn longen uit zijn lijf schreeuwt in een zinderende climax, maar net zo makkelijk schudt hij dansbare soulpop of een indierockpareltje met damesvocalen uit de mouw. Het gaat alle kanten op, maar uiteindelijk altijd de goede. Heerlijk plaatje!
Favoriete track: Want To, Bad

9. KATE TEMPEST - Let Them Eat Chaos
Het is midden in de nacht. Achttien minuten over vier om precies te zijn. We zijn in Londen, in een willekeurige straat en toevallig zijn er in zeven huizen nog mensen wakker. Het lijkt wel een roman. En eerlijk is eerlijk, de teksten van 'Wu-Tang Clan influenced singer/songwriter' Kate Tempest kunnen ook best in boekvorm verschijnen. Ze neemt je in sterke raps, melodieus en ritmisch, mee langs de overpeinzingen van haar hoofdpersonages. Die worstelen met van alles, het zijn ook chaotische tijden. De clou van dit bijzondere werkstuk ontdek je zelf maar!
Favoriete track: Whoops

8. THE LEMON TWIGS - Do Hollywood
De broers Michael en Brian D'Addario zijn nog tieners. Op een mooie dag besloten ze de platenkast van hun vader Ronnie, ook een muzikant, eens om te keren. Daar stuitten de jongens op een fijne collectie muziek uit de sixties en seventies. Vol inspiratie gingen ze vervolgens zelf aan de slag. Het resultaat is een heerlijke verzameling songs, geproduceerd door Jonathan Rado van Foxygen. Meerstemmige zang, koortjes, soms over de top, fijne melodieën en altijd met dat sausje van onder meer Beatles, Kinks en Bowie. Genieten.
Favoriete track: I Wanna Prove To You

7. STURGILL SIMPSON - A Sailor's Guide To Earth
Sturgill Simpson kroop voor dit magnifieke album in de huid van een zeeman, die een brief schrijft aan zijn pasgeboren zoon. Daarin waarschuwt hij hem voor alles wat tijdens zijn leven op zijn pad kan komen. Dat doet Simpson in de vorm van negen schitterende songs. Alt. country met een soulsausje, zwierende strijkers, de wonderschone stem van Simpson, de voorzichtige knipoog naar psychedelica en rock; met dit album als gids kun je de zwaarste stormen doorstaan. Meesterwerk!
Favoriete track: All Around You

6. BAZART - ECHO
Het is een goed jaar voor België. Ook Bazart bracht een fantastische plaat uit. Nederlandstalig nog wel, al valt dat misschien pas rond track vier echt op. Frontman Mathieu Terryn is getuige zijn donkere teksten een vat vol twijfels. Hoeft niet, want Bazart heeft op Echo een sound te pakken die helemaal past bij nu. Elektronische indiepop met invloeden uit hiphop / r&b en een aantal verslavend goede songs.
Favoriete track: Chaos

5. KEATON HENSON - Kindly Now
De extreem verlegen singer/songwriter Keaton Henson blijft het liefst de hele dag binnen, omringd door zijn kunst. Het weerhield hem er niet van een schitterend album op te nemen. Strijkers, piano en de indringende stem van Henson komen op Kindly Now wonderschoon samen. De tristesse druipt er vanaf, als Henson openhartig zingt over oude liefdes, mislukte relaties, zijn angsten en alle andere ellende die hij doormaakt. 'Don't forget me', klinkt het ergens. Daar hoeft Henson na deze prachtplaat niet bang voor te zijn.
Favoriete track: How Could I Have Known

4. CONOR OBERST - Ruminations
Conor Oberst, de man achter Bright Eyes, heeft nogal een lastige periode achter de rug. Hij werd vals beschuldigd van een zedenmisdrijf en dat liet zijn sporen duidelijk na bij de voormalige held van de indierock. Afgelopen winter zat Oberst naar verluidt ingesneeuwd in Omaha met alleen een gitaar, piano en een mondharmonica in de buurt. Hij schreef alle ellende van zich af in tien soms pijnlijk eerlijke songs. Zo mooi heeft hij ze lange tijd niet gemaakt. Hier is een man op indrukwekkende wijze bezig zijn demonen uit te drijven. Hopelijk heeft het hem opgelucht.
Favoriete track: Till St. Dymphna Kicks Us Out

3. DMA's - Hills End
Iedereen die met weemoed terugdenkt aan de tijd waarin Oasis nog leuk was - zeg maar de eerste twee platen dus - kan zijn hart ophalen met dit album van het Australische DMA's. Alle ingrediënten zijn aanwezig. De snerende zang, de tintelende melodieën, de sterke refreinen. Man, dit is Britpop zoals je het in jaren niet meer gehoord hebt! DMA's, dat ook knipoogt naar The Stone Roses, levert definitely maybe een heerlijke plaat af. Draaien en meebrullen, onbezorgd genieten.
Favoriete track: Step Up The Morphine

2. MARLON WILLIAMS - Self Titled
De zonderlinge Nieuw-Zeelander Marlon Williams zoekt het op zijn titelloze album in folk, alt. country en een heel klein vleugje soul en psychedelische rock. Moeiteloos neemt hij je mee op een reis langs diverse tijdloze songs. Wonderschoon, vol zeggingskracht en met een hoge kippenvelfactor. Het niveau wordt nog hoger zodra zijn wellicht nog excentriekere vriendin Aldous Harding zich er met haar dromerige stem mee komt bemoeien. Williams noemde haar al eens zijn voornaamste criticus, als zij een song goed vindt, kon die probleemloos op de plaat. Gelukkig heeft hij naar haar geluisterd, want er staat geen zwak nummer op!
Favoriete track: Silent Passage

1. WARHAUS - We Fucked A Flame Into Being
Balthazar had een jaartje vrijaf. Reden voor de bandleden om aan soloplaten te werken. Zo ook Maarten Devoldere en wat mogen we daar ontzettend blij mee zijn! Onder de naam Warhaus bracht hij een indrukwekkende plaat uit. We Fucked A Flame Into Being - de titel komt uit de roman 'Lady Chatterley's lover' - is tegendraads, donker en persoonlijk. Devoldere neemt je mee het nachtleven in, vol rokerige kroegen, mooie doch moeilijke vrouwen, veel mensen die zich anders voordoen dan ze zijn en nergens gaat het licht aan. Devoldere verkent met succes zijn duistere kant, terwijl de zang van levenspartner Sylvie Kreusch het geheel nog smaakvoller maakt. Wereldplaat!
Favoriete track: I'm Not Him

quote:

Op zaterdag 24 december 2016 15:02 schreef methodmich het volgende:

50. THE JEZABELS - Synthia
Deze Australische band maakte al enkele prima platen, waarvan Prisoner uit 2011 mijn favoriet is. De soms intense zang van zangeres Hayley Mary is ook op dit album weer een voorname troef. Toch weet de plaat mij minder te pakken dan de voorgangers. Kan een kwestie van smaak zijn. De één zal Synthia graag op date vragen, ik kies toch voor een andere dame.
Favoriete track: Flowers In The Attic

Grappig, ik vind deze toch veel beter dan hun 2e. Deze komt zelfs bij vlagen in de buurt bij hun debuut die natuurlijk wel onovertroffen blijft, maar daarom staat deze bij mij dus ook wel heel hoog.

quote:

47. THE KILLS - Ash & Ice
The Kills is ongetwijfeld een van de meest broeierige gemengde muziekduo's van de laatste jaren.

Het probleem dat ik met The Kills heb, met name de laatste albums, is dat het zo intensief is dat het minimalistisch wordt. Beetje een contradictie maar er zit zoveel in dat alles elkaar opheft en er weinig overblijft, zoiets.

quote:

3. DMA's - Hills End
Iedereen die met weemoed terugdenkt aan de tijd waarin Oasis nog leuk was - zeg maar de eerste twee platen dus - kan zijn hart ophalen met dit album van het Australische DMA's.

Hm... ik heb wel een single van ze gehoord die wel goed was, misschien nog eens meer in verdiepen.

Goed bezig MM
Goede nummer 1 wel, had ook hoger gekund bij mij

quote:

Op zaterdag 24 december 2016 11:14 schreef Norrage het volgende:

[..]

Ik ben groot fan van ATCQ, maar deze plaat vind ik iets te gekunsteld ofzo. Ik weet het niet precies. Teveel met de tijd mee ofzo

Je bent groot fan van ATCQ, en kan helemaal niets met deze plaat?

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Wegens drukte iets minder uitgebreid qua tekstjes dan voorgaande jaren maar niet minder gemeend: mijn top 30. Focus lag ook dit jaar weer op IJsland/Scandinavië en instrumentaal/eigentijds klassiek. Geen Bowie. Zegt me niks

01. Kjartan Sveinsson - Der Klang der Offerbarung des Göttlichen

Voormalig Sigur Rós toetsenist Kjartan Sveinsson componeerde in 2014 zijn eerste opera bestaande uit 4 delen. Hij liet zich hiervoor inspireren door een boek van de IJslandse schrijver en winnaar van de Nobelprijs voor de Literatuur (in de tijd dat die prijs nog naar schrijvers ging), Halldór Laxness.
Nu schrikt opera velen - zelfs mij ondanks voorliefde voor eigentijds klassiek - af, echter verwacht hier geen aria's. Deel I is volledig instrumentaal en doet denken aan Jóhann Jóhannssons meesterwerk Fordlândia. De delen II, III en IV hebben vocalen in de vorm van een koor.
Favoriete track: Teil I en Teil IV

02. Ólafur Arnalds & Nils Frahm - Trance Frendz

Eigenlijk stond dit album vorig jaar ook al in mijn eindlijst. Destijds als onderdeel van hun Collaborative Works. Dit jaar uitgebracht als op zich zelf staand album incl vinyl release.
Twee grote namen in de eigentijds klassieke muziek, de IJslandse Arnalds en de Duitse Frahm, die een avondje doorhalen in het appartement van Frahm in Berlijn en er op los improviseren. Piano voorzien van een elektronische pakpapier dat gedurende de late uurtjes steeds verder wordt uitgepakt.
Favoriete track: het hypnotiserende 23.52 waar elektronica de boventoon voert

03. Federico Albanese - The Blue Hour

Een volgend pareltje in het 'instrumentale'. Deze Italiaan scoorde al eerder hoog met zijn debut The Houseboat and the Moon in 2014. De moeilijke tweede laat geen verval zien. Zelfde straat als het werk hierboven. Piano, dit keer ook aangevuld met strijkers, en ingekleurd met elektronica.
Favoriete track: Time Has Changed en de titelsong The Blue Hour.

04. Ólafur Arnalds - Island Songs

Dit jaar trok Arnalds kriskras door zijn eigen land om daar iedere week op een andere locatie met lokale artiesten een track op te nemen. O.a. Nanna Bryndís, de zangeres van Of Monsters and Men deed mee. Zie ook http://www.islandsongs.is/.
Favoriete track: Particals met Nanna Bryndís, Árbakkinn met een gedicht van Einar Georg en Raddir met het South Iceland Chamber Choir.

05. Jan Swerts - Schaduwland

Jan Swerts is een hogeschool docent en tevens geschoold pianist uit België. Twee jaar geleden werden bij zijn zoon zware neurologische aandoeningen vastgesteld, die de jongen zeer impulsief maken, tot schreeuwen en schelden toe. Swerts zelf kampt met een hooggevoelig zenuwstelsel. De twee mensen lieten zich moeilijk met elkaar verbinden. De artiest moest een gelukkig gezin verlaten, belandde met zijn piano in de jongenskamer van het ouderlijke huis waarna vervolgens zijn moeder stierf aan kanker. Dit waren de ingrediënten voor dit - u begrijpt niet al te vrolijke - album. Net als bij de prachtige voorganger Melancholie van de Anatomie voert de muziek de boventoon en speelt de zang een bijrol. De tracktitels zijn Nederlands, de zang over het algemeen niet.
Favoriete track: Breng Me Thuis, Raf. Red Me. Red Me wat dan wel weer Nederlandstalig is

06. Moddi - Unsongs

Deze Noorse singer/songwriter breekt met dit album een lans voor het verboden lied. Feitelijk is het gewoon een coveralbum maar dan wel met nummers die ergens ter wereld verboden zijn. Vandaar de titel Unsongs. Niet bepaald bekende covers dus. Ik kende van de gecoverde artiesten alleen Pussy Riot maar die ken ik dan niet van hun muziek.
Favoriete track: A Matter of Habit naar een nummer geschreven door Israeli Alona Kimhi waar het verhaal wordt verteld van hoe je als soldaat wordt gehersenspoeld.

07. Ben Lukas Boysen - Spells

Berlijnse componist. Protegé van stadsgenoot Nils Frahm.
Favoriete track: Golden Times I

08. Radiohead - A Moon Shaped Pool

Na 5 jaar na het tegenvallende The King of Limbs een veelzijdig album. Daydreaming doet denken aan Pyramid Song. Ful Stop en Identikit het album Kid A
Favoriete track: het kippenvel van het minimale Glass Eyes en daar tegenover het intense Ful Stop

09. Bon Iver - 22, A Million

Een stuk meer elektronica dan voorheen, idiote tracktitels maar toch hier en daar nog de Justin Vernon van voorheen.
Favoriete track: 8 (Circle)

10. Jóhann Jóhannsson - Orphée

Door alle soundtracks/scores van de hand van deze IJslandse bezige componist - die ook dit jaar weer met een score op de proppen kwam - zou je bijna vergeten dat Orphée de opvolger is van meesterwerk Fordlândia als studioalbum.
Favoriete track: A Song for Europa

11. The Veils - Total Depravity
Op voorhand leek het me geen goede combi: een hip-hop producer, El-P (van Run the Jewels) en Finn Andrews maar het resultaat mag er zijn. De track Axolotl is gelukkig het enige gekke uitstapje. Swimming with the Crocodiles heeft een bescheiden beat en ook met de titeltrack bewijst El-P zijn meerwaarde.
Favoriete track: Total Depravity, Swimming with the Crocodiles en het al oudere Iodine & Iron

12. Bear's Den - Red Earth & Pouring Rain
Folkband die net als Mumford & Sons de banjo afzweerde voor dit album. Maar i.t.t. Mumford niet kiest voor 13 in een dozijn pop maar voor een 80's folkplaat. Flinke knipoog naar War on Drugs trouwens.
Favoriete track: Red Earth & Pouring Rain

13. Bell X1 - Arms
Ierse elektro poprock band die al sinds 2000 albums van constant niveau aflevert. Onterecht nog altijd te onbekend.
Favoriete track: The Upswing

14. Explosions in the Sky - The Wilderness
Schoenleest voor post-rock al slaan ze nu toch wel een iets andere weg in. Iets meer richting ambient. Minder episch gitaargeweld.
Favoriete track: het slotstuk Landing Cliffs

15. Daughter - No To Disappear
The xx-achtig maar donkerder. Prima opvolger van Elena Tonra op het debuut If You Leave
Favoriete track: Doing the Right Thing

16. Local Natives - Sunlit Youth
Net als Bear's Den met een knipoog naar de jaren 80. Catchy.
Favoriete track: Dark Days

17. Rodrigo Leão & Scott Matthew - Life Is Long
Scott Matthew is de man die Whitney Houstons I Wanna Dance with Somebody coverde op zijn coveralbum Unlearned. Op dit album verzorgt hij de vocalen. Rodrigo Leão is een Portugese componist van haast filmische muziek. Werkten al meer samen.
Favoriete track: That's Life

18. Adam Bryanbaum Wiltzie - Salero (Original Motion Picture Soundtrack)
Solo album van Adam Wiltzie (Stars of the Lid, Dead Texan, A Winged Victory for the Sullen). Ambient/eigentijds klassiek.
Favoriete track: The Few of Left Us

19. Immanu El - Hibernation
Zweedse Sigor Rós.
Favoriete track: Voices

20. Bruno Sanfilippo - The Poet
Argentijns/spaanse componist. Doet denken aan Federico Albanese.
Favoriete track: Before Nightfall

21. Julianna Barwick - Will
Ambient, ethereal soundscapes.
Favoriete track: Nebula

22. Rue Royale - Single Eye and an Echo EP
Aandoenlijk Londens folkduo.
Favoriete track: Adhesive

23. Aafke Romeijn - Je doet je best maar
Eefje de Visser/Spinvis.
Favoriete track: Blokken en Park Transwijk

24. Hammock - Everything and Nothing
Ambient-duo uit Nashville.
Favoriete track: We Could Have Been Beautiful Again

25. Message to Bears - Carved From Tides
Multi-instrumentalist Jerome Alexander. Ambient.
Favoriete track: Blossom

26. Anohni - Hopelessness
De productie staat me tegen. Ik zie liever dat AntonyAnohni het kleiner houdt.
Favoriete track: Drone Bomb Me

27. Eefje De Visser - Nachtlicht
Aafke Romeijn/Spinvis.
Favoriete track: Scheef

28. Marble Sounds - Tautou
Melancholische pop van Vlaamse bodem.
Favoriete track: het lieve Ten Seconds to Count Down

29. Nada Surf - You Know Who You Are
Sinds Let it go steeds een beetje minder.
Favoriete track: Believe You're Mine

30. Amiina - Fantômas
Voormalig strijkkwartet van Sigur Rós. Debuteerde leuk maar dit? Mwah.
Favoriete track: Juve & Fandor komt nog een beetje in de buurt van hun debuut.

[ Bericht 0% gewijzigd door alpeko op 24-12-2016 23:42:54 ]

Ik ben toch nog maar begonnen met wat zinnetjes bij m'n lijst te bedenken; bovendien heb ik nog een paar wijzigingen gemaakt. Met name 2 albums die er nog tussengedrongen zijn. Dat komt na de Kerst dan wel.

Wilco heeft hun favoriete albums van 2016 verpakt in een hele leuke playlist

spotify:user:wilcohq:playlist:7sjosd67Utls2mCcXpczpn

quote:

Op zaterdag 24 december 2016 15:23 schreef ranja het volgende:

[..]

Grappig, ik vind deze toch veel beter dan hun 2e. Deze komt zelfs bij vlagen in de buurt bij hun debuut die natuurlijk wel onovertroffen blijft, maar daarom staat deze bij mij dus ook wel heel hoog.

[..]

Het probleem dat ik met The Kills heb, met name de laatste albums, is dat het zo intensief is dat het minimalistisch wordt. Beetje een contradictie maar er zit zoveel in dat alles elkaar opheft en er weinig overblijft, zoiets.

[..]

Hm... ik heb wel een single van ze gehoord die wel goed was, misschien nog eens meer in verdiepen.

ik vind DMA's meer Shed Seven dan Oasis

Lekker alpeko. Trance Frendz .

quote:

Op zaterdag 24 december 2016 18:47 schreef alpeko het volgende:
Wegens drukte iets minder uitgebreid qua tekstjes dan voorgaande jaren maar niet minder gemeend: mijn top 30. Focus lag ook dit jaar weer op IJsland/Scandinavië en instrumentaal/eigentijds klassiek. Geen Bowie. Zegt me niks

01. Kjartan Sveinsson - Der Klang der Offerbarung des Göttlichen
[ afbeelding ]
Voormalig Sigur Rós toetsenist Kjartan Sveinsson componeerde in 2014 zijn eerste opera bestaande uit 4 delen. Hij liet zich hiervoor inspireren door een boek van de IJslandse schrijver en winnaar van de Nobelprijs voor de Literatuur (in de tijd dat die prijs nog naar schrijvers ging), Halldór Laxness.
Nu schrikt opera velen - zelfs mij ondanks voorliefde voor eigentijds klassiek - af, echter verwacht hier geen aria's. Deel I is volledig instrumentaal en doet denken aan Jóhann Jóhannssons meesterwerk Fordlândia. De delen II, III en IV hebben vocalen in de vorm van een koor.
Favoriete track: Teil I en Teil IV

Wauw, klinkt goed! Wist niet van dit album af, maar ga hem zeker opzetten. Een referentie naar Fordlandia en "geen aria's" beloofd veel goeds.
Mooi lijstje ook, ik zie veel post-rock namen staan. Ga ik nog even verder in neuzen, dat genre heb ik dit jaar niet genoeg aandacht gegeven.

Leuk om alle lijstjes weer te zien, zitten nog wat onondekte albums tussen, die zeker de moeite zijn. Daar helpen de tekstjes zeker bij

Met MM, BoerBert en Zocalo weer veel overlap met mijn lijstje!

Norrage, dan was je vast verbaasd dat ik naar Savages ging op 3/4 van King Creosote op LGW?
Kevin Morby was wel echt knettergoed ja.