Neoliberalisme, wat houdt het in? #7

quote:

Op vrijdag 14 oktober 2016 10:45 schreef keste010 het volgende:

[..]

Flexibiliseren is altijd relatief. De mate van zekerheid bieden is een kwestie van balans. Een balans die bij rechts dus neigt naar wantrouwen. Je zou het flexibiliseren immers net zo goed als een teken van wantrouwen kunnen zien. Een wantrouwen dat mensen van vaste contracten en zekerheid minder productief worden of in andere vormen een last voor het bedrijf zijn.

Ben je het er mee eens dat op de thema's die ik aanhaalde en waar je niet op ingaat rechts voornamelijk uit wantrouwen regeert?

Je zou vaste contracten net zo goed kunnen zien als een teken van wantrouwen van links. Alsof werkgevers een contract voor onbepaalde tijd nodig hebben, omdat ze anders het na x jaar wel eens op hun heupen zouden krijgen en zonder reden werknemers zouden ontslaan. Ik ben het niet eens met de eenzijdige kijk op wantrouwen.

quote:

Op vrijdag 14 oktober 2016 09:44 schreef GSbrder het volgende:

[..]

De werkgever heeft er een belang bij dat hij iemand kan ontslaan als hij of zij slecht presteert. Niet dat er dan nog 1,5 jaar aan dossiervorming overheen moet om voldoende schriftelijke bewijslast te hebben voor een rechter. Als ziekmelden een noodrem is, dan is ontslag wel het laatste waar een werkgever naar zal grijpen.

[..]

Natuurlijk kan een werknemer een zwakke onderhandelingspositie hebben. Maar een verschrikkelijke werkgever heeft ook een slechte onderhandelingspositie.

Voor de onderkant van de arbeidsmarkt is de balans al zozeer in het voordeel van werkgevers dat
rotte werkgevers ook gewoon verder kunnen. Jij bepleit vooral voor deze onderkant maatregelen die hun positie verzwakken. Omdat te rechtvaardigen mag deze groep erop rekenen dat we alles in het nadeel uitleggen, in vorm van wezenloze generalisaties en daarop aansluitend moralisme. Dat laatste wordt niet eens gezien als deel van de last die deze groep ondervindt. Toch is ondermijning voor iemand in een zwakke positie zeer bedreigend.

quote:

Op vrijdag 14 oktober 2016 10:49 schreef deelnemer het volgende:

[..]

Voor de onderkant van de arbeidsmarkt is de balans al zozeer in het voordeel van werkgevers dat
rotte werkgevers ook gewoon verder kunnen. Jij bepleit vooral voor deze onderkant maatregelen die hun positie verzwakken. Omdat te rechtvaardigen mag deze groep erop rekenen dat we alles in het nadeel uitleggen, in vorm van wezenloze generalisaties en daarop aansluitend moralisme.

Zou er ook mee te maken kunnen hebben dat deze werknemers op het randje van een minimumloonproductieniveau balanceren. Een hoop werknemers zouden voor 1000 per maand prima aan de slag kunnen, echter, de politiek wil ze in een fulltime aanstelling minimaal 1500 laten verdienen.

quote:

Op vrijdag 14 oktober 2016 10:48 schreef GSbrder het volgende:

[..]

Je zou vaste contracten net zo goed kunnen zien als een teken van wantrouwen van links. Alsof werkgevers een contract voor onbepaalde tijd nodig hebben, omdat ze anders het na x jaar wel eens op hun heupen zouden krijgen en zonder reden werknemers zouden ontslaan. Ik ben het niet eens met de eenzijdige kijk op wantrouwen.

Vandaar dat het een kwestie is van balans zoeken. Vandaar de spoiler in mijn eerdere bericht, want ik vermoedde al dat er een reactie op zou komen in de trant dat links kennelijk maar blind de kant van de arbeider zou kiezen. Dat is niet zo, dat is een kwestie van balans. Een balans die bij rechts wel erg sterk richting wantrouwen opschuift.

Daar kan je nog over discussieren; maar als het gaat om sociale zekerheid is dit een feit. De harde termen over uitkeringstrekkers, luizenleven en noem maar op zijn zelden op bewijs gebaseerd.

quote:

Op vrijdag 14 oktober 2016 10:50 schreef GSbrder het volgende:

[..]

Zou er ook mee te maken kunnen hebben dat deze werknemers op het randje van een minimumloonproductieniveau balanceren. Een hoop werknemers zouden voor 1000 per maand prima aan de slag kunnen, echter, de politiek wil ze in een fulltime aanstelling minimaal 1500 laten verdienen.

Hoe ongelijker de samenleving wordt, hoe meer dit onmogelijk wordt. Ook kleine werkgevers krijgen te maken keiharde competitie en lage winst marges, en moeten wel hard zijn.

quote:

Op vrijdag 14 oktober 2016 10:55 schreef keste010 het volgende:

[..]

Vandaar dat het een kwestie is van balans zoeken. Vandaar de spoiler in mijn eerdere bericht, want ik vermoedde al dat er een reactie op zou komen in de trant dat links kennelijk maar blind de kant van de arbeider zou kiezen. Dat is niet zo, dat is een kwestie van balans. Een balans die bij rechts wel erg sterk richting wantrouwen opschuift.

Daar kan je nog over discussieren; maar als het gaat om sociale zekerheid is dit een feit. De harde termen over uitkeringstrekkers, luizenleven en noem maar op zijn zelden op bewijs gebaseerd.

Heeft links niet even zo'n bias op mensen met een inkomen van ¤ 100.000 of meer?
Je zal maar in de financiele sector werken, wat voor wantrouwen je dan krijgt van links.

quote:

Op vrijdag 14 oktober 2016 10:58 schreef deelnemer het volgende:

[..]

Hoe ongelijker de samenleving wordt, hoe meer dit onmogelijk wordt. Ook kleine werkgevers krijgen te maken keiharde competitie en lage winst marges, en moeten wel hard zijn.

Waarom wordt dit onmogelijker? Omdat mensen dan niet meer in dezelfde wijken (kunnen) wonen? De harde competitie en lage winstmarges bestaan er al aan de onderkant van de arbeidsmarkt.

quote:

Op vrijdag 14 oktober 2016 10:59 schreef GSbrder het volgende:

[..]

Heeft links niet even zo'n bias op mensen met een inkomen van ¤ 100.000 of meer?
Je zal maar in de financiele sector werken, wat voor wantrouwen je dan krijgt van links.

Ongeveer vanaf 2010 dringt de ernst van de kredietcrisis in Nederland voldoende door dat de hele financiele sector het pispaaltje is geworden. Dat is nu al 6 jaar aan de gang. Daardoor ervaren deze mensen iets dat misschien nieuw voor ze is. Het is een last om zo negatief te worden bejegend.

Maar ditzelfde negatieve oordeel valt de onderkant van de samenleving als 35 jaar ten deel. Het is het voor deze zwakkere groep een nog veel grotere last, omdat hun positie zo zwak is. Zij moeten deze negatieve oordelen vaak aanhoren uit de mond van mensen waarvan ze direct afhankelijk zijn.

Volgens de marktideologie bestaat dit probleem niet eens. Het is groepsdruk en volgens de marktidelogie zijn we allemaal individuen en bestaat de groep dus niet.

quote:

Op vrijdag 14 oktober 2016 11:07 schreef deelnemer het volgende:

[..]

Ongeveer vanaf 2010 dringt de ernst van de kredietcrisis in Nederland voldoende door dat de hele financiele sector het pispaaltje is geworden. Dat is nu al 6 jaar aan de gang. Daardoor ervaren deze mensen iets dat misschien nieuw voor ze is. Het is een last om zo negatief te worden bejegend.

Maar ditzelfde negatieve oordeel valt de onderkant van de samenleving als 35 jaar ten deel. Het is het voor deze zwakkere groep een nog veel grotere last, omdat hun positie zo zwak is. Zij moeten deze negatieve oordelen vaak aanhoren uit de mond van mensen waarvan ze direct afhankelijk zijn.

Volgens de marktideologie bestaat dit probleem niet eens. Het is groepsdruk en volgens de marktidelogie zijn we allemaal individuen en bestaat de groep dus niet.

Zijn deze groepen statisch dan?
Ik ben de financiele dienstverlening binnen gerold in 2013, dus aan de crisis heb ik part noch deel.
Daarnaast zullen er allicht mensen met een uitkering bestaan die nog niet 35 jaar worden weggehoond, simpelweg omdat ze nog niet zo lang in hun huidige positie zitten.

quote:

Op vrijdag 14 oktober 2016 11:00 schreef GSbrder het volgende:

[..]

Waarom wordt dit onmogelijker? Omdat mensen dan niet meer in dezelfde wijken (kunnen) wonen? De harde competitie en lage winstmarges bestaan er al aan de onderkant van de arbeidsmarkt.

Naarmate er meer van de economische taart verdwijnt in de zakken van de top 1% wordt het gevecht om de verdeling van de rest van de taart door de overige 99% steeds heviger. Als je het minimumloon afschaft is de bodem eruit. Ook de angst om de bestaanszekerheid volledig in rook te zien opgaan, verhard de verhoudingen. Als dit soort nadelen ook nog volledig buiten het politiek debat blijven, omdat men liever praat over een gebrek aan prestatiemoraal in het licht van de toenemen problemen, dan zie je meer een meer vernedering en intimidatie. Als men dan ook niet door heeft hoe dit het vertrouwen van mensen in hun medemens breekt is het einde zoek.

Stel iemand verkeerd in een miserabele positie, maar hij komt daar weer bovenop. Is het dan nog gezellig om een kopje koffie gaat drinken met iemand, als je weet dat hij hoopt dat de politiek een kant opgaat die jou dood zou hebben betekent in die miserabele periode? Dat je weet dat je alleen gezellig samen aan tafel zit, omdat je nu een redelijk inkomen hebt, maar anders zou je hem nooit meer kunnen overtuigen dat je bestaansrecht hebt. Ik denk van niet.

quote:

Op vrijdag 14 oktober 2016 11:09 schreef GSbrder het volgende:

[..]

Zijn deze groepen statisch dan?
Ik ben de financiele dienstverlening binnen gerold in 2013, dus aan de crisis heb ik part noch deel.
Daarnaast zullen er allicht mensen met een uitkering bestaan die nog niet 35 jaar worden weggehoond, simpelweg omdat ze nog niet zo lang in hun huidige positie zitten.

Deze groepen zijn redelijk statisch. Anders zouden mensen in de financiele sector helemaal geen last hebben van dat negatieve oordeel. Want ze zouden kunnen overstappen op een andere sector. Hedgefund managers zouden gewoon in de thuiszorg kunnen gaan werken of kapper worden.

Eenmaal in een goed spoor gaat het vrij gemakkelijk goed, met veel opties en uitwijk mogelijkheden. Eenmaal is het spoor dat nauwelijks ontplooiing mogelijkheden biedt, met veel druk op de arbeidsmarkt en negatieve oordelen in de beeldvorming door de media, en mensen glijden steeds verder weg.

quote:

Op vrijdag 14 oktober 2016 11:23 schreef deelnemer het volgende:

[..]

Naarmate er meer van de economische taart verdwijnt in de zakken van de top 1% wordt het gevecht om de verdeling van de rest van de taart door de overige 99% steeds heviger. Als je het minimumloon afschaft is de bodem eruit. Ook de angst om de bestaanszekerheid volledig in rook te zien opgaan, verhard de verhoudingen. Als dit soort nadelen ook nog volledig buiten het politiek debat blijven, omdat men liever praat over een gebrek aan prestatiemoraal in het licht van de toenemen problemen, dan zie je meer een meer vernedering en intimidatie. Als men dan ook niet door heeft hoe dit het vertrouwen van mensen in hun medemens breekt is het einde zoek.

Stel iemand verkeerd in een miserabele positie, maar hij komt daar weer bovenop. Is het dan nog gezellig om een kopje koffie gaat drinken met iemand, als je weet dat hij hoopt dat de politiek een kant opgaat die jou dood zou hebben betekent in die miserabele periode? Dat je weet dat je alleen gezellig samen aan tafel zit, omdat je nu een redelijk inkomen hebt, maar anders zou je hem nooit meer kunnen overtuigen dat je bestaansrecht hebt. Ik denk van niet.

Ach, nu een steeds groter deel van de bevolking teert op de middenklasse - want ik heb niet de illusie dat de 1% of 0,01% dat gewicht kan en wil tillen - wordt ook daar het gevecht heviger. We krijgen er binnen afzienbare tijd een miljoen AOW'ers bij, die niet produceren. We krijgen steeds minder mensen in de werkzame beroepsbevolking, door ontgroening. Dit alles moet worden gedragen door het midden en ik verwacht dat we alle mensen nodig zullen hebben, dus iemand met 900 euro (de bijstand) thuis laten zitten omdat hij geen 1500 waard is (het WML), is een suboptimale keuze. Daarnaast is het minimumloon voor weinigen een vast salaris wat zij gedurende hun hele werkzame leven houden. Het minimumloon is een opstap naar de rest van de arbeidsmarkt. Ik vertrouw er op dat iedereen die niet ziek is, in staat is om links- of rechtsom enige vorm van arbeid te verrichten.

Je voorbeeld is wat vreemd, want mensen gaan in Nederland niet dood door een politieke keuze. Het is een valse vergelijking door te doen alsof mensen die liberaal stemmen het op jouw leven gemunt hebben en iedereen met een uitkering naar het leven staan. Wil links mensen met een inkomen van >100k lynchen? Wil links mensen die niet meer belasting willen betalen dan ze "kunnen missen" het liefst publiekelijk aan de schandpaal nagelen en daarna het land uitjagen?

quote:

Op vrijdag 14 oktober 2016 10:59 schreef GSbrder het volgende:

[..]

Heeft links niet even zo'n bias op mensen met een inkomen van ¤ 100.000 of meer?
Je zal maar in de financiele sector werken, wat voor wantrouwen je dan krijgt van links.

Vertel. Wat voor wantrouwen heb jij het over? Als het gaat om belastingen zie ik eigenlijk alleen maar wantrouwen vanuit rechts (profiteurs/staat die niet met hun centen te vertrouwen zou zijn).

Bovendien heb ik het over politiek beleid en de discoursen die onder beleidsvoorstellen liggen die op wantrouwen gebaseerd zijn. Wat een links iemand van iemand vindt die veel geldt verdient is niet zo relevant, tenzij een beleidsvoorstel daarop gebaseerd zou zijn.

quote:

Op vrijdag 14 oktober 2016 11:30 schreef deelnemer het volgende:

[..]

Deze groepen zijn redelijk statisch. Anders zouden mensen in de financiele sector helemaal geen last hebben van dat negatieve oordeel. Want ze zouden kunnen overstappen op een andere sector. Hedgefund managers zouden gewoon in de thuiszorg kunnen gaan werken of kapper worden.

Iemand die nu bij een hedge fund werkt, kan in 2012 nog barista zijn geweest bij de Starbucks.
Of vakkenvuller bij de Albert Heijn. Daarnaast, iemand die in 2008 in de financiele sector werkte, kan nu met een uitkering thuis zitten, al mopperend op z'n lage inkomen.

quote:

Op vrijdag 14 oktober 2016 11:32 schreef keste010 het volgende:

[..]

Vertel. Wat voor wantrouwen heb jij het over? Als het gaat om belastingen zie ik eigenlijk alleen maar wantrouwen vanuit rechts (profiteurs/staat die niet met hun centen te vertrouwen zou zijn).

Wantrouwen of je belasting ontwijkt (niet eens ontduikt), wantrouwen waarom jij een duurder huis hebt, wantrouwen waarom jij een nieuwe auto koopt, wantrouwen dat je de crisis hebt veroorzaakt - alsof dat een Nederlandse uitvinding was - wantrouwen dat je teert op zijn belastingcenten. Kortom, vergelijkbare vormen van wantrouwen als mensen in een uitkering ervaren.

quote:

Op vrijdag 14 oktober 2016 11:34 schreef GSbrder het volgende:

[..]

Wantrouwen of je belasting ontwijkt (niet eens ontduikt), wantrouwen waarom jij een duurder huis hebt, wantrouwen waarom jij een nieuwe auto koopt, wantrouwen dat je de crisis hebt veroorzaakt - alsof dat een Nederlandse uitvinding was - wantrouwen dat je teert op zijn belastingcenten. Kortom, vergelijkbare vormen van wantrouwen als mensen in een uitkering ervaren.

Zie onderstaande toevoeging. Wat linkse mensen persoonlijk van jou of iemand anders vinden is niet relevant. Het gaat om beleid of voorstellen daartoe over belastingen. Ik hoor graag van je hoe dat op wantrouwen gebaseerd zou zijn.

quote:

Op vrijdag 14 oktober 2016 11:32 schreef keste010 het volgende:

Bovendien heb ik het over politiek beleid en de discoursen die onder beleidsvoorstellen liggen die op wantrouwen gebaseerd zijn. Wat een links iemand van iemand vindt die veel geldt verdient is niet zo relevant, tenzij een beleidsvoorstel daarop gebaseerd zou zijn.

quote:

Op vrijdag 14 oktober 2016 11:33 schreef GSbrder het volgende:

[..]

Iemand die nu bij een hedge fund werkt, kan in 2012 nog barista zijn geweest bij de Starbucks.
Of vakkenvuller bij de Albert Heijn. Daarnaast, iemand die in 2008 in de financiele sector werkte, kan nu met een uitkering thuis zitten, al mopperend op z'n lage inkomen.

Alleen in je jonge jaren zijn dit soort overgangen niet abnormaal (als je bijbaantjes meerekent). Maar op latere leeftijd niet. Er is zoiets als een levensloop, ipv een de eeuwig durende stroom van kansen en evidente totale flexibiliteit.

Verder heb je de neiging al het werk als gelijkwaardig te beschouwen (een typisch probleem als mensen abstracte begrippen gebruiken), en te geloven dat de enige betekenis ervan bestaat uit het geld dat je ermee verdient.

Als je de komende paar decennia liftbediende zou zijn, iedere dag 8 uur voor of in een lift staat, en niet meer doet dan een paar honderd keer op een knopje drukken, dan word je gewoon opstandig. Zonder dat je weg kunt lopen, sta je daar keurig in een uniformpje te staan. Dat is niet zo fijn voor iemand die veel meer in zijn mars heeft. Nu zul je denken dat iedereen in een markt het werk heeft dat bij hem past. Maar zo welgeordend is een samenleving niet. Jij zou in de positie kunnen verkeren, zonder een betere optie. Alleen geloof je dat niet.

De redenen liggen besloten in moeilijk te doorgronden fenomenen als mensen en de samenleving. Het oordeelsvermogen van mensen schiet te kort om het goed te begrijpen. Rechtse mensen lijken daarin volkomen dom. Ze zijn zelf deel van het probleem, op manieren die je ze niet aan hun verstand kunt peuteren. Mensen die grossieren in moralistische verklaringen, zien vaak de gehele werkelijkheid over het hoofd. Ze denken dat alles begint bij een solide 'ik' dat staat als een huis, zonder lichaam, omgeving of geschiedenis.

Een van de grootse bedreigingen in onze samenleving is het zwakke oordeelsvermogen van mensen iha. Zowel voor de samenleving als geheel, als voor individuen. Het heeft geen zin om moraal te hebben het het goede te doen, als je er geen ruk van begrijpt. Maar ik heb zoveel mensen zien oordelen, met de grootst mogelijke stelligheid, over zaken waar ze geen verstand van hebben, dat het vraagt om een verklaring.

[ Bericht 0% gewijzigd door deelnemer op 14-10-2016 12:28:24 ]

quote:

Op vrijdag 14 oktober 2016 11:40 schreef keste010 het volgende:

[..]

Zie onderstaande toevoeging. Wat linkse mensen persoonlijk van jou of iemand anders vinden is niet relevant. Het gaat om beleid of voorstellen daartoe over belastingen. Ik hoor graag van je hoe dat op wantrouwen gebaseerd zou zijn.

Bankbelasting? Bonusbelasting? Een maximum op de variabele beloning?
Allemaal niet echt rechtse belastingvoorstellen.

quote:

Op vrijdag 14 oktober 2016 12:02 schreef deelnemer het volgende:

[..]

Alleen in je jonge jaren zijn dit soort overgangen niet abnormaal (als je bijbaantjes meerekent). Maar op latere leeftijd niet. Er is zoiets als een levensloop, ipv een de eeuwig durende stroom van kansen en evidente totale flexibiliteit.

Verder heb je de neiging al het werk als gelijkwaardig te beschouwen (een typisch probleem als mensen abstracte begrippen gebruiken), en te geloven dat de enige betekenis ervan bestaat uit het geld dat je ermee verdient.

Als je de komende paar decennia liftbediende zou zijn, iedere dag 8 uur voor of in een lift staat, en niet meer doet dan een paar honderd keer op een knopje drukken, dan word je gewoon opstandig. Zonder dat je weg kunt lopen, sta je daar keurig in een uniformpje te staan. Dat is niet zo fijn voor iemand die veel meer in zijn mars heeft. Nu zul je denken dat iedereen in een markt het werk heeft dat bij hem past. Maar zo welgeordend is een samenleving niet. Jij zou in de positie kunnen verkeren, zonder een betere optie. Alleen geloof je dat niet.

Je gaat er vanuit dat iemand gevangen zit in z'n functie als liftbediende. Een paar decennia nota bene. Want een levensloop dicteert dat en iemand kan er nooit uit, krijgt geen kansen en heeft nul flexibiliteit. Zeker geloof ik in levensloop en snap ik dat een barista van 18 andere kansen heeft dan iemand van 60, maar waar links niet aan lijkt te kunnen is dat het niet maken van keuzes, dus een jaar of 20 liftbediende spelen, ook een keuze is. Zeker, iemand had meer van z'n leven kunnen maken en een hoop mensen hebben meer talenten dan alleen op knopjes drukken. Hij heeft die kansen echter niet gepakt. Ik weet dat een hoop linkse mensen daarin volkomen dom zijn en zeggen dat er heus mensen bestaan met minder kansen dan jij of ik. Natuurlijk, niet iedereen is even gelukkig of kansrijk.

Maar iedereen heeft ergens een kans en de mogelijkheid om het stuur van z'n leven te pakken, in plaats van gestuurd te worden door de baas, z'n verleden of z'n omgeving. Als je 8 uur per dag, 40 uur per week liftbediende speelt, geeft dit je alsnog 16 uur per dag en 138 uur per week de gelegenheid je verder te ontwikkelen. Sticht je een gezin of ga je op vakantie, prima, dat is je goed recht. Stel je dergelijke keuzes uit en ga je studeren of sparen omdat je verder wilt, dan is dat net zo goed een mogelijkheid.

Dat is het optimisme en vertrouwen dat rechts wel heeft en links niet.

quote:

Op vrijdag 14 oktober 2016 12:34 schreef GSbrder het volgende:

[..]

Bankbelasting? Bonusbelasting? Een maximum op de variabele beloning?
Allemaal niet echt rechtse belastingvoorstellen.

Ja dat is bekend. Maar leg mij eens uit waarom die op wantrouwen gebaseerd zijn vraag ik je al 2 keer.

quote:

Op vrijdag 14 oktober 2016 13:02 schreef keste010 het volgende:

[..]

Ja dat is bekend. Maar leg mij eens uit waarom die op wantrouwen gebaseerd zijn vraag ik je al 2 keer.

Men vreest toch op links dat de Nederlandse banken, zonder dit soort maatregelen, (wederom) voor het korte gewin gaan? De publieke opinie ten aanzien van bankiers is snelle graaiers die binnen een zo kort mogelijke periode rijk willen worden. Dat willen linkse politici voorkomen door dit soort wantrouwende maatregelen.

quote:

Op vrijdag 14 oktober 2016 13:22 schreef GSbrder het volgende:

[..]

Men vreest toch op links dat de Nederlandse banken, zonder dit soort maatregelen, (wederom) voor het korte gewin gaan? De publieke opinie ten aanzien van bankiers is snelle graaiers die binnen een zo kort mogelijke periode rijk willen worden. Dat willen linkse politici voorkomen door dit soort wantrouwende maatregelen.

Nee, dat maak jij er van. Dat een hoop linkse mensen iets tegen graaiers hebben betekent niet dat dit de argumentatie voor een beleidsvoorstel is, noch dat dit als wantrouwen geïnstitutionaliseerd is in het belastingstelsel. Daar liggen andere redenen aan ten grondslag.

quote:

Op vrijdag 14 oktober 2016 13:24 schreef keste010 het volgende:

[..]

Nee, dat maak jij er van. Dat een hoop linkse mensen iets tegen graaiers hebben betekent niet dat dit de argumentatie voor een beleidsvoorstel is, noch dat dit als wantrouwen geïnstitutionaliseerd is in het belastingstelsel. Daar liggen andere redenen aan ten grondslag.

Vertel, als wantrouwen niet de reden is, wat is de rationele grond dan voor een maximale variabele beloning?

quote:

Op vrijdag 14 oktober 2016 12:38 schreef GSbrder het volgende:

[..]

Je gaat er vanuit dat iemand gevangen zit in z'n functie als liftbediende. Een paar decennia nota bene. Want een levensloop dicteert dat en iemand kan er nooit uit, krijgt geen kansen en heeft nul flexibiliteit. Zeker geloof ik in levensloop en snap ik dat een barista van 18 andere kansen heeft dan iemand van 60, maar waar links niet aan lijkt te kunnen is dat het niet maken van keuzes, dus een jaar of 20 liftbediende spelen, ook een keuze is. Zeker, iemand had meer van z'n leven kunnen maken en een hoop mensen hebben meer talenten dan alleen op knopjes drukken. Hij heeft die kansen echter niet gepakt. Ik weet dat een hoop linkse mensen daarin volkomen dom zijn en zeggen dat er heus mensen bestaan met minder kansen dan jij of ik. Natuurlijk, niet iedereen is even gelukkig of kansrijk.

Maar iedereen heeft ergens een kans en de mogelijkheid om het stuur van z'n leven te pakken, in plaats van gestuurd te worden door de baas, z'n verleden of z'n omgeving. Als je 8 uur per dag, 40 uur per week liftbediende speelt, geeft dit je alsnog 16 uur per dag en 138 uur per week de gelegenheid je verder te ontwikkelen. Sticht je een gezin of ga je op vakantie, prima, dat is je goed recht. Stel je dergelijke keuzes uit en ga je studeren of sparen omdat je verder wilt, dan is dat net zo goed een mogelijkheid.

Dat is het optimisme en vertrouwen dat rechts wel heeft en links niet.

Nee, rechts heeft een recht-toe-recht-aan prestatiemoraal en succes streven. Er zijn veel mensen die door levenslessen anders in het leven staan. Veel mogelijkheden die mensen passen, worden onmogelijk gemaakt door hun omgeving, als die ervan uitgaat dat iedereen op dezelfde manier in het leven staat. Er zijn mensen op hun 18 al veel ervaring hebben met de keerzijde van het leven, fundamentele levenslessen die een succesvol zakenman pas doorkrijgt na zijn eerste hartaanval op zijn vijftigste. Als die 18 jarige begint, schouder aan schouder met collega's die vooral beginnen te kwijlen bij het woord 'lease auto' dan is dat een disconnect die blokkerend werkt.

Je moet passen in je omgeving om goed gemotiveerd te zijn. Mensen met een geschiedenis die mooi aansluit bij het oppervlakkige optimisme en platte motieven die in een marktsamenleving als de onze de beeldvorming domineert, voelen zich groter dan ze zijn. Later komen ze erachter dat het oppervlakkig was, maar interpreteren het als het soort inzichten die passen bij iemand van 50. Ze kunnen zich niet voorstellen dat iemand van 18 zo serieus is. Ze denken dat iedereen onder de 30 nog zus-en-zo is. Een beetje dom, maar zo ben je als je 30 bent. Maar er zijn grote verschillen tussen mensen en onze samenleving propageert een beperkt en eenzijdig beeld van de werkelijkheid. Dat alleen al kan de ontplooiing van iemand enorm tegenwerken.

Goed voorstelbaar is dat iemand zich aangetrokken voelt tot de zorg en daarin zelf bij voorkeur met zijn poten in de modder staat. Maar in een samenleving waarin dat geheid een laagbetaalde funtie is, zal zo iemand nooit veel verdienen. Als de samenleving doet alsof het salaris het alles bepalende streven is, zodat degenen die meer verdienen vanzelfsprekend beter zijn op alle mogelijk manieren, dan is dat flauw. Dan wordt een dergelijke keuze tevens een keuze voor een laag maatschappelijk aanzien.

Als je nagaat, dat mijn ouders opgroeide in een samenleving die volstrekte dienstbaarheid beschouwde als het hoogste goed (dat werd de gewone man voortdurend aangeleund). Dat dit is omgeslagen naar het idee dat iedereen een egoist is en moet leren voor zichzelf op te komen. Dat deze tegengestelde versies van de waarheid over het goede in beide gevallen als volstrekt evident werd voorgesteld, en dat de overgang zonder enige tekst en uitleg heeft plaatsgevonden, dan besef je hoezeer hetgeen waar een samenleving voor staat alle kanten op kan gaan.

Dat is nog globaal gezien. In meer detail beschouwd bestaat een samenleving uit diverse subculturen die elkaar maar moeilijk begrijpen. Veel mensen hebben de ervaring dat de samenleving niet echt snapt waar zij mee bezig zijn en waarom. Ze denken ook, dat dit alleen zo is voor henzelf. Want de anderen doen iets, waarvan je gelooft dat je goed kunt inschatten wat het te betekenen heeft. Maar vrij algemeen hebben mensen nauwelijks gevoel voor wat het inhoud om het werk te doen in een ander specialisme. Wat wordt overschat, wat wordt onderschat, wat wordt totaal niet gezien of beseft, en hoe moeilijk is dat uit te leggen aan buitenstaanders? Tel daarbij op dat deze subculturen vertrekken vanuit verschillende waarden die vaak conflicteren, zodat ze elkaar niet eens willen begrijpen, maar juist de les willen lezen, en het einde is zoek.

Veel ervaringen kunnen ondermijnend zijn op een speciale manier. Bijvoorbeeld, als het je vertrouwen in je medemens afbreekt. Dat kan een reden zijn om alle motivatie, om leuk mee te willen doen, volledig ondermijnt. Je kunt een misantroop worden als je maar lang genoeg klem gezeten hebt in een verkeerde omgeving.

Niet alles is kommer en kwel. Vaak gaat het goed. Ik noem het maar, omdat de rechtse posters in dit topic al dit soort zaken volledig uitvlakken, met de claim dat juist zij en alleen zij het helemaal door hebben.

[ Bericht 0% gewijzigd door deelnemer op 14-10-2016 17:36:16 ]

quote:

Op vrijdag 14 oktober 2016 13:28 schreef GSbrder het volgende:

[..]

Vertel, als wantrouwen niet de reden is, wat is de rationele grond dan voor een maximale variabele beloning?

Die kan je zelf ook heus wel bedenken. Ik ben hier niet om dat soort plannen te verdedigen. Jij claimt dat die op wantrouwen gebaseerd zijn maar hebt hier kennelijk niet anders dan het argument ("ik zou niet weten waar ze anders op gebaseerd zijn") voor. Jij wilde beweren dat het mes aan twee kanten zou snijden (zowel links als rechts baseren beleid op wantrouwen), dan moet jij dat ook aantonen.