OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
quote:Op woensdag 23 november 2016 19:22 schreef Xenofiel het volgende:
"Laat het worden wie het al is"SPOILER: tl;dr en kloon ;)Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Mooi
♡ Sa fier as de moanne, - en werom ♡
quote:Dankjewel voor deze reactie! Heb ik echt heel veel aanSPOILER: tl;dr en kloon ;)Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Bedankt voor je reactie. Ik wilde eigenlijk niet meer reageren, maar wat schrijf je mooie dingen over je jongetje, moest wel even reageren.quote:Op woensdag 23 november 2016 20:23 schreef L-E het volgende:
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Vreemdeling. Wie je bent is een vraag. Nu nog onbekenden voor elkaar. Maar niet voor lang, ik ontmoet je graag.
Ik denk dat ik hier ook 'hoor'. De dingen die jullie zeggen, de zaken waar jullie kinderen tegenaan lopen en de dingen waar jullie zelf tegenaan lopen zijn heel herkenbaar.
Fijne posts, veel goede tips en de post van xeno is voor mij echt heel waardevol. Ik zou er nooit aan hebben gedacht hem te leren om terug te trekken en rust te creeren in een prikkelvolle omgeving.
Zijn jullie nooit bang het fout te doen? Ik ben vooral de laatste weken heel bang om grote fouten te maken waardoor mijn kinderen geen fijne jeugd hebben. Dit komt voort uit het feit dat mijn broer gelijke kenmerken heeft (en gediagnostiseerde ADD) en nooit goed gehoord is door mn ouders waardoor hij in een gigantische depressie is geschoten. Ikzelf heb daardoor alles zelf moeten doen. Niet erg, gedane zaken nemen geen keer, maar ik ben met elke vezel van mn lichaam bang dat die geschiedenis zich zal herhalen.
Ook ben ik bang dat ik hem ga labelen zonder dat dat nodig is. Die angst nemen jullie wel wat weg, want ik zie dat het gewoon goed en normaal kan blijven als wij hem handvatten geven en de wereld waarin hij nu zit veilig en op de hoogte houden. Bedankt voor dat inzicht .
Fijne posts, veel goede tips en de post van xeno is voor mij echt heel waardevol. Ik zou er nooit aan hebben gedacht hem te leren om terug te trekken en rust te creeren in een prikkelvolle omgeving.
Zijn jullie nooit bang het fout te doen? Ik ben vooral de laatste weken heel bang om grote fouten te maken waardoor mijn kinderen geen fijne jeugd hebben. Dit komt voort uit het feit dat mijn broer gelijke kenmerken heeft (en gediagnostiseerde ADD) en nooit goed gehoord is door mn ouders waardoor hij in een gigantische depressie is geschoten. Ikzelf heb daardoor alles zelf moeten doen. Niet erg, gedane zaken nemen geen keer, maar ik ben met elke vezel van mn lichaam bang dat die geschiedenis zich zal herhalen.
Ook ben ik bang dat ik hem ga labelen zonder dat dat nodig is. Die angst nemen jullie wel wat weg, want ik zie dat het gewoon goed en normaal kan blijven als wij hem handvatten geven en de wereld waarin hij nu zit veilig en op de hoogte houden. Bedankt voor dat inzicht
.
Als je twijfelt aan bovenstaande tekst, neem dan contact op met je medisch specialist.
quote:
Bedankt voor het volgen van je gevoel.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Vreemdeling. Wie je bent is een vraag. Nu nog onbekenden voor elkaar. Maar niet voor lang, ik ontmoet je graag.
Voel het ritme van het leven en dans...
En nu ga ik weer offline.
En nu ga ik weer offline.
Vreemdeling. Wie je bent is een vraag. Nu nog onbekenden voor elkaar. Maar niet voor lang, ik ontmoet je graag.
Ik ben steeds minder bang. Voordeel is dat ik mezelf compleet herken in hem en dus goed terug kan halen wat ik nodig had als kind. Als ik heel goed naar mijn gevoel luister dan kan ik erg tegemoet komen aan zijn behoeftes. En ja, soms is daar een uitglijder (of een paar, of zestienduizend voor je gevoel) maar ik weet inmiddels ook dat hij niet meteen stuk gaat, ook niet mentaal gezien. Het is een proces voor alle partijen, je groeit daar ook samen in. Veel communiceren, en aan hem uitleggen dat je het soms ook niet weet is geen schande.quote:
Ik denk dat ik hier ook 'hoor'. De dingen die jullie zeggen, de zaken waar jullie kinderen tegenaan lopen en de dingen waar jullie zelf tegenaan lopen zijn heel herkenbaar.
Fijne posts, veel goede tips en de post van xeno is voor mij echt heel waardevol. Ik zou er nooit aan hebben gedacht hem te leren om terug te trekken en rust te creeren in een prikkelvolle omgeving.
Zijn jullie nooit bang het fout te doen? Ik ben vooral de laatste weken heel bang om grote fouten te maken waardoor mijn kinderen geen fijne jeugd hebben. Dit komt voort uit het feit dat mijn broer gelijke kenmerken heeft (en gediagnostiseerde ADD) en nooit goed gehoord is door mn ouders waardoor hij in een gigantische depressie is geschoten. Ikzelf heb daardoor alles zelf moeten doen. Niet erg, gedane zaken nemen geen keer, maar ik ben met elke vezel van mn lichaam bang dat die geschiedenis zich zal herhalen.
Ook ben ik bang dat ik hem ga labelen zonder dat dat nodig is. Die angst nemen jullie wel wat weg, want ik zie dat het gewoon goed en normaal kan blijven als wij hem handvatten geven en de wereld waarin hij nu zit veilig en op de hoogte houden. Bedankt voor dat inzicht
Angst om te labelen heb ik ook, ik zal ook niet snel zeggen dat mijn kind hooggevoelig is. Hij is erg gevoelig, dat klinkt dan toch anders
en ik wil hem vooral zien als wie hij is en dat is zoveel meer dan dat.
Gekke gedachte sprong..
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
[ Bericht 12% gewijzigd door Xenofiel op 23-11-2016 23:15:46 ]Vreemdeling. Wie je bent is een vraag. Nu nog onbekenden voor elkaar. Maar niet voor lang, ik ontmoet je graag.
Dankjewel voor je eerste post Xenofiel, ik herken veel in wat je schrijft, ook bij mezelf.
Vandaag wat ik bij een bijeenkomst voor ouders van hooggevoelige kinderen en daar werd hetzelfde benadrukt. Zorg voor een gevoel van veiligheid, je kunt je kind nooit teveel liefde en veiligheid geven. Als het zich veilig voelt zal het vanzelf de stappen nemen die het op dat moment nodig heeft. Dan zal het dus zelf aangeven dat het nu klaar is om op een sport te gaan of klaar is om zichzelf te laten zien op school (als het zich dus ook veilig voelt op school!).
En ik denk inderdaad dat je een psychose hebt nu
[ Bericht 1% gewijzigd door Twinkly op 24-11-2016 07:06:07 ]
Vandaag wat ik bij een bijeenkomst voor ouders van hooggevoelige kinderen en daar werd hetzelfde benadrukt. Zorg voor een gevoel van veiligheid, je kunt je kind nooit teveel liefde en veiligheid geven. Als het zich veilig voelt zal het vanzelf de stappen nemen die het op dat moment nodig heeft. Dan zal het dus zelf aangeven dat het nu klaar is om op een sport te gaan of klaar is om zichzelf te laten zien op school (als het zich dus ook veilig voelt op school!).
En ik denk inderdaad dat je een psychose hebt nu
[ Bericht 1% gewijzigd door Twinkly op 24-11-2016 07:06:07 ]
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
quote:Op woensdag 23 november 2016 22:18 schreef Twinkly het volgende:
Je kan het kind het meeste liefhebben, door zijn (voor)ouders lief te hebben.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Geniet van de nieuwe cadans in je leven. Geef het gevoel voort.
[ Bericht 2% gewijzigd door Xenofiel op 24-11-2016 05:01:08 ]Vreemdeling. Wie je bent is een vraag. Nu nog onbekenden voor elkaar. Maar niet voor lang, ik ontmoet je graag.
Met Nieuwetijdskinderen die hun energie uitstralen ofzo, daar kan ik helemaal niks mee. Sensitievere mensen dan gemiddeld zijn er altijd geweest, net als minder sensitieve mensen. Het is gewoon een normaal curve.
Maar ik denk wel dat je gelijk hebt in het belang van veiligheid bieden en dat dat bij ons het grootste probleem op school is.
Maar ik denk wel dat je gelijk hebt in het belang van veiligheid bieden en dat dat bij ons het grootste probleem op school is.
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Veiligheid is juist wat Chris op schooltijd altijd heeft gehad. Ook de ruimte om sociaal dingen te ontdekken, ipv cognitief. Bij de kleuters mocht hij 300x hetzelfde telwerkje doen dat hij al kende, omdat hij tegelijk rondkijk bij de kinderen aan de tafel en zo ook dingen leerde.
Afgelopen jaar was het iets minder qua klik met zijn juf, maar nu gaat het heerlijk.
Alleen nu in groep 6 komen we op een punt dat hij sociaal steeds minder afwijkt, hij kan de dingen zelf beter een plek geven, of het aan mij vragen en mijn antwoorden beter snappen. De kinderen om hem heen zijn ook voorspelbaarder (kleuters zijn toch wat onberekenbaarder dan 9-jarigen)
Nu is het dus tijd om cognitief aan de slag te gaan, alleen nu nog even leren-leren, want dat heeft hij nog niet gedaan natuurlijk.. Deze juf heeft hij 3 jaar, dus ze gaan samen aan de slag..
Maar het veilig opvoeden, vanuit veiligheid de dingen ontdekken, helemaal voor.. Maar soms ook laten zien dat dingen wel veilig zijn, ook al lijkt het niet zo (van een stoeprand springen, van een glijbaan glijden), dan drong ik soms toch aan om te laten zien dat dat ook veilig is.. Maar heel bewust en met overleg..
Ik denk wel dat Chris is wie hij is, hij zit dicht bij zijn werkelijk karakter.. En eigenlijk ook wel heel erg dicht bij de mijne.. Ik heb alleen die veiligheid gemist vroeger en dus veel dingen veel later pas geleerd.
Afgelopen jaar was het iets minder qua klik met zijn juf, maar nu gaat het heerlijk.
Alleen nu in groep 6 komen we op een punt dat hij sociaal steeds minder afwijkt, hij kan de dingen zelf beter een plek geven, of het aan mij vragen en mijn antwoorden beter snappen. De kinderen om hem heen zijn ook voorspelbaarder (kleuters zijn toch wat onberekenbaarder dan 9-jarigen)
Nu is het dus tijd om cognitief aan de slag te gaan, alleen nu nog even leren-leren, want dat heeft hij nog niet gedaan natuurlijk.. Deze juf heeft hij 3 jaar, dus ze gaan samen aan de slag..
Maar het veilig opvoeden, vanuit veiligheid de dingen ontdekken, helemaal voor.. Maar soms ook laten zien dat dingen wel veilig zijn, ook al lijkt het niet zo (van een stoeprand springen, van een glijbaan glijden), dan drong ik soms toch aan om te laten zien dat dat ook veilig is.. Maar heel bewust en met overleg..
Ik denk wel dat Chris is wie hij is, hij zit dicht bij zijn werkelijk karakter.. En eigenlijk ook wel heel erg dicht bij de mijne.. Ik heb alleen die veiligheid gemist vroeger en dus veel dingen veel later pas geleerd.
Ja, helemaal mee eens dat je moet laten zien dat iets wel veilig is, inderdaad. Hier steeds enorme drempels waar hij vaak hulp bij nodig heeft om overheen te komen, maar als het dan lukt is hij heel trots en opgelucht (zwemmen, leren fietsen, etc). Hij denkt zoveel na over alle gevaren dat het verlamd.
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Goed om te horen dat er een omslag is nu bij Chris. Dat heb ik vaker gehoord over kinderen op die leeftijd en dat is wel een geruststelling.
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Heel herkenbaar..
Chris was met fietsen alleen bangvoor de zijwieltjes omdat hij een paar keer van de stoep was gekukkeld, en zijn zijwieltjes eraf gingen, en hij erachteraan. Toen fietste hij opeens, erg onverwacht met 3,5 jaar los..
Chris was met fietsen alleen bangvoor de zijwieltjes omdat hij een paar keer van de stoep was gekukkeld, en zijn zijwieltjes eraf gingen, en hij erachteraan. Toen fietste hij opeens, erg onverwacht met 3,5 jaar los..
Mijn oudste (6) heeft dit ook o.a. met fietsen. Ze lijkt zich overbewust van elk hobbeltje, wiebeltje en mogelijke valkans. Ze durft echt niet zonder zijwieltjes en zelfs kinderen van twee jaar jonger gaan haar nu voorbij... Wat heeft jouw zoon geholpen om over de drempel heen te komen?quote:
Ja, helemaal mee eens dat je moet laten zien dat iets wel veilig is, inderdaad. Hier steeds enorme drempels waar hij vaak hulp bij nodig heeft om overheen te komen, maar als het dan lukt is hij heel trots en opgelucht (zwemmen, leren fietsen, etc). Hij denkt zoveel na over alle gevaren dat het verlamd.
Wij hebben een fietsvestje gekocht, daar zit een handvat aan. En toen mochten we hem absoluut niet loslaten, ondanks dat hij gewoon fietste als we hem heel losjes met één pink vasthieldenquote:
[..]
Mijn oudste (6) heeft dit ook o.a. met fietsen. Ze lijkt zich overbewust van elk hobbeltje, wiebeltje en mogelijke valkans. Ze durft echt niet zonder zijwieltjes en zelfs kinderen van twee jaar jonger gaan haar nu voorbij... Wat heeft jouw zoon geholpen om over de drempel heen te komen?
Uitleggen hielp niks.Uiteindelijk heb ik hem, met het risico zijn vertrouwen in mij te schaden, losgelaten. Het hielp wel, want toen had hij door dat hij het écht wel kon en écht niet meteen omviel. Daarna nog wel drama met vaart maken en dan opstappen gehad. Hij is er dan zo van overtuigd dat hij het niet kan dat hij niet naar tips wil luisteren of naar je kijken als je het voordoet. Maar toen het eenmaal lukte vond hij fietsen heel leuk, gelukkig
Wij fietsen bijna alles omdat we geen auto hebben.
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Agu Bikybiky
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
quote:Op woensdag 23 november 2016 21:17 schreef Xenofiel het volgende:
Gekke gedachte sprong..SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
quote:
Gekke gedachte sprong..Drugs en hsp..ervaring.. wat wil je weten?SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Thanks! Herkenbaar wat je vertelt: het (echt zo gevoelde) drama, niks willen aannemen. We hebben het hu een tijd laten rusten, ze hoeft niet per sé te fietsen. Het vervelende voor dochter zelf is alleen dat ze bij vlagen ècht wil, maar ze eenmaal op de fiets toch bijna gelijk in paniek raak. Ik vind het soms ook lastig waar ik goed aan doe. Ze heeft de tijd en ruimte nodig om het op haar manier te doen, maar ik wil haar tegelijk ook laten ervaren dat ze meer kan dan ze zelf denkt. Anyway, ik ga eens naar het vestje kijken!quote:
[..]
Wij hebben een fietsvestje gekocht, daar zit een handvat aan. En toen mochten we hem absoluut niet loslaten, ondanks dat hij gewoon fietste als we hem heel losjes met één pink vasthielden
Uiteindelijk heb ik hem, met het risico zijn vertrouwen in mij te schaden, losgelaten. Het hielp wel, want toen had hij door dat hij het écht wel kon en écht niet meteen omviel. Daarna nog wel drama met vaart maken en dan opstappen gehad. Hij is er dan zo van overtuigd dat hij het niet kan dat hij niet naar tips wil luisteren of naar je kijken als je het voordoet. Maar toen het eenmaal lukte vond hij fietsen heel leuk, gelukkig
Ik gebruikte een sjaal: onder de oksels door en dan op de rug stijf vastknijpen, heb je een beetje hetzelfde idee, alleen misschien niet vertrouwd genoeg....
Dat hebben wij in eerste instantie ook geprobeerd, herinner ik me nu. Maar dat was inderdaad toch nog te wiebelig ofzo voor hem, hij vertrouwde het absoluut niet.quote:
Ik gebruikte een sjaal: onder de oksels door en dan op de rug stijf vastknijpen, heb je een beetje hetzelfde idee, alleen misschien niet vertrouwd genoeg....
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Dromerig, verstrooid professortje.
Hij doet zo zijn best om aan de verwachtingen van volwassenen te voldoen, maar dat lukt hem vaak niet. En dan wordt er tegen hem gezegd dat hij zijn best niet doet, dat hij niet oplet of dat hij laks is.
Van de week met zwemles en vandaag toen hij zijn tas in moest pakken op school om naar de andere locatie te lopen. Het raakt hem enorm als het weer mis gaat en hij een berisping krijgt. En toen lachtte zijn vriendje hem ook nog uit om zijn verdriet.
Hij doet zo zijn best om aan de verwachtingen van volwassenen te voldoen, maar dat lukt hem vaak niet. En dan wordt er tegen hem gezegd dat hij zijn best niet doet, dat hij niet oplet of dat hij laks is.
Van de week met zwemles en vandaag toen hij zijn tas in moest pakken op school om naar de andere locatie te lopen. Het raakt hem enorm als het weer mis gaat en hij een berisping krijgt. En toen lachtte zijn vriendje hem ook nog uit om zijn verdriet.
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Ik heb wel eens een relatie gehad met een meisje dat diagnose HSP had. Zij kon bepaalde films niet aan en dergelijke. Naar mijn idee was ze er veel te druk mee bezig. Uiteindelijk was ze net zo ongevoelig als al die andere vrouwen.
I wonder what it's all about
Hoe komt het dat het moeilijk voor hem was om de tas in te pakken?quote:
Dromerig, verstrooid professortje.
Hij doet zo zijn best om aan de verwachtingen van volwassenen te voldoen, maar dat lukt hem vaak niet. En dan wordt er tegen hem gezegd dat hij zijn best niet doet, dat hij niet oplet of dat hij laks is.
Van de week met zwemles en vandaag toen hij zijn tas in moest pakken op school om naar de andere locatie te lopen. Het raakt hem enorm als het weer mis gaat en hij een berisping krijgt. En toen lachtte zijn vriendje hem ook nog uit om zijn verdriet.
Wederom wel herkenbaar. Als mijn oudste zelf kiest wat ze gaat doen dan kan ze heel goed bedenken hoe ze iets gaat aanpakken en krijgt ze dat ook voor elkaar. Maar taken die van een ander moeten en die nog geen routine, daar heeft ze wat meer moeite mee. Ze wil het wel doen, maar wil eerst begrijpen hoe, wanneer, waarom... kortom, het helemaal "doorgronden". Dat heeft tijd nodig. Als het dan snel snel moet, wordt ze onzeker, langzaam, vergeet ze dingen, blokkeert ze...
Mijn dochter heeft heel veel houvast aan lijstjes/planning. Ze heeft bijvoorbeeld een briefje waar met woorden en een plaatje op staat of er die dag gym/overblijf/bso is. Ze vraagt zelf ook om dingen als een aftelkalender of een weekschema. Dingen gaan dan niet per sé vlotter, maar ze heeft dan wel overzicht en voelt zich daardoor veel zekerder.
Ik denk niet dat dat het punt is. Ieder kind heeft wel eens wat, dat hoort erbij. Alleen sommige kinderen hebben nogal vaak "wat" en beleven dat ook nog eens heel intens (het levert ze een grote hoeveelheid spanning op). Dan is het wel belangrijk om als ouder je kind te ondersteunen om hoe daarmee om te gaan. Als je je kind daar teveel in alleen laat en (onbewust) de boodschap geeft dat hij zich niet moet aanstellen, loop je het risico dat je kind zelf een manier ontwikkelt om zichzelf te beschermen die niet constructief is. Door zich erg terug te trekken, overmatig onzeker te worden, juist met boosheid te reageren.quote:
Mijn dochters hebben ook wel eens wat en dan gaan ze janken. Jaja tis wat.
Dat kan als aanstellerij klinken als je het fenomeen zelf niet zo ervaart met je eigen kinderen of jezelf. Maar voor anderen, waaronder mijzelf, is dit wél echt een ding. Ik dacht een hele tijd dat het aan mij kon liggen, dat ik er teveel bovenop zat, overgevoelig of soft was. Maar nu heb ik er drie en merk ik duidelijk een verschil tussen mijn kinderen. De jongste reageert veel meer zoals ik andere kinderen ook zie reageren. No nonsens, open, kan wel tegen wat tegengas, de oudste twee zijn daarin echt anders. Niet "superspeciaal anders" of "teer zieltje-anders", maar gewoon anders dan uit de boekjes. Daarom vind ik het wel heel prettig om in dit topic ervaringen te kunnen delen.
Bedankt voor je zinvolle bijdragequote:
Mijn dochters hebben ook wel eens wat en dan gaan ze janken. Jaja tis wat.
Dit precies.quote:
[..]
Hoe komt het dat het moeilijk voor hem was om de tas in te pakken?
Wederom wel herkenbaar. Als mijn oudste zelf kiest wat ze gaat doen dan kan ze heel goed bedenken hoe ze iets gaat aanpakken en krijgt ze dat ook voor elkaar. Maar taken die van een ander moeten en die nog geen routine, daar heeft ze wat meer moeite mee. Ze wil het wel doen, maar wil eerst begrijpen hoe, wanneer, waarom... kortom, het helemaal "doorgronden". Dat heeft tijd nodig. Als het dan snel snel moet, wordt ze onzeker, langzaam, vergeet ze dingen, blokkeert ze...
Mijn dochter heeft heel veel houvast aan lijstjes/planning. Ze heeft bijvoorbeeld een briefje waar met woorden en een plaatje op staat of er die dag gym/overblijf/bso is. Ze vraagt zelf ook om dingen als een aftelkalender of een weekschema. Dingen gaan dan niet per sé vlotter, maar ze heeft dan wel overzicht en voelt zich daardoor veel zekerder.
Gisteren pakte hij uit zichzelf de tas in en controleerde zelf of hij alles had. Er misten twee boeken en hij was er van overtuigd dat hij ze in het andere gebouw had laten liggen de dag ervoor. De juf zag dat hij niet alles bij zich had en stuurde hem terug de klas in om het op te halen, waar het toch wel lag. Toen hij terugkwam was de juf alweer verder gelopen met de anderen en moest hij zelf het stuk naar het andere gebouw lopen. Dit vindt hij heel eng en hij had het gevoel gestraft te worden (wat niet zo was, ze ging er vanuit dat hij het wel zelf kon), waardoor hij heel erg moest huilen.
Precies.quote:
[..]
Ik denk niet dat dat het punt is. Ieder kind heeft wel eens wat, dat hoort erbij. Alleen sommige kinderen hebben nogal vaak "wat" en beleven dat ook nog eens heel intens (het levert ze een grote hoeveelheid spanning op). Dan is het wel belangrijk om als ouder je kind te ondersteunen om hoe daarmee om te gaan. Als je je kind daar teveel in alleen laat en (onbewust) de boodschap geeft dat hij zich niet moet aanstellen, loop je het risico dat je kind zelf een manier ontwikkelt om zichzelf te beschermen die niet constructief is. Door zich erg terug te trekken, overmatig onzeker te worden, juist met boosheid te reageren.
Hij is geen aansteller, absoluut niet. Hij houdt zich juist meestal (te) groot. Ik was vandaag juist blij dat hij zijn emoties liet zien: hij was verdrietig omdat hij ruzie had met zijn beste vriend.
Thuis reageren wij relativerend, zodat hij de situatie beter leert begrijpen. Echt niet overdreven troostend van "och, jongetje, de wereld is ook zo gemeen" ofzo.
Hij loopt gewoon heel vaak tegen dingen aan die bij hem lastiger gaan, waardoor hij een deuk in zijn zelfvertrouwen opgelopen heeft. Hij heeft door dat hij anders is en vraagt waarom kinderen van 4 jaar hem met zwemles inhalen bijvoorbeeld.
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Chris heeft ook dat dubbele. Aan de ene kant zich groot houden, maar aan de andere kant toch erg gevoelig. Hij heeft inmiddels geleerd dat hij op school bij een klein maar groeiend probleem al kijkt naar een oplossing, want als hij het erop laat aankomen is het probleem te groot en volgt er ook een groter drama.. Dus hij heeft geleerd om de problemen eerder te zien, en daar ook naar te handelen..
Maar als je ziet dat je kind een situatie gewoon niet doorkomt, dan zul je het kind toch moeten leren hoe je er dan wel mee opgaat. De ene kind vind rekenen moeilijk, andere taal en mijn kind vond sociale omgang moeilijk te leren. Dan is het gewoon een kwestie van extra hulp om te zorgen dat ze dat ook leren. En in ons geval is dat nu bij 9 jaar wel grotendeels geregeld.. Andere kinderen blijven daar langer moeite mee houden (ook met rekenen of met taal).. Ieder kind heeft zijn talent
Die van mij ook. En ik ben echt geen softe-geitenwollen sokken-kusje-kroel- moeder. Ben hard genoeg geweest voor de kinderen, geef duidelijk grenzen aan en als je eroverheen gaat kom je de consequenties tegen. Je moet ze heus wel opvoeden..quote:
Mijn dochters hebben ook wel eens wat en dan gaan ze janken. Jaja tis wat.
Maar als je ziet dat je kind een situatie gewoon niet doorkomt, dan zul je het kind toch moeten leren hoe je er dan wel mee opgaat. De ene kind vind rekenen moeilijk, andere taal en mijn kind vond sociale omgang moeilijk te leren. Dan is het gewoon een kwestie van extra hulp om te zorgen dat ze dat ook leren. En in ons geval is dat nu bij 9 jaar wel grotendeels geregeld.. Andere kinderen blijven daar langer moeite mee houden (ook met rekenen of met taal).. Ieder kind heeft zijn talent
oh dit is zo herkenbaar voor mij.. L heeft precies hetzelfde...quote:
[..]
Mijn oudste (6) heeft dit ook o.a. met fietsen. Ze lijkt zich overbewust van elk hobbeltje, wiebeltje en mogelijke valkans. Ze durft echt niet zonder zijwieltjes en zelfs kinderen van twee jaar jonger gaan haar nu voorbij... Wat heeft jouw zoon geholpen om over de drempel heen te komen?
En hij wil niet zwemmen want straks komt er opeens een haai...
Al herken ik L meer in dit profiel: http://www.temperamentvollekinderen.nl/
Wat hier in de openingspost staat sluit er wel een beetje op aan.. Maar ook bij het lezen van dit boek herkende ik echt zo ontzettend veel.
Life is what happens while you are busy making other plans...
Nu ik die link weer lees herken ik ook heel veel Skoap. Alleen dan van mijn meisje. Die is ook zo temperamentvol maar tegelijkertijd ook heel gevoelig. Deze tijden met Sinterklaas zijn voor haar ook heel heftig. En sowieso het tegen school aan hikken.
Wat dat betreft best wel een verschil met mijn SI kind, die geniet met volle teugen van het hele Sinterklaasgebeuren en kan het voor zichzelf wel redelijk doseren zo lijkt het.
Wat dat betreft best wel een verschil met mijn SI kind, die geniet met volle teugen van het hele Sinterklaasgebeuren en kan het voor zichzelf wel redelijk doseren zo lijkt het.
juistem, dat is de hele kern... Best ingewikkeld af en toe... Pffoei!quote:Op dinsdag 29 november 2016 22:32 schreef Kyara het volgende:
Die is ook zo temperamentvol maar tegelijkertijd ook heel gevoelig
Life is what happens while you are busy making other plans...
Dit herken ik zo bij mijn bijna kleuter.quote:
Nu ik die link weer lees herken ik ook heel veel Skoap. Alleen dan van mijn meisje. Die is ook zo temperamentvol maar tegelijkertijd ook heel gevoelig. Deze tijden met Sinterklaas zijn voor haar ook heel heftig. En sowieso het tegen school aan hikken.
Het boek Temperamentvolle Kinderen sluit ook helemaal aan hier, bij zowel N als S. Maar S uit het temperament veel meer, hij wordt vele malen bozer.
Bij N is een kaaskies ontdekt
Een kies met onderontwikkeld glazuur die daardoor erg gevoelig is voor cariës en zelfs afbrokkelen. Oorzaak is onbekend, waarschijnlijk ziekte of zuurstofgebrek tijdens de eerste vier levensjaren.
Het is zijn vierde blijvende kies. Deze kies is net door en hij gaf sindsdien aan (drama) dat deze heel gevoelig is bij tandenpoetsen en voor tandpasta (koud). We waren dinsdag bij de tandarts en die wil zijn kiezen sealen zodat ze beter beschermd zijn en natuurlijk vooral deze kies. Maar N is zo ontzettend bang voor de smaak van de "shampoo" waarmee de kiezen eerst gereinigd moeten worden, voor het apparaatje dat het water afzuigt en voor pijn. Het is dan ook niet gelukt en volgende week donderdag moet hij terugkomen om het nogmaals te proberen.
Gelukkig hebben wij een tandarts die geduldig alles blijft uitleggen en niet doorzet als het niet lukt. Maar poeh, ik vind het heftig hoor bij zo'n gevoelig kind. Hij heeft ook echt een niet rationele angst waarbij praten niet werkt.
Ik zit eraan te denken om hem te belonen met iets kleins als het donderdag lukt, maar misschien maak ik het dan juist te groot.
Bij N is een kaaskies ontdekt
Een kies met onderontwikkeld glazuur die daardoor erg gevoelig is voor cariës en zelfs afbrokkelen. Oorzaak is onbekend, waarschijnlijk ziekte of zuurstofgebrek tijdens de eerste vier levensjaren.Het is zijn vierde blijvende kies. Deze kies is net door en hij gaf sindsdien aan (drama) dat deze heel gevoelig is bij tandenpoetsen en voor tandpasta (koud). We waren dinsdag bij de tandarts en die wil zijn kiezen sealen zodat ze beter beschermd zijn en natuurlijk vooral deze kies. Maar N is zo ontzettend bang voor de smaak van de "shampoo" waarmee de kiezen eerst gereinigd moeten worden, voor het apparaatje dat het water afzuigt en voor pijn. Het is dan ook niet gelukt en volgende week donderdag moet hij terugkomen om het nogmaals te proberen.
Gelukkig hebben wij een tandarts die geduldig alles blijft uitleggen en niet doorzet als het niet lukt. Maar poeh, ik vind het heftig hoor bij zo'n gevoelig kind. Hij heeft ook echt een niet rationele angst waarbij praten niet werkt.
Ik zit eraan te denken om hem te belonen met iets kleins als het donderdag lukt, maar misschien maak ik het dan juist te groot.
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Twinkly voor hem is het een heel groot iets dus waarom niet..
Ik was ook altijd tegen belonen etc. Maar merk nu met Oliver hij een DS gekregen heeft en daar mee speeltijd kan verdienen hij wil proberen en gaat niet altijd over rozen. Maar spelletje doen vind hij leuk.Dus als het hem motiveert en net dat stukje durf geeft.
Ik was ook altijd tegen belonen etc. Maar merk nu met Oliver hij een DS gekregen heeft en daar mee speeltijd kan verdienen hij wil proberen en gaat niet altijd over rozen. Maar spelletje doen vind hij leuk.Dus als het hem motiveert en net dat stukje durf geeft.
Engaging Infinite Improbability Drive..
Dankjewel voor het delen van je ervaring, Evenstar. Extra speeltijd is wel een goed idee.quote:
Twinkly voor hem is het een heel groot iets dus waarom niet..
Ik was ook altijd tegen belonen etc. Maar merk nu met Oliver hij een DS gekregen heeft en daar mee speeltijd kan verdienen hij wil proberen en gaat niet altijd over rozen. Maar spelletje doen vind hij leuk.Dus als het hem motiveert en net dat stukje durf geeft.
Ik vermoed dat als het donderdag weer niet lukt, dat hij het dan nog veel groter en enger gaat maken in zijn hoofd, dus extra motivatie is wel fijn.
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Ik dacht ook altijd nee zijn normale dingen maar voor hun werkt het nu eenmaal anders als voor ons. En oliver heeft ook dagen dat hij er niet op speelt. Maar als ik.merk dat hij overprikkeld raakt dan mag hij er even op. Lekker in zijn bubbeltje. Als wij ons rot voelen troosten we onszelf ook wel eens toch?
Hier maakte het zoveel verschildoor de angst te erkennen.. en mensen zullen me heus voor gek verklaren maar als hij bijv iets nieuws probeert dan mag hij mijn handen helemaal fijn knijpen en maken we stappen plan. Eerst aanraken dan proeven en uitspugen dan een hapje en dan 4 nu inmiddels 5 want zo oud is hij
We jubelen en dansen en knuffelen en kussen bij elke stap. En daarna ontprikkelen met wat hij fijn vind.
Zo ook met de tandarts ( hier alleen nog kijken) Maar daar makennwe een avontuur van met wat zijn interesse heeft. laatste keer was hij heel erg bezig met ninjago. Dus was hij een nindroid net als zane en de tandarts moest dan speciale robot sensors in zijn mondje plaatsen. Dan is het ok want op die manier is hij zo bezig met het avontuur dat hij even vergeet. De paniek em ontprikkeling volgr alsnog maar uitgesteld soort van.
N. vind experimenten doen toch leuk. misschien kun je het hem uitleggen dat het maken van zijn kies een scheidkundig experiment is. Of met een robot iets.
Hier maakte het zoveel verschildoor de angst te erkennen.. en mensen zullen me heus voor gek verklaren maar als hij bijv iets nieuws probeert dan mag hij mijn handen helemaal fijn knijpen en maken we stappen plan. Eerst aanraken dan proeven en uitspugen dan een hapje en dan 4 nu inmiddels 5 want zo oud is hij
We jubelen en dansen en knuffelen en kussen bij elke stap. En daarna ontprikkelen met wat hij fijn vind.
Zo ook met de tandarts ( hier alleen nog kijken) Maar daar makennwe een avontuur van met wat zijn interesse heeft. laatste keer was hij heel erg bezig met ninjago. Dus was hij een nindroid net als zane en de tandarts moest dan speciale robot sensors in zijn mondje plaatsen. Dan is het ok want op die manier is hij zo bezig met het avontuur dat hij even vergeet. De paniek em ontprikkeling volgr alsnog maar uitgesteld soort van.
N. vind experimenten doen toch leuk. misschien kun je het hem uitleggen dat het maken van zijn kies een scheidkundig experiment is. Of met een robot iets.
Engaging Infinite Improbability Drive..
Wat doe je dat creatief en lief, Evenstar
Hier werkt vooral heel goed de feiten vertellen, want fantasie heeft hij juist teveel en daarmee maakt hij het nog enger dan het is.
Wat je vertelt over eten proeven is hier ook heel actueel. We waren bezig met broccoli (als baby en dreumes was hij er dol op
) en dat begon steeds een ietsjepietje beter te gaan, van eerst er alleen aan likken, dan erin bijten (vermomd met ketchup, zout en/of kruiden) en daarna een minuscuul stukje van een mm ofzo doorslikken. Maar de laatste keer ging hij kokhalzen en sindsdien durft hij niet meer en kokhalst hij al als hij er alleen maar in bijt. Hij weet prima dat het zijn hersenen zijn die hem voor de gek houden en bang maken, maar gewoon doorzetten lukt nog niet.
Hier werkt vooral heel goed de feiten vertellen, want fantasie heeft hij juist teveel en daarmee maakt hij het nog enger dan het is.
Wat je vertelt over eten proeven is hier ook heel actueel. We waren bezig met broccoli (als baby en dreumes was hij er dol op
) en dat begon steeds een ietsjepietje beter te gaan, van eerst er alleen aan likken, dan erin bijten (vermomd met ketchup, zout en/of kruiden) en daarna een minuscuul stukje van een mm ofzo doorslikken. Maar de laatste keer ging hij kokhalzen en sindsdien durft hij niet meer en kokhalst hij al als hij er alleen maar in bijt. Hij weet prima dat het zijn hersenen zijn die hem voor de gek houden en bang maken, maar gewoon doorzetten lukt nog niet.
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Brocolli hebben we hier nog niet gedaan. Bloemkool wel maar dat is zo rampzalig dat hoeft hij van mij echt niet.
En als voor Niels heel feitelijk werkt dan speel je toch daar op in. Het is soms zo lastig want wat vandaag ok is en werkt kan bijwijze van morgen ineens weer kortsluiting geven en moet je weer een nieuwe route kweken.
Vind het zelf wel fijn dat met Oli nu ook kan overleggen. En hij uit kan leggen.
En het helpt enorm dat zijn juffen geweldig inspelen op zijn behoeften en manier. Als ze zien dat hij overprikkeld raakt geven ze hem een clipboard met papier en mag hij gaan observeren. En aantekeningen maken. Daardoor krijgt hij weer overzicht en controle
Het is een bijzonder manneke die kleine aap. De dame ook maar op een andere manier.
En als voor Niels heel feitelijk werkt dan speel je toch daar op in. Het is soms zo lastig want wat vandaag ok is en werkt kan bijwijze van morgen ineens weer kortsluiting geven en moet je weer een nieuwe route kweken.
Vind het zelf wel fijn dat met Oli nu ook kan overleggen. En hij uit kan leggen.
En het helpt enorm dat zijn juffen geweldig inspelen op zijn behoeften en manier. Als ze zien dat hij overprikkeld raakt geven ze hem een clipboard met papier en mag hij gaan observeren. En aantekeningen maken. Daardoor krijgt hij weer overzicht en controle
Het is een bijzonder manneke die kleine aap. De dame ook maar op een andere manier.
Engaging Infinite Improbability Drive..
Broccoli daar heeft mijn kleuter ook een dingetje mee. De roosjes vindt hij afschuwelijk, de steeltjes eet hij na overreding.
Hier 1 temperamentvol kind, en een overgevoelig (hsp?)kind. Heel fijne combi met een overgevoelige mama
Ik vind het knap hoe jullie dat allemaal kunnen zien, evenstar, twinkly, Kyara e.a.. Mij lukt het vaak niet om mijn grens op tijd aan te geven bij de kinderen, of lijken ze er niet gevoelig voor, en dan ontplof ik. Daar heb ik nog steeds geen goed stappenplan voor gevonden. Het gaat wel beter met meer slaap, maar in deze tijden is er elke nacht wel weer een kind onrustig..
daar heeft mijn kleuter ook een dingetje mee. De roosjes vindt hij afschuwelijk, de steeltjes eet hij na overreding.Hier 1 temperamentvol kind, en een overgevoelig (hsp?)kind. Heel fijne combi met een overgevoelige mama
Ik vind het knap hoe jullie dat allemaal kunnen zien, evenstar, twinkly, Kyara e.a.. Mij lukt het vaak niet om mijn grens op tijd aan te geven bij de kinderen, of lijken ze er niet gevoelig voor, en dan ontplof ik. Daar heb ik nog steeds geen goed stappenplan voor gevonden. Het gaat wel beter met meer slaap, maar in deze tijden is er elke nacht wel weer een kind onrustig..
I 21-5-10 ♥ T 1-11-12 ♥ K 4-11-18 ♥
Och morretje dat lontje hier is ook wel eens korter en laatste tijd wat vaker hoor. Zijn verjaardag en kerst en papa die een huis gekocht heeft en uhm niet zo tactisch met Oli erover communiceert. Dus mag ik het weer rechtbreien 
En daarnovenop A die echt flink pubert
En daarnovenop A die echt flink pubert
Engaging Infinite Improbability Drive..
Hier ook regelmatig een kort(er) lontje hoor. Ik merk dat ik af en toe ook flink overprikkeld ben en ook weinig kan hebben qua kindergeschreeuw.
Nou dat! Nu ik er steeds meer over lees herken ik ook meer van mezelf. En je raad het nooit: ik merk nu ineens dat ik bepaalde situaties ook gewoon hartstikke overprikkeld raak.
Ik ga dus ook niet zomaar mee naar het zwembad. Dat doet mijn vriend met ze. Ik word helemaal gek in dat water, met gillende mensen en spetters en armen en benen overal.
Zo zijn wel vrijdagavond meegelopen met een lichtjesparade met de kerstman. De tocht van 45 minuten lukte me wel (maar deed ook meer dan ik dacht), maar het vuurwerk erna vond ik hel
In het begin vond Eva het geweldig, want die leeft voor vuurwerk, maar toen werd alles x10 qua knallen en geluiden en haakte ze ook af.
We merken nu ook wat dingetjes bij Rosalie, nadat de medewerkster van het JOT ons erop wees dat zij ook zomaar wel eens HSP zou kunnen zijn. Maar dan met andere prikkels.
Ik ga dus ook niet zomaar mee naar het zwembad. Dat doet mijn vriend met ze. Ik word helemaal gek in dat water, met gillende mensen en spetters en armen en benen overal.
Zo zijn wel vrijdagavond meegelopen met een lichtjesparade met de kerstman. De tocht van 45 minuten lukte me wel (maar deed ook meer dan ik dacht), maar het vuurwerk erna vond ik hel
In het begin vond Eva het geweldig, want die leeft voor vuurwerk, maar toen werd alles x10 qua knallen en geluiden en haakte ze ook af.
We merken nu ook wat dingetjes bij Rosalie, nadat de medewerkster van het JOT ons erop wees dat zij ook zomaar wel eens HSP zou kunnen zijn. Maar dan met andere prikkels.
Twinkly, mijn zoon zit bij een speciale kindertandarts. Het ging echt niet bij de gewone tandarts om de dingen die jij noemt. Angst voor de smaak, angst voor dingen in zijn mond en dergelijke. De oplossing bleek verrassend simpel (hoewel ongelooflijk intensief). We moesten de eerste tijd elke week met hem naar de tandarts en dan deden ze eerst alleen maar zijn tanden bekijken met zo'n spiegeltje. Daarna gingen ze zijn tanden poetsen (met zijn eigen tandenborstel en tandpasta). Daarna gingen ze eens een keer voorzichtig water afzuigen, enz. enz.quote:
Het boek Temperamentvolle Kinderen sluit ook helemaal aan hier, bij zowel N als S. Maar S uit het temperament veel meer, hij wordt vele malen bozer.
Bij N is een kaaskies ontdekt
Het is zijn vierde blijvende kies. Deze kies is net door en hij gaf sindsdien aan (drama) dat deze heel gevoelig is bij tandenpoetsen en voor tandpasta (koud). We waren dinsdag bij de tandarts en die wil zijn kiezen sealen zodat ze beter beschermd zijn en natuurlijk vooral deze kies. Maar N is zo ontzettend bang voor de smaak van de "shampoo" waarmee de kiezen eerst gereinigd moeten worden, voor het apparaatje dat het water afzuigt en voor pijn. Het is dan ook niet gelukt en volgende week donderdag moet hij terugkomen om het nogmaals te proberen.
Gelukkig hebben wij een tandarts die geduldig alles blijft uitleggen en niet doorzet als het niet lukt. Maar poeh, ik vind het heftig hoor bij zo'n gevoelig kind. Hij heeft ook echt een niet rationele angst waarbij praten niet werkt.
Ik zit eraan te denken om hem te belonen met iets kleins als het donderdag lukt, maar misschien maak ik het dan juist te groot.
Uiteindelijk na veel moeizame sessies hebben ze kunnen sealen, waarbij hij zelf mocht kiezen uit 3 smaakjes. En nu gaat hij elke 3 maanden naar de tandarts en gaat het eigenlijk zonder problemen.
En qua beloning werd ons altijd op het hart gedrukt om wel te belonen, maar dan met immateriele zaken. Mijn beloning voor hem was dat we een dagje naar het Spoorwegmuseum gingen of naar Micropia of zo.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Ook heel herkenbaar. Ik heb dat in een supermarkt op zaterdagmiddag. Daar word ik zelf al knettergek van maar als ik dan ook nog een kind bij me hebquote:
Nou dat! Nu ik er steeds meer over lees herken ik ook meer van mezelf. En je raad het nooit: ik merk nu ineens dat ik bepaalde situaties ook gewoon hartstikke overprikkeld raak.
Ik ga dus ook niet zomaar mee naar het zwembad. Dat doet mijn vriend met ze. Ik word helemaal gek in dat water, met gillende mensen en spetters en armen en benen overal.
Zo zijn wel vrijdagavond meegelopen met een lichtjesparade met de kerstman. De tocht van 45 minuten lukte me wel (maar deed ook meer dan ik dacht), maar het vuurwerk erna vond ik hel
In het begin vond Eva het geweldig, want die leeft voor vuurwerk, maar toen werd alles x10 qua knallen en geluiden en haakte ze ook af.
We merken nu ook wat dingetjes bij Rosalie, nadat de medewerkster van het JOT ons erop wees dat zij ook zomaar wel eens HSP zou kunnen zijn. Maar dan met andere prikkels.
En ook herkenbaar dat je er op 1 kind focust en dan bij het andere ook ineens dingen herkent. Maar wel op hele andere vlakken en op een andere manier.
nog even een kleine aanvulling op het tandartsverhaal. Dit is wat er bij onze tandarts over op de site staat:
En de beloning was dus om gezellig samen iets te gaan doen en dat kleedde ik altijd in met de boodschap dat we nu toch al samen op pad waren en dat we dus net zo goed daarna nog wel naar het museum konden gaan. Zo hoopte ik het iets minder als beloning voor de handelingen zelf te maken, maar had de beloning meer als doel om het gaan naar de tandarts te vergemakkelijken.
Wat voor mij vooral leerzaam was, was dat ik dus niet van tevoren moest zeggen dat het allemaal wel mee zou vallen of dat ik ging beloven dat ze iets vast niet zouden doen.quote:Laat u niet verleiden om te zeggen wat we niet gaan doen.
Als uw kind vragen heeft die u niet kan beantwoorden, stuur dan gerust even een mailtje. Met de informatie die u dan krijgt, kan uw kind meer ontspannen naar de tandarts komen.
Pas op met goedbedoelde, maar angstig makende toezeggingen. Als u grote beloningen in het vooruitzicht stelt, kan een kind gaan denken dat er ‘dus’ wel iets ernstigs zal gaan gebeuren.
Bedenk dat veel handelingen bij de tandarts simpele dingen zijn die de meeste kinderen prima kunnen. Het helpt vergelijkingen te maken met het dagelijkse leven. Zo is op de stoel klimmen natuurlijk een makkie in vergelijking tot het klimrek in de speeltuin.
Wees voorzichtig met voorspellingen over pijn. Ieder kind ervaart andere dingen als pijnlijk. En soms is een raar of naar gevoel even onvermijdelijk.
En de beloning was dus om gezellig samen iets te gaan doen en dat kleedde ik altijd in met de boodschap dat we nu toch al samen op pad waren en dat we dus net zo goed daarna nog wel naar het museum konden gaan. Zo hoopte ik het iets minder als beloning voor de handelingen zelf te maken, maar had de beloning meer als doel om het gaan naar de tandarts te vergemakkelijken.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Argh, zwembad en supermarkt inderdaad.. Wat dat betreft ben ik zo blij dat mijn jongste nu ook naar school gaat, lekker heel vroeg op een ochtend naar de supermarkt.quote:
Nou dat! Nu ik er steeds meer over lees herken ik ook meer van mezelf. En je raad het nooit: ik merk nu ineens dat ik bepaalde situaties ook gewoon hartstikke overprikkeld raak.
Ik ga dus ook niet zomaar mee naar het zwembad. Dat doet mijn vriend met ze. Ik word helemaal gek in dat water, met gillende mensen en spetters en armen en benen overal.
[quote]
[..]
Ook heel herkenbaar. Ik heb dat in een supermarkt op zaterdagmiddag. Daar word ik zelf al knettergek van maar als ik dan ook nog een kind bij me heb
En ook herkenbaar dat je er op 1 kind focust en dan bij het andere ook ineens dingen herkent. Maar wel op hele andere vlakken en op een andere manier.
Wat betreft school trouwens, vanmorgen kleuter schreeuwend bij juf achtergelaten.
Donderdag was hij al moe, sliep langer dan gewoonlijk en wilde hij echt echt niet naar school. Ok, dacht ik, je bent net begonnen, nog maar net 4, je mag een baaldag. Heel de dag lekker aan het spelen geweest. Vrijdag sowieso vrij, toen weekend. Vanmorgen weigerde hij pertinent. En hij werd me toch boos toen de boodschap eindelijk aankwam bij juf in de klas dat hij zou blijven... Maar ik wilde niet nog een dag thuis, omdat hij ook "gewoon" mee "moet" in de stroom, juf rekent op hem. Maar het voelde zo enorm niet tof.. Ik vermoed een gevalletje 'donderdag mocht het ook', icm stijfkoppigheid en decembermoeheid.
I 21-5-10 ♥ T 1-11-12 ♥ K 4-11-18 ♥
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |