Broertje woont op 29-jarige leeftijd weer thuis. Raar?

quote:

Op woensdag 5 oktober 2016 22:18 schreef Hexagon het volgende:

[..]

Nogal een slappe dooddoener. Ik ken ook mensen die thuiswonen en er een puinhoop van maken..Dat soort valse tegenstellingen daar trap ik niet in.

Het gaat tussen op eigen benen staan of niet. En ik vind dat doelbewust uitstellen omdat het zo makkelijk/goedkoop is geen goede keuze. Het gaat vaak ten koste van persoonlijke groei. Niet voor niets vind menig vrouw het een enorme afknapper als een man van ruim over de twintig nog bij pa en ma woont. En kennelijk is het ook voor je baankansen beter. http://www.elsevier.nl/ca(...)n-een-baan-1539067W/

Man, hoe veel van de studenten financiert nu zijn / haar eigen hippe optrekje in de Pijp of de Jordaan? Heb in meerdere corps/studentenhuizen gewoond gedurende vijf jaar, en ik stond bekend als die ''workaholic'' en ben zelfs regelmatig ''knor'' genoemd, omdat ik zo'n beetje als enige nog een bijbaantje erop nahield voor 25-30 uur per week. Vooral tijdens de eerste drie jaren van de studietijd deed vrijwel niemand een reet, behalve druk zijn in het verenigingsleven en zuipen en bijlenen.

Ik denk dat we beiden een andere definitie van 'op eigen benen staan' hanteren.

quote:

Op woensdag 5 oktober 2016 22:40 schreef Enowapi het volgende:

[..]

Man, hoe veel van de studenten financiert nu zijn / haar eigen hippe optrekje in de Pijp of de Jordaan? Heb in meerdere corps/studentenhuizen gewoond gedurende vijf jaar, en ik stond bekend als die ''workaholic'' en ben zelfs regelmatig ''knor'' genoemd, omdat ik zo'n beetje als enige nog een bijbaantje erop nahield voor 25-30 uur per week. Vooral tijdens de eerste drie jaren van de studietijd deed vrijwel niemand een reet, behalve druk zijn in het verenigingsleven en zuipen en bijlenen.

Alweer diezelfde valse tegenstelling

Daarbij heb ik het niet over studenten maar over mensen die die tijd al (ruim) voorbij zijn

Er zijn zo veel manieren van zelfstandig zijn. De een verdient tot ver in de twintig nog niets, maar maakt wel veel mee / veel nieuwe contacten tijdens de studententijd en groeit daar door. De ander verdient misschien al vanaf zijn/haar 20e salaris, maar blijft weer zijn hele leven met zijn drie basisschoolvrienden om gaan en komt zelden tot nooit het dorp uit.

Beiden zijn op hun eigen manier zelfstandiger dan de ander.

quote:

Op woensdag 5 oktober 2016 23:14 schreef Eden_88 het volgende:
Er zijn zo veel manieren van zelfstandig zijn. De een verdient tot ver in de twintig nog niets, maar maakt wel veel mee / veel nieuwe contacten tijdens de studententijd en groeit daar door. De ander verdient misschien al vanaf zijn/haar 20e salaris, maar blijft weer zijn hele leven met zijn drie basisschoolvrienden om gaan en komt zelden tot nooit het dorp uit.

Beiden zijn op hun eigen manier zelfstandiger dan de ander.

Maar voor beide is op eigen benen staan ee behoorlijke vooruitgang itt tot bij je ouders blijven hangen voor het gemak.

quote:

Op woensdag 5 oktober 2016 23:30 schreef Hexagon het volgende:

[..]

Maar voor beide is op eigen benen staan ee behoorlijke vooruitgang itt tot bij je ouders blijven hangen voor het gemak.

Maar onder "op eigen benen staan" versta ik dat je alles zelf moet financieren en daar gaat het vaak fout want dát kan dan weer niet. En sommigen kiezen ervoor om op een studentenkamer te blijven hangen bij gebrek aan beter en de ander gaat weer tijdelijk bij de ouders wonen. Iedereen maakt zo z'n keuzes. Ik heb nu niet het idee dat ik een enorme achterstand heb opgelopen vergelek met mensen die op hun 18e met gierende banden het huis uitgingen of iets later. Integendeel, ik had amper studieschuld en ben nu schuldenvrij (op de hypotheek na ) terwijl vrienden 200 euro per maand mogen aftikken. Dat is pas bevrijdend
Ieder zo z'n keus. Het is niet bepaald sexy, dat geef ik toe, maar soms heb je geen keus. Als je op je 30e uit luiheid nog steeds bij je ouders woont is het wel veronrustend, maar veruit de meeste mensen kunnen geen kant op en wonen liever weer even bij hun ouders dan in een of ander antikraakpand. Keuzes, keuzes. De een is niet beter dan de andere.

quote:

Op donderdag 6 oktober 2016 00:28 schreef CherryLips het volgende:

[..]

Als je op je 30e uit luiheid nog steeds bij je ouders woont is het wel veronrustend, maar veruit de meeste mensen kunnen geen kant op en wonen liever weer even bij hun ouders dan in een of ander antikraakpand. Keuzes, keuzes. De een is niet beter dan de andere.

In heel Latijns Amerika is het de norm dat kinderen bij hun ouders blijven wonen omdat ze geen huis kunnen betalen. Enkel mensen met een dikke baan kunnen dat nog. En die worden schuldslaaf van de bank voor de komende 30 jaar.

Anderen leggen zich erbij neer dat ze geen mooi huis kunnen kopen en gaan levenslang huren.

Ook in Belgie wordt het steeds moeilijker. Je moet een vast contract + bewijs van je laatste jaarsalaris hebben, plus een flinke hap van het totaalbedrag waarvoor jonge mensen jaren moeten sparen. En als je alleen bent wordt het al helemaal onmogelijk.

We gaan het nog meemaken dat quasi iedereen bij de ouders woont.

quote:

Op dinsdag 4 oktober 2016 06:37 schreef yats het volgende:

[..]

van mijn 18e tot mijn 27 woonde ik op mezelf (en later met mijn ex samen).

waarom zou je gaan samenwonen met je ex?

quote:

Op donderdag 6 oktober 2016 11:01 schreef Simpel-Zat het volgende:

[..]

waarom zou je gaan samenwonen met je ex?

Omdat het toen nog niet mijn ex was

quote:

Op dinsdag 4 oktober 2016 10:03 schreef Ouder1 het volgende:

[..]

Hoe hebben die broers en zussen daar last van? En hoezo 'claimen'? Hebben die ouders dan minder tijd voor hun uitwonende kinderen omdat ze er nog eentje thuis hebben?

Mijn vriend woont met z'n 32ste ook nog 'thuis'. Hij betaalt geen kostgeld en hoeft vrijwel niets te doen in het huishouden. Hij kan gaan en staan waar wil zolang zijn moeder maar weet of ze op hem moet rekenen met het eten.
Zijn ouders gaan en staan ook waar ze willen zonder rekening te houden met hem. Wel verwachten zij dat hij 'op het huis past' als zij weer eens op vakantie zijn. Dan mag hij dus niet bij mij blijven slapen.
En hij doet zat voor ze hoor want ze zijn al wat ouder (echte babyboomers). Dus tuinonderhoud, klussen aan hun auto's, zware klussen, doet hij altijd.

En hij is daar in die omgeving de enige niet. Een lange wachtlijst voor een sociale huurwoning (meer dan 10 jaar), hoge private huren en uitbuitende werkgevers die zelfs het minimumloon te hoog vinden hoe goed ze ook hun werk doen. Als ik nadenk kom ik zeker op een stuk of 25 'jongeren' tussen de 25 en 30 jaar die daarom nog 'thuis' wonen. Allemaal mbo 3 niveau. Bouw, transport, hoveniers, automonteurs.

Dat hij zware klussen voor zijn ouders doet siert hem zeker.

Maar ik vind het eigenlijk een zwaktebod van ouders om een kind van over de 25 nog thuis te laten wonen, zonder kostgeld, en dan ook nog eens ervoor te koken, kleren strijken en alles achter de kont op ruimen. En ondertussen harkt dat 'lieve kindje' tonnen binnen omdat hij nauwelijks uitgaven heeft en wel veel inkomsten en daar zien de ouders niks van terug.

Ik ken ook zo'n figuur, heeft al 3 studies verkloot en werkt niet. Waarom? at the end of the day woont hij nog gewoon bij mamma en staat s avonds het eten klaar, of hij nou iets met zn leven doet of niet. Dat soort gevallen zou ik er gewoon uit trappen, dan zullen ze wel móeten gaan werken en iets met hun leven doen.

Dat thuis wonen zonder kostgeld vind ik hooguit acceptabel in tijdelijke gevallen (bv samenwonen in duur huurhuis en dan gaat de relatie opeens uit en kun je het dureh uurhuis niet meer betalen). Hotel mamma is een vangnet maar geen manier om lekker cheap te wonen en geld binnen te harken.

In mijn situatie is thuiswonen al vanaf mijn 17 e niet mogelijk. Mijn ouders woonden eerst in de middle of nowhere 3 uur enkele reis van mijn studie vandaan, en toen verhuisden ze naar het buitenland.

Ik zou wel bij mijn broer (getrouwd, koophuis) kunnen inwonen maar wees eens eerlijk, zouden jullie dat doen? Never te nooit niet, hoe aardig hij ook is, dat doe je gewoon niet.

quote:

Op donderdag 6 oktober 2016 12:37 schreef sirdanilot het volgende:

[..]

Dat hij zware klussen voor zijn ouders doet siert hem zeker.

Maar ik vind het eigenlijk een zwaktebod van ouders om een kind van over de 25 nog thuis te laten wonen, zonder kostgeld, en dan ook nog eens ervoor te koken, kleren strijken en alles achter de kont op ruimen. En ondertussen harkt dat 'lieve kindje' tonnen binnen omdat hij nauwelijks uitgaven heeft en wel veel inkomsten en daar zien de ouders niks van terug.
>knip<
Dat thuis wonen zonder kostgeld vind ik hooguit acceptabel in tijdelijke gevallen (bv samenwonen in duur huurhuis en dan gaat de relatie opeens uit en kun je het dureh uurhuis niet meer betalen). Hotel mamma is een vangnet maar geen manier om lekker cheap te wonen en geld binnen te harken.

Zoals ik al schreef gaat het bij mijn vriend en de anderen die ik ken in die situatie dus om 'jongeren' die kanonnenhard werken voor een schijntje dat het minimumloon nog niet haalt. Jongens die van arremoede zich maar uitlaten buiten om toch maar een baan te hebben. 6 dagen in de week, 10 uur per dag. Zij harken dus geen tonnen binnen.

De ouders van deze groep zijn vaak goedboerende babyboomers. Die lijden niet onder de kosten en wassen en koken moet je toch. Strijken gebeurt niet zo veel meer tegenwoordig en als mijn vriend eens een overhemd draagt strijkt hij die zelf.

quote:

In mijn situatie is thuiswonen al vanaf mijn 17 e niet mogelijk. Mijn ouders woonden eerst in de middle of nowhere 3 uur enkele reis van mijn studie vandaan, en toen verhuisden ze naar het buitenland.

Ik zou wel bij mijn broer (getrouwd, koophuis) kunnen inwonen maar wees eens eerlijk, zouden jullie dat doen? Never te nooit niet, hoe aardig hij ook is, dat doe je gewoon niet.

Ik proef hieruit dat er ook een stukje jaloezie zit in je negatieve beoordeling van thuiswoners.

quote:

Op donderdag 6 oktober 2016 13:04 schreef Ouder1 het volgende:

[..]

Zoals ik al schreef gaat het bij mijn vriend en de anderen die ik ken in die situatie dus om 'jongeren' die kanonnenhard werken voor een schijntje dat het minimumloon nog niet haalt. Jongens die van arremoede zich maar uitlaten buiten om toch maar een baan te hebben. 6 dagen in de week, 10 uur per dag. Zij harken dus geen tonnen binnen.

De ouders van deze groep zijn vaak goedboerende babyboomers. Die lijden niet onder de kosten en wassen en koken moet je toch. Strijken gebeurt niet zo veel meer tegenwoordig en als mijn vriend eens een overhemd draagt strijkt hij die zelf.

Als je 60 uur werkt voor minimumloon dan zul je het er zelf naar gemaakt hebben. Heb ik geen medelijden mee.

quote:

[..]

Ik proef hieruit dat er ook een stukje jaloezie zit in je negatieve beoordeling van thuiswoners.

Ik ben juist blij dat ik zelf mijn eigen boontjes moest doppen, al van jonge leeftijd, en niet zo gepamperd word door mn ouders. En ik vind het een armoede in de samenleving dat er zoveel jongeren zijn die helemaal geen idee hebben hoe het is om je eigen boontjes te doppen en allleen maar gepamperd worden door hun ouders. Daar krijg je en zwakke, laffe maatschappij van.

quote:

Op donderdag 6 oktober 2016 13:12 schreef sirdanilot het volgende:

[..]

Als je 60 uur werkt voor minimumloon dan zul je het er zelf naar gemaakt hebben. Heb ik geen medelijden mee.

[..]

Ik ben juist blij dat ik zelf mijn eigen boontjes moest doppen, al van jonge leeftijd, en niet zo gepamperd word door mn ouders. En ik vind het een armoede in de samenleving dat er zoveel jongeren zijn die helemaal geen idee hebben hoe het is om je eigen boontjes te doppen en allleen maar gepamperd worden door hun ouders. Daar krijg je en zwakke, laffe maatschappij van.

wehe jaloers

Ik ben op mijn 24e na een paar jaar uit huis ook teruggeweest. Dat werkte niet

quote:

Op donderdag 6 oktober 2016 13:22 schreef Catch22- het volgende:
Ik ben op mijn 24e na een paar jaar uit huis ook teruggeweest. Dat werkte niet

Ik ren na een bezoekje van een week al gillend weg, bij wijze van spreken.

Maar komt vooral door de nieuwe vrouw van mn vader.

Afhankelijk van de omstandigheden, hoeft het niet raar te zijn. Sowieso is er niks op tegen om tot op late leeftijd bij je ouders te wonen. Ik heb het taboe nooit zo begrepen

Wat wel van belang is, is in hoeverre een twintiger die nog thuis woont een stukje eigen verantwoordelijkheid dan wel initiatief neemt mbt meehelpen in het huishouden en/of het leveren van een financiële bijdrage. Ik vind het zo kinderachtig om te zien dat een 29-jarige, die nog thuis woont, geen ene flikker op eigen initiatief uitvoert of geen financiële bijdrage wil leveren terwijl dat wel mogelijk is. Dan ben je m.i. echt aan het parasiteren. Uiteraard uitzonderingen daargelaten, maar hetgeen waar ik me met name zorgen om maak bij thuiswonende twintigers is het voldoende opbouwen van eigen verantwoordelijkheid in de leefomgeving.

quote:

Op donderdag 6 oktober 2016 13:12 schreef sirdanilot het volgende:

[..]

Als je 60 uur werkt voor minimumloon dan zul je het er zelf naar gemaakt hebben. Heb ik geen medelijden mee.

[..]

Ik ben juist blij dat ik zelf mijn eigen boontjes moest doppen, al van jonge leeftijd, en niet zo gepamperd word door mn ouders. En ik vind het een armoede in de samenleving dat er zoveel jongeren zijn die helemaal geen idee hebben hoe het is om je eigen boontjes te doppen en allleen maar gepamperd worden door hun ouders. Daar krijg je en zwakke, laffe maatschappij van.

Je kan zo de politiek in met dergelijke oneliners. Kom op zeg, als je veel werkt voor een schijntje heb je het er naar gemaakt? Jij moet ofwel een verzuurde babyboomer zijn zonder enige kennis van de huidige arbeidsmarkt ofwel toevallig zelf het geluk gehad te hebben makkelijk een goede baan te vinden.

Wat ouder1 al postte is zeer herkenbaar, zowel in mijn eigen leven als bij veel van mijn oud studiegenoten en bij vrienden. En nee, ik heb geen onzinnige pretstudie gedaan of geen tot weinig opleiding, en datzelfde geldt voor de meeste mensen in mijn omgeving. Ik heb 'gewoon' twee universitaire (juridische) Masters, en toch werk ik nu 40 tot 50 uur per week en ben ik aan het einde van de maand blij als ik ongeveer 1500 euro verdiend heb. Werkgevers staan gewoon sterk en je moet tegenwoordig vaak wel accepteren omdat je anders werkloos thuis kunt zitten en daar niets mee opschiet. Maar blijf jij maar lekker uit de hoogte doen...pfff

quote:

Op donderdag 6 oktober 2016 13:19 schreef CherryLips het volgende:

[..]

wehe jaloers

THIS

quote:

Op donderdag 6 oktober 2016 15:43 schreef yats het volgende:

[..]

Je kan zo de politiek in met dergelijke oneliners. Kom op zeg, als je veel werkt voor een schijntje heb je het er naar gemaakt? Jij moet ofwel een verzuurde babyboomer zijn zonder enige kennis van de huidige arbeidsmarkt ofwel toevallig zelf het geluk gehad te hebben makkelijk een goede baan te vinden.`

Was ik maar een babyboomer. Nee hoor ik ben gewoon een student die op kamers woont en zélf alles moet betalen (iun tegenstelling tot sommige medestudenten die alle kosten voor de studie, en sommigen zelfs de kamerhuur, van pappie en mammie krijgen, of anderen die nog in hotel mamma wonen).

Maar iedereen die ik ken die is afgestudeerd (kleine alfastudie, weinig baankansen), heeft een baan. Meestal een PhD positie, dus verder in de academische wereld. En anderen een relevante stage of iets dergelijks die perspectief biedt op iets beters.
Als je je laat afbeulen voor minimumloon voor 60 uur in de week dan heb je het er écht zelf van gemaakt, zeker als je juridische opleidingen hebt gedaan die veel baankansen hebben.

quote:

Wat ouder1 al postte is zeer herkenbaar, zowel in mijn eigen leven als bij veel van mijn oud studiegenoten en bij vrienden. En nee, ik heb geen onzinnige pretstudie gedaan of geen tot weinig opleiding, en datzelfde geldt voor de meeste mensen in mijn omgeving. Ik heb 'gewoon' twee universitaire (juridische) Masters, en toch werk ik nu 40 tot 50 uur per week en ben ik aan het einde van de maand blij als ik ongeveer 1500 euro verdiend heb. Werkgevers staan gewoon sterk en je moet tegenwoordig vaak wel accepteren omdat je anders werkloos thuis kunt zitten en daar niets mee opschiet. Maar blijf jij maar lekker uit de hoogte doen...pfff

Met 1500 netto kun je toch prima een klein studiootje nemen in de randstad van 600 in de maand? Of desnoods op een (wat luxere) studentenkamer. Lekker makkelijk om maar bij mamma aan te kloppen zeg. Auto weg, fietsen of met het OV naar je werk, en geen overdreven uitgaven. Van 900 in de maand na aftrekking van mijn woonlasten zou ik prima kunnen leven in ieder geval.

quote:

Op donderdag 6 oktober 2016 15:54 schreef sirdanilot het volgende:

[..]

Was ik maar een babyboomer. Nee hoor ik ben gewoon een student die op kamers woont en zélf alles moet betalen (iun tegenstelling tot sommige medestudenten die alle kosten voor de studie, en sommigen zelfs de kamerhuur, van pappie en mammie krijgen, of anderen die nog in hotel mamma wonen).

Maar iedereen die ik ken die is afgestudeerd (kleine alfastudie, weinig baankansen), heeft een baan. Meestal een PhD positie, dus verder in de academische wereld. En anderen een relevante stage of iets dergelijks die perspectief biedt op iets beters.
Als je je laat afbeulen voor minimumloon voor 60 uur in de week dan heb je het er écht zelf van gemaakt, zeker als je juridische opleidingen hebt gedaan die veel baankansen hebben.

[..]

Met 1500 netto kun je toch prima een klein studiootje nemen in de randstad van 600 in de maand? Of desnoods op een (wat luxere) studentenkamer. Lekker makkelijk om maar bij mamma aan te kloppen zeg. Auto weg, fietsen of met het OV naar je werk, en geen overdreven uitgaven. Van 900 in de maand na aftrekking van mijn woonlasten zou ik prima kunnen leven in ieder geval.

Als je nog een student bent verbaasd jouw reactie me alleen maar meer aangezien juist veel studenten nu beginnen te merken dat het leven niet (meer) zo makkelijk is als jaren geleden. De stufi word gekort, de huren worden hoger, lenen word moeilijker en studeren juist duurder.

Ik heb overigens ook mijn studie zelf moeten betalen, evenals de huur van (eerst) mijn studentenkamer en daarna mijn (kleine) appartementje. Ik heb daardoor altijd gewerkt naast de studie, met als gevolg studievertraging. Iets wat in de arbeidsmarkt je kansen erg verkleind blijkbaar. En nee, een juridische studie bied niet veel baankansen, laat ik je maar gelijk uit de droom helpen. Ja, er is veel werk, maar de overheid neemt nog steeds maar zeer beperkt mensen aan vanwege bezuinigingen (nog steeds) en omdat er nog veel babyboomers werken. Dat er zodra die met pensioen gaan ineens een tekort aan werknemers en ervaring is word nu even vergeten. Its all about the money immers. Oh, en wil je ooit een kans op werk hebben moet je nu inderdaad hardwerkend oor weinig geld. Dat is immers de enige mogelijkheid om ervaring op te doen...

Oh, en een studio in de randstad voor 600 euro? Dream on! Ik heb recent een appartementje gevonden voor 875 euro inclusief die akkoord ging met mijn salaris van 1500 netto, en daar heb ik erg veel geluk mee gehad. Dus zo simpel is het niet, zeker in de randstad. Kort om, verlaat die ivoren toren eens en kijk naar de praktijk!

quote:

Op donderdag 6 oktober 2016 16:16 schreef yats het volgende:

[..]

Als je nog een student bent verbaasd jouw reactie me alleen maar meer aangezien juist veel studenten nu beginnen te merken dat het leven niet (meer) zo makkelijk is als jaren geleden. De stufi word gekort, de huren worden hoger, lenen word moeilijker en studeren juist duurder.

Lenen wordt helemaal niet moeilijk maar juist makkelijker. Je hebt nu veel langer de tijd om af te lossen.
Studeren wordt duurder ja, maar je kunt wel gewoon bijlenen. En afbetalen studieschuld is naar draagkracht, dus als je echt zo huilie huilie weinig verdient hoef je nauwelijks af te betalen per maand.
En is het moeilijker dan jaren geleden toen je gewoon fluitend kon langstuderen zonder enig probleem? Ja natuurlijk. Maar waarom naar het verleden kijken vol jaloezie, kijk naar de toekomst. Met hoe het tien jaar geleden was heb ik niks te maken.

quote:

Oh, en een studio in de randstad voor 600 euro? Dream on! Ik heb recent een appartementje gevonden voor 875 euro inclusief die akkoord ging met mijn salaris van 1500 netto, en daar heb ik erg veel geluk mee gehad. Dus zo simpel is het niet, zeker in de randstad. Kort om, verlaat die ivoren toren eens en kijk naar de praktijk!

Voor 600 kun je wel een ruime studentenkamer hebben, sommige zelfs met keukentje en badkamertje.
Een volledig appartement of een volledige grote studie, nee dat gaat niet nee.
Je kunt ook altijd kijken buiten de grote 4 steden, of b.v. in wat slechtere buurten. Voorsteden zoals Zoetermeer of zo zijn écht niet zo duur. Je hoeft toch niet aan het Damrak te zitten?

http://www.funda.nl/huur/(...)raadstraat-155-voor/
Hier, 341 per maand, heb je 30 vierkante meter en zit je in den haag, en je eigen badkamer en douche (wel gedeelde keuken).

http://www.funda.nl/huur/(...)oucklaan-97-4-t-m27/
500 euro per maand in een studio met keuken en badkamer douche.

Echt niet onmogelijk te betalen van 1500 netto hoor.

Het probleem is dat mensen denken dat ze recht hebben op een luxe levensstijl met een groot appartement, terwijl dat g ewoonweg niet kan met zo'n loon, en mensen willen dat niet accepteren.

Het is nu eenmaal niet meer zo dat je na je studie een vast contract en een koophuis kunt krijgen.

quote:

Op donderdag 6 oktober 2016 16:31 schreef sirdanilot het volgende:
http://www.funda.nl/huur/(...)raadstraat-155-voor/
Hier, 341 per maand, heb je 30 vierkante meter en zit je in den haag, en je eigen badkamer en douche (wel gedeelde keuken).

http://www.funda.nl/huur/(...)oucklaan-97-4-t-m27/
500 euro per maand in een studio met keuken en badkamer douche.

Echt niet onmogelijk te betalen van 1500 netto hoor.

Het probleem is dat mensen denken dat ze recht hebben op een luxe levensstijl met een groot appartement, terwijl dat g ewoonweg niet kan met zo'n loon, en mensen willen dat niet accepteren.

Het is nu eenmaal niet meer zo dat je na je studie een vast contract en een koophuis kunt krijgen.

quote:

Huurkandidaten dienen een aantoonbaar vast maandelijks inkomen of borgstelling te kunnen overleggen

quote:

Op donderdag 6 oktober 2016 12:37 schreef sirdanilot het volgende:

[..]

Dat hij zware klussen voor zijn ouders doet siert hem zeker.

Maar ik vind het eigenlijk een zwaktebod van ouders om een kind van over de 25 nog thuis te laten wonen, zonder kostgeld, en dan ook nog eens ervoor te koken, kleren strijken en alles achter de kont op ruimen. En ondertussen harkt dat 'lieve kindje' tonnen binnen omdat hij nauwelijks uitgaven heeft en wel veel inkomsten en daar zien de ouders niks van terug.

Ik ken ook zo'n figuur, heeft al 3 studies verkloot en werkt niet. Waarom? at the end of the day woont hij nog gewoon bij mamma en staat s avonds het eten klaar, of hij nou iets met zn leven doet of niet. Dat soort gevallen zou ik er gewoon uit trappen, dan zullen ze wel móeten gaan werken en iets met hun leven doen.

Dat thuis wonen zonder kostgeld vind ik hooguit acceptabel in tijdelijke gevallen (bv samenwonen in duur huurhuis en dan gaat de relatie opeens uit en kun je het dureh uurhuis niet meer betalen). Hotel mamma is een vangnet maar geen manier om lekker cheap te wonen en geld binnen te harken.

In mijn situatie is thuiswonen al vanaf mijn 17 e niet mogelijk. Mijn ouders woonden eerst in de middle of nowhere 3 uur enkele reis van mijn studie vandaan, en toen verhuisden ze naar het buitenland.

Ik zou wel bij mijn broer (getrouwd, koophuis) kunnen inwonen maar wees eens eerlijk, zouden jullie dat doen? Never te nooit niet, hoe aardig hij ook is, dat doe je gewoon niet.

"moeten gaan werken", 50 jaar geleden misschien ja.
Tegenwoordig mag je daar invullen "proberen werk te vinden".

quote:

Op donderdag 6 oktober 2016 16:36 schreef CherryLips het volgende:

[..]

[..]

Borgstelling is dus een of twee maanden huur vooruit betalen. Die studios zijn juist erg in trek bij jongeren die nog niet zoveel vastigheid hebben.