Broertje woont op 29-jarige leeftijd weer thuis. Raar?

Het ligt natuurlijk aan de context.

Als je een "normaal" inkomen en baan hebt is het wel vreemd. Alsof je je ouders gebruikt voor extra comfort. Op de langere termijn word je er ook niet zelfstandiger op.

Maar als je bijvoorbeeld financieel er slecht voor staat is het wel logisch. Ik ben zelf 25 jaar en studeer weer, en daarom woon ik bij mijn ouders. Daarvoor betaal ik mijn ouders maar het is een stuk minder dan iets huren. Zo houd ik nog geld over om op terug te vallen. Na het studeren ga ik weer fulltime werken en hoop ik een woning te kunnen kopen

Ik zit nu zelf in zo'n situatie, ben 30.
Relatie beëindigd en dus ook het samenwonen, te hoog inkomen en gigantische wachtlijsten voor betaalbare huurwoningen en te weinig spaargeld om te kopen.
Ouders hebben zelf aangeboden om tijdelijk daar in te wonen en zo snel een budget op te bouwen om een eigen woning te kopen.
Ipv. voor veel geld een huis in de particuliere sector te huren
Dus daar woon ik nu sinds een paar maanden, en doel is volgend jaar, of uiterlijk begin 2018 een eigen woning te kopen.

quote:

Op dinsdag 4 oktober 2016 14:57 schreef Snepar het volgende:
Het ligt natuurlijk aan de context.

Als je een "normaal" inkomen en baan hebt is het wel vreemd. Alsof je je ouders gebruikt voor extra comfort. Op de langere termijn word je er ook niet zelfstandiger op.

Maar als je bijvoorbeeld financieel er slecht voor staat is het wel logisch. Ik ben zelf 25 jaar en studeer weer, en daarom woon ik bij mijn ouders. Daarvoor betaal ik mijn ouders maar het is een stuk minder dan iets huren. Zo houd ik nog geld over om op terug te vallen. Na het studeren ga ik weer fulltime werken en hoop ik een woning te kunnen kopen

Ook als je werkt kun in een 'gat' vallen. Je kunt te veel verdienen voor sociale huurwoningen of gewoon niet aan de beurt zijn en te weinig verdienen voor particuliere huurwoningen, aangezien daar drie tot vier keer huur wordt gevraagd als inkomenseis. Dan eindig je alsnog op een studentenkamer of in een of ander peperduur hok. Dat is eventjes leuk, maar je wilt ook door kunnen.

Ik heb rond mijn 33e een paar maanden weer bij mijn ouders gewoond. Ik had een lange reis gemaakt, en ervoor had ik mijn huurhuis opgezegd en ontslag genomen. Toen ik terugkwam was ik dus dak- en werkeloos; het plan was om zsm een huis te vinden, daar had ik geld voor overgehouden. Echter alle verhuurders eisten een vaste baan / contract. Dus moest ik eerst een baan vinden, en heb ik wat langer bij m'n pa en ma gewoond dan gepland, in totaal een maand of 4.

Man, wat was ik blij toen ik weer mijn eigen stekkie had. Ik vond het vreselijk. Nooit meer!

quote:

Op dinsdag 4 oktober 2016 11:20 schreef nightsleeper het volgende:
Ergens is het ook wel slim natuurlijk. Thuiswonen, werken en stevig sparen en dan in één keer je eerste woning kopen.

In andere landen (bijvoorbeeld Duitsland) is dat heel gangbaar omdat je maximaal 80% kunt lenen. Die kant moeten wij ook op.

80% eigen geld is veel te hoog gezien de bizarre prijzen die men in Nederland voor huizen vraagt. En dan zowel koop als huur.

Toen ik een tijdje terug naar huizen zocht kreeg ik 'woningen' aangeboden die nog net geen 20m2 waren en rond de 700 euro moesten kosten, bizar veel dus. En dan eist een verhuurder vaak ook nog dat een huurder drie keer de huur netto verdiend. Gek he dat mensen thuis blijven wonen?

quote:

Op dinsdag 4 oktober 2016 16:32 schreef yats het volgende:

[..]

80% eigen geld is veel te hoog gezien de bizarre prijzen die men in Nederland voor huizen vraagt. En dan zowel koop als huur.

Toen ik een tijdje terug naar huizen zocht kreeg ik 'woningen' aangeboden die nog net geen 20m2 waren en rond de 700 euro moesten kosten, bizar veel dus. En dan eist een verhuurder vaak ook nog dat een huurder drie keer de huur netto verdiend. Gek he dat mensen thuis blijven wonen?

Er staat niet 80% eigen geld.... Ik vind het goede zaak dat je mimimaal 20% moet inbrengen.

Tevens snap ik best een inkomseneis ivm risico. Alleen vind ik dat de huizen te duur zijn vooral in de grote steden...

quote:

Op dinsdag 4 oktober 2016 16:37 schreef Californium het volgende:

[..]

Er staat niet 80% eigen geld.... Ik vind het goede zaak dat je mimimaal 20% moet inbrengen.

Tevens snap ik best een inkomseneis ivm risico. Alleen vind ik dat de huizen te duur zijn vooral in de grote steden...

Ik zie het nu, verkeerd gelezen

Ik snap ook wel dat ze een bepaalde zekerheid willen als verhuurder maar hoe realistisch is het om voor een matige woning van 800 euro per maand (die ben ik erg veel tegengekomen) te eisen dat iemand een netto inkomen heeft van bijna 2500 euro? Zoveel extra kosten zal een huurder toch ook niet hebben lijkt me? Verder sluit ik me bij je aan, huizen zijn echt belachelijk overprijst. Niet alleen in de randstad overigens, ook in jouw stad en bijvoorbeeld in Nijmegen/Arnhem zijn de prijzen vrij hoog voor hetgeen je krijgt.

Ik vind het feit dat je hier een topic over maakt een stuk raarder.

Ik was weg bij m'n ouders toen ik net 28 was, ben er ook zo eentje die de huisjesmelkers in de stad heeft overgeslagen en direct iets heeft gekocht, lekker sparen tot ik klaar was met de studie en een fulltime baan had. Toen ik vervolgens een hypotheek met bijbehorend appartement kon krijgen was het wel tijd om op te rotten, ik kon me op dat moment financieel namelijk zelf redden met een eigen huis. Ga je dan nog steeds op je ouders teren, dan is het wel een beetje raar.
(Tijdelijk) bij je ouders wonen omdat je financiële situatie is veranderd om wat voor reden dan ook is dat m.i. dus niet.
(ik moet er zelf niet meer aan denken, maar als alles mis gaat zouden m'n ouders me niet in de steek laten)

Ik vind het niet raar. Het is dat ik het niet kan tenzij ik wil emigreren Ik woon vanaf mijn 18e gedwongen (ouders emigreerden, ik besloot in NL te gaan studeren) op mezelf, maar zelfs al was het niet nodig had ik het als nog gedaan. Voelt goed om je eigen stek te hebben. En zolang ik van tijdelijk naar tijdelijk contract hobbel vind ik het wel prima zo. Zit inmiddels alweer op 7 jaar wachttijd, nog even geduld en ik kan zo doorstromen.

Als ik lange tijd niet aan de bak zou komen is het wel fijn om het als plan B te hebben. Maar voor mij brengt het emigratie met zich mee en daar heb ik op dit moment weinig trek in. Het zou wel flink schelen in de maandelijkse kosten en als ik daarvoor in ruil huishoudelijke klussen en allerhande ondersteuning zal moeten doen vind ik dat geen probleem. Blijft toch wel gevalletje hotel mama inderdaad. Goed voor je spaartegoeden als je werk weet te houden Maar ik denk ook dat ik het inmiddels ontgroeid ben nu ik alweer zolang op mezelf woon. Dus als ik al terug intrekken zou bij mijn pa en ma, zou dat echt niet langer duren dan strikt noodzakelijk is.

[ Bericht 1% gewijzigd door Joosie200 op 04-10-2016 18:23:47 ]

Ben heel recent op mezelf gaan wonen, op mijn 26ste (toevallig ook de dag dat ik 26 werd). Huurwoningen zijn echt ruk en voor de prijs die ik wilde uitgeven had je weinig fatsoenlijks, echter door de verhuurder van mijn zus (die er schijnbaar goed opstaat bij hem), woon ik nu in een appartement in een gerenoveerd klooster. Ik betaal ¤750, en krijg daarvoor een zee aan ruimte (2 ruime slaapkamers, badkamer, woonkamer, keuken en bijkeuken, 96 vierkante meter), een vloer die ik niet apart over hoefde te nemen, een ijskast, gas water licht, internet en een tv-abbo met uitgebreid zenderaanbod. Mijn enige andere kosten zijn verzekeringen. Al met al nog geen ¤1000 per maand

Wat langer thuisblijven is niet zo erg. Beter langer thuisblijven en het financieel aankunnen, dan direct op jezelf en meteen financiële problemen hebben.

Ik ben 3 jaar geleden ook even thuis gaan wonen.
Dat beviel niet, maar kon wel even bijkomen en mijn schulden afbetalen.

Echter als mijn vader alleen in een groot huis had gewoond, was ik er wel blijven wonen en het geld in mijn zak gehouden.
Maar met zijn drieeen in een appartement, mwah was er na een half jaar weer weg.

En netjes kostgeld betaald

Het gebeurt, maar een beetje retarded is het wel. En het is slecht voor je ontwikkeling.

Dan heb ik het dus over types die de weg van de minste weerstand kiezen door thuis te blijven. Niet over mensen die door pech in het leven even op hun ouders aangewezen zijn.

J

[ Bericht 100% gewijzigd door Voetstappen op 05-10-2016 15:42:51 ]

Hier op mijn 27e pas het ouderlijk huis uit gegaan. Zie het in mijn omgeving een stuk vaker, zelfs mensen van boven de dertig. Heb zelf wel van mijn 20e tot 25e op kamers gewoond, maar berekende op een gegeven moment dat ik bijna 30.000 euro in de plomp had gegooid, ik wilde nog een paar stages lopen voor werkervaring en had geen zin om mezelf aan het einde van mijn studie nog even diep in de schulden te gaan steken door bij te gaan lenen.

Kostte me wel een stukje ego en vrijheid, maargoed mijn ouders zijn redelijk relaxed, wonen in een prachtige omgeving en bovendien in een mooi groot huis met veel tuin / natuur er om heen, dus het was goed te doen. Daarnaast vond ik het gewoon gezellig

Je moet natuurlijk ook maar net een (vast) contract zien te kunnen bemachtigen, en als je een relatie hebt wordt het ook allemaal een stukje makkelijker. Ben zelf uiteindelijk alsnog geholpen door mijn ouders en heb nu een appartementje gekocht, maar had ook niet zo goed geweten hoe ik het huis uit had gemoeten als mijn ouders me niet hadden kunnen helpen. Na afstuderen toch vooral stages / leer- werkplekken en werk op uitzendbasis. Tja daar ga je geen huurcontracten of hypotheken op aan.

Ik ken juist steeds meer mensen die hun ouders in huis nemen. Niet voor de financiën, maar voor mantelzorg. Bestaan tegenwoordig ook al speciale "tuinhuisjes" voor,,. en die markt trekt aan begreep ik.

Maar dat is natuurlijk een heel ander motief dan je broertje heeft.

Overigens ben ik het niet eens met de opmerking die ik hier vaak terug lees dat de mensen die op latere leeftijd nog thuis wonen de ''retards'' zijn die min of meer gedoemd zijn om te mislukken.

Vaak zijn het juist hoog opgeleide jongeren. Ik ken eigenlijk geen mbo'ers bijvoorbeeld die nog bij hun ouders wonen. Die werken allemaal al jaren en hebben de boel al lang op het droge. Het zijn juist voornamelijk de universitair afgestudeerden die niet voorbij die fase van stages / uitzendwerk enzo komen.

Ken er inderdaad wel een aantal, variërend van mensen die ik vrij zelfstandig en ambitieus vind tot losers die de hele dag thuis zitten te klagen maar die ondertussen helemaal niets ondernemen, beetje tussen de 25 en 30.

Aan de andere kant ken ik ook weer zat mensen die expres maar lang over hun studie blijven doen, zodat ze lekker lang kunnen blijven bijlenen.

Die zijn dan een jaar of 27-28 en wonen in een kamer in de Pijp voor 800 euro per maand waarvan meer dan de helft door DUO wordt betaald.

Tja of dat nu zo veel beter is dan bij je ouders wonen, weet ik niet...

quote:

Op woensdag 5 oktober 2016 15:46 schreef Enowapi het volgende:
Overigens ben ik het niet eens met de opmerking die ik hier vaak terug lees dat de mensen die op latere leeftijd nog thuis wonen de ''retards'' zijn die min of meer gedoemd zijn om te mislukken.

Vaak zijn het juist hoog opgeleide jongeren. Ik ken eigenlijk geen mbo'ers bijvoorbeeld die nog bij hun ouders wonen. Die werken allemaal al jaren en hebben de boel al lang op het droge. Het zijn juist voornamelijk de universitair afgestudeerden die niet voorbij die fase van stages / uitzendwerk enzo komen.

Grappig want ik zie het dus juist vooral bij mbo-ers niv. 2 en 3 en dan vooral in de sectoren waarin ze veel oneerlijke concurrentie hebben van MOElanders, jongeren, leerlingen of tegenwoordig bijstandsgerechtigden. Deze groep komt te vaak alleen aan (vast) werk door zich te laten uitbuiten opdat ze met die groepen kunnen concurreren. En met een schijtloontje van net onder de duizend euro bruto voor meer dan 50 uur werk per week wordt op jezelf wonen een echte uitdaging als je meer dan tien jaar op een wachtlijst moet staan voor een sociale huurwoning.

quote:

Op dinsdag 4 oktober 2016 01:06 schreef Rene_Froger het volgende:
Na in zoveel steden gewoond te hebben vanaf z'n 19e, woont m'n broertje vanaf 26e weer bij onze ouders in.

Huur was voor hem vrij hoog, op deze manier kan-ie sparen (al 3 jaar).
Echter, ik vraag mij af of de Fokkers dit ook herkennen in hun omgeving of bij zichzelf? In m'n directe omgeving ken ik namelijk geen voorbeelden, van mensen die op late leeftijd nog bij hun ouders wonen.

Dan vraag ik mij af of dit nog normaal is, en of het wel 'gezond' is. Of is het iets van de laatste tijd?

Als het niet anders kan, door verbreking relatie oid, waarom niet, je kan dan wel lekker sparen en weer opzoek gaan naar je eigen cribb

Ik vind het een beetje kiezen voor de weg van de minste weerstand. Waarom moet je per se beginnen met een heel huis voor jezelf? Je kan ook met een gedeelde woning of studi oid beginnen. Kijk het is lekker goedkoop om bij je ouders te blijven plakken. Maar je mist al snel een stuk ontwikkeling die je met op jezelf wonen krijgt. Niet voor niets doen jongeren die tijdig het huis uit gaan het beter op de arbeidsmarkt en in de liefde.

Ik zou er als ouder ook niet echt blij mee zijn als mijn kind halverwege zijn 20e nog geen aanstalten zou maken om een keer op eigen benen te gaan staan.

quote:

Op woensdag 5 oktober 2016 17:50 schreef Hexagon het volgende:
Ik vind het een beetje kiezen voor de weg van de minste weerstand. Waarom moet je per se beginnen met een heel huis voor jezelf? Je kan ook met een gedeelde woning of studi oid beginnen. Kijk het is lekker goedkoop om bij je ouders te blijven plakken. Maar je mist al snel een stuk ontwikkeling die je met op jezelf wonen krijgt. Niet voor niets doen jongeren die tijdig het huis uit gaan het beter op de arbeidsmarkt en in de liefde.

Ik zou er als ouder ook niet echt blij mee zijn als mijn kind halverwege zijn 20e nog geen aanstalten zou maken om een keer op eigen benen te gaan staan.

Zoals altijd ligt het natuurlijk gewoon aan de persoon in kwestie. Ik ken verschrikkelijk kinderachtige en onverantwoordelijke mensen die al jaren op kamers wonen, maar ondertussen door hun ouders worden gesponsord en al jaren volgas bijlenen. Wat die allemaal uitvreten slaat soms ook nergens op.

Daarnaast ken ik ook zat mensen die nog bij hun ouders wonen, maar die zich veel veel volwassener gedragen, hun dag vullen met (zinvolle) verplichtingen en dergelijke.

quote:

Op woensdag 5 oktober 2016 20:01 schreef Enowapi het volgende:

[..]

Zoals altijd ligt het natuurlijk gewoon aan de persoon in kwestie. Ik ken verschrikkelijk kinderachtige en onverantwoordelijke mensen die al jaren op kamers wonen, maar ondertussen door hun ouders worden gesponsord en al jaren volgas bijlenen. Wat die allemaal uitvreten slaat soms ook nergens op.

Daarnaast ken ik ook zat mensen die nog bij hun ouders wonen, maar die zich veel veel volwassener gedragen, hun dag vullen met (zinvolle) verplichtingen en dergelijke.

Nogal een slappe dooddoener. Ik ken ook mensen die thuiswonen en er een puinhoop van maken..Dat soort valse tegenstellingen daar trap ik niet in.

Het gaat tussen op eigen benen staan of niet. En ik vind dat doelbewust uitstellen omdat het zo makkelijk/goedkoop is geen goede keuze. Het gaat vaak ten koste van persoonlijke groei. Niet voor niets vind menig vrouw het een enorme afknapper als een man van ruim over de twintig nog bij pa en ma woont. En kennelijk is het ook voor je baankansen beter. http://www.elsevier.nl/ca(...)n-een-baan-1539067W/